Press Lita cabellut by Marta Gil

Press Lita Cabellut

Trilogia de la duda lita Cabellut fundaci贸 Vila Casas 09 - 05 - 2013

Lita Cabellut TrilogĂa de la duda Del 9 de maig al 21 de juliol de 2013

La Fundació Vila Casas presenta als mitjans de comunicació l’exposició Trilogía de la duda dedicada a l’artista Lita Cabellut (Barcelona, 1961), que es podrà visitar a l'Espai Volart 2 fins al 21 de juliol. La mostra, que aplega una trentena d’obres elaborades entre els anys 2012 i 2013, s’articula al voltant de conceptes entorn la condició humana, com ara les trilogies dedicades a la mort, la veritat o el repte.

Seduïda pels trets més profunds de l’ésser humà i auto definint-se com a retratista d’ànimes, Lita Cabellut realitza un viatge introspectiu a fi de copsar l’essència dels seus protagonistes; artistes com ara Frida Kahlo o Charles Chaplin –presents a les exposicions celebrades els anys 2011 i 2012, respectivament, a l’Opera Gallery de Londres–, Coco Chanel –a qui dedicà una exposició monogràfica a París– i Camarón de la Isla –que esdevé protagonista de la Galeria Kai Dikhas (Centre d’Art Gitano) de Berlín– entre d’altres. Atreta pel component de compromís i denúncia social inherent a la pintura de Goya,

Lita

Cabellut,

esdevé

una

continuadora de la temàtica existencial del pintor espanyol i elabora un treball de factura expressionista que connecta amb el corrent alemany de principis del segle

XX,

per

desenvolupar

una

particular variació contemporània de la tècnica al fresc. Així mateix, l’obra de l’artista catalana beu també del llegat d’autors cabdals de la història de l’art com Velázquez, El Bosco o l’anglosaxó Francis Bacon. 2

Departament Premsa i Comunicació press@fundaciovilacasas.com

En la darrera dècada, la producció artística de Lita Cabellut ha experimentat una evolució vers un treball de contorns més definits i pinzellada més continguda, deixant enrere la sinuositat monòcroma pròpies de les pintures negres de Goya, per introduir-se en un període figuratiu d’àmplia gamma cromàtica –batejada particularment com la paleta Cabellut–. A l’edat de dotze anys experimenta un fet que capgira la seva trajectòria vital i que l'ajudaran a superar les adversitats d’una infància marcada per l’abandonament de la mare i una vida al carrer. La visita al Museu del Prado de la mà dels seus pares adoptius, esdevé una revelació que l' empenyerà a refugiar-se en l'univers creatiu. Uns anys més tard, es trasllada a la ciutat holandesa d’Amsterdam–que abandonaria temporalment per recorre el continent africà– i realitza els estudis en Belles Arts a la prestigiosa Acadèmia Rietveld. D'aleshores ençà, el treball de Lita Cabellut s'ha projectat arreu de les galeries més prestigioses del món.

La mostra Trilogía de la duda és una confluència de les nostres pors, il·lusions i desigs desesperats per a la comprensió de l’ésser humà. L’expressió del pathos i la consciència per mostrar tots els aspectes de la vida humana sense descartar els més torbadors.

Departament Premsa i Comunicació press@fundaciovilacasas.com

Lita Cabellut (Barcelona, 1961) L’artista catalana Lita Cabellut va néixer l’any 1961 a Barcelona, d’origen gitano va créixer en l’ambient del carrer, experimentant la pobresa i vivint com a òrfena als carrers del Raval, entre carteristes, artistes de carrer i prostitutes. A l’edat de 12 anys, va ser adoptada per una família que li va atorgar una nova condició social, apropant-la a la cultura, i van ser els responsables del descobriment del Museu del Prado per part de la jove Lita Cabellut, qui va quedar fascinada d’artistes com Goya, Velázquez, Ribera o Rembrandt, que més tard esdevindrien una gran influència per a la seva obra. Als 17 anys va celebrar la seva primera exposició a l’Ajuntament de Masnou, a Barcelona. Però només dos anys més tard va emigrar a Holanda per estudiar a l’Acadèmia Rietveld d’Amsterdam fins l'any 1984, on estableix la reva residència.

Departament Premsa i Comunicació press@fundaciovilacasas.com

Fragments d' escrits Su temática existencial, la atmósfera de angustia, los fuertes trazos negros y esos colores violentos de sus retratos convierten a Cabellut en una continuadora del Goya de las Pinturas negras y del expresionismo alemán de principios del siglo XX que inspiró el aragonés. Lita advierte en él su influencia más importante, y le celebra como "el maestro del compromiso y la preocupación por el ser humano (...). Alberto Sánchez. Babylon Magazine Definir a Lita Cabellut en pocas palabras resulta harto complicado. La pintora, escultora y poeta barcelonesa, afincada en Holanda, rebosa duende, ese término gitano que define el encanto misterioso e inefable que aúna conceptos como el talento, el coraje, la sensibilidad y la belleza(...). Con 19 años, y sin saber apenas inglés, dejó atrás el país en el que había crecido y al que a día de hoy no sabe si regresará para fijar de nuevo aquí a su residencia(...). Los rostros humanos pueblan su obra y las miradas, que reflejan, a veces tristeza y otras esperanzas, a veces tristeza y otras esperanza, son una constante tanto en sus cuadros como en sus esculturas. por eso, Lita Cabellut se auto define como "retratista de almas"(...). Laura Tur. Última Hora Ibiza. Dicen que fue la calle la que forjó a la mujer y a la artista por partes iguales. Lita nació en la Barcelona humilde. Su sangre gitana latió en el Raval, en el puerto, en el Mercado de la Boqueria y en las Ramblas, donde creció rodeada de artistas callejeros y de prostitutas, vendiendo estrellas de colores que ella misma confeccionaba. ella dice que ahora hace lo mismo. "Cuando vendo un cuadro tengo la sensación de que me están vendiendo una estrella". Se empapó de calle. Cuenta que en el orfanato cambiaba platos de comida a compañeros para que le escribieran obras de teatro que ella misma les dictaba, pues no sabía escribir. "Podía haber sido cantaora o bailaora", pero el capricho destino la llevó de puntillas hacia la puntilla. A los 19 años marchó a Holanda para profundizar en la pintura y ya no regresó. estos días vuelve a España y a Madrid para recoger el Premio Nacional de Cultura Gitana, en la modalidad de artes plásticas. A pesar del impacto que supone encontrarse cara a cara con cualquiera de sus retratos, la fuerza de aquellos rostros, que miran desde el otro lado descansa en esos ojos que parecen escrutar el visitante y penetrarle hasta las entrañas (...). Con cada serie puede permanecer de cinco meses a dos años. depende de lo que consiga extraer del personaje. "Para mi es una obsesión profundizar, conseguir sacar esos ocres que no son visibles", dice. Esa visibilidad se hace más evidente al crear cuadros inmensos que requieren para pintarlos uan mayor destreza y una técnica depurada. (...)En sus lienzos se mezcla la pintura clásica y la modernidad cromática, gracias al uso de una intensa paleta del color. Como dice el crítico Robert C. Morgan, Lita Cabellut tiene el don, esa gracia de "trasladarnos al desconocido mundo del espíritu.

Departament Premsa i Comunicació press@fundaciovilacasas.com

Es eso lo que la lleva hacia sus personajes. "Las formas físicas no son importantes. Es el alma de esa persona, el misterio que guarda lo que me interesa".(...) Beatriz Pulido. El Mundo

El color negro puede brillar con un brillo tan intenso que funciona como un espejo del alma. Robert C. Morgan El arte es un medio tremendamente poderoso. Es imposible protegerse de él. Si cerramos los ojos, entrará a través de nuestros poros. El arte es belleza, la poesía y es algo por lo que la humanidad siempre se verá influida. Se trata de una descarga eléctrica de nuestro intelecto y nuestras almas. Lita Cabellut Lo más importante es ver más allá de la piel y llevar el ojo más lejos del límite. Lita Cabellut

Departament Premsa i Comunicació press@fundaciovilacasas.com

Exposicions individuals 2013 Trilogia de la duda. Fundació Vila Casas, Barcelona. 2012 Retrospective. Tricot Winterswijk, Winterswijk. 2012 After the show. Terminus, Múnic. 2012 Portrait of human knowledge. Opera Gallery, Londres. 2012 Memories wrapped in gold paper. Opera Gallery, Dubai. 2011 Coco; the testimony of black and white. Opera Gallery, París. 2011 Camaron. Kai Dikhas, Berlín. 2011 La Perla Negra. Opera Gallery, Londres. 2010-2011 Madness and Reason. Bill Lowe Gallery, Atlanta. 2010 Manifesta Maastricht. Manifesta Maastricht, Maastricht. 2010 One man show. Zulauf Gallery, Karslruhe. 2008 A la mesa! Opera Gallery, Seül. 2008 April exhibition. Opera Gallery, Londres. 2007 June exhibition. Gunther Zulauf Gallery, Freinsheim. 2007 Solo Exhibition. Opera Gallery, París, Nova York. 2006 Solo Exhibition January. Opera Gallery, Londres. Exposicions col·lectives 2009 pAn. Etienne Gallery, Amsterdam. 2009 Samuelis baumgarte. Samuelis Baumgarte, Bielefeld. 2009 Art Karlsruhe. Gunter Zulauf Gallery, Karlsruhe. 2008-2009 The Forgotten Europeans. Kölnischen Stadtmuseum. Colònia. 2008 pAn. Etienne Gallery, Amsterdam. 2008 Gipsy exhibition. KulturHaus RomnoKher, Mannheim. 2008 Gongzhen – Art in Sport. Today Art Museum, Pequín. 2008 Gongzhen – Art in Sport. Sichuan Fine Arts Museum, Txengdu. 7

Departament Premsa i Comunicació press@fundaciovilacasas.com

2008 Gongzhen – Art in Sport. Gallery of Luxun Art Academy, Shenyang. 2008 Gongzhen – Art in Sport. RCM The Museum of Modern Art. Nanquín. 2008 Art Karlsruhe. Gunter Zulauf Gallery, Karlsruhe. 2008 Gongzhen – Art in Sport. Art Museum of Guangzhou Art Academy, Guangzhou. 2007 Gongzhen – Art in Sport. Museum of Contemporary Art, Xangai. Obres en l’exposició Trilogy of the doubt 15, 2013, Oli sobre tela, 115 x 100 cm Trilogy of the doubt 16, 2013, Oli sobre tela, 115 x 100 cm Trilogy of the doubt 06, 2013, Oli sobre tela, 290 x 210 cm Trilogy of the doubt 04, 2013, Oli sobre tela, 290 x 210 cm Trilogy of the doubt 05, 2013, Oli sobre tela, 290 x 210 cm Trilogy of the doubt 12, 2013, Oli sobre tela, 150 x 150 cm Trilogy of the doubt 13, 2013, Oli sobre tela, 150 x 150 cm Trilogy of the doubt 14, 2013, Oli sobre tela, 150 x 150 cm Trilogy of the doubt 20 – Innocència, 2013, Oli sobre tela, 90 x 76 cm Trilogy of the doubt 19 – Intel·lectualitat, 2013, Oli sobre tela, 90 x 76 cm Trilogy of the doubt 18 – Víctima, 2013, Oli sobre tela, 90 x 76 cm Trilogy of the doubt 17 – Poder, 2013, Oli sobre tela, 90 x 76 cm Trilogy of the doubt 21 – Desesperació, 2013, Oli sobre tela, 50 x 50 cm Trilogy of the doubt 23 – Passiva Contemplativa, 2013, Oli sobre tela, 50 x 50 cm Trilogy of the doubt 22 – Esperança, 2013, Oli sobre tela, 50 x 50 cm 8

Departament Premsa i Comunicació press@fundaciovilacasas.com

Trilogy of the doubt 09, 2013, Oli sobre tela, 280 x 200 cm Trilogy of the doubt 08, 2013, Oli sobre tela, 280 x 200 cm Trilogy of the doubt 07, 2013, Oli sobre tela, 280 x 200 cm Grock 02, 2013, Oli sobre tela, 280 x 200 cm Grock 03, 2013, Oli sobre tela, 280 x 200 cm Trilogy of the doubt 10, 2013, Oli sobre tela, 250 x 200 cm Trilogy of the doubt 11, 2013, Oli sobre tela, 200 x 180 cm Trilogy of the doubt 01, 2013, Oli sobre tela, 260 x 200 cm Trilogy of the doubt 03, 2013, Oli sobre tela, 260 x 200 cm After the show 08 “única”, 2013, Obra sobre paper, 80 x 80 cm After the show 09 “única”, 2013, Obra sobre paper, 80 x 80 cm After the show 10 “única”, 2013, Obra sobre paper, 80 x 80 cm Trilogy of the doubt 01 “única”, 2013, Obra sobre paper, 100 x 100 cm Trilogy of the doubt 07 “única”, 2013, Obra sobre paper, 97 x 41 cm Trilogy of the doubt 02 “única”, 2013, Obra sobre paper, 100 x 100 cm Trilogy of the doubt 03 “única”, 2013, Obra sobre paper, 100 x 100 cm Trilogy of the doubt 04 “única”, 2013, Obra sobre paper, 100 x 100 cm Trilogy of the doubt 05 “única”, 2013, Obra sobre paper, 100 x 100 cm Trilogy of the doubt 06 “única”, 2013, Obra sobre paper, 100 x 100 cm

Departament Premsa i Comunicació press@fundaciovilacasas.com

O.J.D.: 6131 Diari de58000 Girona | DISSABTE, 2 DE FEBRER DE 2013 E.G.M.: Tarifa: 882 €

Fecha:

02/02/2013

Sección: GIRONA Páginas: 43

Can Màrio amplia la seva col·lecció i el Palau Solterra reestructura el fons

Mir de l sur

LONDRES |

 La Fundació Vila Casas té a Torroella de Montgrí l’únic centre

de l’Estat espanyol dedicat únicament a l’exhibició de la fotografia ACN

TORROELLA | ACN/EFE

El Palau Solterra de Torroella de Montgrí, i Can Mario de Palafrugell, dues institucions que pertanyen a la Fundació Vila Casas, han reestructurat els seus fons i han ampliat les seves col·leccions amb l'adquisició de noves fotografies i escultures contemporànies. El president de la Fundació, Antoni Vila Casas, així com la directora d'art, Glòria Bosch, van donar a conèixer ahir a un grup de periodistes els diferents canvis que s'han realitzat als dos edificis, i van avançar la programació prevista per als pròxims mesos. Al Palau Solterra, un edifici renaixentista en ple barri vell de Torroella, Bosch va dir que s'ha optat per situar-hi 300 fotografies, de 154 autors, de manera que «puguin dialogar les unes amb les altres». El Palau Solterra, l'únic centre a l’Estat dedicat íntegrament a l'exhibició de fotografia, compta en els seus fons amb un total de 2.000 obres, realitzades entre els anys seixanta del segle passat i avui. Robert Mappelthorpe, Frank Horvat, Masao Yamamoto, Francesc Català-Roca, Colita, Ramon Masats, Manuel Armengol, Toni Catany, Mayte Vieta, Joan Fontcuberta, Ouka Leele, Perejaume, Ma-

Glòria Bosch, directora de la fundació, davant l’exposicó a Torroella.

nel Enclusa, Jordi Cerdà, Francesc Abad, Pere Formiguera, Mabel Palacín, Santos Montes, Mariano Zunzunaga o Leopoldo Rodés són alguns dels artistes amb obra a la localitat de l'Empordà. Respecte a Can Mario, Glòria Bosch va dir que s'han adquirit trenta peces noves, entre les qualsdestaquen una de Joan Brossa i una altra de Lauren Jiménez-Balaguer. Can Mario, que ocupa part del conjunt de l'antiga fàbrica surera Miquel & Vinckle de Palafrugell, va ser inaugurat l'any 2002 i compta amb un fons escultòric de 350 peces. Es tracta d'obres de Joan Miró,

Antoni Tàpies, Xavier Corberó, Antoni Clavé, Joan Rom, Susana Solano o Antoni Llena. Exposicions per a l’estiu Respecte a les exposicions que podran veure's en els pròxims mesos, la Fundació Vila Casas ha avançat que el Palau Solterra acollirà la mostra Amadeu i Audouard: Fotograﬁes d'escena, entre juny i setembre vinent, i que Manuel Solà exposarà a Can Mario, entre octubre i maig de l'any vinent, una cinquantena de peces escultòriques i una vintena de pintures, entre d'altres.

Joan M «estrell surreali que se c de Lond quadre cala de bre del amb el de la n amb un milions el pont tel·lacio Christie la nit su

Behind the curtains 2012

Lita Cabellut ‘‘Behind the curtains’’ Opera Gallery is proud to announce its new flagship space opening on 52 Wyndham Street this coming March 2013. The space spreads over four floors with more than 4,000 sqf. of exhibition space, resembling the look and feel of a French boutique you may stumble upon on the streets of Paris. Designed in the spirit of the brand’s headquarters on the iconic rue Saint-Honoré in Paris, the new gallery has ground floor access and a fantastic central location in line with the historic art hub of Hollywood Road and few steps away from the Police station headquarters, soon to be an Arts and Culture magnet of its own. The new location maintains the brand strategy as a premier destination for art lovers and collectors alike with great visibility and rotating shows. Every floor carries a different design to answer various exhibition needs - a luxurious black floor is fully dedicated to blue chip masterpieces and a multimedia floor is set for digital art. Another floor has a wine bar and entertainment area set for private dinners and exclusive viewing by private collectors. “We are thrilled by our new space and fondly nickname it ‘La Maison d’Opera Gallery,’” says Shirley Yablonsky, Opera Gallery Hong Kong Director, “this expansion proves our commitment and strong ties to Hong Kong and to the region. We have been here since 2004 and were the first international gallery to open in the city. Over the years we showcased major exhibitions by artists such as Salvador Dalí, Fernando Botero and Bernard Buffet and with this brand new space we can continue bringing further exciting exhibitions to a more than ever demanding market. Our new location has a fantastic line up of shows including a Marc Chagall solo exhibition planned for later this year.’’ “Behind the Curtains” represents a voyage through the human emotions. Cabellut is a fascinating artist, successful in conveying human emotions through her portraits, while giving a unique depth to her characters. Her portraits have one major strength: they are the intense reflection of her own story. This fact makes these magnificent paintings so substantial, so thrilling and so rich in psychological impact. The Spanish expressionist artist Lita Cabellut was born in 1961 to a prostitute mother that abandoned her and condemned her to street life at a young age. She spent her youth living with the gypsies on the streets of El Ravel, Barcelona. Her work holds strong ties with memories from the old area of Barcelona, with closeness to the docks, La Boqueria Market, Las Ramblas and Sant Antoni Market - places full with pickpockets, street performers and of course prostitutes. At the age of thirteen, Cabellut was adopted and a new beginning arrived. Shortly after on a trip to the Prado Museum she discovered Goya, Velázquez, Ribera and Rembrandt. On leaving the museum Cabellut knew being an artist was going to be her future, in her own words: “I married very young, my first marriage was to art.” Within four years Cabellut got her first exhibition at the Town Hall Museum of Masnou, Barcelona. At the age of 19 she took on a new challenge and left home for the Netherlands. Having heard about the “Dutch light”, Cabellut intended to experience it. Educated at the Rietveld Academy in Amsterdam (1982-1984) she was strongly influenced by Dutch portraiture. Her center-focus portraits appearing from dark backgrounds are comparable to Rembrandt and carry the fearlessness of Goya. In 1987, Cabellut had her second solo exhibition at Art et Industrie in the Netherlands. And by 1988, Cabellut’s had achieved her artist reputation and was established enough to earn a living solely from her artistic endeavors. Cabellut’s unique pictorial language, using a contemporary variation on the frescotechnique and her own personalized ‘Cabellut-palette’, was created with the help of laboratories and chemists. Cabellut spent five years researching her special mix of media looking to give her portraits the most realistic skin-like quality. The results of her research are portraits filled with intimacy, striking in their size and scale, creating a deep and powerful visual experience that carry the discipline of Vermeer and yet the sincerity of Francis Bacon. The subject matter isderived from her ongoing dialogue with her canvas “I am more than apainter, I am a storyteller,” she states. “In her art work there is a strong poetic emotional force, a deep cry, a freedom, courage and strong rhythms,” said the poet and critic Ali Al Amery, “she paints out of music, love, pain and memories…she paintsfaces wrinkled with tragedies…the wounded light of the human soul.” Cabellut only paints those that she admires and respects in all aspects, “I want those I paint to be seen in their magnificent state, and in their grandeur.” Among them on display in this show are some of the most influential icons of all times such as Friedrich Nietzsche, Marlene Dietrich, Charlie Chaplin, Billie Holiday and Coco Chanel. Gilles Dyan Founder and Chairman, Opera Gallery Group Shirley Yablonsky Director, Opera Gallery Hong Kong

Presents

‘’BEHIND THE CURTAINS’’ By

LITA CABELLUT MARCH 7- 30, 2013

Opera Gallery inaugurates a new flagship space on 52 Wyndham Street comprised of four floors and over 4000sqf exhibition space with a solo exhibition by celebrated Spanish painter Lita Cabellut. Cabellut’s life story is one of triumph from poverty and misery as a street child in Barcelona to great achievement and success in the art world peaking with major Museum exhibitions scheduled throughout 2013. The artist accomplishment is further enhanced by the timing of the show opening linked with International Women’s Day (March 8) -a global day celebrating the economic, political and social achievements of women around the world. Cabellut, which fearlessly confronts a man dominated art world, relentlessly proves women can and are a growing art force, one not to be ignored. January 29,2013 for immediate release: Opera Gallery is proud to announce its new flagship space opening on 52 Wyndham Street this coming March 2013.The space spreads over 4 floors with more than 4000 sqf of exhibition space and resembles the look and feel of a French boutique you may stumble upon in Paris streets. Designed in the spirit of the brand’s head quarters in the iconic Rue Saint Honorè in Paris the new gallery has ground floor access and a fantastic central location in line with the historic art hub of Hollywood Road and few steps away from the Police station headquarters, soon to be an arts and culture magnet of its own. The new location maintains the brand strategy as a premier destination to art lovers and collectors alike with great visibility and rotating shows. Every floor carries a different design to answer various exhibition needs - A luxurious black floor is fully dedicated to blue chip masterpieces and a multimedia floor is set for digital art. Another floor has a wine bar and entertainment area set for private dinners and exclusive viewing by private collectors.

Presents

“We are thrilled by our new space and fondly nickname it ‘La Maison d’Opera Gallery,’ ” says Shirley Yablonsky, Opera gallery Hong Kong Director, “ this expansion proves our commitment and strong ties to Hong Kong and to the region. We have been here since 2004 and are the first international gallery to open in the city. Over the years we showcased major exhibitions by artists such as Salvador Dali, Fernando Botero and Bernard Buffet and with this brand new space we can continue bringing further exciting exhibitions to a more than ever demanding market. Our new location has a fantastic line up of shows including a Marc Chagall solo exhibition planned for later this year.’’

LITA CABELLUT ‘’BEHIND THE CURTAINS’’ Debut show in Hong Kong ‘Behind the curtains’ represents a voyage through the human emotions. Cabellut is a fascinating artist, successful in conveying human emotions through her portraits, while giving a unique depth to her characters. Her portraits have one major strength: they are the intense reﬂection of her own story. This fact makes these magnificent paintings so substantial, so thrilling and so rich in psychological impact. The Spanish expressionist artist Lita Cabellut was born in 1961 to a prostitute mother that abandoned her and condemned her to street life at a young age. She spent her youth living with the gypsies on the streets of El Ravel, Barcelona. Her work holds strong ties with memories from the old area of Barcelona, with closeness to the docks, La Bocquerai Market, Las Ramblas and Sant Antonie Market, full with pickpockets, street performers and of course prostitutes. At the age of thirteen Cabellut was adopted and a new beginning arrived. Shortly after on a trip to the Prado Museum she discovered Goya, Velazquez, Ribera and Rembrandt. On leaving the museum Cabellut knew being an artist was going to be her future. In her own words “I married very young, my first marriage was to art.” Within four years Cabellut got her first exhibition at the Town Hall Museum of Masnou, Barcelona. At the age of 19 she took on a new challenge and left home for the Netherlands. Having heard about the “Dutch light” Cabellut intended to experience it. Educated at The Rietveld Academy in Amsterdam (1982-1984) she was strongly influenced by Dutch portraiture. Her center focus portraits appearing from dark backgrounds are comparable to Rembrandt and carry bravery alike Goya. In 1987 Cabellut had her second solo exhibition at Art et Industrae in the Netherlands. By 1988 Cabellut’s had achieved her artist reputation and was established enough to earn a living solely from her artistic endeavors.

Presents  Cabellut’s unique pictorial language, using a contemporary variation on the frescotechnique and her own personalized 'Cabellut-palette’, was created with the help of laboratories and chemists. Cabellut spent five years researching her special mix of media looking to give her portraits the most realistic skin like quality. The results of her research are portraits filled with intimacy, striking in their size and scale, creating a deep and powerful visual experience, carrying the discipline of Vermeer and yet the sincerity of Francis Bacon. The subject matter is derived from her ongoing dialogue with her canvas “I am more then a painter, I am a storyteller” she states. “In her art work there is a strong poetic emotional force, a deep cry, a freedom, courage and strong rhythms” said the poet and critic Ali Al Amery, “She paints out of music, love, pain and memories…she paints faces wrinkled with tragedies… the wounded light of the human soul.” Cabellut only paints those that she admires and respects in all aspects, “I want those I paint to be seen in their magnificent state, and in their grandeur.” Among them on display in this show are some of the most influential icons of all times such as Frederich Nietzsche, Marilyn Dietrich, Charlie Chaplin, Billie Holiday and Coco Chanel. Cabellut exhibited in cities around the globe through the United States, Europe and Asia. In 2013 she will have solo Museum exhibitions in: Vilacasas May 2013 (A very important art foundation/museum in Barcelona, Spain) Show theme: Trilogy of the doubt http://www.fundaciovilacasas.com/es/?urlLang=es Noordbrabants Museum September 2013, Den bosch, the Netherlands Major retrospective exhibition celebrating the reopening of the Museum following 4 years renovation http://www.noordbrabantsmuseum.nl/ Cabellut currently lives and works in Amsterdam, Netherlands. The artist will attend the grand opening ceremony on March 7,2013 in Hong Kong.

Presents

Notes to the editor: Exhibition title: ‘Behind the Curtains’ by Lita Cabellut In celebration of Opera Gallery new flagship space opening on 52 Wyndham St. Exhibition dates: March 7- March 30,2013 Opening night: March 7,2013 Location: Opera Gallery, 52 Wyndham St. W Place,G/F-3/F Hong Kong For further information and high-resolution images contact: Shasha Tittmann hkg@operagallery.com +852.2810.1208

About Opera Gallery Opera Gallery Hong Kong is part of Opera Gallery Group, comprised of 11 galleries located throughout the world. Its unique structure as an international art gallery network with locations on several continents allows it to develop its artists on a global scale with exhibition centers in the United States (New York and Miami), Europe (Paris, Monaco, London, Geneva), Asia (Singapore, Hong Kong, Seoul) and Middle East (Dubai). Each gallery is located in the heart of a major art capital of the world, in the hub of the busiest and most prestigious districts allowing direct access to art lovers and collectors in each of the markets it operates.

《幕后》-Lita Cabellut首个香港作品展 | 好戏网

http://www.mask9.com/node/104546

好戏网创造 • 汇聚 • 分享 • 大家的文艺生活指南首页

歌剧

芭蕾

舞蹈

话剧

戏曲

音乐

电影

沙龙

展览

北京

台北

上海

香港

广州

深圳

专题

免费

搜索

好戏网首页 » 展览 » 《幕后》-Lita Cabellut首个香港作品展

《幕后》-Lita Cabellut首个香港作品展 2013-03-07 11:00 - 2013-03-30 20:00 《幕后》-Lita Cabellut首个香港作品展

展览时间：2013年3月7日-30日展览场馆：Opera Gallery Hong Kong 开幕时间：2013年3月7日周四

《幕后》代表了人类情感的变化过程。Cabellut是位了不起的艺术家，擅长透过绘画人物肖像传达人类情感，赋予画中人物独特内涵。她的肖像画全部拥有强大力量：强烈反映她的故事。令这些艺术杰作逼真、精彩而且震撼人心。

1 van 6

08-03-13 10:35

《幕后》-Lita Cabellut首个香港作品展 | 好戏网

http://www.mask9.com/node/104546

Charlie Chaplin 11, Lita Cabellut 西班牙表现主义艺术家Lita Cabellut生于1961年。她的母亲是妓女，在Cabellut还是孩童时，已经把她遗弃在街上。 Cabellut年幼时与吉卜赛人在巴塞隆拿El Ravel的街道一起度过。她的画作与巴塞隆拿的旧区息息相关，内容离不开码头、布克利亚市场、兰布拉斯林荫大道和圣安东尼市场(Sant Antoni Market)。这些地方充斥着小偷和街头卖艺人，当然还有妓女。Cabellut在十三岁时被人领养，开展新生活。甫到访普拉多博物馆，她便接触到Goya、 Velázquez、Ribera和Rembrandt。离开博物馆时，Cabellut便知道自己日后会成为艺术家，她这样说道：“我很年轻就嫁了，第一段婚姻是嫁予艺术。”

Lita Cabellut作品随后的四年内，Cabellut于巴塞隆拿马斯诺(Masnou)的市政厅博物馆首次举办展览。19岁时，她接受新挑战，离家远赴荷兰。她听说过“荷兰之光”(Dutch light)有别于其他地方，是画作中看到的传说中的光，她便想亲身见识一下。她在阿姆斯特丹瑞特菲尔德艺术学院接受教育期间（1982至1984年），受到荷兰肖像画的强烈影响。她笔下的人像，置身画布中央，于漆黑的背景上跃然活现，媲美Rembrandt的作品，亦带有Goya的大胆风格。1987 年，Cabellut于荷兰Art et Industrie举办第二个画展。1988年，Cabellut已于艺术界享负盛名，在艺术上付出的努力足以养活自己。

2 van 6

08-03-13 10:35

《幕后》-Lita Cabellut首个香港作品展 | 好戏网

http://www.mask9.com/node/104546

Lita Cabellut作品 Cabellut的绘画语言，将当代手法应用于壁画艺术当中，并借助实验室和化学家的帮助，调制出自创的“Cabellut 调色板”。Cabellut花了五年时间研究不同的材料组合，让人像的皮肤栩栩如生。研究结果令人像充满亲切感，而人物的身高体型令人印象深刻，塑造出浑厚有劲的视觉效果，同时带有Vermeer的一丝不苟和Francis Bacon的纯真。画作主题源于她与画布之间从不间断的对话。她说：“我不仅是画家，更是讲故事的人。”

著名西班牙画家Lita Cabellut（右）与Opera Gallery Hong Kong总监Ms. Shirley Yablonsky（左） Cabellut只为她非常欣赏和尊敬的人绘画。Cabellut称他希望表达出笔下人物的高贵庄严。展览《幕后》展出古往今来最具影响力的人物画像，包括尼采、玛莲德烈治、差利卓别灵、比莉哈乐黛和可可香奈儿。

3 van 6

08-03-13 10:35

《幕后》-Lita Cabellut首个香港作品展 | 好戏网

http://www.mask9.com/node/104546

展览现场图 “她的画作中有一种强烈的诗意情感、沉郁的呐喊、自由、勇气和强劲的节拍。她画出音乐、爱情、痛苦和回忆……画出悲伤的脸孔……人类灵魂痛苦的一面。”——诗人和评论家Ali Al Amery

Opera Gallery Opera Gallery Hong Kong隶属于Opera Gallery Group，该集团于全球拥有11间艺廊。独一无二的架构，旗下国际艺廊位于多个地区，让集团得以于世界各地培育艺术家。其展览中心设于美国（纽约和迈阿密）、欧洲（巴黎、摩纳哥、伦敦、日内瓦）、亚洲（新加坡、香港、首尔）和中东（迪拜）。各艺廊位处全球艺术重心和最繁忙优越的地区，让世界各地不同市场的艺术爱好者和收藏家都能轻松到访。

2013年Lita Cabellut于以下地方举办个人画展展览主题：《疑惑三部曲》(Trilogy of the Doubt) 展览场馆：Vilacasas 展览时间：2013年5月展览主题：艺术馆完成长达四年的翻新工程，为庆祝重新开幕而举办的大型回顾展展览场馆：荷兰丹博思Noordbrabants Museum 展览时间：2013年9月

免费开放时间：11:00-20:00（周一-周六）、11:00-17:30（周日及公众假期）咨询电话：852-28101208 场馆地址：香港中环云咸街52号W Place地下至3楼

*图文资料由Opera Gallery Hong Kong提供展览香港 Opera Gallery Hong Kong Ali Al Amery Art et Industrie Cabellut Cabellut 调色板 Francis Bacon Goya Lita Cabellut Lita Cabellut首个香港作品展 Noordbrabants Museum Opera Gallery Group Rembrandt Ribera Trilogy of the Doubt Velazquez Vilacasas W Place 中环中环云咸街中环云咸街52号云咸街云咸街52号云咸街52号W Place 可可香奈儿尼采差利卓别灵幕后普拉多博物馆比莉哈乐黛玛莲德烈治疑惑三部曲香港中环香港中环云咸街 28101208 852 852-28101208 Free 免费 » 要发表评论，请先登录

温暖推荐《幕后》-Lita Cabellut首个香港作品展第五届艺游邻里计划之“艺游邻里计划V：墨即是色-区大为作品展” 满渡边“通道”展览 “平等的关系”林志鹏及任航展览 MAYA Sze.C展览 “太平山下及其他”山口洁子作品展《花和骷髅展》村上隆 “漫”游中环创作原稿展览展城馆“体验自然”专题展览

4 van 6

08-03-13 10:35

《幕后》-Lita Cabellut首个香港作品展

豆瓣

读书

电影

音乐

同城

发现小组

小组

http://www.douban.com/group/topic/37326675/

阅读

豆瓣FM

发现话题

小组、话题

《幕后》-Lita Cabellut首个香港作品展来自: 水水

2013-03-13 23:07:50

豆瓣画廊大家随便做生意，恭喜发财！

《幕后》代表了人类情感的变化过程。Cabellut是位了不起的艺术家，擅长透过绘画人物肖

3578 人聚集在这个小组，

像传达人类情感，赋予画中人物独特内涵。她的肖像画全部拥有强大力量：强烈反映她的故

你是否愿意成为其中的一员？

事。令这些艺术杰作逼真、精彩而且震撼人心。

加入小组西班牙表现主义艺术家Lita Cabellut生于1961年。她的母亲是妓女，在Cabellut还是孩童时，已经把她遗弃在街上。Cabellut年幼时与吉卜赛人在巴塞隆拿El Ravel的街道一起度过。她的画作与巴塞隆拿的旧区息息相关，内容离不开码头、布克利亚市场、兰布拉斯林荫大道和圣安东尼市场(Sant Antoni Market)。这些地方充斥着小偷和街头卖艺人，当然还有妓女。Cabellut在十三岁时被人领养，开展新生活。甫到访普拉多博物馆，她便接触到 Goya、Velázquez、Ribera和Rembrandt。离开博物馆时，Cabellut便知道自己日后会成为艺术家，她这样说道：“我很年轻就嫁了，第一段婚姻是嫁予艺术。” 信息来源：好戏网

推薦閱讀

甄

女星卸妝真容驚豔比

天生麗質秒殺

女星

的最破」

曝習近平專機內飾空姐不可進前艙（組圖）朝鮮精英們的瀟灑生活誰能想象華爾街高管的聚會大宅

27-03-13 09:58

《幕后》-Lita Cabellut首个香港作品展 | 中戏

http://www.chineseopus.com/node/63111

中戏

CHINESE OPUS 第五届艺游邻里计之“艺游邻里计 V：墨即是色-区大为作品展”

中戏网 Chinese Opus » 好戏网.VIP » 《幕后》-Lita Cabellut首个香港作品展

系”林志鹏及任航展览

“平等的

“太平山下及其他”山口洁子作品展《花和

“漫”游中环创作原稿展览

《幕后》-Lita Cabellut首个香港作品展

展城馆“体验自然”专题展览

Submitted by 好戏网.VIP on Fri, 03/08/2013 - 13:26

髅展》村上隆

无国界医生“城市求生”图片展 JR个展-Pattern 现在摄影升华 - deTour 2011

包装城市 - deTour 2011 配角 - deTour 2011

又名：建筑师 - deTour 2011 纸的回忆 - deTour 2011 我城建筑 - deTour 2011 看！食物 - deTour 2011

Ali Al Amery

Art et Industrie

Lita Cabellut首个香港作品展 Rembrandt 云咸街52号幕后

Ribera 云咸街

普拉多博物馆

Cabellut

好戏网.VIP

Cabellut 调色板

Noordbrabants Museum

Trilogy of the Doubt 云咸街52号比莉哈乐黛

Velazquez

云咸街52号W Place 玛莲德烈治

28101208

Francis Bacon

Opera Gallery Group Vilacasas 免费

疑惑三部曲

W Place

可可香奈儿香港

852

Free

852-28101208 Goya

Lita Cabellut

Opera Gallery Hong Kong 中环尼采

香港中环

中环云咸街展览

中环

差利卓

香港中环云咸街

2013-03-07 11:00 - 2013-03-30 20:00 《幕后》-Lita Cabellut首个香港作品展展览时间：2013年3月7日-30日展览场馆：Opera Gallery Hong Kong 幕时间：2013年3月7日周四《幕后》代表了人类情感的变化过程。Cabellut是位了不起的艺术家，擅长透过绘画人物肖像传达人类情感，赋予画中人物独特内涵。的肖像画全部拥有强大力量：强烈反映的故事。令这些艺术杰作真、精彩而且震撼人心。阅读全文 Original article

中戏 © Chinese Opus

1 van 1

11-03-13 09:49

Behind the Curtains, Opera Gallery Hong Kong - artinasia.com

about us

home

hongkong

beijing

shanghai

taipei

tokyo

http://www.artinasia.com/galleryDetail.php?catID=1&galler...

seoul

newsletter

facebook

singapore

OPERA GALLERY HONG KONG

> about > artists > events > artworks

G/F-3/F W Place, 52 Wyndham Street, Central, Hong Kong map tel: +852 2810 1208 send email website

rate this

Behind the Curtains

by Opera Gallery Hong Kong Location: Opera Gallery Hong Kong Artist(s): Lita CABELLUT Date: 7 Mar - 30 Mar 2013 “Behind the Curtains” represents a voyage through the human emotions. Cabellut is a fascinating artist, successful in conveying human emotions through her portraits, while giving a unique depth to her characters. Her portraits have one major strength: they are the intense reﬂection of her own story. This fact makes these magniﬁcent paintings so substantial, so thrilling and so rich in psychological impact.

