[foto: jan langeraert]
van Chiro-ervaringen en andere doorleefde momenten, om zelf mee aan de slag te gaan
van Chiro-ervaringen en andere doorleefde momenten, om zelf mee aan de slag te gaan
f]]jkdY_
af`gm\ \]]d )'\] ogdc
_jg]hk_]ng]d ]f n]jZgf\]f`]a\
Pas als veel druppeltjes zich gaan groeperen en samen verbonden zijn in een wolk, worden ze echt opgemerkt en kunnen ze veel teweegbrengen.
1. IJskristallen: over rijke Chiromomenten __________________________________ 17 Rijke Chiromomenten zijn – net als ijskristallen – dikwijls even prachtig als kortstondig. Meestal lijken die natuurlijke geschenken net diamantjes. Voel je je al rijk?
2. Dooi: hoe een groep groeit doorheen het jaar ______________________________ 21 Wanneer je in een nieuwe groep terechtkomt, lijkt het alsof je een beetje ver-ijsd bent. Maar een groep groeit doorheen het jaar en ‘ontdooit’.
3. Regenboog: leidingskoord, leidingswoord, engagement, leiding zijn _______________ 33 Alle leidingskoorden samen doen denken aan een regenboog. Dat touwwerk van vezels en stoffen verwijst naar het engagement dat je als leider of leidster opneemt.
4. Malse voorjaarsregen: feesten, danken en in de bloemetjes zetten ________________ 40 Vieren is niet in de eerste plaats stilzitten en zwijgen. Iemand bedanken hoeft niet noodzakelijk op een formele manier te gebeuren. Ook wanneer je met z’n drieën samen zit en er een gesprek ontstaat, wordt er gevierd. En ook met een eenvoudig schouderklopje voelen we ons bedankt.
|4|
af`gm\ 5. Stoom: genieten van bivak __________________________________________ 45 Het samenspel van geëngageerde leiding en energieke leden zorgt voor de warmte die nodig is voor een bivak als een ontspannend stoombad, waarvan iedereen kan genieten.
\]]d *'j]_]f ]f rgff]k[`abf
hjgZd]e]f n]j ]f \a[`lZab
Grote conflicten en klein geweld zorgen voor neerslachtigheid en soms zelfs voor verzuring. Toch is er zelfs na grote overstromingen een streepje blauwe lucht te bespeuren.
1. De druppel die de emmer doet overlopen: conflicten tussen mensen en in groep _______ 57 Conflicten tussen mensen en in een groep ontstaan niet zomaar ineens, die druppelen soms heel langzaam binnen. En dan doet één druppel de hele emmer overlopen.
2. Pijpenstelen: een dipje, neerslachtigheid _________________________________ 69 Pijpenstelen hebben iets van tralies van een gevangenis, een mens wordt er soms neerslachtig van.
3. Zure regen: verzuring en ertegen vechten _________________________________ 75 Wij hebben auto’s en fabrieken nodig die geen verzuring in de hand werken, maar die een motor hebben die de geur van versgebakken koekjes en de klank van lachende kinderen verspreidt.
4. De grote droogte: over verdriet en dood __________________________________ 81 Wanneer je met je verdriet in de woestijn belandt, dan is alles dor en dood. In de verste verte is er geen water te bespeuren, terwijl je er zo naar snakt. Zonder water kun je niet in leven blijven.
|5|
f]]jkdY_ 5. Mot- en slagregen: over klein en groot geweld______________________________ 86 Mot- en slagregen, kleine pesterijen en groot geweld, bedreigen je, vallen je aan en... doen wat met je, in de eerste plaats met je gezondheid.
6. Tropisch regenwoud: (dromen van) een rechtvaardige wereld ____________________ 90 Een rechtvaardige wereld begint bij jezelf en met kleine stapjes. Kleine tekenen van rechtvaardigheid dragen bij tot een warme samenleving, tot het behoud van het tropisch regenwoud.
