ZWART-WIT,
ook in kleur Criticasters zeggen: als je één foto van Cafeine hebt gezien, heb je ze allemaal gezien. Anderen loven zijn uitgesproken eigen stijl. ‘Gelukkig maar’, zegt Thomas De Bruyne. ‘Ik wil geen foto’s maken die iedereen mooi vindt.’ De Feijter foto’s Thomas De Bruyne
Interview
tekst Iris
DeMorgen.magazine
11 oktober 2014
Architectuurfotograaf Thomas De Bruyne
In opdracht van architectenbureau
In opdracht van design-agentuur G4 Agency.
U zult het wellicht niet merken, maar Thomas De Bruyne is waarschijnlijk de meest aanwezige persoon op de Biënnale Interieur. Hij maakte – even ademhalen – de invitaties voor natuursteenhandel Hullebusch, foto’s voor lichtlabel Modular, een logo voor vloerspecialist Odilon Creations, beelden voor kantoormerk Bulo en een tijdschrift (Gazette) voor designagentschap G4 Agency dat je vindt bij verschillende labels zoals Verzelloni en Brokis. Verder fotografeerde hij de stand iconfetti waarvoor Van Den Weghe het marmer leverde. Maakte hij een magazine voor keukenbouwer Bulthaup en hing meteen wat van zijn foto’s op hun stand. Maar ook buiten de beurs is hij alom present. Op een modepresentatie van Madame 7 bij binnenhuisarchitect Frederic Kielemoes prijken zijn foto’s aan de muur en op de kleding. En hij fotografeerde de sixtieswoning waar de expo Belgian Design Heroes plaatsvindt. We ontmoeten de drukbezette Gentse fotograaf annex graficus in zijn thuiskantoor met uitzicht over de Brugse Vaart. De Bruyne woont zoals zijn werk eruitziet: strak en grafisch. Zijn nieuwbouwwoning van CAAN Architecten heeft een gitzwarte keuken, spierwitte gietvloer en knalrode voordeur. Zelfs zijn tenue – all black met witte sneakers – past in het interieur. Als hofleverancier van zo’n tien Interieurexposanten heeft hij zijn handen vol in de laatste eindspurt naar de opening. “Biënnale Interieur is het mooiste wat we hebben in België qua design en architectuur. Rond deze editie hangt echt een buzz. Dat merk ik bij mijn klanten. En zelf heb ik er ook grote verwachtingen van”, vertelt De Bruyne (35) terwijl hij zijn espressomachine in gang steekt en een sterk bakkie voor ons brouwt. Bij een bureau dat Cafeine heet, durven we toch niets anders dan koffie te vragen. Op de site van Thomas De Bruyne, cafeine.be, zie je meteen zijn handelsmerk: een heel uitgesproken eigen stijl met zware zwart-witcontrasten, grafische composities en veel aandacht voor texturen en materialen. “Mijn doel is: sterke esthetische beelden maken. Daarvoor gebruik ik architectuur. In plaats van alles te tonen, typeer ik de architectuur liever aan de hand van details zoals een lijnenspel, een uitkraging of een doorzicht. Overzichtbeelden interesseren me niet. Ik heb ook geen geduld om een huis van onder tot boven te fotograferen. Na een uur is mijn concentratie op. Ik ben een sprinter, geen langeafstandsloper.”
tussenkop Soms gaat de Gentse fotograaf wel erg ver in zijn zucht naar abstractie. Van sommige beelden weet je niet of het een deur, een muur of een zwembad is. De architectuur is nog amper zichtbaar, laat staan de schriftuur of de woonfilosofie van de architect. Die plek buiten de spotlights zal toch niet elke bouwmeester kunnen smaken? “Gelukkig maar. Ik ben er niet op uit foto’s te maken die iedereen mooi vindt. Ik wil mijn eigen stempel drukken. Zo’n duidelijke eigen stijl heeft veel voordelen. Wie mij belt, weet wat hij kan verwachten. Veel klanten zeggen: ‘Ik wil een typische Thomas De Bruynefoto.’ Dan weet ik precies wat me 110 — 111
DeMorgen.magazine
Interview
Marie-José Van Hee en Fiebra-Maes.
Architectuurfotograaf Thomas De Bruyne
In opdracht van architect Pascal Bilquin.
te doen staat. Als een architect gezellige lifestylebeelden met mensen zoekt, kan hij beter bij een van mijn collega’s aankloppen.” De herkenbare grafische stijl van Thomas De Bruyne komt niet uit de lucht gevallen. De oorsprong ligt in zijn opleiding als grafisch ontwerper. Voor hij Cafeine begon, werkte hij twaalf jaar in reclamebureaus. “Ik ben een man van de praktijk. Mijn eerste studie, communicatiebeheer, was niks voor mij. Dus schakelde ik over naar een mix van school en stage. Zo belandde ik op een reclamebureau en leerde ik het vak al doende. Hetzelfde geldt voor fotografie. Dat kreeg ik onder de knie door trial and error. Kortom: door veel slechte en mislukte beelden te maken. Mijn eerste foto’s durf ik zelfs niet meer te bekijken. Die zullen rampzalig zijn. Maar tijdens het experimenteren ontdekte ik ook dat het soms geen kwaad kan om de klassieke regels te doorbreken. Een onder- of overbelicht beeld kan heel mooi zijn. Een klassiek vakman ben ik dus zeker niet. Ik heb nog nooit een donkere kamer van binnen gezien. Dat interesseert me ook niet.”
