10 15 | ruimteCAESUR | Giel Louws | catalogus 'Drager'

TENTOONSTELLINGSCATALOGUS

21/11/’15 – 10/01/’16

Giel Louws | Drager

1

2

Giel Louws | Drager Inhoud uitgangspunt ruimteCAESUUR 2015 | pagina 04 over ‘Drager’ | pagina 05 multiple | pagina 06 openingsbeelden | pagina 08 beelden tentoonstelling | pagina 11 openingswoord Ko de Jonge | pagina 18 colofon | pagina 30 zie ook website Giel Louws website trendbeheer

ruimteCAESUUR open: elke vrijdag- en zaterdagmiddag 14 u. 00 – 17 u. 00 Lange Noordstraat 67 4331 CC Middelburg www.ruimtecaesuur.nu 3

uitgangspunt 2015

In 2015 bestaat ruimteCAESUUR 20 jaar. Dat gaan we vieren en vormgeven vanuit een buitengewoon eenvoudig concept: we willen werk tonen van een aantal kunstenaars waarbij wij bij het werk en de kunstenaar grote passie voelen door ontmoetingen in het nabije verleden.

drukt.

Zolang de bel leefde was de bellenblazer buiten zichzelf geweest, zichzelf geweest, als hing het voortbestaan van de bol af van het feit dat hij gehuld bleef in een meezwevende aandacht. Op de plek waar de bel uiteenspat, blijft de uit haar lichaam getreden ziel van de bellenblazer een ogenblik alleen achter, als had ze zich op een gezamenlijke expeditie begeven en halverwege haar partner verloren. Maar dan gaat het spel weer onvermoeibaar verder. En ook een volgende bel is voor de maker het instrument van een verrassende zielsexpansie. Onmerkbaar wordt het spelende kind een inzicht geopenbaard dat het later op school weer zal verleren: dat de geest op zijn manier zelf in de ruimte is’

Onze inspiratie en eigenwijsheid laat zich goed omschrijven met een citaat van Peter Sloterdijk uit zijn boek ‘Sferen’: ‘Het kind kijkt de zeepbellen na die het uit het pijpje waarmee het zojuist bedacht is de hemel in worden geblazen. Trillend en vol leven maakt zich een grote ovale ballon van het pijpje los, die door de bries wordt meegevoerd en wegzweeft over de straat. Hij wordt gevolgd door de hoop van het betoverde kind, dat zelf met zijn wonderbel de ruimte in zweeft, als was zijn lot voor een paar seconden lang met dat van het nerveuze voortbrengsel verbonden. Wanneer de bel na zijn bevende vlucht ten slotte uiteenspat, slaakt de zeepbelkunstenaar op het balkon een kreet die tegelijk teleurstelling en vreugde uit-

Architect Johan de Koning ontwierp voor dit jubileumjaar een nieuwe inrichting die het dilemma van de ruimte van CAESUUR vormgeeft: de spanning tussen de ruimte als etalage en de expositieruimte als witte doos, waar je in gaat.

4

Over ‘Drager’ van Giel Louws rij, maar ook naar Caesuur als drager van cultuur. De werken onderzoeken de verschillende aspecten van het idee drager door de traditionele drager niet te gebruiken. De analogie van Caesuur als drager van cultuur is in het concept van de installatie meegenomen, als eerbetoon aan haar twintigjarig bestaan.

Drager

Constante in het werk van Giel Louws is een onderzoekende houding, gericht op nieuwe ontwikkelingen. Onderwerp is de schilderkunst, zowel in vorm als inhoud. Het huidige werk ondervraagt de traditionele vorm van een schilderij. Ter discussie staat het schilderij als venster, het schilderij als representatie, als solitair object, en het schilderij als gefixeerd eindstadium van een proces.

Het formele karakter van een schilderij stelt hij ter discussie door samengestelde werken te maken, installaties, en situationeel werk.

Verder onderzoekt hij de mogelijkheid het gefixeerde object meer fluïde te maken door opeenvolgende lagen op nieuwe manieren te verbinden met de drager, zodat hernieuwde ingrepen mogelijk zijn.