Enlarge

The Spanish expressionist artist Lita Cabellut was born in 1961 to a prostitute mother that abandoned her and condemned her to street life at a young age. She spent her youth living with the gypsies on the streets of El Ravel, Barcelona. Her work holds strong ties with memories from the old area of Barcelona, with closeness to the docks, La Boqueria Market, Las Ramblas and Sant Antoni Market places full with pickpockets, street performers and of course prostitutes. At the age of thirteen, Cabellut was adopted and a new beginning arrived. Shortly after on a trip to the Prado Museum she discovered Goya, Velázquez, Ribera and Rembrandt. On leaving the museum Cabellut knew being an artist was going to be her future, in her own words: “I married very young, my first marriage was to art.” Within four years Cabellut got her first exhibition at the Town Hall Museum of Masnou, Barcelona. At the age of 19 she took on a new challenge and left home for the Netherlands. Having heard about the “Dutch light”, Cabellut intended to experience it. Educated at The Rietveld Academy in Amsterdam (1982-1984) she was strongly influenced by Dutch portraiture. Her center-focus portraits appearing from dark backgrounds are comparable to Rembrandt and carry the fearlessness of Goya. In 1987, Cabellut had her second solo exhibition at Art et Industrie in the Netherlands. And by 1988, Cabellut’s had achieved her artist reputation and was established enough to earn a living solely from her artistic endeavors. Cabellut’s unique pictorial language, using a contemporary variation on the frescotechnique and her own personalized 'Cabellut-palette’, was created with the help of laboratories and chemists. Cabellut spent five years researching her special mix of media looking to give her portraits the most realistic skin-like quality. The results of her research are portraits filled with intimacy, striking in their size and scale, creating a deep and powerful visual experience that carry the discipline of Vermeer and yet the sincerity of Francis Bacon. The subject matter is derived from her ongoing dialogue with her canvas “I am more than a painter, I am a storyteller,” she states. "In her art work there is a strong poetic emotional force, a deep cry, a freedom, courage and strong rhythms,” said the poet and critic Ali Al Amery, “she paints out of music, love, pain and memories…she paints faces wrinkled with tragedies…the wounded light of the human soul.” Cabellut only paints those that she admires and respects in all aspects, “I want those I paint to be seen in their magnificent state, and in their grandeur.” Among them on display in this show are some of the most influential icons of all times such as Friedrich Nietzsche, Marlene Dietrich, Charlie Chaplin, Billie Holiday and Coco Chanel. Image: © Lita Cabellut, Opera Gallery Tweet

1 van 1

04-03-13 11:54

Oslo: CONTEMPORARY ICONS - Art Walk lørdag 27. april...

http://www.oslosurf.com/hvaskjer/58804.html

Snel afvallen? "Ik ben nu op dag 9 en ben al bijna 5 kilo kwijt". Probeer nu! www.yves-rocher.nl/Afvallen Landelijke meubels (tip) Bekijk onze landelijke meubel collecties. 15.000m² meubels www.zitmaxx.eu Huurwoningen vanaf € 300 Elke dag 100+ nieuwe woningen Geen wachtlijsten. Direct huren www.huurprofielen.nl Ik wil graffiti (TIP) Wij zetten graffiti in opdracht kamermuur tot reclame schildering www.ikwilgraffiti.nl

Tips hva skjer | Tips katalog | Tips bilder søk

Forside

Hva skjer

Guider

Bilder

Katalog

Forside > Hva skjer > Art Walk

CONTEMPORARY ICONS

Nyhetsbrev

Nettkart

Kategorier og lister

Annonser

Kategori: Hva skjer i Oslo - Art Walk Oversikten på disse sidene inneholder forskjellige arrangementer i Oslo. Det er gratis for alle å bli med på listen. Send inn ditt tips her!

Hva skjer kalender

Velg en dag i kalenderen for å vise arrangementer denne dag, eller bla i oversiktene.

Outlet Mac

www.vente-exclusive.com/… Outletverkoop van Mac Tot -70%! Word nu gratis lid.

Kommende dager I dag Art Walk - Lørdag 27. april 2013 C215 - Hervé Lewis - Julian Opie - Joe Black - Thomas Canto Umberto Ciceri - Gérard Rancinan - Niki De Saint Phalle - Lita Cabellut - Fan Xiaoyan - André Monet Art Walk and Opera Gallery proudly present Contemporary Icons, a pop up show celebrating the icons of our modern society, as well as some of the most important creative icons from the past. This show pays tribute to the very real celebrity of certain images, personalities and objects (Opera Galleries was founded in 1994, by Gilles Dyan, and offers collectors and art enthusiasts a diversity of art from all the corners of the globe. It being a prominent piece by Picasso, or a current creation by Umberto Ciceri, it will be present in one of the twelve, internationally spread, Opera galleries.) With Contemporary Icons Opera and Art Walk showcase the works of 12 independent artists from around the globe. In several exciting mediums they celebrate the symbol through their diverse conceptions. By the means of the people they portray, the objects they implement in their works, and simply by being themselves. André Monet, Lita Cabellut, Joe Black and Thomas Canto are all renown

1 van 3

Lørdag Søndag Mandag Tirsdag Onsdag Torsdag Fredag

Ukesoversikt Månedsoversikt April 2013 Mai 2013 Juni 2013 Juli 2013

Nyhetsbrev

Hold deg oppdatert med hva som skjer i Oslo. 14.000 medlemmer mottar hver uke vår oversikt. Meld deg på gratis

26-04-13 11:03

Oslo: CONTEMPORARY ICONS - Art Walk lørdag 27. april... for their love of the iconic portrait. Celebrities such as Coco Chanel, Sigmund Freud and Salvador Dali fill their canvases. Canto has created a portrait-pair of Lucian Freud and his early muse, Kate Moss. The pieces are a celebration of the friendship between the most eminent British painter of his time, and the utmost renowned fashion model of the 21st century. In very different ways these portraitures honor their models. Either by photographic precision on collage (Monet), by a unique and vibrant fresco-technique (Cabellut), by the use of unheard of materials such as Legos, pins, and badges (Black), or by the perfectly balanced and pulsating brushstrokes of Canto. Umberto Ciceri, Julian Opie, and C215 also acclaim the portrait. But they do so by using very special and iconic techniques. Ciceri’s beautiful blurs literally dance on their canvases, through his use of magical optical illusion, while Opie’s almost cartoon-esque simplicity is a symbol of detail translated into basics. C215’s street art stencils are energetic and fresh, baring strong witness of their context - the rough walls they mask. C215 has in fact laid his artistic hands on the streets of Oslo. The observant pedestrian can find his work in four different places in the Norwegian capital. 19. april - 5. mai 2013

http://www.oslosurf.com/hvaskjer/58804.html nyhetsbrev

Overschakelen

Kategorier Konserter Musikk Omvisninger Utstillinger Museum Scene For barn Markeder Festivaler Forskjellig Stand-up klubb Kirke Sport

Alle lister oppdateres daglig

Hva skjer listene på disse sidene er laget på grunnlag av tips fra arrangører og brukere. Alle lister oppdateres hver dag.

Mandag - Fredag: 11:00 - 17:00 Lørdag- Søndag: 11:00 - 16:00 Sted: Art Walk Adresse: Bogstadveien 30, Oslo Epost dette arrangement: info@artwalk.no Dato: 27. april 2013 Tid fra: 11:00 Hva: Utstilling Nettside: Les mer

Følg oss på Facebook, Twitter og Google+

Følg med

Finn de nyeste hva-skjer tipsen også på vår Facebook, Twitter eller Google+ side. Følg oss på Facebook Følg oss på Google+ Følg oss på Twitter

Hva-Skjer Oslo App

Hold deg oppdatert på din mobil. Last ned vår Hva-Skjer App for iPhone. Tilgjengelig i App Store Les mer om Appen her

Andre arrangementer - Art Walk CONTEMPORARY ICONS... søndag 28. april 2013 CONTEMPORARY ICONS... mandag 29. april 2013 CONTEMPORARY ICONS... tirsdag 30. april 2013 CONTEMPORARY ICONS... onsdag 1. mai 2013 CONTEMPORARY ICONS... torsdag 2. mai 2013 CONTEMPORARY ICONS... fredag 3. mai 2013 CONTEMPORARY ICONS... lørdag 4. mai 2013 CONTEMPORARY ICONS... søndag 5. mai 2013

Finn pris eller bestill hotell i Oslo eller ved Gardermoen. HotellBooking Oslo HotellBooking Gardermoen

Prepaid Sim Only

Nu slechts € 5 voor simkaart met € 7,50 beltegoed. Bestel nu! simyo.nl/prepaid Meld deg på gratis nyhetsbrev Del på Facebook Tips en venn om denne siden

Overschakelen

2 van 3

26-04-13 11:03

Lita Cabellut | Art Walk

http://www.artwalk.no/artists/54-Lita-Cabellut/overview/

LITA CABELLUT OVERVIEW

EXHIBITIONS

The Spanish Lita Cabellut was born on 1961 in Barcelona, where she grew up in a poor Gypsy-environment. Her work is closely intertwined with her memories of the old area of Barcelona, El Raval, with closeness to the docks, La Bocquerai market, Las Ramblas and Sant Antonie market. All these places replete with pickpockets, street performers, and prostitutes. After 13 years of street and orphan life she was adopted. In this new period of her life she discovered the Prado museum. She became taken with Goya, Velazquez, Ribera and Rembrandt. One of her preferred statements explaining her passion is: "I married very young; my ﬁrst marriage was with art". This does indeed seem to be the case of Lita. She had her ﬁrst exhibition at the age of 17, at the Town Hall of Masnou, Barcelona. At 19 she decided to change her native country of Spain for new challenges in the Netherlands. Here she studied between 1982-1984 at the Rietveld Academy in Amsterdam. Coco 32 , 2011 Mixed media on canvas 115 x 100 cm Currently Lita Cabellut is considered a painter with a unique pictorial language, using a contemporary variation on the fresco-technique and an immensely enjoyable, communicative and recognizable 'Cabellut-palette'. Lita Cabellut's 'human-faced' paintings are present all around the globe New York, Dubai, Miami, Singapore, Hong Kong, Barcelona, London, Paris, Venice, Monaco, Seoul and many more cities.

C O P Y R I G H T © 2 013 A R T WA L K

1 van 1

S I T E BY A R T LO G I C

26-04-13 11:08

Contemporary Icons - 19 Apr - 5 May 2013 | Art Walk

http://www.artwalk.no/exhibitions/10/overview/

19 APR - 5 MAY 2013

CONTEMPORARY

ICONS

Art Walk and Opera Gallery proudly present Contemporary Icons, a pop up show celebrating the icons of our modern society, as well as some of the most important creative icons from the past. This show pays tribute to the very real celebrity of certain images, personalities and objects Opera Galleries was founded in 1994, by Gilles Dyan, and offers collectors and art enthusiasts a diversity of art from all the corners of the globe. It being a prominent piece by Picasso, or a current creation by Umberto Ciceri, it will be present in one of the twelve, internationally spread, Opera galleries. With Contemporary Icons Opera and Art Walk showcase the works of 12 independent artists from around the globe. In several exciting mediums they celebrate the symbol through their diverse conceptions. By the means of the people they portray, the objects they implement in their works, and simply by being themselves. André Monet, Lita Cabellut, Joe Black and Thomas Canto are all renown for their love of the iconic portrait. Celebrities such as Coco Chanel, Sigmund Freud and Salvador Dali ﬁll their canvases. Canto has created a portrait-pair of Lucian Freud and his early muse, Kate Moss. The pieces are a celebration of the friendship between the most eminent British painter of his time, and the utmost renowned fashion model of the 21st century. In very different ways these portraitures honor their models. Either by photographic precision on collage (Monet), by a unique and vibrant frescotechnique (Cabellut), by the use of unheard of materials such as Legos, pins, and badges (Black), or by the perfectly balanced and pulsating brushstrokes of Canto. Umberto Ciceri, Julian Opie, and C215 also acclaim the portrait. But they do so by using very special and iconic techniques. Ciceri's beautiful blurs literally dance on their canvases, through his use of magical optical illusion, while Opie's almost cartoon-esque simplicity is a symbol of detail translated into basics. C215's street art stencils are energetic and fresh, baring strong witness of their context - the rough walls they mask. C215 has in fact laid his artistic hands on the streets of Oslo. The observant pedestrian can ﬁnd his work in four different places in the Norwegian

1 van 2

26-04-13 11:11

identity

K A NS AI NV ÄL I NE N NY K Y T A I D E NÄ Y T T E L Y I NT E R NA T I O NA L C O NT E M P O R AR Y A R T E X H I B I T I O N TAITEILIJAT ARTISTS

human dignity

gender

Márta Bada Unkari Hungary Lita Cabellut Espanja Spain Sara Elter Italia Italy Erika Lakatos Unkari Hungary Delaine Le Bas Iso-Britannia UK Maja Ljubotina Slovenia Slovenia Kiba Lumberg Suomi Finland Marika Schmiedt Itävalta Austria

OTHERNESS

MINORITY future

MINÄ,TE JA MUUT ME, YOU AND THE OTHERS

romani

otherness

RO MA NI

1.2.-26.5.2013

identity

W W O O M M EE N N KULTTUURIYHDISTYS AURINKO RY

The Finnish Labour Museum Werstas Väinö Linnan aukio 8, Tampere, Finland www.tyovaenmuseo.ﬁ romanitaide.blogspot.ﬁ

Me, You and the Others An international contemporary art exhibition 1.2.-26.5.2013 at the Finnish Labour Museum Werstas in Tampere The Organisers The Cultural Association Aurinko and the Finnish Labour Museum Werstas, in co-operation with Sokos Hotels in Tampere and Ex-Professo Arts Management. The exhibition is supported by Ministry of Education and Culture, Alfred Kordelin Foundation and Kone Foundation. The Artists in the Exhibition The following artists have been invited to the exhibition: Marta Bada from Hungary, Lita Cabellut from Spain, Sara Elter from Italy, Delaine Le Bas from England, Erika Lakatos from Hungary, Maja Ljubotina from Slovenia, Kiba Lumberg from Finland and Marika Schmiedt from Austria. The Content of the Exhibition The exhibition shows works by European painters who deal with the situation and position of the Romani people in their art. The mission of the exhibition is to promote multiculturalism and oppose discrimination by means of contemporary art. The exhibition tries to raise awareness among the majority about the condition and identity of the Romani people. The exhibition approaches identities in relation to ”otherness” from the pespectives of ethnical minority and sex/gender. Most of the artists in the exhibition are Romani women, for their thoughts, interpretations of life and surroundings, have made impossible possible. They are the pioneers who – against all the prejudices – have become professional artists. At the same time they have crushed the myth about the unvisible Romani woman. The Questions That Illustrate the Exhibition Themes How do the Romani artists view the world, in which they live and their own identity in it? Is it possible to examine being Romani on the good/bad scale? How does the sex/gender of an artist or a viewer influence on the art interpretation? Is woman a ”sex”? Does ”sex” even exist? What is the contemporary art of the Romani and how does it manifest? What is ”otherness” in different cultures? How does it feel to be simultaneously both inside and outside the culture? What is the dignity of the Romani? Is dignity of a woman different to human dignity? What is the future of the Romani people? The Side Events at Werstas Art for Human Rights Seminar on Friday 1.2.2013 10-16 - Timea Junghaus, European Roma Cultural Foundation Family Event on Saturday 2.2.2013 Film viewings during the Tampere Film Festival 6.-10.3.2013 in the Auditorium of Werstas

Workshops led by artist Kiba Lumberg on Saturdays 23.2., 23.3. and 27.4.2013 The Side Events Elsewhere in Tampere Debates in the Sokos Hotel Tammer Bar&Bistro ”Vihtori´s Library”: On Saturday 23.2.2013 the theme is Roman art. On Saturday 23.3.2013 the theme is Freedom and Human Dignity. On Saturday 27.4.2013 the theme is The European Romani Women. Additional information: Cultural Association Aurinko – Kiba Lumberg and Kaarina Majander Fleminginkatu 9 A 00530 Helsinki aurinkogalleria(at)gmail.com Lumberg +358 (0)50 527 2277 / Majander +358 (0)50 388 3925 The Finnish Labour Museum Werstas Ulla Jaskari (exhibition) ja Minna Karhunsaari (events) Väinö Linnan aukio 8 33210 Tampere ulla.jaskari(at)tyovaenmuseo.fi +358 (0)50 440 1163 minna.karhunsaari(at)tyovaenmuseo.fi + 358 (0)50 440 1165

CABELLUT

Tricot Winterwijk 2012

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

//////////////

Overzichtsexpositie Lita Cabellut 11 november 2012 tot en met 6 januari 2013 in Tricot Winterswijk

Lita Cabellut verdiept zich in het wezen van de mens. Zij wil ons laten zien dat we allemaal met elkaar verbonden zijn. beeldtaal

met

Hiervoor gebruikt ze een unieke eigentijdse

variaties

frescotechniek. Haar werken hebben hierdoor een bijzonder aangenaam en herkenbaar palet. Lita cabellut legt op subtiele wijze de menselijke ziel bloot. Haar schilderijen worden over de hele wereld tentoongesteld van New York, Parijs, Londen, Atlanta tot in Dubai.

Lita Cabellut

Na New York, Berlijn, Londen, Atlanta, Parijs, Singapore, Monaco, Hong Kong, Seoul, Genève en Dubai is vanaf 11 november 2012 het werk van Lita Cabellut te zien in Winterswijk. In Tricot Winterswijk wordt een overzichtsexpositie van haar portretten getoond.

Lita Cabellut is vooral bekend door haar grote, theatrale portretten. Veel van haar werken hebben vaak de afmeting van bijna drie meter hoogte. “Als ik schilder, ben ik een flamencodanseres”, zei Lita Cabellut in het interview in het magazine Elegance. “Daarom maak ik zulke grote schilderijen.”

1/2

tricot / winterswijk - expositieruimte voor moderne kunst tricot 11 postbus 498 7100 al winterswijk 0543 532616 info@tricotwinterswijk.com

www.tricotwinterswijk.com

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

//////////////

Cabellut maakte een serie van 55 portretten van Coco Chanel. In de schilderijen legde ze de verschillende emoties van de Coco vast. De internationale pers was lyrisch en nog voor de deuren van de Parijse Opera Gallery geopend waren, stonden er al kopers te popelen haar werk te bemachtigen. Binnen enkele dagen waren alle doeken uit de serie verkocht. Ook van andere sterke persoonlijkheden, zoals Frida Kahlo en Charlie Chaplin, maakte Lita Cabellut series grootse portretten. In haar werk probeert ze steeds opnieuw de persoon te doorgronden.

De Spaanse Cabellut werd in 1961 geboren in Barcelona, groeide op zonder haar vader en werd opgevoed door haar grootmoeder. Toen die overleed, belandde de achtjarige Lita op straat. Op haar tiende kwam ze terecht in een kindertehuis en op haar twaalfde werd ze geadopteerd door een schatrijke conservatieve familie. Hun bezoek aan het Museo Nacional del Prado in Madrid werd een keerpunt in het leven van Lita Cabellut. Lita wilde schilderen. Dat dit nog niet zo eenvoudig was, leerde ze al snel van haar tekenleraar. Toen Cabellut negentien was besloot ze naar de kunstakademie te gaan in Nederland, nieuwsgierig naar het befaamde Hollandse licht. Nog steeds woont deze internationaal bekende kunstenares in Nederland. De kunstwerken die in Tricot Winterswijk geĂŤxposeerd worden, zijn opgenomen in een speciale catalogus. Deze catalogus is tijdens de expositie te koop voor â&#x201A;Ź 19,95. De expositie wordt georganiseerd in samenwerking met Gallery238 uit Amsterdam en duurt tot en met 6 januari 2013. Voor meer informatie kijk op www.litacabellut.com of www.tricotwinterswijk.com

2/2

tricot / winterswijk - expositieruimte voor moderne kunst tricot 11 postbus 498 7100 al winterswijk 0543 532616 info@tricotwinterswijk.com

www.tricotwinterswijk.com

After the Show

CABELLUT

Gallerie Terminus 2012

Politik 03

der Freitag | Nr. 44 | 31. Oktober 2012

Wir sind Superstars Cool Geht es um Sinti und Roma, geht es oft um Armut. Aber sie sind auch die größte künstlerische Internationale Europas. Eine Verneigung richtet, faschistische Massen Aufmärsche in Ungarn, Italien will alle Roma erkennungsdienstlich behandeln. Anders dagegen ausgerechnet in Buschkowskys Neukölln: Eine katholische Wohnungsgesellschaft sanierte für Roma-Flüchtlinge Dutzende Wohnungen. In Bulgarien ist Azis der Superstar – neben den anderen rund fünfzig Chalga-Diven des Landes, deren wuchtvoller Charme bis in die russischen, serbischen, tschechischen und türkischen Charts ausstrahlt. Am European Song Contest nahm er genauso teil wie an Gay-Parades, erotischen Foto-Shoots oder Diskussionsrunden. Besonders gerne trägt er High-Heels. Als selbstbewusster Schwuler pflegt er aber keine Androgynität, sondern pure Männlichkeit, gepaart mit schön verstörender Trans-Attitüde. Roma-Stolz, Gay-Pride

■■Marcel Malachowski

m aufregendsten ist Istanbul bei Nacht nicht im schicken Kadiköy, sondern dort, wo Bacardi im hellen Mondschein seine E-Gitarre rausholt und eine alte GypsyWeise in Punk-Manier wiedergibt. Wir sind im Bezirk Beyoglu, hier trifft sich Jung und Alt. Die alte Türkei, das sind nicht nur Muslime, Armenier, Bulgaren, Griechen und Juden, das sind auch die Roma. Irokese Bacardi meint: „Eigentlich haben wir Istanbul gegründet: Wir brachten die Farben der Sonne Indiens mit und verwandelten das Mittelmeer in einen leuchtenden Teppich, an dem sich viele Völker wohlfühlen.“ Wie schon Atatürk sagte: „Es gibt viele Nationen – aber nur eine Zivilisation.“ Dass die Millionen Sinti und Roma Europas nicht Teil dieser Zivilisation sein sollen, gehört nicht nur zu den dümmsten Ressentiments der „normalen“ Bürger, der Schlägertrupps von Milano und der „noch fanatischeren Bürokraten in den Amtsstuben“, wie es der Holocaust-Überlebende Zoni Weisz einmal gesagt hat – es erweist sich schlicht als Unwahrheit, wenn man eine Reise durch das ganz „normale“ Leben der Roma von heute unternimmt. Das hat nichts mit einer fahrenden Karawane zu tun, zu der es auch viele Linke verklären, und nichts mit einer organisierten Kriminalität, als die es Bürgerinitiativs„Gutmenschen, wie wir sie aus den 1930ern kennen“ (Moshe Zimmermann) rund um die Prostitution an der Berliner Potsdamer Straße gerne darstellen – sondern auch mit Bürgertum in all seinen Facetten. Das kann feststellen, wer nach Sevilla reist. Die Zingarina Eliza Gonzalez betreibt dort, an der Calle Sierpes, eine Flamenco-Schule: „Wenn ich diese Sachen aus Deutschland von dir höre, dann frage ich mich: Was ist da los? In Andalusien gibt es das nicht. In Sevilla sind wir ganz normale Bürger. Wir sind alle katholisch und stolz darauf. Wer ist Gitano, wer nicht? Hier interessiert das niemanden, jeder hat hier irgendeinen Gitano in der Familie.“ Ihre Lieblings-Musik? „Der Flamenco-Techno von Alazan, was sonst?“ Aber warum werden eigentlich viele Flamenco-Schulen in Andalus von Japanerinnen betrieben? „Hahaha, das weiß Gott alleine. Vielleicht, weil unsere Musik so schön ist. Wer kennt schon die Menschen? Sei’s drum, laßt uns tanzen!“

Ohne Angst andersein

„In Sevilla sind wir ganz normale Bürger. Wir sind alle katholisch und stolz darauf“

Süss war gestern

Von oben: Azis ist Superstar in Bulgarien und trägt am liebsten High-Heels. Die Band Fanfare Ciocărlia. Lita Cabellut

ist eine renommierte spanische Malerin. Die beiden unteren Bilder zeigen Aufnahmen der Roma-Pride-Parade vom 7. Oktober 2012 in Paris F o t o s ( vo n U. na c h o.): L . B o nav E n t U R E /a F p/ g E t t y i m a g E s ( 2), J. D o m i n E /a B a c a / D pa , a . R E i n h a R D t /a s p h a Lt-ta n g o. D E , s c R E E n s h o t : yo U t U B E

Bekannt wurde die in Berlin lebende Rumänien-Deutsche Oana Catalina Chitu mit dem Album Bucharest Tango. Mit ihrem Partner Dejan Jovanovic, einem serbischen Rom, gründete sie 2000 die Band Romenca. Spüren sie Rassismus? „Hass gibt es überall“, sagt Oana. „Ich habe mit Roma-Kindern viel gearbeitet in einer Musikschule, Zukunftmusik heißt sie. Es sind wunderbare Menschen, die trotz negativer Erfahrungen das Leben positiv betrachten. Ich kenne viele jugendliche Roma, die in Berlin leben. Wir treffen uns, um zu musizieren. Sie erzählen mir Geschichten über das, was das Leben ausmacht, was sie in den eigenen Ländern erlebt haben. Und obwohl die Geschichten auch traurig sind, lachen sie am Ende darüber. Vielfalt, Freude, Schmerz – das bin ich“, sagt sie und singt: „Oh, world, When will I have enough of you? When they put me in my grave, When I finally leave the stage. The world is fleeting; every rose has its thorn, When one man dies, there’s another one born“. Im Gegensatz zur stilvollen Oana, die das Leben nimmt, wie es eben ist, gehen andere Deutsche gerne dem Sinn dieses Lebens nach und stellen die Identitätsfrage. Sie pflegen ein besonders inniges Verhältnis zu „Minderheiten“, denen sie den Tod brachten. Der Sinnesgenuß der zweifellos grandiosen „Weltmusik“ eines Django Reinhardt wird für sie gleich zur akustischen Vergangenheits-Bewältigung: An dem jüdischem Klezmer gefällt vor allem, dass er nach der gelebten Melancholie von Auschwitz klingt und immer ein wenig Asche in der Luft liegt. Oana dagegen meistert das Hier und Jetzt: „Ich bin eine glückliche Sängerin, dankbar für die Kinder und die Lieder, die ich habe, für Rumänideutschien, für die Schönheit der Welt und die menschlichen Werte.“ Auf Werte ist auch Europa stolz, zumindest ideell. Ein Nachrichten-Auszug, ohne die „Maßnahmen“ des deutschen Innenministers gegen Roma aus Serbien und Mazedonien: Mord-Anschlag in Marseille, Ikea in England läßt die Polizei gegen Roma auf dem Firmen-Gelände vorgehen, die tolerante norwegische Regierung erläßt ein „Bettelverbot“, das sich gegen Roma

furter Roma/Sinti-Orchester, und er hat eine klare Meinung: „Wir möchten die Kraft wiedergeben, die uns die Geschichte gelehrt hat. Die Roma haben auch die klassische Musik und die Oper stark geprägt, Europa gibt uns nicht viel dafür zurück.“ Ein anderer cooler deutscher Rom, Nevenko Bucan von der Band La Cherga, bringt es auf den Punkt: „Das Tolle daran ist, dass sich Roma kaum irgendwo verbunden fühlten, aber gleichzeitig massiv die Musik und Kunst in ganz Europa beeinflusst haben.“ La Cherga produzieren Balkan-Beats, „inspiriert von Mazedonien, von Reggae und Dub, Ragga und Jungle“. Wie kam es zu dieser Mischung? frage ich den Musik-Experten. „Nomadentum, weil wir selber Nomaden sind, und auch unsere Musiker waren und sind Ausländer, hier, wo wir jetzt leben, und wenn wir zuhause sind, sind wir nach so vielen Jahren auch fremd. Wir schweben in einem heimatlosen Raum.“

und körperbewußter Feminismus finden in Bulgarien zusammen. Das Land ist zwar konservativ, aufgrund seiner Historie aber toleranter als die Nachbarländer: Selbstbewusstsein wird hier nicht diskutiert, sondern gestöckelt und getanzt. „Meine Flagge sind die High-Heels“. Azis’ Emanzipation des Körpers gönnt nicht nur einer Szene Verheißung. Chalga entstammt einem arabischen Dialekt des alten Irak, zur Musik des Çalgı wurde er im Osmanischen Reich. Die Chalgadzhia-Musiker, wie die des Flamenco, betrachteten sich als agnostische Muslime und nahmen sowohl alt-persische Instrumente als auch jüdische Werke in ihr Repertoire auf. Adaptierten den traditionellen Filmi-Stil, orientierten sich aber auch an der griechischen Laika. Indische Vorfahren der Roma brachten von ihren Wegen arabische Perkussionen mit nach Istanbul. Die Sinti und Roma von heute sind quasi eine asiatische Minderheit Europas. Stefani ist die Schönste der schönen Diven von Sofia und die Enkelin der Roma-HymnenLegende Asia Kemalova. Sie schwärmt: „RomaChalga entspringt dem Herzen, sie ist reines Vergnügen, sie kennt keine Grenzen oder Fesseln. Sie ist totaler Multi-Kulti, mit alten und neuen Texten, Folklore und Up-Tempo. Wir Romni-Stars müssen selbstbewußter werden – ein role-model für Mädchen und Kontrapunkt zu den Männern. Nur süß war gestern!“ Es ist fast schmerzvoll, für diese Zeilen eine Auswahl an vorzustellenden Persönlichkeiten treffen zu müssen, es gibt einfach zu viele: Den klassischen Komponisten und Jazzer Adrian Gaspar aus Wien, den Kontrabassisten Roman Patkolo aus Zürich, Paco Suarez und seine Symphoniker, die Graffiti-Künstlerin Lad’a Gažiová, Grammy-awarded Damian Draghici, die jüdisch-arabische Roma-Band von Albina, Aktivisten wie Harry Stojka, den israelischen Rom Dani Karavan, Bands wie Fanfare Ciocărlia, oder den phantastischen Fotografen Duzan Ristic aus L. A., der sagt: „Andersartige fallen nur auf, weil die Mehrheit so dumpf ist“. Der energiegeladene Dirigent Ricardo Sahiti, geboren in Mitrovica, leitet das Frank-

Nicht zufällig ist dieser Kosmopolitismus verwandt mit der jüdischen Diaspora und der USMultikultur: Wie in den Gesichtern dieser Gruppen spiegelt sich auch in denen der Roma das Licht verschiedenster Weltgegenden. „Zigeuner“ stammt von einem alten Wort für „Ägypter“ (auch dort lebten sie) ab: dem griechischen Atsinganoi. Die moderne Sprache Romani Chib ist ein Komplex aus indischem, westlichem, griechischem, farsischem und armenischem Vokabular. Entgegen dem Bild von den „Fahrenden“ waren etwa in Ungarn bereits um das Jahr 1900 mehr als 90 Prozent sesshaft, ähnlich im Burgenland. „Die spanischen Sinti, Kalé, sind fester Teil der Gesellschaft seit langem“, sagt der Politologe Marian Luca vom Zentralrat. „Nur noch in Rumänien gibt es ein paar Fahrende, die Kaldaras. Aber viele Roma in Rumänien sind gebildet, viele Akademiker.“ In Bulgarien sind fast alle Muslime, in Frankreich nennen sie sich Manouche, in Österreich und der Schweiz Jenische. In Albanien und im Kosovo lebten die Ashkali; sie wurden in den letzten Jahren vertrieben. Heuer hat sich Europa mehr auf die Politik des Aushungerns verlegt, die deutsche Regierung schickt junge Roma zurück in den Kosovo. Wenige Roma pflegen auch Bräuche wie Brautkauf: „Abweichungen von der westlichen Norm sind bei den Roma fast immer bedingt durch die Armut. Die Mittelschicht lebt ganz normal, in Serbien etwa. Serbien ist ein großes Vorbild.“ In Serbien läßt es sich es wohl „ohne Angst anders sein“ (Theodor W. Adorno). Das „zerrissene Herz ohne Atem“ (Santino Spinelli) schlägt wieder. Die Spanierin Lita Cabellut, in größter Not aufgewachsen, ist eine renommierte Malerinnen, die weltweit ausstellt. Sie prägte den Stil eines neuartigen Canvas painting. Ihre Bilder sind märchenhaft wie sie selber: „Wir Roma sind viele und wir sind überall! Ich lebe in einer organisierten Leere wie Camaron de la Isla, möchte die Alpträume mit meinen Bildern teilen, die Dämonen mit den Millionen Gesichtern bannen“, bekennt sie im Gespräch. Alina Serban entstammt wiederum den Ghettos in Rumänien, durch Zufall konnte sie an der Royal Academie in London Schauspiel studieren. Bekannt wurde sie durch die TVSerie 17 – o poveste despre destin, mit dem Dramaturgie-Monolog I, Undersigned Alina Serban, Declare promovierte sie. Zur Zeit geht sie zu Castings und arbeitet für die Miete in einem Deli: „Was haben die Leute bloß immer mit Gypsy-Kult? Über die wahre Kultur der Roma wird kaum berichtet.“ Auch der serbische Komponist, Musiker und Maler Zoran Tairovic konnte nur mit Hilfe seiner Eltern studieren. Seine Werke findet man in der OstEuropa-Galerie Gutekunst in Reutlingen genauso wie im großen Budapest. In seiner Oper The Invisible Gypsy verweist er selbstkritisch auf die verdrängte Geschichte und auf den angeblichen Rom Pablo Picasso. „Meine Familie hatte einen Gott, er hieß Kunst. Ich wurde geboren in einer blinden Allee, dann sah ich Licht“, erzählt er mir. Diese „Augen ohne Trost“ (Spinelli), aber voller Hoffnung spiegeln sich in ganz Europa, nicht nur im schimmernden Bosporus. Eine der bekanntesten Romni, der türkische Pop-Star Ebru Gündes, besingt diesen Zustand zwischen Schmerz und Freude in „Sensizim“: „Ich habe so viele Jahre warten müssen, aber die Sehnsucht nach der Welt vergeht nicht.“ Marcel Malachowski ist freier Musikjournalist ≫ Mehr Infos auf auf freitag.de/roma-kunst



POrtrait of Human Knowledge London 2012

Lita Cabellut back in London: “A Portrait of Human Knowle...

http://www.artmediaagency.com/en/53986/lita-cabellut-back-i...

News About AMA « Alex Israel for the ﬁrst time in Paris Launch of Art.sy »

Lita Cabellut back in London: “A Portrait of Human Knowledge” at the Opera Gallery Published on 11 October 2012. Tweet

London, 10 October 2012, Art Media Agency (AMA). Spanish artist Lita Cabellut, born in Barcelona in a Gypsy background, and trained at the Rietveld Academy in Amsterdam, exhibits for the second time at the Opera Gallery in London, from 11 to 31 October 2012. After her first exhibition, which was a great success, Cabellut is back with a series of paintings as dramatic as her series of Frida Kahlo portraits. The obsessive and crude Mexican iconic figure conveys the same drama as the portraits now on show in the exhibition “A Portrait of Human Knowledge”. Her large-sized portraits, with their willful craquelure on the surface of the canvas, emphasise the sense of intimacy and evoke all the emotional shocks she went through during her childhood and achieved canalizing through aesthetical satisfaction: painting. Cabellut, influenced by Goya’s colours and Rembrandt’s portraits, has her own style, a unique variation on the technique of fresco, to depict some of the most emblematic figures of knowledge over the last 150 years. Among them we might mention Stravinsky, Marie Curie, Garcia Lorca, Billie Holiday and Sigmund Freud. Cabellut is a fascinating artist, successful in conveying human emotions through her portraits, while giving a unique depth to her characters. Her portraits have one major strength: they are the intense reflection of her own story. Tags: Lita Cabellut, London, Opera Gallery, United Kingdom.

« Alex Israel for the ﬁrst time in Paris Launch of Art.sy » Enter search here

Rechercher »

About AMA

1 van 3

07-12-12 15:53

Lita Cabellut - 1883 Magazine

http://www.1883magazine.com/art-exhibitions/art-exhibition/l...

We use cookies so we can provide you with the best online experience. By continuing to browse this site you are agreeing to our use of cookies. Click on the banner to find out more.

Lita Cabellut made herself known in London in 2011 thanks to La Perla Negra, her smashing debut solo show inspired by one of the most celebrated artists of all time â&#x20AC;&#x201C; the Mexican painter Frida Kahlo. After less than a year, Lita returns to London Opera Gallery with a highly captivating series of paintings titled A Portrait of Human knowledge, depicting some of the most influential icons of knowledge from the past 150 years. Ranging from Stravinsky, Nureyev, Marie Curie, Billy Holiday, Garcia Lorca, Rudolf Steiner to Sigmund Freud, A Portrait of Human knowledge represents a voyage through human emotions, made all the more vivid and entrancing by Litaâ&#x20AC;&#x2122;s unique style of painting. Born into a Gypsy family in Barcelona, Lita Cabellut was adopted at the age of 13. A self confessed lover of Goya, Velazquez, Ribera and Rembrandt, Lita opened her first exhibition in the Town Hall of Masnou, Barcelona when she was seventeen. At 19 she left Spain to study at the Rietveld Academy in Amsterdam, Netherlands where Lita currently lives and works. Lita Cabellut has kindly agreed to answer a few of our questions.

1 van 4

07-12-12 15:48

Lita Cabellut - 1883 Magazine

http://www.1883magazine.com/art-exhibitions/art-exhibition/l...

As a first question, I’d like to ask a bit more about yourself; what made you decide to become an artist? This is something that simply happens to you; the art and creative world choices you, not vice versa. What’s your earliest memory of being interested in art making? I think I consciously decided to become an artist when I was 13; as far as I remember though, I have been involved in the arts since a very early age. What artists inspire you the most at the moment? Goya above all, I was really impressed by his Black Paintings – the so called Pinturas Negras Where do you usually get your inspiration from? Can you walk us a bit trough your creative process? Working in series, the process of painting starts with finding a new concept. I’m sitting in a chair without moving until I have the whole project in mind. I am more than a painter, I am a storyteller: for me the process of painting isn’t that important, what concerns me the most is the strength of the visual experience, namely the strength of my portraits.

2 van 4

07-12-12 15:48

Lita Cabellut - 1883 Magazine

http://www.1883magazine.com/art-exhibitions/art-exhibition/l...

In your work you use a technique similar to fresco painting; can you tell us a bit more about this? Well it is a rather complicated and a very laborious process that brought me to this specific technique that is now my signature. "When we look at the paintings of Lita Cabellut, we experience ourselves"; what do you think is meant by this? Everything, Lucien Freud said that every artist always paints a self portrait, no matter what he or she is actually painting; and I do agree with him. How did the idea of A Portrait of Human knowledge come about? The people I depicted surely left their mark on history. They left us a precious heritage, the fruits of which we continue to enjoy today. In a way, my exhibition is intended to remind us that we can make great things happen. You also make videos, photos and installations; what drives you to express yourself, say, through photography rather than through paintings? A good artist does not have any obsession with the medium, being aware of the time that he or she is living in. An artist is like a journalist, a witness of her time. This is to say, if an artist needs to paint with shoes instead of a brush to convey his message, he or she will do so. Art is a creative process that requires you to get out of the box and looks further than you can see. What other interests do you have outside art? I have many interests; I love my life in all its aspects, but unfortunately I donâ&#x20AC;&#x2122;t have enough time to see and to do everything I want. It is such a shame that human beings live such a short life. As a last question, whatâ&#x20AC;&#x2122;s next on your agenda? My next exhibition will be inspired to the circus and the freak shows; it will reflect on the illusion of the reality as seen through a mirror; in a way, it will represent a real striptease of the soul.

3 van 4

07-12-12 15:48

Lita Cabellut - 1883 Magazine

http://www.1883magazine.com/art-exhibitions/art-exhibition/l...

A Portrait of Human knowledge will be running until October 31st at the Opera Gallery, 134 New Bond Street, W1S 2TF London. All images courtesy of Opera Gallery. Words by Jacopo Nuvolari Tweet Like

2 people like this.

4 van 4

07-12-12 15:48

REVma -/+: Lita Cabellut: 'A Portrait of Human Knowledge'...

_About REVma -/+ | Πληροφορίες

Exhibitions | Εκθέσεις

http://rev-ma.blogspot.nl/2012/10/lita-cabellut-portrait-of-hu...

Theatre | Θέατρο

Cinema | Κινηµατογράφος

Gigs | Συναυλίες

23 October 2012

Lita Cabellut: 'A Portrait of Human Knowledge' @ Opera Gallery Opera Gallery showcases the solo exhibition of Spain based artist Lita Cabellut. The show titled ‘A Portrait of Human Knowledge’, is a selection of large sized canvas portraits of influential personalities of the last 150 years. Marie Curie, Garcia Lorca, Rudolf Nureyev, Marlene Dietrich, Mother Teresa, Sigmund Freud, Coco Chanel and Maria Callas, are just a few of Cabellut’s portraits. Depicted with a distinct style that encompasses a colourful palette, an old masterish feel and an expressionistic mood, Cabellut’s monumental images appear to be on a constant need for an open dialogue with the viewer. With clear references to her classical training background and the balancing with abstract influences one can distinguish the artist’s ability to effortlessly infuse her work with deep and intense emotion. Cabellut employs well recognised icons for her narrative and then forcefully exposes their inner self, not only by suspending their objective façade but also by accentuating their unique emotional state. This transparency has an instantaneous impact on the viewer; we subconsciously become the ‘receiver’ of this intensifying emotional domain. We witness a practice of inaudible psychoanalytic -or even psychographic- portraiture, analogous to an esoteric self-assessment but, simultaneously, almost synonymous to a personal identification process. |Kostas Prapoglou

_COMING up @ REVma Διονύσης Καβαλλιεράτος "Ο γιός του αετού σπάει τα πόδια του, Ο γιός του αετού περπατάει µε τα χέρια" @ Bernier / Eliades Η φτωχούλα του θεού @ Θέατρο Χυτήριο

_BLOG ARCHIVE ▼ 2012 (94) ► December (2) ► November (6) ▼ October (10)

Lita Cabellut talked to REVma -/+ about her work: REVma -/+: Your portraits encompass a vast range of influential icons from the last century or so. What were your criteria in choosing them? L.C.: There have been many great minds in the past just like there are great minds now among us. It is difficult to make a selection of bravery. So I choose simplicity. I chose those who made big impact and inspired respect on me. The ones that I portray, they are for me the ones that are walking on the trapezium with their foots off the insanity and wisdom

revma.the.blog@gmail.co m

_REVma search

REVma -/+: Does the process of depicting each of your characters on canvas involve a prior, in depth, research of their personal lives or are you mainly inspired by their public image and publicised photographic material? L.C.: Well, the documentation or pictures we have on these great human beings is only a fragment of a moment of their life. Their philosophy and the trace that they left on humanity, give me the tools I need to compose the portrait. Everything is related to the historical moment that they were living in. With this information and by holding their memories in this historical moment that we are living in, I try to make an illusion of the reality of these characters. REVma -/+: To what extend does your personal history and experience reflect on your visual language in conjunction with the narrative’s emotional state? L.C.: Everything - I can only paint what I know. Unfortunately, life brought me the experience of many landscapes and because we live forever on the same planet, in these landscapes there are a lot of footsteps of similiar emotion.