\]]d +'_jgf\oYl]j
raf_]naf_ af Zj]\] raf
Ons ‘grondwater’, waaruit we dagelijks putten, wordt door geen oog opgemerkt, maar het voedt ons toch. Ervaringen die we opdoen, geven ons inspiratie en zijn de bron van hoe we ons leven zin geven.
1. Bezinksel: tijd en onthaasting _______________________________________ 103 Bezinksel is altijd het resultaat van een proces en vraagt dus om tijd en onthaasting.
2. De bron: graag zien en tederheid _____________________________________ 108 Mensen die elkaar graag zien, zijn als een bron voor elkaar.
3. Rijm en sneeuw: innerlijkheid en spiritualiteit _____________________________ 121 Stilvalmomenten die dunne laagjes rijm of sneeuw tot een laag van enkele centimeters doen aangroeien of die gebeuren voor de zon begint te schijnen en alles weer doet smelten, zijn schatten op aarde.
|6|
af`gm\
\]]d ,'\Ymo
n]j`Yd]f
Dauw is de condensatie van waterdamp in de lucht op vaste voorwerpen. Verhalen zijn de condensatie van je ervaringen.
1. Op blote voeten door het natte gras: vertel- en verhaaltips_____________________ 138 Er is haast geen mens te vinden die geen enorme deugd beleeft aan verhalen. De verhaal- en verteltips zetten je op weg om iets te doen met verhalen.
2. Een zachte bries: slot-, tafel- en duidingsmomentjes _________________________ 145 Op zoek naar plezante en speelse ideeĂŤn om verhalen in slot-, tafel-, en duidingsmomentjes te verweven? Heb je een momentje?
3. Moerasplanten: verhalen uit de traditie _________________________________ 157 Telkens opnieuw zijn de verhalen van vroeger verteld en gekneed tot verhalen van nu. Op die manier zijn mensen verbonden met hun geschiedenis, zoals moerasplanten vasthangen aan hun wortels.
4. Dauwdruppels: een lijstje bruikbaar materiaal _____________________________ 162
|7|
f]]jkdY_
|8|
f]]jkdY_
)& oYYjge Èf]]jkdY_É7 Aan Chiro doen, levert heel wat ervaringen op. Daar bestaat geen twijfel over! Chiroleiders, -leidsters en -leden, volwassen begeleiding en nog vele anderen zullen het volmondig beamen. In dit boek kristalliseerden we die ervaringen uit. Druppelsgewijs vernamen we verhalen, anekdotes, doordenkertjes, enz. over Chiro. We puurden uit onze eigen ervaring en haalden onze mosterd ook bij bestaande teksten. Dit boek is daar de neerslag van. Neerslag, we krijgen er in dit kleine landje dikwijls mee te maken. Het is een verzamelnaam voor vele variaties. Denk maar eens terug aan die lessen scheikunde op school! Water komt in drie toestanden voor: vast, vloeibaar en gasvormig. In ‘vaste’ toestand noemen we het ijs, sneeuw, ijzel en hagel. In ‘gasvormige’ toestand spreken we over damp en stoom. De meest gekende varianten echter, die voor troosteloze dagen zorgen, zijn die in ‘vloeibare’ toestand: regen, mist, nevel, dauw, enz. Zoveel vormen van wat we met het ene woord ‘neerslag’ benoemen! Wel, zo zijn er ook ontelbare versies en verschillende ervaringen van wat Chiro is.
