BUDUJĄC lePSZy ŚWIAT
Opieka zdrowotna, politycy i sumienie katolickie Próba narzucenia podatnikom obowiązkowego poparcia aborcji podejmowana przez niektórych ustawodawców jest pozbawiona logiki Najwyższy Rycerz Carl A. Anderson W AMeRyKAńSKIeJ POlITyCe daje się zauważyć nową, niepokojącą tendencję. Przez dziesiątki lat Amerykanie słuchali argumentów pewnych katolickich polityków, którzy twierdzili, że choć „osobiście są przeciwni” niesprawiedliwym działaniom takim jak aborcja, to jednak nie potrafią „narzucić” swego stanowiska w tej sprawie reszcie społeczeństwa. Ten argument jest nieszczery ponieważ zakłada, że sumienie katolika nie może być brane pod uwagę na forum publicznym. Obecnie ci sami ludzie, którzy twierdzili, że nie mogą narzucać innym swoich prywatnych zapatrywań, starają się to zrobić wykorzystując do tego celu prawo. Działając na rzecz włączenia aborcji do ustawy o opiece zdrowotnej wielu katolickich polityków może przesądzić o jej przegłosowaniu zmuszającej innych katolików do finansowania usuwania ciąży pieniędzmi podatników. Utrzymując, że nie mogą narzucać innym swojego sumienia, ci sami politycy nie mają zbyt dużych oporów obciążając sumienie innych katolików niemoralnym zapatrywaniem politycznym, któremu są zasadniczo przeciwni. Katoliccy politycy, którzy nie idą za głosem własnego sumienia oddalili się znacznie od tradycji politycznej największego katolickiego męża stanu w historii USA, członka zakonu Rycerzy Kolumba, Johna F. Kennedy’ego, który mówiąc o swojej roli katolickiego kandydata na prezydenta powiedział: „Jeśli by się tak zdarzyło — aczkolwiek konflikt taki wydaje mi się bardzo mało prawdopodobny — że mój urząd wymagałby ode mnie postępowania wbrew mojemu
sumieniu lub wbrew interesom narodu, wówczas złożyłbym rezygnację. Mam również nadzieję, że każdy inny pracownik rządowy idący za głosem własnego sumienia postąpiłby tak samo”. Choć niektórzy mogą uważać, że katoliccy politycy nie zawsze muszą się zgadzać ze swoimi biskupami w wielu kwestiach dotyczących polityki społecznej, należy pamiętać o jednym: wiele spraw może być przedmiotem rozważnej i otwartej dyskusji — ale nie niezbywalne prawo do życia w kontekście aborcji. Jest to kwestia fundamentalna i nie może być przedmiotem kompromisów. Kardynał Józef Ratzinger — obecnie papież Benedykt XVI — napisał w dokumencie ogłoszonym w 2004 roku, że „Nie wszystkie kwestie moralne mają tę samą wagę moralną co aborcja i eutanazja”. W dokumencie tym czytamy dalej: „Choć Kościół zachęca władze cywilne do szukania pokoju, nie wojny, i do okazywania współczucia i łaski w wymierzaniu kary przestępcom, mimo to może być dozwolone chwycenie za broń w celu odparcia napastnika lub odwołanie się do kary głównej. Nawet wśród katolików może istnieć uprawniona różnorodność opinii w kwestiach wytaczania wojny i stosowania kary śmierci, ale nie w kwestiach aborcji oraz eutanazji”. Katoliccy politycy muszą obecnie rozważyć efekty ogólnokrajowej ustawy, która zakłada współpracę katolików w kwestii aborcji. W swej słynnej encyklice Evangelium Vitae będącej pochwałą kultury życia, papież Jan Paweł II napisał: „Wprowadzenie niesprawiedli-
wych ustaw prawnych stawia często ludzi moralnie prawnych przed trudnymi problemami sumienia, dotyczącymi kwestii współpracy, a wynikającymi z obowiązku własnego prawa do odmowy uczestnictwa w działaniach moralnie złych”. Papież stwierdza dalej: „Stanowczy nakaz sumienia zabrania chrześcijanom, podobnie jak wszystkim ludziom dobrej woli, formalnego współudziału w praktykach, które zostały co prawda dopuszczone przez prawodawstwo państwowe, ale są sprzeczne z Prawem Bożym. Z moralnego punktu widzenia nigdy nie wolno formalnie współdziałać w czynieniu zła. ... Takiego współdziałania nie można nigdy usprawiedliwić ani powołując się na zasadę poszanowania wolności drugiego człowieka, ani też wykorzystując fakt, że prawo cywilne je przewiduje i nakazuje” (74). Na podwójną ironię zakrawa fakt, że prawo, które zmuszałoby miliony ludzi do działania niezgodnego z ich sumieniem poprzez płacenie podatków — wtrącając przy tym tysiące katolickich lekarzy, pielęgniarek, szpitali i instytucji charytatywnych w otchłań aborcyjnego zła — jest rozważane dokładnie w momencie kiedy większość Amerykanów w coraz większym stopniu jest przeciwna przerywaniu ciąży. Katoliccy ustawodawcy w Waszyngtonie są w stanie zapobiec tej moralnej tragedii. Nie powinni się przed tym zawahać. Vivat Jesus!
