Dichtbij februari 2014

dichtbij PERSONEELSMAGAZINE BROEDERS VAN LIEFDE

Verschijnt 5 keer per jaar feb - apr - jun - okt - dec 5de jaargang

FEBRUARI 2014 | NR. 21

2x Valentijn Els Bockaert “Een kind wil zich veilig voelen” DOSSIER

Adieu

hokjesdenken!

EXCLUSIEF 30% KORTING OP TICKETS VOOR DE PLOPSAPARKEN!

INHOUD

De voorproever

8 11

In memoriam

12 Gespot

Opgraving Petrus Jozef Triest

14 Dubbelgangers Valentijn

15 Dossier

7 3 Edito 4

Kort - telex

loo heeft Ook Huize Ter as een BNP Parib tion Fortis Founda en voor Award gewonnvan een de inrichting imte voor bezoekersru deren. ouders en kin 7

Anders bekeken

Katrien on ice

van Fijn om passies erkers andere medewen! te leren kenn 2 > dichtbij Februari 2014

aeker Ilse Dereym proefde devzoeor.

Dichtbij al Ilse is stafmedewerker in O.C. Huize Terloo in Bellingen. Als antenne is ze er ook het lokale aanspreekpunt voor Dichtbij!

Adieu hokjesdenken

19

De pionier

Sabrine Roelandt

20

Toch dichtbij

We blijven niet doof voor Rumonge

21

Aan het woord

Rick de Leeuw

25

Van alle markten thuis

d de Het taboe ronzondheidsgeestelijke ge te zorg probereneen must. doorbreken :

8

Vaste stek

26 Etcetera

Els Bockaert Een kind kan echt ontzettend veel.

n in dit Bij deze juf emijn systeem wil ik ct naar kinderen diregen. de klas bren

Jobs in een oogopslag

dersvanwww.jobs.broed initiatief! liefde.be : goe 27 Wedstrijd 28

In beeld

Groene jongen

EDITO

COLOFON

Wie is?

LIES VAN KERCKHOVE

> LIES werkt als zorgcoördinator in Kloosterrustoord Sint-Jan te Zelzate. Samen met haar collega’s zorgt ze voor 30 broeders. Ze is getrouwd en heeft 3 kinderen. ‘s Avonds na een lange werkdag houdt ze ervan om een goed boek te lezen. Daarnaast is ze vormselcatechiste en houdt ze van piano spelen en zang.

Betrapt!

Lies Van Kerckhove Aan: De redactie Onderwerp: Vraag

Dag redactie, Bij het lezen van de laatste Dichtbij betrapte ik mezelf erop dat ik het magazine iedere keer opnieuw opendoe en lees. Maar waarom eigenlijk? Het is een personeelsmagazine voor 12.000 mensen verspreid over heel Vlaanderen van wie ik het overgrote deel nooit in levende lijve zal ontmoeten. Een personeelsmagazine waar ik zelf nooit om gevraagd heb. Maar waarom? Waarom bestaat Dichtbij eigenlijk?

Groetjes, Lies

Cover: Els Bockaert Foto: Tim Vandewiele Alle medewerkers van de Broeders van Liefde in België ontvangen ‘Dichtbij’ (Vlaanderen) of ‘Approches’ (Wallonië).

De Broeders van Liefde zijn een congregatie en organisatie die de begeleiding en de verzorging opneemt voor kinderen, jongeren en volwassenen, in de sectoren onderwijs, verzorgingsinstellingen (geestelijke gezondheidszorg en ouderenzorg), sociale economie, welzijn (orthopedagogische zorg en kinderdagverblijven) en buitengewoon onderwijs.

Redactieraad De redactie Aan: Lies Van Kerckhove Onderwerp: Re: Vraag

Goedemorgen Lies, Bedankt voor je bedenking. Wij stellen ons die vragen elke dag bij elke pagina die we schrijven, elk item dat we bedenken, elke vraag die we stellen, elke actie die Dichtbij op poten zet. Waarom moeten mensen dit weten? Hoe kunnen we deze informatie zo presenteren dat mensen snappen dat het ook voor hen relevant is? Wie zijn wij Broeders van Liefde en klopt dat met wie onze personeelsleden zijn? We hebben die vragen in december in een enquête aan alle medewerkers gesteld en we waren verrast. Bijna 500 mensen vulden de enquête in met een tevredenheid van 90%. We waren blij verrast over de impact die Dichtbij blijkbaar op mensen heeft. ‘Er hangt een artikeltje op in mijn bureau’, ‘ik ben deel van een organisatie die veel groter is dan ik me dagdagelijks realiseer’, ‘het geeft een goed en verbindend gevoel’, ‘het is heel fijn om nieuws uit de andere voorzieningen te horen of te lezen’, ‘het wordt zelfs gelezen door mijn tienerkinderen thuis’, ‘net zoals Lieve Blancquaert moeten wij op Fioretti ook elke dag onze vooroordelen loslaten’, het opent onze ogen voor alles waar Broeders van Liefde voor staat’.

Misschien is dit wel de reden waarom Dichtbij bestaat. Om elkaar te laten weten en te laten voelen dat we ons niet alléén inzetten voor een toekomst voor onze leerlingen, patiënten, bewoners, maar dat we dat samen doen, over heel Vlaanderen, elk op onze eigen manier, maar toch verbonden. Als jij en ik over elkaar lezen in Dichtbij kan dat gevoel alleen maar versterkt worden en dat komt alleen maar onze doelgroep ten goede.

Is dat niet waar we het uiteindelijk voor doen?

Groetjes, de redactie

Lieven Claeys, Katrien Debreuck, Jan Decoene, Luc de Kezel, Mattias Devriendt, Filip D’Hooghe, Karen Godfrin, Br. Luc Lemmens, Raf Missorten, Annelies Naert (Redactiesecretariaat), Veerle Neyt, Jacques Van Daele, Edwin Vercruysse, Liesbet Werbrouck en Wim Wullaert.

Hoofdredacteur en verantwoordelijke uitgever

Raf De Rycke - Stropstraat 119 - 9000 Gent.

Dichtbij is een uitgave van de v.z.w. Provincialaat der Broeders van Liefde.

Abonnement

Dichtbij verschijnt 5 keer per jaar en is gratis voor alle medewerkers van de Broeders van Liefde. Wilt u een abonnement? Neem dan contact op met het redactiesecretariaat.

Oplage: 12.350 ex.

Redactiesecretariaat

Wie wil meewerken aan Dichtbij neemt het best contact op met het redactiesecretariaat.

Annelies Naert, Stropstraat 119, B-9000 Gent T 09 241 19 98, annelies.naert@fracarita.org

Vormgeving

Kliek Creatieve Communicatie

Druk Cartim

> De volledige analyse van de enquête en alle reacties die medewerkers gaven, kan je lezen op www.dichtbijmagazine.be

www.dichtbijmagazine.be

dichtbij Februari 2014 > 3

K[O]RT

Bouwstenen tot welzijn

> Aloïs Van Grieken

“Heel wat personen krijgen niet altijd de mogelijkheid om te participeren aan de verschillende tewerkstellings­ mogelijkheden in onze huidige maatschappij. Hun levensomstandigheden en/of persoonlijke beperkingen zorgen ervoor dat ze niet optimaal kunnen deelnemen aan het sociaal-economisch leven. Terwijl er ook bij die personen een behoefte is om zich nuttig te kunnen maken, zich gewaardeerd te voelen en gerespecteerd te worden als een volwaardig individu binnen de samenleving.” Aloïs Van Grieken schreef een vervolg op zijn boekje ‘Wie ben ik in mijn vak’. Aloïs is coördinator van arbeidszorgcentrum De Oogst. Hij wil zijn praktijkervaringen delen. De opbrengst van zijn tweede boek ‘Bouwstenen tot welzijn’ gaat integraal naar het arbeidszorgcentrum De Oogst, één van de werkingen van O.C. Sint-Ferdinand in Lummen.

> Wil je al een stukje lezen uit het boek ‘Bouwstenen tot welzijn’ van Aloïs Van Grieken?

Surf naar de website van Dichtbij. Je vind er ook de nodige info om het boek te bestellen.

‘Colour

YOUR HOSPITAL!’ DIENST COMMUNICATIE

kilometer

P.C. SINT-AMEDEUS

In P.C. Sint-Amedeus in Mortsel werkte de psychomotorische dienst het project ‘Locomotive’ uit om het ziekenhuis warmer en menselijker te maken voor de mensen. “Het project bestaat uit de inrichting van een recreatief, toegankelijk en aantrekkelijk outdoor fitness-station gericht op personen met een psychiatrische problematiek met nood aan korte of langdurige zorg”, vertelt psychomotore therapeut Joris D’Hooghe. “Wetenschappelijk onderzoek en ervaring wijzen uit dat beweging ter ondersteuning van een psychiatrische behandeling erg zinvol is. Dat is het doel van dit project. Binnen de instelling bestaat er vandaag geen mogelijkheid om zelfstandig aan de slag te gaan, hoewel de vraag van patiënten daarnaar steeds groter wordt”, maakt hij duidelijk. Het project zal worden uitgevoerd in het groen rondom de sportvoorziening van P.C. Sint-Amedeus. Ook personeel kan tijdens de middagpauze oefenen op de toestellen. “We willen onze patiënten stimuleren om dagdagelijks te bewegen en op die manier zowel sociale interactie, het gevoel van zelfbeheersing en tal van gezondheidsvoordelen, zowel fysiek als geestelijk, in de hand te werken. Zo hopen we herval te verminderen.” > P.C. Broeders Alexianen in Boechout, C.P. Saint-Bernard in Manage, P.C. Dr. Guislain in Gent, P.Z. Asster in Sint-Truiden en P.C. Sint-Amedeus in Mortsel zijn onze 5 finalisten van het initiatief ‘Colour your Hospital’. Met het project steunt Belfius ziekenhuizen in België die projecten plannen om hun ziekenhuis warmer en menselijker te maken.