112 — 113
“Ik werk altijd digitaal. Van mijn vader kreeg ik al heel vroeg een digitale camera, in die tijd een superduur ding.” Zijn zwart-witbeelden komen dus niet voort uit nostalgie. Een technische fanaticus is hij ook niet. “Integendeel. Elk jaar neem ik minder lenzen mee op shoot. Sleurde ik vroeger nog met een zware koffer, dan ga ik nu met een compacte rugzak op pad. Eén camera, drie lenzen en een statief, meer heb ik niet nodig. Ik droom ervan om ooit enkel met mijn iPhone te shooten. Stel dat je die op een statief zou kunnen vijzen en digitaal enkele lenzen zou kunnen importeren. Dat zou toch fantastisch zijn?”
Op pad met één rugzak De Bruyne begon Cafeine in 2007. Eerst als hobby, dan als bijberoep en sinds drie jaar als hoofdberoep. Vanaf dag één bood hij een totaalpakket aan. “Ik doe alle visuele communicatie: logo, website, magazine, advertentie, fotografie, sociale media, noem maar op. Die afwisseling vind ik tof. Ik zou geen vijf dagen per week willen fotogra-
DeMorgen.magazine
‘Ik heb het geduld niet om een huis van boven tot onder te fotograferen. Ik ben een sprinter, geen langeafstandsloper’
Architectuurfotograaf Thomas De Bruyne
In opdracht van interieurarchitect Frederic Kielemoes.
‘Ik droom ervan om ooit alleen met mijn iPhone te shooten’ Maar geef mij een overdadig gedecoreerd huis en ik weet niet waar begonnen. Als de decoratie de grafische lijnen van de architectuur overwoekert, zie ik door de bomen het bos niet meer. Duizelig word ik daarvan.” Als stelregel hanteert hij dan ook: wat hij niet mooi vindt, fotografeert hij niet. Dan bedankt hij voor de opdracht. In zijn portfolio pronken realisaties van enkele Belgische toppers zoals Marie-José Van Hee, CAAN Architecten, Pascal François en Vincent Van Duysen. Graag zou hij daar nog Juliaan Lampens en wijlen Eddy François aan toevoegen. Opvallend: De Bruyne noemt enkel Belgen. Heeft hij geen internationale idolen of ambities? “In België hebben we veel goede architectuur. Dat geluk danken we aan de befaamde baksteen in onze maag. In Duitsland, Frankrijk of Nederland zou mijn job veel lastiger zijn. Ik weet dat mijn Hollandse collega’s een pact sloten waarin iedereen zijn eigen werkgebied heeft. In België is zoiets ondenkbaar.”
Artistiek voetballen
feren. Dan mis ik het ontwerpen. En andersom. Als vormgever kijk ik ook anders naar beelden. Ik ben niet zo ijdel over mijn foto’s. Als het ontwerp beter wordt door mijn beelden te versnijden, zal ik daar niet over twijfelen. Terwijl veel ‘echte’ fotografen dat een misdaad vinden.” Zoals elke fashionfotograaf zijn lievelingsmodellen heeft, zo heeft ook elke architectuurfotograaf zijn lievelingsarchitecten. De favoriete bouwstijl van Thomas De Bruyne laat zich raden: alles wat met modernisme en minimalisme te maken heeft. “Voor mij zijn er twee soorten goede architectuur: goede architectuur om te fotograferen en goede architectuur om in te wonen. Toen designhandelaar Frederic Rozier me vertelde over de brutalistische villa waarin hij exposeert tijdens Biënnale Interieur, begonnen mijn handen te jeuken. Maar ik zou nooit in zo’n grauw huis willen wonen,” vertelt De Bruyne. “Als fotograaf is licht mijn basismateriaal. In architectuur vind ik dat het allerbelangrijkste. Mooie lichtinval en spannende schaduwpartijen inspireren me. Een goede architect is voor mij een meester in licht. Dat klinkt gemakkelijker dan het is. De zon draait continu en staat elke maand in een andere hoek. Verder kan architectuur voor mij niet abstract genoeg zijn. Geef mij een witte muur en ik kan er iets mee.
114 — 115
Hoe houdt De Bruyne zijn stijl fris? Hoe lang kan hij nog origineel blijven binnen zijn bekende grafische zwart-witaanpak? Het risico op een stereotype is reëel, geeft hij toe. “Ik probeer continu te evolueren en tegelijkertijd trouw te blijven aan mijn schriftuur. Geen gemakkelijke evenwichtsoefening, maar als creatieveling moet je jezelf steeds opnieuw uitvinden. Natuurlijk zoek ik ook inspiratie. Elke maand koop ik het Britse magazine Wallpaper en je vindt me regelmatig in de Gentse boekenwinkel Copyright. In mijn kast staan er boeken van fotografen als Andreas Gursky, Dirk Braeckman, Friederike von Rauch en schilder Raoul De Keyser. Zelden vind ik het hele oeuvre van een kunstenaar goed. Meestel spreekt slechts een deel me aan. Zoals de abstracte voetbalvelden van De Keyser. Momenteel broed ik op een reeks vrij werk over zwembaden, gebaseerd op die krijtlijndoeken. Ik zou graag ook eens experimenteren met drones om vanuit de lucht beelden te maken.” Wellicht vormen die twee ambities een gouden combinatie. En als De Bruyne nog Belgische baden zoekt: in hal 6 van Biënnale Interieur staat zwembadbouwer Willy Naessens. Misschien daar eens zijn portfolio achterlaten? cafeine.be
DeMorgen.magazine