Μελέτες μαθητών/τριων του Περιφερειακού Γυμνασίου Κοκκινοτριμιθιάς Σχολική χρονιά 2020-2021
Τα δάση της Κύπρου και τα οφέλη τους
Η ιστορία των δασών της Κύπρου Η Κύπρος στην αρχαιότητα αναφερόταν ως η Δασοεσσα Νησος. Η ξυλεία των πλούσιων δασών της χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή πλοίων και την παραγωγή ενέργειας για παραγωγή χαλκού. Τα δάση υπέστησαν ληστρική εκμετάλλευση και υπερβόσκηση κατά την Τουρκοκρατία Το 1879, ένα χρόνο μετά την έλευση των Βρετανών στην Κύπρο, ιδρύεται το Τμήμα Δασών και τα δάση για πρώτη φορά μπαίνουν κάτω από αειφορική διαχείριση. Σχεδόν αμέσως θεσπίζεται αναθεωρημένη Νομοθεσία και το 1881 αρχίζει η οριοθέτηση των δασών. Το 1940 γίνεται καθολική κήρυξη των κρατικών δασών σε ολόκληρη την Κύπρο. Τα κοπάδια βγαίνουν από τα δάση περί τα τέλη της 10ετίας του 1930 και η βόσκηση ρυθμίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη 10ετία του 1940. Υπήρξε υπερεκμετάλλευση ξυλείας μόνο κατά τους πολέμους. Το 1967 ψηφίζεται σύγχρονη δασική νομοθεσία και επιστρέφονται από τους Επάρχους στο Τμήμα Δασών τα λεγόμενα «χαμηλά δάση»
Γενικα χαρακτηριστικα των κυπριακων δασων Ξηροφυτικός χαρακτήρας – τα περισσότερα είδη με μορφολογικά/ανατομικά χαρακτηριστικά που δίνουν αντοχή στην ξηρασία (μικροφυλλία, ρετσίνι, τρίχωμα, κηρώδες επίχρισμα κτλ.). Μικρός αριθμός δέντρων στο εκτάριο – αλλά πλούσια βιοποικιλότητα, η μεγαλύτερη σε θαμνώνες και φρυγανότοπους.
Τα περισσότερα είδη δέντρων είναι κωνοφόρα. Φυλλοβόλα πλατύφυλλα δέντρα πολύ λίγα και κυρίως στα ποτάμια (λόγω της ξηρασίας) Συχνά πολύ αραιά (μικρή συγκόμωση και εδαφοκάλυψη)
Οι κυριοι τυποι δασικης βλαστησης στην κυπρο Δάση Τραχείας Πεύκης
Δάση Μαύρης πεύκης Δάση Κέδρου Δάση Κυπαρισσιού Δάση Αρκεύθου – Αοράτου Δάση ενδημικής Λατζιάς Παραποτάμια δάση
Απειλες για το Κυπριακό δάσος Κλιματική αλλαγή
Πυρκαγιές Αλλαγή χρήσης γης (ανάπτυξη) – κυρίως για ιδιωτικά δάση
Υπερβόσκηση σε κάποιες περιοχές Άλλοι – λαθροϋλοτομία (το παράνομο κόψιμο ξύλων), ασθένειες κ.ά.
Τα οφέλη των Δασών (1) Τα οφέλη από τα δάση είναι τεράστια. Τα δέντρα παράγουν οξυγόνο και μειώνουν το διοξίδειο του άνθρακα. Όσο πιο μεγάλο είναι το δάσος τόσο μειώνονται οι πιθανότητες για πλημμύρες γιατί τα δεντρα αποροφούν το νερό με αποτέλεσμα να μη διαβρώνεται το έδαφος. Οι ρίζες των δέντρων βοηθάνε το έδαφος να είναι σταθερό. Ο άνθρωπος παίρνει από το δάσος ξυλεία, χαρτί, φάρμακα και ακόμα του προσφέρει αγνά φρούτα, καρπούς και βότανα.
Τα οφέλη των Δασών (2) Υπάρχουν και άλλα που μπορεί να προσφέρει το δάσος, πέρα από ομορφιά. Μια βόλτα στο δάσος είναι πολύ αναζωογονητική. Ο άνθρωπος όταν βρίσκεται στο δάσος είναι χαρούμενος. Ακόμα, τα δάση συγκρατούν τους δυνατούς ανέμους και έτσι δεν μπορούν να υπάρξουν καταστροφές από αυτούς. Με τα δάση έχουμε πιο καθαρό περιβάλλον. Είναι το σπίτι τών ζώων. Το περιβάλλον διατηρείται καθαρό και μειώνονται οι ρύποι.