er bij boosheid en teleurstelling chemische stoffen in ons lichaam vrijkomen. Een Chirogroep bevindt zich onvermijdelijk in wolkenslierten van gevoelens. En wanneer wolken veel te dragen krijgen, laten ze op een gegeven moment neerslag los en brengen ze iets teweeg. Enthousiasme, maar ook verzet doen dingen veranderen. Enthousiasme trekt een hele groep op gang, verzet is je niet zomaar neerleggen bij ‘het leven zoals het is’. Ook zonder de hulp van Frank De Boosere of een andere weersvoorspeller kun je in die ‘neerslag’ dus verschillende ‘weertypes’, verschillende gevoelstoestanden en thema’s terugvinden. Die neerslag is uiteraard herkenbaar voor mensen die de Chiromicrobe in zich hebben, want ze vloeit voort uit de waaier van ervaringen die de Chiro kan bieden. Toch zijn de mijmeringen en anekdotes in dit boek herkenbaar voor eender welke mens en zijn ze toegankelijk voor wie niet in de Chiro zit of gezeten heeft. Daar waar ‘Chiro’ staat, kan even goed ‘onze groep’ staan. Als je Chirotypische termen als leeftijdsgroepen of bivak even wegdenkt, zijn vele tekstjes herkenbaar en bruikbaar. Op die manier hopen we dat teksten ook gebruikt worden in buurten, op scholen, in vieringen van andere verenigingen, in de jeugdpastoraal, enz. Al blijft Chiro natuurlijk iets speciaals!
Nog even terug naar de scheikundeles! De overgang van de ene toestand naar de andere (van vast naar gas, van gas naar vloeibaar) gaat gepaard met energiestromen. Dat is ook in ons gevoelsleven zo. Het wordt algemeen aangenomen dat aan de basis van verliefdheid chemische reacties liggen of dat
|9|
f]]jkdY_
*& \] l]ckl]f ]f kljm[lmmj nYf \al Zg]c Dit boek bevat verschillende soorten teksten. Sommige zijn voor persoonlijke reflectie, die zul je misschien zelfs twee of drie keer moeten lezen eer er een lichtje opgaat. Andere kunnen dienen om voor te lezen aan een kampvuur of in groep, nog andere om in je eigen woorden te vertellen, enz. Sommige stukjes zijn getuigenissen, uit het leven gegrepen, waarbij het ‘ah ja’-gevoel nooit ver weg zal zijn. Andere stukjes zullen inslaan als een bliksem of op het eerste gezicht wat vreemd lijken. Nog andere nodigen uit tot verandering of dagen uit om zelf te beginnen vertellen of te noteren. Zorg gerust voor eigen neerslag. Behalve teksten vind je in dit boek ook heel wat tips voor vieringen, methodieken en spelen, losse ideetjes, verwijzingen,opwarmertjes om het met je groep over zingeving te hebben, enz. Om de bruikbaarheid van het boek te verhogen, plaatsten we hier en daar symbooltjes. Bij ‘een zonnetje dat door de wolken heen breekt’ vind je tips. Een ‘paraplu’ duidt op een methodiekje of een spel. Een ‘bliksem’ verraadt dat het om een getuigenis gaat, uit het (Chiro)leven gegrepen. We zeiden het al: Chiro ís zingevend. Tenminste: als je zingeving niet hoofdzakelijk bekijkt als ‘zitten, pokerface opzetten en zwijgen’. Wanneer ouders, vrienden of lief zuchten: “Waarom doe je dat toch
| 10 |
