Buitenband 14 by Chirojeugd Vlaanderen

BUITENBAND

NIEUWSBRIEF NETWERK: VRIENDEN VAN DE CHIRO Een uitgave van Chirojeugd-Vlaanderen vzw. V.U. Erwin Cools. Afzenderadres: Kipdorp 30, 2000 Antwerpen. Nummer 14, mei 2014

Buitenband verschijnt 2 keer per jaar.

N E T W E R K vrienden van de

CHIRO

IN DIT NUMMER x Naar de Top gaan wij op! x Twee kroongetuigen aan het woord: Suzanne en Jan x Top 64: de dag zelf x Getuigenissen van toen en nu x Een mijlpaal in de Chirogeschiedenis

Beste Vriend van de Chiro

24 mei 1964: een historisch moment voor de Chiro! Weet je nog waar je was toe Armstrong als eerste mens voet op de maan zette? Toen John Lennon werd vermoord? Toen in Dallas JFK werd neergeschoten? Toen vliegtuigen zich in de WTC-torens boorden? Ik weet nog goed waar ik was op 24 mei 1964. Een historisch moment voor de Chiro. Top 64 vond toen plaats in het Antwerpstadion. 60 000 Chirojongens en -meisjes vulden toen de Bosuil voor een nationale bijeenkomst. Ik was een van die 60 000!

24 mei '64 werd door Ward Bruyninckx – die de regie voerde van Top 64 – als volgt beschreven: “Op het eind van Top 64 voelde ik aan dat die Chiro op een formidabel en triomfantelijk hoogtepunt gekomen was en dat dat het einde van een Chirotijdperk was. Het was mijn diep aanvoelen en intuïtie. Ik was gelukkig en dankbaar voor de formidabele prestatie van de beweging, die we op zo'n manier nooit meer zouden beleven.” (Uit interview Buitenband 2, juni 2008)

met steun van de Vlaamse gemeenschap

Het is nu 50 jaar geleden. Voor de meeste 55-plussers onder ons roept Top 64 een boel herinneringen en emoties op. Buitenband 14 verschijnt dus wat vroeger om die verjaardag te vieren met dit themanummer. Zij die erbij waren, zijn nu in hun tweede of derde jeugd en hebben die dag nog aan de ribben plakken. Voor hen wordt dit nummer een herbeleven. De vrienden van de Chiro die jonger zijn, kunnen kennismaken met het programma, de organisatie, de anekdotes en het belang van Top 64 voor onze Chiro. Pieter Wouters

Namens de kerngroep: Germaine Kerckhofs, Lieve Herrijgers, Julia Seghers, Griet De Craen, Daan Vanderhulst, Guido Vereecke, Andy Demeulenaere, Marcel Huysmans, Jan Van den Audenaerde, Walter Lauwers, Freddy Robberecht, Roger Claeys, Lieve D’Eer, Frans Nys, Pieter Wouters en Merijn Van de Geuchte.

Naar de Top gaan wij op! </> Met het streefdoel om alle leden – met uitzondering van de jongknapen en de sterrekens (de speelclub) – in het Bosuilstadion samen te brengen, werd er vanaf begin ‘64 stevig gemobiliseerd voor Top 64. Als propagandamateriaal werd een affiche ontworpen en verspreid, er waren sluitzegels (om op de achterkant van brieven te kleven) en metalen speldjes (nu zou men ze ‘pins’ noemen). Uiteraard kwamen er artikels in de leidingstijdschriften Licht (leidsters) en Gloed (leiders) en in de ledenbladen Trouw (jongens) en Lente (meisjes). In de leidingsbladen van mei verschenen de richtlijnen voor de dag zelf. Het betrof de inschrijving, de uitrusting, de busreis, de aankomst in Antwerpen, de mars naar het Bosuilstadion, het eetterrein, het vullen van het stadion en de terugreis. Ook via de bewegingsstructuren werd er gemobiliseerd. De Top kwam ter sprake op gewestvergaderingen en er was in elk gewest een speciale Top-bijeenkomst waar de hele organisatie en het verloop van de dag uit de doeken werden gedaan. Er werden diverse animatievormen ontwikkeld. Er was “Geel en bruin en blauw, een Top-liedje dat tijdens de zangstondes – een klassiek Kom nu gauw, ingrediënt van de Chirozondag – voor animo en vuur We gaan de vreugde vieren! zorgde. De groepen kregen verder uitdagingen voorgeNaar de top schoteld. Zo werd bijvoorbeeld aan de burchtknapen Gaan we op (rakkers) en knapen (toppers) gevraagd om met luciMet duizenden banieren.” ferdoosjes een maquette van het stadion te bouwen met (Uit het Topliedje) als toegangspoorten de kernwaarden uit de belijdenis: blijheid, kranigheid en kameraadschap. Verder waren er acties die tijdens Top 64 hun afronding zouden krijgen. Zo werden op de Top de meisjes- en de jongensgroep bekroond die het meeste geld ingezameld hadden voor Chiro Overzee in het kader van de actie Luchtbrug. Vanaf 1 mei verscheen drie maal per week het Top-logo in alle Vlaamse katholieke kranten. De bedoeling was dat individuele leden of groepen zoveel mogelijk Top-vignetten verzamelden. Na de Top kwamen de pakjes met vignetten bij tientallen binnenstromen. De winnaar werd Daniël Colaes uit Wondelgem met 3368 vignetten, voor Betty Morees uit Malem-Gent met 3050. Op de affiche stonden acht Chirovlaggen, ieder verbond had zijn eigen kleur: Brussel blauw, Oost-Vlaanderen zwart, West-Vlaanderen wit, Antwerpen rood, Limburg geel, Kempen oranje, Mechelen groen, en Leuven grijs.

Blitzoffensief Op 22 maart gaf de nationale leiding in een brief aan de groepsleiding de start aan van de 'blitzpropaganda'. De middelen die ingezet werden: de affiche (klein en groot), de sluitzegels en het Top-kenteken. De groepen konden dat materiaal bestellen: sluitzegels voor 2 frank per blad van 12 stuks; affiches voor 2 of 3 frank per stuk en de Top-pin voor 5 frank per stuk.

Ook de lokale voorbereiding van de verschillende ‘nummers’ die in het stadion opgevoerd werden, zorgde voor verbondenheid met het grote gebeuren. Jan Van den Audenaerde herinnert zich dat hij naar Diksmuide reed, waar op een voetbalveldje het patroon was uitgetekend van het parcours dat in het burchtknapenoptreden gevolgd moest worden. Geen enkele groep die aan het kijkstuk op de grasmat van de Bosuil deelnam, had daarvoor ter plaatse geoefend. Alles was thuis voorbereid en moest op de eerste slag ‘juist’ zitten. Freddy Robberecht

Busvervoer Om de vele groepen te helpen die moeilijkheden ondervonden bij het vastleggen van een autobus voor 24 mei, slaagde de nationale leiding erin om afspraken te maken met de organisatie Jeugdreizen voor een centrale reisregeling. “De prijzen van de verplaatsing liggen uiterst gunstig. Voorbeelden: Roeselare: 77 Bf.; Genk: 72 Bf.; Kortrijk: 67 Bf.; Brussel: 47 Bf.; Gent: 52 Bf.; Mol: 42 Bf.”