Τέλος παρουσίασης Το δάσος είναι ζώη και πρέπει να το προστατεύουμε. Με τις πολλές πυρκαγιές που συμβαίνουν κάθε χρόνο και την ανθρώπινη εκμετάλευση τα δάση όλου του κόσμου συρρικνώνονται.
Πηγές: http://kykpee.org/wp-content/uploads/2015/12/%CE%A4%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B7 %CF%82-%CE%A0%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%A3%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%94%CE%B 1%CF%83%CF%8E%CE%BD-%CE%A4%CE%BC%CE%AE%CE%BC%CE%B1-%CE%94%CE%B1%CF%83%CF%8E%CE%BD.pdf
https://epsyme.gr/poia-ta-ofeli-apo-tin-uparksi-ton-dason/
Αντρέας Γεωργίου Γ2 2020-21 Γυμνάσιο Κοκκινοτριμιθιάς
ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΡΟΦΗΣ ΠΟΥ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΤΑ ΔΑΣΗ
ΑΓΡΙΑ ΧΟΡΤΑ Για ακούστε μερικά: ραδίκια, ζωχοί, άγρια μάραθα, ρόκες, γλιστρίδες, τσουκνίδες, αγριόπρασα, αγριοσέλινο, βολβοί, βλίτα, βρούβες, κάπαρη, μυρώνια, καυκαλήθρες, αλλά και πιο gourmet όπως άγρια σπαράγγια και αγκινάρες. Οι τσουκνίδες που μαζεύουμε σαν άγρια χόρτα δεν πρέπει να έχουν βγάλει λουλούδι καθώς περιέχουν ουσία που βλάπτουν στα νεφρά.
ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ Αυτό κι αν είναι εκλεκτό έδεσμα! Οι φθινοπωρινές και οι ανοιξιάτικες βροχές γεμίζουν τα βουνά με μανιτάρια και οι φανατικοί του είδους περιμένουν με το καλαθάκι στο χέρι να συλλέξουν τον πολύτιμο αυτό μεζέ. Ωστόσο, θα πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί διότι πολλά είδη είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα για κατανάλωση.
ΦΡΟΥΤΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ Πιθανώς να μην ξέρετε ότι τα βατόμουρα, τα σμέουρα, τα μύρτιλλα και όλα αυτά τα μικροσκοπικά φρούτα που πωλούνται στα μικροσκοπικά κεσεδάκια σαν κόσμημα, υπάρχουν σε άγρια κατάσταση στο δάσος.
ΞΗΡΟΙ ΚΑΡΠΟΙ Τα δασικά δέντρα που πολλές φορές χρησιμοποιούνται στις πόλεις και σαν καλλωπιστικά παράγουν καρπούς που είναι θρεπτικότατοι! Καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, φουντούκια δεν φυτρώνουν μέσα σε πλαστικά δοχεία, αλλά κρέμονται από τα δέντρα στην κατάλληλη εποχή.
ΕΛΙΕΣ Τα δέντρα αυτά παράγουν τον πλούσιο καρπό τους, τις ελιές. Από αυτές παίρνουμε το ελαιόλαδο.
ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΑ Οι παππούδες μας, παλιά, μάζευαν σαλιγκάρια, τα καθαρίζανε αφήνοντάς τα στο αλεύρι ή σε μακαρόνια για μερικές μέρες και μετά τα μαγείρευαν με κρεμμυδάκια και ντομάτα. Αν είστε από τους fan του εδέσματος, θα ξέρετε ότι ο μεζές αυτός είναι εκπληκτικός. Τα σαλιγκάρια καλύτερα να μην τα μαζεύετε τον χειμώνα που δεν περπατάνε και προετοιμάζονται να πολλαπλασιαστούν.