4 > dichtbij Februari 2014

20 DIENST COMMUNICATIE JONAS ROOSENS

Muriel is lerares wiskunde in het SintEduardusinstituut in Merksem. Ze traint elke week voor de 20 kilometer van Brussel. Ze doet dat samen met het tijdschrift Klasse voor leraren.

Met het sponsorgeld dat Klasselopers verzamelen, ondersteunt Vredes­ eilanden de rijstboeren in Congo.

“Voor een goed doel lopen, geeft een extra goed gevoel. Ik vraag elk jaar collega Katrien mee, want samen lopen is nog leuker”, zegt Muriel.

Op zondag 18 mei kan je haar gaan aanmoedigen in Brussel. Of zelf meelopen natuurlijk.

TELEX DE WEEK VAN WERNER Iedereen Beroemd, het actualiteitenprogramma op één, volgde Werner Van de Weghe, de coördinator van Huize Triest-Gemeenschapshuis Tabor, tijdens ‘zijn week’. Elke dag kreeg je een fragment van de werking van Huize Triest te zien. Op onze facebookpagina kan je het item herbekijken waarin de dak- en thuislozen een mondje Nederlands leren.

OUDE LIEDJES > O.C. Sint-Gregorius mag 9000 euro besteden aan 3 aangepaste fietsen.

9.000 EURO

voor Buitenspel Mini KRISTOF LATAIRE

BNP Paribas Fortis Foundation heeft haar Awards 2013 bekendgemaakt. 8 projecten ontvangen samen € 78.000 om hun projecten voor kansarme kinderen of jongeren in moeilijkheden te realiseren. Ook O.C. Sint-Gregorius in Gentbrugge viel in de prijzen met het project ‘Buitenspel mini’. De voorziening ontving zo’n € 9.000 van de foundation. Dat geld wordt besteed aan 3 aangepaste fietsen (een Pino ligfietstandem, een Trets aanhangligfiets en een gewone damesfiets). ‘Buitenspel mini’ wil ouders en kinderen met een beperking de kans bieden om tegen een zeer lage kostprijs deel te nemen aan sociale, sportieve en maatschappelijke activiteiten.

Door de hoge prijs voor geschikte fietsen is het voor veel ouders onmogelijk een dergelijke fiets aan te kopen voor hun kind. Door de service fietsen betaalbaar te kunnen ontlenen, is dat wel mogelijk. Door de uitbreiding zullen kinderen al vanaf heel jonge leeftijd kunnen deelnemen aan het verkeer.

“IK STEL ME NIET OP EEN HOGER

SCHAVOTJE DAN DE MENSEN IN RWANDA EN CONGO. WE ZIJN GEEN KOLONIALEN, MAAR WERKEN SAMEN ALS COLLEGA’S.” Klaartje Tiebaut (32) in De Zondag. Klaartje werkt als coöperante in Rwanda en Goma voor de acht centra van onze organisatie aldaar.

De collega’s van gezinsvervangend tehuis De Troon in Vorselaar richten een contactkoor op. Ze doen dat samen met de plaatselijke cultuurraad, een dienstencentrum en een woonzorgcentrum. “We gaan zingen en bieden een liedrepertoire aan, speciaal aangepast aan de behoeften en mogelijkheden van mensen met dementie om zo hun muzikale geheugen te kunnen activeren”, zegt coördinator Bart Corneillie.

VOOR DE WETENSCHAP Het P.C. Broeders Alexianen in Boechout houdt er een jarenlange traditie op na om te investeren in en medewerking te verlenen aan wetenschappelijk onderzoek op hun afdelingen. Zo werd in samenwerking met het Collaborative Antwerp Psychiatric Research Institute (CAPRI – Universiteit Antwerpen) in 2007 een klinische studie opgezet binnen de verslavingszorg. De resultaten daarvan zijn nu door Leen Joos neergeschreven in een proefschrift, getiteld “Impulsiviteit: een behandelbare risicofactor voor terugval bij alcoholafhankelijkheid.” > Wie de korte samenstelling van deze studie wil raadplegen, kan daarvoor terecht op onze website.

dichtbij Februari 2014 > 5

INTUSSEN OP FACEBOOK 1

Onze nieuwe collega’s van Den Diepen Boomgaard zijn ook actief op Facebook! Voor leuke weetjes en foto’s, ga naar www.facebook.com/ dendiepenboomgaard

2 Het THHI in Tessenderlo telt op Facebook al af naar de skireis. Het THHI Snowteam vertrekt op 28 februari.

3

Jonge honden Op de pagina van het CATProject in P.C. Sint-Jan-Baptist in Zelzate kan je de training volgen van onder meer Matisse.

De jonge puppy wordt er opgeleid tot assistentiehond door psychiatrische patiënten en hun begeleiders.

2.100 P.C. BR. ALEXIANEN TIENEN

Zoveel bracht de fiets van Guy Swinnen (The Scabs) op nadat hij onder handen was genomen in het P.C. Broeders Alexianen in Tienen. In het najaar van 2013 nam het ziekenhuis deel aan ‘Doorgetrapt’, een initiatief van het project ‘Te Gek!?’ om psychose onder de aandacht te brengen. Verschillende bekende Vlamingen en Nederlanders lieten hun oude fiets in psychiatrische centra omtoveren tot een kunstwerk. De fiets van Guy Swinnen werd na ontslag in het ziekenhuis geveild in het Leuvense Museum M, in samenwerking met veilinghuis Christie’s. De totale opbrengst van de veiling van de verschillende fietsen, goed voor 22.000 euro, gaat naar wetenschappelijk onderzoek.

4

Net gemist Komt iemand van de organisatie aan het woord in de media en heb je het gemist? Geen nood, wij posten het op de facebook­ pagina www.facebook.com/ broedersvanliefde. Daar kan je alles rustig herbekijken.

5

Rollen en bollen Zo’n 37 collega’s uit O.C. Sint-Jan de Deo in Handzame ‘bolden’ samen het nieuwe jaar in. Tussen de sportieve krachtmetingen door werd er getoast en gebabbeld.

Fijne bende! De foto’s staan op hun facebookpagina.

De facebookpagina van Dichtbij vind je door te zoeken op ‘dichtbijmagazine’.

> Volg een opleiding in het Vormingscentrum en kom goed voor de dag op je werk.

GOED GEVORMD DIENST COMMUNICATIE

VORMINGSCENTRUM

Je bent nooit te oud om bij te leren. Zeker binnen de sociale sector zijn bijscholingen, vormingen en opleidingen schering en inslag. Al onze sectoren zijn in beweging en dat vraagt van jouw en je collega’s de nodige aandacht voor vernieuwing. Het Vormings­centrum Guislain in Gent en Brugge stelt daarom elk jaar een programma op met vormingen die je up-to-date houden. Voor elk wat wils: van ‘pedagogisch belonen en straffen in het secundair onderwijs’, over ‘omgaan met agressief gedrag’ en ‘communicatie met familie van dementerende ouderen’ tot zelfs ‘gepassioneerd gepensioneerd’. > De kalender met vormingen en alle info vind je op www.vormingscentrumguislain.be!

6 > dichtbij Februari 2014

ANDERS BEKEKEN

Katrien on ice LORE STASSEN

LISA VAN DAMME

Ik heb als kind altijd graag geschaatst. Met een vriendin ging ik

vaak rondjes schaatsen. Later was daar geen tijd meer voor. Maar toen mijn jongste zoontje 2 werd, besloot ik dat er meer is in het leven dan alleen werk en gezin.

Door het schaatsen kan ik nu elke week mijn batterijen opladen.

IJsdansen doen we op klassieke muziek. Na het uurtje ijsdansen

op de ijsbaan Kristallijn in Gent zijn de synchroonschaatsers aan de beurt. Toen daar ook een adultteam van werd opgericht, ben ik al snel op de kar gesprongen. Nu doe ik aan ijsdansen én synchroonschaatsen. Ondertussen doen we met het synchro-team ‘Iceclusif’ mee aan wedstrijden.

Daarvoor kiest onze trainster een modern liedje. Voor onze nieuwste kür is dat Bedroom Hymns van Florence and the Machine.

Wie is?

KATRIEN VAN HERREWEGHE

> KATRIEN VAN HERREWEGHE is logopediste op de afdeling voor kinderen en jongeren met een auditieve beperking van K.O.C. Sint-Gregorius in Gentbrugge.

Tijdens de zomer houdt ze haar conditie op peil door te wielrennen samen met haar man. Ook Katrien Debreuck, stafmedewerker in het Provincialaat Gent en Yanna Bambust van O.C. De Beweging kan je treffen op het ijs van de Kristallijn in Gent.

De eerste wedstrijd was heel speciaal. We hadden allemaal

een mooi kürkleed aan en waren volledig opgemaakt. Ik had veel zenuwen. Als je alleen schaatst en je verprutst het, dan is dat niet zo erg. Je staat recht en je doet weer verder. In teamverband is dat anders. Elke fout heeft gevolgen voor de rest, want dan klopt de formatie niet meer.

Daarna komt de ontlading, en dat speciale groepsgevoel. Met

ons team maken we veel plezier.

De vriendschappen groeien als je intensief traint. We oefenen samen de passen, geven tips en helpen elkaar.

Elke training val ik wel eens.

Gelukkig heb ik me nooit echt pijn gedaan. De blauwe plekken hier en daar neem ik er met plezier bij.

dichtbij Februari 2014 > 7

VASTE STEK

Els Bockaert

EEN KIND KAN ECHT ONTZETTEND VEEL. Het is middagpauze als we toekomen op de Sint-Paulusschool in Sint-DenijsWestrem. De speelplaats en de eetzaal zitten tjokvol kinderen. We worden onmiddellijk aangeklampt. “Ben jij een nieuwe meester?

Wil je mee voetballen?” Even later lopen we in die gezellige speelplaatschaos juf Els tegen het lijf. “Kom, we gaan even in de klas zitten om te praten. Daar is het rustiger.” Ze lacht.

