Stukadoor Robin Oldyck: “Leven en werken op het ritme van het gips”

De bouwsector heeft het momenteel heel moeilijk om voldoende jonge mensen te vinden om alle openstaande vacatures in te vullen. Daarom laten we in deze rubriek telkens een jonge aannemer vertellen over zijn dagindeling, zijn werk en zijn carrièreplanning . Hopelijk inspireert het andere jongeren om in zijn voetsporen te treden.

Deze keer leggen we ons oor te luister bij Robin Oldyck, een stukadoor uit Boortmeerbeek

Waar ben je momenteel mee bezig?

“Met verschillende projecten eigenlijk. Enerzijds een project buiten, waar we crepi op isolatieplaten aanbrengen en anderzijds doen we de binnenafwerking van twee woningen, met gipskarton en spuitpleister. Ik ben mede zaakvoerder, samen met mijn vader, maar ik sta nog elke dag op de werd zelf te bepleisteren!”

Hoe ben je in deze job beland?

“Ik ben de zevende generatie in een stukadoorsgeslacht. Dat is bij ons altijd van vader op zoon gegaan. Van zodra ik een zak van 30 kg kon tillen, ging ik als kind al mee tijdens de zomervakanties en ik ben het steeds met veel plezier blijven doen. Ik heb nooit een andere job overwogen. Ook nu vind ik nog steeds magisch. Wij komen toe in een koude ruwbouw en wanneer we vertrekken, is het gebouw veranderd in een gezellig en bewoonbaar huis. Dat blijft iets bijzonders.”

Hoe ziet een typische dag in jouw leven eruit?

“De wekker gaat steeds af om 6 u en om 7 u ben ik aanwezig in het magazijn om de bestelwagens te laden en het werk te verdelen. Hoe de rest van de dag er uitziet, dat dicteert het gips. Wij leven op het ritme van het gips. Lunchpauzes, of wanneer we ’s avonds de deur achter ons toetrekken, dat wordt allemaal bepaald door het gips. In ons vak kan je niet stoppen vooraleer het gips gladgestreken is.”

Wat zijn de grootste voor- en nadelen van dit beroep?

“Het grootste pluspunt is dat ik dit gewoon heel er graag doe, het grootste nadeel is dat we financieel enorm onder druk staan. In tegenstelling tot andere bouwberoepen hebben wij enorm lage materialenprijzen, dus daar kunnen we geen winst mee maken. Al onze winst moeten we dus halen uit onze gewerkte uren, maar daar gebruikt iedereen – mede door de concurrentie van buitenlandse stukadoors – nog steeds dezelfde tarieven als 20 jaar geleden.

Wij zijn ook de allerlaatste fase van het bouwproces, wat betekent dat wij alle fouten moeten oplossen van de aannemers die voor ons gepasseerd zijn. Dat leidt vaak tot discussies.”

Hoe zie je je toekomst?

“Als stukadoor. Als mijn lichaam het toelaat, zal ik ook altijd blijven meewerken op de werf. Ik zie onze manier van werken op korte termijn ook niet snel veranderen. Huizen in houtskelet, die afgewerkt worden met gipskartonplaat, dat zal altijd een minderheid blijven, denk ik. De Belg heeft nu eenmaal een baksteen in zijn maag en die wil een traditionele, natte gipsbepleistering.”

Welk advies heb je voor jongeren die een loopbaan in de bouw overwegen?

“Blijf klein! Je zal er evenveel aan overhouden, maar je haalt je veel minder gedoe op de hals. Wel zal je natuurlijk steeds hard moeten werken voor je boterham, maar dat is eigen aan ons vak. Overal rondom mij zie ik stukadoorsbedrijven terug inkrimpen zijn. Een bedrijf met 2 à 3 ploegen, waar je ook als zaakvoerder meewerkt, is in mijn ogen het perfecte evenwicht.”

Hoe had je leven er uitgezien als je niet voor deze job had gekozen?

“Een andere job is voor mij eigenlijk nooit een optie geweest, maar wanneer je me zou dwingen om morgen iets anders te doen, dan zou ik toch opnieuw voor een job in de bouw kiezen. Ik doe dit veel te graag. Projectbouw lijkt me ook wel boeiend, maar dan met onderaannemers die de werken voor mij uitvoeren. Helaas heb ik daar het geld niet voor! (lacht)”

Meer weten? www.oldyckenzoon.be