allemaal?” is het antwoord dikwijls: “Omdat ik niet anders kan.” We bespeuren hier een enorm engagement en laten dat in deel 1 (‘de wolk’) van dit boek oplichten doorheen teksten over leidingswoord en –koord, rijke momenten, genieten van bivak, enz. Stuk voor stuk gaan ze over momenten van groepsgevoel en verbondenheid. Water, toch wel de oervorm van ‘neerslag’, kan symbool staan voor ‘angst’ en ‘overspoeld worden’, maar ook voor ‘hoop’ en voor ‘vertrouwen’. Daarom maakten we van deel 2 (‘regen en zonneschijn’) geen zwaarmoedig en neerslachtig deel, maar laten we er soms eens de zon in doorschijnen. Wist je trouwens dat waterdruppels minder dan 1/100ste millimeter groot zijn? Dat is bijzonder licht en dat maakt dat ze zo door de lucht meegevoerd kunnen worden. Al kan een conflict in de ploeg zwaar wegen, kun je verdrinken in je verdriet of kun je wakker liggen om wat er in de wereld allemaal aan het gebeuren is, toch geloven wij dat er in al die ervaringen toekomst zit. Dat er volgens het aloude cliché zonneschijn volgt op de regen. Weertypes wisselen elkaar in dat deel wat meer af dan in andere delen het geval is. Neerslagtypes als rijm en sneeuw staan symbool voor het ongrijpbare, het onbevattelijke, het mooie. In deel 3 (‘grondwater’) proberen wij het onnoembare te benoemen. Daarvoor heb je natuurlijk wat tijd nodig. We hebben het tijdens het schrijven zelf ondervonden: de woorden die het onbeschrijfelijke proberen te beschrijven, komen maar langzaam opborrelen. Daarvoor moeten we gaan putten in ons ‘grondwater’, onze inspiratie, onze bron, erva-
f]]jkdY_
Afhankelijk van de temperatuur ontstaan er verschillende neerslagvormen. Is de temperatuur onder nul? Dan zal er veel sneeuw uit de lucht vallen of er zal ijzel ontstaan op de wegen. Passeert er een warmtefront? Dan vormen er zich in de lucht schapenwolkjes en hebben we zin om naar buiten te trekken. Sfeer of temperatuur is dus niet te verwaarlozen bij neerslag. Ga maar bij jezelf na. Je krijgt het koud als er koel tegen je wordt gedaan. We worden warm vanbinnen wanneer we ons goed in ons vel voelen, wanneer iets – zelfs tegen alle verwachtingen in – bijzonder goed lukt, enz. Ook al stijgt de temperatuur maar een graad, toch voelen we dat. En je moet soms ook weer afkoelen. Na een ruzie moet jje even bekoelen of na een ongelofelijk dynamische dag moet je terug met beide voeten op de grond. Kie Kies daarom zeker tekstjes, methodiekjes of getuigenissen die op maat zijn van je groep! straeten]
Het laatste deel, deel 4 (‘dauw’) vormt een beetje een buitenbeentje in dit boek, omdat het niet meer over losse teksten gaat maar over een doorlopende tekst met tal van voorbeelden. Verhalen vormen de rode draad in dat deel. Verhalen vertellen of gebruiken voor momentjes, ’t lijkt de eenvoudigste bezigheid. Op tocht door een bos, knus bij elkaar in een donkere tent, bij een nog narokend vuurtje: als vanzelfsprekend komen de verhalen opborrelen. Maar wat als je geen natuurlijk verteltalent bent? Als het angstzweet op je voorhoofd parelt als je rakkers zeuren om een verhaal? Vertellen, hoe doe je dat eigenlijk? En: wat kun je nog meer doen met verhalen dan ze enkel als inkleding gebruiken?
+& k^]]jk[`]hh]jk ]f ngjeaf_ nYf f]]jkdY_
[foto: jan van bo
ringen van graag zien en innerlijkheid die ons leven zin geven. Het lijken zware woorden, maar het gaat om herkenbare ervaringen.
