Barriak / Noticias

Junto a más de cien entidades vascas, se suma a una campaña de apoyo

Cáritas Bizkaia respalda la defensa de la Renta de Garantía de Ingresos (RGI)

Cáritas Bizkaia, junto a un centenar de entidades, respaldan una campaña en defensa de la Renta de Garantía de Ingresos (RGI) impulsada por la Red Europea de Lucha contra la Pobreza y la Exclusión Social en Euskadi (EAPN) en un acto presentado el pasado 16 de abril en Bilbao.

Cáritas Bizkaia, la Delegación de Caridad y Justicia de la Diócesis de Bilbao, Acción Católica General (EKO-ACG), Fundación Gizakia o la Asociación de Comunidades Cristianas de Fe y Justicia, entre otras entidades eclesiales vizcaínas, se han adherido a esta campaña porque ven “con preocupación el aumento de la vulnerabilidad social, la pobreza y la exclusión en Euskadi”. del 17,9% en el año 2008 al 22,7% en 2014. Se ha incrementado en más de cien mil personas. Euskadi puso en marcha un plan de rentas mínimas a finales de los 80, la actual Renta de Garantía de Ingresos y gracias a estos ingresos mínimos unas 65.000 familias, 118 mil personas, viven con “un mínimo de dignidad, a la vez que posibilita que los índices de pobreza y exclusión social sean en Euskadi inferiores a la media estatal y europea”, manifestaron los firmantes.

Las entidades han elaborado un decálogo (ver página siguiente) en el que razonan sobre la importancia de mantener la Renta de Garantía de Ingresos (RGI) “porque la sociedad vasca entiende que la pobreza y la exclusión son responsabilidad de toda la sociedad”. En el manifiesto incluyen además algunas preguntas como: “¿Te gustaría vivir en una sociedad que arroja a las personas más vulnerables a la marginalidad? o ¿Consideras justo que se ponga en cuestión un servicio público de todos y todas por el uso inadecuado de unos pocos y los errores habidos en su gestión en un momento dado?”

Según estas organizaciones, “ante el clima que se está generalizando de cuestionamiento de la RGI, las diversas entidades, organizaciones, colectivos que impulsamos esta campaña queremos manifestar a la ciudadanía vasca que la RGI hoy es más necesaria que nunca; es necesario mantenerla y mejorarla; es necesario defenderla y apoyarla”.

1. EUSKAL GIZARTEA GIZARTE SOLIDARIOA DA. 2. DBE-A EUSKAL HERRITAR

GUZTIEN ESKUBIDEA DA. 3. BEHARBADA GUZTIOK BEHAR IZANGO DUGU

DBE-A GURE BIZITZAREN UNEREN BATEAN. 4. DBE-A LAGUNGARRIA DA EUSKAL

GIZARTE KOHESIONATUA, ZUZENA ETA

BERDINTASUNEZKOA LORTZEKO. 5. DBE-AK, ERA BEREAN, EUSKAL GIZARTEAREN

HAZKUNTZA EKONOMIKOA BULTZATZEN DU. 6. GARAI ZAILETAN, BEREZIKI, ARE

GARRANTZITSUAGOA DA DBE-A

HOBETU ETA INDARTZEA. 7. DBE-A INDARTZEA PERTSONA GUZTIEN

ALDE APUSTU EGITEA DA. 8. GIZARTE-BABESAREN KOSTUA EPE ERTAIN

ETA LUZERAKO INBERTSIO BAT DA. 9. IRUZURRAREN KONTRAKO BORROKAN

PROPORTZIONALTASUNEZ JOKATZEA

ESKATU NAHI DUGU. 10.ADMINISTRAZIOAREN ERANTZUKIZUNA

DA GIZARTE-ZERBITZU GUZTIAK BEHAR

BEZALA KUDEA DAITEZELA. 1. LA SOCIEDAD VASCA ES UNA

SOCIEDAD SOLIDARIA.

2. LA RGI ES UN DERECHO PARA TODA

LA CIUDADANÍA VASCA.

3. TODOS Y TODAS PODEMOS NECESITAR LA RGI EN ALGÚN MOMENTO DE NUESTRA VIDA.

4. LA RGI FAVORECE UNA SOCIEDAD VASCA

COHESIONADA, MAS JUSTA E IGUALITARIA. 5. LA RGI TAMBIÉN CONTRIBUYE AL CRECIMIENTO

ECONOMICO DE LA SOCIEDAD VASCA. 6. ESPECIALMENTE EN TIEMPOS DIFÍCILES ES MÁS

NECESARIO MEJORAR Y FORTALECER LA RGI.