“Mijn boterhammen eet ik straks wel op.”

MATTIAS DEVRIENDT

TIM VANDEWIELE

“EEN LEERKRACHT IS

VANDAAG VEEL MEER EEN BEGELEIDER IN HET LEERPROCES, DAN IEMAND DIE VOOR DE KLAS STAAT EN VERTELT WAT DE LEERLINGEN MOETEN DOEN.”

8 > dichtbij Februari 2014

E

ls Bockaert gaf vroeger les in het derde leerjaar en is ook een tijdje zorgleerkracht geweest, maar sinds 1 september geeft ze les in het eerste leerjaar. “Die kleintjes zijn heel open, nieuwsgierig en eerlijk. Hun enthousiasme en openheid zijn super. Naarmate ze ouder worden, gedragen ze zich minder spontaan en worden ze iets sluwer.” (lacht) Ons klassieke beeld van de leerkracht voor de klas komt niet overeen met wat we Els ‘s namiddags zien doen. “Een leerkracht is vandaag veel meer een begeleider in het leerproces dan iemand die voor de klas staat en vertelt wat de leerlingen moeten doen. Van de kinderen wordt dus veel meer zelfstandigheid gevraagd. In de kleuterklas wordt die zelfstandigheid heel hard getraind. Ik wil vermijden dat ze in het eerste leerjaar toekomen, op een bankje moeten zitten luisteren en gewoon moeten doen wat de juf of meester zegt.”

Wat is?

SINT-PAULUS

Het katholiek onderwijs in SintDenijs-Westrem kent zijn oorsprong rond 1870. Later werd dit Maria Goretti school, dan Sint-Teresiainstituut, beiden onder het schoolbestuur van de zusters Vincentius a Paulo. Sinds de jaren ‘90 is het Sint-Paulus.

1870

Carrousel

Om die overgang vloeiend te laten verlopen, probeert Els de structuur uit de kleuterklas binnen te brengen in haar klas. “Er zijn heel wat werkvormen mogelijk. Ik ben bij mijn collega-kleuterjuffen over het muurtje gaan kijken om te zien hoe zij dat zelfstandig werken aanleren. Nu werk ik bijvoorbeeld heel vaak met het ‘carrouselsysteem’.

Op elke tafel ligt dan een opdracht, werken de kinderen aan een computer, doen ze rekenopdrachten of werken ze met taalkaartjes. Op een andere tafel maken ze dan weer letters uit plasticine of stempelen ze woordjes. De kinderen kennen de afspraken, schuiven om de 12 minuten zelfstandig door en halen voor elke tafel zelf het materiaal op dat ze nodig hebben. Zo kweek ik zelfstandigheid.” Els legt ons uit waarom zo’n carrouselsysteem heel wat voordelen heeft. “Ik merk dat mijn leerlingen in anderhalf uur tijd dubbel zoveel verschillende dingen gedaan hebben dan wanneer we alles klassikaal doen. Bovendien kan ik voortdurend rondlopen in de klas en kinderen met extra noden ondersteunen of kinderen die sneller werken extra uitdagen met oefeningen op hun niveau.

Sint-Paulus heeft heel wat verschillende vestigingen in en rond Gent, waarvan Sint-Denijs-Westrem er ééntje is. 202 leerlingen krijgen er kleuter of lager onderwijs van 27 leerkrachten.

202 27 Benieuwd waarom deze school fantastisch is? Check het promo­ filmpje dat Dichtbij maakte op www.facebook.be/dichtbijmagazine of op www.dichtbijmagazine.be

Dichtbij

TV

dichtbij Februari 2014 > 9

Een kind kan echt ontzettend veel.

We moeten leren om niet alles voor te doen, maar om ze zelf aan het werk te zetten.”

Als wij in de klas rondlopen, zijn de kinderen rustig bezig met allerlei taken. Plots komt er een jongen trots naar Els omdat hij klaar is met zijn werk. Ze geeft hem een doos waarmee hij zelf nog enkele moeilijke leesoefeningen kan oplossen.

“Die jongen weet dat die doos nu een uitdaging is voor hem. Het is ongelooflijk hoe snel kinderen zelfstandiger worden. Ik kan hen ’s morgens zeggen wat ze af moeten hebben tegen de middag, waarna ze zelf kiezen in welke volgorde ze alles afwerken. Het geeft mij de kans om echt op maat bezig te zijn met elk kind in plaats van iedereen klassikaal aan te pakken.”

Zorgleerkracht

Plots komt de zorgleerkracht even binnen. Hij begint een groepje kinderen te helpen bij een taalopdracht. “Een groot verschil met vroeger is dat de zorgleerkracht vandaag ín de klas komt in plaats van een paar kinderen mee te nemen”, legt Els uit. “Zo blijft de groep bijeen, maar krijgen enkelen toch een paar aangepaste oefeningen of testjes. Zonder dat de kinderen het zo ervaren, geven we op maat onderwijs aan zij die sneller gaan of zij die het wat moeilijker hebben.”

De zorgleerkracht is voor Els een grote steun. Ze legt uit dat leerkrachten er terecht kunnen met vragen als ze niet weten hoe een

Wie is?

ELS BOCKAERT > ELS BOCKAERT (30) is leerkracht in het eerste leerjaar in de Sint-Paulusschool in SintDenijs-Westrem. > Zelf heeft ze nog geen kinderen, maar toch zijn haar avonden goed gevuld. Als ze niet op school is, volgt ze piano- en zangles of leest ze een goed boek.

leerling aan te pakken. “Dan geeft de zorgleerkracht ons materiaal of ideeën. Soms vangt hij ook het contact met ouders op zodat ik mij kan focussen op mijn klas. Een zorgleerkracht moet vrij flexibel zijn om klassen waar er meer zorg nodig is, extra te begeleiden. Zo kan elk kindje op zijn eigen tempo leren en groeien.”

Naast onderwijs en zorg bieden, moeten leerkrachten de kinderen

> Els Bockaert: “Doordat wij leerkrachten zelf initiatief mogen nemen en dingen kunnen beslissen, zijn we veel meer geënga geerd dan wanneer iets vanuit de directie wordt opgelegd.”

10 > dichtbij Februari 2014

ook opvoeden. “Een heel duidelijke structuur met vaste regels is cruciaal. Na een kerstvakantie voel je meteen dat de kinderen hun structuur kwijt zijn. Een kind wil zich ook veilig voelen. Dat betekent dat ze fouten kunnen maken, bij iemand terecht kunnen, zich goed mogen voelen en zichzelf kunnen zijn.”

Carnaval

De schoolbel gaat. Een kwartier later is de klas leeg, maar Els haar dag is nog niet voorbij. Om alles wat er op schoolniveau gebeurt te organiseren, werkt het leerkrachtenteam met verschillende werkgroepen. “Zelf zit ik in de werkgroep ‘carnaval en sinterklaas’ en in de werkgroep ‘jaarthema’. Op die manier proberen we het werk te verdelen. Onze werkgroepen hebben veel autonomie en zitten echt zelf aan het stuur. Net doordat wij zelf initiatief mogen nemen en dingen kunnen beslissen, zijn we veel meer geëngageerd dan wanneer iets vanuit de directie wordt opgelegd.”

“IK KWEEK

ZELFSTANDIGHEID.” “Dat betekent niet dat we niet overleggen of elkaar bijsturen waar nodig, het betekent dat er vertrouwen is in elkaar en dat er een open cultuur is. Het betekent dat we op een zelfstandige manier samenwerken. Als dat wil zeggen dat ik deze week 2 avondvergaderingen heb en volgende week 3, dan neem ik dat er bij. Als je je beroep als leerkracht goed wilt doen, dan moet je je verantwoordelijkheid heel breed opnemen.”

We nemen afscheid. Bij de uitgang vragen we ons stilletjes af hoe ze het heeft klaargespeeld om tussendoor haar boterhammen op te eten.

Volgende keer vertelt Josiane Françoys over haar werk als begeleidster van een leefgroep in O.C. Sint-Jan de Deo in Handzame.

IN MEMORIAM

“Soms is het tijd voor vertrek, zelfs zonder je bestemming te kennen.”

KARINE PERSYN

BROEDER REMI LEYS

(1960 – 2013)

(1935 – 2013)

Op 23 oktober namen we afscheid van Karine Persyn. Zij was ruim 20 jaar schoonmaakster in P.Z. Zoete Nood Gods in Lede. Zij wist dus nog af van de grote zalen op paviljoen Dymphna, waar er hard gewerkt moest worden, maar het werk werd er gedaan met plezier! Ze was er zeer graag en ze had er ook een heel goed contact met de bewoners. Na de sluiting van Dymphna verhuisde ze mee naar Caritas.

Karines leven liep niet steeds over rozen en dat had zo zijn gevolgen voor het werk. Drie jaar geleden stopte ze met werken door ziekte. Veel te jong – Karine werd 53 jaar – kende haar leven een einde. Voor Karine volgt eindelijk rust, wij weten haar in Gods grote hart geborgen. Onze gedachten en medeleven gaan naar Karines moeder, echtgenoot, zoon en familie.

Als twaalfjarige trok de jonge Julien Leys naar het juvenaat in Diksmuide. Binnen de beschermde muren van de opeenvolgende juvenaten mocht zijn roeping verder groeien en rijpen, en zo zien we Julien op 2 februari 1955 zijn eerste geloften uitspreken als Broeder van Liefde.

Broeder Remi was een blije man, en hij verdiende zijn sporen in het buitengewoon onderwijs. Zijn natuurlijke gave om alles in een positief daglicht te stellen gaf vreugde aan de kinderen en aan zijn collega’s. In 1983 werd Br. Remi onderdirecteur in het Sint-Juliaaninstituut, en hij ontfermde zich heel speciaal over de campus in Vurste, waar hij dagelijks trouw naartoe pendelde. Voor meer dan 20 jaar was Br. Remi ten slotte overste in Bonneville.