| 11 |
f]]jkdY_
,& `g] cmf b] \al Zg]c fm _]Zjmac]f7 Dit boek is te vergelijken met een disdrometer. Dat is een apparaat waarmee je de hoeveelheid, de intensiteit en de snelheid van neerslag kunt meten. Het meest gekend is neerslag die druppel per druppel valt. Een dag of een week later volgt er nog een beetje. Neerslag komt dus zelden met een hele stroom tegelijk. Het doet zich eerder voor in vlagen, soms op onverwachte of ongepaste momenten. Wanneer je net de deur uit moet, of wanneer je net de vorige storm trotseerde, valt er toch nog wat uit. En soms breken er zonnestralen door en is er een regenboog te zien als rustpunt in woelige watertijden. Overstromingen, tornado’s of enorme buienwolken komen uitzonderlijk voor. En maar goed ook, want we gaan als mens ten onder aan al dat water, aan een ‘teveel’ aan neerslag. Gebruik dit boek dus als een disdrometer of als een emmer die je buiten zet om regendruppels in op te vangen. Verzuip niet in dit boek, het dient er trouwens niet voor om in één ruk uit te lezen. We willen – in de Chiro, maar ook in het dagelijkse leven – de innerlijke barometer in ieder van ons onder controle houden. Wanneer wordt de druk ons te veel? Wanneer de wijzer van de barometer tilt dreigt te slaan en we zelf voelen dat we in overdrive gaan, kunnen we de drukte best maar even laten voor wat die is en stilstaan bij waar we staan, wat we willen, waar anderen mee bezig zijn, enz. “Bij een lagere
| 12 |
druk is de kans op een verfrissende regenbui groot en die kan wonderen doen”. Zeggen weermannen en -vrouwen dat laatste trouwens ook niet? Ziet dit boek er na een aantal jaar wat minder fraai uit? Dat juichen we toe, want dat is een teken dat je het gebruikt hebt!
-& raf _]naf_! af \] ;`ajg Getuigenissen tonen dat het vooral samen beleefde ervaringen zijn die zin geven aan Chiro, die doen aanvoelen dat er iets bijzonders is, dat er méér is. Vier ervaringen staan hierbij centraal: verwondering, verbondenheid, verontwaardiging en onmacht. Ervaringen als uitgangspunt nemen, kadert helemaal in de drie methoden die centraal staan in de Chiro: de intuïtieve, de participatieve en de gemeenschapsgerichte methode. Zinvolle momenten vertrekken immers vanuit onze intuïtie. We voelen spontaan aan wanneer iets van grote betekenis is. We willen dat aanvoelen niet zomaar verloren laten gaan. Het is ieders taak om voor gevoelens van verwondering, verbondenheid, verontwaardiging en onmacht ruimte te creëren in de groep. Om je aanvoelen in de groep te brengen, te participeren, en om daardoor ook ieder ander aan bod te laten komen. Zo willen we onze groep sterker maken, hechter laten samenhangen. Alleen zo kunnen we in de Chiro gemeenschap vormen.
)' \] ogdc Al die ervaringen willen we toetsen aan onze Chirowaarden. Brengen die ervaringen ons op het spoor van rechtvaardigheid, graag zien en innerlijkheid? Spreken ze zo van zin of tegen-zin? De teksten over onze drie Chirowaarden – wij noemen ze ‘spiegelteksten’ – kun je in dit boek vinden: ‘rechtvaardigheid’ bij ‘tropisch regenwoud’ op pagina 90, ‘graag zien’ bij ‘de bron’ op pagina 108 en ‘innerlijkheid’ bij ‘rijm en sneeuw’ op pagina 121. We zijn ervan overtuigd dat de Chirovisie op zingeving voor alle kinderen en jongeren kansen biedt. Om dat te stimuleren, bieden we allerlei werkvormen aan. Zoek naar de parapluutjes en je zult heel wat methodieken, spelen, gespreksvragen ontdekken. Onze wortels of ‘het grondwater’ van de Chiro willen en kunnen we niet bediscussiëren. Onze beweging is ontstaan uit de Katholieke Kerk, ons christelijk/katholiek verleden is er. De Chiro heeft zich altijd laten inspireren door het verhaal van kinderen en jongeren. Alle zinvolle verhalen uit alle windstreken, die in onze samenleving verteld worden, kunnen in de Chiro een plaats krijgen. Zo is het verhaal van Jezus een verhaal dat voor de Chiro al een onuitputtelijke bron van inspiratie geweest is. Ook vandaag vragen Chirogroepen er uitdrukkelijk naar, naar aanleiding van bivakken, jubilea, overlijdens of huwelijken. Daarom bieden we ook materiaal aan vanuit het christelijke zingevingkader (Christus Koning- en bivakviering, andere werkvormen). Het spreekt voor zich dat dat materiaal in het verlengde ligt van onze visie op werken rond zingeving. Ook in dit boek kun je bij het deel over verhalen iets over ‘christelijke verhalen’ terugvinden.