STyCZeń 2010
♦ COLUMBIA ♦ 1
UCZyĆ SIę WIARy, ŻyĆ W WIeRZe
Odrodzeni i umocnieni w wierze Sakramenty Chrztu św. i bierzmowania pozwalają uczestniczyć nam w życiu Trójcy Świętej Najwyższy Kapelan Biskup William e. lori OBChODy ŚWIęTA Chrztu Pańskiego (w tym roku wypadające 10 stycznia) przypominają nam, że Jezus ustanowił dla swego kościoła sakramenty. Na pytanie, jak zostajemy członkami Kościoła, większość z nas odpowiedziałaby słusznie, że poprzez Chrzest św. Jednak nasza odpowiedź nie byłaby kompletna, gdybyśmy pominęli dwa inne sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego. Jesteśmy „odrodzeni przez chrzest, umocnieni przez sakrament bierzmowania, a w eucharystii otrzymujemy pokarm życia wiecznego” (Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego, 251).
erwone ludu wybranego są jakby zapowiedziami Chrztu św. Opowieść o Noem pokazuje nam, że woda potrafi być źródłem życia i śmierci. Tak jest i w sakramencie Chrztu św. gdzie grzech i śmierć zostają „zatopione”, by mogło powstać nowe życie w łasce. Przechodząc Morze Czerwone, Izrael zostaje wyzwolony z niewoli egipskiej. Przechodząc rzekę Jordan, Izrael wkracza do Ziemi Obiecanej, będącej obrazem życia wiecznego, które zostaje zapoczątkowane w nas samych (253). A wszystko to dzieje się za sprawą Chrystusa.
czająco rozumne, wypowiadają je same. Rodzicie chrzestni i cała wspólnota kościelna ponoszą częściowo odpowiedzialność za przybliżanie ludzi do wiary, pomagając im w przygotowaniach do Chrztu św. (w katechumenacie) jak i za rozwój wiary i zachowanie łaski otrzymanej na Chrzcie św. (258-259). Zazwyczaj w Kościele łacińskim szafarzami Chrztu św. są biskup, prezbiter lub diakon. W razie konieczności może ochrzcić każda osoba, pod warunkiem, że chce uczynić to, co Chrzest św. daje nam również czyni Kościół, gdy chrzci i stosuje uczestictwo w kapłaństwie Chrystusa. właściwą formę sakramentu OChRZCZeNI (260). Słowa Kompendium służą W ChRySTUSIe Zjednoczeni w Jego ofierze i wolni od tu za wzór: „Chrzest św. jest „Ochrzcić” oznacza zanurzyć w konieczny do zbawienia dla tych, wodzie. Niezależnie od tego, czy grzechu jesteśmy w stanie poświęcić Chrzest św. odbywa się poprzez którym głoszona była ewangelia i każdy aspekt naszego życia Bogu. zanurzenie w wodzie czy też, jak którzy mieli możliwość proszenia to ma miejsce najczęściej, o ten sakrament” (261). Mocą pokropienie wodą, efekt jest ten sam: Powtarzając myśl św. leona Wielkiego Chrystusa zbawieni również mogą być ten, kto jest ochrzczony zostaje zanur- możemy powiedzieć, że zmartwychw- ci, którzy nie przyjęli Chrztu św. a zony w śmierci i zmartwychwstaniu stanie Chrystusa jest zapowiedzią Chrztu. ponieśli śmierć z powodu wiary (chrzest Chrystusa. Poprzez Chrzest św. otrzymu- Po zmartwychwstaniu Chrystus posyła krwi) ci, którzy pragną otrzymać sakrajemy Ducha Świętego i teologiczne Apostołów, by nauczali i udzielali Chrztu ment lecz nie mogą lub ci, którzy pod cnoty wiary, nadziei i miłości (252). św. w imię Ojca, i Syna i Ducha Świętego, wpływem łaski szczerze szukają Boga W Boskim planie zbawienia arka Noego, począwszy od Dnia Pięćdziesiątnicy (chrzest pragnienia). Jeśli chodzi o dzieci czy też cudowne przejście przez Morze Cz- (254-255). zmarłe bez chrztu, Kościół może polecać Kto może przyjąć Chrzest św.? Krótka je miłosierdziu Bożemu (262). odpowiedź brzmi: „każdy, kto nie jest Powinniśmy być wdzięczni za dar Dwudziesty drugi z serii wykładów Najeszcze ochrzczony” (257). Dotyczy to Chrztu św., zwłaszcza gdy pomyślimy o jwyższego Kapelana ks. Biskupa Williama niemowląt, które rodzą się z grzechem jego skutkach. Chrzest św. zmazuje grzech e. lori o formowaniu wiary dotyczy zapierworodnym (75-78). Poprzez Chrzest pierworodny, ale także wszytskie grzechy gadnień 250-270 zawartych w św. zostają one wyzwolone z mocy osobiste popełnione przed chrztem. Kompendium Katechizmu Kościoła Szatana i przeniesione do Królestwa WolChrzest św. daje uczestnictwo w Boskim Katolickiego. Poprzednie wykłady można ności dzieci Bożych. Podczas Chrztu św. życiu Trójcy Świętej. Jest to „łaska uświęznaleźć na stronie internetowej niemowląt, wyznanie wiary wypowiadają cająca” ,która jednoczy nas z Chrystusem i www.kofc.org za nie ich rodzice. Kiedy dzieci są wystar- włącza w Jego Kościół. Chrzest św. daje 2 ♦ COLUMBIA ♦