Voor de tentoonstelling in ruimteCAESUUR koos hij het thema ‘Drager’. Dit thema verwijst niet alleen naar het doek als drager van een schilde5

Drager | multiple – 10 unica

Speciaal voor zijn tentoonstelling Drager bij ruimteCAESUUR vervaardigde Giel Louws deze serie multiples, bestaande uit 10 unica.

Maat van de doos: 14 x 12 x 3,5 cm.

Object: acrylverf gespijkerd op beschilderd hout. € 100,- incl.6% BTW. ruimteCAESUUR rekent - zoals over alle verkopen - geen courtage.

Wil je in het bezit komen van één van de multiples, mail dan naar caesuur@zeelandnet.nl o.v.v. van je naam, adres en het nummer van de multiple.

Wanneer het bedrag is bijgeschreven op IBAN NL43 INGB 0002 6695 59, ontvang je jouw multiple.

6

7

88

opening | Ko de Jonge | 21/11/’15

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

studenten ucr philo-/art&design track UCR

22

23

Ko de Jonge | openingstekst

Woorden bij de opening van de laatste tentoonstelling in 2015 in ruimteCAESUUR. Woorden over Giel Louws en vooral over zijn werk.

Ik kwam Giel voor het eerst tegen in 1999. We namen deel aan een bijzondere tentoonstelling: Boeken boven water.

Daarin werden kunstenaarsboeken van Zeeuwse kunstenaars gepresenteerd.

Ik kende alle deelnemers. Eén ervan niet: Giel Louws.

Na de opening in de Zeeuwse Bibliotheek mochten de deelnemers bijeen blijven om nog wat te nuttigen.

Het toeval bracht o.a. Giel en mij aan één tafel.

Ik zag een jonge gast die met een open blik zijn omgeving observeerde. Nieuwsgierig, bescheiden, wat verlegen misschien en oplettend.

Waar we het over hadden laat ik verder rusten.

Het was een plezierige ontmoeting met een beginnend kunstenaar vers van de academie.

En wat me verbaasde: hij was terug gekomen

naar zijn roots.

Nog steeds schroomt hij niet dat te tonen en kleedt hij zich soms in een jasje dat vele generaties voor hem ook droegen.

Giel is dus een echte Zeeuwse kunstenaar, niet in enge zin, maar met een visie die we werelds mogen noemen in de juiste betekenis.

Zijn werk overstijgt dat zelfs, het zijn eigenlijk universele verhalen vol verwondering.

In de afgelopen 15 jaar heeft het werk van Giel een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Parallel aan zijn denken, manier van bediscussiëren, toetsen en ontdekken.

Regelmatig ga ik even langs bij Giel in het atelier.

Als hij in KipVis is staat zijn deur altijd een stukje open.

Dertig centimeter ongeveer. Voldoende om er ongezien langs te lopen, maar uitnodigend genoeg om er even binnen te stappen.

24

Er is nog al wat gebeurd in die ruimte. Giel vestigde zich er als schilder.

De schilder die o.a. zelfportretten maakte.

Ik zag er grote werken aan de wand ontstaan.

Hij verbeeldde mythes, symbolen, oude boodschappen. Het verleden en de traditie meenemend in nieuwe uitdrukkingsmogelijkheden.

Ik zag er enorme dieren met geweien, soms getroffen door lichtflitsen van boven. Werken beplakt met uitgeknipte rozen. Grote verhalen in grote gebaren!

Met enorme energie werd de verf aangebracht in ruime streken. Elementen werden opgeplakt, overgeschilderd. Laag over laag. Zelfs de wanden naast het doek moesten het ontgelden.

Werk na werk. Het werden reeksen. Niet dat de reeksen het doel waren. Het was een proces van een zoektocht waarvan je nooit weet waar die zal eindigen.

De reeksen met hazen. Hazen in alle mogelijke vormen en standen.

De haas, de solist. Op de vlucht of in het leger, 25

rennend of opgaand in het landschap.