Αυτά είναι μερικά από τα είδη τροφής που παρέχουν τα δάση Χαϊράλα Χαραλαμπία Β5
Ευχαριστώ για την προσοχή σας
Τα είδη τροφών που παρέχουν τα δάση Δάφνη Διονυσίου B5
Το Δάσος και ο άνθρωπος ▪ Ο άνθρωπος συνδέθηκε με το δάσος από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης του πάνω στη γη. ▪ Το δάσος του εξασφάλισε τροφή, στέγη, προστασία, ψυχαγωγία και εργασία. ▪ Του πρόσφερε την απαραίτητη ξυλεία, τα καυσόξυλα και άλλα δασικά προϊόντα για τη διαβίωσή του και την πρόοδο του. ▪ Έτσι το δάσος ταυτίζεται με την ίδια τη ζωή και την ιστορία του ανθρώπου πάνω στη γη.
Τι μας παρέχει το δάσος; •
Άγρια Χόρτα: τσουκνίδα, σπανάκι, ρόκα Τα χόρτα όπως και οι ιδιότητες τους προσφέρουν στον
άνθρωπο. Είναι σημαντικό βέβαια να σημειωθεί ότι τα άγρια χόρτα διατηρούν αναλλοίωτα τα περισσότερα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά τους ακόμη και όταν τα μαγειρεύουμε! •
Φρούτα: μήλα, πορτοκάλια, μανταρίνια Η συχνή κατανάλωση φρούτων δεν κάνει καλό μόνο στη
•
Ξηροί Καρποί: καρύδια, αμύγδαλα, φουντούκια
Oι ξηροί καρποί παρέχουν καλά λιπαρά, πρωτεΐνες, βιταμίνες και φυτικές ίνες. Mια διατροφή πλούσια σε ξηρούς καρπούς μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη παραγόντων κινδύνου υγείας, όπως η φλεγμονή, για ορισμένες χρόνιες παθήσεις.
• Φρούτα του Δάσους: βατόμουρα, σμέουρα, μύρτιλλα Έχουν αντιοξειδωτικές και αντιγηρανιτκές ιδιότητες.
σωματική, αλλά και στην ψυχική υγεία. Όσα περισσότερα
Περιέχουν υψηλά επίπεδα ανθοκυανινών, και άλλων φλαβονοειδών,
φρούτα τρώει κανείς μέσα στη μέρα, τόσο πιο καλά νιώθει
τα οποία καταπολεμούν το στρες αλλά και την φθορά που
ψυχολογικά και νοητικά.
προκαλείται στα κύτταρα του οργανισμού, από τις ελεύθερες ρίζες.
Ευχαριστώ για την προσοχή
Τα είδη τροφής που παρέχουν τα δάση
Η ιστορία του καφέ ξεκίνησε στην Αιθιοπία, όπου η καφέα η αραβικήμεγάλωνε ως θάμνος. Αρχικά ο καρπός χρησιμοποιείτο αυτούσιος από τους τοπικούς πληθυσμούς, που είτε τον μασούσαν είτε τον άλεθαν σε μικρούς σβόλους. Η παλαιότερη αξιόπιστη αναφορά στην κατανάλωση καφέ ή στην γνώση καφεόδεντρων εμφανίζεται στα μέσα του 15ου αιώνα, στα μοναστήρια των Σούφι της Υεμένης.
Με τον όρο σοκολάτα περιγράφεται μία σειρά από προϊόντα που έχουν ως βασικό συστατικό το κακάο, που προέρχεται από το κακαόδεντρο. Είναι ένα από τα βασικά συστατικά στη ζαχαροπλαστική, σε γλυκά, παγωτά, μπισκότα και άλλα που περιέχουν ζάχαρη. Σοκολάτα επίσης ονομάζεται και ζεστό ρόφημα με βάση τη σοκολάτα. Αυτός που έφερε το κακάο στην Ευρώπη ήταν ο Hernando Cortez Οι Αζτέκοι χρησιμοποιούσαν τους καρπούς του κακάο - αφού πρώτα τους έτριβαν μεταξύ τους και τους έκαναν σκόνη - για την παρασκευή ενός ροφήματος που το ονόμαζαν "Choclatl". Το ρόφημα αυτό, στο οποίο πρόσθεταν και άλλα μπαχαρικά, το έπιναν ζεστό και θεωρούσαν ότι ήταν χωνευτικό, δυναμωτικό και το καλύτερο φάρμακο της εποχής εκείνης, που μπορούσε να γιατρέψει κάθε αρρώστια. Για πρώτη φορά σοκολάτα σε στερεά μορφή παρασκεύασε το παραδοσιακό μαγαζί του Λονδίνου "Ο Μύλος του Καφέ", που το 1674 παρουσίασε σοκολατένια ραβδάκια "αλά ισπανικά" και ένα γλύκισμα σοκολάτας σε συμπαγή μορφή.
