In dit nummer:
01 Jaargang 5 Lente 2013
Pagina 2
• Vervolg artikel pagina 1
• Farzana Shams over Besparen met de buren in Noord
pagina 3
• Van corporatie naar coöperatie, Mellouki Cadat Huurdersvereniging Amsterdam
• Linda Schalkwijk (Stadgenoot) over het nieuwe beheren
pagina 4
• Rubriek Bijzonder Bezit: De Borneohof
• Advies Huurgenoot over de huurverhoging • Hoe berekent u uw toekomstige huur? • Bezwaar maken tegen huurverhoging
Behartigt de belangen van huurders bij Stadgenoot
• Berekening servicekosten
Peter van Maaren over samen leven in de Diamantbuurt
De hele wereld is mijn familie’ ‘Zelfs de junk die hier iedereen al jaren last bezorgde, werd niet alleen begraven,’ vertelt Peter van Maaren over ‘zijn’ Diamantbuurt. ‘Met tien bewoners, die daarvoor zelfs vrij namen van hun werk, en zijn moeder en zus, hebben we hem naar zijn graf gebracht.’ Zo hecht is de buurt geworden. Deze Amsterdamse Schoolwijk heeft een slechte naam, sinds de onrust van 2004, maar inmiddels is het er goed toeven. Mede dankzij Peter van Maaren zelf. Bewoners bellen bij ouderen aan met oliebollen, maken elkaars tuintjes in orde en Van Maaren zet regelmatig buiten een tafel neer waar iedereen kan aanschuiven om mee te eten. Peter van Maaren verhuisde in 1995 van de Bijlmer naar de Pijp. Na de zesde inbraak en de tweede beroving wilde hij wel uit Zuidoost weg en hij wenste, en kreeg, een huis met vooren achtertuin in de Diamantbuurt. ‘Het was in de zomervakantie, dus er kwamen weinig kijkers, ik was er met
twee vrouwen. Het huis was behoorlijk uitgewoond. Ik dacht, dit is mijn huis en heb heel hard geroepen “On-ge-lofe-lijk, dit krijg je nooooit meer schoon”.’ Hij lacht: ‘En dat hielp, ik bleef als enige kandidaat over.’ Met een paar illegalen uit de Bijlmer, die hij taalles had gegeven, een
Peter van Maaren tijdens de tuinonderhouddag in de buurt. Foto’s Charlotte Bogaert
collegadocent en de conciërge van zijn school in Zaandam kostte het twee weken om het huis weer bewoonbaar te maken. Maar als hij over straat liep werd hij uitgescholden voor vuile flikker. ‘Dat kende ik uit de Bijlmer dan weer niet.’
Rug recht Van Maaren groeide op in de Radijs straat in Groningen, een volksbuurt. ‘Ik weet wat de regels zijn, niet weg kijken, ook al ben je bang, je niet laten wegpesten. De buren zeiden op een gegeven moment dat het misschien het slimst was om toch weer te verhuizen. Maar je neemt jezelf altijd mee. Dus ik besloot de buurt veiliger te maken.
Niet alleen voor mezelf, maar ook voor mezelf.’
Naar de moskee Als docent en als bewoner van de Bijlmer was hij al regelmatig in de herkomstlanden van leerlingen en buren geweest. Hij werkte met criminele en allochtone jongeren. ‘Ik ging de koran bestuderen, omdat ik er genoeg van had steeds maar te horen dat iets niet mocht van hun geloof. Zo kon ik ze laten zien dat dat niet altijd als excuus kon dienen. Ik ging ook naar de moskee. Daar raakte ik in gesprek met de vaders van de jongens Vervolg artikel op pagina 2..