STyCZeń 2010
UCZyĆ SIę WIARy, ŻyĆ W WIeRZe
nam również uczestictwo w kapłaństwie Chrystusa. Zjednoczeni w Jego ofierze i wolni od grzechu jesteśmy w stanie poświęcić każdy aspekt naszego życia Bogu. BIeRZMOWANI PRZeZ DUChA ŚWIęTeGO Drugi sakrament wtajemniczenia, udzielany tym, którzy zostali ochrzczeni, nazwany jest „bierzmowaniem, ponieważ utwierdza on Chrzest św. i umacnia łaskę chrzcielną”. W Kościołach wschodnich nazywa się chryzmacją z racji swego głównego obrzędu, którym jest namaszczenie olejem zmieszanym z balsamem, poświęconym przez biskupa w Wielki Czwartek (266). Tak jak Chrzest św., bierzmowanie
INTeNCJe MODlITeWNe OJCA ŚWIęTeGO
PHOTOGRAPH OF POPE: CNS photo/Paul Haring — ST. THOMAS AQUINAS: CNS Photo/Nancy Wiechec
Ofiarowane w jedności z Papieżem Benedyktem XVI OGÓlNA: Aby młodzież umiała posługiwać się nowoczesnymi środkami społecznego przekazu z korzyścią dla własnego rozwoju osobistego oraz lepszego przygotowania się do służby społeczeństwu. MISyJNA: Aby każdy wierzący w Chrystusa uświadomił sobie, że jedność wszystkich chrześcijan stanowi konieczny warunek skuteczniejszego głoszenia ewangelii.
można otrzymać tylko jeden raz (269). Pierwotnym szafarzem bierzmowania jest na Zachodzie biskup, aczkolwiek może on powierzyć tę funkcję prezbiterowi. Na Wschodzie prezbiterzy zazwyczaj udzielają bierzmowania zaraz po sakramencie chrztu (270). Sakrament jest głęboko zakorzeniony w Piśmie Świętym. W Starym Testamencie prorocy byli namaszczani przez Ducha Świętego. Jezus Chrystus nie tylko został poczęty mocą Ducha Świętego, ale całe swe życie i całe swe posłanie urzeczywistnia w jedności z Duchem Świętym. Apostołowie zostają napełnieni Duchem Świętym w dniu Pięćdziesiątnicy i zaczynają głosić wielkie dzieła Boże z mocą i odwagą. Apostołowie poprzez obrzęd
wkładania rąk przekazują Ducha Świętego nowo-ochrzczonym. Biskupi, będący następcami Apostołów, kontynuują ten obrządek poprzez bierzmowanie (263). W pewnym sensie bierzmowanie pozwala tym, którzy je otrzymują, na uczestnictwo w tajemnicy Pięćdziesiątnicy. Jesteśmy na zwasze naznaczeni jako wyznawcy Chrystusa i pełni członkowie Kościoła. Poprzez sakrament bierzmowania otrzymujemy dary Ducha Świętego: dar mądrości, rozumu, rady, męstwa, wiedzy, bojaźni Pańskiej i pobożności. Dzięki nim możemy z większą mocą dawać świadectwo wiary w Jezusa Chystusa (268). Dopełnieniem wtajemniczenia chrześcijańskiego jest Komunia święta. Będzie to temat moich kolejnych rozważań.♦
KATOlICy MIeSIĄCA
Św. Tomasz z Akwinu (ok. 1225-1274) Obchody liturgiczne: 28 stycznia Św. Tomasz z Akwinu, patron studentów i szkół katolickich, otrzymał w młodym wieku wykształcenie w Zakonie Benedyktynów. Mnisi widząc jego zapał do nauki i modlitwy przekonali rodziców Tomasza by wysłali go na dalsze studia do Neapolu. Tomasz wstępuje tam wbrew woli rodziców do Zakonu Braci Kaznodziejów, założonego w 1216 roku przez św. Dominika. Następnie studiuje a później wykłada w Paryżu, Kolonii, Neapolu, Orvieto i Rzymie. Wzrastając w świętości Tomasz doznaje mistycznych widzeń, które skłaniają go do następującej refleksji: „W porównaniu z tym, co zobaczyłem, wszystko co napisałem wydaje mi się niby plewy”. Wkrótce po śmierci Tomasza w marcu 1274 roku Kościół przejmuje jego dar myślenia. Główne dzieło Tomasza Summa Theologiae (Summa Teologii) staje się podręcznikiem dla studentów teologii. W 1568 roku św. Tomasz otrzymuje tytuł Doktora Kościoła. Jego dzieła honorowane są przez wszystkie Rady ekumeniczne. Potwierdza się to, co powiedział mentor Tomasza z Akwinu, św. Albert
Wielki: „Doktryna, którą głosi, odbije się kiedyś szerokim echem na całym świecie”. Papież Jan Paweł II w encyklice „Fides et Ratio” (Wiara i rozum) z 1998 roku stwierdza: „Choć Doktor Anielski podkreślał z mocą nadprzyrodzony charakter wiary, nie zapominał też o wartości, jaką jest rozumność wiary ... Z tego właśnie powodu Kościół słusznie przedstawiał zawsze św. Tomasza jako mistrza sztuki myślenia i wzór właściwego uprawiania teologii”. Jako wzór skromności, dyscypliny intelektualnej i głębi duchowej świadomości, św. Tomasz z Akwinu rzuca nam wywanie byśmy szukali prawdy pamiętając o tym, że „miłość wynika z poznania, dlatego, skoro poznawanie się skończy ... zaraz może zaistnieć miłość” (Summa Teologii II-II, 27,4).
