"Çocuklarımız Çöp Kokusuyla Değil, Çiçek Kokusuyla Uyansın Diye..."
'İzmir Kültür-Sanat Atölyesi' olarak, bir süredir, İzmir'in farklı ilçelerinde yapılan forumlara etkinliklerimizle katkı sunmaya çalışıyoruz. Müzik ve şiir dinletileri, tiyatro gösterileri, film ve video gösterimi, fotoğraf sergisi... etkinliklerimizden bazıları. Ama bize göre en önemlisi, en zevklisi ve benim de çok severek gönüllüsü olduğum bir çalışma var: -Çocuk AtölyesiForumlarda yaptığımız bu etkinliklerde çocuklarımızla, tebeşirle, duvarlara, yerlere, 'umut'larımızı çiziyoruz. (Aramızda kalsın ama atölyedeki herkes tebeşirlerin sihirli olduğunu düşünüyor...) Pastel boyalarla 'hayal'lerimizin resimlerini yapıyoruz. (Şeker ağaçlarından-bombasız bir dünyaya uzanan nice hayal...) Gerçek 'Barış'ın geldiğini düşlediğimiz şarkılar öğreniyoruz. Hatta bazen şarkılarımıza katkı sunacak müzik aletleri yapıyoruz. "Bir şişenin içine biraz pirinç-bulgur-fasulye koyup" başlıyoruz sallamaya ve hep bir ağızdan bağırıyoruz: 'Hayal benim, düş benim/ Aslan benim, kuş benim...' Gerçek bir müzik aletine dönüşüyor elimizdeki şişe ve biz gerçekten kuşa dönüşüyoruz o anda. Çünkü çocuklar o kadar mutlu ve o kadar inançlılar ki... Bizi de inandırıyorlar, mutluluğa, hayallere, dostluğa... Ah çocuklar...Çocuklarımız... Sevgili Büyüklerinin, kirlettiği, savaştığı,
betonlaştırdığı bir dünyada, asıl yaşam mücadelesini veren onlar değil mi? Neden olduğunu anlayamadıkları, bir sürü sıkıntı yaşadıkları bu karmakarışık dünyada, buldukları küçücük bir toprak parçasından bile harikalar yaratabilen 'mucizevi varlıklar' değil mi onlar? Nice açlığa, yoksulluğa, çaresizliğe, göğüs geren; küçücük yaşlarında okul sıralarıyla, ağır çalışma şartlarıyla, sokakla, tacizle, şiddetle tanışan ama herşeye rağmen yüzleri gülebilen yine onlar değil mi? Ve biz... Biz yıllardır, bir türkü tutturmuş gidiyoruz. Güzel ve güneşli günler göreceğiz diyoruz, motorları maviliklere süreceğiz diyoruz, çocuklar inanın diyoruz... Diyoruz, diyoruz da, çoğu zaman kendimiz bile inanamıyoruz verdiğimiz sözlere! Ama çocuklar inanıyor. Nereden mi biliyorum? Bir sürü, çocuk arkadaşım, var çünkü...Yıllardır yan yana, iç içeyim onlarla... Çünkü anneyim, öğretmenim...