Toen hij enige tijd geleden moest vernemen dat hij ernstig ziek was en genezing niet meer mogelijk was, aanvaardde hij het als een kruis, en met heel veel moed is hij die laatste levensfase ingegaan. Van Broeder Remi zullen we altijd die gulle lach onthouden, de schalkse humor en de kunst om heel wat zaken te kunnen relativeren. Hij was een religieus uit één stuk, trouw aan zijn roeping en zending.

Velen zullen Br. Remi missen, en niemand zal ooit weten hoeveel goed hij heeft gedaan heel speciaal voor hen die hem daarvoor geen dank konden zeggen. Maar hij hielp hen uit liefde, als een echte Broeder van Liefde.

Broeder Remi is overleden op 4 december 2013

dichtbij Februari 2013 > 11

GESPOT

OPGRAVING PETRUS JOZEF TRIEST FRANK BAHNMULLER

Petrus Jozef Triest, de stichter van de congregaties Broeders van Liefde, Zusters van Liefde en Zusters Kindsheid Jesu, werd in Lovendegem opgegraven en her足begraven. Dat gebeurde in het kader van zijn zaligverklaring, waarbij de stoffelijke resten herkend en geconserveerd moeten worden.

Gedelegeerden van de drie congregaties, het kerkelijk tribunaal, een wetsdokter, de bisschop Luc Van Looy van Gent en de burgemeester van Lovendegem waren aanwezig. Er werden ook een aantal relieken bewaard voor de verschillende congregaties en het bisdom. Daarna werden de stoffelijke resten van Petrus Jozef Triest herbegraven in de kloosterbegraafplaats van Lovendegem.

Kanunnik Triest leefde van 1760 tot 1836.

12 > dichtbij Februari 2014

dichtbij Februari 2014 > 13

DU BBELGANGERS LORE STASSEN SELFIES

Valentijn

“MIJN WERK IS MIJN PASSIE” > STEFANIE VALENTIJN (22) werkt zo’n anderhalf jaar als psychiatrisch verpleegkundige op de afdeling Sirius 1 (ouderenzorg) van P.Z. Asster Campus Melveren, in SintTruiden.

M

ijn werk is mijn passie. Ik werk op een afdeling met ouderen, en dat is wat ik het liefste doe. Al tijdens mijn stage merkte ik dat de zorg voor ouderen mij na aan het hart ligt. Ik krijg enorm veel liefde van hen terug.

Veel mensen hebben het idee dat wij een soort rusthuis zijn. Bij ons gaat het echter om patiënten met probleemgedrag.

Er is dus sprake van een psychiatrische problematiek. Dat verkeerde beeld wil ik graag uit de wereld helpen.

Ik kan de dingen goed van mij afzetten.

Dat is nodig. Alles mee naar huis nemen zou niet gezond zijn. Ik werk in een acute opnamedienst, waar op één jaar veel opnames en ontslagen zijn. Maar wanneer we een patiënt moeten afgeven, grijpt me dat soms enorm aan.

Ik werk in een heel fijn team. Collega’s zijn een heel belangrijk deel van het werk. Als het eens een moeilijke dag was, dan is het belangrijk dat we kunnen ventileren bij elkaar. Ik hoop hier nog een hele tijd te kunnen blijven werken, want ik doe het echt graag en wil nog veel bijleren.

14 > dichtbij Februari 2014

“OM MIJN WERK MIJN LEVEN TE NOEMEN, IS WAT VEEL GEZEGD”

I

k kom altijd met veel plezier naar mijn > VALENTIJN werk. Maar om het mijn passie te noeVAN DEN BOSSCHE men, dat vind ik wat veel gezegd. Mijn werk werkt op de afdeling is niet mijn leven. Ik hecht veel belang aan Pariz (persoonlijkheidsontspanning. Ik ga zelden naar huis met stoornis, afhankelijkmijn werk nog in mijn hoofd. Dat is ook heidsproblematiek, goed zo, want zoiets kan zwaar doorwegen en vermoeiend worden. Nu kan ik elke dag residentiële intensieve opnieuw er helemaal voor gaan. zorg) van P.C. SintAmandus in Beernem.

Ik merk dat ik nogal streng ben en dat is nodig. Wanneer het op de behandeling van de patiënten aankomt, zijn er veel regels die gerespecteerd moeten worden. Ik moet daar vaak blijven op hameren. In de samenleving zijn er immers ook afspraken waaraan we ons moeten houden.

Wederzijds respect staat voor mij centraal in de relatie met de patiënt. Natuurlijk heb ik een bepaalde band met elk van de patiënten. Nog niet zo lang geleden veranderde ik van afdeling. Toen ik vertrok, vertelden enkele patiënten mij dat ze me zouden missen. Zoiets verwachtte ik niet meteen. Het deed me wel iets.

Ik voel me niet snel gefrustreerd. Het is belangrijk om het positieve in mensen te zien en het dan ook te benoemen.

DOSSIER

Adieu hokjesdenken!

l a a r o t c e s r e t n i 5 redenen om werken s a me n te

Hokjesdenker: niemand wil dat etiket opgekleefd krijgen, maar iedereen betrapt er zichzelf wel eens op iemand te snel in een vakje te duwen of zelf te veel vanuit zijn of haar eigen hokje te denken.

Dat overstijgen is niet evident.

En toch! Binnen zorg en onderwijs kan Broeders van Liefde met zijn vele sectoren daar in slagen.

Geestelijke gezondheidszorg en welzijn, buitengewoon onderwijs en gewoon onderwijs of sociale economie en geestelijke gezondheidszorg: door samen te werken kunnen we ons professioneel, financieel of inhoudelijk verbeteren. Dichtbij zocht uit waarom.

Dichtbij zocht uit waarom.

ANNELIES NAERT EN MATTIAS DEVRIENDT BEN DE WEVER

dichtbij Februari 2014 > 15

ILSE SPILOES

EXPERTISE ZAL IN DE TOEKOMST ÉCHT DE STERKTE ZIJN VAN DE BROEDERS VAN LIEFDE.” 16 > dichtbij Februari 2014

Geesteli

j

Buitenge

ke

gezondh

szorg

“HET DELEN VAN

on onder

eid

In de samenleving is massa’s kennis en expertise op verschillende domeinen aanwezig. Dat biedt de kans dat medewerkers vanuit de verschillende sectoren partners worden en elkaar elk vanuit hun expertise ondersteuning bieden in het omgaan met bepaalde problemen.

Aangezien de Broeders Van Liefde actief zijn in die diverse sectoren willen we die mogelijkheden verkennen en benutten. Een hulpverlener werkzaam in een psychiatrisch of orthopedagogisch centrum kan bijvoorbeeld collega’s in het onderwijs met zijn kennis ondersteunen en de weg helpen wijzen om iemand met gedrags- en emotionele stoornissen te begeleiden.

wo

> Stafmedewerker sociale economie Provincialaat, Gent

js wi

1 Expertise delen

RIK OUVRY

> Crisisbegeleidster BuLO Sint-Jozef, Gent

W e l z ij n

> Zorgcoördinator SO Sint-Paulusinstituut, Gent

HEDWIG GESCHIER

> Project? Intersectorale kiosk > Wat? Verschillende medewerkers van de Broeders van Liefde uit verschillende voorzieningen en scholen werken in een bepaalde regio samen rond 1 thema en proberen elkaar daarin creatief te inspireren en expertise uit te wisselen. > Concreet? De kiosk heeft een eerste thema aangepakt. Bedoeling is dat in de komende jaren samen nagedacht wordt rond andere thema’s zoals autisme, angststoornissen, depressie,… > In de praktijk?

Ilse Spiloes: “We komen soms in situaties terecht waarbij we met de rug tegen de muur staan. Vorig jaar was er een leerling die duidelijk zorg nodig had op karakterieel vlak. Wij hadden niet voldoende expertise om die jongen te begeleiden.

Had de kiosk toen al bestaan, dan had ik bij de kinderpsychiatrie Fioretti van P.C. Dr. Guislain of bij collega’s uit M.F.C. Sint-Jozef kunnen luisteren hoe we met hem moesten omgaan. Vroeger duurde het soms te lang voor we de juiste persoon aan de lijn hadden, maar in de praktijk moeten we kort op de bal kunnen spelen.

De volgende dag zit die leerling weer voor onze neus! Ik ben er zeker van dat de kiosk voor ons heel wat meerwaarde zal hebben

omdat er zo op het juiste moment een externe expert in onze school binnenkomt die een leerling kan observeren, een bepaald gedrag kan relativeren of ons tips kan geven om op een correcte manier te handelen. Bovendien zijn die ‘externen’ nu geen vreemden meer, maar mensen waar we mee samengewerkt hebben, een tas koffie mee gedronken hebben en die ook de context van onze school kennen. Dat is de reden waarom ik in het project ben gestapt en met onder meer het M-decreet (zie p.17) in het achterhoofd zal expertise delen in de toekomst echt de sterkte zijn van de Broeders van Liefde.”

Hedwig Geschier: “Het was heel

interessant om tijdens de kiosk gezichten te zien en mensen persoonlijk te leren kennen. We werkten in groepjes met goede gesprekstechnieken waardoor het resultaat constructief was. De kiosk biedt nog heel wat mogelijkheden. Ik denk bijvoorbeeld aan het thema ‘samenwerken met ouders’.

Hoe kunnen we de betrokkenheid van ouders vergroten? Hoe communiceren we best met hen? Zowel in onderwijs, psychiatrie, welzijn als buitengewoon onderwijs moeten we proberen ouders of familie van onze leerlingen, cliënten of bewoners mee te hebben. Wij hebben nu aan onze poort een soort bushokje geplaatst waar ouders kunnen schuilen als ze hun kind komen ophalen. Ondertussen hangt daar allerlei informatie over activiteiten en over dingen waar hun kind mee bezig is. In de toekomst kunnen we daar zelfs een hapje of drankje aanbieden. Zo creëer je een band met de ouders. Het zou interessant zijn om te zien hoe andere scholen of voorzieningen dat aanpakken.”