STyCZeń 2010
♦ COLUMBIA ♦ 3
NADZIEJA PO ABORCJI 4 ♦ COLUMBIA ♦
STyCZeń 2010
Ten tekst powstał na podstawie wystąpienia Najwyższego Rycerza Andersona, wygłoszonego w trakcie 25- lecia obchodów Projektu Rachel, w dniu 18 września 2009 roku w Milwaukee. Aby uzyskać więcej informacji, odwiedź www.hopeafterabortion.com
O
d wielu dekad Rycerze Kolumba niestrudzenie pracują na rzecz budowy cywilizacji miłości. W ostatnich latach, nawiązano także bliską współpracę z tymi którzy jako pierwsi poświęcili swój czas osobom o których zazwyczaj mówi się niewiele, a więc „milczącym” ofiarom aborcji. Wspomagamy działania duszpasterstwa post-aborcyjnego (Projekt Rachel), sponsorowaliśmy także dwie konferencje dotyczące następstw aborcji wśród mężczyzn. W czasie konferencji w Papieskim Instytucie Studiów nad Małżeństwem i Rodziną im. Jana Pawła II, zajęliśmy się również skutkami aborcji które dotykają rodziców. W ostrej debacie o aborcji taka właśnie praca okazuje się niezbędna: przynosi uzdrowienie często ignorowanych, żyjących ofiar aborcji a więc na przykład rodziców usuniętego dziecka. Byłem w Rzymie, akurat tego dnia kiedy Papież Benedykt XVI odnosząc się do tej kwestii, powiedział: „W czysto ideologicznej debacie niejednokrotnie tworzy się pewien rodzaj konspiracji w ich kwestii. Niesienie pomocy i sprawienie aby pokrzywdzeni powrócili do życia, jest możliwe jedynie poprzez przyjęcie postawy miłosiernej miłości”. Niezaprzeczalnym faktem pozostaje to, że każda aborcja powoduje wiele ofiar. Oczywiście jest nią usunięte dziecko, ale są nimi także dotknięci jej skutkiem rodzice, rodzeństwo, czy służba zdrowia.
Kościół Katolicki niesie wybaczenie i współczucie dotkniętym tragedią aborcji Najwyższy Rycerz Carl. A. Anderson
WyBACZeNIe I UZDROWIeNIe Aby to lepiej zrozumieć, odnieśmy się do spostrzeżenia ks. Karola Wojtyły, prawdziwego pioniera ruchu pro-life, a następnie papieża Jana Pawła II. Doświadczenie duszpasterskie młodego księdza Wojtyły doprowadziło go do dogłębnego zrozumienia traumy w jakiej znajduje się człowiek po dokonaniu aborcji. W swej książce Miłość i Odpowiedzialność (1960) rozważał złożoną emocjonalnie reakcję kobiet „Sztuczne poronienie wyzwala prócz reakcji somatycznych różnego rodzaju ... nerwicę lękowo depresyjną z dominującym poczuciem winy a niekiedy nawet głęboką reakcją psychotyczną. Znamienne są pod tym względem wypowiedzi kobiet cierpiących na depresję ... które po kilkudziesięciu czasem latach wspominają z żalem przerwane ciąże i mają poczucie winy” (224). Oto więc ludzie którzy potrzebują uzdrowienia: kobiety — i mężczyźni — ich cierpienie z powodu aborcji utrzymuje się przez całe lata. To żadna abstrakcja, są naszymi sąsiadami, członkami naszych rodzin, parafii. Spotykamy ich na każdym kroku, w każdej grupie socjoekonomicznej, w każdej grupie etnicznej. Statystyka Guttmacher Institute, oddziału Planowania Rodzicielstwa, ujawnia, że jedna trzecia, 40 procent amerykańskich kobiet poddała się aborcji. Tak więc została w to także zaangażowana adekwatna liczba mężczyzn. Również i z tego powodu musimy ostrożnie rozważać słowa jakimi posługujemy się w debacie. Papież Jan Paweł II rozumiejąc problem traumy post aborcyjnej zajął następujące stanowisko w Evangelium Vitae. Zwracając się wprost do kobiet które przebyły aborcję, powiedział: „Nie ulegajcie jednak zniechęceniu i nie traćcie nadziei— jeśli tego jeszcze nie