.& l]j af^g2 oYl YYf Èf]]jkdY_É nggjY^ _af_&&& In 1998 verscheen het ‘Baggerboek’, bedoeld als werkinstrument voor wie in de Chiro en daarbuiten met een groep zingevende momenten wilde organiseren of voor wie op zoek was naar inspirerende tekstjes over tal van thema’s. Het Baggerboek was een opvolger van het eerdere ‘Achter de woorden’ uit 1985. Aan Neerslag begonnen we niet te schrijven omdat er hoogdringend vraag was naar een herdruk of een vervolg. Wel bereikte ons meermaals de klank dat het Baggerboek door heel wat groepen stilaan ‘opgebruikt’ raakte en dat er nood was aan nieuwe verfrissende teksten, ideeën en methodieken. In zekere zin kan Neerslag dus gezien worden als een opvolger, maar het kan zeker ook beschouwd worden als een boek dat op zichzelf staat, bruikbaar in de Chiro en daarbuiten.
| 13 |
f]]jkdY_
| 14 |
\]]d )' \] ogdc
Eén druppeltje stelt niets voor, is van op een afstand zelfs niet zichtbaar. Pas als veel druppeltjes zich groeperen en samen verbonden zijn in een wolk , worden ze echt opgemerkt en kunnen ze veel teweeg brengen. Wolken zijn iets dynamisch. Ze groeien aan door druppeltjes, aangevoerd door warme lucht. Door contact met koudere lucht vallen er dan weer plots heel wat druppeltjes naar beneden. Aan dat laatste fenomeen, dat we ‘neerslag’ noemen, gaat dus een heel proces van groepsgevoel vooraf. | 15 |
f]]jkdY_
| 16 | [foto: jan van bostraeten]
)' \] ogdc
)& abkcjaklYdd]f In de Chiro is iedereen rijk. Ik niet, denk je dan? Jawel, je bent rijk aan herinneringen aan megafantastische samenwerkingsspelen of rijk aan de ervaring van twee rakkers die hun boterhammen delen of rijk aan anekdotes die elk jaar weer opgerakeld worden. Rijke Chiromomenten zijn – net als ijskristallen – dikwijls even prachtig als kortstondig. Het opmerkelijke aan zulke kristallen is dat ze zich ongevraagd onder verschillende vormen aan je komen hechten. Meestal lijken die natuurlijke geschenken net diamantjes. Voel je je al rijker?
mijn eigen Het allerbelangrijkste is toch dat ik in el heb dat ik Chirogroep en de leidingsploeg het gevo nog nergens mezelf kan zijn en dat ben ik tot nu toe ‘thuis’ hebben. tegengekomen. Chiro is familie, is een Als een leider die afzwaait op bivak het kampvuur aansteekt, dat doet mij iets.
Ik vergeet de zonsondergang in Brakel nooit meer, de mooiste die ik ooit gezien heb.
Wij zijn een kleine Chirogroep, waardoor er veel contact is tussen de kleinsten en de groten. Op bivak vind ik het altijd mooi hoe de kleinsten en de groten samen spelen. oeien en pret Het is toch speciaal dat we samen opgr ber tot leiding lclub beleven doorheen de jaren, van spee en verder. Na een fietstocht naar Durbuy aankome n en met veel honger de berg weer afrijden. In het dorp je eten op de markt en achteraf moedig opnieuw de berg op! Zalig!
Mijn topper was als topper: een vijfdaagse overlevingstocht in de Ardennen begon met een vlottentocht op de Lesse en een beekexploratie. Dankzij de Chiro heb ik mijn lief leren kennen. verklede leider: bers zei tegen een het niet Eén van de speelclub r bent, maar ik zal de lei ze on je t da l “Ik weet we verklappen!”