“IN PLAATS

HILDE NEYT

EVA BOSSUYT > ortho-agoge, Itinera, een project van O.C. Sint-Idesbald, Roeselare

3 Professionalisering

> Wat? Het M-decreet stelt dat elk kind ‘school moet kunnen lopen binnen het gewoon onderwijs’. Het lijkt eenvoudig, maar in de praktijk wil dat zeggen dat een school zich tot op zekere hoogte moet aanpassen om een leerling met bijvoorbeeld autisme of een licht mentale beperking onderwijs te bieden. > In de praktijk?

Hilde Neyt: “Op onze school Visitatie in Mariakerke startte Wout in september in het eerste leerjaar B. Wout heeft het syndroom van Down, maar volgde tot in het zesde leerjaar les in het gewoon onderwijs. Onze ervaringen zijn op dit moment positief. Hij krijgt in totaal 5,5 uur ondersteuning van Mieke en Carine, 2 ION-leerkrachten (Inclusief ONderwijs) uit BuSO Sint-Jozef in Gent. Daarnaast hebben we het geluk dat een stagiaire orthopedagogie nog eens 14 uur extra begeleiding doet. Dankzij die extra steun kunnen we in dat inclusief onderwijs slagen. Als er geen begeleiding is, helpen de leerlingen hem. In dit geval is die inclusie dus een meerwaarde, zowel voor hem als voor de andere leerlingen die zijn beperking echt positief leren waarderen en er ook leren mee omgaan. Maar het is geen evidentie. Het M-decreet is op zich niet mis, maar we zullen het altijd leerling per leerling moeten bekijken en er zullen voldoende middelen tegenover moeten staan. Het moet haalbaar blijven voor iedereen en de leerling moet er zich zelf ook nog altijd goed en gelukkig bij voelen. In een klas met een zeer gevarieerd publiek kan dat evengoed fout lopen.”

Voor sommige kleine voorzieningen, scholen of lokale projecten sociale economie is het een zegen om te kunnen terugvallen op een goede buur of fijne collega die dankzij zijn grotere structuur een aantal diensten beter kan uitbouwen. Op die manier kunnen ze bijvoorbeeld samen een keten helpen vormen om zorg,onderwijs of begeleiding op maat van de cliënt aan te bieden waarbij elkeen zich op zijn kernopdracht kan focussen.

> Project? P.C. Sint-Alexius, TWI Kanunnik Triest, Den Diepen Boomgaard

ingen ell

> Wat? In de regio rond GrimbergenBrussel liggen een aantal voorzieningen en initiatieven dicht bij elkaar. Onderlinge samenwerking biedt elke entiteit win-win.

ee

conomie

Socia l

w o o n on d Ge

oon onde ew

ijs rw

> Maatregel? M-decreet

i js erw

Buiteng

Gelukkig beseffen stilaan ook de verschillende bevoegde overheden dat men beter wat loskomt van de al te strikte scheiding tussen bepaalde bevoegdheidsdomeinen en wordt ook vanuit politieke hoek de samenwerking gestimuleerd.

Onze organisatie speelt al volop in op dergelijke beleidskeuzes en bereid zich verder voor op reglementering in die zin die op ons af komen.

ingsins t org

2 De overheid

Ver z

> Leraar techniek/klassenleraar Visitatie, Mariakerke

VAN ELKAAR TE BECONCURREREN, MOETEN WE SAMENWERKEN.”

> In de praktijk?

Rik Ouvry: “De integratie van de sociale werkplaats Den Diepen Boomgaard in Grimbergen in onze organisatie biedt mooie kansen aan ex-psychiatrische patiënten vanuit het P.K. Sint-Alexius die zich willen re-integreren op de arbeidsmarkt. Anderzijds kan Den Diepen Boomgaard, door tegen het ziekenhuis aan te leunen, een aantal dingen op een professionele manier aanpakken. Zo kunnen ze de focus blijven leggen op die dingen die voor hen belangrijk zijn, zonder zich zorgen te moeten maken over dingen als gas en elektriciteit. De overname biedt ook echt kansen om intensief samen te werken in de regio. Al onze verschillende voorzieningen uit de regio zijn sinds de overname trouwens in het dagelijks bestuur van Den Diepen Boomgaard vertegenwoordigd; Sint-Alexius met het ziekenhuis, het PVT en beschut wonen, de centrale coördinatiestaf, Den Diepen Boomgaard zelf en de beschutte werkplaats TWI Kanunnik Triest uit Woluwe. Zo proberen we de samenwerking op verschillende niveaus gestalte te geven. Praktisch werden de biopakketten voor particulieren bijvoorbeeld samengesteld in een tent. Daarvoor hebben we nu een deel van het ziekenhuis ter beschikking gesteld.

Ook de administratie zal verhuizen naar het ziekenhuis. Maar ook inhoudelijk is in de toekomst nog veel mogelijk. dichtbij Februari 2014 > 17

4 Schaalvoordeel In een kleine voorziening of in een lokaal initiatief is het niet altijd eenvoudig om vanuit ondersteunende diensten hetzelfde aanbod te organiseren als in een grote voorziening. Daar kan samenwerking een oplossing bieden. Een keuken of andere infrastructuur die gedeeld wordt, een veiligheidsnetwerk dat geïntegreerd wordt of een zorgaanbod dat opengesteld wordt.

g e z o n dh

> In de praktijk?

Eva Bossuyt: “Door de samenwerking van ons project Itinera en P.C. Sint-Amandus kunnen we binnen een kleinschalige voorziening toch genieten van de voordelen van een grote voorziening. Vier dagen per week maken we bijvoorbeeld gebruik van de diensten van de centrale keuken van het psychiatrisch ziekenhuis. Op de andere dagen doen we zelf boodschappen en koken we op de afdeling. Ook maken we deel uit van een breder veiligheidsnetwerk en kunnen indien nodig het ‘interventieteam’ van het ziekenhuis inschakelen.

Onze psychiater werkt ook op andere afdelingen van P.C. Sint-Amandus, waardoor hij een breder zicht heeft op onze werking. Door de samenwerking is het aanbod dagbesteding ook sterk gegroeid. Een aantal van onze bewoners gaat naar het ‘revalidatiecentrum’ op de campus voor dagbesteding.

Voor velen is dat de eerste stap in hun traject naar ‘externe dagbesteding’. Maar daarna zijn ook een zorgboer, de keuken van P.C. Sint-Amandus, het rust- en verzorgingstehuis van Beernem, de vrijetijds- en sportactiviteiten of projecten zoals De Klus of Loca Labora mogelijkheden.”

“DOOR SAMENWERKING GENIET HET KLEINE ITINERA VAN DE VOORDELEN VAN HET GROTE P.C. SINT-AMANDUS. ” 18 > dichtbij Februari 2014

> Broeders van Liefde wil een Vlaamse as van biolandbouw creëren die de projecten sociale economie met elkaar verbindt.

5De portemonnee Wie samenwerkt, kan ook samen aankopen of bepaalde kosten besparen waardoor terug middelen vrijkomen om de kerntaken nog beter te kunnen ontwikkelen.

> Project? een Vlaamse as van biolandbouw

omie on

Sociale

> Wat? Net zoals Limes, een project van O.C. Sint-Ferdinand in Lummen op de terreinen van P.Z. Asster in Sint-Truiden, biedt Itinera een begeleidings- en behandelingsprogramma op maat voor geïnterneerde mannen met een lichte tot matig verstandelijke beperking die op het moment van aanmelding in de gevangenis verblijven.

Sociale ec

Geesteli j

ke

org

Welzi j

n

sz eid

> Project? Itinera, een project van O.C. Sint-Idesbald, Roeselare op grond van P.C. Sint-Amandus, Beernem

onomie ec

> Wat? De organisatie kan een as van biolandbouw creëren doorheen heel Vlaanderen, van De Lochting in Roeselare (behoort niet tot Broeders van Liefde), over Den Diepen Boomgaard in Grimbergen en Boerderij De Brabander, tot De Winning in Lummen. > In de praktijk?

Rik Ouvry: “Vandaag is elk initiatief binnen sociale economie apart te klein om de prijs te drukken bij de aankoop van zaden, maar als we dat allemaal samen doen, dan slagen we erin om serieuze reducties te bedingen. We zouden ook afspraken kunnen maken over teelten op basis van grondkwaliteit. Het heeft weinig zin dat we allemaal 25 soorten groenten kweken. Zo voorkomen we dat we elkaar beconcurreren. Nu krijg je soms gekke toestanden. De Lochting uit Roeselare levert bijvoorbeeld groentepakketten tot in Brussel, terwijl we beter de krachten zouden bundelen en leveren vanuit de werkplaats die het dichtstbij is. De Winning overweegt vanaf 2015 zijn tuinbouw en veeteelt om te schakelen naar biolandbouw. Er is immers nog een serieuze groeimarge in biolandbouw in Vlaanderen. Dé grote doelstelling is echter om met een eigen label op de markt te komen: bio en sociaal. Een beetje zoals de Kringwinkels één logo hebben ontwikkeld, dat herkenbaar is en aanwezig in heel Vlaanderen. Op die manier kunnen we een sterk merk in de markt zetten.”

DE PIONIER

M

ensen van wie gezegd wordt

dat ze ‘toch zo moeilijk zijn’, daar heb

ik een speciale boon voor. Zelfs binnen de doelgroep van mensen met een verstandelijke

beperking er de meest kwetsbaren uit halen, dat zit ingebed in de traditie van onze voorziening. Hier gaan we moeilijke doelgroepen niet uit de weg. Die

Sabrine Roelandt is als orthoagoge verbonden aan de observatie, diagnose en behandelingsunit (ODB) De Eend van orthoagogisch centrum Broeder Ebergiste in Vurste.