STyCZeń 2010
♦ COLUMBIA ♦ 5
uczyniłyście — na pokutę: Ojciec wszelkiego miłosierdzia czeka na was, by ofiarować wam swoje przebaczenie i pokój w Sakramencie Pojednania. Temu samemu Ojcu i Jego miłosierdziu możecie też z nadzieją zawierzyć wasze dziecko. Wsparte radą i pomocą życzliwych wam i kompetentnych osób, będziecie mogły uczynić swoje bolesne świadectwo jednym z najbardziej wymownych argumentów w obronie prawa wszystkich do życia” (99). Jan Paweł II pisał także o presji jakiej często podlegają ludzie poddający się aborcji, obciążeniach które musimy zrozumieć wtedy gdy zajmujemy się doświadczonymi tragedią osobami. Jednocześnie musimy rozważyć jakim presjom są podani ci którzy rozważają a także ci którzy zamierzają w przyszłości dokonać aborcji. Papież pisał: „Łączą się z tym najróżniejsze trudności związane z codziennym życiem i ze stosunkami między ludźmi, szczególnie dotkliwie odczuwane w złożonej rzeczywistości współczesnego społeczeństwa, w którym pojedyncze osoby, małżeństwa i rodziny pozostają często same ze swoimi problemami. Nie brak sytuacji szczególnego ubóstwa, niedostatku i niepewności, w których trud codziennej egzystencji, cierpienie sięgające granic ludzkiej wytrzymałości oraz doznawana przemoc — zwłaszcza przemoc wymierzona przeciw kobietom — spraw-
6 ♦ COLUMBIA ♦
STyCZeń 2010
iają, że opowiedzenie się po stronie życia i jego obrona stają się trudne, a czasem wymagają wręcz heroizmu” (11). Byłem w katedrze Matki Bożej w los Angeles, i tam po raz pierwszy zacząłem myśleć o cierpieniu i powodach aborcji, oraz istocie roli Kościoła w procesie wybaczenia i uzdrowienia. W bocznych niszach katedry, gdzie księża słuchają spowiedzi, wisiała reprodukcja pięknego obrazu Rembrandta, przedstawiająca powrót syna marnotrawnego. Na obrazie widzimy miłość jaką ojciec otacza powracającego syna. Nie ocenia, po prostu kocha i wybacza. W tym, niezmiernie wrażliwym momencie, miłość przerasta zranienie grzechem i słabością i wtedy rozpoczyna się proces uzdrowienia. Patrzyłem na obraz i uderzyło mnie to jak inaczej możemy podejść do debaty w kwestii aborcji, jeśli w jej centrum znajdzie się duch wybaczenia i uzdrowienia. Jak nasza dyskusja o aborcji z kimś kogo wcale nie znamy, albo dyskusja publiczna, może się zmienić jeśli uświadomimy sobie, że istnieje 33 procent prawdopodobieństwa iż osoby z którymi rozmawiamy także przeszły przez doświadczenie aborcji. Jeśli przez moment pomyślimy i uświadomimy sobie, że jeden na trzech parafian mógł bezpośrednio doświadczyć aborcji, jakże inaczej będą brzmieć nasze odezwy wygłaszane przy okazji mszy świętej. I jakże zmieni się nasze rozumowanie w tej kwestii, jeśli punktem wyjścia będzie miłość i troska o tych którzy przeżyli ten dramat. Jak inna stanie się nasza dalsza praca na rzecz obrony nienarodzonych oraz ich rodziców, czyli tych z grupy największego ryzyka. Ból rodziców nie jest abstrakcyjny, a rzeczywisty. I to od nas zależy to czy tym którzy cierpią, pokażemy miłość Chrystusa i jego Kościoła.
PREVIOUS PAGE Corbis/Ralf-Finn Hestoft
Najwyższy Rycerz Carl A. Anderson w czasie kluczowego wystąpienia w trakcie 25 rocznicy obchodów Projektu Rachel. Od lewej widoczni William Thorn, członek rady Bishop Leo J. Brust nr 3702 w Milwaukee, Vicki Thorn, inicjatorka Projekt Rachel oraz Biskup Pomocniczy Milwaukee William Callahan.