Vorig jaar hebben we met alle leden 3500 euro bijeen gespaard om twee Chileense meisjes mee op bivak te nemen! Super! Na de bezoekdag op bivak moesten de ribbels naar huis. Alle ribbels zijn toen allemaal ‘dankjewel’ komen zeggen tegen mij en mijn medeleiding. Ik was daar echt door ontroerd en mijn medeleiding en ik hebben toen toch een traantje gelaten omdat we onze ribbeltjes zo sterk zouden missen. Dat was voor mij het mooiste moment in mijn Chirocarrière.
“We vroegen aan leiding in Vlaanderen: wat is jouw mooiste Chiromoment?”
| 17 |
f]]jkdY_ Mijn eerste kampvuur was speciaal. Het is sindsdien nooit meer zo hoog geweest.
Chirosonnet
ups en downs die Als VB altijd mogen deelnemen aan alle daardoor voel ik o, Chir wekelijks te beleven vallen in de me rijk.
Weet je wat het is? Het is spelen in het gras, naar buiten zonder jas. Ik weet wat het is.
Een nachtje ‘blackbox’ spelen met een hechte, puberende ketiploeg is magistraal plezant. Het is gewoon fijn leider te zijn. Ik heb er nog geen moment spijt van dat ik mijn profcarrière liet varen voor de Chiro. Het laatste jaar aspi was echt bangelijk.
Al van de Chirotaart geproefd? Er zitten enorme porties samenzijn in, ze is er gekomen door samenwerken, hier en daar proef je inzet, motivatie en veel fun. Maar het heerlijkste is misschien wel die lekkere afsmaker: vriendschap voor het leven! Josien, Kim, im, Ula, Laurien, An, Elien en Anke van Chiro Hulshout
| 18 |
Weet je wat het is? Het is springen in een regenplas, niet meer denken aan de klas. Ik weet wat het is. Het is vrijheid en op bivak gaan, luisteren met een lach en een traan. Het is vriendschap, liefde, geborgenheid. Leven met een kleinigheid, altijd hevig in de weer, Chiro is het, zonder meer. Joke Vandenbergh, leidster Chiro Onze-Lieve-Vrouw uit Tongeren
) \\] og c )' \] ogdc DE PANNENKOEKENVERMENIGVULDIGIN
G
We hadden zoals elk jaar ons Chr istus Koningfeest. ’t Is niet gem akkelijk om onze leden te motive om al in de voormiddag naar de ren Chiro te komen, zéker niet als we naar de kerk gaan. Daar heb het op de leidingskring al dikwijl ben we s over gehad. ’t Is geen popula ire activiteit, dat weten we, ma vinden dat het wel zinvol kan ar we zijn. Sinds twee jaar steken we zelf met de pastoor de mis in elka proberen we die zo wat meer ar en af te stemmen op de leefwereld van onze leden. Onze pastoor echt voor open. staat daar Na de mis kwamen we tot de vas tstelling dat er een fout stond op de brief naar de ouders: we voorzien dat de dag om 13 uur hadden afgelopen was, maar op de brie f stond blijkbaar 15 uur. Een tikf dus, maar ineens moesten we outje dus nog twee uur aan onze voo rmiddag breien. We staken met de leiding snel even de koppen bij elkaar en bes loten dan toch maar om eerst Hoewel: niemand was erop voo te eten. rzien natuurlijk, want de Chiro zou maar een halve dag duren. Leiding Kurt en Ellen, afwezig op de laatste vergadering, war en ervan uitgegaan dat het opn vorig jaar een hele dag Christu ieuw zoals s Koning was. Zij hadden dus wel hun boterhammen bij. Ook leden waren er toch enkelen die bij de hun lunchpakket hadden gem aakt, omdat die “tot 15 uur” nie duidelijk maakte of er nu werd t echt gegeten in de Chiro of niet. Dieter, onze ketileider, zei ons