En de wanden werden een grote smeerboel.

Ook de vloer daarvoor.

Dan komen we aan een omslagpunt, nee, een omslagproces.

Giel bekleedde zijn atelierruimte. De besmeurde randen, de grenzen van doorworstelde symboliek en mythes werden afgedekt. Alles werd wit.

Wanden, vloer, alles. Hij gaat nieuwe series maken. Klein van formaat.

Een nieuwe zoektocht. Reeksen met portretten.

Ogen gesloten.

Ik dacht eerst met dodenmaskers te maken te hebben.

Maar de portretten waren niet doods, ze hadden daarvoor te veel kleur.

Dromers waren het. Giel aan het dromen.

Ze werden gepresenteerd op de nieuwe witte wanden. Naast elkaar op een lat. Een lat rustend op twee schroeven.

En dan gaat het snel.

De portretjes worden bijeengepakt. Een touwtje erom en het is een object. Een object met dingen die je niet kunt zien. Niets dus.

Dit moet u onthouden: NIETS. Even heb ik nog vogeltjes gezien. Maar ze zijn gevlogen. Verdwenen in het niets. En daarmee verdween het figuratieve.

Op de latten en balken op 2 schroeven wordt nu letterlijk gebalanceerd. Acrobatiek van cirkels en wisselende kleuren. Uitgekiende verhoudingen zoeken onderling hun plaats. Kunnen verschoven worden.

Zelfs als beschouwer zou ik eenvoudig kunnen ingrijpen. ‘k Wordt eigenlijk uitgedaagd.

Plotseling steekt de draagstok als een vlaggenstok uit de wand.

Het werk als een vlag eraan. Of vergis ik me.

Is de draagstok onderdeel van het kunstwerk?

Alle soorten materialen krijgen toegang tot zijn werk. Opgedroogde verf in een mengbak wordt eruit gepeuterd en gebruikt.

Hij kijkt om zich heen, annexeert dingen, laat het toe in zijn creatie. Giel haalt oude werken uit zijn opslag, ziet wat zijn enthousiaste schildersdrang heeft veroorzaakt. Er worden werken ontmanteld. Ze worden terug gebracht tot de essentiĂŤle elementen.

Er is een nieuw leven mogelijk. Een nieuwe schepping.

De schilder wordt prutser. Zit wat met de dingen te klooien. Ziet wat er tussen zijn handen gebeurt. Ramt er een nietje in, bindt er een touwtje om.

Vraagt zich af of het wat is. Of het anders moet, of het anders kan.

Hij hangt het op of zet het neer.

Het is echt worstelen met materialen in de hoop dat de worsteling deel wordt van zijn verhalen.

Dat maakt het werk kwetsbaar. Maar het wordt intern gedragen.

Letterlijk dus. Geboren uit dat latje met twee schroeven zijn de dragers wezenlijk onderdeel en tonen zich in vele verschijningsvormen. We 26

hoeven ons nu niet meer af te vragen wat en of er een drager is. Het is één.

Een paar maanden geleden kwam ik zijn atelier binnen. Giel zat te snijden in een schoenendoos.

Aan de zijkant was een vorm van een deurtje uitgesneden, daarnaast grote ramen. Een model van de ruimte Caesuur.

Ik maak een plan voor een tentoonstelling, zei Giel.

Kijk die staande wand waar altijd kunstwerken aan hangen gaat neer. Dat wordt dan een deel van mijn werk. Onderdeel van de drager.

Een week later stond in het atelier de drager op ware grootte. Daarna ben ik getuige geweest van een proces waarvan u hier het resultaat ziet.

Volgens mij redde Giel het niet in zeven dagen maar toch zag ik een schepper zijn paradijs bouwen. En soms zag hij dat het goed was.

Vaak was er de aarzeling, wetend dat het ook anders zou kunnen.

Toch tot de slotsom komend: zo wil ik het, zo 27

moet het.

Op het grote vlak kwamen steeds meer objecten te staan.

En de onderlinge verhoudingen werden belangrijker. Er groeide een installatie.