Γυναίκα από Σύµπτωση – Ελισάβετ @ Αγγέλων Βήµα Tim Noble & Sue Webster: Nihilistic Optimistic @ B... Lita Cabellut: 'A Portrait of Human Knowledge' @ O... Χάρτινα λουλούδια @ Θέατρο Ιλίσια 5 Broken Cameras, a film by Emad Burnat & Guy Davi... Bharti Kher @ Parasol Unit Ilona Sagar: Unsound House @ Carslaw St* Lukes Γιώργης Γερόλυµπος «Default landscapes» @ a.antono... BFI London Film Festival Francesca Leone: Beyond the Water @ Opera Gallery ... ► September (6) ► August (2) ► July (7)

1 van 5

07-12-12 15:52

A PORTRAIT OF HUMAN KNOWLEDGE/ : Schön! Magazine

MAGAZINE/

FEATURED/

PHOTOGRAPHY/

ARTS & ILLUSTRATIONS/

VIDEOS/

A-Z DIRECTORY/

http://schonmagazine.com/2012/10/a-portrait-of-human-know...

BUY SCHÖN!/

CONTACT/

A PORTRAIT OF HUMAN KNOWLEDGE/

Like us/ Like

2.1k

Search Schön!/

enter keywords

Email Address* First Name* Last Name* * = required field Preferred Format HTML Text Mobile

Latest Tweets/ Lita Cabellut / Marilyn

Celebrated Spanish artist Lita Cabellut returns to the Opera Gallery this month for her second London show. Last year she received critical acclaim for her London debut, which showcased paintings inspired by Mexican cultural and feminist icon Frida Kahlo. Cabellut’s latest exhibition, A Portrait of Human Knowledge, depicts the most ‘influential icons of knowledge’, from Stravinsky, Nureyev, Marie Curie, Billy Holiday, Garcia Lorca, Rudolf Steiner to Sigmund Freud. Cabellut is best known for capturing human emotion in her raw and powerful portraits through a contemporary variation of the fresco technique, evidence of the love affair she began with Goya, Velazquez, Ribera and Rembrandt at the tender age of 13. “I married very young,” she says. “My first marriage was with the arts.”

No public Twitter messages. We Like/

ASVOF Bryan Boy Designers Against AIDS Filep Motwary LACHS Magazine LeBook NINETEEN74.COM Opera Gallery The Fashionisto V&A White Line Hotels YVY

1 van 5

04-12-12 14:31

A PORTRAIT OF HUMAN KNOWLEDGE/ : Schรถn! Magazine

http://schonmagazine.com/2012/10/a-portrait-of-human-know...

Lita Cabellut / Truman Capote

2 van 5

04-12-12 14:31

A PORTRAIT OF HUMAN KNOWLEDGE/ : Schรถn! Magazine

http://schonmagazine.com/2012/10/a-portrait-of-human-know...

Lita Cabellut / Sigmund Freud

3 van 5

04-12-12 14:31

A PORTRAIT OF HUMAN KNOWLEDGE/ : Schön! Magazine

http://schonmagazine.com/2012/10/a-portrait-of-human-know...

Lita Cabellut / Maria Callas

Cabellut was born into a poor Gypsy community and spent the first 13 years of her childhood on the streets of Barcelona before being adopted. Her new life opened up the possibilities of art. She discovered the Prado museum, and after four years of classical training, opened her fist exhibition in Barcelona when she was only 17. Two years later, she left Spain to study at the Rietveld Academy in Amsterdam, where she still lives and works. A Portrait of Human Knowledge is at the Opera Gallery until 31st October. For more information, visit www.operagallery.com 64

5 Tweet

StumbleUpon Submit 更多

Filed Under: ARTS & ILLUSTRATIONS/

Add New Comment

Type your comment here.

4 van 5

04-12-12 14:31

Investors love Lita Cabellut's art

ALTERNATIVE INVESTMENT MARKET

http://www.comparetheﬁnancialmarkets.com/Investors-love-L...

PROPERTY MARKET

COMMODITIES MARKET

SEMINARS & NEWS

SMART BUSINESS FINANCE

OFFSHORE SAVINGS & INVESTMENT

MONEY MARKETS

(http://track.omguk.com/?AID=266851&MID=230780&

PID=8521&CID=3436968&CRID=38428&WID=38345)

(http://www.comparethefinancialmarkets.com/property-and-land-investments_Savills-Private-Clients.htm)

Alternative investment Market (http://www.comparethefinancialmarkets.com /alternative_investment_market.htm) > Investing in Contemporary Art (http://www.comparethefinancialmarkets.com/alternative-investments_Investing-in-Modern-and-ContemporaryArt.htm)

INVESTORS LOVE LITA CABELLUT'S ART Investors love Lita Cabellut's preview show at the Opera Gallery London The preview night of 'Portrait of Human Knowledge' presented 23 original paintings of Lita Cabellut's latest series. On the night of that event, hosted by Opera Gallery London (the gallery that represents Lita Cabellut exclusively around the world), over 300 guests were present to meet the artist and view her work in the flesh; and 12 artworks were sold, making it one of the most successful exhibition previews of the year for Opera Gallery.

LOOKING TO INVEST?

The Opera Gallery:

» SEARCH NOW

Since 2006, Opera Gallery London has been providing a unique art experience that offers the most renowned signatures in Modern Art (Marc Chagall, Raoul Dufy, Joan Miró) as well as the most sought-after names on the world's Contemporary Art scene (Damien Hirst, Joe Black, Gerard Rancinan), all under one roof.

Use our inside knowledge and expertise. Ask our experts to find the best investment options across the markets.

BESPOKE PROPERTY SEARCH

Opera Gallery London is part of Opera Gallery Group, comprised of 11 galleries located throughout the world. It is one of the rare international art gallery networks with locations on several continents: The United States (New York and Miami), Europe (Paris, Monaco, London, Geneva), Asia (Singapore, Hong Kong, Seoul) and Middle East (Dubai). Each gallery is located in the heart of a major art capital of the world, in the hub of the busiest and most prestigious districts.

OFFSHORE INVESTMENT SEARCH

The Opera gallery's next event is URBAN MASTERS, a street art off-site exhibition sponsored by ANV and presented in a former Victorian factory in Shoreditch, London.

INVESTMENT SEMINAR

Opera Gallery London and ANV in association with Butterfly present Urban Masters An urban and street art installation paying tribute to the Masters of the history of art

CONTEMPORARY ART SEARCH

OFFSHORE SAVINGS OFFSHORE ACCOUNTS

Opera Gallery London and ANV in association with Butterfly are pleased to present URBAN MASTERS - an alternative art installation giving street and urban artists a chance to render homage to the masters, masterpieces and muses that have influenced their journey through the world of art and played a part in who they are nowadays.

SUBSCRIBE TO OUR NEWSLETTER

URBAN MASTERS is an intense urban display in a former Victorian factory in London’s trendy yet subversive Shoreditch area. It will present the works of 33 of the world’s best street artists of the moment:

Be the first to hear about our latest Investment deals, news, reviews, events and seminars

Rone (AUS), Risk (US), Shepard Fairey (US), ROA (BE), Mentalgassi (DE), Sweet Toof (UK), Lek (FR), Gris1 (FR), Kan (FR) to name a few.... Opera Gallery is renowned for proposing very high standard exhibitions of street and urban art. This will be the biggest urban and street art exhibition yet hosted by Opera Gallery in London, and most certainly one of the most important events on the London street art scene this year.

Full Name

Your Email Address

With a broad scope of contemporary urban and street artworks and installations, URBAN MASTERS attempts to capture the feelings and experience of the artists who were invited to give their personal interpretation on the marks left by art history-makers. The exhibition will also offer attendees a unique opportunity to meet some of the artists involved as there will be a poster / book signing featuring many of the aforementioned artists on the day of the public opening of the show: Friday 9th November 2012, 11am-7pm. URBAN MASTERS will be launched at a private reception from 6.00pm on Thursday 8th November 2012 (an event by invitation only) and will remain on view until Sunday 18th November 2012. If members of the press wish to attend the reception, please email london@operagallery.com “Art is about passing on references and creativeness. Most people know that Banksy and Blek Le Rat, founding fathers of stencil art, have inspired a generation of young contemporary urban and street artists - making street art one of the most successful genres of the century. But it is time we give this new generation a say and let them tell us their

1 van 3

07-12-12 15:55

memories wrapped in gold paper 2012

is pleased to invite you to the opening of the exhibition of

Lita Cabellut â&#x20AC;&#x153;memories wrapped in gold paperâ&#x20AC;?

8th May 2012 from 7 pm till 9.30 pm in the presence of the artist

exhibition from 9th to 30th MAy 2012 Opera Gallery Dubai Gate Village Building 3 Dubai internationalfinancial centre PO Box 506737 DUBAI RSVP: +971 (0)4 323 0909 or dubai@operagallery.com

Dramatic Silk by Ali Al Ameri

At her art exhibition in Dubai, the Spanish painter, Lita Cabellut, reveals the hidden beauty of the East, while continuing to explore the inner world of woman, exposing the soul, and adding a special charm to the faces which are already reflecting a lot of meaning. Cabellut is revisiting the face of the East, discovering the hidden secrets of its beauty through a formula that would go beyond the typical stereotyping of the East which has been instilled through the work of many orientalists. What is more, Cabellut is not imprisoned with the limits of outer beauty, on the contrary, she depicts a dramatic silk, and delves deeply to understand the inner soul of man. Thus, stressing that the human face is an inexhaustible treasure of expressions, though many other artists have already focused on the theme of human face. We may label Cabellut as the “chaser of inner souls” digging deep inside, painting through her body and soul like a flamenco dancer, the strokes on the canvas, adding strong expressions engulfing both spontaneity and skill. She starts a journey visiting the canvas of her paintings, she is never in isolation from her paintings. Her adventures continue deeply reaching both the self and theme, where the two paths would eventually completely unit. Even her new exhibition is depicting the features of her face, thus, Cabellut proves that her body, colours, canvas and brush become one and integrate into what her soul generates; energy or passion. Cabellut conceives her paintings, thus, turning them into a living being able to reveal expressions and breathe with colours. The strokes meet, and meaning comes to light illustrating inner thoughts, signs and symbols. Even the patterns in the dresses are almost like a new paradise blooming with flowers, butterflies and scent. Lita Cabellut as an artist is truly what one of her poems expresses “a flash of lightening among my fingers”. She fills the canvas with an abundance of inner lightening treasured inside her creative soul. In her art exhibition which constitutes of 26 paintings of large size, Cabellut started a journey to the East to explore its beauty, which is buried underneath the layers of its soul. Cabellut travels not like any passing-by orientalist, but with the eye of an artist “a citizen of planet earth”. In addition to her love of Arabic music and flamenco, as well as her oriental features, she is “the gypsy of the planet” with an Arab roots. In Dubai where peoples of the earth gather, and several cultures meet, Cabellut’s art exhibition, which is organized by Opera Gallery in Dubai, near Burj Khalifa (the tallest building in the world), came to reveal the beauty of covering up and revelation, highlighting, through the faces of veiled women, the glow that is engulfed in the oriental veil. Although, Cabellut revealed only parts of the faces, nevertheless, plenty of the significant light spreads on the paintings with an appealing expression. Although, many orientalists have viewed the East in “a sexual lust”, Cabellut’s exhibition depicts a different East, revealing a real beauty hidden and concealed behind a veil. She explores beyond the hood and the language, thus, surpasses the stereotyping of eastern women which was inspired by the studies, paintings and perceptions of several scholars, artists and orientalist’s travelers, who limit the East with its people, geography, culture, and history, to only a fascination with “lust and mystery”, and not attempting to interpret the East with its profound culture. Lita Cabellut, who was born in 1961, at the coastal Mediterranean city Barcelona, presents in her new exhibition in Dubai a visual interpretation of the image of the East. She includes a message calling for rediscovering the beauty of the East, among which the Arab countries, and fostering unprejudiced communication among all peoples. Cabellut stresses that the veil does not obstruct the perceptions or the common language among people, nor does it prevent communication. Thus, she calls for accepting the other, as is, including the culture, beliefs, religion, and social backgrounds. Cabellut encourages respecting the privacy of people, and values the significance of distinction, diversity and pluralism.

We may argue that the face is a repertoire of expressions, a gateway overlooking the soul of man. The face is the interpreter and herald of inner soul, an icon depicting the inner soul with all its feelings. Cabellut who considers “faces as either polished or broken mirrors” depicts the map of inner emotions through the faces of veiled women. Each face represents a book, where Cabellut was able to decipher the letters, signs, symbols and secrets flowing out from the soul. The faces uncovered countless expressions, pronounced hope, memories, hidden grief, uncertainty, loss, disappointment, reflection, distraction, anxiety, doubt, pain, agony, regret, farewell, defeat, challenge, expectation, confrontation, and dreams. On the other hand, Cabellut also depicted different human situations one may experience on planet earth. The eyes were the letters in the book of face, even in her paintings which excluded the eyes, the body language expressed masterfully the inner feelings, through the use of different gestures. Although most of the body is covered behind the dress and veil, Cabellut was amazingly able to depict the inner feelings, and delve into the secrets of beauty hidden in the spirit of the East. Cabellut was able to make silence speaks, the eyes radiate, and the shadow moves, through her impressive and influential works of art. Moreover, the warm colours of the East which she used, added more expressions to her paintings. The visual experience of Lita Cabellut, reveals her ability to interpret the inner soul, and open doors to hidden secrets, whether at times of broken waves, or during a light breeze. Her paintings, graphics, sculptures and multimedia, illustrates Cabellut’s intuition and ability to dig deep into the inner soul of man, relying on her skillfulness of using expressive tools, and dedication to art as a soul mate. Cabellut’s experience proves her ingenuity, wild imagination and creativity. She was even able, within a short time, to have her name listed among the masters of art. Cabellut has her own mark when she creates her works, and she always comments that she “has married art at a young age”. Cabellut who suffered during her childhood from loss, homelessness, being an orphan, loneliness and darkness, depicts in her new exhibition the strokes of a dramatic silk, and secrets of a beauty glowing behind the veil. Thus, discovering light behind closed doors, opening the book of secrets, and depicting the veins of pain, hope and dreams on the stone of life. Cabellut’s life began as being an orphan and one of the “street children” in the old city of Barcelona. But she did not let darkness conquers her, the Mediterranean young girl being a guardian of the ancient civilization, was dreaming since childhood to become an artist. When she stood in front of the paintings of master artists in Prado museum of Madrid, her prophecy became true, and had her first exhibition before the age of eighteen, in her own city, where its impoverished streets were a witness to the tragedies of her life. In her exhibition “memories wrapped in gold paper”, the face became a powerful centre of expressions, while the dresses were a set of vocabulary enhancing meaning, rather than just an external ornament. Thus, the dresses on the canvas became letters with connotations. On the other hand, Cabellut resourcefully used cool colours on the backgrounds, so that the viewer would focus primarily on the abundant facial expressions. We may also say that the colourful dresses with flowers and butterflies patters were reflecting the inner feelings of women appearing on the paintings. Thus, the veil does not become a cover of the beauty of the face of the East. Moreover, the exhibition also included 3-D paintings reflecting different human situations every woman may go through, hence, highlighting the beauty of the soul, body and mind. Those who will have the chance to see the work of Lita Cabellut, will be influenced by them as they are full of passion and strong feelings, reflecting the emotions with every vibrant stroke of her brush, while whole areas of the canvas were covered with expression. After long research and experimenting with her own work, Cabellut was able to develop her own technique of depicting the “human complexion”. The visitors of the exhibition could feel the skin of the face with all its veins, they even are almost able to touch them. Lita Cabellut brings to her works of art a spirit of poetry. When she completes her paintings, she discovers what she has transferred part of her soul down on the canvas. She comments “interpret the painting always from the eyes, mouth, gestures, colours, and strokes, while searching for a poem hidden there”. Lita Cabellut proves again in her exhibition that she is an extraordinary artist, who will not refrain from delving deep into the human side of the world through her impressive, amazing and articulate art.

MARQUEE

Rare Find

Shrouded in Mystery Lita Cabellut explores the intricacies of identity with The Secret behind the Veil. So often we are mesmerized by eyes, arguably the most telling and attractive attribute of a human being. In a wonderful series of 30 unique paintings, recently exhibited at the prestigious Opera Gallery in Dubai, the artist Lita Cabellut explores the veil by focusing on the lucid pools that characterise the female face. As an audience, we are forced to delve deeper and interpret what these women are thinking, feeling, and more controversially, how they regard us, their onlookers and admirers. Furthermore, the fabric strewn over the muses is dramatic and rich in texture, framing the countenance exquisitely to focus our gaze. The artist herself intends to highlight inner loveliness through many depicted layers of silk, representative of the soul’s likeness to an onion and its many intricacies. Although born in Barcelona in 1961, Lita was part of a gypsy community with roots winding back to the Arab world and features that resemble her subjects’, hence her infatuation with the region’s rich culture. Having been orphaned from an early age, she was plucked from the streets and thrust into an exciting sphere, where she discovered the Prado Museum and an admiration of art; she even claims that her first marriage was solely with the discipline. Her difficult upbringing took a turn, resulting in a successful career and worldwide recognition. Today, she seeks to highlight the importance of hope: the idea that light does exist behind closed doors, that many paths will present themselves, and that all is not as it seems. The Arab maidens are a way of representing this idea. There is a great naturalism in her oil paintings which is derived partly from the energy invested in them: strong passionate brush strokes on the canvas create a vibrant collage of rich shades, bringing the characters to life. In this particular example, the face is illuminated, the hazel eyes thoughtful and poised below their guarding brows. Surrounded by a foil of warm russets, burnt oranges, and gold symbolic of the colors adorning souks, the pieces are melded together in detailed patterns. Attention is drawn to both the classical splendour of her wide-set features and contrasting complexion as well as her vulnerability, an intense feeling of loss for something that the viewer cannot determine. Many Orientalists associate the veil with mystery and simple lust, but Cabellut presents us with a more complicated interpretation: the truth that there is more to a woman than her clothed identity, whether she appreciates its shelter or thrives to escape its confines. There is an intriguing soul within each, different and independent in mind. The painting can be purchased for $101,825. To request further information on The Secret behind the Veil N°4, contact The Opera Gallery on london@operagallery.com

Lita… and their eyes A veil (hijab) which do not hide the passion of the eyes, and a life that still runs in the veins. This is what the Spanish artist Lita Cabellut portrayed in her art exhibition in Dubai. Cabellut did not arrive to Dubai to complete what the orientalists have initiated long time ago: searching for the veil and attaching to it all illusions and desire. On the contrary, the eyes of the women depicted by the artist glow with different worlds. A veil which do not hide the passion of the eyes and a life that still runs in the veins.

Evan Miznar, Dubai Lita Cabellut did not come to Dubai to complete what the orientalists have initiated long time ago: searching for the veil and attaching to it all illusions and desire. While the orientalists in their art, literature depicted the oriental woman and the veil which hides her from the world, imprison her in the harem, and prevent her from breathing freely. Lita Cabellut, who has experienced injustice and oppression when she was growing up as an orphan in the streets of Barcelona, did not wish to follow this theme. On the contrary, she portrayed from behind the veil strong and courageous women, yet at the same time feminine and free. Cabellut in her exhibition which is entitled “Memories Wrapped in a Golden Paper” and hosted at the Opera Gallery in Dubai International Financial Centre (DIFC), relied on a technique known as “real skin”. A technique Cabellut herself developed from colours she used and their intensity. A technique relevant to craving on raw materials, thus, creating veins and tissues on the painting, and giving life to the faces drawn, in fact you almost feel you can touch them if you are close enough. “We may think of Cabellut as a chaser of inner soul. She is able to unfold the inner details, she paints with her body and soul like a flamenco dancer. Her strokes on the canvas are strong, reflecting intense expressions; engulfing both spontaneity and skill” said the poet and critic Ali Al Amery, who was very enthusiastic about the work of Cabellut and interested in her experience. Al Amery added “Lita paints like a flamenco dancer. She paints with her body and emotions on a large canvas. She had described her experience in one of her poems “a flash of lightening between my fingers” in an indication of her potential of creativity. A creativity that fills the whiteness of the canvas with wild aesthetic realms. What is more, Cabellut has created in her studio an island functioning as a platform for her to delve in the canvas. If you step three steps backwards you will fall from the platform, but two steps to the front would take you to the world of Cabellut’s paintings. She paints with her body and soul.. performing a passionate dance in the realm of her paintings. On the other hand, Cabellut considers pain “the source of a set of emotions including agony, isolation, helplessness, confusion and love”. All of these emotions realized from the pain experienced. Cabellut explains “pain is more of an insight and wisdom. If we do not experience pain and it does not raise our interest, then there is no difference between man and a rodent. Our emotional system should give us pain, if we are to call ourselves human beings”. Does this pain glow in the eyes Cabellut is depicting? Not really, Cabellut transfers this pain into a great confidence, which appears on the lids of the eyes she depicts whether through the humble look of a strong person, or simply through the starring eyes. Collection of Comments from the critiques and interviews published by Ali Al Amery. Who is she: a Spanish artist living in the Netherlands. Held around 33 art exhibitions, and participated with other artists in 80 art exhibitions. Had her name enlisted with the masters of art. Experienced orphanhood and displacement during her childhood in Barcelona. Major characteristics of Cabellut is being passionate, has intense feelings, and perhaps a madness. She paints, sculpts and makes films. Thinks that the visionary artist is capable of creating a variety of rhythms from any material or tools at his/her disposal.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------In her art work there is a strong poetic emotional force, a deep cry, a freedom, courage and strong rhythms. She paints out of music, love, pain and memories. She paints faces wrinkled with tragedies. She has selected painting faces as her space of expressions. A human face has unlimited expressions. The face is a deep mirror and repertoire of semiotics and meanings. Cabellut paints the rhetoric of the face and the contrast of life and death. She observes the distant worlds of the human soul. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Cabellut sees that art provides solidarity for those who are persecuted, displaced and forgotten. It is a call for human compassion. Cabellut’s childhood is a story of any street child in the world. “It is difficult after all this time, the experiences and knowledge to describe a state like that of the street children, although I was one of them”. Cabellut indicated that fresh knowledge “filters” the memories, while life may wipe out or beautify the memories brought back by people. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Cabellut delves, through her art, deep into the soul, time, body and memory to paint the wounded light of the human soul. She works on purifying the hidden and abandoned realms of the human soul. Cabellut says “my art is a truth full of buried feelings” explaining that memories “have an impact on creativity” since the human memory including the memory of the body interacts within a creative person. A real artist should also make use of other experiences reserved in the memory. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Cabellut studies the hidden, strange, distant, and invisible tired souls. She calls upon people to view the mirror of the well after removing the mask. She searches for the truth which breaks like strong waves on the darkness of the soul. Cabellut says “faces have either broken or clear mirrors” She quotes a poem “I have pictures of myself in every corner. Mirrors reflecting loss, you look like me and we all look alike. The same pictures are used in the media and the same eyes we desire so much”. -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

COCO the testimony of black and white

CABELLUT 2011

Coco n° 2 - Technique mixte sur toile - 280 x 210 cm - © John Tromp

LITA CABELLUT Du 14 octobre au 19 novembre 2011 356, rue Saint -Honoré 75001 Paris • Lun - Sam : 10 h -19h & Dim : 11h 30 - 19 h • www.operagallery.com

COCO AND CABELLUT by Grady Harp “In order to be irreplaceable one must always be different.” Coco Chanel There are many parallels between the lives of empress of fashion, Coco Chanel, and the expressionist artist Lita Cabellut. Both women began their lives in poverty, both found a core of expression that raised the stature of the feminine mystique, both fearlessly confronted a world in the arts controlled by men and inexorably changed that vantage with their own style and temerity: both are exceptional voices in their chosen expressive fields. Though the words may be Chanel’s, they could as easily be Cabellut’s – “My life didn’t please me, so I created my life”. Lita Cabellut is a painter and a conjurer. Her paintings capture that interior mysterious space within the minds of her subjects, a complex brew of imagination and the compulsion to deal with occult dreams and longings as well as the terror and fragility of the human condition. Her genius lies in her ability to make visible the invisible: passion pours forth from her large-scale portraits that demand our attention and invite us into the process of her creative mind. Cabellut is a Spanish painter, born a gypsy in the earthy streets of Barcelona, her father unknown, deserted by her prostitute mother at the tender age of three months, nurtured by her grandmother who sequestered her as a gypsy from schools until her death. Cabellut at age eight was placed in an orphanage. Hungry for knowledge, she spent her hours at the Prado Museum, drinking deeply the works of the masters of the past – Rembrandt, Velázquez, El Greco, Ribera, Gallego and Goya. Once accepted into school, she rapidly rose through the ranks of education, ultimately being accepted into the Fine Arts School in Amsterdam, where instead of embracing the current obsession with abstract art, she connected with Francis Bacon’s tortured figurative paintings and fellow Catalan artist Antoni Tàpies’ abstract expressionism, with an emphasis on his pintura matérica – incorporating mixed media such as detritus, earth, rags and stone into his paintings. Cabellut’s works serve as a bridge between classical tradition and contemporary painting, a bridge from which she creates faces and figures from the past, infusing her own history as a street gypsy into understanding the beginnings of the focused model she brings to life in this collection – Gabrielle ‘Coco’ Chanel. From her own experiences, the artist is able to see through the eyes and cautious stares of her subjects, and to engage her audience with a sense of challenge mixed carefully with compassion. The life of Coco Chanel (1883 -1971) has been the subject of many books, films and plays: the details of her rise from her orphanage years where she was raised by nuns who taught her the sewing skills that would lead to her life’s obsession for creating fashion, her fleeting experience as a singer in clubs where she earned her nickname ‘Coco’ (a name she insisted was derived from the word cocotte – or ‘kept woman’), her dalliance with Etienne Balsan who financed her move to Paris at age 26 to try her millinery ideas, and her affair with the wealthy Arthur ‘Boy’ Capel whose influence on her sense of fashion as well as on her heart led to the opening of her famous shop on Rue Cambon in 1910. Capel was killed in an automobile accident in 1919 and Coco continued to leave flowers at the site of the tragedy for years afterward. Coco Chanel will forever be remembered as the person who freed women’s clothing from confining corsets, introduced the simple comfort of fashion influenced by men’s wear, created the 1920’s little black dress and added the innovative concept of her own designer perfume as an accessory. She found acceptance in the world of fine art as the costume designer for Les Ballets Russes (Chanel created the costumes for the Stravinsky and Balanchine L’Apollon Musagète and the Milhaud, Nijinska, Cocteau and Picasso ballet Le Train Bleu) and became friends with the likes of Picasso, Dalí, Diaghilev, Cocteau, and Stravinsky (another passing affair). In 1925 she began a love affair with the wealthiest man in Europe, Hugh Grosvenor, Duke of Westminster, who lavished her with jewels and gifts but who failed to make her his wife. At the peak of her influence, she created the legendary Chanel suit and the look that was unmistakably Coco Chanel, complete with her costume pearls and insistence on the subtlety of a monochromatic palette. World War II led to the closure of her shop in part due to the German occupation of France and the subsequent controversies that followed. But with the resolution of the adverse effects of World War II, Coco Chanel once again forged a new life with her mid-1950s return to the fashion industry; even in the face of negative reviews from critics, she still appealed to women all around the world with her fashionable and feminine, comfortable and subtly sensuous designs.

Despite her numerous affairs with a variety of men (some would say she used men, but she took from each of them inspiration that would increase her knowledge and repertoire), Coco Chanel never married – “It’s probably not just by chance that I’m alone. It would be very hard for a man to live with me, unless he’s terribly strong. And if he’s stronger than I, I’m the one who can’t live with him… I’m neither smart nor stupid, but I don’t think I’m a run-of-the-mill person. I’ve been in business without being a businesswoman; I’ve loved without being a woman made only for love. The two men I’ve loved, I think, will remember me, on earth or in heaven, because men always remember a woman who caused them concern and uneasiness. I’ve done my best, in regard to people and to life, without precepts, but with a taste for justice”. And further, “I never wanted to weigh more heavily on a man than a bird.” She died in 1971, but her legend lives on – in influencing fashion, in her role as a feminist, in her instinctive sense of style, and as a woman who changed the world in her own way. ‘Fashion is not simply a matter of clothes. “Fashion is in the air, borne upon the wind. One intuits it. It is in the sky and on the road.” “Fashion passes, style remains.” Lita Cabellut offers us her responses to the history of Coco Chanel with her large scale portraits of the fashion icon as well as some images of one of Chanel’s models. She heeds the icon’s rules of monochromaticity not only in the fashions she paints but also in the variations of grey as the matrix for each work. In titling this exhibition Coco: The Testimony of Black and White she echoes the thoughts of Renaissance artist, poet and architect Leon Battista Alberti: “I would have artists be convinced that the supreme skill and art in painting consists in knowing how to use black and white...because it is light and shade that make objects appear in relief.” Some of the paintings follow a chronological order: Coco as a young girl in simpler, reflective garb; Coco growing into her new concepts; the ultimate, complete Coco with strands of costume pearls and hats and accoutrements. And in each of these visits with the spirit of Coco Chanel, Cabellut seems to channel all the emotion, drive and control of a woman who would alter the world in her unique way. Cabellut’s uncanny method of capturing the direct gaze of the Coco in her paintings as she peers at the viewer, while revealing the symbiosis of the fragility and strength that so characterized her controversial life, is one reason these paintings are so powerful. She brings to the canvas her perception of the Coco who is “queen of the moon, black, white, sharp and far away”. Compare the ‘informed innocence’ of Coco Numero 3 with the successful grandeur of Coco Numero 2, and Numero 14 with the mysterious, near masculine Coco Numero 6 - the portraits with dark glasses and averted glance pondering the fear of something that is hidden - and the virtuosity of Lita Cabellut is dramatically impressive. Just as Coco Chanel built her fashions, so Lita Cabellut builds her paintings. Working on large-scale canvases with oil and plaster on linen, she combines the visceral surface texture with passionate brushstrokes, a painterly technique that aims for emotional release instead of precise re-creation. It is this approach to expressing the inner character that she brings to life. It would be difficult indeed to imagine any other artist with as much access to the emotional life of Coco Chanel as Lita Cabellut. The artist honors the fashion gifts of the iconic figure of Coco Chanel but she doesn’t stop at surface appearances, just as Chanel’s inspirations came from intrinsic responses to her abandonment as a child, her courage to overcome the fashion concepts of her day, her balance between the fragility of her affairs and her determination to belong to no one, her transient defeat in the eyes of her public to her resurgence as one of history’s most important women of business and of style. The Coco Chanel presented in this collection is a brew of the artist’s insight, similar life experiences and technical facility; this is what makes these magnificent paintings so substantial, so thrilling, so rich in psychological impact. In Coco’s words: “Arrogance is in everything I do. It is in my gestures, the harshness of my voice, in the glow of my gaze, in my sinewy, tormented face”. Women think of all colors except the absence of color. I have said that black has it all. White too. Their beauty is absolute. It is the perfect harmony. Coco Chanel ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Grady Harp is a champion of Representational Art in the roles of curator, lecturer, panelist, writer of art essays, poetry, critical reviews of literature, art and music, and as a gallerist. He has produced exhibitions and contributed catalogue essays for the Arnot Art Museum in New York, Fresno Museum of Art, Laguna College of Art and Design, Nevada Museum of Art, National Vietnam Veterans Art Museum in Chicago, and Cleveland State University Art Gallery and has served as a contributing artistic advisor for universities and colleges throughout California, in Berlin, the Centro Cultural de Conde Duque in Madrid, and in Oslo. His collaborative exhibition with sculptor Stephen Freedman, WAR SONGS: Metaphors in Clay and Poetry from the Vietnam Experience toured the United States from 1996 - 1998. He has provided essays, chapters and Introductions to numerous books such as the recent Powerfully Beautiful and !00 Artists of the Male Figure . He is the art reviewer for Poets & Artists magazine and is the art historian for The Art of Man Quarterly Journal.

8 LA VANGUARDIA

V I V I R

Gente

FAMOSOS

LUJO

MIÉRCOLES, 28 SEPTIEMBRE 2011

MODA

MUSICALES

ESTILO

ARTISTAS

Coco Chanel, a los ojos de Lita Cabellut

París acoge los óleos de la gitana catalana sobre la creadora ÓSCAR CABALLERO París Servicio especial

e inventé una vida porque no me gustaba la mía”. La frase es de Coco Chanel, pero Lita Cabellut, que a partir del 14 de octubre expondrá en París 35 grandes retratos de la creadora

de ese perfume N.º 5 que a Marilyn Monroe servía de pijama, la hizo suya. Razones no le faltan: gitana, nacida en Barcelona en 1961 “de madre prostituida y padre desconocido”, criada por su abuela gitana –“no me permitió ir a la escuela”–, y en un orfelinato desde los 8 años, tiene 13 cuando descubre, en Madrid, el Museo del Prado, “el espacio en el que soñaba y me forjé un futuro de colores, con un ídolo absoluto, Rembrandt”. Más tarde, sus referencias serán Francis Bacon y el catalán Antoni Tàpies. Su otra ciudad es Amsterdam: se formó en su escuela de Bellas Artes y luego montó allí casa y taller. Desde 1984 expuso en Estados Unidos. Y frecuentemente en Bélgica y Países Bajos. En febrero pasado, en la Opera Gallery de Londres, su personaje fue

otra gran mujer, Frida Kahlo. “Trabajo mucho el color y también el yeso sobre lino, pero lo que más me interesa –explica Cabellut– es sintonizar con un tema, con una persona”. Esa sintonía se produce a través del sufrimiento compartido. “No lamento mis años en la calle, la falta de una familia, de una escuela. Pienso que ahí está la base de mi necesidad de

FOTOS: JOHN TROMP

Obra y artista.

malista y elegante Lita Cabellut, arriestilo ha prevaleciba, con uno de sus do a través del cuadros, y abajo, el tiempo y las consadetalle de uno de bidas colecciones los retratos de Coco bienales de modas Chanel, cuyo mini- y tendencias

pintar”, asegura la artista gitana. A Coco, además de pintarla le dedicó un libro, Témoignage en noir et blanc (testimonio en blanco y negro), con prólogo del galerista de California Grady Hart, cuya publicación coincide con la exhibición. Cabellut forma parte, con artistas como Ron Arad, de la promoción de valores contemporáneos que, apoyada en las ventas de pesos pesados como Picasso, Miró, Braque o Chagall, marca la política de Opera Gallery, red creada por Gilles Dyan en Singapur, en 1994, extendida a París, Nueva York, Miami, Hong Kong, Londres, Seúl, Dubái, Mónaco, Ginebra, Shanghai... En cualquier caso, la exposición recuerda que Coco Chanel, a quien un libro reciente describía como espía de los nazis, está siempre en el candelero. De hecho, su sobrina nieta, Gabrielle Palasse Labrunie, nutrió con sus recuerdos un Chanel intime (Isabelle Flemeyer, Flammarion), que saldrá el 5 de octubre, lleno de revelaciones. En efecto, la sobrina nieta podría ser simplemente la nieta. Y su padre, André Palasse, teórico sobrino de Coco, el hijo de la modista. De hecho, si Coco trató con los nazis, fue para liberar al soldado Palasse, prisionero en Alemania y tuberculoso. Y si el sobrino se suicidó, como tantos familiares de Coco, el final de quien decía “no sigo la moda porque la moda soy yo”, fue triste. Su sobrina la recuerda nonagenaria, “sobreviviente de sus amigos y domésticos, rodeada de vampiros”. Prudente y “siempre con esa lucidez feroz”, Coco legó sus bienes a una fundación, COGA (por Coco y Gabrielle), domiciliada en Lausana. A tiempo. “La misma noche de su muerte, la caja fuerte de la rue Cambon fue desvalijada y casi todas las joyas desaparecieron. Hasta su bolso, en el hotel Ritz, fue vaciado”, asegura la heredera.c

JOSEP SANDOVAL Barcelona

ientras los hombres sigan explotando a los hombres, Los miserables no será una novela inútil”, escribió Victor Hugo. Uno de sus textos más populares (1.200 páginas) se convirtió en un musical de dos horas y media en 1980 con libreto de Alain Boblil y música de Claude-Michael Schönberg, que se estrenó ese año en el Palais des Sports de París, de la mano de Robert Hossein. Cinco años más tarde, Cameron Mackintosh, el afamado productor británico, coge la obra, que emprende la brillante carrera que le ha colocado en el más veterano de los musicales y el más visto del planeta: más de 60 millones de personas, en 42 países y en 21 idiomas. Lo primero que hizo Mackintosh fue poner el montaje en manos de Trevor Nunn, otro nombre mítico de la escena, y encargar el diseño de producción a otro clásico, John Napier. El telón se alzó por primera vez el 8 de octubre de 1985 en el teatro Barbican, dividió a la crítica pero sedujo al público, que es lo único que interesa. “La primera regla es gustar al público. Todas las demás sólo sirven para que te aplaudan los amigos el día del estreno”, suele de-

Finalm

LES

La versión renovada del m estrena el viernes en el Ba

AMA NEWSLETTER Nº 19!

23 SEPTEMBRE 2011

PROCHAINEMENT… « Nasi Campur » à la galerie Taksu de Bali La galerie Taksu de Bali présentera son exposition de groupe intitulée «" Nasi Campur" » du 8 octobre au 31 décembre prochain. La manifestation regroupera des artistes locaux et internationaux et des dessins, des peintures, des collages et des sculptures y seront présentés. Parmi la dizaine d’artistes qui exposeront, figurent Bob Sick Yudhita, Dodit Artawan, Christian Tamondong, Fauzulyusri, Hanh, Jan Wiss, Jumaadi, Khairul Azmir Shoib, Norberto Roldan et Rochelle Haley. Créée en 1989, la galerie Taksu compte aujourd’hui plusieurs antennes en Asie ce qui lui permet notamment d’assurer la promotion de ses artistes à Kuala Lumpur, Singapour ou encore à Bali. La galerie se concentre sur l’art contemporain des pays asiatiques et défend des artistes de renoms et émergents. Parallèlement à «" Nasi Campur" » qui prendra place à Bali, la Taksu organise à Kuala Lumpur une exposition personnelle sur le travail de Gerardo Tan ainsi qu’une exposition sur le duo Hirzaq Harris et Najib Ahmad. À Singapour, trois événements : «"Culture Vulture by Justin Lim and Samsudin Wahab" », «" Serial Killers /Welcome to the club ! » et une exposition solo de Dodit Artawan. « Paradise Lost » par Raqib Shaw à la White Cube Gallery Du 28 septembre au 12 novembre, la White Cube Gallery de Manson’s Yard présente une exposition intitulée «"Paradise Lost"» — « Paradis perdu ». La manifestation regroupe la dernière série de l’artiste londonien Raqib Shaw. Shaw est né à Calcutta. Il quitte l’Inde pour la capitale anglaise où il étudie à la Central St Martins School of Art. À l’heure actuelle ses expositions solos principales se sont déroulées à la Tate Britain et au Museum of Contemporary Art de Miami en 2006, au Metropolitan Museum of Art de New York en 2008 et au Kunsthalle de Vienne en 2009. Il a également participé à la 17e Biennale de Sydney, à la 6e Biennale de Gwangju et à bien d’autres expositions de groupe. Pour cette nouvelle série, son travail s’appuie uniquement sur ses souvenirs d’enfance et l’idée qu’il se fait du paradis. Ses peintures sont pleines de détails intrigants et de couleurs. Elles décrivent parfaitement un monde fantastique et poétique. Norbert Bisky à la galerie Templon La galerie Templon organise, pour la première fois, une exposition du jeune peintre allemand : Norbert Bisky. L’événement, intitulé «"Decompression" », se déroulera du 5 novembre au 31 décembre et nous plongera dans l’univers de cet élève de Georg Baselitz. L’univers de Bisky appartient à l’époque de la RDA, époque dans laquelle il a grandi. Né en 1970 à Leipzig, il vit la chute du Mur comme une explosion de liberté et décide alors de devenir peintre. Après avoir été l’élève de Baselitz, il devient celui de Jim Dine avant de partir un an pour Madrid en 1995. Ses peintures ﬁguratives racontent une histoire, celle des « fausses promesses » du communisme de sa jeunesse, mais aussi de l’évolution de son pays et plus particulièrement de Berlin. On retrouve souvent dans ses compositions un contraste qui naît de son association du chaos et de la beauté. Norbert Bisky a exposé entre autres, au Martin Gropius Bau à Berlin (2003), au Museum für Moderne Kunst PMMK d’Ostende (2003), au National Museum de Séoul (2004), au Dortmunder Kunstverein (Dortmund, 2009) et à la Maison Rouge à Paris (2011).