Η μπανάνα είναι τροπικό φρούτο, καρπός της μπανανιάς. Περιέχει βιταμίνες A, B, C, Ε . Καταναλώνεται συνήθως ωμή, αν και μπορεί να φαγωθεί τηγανητή, ψητή και αποξηραμένη, σε στρογγυλές επίπεδες φέτες. Για τη διατήρησή της μπορεί μετά την ξήρανση να τριφτεί σε αλεύρι. Είναι φυτό γηγενές της τροπικής ζώνης και πιθανώς εξημερώθηκε για πρώτη φορά στην Παπούα Νέα Γουινέα.Σήμερα καλλιεργείται κυρίως στην τροπική ζώνη[3]. Ορισμένες πρόσφατες ανακαλύψεις φυτολίθων μπανάνας στο Καμερούν που χρονολογούνται στην πρώτη χιλιετία π.Χ. πυροδότησαν μια διεθνή συζήτηση για την αρχαιότητα καλλιέργειας της μπανάνας στην Αφρική. Υφίσταται γλωσσολογική μαρτυρία ότι οι μπανάνες ήταν ήδη γνωστές στη Μαδαγασκάρη περίπου εκείνη την εποχή[5]. Η πιο πρώιμη μαρτυρία καλλιέργειας μπανάνας πριν από αυτές τις πρόσφατες ανακαλύψεις θεωρείτο ο ύστερος 6ος αιώνας. Τούτη η μαρτυρία υπονοεί ότι οι μπανάνες καλλιεργούνταν στην Αφρική πριν φθάσουν Πολυνήσιοι έποικοι στη Μαδαγασκάρη και υποδεικνύει επίσης επίσης επαφή και εμπόριο μεταξύ Πολυνήσιων και Αφρικανών τουλάχιστον 3.000 χρόνια πριν. Άλλες ποικιλίες μπανάνας εισήχθησαν στην ανατολική ακτή της Αφρικής από Μουσουλμάνους Άραβες.
Το Μάνγκο ή φρούτο της καρδιάς ή καρδόγια είναι ο καρπός του αειθαλούς καρποφόρου δέντρου με την πυκνή κόμη του γένους Μανγκοφόρος (Mangifera). Τα φύλλα του είναι βαθυπράσινα και δερματώδη ενώ τα άνθη μικρά, αρωματικά και κιτρινωπά. Το μάνγκο είναι ένα χυμώδες πυρηνόκαρπο φρούτο και παράγεται από πολυάριθμα τροπικά καρποφόρα δέντρα, τα οποία καλλιεργούνται κυρίως για τα βρώσιμα φρούτα τους. Οι καρποί τους είναι χυμώδεις, σφαιρικοί ή ωοειδείς και μπορεί να ζυγίζουν έως και τα 500 γρ. Σε ορισμένα δέντρα υπάρχει η τάση να καρποφορούν χρόνο παρά χρόνο, με ασυνήθιστα καλή παραγωγή. Το κάθε δέντρο δύναται να παραγάγει ανά σοδειά έως και 1000 καρπούς μάνγκο.
Η παπάγια papaya, από τη γλώσσα Καρίμπ μέσω της ισπανικής, είναι ο καρπός του φυτού Carica papaya, του γένους Καρική (Carica). Αποτελεί ιθαγενές φυτό των τροπικών χωρών της Αμερικής. Καλλιεργούνταν στο Μεξικό πολλούς αιώνες πριν την έλευση των κλασικών μεσοαμερικανικών πολιτισμών. Μερικές φορές καλείται και "δεντροπέπονο" ή "pawpaw," ωστόσο το νοτιοαμερικάνικο pawpaw αποτελεί ένα διαφορετικό είδος, του γένους Asimina. Πρόκειται για φυτό που μοιάζει με δένδρο. Ο βλαστός του φτάνει σε ύψος τα 5-10 μ. και τα φύλλα του περιορίζονται στην κορυφή του κορμού και είναι διατεταγμένα σε σπείρες. Τα φύλλα είναι μεγάλα και η διάμετρός τους κυμαίνεται από 50-70 εκατοστά. Ο καρπός είναι ώριμος όταν μαλακώσει (όπως το ώριμο αβοκάντο ή και πιο μαλακός) και η φλούδα του έχει χρώμα ώχρας προς πορτοκαλί. Η γεύση του φρούτου προσιδιάζει σε εκείνη του ροδάκινου και του ανανά. Κύριος εχθρός του είναι ένα είδος μύγας, με την ονομασία "Papaya Fruit Fly". To έντομο αυτό μοιάζει με σφήκα και γεννά τα αυγά του στο νεαρό φυτό.