Als ik binnenkwam keek ik als een razende om me heen. Wat is er veranderd, wat is erbij gekomen. Wat betekent dat nu weer? Zag ik dat vorige keer ook? Staat het wel op dezelfde plaats?

Giel stond er dan bij met een vragende blik. Ik gaf soms aan wat ik zag, waaraan een element me deed denken. Een twinkeling in Giel’s ogen toonde: Yes, hij ziet het.

Maar soms ging hij over zijn object of vondst praten. Dan werd ik weer teruggezet in de schoolbank. Ik vond mezelf een sukkel omdat ik dat niet had gezien, maar ging dan weer vele malen rijker de deur van KipVis uit.

En de hof van Giel groeide. Het is wat je ziet en soms is het niet wat je ziet. Zeker weten wordt uitgeschakeld. En als je de tocht door Giel’s hof

onderneemt zorgt dat zeker voor verwarring.

Een kunstschilder die zich plots bemoeit met elementen die eerder volledig ondergeschikt waren. Hij vertelt een nieuw verhaal. Een verhaal dat je hier niet kunt horen en waarbij zien soms ook onvoldoende is.

Is dat stuk steen wel steen en dat hout wel hout?

Je zou de objecten willen aanraken om te controleren of het wel waar is wat je ziet.

Niet doen!

Grote kans dat het hele verhaal instort. Het werk is fragiel en de verbindingen kwetsbaar.

Daardoor zijn de onderlinge verhalen spanningsvol.

Op de uitnodigingskaart staat de volgende zin: Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt.

Een zin van Jeroen Brouwers. Vorige week ontving hij een literaire prijs.

Hij liet toen o.a. zien hoe hij boeken schrijft.

Welk materiaal hij gebruikt.

Oud verpakkingsmateriaal. Op wat gedoemd is om vernietigd te worden creëert hij zijn kunst.

Zijn verhalen.

Giel neemt diezelfde houding aan. Hij vertelt zijn verhalen en creëert met wat gedoemd is te verdwijnen zijn nieuwe beelden.

Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt.

De zin kwam ik ook tegen in het boek De stilte van het licht van Joost Zwagerman. Het staat in het cruciale hoofdstuk: Niets, kijken naar niets.

U moet dat hoofdstuk nalezen en het neerleggen naast de installatie Drager.

Joost is er te vroeg uitgestapt hij had het werk van Giel nog moeten zien.

Dit zou een mooi einde van een verhaal zijn.

Maar aan het eind van het wordingsproces van de Drager kwam er zo maar een element bij.

Een takje. Geënt in het midden van de hof. Een boom.

In een oud verhaal kwam daarna de mens.

Giel laat de werkelijkheid kantelen en schept daarmee de ruimte Caesuur tot één groot kunstwerk. Caesuur in een proces van twintig jaar 28waawaaraan velen een bijdrage mochten leveren.

waaraan velen een bijdrage mochten leveren.

Caesuur als opmerkelijke plaats van schoonheid in de Middelburgse samenleving.

Ko de Jonge zaterdag 11 november 2015 29

colofon kernCAESUUR 2015 Willy van Houtum | Hans Overvliet

ondersteund door DE VROLIJKE AANDEELHOUDERS & DITO VRIENDEN VAN CAESUUR

communityCAESUUR 2015 Giel Louws | Michiel Paalvast Harmen Eijzenga | Ramon de Nennie Henk Vermeulen | Harrie Roosen Johan de Koning | Robbert Jan Swiers catalogus werk: ©Giel Louws foto’s: ©Giel Louws | Hans Overvliet logo: Niek Hendrix | Rinus Roepman [ snowball ] lay-out: Hans Overvliet

Voordat je teksten en/of foto’s deelt, neem eerst even contact op met caesuur@zeelandnet.nl

de Kattendijke/Drucker Stichting 30

31

Giel Louws | Drager

21/11/’15 – 10/01/’16

TENTOONSTELLINGSCATALOGUS

32

Lange Noordstraat 67 4331 CC Middelburg www.ruimtecaesuur.nu