dat er nog “kweet-niet-hoeveel gerief van de pannenkoekendag was. Met z’n vieren vlogen we ” over dus snel de keuken in en begonn en we voor onze 30 leden aan pannenkoekenfestijn. Al goed een dat onze Chirogroep dan toch niet zóveel leden telt! De aspi’s hadden van hun cho comelkverkoop ook nog veel fles sen over – ze waren wat overmo geweest in hun aankoop – en edig wilden ons graag hun oversch ot doorverkopen “voor een prij sje”. Je staat ervan versteld wat er in zo’n ‘noodsituatie’ nog allemaal uit de kast kan komen. Missch je me pathetisch of een seut, ma ien vind ar ik fietste ‘s avonds met een bre de smile naar huis. Dat vond ik eens Chiro: meer dan alleen spe nu len! Een groepsleidster
GETUIGENIS '
d
| 19 |
f]]jkdY_ Zelfhulpgroep
Het was de eerste week van het jaar dat ik bij de kwiks in leiding stond. De vierde keer al had ik die groep in mijn e Chirocarrière en dus beschouwde ik ze een beetj Sara . groep die in ook zat Sara . en’ als ‘mijn mann is een meisje dat redelijk mollig is en regelmatig gepest wordt op school. We gingen die dag werken aan een boomhut en ik nam een deel van de groep mee naar het bos n om hout te sprokkelen. We waren zware takke hout veel m enor kon Sara en n mele aan het verza en meeslepen naar het terrein. Toen we terugkwam Sara we dat geluk een “Al luid: ik van het bos, riep in onze groep hebben!” is Waarop Katrien, één van mijn mannen, zei: “Dat als tten panla zulke aal allem niet en waar. Het moet kuniets aal allem we dat maar je zie Shana zijn, zo nen bijdragen aan de groep.” Ik was verbaasd om te zoveel waarheid uit de mond van een 10-jarige horen. Sara straalde van geluk en voelde haar zelfvertrou wen groeien. Toen ik die dag thuis kwam van de Chiro was ik enorm trots op ‘mijn leden’. Sofie Uytterhoeven
GETUIGENIS | 20 |
[foto: jan van bostraeten]
MIJN LEDEN
- Hallo iedereen, mijn naam is Jan. - Hallo Jan , blij dat je erbij bent. Jan, vertel eens. Hoe ben je ermee begonnen? - Ja, euh... Zoals in de meeste gevallen, denk ik, is het eigenlijk begonnen door mijn vrienden. Die hebben mij ertoe aangezet. Weet je, ik had daarvoor niet echt een leven... Ik... ja , hoe moet ik het zeggen? - Jan, neem gerust je tijd. Wij zijn hier om elkaar de tijd te geven om de juiste woorden te zoeken. - Ja, oké. Ik werd er gewoon in meegezogen. Het was nog altijd beter dan niks doen en mij thuis vervelen. In het begin was ik wel een beetje bang van de nieuwe situatie, maar omdat mijn vrienden het allemaal deden, ben ik het blijven doen. En op een gegeven moment ben ik eraan verslaafd geraakt. - Wanneer was dat, Jan? - Goh, nu vraag je me wat... Het moment dat ik dóórhad dat ik verslaafd was, was toen ik het eens een volle maand moest missen. Dat was in de grote vakantie. Ik was mij bijna letterlijk aan het doodvervelen. Als het nog veel langer had geduurd vóór ik weer die kick kreeg, dan was ik – nu, ja... – niet veel meer waard als mens, denk ik. - Jan, je bekentenis is moedig. We doen er volgende week opnieuw iets mee. Volgende week zien we elkaar terug. Zelfde uur, zelfde plaats. Ik wens jullie allemaal veel sterkte toe in de verslaving die Chiro heet, want ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat het weer een bangelijke Chironamiddag zal worden.