ความแห้งแล้งอาจเป็นสิ่งแรกที่เรานึกถึง ภูมิภาคอีสาน แต่ความชัดเจนของความเป็นอีสานแท้จริงแล้วสามารถเห็นได้จาก วิถีชีวิต การเป็นอยู่ ไปจนถึงความหลากหลายทางวัฒนธรรม หลอมรวมกันจนกลายเป็นเอกลักษณ์ที่ไม่สามารถหาได้จากที่ไหน สิ่งเหล่านี้เป็นต้นทุนที่จะนำไปต่อยอด เพื่อพัฒนาให้พื้นที่แห่งนี้ เป็นพื้นที่แห่งความอุดมสมบูรณ์ในทุกๆด้าน พร้อมกับโอกาสใหม่ในอนาคตของภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่จะขยายตัวเข้าสู่ความเป็นเมืองมากขึ้น
ภูมิภาคอีสานวันนี้ จึงไม่ใช่ภูมิภาคแห้งความแล้งอีกต่อไป หากแต่พลังของลูกอีสานที่เต็มเปี่ยมไปด้วยทักษะความรู้ ประสบการณ์ และต้นทุนที่มีจะเป็นฟันเฟืองในการสร้างสรรค์ และขับเคลื่อนให้ภูมิภาคอีสานนั้นก้าวไปสู่การเป็นพื้นที่แห่งโอกาส และสามารถที่จะเจริญเติบโตไปพร้อมกับเทคโนโลยี แต่ก็ยังคงไว้ซึ่งวีถีแห่งชีวิต