De ODB-unit stelt haar unieke werking voor op vrijdag 28 maart van 9 uur tot 17 uur in het Vormingscentrum Guislain in Gent. Voor inlichtingen: vc.vormingscentrumguislain@fracarita.org.

uitdaging ga ik zelf ook aan. Elke dag.

In onze afdeling ‘De Eend’ wonen vijf mannen met een verstandelijke beperking en een psychiatrische problematiek.

Het zijn mensen die thuis, op school of in een leefgroep vastgelopen zijn. Ze komen terecht in onze specifieke werking, waar we de omgeving, de begeleiding en de infrastructuur zo veel mogelijk afstemmen op wat zij nodig hebben. Vaak uiten onze bewoners hun pijn via agressie. Dat is gewoon een manier om te tonen dat hij of zij zich niet goed voelt. Het is aan ons om te zoeken wat er achter die agressie schuilt.

De eend Dat is niet eenvoudig. Vroeger dacht men dat mensen met een verstandelijke beperking geen psychische problemen konden hebben. Vandaag weten we dat er bij hen 3 tot 5 keer meer psychische problemen voorkomen dan bij mensen zonder verstandelijke beperking. Precies die doelgroep vangen wij op. Om hen te begrijpen en te behandelen moeten welzijn en geestelijke gezondheidszorg samenwerken.

Daarom hebben we een multidisciplinair team met een psychiater, een psycholoog, een huisarts en begeleiders. In die zin is onze unit vrij uniek in Vlaanderen.

Onze dienst is heel erg gericht op het dagelijkse leven. We zoeken hoe we de kwaliteit van leven van mensen met een verstandelijke beperking kunnen verbeteren. Ik vind het daarom soms frustrerend als cliënten na verblijf hervallen.

Het is goed dat ze opnieuw hulp zoeken bij ons, maar het is jammer dat de maatschappij te veel van hen vraagt. Het levensritme, de vele prikkels, de snelheid waarmee ze moeten functioneren zijn voor veel cliënten niet haalbaar. Maar als het ons toch lukt om de levenskwaliteit te herstellen, dan geeft dat enorm veel voldoening.

De kist op de foto werd vroeger meegenomen door broeders die op missie gingen in het buitenland. Vandaag staat ze symbool voor hoe medewerkers die missie willen belichamen en uitdragen in hun dagdagelijkse werk.

LORE STASSEN

FILIP ERKENS

dichtbij Februari 2014 > 19

TOCH DICHTBIJ De droom van Wilfried

We blijven niet doof voor Rumonge

> Wilfried De Graef heeft zijn hart verloren aan ons project in Tanzania.

Dat Rumonge kan groeien tot een plaats waar doven een thuis vinden. Dat ze er kunnen samenkomen om met elkaar te praten en elkaar te steunen. Dat is de droom van Wilfried De Graef. En die droom wil hij graag delen. Fracarita Belgium, de NGO van de Broeders van Liefde, sprong op de kar en steunt met de Zuidactie 2014 het kleinschalige maar broodnodige project voor doven in Tanzania.

FRACARITA BELGIUM

W

ilfried hoorde voor het eerst over het project Rumonge Deaf Cooperative in Tanzania toen hij als oudleerling van het O.C. Sint-Gregorius in Gentbrugge ging luisteren naar Broeder Stan over zijn missie in Afrika. “Ik stelde zo veel vragen dat Broeder Stan me uiteindelijk uitnodigde in Kigoma”, vertelt hij. “Daar maakte ik kennis met Godwin en Imani en zag ik hoe schrijnend de levenssituatie van de doven daar was. Ik verloor mijn hart aan het project en begon acties te organiseren, zoals eetfestijnen. En sinds 2010 ga ik elk jaar naar Kigoma als vrijwilliger.”

“In Afrika heersen nog een pak vooroordelen over doofheid. Soms ziet men er een vorm van hekserij in en worden doven gedoemd.

Soms denkt men dat doven lui zijn en dat doofheid besmettelijk is.

Doven in Afrika hebben geen werk, tenzij in familieverband. Daardoor kunnen ze niet in hun levensbehoeften voorzien. Ze wonen ook ver van elkaar en missen op die manier belangrijke vormen van communicatie en sociaal contact. Samen met Imani ben ik les beginnen te geven in Gebarentaal.

Eerst voor een kleine groep doven, maar die werd altijd groter. Door Gebarentaal kunnen ze mondiger

20 > dichtbij Februari 2014

worden en vooral beter met elkaar communiceren.”

Ook in het houtatelier van Rumonge kunnen ze op de hulp van Wilfried rekenen. “De doven in Kigoma hebben nog heel wat dromen”, roept Wilfried op. “Ze kunnen alle steun gebruiken om een tuinbouwafdeling, een naaiatelier, en een kippenbedrijf uit te bouwen.

Als dat zou lukken, dan kunnen ze ook dromen van trouwen, kinderen krijgen en zoeken naar geluk.”

Wie is?

WILFRIED DE GRAEF? > WILFRIED DE GRAEF is zelf slechthorend, als gevolg van een hersenvliesontsteking toen hij kind was. > Hij leerde de organisatie kennen toen hij les volgde op de afdeling houtbewerking in Sint-Gregorius in Gentbrugge. > Wilfried is sinds 2012 aan­ gesloten lid van de congre­ gatie Broeders van Liefde. > In Kigoma wordt hij ‘Babu’ genoemd, ‘Opa’, wat een soort eretitel is.

ZUIDACTIE 2014 Fracarita Belgium steunt met de Zuidactie 2014 de Rumonge Deaf Cooperative, een project in Kigoma, Tanzania dat zich bekommert om het lot van dove mensen, met als doel hen uit hun isolement te halen en hen zelfredzaam te maken. Jongens worden er opgeleid tot timmermannen, meisjes tot naaisters.

Meer info over de Zuidactie en Fracarita Belgium op www.fracarita-belgium.org en www.zuidactie.be.

AAN HET WOORD

“Ik ben meer een daler dan een klimmer” Rick de Leeuw

“De knoop ontwarren, dat is in mijn ogen wat ze in de psychiatrie doen.” Rick de Leeuw is intussen met zijn eigen knopen in het reine gekomen. Vandaag gebruikt hij zijn muziek om de taboes te doorbreken en de vooroordelen uit de weg te ruimen. De komende weken kan je hem daarom al eens tegen het lijf lopen tijdens optredens in onze voorzieningen. Een openhartig pleidooi voor een open geest.

LORE STASSEN

RICK DE LEEUW

dichtbij Februari 2014 > 21

H

et is druk voor Rick de Leeuw. Samen met Jan Hautekiet trekt hij langs psychiatrische centra, van Beernem tot Sint-Truiden, om er liedjes te brengen onder de titel ‘Open Geest’, een programma in het kader van Te Gek?!, dat de hardnekkige taboes rond geestelijke gezondheidszorg probeert te doorbreken. Intussen trapt hij in Vlaanderen ook een theatertournee af, waarin hij zijn nieuwe soloplaat ‘Beter als’ voorstelt.

We ontmoeten hem in een gezellige brasserie in hartje Antwerpen, de avond voor zijn eerste optreden in de Arenbergschouwburg.

Dichtbij: Ben je zenuwachtig voor zo’n optreden?

“Nee, natuurlijk niet. Ik vind dit leuk en ik kan dit goed. Ik kijk er dus heel hard naar uit. ‘Beter als’ is een schitterende plaat geworden waar ik heel trots op ben. Daar ben ik niet zo bescheiden over, vrees ik (lacht). We hebben er ook heel lang en hard aan gewerkt. De muzikanten met wie ik mag werken, behoren tot de top van Vlaanderen.

Axl Peleman, Jan Hautekiet, Bart van Lierde, Ron Reuman, Bjorn Eriksson. Zij hebben al hun liefde, kennis en kunde toegevoegd aan de nummers. Zonder die mensen zou de plaat niet zijn wat ze nu is.”

Dichtbij: Intussen treed je voor Te Gek?! ook op in verschillende psychiatrische centra, met je programma ‘Open Geest’. Te Gek?! probeert de hardnekkige taboes rond psychiatrie te doorbreken.

Hoe ben je daarin gerold?

“Ik ben al enkele jaren betrokken bij het project. Een paar jaar geleden

Open Geest

Ik heb voeling met wat in het brein omgaat, dus ook met mentale problemen. Daarentegen heb ik nauwelijks kennis van wat er met een gebroken been moet gebeuren.”

Wie is?

RICK DE LEEUW

> RICK DE LEEUW (1960) is zanger, dichter, schrijver en radiopresentator. Hij werd bekend als zanger van de rockband Tröckener Kecks.

Hij woont en werkt in Amsterdam, maar zijn betere helft is een Belgische.

schreef ik al eens een nummer over geestelijke gezondheidzorg voor de eerste cd van Te Gek?! In de jaren daarna heb ik me verder ingezet voor dat thema. De optredens in de psychiatrische centra zijn een volgende stap.”

“Wanneer ik schrijf, ben ik me heel bewust van wat ik denk. Ik weet waar de knopen in mijn kop zitten.

Daarom is het zo’n interessant terrein voor mij. Ik begrijp iemand met een depressie gemakkelijker dan iemand met een gebroken been.

OP JE WERKPLEK

18 maart: P.C. Sint-Amedeus, Mortsel 19 maart: P.C. Sint-Jan-Baptist, Zelzate 21 maart: P.Z. Asster, Campus Melveren, Sint-Truiden 24 maart: P.C. Sint-Amandus, Beernem 26 maart: U.P.C. Sint-Kamillus, Bierbeek 27 maart: P.C. Zoete Nood Gods, Lede Meer info en andere speeldata: www.tegek.be of www.rickdeleeuw.be

22 > dichtbij Februari 2014

In de knoop Dichtbij: Werkt schrijven therapeutisch voor jou?

“Door te schrijven kan ik mezelf verhouden tot de wereld. Zo zie ik hoe ik besta in dit hele systeem.