Ter wille van de bewegingssolidariteit werden er verschillende bijdragen gevraagd. De dichtstbijgelegen groepen betaalden de grootste bijdrage. Zo betaalden de meeste groepen van verbond Antwerpen 20 frank (50 eurocent) per persoon. Voor Brussel, Kempen en Leuven was dat 15 frank (40 eurocent), en Limburg en West-Vlaanderen betaalden 5 frank per persoon (13 eurocent).

Twee kroongetuigen aan het woord 50 jaar na datum heb ik een afspraak met Suzanne Verbiest en Jan Van den Audenaerde, twee sleutelfiguren in de voorbereiding en het verloop van Top 64. Suzanne coördineerde samen met wijlen haar man Jef Van den Audenaerde de ordediensten. Jan was presentator-animator van het gebeuren in het Bosuilstadion. De tafel ligt vol met foto's, documenten, zelfs een plan van het Antwerpstadion. Op een bijzettafeltje staan koffie en versnaperingen. De bandopnemer loopt.

Een van de drie

Het idee voor een grote verwezenlijking voor alle leden dateert van 11 november 1958, vertelt Jan. “Op het einde van een beperkte kaderdag in de VTB-zaal in Antwerpen moesten de aanwezigen bij geheime stemming hun voorkeur uitspreken voor drie initiatieven: een leiders-

bivak, een leidersbedevaart of een grote ledenmanifestatie.

MET HEEL DE CHIRO In 1964 waren er 584 jongensgroepen met 36 444 leden en 538 meisjesgroepen met 34 172 leden, samen 1122 groepen met 70 616 leden. Verder bestond in het bisdom Brugge de Kroonwacht, een parochiale kinderbeweging voor meisjes die dicht bij de Chirospirit stond. Zij waren vertegenwoordigd. Na de Top zouden ze de overstap naar de Chiro maken. Afgezien van de jongknapen en sterrekes (de speelclub) kunnen we stellen dat echt heel de Chiro aanwezig was! Als eerste kozen we het leidersbivak. Dat werden de Topdagen in Zonhoven, van 12 tot 15 augustus 1960, onder het motto: “Zie, ik maak alles nieuw”. De leidersbedevaart werd uiteindelijk de Romevaart

tijdens de paasweek van 1962. Daar werd toen de Fimcap officieel opgericht. Als derde verwezenlijking werd er voor een ledendag gekozen. Dat zou uiteindelijk Top 64 worden.” Suzanne merkt op dat zowel het bivak als de bedevaart initiatieven van de jongensbeweging waren. “Top 64 was eigenlijk ook de doorbraak in de samenwerking tussen de jongensen de meisjes-Chiro.” Als centrale doelstelling van de dag werd de beleving van de Belijdenis naar voren geschoven.” Samen de kracht van de Belijdenis voelen en beleven.” Jan nuanceert. Iedereen was het met die doelstelling eens, maar er was

discussie over de manier waarop ze vorm moest krijgen. “Er was een strekking die vond dat de verschillende afdelingen moesten getuigen van hun beloftewerking. Anderen vonden dat er ruimte moest zijn voor animatie, een hele namiddag rond een religieus thema zou veel te zwaar zijn. Er is ook discussie geweest over de naam. Sommigen vonden dat die dag Belijdenisfeest moest heten, anderen wilden een naam die meer tot de verbeelding sprak. Uiteindelijk is het Top 64 geworden, met als een soort onderschrift: het Belijdenisfeest.”

BELIJDENIS Ik ben een Vlaamse jonge Kristen Gedoopt tot Gods adel, gevormd tot zijn strijd Mijn blijheid is Kristus de Heer Mijn kranigheid de trouw aan zijn wil Mijn Kameraadschap getuigenis van zijn liefde Daarin wil ik groeien met de hulp van de Lieve Vrouw Door gebed, eucharistie en biecht.

Voorbereiding start

Zodra de jongensbeweging beslist had om Top 64 te laten doorgaan, startte de samenwerking met de meisjesbeweging. Er werd afgesproken dat Jef Van den Audenaerde de coördinatie van de ordediensten zou doen namens de jongens en Suzanne namens de meisjes. “Ik stond in het onderwijs en Jef werkte sinds september ‘63 op ‘t Kipdorp. Maar ik kende hem niet, we hebben elkaar voor 't eerst ontmoet toen de voorbereidingen echt in gang schoten.” Jan en Suzanne tonen enkele brieven – doorslagjes op flinterdun groen papier – waaruit blijkt dat de aanvragen bij de officiële instanties en de uitbouw van de programmaonderdelen pas in januari ‘64 begonnen zijn. “Hier,” roept Jan, “een brief aan de politie van Antwerpen, gedateerd op 30 januari 1964! En een brief aan het college van Burgemeester en Schepenen van 't stad om het Sint-Jansplein te mogen gebruiken, van 17 februari 1964. En dat kwam

allemaal in orde!” Jan en Suzanne verwonderen zich erover dat Top 64 eigenlijk in vier maanden tijd georganiseerd is. Een huzarenstukje! “Wij hadden geen van beiden een auto,” vult Suzanne aan. “En gsm’s en computers bestonden niet. Nu is iedereen bijna altijd bereikbaar, maar dat was toen wel anders. Wij hadden ook geen enkele ervaring met een evenement van een dergelijke omvang: tienduizenden mensen vervoeren, zeven verbondelijke verzamelplaatsen inrichten, een reusachtige picknick, een stadion gedisciplineerd vullen ... We moesten het allemaal voor het eerst uitvinden. En met eigen volk, niet met een evenementenbureau!” Voor elk 'probleem' dat zich aandiende, zetten Jef en Suzanne een groep aan het werk. In de verslagen van die werkgroepen – orde, reisdienst, eucharistieviering, genodigden, programma en propaganda, enzovoort – die bij KADOC bewaard

worden, merk je vandaag nog de bijna militaire precisie waarmee alles werd voorbereid. Uurschema's, reistrajecten, namenlijsten, plaatsaanduidingen: alles is in zeer 'klare taal' beschreven. Suzanne herinnert zich de contacten met de overheidsinstanties: “In het begin botsten we op veel meewarigheid en scepsis. Ze geloofden niet dat wij met 60 000 zouden zijn. Later ging de samenwerking uitstekend. Voor heel wat zaken gingen we bij officiële instanties aankloppen. De technische dienst van de stad Antwerpen verleende heel wat hand-en-spandiensten om de bewegwijzering te maken, bijvoorbeeld.” Op regelmatige tijdstippen kwamen Jef en Suzanne met de verantwoordelijken van de werkgroepen bijeen om de stand van zaken op te maken. Op die samenkomsten werd veel aandacht besteed aan het geheel. Belangrijk was dat de werkgroepen van elkaar wisten waar ze mee bezig waren en dat ze schakels waren binnen één grote operationele eenheid. Jan noemt het samengaan van organisatie en beweging een van de grote troeven in de voorbereiding: “Iedereen werkte mee, er was een echte teamspirit, niemand die zelf wou scoren. Er was ook veel medewerking van de oud-leiding.”