7. FORTALECER LA RGI ES APOSTAR

POR TODAS LAS PERSONAS 8. EL COSTE DE LA PROTECCIÓN SOCIAL ES

UNA INVERSIÓN A MEDIO Y LARGO PLAZO.

9. PEDIMOS UN SENTIDO DE PROPORCIONALIDAD

EN LA LUCHA CONTRA EL FRAUDE. 10.LA ADMINISTRACIÓN ES RESPONSABLE

DE LA BUENA GESTIÓN DE TODOS

LOS SERVICIOS PÚBLICOS.

Pentsa zer den bizitzeko diru-sarrerarik ez izatea

Zoritxarrez, gaur egun pertsona askok ez du behar larregi pentsatzerik egoera honetaz, egunero bizi delako larritasun honekin, aspalditik gainera. Krisiaren urte hauetan, datuen arabera, 489.447 pertsona daude pobrezia eta gizarte-bazterkeria arriskuan. Krisiaren aurreko urteetatik baino 104.360 pertsona gehiago.

Datu hauek ikusita argi dago pobrezian sartzeko zoria zabaldu egin dela. Arrisku hau hurbildu egin zaigu, gure etorkizuna eta ziurtasunak zalantzan jarririk.

Eguneroko beharrizanei aurre egiteko arazo ekonomiko larriak edukitzeko (hori da, azken finean, pobrezia egoeran egotea) arrisku gehiago daukagu, batez be, enplegu munduan sortzen ari diren aldaketa sakonak direla eta. Epe luzean enplegu aukerarik eza, enplegu oso ezegonkorra , baldintza kaxkarrekin askotan, … arazo hauek gure ziurtasun ekonomikoa apurtzen dute.

Enplegu arloko aldaketek gizarte talde berri bat ere sortu dute: langile pobreak. Hau da, naiz eta lanean egon eta soldata bat jaso pobrezia egoera gainditzea lortzen ez duten familiak. Esan beharra, langile pobreen sorrera ez dela krisiaren garaikoa. Mende honetako lehen urteetan ere errealitate hau aipatzen duten artikulu, ikerketa eta idatzi ugari aurkitu ditzakegu.

Enpleguaren arazo hauek ez dituzte momentuzko pobrezia egoerak bakarrik sortzen, etorkizuna ere zalantzan jartzen digu: nolakoak izango dira bihar egungoko pentsioak beharrezko kotizazioak ezin izan ba dira egin?.

Gizarte Modernoak, Ongizate Estatuaren bidez, bi bide nagusi eriki ditu diru sarreren eskubidea garatzeko: enplegu duina sustatu eta lan munduan oinarritutako Segurantza Soziala Sistema antolatu, enplegua posible ez den uneetan, langileei eta bere familiei diru sarrerak bermatzeko (pentsio mota desberdinen bidez, bai kotizaziopekoak baita kotizazio gabekoak).

Bata edo bestea ezinezkoa denerako, babes ekonomikorako azken sistema bat ere eraiki dugu: Gutxiengo Errenta Sistema. Euskadiren kasuan, 80 hamarkadan bizi genuen krisiaren testuinguruan sortutakoa, lehenetarikoak izanik honelako tresna bat eraikitzen. Gaur egungo Diru Sarrerak Bermatzeko Errenta (DBE)-ren zutabeak orduan jarri ziren.

Lan munduak eta Gizarte Segurantzaren sistemak funtzionatzen dutenean hiritar gehiengoak, azken babes ekonomikoaren sistema hau hondar-sistema bat moduan hartzen dugu, “beste batzuei pasatzen zaien gauza hori”. Arazoren bat konpontzen duten bitartean, edo kotizaziopeko pentsioak agortu eta lan mundura berriro sartzen diren bitartean jasotzen duten laguntza bat. “Gehienari” gertatzen ez zaigun gauza bat. Pobrezia guregandik urrun ikusten dugu. Dena den, gutxi batzuentzat eta epe baterako.

Baina gaur egun, lan bat aurkitzea ez da askotan nahikoa pobreziatik ateratzeko (BDE %18a gutxi gora behera, soldata baxuak hornitzeko erabiltzen da), denbora luzeko langabeziak Gizarte Segurantzaren prestazio ekonomikoak (daudenean) agortu egiten ditu, eta alarguntasun eta erretiro pentsio batzuk gaur egun (eta zer esan bihar egunekoak!) ez dira nahikoak pobrezia muga gainditzeko (DBE-ren %26 hartzaile pentsionistak dira1).