«" Frank Stella: Connections" » à la galerie Haunch of Venison" Du 30 septembre au 19 novembre, l’antenne londonienne de la galerie Haunch of Venison proposera une exposition des œuvres de l’artiste Frank Stella avec « Connections" ». L’événement s’entend être le plus complet possible sur la carrière de Stella. Ainsi, des pièces de 1958 à aujourd’hui seront proposées. Frank Stella est né en 1936 dans l’État du Massachusetts. Il est aujourd’hui considéré comme l’un des précurseurs du minimalisme. Influencé par des peintres comme Jackson Pollock, Franz Kline ou encore Barnette Newman, il se nouera très vite d’amitié avec des personnalités telles que Jasper Johns et Robert Rauschenberg. « Connections" » rassemble peintures et sculptures de l’artiste, avec notamment des œuvres de sa période minimaliste, montrées au public pour la première fois. Avec cet événement, la galerie londonienne anticipe plusieurs rétrospectives de l’artiste qui se tiendront au Kunstmuseum Wolfsburg, au Whitney Museum of American Art de New York, au Museum of Modern Art de Forth Worth et au Los Angeles Museum of Contemporary Art. La galerie Haunch of Venison a été fondée en 2002 par les anglais Harry Blain et Graham Southern. La Haunch of Venison comporte maintenant trois emplacements, un à Londres, un à New York ouvert en 2008 et un à Berlin ouvert en 2007. La galerie expose des artistes tels que Keith Coventry, Jitish Kallat, Wim Wenders, Bill Fontana, Richard Long, Nathan Coley ou encore Simon Patterson dont ces trois derniers ont reçus le prix Turner. Lita Cabellut à l’Opera Gallery L’Opera Gallery proposera prochainement une exposition des œuvres de Lita Cabellut dédiées à Coco Chanel. Intitulée «"COCO, Témoignage en Noir et Blanc"», l’événement se déroulera du 14 octobre au 19 novembre. Opera Gallery est un réseau de douze galeries créées par Gilles Dyan à Singapour en 1994. Depuis Opera Gallery a ouvert des espaces à Paris, New York, Miami, Hong Kong, Londres, Séoul, puis deux espaces à Dubaï, Monaco, Genève et un autre à Singapour en 2010. Son concept est de vendre les grandes signatures de l’art moderne international (Picasso, Miró, Braque, Chagall…) tout en assurant la promotion d’artistes contemporains. Lita Cabellut, est une artiste espagnole d’origine gitane qui partage avec Coco Chanel un parcours hors du commun. Née tzigane dans les rues de Barcelone en 1961, de père inconnu, de mère prostituée qui l’abandonnera à trois mois, élevée par une grand-mère gitane qui lui interdira l’accès à l’école et conﬁée à huit ans à un orphelinat, Lita Cabellut va franchir toutes les étapes par sa ténacité jusqu’à l’école des beaux-arts d’Amsterdam, l’une des plus réputées. Exposant dans toute l’Europe et aux États-Unis depuis 1984, Lita Cabellut est célèbre pour ses séries provocantes et émouvantes montrant la condition humaine : prostituées, clowns, travestis, musiciens, saltimbanques. Après une série sur Frida Kahlo qui s’est entièrement vendue à Londres en février 2011, Lita Cabellut envisage désormais de travailler sur les maladies mentales. À travers 35 immenses portraits, l’artiste libère l’icône de la mode de son image glamour. Travaillant ses grandes toiles avec de la peinture à l’huile, du plâtre sur du lin, une technique à la brosse et une préparation de la surface qui provoquent des craquelures, le procédé de Lita Cabellut est maîtrisé et amplifie la force visuelle de l’œuvre.

CE DOCUMENT EST RÉSERVÉ À L’USAGE EXCLUSIF DES CLIENTS D’AMA. NE PAS DISTRIBUER.!

www.artmediaagency.com

OCTOBRE 11

Mensuel OJD : 51580

Surface approx. (cm²) : 487 N° de page : 16 35 RUE DES MATHURINS 75008 PARIS - 01 43 12 56 56

Page 1/1

©WHERE Now Paris »ART

A Look at

coco

CHANEL

BY PATRICIA VALICENT

Expressionist artist I ita Cabellut spent hours

as a young girl explonnc thé Prado Muséum nfusing herself into thé works and worlds

of ihe masters like Rembrandt Velazquez El Greco and Goya The Spansh artst brings

this c assicai background nto her compelling contemporary works

The Opéra Gallery is currently showcasmg thé artist in an exhibit entitled Coco thé Tesimonyof Black and White poignant

paintings portraying thé nimitable Trench

fashion designer Coco Chane1

The show brings together about ^Oof thé artist s works with Lita Cabellut s séries of

nterpretations of une of thé leading créative

cigarette i oco Chanel as you might imagine

F ne Arts of Amsterdam and later begin her

her when she was a very young yet be hatted

instructive visits to thé Prado Muséum at thé

woman There she is iri round and w de

âge of 13 where she particularlyadmired

sunglasses red lipst ck ail in black except for her signature necklaces dnpping down her teck And Coco Chanel ooKing wide eyed

ind perhrps a little forlorn bnnging to mind

theo r phan v\ho A/as taugnt to sewby nuns that she was It is fitting that Lita Cabellut a gypsy born m Barcelona in 1961 chose to immortahze

figures o* thé ?0th ccntury takmg shape as monumental works with pa ntinqs measuring up to 280 by 200 cent mètres

reflecting that ail people hâve something m common rotab e m thé Chanel pa nt ngs be ihey feslive or forlorn The portraits of Kahlo

also embodies creativity and independence

were sold

active indcpendent woman for Lita Cabellut She ike Chanel began her ch Idhood in an unknuwn father and raised by her

corne into view There is Coco Chanel black

to school Sent to an orphanage she would

OPERA2 2080079200509/GAW/OTO/2

seeks out subjects of character uke Coco Chanel and before her Fnda Kahlo ultimately

were exhibited at a show in thé Opéra Gallery

Using a mixed technique on canvas her

gloved eleyant drcwing srrokefrom a

Bnnging together thé ngour of thé figurative with her inhérent expressivity thé art st

Cnane! who was an early symbol of thé

poverty born to a prostitute mother and

portrayals of thé late gréât fashion designer

Rembrandt and Francis Bacon

grandmothcr a gypsy who did not send her go on to study at thé prestigious School of

uf London (juring wh ch ail of thé canvases Exhibition from Oct 14 through to Nov 19. Opéra Gallery is open Mondây to Saturday 10am-7pm and 11 30am 7pm on Sunday 356 rue St-Honore (Ist), 01 42 96 39 00 pans@operagallery com www.operagallery.com

Eléments de recherche : OPERA GALLERY ou OPÉRA GALLERY : galerie d'art à Paris 1er, toutes citations

LA PERLA NEGRA CABELLUT

2011

Gilles Dyan & Jean-David Malat present

LA PERLA NEGRA

A tribute to Frida Kahlo by LITA CABELLUT at Opera Gallery London

DATES: From April 1st until April 21st, 2011. Opera Gallery London is proud to host a very unique exhibition: artist Lita Cabellutâ&#x20AC;&#x2122;s personal tribute to the great Frida Kahlo. Lita Cabellut pays her tribute to the Mexican lady on monumental canvases and a powerful and striking colour-palette.

"I am very proud and pleased to curate this fabulous show, Lita Cabellut's art is not just about her work but also about her personality: in so many ways does she remind me of Frida. Her life, her history, she imprinted them onto each monumental canvas that she created for this series", (Director of Opera Gallery London and art expert Jean-David Malat)

BIOGRAPHY: Lita Cabellut Lita Cabellut was born in 1961 in Barcelona, where she grew up in a poor Gypsy-environment. Her work is closely intertwined with the memories of the old area of Barcelona, El Raval, with closeness to the docks, La Bocquerai market, Las Ramblas and Sant Antonie market, replete with pickpockets, street performers and of course, prostitutes. After 13 years of street and orphan life she was adopted. In this new period of her life she discovered the Prado museum. She liked especially Goya, Velazquez, Ribera and Rembrandt. She later said: "I married very young, my first marriage was with the art". Her works were first shown when she was 17 years old, at the Town Hall of Masnou, Barcelona. At the age of 19 she 134 New Bond Street . LONDON W1S 2TF Email: london@operagallery.com Tel: +44 (0) 207 491 2999 Website: http://www.operagallery.com Fax: +44 (0) 207 409 0910

decided to leave her native country for new challenges in the Netherlands, where she studied at the Rietveld Academy in Amsterdam between 1982 and 1984. Nowadays, Lita Cabellut is regarded as a painter with a unique pictorial language. Her 'human- faced' paintings are exposed all around the globe, in New York, Dubai, Miami, Singapore, Hong Kong, Barcelona, London, Paris, Venice, Monaco, Seoul and many more cities. Alain Henry Steegmans

LA PERLA NEGRA: A tribute to Frida Kahlo â&#x20AC;&#x153;Facing the tragedies that life brings us and embracing them as a presentâ&#x20AC;? (Lita Cabellut). One can never stop the natural process of life that often comes with physical affliction, but misery is never a fatality. Lita Cabellut symbolically chose to deliver her message through the broken body of Frida Kahlo, at a moment when the human faith and mind reflect on the cracked bones. This is the time when one must accept the breaking of their own body in order to give oneself a chance to rebuild and reborn. This is the time when the incredible strength of the human being shines through the darkness that life can sometimes bring. Frida Kahlo is the ultimate symbol of death and life. Above all, she is the symbol of the space that lies in between the two: the space where the human being leaves a definitive testimony if his existence.

! ! 134 New Bond Street . LONDON W1S 2TF Email: london@operagallery.com Tel: +44 (0) 207 491 2999 Website: http://www.operagallery.com Fax: +44 (0) 207 409 0910

shop @ schonmagazine.com

in Print

Schön!

Raoul Keil,

And so we invite you to dig deep into your heart, to find the greatest treasures of life, and rejoice in the beauty of summer! It is our true joy to capture it for you within our pages.

We are also proud to introduce Laurent Dombrowicz, a visionary fashion editor who worked on our editorial “Amsterdam, Pennsylvania,” photographed by Anne Combaz, providing shade, as if from a lush and ancient tree, to give respite from other steamy photo shoots encapsulated within the pages of Issue 12.

Of course no summer of fun would be complete without a trip to the zoo whilst skipping along past childhood memories, and fearless photographer and animal enthusiast Tim Flach somehow manages to recapture its magic in “Mammals.” We are further taken in by the magic of art, although in quite a different way, in the story of Elīna Garanča, a woman who is enrapturing the world as one of opera’s brightest stars.

We at Schön! have taken great care to cultivate each feature in Issue 12 so it might blossom, each story seducing you with its beauty as it has for us. Spanish actress Rossy de Palma’s vivacious personality shines impossibly bright in her interview and accompanying editorial shot by Álvaro Villarrubia, while fellow Spanish rose, artist Lita Cabellut, reminds us that perseverance can overcome pain to create beauty.

Walk with us down the garden path of design as we share enthralling conversations with Kim Jones, a master of menswear and one of fashion’s most influential people, and Dan and Dean Caten, the daring men behind the irresistibly sexy and glamorous brand DSquared2 interviewed by our very own João Paulo Nunes.

Sunbeams of talent radiate from the pages of our latest issue, warming our faces with the glow of never-ending discoveries of creative genius nestled in every corner of the earth. Model Sebastian Sauve once again graces our pages, this time alongside Leebo Freeman in the provocative cover story “Miami Bitch,” shot by Dimitris Theocharis. And the vibrancy of summer, both sun and shade, is captured in the editorial “Haughty Shades,” shot by Thanassis Krikis.

summer-sun-fun findings in Issue 12.

beauty of summer and ultimately encapsulating our mesmerising

this ravishing quote literally: letting our hearts get drunk on the

the eye but found by the heart.” We, at Schön!, took the essence of

Someone once said: “The greatest treasures are those invisible to

Let the Sun Shine

Triptych: Desperation / Strength / Dignity 260 x 200 cm each

An individual who overcame a childhood full of neglect, pick pocketing and crime is now one of the most renowned artists to venture out of Spain. Lita’s latest exhibition, at the Opera Gallery, is a true testimonial to fellow artist ‘Frida Kahlo,’ containing a number of self portraits of the surrealist artist along with various bizarre pieces from Lita herself.

Lita Cabellut

La Perla Negra

Art was a triumph over the constant deprival of maternal love and appreciation; it allowed Lita the opportunity to indulge upon the arts, which lead to her first exhibition at the tender age of seventeen. Her work was exhibited in

Born in 1961, amongst the artistic settings of Barcelona, Lita Cabellut’s early livelihood was to be the inspiration behind Lita’s familiar masterpieces. Coming from a Gypsy background, a family who disregarded her and being raised amongst an orphanage seems to be the motivation behind the artwork. Lita overcame a tough love by visiting the Prado Museum. It was an initial form of escapism for Lita; she developed the love of art by acknowledging artists such as Velazquez, Ribera and Rembrandt, particular artists that paved the way for European art and innovators in their own respected fields of creativity.

Lita Cabellut’s work has transcended from the obvious portrayal of art to the outer regions

Her maverick style may have been orchestrated through the inspirations of other eccentric artists, one being the highly respected Francis Bacon. Francis was a controversial character in the art scene, delivering rather questionable yet beautiful pieces of art. His innovations of crossing controversy could have been the incentive for Lita to delve into the darker routes of dramatised art forms.

the town hall of Mansou, Barcelona. This step seemed to form a continual progression for Lita, providing the confidence for her to move to the Netherlands two years later. Whilst there, Lita attended the Rietveld Academy in Amsterdam, between 1982-1984, where she developed her artistic technicalities and skills that accompany her today.

The pieces stature remains rather prominent within the gallery, due to their charismatic stance within the neutral surroundings of the Opera Gallery and the sheer size of the pictures. The colour palette used is also of an eye catching nature; the true surrealism can be encapsulated and appreciated with the inclusion of both the size and colour of these canvases. It would be an understatement to consider this as only an exhibit; it’s an artist’s respect towards another and true testimonial towards that individual.

of controversial amazement. With her latest exhibited piece ‘La Perla Negra’ (The Black Pearl) she has again delivered a true appraisal of brilliance by dedicating her inspiration to the late Frida Khalo. An artist who embodied similar crippling defects throughout her life, Frida overcame vast illnesses and setbacks by creating art that is still widely appreciated to this day.

Artwork / Lita Cabellut Words / Matt Busbridge Special Thanks/ The Opera Gallery, London

Lita’s work oozes the narratives that completely reshaped her early life and influencing her to the present day. They all seem to symbolize different stages of her life, featuring characters that don’t exemplify beauty but ones that tell a story to the individual witnessing the painting. Her feelings and thoughts are truly resembled upon a blank canvas, through the guidance of paint she is then able to recreate and resemble a lost world that still remains apparent at the back of her mind.

This feeling becomes ever more present with the length of your stay in the exhibition, and a feeling that remains after leaving.

Frida / 250 x 200cm

Frida / 270 x 200cm Artwork / Lita Cabellut Special Thanks/ The Opera Gallery, London

La Perla Negra Cabellut’s Expressionist Persona Robert C. Morgan The color black may shine with a gloss so intense that it functions as a mirror of the soul. One may look into the black pearl and see signs of the sun and moon suspended in time. Here one find the soul in transition, where meaning temporarily fades from view, where the plague of material desire and excess ends in dire sickness, a turbulence of nausea that disrupts any trace of spiritual equilibrium. The pain of pleasure, the incessant moment of Leidenschaft, or the pain within passion, constitutes the perilous journey of the soul as it seeks to rejuvenate, to regenerate, and procure the light held within the darkness of the pearl. The fate of artists may turn on a peso and send shivers through one’s broken spine as was the reality for Frida, and undoubtedly the metaphor for Diego. Artists know -- if they are true artists -- that the heartache of one transforms into a metaphor of the other. In love, one senses the other’s pain even as one attempts to conceal it. This is where the bargaining for life enters the realm of the absurd, where shit happens, and where the transposition of the soul moves from one to another before recognizing the loss. The appearance of harmony that artists crave yet so seldom find is founded on coming to terms with some form of loss. When shit happens, there is hesitation and doubt, there is the terror of losing everything one has gained, the succor and humiliation that one must start over again, that one is obliged to retrace one’s steps in search of the pieces that fell by the wayside, and then slowly begin to rebuild --blindly, mercilessly, even as one’s strength appears to dissipate, There is no art without the desire to do this. As one is surrounded by fakery and disillusionment in the material world, the artist’s dilemma is always to retrace and rebuild, to set the stones and shards back into place, into another place, and perhaps, another time. The distant cousin of art is archeology as both proceed to search for traces that make the human soul what it is, regardless of the time or the age in which it was born or came into being. Finally, the advent of archeology moves forward in relative time, an edict the artist implicitly knows. Life continues to make its way, despite the loss of art, language, and civilizations through warfare, disease, pestilence, famine, earthquakes, and floods. The ancient tides continue to ebb and flow through time, as the artist/archeologist reconstructs in the hope of bringing the past into the present. Disconsolate, the digging continues until the realization comes to the surface that consciousness needs life, and life needs air to breathe. The soul requires oxygen to transmigrate beyond the ephemeral into the birth of another. And so it becomes clear that time is ultimately a phenomenon that defines the present. Archeology has limits. The digging for artifacts from another time and place may require a pause or an interstice. The past has left us in the place we are in, as time continues to press forward, even as we pause for a moment, even as we decide what to do (Marcuse). There is no question worth more than what is contained within the moment, and no argument more prescient. The only clarification necessary is that our lives are essential, and that we must continue to live and to love, despite the odds against us. Cabellut rekindles the creative aspirations of the soul at a time in which many seduced by apathy, mindless indulgence, and corporeal lassitude. Cabellut does not require virtual hallucinations to make her message known. She is an artist holding forth, who replenishes the tactile sensations deferred through electronics, and who advocates the survival of the human soul. As life continues to evolve, her expressionist paintings may equivocate between despondency and ecstatic light. Ultimately, they offer a message that intends to renew and rejuvenate life within the present-tense. This is the third occasion that I have written on the paintings of Lita Cabellut. In each case, I find that language gets submerged within the ineffable core of her expressionism. Words succumb to the power of her gestural figurations. This happens at a time when few artists are capable of escaping the reigns of academic priesthood and the artificial lure of a mindless market that invests in empty logotypes. Promotional strategies spread like glossy saliva on the pages of cosmetic magazines, filling digital screens with aerosol images and incessant pabulum. Rarely do their messages come into focus. Rather they of any tactile dimension outside the realm of their own virtual superfluity. Amid this pathetic morass, Cabellut offers her rebellious retort -- something distinct, enigmatic, and provocative -- apart from a mindless deluge of names without bodies. Her expressionist fecundity offers a mind unto itself, a feast in honor of Diogenes where portraits of Frida, Diego, and Trotsky are displayed in torment, suspended in their egotistical galaxies while echoing a foreboding, predictable tale of the human condition. This tale is given to excess, and disillusionment. Like her expressionist forebears, Cabellut invests feeling in what she believes -- not though a voracious Ego, but accurate in relation to her subject. Her many portraits in La Perla Negra recite an original contribution to an alternative history of art unlike anything since Magiciens de la terre plunged its way into a sterilized comfort zone of art in Paris in 1989 and brought forth creative resources from unforeseen regions amid the various continents of our global village. I look at Cabellut’s portraits not merely as psychological investigations of a woman but as moments of vulnerability when human beings are most susceptible, on the verge of starving for a sense of truth beyond what the material world has to offer them. There is a vulnerability and modesty in these paintings haunted with sadness and sacrifice, given to a nightbound journey in which only Frida could embark. She is the subject of these paintings, and the persona imagined by the artist. As I study Cabellut’s paintings I am suddenly reminded of the American writer Henry Miller and his book, The Time of the Assassins, a book about the French symbolist poet, Jean-Arthur Rimbaud. As Miller writes about Rimbaud, he is simultaneously writing about himself. Rimbaud is a mirror of his own reality. Therefore, his narrative constantly shifts between himself as writer/biographer and the reality of the poet Rimbaud. There is a certain dissonance, an inability to focus accurately given the intensity of emotion that Miller feels for Rimbaud, the youthful poet and revolutionary who opened the hearts and minds of poets and painters of generations beyond himself and who struggled to find a foundation for their Modernist expression, a nascent open door to consciousness by which they could endure, produce, and survive.

As Cabellut paints Frida and her male rivals, there appears a sense of ideological and erotic complicity between the three personages. Cabellut is keenly aware that there are major personality differences between the calculating Russian intellectual and the somber postCubist muralist, even as Frida aspired to achieve some consolation and comfort if one was given to complement the other. But clearly it was not that simple. Life does not progress so easily. There is violence in heartfelt passion. Trotsky and Diego did not see eye-toeye. Although Marxist revisionism was their starting point, there nemesis would inevitably become their mutual object of desire -- Frida Kahlo. Eventually -- tired of the Leon’s fussy proclivities, formidable rhetoric, and saccharine table manners -- Frida would eventually return to the dissonant domesticity of pampering Diego, her paunchy childish spouse. While there was little doubt that the three vectors agreed on the ideological direction of mass culture, the Latino odds were against them in moderate force. Diego became opportunistic in his labeling of Marxism even as he entered the threshold of Capitalist wealth. Unfortunately, his conflict became clear to others. In fact, it became overwhelmingly transparent. Diego adored the attention being lavished upon him as a revolutionary painter in America, while Frida recklessly went shopping for elegant gowns, attended luxurious lunches, and took pleasure in insulting the bland and superficial spouses of wealthy Caucasian husbands. Meanwhile, Diego’s embrace of American industry -- formerly associated with the pillaging of advanced Capitalism -- confused many of his Mexican adherents back home. His muddling of Marxist rhetoric, whether in English or Spanish, further added to the ruckus. Amidst all of this, Frida managed to stay on the outside as she feigned her obsequious position from the inside. While intensely vibrant in her sympathies toward Marxist intellectualism, she would never relinquish her intimate desire to become an artist (something that Trotsky could not understand). To serve as a Socialist Realist factotum was beyond the least of her ambitions. By her early forties, Frida had willingly agreed to some thirty operations in order to relieve the pain resulting the mutilation she experienced from a horrendous streetcar accident suffered in late adolescence. From this time forward, her most pressing need was her quest to discover the truth of her existence. Her medium was painting, primarily self-portraits, which allowed her to confess her sorrow, pain, and loneliness without guilt. Meanwhile, Diego pursued his mindless philandering, and she began to retaliate. Trotsky was a convenient ploy by which to reckon with her lying and deceitful husband, but it could not last. She still felt emotionally dependent on Diego, which she could never admit. Despite the emptiness resulting from these arduous relationships, her statuesque manner, aristocratic dignity, and suffering beauty allowed Frida Kahlo to pose as an elegant matron, donned in native gowns with tickling bracelets, and thus, to emerge as a radiant symbol of liberation. This attribution was not exactly the destiny she had hoped to achieve as Frida continued her struggle to become recognized as an artist equal to Diego. During a period of intense ideological conflict and complex political transition, even as Mexico faltered in its quest for democracy, Frida was fast becoming the idol of her people. Lita Cabellut’s paintings emit an honest and passionate resonance representative of Frida as she reveals the psychic and physical pain of her subject both as an artist and woman. On the basis of these highly descriptive and emotionally-charged paintings, it would appear that Cabellut feels considerable empathy for her subject, that she wants to identity on some level or in some way with Frida, as a kind of persona. Printed over a photograph of a human skull covered in bright orchids, we read a concession by Cabellut: “This book does not contain a portrait of Frida Kahlo. It is the fascination and admiration and perhaps even my desire for souls like her.” As we pause to observe the paintings, we see Frida in many poses, nearly always in traditional dress, immaculate with flowers in her hair. However, there are also exceptions when she poses as a punk rocker on the verge of androgyny -- boyish, sullen, quietly desperate to move as she shifts from one state of Being to another. There is a painting in which Frida’s hand covers her face with the contour of a skull inscribed over it. In another both hands conceal her face, as if to shut the world out for fear that her tormented body and release of emotion are too much for anyone to see. In yet another, Frida’s nude torso is strapped to hold her spine in place with her arms held out as if in a state of supplication. In the catalog, this painting is seen across the page from Goya’s Giant moving across the darkened horizon, one of the great pittura negra, and yes, here we become aware of la perla negra in full force. Here Frida stands selfless as if to relinquish all defenses and ready to offer a plea of protection for herself and others. As Frida became the twentieth century Modernist woman who Carlos Fuentes designated as a symbolic embodiment of Mexico’s struggle to liberate herself, she continued to align herself with the passions of the people. At the same time, she struggled with a way of life surrounded by material realities in conflict with her spiritual and carnal passions. She believed in her passions less as a Catholic or Jew than what she observed through her own experience. As a passionate observer, Frida was conscious of the violence latent in the most common rituals of everyday life, including the violence that had severely damaged her youthful body. Yet she believed in herself as a woman encompassed by the aleatory fate of nature. Ultimately, nature became the source of her passion, a flicker of light within her lonely existence as she lived most of the time in pensive, agonizing darkness. Despite her aristocratic inclinations, Frida found her identity in nature. She was inspired by common people and trusted the values laden within the soil they tread and worked on a diurnal basis from sunrise to sunset. Their example gave her solace and the courage to accept life in the face of death. She never relinquished her belief in the potential to transform life. Within her deeply felt conflicts, she courageously sublimated her emotions and thereby discovered the fertilization of ideas that empowered her as an artist. In doing so, Frida became a symbol of spiritual resistance -- both aesthetic and political -- as she confronted the forces of darkness that conspired against freedom in her homeland and consequently against the people who believed in her.

Cabellut confesses her motivation in painting Frida less as a portrait than as a “fascination and admiration” with the artist’s soul meandering in opposition to Goya’s Giant on the horizon taking souls into captivity throughout the course of history. Cabellut’s intention as an artist is to reveal the artist’s soul as a force of resistance and transformation engaged in life, who is possessed by indulgence and restraint according to the artist’s prerogative. As revealed by Cabellut, Frida was an artist whose feelings moved easily between conscious and unconscious thought. motivating her to live and to paint. Some called her a Surrealist, but somehow the label does not fit. One might find it difficult to accept that Cabellut would be interested in painting the face of a Surrealist in which thoughts are contained within the mind instead of the body. For Cabellut, Frida was an expressionist like herself, an artist whose body projects thought rather than hiding or containing it. Therefore, Cabellut envisions the life and death of Frida Kahlo in terms of allegory-- a powerful woman fully engaged as an artist, as a creative being, and as antagonist to the mediocrity she perceives in the everyday world. To this extent, Kahlo functions as a kind of heroic existentialist -- a philosophical counterpart to expressionism (also evident in the late sculpture of the Swiss Giacometti) -- as a woman caught in the web of becoming an artist and, at the same time, confronting the realities of a woman persistently struggling for identity in a world to which she feels opposed. The French writer and feminist, Simone de Beauvoir, advocated that she often found herself derailed by the “force of circumstance”-- or the terms of history that do not yield easily to the cause of self-liberation. Aesthetically or poetically, the recent paintings by Cabellut focus on Frida Kahlo while also giving peripheral significance to the dual roles of her husband, Diego Rivera and her Marxist revisionist lover, Leon Trotsky. As is known, Trotsky would eventually become the victim of a Stalinist assassin in Mexico. Yet it is not altogether clear as to what impact or effect his murder had on Frida. Despite her feelings for Trotsky, this ambiguity may further suggest the artist’s self-determined goal was less interested in politics than in finding her way as an artist. It was also about affirming her dignity as a woman in relation to the escapades of Diego. In the suite of paintings that are the centerpiece of this exhibition, Frida is obsessively shown in many poses, including portraits in various states of pensive thought or anguish or physical disability, indicating fatigue of body and mind, or exhaustion not only with life but, at times, even with art. Her struggle to push ahead was more than an obsession and more profound that simply an opposition to the world around her. Quite the opposite. She was putting her life in order, trying to discover the emotional premise where life and art are inextricably bound to one another, as in the privacy of her garden among her tropical plants and brilliantly colored parrots, condors, and cockatoos, interacting with the solitary space of painting. In the work of Cabellut there is a reiteration of this premise not only through struggle but through a desire for resolution where artists become the legitimate heirs to their history, a premise essentially connected to Shelley’s concept of poets being “the unacknowledged legislators of their time” -- meaning the present, whether now or then. This might also refer to some configuration of forces that would reenact this scenario of the present in another place at another time. It is clearly the later that Cabellut has in mind. The future of Kahlo is the present-tense for Cabellut, and thus, her present will be the future of what happens to other artists as well. The struggle is perennial and inescapable. It continues either by accident or ecstasy, as the case may be, but is largely by “force of circumstance,” whether applied to Du Beauvoir or Frida Kahlo. As for Cabellut, we understand this struggle through her paintings. These become her means in communicating the human condition to which Frida was both alienated and connected and spent her abbreviated life trying to explain. Through all of this language, it should be considered that the paintings that inspire these words are what become the issue. Everything essentially derives from the aesthetics of experience as one observes and ponders the face of experience, in this case, the face of Frida. As a suite of paintings, Cabellut’s La Perla Negra is an extraordinary achievement that gives a glimmer of truth to the meaning of art in the twenty-first century, a glimmer that expands beyond the secular routines that entangle us in our deceptive virtual reality. To explain the soul of Frida through the eye or the mind or through the mind’s eye of Lita Cabellut is a powerful and unrelenting experience, perhaps, a healing experience. However one may chose to feel or understand them, they are paintings worthy of our time. ______________________________________________________________________ Robert C. Morgan lives in New York and is an international critic, curator, lecturer, poet, and occasional artist. The first critic to receive the Arcale award in Salamanca (1999), Professor Morgan holds an advanced degree in studio art and a doctorate in aesthetics and art history. In addition to his many books and extensive list of essays, Morgan is Visiting Professor of Graduate Fine Arts at Pratt Institute in Brooklyn and a Consulting Editor to The Brooklyn Rail and Asian Art News in Hong Kong.

La Perla Negra: A tribute to Frida Kahlo Interview by Matilda Battersby Friday, 1 April 2011 A major exhibition of paintings by Spanish artist Lita Cabellut in tribute to late Mexican artist Frida Kahlo opens at the Opera Gallery London today. It is a stunning and hugely expressive body of work which charts Kahlo’s tragic life while incorporating many of Cabellut’s own experiences. Cabellut introduces the exhibition in her own words (via a translator), here: One way or another, life confronts us with catastrophes so that we can learn to elevate the physical or psychological part of us as humans to a level that logic is incapable of reaching. This is why I identify so strongly with Frida Kahlo. Kahlo is the ultimate symbol of life and death. If we think about the way in which she described death and life in her diaries. She draws and writes with the same brush, with the same force and passion she composes her phrases and it is difficult to distinguish in which one of the two she is singing love sonnets. I think that each artist has their own story and it would be very worrying if we were to accept and give an ethical and philosophical value to something that the artist had not lived themselves, and had not given their own personal form to. Each experience, whether catastrophic or vulnerable, has a force only when it is really authentic. There is a strong link in my work to the German expressionists; the bravery, the provocation and the intention to consider the intellect, the emotions and the historical conditions of society at a particular moment. It is an attitude of tremendous sincerity to be journalists of the society, which is something I admire and that influences me. Art is a tremendously powerful medium. It is impossible to protect yourself from it. If we close our eyes, it will come in through our pores. Art is beauty, poetry and is something that humanity will always be influenced by. It is an electric shock for our intellects and our souls. ‘La Perla Negra: A tribute to Frida Kahlo by Lita Cabellut’ is at the Opera Gallery London until 21 April SOURCE http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/art/features/la-perla-negra-a-tribute-to-frida-kahlo-2258369.html

LONDON MACADAM Culture Art La Perla Negra L’Opera Gallery London accueille l’artiste espagnole Lita Cabellut pour l’exposition La Perla Negra : A tribute to Frida Kahlo à partir du 1er avril. Adolescente, Lita Cabellut découvrit le musée du Prado et Goya, Velasquez, Ribera et Rembrandt devant lesquels elle s’émerveilla. Elle avoua plus tard s’être mariée très jeune : « mon premier mariage fut avec l’art ». Aujourd’hui, Lita Cabellut est considérée comme une artiste au langage pictural est unique dont l’œuvre laisse deviner une tonalité et une expressivité espagnole. Sa peinture est intimement liée aux souvenirs de la ville de Barcelone. El raval, près du port, la Bockerai market, Las Ramblas et Sant Anthonie market avec ses artistes de rues, ses prostituées, et ses pickpockets. Exposées à New-York, Dubai, Miami, Singapour, Hong Kong, Paris, Barcelone, ses œuvres sont à découvrir dans une exposition qui rend hommage à l’artiste mexicaine Frida Kahlo, symbole de vie et de mort pour l’artiste catalane. Free Opera Gallery London Du lundi au samedi de 10h00 a 19h00 et le dimanche de 12h00 a 17h00. Jusqu’au 22 avril 134 New Bond Street, London W1S 2TF www.operagallery.com 0207 491 2999

SOURCE http://www.londonmacadam.com/culture/la-perla-negra-3489.html

MISC Articles Lita Cabellut CV Artist Statement

Contemporary Art Today - 19 Apr - 12 May 2012 | Art Walk

http://www.artwalk.no/exhibitions/7/overview/

19 APR - 12 MAY 2012

CONTEMPORARY

ART TODAY

AN INTERNATIONAL COLLECTION

Fearless photography, commercial imagery, sharp sculptures, pop ideas, and raw street art, all make up the components of contemporary art. Contemporary Art Today brings you the international elite within these ﬁelds, represented by 25 individual artists. Opera Gallery debuts in Oslo, taking along its invincible collection of contemporary art.Through collaboration with Katinka Traaseth of ArtWalk this Pop Up Show unveils a fresh and whimsical art world for a new audience. Opera Gallery was founded in 1994, by Gilles Dyan, and offers collectors and art enthusiasts a diversity of art from all the corners of the globe. It being a prominent piece by Picasso, or a current creation by Mauro Corda, it will be present in one of the twelve, internationally spread, Opera galleries. From Andy Warhol, the founding father of pop art, to the 27-year-old street artist, Vitaly Rusakov, Contemporary Art Today unites an A-team of contemporary artists. Their backgrounds as diverse as their mediums. Robert Indiana has proclaimed himself an “American painter of signs”, as well as being immensely famous for his iconic rendering of the word LOVE. He has now brought this Love all the way from Times Square to Karl Johan. Another artist of human emotions is Lita Cabellut. The expressive beings on her canvases are created through a modernized fresco-technique, and communicate sentiments from Mona Lisa-smiles to dubious curiosity. Mr. Brainwash became a fast star on the street art sky. After ﬁlming a documentary about the greatest street artists there are he attempted the art form himself. Inspired, creative and dedicated he creates Warholesque pop portraits, and larger than life commercial sculptures. All done with a mischievous streak.

1 van 2

26-04-13 11:09

Don Quichote 10 200 x160 cm, mixed media, 2010

Dulcinea 12 250 x 200 cm, mixed media, 2010

DON QUIJOTE EN AMERICA EXPOSICIÓN DEL QUIIJOTE EN ATLANTA La artista española Lita Cabellut, inaugurará la exposición “Locura y Razón” en la que nos presenta una nueva serie de obras reinterpretando los personajes del Quijote. La exposición tendrá lugar en la Galería Bill Lowe de Atlanta, (www.lowegallery. com) a partir del 15 de Octubre hasta el 24 de Noviembre.•

QUIJOTE EXhIbITION IN ATLANTA

Lita Cabellut al lado de su obra, Sancho Panza 7 270 x 200 cm, mixed media, 2010

www.litacabellut.com

The Spanish artist Lita Cabellut, will inaugurate the exhibition “Madness and Reason” in which she presents a new series of works reinterpreting the Quixote. The exhibition will take place at the Bill Lowe Gallery in Atlanta, (www.lowegallery.com) from October 15 to November 24.•

26 MUNDO DEL ARTE - ART’S WORLD

GMM 6.indd 26

30/9/10 13:42:19

8 LA VANGUARDIA

VIERNES, 23 MARZO 2001

El clasicismo en el arte actual Ostende acoge obras de creadores de una veintena de nacionalidades

n La exposición “Entre el cielo y la tierra” resume una de las corrientes menos conocidas de la creación contemporánea: la recuperación del clasicismo por medios como la pintura, las instalaciones o las fotografías manipuladas. Edward Lucie-Smith, prestigioso crítico y colaborador de “La Vanguardia”, comenta esta muestra belga en cuya organización ha participado.

EDWARD LUCIE-SMITH

urante los últimos tres años y medio he colaborado en la preparación de la ambiciosa exposición “Entre el cielo y la tierra”, que se acaba de inaugurar en el Museo de Arte Moderno de Ostende (Bélgica) y que permanecerá abierta hasta el mes de septiembre. Se trata de una muestra organizada sobre un eje que enlaza Roma con San Petersburgo; esta elección puede parecer sorprendente, ya que ninguna de ellas tiene hoy fama de hallarse en primera línea de la experimentación. Los visitantes verán una versión totalmente nueva y polémica de lo que están haciendo los artistas contemporáneos. El subtítulo de la exposición es “Nuevos movimientos clásicos del arte actual”. En los años posteriores a Gorbachev (en una época en que se supone que los movimientos artísticos organizados están más o menos extinguidos), San Petersburgo ha sido testigo del auge de un extraordinario movimiento artístico que se denomina a sí mismo Novia Akademia (Nueva Academia). Muchos de sus postulados se hallan en deliberada contradicción con los principios de la modernidad. De modo especial, los artistas del grupo rechazan frontalmente el arte de la “perestroika” del último periodo soviético, que consideran dependiente de las normas soviéticas. Los artistas de éxito de dicho periodo han emigrado casi todos y cada vez están menos vinculados con la situación actual de Rusia. De sus figuras principales, los únicos por los que los miembros de la Novia Akademia albergan consideración son Komar y Melamid, gracias a sus hábiles parodias del clacisismo soviético que, paradójicamente, parecen expresar cierto respeto por la imaginería original. En San Petersburgo, la figura intelectual dominante de la Novia Akademia es el artista y crítico Timur Novikov. Novikov vivió el mundo del arte neoyorquino de finales de los ochenta, fue seducido y luego se rebeló contra él. Ahora predica una mezcla de nacionalismo ruso (Rusia como verdadera heredera de la cultura griega, vía Bizancio), amor nostálgico por la belleza clásica del patrimonio arquitectónico de San Petersburgo y algunas ideas tomadas de la última fase del simbolismo ruso. Estos elementos se amalgaman en un afectado culto a la belleza que muestra una querencia por el kitsch. Novikov cree que la fotografía publicitaria tal como la practican las firmas de moda como Versace se ha convertido en el último refugio de las formas naturalmente hermosas.

En Roma se han producido unas novedades similares. Dos grupos de artistas, uno asociado con la tendencia denominada Pittura Colta (Pintura Culta) y otro llamado los Anacronisti (Anacrónicos), han producido un nuevo arte clasicizante que parece rechazar todos los principios de la modernidad y casi todos los de la posmodernidad. Por supuesto, se trata de una mera apariencia. Los artistas de la Pittura Colta son herederos directos de De Chirico; los Anacronisti, que utilizan para sus propósitos las formas del arte barroco y neoclásico, son hábiles practicantes de la apropiación y se hallan por ello en sintonía con aspectos ya familiares de la posmodernidad.