Hoogspanning

Veel kleine en grote anekdotes uit het verloop van de namiddag zijn Jan en Suzanne bijgebleven. Jan was de presentator die de groepen bij hun aankomst in het stadion begroette en die met liedjes en kreten voor animatie zorgde tussen de optredens. Er was een geraffineerd communicatiesysteem afgesproken. “Ward Bruyninckx, die de eindregie deed en de geluidsapperatuur bediende, zat hoog in het stadion met zijn apparatuur. De groepen die kwamen optreden, moesten van vier verschillende kanten de grasmat betreden. Wanneer zij klaarstonden, staken ze een groene vlag op. Zodra Ward vier groene vlaggen gezien had, gaf hij een signaal aan mijn broer Luc

die beneden naast het podium stond waar ik met de animatie bezig was. Luc kneep dan in mijn voet en dan wist ik dat ik moest afronden.” Jan verwijst naar een band met de live geluidsopname van het hele gebeuren die Ward gemaakt heeft. “Daar kun je dus alles op horen, da's veel krachtiger nog dan de film. Alleen weet niemand waar die band gebleven is. Ik heb er Ward herhaaldelijk naar gevraagd, maar spijtig genoeg is hij nooit boven water gekomen.” Jan herinnert zich ook levendig de hindernissenwedloop (estafette) van de knapen. Op het einde van de race moest de laatste loper een mand openen en dan zouden er duiven gaan vliegen, die zo het winnende verbond kenbaar moesten maken. Maar de duiven hadden al veel te lang in de manden gezeten, zodat er al veel naar de eeuwige jachtvelden verdwenen waren, en andere durfden van de schrik door het stormachtig gejoel niet naar buiten komen. Gelukkig waren er in de mand van het winnende verbond Oost-Vlaanderen nog een paar in leven ... Voor Suzanne was het uitdelen van de communie door 300 priesters het meest spannende moment van de dag. “Op basis van een zelf getekend plan van het stadion – de uitbaters hadden zelf geen plan – hadden we aan iedere proost een toegangspoort tot de tribunes toegewezen. Iedere priester kreeg een leider of leidster mee om hem de weg te tonen vanuit die toegangspoort naar het deel van de tribune waar hij de communie moest uitdelen. Op het moment dat de communie uitgedeeld moest worden, stonden Jef en ik met het zweet op ons voorhoofd. Al die priesters moesten namelijk tegelijkertijd tevoorschijn komen. En het is gelukt!” Suzanne bewaart ook een sterke herinnering aan de avond voor Top 64, toen zij en Jef, in de avondschemering, alle toegangspoorten tot het stadion op slot deden. En hoe voelde zij zich op 24 mei 's avonds? “Moe, moe, moe.” ”Die avond was een van de schoonste momenten,” vult Jan zijn schoonzus aan. “Bij zo'n dag komt natuurlijk spanning en

stress kijken en dat valt van je af. Omdat ik de 'ontruiming' van het stadion moest leiden, bleef ik lang op het podium. Plots zag ik aan de overkant, in de kleine tribune, nog een groep zitten. Ik vroeg door de micro waar ze vandaan kwamen. Uit Brussel! Moeten jullie dan niet vertrekken? Nee, we zijn pas aangekomen. Zij hadden pech gehad met hun bus, hadden de Top niet meegemaakt, maar wilden toch eens in het stadion geweest zijn.”

Meerwaarde

Jan en Suzanne geven aan dat Top 64 heel wat in beweging heeft gebracht. “De ene groep na de andere werd gesticht, het aantal leden nam toe, de verkoop van het uniform moet enorm gepiekt hebben en de Kroonwacht sloot zich na de Top bij de meisjes-Chiro aan.” Het enthousiasme bij de leden was zo groot dat velen 's anderdaags spontaan in uniform naar school gingen. Nog jaren na de Top werd er opgeroepen om op 24 mei in uniform naar school te gaan.

DE KROONWACHT

Het enthousiasme van de Top heeft ongetwijfeld de leiding van de Kroonwacht bevestigd in haar streven naar opname in de Chiro. Op 28 januari 1965 werden de groepen van de Kroonwacht door hun diocesane leiding geïnformeerd over de overstap. Na de jongens (van de Chiro) waren nu ook de meisjes (van de Kroonwacht) bevrijd van de verplichting die nog binnen de Katholieke Actie in het Bisdom Brugge gold, dat de leden van de ‘kinderbewegingen’ vanaf hun 14 jaar moesten overstappen naar een van de standsgebonden ‘jeugdbewegingen’: KAJ (arbeidersjeugd), BJB (boerenjeugd) en middenstandsjeugd. Op de Landdag van Wieze, op 11 november, werd de aansluiting van de Kroonwacht met 12 000 leden en 115 groepen stormachtig toegejuicht.

BEGROTING

In november 1963 werd een begroting opgesteld. De raming van de kosten (huur stadion, podium, geluidsinstallatie, vormgeving, enz.) bedroeg 666 000 Belgische frank. Voor de inkomsten rekende men op de verkoop van de Top-speldjes, de affiches, de sluitzegels, een bijdrage van drie frank per persoon en twee frank per drankje. Totaal: 700 000 frank. De afrekening gewaagt van een totaal aan uitgaven van 1 453 016 frank en een totaal aan inkomsten van 1 248 595 frank.

DAGSTEMPEL

Alle correspondentie kon op 24 mei een speciale dagstempel krijgen. Daarvoor was een tijdelijk postkantoor ingericht in het lokaal van de groep van Onze-Lieve-Vrouw Bijstand aan de Merksemsesteenweg in Deurne. Suzanne omschrijft de Top als een groot keerpunt op alle gebied. “Er kwam meer samenwerking tussen de jongensen de meisjesbeweging, de sterk religieuze inslag in de werking verminderde, de gemengde werking kwam eraan ... Natuurlijk hing dat samen met de maatschappelijke ontwikkelingen van dat moment.” Freddy Robberecht

TOP-FILM U Een vraag aan het Bestuur der Luchtvaart om over het stadion te vliegen om luchtopnames te maken, werd afgewezen. “De reden ervan is de mensenverzameling die op gezegde datum rond het Antwerpstadion wordt voorzien.” U In een brief van 30 december 1964 aan de groepsleiding wordt de mogelijkheid aangeprezen om met de film een “zeer verzorgde groepsavond” in te leggen. “De film duurt 40 minuten en aangevuld met enkele afgewerkte nummertjes komt ge tot een schitterend programma dat de Chiro, haar geest en boodschap dichter bij de mensen brengt.” De huur van de Top-film kostte 400 Bf. (10 euro) voor één vertoning en 1100 Bf. (27,50 euro) voor film, projectie-apparaat en operateur. U Na de Top vonden er in alle verbonden Top-avonden plaats waar ook de sympathisanten van de Chiro uitgenodigd werden. De vertoning van de Top-film was er een vast programmaonderdeel.