Gauzak honela, garrantzitsua da konturatzea, DBE ez dela “laguntza” bat, baizik eta pertsonok daukagun eskubide bat; duintasunez bizitzeko gutxiengo errekurtso batzuk beharrezkoak direla, eta eskubide hori onartzen dugun gizarte baten bizi garelako. Lanaren bidez, Gizarte Asegurantzaren bidez, edo Gutxiengo Errenta Sistema baten bidez (lehenengo bide biak agortuta daudenean).

Lanaren egoera ikusita eta eredu ekonomikoa nondik nora joango den arabera, gehiengoko enplegu duinaren helburua urrun dago. Populazioaren diru sarreren iturria eta nahikotasuna gizarte arazo bat izango dugu luzerako. DBE -ren sistema gero eta beharrezkoa izango dugu gure artean bizi duinari lotutako diru sarreren eskubidea bermatzeko.

Baina lanaren funtzio soziala ez dago bakarrik errenta sistema ekonomikoarekin lotuta. Honetaz aparte, beste helburu garrantzitsu batzuk ere betetzen ditu (edo bete behar lituzkeelakoan eraiki dugu gure eredu soziala):

- Onarpen soziala, estatusa.

- Errealizazio pertsonala, autonomia, auto-estimua.

- Gizarte partaidetza produkzioaren bitartez. Gizarte garapenerako kontribuzio pertsonala.

Kontribuzio ekonomikoa (aberastasunaren sormenean eta banaketan zergaren bidez), eta ondasun, zerbitzu eta jakintzaren produkzioan eta transmisioan.

Enplegu sistemari balore ekonomikoak, pertsonalak eta sozialak eman dizkiogu.

Enplegu sistema honek dituan krisi sakonarekin (krisia baino eredu aldaketa baten aurrean gaudela esango nuke), funtzio ekonomikoak bakarrik ez daude arriskuan,baizik eta aipatutako beste balore eta funtzioak ere. Beraz, gutxiengo diru sarreren sistema batez aparte, enpleguari eman diogun beste balore eta rolak berreskuratu behar ditugu; baita enpleguaz aparte, beste esparru berriak ere eraiki baloratu eta onartu.

Enplegu nahikoa eta behar den modukoa denontzat egon ezik, eta beharrezkoa den gutxiengo diru sarreren sistema bat edukita, nola lortu beste guztia?, hau da: onarpen soziala, errealizazio pertsonala eta gizarte partaidetza?

Galdera honi erantzun bat, irtenbide bat (edo gehiago) eman behar diegu, norberaren burua eta beste batzuena ez errudun-etsitzeko DBE jasotzeko zorian gaudenean. DBE sistemak diru sarreren arazoari erantzuten dio, horretarako dago; pobreziari aurre egiteko azken tresna. Bestela, pentsa dezagun sarrerarik ez izatea zer den (norberarentzat eta gizartearentzat) .

Beste galderen erantzuna oraindik zabalik dago, baina ezin diogu eskatu DBE sistemari erantzun guztiak ematea. Oraindik gizarte moduan bide berriak eraiki behar ditugu, baina lortu duguna suntsitu barik.

Gesto Diocesano 2015

Todo en común - Batu eta banatu

Poner en valor el principio cristiano “del destino universal de los bienes” ha sido el objetivo del Gesto Diocesano 2015 en el que Cáritas participó activamente. De ahí el lema de este año: “Batu eta banatu – Todo en común”.

El pasado viernes 17 de abril se desarrolló el Gesto Diocesano 2015. Los talleres de la mañana reflejaron diferentes maneras de entender la comunión de bienes, como pueden ser: el ahorro o la inversión con fines sociales, la economía colaborativa, el voluntariado o el consumo responsable. Más de mil trescientos estudiantes, divididos en diferentes grupos, trabajaron estos contenidos a lo largo de la lluviosa mañana.

Así, la Catedral de Santiago, los locales de Barria, los tenderetes del Arenal o la parroquia de El Carmen en Indautxu fueron algunos de los escenarios en los que se vio a los y las jóvenes profundizar sobre estas cuestiones.