Muestra internacional Hay, por supuesto, llamativas diferencias entre las dos ciudades. A los artistas de San Petersburgo les encanta la fotografía y, en particular, el trabajo de los fotógrafos “helenizantes” de los inicios del siglo XX (Wilhelm von Gloeden, sobre todo). También les fascinan los ordenadores y emplean con frecuencia imágenes digitalizadas. Los italianos sienten más apego por las formas tradicionales (la pintura).

España está representada en esta exposición belga por los artistas Julio Vaquero, Dino Valls, Paloma Navares y Lita Cabellut

“HOMBRE EN FLEXIÓN” (1989). Michael Leonard (India, 1933) suele captar figuras masculinas, a caballo de la foto y la pintura

En torno a ambos grupos, Willy van den Bussche, conservador del Museo de Arte Moderno de Ostende, ha dispuesto otros artistas procedentes de EE.UU., Argentina, Brasil, Países Bajos, Alemania, Reino Unido, Francia, España, Grecia, Turquía, Noruega, Israel, México, Venezuela, Argentina, Japón y lugares tan inesperados y exóticos como Bosnia, Azerbaiján y Ulan Bator. Una de las mayores sorpresas es la presencia de un considerable grupo de artistas de China. La palabra “clasicismo”, situada en un contexto chino, adquiere connotaciones diferentes de las que posee en Europa. Lo que describimos como arte chino clásico no alberga relación con los dioses griegos y romanos. A pesar de ello, la imaginería clásica en su sentido puramente occidental fascina a algunos artistas contemporáneos chinos. Un ejemplo es Jianguo Sui, representado por una escultura de su serie “Ropa arrugada”, una versión del “Discóbolo” de Mirón vestido con un holgado traje de safari. Jianguo Sui declara en el catálogo que considera “el arte clásico como una fuente cultural común para toda la humanidad”, pero es imposible no sentir que las esculturas griegas tienen para él diferentes significados que para un occidental. Los artistas procedentes de países hispanohablantes no desempeñan un papel tan importante, aunque una instalación del argentino Ricardo Cinalli es la que proporciona la imagen del cartel de la exposición y la cubierta del catálogo. En ella el espectador se enfrenta a una enorme cabeza de Hércules colocada boca abajo en la pared, pero que se refleja en un estanque situado debajo. Parece un buen emblema de las intenciones expresadas por la exposición. De España hay obras de Julio Vaquero, Dino Valls, Paloma Navares y Lita Cabellut; también hay fotografías de Roberto Rincón, artista venezolano residente en Nueva Orleans, así como dos extraordinarios cuadros (basados en “El matrimonio Arnolfini” de Jan van Eyck) del mexicano Benjamín Domínguez, quien ofrece en una nota un resumen de las intenciones de la exposición: “El yo interior del hombre es un intrincado laberinto de formas y símbolos en constante cambio y con una gran influencia en la transformación de su entorno, la tierra en la que vive, ama y sueña. Quizá por esta razón, el arte está reconsiderando el clasicismo como un lugar único en el que el artista puede encontrar un reflejo de su propia imagen”.c

“Entre el cielo y la tierra” OSTENDE (BÉLGICA) c MUSEO DE ARTE MODERNO c 00-32-59-50-81-18 c HASTA SEPTIEMBRE

Traducción: Juan Gabriel López Guix

“INVERSIÓN III” (1992). Óleo que se refleja sobre un estanque, del argentino Ricardo Cinalli (Rosario, 1948)

“INICIACIÓN” (1997). Óleo del pintor noruego Odd Nerdrum (Oslo, 1944)

“PREPARÁNDOSE PARA LA TARDE” (1997). Óleo del estadounidense Alan Feltus (Washington, 1943)

www.taz.de sonntaz@taz.de

SONNABEND/SONNTAG, 14./15. MAI 2011  DIE TAGESZEITUNG

DAS SONNTAZ

Hat als Romni-Mädchen im Bordell gewohnt und auf Zeitungen unter freiem Himmel geschlafen: Lita Cabellut. Wie sie zur erfolgreichen Künstlerin wurde? „Disziplin ist für mich der Schlüssel zur Freiheit“

ROMA Lita Cabellut war ein Straßenkind – und wurde adoptiert. Heute ist sie Malerin. Ein Gespräch über Identität

„Ich sollte neu geboren werden“ INTERVIEW CAROLIN PIRICH FOTOS ANJA WEBER

as Aufbau Haus in Berlin-Kreuzberg, ein neues Kunstzentrum, ist noch nicht ganz fertig. Die Galerie Kai Dikhas, die ausschließlich Kunst von Sinti und Roma zeigt, hat trotzdem schon eröffnet. Große Porträts hängen hier an den Wänden, darauf immer der berühmte Flamenco-Sänger Camarón, ein Roma-Musiker. Die Künstlerin Lita Cabellut sieht sich um und wirkt zufrieden. Sie kramt nach Zigaretten, dann streckt sie den Rücken durch. „Gehen wir in ein Café“, sagt sie. „Ich brauche eine Pause.“

taz: Frau Cabellut, allein hier zeigen Sie Camarón siebenmal in unterschiedlichen Gefühlslagen, immer mit geschlossenen Augen. Waren Sie in ihn verliebt? Lita Cabellut: In gewisser Weise, ja. Er ist eine Art Meister für mich. Jeden Tag, wenn ich in mein Atelier gehe, höre ich seine Lieder. Obwohl es immer wieder dieselben Lieder sind, berühren sie mich, immer auf eine andere Art. Das ist große Kunst. Camarón ist 1992 gestorben. Haben Sie ihn kennengelernt? Ich saß einmal in einem Konzert, aber gesprochen haben wir nie. Es ist eigenartig, er hält wirklich auf allen meinen Bildern die Augen geschlossen. An ihm aufgefallen war mir das aber nicht. Beim Malen folge ich meiner Intuition. Erst kürzlich erzählte mir jemand, dass Camarón in

sich hineinsah, wenn er sang. In seiner Musik drückt er ganz verschiedene, starke Gefühle aus. Das interessierte mich, das wollte ich in den Porträts zeigen. Und wie? Wie eine Schauspielerin versuche ich, Charaktere zu interpretieren. Ich sauge alles auf, was sie gemacht haben, bis ich ihre Seele erfassen kann. Ich lese viel über sie und versuche, so viel wie möglich über ihre Umgebung und ihren Alltag zu erfahren. Während ich an einer Porträtserie arbeite, mache ich ausschließlich das. Das geht über Monate, manchmal Jahre. Wenn ich arbeite, gehe ich nicht aus, unterhalte mich kaum. Ich werde fast zu dieser Person. Als ich Frida Kahlo gemalt habe, haben meine Kinder sogar begonnen, mich Frida zu nennen. Das klingt, als gingen Sie extreme Beziehungen mit Ihren Motiven ein. Wie ist das für Ihr Umfeld? Meine drei Söhne sind schon groß, und ein Mann an meiner Seite hätte tatsächlich keinen Platz. Ich führe serielle Monogamien mit meinen Bildern. Wie jemand, der schrecklich verliebt ist und sich für nichts anderes mehr interessieren kann. Am Ende ist es immer eine schmerzhafte Trennung. Sie malen vor allem berühmte Persönlichkeiten, Frida Kahlo, Camarón, Édith Piaf … Mich interessieren Menschen, die etwas zu sagen haben, die mich direkt ansprechen. Ich ma-

le sie nicht, weil sie bekannt sind. Madonna zum Beispiel würde ich nicht malen wollen. Sie sagt mir nichts. Anders als Maria Callas, Joe Cocker, Janis Joplin, Frida Kahlo. Und Édith Piaf. Das sind für mich Ikonen des menschlichen Dramas. Als ich das 17. Bild von Édith Piaf gemalt hatte, musste ich aufhören. Ich ging gekrümmt wie sie. Ich fühlte ihre körperlichen Schmerzen. Haben Sie auch Édith Piafs Chansons täglich gehört? Nein, ich kannte vorher kaum welche. Ein Freund hat mir den Film empfohlen, der vor ein paar Jahren über Édith Piafs Leben in den Kinos lief. La Vie en Rose mit Oscar-Gewinnerin Marion Cotillard als Piaf. Er sagte, der Charakter, der dort gezeigt wird, ähnele mir. Also sah ich mir den Film an. Am Ende konnte ich nicht sprechen, ich war geschockt. Ich bin direkt ins Bett gegangen. Am nächsten Morgen musste ich mir den Film nochmals ansehen. Ihr Leben, wie es in dem Film erzählt wird, gleicht in schrecklich vielen Dingen meinem eigenen.

Was meinen Sie? Nicht diese Liebesgeschichte im Film. Ich bin auch nicht drogenabhängig, wie sie es war. Ich meine die Kindheit. Die Mutter will sie nicht haben. Sie wird von einem zum anderen geschoben. Sie wächst bei Prostituierten auf. Sie muss sich auf der Straße durchschlagen. So war das auch bei Ihnen? Ja. Und dann sagte ich meinen Leuten, stellt euch vor, ein Porträt von Édith Piaf wäre, wie ein Porträt von mir selbst zu malen. Es war ein anstrengender Prozess für mich, aber ich wollte das unbedingt. 2013, wenn sich der Todestag von Édith Piaf zum 50. Mal jährt, werde ich die Bilder in Paris ausstellen. Wo sind Sie aufgewachsen? Zunächst bei meiner Großmutter in Barcelona. Als sie starb, kam ich zu meiner Mutter. Was machte Ihre Mutter? Sie war Prostituierte. Also lebte ich auch in dem Bordell, in dem sie arbeitete. Die Prostituierten waren nett zu mir. Aber meiner Mutter ging ich aus dem Weg. Ich

Wie nähern Sie sich Motiven? Ich führe serielle Monogamien mit meinen Bildern. Wie jemand, der schrecklich verliebt ist und sich für nichts anderes mehr interessieren kann.

lebte lieber einige Jahre auf der Straße. Wie war das für Sie? Damals hatte ich keinen Vergleich, wie man anders leben könnte, also habe ich nichts vermisst. Straßenkinder leiden viel mehr in unseren Augen, als sie es in ihren eigenen tun. Wenn ich heute auf der Straße einem Kind begegne, das so lebt wie ich damals, tut es mir weh. Armes Kind, denke ich. Dann korrigiere ich mich. Wenn ich mich zurückerinnere, fand ich mich nicht bedauernswert. Ich machte mir keine Gedanken um die Rechte, die ein Kind hat. Ich musste mir etwas zu essen besorgen und einen Schlafplatz für die Nacht finden. Damit war ich gut beschäftigt. Wo haben Sie geschlafen? Ich habe Zeitungen zusammengesammelt und einen Platz irgendwo gefunden. Es war nicht so gefährlich, wie Sie es sich vielleicht vorstellen. Es gibt zwei Leben, das tags und das nachts. Nur berühren sich diese Leben kaum. Wenn die einen schlafen gehen, wachen die anderen erst auf. Nur wenn man nichts über das Nachtleben weiß, ist es unheimlich. Ich hatte meine zwei Quadratkilometer, die Altstadt am Hafen von Barcelona. Heute ist es dort recht schick. Damals nicht. Aber in den zwei Quadratkilometern konnte ich mich bewegen, wie ich wollte. Ich war frei. Das hört sich ein wenig nach dem Klischee vom wilden,

schönen Romni-Mädchen an. War das denn so? Ich kann meinen Erinnerungen nicht ganz vertrauen. Die Erinnerung klammert das Negative aus? Das Gepäck, das Sie aus Ihrer Kindheit mit sich herumtragen, würden Sie nicht als schlecht und schwer bezeichnen wollen. Zumindest hatte ich das Privileg, nicht in einer schlimmen Familie gefangen zu sein. Woher bekamen Sie Geld fürs Essen? Es gab diesen Brunnen, in den die Touristen am Tag Geld warfen. In der Nacht wartete ich, bis die Polizisten weg waren, dann sprang ich hinein und fischte die Münzen heraus. Tagsüber verkaufte ich den Leuten Sterne in Säcken. Sterne? Fantasiesterne. Ich hatte hübsche Säckchen dafür. Ein kleiner Stern kostete 2 Peseten, und wenn es ein größerer sein durfte, 5 Peseten. Das hat funktioniert? Natürlich, die Leute haben sich gefreut. Es kommt eben darauf an, wie Sie Dinge präsentieren. Hatten Sie Freunde? In solcher Gesellschaft konzentrierte sich jeder auf sich selbst. Wie alt waren Sie? Acht, vielleicht. Mit elf ging ich ins Waisenhaus. Es war meine Entscheidung, denn meine Mutter trug mir auf, mich nun auch um meine beiden kleinen Ge-

GESPRÄCH

www.taz.de sonntaz@taz.de

SONNABEND/SONNTAG, 14./15. MAI 2011  DIE TAGESZEITUNG

Wie war die Zeit kurz nach Ihrer Adoption? Schlimm. Auf der Straße war ich jemand. Ich wusste, wie ich mich verhalten sollte. Jetzt gab es Wände, ein Dach, Regeln. Ich war vollkommen desorientiert und habe das erste Mal ins Bett gemacht. Mit 13! schwister zu kümmern. Das hielt ich nicht lange durch. Woher wussten Sie, dass es ein Waisenhaus gibt? Das wusste ich nicht, ich ging zuerst zu einem Polizisten und sagte ihm, dass ich jemanden brauche, der für mich und meine Geschwister sorgt, weil ich es nicht allein kann. Erst glaubte er mir nicht. Als er dann Leute aus dem Viertel befragte, haben sie ihm bestätigt, dass ich ganz allein mit den kleinen Kindern war. Als Sie 13 Jahre alt waren, wurden Sie von einer reichen Frau aus Barcelona adoptiert, kann man über Sie lesen. Haben Sie deren Namen angenommen? Meinen Nachnamen, Cabellut, behielt ich. Darauf habe ich bestanden, denn mein Name war das Einzige, was wirklich mir gehörte. Aber sie bestand darauf, mich Lita zu nennen. Der Name passt überhaupt nicht zu mir. Wie war Ihr eigentlicher Name? Manuela. Aber ich war nirgendwo registriert, und sie wollte, dass ich ein ganz neues Leben beginne. Sie schnitt meine Haare ab und gab mir einen anderen Namen. Ich sollte neu geboren werden. Verrückte Idee, jemandem den Namen wegzunehmen! Das ist, wie jemandem die Identität zu rauben. Aber es hatte auch eine positive Seite. Irgendwo muss man ja anfangen, wenn man sein Leben ändert. Wie waren die ersten Wochen in Ihrem neuen Zuhause? Schlimm. Auf der Straße war ich jemand. Ich wusste, wie ich mich verhalten sollte. Jetzt gab es Wände, ein Dach, Regeln. Ich war vollkommen desorientiert und habe das erste Mal ins Bett gemacht. Mit 13! Sie blieben dort, bis Sie 19 Jahre alt waren. Einmal bin ich abgehauen. Nach drei Wochen. Ich schnappte den kleinen Hund, der ihr gehörte, befreite ihn von den albernen Spängchen, mit dem sie ihm Zöpfe band, setzte mich in den Bus und zündete mir eine Zigarette an, mit dem Habitus: Ich bin frei und fahre nach Hause! In die Altstadt von Barcelona, zurück auf die Straße? Ja. Als wir näher kamen, wuchs meine Angst. Ich konnte ja nicht einmal lesen. Ich musste eine Entscheidung treffen, wie ich einmal leben wollen würde. Ich wollte etwas lernen, nicht mehr auf der Straße wohnen. Was hätte ich denn da gemacht? Wie meine Mutter werden? Also fuhr ich mit dem Bus wieder zurück, suchte nach den Spängchen für den Hund, die ich natürlich nicht fand, und aß Orangenbonbons gegen den Zigarettengeruch im Mund. Ich kehrte zurück, aber es war meine eigene Entscheidung. Hat Ihre Adoptivmutter etwas bemerkt? Ich weiß es nicht. Aber von da an machte ich alles, was sie sagte. Ich bekam einen Privatlehrer und musste mich sehr anstrengen, denn ich hatte viel nachzuholen. Nach einem Jahr schickte sie mich zur Schule. Wie reagierte die Klasse auf Sie?

Mein Leben war zerrüttet wie nach einem Erdbeben. Ich bin sehr viel gereist, habe viel gelesen. Eine Art Identität fand ich erst, als ich mit 28 mein erstes Kind geboren hatte. Da gehörte plötzlich jemand zu mir. Das war nun meine Familie, meine Zugehörigkeit.

ich wurde der spanischen RomaVereinigung vorgestellt. Sie wollten, dass ich ihnen beitrete. Aber ich kann nirgends beitreten, ich bin ein freiheitsliebender Mensch. Ein halbes Jahr später überreichten sie mir den Preis. Als „Gipsy of the Year“.

Dinge übertreiben, damit sie wahrgenommen werden. Wir akzeptieren noch immer nicht, dass Roma nicht nur Flamenco und Kastagnetten sind, nicht nur Bettelkinder, Menschen, die vertrieben werden. Charlie Chaplin war Rom, Elvis Presley war Rom, ein Nobelpreisträger für Mathematik, Jimi Hendrix, Mutter Teresa, alle Roma! Warum verbindet man mit diesem Volk so oft nur Negatives?

Was bedeutete das für Sie? Fühlen Sie sich als Romni? Es war wundervoll. Und wenn Sie Nachdem ich adoptiert worden mich noch mal fragen, doch, ich war, hatte ich keine Verbindun- fühle mich als Gipsy. ........................................................................................................................................................................................................ Es war sehr schwierig für mich. gen mehr, weder in Barcelona Lita Cabellut Ich freundete mich mit nieman- ........................................................................................................................................................................................................ noch in Amsterdam noch sonst Was verbindet sie? Haben Sie diesen Teil jemals dem an, sprach kaum, war wie ei- ■ Früher: 1961 geboren, lebte Lita irgendwo. Erst jetzt beginne ich Es hat etwas mit Licht und Schat- verstecken wollen? ne Autistin. Wenn ich arbeite, bin Cabellut als Straßenkind in der Alt- damit, Kontakte aufzubauen. ten zu tun, mit Gewinnen und Nie. ich auch heute noch so, kaum an- stadt von Barcelona. Kleingeld für Verlieren. Wir, die Gypsies, hasprechbar. Damals hatte ich kei- Essen fischte sie aus Brunnen. Mit Camarón war ein Gitano, ein ben eine Art zu leben, die von Ge- Sie sagten, der Name Lita passe ne Zeit für Freunde, weil ich viel elf Jahren ging sie in ein Waisenspanischer Rom wie Sie. Spielte neration zu Generation weiterge- nicht zu Ihnen. Welchen Namen lernen musste. Und nachmit- haus. Mit 13 Jahren wurde sie addas eine Rolle für Sie, als Sie ihn geben wird. Es überträgt sich im würden Sie sich heute geben? tags, nach den Hausaufgaben, optiert, bekam einen neuen Namalten? Körper, in der Sprache, der Seele. Ich würde sagen: Manuela. Finunternahm ich etwas mit meiner men und ein neues Leben. Mithilfe Nein. den Sie etwa, Lita passt zu mir? Adoptivmutter. Ich ging mit ihr eines Stipendiums studierte sie Sie stellen nun in Berlin in einer ins Museum, das war ihre Lei- später Kunst an der Rietveld AkaAber im April wurden Sie für Galerie aus, die ausschließlich Ich habe Sie jedenfalls unter denschaft, die Alten Meister. Und demie in Amsterdam. diese Bilder sogar mit dem Nati- Kunst von Sinti und Roma zei- diesem Namen kennengelernt. ich sah die Welt durch ihre Au- ■ Heute: Im April erhielt Lita onalpreis der spanischen Ro- gen will … Lita, Lita, das ist kein Name, das gen. Ich brauchte Orientierung, Cabellut den Nationalpreis der ma-Kultur ausgezeichnet. … und das ist unbedingt notwen- ist eine Verniedlichung. Ich bin ich kannte mich in dieser Welt spanischen Roma-Kultur. Noch bis Sie kamen auf mich zu. Ein fran- dig! eine Kämpfernatur. Aber das nicht aus. Wenn sie sagte, Miró ist zum 19. Juni zeigt die Berliner Gazösischer Autor hatte eine Cawieder zu ändern, dafür ist es zu scheußlich, dann sagte ich das lerie Kai Dikhas im Aufbau Haus, marón-Biografie geschrieben, Warum? spät. Er stört mich nicht. auch. und zur Buchvorstellung lud Ein Beispiel: Wissen Sie, warum einem neuen Kunstzentrum, ihre mich die französische Botschaft ich meine Bilder auf riesigen For- ■ Carolin Pirich, 33, freie Reportegroßformatigen Porträtgemälde Wann war Ihnen klar, dass Sie des Flamenco-Sängers Camarón ein, meine Bilder auszustellen. maten male? Damit man sie se- rin in Berlin, wollte mehr über die Künstlerin werden wollen? Dort sagte man mir, dass ich hen muss. Mit der Galerie ist es Kunst von Sinti und Roma erfahren. de la Isla. Cabellut wohnt in Den Mit 13. Ich kam im Sommer zu Haag. doch eine Gipsy sei wie er, und ähnlich. Man muss manchmal Dann traf sie Lita Cabellut ihr, im November fuhren wir ins Museo del Prado nach Madrid. Wir sahen uns die Gemälde an, diese Feinheit, die Farben! Ich sagte ihr, dass ich auch so malen will. Sie hat das unterstützt, und ich bekam Zeichenunterricht, klassisches Zeichnen. Erst einmal in der Woche, bald dann jeden Tag. Nachdem ich die Hausaufgaben gemacht hatte, ging ich zu meinem Zeichenlehrer. Weshalb hat sie Ihnen später dann verboten, Malerei zu studieren? Sie war sehr reich und sehr konservativ. Ein Leben als Künstlerin war in ihrer Vorstellung ein Leben in der Boheme. Sie glaubte, jeder Künstler nehme Drogen. Sie wollte, dass ich Jura studiere. Sie sagte, sie würde ein Kunststudium nicht unterstützen. Trotzdem bewarb ich mich an der Rietveld Akademie in Amsterdam und ging. Ich bekam ein Stipendium und verdiente etwas Geld als Modell für die anderen Kunststudenten. Warum Holland? Wegen des Lichts in den Bildern der Alten Meister. Die liebte ich, das habe ich von ihr gelernt. Und ich habe Disziplin von ihr gelernt. Disziplin ist für mich der Schlüssel zur Freiheit. Aber erst mal habe ich mit den Alten Meistern gebrochen, wie mit allem. Ich musste herausfinden, wer ich war. Ich war weder ein Straßenkind noch ein Kind der höheren Gesellschaft. Jahrelang definierte ich mich darüber, Künstlerin zu sein. Wie war der Kontakt zu Ihrer Adoptivmutter? Wir haben uns ab und zu besucht, inzwischen ist sie gestorben. Sie war eine strenge Frau, aber sie hatte ein großes Herz. Haben Sie Ihre leibliche Mutter wiedergesehen? Einmal. Ich hatte Angst, dass ich so werden würde wie sie. Jeden Tag sah ich mich im Spiegel und fragte mich, ob ich so aussehen würde wie sie. Ob ich so sei wie sie. Das verfolgte mich wie ein böser Geist. Als ich sie dann besuchte, eine alte, gebrochene Frau, stellte ich Ähnlichkeiten fest, aber mehr auch nicht. Meine Wurzeln fand ich bei ihr jedenfalls nicht. Danach haben aber die Albträume aufgehört. Sie sprechen von der Suche nach den Wurzeln. Haben Sie sie gefunden?

Ein Mann, eine Muse: Cabelluts Porträts des Flamenco-Sängers Camarón in der Berliner Galerie Kai Dikhas

Nota de Prensa

“Los labios trazados a golpe de esencia “

Cinco retratos de Camarón pintados por la artista española Lita Cabellut, acompañaron la presentacion de la biografia de Camarón de Jean-Pierre Filiu en la residencia de S.E. Don Bruno Delaye, Embajador de Francia en Madrid el 30 de noviembre del 2010.

La figura de Camarón de la Isla ha estado intensamente presente a lo largo de la carrera de Lita Cabellut. La pintora, de origen gitano, fue adoptada a la edad de 12 años, lo que supuso un alejamiento temporal de sus raíces, que estuvieron siempre latentes en su vida y en su arte. Pero como la artista dice, “aquéllo que eres siempre se refleja en los espejos de la vida”. En palabras de la artista Lita Cabellut :”Me ha costado 30 años de oficio, de reflexión y entendimiento profundo de mis raíces, intentar trazar formas, colores, ritmos y trazos, respetando en toda su grandeza a mi maestro Camarón.” Las 5 piezas fueron por primera vez expuestas al público en la presentacion de la biografia de Camarón por Jean Pierre Filiu en la residencia de S.E. Don Bruno Delaye, Embajador de Francia en Madrid, el 30 de noviembre del 2010, como anticipo en exclusiva a la exposición de la serie completa que será presentada en Berlín, en la primera galería de Arte contemporáneo gitano de Roma y Sinti en el mundo, La Galeria Kai Dikhas, que inaugurará su nuevo espacio con la serie de obras de Camarón de la pintora Lita cabellut el próximo mes de abril de 2011.

Fin Nota de Prensa

Jose de Ibarra – representante de Lita Cabellut  josedeibarra@gmail.com  Lita Cabellut    info@litacabellut.com  www.litacabellut.com  Galeria Kai Dikhas  http://www.aufbauhaus.de/content/kai‐dikhas‐%E2%80%93‐english‐version

Artadoo - Artist: Lita Cabellut

http://www.artadoo.com/en/display/artist/name/lita-cabellut/i...

home

Home (/en) Calendar

works

catalogs

transactions

reports

Add to my contacts

(/en/search/artist)

Art Works available: 20 !

EDUCATION

Under 25

(/en/index/redirect?url=http%3A%2F

(/en/search

1983

/under25)

Rietveld Academy, Amsterdam, Holland

%2Fwww.arcadja.com%2Fauctions%2Fit%2Fauthor%2Fpr opere%2F320961%2F)

Galleries /gallery) Schools (/en/search /school) Museums (/en/search /museum) Collectors (/en/search /collectors)

October 24, 1961, Spain

Artists

(/en/search

Lita Cabellut

(/en/event/list)

(/)

contacts

EDUCATION 1983 Rietveld Academy, Amsterdam, Holland SELECTED SOLO EXHIBITIONS 2007 Opera Gallery, Paris, France; New York, NY; Hong Kong 2006 Opera Gallery, London, England 2005 The Lowe Gallery, Santa Monica, CA -- The Lowe Gallery, Atlanta, GA -- Paz y Sacriﬁcio, Espacio 133 Boronat, Barcleona, Spain 2002 Den Bosch (with Kaat Tilley), Galerie Hüsstege, Holland Vote

Services

(/en/display/votes/id/1611) Like

(/en/about

(/en/display/votes/id/1611)

All

/services) Why Join

EL ULTIMO VIAJE - 2009 (/en/display

(/en/about

/work/title/el-ultimo-viaje-2009/id/32727)

/why-join)

Lita Cabellut (/en/display/artist/name/lita-

About Us

cabellut/id/1611)

(/en/about/us)

MIXED MEDIA ON CANVAS - 99 X 79 INCHES

English

EL ULTIMO

AMOR DE

VIAJE - 2009

ANGELES - 2009

Natanuelle

AMOR INCONDICIONAL - 2009

Is represented by

1 van 2

bill Lowe Gallery (/en/display/gallery

OPERA GALLERY (/en/display/gallery

/name/bill-lowe-gallery/id/86838/idartist

/name/opera-gallery/id/87571/idartist

/1611)

AMOR AL ARTE -

AMOR DE

Alfonse (/en/display

2009 (/en/display

ANGELES - 2009

/gallery/name/opera- (/en/display/gallery

Benedict

/gallery/name/bill-

(/en/display/gallery

gallery/id/87571

/name/opera-gallery

lowe-gallery

/name/bill-

/idartist/1611/idwork

/id/87571/idartist

/id/86838/idartist

lowe-gallery

/152959)

/1611/idwork

/id/86838/idartist

/456554)

/1611/idwork/60764)

/380692)

04-12-12 14:37

rezzi-

gesundheitspress Zeitung für und über Selbsthilfe in Mannheim, Heidelberg und der Region Ausgabe 34 – Winter 2008/2009

Schwerpunktthema Demenz SCHMERZ-hafte Beziehungen: Vortragsveranstaltung Integration braucht Unterstützung Weil Menschen Menschen brauchen: Behördenpaten

www.selbsthilfe-heidelberg.de

www.gesundheitstreffpunkt-mannheim.de

Vorwort

Danke für das Titelbild! Das Titelbild verdanken wir dem Landesverband der Sinti und Roma BadenWür ttemberg, der in seinem KulturHaus RomnoKher in Zusammenarbeit mit der Galerie Zulauf (Galerie Zulauf: www.moderne-kunst.de/) gerade Werke der 1961 in Barcelona geborenen Künstlerin Lita Cabellut ausgestellt hat. Als Findelkind verbringt sie ihre ersten Jahre in einer Pflegefamilie in Barcelona. Erst mit 9 kommt sie in die Schule. Mit 13 Jahren - nach einem Besuch im Prado, bei dem sie ihr großes Interesse für die großen spanischen und niederländischen Hofmaler entdeckt nimmt sie vier Mal die Woche bei einem erfahrenen Meister und Lehrer Unterricht in den klassischen Maltechniken. Lita Cabellut gilt als Malerin mit einer einzigartigen bildnerischen Sprache, die eine zeitgenössische Variation der Fres-kotechnik mit ihrer immens angenehmen, kommunikativen und personalisierten „Cabellut-Palette“ vereint. KONTAKT Landesverband der Sinti und Roma Baden-Württemberg mit KulturHaus RomnoKher B7, 16, 68159 Mannheim Tel. 0621 / 15 69 645 www.sinti-roma-bawue.de

Einfühlsam umgesetzt: Thomas Brenners Fotografien zum Thema Demenz Thomas Brenner, ein Fotograf aus Kaiserslautern, hat im Frühjahr 2006 für einen Wegweiser des Netzwerkes Demenz Kaiserslautern eine Fotoserie zum Thema Demenz erstellt. Wir danken ihm und dem Netzwerk Demenz für die Erlaubnis, einige Fotos in dieser Ausgabe zu veröffentlichen. KONTAKT

www.thomas-brenner-photographie.de

Liebe Leserin, lieber Leser, liebe Freundinnen und Freunde der Selbsthilfe, unser aktuelles Schwerpunktthema Demenz wird die Gesellschaft zunehmend verändern, denn sie wird alle Lebensbereiche neu ausrichten müssen. Nur mehr oder andere Plätze in Pflegeheimen und Wohngruppen reichen nicht aus, unser Lebensumfeld so zu verändern, dass den Betroffenen und ihren Familien geholfen wird. Überall müssen Orte geschaffen werden, die der immer größeren Anzahl von teilweise, überwiegend oder vollständig dementen Personen eine Heimat in ihrer Gemeinschaft bieten. Eine Gemeinschaft, zu der sie gehörten, als sie noch nicht dement waren und zu der sie auch anschließend gehören dürfen, sollen und müssen. Für sie muss sich die Gesellschaft zu ihrem Menschenbild und zur Solidarität aller für alle bekennen, Angebote machen, integrieren und die betroffenen Menschen nicht nur ihren Familien oder professionellen Hilfssystemen alleine überlassen. Im Umgang mit Demenz stellen sich heute und für die Zukunft neue Aufgaben für die Selbsthilfe. Nicht von den Betroffenen gehen bisher die Initiativen aus, auch oftmals nicht von den Angehörigen, die sich mitunter alleine, schuldig und ausgebrannt fühlen, sondern eher von den professionellen Hilfssystemen. Hier früher Interesse an Selbsthilfe zu fördern, Strukturen für den Einzelnen und seine Angehörigen zu finden oder aufzubauen, bevor der Betrof-

fene zu verwirrt und der Angehörige zu geschafft ist, das wäre das Ziel, damit die Selbsthilfe rechtzeitig und gesundheitsfördernd alle Beteiligten erreicht und ihre psychisch stabilisierende Wirkung entfalten kann. In den Gazetten ein Modethema, bei persönlichem Schicksal ein Tabuthema: Von Demenz betroffenen Menschen und ihren Familien macht es dieser Gegensatz nicht leichter, aus ihrem geschützten, aber oft einsamen persönlichen Umfeld mit ihren Bedürfnissen und Anliegen herauszutreten. Die psychisch Kranken und ihre Familien haben in den letzten Jahren gezeigt, wie so etwas geht und was gerade die Selbsthilfe beim Prozess des Öffentlichmachens Positives bewirken kann. Lassen Sie uns das auch bei der Demenz so machen! Wie immer ist das Schwerpunktthema nur ein Teil dieser Ausgabe. Natürlich erfahren Sie wieder Wissenswertes, Neues und Interessantes zu Selbsthilfe und Gesundheitsszene in unserer Region: in Mannheim, in Heidelberg und darüber hinaus. Viel Spaß beim Lesen wünscht, Ihr Dr. Frank Mentrup MdL Vorsitzender Gesundheitstreffpunkt e.V. 3

El blog de Olyott

http://www.olyottocados.com/

vendedora ambulante ayudando a sus padres cuándo era muy jovencita.

Debe ser el mejor ejemplo para tantas otras de su misma raza que sueñan con ser independientes y realizar sus propios sueños.Y servir de estímulo para un sociedad que avanza ,machacando con actos los

estereotipos más enraizados y demostrando que la raza gitana, además de tener un don innato para el

baile y el cante, también lo tiene para la moda, que no es más que otra manifestación artística de gran calibre que, además, genera mucha riqueza a nivel industrial.

Y descubrí, curioseando acerca de la mujer gitana en el mundo de la venta ambulante, de la moda, y en el mundo del arte, a una pintora gitana, hija de prostituta, criada entre la calle y los orfanatos, que ha

sabido desarrollar ese talento próximo a la genialidad en sus pinturas.Se trata de Lita Cabellut, mujer

que ha sabido plasmar mejor que nadie y como nadie, a otro icono histórico del mundo de la moda que no morirá nunca: Coco Chanel.Lo que yo daría porque esa pintura luciera en las paredes de mi casa.

23 van 35

04-12-12 14:38

El blog de Olyott

http://www.olyottocados.com/

Todos decimos no ser racistas cuándo oimos a Camarón, pero, ¿realmente los somos? ¿creéis que la mujer gitana tiene dotes innatos para la moda que no están explotados? compráis de vez en cuándo en mercadillos u os parece cutre lo que allí se vende? Un beso grande a tod@s los que llegaron hasta aquí.

Publicado por olga en domingo, noviembre 18, 2012

23 comentarios:

Recomendar esto en Google

lunes, 12 de noviembre de 2012

YO NO SOY MODERNA “Dedicados a tantas bloggeras de moda que conozco,a las que admiro y quiero: pongámosle al mundo blogger,un poco de sentido del humor.”

No soy moderna. Y diréis, ”está claro ,a ciertas edades, no se puede serlo.”

Pues sí, quizás así sea. Que para todo hay una edad y aterrizar en este mundo hipermega guay de los

blogs de moda a edades en las que deberíamos estar abanicándonos los sofocos premenopáusicos, quizás

te de la clave de porqué no vas a alcanzar nunca esa modernura tan ansiada que lucen muchas de las bloggeras que se consideran y a las que se consideran bloggeras modernas.

Me ha dado por reﬂexionar así, como muy levemente, sin grandes profundidades, sobre las principales

razones por las que, pasando de los cuarenta(y no hablo de kms/h,hablo de años)no se puede ser

bloggera de moda moderna.Y razones encuentro miles, así que, a groso modo, os dejaré algunas

reﬂexiones superﬁciales, más para reirme de mí misma, que para reirme de nadie, todo vaya por delante(y me gustaría aclarar que, ciertamente, este es un post de texto caricaturístico sin más pretensiones que divertir un poco). Empecemos. 1. Una bloggera de moda moderna va a la facultad, si es posible a la de periodismo, se levanta cada

24 van 35

04-12-12 14:38

Lita Cabellut | DropYourArt

http://www.dropyourart.com/lita-cabellut/

DropYourArt

The connection between artists and people who love art.

Home

Submit your Art

Kunst uploaden

DropYourArt

Lita Cabellut Lita Cabellut Geplaatst in: Kunstschilders, Portretten

The Spanish Lita Cabellut was born on 1961 in Barcelona, where she grew up in a poor Gypsy-environment.

Her work is closely intertwined with the memories of the old area of Barcelona, El Raval, with closeness to the docks, La Bocquerai market, Las Ramblas and Sant Antonie market, replete with pickpockets, street performers and of course, prostitutes.

After 13 years of street and orphan life she got adopted. In this new period of her life she discovers the Prado museum. She become amorous with

Goya, Velazquez, Ribera and Rembrandt. One of her preferred statements explaining her passion is: “I married very young, my ﬁrst marriage was with the art”. I can endorse this is the case of Lita.

She got her ﬁrst exhibition on the age of 17 at the Town Hall of Masnou, Barcelona. At 19 she decided to change her native country Spain, for new challenges in the Netherlands, where she studied between 1982-1984 at the Rietveld Academy in Amsterdam.

Nowadays, Lita Cabellut is considered as a painter with a unique pictorial language, using a contemporary variation on the fresco-technique and a

immensely enjoyable, communicative and recognizable ‘Cabellut-palette’. Lita Cabellut’s ‘human-faced’ paintings are exposed all around the globe, in New York, Dubai, Miami, Singapore, Hong Kong, Barcelona, London, Paris, Venice, Monaco, Seoul and many more cities.

1 van 2

04-03-13 11:59

Coco 35 â&#x20AC;&#x201C; Mixed media on canvas (260 x 200 cm)

Coco (The Testimony of Black and White)

Lita Cabellut Exclusief voor Nederland

Gallery238 Brouwersgracht 238 Amsterdam www.gallery238.com

Straatkind - WelkomLife

http://welkomlife.nl/e/612/Straatkind

Home

Nieuwsbrief

Lifestyle

Experts

Aanbiedingen

Gezondheid

Video's

Inloggen | Registreren

Facebook

Maatschappij

Twitter

Zoeken

Mabel van den Dungen Columniste

WelkomMaandag ONTVANG UPDATES VAN MABEL VAN DEN DUNGEN Like

Straatkind

‘Als ik schilder ben ik flamencodanseres,’ zegt de fenomenale Lisa Cabullet.

Straatkind 01-03-2013 | Door Mabel van den Dungen

0/5

Experts Vandaag

‘Als ik schilder ben ik flamenco-danseres,’ zegt de fenomenale Lisa Cabullet.

Kippetje Fit

Ik zie helemaal voor me hoe deze kleine vrouw met wilde donkere lokken, springend met een kwast, door haar atelier danst. Haar doeken, die groter zijn dan zijzelf is, druipen van het bruisende zigeunerbloed. Lisa Cabellut (51) groeide op in een zigeunerfamilie in El Raval (vlak bij Barcelona). Haar moeder was prostituee en haar vader onbekend. Als achtjarige kind belandde ze door tragische omstandigheden alsnog op straat. Met haar lange zwarte verwilderde haren, zag ze er al snel uit zoals alle anderen miljoenen straatkinderen over de hele wereld; vies en verloren. Toen ze tien was kwam ze terecht in een kindertehuis en daar werd ze net als in een sprookje geadopteerd door een rijke intelligente familie, die het temperament van deze ruwe diamant op waarde wisten te schatten. Op een mooie zomerdag ging ze met haar nieuwe familie naar het Museo Nacional del Prado en zag ‘De drie Gratiën’ van Rubens. Ze wist in één klap wie ze was: een schilder. De rest is geschiedenis. Ze kreeg jaren privéles en kwam daarna speciaal naar Nederland om onze wereldberoemde vergezichten te schilderen. Ze bleef hier en studeerde aan de Rietveld Academie. Nu worden haar schilderijen over de hele wereld verkocht tegen krankzinnige bedragen. Als dat geen sprookje is! Ik begrijp het wel, want in haar werk zie je kracht en kwetsbaarheid tegelijk. Maar je hoeft mij niet op mijn woord te geloven, want gelukkig kun je haar zelf ook gaan zien. Vanaf 21 juni tot eind juli is er een overzicht van Lita Cabellut in museum Nienoord in Leek/Groningen. En in september is er de (her)opening van het vernieuwde en vergrootte Noordbrabants museum in 's-Hertogenbosch. Lita verzorgt daar de heropening-tentoonstelling met nieuwe schilderijen op groot formaat. En vooruitlopend op de te verwachten 'run' op haar werk, heeft ze voor haar Gallery 238 een aantal tekeningen gemaakt op papier. De prijs van deze tekeningen heeft Lita beperkt gehouden om daarmee liefhebbers van haar werk in staat te stellen een origineel te kunnen kopen. Maar goed, wat de één voordelig noemt, is voor de ander nog altijd een godsvermogen. Ingelijst kosten ze € 10.900 per stuk. Lang leve het straatkind in de kunstenaar. + toevoegen aan favorieten

We kennen Emile Ratelband vooral als de man die onophoudelijk: “Tsjakaaaah!” roept. ...