Το macadamia είναι ένα γένος τεσσάρων ειδών δένδρων που ανήκουν στην Αυστραλία και αποτελεί μέρος της φυτικής οικογένειας Proteaceae.Είναι εγγενείς στη βορειοανατολική Νέα Νότια Ουαλία και στο κεντρικό και νοτιοανατολικό Κουίνσλαντ. Τρία είδη του γένους είναι εμπορικά σημαντικά για τον καρπό τους, το καρύδι macadamia / ˌmækəˈdeɪmiə / (ή απλά macadamia). Η παγκόσμια παραγωγή το 2015 ήταν 160.000 τόνοι (180.000 κοντοί τόνοι). Άλλα ονόματα περιλαμβάνουν το παξιμάδι Queensland, το παξιμάδι, το καρύδι maroochi, το καρύδι bauple και το παξιμάδι της Χαβάης. Στις αυστραλιανές αυτόχθονες γλώσσες, ο καρπός είναι γνωστός με ονόματα όπως bauple, gyndl, jindilli, και boombera. Ήταν μια σημαντική πηγή τροφής για τους αυτόχθονες που ήταν οι αρχικοί κάτοικοι της περιοχής. Φρέσκο παξιμάδι macadamia με φλοιό ή περικάρπιο κομμένο στα μισά. Καρύδι Macadamia στο κέλυφος του και καρύδι ψητό. Παξιμάδι Macadamia με πριονωτό κέλυφος και ειδικό κλειδί που χρησιμοποιείται για να ανοίξει το παξιμάδι Το καρύδι παρήχθη για πρώτη φορά στο εμπόριο σε μεγάλη κλίμακα στη Χαβάη, όπου οι σπόροι της Αυστραλίας εισήχθησαν τη δεκαετία του 1880, και για κάποιο διάστημα ήταν ο μεγαλύτερος παραγωγός στον κόσμο. Η Νότια Αφρική είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός macadamia στον κόσμο από το 2010.
Το αβοκάντο είναι αειθαλές, ιθαγενές δέντρο γνωστό και με την ονομασία βουτυρόδεντρο. Ανήκει στο γένος Περσέα οικογένεια Δαφνοειδή και ανακαλύφτηκε στις τροπικές περιοχές του Μεξικού και της Κεντρικής Αμερικής, όπου από τα αρχαία χρόνια το καλλιεργούσαν οι ιθαγενείς αφού ο καρπός του ήταν συστατικό της διατροφής τους. Στην συνέχεια διαδόθηκε και σε άλλες περιοχές στις Η.Π.Α., Βενεζουέλα, Κολομβία, Χιλή, Κούβα και έφτασε στο Ισραήλ και την Αυστραλία. Στην Ευρώπη έφθασε μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο όταν άρχισε η καλλιέργεια του στην Ισπανία και Πορτογαλία ενώ στην Ελλάδα έφθασε στη δεκαετία του 1960.
Πρωτοεμφανίστηκε και καλλιεργήθηκε στα νησιά του Νότιου Ειρηνικού και από πολλούς θεωρείται ότι πατρίδα του είναι η νήσος Νέα Γουινέα. Το φυτό αναπτύσσεται κατά συστάδες και παράγει έναν αριθμό καλαμιών που το ύψος τους είναι από 2 έως 7 μέτρα. Κάθε καλάμι χωρίζεται από πολλά «γόνατα» και σε κάθε γόνατο υπάρχει και ένας οφθαλμός. Όταν το ζαχαροκάλαμο ωριμάσει τότε από τη κορυφή του αναπτύσσεται ένας λεπτός βλαστός που φέρει πολλά μικρά άνθη. Τα μακριά φύλλα του σε σχήμα σπαθιού είναι όμοια με αυτά του καλαμποκιού. Το χρώμα του βλαστού είναι λευκό προς κίτρινο ή βαθυπράσινο, αλλά μπορεί να είναι ακόμα και κόκκινο ή μοβ. Το καλάμι είναι το σημαντικότερο τμήμα του φυτού αφού εκεί αποθηκεύεται η ζάχαρη στο στάδιο της ωρίμανσης. Επίσης είναι σκληρό και έτσι έχει ανθεκτικότητα στις διάφορες ασθένειες.