La cita en el Arriaga estaba prevista para las 11:45 horas, pero los intensos chaparrones que a esas horas regaban Bilbao desaconsejaron la marcha prevista inicialmente hasta la Plaza Moyúa, cambiando el lugar de encuentro por la Catedral de Santiago, que se llenó con los más

COMPROMISO CRISTIANO

D. Mario Iceta, Obispo de Bilbao, abogó por atajar las causas estructurales de la pobreza, y destacó que el lema “Todo en común” (Hch. 2,44) trata de inspirar nuestro compromiso personal y eclesial sobre el principio cristiano del ‘destino universal de los bienes’. Es una invitación a considerar la propiedad de bienes y recursos como el salario, el trabajo, los ahorros, las rentas, las propiedades o el tiempo como medios no sólo para beneficio personal y familiar, sino también ordenados al bien común”.

Diversos momentos de las actividades del Gesto Diocesano por la mañana; charla en Barria, talleres en el Arenal y en el Carmen de Indautxu, antes de reunirse en la Catedral de Santiago, por la incesante lluvia.

de mil jóvenes participantes. Allí, nuestro obispo Mario Iceta, leyó el mensaje de la jornada y el encuentro finalizó con un “flashmob” en el que las personas concentradas bailaron a los sones de “Bok-Espok” de Kepa Junkera.

Por la tarde llegaron los actos para las personas adultas. En la oración en la Parroquia de el Carmen de Indautxu se recordó que la riqueza existe para ser compartida. Al finalizar, el obispo entregó la pancarta a las personas que encabezaron la marcha que recorrió los metros que separan la plaza Indautxu de la de Moyúa, esta vez sin lluvia alguna. La pancarta con el lema la portaron personas que representan las diferentes realidades de nuestra Diócesis de Bilbao.

A la llegada a la Plaza Moyúa, unas palabras del periodista de Radio Popular Koldo Campo, y un minuto de silencio, roto al final por los aplausos de los participantes, dieron término a la intensa jornada diocesana.

Batu eta banatu

EDOZEIN elkarteren gizatasun maila neurtzeko, bere kiderik makalenek hartzen duten trataerari begiratzea besterik ez dago. Hau da, behartsuen ardura gizarte osoarena da, eta ez laguntzeko prest dauden pertsona, talde edo erakundeena soilik. Hauen lana, batez ere erakunde publikoen kasuan, gizarte osoaren babesa eta erantzuna bideratzean dago. Norbere etxeko adibide bat jartzeko, behartsuekiko begirunea edo arreta ez dagokie lehenbizi Caritas erakundeari edo bere lankideei, eliz elkarte osoari baizik.

Krisiaren unerik latzenak atzean geratu direla ematen du, baina azken urteotan herritarren arteko desberdintasunak gora egin du hemen eta edonon. Birbanaketarik gabeko hazkundea? Direla urte batzuk, Gasteizeko Legebiltzarrean behartsuenen egoerarik larrienei eusteko neurriak onartu ziren aho batez, beste lurralde batzuekin konparatuz, aitzindariak izanik. Gaur egun, krisia luzatzen doala, ez da falta, tamalez, horrelako ordenamendua zalantzan jarri nahi duenik, arlo honetan egiten omen diren tranpak aitzakiatzat jarrita. Horrelako argudioen aurrean, antzina esana ekarri beharko litzateke gogora: neurrigabekeriak ezin duela neurria baliogabetu edo bertan behera utzi. Hemendik aurrera ere gizalegez joka-tzeko, noizbehinkako eskuzabaltasuna baino zerbait gehiago behar izango da. Frantzisko Aita Santuaren esanetan, elkarte ikuspegia izango duen pentsaera berri bat sortzea da kontua, batzuk ondasunak bereganatzearen gainetik guztien bizitzari lehentasuna emango dion ikuspegia, hain zuzen. Ondasunak guztion onerako dira. Hau da, jabeak baino lehenago kudeatzaileak gara. Eta hori bideratzea agintarien eskuetan badago ere, ez dago gutariko bakoitzaren eskuetatik kanpo. Errazagoa da ardura inori leporatzea norbere gain hartzea baino, baina bi alderdiok uztartzea besterik ez dago, pentsamoldea berritu nahi bada.