Onkruid

Heerlijk! En het vergaat niet, want ik ben nog steeds jullie culinaire expert. ...

Welkom March

DezeMaand.. Like ons op Facebook en maak elke week kans op mooie prijzen! Uitgelicht

Suddervlees met witlofschotel a la Manuëla Kemp!

GEZOND

LEVEN

VERMOGEN

Gezondheid

Uitgelichte artikelen

Minder goed horen. Het overkomt ons allemaal

Haar en gezondheid

Uitgelichte artikelen

Gezondheid

De blaas de baas

De overgang

GERELATEERDE ARTIKELEN

01 Mar 2013

1 van 3

01 Mar 2013

04-03-13 11:59

bedrijfspresentatie

Exclusieve kunst uitstekende belegging Kwaliteit blijft zich onderscheiden.

e cash management op orde hebben betekent ook slim met je geld omgaan en doordachte investeringen doen. Door te beleggen in kunst bijvoorbeeld. Verschillende kunstenaars die vanuit Nederland opereren blijken momenteel interessante bekleggingsopties. Goede timing is echter noodzakelijk. Paul Lohmann is samen met zijn vrouw Jeannette al sinds 1986 actief in de kunstwereld. Hij is de man achter het Amsterdamse Gallery238, dat richt zich op moderne Westerse én Chinese Kunst. Lohmann werkt al lange tijd met veel kunstenaars samen. Enkele daarvan verdienen volgens hem bijzondere aandacht. De Spaanse Lita Cabellut (1961) is er daar een van. Cabellut geniet inmiddels langere tijd bekendheid. Zij is in het buitenland al een grote naam. Nadat zij op 8 november te gast was in de uitzending van Pauw & Witteman lijkt de waardering voor haar werk in Nederland pas echt te zijn toegenomen. “In Nederland zijn we traditioneel minder trots op kunstenaars die hier wonen, net zoals bij Marlene Dumas is eerst het buitenland in vuur en vlam. Daarna volgt Nederland. Bij Lita Cabellut is dit ook zo”, zegt Lohmann. Cabellut, woonachtig en werkzaam in Den Haag, wordt internationaal beschouwd als een schilder met een unieke schilderkunstige taal. Een werk van Cabellut uit de Coco Chanel-serie is door het gerenommeerde Engelse kunstmagazine 1884 Magazine verkozen tot een van de tien belangrijkste kunstwerken van 2011. “Ze breekt nu echt door”, stelt Lohmann.

Verveelt nooit De Chinese kunstenaar Zhuang Hong Yi (1962) kwam samen met zijn vrouw, de kunstenaar Lu Luo, naar Nederland. Hong Yi volgde zijn opleiding aan de Sichuan College of Fine Arts in Chonggin en doorliep in Groningen de Minerva Kunst Academie. Al snel na de afronding van zijn deze opleiding kreeg Zhuang erkenning voor zijn werk. Diverse solo-exposities volgenden, waaronder die in 2001 in het Groninger Museum. Daarna groeide zijn bekendheid. Zijn werk is inmiddels over de hele wereld te bewonderen geweest in musea en galeries. Ook hing hij al twee keer in het Koninklijk Museum. “Zijn werk is populair in het verzamelcircuit momenteel”, aldus Lohmann.

van Finland tot Madrid en van China tot Dubai. “Als je iets van haar wilt kopen, moet je het dus nu doen.” Ook over de investeringskansen met betrekking tot de werken van Rataplan-Joya is Lohmann extreem positief. “Deze groep zal zeer snel succesvol zijn, maar de doeken van Rataplan-Joya zijn nu nog betaalbaar. Dat maakt het zo interessant om de kunst van deze groep aan te schaffen.”

fiscaal vriendelijk

Kantcho Kanev (1957) is als beeldende kunstenaar afgestudeerd te Rousse (Bulgarije) en is sinds 1990 in Nederland. Zijn werk wordt breed gewaardeerd en hangt in internationale musea en collecties. De kunstenaar vertelt in zijn werken verhalen van intimiteit en vertrouwen. Het lijkt of hij de westerse maatschappij een spiegel voorhoudt van eenvoud en rust; het boerenleven. Kanev spreekt niet tot ons intellect, maar tot onze emoties: het verlangen naar verbondenheid, betrokkenheid, waardering en respect. “Zijn werk is dermate interessant, dat je elke keer als je ernaar kijkt weer iets anders ziet”, zegt Lohmann. “Het verveelt nooit.” Kantcho schildert overigens niet alleen, hij werkt ook met hout en keramiek. Ook maakt hij etsen, zeefdrukken en werken met gemengde techniek.

prijzen gestegen Vorig jaar deed Lohmann in een special over alternatief investeren in het Financieele Dagblad de voorspelling dat de werken van genoemde kunstenaars in waarde zouden stijgen. Nog geen jaar later kunnen we concluderen dat hij gelijk heeft gekregen. De werken van Lita Cabellut zijn in de tussentijd met 50 procent gestegen. Haar grootste formaat werken (290 x 210 cm), die destijds in Londen verkocht zijn, brachten prijzen op van 65.000 euro. Inmiddels gaan diezelfde werken voor 95.000 euro van de hand. De kunstwerken van Zhuang Hong Yi stegen in dezelfde periode met 35 procent in waarde, terwijl de prijs voor de beeldende kunst van Kantcho Kanev inmiddels 20 procent hoger is. “Ik verwacht dat de waardestijging van deze kunstenaars alleen maar verder toeneemt”, zegt Lohmann. “Dat zit hem voor Cabellut en Kanev onder meer in de exclusiviteit van de kunst.” Werk van Cabellut wordt op grote schaal gekocht door internationale verzamelaars, musea en topgaleries. Een wachtlijst is hiervan het gevolg. Dit wordt volgens Lohmann de komende jaren alleen nog maar erger. Het is dus zinvol nu werk van haar aan te schaffen, hiertoe heeft Lita werk uit haar eigen collectie beschikbaar gesteld. “Daardoor blijven ze exclusief.”

rataplan-joya Een groep kunstenaars die volgens Lohmann ook zeer de moeite waard is om te volgen en om in te investeren is Rataplan-Joya. Deze groep van acht kunstenaars afkomstig uit

New York (drie), Londen (twee) en Den Haag (twee) komt als gelegenheidsgroep periodiek bij elkaar in een van de genoemde steden om streetart op canvas te maken. “Elke werk is origineel. Er zijn geen zeefdrukken van. Dat maakt het juist zo mooi.” Rataplan-Joya opereert al enige tijd uiterst succesvol in New York via ‘hidden gallery’s’. Sinds enkele werken heeft Gallery238-Amsterdam werken van Rataplan-Joya exclusief voor Europa; deze zijn eerst te koop bij Gallery238 in Amsterdam, volgende maand gaan er werken naar galeries in Parijs en Munchen. “Daar ben ik uiteraard zeer content mee. En vrijwel iedereen die in onze galerie komt ook. Of ze nou uit Roemenië, Rusland of Amerika komen: iedereen die de werken van Rataplan-Joya ziet, zegt ‘wow’. Ze vinden het allemaal prachtig. Deze kunst is ook wel erg gaaf.” De kunst van Kantcho Kanev en Lita Cabellut is in Nederland overigens ook alleen bij de Amsterdamse galerie te koop.

Niet alleen vanwege de waarde van de werken is de timing belangrijk, maar ook vanwege het feit dat het nu nog fiscaal-vriendelijk kan. “De kunst van deze kunstenaars wordt nu nog gezien als bedrijfsmiddel”, zegt Lohmann, die ook druk doende is met LoCo-Art, een kunstbedrijf dat zich heeft gespecialiseerd in de verhuur, lease en verkoop van hedendaagse bijzondere kunst aan bedrijven en particulieren. “Dat wil zeggen dat de kunst fiscaal aftrekbaar is, een stimulatie van de overheid om kunst voor het bedrijfsleven aantrekkelijk te maken. Dat geldt als je de kunst wilt kopen, maar ook in een lease- of huurconstructie. Maar als de kunstenaars echt groot worden, gaat dat niet meer op. Dan ziet de Belastingdienst het als verzamelwerk. Die kant gaat het op met deze kunstenaars. Dat is nog een reden om nu toe te slaan.” n

Voorkennis De werken van alle genoemde kunstenaars zullen de komende jaren in waarde stijgen. “Het is topkunst, het beste wat Nederland te bieden heeft op dit moment”, zegt Lohmann. “Tegelijkertijd staan deze kunstenaars pas aan het begin van hun grote doorbraak, al zijn de meeste al een flinke tijd actief.” De voorspelbaarheid van de waardestijgingen zit hem volgens Lohmann ook in een soort ‘voorkennis’. “Wij kennen de agenda’s van deze kunstenaars voor de komende jaren. Die zitten de komende drie, vier, vijf jaar overvol. Die voorkennis wil ik graag delen.” Cabellut heeft in mei bijvoorbeeld een expositie in Dubai en is in september en oktober in respectievelijk München en Londen te bewonderen. In 2013 is haar werk wereldwijd in een groot aantal musea te bewonderen:

Meer informatie Gallery238 adviseert ondernemers in het opbouwen van een kunstcollectie van goede, exclusieve kunst. Kunst waarvan CEO’s, directie en medewerkers niet alleen genieten, maar die ook nog eens meer waard wordt. Gallery238 Brouwersgracht 238 1013 HE Amsterdam T 06 - 14 35 52 22 www.gallery238.com

Charlie Chaplin, Crisis ii, (The Goldrush), (260 x 200 cm), gemengde techniek op linnen

Portraits of Human Knowledge Lita Cabellut Exclusief voor Nederland

Gallery238 Brouwersgracht 238 Amsterdam www.gallery238.com

De weg naar het hart van een Mensch Broos en sterk tegelijk stond ze daar op de achterkant van het Chanoekanummer, Anne Frank, zoals Lita Cabellut haar had geschilderd. De Catalaanse schilderes vertelt over haar werk, over háár reden om Anne Frank zo’n prominente plaats te geven en over haar project. Twee grote vriendelijke honden vormen het welkomscomité in het mooie huis van Lita Cabellut in de Haagse Archipelbuurt. In de woonkamer wordt het oog onmiddellijk naar twee immense schilderijen gezogen die daar daags tevoren zijn opgehangen. Het ene schilderij komt uit Cabelluts serie ‘Memories Wrapped in Gold Paper – Secret behind the Veil’; het toont een vrouw wier krachtige wenkbrauwen en peinzende ogen je bijna doen vergeten dat ze gesluierd is. Haar lichaam is gehuld in een prachtige doek in bruin-, oranje- en geeltinten. Vanaf het andere werk wordt de kijker forsend aangekeken door een halfnaakte man die losjes een doek om zijn haar heeft geknoopt. De aderen die duidelijk zichtbaar over zijn armen lopen, geven fragiliteit aan het krachtige lichaam. Het is een van Cabelluts werken uit haar serie ‘After the Show’.

Leven Lita Cabellut (1961) zelf is een kleine slanke vrouw met krachtige gelaatstrekken en een paar ogen waar het leven uit spat. Ze is van oorsprong Catalaanse, de dochter van zigeuners en kent de Barri Gotìc zoals een straatkind die kent. Na haar adoptie kwam zij in de jaren tachtig studeren aan de Rietveld Academie. Voordien had ze op zeventienjarige leeftijd al geëxposeerd in haar geboortestad, Barcelona. Na haar opleiding in Amsterdam bleef Cabellut nog een aantal jaren een goed bewaard Haags geheim, om midden jaren negentig geleidelijk steeds meer bekendheid te krijgen, in Nederland en tot ver over de grenzen. ‘Ik had al heel jong een enorm gevoel voor combinaties van vormen; ik 20

kunst en cultuur

werd geobsedeerd door schoonheid. In het tehuis ging ik diensten ruilen om tijd te krijgen om theaterverhalen in elkaar te zetten. Ik kon niet schrijven, dat deed iemand anders voor mij. Toen ik negen was, gingen we naar de bioscoop. In de film werd een liedje gezongen begeleid door pianomuziek – jaren later raakte ik bevriend met de componist – en ik was zó onder de indruk van het liedje dat ik drie voorstellingen ben blijven zitten. Ik weet níets van de film, maar dat liedje! Dát is schoonheid. Mijn huis is ook één groot stilleven, met hoekjes en doorkijkjes.’ De impressie van kracht én broosheid in haar werk bevestigt Cabellut. ‘Kom’, zegt ze, ‘ik wil jullie wat laten zien.’ Ze loopt naar de gang, waar ze ons een foto Paul Blanca toont van een vrouw met hoofddoek. Ook hier die frêle kracht. ‘Het gaat me om de kwetsbaarheid. Bij Anne Frank is die héél duidelijk. Zij symboliseert hoe groots de geest kan zijn, maar ook hoe gevaarlijk. De lichte én de donkere kant. Leven en dood.’ Verklaart dat ook waarom in haar serie ‘Portrait of Human Knowledge’, haar serie helden van de twintigste eeuw, ook portretten van de Amerikaanse singer/songwriter Janis Joplin voorkomen? ‘Ja. Enerzijds had zij die absolute vrijheid van geest, anderzijds heeft die haar ook gedood. Maar ze heeft wel haar poëzie achtergelaten. Het was een opoffering. Ze kón niet stoppen, móest over de grens heen, kon niet op tijd remmen.’ Joplin stierf op 27-jarige leeftijd als gevolg van een overdosis heroïne.

Vernietiging Cabelluts eigen favorieten uit de vijftig werken tellende serie ‘Portrait of Human Know-

ledge’ zijn madame Curie – ‘Ik zou een diepe buiging voor haar maken. Om zó je leven te geven voor de mensheid. Iedereen dacht dat zij joods was.’; Albert Einstein – ‘Hij had de wetenschap, de humor, de filosofie... Het hele universum zat in één klein brein.’ én Anne Frank – ‘Anne Frank móest op de kaft van mijn boek; het gaat over de kennis van de mens. Ik wilde geen slechte mensen in mijn boek, zelfs geen verf aan hen verspillen. De boodschap is: wij zijn magnifiek, maar óók monsters, die in staat zijn de schoonheid van een kind – gesymboliseerd door Anne Frank – te vernietigen. Iemand als Sigmund Freud heeft ook dat dubbele; hij had ook hele slechte theorieën.’ Cabelluts voorbeelden komen uit allerlei disciplines: ‘Filosofen!’, antwoordt ze gelijk, maar ook ‘Bach, en Goya, in alle opzichten. Goya was een humanist; hij voelde mee met de mensheid, had historisch bewustzijn en legde de gruwelen van oorlog vast’, beiden denken wij aan ‘El tres de mayo de 1808 en Madrid’. ‘Wij moeten oorlog vergeten, maar mogen die nooit, nooit ontkennen en wij moeten ons bewust zijn van het gevaar van extremisme. Te veel jonge mensen weten te weinig, en het gevaar begint met onwetendheid.’ Wie naar haar oeuvre kijkt, zou kunnen denken dat portretten Cabelluts voornaamste medium zijn. ‘Nee hoor, maar mijn eerste kennismaking met de schilderkunst was het Museo del Prado, dan word je geworpen in een museum vol menselijkheid en portretten. Abstracte kunst vond ik toen stom. Later ging ik die adoreren, maar vervolgens ben ik weer teruggegaan naar het figuratieve, want uiteindelijk gaat het steeds om hetzelfde: de mensen!’ In sommige werken van Cabellut lijken sporen van Francis Bacon zichtbaar. ‘Dat zou goed kunnen, maar ook van Lucian Freud, Jackson Pollock en Mark Rothko... de stilte en de poëzie van zijn kleuren.’ Ze legt uit

Lita Cabellut met haar honden (foto: Ido Menco)

dat de neger (!?) op dat doek uit de serie ‘After the Show’ bewust blank lijkt, het zwarte zit in de achtergrond. Inderdaad. Er wás iets mee. Het puzzelstukje valt op z’n plaats. Het andere portret in de woonkamer, van de gesluierde vrouw, doet door de penseelvoering ook denken aan Rembrandt. Cabellut lacht. ‘Ik werk héél grof, met zeventien centimeter brede penselen, en zéér gedetailleerd, met penselen van drie haren. Daar heb je opnieuw die extremen: brute kracht én engelenhanden.’

Straatkinderen Een van de werken uit de serie ‘Portrait of Human Knowledge’, dat van moeder Teresa, wordt dit jaar geveild. De opbrengst moet het beginkapitaal worden voor Cabelluts project voor straatkinderen. ‘Ik heb een stichting opgericht voor kinderen die door sociale omstandigheden hulp nodig hebben. Mijn overtuiging is dat kunst geneest! Voor mijzelf was het beoefenen van kunst – schilderen, muziek, poëzie – een goed verwerkingsproces. Het liefst zou ik een huis beginnen voor tien tot vijftien kinderen, om hen te laten integreren. Maar het kind heeft wel recht op de eigen ervaringen; die moeten niet

worden weggestopt! Respecteer het lot van het kind. De pijn mag blijven, maar moet wel worden erkend. Er moet over worden gepraat, met geduld, en het kan worden verwerkt door middel van kunst.’ Cabelluts idee is om na die eerste veiling ieder jaar opnieuw een werk te veilen en zij hoopt dat mensen die zich betrokken voelen donaties zullen doen: ‘Bijvoorbeeld in de vorm van beddengoed voor het huis, of een aantal jaren schoolgeld betalen. Het huis moet in Nederland komen te staan. Ik wil er zijn als ze me nodig hebben. Ik ben geen psycholoog of psychiater, maar ik ben wel een van hen geweest. Hulp aan anderen is nú heel hard nodig. Kinderen zijn onze toekomst. Als wíj het goed hebben, is het belangrijk iedere dag een goede gedachte te hebben voor een ander en te helpen. Misschien is vijftien kinderen niet haalbaar, misschien drie.’ Cabellut knikt enthousiast wanneer zij hoort van de uitspraak ‘Wie één leven redt, redt de mensheid’. ‘Dát is het idee. Als we één kind kunnen redden, heel bewust, redden we alle kinderen. Mensen die een moeilijke jeugd hebben gehad, zijn vaak dankbaar; ze worden goede mensen. Ze krijgen de

ethiek van hun helpers mee en zetten zich in voor de mensheid.’

Antropoloog Cabellut weet niet of zij haar keuze voor portretten ooit zal loslaten. Ze wíl het ook niet weten. ‘Dat beangstigt me. Wij weten niet wat ons te wachten staat. Kijk naar jullie volk; hadden jullie dat verwacht? Ik ben zigeunerin. Mijn volk wordt nog steeds weggejaagd, geplaagd, bestreden. Was het maar waar dat we naar waarheid konden zeggen: wij gaan zorgen dat de toekomst er anders uitziet... Nee, ik ben meer een antropoloog, dan een schilder. Ik zal zekere geen bloemetjes of huizen gaan schilderen. Dat kan prachtig zijn, maar míjn interesse ligt bij de mens. Kunst moet de weg zijn naar het hart, de ziel, het brein van een menselijk wezen.’ Shirah Lachmann Werk van Lita Cabellut is te koop bij Gallery238 te Amsterdam. Van haar serie ‘Portrait of Human Knowledge’ is een boek verschenen. Van 31 augustus t/m 1 december exposeert Cabellut in het vernieuwde Noordbrabants Museum. www.litacabellut.com kunst en cultuur

Charlie Chaplin, Crisis i (The Gold Rush), 2012, (260 x 200 cm), gemengde techniek op linnen

Portraits of Human Knowledge Lita Cabellut Exclusief voor Nederland

Gallery238 Brouwersgracht 238 Amsterdam www.gallery238.com

ABN AMRO; kunst toegankelijk voor een breed publiek Welkom op de ARTI12. Het verheugt ons dat u als kunstliefhebber en verzamelaar deze vernieuwende kunstbeurs bezoekt. Met een groot aanbod aan galeries en designstudio’s, presenteert de beurs zich op het gebied van kunst en design. Dit jaar wordt de kunstbeurs alweer voor de 7e keer gehouden in Den Haag – een toonaangevende kunststad in Nederland. ABN AMRO is er trots op om hoofdsponsor te zijn van ARTI12. Het toegankelijk maken van kunst past goed in ons streven om een aantal maatschappelijk belangrijke activiteiten te ondersteunen. Dat vertaalt zich in het aanmoedigen van culturele initiatieven en evenementen in bijvoorbeeld Den Haag. Wij zijn dan ook opgetogen om u nader kennis te kunnen laten maken met de unieke kunst van Lita Cabellut. Internationaal was haar werk al zeer gewild en sinds vorig jaar heeft Nederland ook haar erkenning getoond. Lita is van oorsprong Catalaanse, maar is op latere leeftijd naar Nederland verhuisd om een opleiding aan de Rietveld Academie te volgen. Momenteel woont en werkt ze in Den Haag, waar ook haar atelier gevestigd is. Lita’s kunstwerken worden over heel de wereld tentoongesteld en u heeft de mogelijkheid om deze van dichtbij te mogen aanschouwen. Of een kunstwerk bij u past, is heel persoonlijk. Voor uw bankzaken geldt dat natuurlijk net zo. De inrichting van uw financiële huishouding dient naadloos aan te sluiten bij uw persoonlijke wensen en behoeften. Voor al uw bancaire zaken, kunt u bij ABN AMRO terecht, waar u kunt rekenen op onze persoonlijke expertise en advies. We wensen u een zeer inspirerend beursbezoek toe en graag tot ziens! Hartelijke groet, ABN AMRO Den Haag

David Minderhoud Directeur Particulieren Den Haag

ELEGANCE kunst

Wereldsucces De Spaanse kunstenares Lita Cabellut maakt wereldnaam met haar gigantische, theatrale portretten. ‘Ik laat me inspireren door de breekbaarheid van mensen.’ T E K S T: R e n at e va n d e R Z e e

et atelier van Lita Cabellut (50) ligt aan een wat haveloze kade in Den Haag, maar wie binnentreedt, komt terecht in een verrassende wereld. Perzische tapijten, antieke ligbanken, een eeuwenoud Boeddhabeeld hier, een schaal met felgekleurde paprika’s daar. En overal die enorme, theatrale portretten waarmee de Spaanse kunstenares de wereld aan het veroveren is.

2 | EL EG A N C E 2012

‘Als ik schilder, ben ik een flamencodanseres’, zegt Cabellut, een kleine, beweeglijke vrouw met een massa warrig donker haar. ‘Daarom maak ik zulke grote schilderijen. Dat geeft mij de ruimte om te bewegen. Schilderen is voor mij iets heel lichamelijks. Ik maak er graag enorme bewegingen bij, ik spring, ik zing luidkeels. Zo nu en dan krijg ik last van een tennisarm. Dan zegt mijn fysiotherapeut dat ik met minder passie moet schilderen. En dan zeg ik: “Oké, zeg maar hoe ik

ELEGANCE kunst

E LE G ANCE 2012 | 3

Links Cabellut aan het werk in haar atelier. “Mijn werk is zo intens en persoonlijk dat ik er geen vreemde bij wil hebben.”

Links In 2011 maakte Cabellut een reeks van 55 potretten van Coco Chanel. Deze schilderijen werden geëxposeerd in de befaamde Parijse Opera Gallery en binnen een paar dagen waren ze allemaal verkocht.

Rechts Uit de serie ‘Portraits of the Human Knowledge’: Maria Callas (2012). Een groot deel van de schilderijen uit deze vijftigdelige reeks wordt dit jaar tentoongesteld in Amsterdam, Londen en München.

ELEGANCE kunst

dat moet doen dan, want ik zou het zelf niet weten.’’’ Cabellut is bezig in snel tempo internationaal carrière te maken. Vorig jaar had ze succesvolle exposities in Berlijn, Londen, Atlanta en Parijs. De zestien gigantische portretten van Frida Kahlo die ze in Londen exposeerde, werden allemaal verkocht. En ook de portretten van Coco Chanel die ze in Parijs tentoonstelde, vlogen allemaal de deur uit. Onder de kopers bevonden zich leden van de Marokkaanse koninklijke familie en ook Janine van den Ende, die haar werk verzamelt en het ophing in de Van den Ende Theaters in Nederland en Europa. ‘Bij het maken van die portretten denk ik nooit na over wat voor schilderijen het moeten worden, of hoe ik ze ga exposeren,’ zegt Cabellut. ‘Ik ben alleen maar bezig de persoon te doorgronden. Coco Chanel vertegenwoordigt voor mij de absolute elegantie. In haar jeugd heeft ze alleen maar misère gekend: haar moeder stierf toen ze twaalf was, haar vader dronk en bracht haar naar een weeshuis. Maar al die ellende heeft ze weten om te zetten in elegantie en schoonheid. Haar leven was een leven zonder grijstinten, net als haar mode. Het was zwart of wit. Dat is iets waarin ik mezelf herken.’

Toen ze tien jaar oud was kwam ze terecht in een kindertehuis, waar ze opviel omdat ze intelligent was. Het tehuis zocht adoptieouders voor haar en zo belandde ze op twaalfjarige leeftijd bij een schatrijke en zeer conservatieve Spaanse familie. ‘Opeens woonde ik in een huis waar bedienden rondliepen. Ik was totaal niet onder de indruk: ik vond het een belachelijke wereld. Mijn adoptieouders gaven me een heel strenge opvoeding. Al die regeltjes waar ik me opeens aan moest houden! Ik zag het als een circus waar iedereen zijn kunstje moest vertonen. Het kostte me veel moeite me aan te passen. Eerlijk gezegd heb ik me nooit aangepast. Toen ik dertien jaar oud was, namen mijn adoptieouders me mee naar het Museo Nacional del Prado in Madrid. Dat was een beslissend moment in mijn leven. Ik stond voor ‘De Drie Gratiën’ van Peter Paul Rubens en ik was helemaal overdonderd. Ik vond dat schilderij het mooiste wat ik ooit in mijn leven had gezien. Die vrijheid van beweging! Die vrijheid om je zo uit te drukken! Het was een compleet nieuwe wereld en ik wilde die binnengaan. Ik besloot daar, op dat moment, dat ik ook schilder wilde worden. En toen ik dat tegen mijn moeder zei, zorgde ze er meteen voor dat ik les kreeg. Mijn eerste leraar was een oudere man die noch het geduld noch de gezondheid bezat om een wild dier als ik aan te kunnen. Ik was heel ongeduldig, ik wilde meteen schilderen. Maar hij zei: “Je moet eerst leren kijken. Er zijn ontelbare rituelen die je eerst moet verrichten voordat je uiteindelijk kunt gaan schilderen.” Hij leerde me traditionele dingen, zoals het respecteren van een penseel, het hanteren van een palet, de hele ceremonie. Pas na een jaar tekenles mocht ik beginnen met schilderen. Hij liet me een schilderij van Goya naschilderen. En toen begreep ik dat ik nog een lange weg te gaan had. Een héél lange weg, haha! Ik ben nog steeds bezig me te ontwikkelen. Als mensen tegenwoordig enthousiast naar me toe komen of als ik lovende recensies krijg, ben ik altijd nog verbaasd. Iets in mij vindt het overdreven.’ Het werk van Cabellut bestaat voornamelijk uit portretten. Portretten die haar jeugd in El Raval weerspiegelen, zoals de series die ze maakte van hoeren, zwervers en psychiatrische patiënten. Of het zijn portretten van beroemheden zoals Coco Chanel, Frida Kahlo en de flamencozanger El CamarÓn

‘Chanels leven was een bestaan zonder grijstinten.

StraatkInD

Het was zwart of wit. Dat is iets waarin ik mezelf herken’

Lita Cabellut groeide op in een zigeneurfamilie in El Raval, de rosse buurt van Barcelona. Haar vader heeft ze nooit gekend, haar moeder zat in de prostitutie en bekommerde zich niet om haar. Ze werd opgevoed door haar grootmoeder en toen die stierf, belandde ze als achtjarig kind op straat. ‘Ik was een straatkind ja, zoals miljoenen andere straatkinderen in de wereld. Het was een hard leven, want je voelt je nooit beschermd, je hebt geen thuis waar je naartoe kunt. Het is zwart of wit. Je gaat dood of je overleeft het. Maar als kind accepteer je de dingen zoals ze zijn. En het had ook zijn leuke kanten. Ik hoefde niet naar school, ik kon alles doen wat ik wilde: stelen, kattenkwaad uithalen. Het is vooral moeilijk als je ziek bent en je geen medische hulp krijgt. Of als er iets met je kameraadjes gebeurt. Maar ik was nooit helemaal alleen. Straatkinderen helpen en steunen elkaar, ze hebben hun eigen, kleine gemeenschap. Ze zijn zich bovendien niet bewust van de erbarmelijke omstandigheden waaronder ze leven. Dat zijn eigenlijk alleen de mensen die hen zien en die een geweten hebben.’

ELEGA N CE 2012 | 5

de la Isla. Het zijn altijd mensen die, net als zij, de bodem van het bestaan hebben gezien, maar die het ondanks alles hebben overleefd. ‘Lucien Freud heeft ooit gezegd: “Elk portret dat een kunstenaar maakt is een zelfportret.” Als ik deze mensen schilder, schilder ik ook mezelf en probeer ik ook mezelf te doorgronden,’ zegt Cabellut. ‘Ik laat me bovenal inspireren door hun breekbaarheid. Het grote wonder is dat ze uit die breekbaarheid hun kracht hebben gehaald.’

tovenaarS

Op haar negentiende nam Cabellut een zeer belangrijke beslissing: ze wilde de kunstacademie doen en vertrok naar Nederland. Omdat ze nieuwsgierig was naar het licht: het geroemde licht van de oude meesters, van Rembrandt. ‘Maar ook omdat ik me los wilde maken van mijn ouders. Ik hield veel van ze en dat doe ik nog steeds, maar ze waren te strikt voor mij. In Nederland studeerde ik aan de Rietveld Academie. Ik kwam terecht in een land van wereldreizigers, van mensen die gewend zijn met kunst te leven. Ik zie Nederlanders niet als een koel volk. Innerlijke passie kan vele vormen aannemen. Natuurlijk zijn wij zigeuners heel expressief, maar dat betekent nog niet dat je gepassioneerd bent. Ik ken veel gepassioneerde Nederlanders. Ik voel me thuis in Nederland, maar dat voel ik me in Londen en Parijs ook. Voor een zigeunerin maakt het niet zoveel uit waar ze woont. Want dat is toch wat ik ben. Ik ben niet Spaans en ook niet Nederlands. Ik ervaar alleen herkenning als ik onder zigeuners ben. Het is de magie. Wij zigeuners zijn tovenaars. Wij kunnen van helemaal niets iets maken. Je komt het huis van een arme zigeunerfamilie binnen en ze maken van een paar aardappelen een heerlijke maaltijd en opeens komen opa en oma, ooms en tantes, neefjes en nichtjes binnen en ontstaat er een

feest. Dat kleurrijke, die onstuimigheid, dat herken ik.’ Dat kleurrijke en onstuimige is terug te vinden in haar woonhuis dat ze op een unieke manier heeft ingericht: kunstzinnig en barok, vol overrompelende kleurencombinaties, overdadig meubilair en Boeddhabeelden die ze overal vandaan heeft gesleept. Ze woont er met haar zeventienjarige zoon. ‘Mijn zoon is gek op kunst: hij heeft nu al zijn eigen verzameling. Al mijn kinderen zijn kunstzinnig. Mijn twee andere zoons zijn schilder en beeldhouwer. En mijn oudste dochter is mijn secretaresse. Dat is voor mij een ideale situatie. Mijn werk is zo intens en persoonlijk dat ik er geen vreemde bij wil hebben.’ Op dit moment werkt ze aan een serie portretten van vrouwen die de wereld hebben veranderd, voor een expositie in Dubai. Het worden weer enorme doeken. ‘Ik kwam een keer een psychoanalyticus tegen die zei: “Aan uw werk te zien heeft u het perspectief van een kind van drie maanden. U schildert mensen op het formaat zoals een baby ze ziet.” Die uitspraak intrigeerde mij. Ik herkende er iets in. Ik moest als meisje heel snel volwassen worden, zou ik er daarom altijd naar hebben terugverlangd om als een klein kind naar de wereld te kijken? Ik wilde graag meer weten, maar hij zei: “Dan moet u bij mij in regressietherapie gaan.” Ik zei: “Hartelijk dank, maar daar heb ik geen tijd voor.” En dat was niet gelogen. Ik werk achttien uur per dag. De kunst is mijn leven. En dat is zo geweest vanaf het moment dat ik die Rubens in het Prado zag.’ n

‘Ik werk achttien uur per dag.

De kunst is mijn leven’

6 | E L E G AN CE 2012

In september is een selectie uit Cabelluts serie ‘Portraits of the Human Knowledge’ te zien in de Galerie Terminus in München. Eind oktober exposeert ze in de Londense Opera Gallery. Tegelijkertijd toont Gallery238 in Amsterdam ook een aantal werken. Meer informatie: www.gallery238.com

f o T o g r a f i E : M a a r T E n S c h E T S ( p o r T r E T T E n E n aT E l i E r)

ELEGANCE kunst

Billie Holiday

E LE G ANCE 2012 | 7

en nttrae oso r s

Por cristina morató (escritora y periodista)

carme chaparro

edurne uriarte

julia navarro

La pintora deL aLma Siento debilidad por las historias de superación, por aquellos que han sido capaces de

Foto: Paul Hampartsoumian.

SuS ojoS han viSto lo Peor del Ser humano. Siendo una niña conoció en carne ProPia el abandono, el hambre y la exPlotación.

esquivar un fatal destino. Lita Cabellut, a la que he tenido el privilegio de conocer, es una artista gitana admirada en medio mundo, cuya vida parece sacada de una novela de Dickens. Los ojos de esta pintora, negros y profundos, han visto lo peor del ser humano. Siendo apenas una niña conoció en carne propia el abandono, el hambre y la explotación. Gracias a su fuerza y determinación consiguió dejar atrás su doloroso pasado y renacer convertida en una artista universal. Lita nació en el humilde barrio barcelonés de El Raval y fue una niña de la calle. Su madre era prostituta y dejó a la pequeña al cuidado de su abuela. Los primeros años de su infancia fueron los más felices, lejos del sórdido ambiente del Barrio Chino en el que trabajaba su madre. Pero al fallecer la abuela, tuvo que regresar al hogar materno: “Tenía cinco hermanas y un hermano de pocos meses a los que no conocía, vivían en la miseria, muy abandonados”. Lita tenía nueve años y no se amedrentó. Cuidó de sus hermanos y se las ingenió para sobrevivir hasta que acabó en un orfanato.

Lita CabeLLut, ante uno de sus Cuadros dediCados a frida kaLho.

a loS 13 añoS, esta gitanilla indómita y analfabeta fue adoptada y su vida dio un giro inesperado. Un día visitó el museo del Prado y fue tal la impresión que le causó que decidió ser pintora. A los 17 hizo su primera exposición y se marchó a estudiar a Holanda, país en el que aún reside. Lita no reniega de su humilde pasado y se identifica con los marginados. Sus cuadros, que recuerdan por la fuerza de su trazo y sus colores violentos a las pinturas negras de Goya, son un homenaje a los olvidados de la sociedad. Por sus lienzos desfilan enfermos mentales, vagabundos y prostitutas que retrata con un desgarro que a nadie deja indiferente.

meterse en la piel de otras artistas malditas, como la cantante francesa Edith Piaf o la pintora mexicana Frida Kalho, que sufrió en su juventud un terrible accidente que le fracturó la columna. A su admirada Frida le acaba de rendir un homenaje en Londres, donde ha expuesto una serie de imponentes retratos con la mexicana como protagonista, que han sido aclamados por la crítica. Con ella comparte una vida tan intensa como dolorosa, tal como reconoce: “Las heridas de Frida son las mías. Ella demostró que, desde una silla de ruedas, podía cambiar el mundo. Yo también he tenido una columna rota en el alma y he encontrado la manera de aceptar el sufrimiento como un don”.

le guSta

P. d.: Lita acaba de recibir en Madrid el Premio de Cultura Gitana –considerados los Nobel del arte gitano– en la ¿Quieres comentar este texto con la autora? Cuéntanos tu opinión en mujerhoy.com 4

mujerhoy.com 30 de abril de 2011

modalidad de pintura y artes plásticas. Este mes sus cuadros de Camarón inauguran la primera galería de arte gitano del mundo, en Berlín. ¿Para cuándo una exposición en España?

Een publicatie van Reflex Uitgeverij

AlternAtief investeren

Bedrijfspresentatie LoCo-Art Den Haag & Gallery238 Amsterdam

Goede kunst blijft exclusief Beleggen in kunst is dubbel genieten.