CNS Photo/Paul Haring
ZNAleZIeNIe WSPÓlNeGO PODŁOŻA Przesłanie o tym, że aborcja niesie za sobą cierpienia i nie jest dobrym wyborem dla kobiet, jest coraz częściej rozumiane. Z prowadzonych badań, jasno wynika, że coś zmienia się w umysłach i sercach Amerykanów. Amerykanie nie popierają już decyzji Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych w sprawie Roe v. Wade, z roku 1973. Nie jest to już przedmiotem kontrowersji, a faktem. Wedle kilku ostatnich badań, włącznie z badaniem wykonanym na życzenie Rycerzy Kolumba (patrz www.kofc.org/polls), sprawa Roe v Wade, (w wyniku której zinterpretowano dopuszczenie do aborcji bez ograniczeń w czasie trwania całej ciąży) pozostaje w konflikcie z poglądami przeważającej większości Amerykanów. Tak więc stanowiska zmieniają się. Obserwowaliśmy to na konferencjach dotyczących mężczyzn i aborcji jakie odbyły się w San Francisco i Chicago. Nawet doniesienia z nieprzyjaznych publikacji przyjęły płaczliwy ton gdy stanęły przed problemem relacjonowania „dziedzictwa” pozostawionego rodzicom przez aborcję. Aborcję przedstawiono naszemu krajowi kłamliwie twierdząc, że jest niezbędnym prawem wyboru kobiety. Jednak zawsze wiedzieliśmy, że jest to wybór tragiczny. W aborcji nie zwycięzców, są po prostu trupy i poranieni. Uważam, że nie ma bardziej skutecznego argumentu przeciwko aborcji. Matka Teresa powiedziała, iż Chrystus przychodzi do nas w przygnębiającym obrazie ubogiego. Powiedziała także, że musi to być straszliwe ubóstwo skoro po to żeby ludzie mogli żyć tak jak chcą, do śmierci zmuszone jest dziecko. Sumując, wierzę, iż najuboższymi z ubogich są właśnie ci których bieda polega na utracie dziecka. Powinniśmy więc patrzeć na nich jak na twarz Chrystusa pojawiającego się w naszym życiu i pomagać im dobrym słowem, słuchaniem i przynoszącą uzdrowienie troską. Tylko miłość może pokonać tragedię aborcji i ta miłość musi narodzić się w każdym z nas. Oczywiście taka miłość musi objąć nie tylko tych którzy ponoszą skutki aborcji ale i tych którzy ją rozważają. Jeden konkretny sposób w jaki Rycerze Kolumba pomogli kobietom uniknąć tragicznego błędu wiąże się na przykład z programem „Inicjatywa Ultrasonografu”. Wiemy, że życie wybierze ogromna większość kobiet które zobaczą swe dziecko podczas badania ultrasonograficznego. Tak więc pomagając centrom badania ciąży w uzyskaniu ultrasonografu, pomagamy kobietom rozpoznać w nienarodzonym dziecku istotę ludzką. Pomagamy w przyjściu ich dzieci na świat. Pracując na rzecz ochrony prawnej dziecka nienarodzonego, nie możemy ustawać w pomocy żyjącym pośród nas osobom zranionym poprzez aborcję. Wydaje mi się, że dobrym przykładem może być dla nas homilia Papieża Pawła VI wieńcząca obrady II Soboru Watykańskiego. Powiedział wtedy tak: „Stara przypowieść o Samarytaninie dała radzie duchowy przykład. Przeniknęło w nią bezgraniczne poczucie serdeczności. Uwaga naszej rady została skupiona na odkryciu potrzeb istoty ludzkiej ... Ale wzywamy tych którzy mianują się współczesnymi humanistami, i tych którzy głoszą transcendentną wartość rzeczywistości, aby zezwolili radzie na przynajmniej jedną własność oraz na uznanie naszego własnego nowego rodzaju humanizmu: My także, w rzeczywistości nawet
Alveda King (po lewej), krewna Wielebnego Martina Lutera Kinga Jr oraz inne kobiety stojące przed budynkiem Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, podczas Marszu za Życiem jaki odbył się w Waszyngtonie. Trzymają napisy wyrażające żal z powodu przebytych aborcji. bardziej niż inni, szanujemy rodzaj ludzki” Duszpasterstwo Kościoła Katolickiego dla doświadczonych przez aborcję, pragnie nieść przesłanie o dobrym Samarytaninie, wszystkim którzy tego najbardziej potrzebują. Duszpasterstwa post-aborcyjne oparły się na tym przykładzie i przyjęły zasadę wybaczenia i uleczenia, będącą istotą teologii katolickiej. Każdy z nas musi także pracować nad tym aby stać się na podobieństwo uzdrawiającej miłości Chrystusa. Naszym działaniem musimy objąć tych poranionych którzy „milcząco” żyją wśród nas. Musimy z dużą dozą wrażliwości, odnieść się do faktu, że gdy mówimy o aborcji słucha nas wielu przez nią zranionych. Dla tych którzy doświadczyli tego cierpienia musimy pragnąć uzdrowienia — nie potępienia. Mówiąc krótko, musimy odpowiedzieć na wezwanie do miłości, dzieląc ją z tymi którzy jej najbardziej potrzebują.♦ STyCZeń 2010
♦ COLUMBIA ♦ 7
DOBRy OJCIeC