Gainean ditugu hauteskundeak eta Errenta Aitorpena egiteko garaia. Aproposak dira gizarte zuzenago baten aldeko ahalegin etengabea adierazteko. Alde batetik, maiatzean hautatuak izango direnei ondasunen banaketa edo kudeaketa zuzena eskatuko zaie, justiziaren izenean, behartsuenei lehentasuna emanez. Bestetik, zergak ordaintzean zintzo jokatzea eskatuko zaie herritar guztiei, zuzen banatu ahal izateko lehenago batu egin behar delako. Beraz, batu eta banatu, eskabidea eta eskubidea, guztiona eta guztion onerako. Elizaren mezuek eta eliztarren testigan-tzek dimentsio soziala dute nahitaez. Bilboko elizbarrutiak alderdi hori zaintzeko ardura bizia izan du bere sorreratik. Bere akats eta mugekin, baina baita bere indar eta itxaropenekin ere, bidelaguna da herri honen martxan. Hala erakusten du bere eraketa eta erakundeetan, kulturan, hezkuntzan eta gizarte zerbitzuetan.

Ildo horretatik, behartsuenekin duen ardura eta konpromisoa adierazteko, Elkartasun Zeinu publikoa antolatzen da urtero, krisiak gehien zigortu dituenenganako hurbiltasuna eta bihozberatasuna agertzeko eta, ahal den neurrian, indartzeko. Horrela, urtez urte, gazteek, atzerritarrek, nagusiek edo beste edozein pertsona edo talde gutxietsik bizi duten egoera ekarri nahi izan da gogora.

Aurtengoa ostiral honetan gauzatuko da, Batu eta banatu lemapean. Goizean, ikasleen txanda izango da: tailerrak eta elkarrizketak lehen orduan, eguerdian Arriaga Plazatik Moyuara arteko ibilaldia bete aurretik. Arratsaldekoa Indautxuko Karmengo Amaren elizan hasiko da 19:30etan: lehenengo otoitzaldia eta ondoren ibilaldia. Egun bateko ekimena da, baina eguneroko jarrera adierazi eta bultzatu nahi duena, (zintzo) batzea eta (zuzen) banatzea, hau da, ematea eta zabaltzea, betiko aldarrikapenak eta eskakizunak baitira, norberagandik hasita.

Angel M. Unzueta. Bilboko Elizbarrutiko Bikario Nagusia. DEIAn argitaraua 2015eko apirilaren 16an

Jornada en el marco del informe FOESSA Euskadi

Aspectos sociales y relacionales de la exclusión social

El ‘Grupo de Entidades Sociales de Iglesia de Bizkaia’, en el marco del VII informe FOESSA, desarrolló el pasado 21 de abril un encuentro en Arrupe Etxea bajo el título: “Análisis y retos de los aspectos sociales y relacionales de la exclusión social”.

Ana Sofi Telletxea, del Departamento de Análisis y Desarrollo de Cáritas Bizkaia, comenzó la sesión vespertina presentando los datos del Informe Foessa Euskadi desde sus aspectos relacionales y sociales. Entre las cifras, Ana Sofi recordó que la pobreza no afecta a todas las personas por igual, (entre la población excluida el conflicto social alcanza al 30,7, y el aislamiento social al 14,6%) repasó los principales indicadores del eje social-relacional (el 2,8% de hogares ha recibo o recibe malos tratos en los últimos diez años; el 3% ha tenido problemas de alcohol, drogas o juego; y el 6,4% son personas sin relaciones y con ningún tipo de apoyo para situaciones de enfermedad o dificultad), específicamente según el grado de integración-exclusión, así como las situación de las redes sociales de ayuda (un 20% ha perdido sus relaciones sociales habituales, y por motivos económcios alcanzan el 50%) o a quién se solicita ayuda (servicios sociales, otras entidades y Cáritas), desde cifras que se alejan en diferentes parámetros de otras realidades del Estado español. Fernando Vidal, de la Universidad de Comillas; Imanol Zubero, de la Universidad del País Vasco, y María Silvestre, de la Universidad de Deusto, moderadas por María Guijarro, periodista de Alboan.

Así Fernando Vidal aseguró que “la redistribución no basta: es necesaria la reconciliación social” o que “el problema no es la economía; es la satisfacción de vida” recordando que hay muchas necesidades no integradas. E incidió en que “En todo sistema la persona es la clave, es crucial”. Imanol Zubero por su parte solicitó “dar un paso más. Aproximarnos más a la vida real de estas personas en exclusión”, porque, según aseguró “al final, la exclusión es siempre relacional”. María Silvestre incidió en la resiliencia de las personas y cuestionó por el papel del Estado en este tema. Zubero acabó haciendo suyos los versos de Pablo Neruda; “¿Quiénes son los que sufren? No sé, pero son míos.” Un ameno debate entre las personas ponentes clausuró la entretenida jornada organizada por el Grupo de entidades sociales de Iglesia de Bizkaia.