Kantcho Kanev

eleggen in kunst kan een interessant alternatief zijn. Je hebt iets moois aan de muur hangen dat ook nog eens meer waard kan worden. Hoewel het in de kunstwereld met name gaat om de esthetiek van de kunst, kunnen kunstwerken namelijk wel degelijk ook een interessante financiële waardestijging laten zien. “Kunst moet je vooral aanspreken. Maar door in de juiste kunstenaars

Kantcho Kanev: als kijker direct meegetrokken Kantcho Kanev (1957) is geboren te Obretenik, Bulgarije. Kantcho is als beeldende kunstenaar afgestudeerd te Rousse (Bulgarije) een stadje aan de Donau. Hij heeft zijn opleiding gevolgd bij professor Kiril Stanchev. Sinds 1990 is Kanev in Nederland en hij woont en werkt in Den Haag. Het werk van Kanev wordt breed gewaardeerd en hangt in internationale musea en collecties. De kunstenaar vertelt in zijn werken verhalen van intimiteit en vertrouwen. Het lijkt of hij de westerse maatschappij een spiegel voorhoudt van eenvoud en rust; het boerenleven. Kanev spreekt niet tot ons intellect, maar tot onze emoties: het verlangen naar verbondenheid, betrokkenheid, waardering en respect. Onder meer de kleuren van Kantcho’s werken spreken veel mensen direct aan. Door zijn manier van werken en symboolgebruik word je als kijker direct meegetrokken naar Kantcho’s eigen wereld: een mix van het vroegere Bulgarije met het moderne leven in West-Europa. “Zijn werk is dermate interessant, dat je elke keer als je ernaar kijkt weer iets anders ziet”, zegt Lohmann. “Zijn werk verveelt nooit.” Kantcho schildert overigens niet alleen, hij werkt ook met hout en keramiek. Ook maakt hij etsen, zeefdrukken en werken met gemengde techniek. Het werk van Kanev is op dit moment iets minder prijzig dan dat van de andere twee uitgelichte kunstenaars. De Bulgaar kreeg in zijn geboorteland een prijs voor zijn gehele oeuvre. In 1995 ontving hij de prestigieuze eerste prijs van de Tokyo Print Triennale en ook sinds hij in Nederland woont, heeft hij al vele prijzen gewonnen en diverse opdrachten ontvangen. Lohmann: “Daardoor is het weer aantrekkelijk voor een andere groep mensen.”

te beleggen, waarvan de kans groot is dat hun werk de komende jaren nog meer waard wordt, geniet je dubbel van kunst.” Aan het woord is Paul Lohmann, al decennia actief in de kunstwereld. Lohmann is de man achter Galery238, dat richt zich op moderne Westerse én Chinese Kunst. Met veel van de kunstenaars waar Gallery238 mee werkt, werkt Lohmann al lange tijd samen. Maar de galerie brengt ook jongere (Chinese) kunstenaars. “De vraag is altijd: kan hij of zij de druk van het doorbreken aan? Veel jonge talenten kunnen dat niet”, aldus Lohmann.

loCo-Art Sinds 1986 is Lohmann samen met zijn vrouw Jeannnette ook druk doende met LoCo-Art. LoCo-Art is

Zhuang Hong Yi: internationale musea Zhuang Hong Yi (1962) is geboren in Sichuan, China. In 1992 kwam hij samen met zijn vrouw, de kunstenaar Lu Luo, naar Nederland. Sinds 2007 wonen de kunstenaars met hun kinderen in Den Haag, terwijl het atelier van Hong Yi is gevestigd in Amsterdam. Hong Yi volgde zijn opleiding aan de Sichuan College of Fine Arts in Chonggin. In Nederland doorliep hij vervolgens nog de Minerva Kunst Academie in Groningen. Al snel na de afronding van zijn deze opleiding kreeg Zhuang erkenning voor zijn werk. Diverse solo-exposities volgenden, waaronder die in 2007 in het Groninger Museum. Daarna groeide zijn bekendheid. De kunstenaar kreeg meer en meer aanbiedingen om zowel binnen als buiten Europa te exposeren. Zo is zijn werk over de hele wereld te bewonderen geweest in musea en galeries. Ook hing hij al twee keer in het Koninklijk Museum. “Zijn werk is populair in het verzamelcircuit momenteel, waarbij opvallend veel jonge verzamelaars vallen voor de werken van deze Chinese topkunstenaar”, zegt Paul Lohmann. De werken van Zhuang Hong Yi zijn internationale kunstliefhebbers de afgelopen jaren steeds beter gaan waarderen. Kostte een werk van hem acht jaar geleden nog €3600,-, tegenwoordig betaal je voor een werk van hetzelfde formaat al €9800,-. En het einde van die stijgende waardering lijkt voorlopig niet in zich. “Alleen al vanwege het feit dat zijn kunstwerken volgend jaar te bewonderen zijn op de Tefaf, Art Miami en Palm Beach Art Fair. Dat kan wederom een fikse waardestijging tot gevolg hebben.”

een kunstbedrijf dat zich heeft gepecialiseerd in de verhuur, lease en verkoop van hedendaagse bijzondere kunst aan bedrijven en particulieren. “Wij adviseren en begeleiden in de keuze van kunst in de leef -of werkomgeving. Wetenschappelijk onderzoek wijst uit dat kijken naar kunst invloed heeft op de werksfeer en de arbeidsvreugde binnen een organisatie. Met de juiste kunst aan de muur kun je je eigen stijl en persoonlijkheid laten zien, maar ook de cul- Zuang Hong Yi tuur en de waarde van je organisatie tot uitdrukking brengen.” Het kopen of leasen van kunst kan ook fiscaal gezien zeer aantrekkelijk zijn, zegt Lohmann. Na de leaseperiode is er vaak nog de mogelijkheid de kunst voor een kleiner bedrag te kopen. Het kopen van kunst kan sowieso aantrek-

lita Cabellut: internationale doorbraak De Spaanse Lita Cabellut (1961) geniet inmiddels al langere tijd bekendheid. In Nederland, maar ook daarbuiten. Cabellut wordt internationaal beschouwd als een schilder met een unieke schilderkunstige taal die overal ter wereld weerklank vindt. Cabellut woon en werkt al jaren in Den Haag. De Spaanse heeft een hedendaagse mix ontwikkeld van fresco- en baroktechnieken die haar werk een grote mate van flair en diepgang geven. Daarbij heeft ze de oude traditie van het expressieve menselijke gelaat nieuw leven in geblazen. “Momenteel breekt zij echt door”, vertelt Lohmann over Cabellut. “Dat is niet alleen interessant voor Nederland, waar zij al geruime tijd woont en werkt, maar ook voor beleggers.” Internationaal is zij eigenlijk al doorgebroken. Zo is haar werk te bewonderen in de Opera Galerie in Londen, New York, Singapore, Dubai, Beijing en Berlijn. “Gezien de verzamelaars en musea waar zij me werkt, zal haar werk alleen maar aan populariteit toenemen. Recent heeft Cabellut nog een project afgerond in Londen. Zij maakte een kunstfilm bij wijze van eerbetoon aan de Mexicaanse kunstenaar Frida Kahlo. Het project is min of meer kenmerkend voor de kunstenares. Het oeuvre van Cabellut ontstaat uit liefde en sympathie voor individuen ‘aan de zelfkant van de maatschappij’. In haar schilderijen brengt ze deze mensen, en hun waardig gedragen leed, tot leven. En wel op een manier die men wel omschrift als ‘een onvergetelijk eerbetoon aan de menselijke moed en kracht om, ondanks alles - te leven’. Het project in Londen is zeer succesvol voor Cabellut geweest. “Zo verkocht ze al haar zestien werken, die overigens vrij groot zijn. Haar grootste en duurste (€65.000) werken werden als eerste verkocht.”

kelijk zijn. “Kunst kun je vandaag de dag aankopen als bedrijfsmiddel. Dat betekent dat het ook aftrekbaar is. In drie jaar tijd kun je het aankoopbedrag aftrekken.”

Drie ‘serieuze’ kunstenaars LoCo-Art en Gallery238 werken met verschillende kunstenaars samen. Drie daarvan verdienen bijzondere aandacht: Zhuang Hong Yi, Lita Cabellut en Kantcho Kanev. “Het zijn alle drie compleet andere kunstenaars. Maar voor allemaal geldt dat de prijs van hun werken alleen maar zal stijgen de komende vijf, zes jaar. Dat komt uiteraard door de kwaliteit van hun kunst, maar evengoed door het feit dat dit inmiddels is opgemerkt door de kunstwereld. Hun programma maakt hun werken interessante beleggingen.” Garanties kan Lohmann logischerwijs niet geven op dit vlak. “Maar ik geloof oprecht niet dat hun werk in waarde kunnen dalen. Het zijn alle drie zeer serieuze kunstenaars, die goede en mooie kunst maken. Zij zijn bovendien heel eerlijk. De kwaliteit van hun werk vinden zij belangrijker dan de vraag.” Veel kunstenaars geven volgens Lohmann toe aan de marktvraag omdat zij dan hogere omzetten kunnen genereren. “Dat is even leuk, maar dan neemt de exclusiviteit snel af. Zhuang, Cabellut en Kanev zijn stuk voor stuk exclusieve kunstenaars.” n

Lita Cabellut

APRIL 2011 VOLUME 4 ISSUE 2

reviews interviews

P ublisher / E .I.C . DIDI MENENDEZ C reativ e D irector I. M. BESS In terv iew er GRACE CAVALIERI R ev iew er STEVE HALLE GRADY HARP

Lita Cabellut

REVIEW BY GRADY HARP

Blood Dazzler by Patricia Smith REVIEW BY STEVE HALLE

Grace Notes: GRACE CAVALIERI INTERVIEWS

Amy King Kim Roberts Reb Livingston

Copyright reverts back to contributors upon publication. O&S: PoetsandArtists.com requests first publisher rights of poems published in future reprints of books, anthologies, website publications, podcasts, radio, etc. The full issue is available for viewing online from the Poets and Artists website. For submission guidelines and further information, please stop by www.poetsandartists.com

REVIEW BY GRADY HARP

Lita Cabellut

Exploring the Humanity in Cervantesʼ Don Quixote

“Reading made Don Quixote a gentleman, but believing what he read made him mad.” George Bernard Shaw

ITA CABELLUT is a painter and a conjurer. Her paintings and sculptures capture that interior mysterious space within the minds of her creations, a complex brew of imagination and compulsion to deal with occult dreams and longings and terror and fragility of the human condition. Her genius lies in her ability to make visible the invisible: passion pours forth from her large-scale portraits that demand our attention and invite us into the process of her creative mind. Cabellut is a Spanish painter, born a gypsy in the earthy streets of Barcelona, her father unknown, deserted by her prostitute mother at age three months and nurtured by her grandmother who sequestered her as a gypsy from schools, until her grandmother’s death: Cabellut at age eight was placed in an orphanage. Hungry for knowledge she rapidly rose through the ranks of education ultimately being accepted into the Fine Arts School in Amsterdam, where instead of embracing the current obsession with abstract art she found connection with Francis Bacon’s tortured figurative paintings and fellow Catalan artist Antoni Tàpies’ abstract expressionism, with an emphasis on his pintura matérica –incorporating mixed media such as detritus, earth, rags and stone into his paintings. Adding these influences of raw passion and earthy, dimensional technique to her already established infatuation with the works of the masters of the past – Rembrandt, Velázquez, El Greco, Ribera,

00 poetsandartists.com

Don Quixote y Sancho Panza 67” X 118” Don Quixote VIII 99” X 79” Fernando Galego and Goya – gathered from her studies and her countless hours of absorbing the works in the Prado Museum as a young girl, Lita Cabellut began creating her evocative paintings and sculptures that have continued to develop and define the connection between bruised humanity, the soul, and the naked reality of her figures with the eye of the observer. Cabellut works serve as a bridge between classical tradition and contemporary painting, a bridge from which she creates faces and figures from memory, infusing her own history as a street gypsy whose world was populated with the disenfranchised prostitutes, thieves, and homeless victims of an abusive society into the ‘models’ she paints. She is able from experience to see from behind their eyes, their cautious stares, and to engage her audience with a sense of challenge mixed carefully with compassion. Working on large-scale canvases with oil and plaster on linen, she combines the visceral surface texture with passionate brush strokes, a painterly technique that aims for emotional release instead of precise recreation. And it is this approach to expressing madness that she brings to life the characters from Miguel de Cervantes’ Don Quixote. Lita Cabellut’s approach to the great novel Don Quixote is not illustrative but rather a reaction to the varied moods and symbols the three main characters represent. This body of work deals with images of Don Quixote, the Knight of the Sorrowful Countenance, an old poetsandartists.com

Dulcinea XVIII 79” X 63”

“For myth is at the beginning of literature, and also at its end.” Jorge Luis Borges

Dulcinea XII 102” X 79” gentleman whose dreams become delusions as he sets out on his quest to correct the evils of the world with his trusty, patient companion Sancho Panza, and the common girl who becomes his Lady of inspiration, Dulcinea. The multiple images of these three characters create a state of response from the viewer, an invitation to deal with the passionate thrill of Don Quixote’s delusions while at the same time softening the understanding of how these three common people rise and ultimately return to their existentialist state. The artist, also a poet, is devoted to the work of the Argentinean poet Jorge Luis Borges, a writer who like Cabellut was fascinated with Cervantes and his epic novel. Appreciating the fact that Cervantes was a soldier in Urbina’s army, Borges wrote the following poem that addresses the fictional knight in a manner not unlike Cabellut’s imagery: A Soldier of Urbina Beginning to fear his own unworthiness For campaigns like the last he fought, at sea, This soldier, resigning himself to minor duty, wandered unknown in Spain, his own harsh country. To get rid of or to mitigate the cruel weight of reality, he hid his head in dream. The magic past of Roland and the cycles Of Ancient Britain warmed him, made him welcome. Sprawled in the sun, he would gaze on the widening plain, its coppery glow going on and on; he felt himself at the end, poor and alone, unaware of the music he was hiding; plunging deep in a dream of his own, he came on Sancho and Don Quixote, riding. Studying, then, the images of Don Quixote and Sancho Panza and Dulcinea from this body of work the

poetsandartists.com

Dulcinea XI 102” X 79”

Sancho Panza XII 102” X 79” artist named Madness and Reason is in many ways a summary of Lita Cabellut’s life to date and her enormous gift for communication of those yearnings and phobias and delusions and realities that pour forth from these seemingly straight forward portraits. From the inherent delusional majesty of the Knight of Sorrowful Countenance to the joyful hope yet resignation of Sancho Panza and the spectrum of simplicity to sensuous desire and longing for credibility of Dulcinea, the art of Lita Cabellut has taken a journey with Cervantes’cast and turns the lessons of that experience back to us. This is masterful painting, created by a woman of extraordinary gifts married to a resurrected passion: the paintings visit the artist’s past, the history of Spain’s art and literature, and the unspoken tenor of our times. Lita Cabellut summarizes these paintings in her own poem as follows:

Sancho Panza XI 102” X 79”

“There is no intellectual exercise which is not ultimately useless.” Jorge Luis Borges

MADNESS & REASON Don Quixote Vertical stroke are breaking the wind’s spare time Spitting out unfamiliar thoughts Look Look They are giants, Masters of the despicable night Bodies without heads Nor sadness Defending without pay all that I defy Don’t you see that I almost die in the act of believing? My horse and my lance Have made shadows of their curves Those who won Cut with bites the wind And I Only remain The silhouette of reason Sancho Panza VII 106” X 79”

poetsandartists.com

ART

CREATIVITY IS ALLOWING YOURSELF TO MAKE MISTAKES. ART IS KNOWING WHICH ONES TO KEEP. ~ Scott Adams

B From L to R: Katie Slater, Alex Delotch Davis, and Christina Kwan Seated: Bill Lowe

6 | A T L A N T A’ S F I N E S T | W W W. A T L A N T A S F I N E S T. C O M

ill Lowe Gallery is one of Atlanta’s oldest and most premiere art galleries. Lowe has been showcasing contemporary art since even before it was a popular medium in the Atlanta market. Their beautiful two-story, 13,000 square foot midtown location at 1555 Peachtree is one of Atlanta’s largest and most extensive gallery spaces. This July, Lowe Gallery will be celebrating their 22nd anniversary! No small feat for a gallery in any city. Check out their current exhibits and you will surely be wowed!

www.lowegallery.com

tot 20 april alleen op afspraak te bezichtigen (Kersten: „Ik ben gelukkig vaak thuis”). Voor meer info, ga naar: www.manifestamaastricht.com.

ook Lita Cabellut zelf aanwezig is.

Na 29 maart is de expositie van Cabellut bij Manifesta

Kunstenares Lita Cabellut had een ouderloze zigeunerjeugd in de sloppenwijken van Barcelona, op haar dertiende werd ze geadopteerd door welgestelden. Op haar 19e verliet ze Spanje en vestigde ze zich in Nederland waar ze de Rietveld Academie in Amsterdam en de Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag volgde. Haar werk wordt inmiddels wereldwijd geroemd.

Lita Cabellut: kunstenares met bewogen leven

et lijkt een kansloze exercitie. Een drukbezet en veelgevraagd kunstenares als Lita Cabellut (48) ter elfder ure een mailtje sturen met het verzoek of ze bij de start van de Tefaf een maand lang wil exposeren in je galerie. Normaal gesproken worden dat soort mailtjes beantwoord met een kort antwoord: ‘euh...nee!’ Maar op de een of andere manier komt Jakomijn Kersten van de Maastrichtse galerie Manifesta weg met zo’n verzoek. Vorig jaar mei wist ze ook topkunstenaar en notoire lastpost Kees Verkade te strikken voor een expositie. Het knetterde bij vlagen flink tussen de galeriehoudster en de kunstenaar, want Kersten is een vrouw met girlpower. En die laten zich doorgaans niet gewillig schofferen. Zelfs niet door Verkade. Laat Lita Cabellut nu net ook girlpower in overvloed hebben. Het is 1.60 meter pure Spaanse passie die deze middag met haar vaste gevolg (assistenten, grafici en familie) de galerie binnenstormt. Schilderijen worden uitgepakt, beelden op sokkels gezet en in een mengelmoes van Nederlands, Vlaams en Spaans aanwijzingen gegeven. In de galerie annex woonhuis van Kersten ontstaat al snel die ietwat chaotische Jan Steen sfeer waarin vooral huishond Poes (ja, zo heet ie echt) kwispelend van profiteert omdat er altijd wel een

door Ivar Hoekstra

Jakomijn Y. Kersten houdt van een stunt. Na Kees Verkade exposeert nu de Spaanse furie Lita Cabellut in haar ‘woning’.

kig worden.” En gelukkig is Lita. Gelukkig met haar werk en haar familie. Want zo mag je haar nomadenstam best noemen. Naast haar zoon David, net als moeder kunstenaar, beschouwt Lita haar assistent Marta ook als haar dochter en ook Alain, Rubin en Ronald zijn meer dan werknemers. Lita: „We slapen nog net niet bij elkaar maar verder doen we alles samen. Wij zijn eigenlijk een klein bedrijf en iedervooral de schaduwkant van het zonnige Spaanse land. Het straatkind liet zich niet wegdrukken in de goot, maar wist te overleven. En die overlevingsdrang zie je terug in haar werk waarin verschoppelingen van de maatschappij de hoofdrol spelen. „Het zijn niet de mooiste mensen. Je ziet de littekens in hun ziel. Maar ik vind ze niet triest Pas als je ook de donkere kanten van het bestaan kent, kun je gelukkleine dictator ja. Waarom ik hier ben? Het mailtje van Jakomijn sprak mij aan. Normaal reageer ik niet op dit soort late verzoeken. Maar haar directe toon beviel mij. Jakomijn kwam meteen ter zake: ‘Misschien vind je het brutaal, maar ik wil je dolgraag in mijn galerie hebben!’ Kijk, daar hou ik van. Zo ben ik zelf ook.” Opgegroeid in de sloppenwijken van Barcelona als dochter van een prostituee, zag ze

aaihand beschikbaar is. In deze informele sfeer voelt een non-conformist als Cabellut zich prima thuis. Klein maar met ogen fonkelend als kooltjes, wordt direct duidelijk dat dit geen vrouw is die over zich heen laat denderen. Ze laat haar vaste gevolg weten wat waar en waarom moet worden opgehangen. Tegenspraak mag, maar is vrij zinloos want Lita heeft het laatste woord heeft. „Ik ben soms net een

galerie Manifesta waar ze tot 20 april een expositie heeft. foto Harry Heuts

De Spaanse Lita Cabellut is bezig haar werk uit te stallen in de Maastrichtse

een deelt mijn filosofie: die van het humanisme.” En omdat het werk van Cabellut inmiddels wereldwijd erkenning krijgt, kan de clan goed leven van haar kunstwerken. Een echte Cabellut krijg je allang niet meer voor een grijpstuiver. „Maar zelfs toen ik ooit bijna failliet was omdat ik zeer kritisch ben op waar ik mijn werk exposeer, stond het team volledig achter mij. Prachtig toch?” Jakomijn Kersten hoort het vertederd aan. De galeriehoudster is apetrots op haar nieuwste stunt. „Ik had al heel lang iets van Lita hangen in mijn keuken. Toen ik daar een paar weken geleden naar staarde, dacht ik: ‘Dat ‘t verrekt! Waarom vraag ik Lita Cabellut niet voor een expositie rond de Tefaf-weken”. En als Kersten iets in haar kop heeft, krijg je het er niet meer uit. „Moet je zien hoe mooi haar werk hier tot uiting komt! Dat was ook al zo bij het werk van Kees Verkade, wat toch totaal anders is. Komt omdat dit meer een klein museum is. Veel sfeervoller dan zo’n kille galeriezaal.” Al kent een woonhuis als exporuimte ook zijn beperkingen. De wand achter het fornuis is niet dik genoeg om een ‘loodzware’ Cabellut te dragen. Ai. Wat nu? Dan maar de eettafel aan de kant en de boel aan de andere muur bevestigen. „Jongens, wie wil er wijn?”, vraagt Jakomijn. Lita weigert in eerste instantie. „Waarom eigenlijk”, vraagt assistent Marta zich af. „Jij hoeft straks toch niet terug te rijden naar Den Haag?” „O ja, dat is waar ook”, lacht Lita opgelucht en neemt snel een slok. „Blijven jullie niet eten dan?”, vraagt de gastvrouw lichtelijk teleurgesteld. De galeriehoudster had zonder dralen een reuzenpan paella op het vuur gezet. Gelukkig keert de Spaanse armada morgen al weer terug voor de officiële opening en keert de vrolijke chaos terug in huize Kersten. Hond ‘Poes’ zal er blij om zijn.

Spaanse peper in de keuken

zoon David, zijn van 11 maart tot 29 maart dagelijks te zien van 12.00 uur tot 19.00 uur in galerie Manifesta aan de Brusselsestraat 30 in Maastricht. Morgen is er vanaf 17.00 uur een vernissage waarbij

De werken van Lita Cabellut en tevens enkele van haar

LOOP BINNEN BIJ MANIFESTA

donderdag, 11 maart 2010

Cabellut: “Mijn verhaal is het verhaal van alle straatkinderen ter wereld. Het leven wijst jou de weg. Het brengt je de juiste mensen of niet, de juiste temperatuur of niet.”

Helden in Het foto: serge ligtenberg

en had op haar zeventiende haar eerste expositie. Twee jaar later emigreerde ze. “Ik wilde naar het land met het licht van Rembrandt”, zegt ze. Bovendien zorgt de Nederlandse overheid goed voor kunstenaars, wist ze. Ze bezocht de Rietveld Academie in Amsterdam en de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten Den Haag. Inmiddels is Lita beroemd. Haar werk wordt tentoongesteld, voor veel geld gekocht en bejubeld in New York, Dubai, Miami, Singapore, Hong Kong, Barcelona, London, Parijs, Venetië, Monaco en Seoul. Alle roem en geld wijzigen niets aan de betrokkenheid die Lita voelt bij verschoppelingen. “Het welzijn en de ontwikkeling van een samenleving kun je afmeten aan de levensomstandigheden van minderbedeelden in die maatschappij. Gaat het slecht met hen dan gaat het met de ontwikkeling van de mensen ook niet zo goed.” Ze schuift op haar stoel en vervolgt gepassioneerd: “Altijd als ik een zwerver zie of spreek, dan denk ik: wat hebben wij als maatschappij

Archipelbuurt. In het midden van het atelier bevindt zich het enige daglicht, uit een stuk glazen plafond. Pal daaronder, op een groot podium, staat Cabelluts schilderezel. Ernaast een berg doekjes met olie en verf. Toen Cabellut haar liefde voor kunst ontdekte, op dertienjarige leeftijd door het aanschouwen van een schilderij van Rubens in het Prado in Madrid, had ze al een heel leven achter zich. Geboren in een arm zigeunermilieu als dochter van een prostituee, overleefde ze stelend en bedelend in het oude centrum van Barcelona. Bij de havens, de La Bocquerai markt en Las Ramblas. Haar vader heeft ze nooit gekend en Lita werd met haar drie zussen door haar grootmoeder opgevoed in een armoedig tweekamerappartement. Lita leefde tussen straatartiesten, zakkenrollers en prostituees. “Mijn verhaal is het verhaal van alle straatkinderen ter wereld. Je bent bezig met overleven, met de eerste menselijke behoeften. Het leven wijst jou de weg. Het brengt je de juiste

Bedelen

Persoonlijk assistent Marta Gil Guerrero (26) heeft zojuist de herdershond uitgelaten, schenkt koffie en beantwoordt mail aan het klassiek houten bureau. Met Lita spreekt ze een mengelmoes van Spaans, Engels en Nederlands. Achter in het atelier, waar het plafond op gewone huishoogte is, bevindt zich een intieme living met twee banken tegenover elkaar. Wonen doet de artieste echter met haar man en kinderen elders: in de Haagse

littekens

mensen of niet, de juiste temperatuur of niet. Je bent bezig met vandaag en dit moment. Wij mensen zijn veel sterker dan we denken.” Door haar straatleven is Lita zich zeer bewust van haar verworvenheden. “Ik denk dagelijks: wat is het hier lekker warm, wat heb ik lekker eten, wat heb ik mooie kinderen, wat heb ik een mooi leven. Ik voel me bevoorrecht.” Lita straalt. Ze zit op het puntje van haar stoel en steekt een sigaret op. “Ik houd heel veel van het leven. Ik houd heel veel van mensen.” Lita was twaalf jaar toen haar armoedige situatie in één klap wijzigde. Ze werd geadopteerd door een welgesteld gezin. Alle rijkdom was nieuw en fijn, het meisje was van de straat; maar de straat niet uit het meisje. Een artieste met wie Lita zich verbonden voelt, is Edith Piaf. Ze heeft diverse portretten gemaakt van de Franse chansonnière. “Piaf heeft aan de rand van de samenleving gebalanceerd. Net als ik heeft zij een touwtje zien vast te houden en eraan omhoog weten te klimmen. Maar ze heeft altijd een enorme verwantschap en verbondenheid gehouden met haar verleden. Op straat tref je de littekens van de kus van het leven. Dat blijft zichtbaar in hoe je je gevoelsleven uit, zoals ik dat doe in mijn schilderijen.” Het schilderen bracht Cabellut naar Nederland. Ze ging na het indrukwekkende museumbezoek waar ze Rubens ontdekte op schilderles

 Buiten verraadt de deur naast een autoherstelbedrijf aan de Haagse Veenkade nog niets, binnen betreed je een indrukwekkend kunstparadijs. Een hoog plafond, eindeloze muren in warme aardetinten, sfeervolle verlichting, manshoge sculpturen van ijzer en schilderdoeken van 2,5 bij twee meter. De voormalige autoshowroom is het atelier van kunstenares Lita Cabellut (48). De kleine vrouw met de weelderige, zwarte haardos beent bellend en druk gebarend door de ruimte. Door haar jeugdige energie en twinkelende, zwarte ogen zie je naast haar gracieuze verschijning nog steeds het zigeunermeisje dat op de straten van Barcelona wist te overleven. Een schilderes die het begrip Spaanse furie een nieuwe en positieve betekenis geeft, schreef een kunstcriticus over haar. Er wordt gefluisterd dat ze de buitenechtelijke dochter van Picasso is, en haar uiterlijk maakt dit niet geheel ongeloofwaardig.

tA n YA VA n d e R S P e K

Ze vervolgt rustiger: “Stel dat jij je tas verliest. Dan maak je bij de politie een groot drama, ga je schreeuwen en wil je compassie. Daklozen raken constant van alles kwijt. Hun recht om te bestaan bijvoorbeeld, want waar slapen ze, wat eten ze? Wie verzorgt hen als ze ziek zijn? Gelukkig is er een handjevol weldoeners dat zich hiervoor inzet.” Toch is Lita positief gestemd over de toekomstige situatie van daklozen. “Ik heb het idee dat het nu heel veel beter gaat worden, omdat we het collectief een stuk slechter hebben. Dakloosheid is een actueel thema omdat veel mensen veel hebben verloren. De crisis is goed om je zo bewust te worden dat het morgen ook jouw lot kan zijn. Sowieso komt er een nieuwe generatie aan die om zich heen kijkt. Ik ben heel positief. De tijd is rijp.” Cabelluts bijdrage aan de situatie van daklozen, of vagebonden zoals zij ze noemt, is haar kunst. “Ik wil deze mensen zichtbaar maken. Mijn kunst is een rapportage van wat ik zie. Sommige mensen vinden mijn oeuvre cru. Maar het is nooit wreder dan het leven zelf. Het is mijn getuigenis. Ik laat iets achter op het historische moment waarop ik leef, om deze mensen een stem te geven.”

'De meeste mensen durven het niet, je boeltje inpakken en gaan lopen.'

Wanneer ze niet voor haar kunst had gekozen, dan was ze zelf gaan zwerven, zegt Lita. “Wij mensen zijn oorspronkelijk trekkers, landlopers. Al onze bezittingen, die opeenstapeling van materiaal en herinneringen slaat nergens op. We bouwen een toren van sentimentalisme. Het is kitsch.” Haar stem slaat over van felheid. “Het kan allemaal opgeblazen worden.”

exclUsief in Haags straatnieUws! lita cabellut stelt haar werk beschikbaar voor Haags straatnieuws. de komende zeventien nummers verschijnen haar schilderijen als poster in het midden van de krant. Het gaat om de serie Mind’s Solitude. Universele portretten van vagebonden, alcoholisten, prostituees en psychiatrische patiënten. geen concrete personen, maar beeltenissen om de eenzaamheid een gezicht te geven. cabellut: “ik probeer de geur, de textuur en het karakter weer te geven van de omstandigheden waarin deze mensen zich bevinden. ik hoop dat ook daklozen de krant openslaan en zien dat er een kunstenaar is die aan hun kant staat.”

Lita noemt daklozen ‘de helden in het donker’. “Ze vallen niemand lastig, ze lopen gewoon voorbij. Het zijn geen inbrekers, geen criminelen. Daklozen die zelf hebben gekozen om te zwerven, hebben denk ik een goede keuze gemaakt. Want wat was het alternatief in hun situatie: zelfmoord? Een psychiatrische inrichting of de gevangenis? Die oplossingen zijn niet mensvriendelijk. Het is wel vriendelijk om te zeggen: mijn eigen benen dragen mij. Wat voelt een mens heel diep binnen in zich op momenten dat het misgaat, in situaties die hij niet aankan? De wereld in! De vrijheid! De grote mantel van alles om je heen. Je laten leiden door blinde uilen. De meeste mensen durven dat niet, je boeltje inpakken en gaan lopen. Daklozen doen dat wel.” Met blinde uilen doelt Lita op de huidige maatschappij. Uilen zijn wijs, maar ze hebben hun zicht verloren, net als de mensen.

Uilen

fout gedaan dat jij hier moet lopen? Leven in ellendige omstandigheden is niet nodig, het wordt je opgelegd omdat wij niet zorgen voor daklozen. Als we zo knap zijn in de ontwikkeling van zoveel dingen, hoe bestaat het dat wij dit nog niet hebben opgelost?” Als Lita één wens heeft, dan is het wel dat mensen compassie voelen en zich ervan bewust zijn van dat we het met z’n allen sámen moeten redden in de maatschappij. Haar drie kinderen (nu 15, 19 en 21 jaar) heeft ze dat al vroeg bijgebracht. “Wanneer we vroeger op straat een dakloze ontmoetten, zei ik tegen mijn kinderen: kijk dat is een lieve man. Of: kijk hij is er slecht aan toe. Loop niet weg als hij naar je glimlacht, neem de tijd als hij een praatje wil maken. Op het terras van Florencia bood mijn zoon Luciano toen hij acht was een dakloze een gebakje aan. Hij haalde een tweede vorkje en ze hebben het gedeeld. Ik keek vanaf een bankje toe, wilde dit prachtige tafereel niet verstoren en dacht: dit is het mooiste wat ik mijn kind heb kunnen leren.”

lita cabellut schopte het van straatkind tot wereldberoemd kunstenaar. in haar schilderijen staan daklozen, alcoholisten en prostituees centraal. “mijn werk is niet wreder dan het leven zelf.” de getuigenis van een overleefster.

Klusjesman houdt dief tegen Agenten hebben maandagmiddag een 24-jarige Hagenaar aangehouden in de Loenensestraat, nadat hij had ingebroken. Een klusjesman was in hetzelfde huis aan het werk, toen de inbreker opeens in de woonkamer stond. Hij had een rugtas bij zich, waarin twee laptops en een iPad zaten. De klusjesman hield de dief tegen en belde de eigenaar of het een bekende van hem was. De bewoner belde daarop de politie. De inbreker is opgepakt.

DEN HAAG

Feest in de Binckhorst Pasta eten en ﬁlm kijken bij een autoschadebedrijf, muziek luisteren bij een papierwarenfabriek en dansen in een timmerfabriek. Tussen de ambachtelijke familiebedrijfjes aan de Komeetlaan in de Binckhorst organiseert kunstenares Wilma Marijnissen (samen met anderen) een mini-festival vol kunst en cultuur. Zo geeft de eigenaar van Timmerfabriek Driessen eigenhandig een demonstratie van ZuidAmerikaanse dansstijlen. Het ‘Komeetfeest’ vindt plaats op zaterdag 27 oktober van 18.30 uur tot 1.00 uur.

DEN HAAG

Ondernemers krijgen tips Ondernemers uit de regio kunnen zich inschrijven voor een bijeenkomst over overvalpreventie bij de Kamer van Koophandel, op 24 oktober in Den Haag en 31 oktober in Leiderdorp. Fred Stuij komt voorlichting geven over criminaliteitspreventie. Agenten geven toelichting over de ontwikkelingen op het gebied van overvallen, Slachtofferhulp vertelt over de impact. De bijeenkomst is gratis toegankelijk. Aanmelden kan via: www.kvk.nl/seminarsdenhaag

DEN HAAG

Expositie en boek over Spanjaarden Minister Gerd Leers (Immigratie) en Marina del Corral Téllez, de Spaanse staatssecretaris voor Immigratie en Emigratie, hebben gistermiddag in het Museon de tentoonstelling Mi casa su casa, aanschuiven bij Spaanse migranten geopend. Aanleiding is het feit dat een halve eeuw geleden de Spaanse en de Nederlandse regering een wervingsovereenkomst sloten. Veel Spanjaarden kwamen toen als gastarbeider naar Nederland. Daarom is de Federatie van Spaanse Verenigingen in Nederland (FAEEH) in samenwerking met het Centrum voor de Geschiedenis van Migranten een project begonnen. De expositie belicht het leven van Spaanse migranten in Nederland en Spaanse remigranten in Spanje. Gisteren werd ook het boek Mi casa su casa van journalist Steven Adolf gepresenteerd.

Kort nieuws

DEN HAAG

STAD & REGIO

woensdag 10 oktober 2012 HC

Hotel boven de ijsbaan

Bijna 40-jarige De Uithof heeft weer toekomst DEN HAAG • Bij de start van het winterseizoen in De Uithof kunnen schaatsers, skiërs en snowboarders zaterdagmiddag gratis hun sport beoefenen. Het Haagse sportcentrum wil zo een nieuw publiek aanboren. En er zijn plannen voor een hotel.

ALBERT KOK

Directeur Eugène de la Croix is optimistisch. En niet zonder reden. In 2010, toen hij bij zijn aantreden naar eigen zeggen ‘een ravage’ aantrof, bleef het aantal jaarlijkse bezoekers nog steken op 650.000. Het afgelopen jaar was dat aantal opgekrikt tot ruim 800.000 en De la Croix rekent erop dat de teller aan het einde van 2012 minimaal een miljoen bezoekers zal aangeven. Hoe gek het misschien ook lijkt voor een complex van ijs en sneeuw, maar De Uithof trekt een groot deel

van het nieuwe publiek in de ‘zomerse’ periode van april tot september. De la Croix wijst vanuit een vergaderzaal naar de ijshockeybaan, op het moment dat daar de lijnen worden getrokken voor het nieuwe seizoen van vaste bespeler HYS. ,,Vorige week liepen er op die vloer nog 20.000 Britse jongeren van een christelijke stroming feest te vieren. Kort nadat we daar onderdak hadden geboden aan achtereenvolgens een groot spellenfestijn en een paardenevenement.’’

Dankzij onder andere een gerenoveerde machinekamer, nieuwe sneeuwsystemen, een energiezuinige verlichting en een opgeknapte entree ligt De Uithof er nu beter bij dan toen De la Croix tweeënhalf jaar geleden begon. Toch is er geen tijd om achterover te leunen. Hoewel er het afgelopen jaar eindelijk weer eens een bescheiden winst is geboekt, is het noodzakelijk om door te groeien. Al was het maar om ook tegenvallers te kunnen opvangen. Plannen zijn er te over. De la Croix: ,,We willen het dak boven de 400 meterbaan dichtmaken. Maar dat kan zomaar nog vijf jaar duren. Banken willen nu nog geen geld uitlenen. Hoewel we de sporen van de ravage wel hebben uitgewist, kan ik me daarbij in het licht van de turbulente geschiedenis iets voorstellen.’’

Wel haalbaar is het niet minder ambitieuze plan om het sportcomplex met een eenvoudige hotelaccommodatie te verrijken. De la Croix: ,,Op de vierde verdieping is een loze ruimte waar we 22 kamers kunnen realiseren met twee vaste en twee uitklapbare bedden. Ideaal voor bedrijfsuitjes, schoolreisjes en sportploegen. Alle voorzieningen zijn aanwezig.’’ Zelfs de prijs voor een vierpersoonskamer heeft de ondernemer al in zijn hoofd: 95 euro. De benodigde anderhalf miljoen euro voor het hotel denkt hij zonder al te grote problemen via crowdfunding uit de markt te kunnen halen. ,,Dat lijkt me een mooi verjaardagscadeau,’’ blikt De la Croix vooruit naar het 40-jarig bestaan van De Uithof op 2 januari 2013.

De lange weg van Spaanse furie Lita Cabellut PIETER VAN DEN BROEKE DEN HAAG • Jarenlang ploeterde zij

in armoede. Galeriehouders haalden hun neus op voor haar schilderijen, maar Lita Cabellut weigerde concessies te doen. De erkenning kwam toch en anno 2012 wordt zij wereldwijd geprezen en haar leven wordt verfilmd. Het leven lacht Lita Cabellut breeduit toe. Haar monumentale portretten gaan bij gerenommeerde galeries wereldwijd als broodjes over de toonbank, de internationale pers komt superlatieven tekort om haar werk te prijzen en nu heeft ook nog de Engelse filmregisseur Danny Boyle haar gevraagd om mee te werken aan een film over haar leven. Het harde bestaan van het Catalaanse straatmeisje dat moest knokken om te overleven ligt ver achter haar, het heden is voor Cabellut een warm bad van succes en voorspoed. Maar haar verleden zal zij nooit verloochenen, vertelt de 51-jarige schilderes in haar onlangs gekochte monumentale herenhuis in de Archipelbuurt. Het wereldje van glitter en glamour beziet zij inmiddels glimlachend vanaf een afstand, in haar achterhoofd blijven de herinneringen aan waar zij vandaan komt en is er altijd het besef dat het lot haar gunstig gezind is geweest. ,,Ik ben gered omdat ik met kunst in aanraking ben gekomen. En omdat ik het geluk heb gehad dat ik goede mensen heb ontmoet. Dat zal ik nooit vergeten.” Cabellut heeft moeten knokken om te overleven. De van oorsprong Catalaanse groeide op in de oude wijken van Barcelona, omgeven door zakkenrollers, straatartiesten en prostituees, zoals ook haar moeder was. Haar vader heeft ze nooit gekend en haar moeder liet haar aan haar lot over. Het geluk waar zij op doelt is de ontmoeting met een welgesteld Spaans echtpaar dat zich ontfermde over het toen 13-jarige straatschooiertje. Achteraf één van de bepalende momenten in haar leven. Een nog belangrijkere gebeurte-

Lita Cabellut: ‘Als kunstenaar moet je iedere dag op weg gaan’. FOTO’S FRANK JANSEN EN GERARD RANCINAN

nis was haar eerste bezoek aan het Museo del Prado in Madrid. De schoonheid van de schilderijen van Goya, Velazquez, Ribera en Rembrandt troffen haar als een bliksemschicht. ,,Ik zag daar zo’n mooie wereld. Dat was de wereld waar ik deel van wilde uitmaken.” Cabellut ging als een bezetene aan de slag en als 17 -jarige exposeerde zij voor de eerste keer haar schilderijen. Twee jaar later vertrok zij naar Nederland, op zoek naar het beroemde licht van de Lage Landen. Zij studeerde van 1982 tot 1984 aan de Rietveld Academie in Amsterdam, waarna zij zich in de Herderinnestraat in Den Haag vestigde. Maar het succes bleef uit. Haar schilderijen werden genegeerd en opnieuw moest zij vechten om te overleven. ,,Ik werd uit de galeries gegooid. Mijn werk was veel te donker kreeg ik te horen. Maar ik ging

door, heb nooit concessies gedaan aan de eisen van galeriehouders, ook al bezat ik geen cent en moest ik alles betalen met mijn schilderijen.”

ERKENNING

Cabellut ging door, als een Spaanse furie, en heel langzaam groeide de erkenning, aanvankelijk vooral in het buitenland. De serie portretten van Frida Khalo betekende haar deﬁnitieve doorbraak en haar daaropvolgende project rond Coco Chanel brak in Parijs verkooprecords. Sindsdien staat zij vol in de schijnwerpers en wordt zij door de internationale kunstwereld beschouwd als een van de toonaangevende hedendaagse schilders. Zij omarmt het succes, maar Cabellut is vooral blij dat zij haar boodschap over kan brengen. ,,Ik be-

schouw mezelf meer als psycholoog en verhalenverteller dan als schilder. Ik maak geen portretten van personen, het zijn portretten van het leven. Ik wil de diepte in en een boodschap van hoop tonen. Ik heb als kind ondervonden hoe belangrijk het is om met kunst in contact te komen, dat wil ik doorgeven.” Toch bergt Cabellut haar verf mogelijk voorlopig weg. Als zij het gevoel heeft dat regisseur Danny Boyle haar de kans geeft haar eigen verhaal te vertellen, stapt zij met hem in zee voor een ﬁlm over haar leven. ,,In zijn ﬁlm Slumdog Millionaire zat ook een boodschap van hoop. Ik denk dat het wel gaat klikken.” En anders? ,,Ik weet niet hoe het verder zal gaan met mijn werk. Als kunstenaar moet je eigenlijk een zigeuner zijn. Je moet iedere dag opnieuw op weg gaan.”