Top 64: autocars

Top 64 had ongeveer één derde van alle beschikbare autobussen in Vlaanderen nodig. Het was voor een andere vereniging zeer moeilijk om op die dag nog hun favoriete bus te vinden voor een of andere uitstap!

verzamelplaatsen

De verbonden verzamelden op het Sint-Jansplein, in het Boelaertpark, in het Xaveriuscollege, in het Ter Rivierenhof (twee verbonden), op het Fredegandusplein en op het Wijnegemplein.

stermars

de dag zelf

“Hoe krijgen ze er nog zoveel bijeen,” zei een oude man die rustig aan zijn pijp stond te trekken. Hij zag maar een van de zeven optochten van de stermars. (Uit het weekblad Zondagsvriend)

Zondag 24 mei 1964. De dag begon veelbelovend: de zon steeg aan een haast wolkeloze hemel. Later op de dag zou het 25 graden worden. Vroeg in de ochtend verzamelden autobussen zich per verbond. Ze vertrokken richting Antwerpen onder begeleiding van de bereden politie, de 'zwaantjes'. 1200 ‘autocars’ waren gemobiliseerd om vanuit heel Vlaanderen 60 000 Chiroleden aan te voeren. De bussen dropten hun inzittenden op een van de zeven verbondelijke verzamelplaatsen in Antwerpen en reden dan naar de aangeduide parkings aan het stadion. Per verbond was er een plechtige openingsformatie. De toegestroomde groepen werden begroet door de verbondsleiding en iemand van de nationale leiding. Daarna begon de ‘stermars’ vanuit die zeven punten naar het Antwerpstadion in Deurne. Elke optocht werd begeleid door de politie en de eigen Chiro-ordedienst.

Op het middaguur werd er onder een stralende zon gepicknickt per verbond, op de weiden rond het stadion. Met drankbonnetjes of tegen betaling van vijf frank kon de leiding flesjes drank afhalen bij de ‘kantines’.

Het was 13 uur: tijd om plaats te nemen in het stadion. Ondertussen traden er vendeliers en muziekkapellen op. Het optreden van de muziekkapel van de Patro, de Waalse zustervereniging van de Chiro, werd erg gewaardeerd. Vier Chiroreuzen verwelkomden de menigte. Er reed een autobus rond met een groot opschrift ‘Verloren schapen’ en de plaatsen waren goed bezet. Vóór het massaspektakel begon, was iedereen terug bij zijn of haar groep.

Nationale leider Jef De Wolf en nationale leidster Louisa Verhoeven bekommerden zich om de vele hoge gasten, onder wie kardinaal Seunens, monseigneur Daem, monseigneur De Smet en minister De Clercq. Het ‘Belijdenisfeest’ werd geopend, met als apotheose de opkomst van banieren vanuit de vier hoeken van het stadion. Ze vormden een groot kruis: Jonge Kristenen, nu! Het beloftelied werd gezongen. Dit werd het feest van de blijheid, de kranigheid en de kameraadschap.

hindernissenloop

Animatie! Per afdeling werd nu op het voetbalveld een ‘nummer’ opgevoerd. De Burchtknapen brachten ‘Pierke, de Vreugdekosmonaut’. De Burchtknaap zong zijn hoogste lied, een blijer lied bestaat er niet! Annemieke met bloemen werd lid van de Zonnekinderen. “Een Zonnekind is lang niet moe ... ook jij, mijn zus, moet bij ons zijn.” De interverbondelijke hindernissenloop door de Knapen deed het stadion haast ontploffen. Tijdens de hindernissenloop werd er hevig gesupporterd. “Deze aanmoedigingen horen ze zeker tot op Linkeroever, nog erger dan bij een doelpunt tijdens België-Holland,” zei een terreinverzorger.

Met veel banieren en pennoenen brachten de Kroonmeisjes een ode aan de kranigheid. De Kerels demonstreerden 'Lenigheid en Durf ' in hun typische grijze spelkledij. De Kristimeisjes beeldden met een gestileerde dans de kameraadschap uit. De Aspiranten-jongens brachten de evocatie 'Een wereld vol trommels' en de Aspiranten-meisjes dansten een choreografie: ‘Ons leven in dienst van de anderen’. De nummers van de afdelingen werden telkens onderbroken door liedjes, kreten en speeches. Zo liet Jan Van den Audenaerde onder andere 'In het bos daar staat een huisje' zingen met kleine en grote gebaren, en er waren toespraken van de nationale leiding en van de kardinaal. Er was ook aandacht voor Chiro Overzee: de uitslag van de spaaractie werd bekendgemaakt door Louisa Verhoeven. De groepen hadden 1 200 000 Belgische frank verzameld: een Top-prestatie!

communie

Het slot van deze massabijeenkomst was een eucharistieviering, opgedragen door de nationale proost Bert Peeters. Honderden priesters verschenen op de grasmat om de communie uit te reiken. “Neem onze jeugd met ons hart en ons streven, kom in ons midden en zit bij ons aan.”

Als slot verschenen er 3000 banieren op de grasmat. Het gewapper van de vlaggen ontstak het vuur bij de 60 000 aanwezigen. De banierdragers waren zo enthousiast dat ze hun choreografie vergaten en spontaan door elkaar wervelden. Er volgde een applaus van 14 minuten! Er werd ook driftig met de plastieken regenjasjes gezwaaid. Een onvergetelijk zicht! De kreet “Chiro Top – Hier” galmde herhaaldelijk door de Bosuil. Al zingend en juichend trokken de groepen naar de verschillende parkings. Iedereen vond de juiste bus. De organisatie herademde. Het was Top!

Pieter Wouters

De uitreiking van de communie werd afgeraden door de scouts, die even voordien ook een ledenmanifestatie gehouden hadden. Jef Van den Audenaerde maakte zich toen sterk dat het de Chiro wel zou lukken. Het was de hele dag mooi weer die 24e mei 1964. Tijdens de eucharistieviering kwamen er plots zwarte wolken opzetten en begon het zowaar te druppelen. Iedereen had een plastieken regenjasje gekregen bij de inschrijvingen en het ritselende geluid van dat plastiek vulde het stadion. Slechts voor enkele minuten deden die jasjes dienst. De hemel klaarde snel op.

Getuigenissen

van toen en nu Uiteraard konden de leidingsbladen Licht en Gloed en de ledenbladen Trouw en Lente niet zwijgen over de succesvolle Top 64. We geven op deze bladzijde een impressie van de manier waarop zij verslag uitbrachten aan de hand van enkele uitspraken die de toenmalige reporter te velde kon optekenen. Ook de gelukwensen aan de nationale leiding werden in de bladen afgedrukt.