Eυχαριστώ για την προσοχή σας.
Είδη τροφών που παρέχουν τα τροπικά δάση Καφές, σοκολάτα, μπανάνα, μάνγκο, παπάγια, μακαντάμια, αβοκ άντο, και ζαχαροκάλαμο όλα προήλθαν αρχικά από τροπικά δάση και εξακολουθούν να είναι ως επί το πλείστον να καλλιεργούνται σε φυτείες σε περιοχές που προηγουμένως ήταν πρωτογενή δάση. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και 1990, 40 εκατομμύρια τόνοι μπανάνας καταναλώθηκαν παγκοσμίως κάθε χρόνο, μαζί με 13 εκατομμύρια τόνους μάνγκο.Οι εξαγωγές του καφέ της Κεντρικής Αμερικής ήταν αξίας 3 δισ. ευρώ το 1970. Μεγάλο μέρος της γενετικής ποικιλότητας που χρησιμοποιείται για να διαφύγει η ζημιά που προκλήθηκε από νέες ασθένειες ακόμη προέρχονται από ανθεκτικά αποθέματα. Τροπικά δάση έχουν προμηθεύσει 250 καλλιεργημένα είδη φρούτων, σε σύγκριση με τα εύκρατα δάση που έχουν προμηθεύσει μόνο 20. Τα δάση στη Νέα Γουινέα και μόνο περιέχουν 251 είδη δέντρων με εδώδιμους καρπούς, εκ των οποίων μόνο 43 είχαν καθιερωθεί ως καλλιεργήσιμα από το 1985.
Φρόσω Αντωνίου Β5 11/1/2021
Το μπάνιο στο δάσος και τα απίστευτα οφέλη του στην υγεία μας Δέσποινα Κωνσταντίνου Β’3
• Το μπάνιο στο δάσος έχει πάρα πολλά οφέλη στην υγεία του ανθρώπου • Με τον όρο μπάνιο στο δάσος δεν εννοούμε ένα κανονικό μπάνιο με νερό και σαπούνι αλλά το λούσιμο με τις τόσες απίστευτες μυρωδιές και εικόνες που σου προσφέρει μια βόλτα στο δάσος αλλά και να χαλαρώσετε με τα χρώματα και την τόση πρασινάδα. • Ο όρος μπάνιο στο δάσος επινοήθηκε και προήλθε από την Ιαπωνία και περιγράφει την βόλτα στο δάσος που θα μας χαλαρώσει και θα μειώσει σημαντικά τα επίπεδα του στρες.
Η βόλτα αυτή θα ενεργοποιήσει όλες τις αισθήσεις….. • Ακοής: από το θρόισμα των φύλλων και το κελάηδισμα των πουλιών • Όσφρησης: μυρίζοντας τα αρωματικά λουλούδια και φυτά • Όρασης: παρατηρώντας την ομορφιά της φύσης αλλά και το άπλετο φως που υπάρχει • Αφής: νιώθοντας τον αναζωογονητικό αέρα και την αλλαγή θερμοκρασίας στο σώμα μας
Έρευνες έχουν δείξει ότι το μπάνιο στο δάσος….
• Μειώνει τα επίπεδα κορτιζόλης (βασική ορμόνη του στρες) • Μειώνονται οι καρδιακή παλμοί και η αρτηριακή πίεση • Αυξάνει τον ρυθμό λειτουργείας παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος • Θετική επίδραση στην καύση λίπους
Ευχαριστώ για την προσοχή σας!!