7 0 B A BY L O N M A G A Z I N E

THE ART OF

LITA CABELLUT DEPTHS OF HUMANITY WORDS BY ALBERTO SÁNCHEZ

B A BY L O N M A G A Z I N

Autoretrato B A BY L O N M A G A Z I N E

ita Cabellut was born in 1961 in a poor district of Barcelona called El Raval. She was a street girl until the age of twelve when a married couple from Barcelona adopted her. It was on a trip to the Museo del Prado that the girl was captivated by so much compressed beauty. She experienced her own Big Bang, the beginnings of her own artistic universe in expansion. She’s a woman of gypsy origin with a difficult childhood, one who brushes off her past as a dispossessed girl, who portrays what she calls her “street heroes”. “My childhood is the universal story of any street child in the world,” says the artist, who has lived in the Dutch city of The Hague for more than 20 years. A painter and a sculptor, who also writes poetry. This synopsis of the internationally renowned artist, with such an impressive career, should be sufficient to see that this combination of factors results in works that cannot be ignored, especially if we set out to think about a “necessary art” for the 21st century. Because loneliness looks as if it is going to be the solitude of the 21st century, and because it is not, precisely, the exclusive heritage of unprotected children like Lita was in her day; it is true of all those who are incapable of forging strong and intimate links with their fellow beings, whose numbers run into millions and show no signs that they will stop growing. “We have created a temporary world of the dumb, blind and deaf. We have been so occupied in transforming art into something tremendously individual, something that is impossible to maintain. Art is the universal reflection in which humanity historically finds itself. Art has to speak with the voice of our ethics. It has to see with the eyes of the person who discerns it, and the ears have to hear the sensuality and the lyrics that advise us and remind us of the indispensable values that our human evolution needs”. The portraits of Lita Cabellut are that invisible link, sparks that escape from looks, from the wounds and the gestures of her characters. The sad song that you listen to when you are sad, but which always keeps you company. “My work shows concern for these people that have existed, still exist and are part of our human condition. It deals with those that have no voice, those who we don’t want to see, who we don’t find a place for, who are not recognized. I paint creatures who move around at night, the heroes of the loss and chaos”. Her existential subject matter, the atmosphere of anguish, the strong black lines (“Black is the brush stroke of my soul”, says the painter), and the violent colours convert Cabellut into a disciple of Goya and his Pinturas Negras, and of the German expressionism at the start of the 20th centur y that the painter from Aragon inspired. Lita is aware of him having the most important influence on her, and she hails him as the “maestro of commitment and preoccupation for the human being”.

ació en 1961 en el humilde barrio barcelonés de El Raval. Fue una niña de la calle hasta que a los 12 años un matrimonio barcelonés la tomó en adopción. En una excursión al Museo del Prado, la pequeña Lita se quedó prendada al ver tanta belleza comprimida. Se produjo en ella un Big Bang, el comienzo de su universo artístico en expansión. Una mujer de etnia gitana con una infancia difícil que le resta importancia a su pasado de niña desposeída, que retrata a lo que ella llama sus “héroes de la calle”. “Mi niñez es la historia universal de cualquier niño de la calle en el mundo”, afirma la artista, afincada en La Haya (Holanda) desde hace más de veinte años. Pintora, escultora y que además escribe poesía. Sea suficiente esta sinopsis de la artista internacionalmente reconocida, de impresionante trayectoria, para comprobar que esta combinación de factores produce una obra que no podemos dejar inadvertida, especialmente si nos ponemos a pensar en un “arte necesario” para el siglo XXI. Porque la soledad está a llamada a ser la soledad del siglo XXI y porque ésta no es, precisamente, patrimonio exclusivo de los niños desamparados como en su día lo fue Lita, sino de todos aquellos que se muestran incapaces de establecer vínculos profundos e íntimos con sus semejantes, cuyo número alcanza los millones y no tiene visos de dejar de crecer. “Hemos creado un mundo temporal de mudos, ciegos y sordos. Hemos estado muy ocupados en transformar el arte en algo tremendamente individual, algo imposible de mantener. El arte es el reflejo universal en el cual la humanidad se encuentra históricamente. El arte tiene que hablar con la voz de nuestra ética, tiene que ver con los ojos de quien la percibe y los oídos tienen que oír la sensualidad y la lirica que nos aconsejan y nos recuerdan los valores indispensables que necesita nuestra evolución humana”. Los retratos de Lita Cabellut son ese vínculo invisible, centellas que se escapan de las miradas, de las heridas y gestos de sus personajes. La canción triste que escuchas cuando estás triste, pero que siempre te acompaña. “Mi obra se preocupa por esas personas que han existido, existen y son parte de nuestra condición humana. Se trata de aquellos que no tienen voz, de aquellos que no queremos ver, que no les damos un lugar, que no se les reconoce. Yo pinto las criaturas que viajan de noche, los héroes de la pérdida y el caos”. Su temática existencial, la atmósfera de angustia, los fuertes trazos negros y esos colores violentos de sus retratos convierten a Cabellut en una continuadora del Goya de las Pinturas Negras y del expresionismo alemán de principios del siglo XX que inspiró el aragonés. Lita advierte en él su influencia más importante, y le celebra como “el maestro del compromiso y la preocupación por el ser humano”.

Mariana

B A BY L O N M A G A Z I N E 7

he contortions of the faces painted by the Catalan artist remind us also of another genius of the genre, Francis Bacon, “the destroyer of subconscious jails, exhibiting without taboos or sentimentalism all those images that we don’t want to recognize. He is the hyper-realist who worries us most, with the tearing and the deformation of feelings, of the pain”, according to the artist. Cabellut has kept the pores of her paintings open to influences at the same time as she has been developing a technique that has become her own house style. Lita’s paintings are the skin of the person portrayed, topographies of the soul with all its features. “The technique I have developed over the years, with a lot of forethought, research and aid from various chemical laboratories, has come through my obsession to provide my characters with a skin. Feelings form scars. The human condition can be read in the colour and structure of the skin. Emotions come out of the pores. The muscular activity in a shout or a smile is so quick that our eyes cannot retain the thousands of lines that make up a shout or a kiss.” The unsurpassable portrait that Lita has done of Edith Piaf captures the battle of opposites between black and white, life and death, happiness and misfortune of Non, Je Ne Regrette Rien. Lyricism overflows in the work of Lita. She defines the act of painting as “a dance” in which the artist finds and embraces with his or her brush strokes of passion and compassion for the sufferers. Lita paints particular faces, and with each one the infinite spectrum of the human face. To rephrase Julio Cortázar, “all wounds have something in common, a wound,” each one with its scar. Her paintings speak to us about the limitlessness of the human face: through its reality, its finiteness. Lita shows us her possibilities and her hopes. “What is important is to see beyond the skin and take the eye further than the limit where it stops seeing.” Lita’s black eyes penetrate the deepest part of us, just like the flamenco singing of Camarón, who she so admires, and the poetry of Miguel Hernández, author of these verses that Lita turns into paintings. In the streets I leave behind something that I have been picking up/ Pieces of my life coming from far away. “What I am trying to do with my work is to widen and reaffirm all that we are. I try not to make a judgment of each person I paint, each with his or her own story. That is my way of loving and having hope in man. By deeply respecting the absolute decisions that you accept voluntarily or life imposes on you. Everything is connected, all is a consequence of what went before and is related to the next. A stroke has a history and an unavoidable future. We are the full stops and commas in the sonnet of art”. Lita emerges exhausted from each of her immersions, after having waved her brush stroke in the deep abyss of our conscience, refloating another treasure that speaks to us of how dramatic and extraordinary human existence is.

as contorsiones en los rostros que pinta la artista catalana nos recuerdan también a otro genio del género, Francis Bacon, “el destructor de las cárceles subconscientes y exhibiendo sin tabús y sentimentalismos todas esas imágenes que no queremos reconocer. Es el hiperrealista de lo que más nos preocupa, del desgarramiento y deformación de sentimientos, del dolor”, según la artista. Cabellut ha mantenido abiertos los poros de sus lienzos a influencias al tiempo que ha ido desarrollando una técnica marca de la casa. Los cuadros de Lita son la piel del retratado, topografías del alma con todos sus accidentes. “La técnica que he desarrollado en el transcurso de los años con mucha precaución, investigación y ayuda de varios laboratorios químicos ha sido por mi obsesión por querer dar piel a mis personajes. Los sentimientos forman cicatrices. La condición humana se puede leer en el color y la estructura de la piel. Las emociones salen por el poro. La actividad muscular en un grito o una sonrisa es tan rápida, que nuestros ojos no pueden retener esas miles de líneas que forman un grito o un beso”. El insuperable retrato que Lita ha realizado de Edith Piaf, recoge esta lucha de contrarios entre blanco y negro, vida y muerte, felicidad y desgracia, de Non, Je Ne Regrette Rien. El lirismo inunda la obra de Lita, quien define el acto de pintar como “un baile” en el que la autora encuentra y abraza con el pincel de la pasión y de la compasión a sus dolientes. Lita pinta rostros particulares y con cada uno el infinitito espectro del rostro humano. “Todas las heridas la herida”, cada una con su cicatriz. Sus pinturas nos hablan de la infinitud del rostro humano; a través de su realidad, de su finitud, Lita nos enseña su posibilidad y su esperanza. “Lo importante es ver más allá de la piel y llevar el ojo mas lejos del límite de donde el ojo deja de ver”. Los ojos negros de Lita penetran en lo más hondo de nosotros como lo hacen el cante flamenco de su admirado Camarón o la poesía de Miguel Hernández, autor de estos versos que Lita convierte en pintura: Por las calles voy dejando algo que voy recogiendo / Pedazos de vida mía venidos desde muy lejos. “Lo que pretendo con mi obra es ampliar y reafirmar todo aquello que nosotros somos. Intento no juzgar lo que representa cada personaje que pinto, con su propia historia. Esa es mi forma de amar y tener esperanza en el hombre. Respetando profundamente las decisiones absolutas que voluntariamente aceptas o te impone la vida. Todo está conectado, todo es una consecuencia de lo anterior y está relacionado a lo próximo. Un trazo tiene una historia y un irremediable futuro. Somos los puntos y las comas en el soneto del arte”. Lita sale exhausta de cada una de sus inmersiones para, después de haber aleteado su pincel en la profundidad abisal de nuestra conciencia, hacer reflotar otro tesoro que nos habla de lo dramático, lo extraordinario, de la existencia humana.

' WHAT IS IMPORTANT IS TO SEE BEYOND THE SKIN AND TAKE THE EYE FURTHER THAN THE LIMIT ' ' LO IMPORTANTE ES VER MÁS ALLÁ DE LA PIEL Y LLEVAR EL OJO MÁS LEJOS DEL LÍMITE '

a 74 B A BY L O N M A G A Z I N E

Acci贸n de Asalto al Arte n潞2, Madrid. 2007 Oil on canvas. 150x200 cm.

Fabio

Piaf

Marieke

Raino

B A BY L O N M A G A Z I N E 75

CULTUUR & MEDIA

dinsdag 9 oktober 2012 NL

Kunstvandaal noemt zich kunstenaar

De man die zondag het schilderij Black On Maroon van de Amerikaanse schilder Mark Rothko uit 1958 besmeurde in het Londense museum Tate Modern, vindt zijn actie kunstzinnig. ,,Het was een artistiek statement,’’ verklaarde hij gisteren. De man, Vladimir Umanets, schreef ‘VladimirUmanets'12, a potential piece of yellowism’ op het doek. De dader zegt aanhanger te zijn van de Franse kunstenaar Marcel Duchamp (1887-1968), die als eerste gewone voorwerpen, waaronder een urinoir, exposeerde als kunst.

Eigen glossy Olivier B. Bommel Olivier B. Bommel krijgt een eigen glossy. Het gaat om een eenmalige editie rond de ‘heer van stand’, een karakter van Marten Toonder. Onder anderen Midas Dekkers, Joop Braakhekke en Jan Kruis werkten eraan mee. De glossy, 132 pagina’s, verschijnt op 19 oktober ter gelegenheid van het Toonderjaar. De stripauteur werd 100 jaar geleden geboren. Ook staan er interviews in met familieleden en de biograaf van Toonder.

KRO-programma’s in de race voor Emmy Het door Arie Boomsma gepresenteerde KRO-programma Uit de Kast en de KRO Teleﬁlm De Sterkste Man van Nederland zijn genomineerd voor een Emmy Kids Award. De prijs wordt toegekend aan het beste, buiten de Verenigde Staten geproduceerde jeugdprogramma van het afgelopen jaar. De winnaar wordt op 8 februari 2013 tijdens een ceremonie in New York bekendgemaakt.

Engelse topregisseur verfilmt leven Haagse kunstenares PIETER VAN DEN BROEKE

Het veelbewogen leven van de Haags-Catalaanse schilder Lita Cabellut wordt verﬁlmd door de Engelse topregisseur Danny Boyle, onder meer bekend van de kaskraker Slumdog Millionaire. Cabellut vertrekt vandaag naar Londen om te overleggen met Boyle, die deze zomer nog de regie voerde over de openingsceremonie van de Olympische Spelen. Cabellut brak een jaar geleden door met een reeks portretten van Coco Chanel: in Parijs verkocht zij binnen enkele dagen alle 55 schilderijen. Sindsdien ligt de kunstwereld aan haar voeten. Deze maand gaat in toonaangevende galeries in Londen, München en Amsterdam de parallelle expositie ‘Helden van de vorige eeuw’ van start, met zeventig monumentale portretten van onder meer Anne Frank, Sigmund Freud, Charlie Chaplin en Albert Einstein. In Dubai wisselden onlangs 29 tentoongestelde

doeken à 95.000 euro binnen een uur van eigenaar. Een Indiase filmproducent zag haar in Dubai tentoongestelde werk, verdiepte zich in het leven van Cabellut en zag daar een filmscript in. Niet verwonderlijk: als dochter van een prostituee zwierf ze door de straten van Barcelona, vervolgens werd ze geadopteerd door een rijke Spaanse familie, waarna ze in museum Prado werd aangeraakt door de kunst. In Den Haag schilderde ze jarenlang in armoe, om uiteindelijk wereldwijd erkenning te krijgen van musea, galeries en verzamelaars; haar levensverhaal bevat alle ingrediënten van een feelgoodfilm. En Boyle heeft zichzelf met Slumdog Millionaire bewezen in dat genre. Toch maakt Cabellut nog een voorbehoud voordat ze definitief in zee gaat met Boyle. ,,Ik wil alleen mijn ziel blootleggen als ik een boodschap van hoop over kan brengen. Ik ben gered omdat ik toevallig met goede mensen in aanraking ben gekomen, maar vooral omdat

Lita Cabellut bij haar portret van Billie Holiday. FOTO FRANK JANSEN

ik als straatkind kunst heb ontdekt. Het script moet dicht bij mijn leven staan. Maar ik verwacht dat het klikt met Boyle. En dan ben ik bereid een jaar te stoppen met schilderen en me volledig voor deze ﬁlm te geven.” De titel van de ﬁlm weet ze al. ,,Die wordt gewoon Lita.”

Acteurs redden rammelend Aspects Of Love Acteurs kunnen een onder de indruk van Alex’ voltrokken. Ondertussen wordt het ene na gemankeerd stuk oom George (Ernst Daniël het andere lied afgewerkt. Want deze musiredden. Hoe moeilijk Smid), een kunstenaar. De cal is volledig gezongen, op vrolijke hapdat ook is - ga maar driehoeksrelatie sleept zich slik-wegmuziek. eens tachtig keer vol voort, afgewisseld met een Het zijn de spelers die de ruim 2,5 uur dragoede moed op het lesbisch uitstapje van Rose gelijk maken. Lone van Roosendaal is geespodium staan met de andere minnares tig, sensueel en heeft een imposant bereik. maar het kan, Asvan George: Giulietta Operazanger Ernst Daniël Smid imponeert pects Of Love is zo’n Aspects of Love. (Maaike Widdershoven). De met zijn diepe, resonerende stem. gemankeerde musi- FOTO ANNEMIEKE VAN DER TOGT liefdeskluwen wordt comAspects Of Love (1989) was in Engeland een cal. Gecomponeerd pleet als we 17 jaar vooruit geweldig succes, maar op Broadway een door Andrew Lloyd Webber in 1989, spoelen en de dochter van Rose en George, verliesgevende ﬂop. Joop van den Ende gekort nadat hij The Phantom Of The Jenny (Michelle van de Ven), verliefd wordt looft dat de musical in Nederland volle Opera, veruit zijn grootste succes, op Alex. En passant worden harten gebrozalen zal trekken. Mocht dat gebeuren, dan had voltooid. Gebaseerd op een noken, homoseksuele gevoelens getest en inis dat alleen dankzij de acteurs. velle van David Garnett, volgt Ascestueuze affaires begonnen. pects Of Love de liefdesbeslommerin- Maar Aspects Of Love walst daar ongenadig Lorianne van Gelder gen van twee mannen en een vrouw, overheen. Het tempo aangevuld door die van een tweede van de musical ligt vrouw en later een dochter. zo hoog, dat in ★★★✩✩ Alex, een 19-jarige romanticus, slechts één couplet (René van Kooten) valt als een blok een relatie wordt Joop van den Ende Theaterproducties. Gezien op zonvoor de ﬂamboyante actrice Rose verbroken, een triodag 7 oktober in DeLaMar, daar nog te zien t/m 14 ok(een Marilyn Monroe-achtige Lone romance ontstaat en tober, daarna tournee. van Roosendaal). Maar Rose raakt een huwelijk wordt

musical Aspects Of Love

  

    





      

     

  

 



           

      

  

   

   

                                             

                                          

    

   

   

                    

       

The Voice in karaokeversie bij RTL RTL4 komt vanaf zondag 14 oktober met een wekelijkse karaokevariant van The Voice of Holland. In The Voice of Holland: Singing Sunday kunnen kijkers meezingen met eerder uitgezonden acts uit de reguliere serie. Het beste thuistalent maakt vervolgens kans op een privéconcert van een van de Voice-finalisten. Wie wil meedoen, moet eerst een gratis app downloaden om het eigen optreden tijdens een uitzending van Singing Sunday mee op te nemen. Deze filmpjes komen vervolgens terecht op een speciaal gelanceerd Youtube-kanaal. Volgens RTL krijg je tijdens het programma telkens eerst de act mét en vervolgens zonder de kandidaat te zien. In dat laatste geval hoor je alleen de muziek zonder stem en verschijnt de tekst in beeld. Tussen de karaokes door geeft Voice-zangcoach Babette Labeij tips. Vanaf aflevering twee komen de meest opvallende thuisopnames in beeld.

LAURA TUR

Definir a Lita Cabellut en pocas palabras resulta harto complicado. La pintora, escultora y poeta barcelonesa, afincada en Holanda, rebosa duende, ese término gitano que define el encanto misterioso e inefable que aúna conceptos como el talento, el coraje, la sensibilidad y la belleza. El pasado 8 de marzo, Lita Cabellut recibió el Premio Cultura Gitana en la sección de Artes Plásticas y tiene previsto inaugurar el Centro de Arte Gitano de Berlín con una sección de pinturas dedicadas a Camarón de la Isla en las que usó a su hijo Arjan como modelo, dado su enorme parecido con el cantaor. Trasladarse a vivir a Holanda fue sólo una de las decisiones valientes que la artista ha tenido que tomar a lo largo de su vida. Con 19 años, y sin saber apenas inglés, dejó atrás el país en el que había crecido y al que a día de hoy no sabe si regresará para fijar de nuevo aquí su residencia. Estos días, la pintora pasa unos días de descanso en Eivissa junto a sus hijos, familiares y amigos para desconectar de un año de intenso trabajo y prepararse para regresar a su estudio en La Haya y continuar trabajando en sus diferentes proyectos o planear nuevos viajes en los que nutrir su creatividad para desarrollar su trabajo, que se disputan las galerías más importantes de Europa. Los rostros humanos pueblan su obra y las miradas, que reflejan, a veces tristeza y otras esperanza, son una constante tanto en sus cuadros como en sus esculturas. Por eso, Lita Cabellut se auto define como «retratista de almas».

ARTE La pintora barcelonesa afincada en Holanda disfruta de unos días de descanso en Eivissa junto a su familia ● Galardonada recientemente con el Premio Cultura Gitana de Artes Plásticas, Cabellut compartió sus impresiones sobre diferentes cuestiones del mundo de la creatividad

Lita Cabellut, la retratista de almas

—¿Recuerda cómo fue su primer contacto con el mundo del arte?

Las frases

Lita Cabellut «El gran problema es que nos hemos olvidado de ofrecer, de mantener y de alimentar la belleza espiritual y la belleza intelectual» «España es como una casa desalmada. Parece como si los dueños estuvieran fuera, disfrutando de unas largas vacaciones»

—Me adoptaron cuando tenía alrededor de 12 años y me llevaron al Museo del Prado y me pareció impresionante. En ese momento supe que yo quería eso. En el orfanato también hacía obritas de teatro y, como no sabía escribir, le daba el pan a una compañera a cambio de que me escribiera los guiones (risas).

sa, aquí tenemos joyas muy bellas y un despliegue de colores e historias fantástico. Pero es como si los dueños estuvieran fuera, disfrutando de unas largas vacaciones y la casa se estuviera manteniendo en condiciones artificiales. Los que están para cuidarla, tampoco pueden vivir en ella.

—¿Se inspira en todos los lugares a los que viaja?

—Me inspiran los despliegues de colores. Mi trabajo es en gran parte antropológico y me interesa profundizar en los matices de la sociedad y, para ello, necesito estar en medio. Yo tenía un recuerdo de Tarragona y Barcelona, ciudades a las que he regresado recientemente. He tenido que preguntarme: ‘¿qué cuadros haría ahora mismo?’. Yo ahora usaría mucho los colores negros de Goya. Las ciudades y los países son como una casa. Cuando no vibran, cuando no hay armonía o amor, se notan desalmadas. España está un poco desalmada. Me da mucha pena porque, siguiendo con la metáfora de la ca-

—¿Cree que vivir en una sociedad tan materialista y alejada del arte ha contribuido a esta situación?

Lita Cabellut, en la casa donde se aloja en Sant Joan.

Fotos: ARGUIÑE ESCANDÓN

—Totalmente. Antiguamente, los gobiernos se dejaban guiar por filósofos, artistas, pintores, escritores, bailarines… Yo estoy completamente convencida de que la base del amor, de la paz, la empatía y la conciencia están

en la belleza. La belleza es algo que nos distingue de los animales. Los animales sólo tienen sentimientos de bienestar o malestar. Los humanos, sin embargo, podemos tener sentimientos muy elevados a través de visiones bellas. El gran problema de la sociedad, a nivel global, es que nos hemos convertido en una especie de autistas de la belleza. Nos hemos olvidado de ofrecer, de mantener y de alimentar lo más importante que necesita el hombre, que es la belleza espiritual y la belleza intelectual, que estimulan el cerebro y el corazón. —Si ahora tuviera que retratar Continúa en la página siguiente

CULTURA Y ESPECTÁCULOS/31

Ultima Hora Ibiza/Domingo, 26 de junio de 2011

Las frases

Lita Cabellut «Existe el factor del azar pero está en nuestras manos hacer, de lo que nos pasa, un éxito o una derrota» «El movimiento 15-M ha dado un ejemplo a todo el mundo. La juventud tiene los valores que la sociedad ha perdido»

Imaginación multidisciplinar La artista no le da tregua a su imaginación. Cabellut considera que ésta una fuerza que permite al ser humano hacer «auténticas barbaridades». «El poder de la imaginación es lo más poderoso que posee el ser humano y tiene que estimularse a través del arte, del teatro, de la música», asegura. La pintora mexicana Frida Kahlo no sólo ha sido una inspiración para la obra pictórica de Lita Cabellut sino que su figura la ha animado a profundizar en su faceta cinematografica. Cabellut ha presentado un cortometraje, titulado ‘Shit happens’, de aproximadamente diez minutos de duración, en el que ha sabido captar el imaginario surrealista de Kahlo y su continua lucha por ganarle la batalla al dolor, a la muerte y al amor. Una cinta en la que el movimiento, la textura y la música tienen una enorme importancia. Su primera experiencia audiovisual

ra no interesa…

Viene de la página anterior

a la sociedad actual en uno de sus cuadros, ¿qué reflejaría?

—Retrataría confusión, desengaño, miedo, incertidumbre… tristeza. Es algo visible. Te subes al metro y notas la desconfianza entre la gente. El miedo predomina sobre la voluntad de confiar en la persona que tienes al lado. Las noticias sólo transmiten la sensación de que estamos bajo una amenaza constante. Los medios de comunicación han conseguido destruir la idea de ‘lo que no veo, a mí no me pasa’. Todos creamos un espacio de seguridad invisible a nuestro alrededor y nos decimos a nosotros mismos que en nuestra casa nunca van a robar, a nuestros hijos nunca los van a atacar, un terremoto nunca pasará en nuestro país… Todos tenemos ese complejo mecanismo de aislar nuestro mundo de esos peligros y construir unas paredes invisibles que son como castillos. Sin embargo, los medios de comunicación ha hecho agujeros en esa fortaleza imaginaria. —Una sociedad fuerte y segu-

—En el caos es cuando hay posibilidades de ganancias en este mundo materialista. Cuando la gente está asentada, en calma, se conforma y no consume. Cuando baja el consumo es el momento de agitar y destruir la sociedad para que la gente tenga la sensación de que tiene que saciarse y compensarlo con productos. La guerra es terrible pero nunca va-

La artista gesticula durante un momento de la entrevista.

que la juventud tiene los valores que nosotros hemos perdido. Esta sociedad ha dejado de darle importancia a la reflexión y nadie se toma un tiempo para profundizar. Todo tiene que estar marcado por tu trabajo, tu sueldo, lo que compras… Lo bueno es que estamos a punto de despertar de esta pesadilla. Un fotograma del cortometraje ‘Shit Happens’.

fue un cortometraje, de apenas un minuto y medio, titulado ‘My World’ que protagonizó la propia Lita.

mos a conseguir un mundo sin guerras. Primero porque el ser humano es muy carnicero y porque hay que alimentar a la industria armamentística. Es algo muy complejo. El mundo es un zoológico donde a veces eres un león y otras eres un lagarto; nunca sabemos qué rol nos va a tocar. Lo único fijo es el ahora. El pasado sólo nos sirve para tener más experiencia y forma parte de

—Ahora que Occidente se parece cada vez más a un cuadro de la última etapa de Goya, ¿dónde se inspira?

—Mi última inspiración ha sido Frida Kahlo. Siento una profunda admiración por almas como la suya. Fue una Arjan, el hijo de la pintora, ha sido el luchadora, una optimista, una modelo para la serie sobre Camarón. rompedora, una inconformista. En el mundo existe el facnuestra memoria genética. tor del azar pero, más allá de eso, está en nuestras manos hacer de —¿Qué cree que nos depara el las cosas que nos pasan un éxito o una derrota. Ella demostró que, futuro? —Yo confío mucho en la ju- a pesar de la muerte la añoraba, ventud. El movimiento del 15-M optó por la vida y se dio cuenta ha dado un ejemplo a todo el de que era parte de las dos cosas. mundo. A los que critican a los Ella fue el ejemplo de un ser hujóvenes de hoy siempre les digo mano muy valiente.

APUNTE

La familia y la curación a través del arte Lita Cabellut asegura que no se fía mucho de sus recuerdos. Las dos únicas fotografías que conserva de su infancia no concuerdan con las imágenes que ella ha fijado en su cabeza. Sin embargo, para la pintora, el presente es lo que realmente debe valorarse. Sus hijos y su familia, que le acompañan en estas vacaciones ibicencas, forman parte de ese presente y son uno de los pilares de su vida. Su casa y su estudio son una amalgama creativa donde todos pueden expresarse con libertad. Esa es la idea que le gustaría extrapolar a uno de los proyectos que Cabellut espera poder desarrollar en el futuro. Se trata de un orfanato donde todo el personal estuviera capacitado para educar a los niños a través del arte. «Cuando me adoptaron, les dije a mis compañeras del orfanato que volvería. Nunca lo hice, así que creo que con este proyecto, de alguna manera, podría devolver parte de lo que me han dado las buenas es-

trellas que me he cruzado en mi camino», señala. «El arte es el medio más potente y directo para constuir puentes, ojalá eso se enseñara en las escuelas», asegura Cabellut que participó en un proyecto educativo para enseñar pintura en el colegio donde estudiaban sus hijos, en Holanda. «Al principio quedaron patentes los miedos de los alumnos a mancharse, a utilizar la imaginación, unas ideas claramente adultas y dictatoriales. Unos se enfadaban con otros pero, poco a poco, todos empezaron a aceptar las ideas de los demás», recuerda la pintora, que añadía: «A pesar de que muchos niños llegan a los orfanatos con problemas de autismo, es imposible aislarte del arte. La música, la pintura o el teatro son capaces de penetrar a través de la piel». Y es que, para la artista, «el sistema educativo actual merma la creatividad». «¿Cómo queremos que los niños sean los líderes

Lita Cabellut junto a su familia y sus amigos en su residencia ibicenca. Abajo, sus hijos Arjan (izquierda) y Luciano (centro).

capaces de llevar el mundo del futuro si les estamos ocultando parte de la información, no les proporcionamos una educación ética o artística?», se pregunta Cabellut, que con-

cluye: «No significa que todos tengamos que ser artistas, pero, por lo menos existiría una alternativa al sistema educativo convencional».

Multimedia Links Coco teh testimony of black and white: http://noticias.latino.msn.com/entretenimiento/articulos.aspx?cp-documentid=30993541 http://es.noticias.yahoo.com/lita-cabellut-pincel-rescata-alma-gitana-coco-chanel-144226650.html http://vidayestilo.terra.cl/moda/lita-cabellut-el-pincel-que-rescata-el-alma-gitana-de-coco-chanel,2e35adbc8 8df2310VgnVCM4000009bf154d0RCRD.html http://www.eluniversal.com.mx/notas/800870.html http://www.vanitatis.com/tendencias/2011/10/14/si-coco-chanel-hubiera-sido-gitana-lita-cabellut-expone-suvision-sobre-la-gran-dama-de-la-moda-16143/ http://www.lne.es/galeria/2011/10/14/lita-cabellut-rescata-alma-gitana-coco-chanel/1142554.html http://www.yucatan.com.mx/20111007/temas-161/Tendencias%20de%20la%20moda.htm Video on http://www.dailymotion.com/video/xloztr_coco-chanel-con-alma-gitana_news#rel-page-under-4 Coco: http://youtu.be/_VpjwWC8rQU http://youtu.be/Pv4K-jAAqp8 Nice photos of Lita on this site : http://www.vanitatis.com/fotos/2011/coco-chanel-exposicion-lita-cabellut-20111013-16511-album.html http://www.wikio.fr/culture/mode/chanel/gabrielle_chanel http://www.buybuy.com/art-culture/actualite-luxe/AC-N-Coco-Chanel-exposition-Lita-Cabellut-11102011 http://www.artmediaagency.com/26653/lita-cabellut-a-lopera-gallery/ http://artalog.net/gallery/gallery.php?e_id=3794 On mode blogs http://www.hellocoton.fr/to/foY1#http://dontbesofashion.blogspot.com/2011/10/lartiste-lita-cabellut-exposeradu-14.html Art Actuel http://beta.artactuel.com/artiste-contemporain-confirme/lita-cabellut-490.html Pauw en Witteman: http://youtu.be/Mwh6BEgFNgM Blogs http://inambreen.blogspot.com/2012/05/veiled-women-paintings-lita-cabellut.html http://king-owl.tumblr.com/post/22847662870/darksilenceinsuburbia-lita-cabellut-secret http://shevonne.tumblr.com/post/22924674762/darksilenceinsuburbia-lita-cabellut-secret http://www.tumblr.com/tagged/secret-behind-the-veil https://weheartit.com/entry/28568159/via/nattleberry http://www.wasslaweekly.com/tag/wassla-weekly/ http://exclusive-mag.com/?p=27448 http://arabic.arabia.msn.com/news/localnews/mz/2012/may/15400418/%D9%81%D9%86%D 8%A7%D9%86%D8%A9-%D8%A5%D8%B3%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%8A%D8%A9%D8%AA%D8%AF%D8%A7%D9%81%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B3%D9%84%D9%85%D8%A7%D8%AA-%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D8%AF%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9 %84%D8%AD%D8%AC%D8%A7%D8%A8.aspx http://arshive0.blogspot.com/2012/05/mzmz1_439.html http://www.al-marsd.com/news/view/36708-%D8%A8%D8%A7%D9%84%D8%B5%D9%88%D8%B1 %D9%85%D8%B9%D8%B1%D8%B6-%D9%84%D9%81%D9%86%D8%A7%D9%86%D8%A9-%D8 %AA%D8%B4%D9%83%D9%8A%D9%84%D9%8A%D8%A9-%D8%A3%D8%B3%D8%A8%D8%A 7%D9%86%D9%8A%D8%A9-%D8%AA%D8%AF%D8%A7%D9%81%D8%B9-%D8%B9%D9%86%D8%AD%D8%AC%D8%A7%D8%A8-%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B1%D8%A3%D8%A9-%D8%A 7%D9%84%D8%B9%D8%B1%D8%A8%D9%8A%D8%A9.html Jm1vZGw9VE9DJmxvY2FsZT1lcyZwYWdlU2l6ZT0xMiZjdHg9MTk2MyZhZHZTZWFyY2hPcGVuPWZhbHNl

http://www.mudhkmubky.com/permalink/6572.html?print&output_type=rss http://anaglezpintura.com/historia-de-una-superacion/ http://artaudandvenus.tumblr.com/post/26196030659/lita-cabellut http://inambreen.blogspot.nl/2012/05/veiled-women-paintings-lita-cabellut.html CNN Juego de palabras http://www.cnn.com/video/data/2.0/video/spanish/2011/01/23/barral.rostros.cabellut.cnn.html AFP France: http://www.youtube.com/user/afpfr#p/search/0/KKaHjIRfol4 English: http://video.id.msn.com/watch/video/spanish-artist-pays-homage-to-frida-kahlo/yrzf9h1s RBB minute 2.15 http://www.rbb-online.de/stilbruch/archiv/stilbruch_vom_28_04/kulturtipps_zum_gallery.html radio: http://www.br-online.de/bayern2/kulturwelt/wiedereroeffnet-sinti-und-roma-kunst--kunst-ID1303887543522. xml http://www.wdr3.de/resonanzen/details/artikel/wdr-3-resonanzen-306d689430.html rtve: http://www.rtve.es/alacarta/videos/la-2-noticias/2-noticias-08-04-11/1069229/?s1=noticias&s2=la-2noticias&s3=&s4 radio: en dias como hoy, 8 April 2011, minute 44 http://www.rtve.es/alacarta/audios/en-dias-como-hoy/dias-como-hoy-segunda-hora-08-04-11/1068275/#aHR 0cDovL3d3dy5ydHZlLmVzL2FsYWNhcnRhL2ludGVybm8vY29udGVudHRhYmxlLnNodG1sP3BicT0yNCZzZ WN0aW9uRmlsdGVy

http://jn1.tv/video/culture/?media_id=23012 http://gulfnews.com/arts-entertainment/performing-visual-arts/strength-within-1.1023336 http://mz-mz.net/40222/ http://view.koreaherald.com/kh/view.php?ud=20120705001184&cpv=0 http://ebcult.com/design/lookwatch-lita-cabellut-large-scale-paintings/

Solo exhibitions last 5 years september 2013 Trilgogy of the doubt Noord brabants museum, Den Bosch 9 May - July 2013 Trilogy of the Doubt Fundacion Vilacasas Barcelona 8 March 2013 Behind the Curtains Opera Gallery Hong Kong 16 October 2012 The Spectacle Terminus Gallery Munich 11 October 2012 Portrait of Human Knowledge Opera Gallery London 8 May 2012- 30 May 2012 Memories wrapped in gold paper Opera Gallery Dubai

13 Oct. 2011- 19 Nov. 2011 Coco; the testimony of black and white |Paris Opera Gallery Paris 26 April 2011 â&#x20AC;&#x201C; 17June 2011 Camaron Berlin Kai Dikhas 1 April till 21 April 2011 La Perla Negra London Opera Gallery London 22th Oct. till 22th Jan. 2011 Madness and Reason Atlanta Bill Lowe Gallery 12 March till 20 April 2010 ManifestaMaastricht | Maastricht ManifestaMaastricht 4 March till 7 March 2010 one man show | Karslruhe Zulauf Gallery 15 October - 5 November 2008 A la Mesa ! | Seoul Opera Gallery Seoul 2nd April 2008 April exhibition | London Opera Gallery London 2007 June exhibition | Freinsheim Gunther Zulauf Gallery 2007 Opera Gallery | solo exhibition Paris, New York Opera Gallery 2006 Opera Gallery London | solo exhibition January, London Opera Gallery London

Group exhibitions last 5 years Mei 2013 Gratis is het woord niet The netherlands 31 January 31 May mueaum Werstas Temper Finland 22 November -29 November 2009 pAn | Amsterdam, Etienne Gallery 3 July – 5 july 2009 Masterpieces| Eindhoven, Holland Art Gallery 3 May -28 June 2009 With Arjan Cabellut| Freinsheim, Galerie Zulauf 16 April -16 May 2009 Samuelis baumgarte | Bielefeld, Samuelis Baumgarte 5 March- 8 March 2009 Art Karlsruhe | Karlsruhe, Gunther Zulauf Gallery 2008 -5 December 2008 - 1 March 2009 The Forgotten Europeans | Köln, Kölnischen Stadtmuseum 23 - 30 November 2008 pAn | Amsterdam 29 October - 19 November 2008 Grand Opening | Dubai, Opera Gallery Dubai 21 September-2 November 2008 Gypsy exhibition | Mannheim, KulturHaus RomnoKher July 26 - August 26, 2008 Gongzhen – Art in Sport | Beijing, China, Today Art Museum May 24 - June 22, 2008 Gongzhen – Art in Sport | Chengdu, China , Sichuan Fine Arts Museum April 12 - May 11, 2008 Gongzhen – Art in Sport | Shenyang, China, Gallery of Luxun Art Academy Feb. 23 - March 23, 2008 Gongzhen – Art in Sport | Nanjin, China February 2008 -Art Karlsruhe | Karlsruhe, Gunther Zulauf Gallery ,RCM The Museum of Modern Art Dec. 22 - Jan 20, 2008 Gongzhen – Art in Sport | Guangzhou, China , Art Museum of Guangzhou Art Academy 2007 Nov 10 – Dec 9, 2007 Gongzhen – Art in Sport | Shanghai, China, Museum of Contemporary Art

ARTIST STATEMENT LITA CABELLUT My childhood is the universal story of any child who lives in the streets, busy surviving, nurturing basic human needs. Life shows you the way. It brings you the right people or it doesn’t, the right temperature or not. You are dealing with today and only this moment. We, people, are stronger than we think.. It is difficult to describe now, kilometers away, from my experience and with consciousness a situation like that which affects children living on the street. Despite being one of them, life erases and sweetens those childhood memories that we strive to retain with false sentimentality. The child on the street never worries about what he does not have, the majority don’t even know what they are missing, nor do they miss that which they could have had, and have the right to have. Their entire bodies and beings are “today”, the coming few hours, the present moment. But now, each detail that I could give you would be based in the consciousness and morality of the Lita of the present. I don’t trust my memories. My paintings are large in size and combine plaster and oil on linen to always make visible the tattoos of past lives and bruises as constant reminders of loneliness. My work gives space to those people who have existed, who exist and are a part of our human condition. And it is about those who have no voice, those who we don’t want to see, to whom we do not give a place, who we do not want to recognize. It is my aim to transmit in my paintings solidarity, respect and compassion for the human being. My contribution to the situation of the homeless or vagrants is my art. I want to make these people visible. My art is a coverage of what I see. Some people think my work is blunt. But it’s never more cruel than life itself. It’s my testimony. I’m leaving something behind in these historic times I live in: I’m giving these people a voice. That is why I am drawn to the subjects I honor in my paintings, from the early paintings of homeless people, alcoholics and prostitutes, to the legends of literature of the lost ones like Don Quixote, Sancho Panza and Dulcinea, to the great artists of the past whose beginnings I share. Edith Piaf once balanced on the edge of society. Just like me she held on to a string and managed to climb up on it. But she always had a connection and solidarity with her past.. Frida Kahlo overcame polio, lasting devastating damage to her body in the bus accident, and a tumultuous marriage to Diego Rivera. Coco Chanel began as an orphan and cabaret singer only to become the supreme queen of the fashion world. The common thread, the connection to my life, is the street. On the street you find the scars from the kiss of life. It stays visible in the way you express your emotions, like the way I do in my paintings