Dat is voor niemand gemakkelijk, ook voor mij niet. Schrijven is een soort buffer. Bij moeilijkheden is het mijn eerste reflex om de dingen te beschrijven. Zo vang ik al heel veel hardheid van deze wereld op.”

Dichtbij: Is de wereld voor jou al hard geweest?

“Ik had een heel aangename jeugd tot mijn elfde. Ik voetbalde, ging graag naar school en had het enorm naar mijn zin. Maar toen overleed mijn moeder plotseling en een stiefjaar later zat ik op een katholieke jongens-kostschool. Dat was een zeer bruuske overgang.

Het voelde als een straf. Als je gedwongen samenleeft met meer dan 100 andere jongens, geldt het recht van de sterkste. Overleven.

Daar werd ik heel gesloten van.

In die school golden heel strikte regels om de orde te kunnen handhaven. We werden voortdurend in de gaten gehouden. Ik bouwde in die periode allerlei verdedigingsmechanismen op. Dat heeft een belangrijk deel van mijn verdere leven bepaald.”

Dichtbij: Vrij snel na de kostschool volgden 20 jaren als zanger bij de band Tröckener Kecks. Heeft je tijd in de kostschool je beïnvloed tijdens die jaren?

“We vormden een hechte club, waarmee we de rest van de wereld wilden veroveren. Dat klinkt wat kinderachtig, maar het voelde heel vertrouwd, want we hadden een duidelijk omschreven doel. Het voelde soms als familie, een beschermde omgeving. We mochten het ook allemaal zelf bepalen. Ik had niemand boven me en creëerde mijn eigen speelveld. Een soort geldingsdrang en ambitie hadden zich in mij opgebouwd. Duidelijk maken dat ik géén nummer was, maar een

> “Mijn periode op de strikt gereglementeerde kostschool waar het recht van de sterkste heerste, heeft een belangrijk deel van mijn verdere leven bepaald”, zegt Rick de Leeuw.

uniek iemand, gaf een grote mate van bevrediging. Veel van wat ik toen heb gedaan, vloeit voort uit die veel te vroeg opgelopen mentale kwetsbaarheid, uit woede. Ik heb een geweldige en avontuurlijke tijd gehad met de Tröckener Kecks, maar het is jammer dat het vanuit die onvrede moest voortkomen. Ik denk dat ik dat allemaal ook wel had kunnen doen zonder die krassen op mijn ziel.”

“Ik sloot mezelf heel lang achter die verdedigingslinie op, ook toen dat eigenlijk al lang niet meer nodig was. Maar dat besef je pas achteraf.

Ik zou het fijn hebben gevonden als iemand me dat op m’n 20ste had uitgelegd. Ik had op de kostschool geleerd om mijn gedrag aan te passen aan de eisen van een harde wereld. Ik wist al heel snel op welke manier ik me moest gedragen om ervoor te zorgen dat mensen zich niet met me zouden bemoeien. Dat sociaal wenselijk gedrag heb ik jarenlang geperfectioneerd. Maar het draaide zich langzaam maar zeker vast. Ik moest daarmee in het reine komen. Tien jaar geleden geraakte ik daardoor zelfs in een echtscheiding, omdat die knoop eruit moest.”

Dichtbij: En is dat gelukt?

“Ja, uiteindelijk wel. Ik heb mezelf uit die knoop weten te worstelen.

“IK BEGRIJP IEMAND MET EEN DEPRESSIE BETER DAN IEMAND MET EEN GEBROKEN BEEN.”

Dat was een moeizaam proces, een woestijntocht. Die knoop ontwarren, dat is in mijn ogen wat ze in de psychiatrie doen. Ik had daar misschien beter wat hulp bij gevraagd.

Daar zit volgens mij ook het taboe.

De gemiddelde mens denkt: ‘zo ben ik niet, ik hoef die hulp niet’.

Er is een ‘wij, de normalen’, en er zijn ‘de anderen’, de mensen met problemen in hun hoofd waar je met een boog omheen moet lopen.

Iederéén heeft soms echter zulke problemen. Het zit potentieel in iedereen van ons en je kan het vaak ook zelf oplossen. Maar soms kan het soepeler gaan door er eens over te praten met iemand die verstand van zaken heeft. De ‘zo ben ik niet’-mentaliteit staat dat jammer genoeg in de weg. Ook bij mij was dat, helaas, het geval.”

Mont Ventoux Dichtbij: Je tournee doorheen de psychiatrische instellingen heet

‘Open Geest’. Van waar komt die naam?

“De betekenis is tweeledig. De tournee is er om taboes te doorbreken. Als je een open geest hebt, heb je een brede blik. Anderzijds worden de deuren van de instellingen tijdens de tournee letterlijk opengegooid. Iedereen kan binnenkijken. Iedereen kan zien dat psychiatrie een onderdeel is van de maatschappij.”

Dichtbij: Tegelijk begint in de theaterzalen de voorstelling van je nieuwe cd. Hoe ervaar je dat verschil?

“Het zijn twee verschillende tournees, maar mijn teksten komen wel allemaal uit dezelfde put. We nemen er telkens andere dingen uit en de sfeer zal natuurlijk ook heel anders zijn. Voor Te Gek?! neem ik enkel mijn vriend Jan Hautekiet mee, op piano. Die optredens zijn veel vrijer. We maken de sfeer met z’n allen, het publiek speelt een

dichtbij Februari 2014 > 23

“IK VIND HET PRETTIGER

OM DE DINGEN OP MIJ AF TE LATEN KOMEN DAN ZE NA TE JAGEN.”

> “Of God bestaat? Dat moet je aan hem vragen”, stelt Rick de Leeuw.

grotere rol dan in de theaters. We reageren meer op wat er op dat moment gebeurt. De theatertour doen we met de hele band. Spelen in een theater geeft een heel andere dynamiek.”

Dichtbij: Hoe passen de nummers die je gaat spelen in het door­ breken van het taboe rond psychiatrie?

“We weten nog niet exact wat we gaan spelen in de psychiatrische centra. Op ‘Beter als’ staan heel wat nummers die gemakkelijk een vertaling vinden naar het onderwerp psychiatrie. In die nummers zit een aangenaam soort weemoed, een vaak onvervuld verlangen. Je zal me zelden betrappen op een vrolijk lied. Het is mooier om ergens in de verte een sprankel licht te hebben, waar een donkere tunnel aan vooraf gaat. Veel mensen worden door het leven op de proef gesteld en moeten een donkerte in zichzelf overwinnen. Het is zoals de Mont Ventoux op fietsen. Dat intense gevoel van blijdschap als je de top bereikt na die zware rit is heel speciaal.”

Dichtbij: Die Mont Ventoux heb je vorig jaar beklommen samen met mensen met jongdementie. Was het zwaar?

“Ik doe dat graag, maar ik ben er niet voor gemaakt. Er zit geen

24 > dichtbij Februari 2014

groot klimmer in mij. Ik ben meer een daler (lacht). Het was een overwinning, maar het was vooral intens om die overwinning te delen met die mensen met jongdementie.

Zij hebben de zwaarste klap gekregen die je kan krijgen. Je leven is nog in volle opbouw en plots lukt het niet meer. Alles wat vroeger gemakkelijk was, gaat plots niet meer. Alles stort in elkaar, en wat rest is een cocktail van angst, woede en schaamte.”

“Het geheugen is het ‘ik’. Als dat geheugen wegvalt, ben je zelf weg.

Jarenlang zijn die mensen kleiner en kleiner geworden. Angstiger en verdrietiger. Die week zag ik ze dag na dag weer groeien en hun zelfwaardering langzaam aan weer opbouwen. Ik krijg kippenvel als ik er aan terugdenk. Het was speciaal om daar deelgenoot van te mogen zijn. Ik heb veel geleerd in die week. Ik realiseerde me hoe achteloos we soms omgaan met de wereld om ons heen. Ik denk dat ik zorgvuldiger ben geworden.”

Godsdienstparaplu Dichtbij: Je hebt een keer gezegd dat God niet bestaat. Waarom niet?

“Dat moet je aan hem vragen. (lacht) Ik probeer natuurlijk een goed mens te zijn, maar ik doe dat liever op mijn eigen manier, niet onder die godsdienstparaplu.

Daar komt nog eens bij dat ik die zes jaar op de katholieke kostschool niet als onverdeeld positief ervaren heb.”

Dichtbij: Waar droom jij nog van? “(denkt lang na) Ik ben eigenlijk wel blij met hoe alles nu is. Ik kan een paar projecten noemen die ik zou willen doen, maar het is veel prettiger om de dingen op mij af te laten komen dan ze na te jagen.”

Win 2 duotickets voor het optreden van Rick de Leeuw in P.C. Sint-Amandus in Beernem op 24 maart!

Dichtbij geeft 5 boeken ‘Open geest’ weg en een aantal exemplaren van de gloednieuwe cd van Rick de Leeuw.

Je maakt ook kans op een gesigneerd exemplaar van Dichtbij.

Stuur daarvoor een e-mail met je naam en werkplek naar annelies.naert@fracarita.org!

VAN ALLE MARKTEN THUIS

10% korting op Cadeaubox!

Op zoek naar hét gepaste geschenk voor Valentijn, verjaardagen, moederdag of Kerstmis? Cadeaubox biedt voor elk wat wils: van een parachutesprong, over een romantisch diner voor twee, een saunabezoek en een krantenabonnement, tot een weekendje weg. Dankzij Dichtbij geniet je van 10% korting bij bestellingen via de webshop + gratis levering (t.w.v. 3,5 euro).

HOE GA JE TE WERK?

• Surf naar www.cadeaubox.be • Snuffel tussen de meer dan 40 cadeauboxen en maak je keuze • Druk op ‘voeg toe aan winkelwagen’ en vul je gegevens in • Vergeet zeker de promocode niet in te geven: B-FRACARITA-4C3MHW • Klaar! Levering binnen de 3 werkdagen.

Veel plezier!

Meer info op www.dichtbijmagazine.be.

