Style i skale wspinaczkowe We współczesnej wspinaczce sportowej styl określa sposób pokonania skalnej drogi, który decyduje o możliwości uznania dokonanego przejścia za wyczyn sportowy oraz stanowi o jego poziomie – jakości, pozwalając na przeprowadzenie stosownej klasyfikacji. Złamanie reguł stylu powoduje dyskredytację przejścia do roli wyłącznie „osobistej przygody” jego autora, co oznacza np., że nie wolno go wymieniać w wykazach indywidualnych osiągnięć sportowych. Obecnie przyjmuje się, że drogi wspinaczkowe można pokonywać w jednym z trzech następujących stylów sportowych. •
On sight (ang.), (od strzału) – styl oznaczamy skrótem – OS. Przejście drogi wspinaczkowej z dolną asekuracją, bez odpadnięć i obciążania punktów przelotowych. Wykluczona jest wcześniejsza znajomość drogi – wspinacz nigdy nie próbował się na niej wspinać, ani zjeżdżać obok na linie, ani nawet nie obserwował nikogo wspinającego się na tej drodze oraz nie korzysta z podpowiedzi. Jest to styl wspinaczki klasycznej uznawany za najbardziej wartościowy.
•
Flash (ang.) – przejście drogi z dolną asekuracją w jednym ciągu, bez odpadnięć. Uprzednia znajomość drogi jest ograniczona do obserwacji przejścia innej osoby lub, gdy ktoś udziela nam podpowiedzi podczas przejścia. Przejście w stylu flash ma niższą wartość od przejścia OS, ale zalicza się do kategorii dokonanych bez znajomości.
•
RP – red point (ang.) – przejście drogi z dolną asekuracją bez odpadnięć i obciążania przelotów. Droga może być wspinaczowi znana z poprzednich prób dokonywanych w stylu OS lub flash, a także przechodzona z asekuracją na wędkę, jak też rozpoznawana ze zjazdu. W przypadku odpadnięcia podczas prowadzenia drogi, wspinacz musi zjechać na ziemię, po czym wywleka linę ze wszystkich znajdujących się nad nim przelotów. W praktyce nie odróżnia się przejść dokonywanych na drodze uprzednio obwieszonej ekspresami od tych, kiedy to prowadzący musi je założyć własnoręcznie.
W latach 80. za sportowe uznawano jeszcze przejścia w stylach: • •
RK (rotkreis, niem.) – w tym przypadku wspinacz dokonywał przejścia identycznie jak w stylu RP z tą różnicą, że po odpadnięciu i zjeździe na ziemię, nie musiał wywlekać liny z przelotów. AF (all free, ang.) – przejście drogi mogło być dokonywane z wieloma odpadnięciami, po których wspinaczowi wolno było zawisać na linie bez opuszczania się pod ścianę.
Obecnie odebrano obydwu tym stylom jakiekolwiek znaczenie sportowe, podobnie jak przejściom dokonywanym z asekuracją górną – na wędkę.
www.primaroca.pl
1