Przykład życia Budujmy cywilizację miłości we własnym domu ed Rivet inną osobę z tej perspektywy, automatyczną staje się prawdziwa rewerencja wobec życia. Kolejna uwaga może niektórych zaskoczyć lub nawet zaniepokoić. Dla mężów i ojców nadal zdolnych do posiadania potomstwa, w budowania cywilizacji miłości niezbędnym okazuje się praktyczne zastosowanie nauki kościoła dotyczącej planowania rodziny. Może się wam wydawać, że antykoncepcja jest sprawą dyskretną i nie wpływa negatywnie na związek, jednak wyjątkowo podstępnie może zniszczyć życie małżeństwa i cywilizację miłości. Mogę was o tym zapewnić, bo sam wiodłem życie małżeńskie na obu biegunach poglądów — wolność i błogosławieństwo jakie płyną z życia w prawdzie zdecydowanie przeważają strach który prowadzi człowieka do stosowania antykoncepcji. Wybierz wiec naturalne planowanie rodziny (NPR) i żyj zgodnie z niezbędnymi dla takiej praktyki cnotami. Jeszcze mocniej i dojrzałej będziesz kochał żonę, a także w całym twym domu, dzięki takiemu postępowaniu, zapanuje naturalny szacunek dla życia. W końcu pozwól swym dzieciom aby same zobaczyły że w swoim życiu robisz coś zgodnie z przekonaniami o pro-life. Podaruj coś na rzecz centrum dla ciężarnych, uczestnicz w wydarzeniach pro-life, módl się przed kliniką aborcyjną, wybierz się do lokalnego urzędu aby poruszyć sprawy istotnych legislacji. Wcielanie wiary w czyn w taki właśnie sposób pozostawia trwały ślad naszej roli w kształtowaniu społeczeństwa. Rzeczywiście jest tak, że każda budowa wymaga wysiłku. Czy studiujesz teologię ciała, stosujesz NPR czy też wspierasz afirmującą życie parafię, zawsze ucz się z przykładu św. Józefa. Znał dobrze pouczenie płynące z psalmu 127.1 które mówi: „Jeśli Pan domu nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą”. Józef znalazł wsparcie w sile duchowej tak samo jak i polegał na pracy swych rąk by troszczyć się o własną rodzinę. Służąc przykładem swojego życia przyczynisz się dla dobra rodziny ale także posłużysz swojej wspólnocie, narodowi i całemu światu.♦ eD RIVeT jest z Michigan, gdzie jest członkiem rady św. Piotra nr 6534 w eaton Rapids. Od 1988 roku pracował jako dyrektor legislatywny przy projekcie Right to life (Prawo do życia) w Michigan, a od 1998 roku wraz ze swą żoną Michelle uczy metod naturalnego planowania rodziny.
DAlSZyCh ARTyKUŁÓW I MATeRIAŁÓW ŹRÓDŁOWyCh DlA KATOlIKÓW I ICh RODZIN SZUKAJ NA WWW.DOBRyOJCIeC.ORG. 8 ♦ COLUMBIA ♦
STyCZeń 2010
PHOTO: Jupit er Images
PAPIeŻ JAN PAWeŁ II wielokrotnie wzywał katolików aby budowaniem cywilizacji miłości przeciwstawiali się obecnej cywilizacji śmierci. Kościół naucza, że podstawą każdego społeczeństwa, i całej społeczności świata jest rodzina. Miłość wzajemna pomiędzy małżonkami oraz między rodzicami i potomstwem ma odzwierciedlać życiodajną miłość Trójcy Świętej. Ta bowiem miłość jest istotą cywilizacji która prawdziwie uznaje i obdarza szacunkiem najwyższą formę Bożego stworzenia — a więc istotę ludzką. Aby żyć zgodnie z tym nauczaniem nie wystarczy jednak samo wyparcie się poglądów kultury śmierci. Przyjęcie postawy pro-life to jedynie pół drogi w odpowiedzi na wezwanie do budowania cywilizacji miłości. Zastanówcie się nad tym co wyraża słowo „budowanie”. Nie jest bierne. Gdy coś budujesz, chcesz stworzyć coś namacalnego, musisz zdobyć materiały, narzędzia, wykonać jakąś pracę. Jeśli więc mamy budować cywilizację życia, a dzieło rozpocząć od własnych domów, musimy pomyśleć o materiałach, narzędziach i nakładzie pracy aby wypełnić to zadanie. Istotą sprawy jest to, że budowanie cywilizacji miłości w sposób szczególny wymagać będzie przykładu naszego życia. Tworzenie takiej kultury obejmuje bowiem zarówno nasze wewnętrzne poglądy jak i sposób w jaki żyjemy na co dzień. Rzecz jasna, że modlitwa jest równocześnie narzędziem jak i pracą wykonaną z potrzeby serca. Umacnia afirmację życia w twojej rodzinie, daje możliwość dzielenia takiego stanowiska z innymi. Żarliwe modlitwy kierowane do Świętej Rodziny mogą pomóc ci otrzymać łaskę cierpliwości, czystości i odwagi jakie swym przykładem pokazuje Rodzina Święta. Dom pełen pokoju który zapewnia czystość serca dzieci, jest w stanie dać początek całym pokoleniom odważnych młodych ludzi którzy poruszą świat w stronę pro-life a więc poglądów opowiadających się za życiem. Materiałem niezbędnym do budowy kultury życia jest także nauczanie kościoła. Przewodnictwo dane nam przez ewangelię, świętą tradycję i nauczanie Kościoła jest nieprawdopodobnym darem, ale tak jak każdy inny dar, należy go najpierw przyjąć. Tym cudownym materiałem na którym możemy budować jest także katecheza Jana Pawła II dotycząca teologii ciała. Jego nauczanie uwidacznia nam co oznacza to, że jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga. Jeśli popatrzysz na siebie i każdą
RYC E R Z E
W
A KCJI
SprawozdaNia z dział alNości rad, zgromadzeń i Kół giermKów Kolumba
szpitala sortują, pakują i sprzedają gazety kwiaciarniom i firmom produkującym papier opakowaniowy. WYASFALTOWANIE PARKINGU
Charles Emberger z Rady nr. 12769 im. Niepokalanej Maryi w Secaucus w stanie New Jersey pobiera odciski palców od niezidentyfikowanego dziecka. Rycerze przekazali bezpłatnie zestawy osobistej indetyfikacji ponad 200 rodzinom. W skład każdego zestawu wchodzą odciski palców dziecka i ważne dane informacyjne.