30% korting op tickets voor Plopsa Dankzij Dichtbij krijg je 30% korting op alle tickets naar Plopsaland De Panne, Plopsa Indoor Hasselt en Plopsa Coo. 1. Bestellen kan alleen via www.plopsabusiness.com 2. Klik op het park dat je wil bezoeken.

3. Klik rechtsboven op het roze item ‘B2B-tickets’.

4. Geef onze promotiecode ‘mayaland101’ in.

5. Vul verder alles in en geniet van het Dichtbij-tarief.

Dichtbijprijzen 2014, inclusief BTW:

Kleiner dan 85 cm: gratis Tussen 85 cm en 1 meter: 9,99 euro Groter dan 1 meter: 34 euro 24 euro Kleiner dan 85 cm: gratis Tussen 85 cm en 1 meter: 9,99 euro Groter dan 1 meter: 18,25 euro 13,25 euro Kleiner dan 85 cm: gratis Tussen 85 cm en 1 meter: 9,99 euro Groter dan 1 meter: 25 euro 18 euro

Meer info op www.dichtbijmagazine.be.

Gratis naar het Museum Wist je dat je als personeelslid van de organisatie Broeders van Liefde altijd gratis naar het Museum Dr. Guislain kan? Je hoeft er enkel je personeelskaart voor te leggen aan de ingang. Nog tot en met 30 juni loopt daar de dubbel­ tentoonstelling ‘Oorlog en Trauma’, in samenwerking met het Ieperse museum In Flanders Fields.

Kleurenkorting Op vertoon van je personeelskaart krijg je 20% korting op het hele assortiment (met uitzondering van ladders, sommige behangcollecties, machines, kleding en de verhuurservice) van Verfland.

Bij Verfland vind je • professionele verf in alle denkbare kleuren, behang en schildersmateriaal tegen de laagste prijzen.

• gratis technisch en kleuradvies in de zaak.

Verfland levert dit advies ook aan huis, tegen 75 euro. Je ontvangt dan meteen een waardebon t.w.v. 75 euro die je kan inruilen bij aankopen vanaf 150 euro.

Verfland levert in overleg aan huis in een straal van 15 km rond het Service Center en zorgt, indien gewenst, ook voor vakkundige en voordelige vakmensen.

Meer info op www.dichtbijmagazine.be of bij Verfland zelf.

Verfland, Antwerpsesteenweg 111, 2950 Kapellen kapellen@verfland.be www.verfland.be

dichtbij Februari 2014 > 25

ETCETERA

www.jobs.broedersvanliefde.be

in een oogopslag

Of het nu om een pas afgestudeerde gaat of om een ervaren rot: wie op zoek is naar een nieuwe job, neemt een kijkje op het internet (bijna 100%) of vindt via een kennis, een vriend of een familielid die ene passende vacature (70%). Net daarop wil de organisatie Broeders van Liefde inspelen door een jobsite te lanceren.

MATTIAS DEVRIENDT

FILIP ERKENS

dichtbij: Waarom lanceert Broeders van Liefde een jobsite?

Koen Oosterlinck: “Rekruteren verloopt vandaag vooral via het internet en sociale media. Het is allemaal veel complexer dan vroeger, toen we gewoon onze vacature in een krant plaatsten en de cv’s automatisch binnen liepen. Met de jobsite willen we ook inspelen op dat online verhaal. Daarnaast willen we met deze jobsite inzetten op employer branding. Elke werknemer is een ambassadeur van zijn voorziening, ziekenhuis of school. Wie nieuwe medewerkers wil aantrekken of zichzelf als aantrekkelijke werkgever in de markt wil zetten, moet eerst en vooral zijn eigen medewerkers

Dat de organisatie Broeders van Liefde meer dan 200 jaar oud is, in vele verschillende sectoren actief is en 12.000 medewerkers telt, wist jij misschien al, maar weten je kennissen, familie en vrienden dat ook?

Klikken op het tabblad ‘Jobs’ geeft je een overzicht van alle jobs in onze voorzieningen en scholen.

Daarna kan je via filters gericht selecteren wat jou interesseert.

Via de zoekbalk kan je heel makkelijk naar een voorziening, job of andere informatie zoeken.

‘Jobs in de kijker’ geeft je een overzicht van moeilijk in te vullen vacatures.

26 > dichtbij Februari 2014

Op de jobsite zijn heel wat getuigenissen te vinden van jouw collega’s over hun werk en inspiratie!

Neem even een kijkje naar alle vacatures van jouw school of voorziening!

WEDSTRIJD trots maken op zijn werkomgeving. Zij zijn het beste en meest geloofwaardige uithangbord voor externen.

Deze jobsite wil tonen wie de Broeders van Liefde zijn, maar wil tegelijk de eigenheid van elke school of voorziening in de verf zetten. Bovendien wil het in de toekomst een referentie worden voor wie op zoek is naar een job in zorg of onderwijs. Een site dus waarnaar jij je kennissen, vrienden of familie kan doorverwijzen!” dichtbij: Wat zijn de uitdagingen rond rekruteren voor onze organisatie?

Koen Oosterlinck: “Die uitdagingen zijn heel verschillend. Vaak denken we bij moeilijke vacatures aan nachtverpleegkundigen of psychiaters, maar we zien dat het vinden van een elektricien, een klusjesman, een administratief directeur of andere leidinggevende functies ook niet altijd even makkelijk verloopt. Er zullen dus altijd nieuwe knelpuntberoepen zijn. Daar moeten we blijvend op inspelen door kennis te delen over de evoluties op vlak van rekruteren, maar ook door onze vacatures intern bekend te maken opdat medewerkers ook de loopbaankansen binnen de eigen organisatie beter leren kennen. Daarvoor is deze jobsite een goed platform.” dichtbij: Welke troeven heeft Broeders van Liefde als werkgever?

Koen Oosterlinck: “Die zijn heel divers. Ik denk aan werk dat zin, verdieping en spirit geeft, maar ook aan een hoge graad van werkzekerheid, teamspirit, werken dicht bij huis, veel doorgroeimogelijkheden in een brede organisatiestructuur, werken in een innovatieve organisatie die voortrekker is in zowel onderwijs als zorg, een goede balans tussen werken en gezin, eigen initiatief en verantwoordelijkheid, flexibele arbeidsvormen, ambitieuze en innovatieve projecten, extra voordelen zoals personeelsacties en kortingen, een mooie vakantieregeling, mogelijkheid tot vorming en opleiding. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik weet dat onze organisatie heel wat troeven heeft. Het is aan ons om die kenbaar te maken bij potentiële sollicitanten. Daar kan elke lezer van Dichtbij aan meehelpen!”

Deze medewerkers zullen binnenkort kunnen slapen als roosjes op hun nieuwe hoofdkussen van Sampli: Janique Buysse van Kinderdagverblijf Kindervreugd, Elke De Hauwere van P.Z. Sint-Alexius, Maarten Vandenameele van P.C. Asster Campus Melveren, Nathalie Teirbrood van P.C. Sint-Amedeus, Christa De Cubber van de SintPaulusschool, Trees Hermans van het Sint-Michiel­ instituut, Silke Bruneel van De Sleutel, Hilde Lommez van O.C. Sint-Idesbald en Dorine Blancke van het Emmaüs­ instituut. Slaap lekker!

OM VAN TE SMULLEN Goed nieuws voor de smulpapen onder ons: Dichtbij mag 1 tas vol lekkernijen van Simon Lévelt weggeven. Krokante koekjes, biologische thee, geurige koffie en meer lekkers….

DAG OP DAG Er liggen ook drie mooie exemplaren van de Royal Agenda 2014 ter waarde van 17,95 euro (met harde kaft) van drukkerij Lannoo klaar in de prijzenkast van Dichtbij.

SPEEL MEE!

Wie is?

KOEN OOSTERLINCK > KOEN OOSTERLINCK is sinds midden 2013 gedelegeerd bestuurder van de vzw Provincialaat der Broeders van Liefde. Hij is getrouwd en heeft 3 dochters. In zijn vrije tijd geniet hij van contacten met familie, vrienden en buurt.

Stuur het antwoord op de volgende drie vragen naar annelies.naert@fracarita.org én vermeld je voorkeurprijs + werkplek. Deelnemen kan ook via het wedstrijdformulier op www.dichtbijmagazine.be.

1. Wat is de naam van de ijsbaan waar je Katrien soms kan terugvinden?

2. Van wie is de quote ‘Mijn werk is mijn passie’?

3. Wanneer werd Petrus Jozef Triest geboren?

Veel succes! De wedstrijd wordt afgesloten op 28 februari.

Niet gewonnen? Als medewerker van de Broeders van Liefde kan je genieten van tal van personeelsacties.

Meer info op pagina 25 of op onze website, www.dichtbijmagazine.be.

dichtbij Februari 2014 > 27

IN BEELD

Groene jongen André De Smedt is monitor op de groendienst van de beschutte werkplaats TWI Kanunnik Triest in Brussel. “Samen met mijn collega’s Frank en Nicholas begeleiden we een ploeg van een 22-tal mensen die door een beperking moeilijk een vaste job vinden”, vertelt André. “Als we struiken snoeien, hakselen, gras maaien, houtsnippers aanleggen of onkruid wieden, zijn we ’s avonds pompaf. Andere keren moeten we heel precies aan de slag. Zo maakten de mannen in december de kerstversiering voor heel wat winkels. Collega Frank stond paf toen ze spontaan begonnen te zingen tijdens het werk! Dat was een heel fijn moment”, gaat André verder.

“Meestal werken we in groep. Dat is niet voor iedereen evident, maar we spelen daarop in met de nodige humor. Uiteindelijk moet ons werk in de eerste plaats mooi én goed zijn zodat de klant tevreden is. Ons werk is geen bezigheidstherapie. Wij gaan voor resultaat!” > Wil je deze groendienst boeken voor jouw snoei- of tuinonderhoud? Check www.dichtbijmagazine.be

www.kliek.be ¬ 13-3135

FRANCIS TILBORGHS