Sabías que... A toponímia é a ciencia que estuda a orixe e evolución dos nomes propios dos lugares, pobos, aldeas e cidades. No caso da nosa “Aldea Esquecida”, a de Abuín, os derradeiros estudos sitúan a orixe do seu nome miles de anos atrás, cando na Galiza se falaban linguas de orixe celta. Linguas como as que aínda hoxe se falan en Irlanda, Escocia, Gales ou a Bretaña Francesa. Olla para estas conclusións tiradas polos estudosos do Proxecto Gaelaico:
•
•
•
•
“En gaélico escocés, ABHUINN significa “río”, “regato”. ABUÍN é o nome polo que son coñecidos distintos lugares e ríos da Galiza. O río ABUÍN é o principal afluente do río XALLAS, no concello de Santa Comba (A Coruña). Comprobamos case todos os lugares coñecidos como ABUÍN e todos están nas inmediacións dun rio ou regato.”
Investiga: Coñeces algún regato ou río ao carón da aldea de Abuín? Como se chaman?
•
Non esquezas: Vir con calzado cómodo pero forte (tenis, chirucas, etc.). Traer unha gorra.
Saída Aldea EsquecidaCosta de Rianxo Venres, 9 de outubro de 2015.
E na mochila… Auga fresca ou bebidas sen gas. Unha peza de froita como mínimo. Un bocata ou algo similar para media mañá.
ás indito n te a r ta Tes que es orado que s fe ro p o d cacións fai de guía. nin falar r, e r r o c n o Procura n moi alto.
C.E.P. Xosé María Brea Segade
llar sentimentos que aínda hoxe están alí en espera… Cando volvín á casa escoitei de miña avoa a historia da aldea esquecida. Foi que os do lugar, armados ladróns, roubaron o mosteiro de Armenteira. Agardando o intre do reparto da riqueza, o capitán enterrouna en sitio segredo; mais ó seguinte día o capitán apareceu morto no seu leito e nunca máis se soubo do te-
Camiño esquecido. Camiño esquecido que xa non vai a ningures. Un camiño calzado de pedra, inzado de silvas ensarilladas e de ortigas arnais, que se perde na boca moura dunha congostra. Eu sempre preguntaba a miña avoa: Onde vai dar a “verea vella”? E miña avoa respondíame
souro. Dende aquela todas foron desgrazas. Morrían as xugadas, merábanse os froitos, morrían entangarañados os rapaces, secábanse as fontes. Para escorrenta-lo mal fado ergueron cruceiros a eito. De nada valeu nada. No remate sóubose todo e aínda hoxe o lugar está illado das xentes de ben.
con certo misterio: “Non vai a ningures, meu meniño”. Aquela “verea vella” turraba por min e, cando me fixen home, arrisqueime a pasala. E máís alá da medoñenta congostra topeime cunha aldea sen xente. Casais de boa pedra, lagares que lembran fartura, trabes podrecidas, moreas de tella; todo vai amortallado con edras, silvas e loureiros, e por riba daquela vizosa vexetación, as follas amarelas e vermellas dunha viña sen froito. Debaixo dunha nogueira seca senteime a debu-
Distancia aproximada: 4 Km Puntos de referencia: Petróglifos dos Mouchos Aldea Vella de Abuín Praia das Cunchas, Porrón, Tronco e Tanxil. Punta Fincheira.