KATOLICKIE KSZTAŁCENIE
by zachęcić rodziców do posyłania dzieci do szkół katolickich rada nr. 2256 w chilton w stanie wisconsin ufundowała stypendia w wysokości 100 dolarów dla tych rodziców, którzy zapiszą swoje dzieci w wieku przedszkolnym do jednej z wielu miejscowych szkół katolickich. w ciągu dwóch lat rada przekazała młodym uczniom 2400 dolarów.
do krajów Trzeciego świata. Konserwy podarował Henry iacobelli, właściciel fabryki Sun-brite canning. MSZALNY ZESTAW PODRÓŻNY
rada nr. 7853 w Norton w stanie wirginia przekazała mszalny zestaw podróżny księdzu mike’owi Herbertowi sprawującemu posługę bożą w trzech miejscowych parafiach. NOWY LAPTOP
TARG I AUKCJA
rada nr. 11614 im. św. łazarza de belechasee w St. lazare w prowincji Quebec zorganizowała aukcję i targ. uzyskano 6500 dolarów na potrzeby parafii. DAR ŻYWNOŚCI
rada nr. 4501 im. św. michała w leamington w kanadyjskiej prowincji ontario zorganizowała transport 43 ton konserw dla kanadyjskiej organizacji canadian Food for children, która wysyła żywność, narzędzia, odzież i inne artykuły pierwszej potrzeby
rada nr. 4610 im. św. rity w Quezon city na filipińskiej wyspie luzon ufundowała nowy laptop dla seminarzysty Kennediego garcii. rada wspomaga również garcię finansowo poprzez program „refundacji pomocy dla powołań duchownych”. ZBIÓRKA MAKULATURY
rada nr. 4398 w costa mesa w Kalifornii zebrała ponad 1,5 tony gazet na potrzeby Szpitala dla osób Niepełnosprawnych umysłowo, Fairview developmental Hospital. pacjenci tego
rada nr. 11456 im. św. wincentego a paulo w dartmouth w kanadyjskiej prowincji Nova Scotia zebrała w ciągu dwóch lat 11.250 dolarów na potrzeby parafii. Fundusze te zostaną przeznaczone na wyasfaltowanie kościelnego parkingu. PORZĄDKOWANIE TERENU SZKOŁY
członkowie rady nr. 6093 im. Trójcy świętej w Surigao del Sur na filipińskiej wyspie mindanao oczyścili teren lokalnej szkoły podstawowej z gałęzi i chwastów. NOWE TABERNAKULUM
Jack Seified (po prawej, na pierwszym planie) z Rady nr. 13141 im. Św. Elżbiety w Upper Uwchlan w stanie Pensylwania usuwa uschnięte drzewo z terenu parafii przy pomocy członków Rady Paula Quinna (po lewej) i Jima Smitha. Rycerze usunęli okołu 30 uschniętych drzew z terenu kościoła.
potrzeby parafii. pieniądze zostaną wykorzystane na remont kościoła. OBIAD
rada nr. 11135 przy uniwersytecie Stanu oklahoma w Stillwater przekazała 5000 dolarów na zakup nowego marmurowego tabernakulum do Kościoła im. św. Jana.
rada nr. 4463 im. Niepokalanego Serca maryi w moorhead w stanie minnesota urządziła obiad na którym zebrano 1300 dolarów na remont lokalnego magazynu pomocy żywnościowej.
ZBIÓRKA PŁYT KOMPAKTOWYCH I DVD
MSZA ŚW. DLA ZMARŁYCH CZŁONKÓW
Koło nr. 4992 im. św. ojca pio w Henderson w stanie Nevada zorganizowało zbiórkę płyt kompaktowych i dVd dla żołnierzy amerykańskich stacjonujących poza granicami kraju. giermkowie zebrali 145 filmów dVd i 45 płyt cd które zostaną przekazane żołnierzom. LOTERIA DLA PARAFII
rada nr. 7279 im. arcybiskupa Fultona J. Sheena w dix Hills w stanie Nowy Jork zorganizowała loterię z której uzyskano 3200 dolarów na
rada nr 1018 z Shawnee w oklahoma zorganizowała mszę św. dla zmarłych członków rady oraz dla ich żon. zgromadzenie Ks. gregory gerrer zapewniło gwardię honorową podczas tego wydarzenia.
>Nowo dostępne! Wskazówki jak wysłać sprawozdania do działu „Rycerze w akcji” są teraz dostępne po polsku. Wskazówki można znaleźć na stronie www.kofc.org.
JANUARY 2010
♦ COLUMBIA ♦ 1