Το μπάνιο στο δάσος και τα απίστευτα οφέλη στην υγειά μας
Όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντικό για την υγεία είναι να βρισκόμαστε στην εξοχή καθώς νιώθουμε τον καθαρό αέρα, ασκούμαστε, απορροφάμε βιταμίνη D και βοηθάμε θετικά την ψυχική και σωματική μας υγεία. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το μπάνιο στο δάσος έχει παρόμοια αποτελέσματα και μοναδικά οφέλη. Το μπάνιο στο δάσος, γνωστό και ως «θεραπεία στο δάσος Shinrinyoku», είναι η προσωπική καταβύθιση του εαυτού μας στη φύση που λειτουργεί ως θεραπευτικό και προληπτικό μέτρο. Ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980 στην Ιαπωνία Ο Ιάπωνας γιατρός και ερευνητής Qing Li άρχισε να ερευνά τα οφέλη του δάσους ως φοιτητής στο Τόκιο. Διαπίστωσε ότι ο χρόνος που περνούσε στη φύση βοήθησε την υγεία του και τη διάθεσή του και αναρωτήθηκε γιατί. Έγραψε ένα βιβλίο που ονομάστηκε «Μπάνιο στο Δάσος»: Πώς το δάσος μπορεί να σας βοηθήσει να βρείτε την υγεία και την ευτυχία. Η ουσία είναι ότι εάν κάποιος περνάει χρόνο στη φύση, χαλαρά και όμορφα, θα βιώσει οφέλη αποκατάστασης και αναζωογόνησης ως μέρος ενός προγράμματος φυσικής προληπτικής φροντίδας.
Tο μπάνιο στο δάσος μειώνει τις επαναλαμβανόμενες, αρνητικές σκέψεις, οι οποίες είναι παράγοντες κινδύνου για ψυχικές ασθένειες όπως η κατάθλιψη. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι: σήμερα το 50% των ανθρώπων ζουν σε αστικές περιοχές. Εκτιμάται ότι το 2050 ποσοστό αυτό θα ανέλθει στο 70%. Η αστικοποίηση συνδέεται με υψηλά επίπεδα ψυχικών ασθενειών, έτσι η πρόσβαση στη φύση είναι ζωτικής σημασίας για την ψυχική υγεία στον ταχύτατα αστικοποιημένο κόσμο μας.
-Μειώνει το στρες Μια ιαπωνική μελέτη διαπίστωσε ότι “το μπάνιο στο δάσος” μειώνει τις ορμόνες του στρες, χαμηλώνει το ρυθμό των παλμών, την αρτηριακή πίεση και βελτιώνει τη λειτουργία του νευρικού συστήματος. -Βελτιώνει τη μνήμη Σε μελέτη που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ οι συμμετέχοντες στην έρευνα χωρίστηκαν σε δύο ομάδες και μετρήθηκαν πριν και μετά από: Α. έναν περίπατο στη φύση. Β. μία βόλτα σε αστική περιοχή. Όσοι περπάτησαν στη φύση βελτίωσαν τις επιδόσεις της μνήμης τους. Η ομάδα που έκανε αστική πεζοπορία δεν είχε καμία διαφορά.
-Αυξάνει τη ζωντάνια Ζωντάνια σημαίνει φυσική και διανοητική ενέργεια. Όταν νιώθεις ζωντάνια, αισθάνεσαι ενθουσιασμό και ενέργεια. Το περπάτημα σε εξωτερικούς χώρους αυξάνει τη ζωντάνια, μάλιστα σ αυτό βοηθά και η προβολή φωτογραφιών της φύσης. Οι ερευνητές υποστηρίζουν: να περνάς τουλάχιστον 20 λεπτά κάθε μέρα αλληλοεπιδρώντας με τη φύση για να αισθάνεσαι πιο δραστήρια. -Ενισχύει την ψυχική ευεξία Το μπάνιο στο δάσος μειώνει τις επαναλαμβανόμενες, αρνητικές σκέψεις, οι οποίες είναι παράγοντες κινδύνου για ψυχικές ασθένειες όπως η κατάθλιψη. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι: σήμερα το 50% των ανθρώπων ζουν σε αστικές περιοχές. Εκτιμάται ότι το 2050 ποσοστό αυτό θα ανέλθει στο 70%. Η αστικοποίηση συνδέεται με υψηλά επίπεδα ψυχικών ασθενειών, έτσι η πρόσβαση στη φύση είναι ζωτικής σημασίας για την ψυχική υγεία στον ταχύτατα αστικοποιημένο κόσμο μας.
Στέφανος Σάββα Β3΄