Sprokkelingen over Top 64  Ontroerend om te zien waren de mensen van de oud-leiding die met een baby op de arm het Beloftelied meezongen.  Minister De Clercq begreep niet dat zo’n feest mogelijk was geweest zonder ooit in het stadion gerepeteerd te hebben.  Een burchtknaap verlaat tijdens het feest het stadion met een geblutste drinkbus en gaat naar een van de nabijzijnde huizen en belt er aan: Dag Madame, hebt u niet wat water, want ze hebben ginder allemaal zo’n dorst ...  Een knaap komt onmiddellijk na de Top bij leider Jef Van den Audenaerde (de algemene verantwoordelijke van de ordediensten) en zegt: Leider Jef, proficiat voor de ordediensten, want ik zou niet weten hoe ik eraan moest beginnen ...

Gelukwensen en reacties na Top 64  Hierbij feliciteren wij u hartelijk om uw geslaagde ChiroTop. We hebben er echt van genoten. (Boerenjeugdbondnationale leiding)  Bravo pour votre splendide journée. Je vous remercie de nous avoir invité. C’est une date dans l’histoire de Chiro. (Kanunnik Desenfants, nationaal proost FNP Patro)  Slechts één woord: onvergetelijk! (Missionarissen Leuven)  Au nom de tous les Kiros, nous vous félécitons. Bien que loin de vous, nous partageons votre joie et votre fierté (Kiro Kongo)  De gezellige, familiale sfeer en het uitbundig entoesiasme van de Chiro trof me die dag. (een scout)  Op zondag 24 mei zijn honderden oud-leiders en -leidsters naar Antwerpen gekomen omdat ze in de Chiro geloven. Wij danken de Chiro voor dit heerlijke belijdenisfeest. Toen die avond onze drie meisjes (moe, hongerig en vuil) thuiskwamen, zei ons kroonmeisje ‘dat het de schoonste dag van haar leven geweest was’ ... (Marcel en Mia Haazen, Boechout)  Ik had wel gewild dat de Top een week geduurd had (een Chiromeisje uit L.)  Dank voor deze sublieme uren. Het was méér dan machtig. Het was ontroerend overweldigend schoon. Het was verschrikkelijk aangrijpend. Dank aan de beweging. (een oud-kaderleidster)  Ik was ongemeen onder de indruk van dit fantastisch feest. Ik ben meegesleurd geweest in de golf van entoesiasme, van geklap en geroep, die gedurende 5 uren het stadion begeesterde. We hebben het aangevoeld wat er bedoeld werd met de Belijdenis. Niemand, ook Cicero niet, zou het zo goed kunnen zeggen, zou een massa zo kunnen overtuigen ... (aspirantenleider West-Vlaanderen)  Verschrikkelijk schoon! Verbluffende organisatie! Honderdduizend keer proficiat! (Z.E.H. Inspecteur Engelen en Chiroproost)

50 jaar later Om half twaalf was alles rustig in het stadion. De heerlijke Top-dag was voorbij. Maar nog lang zal hij naleven in de harten en herinneringen van tienduizenden. Vandaag, 50 jaar later ... Welke herinneringen, welke gedachten leven nu bij de Top 64'ers? Welke invloed heeft hij op de aanwezigen gehad? “Ik was 11 ik was klein ik hoorde bij iets heel groots de West-Vlamingen waren toen al anders de jongens ook de regen kraakte en ik was jaloers op mijn jongere zus die mocht echt meedoen een zonnekind op een grasveld hoe kwam het dat ik jarenlang op 24 mei in Chiro-uniform naar school fietste?” (Mia Vansintjan, Huizingen) “Een bekroning van een jarenl ange groei en bloei. De topmomenten wa ren het knapentornooi, de kristimeis jesdans, de eucharistieviering en de inpako efening bij de dreigende regenbui. He t terugmarcheren naar de busse n was de symbolische eerste stap in de metamorfose van de Chiro naar een eigent ijdse ontmoetingsplaats voor de jeu gd.” (Roger Oosterlinck, Gent)

“We gingen te voet naar de Bo suil. Onder weg hoorde je overal en langs alle kanten het Top-lied. Om het stadion stil te krijgen, riep Jan: “Tipp etoppetippetoppe” en dan galmde het antwoord als een ‘wave’ langs de banken: “Toptoptop!” Er waren ongel ooflijk veel priesters, de communie werd in een mum van tijd uitgedeeld en iedereen ging nog ter commu nie.” (Cil Van den Audenaerde, An twerpen)

“Ik herinner mij de repetities in Hasselt ter voorbereiding van de Top. Vanuit Kerkhoven-Lommel was dat in die tijd niet vanzelfsprekend bereikbaar. De Top was een rijkdom van dans, woord en spel. Het gebeuren werd gedragen door een uitgesproken christelijke inspiratie. De verbondenheid was intens en groot. Die dag bevestigde mij om nog jaren aan Chiro te blijven doen.” (Julienne Willekens, Kerkhoven-Lommel) “Van de optredens herinner ik mij niet veel, wel dat we naar het stadion marcheerden en bij het binnenkomen overweldigd werden door de grootte en het vele volk.” (Liliane Swinnen, Mol)

n terug. r aan drie dinge aa kb n da er ze “Ik denk bussen naar de colonne auto e di ’ es tj n aa w igen, De ‘z ; de vele aanwez n de id le ge be Antwerpen en het ren, de blijheid ie n ba e ar lb te rvan ik de on rde de sfeer waa de n te en e; m as kwijt.’ enthousi t: ‘Nu is Jan ze ch da t en om m op een bepaald van!” Maar niets daar outland en gewestproost H , pe ae P e D ré (And Grenskant) “Wij hadden er geen woorden voor: die vlaggen, die massa.” (Greet Vreys, Mol-Sluis)

n or mij een top va “Top 64 blijf vo en inkeer, humor organisatie, van in het Voor de Chiro enthousiasme. n betekende het ee bisdom Brugge kozen ze voor 1964 nog r aa W k. aa br door rvan geen rbeweging waa voor een kinde waar konden zijn en d li ’s pi as of ls kere en was ro niet toegelat de meisjes-Chi d. Mede wacht al beston on ro K de t da om hiro n Top 64 is de C onder invloed va aardige id tot een volw oe gr ge it u s on bij erking. met een +14-w jeugdbeweging r tot de ad een jaar late tr ht ac w on ro K De e.” meisjes-Chiro to adizele) D , (Jef Dumoulin

lstadion geweest. “Ik was nog niet in een voetba De massa bruin en Nadien trouwens nooit meer. keel. Impressionant. blauw greep mij echt naar de delijke kant van ‘den Helemaal bovenaan, in de zui oonweg spectaculair.” Antwaarp’ was het zicht gew (Rob Van de Velde, Deurne)

“Een top heeft iets glans rijks, maar ook iets neergaands. Immers, wa t komt er na een top op ons af? De Chiro , opgebouwd op de restanten van de patrona ten en uitgegroeid tot een expansieve jeugd beweging, beleefde in 1964 een heus (belijde nis?)hoogtepunt. Dat tegelijkertijd een ein dpunt markeerde. Zoals een trein op een du bbelspoor een andere trein kan verberg en, zo rees er na de Top een volgende, tijdeige n Chiro op.” (Wilfried Maes, De Kling e)

van het hiro die bulkte “Prachtig. De C ousiasme. . Heel veel enth en w u ro rt ve lf ze g van de ie. De schitterin Prima organisat omenten van en. Nog vele m m or if n u es sj ei nnige, m roepen. Een zo op g ru te ik n ka die dag t washandje l stof. Een zwar ee V g. da e m ar w Aerts, uiskomst.” (Jan th j bi rt u be as na de w Leopoldsburg)

“Bie was hoogzwanger van Wouter. Wij herinneren ons het beste het mirakel dat daar geb eurd is. De storm die dreigde tegen het einde van het gebeuren maar rakelings voorbij het stadion pas seerde. Later hoorden we dat er hagelstenen gevalle n waren en dat de slagregens bij bakken uit de lucht war en gevallen. Als dat geen mirakel is!” (Jef Van Belle, Wijnegem, en Bie Jasp ers, Hombeek) “Ik weet nog waar ik gezeten heb, hoog, boven in een boog. Ik herinner mij de muziekkapellen, de vlagg en en vooral de eucharistieviering. We waren er met . en p er heel tw onze n A el meisjes. Te ve groep, jongens en meisjes, zeker twee bussen.” he sc “Veel volk. Ook ti n poë , vooral voor ee (Francis Lorent, Ter Bank, Heverlee) stijlvol, Beetje totalitair e, knappe regie, ti ta es if an m n sa ziel. Mas monieën va de openingscere or vo ch is ar pl exem elen.” “En allemaal in uniform. Het was warm. Het was Olympische Sp ilbeek) D s, en pp eu een groot evenement voor een tienjarige.” C (Wim (Hilda Nijs, echtgenote van Francis) “Het was overweldigend. Ik was eige nlijk “Onderweg overal busse nog niet dikwijls ver van de kerktoren n met de Top-affiche; op het gras voor het stadion bo geweest. Al dat bruin en blauw, daa ter hammen opeten, ter wijl r was massa’s bruin en blauw je van onder de indruk. Van de inh toestromen; onze groeps oud banier niet terugvinden in de ind herinner ik mij weinig.” rukwekkende vlaggenpa rade; opzwepende muziekkap (Tjen Martens, Witgoor) pellen; Pierke en Annemi ek e die naar ons zwaaien; est afetten, samenzang en de d; ei gh ri kreet ho “tippetoppe” beantwoord er varing; samen uit 60 000 kelen; een mi d, “Deugddoende on rb svi ve ering t, met honderden priester nheid in gewes s in wit gewaad; regendr p, ha sc n sterke betrokke ee m uppels nge maar iedereen neemt zij missie, Jongere n plastieken jasje ... En n Aspirantencom eu St jar en later: ... g “Ook bij de Chiro gewe amse Bewegin est? En was je op Top 64 e ed go werkgroep Vla de k, ?” er En dan in de blik de herinnerin tonome jeugdw g zien opflakkeren.” n ve geven aan het au le et H . n (Jan Margot, Dilbeek) p 64 koestere er varing van To ust is het w be on r aa m leefd, wordt vooruit ge ie voor ijvende inspirat bl n ee el vo ge groeps ritisch in de “Het was de eerste keer dat ik in zo’n voetbalstadion gen. Om lief-k or m en ag da n va binnen kwam. Het was groots, enorm, het blijft staan.” samenleving te voor altijd op mijn netvlies gebrand – ik kreeg er t) oo aarsch (Jan Willems, W koude rillingen van. Dat samenhorigheidsgevoel, iedereen in uniform, dat doet wel iets.” (Lut Nijs, Vlierbeek)

“Ik herinner mij dat ik als kerel en trommelaar in de muzie kkapel van Brussel van de verzamelplaats me e naar het stadion mocht. Mijn broer, die ook kerel was, nam deel aan de turnoefenin gen op het veld. Van een Meivaart in Jette, enkele jaren voordien, herinner ik mi j veel minder.” (Danny Bex, Laken) onze groep, “Ik herinner mij dat wij met trofee van Sint-Aloysius Borgerhout, de hadden, de actie Luchtbrug gewonnen een waardoor wij recht hadden op getekende supernieuwe vlag. En onder die vlag in mocht op het veld komen om den van de ontvangst te nemen uit de han op. Zijn een of andere priester of bissch aaiend kwam naam ontsnapt me. Breed zw en in de ik teruggelopen zodat iedere handen kon klappen.” (Paul Van Bauwel, Borgerhout)

“Zoveel jonge mensen die samen zongen en marcheerden. Die samenhorigheid was echt geweldig. Ik leerde de mensen van ons gewest beter kennen. Ik was in mijn klas het enige Chirolid. Na Top 64 wist ik zeker dat de Chiro voor mij veel betekende.” (Lut Ulburghs, Lummen) ning in was de over win “Onvergetelijk Oostde knapen van de estafette van meisjes ns van de kristi da de en n re de Vlaan Met 60 000 n Hilda Platel. onder leiding va dat n zelfde ideaal, ee d n ro n re ie feestv n met de it. En dan nadie vergeten wij noo ! Als we in Trouw staan p oe gr de n va n.” foto ten we er nog va ie n ge , en at pr er nu over raet, SintGent, en Bert P , ck in rl te os O (Jet Amandsberg)

“Met Chiro On ze-Lieve-Vrou w Onbevlekt O Dadizele was ik ntvangen uit erbij. Ik werkt e in Merelzang, van de West-V ‘t Kipdorp laamse Chiro. Met de verbon Jef Dumoulin dsploeg van werkten we het burchtknapen uit: ‘Pierke in optreden Vreugdeland’. D e isomoraket ov de tocht naar d erleefde e Bosuil niet. Een honderdta gingen wel de l b al lonnen lucht in. In het Chiroheem had schaalmodel va den we een n het Top-stad ion gebouwd. Peeters fluisterd Wijlen Chris e mij op het ei nde van de vier dit is het einde ing toe: ‘Jef, van dit soort C hiro.’ Ware wo daarna werden or den. Kort de burchtknap en rakkers en d toppers.” e knapen (Jeff Dufour, D adizele)

g in Limburg. Het verbond “Een fantastische voorbereidin keken uit naar 24 mei. Met draaide op volle toeren. We herinneren ons de massa hoeveel zouden we zijn? We de picknick, de banieren, bussen aan het Rivierenhof, usiaste ontvangst in het de trommelkorpsen, de entho herinnering. We zagen stadion. Het is een blijvende ar waren denderend één en elkaar nauwelijks die dag, ma zelfde jaar: een tophuwelijk gelukkig. We trouwden in het .” voor ons. Dank je wel, Chiro sen, verbondsleiding wis (Pol Verheyen en Maggy Me Limburg)

“De witte sliert priesters, het gevarieerd programma, het samen één zijn, de oorverdovende tippetoppe-kreet, de samenzang, de stilte ... Daar heb ik beslist om Chiroleidster te worden, geen VKSJleidster. Ik ben nog altijd blij en fier met die keuze.” (Griet De Craen, Dilbeek) “We gingen in mars naar het Bosuilstadion. Dat vond ik wel vermoe iend. De samenzang was een kippe nvelmoment. In mijn herinnering moch ten we na Top 64 elk jaar op 24 mei in un iform naar school. Dat mochten de scouts altijd al op een herdenkingsdag voor Ba den Powell. Daar was ik stiekem jaloers op . Dus ik was blij dat er nu ook een dag wa s waarop wij in uniform naar school mo chten.” (Lutgart Simkens, Borge rhout)

Top 64:

een mijlpaal in de Chirogeschiedenis “Het was een feest als een vlam! Top 64: de naam werd niet gestolen. We hebben zelden een kleurrijker schouwspel gezien. We zijn nooit getuige geweest van zoveel geestdrift, zoveel blijdschap. (...) Een massale gebeurtenis van een modern, jong Kristendom.”

(De Standaard, 25 mei 1964)

Valt er over Top 64 meer te zeggen dan dat het een unieke, eenmalige, bijzonder succesvolle massamanifestatie is geweest? Kan de Top – met de ogen van vandaag – begrepen worden tegen de achtergrond van de woelige Golden Sixties? Als de Chiro zich op 24 mei 1964 toonde op het 'toppunt van haar kunnen', hoe is de beweging nadien omgegaan met de uitdagingen van de 'andere tijden' (Boudewijn De Groot: 'Want er komen andere tijden')? Op vragen als deze willen wij vandaag – 50 jaar later – ons licht laten schijnen.

Geslaagd orgelpunt

De gebeurtenis is blijven voortleven onder de noemer Top 64. Die naam stond maar in kleine letters in het programmaboekje, want voorop stond de Belijdenis. “Ik ben een Vlaamse jonge kristen, gedoopt tot Gods adel, gevormd tot zijn strijd ...” Heel het programma was opgebouwd rond de centrale waarden van de toenmalige Chiro: blijheid, kranigheid, kameraadschap. Een beweging, 30 jaar jong, in volle uitbouw en blakend van zelfvertrouwen. Ogenschijnlijk sloop er nog geen greintje twijfel in de gelederen. Toch verwoordde Ward Bruyninckx later meer dan eens het gevoel dat hem overviel toen hij die avond van 24 mei het draaiboek van de regie dicht deed: de Chiro draagt kiemen van verandering in zich.

Vandaag, 50 jaar later, weten we het wel zeker: Top 64 was een geslaagd ‘orgelpunt’ van een periode die afgesloten werd. De jaren die er onmiddellijk op volgden, vertoonden inderdaad het beeld van een beweging die zich als het ware opnieuw moest uitvinden.

Beweging en organisatie vielen samen op Top 64

Een uitdrukking die Jan Van den Audenaerde vandaag gebruikt om de 'perfecte staat' van de Chiro weer te geven op het moment van de Top. De spirit van de beweging vond omzeggens zijn volledige vertaling in de formele organisatie. De verwoording, de vormgeving, de toon, de aanpak in stijl en vormen, alles wat de Chiro zo karakteriseerde als structuur, verwees heel duidelijk naar de opdracht, de roeping van de beweging van toen. En daarover bestond grote eensgezindheid, van Maasmechelen tot Oostende. Dat lag vast in heldere publicaties als 'De Keure', ' 'Jongens in de Chiro', 'De Bestuurder in de Chiro', in duidelijke jaarthema's en wachtwoorden. Dat weerklonk in tientallen liederen onder haast elke kerktoren in Vlaanderen. Dat galmde in de dorpsstraten uit marcherende jongensen meisjeskelen. Bij “Kristus' vaan” stonden iedere zondag duizenden jongens en meisjes “klaar” en “tot strijd bereid”. Die vanzelfsprekende eenheid van denken en voelen: dat demonstreerde de Top op overtuigende wijze. “... Jeugdbeweging is voor alles GEEST! Jeugd-

beweging leeft van enthousiasme, van bezieling, van inwendige energie die de jonge mens voortdrijft om zijn eigen levensavontuur te wagen. Jeugdbeweging is eerst en vooral gebalde geestdrift ... De Top was daarvan het stralend bewijs ...” schrijft nationaal proost Bert Peeters na de Top in de leidingsbladen Gloed en Licht naar alle leiders en leidsters.

Toch al verschillende accenten

Wie met de ogen van nu de lancering van het evenement herleest, de aankondiging in leden- en leidingsbladen of de programmabrochure, kan de uitspraak van Bert Peeters zeker volgen, maar bemerkt toch dat er tegelijk verschillende accenten in het spel zijn. Ze komen tot uiting in een verschillende woordkeuze om het hele gebeuren te benoemen. De communicatie liep op meerdere sporen. De hoofdklemtoon lag onmiskenbaar op de Belijdenis, het feest van de 'jonge Kristenen nu'. Bijkomende accenten zijn de visie op verbreding richting 'jeugdtehuiswerking' en de Top als animatie-evenement, het vieren van het 'samen-jong-zijn'. Getuigen uit de toenmalige nationale leiding bevestigen vandaag dat die accenten onder meer de aanzet tot of minstens tekenen van latere ontwikkelingen zijn geweest. Niemand wist op dat ogenblik waar die heen zouden leiden. Ze verwijzen naar een zoektocht die de Chiro onmiddellijk na de Top ondernam en die meerdere jaren besloeg. Een proces van vernieuwen en herformuleren dat pas met de publicatie van het Impulsmanifest in 1970 zijn eerste synthese beleefde. Secularisering, democratisering en co-educatie waren fundamentele kwesties waarmee de Chiro lang zou worstelen.

Quid ‘geloofsbeweging’?

Na 1964 zal nog maar één jaarthema expliciet evangelisch klinken: “Daaraan zal men

u herkennen” (1967). De prangende vraag of de Chiro (nog) een geloofsbeweging wilde zijn, heeft gaandeweg zichzelf opgelost tot ze als het ware is verdampt. Maar dan zijn we al heel wat jaren verder ... Ook al bestudeerde de Landsbond na het Concilie van 1961-‘63 ijverig de officiële rapporten, en in het bijzonder 'Lumen Gentium' (Schema 13); ook al waren Chiroproosten bij de eersten om hun traditionele priesterkleren door 'Clergy-men' te vervangen; ook al leverden op veel plaatsen de lokale groepen een forse bijdrage tot het omvormen van de klassieke eucharistievieringen tot 'jongerenmissen': niets scheen te kunnen beletten dat de tekenen van vervreemding tussen het Chiroleven en het kerkelijk instituut alsmaar merkbaarder werden. De beweging deed nochtans flink haar best om zich te ontdoen van het als dogmatisch ervaren kerkelijk keurslijf. Dat niet weinig proosten in die jaren afscheid namen van het priesterambt was maar één van die tekenen aan de wand. De Christus Koning-terminologie werd in geen tijd geschrapt in publicaties, inlijvingsen beloftewerkingen, en liedteksten. Uitgaven als 'De Bestuurder in de Chiro', 'Wij treden voor uw aanschijn, Heer' en 'De Keure' verdwenen bewust uit de rekken van De Banier. De Kristimeisjes werden gewoon tiptiens (1966). Het Imprimatur (kerkelijke goedkeuring) voor Gloed werd opgezegd. De groepsnaam van pakweg Sint-Rumoldus werd gewoon Windekind of Kapoentje. Er werd op korte tijd na de Top veel puin geruimd. Maar vooral werd er duchtig aan een alternatieve weg getimmerd, vanuit de bekommernis om het kind niet met het badwater weg te gooien. De geloofsvragen van kinderen en jongeren, en de nood aan zingeving en spiritualiteit bleven onverminderd bovenaan op de agenda staan. Gedeeltelijke antwoorden werden gezocht in aangepaste bezinningsronden (ODM

en ODL bij de aspi's!), eigentijdse vormen van ontmoetingen en getuigenissen waarbij 'de man van Nazareth' en de 'evangelische waarden' centraal stonden. In die tijd hoorde je vaak zeggen 'dat het horizontalisme in de plaats kwam van het verticalisme'. Wij moesten vooral “brood en wijn zijn voor elkaar”. Met vallen en opstaan zocht en vond de Chiro een eigen taal op levensbeschouwelijk vlak. Uiteindelijk is die zoektocht uitgemond in het hoofdstuk “Uitnodiging tot gelovig-mensworden” in de Impuls van 1970.

Democratisering

De fundamentele ommekeer die de Chiro in de jaren 60 meemaakte, en voornamelijk na de Top, kan enkel begrepen worden uit de broeierige sfeer van de Golden Sixties en tegen de achtergrond van linkse ideologieën en antiautoritair denken. De aankondiging van de bedoelde ommezwaai kwam er al met de Landdag op 11 november 1965. Door het jaarthema ‘Ruimte’, gepresenteerd voor 8000 leiders en leidsters, samengeperst in de hallen van Wieze, plaatste de Chiro “de wereld waarin we leven” in de schijnwerpers, en niet in de eerste plaats de Chiromethode. Die aandacht voor een brede analyse van het snel evoluerend mensen wereldbeeld mag merkwaardig heten. In de leidingsbladen werd in de rubriek ‘Opiniepaneel’ een maandelijkse dialoog op gang gebracht met de plaatselijke leidingskorpsen. Thema's die aan bod kwamen: gezin en huwelijk, kerkelijke vernieuwing, ontspanningsleven, gewetensvrijheid, arbeid en studie, reclame en media, en de verhouding jongens-meisjes. Het is onmiskenbaar: hier was een nieuwe beweging in de maak en die zou 'van onderuit' gestalte krijgen. In alle domeinen van het maatschappelijk leven nam de inspraakbeweging het voortouw. Het is moeilijk uit te maken of de Chiro zich in die jaren bij de kop, in de staart, of gewoon in het peloton van die algemene vernieuwing nestelde. Het is wel een feit dat de beweging haar stem liet horen en standpunten vertolkte op het publieke forum. Bijvoorbeeld over ‘Leuven Vlaams’ (1966), tegen het beruchte mandement van de Belgische bisschoppen. Of over de vredesproblematiek, met actieve deelname aan de anti-atoommars (1967). De Chiro

ODM EN ODL Ontdek De Mens en Ontdek De Liefde. In de jaren 60 was dat een vast programmapunt op zondagnamiddag, het eerste voor aspi-jongens, het tweede voor aspi-meisjes. Het was een gespreksronde van ongeveer een uur, over ‘actuele levensvragen’ van jongvolwassenen. Dat kon gaan over seks, studie- en beroepskeuze, geloofskwesties, inspraak en gezag, Kerk en democratie, de Vlaamse zaak, enzovoort. Soms werd dat kort ingeleid door een buitenstaander, maar het onderling groepsgesprek was hoofdzaak. Onvergetelijke momenten voor die generatie! vond het nodig een nationale commissie Aktie op de Wereld (AOW) aan het werk te zetten. En na de Top vormde zich ook een Vlaamse Commissie die zich tot taak stelde te verhinderen dat het Vlaamse karakter van de Chiro zou verwateren in slogantaal. Verder stond de Chiro mee aan de wieg van nationale acties als 11.11.11. Historisch en cruciaal in dit verband is ongetwijfeld het nationaal kaderweekend van 1968. Het was het allereerste waarin het jaarthema ('Een nieuw ritme') niet meer van bovenaf werd afgekondigd, maar in allerlei gespreksgroepen zijn bedding zocht. Tussen '68 en '70 was de nood aan een voorlopige synthese van de vele veranderingen duidelijk voelbaar. Waar staan we nu met de Chiro? Op welke terreinen kunnen en moeten we al stelling nemen? Dat werd de basis voor een sterk manifest, ‘Impuls 70’, gelanceerd op de Landdag van 7 mei 1970 in Brasschaat. Is het te vergezocht om te beweren dat hierin al grotendeels de uitgangspunten van de huidige Chiro herkenbaar zijn?

LEDENAANTAL NA DE TOP De ongeziene metamorfose van de Chiro na Top 64 stuwde de beweging naar ongekende hoogten. Tussen 1965 tot 1975 steeg het ledenaantal van ca. 90 000 naar meer dan 120 000 – een ‘top’ die tot vandaag niet meer werd geëvenaard. Guido Vereecke

WE HEBBEN JE HARD(T) NODIG Het jaarthema van het werkjaar 1975-‘76 is nog altijd actueel! Mocht je ‘t vergeten zijn: het is nog niet te laat om je lidmaatschap van het Netwerk: Vrienden van de Chiro te vernieuwen. Je kunt dat op twee manieren:  Stort 10 euro op rekening BE10 7895 1157 6604 van Chirojeugd Vlaanderen met de vermelding “Netwerk Vrienden van de Chiro”. Die tien euro dienen voor de administratie van het Netwerk en de druk en verzending van Buitenband. Als het Netwerk het geld hiervoor niet zelf bij elkaar krijgt, komt die kost ten laste van de Chiro.  Stort een gift van minstens 40 euro op rekeningnummer BE87 00001507 2887, met de vermelding “Gift, Netwerk Vrienden van de Chiro”. Je ontvangt dan een fiscaal attest. Een extraatje is welkom!

Bestel de film over Top 64 Gust Geens maakte een film van ca. 80 minuten over Top 64. Die prent vertelt als een documentaire het dagverloop van 24 mei 1964.  Je kunt de film bestellen via deze terugstuurstrook.  Je kunt kiezen of je de film op dvd wilt of op een usb-stick. Wij sturen hem op.

Manier van werken 1. Stuur deze ingevulde strook terug naar het nationaal secretariaat van de Chiro, Kipdorp 30, 2000 Antwerpen of mail naar VriendenvandeChiro@chiro.be 2. Stort 15 euro op rekeningnummer BE10 7895 1157 6604: met vermelding van je naam + “film Top 64” Ik �� (naam) bestel de film Top 64 Op te sturen naar �� (adresgegevens) Ik kies voor (aan te duiden) n dvd n usb-stick Ik stort 15 euro op rekeningnummer BE10 7895 1157 6604 van Chirojeugd Vlaanderen met de mededeling naam + “film Top 64”