20 minute read
SALONE DEL MOBILE
Allure O', B&B Italia
Een onalledaagse mix van een tikkeltje glamour vermengd met wat zeventiger jaren: eettafel Allure O’ is in het interieur zeker geen grijze muis. Verkrijgbaar in achttien sprekende kleuren, wordt de tafel voorzien van een fl inke hoogglans laag. Voor wie dat alsnog iets te bont vindt, is het tafelblad zelf ook in carraramarmer te verkrijgen. bebitalia.com
Advertisement
Salone del Mobile
Zitcomfort & functioneel design uit Milaan
Door het uitstel van de Milanese Salone del Mobile vorig jaar, keek de designwereld reikhalzend uit naar de editie van 2021. Het werd weliswaar een afgeslankte versie, maar lockdown of niet: creativiteit – zo blijkt ook dit jaar – staat nooit stil.
TEKST & SAMENSTELLING JORDY DE REUS
Random Wood 3C, MDF Italia
Fabrikant MDF Italia maakte furore, zoals de naam al doet vermoeden, met zeer verfi jnde kasten en tafels op basis van mdf en lak. Nu gooien ze het over een andere boeg en werken met fi neer. Boekenkast Random Wood 3C is bekleed met walnoot en is modulair dus uit te breiden tot het gewenste formaat als boekenkast is bereikt. mdfitalia.com
Alberese Wood, De Padova
Volgens De Padova zijn de nieuwe salontafels Alberese Wood een vertaling van de stranden nabij de gelijknamige Toscaanse kustplaats, maar wie die link ziet mag het zeggen. Desalniettemin is het Italiaans vakmanschap in optima forma: de houten bladen liggen tot op de millimeter strak in een frame en een van de drie tafels is als variatie voorzien van een marmeren blad. depadova.com
Anima, Davide Groppi
Sinds de start van het merk brengt Davide Groppi de meest minimalistische lampen op de markt. En dat is deze keer niet anders. Valt ontwerp Anima overdag misschien haast niet op, ’s avonds door het haast museale licht des te meer. Perfect om een mooi doek of object mee uit te lichten. davidegroppi.com
Soul, Turri
Giuseppe Viganò ontwierp voor fabrikant Turri de fraaie sofa Soul. En ziel heeft het ontwerp. De bank zweeft net een centimeter, doet kolossaal in stoff ering aan, wordt bij elkaar gehouden door een verfi jnd met leer bekleed frame en stiksels zijn aan de buitenzijde niet zichtbaar. Deze bank bekijk je met oog voor detail. turri.it
Meghan, Riflessi
Je kunt fauteuil Meghan zien als een eigentijdse kopie van klassieker Swan Chair van Fritz Hansen, maar met decennia modern design hoef je als ontwerper natuurlijk niet constant het wiel opnieuw uit te vinden. Het ligt er ook maar net aan welke combinatie de stoel vormt: verkrijgbaar in drie verschillende onderstellen, in leer en stof en voor beide een uitgebreid kleurengamma. riflessi.it
Gamen, Porada
Van stalen deuren tot kamerschermen, er zijn verschillende manieren om ruimtes te kunnen opdelen. Porada brengt dit jaar wel iets heel bijzonders uit. Verticale profi elen, bekleed met walnoothout, vormen een sculpturale schijf die voorzien is van diverse rondingen. porada.it
The Secret Garden, Poltrona Frau
Met een prachtig gevormd frame van teakhout en waterbestendige stoff ering kan deze eettafelstoel prima buiten staan. Ontwerp The Secret Garden is dan ook uitgebracht in de lijn van tuinmeubilair van Poltrona Frau. Maar wellicht is deze fraaie stoel ook een plekje binnen aan de eettafel gegund. poltronafrau.com
Artemide, Stellar Nebula
Ze zweven als zeepbellen nonchalant in de ruimte, de drie verschillende armaturen van Stellar Nebula. Producent Artemide brengt ze als hommage aan het vakmanschap van mondgeblazen glas. Als armatuur is ieder stuk uniek, maar met de uniforme kwaliteit van Artemide. artemide.com
Polifor m, Le Club
Dat designer Jean-Marie Massaud in eerste instantie is opgeleid als architect, is te zien in veel van zijn ontwerpen. Zo ook in zijn nieuwste creatie, fauteuil Le Club voor Poliform. Een stalen plaat als constructie zorgt voor het ogenschijnlijk lichte ontwerp, waar foam voor comfort en leer of stof als afwerking op verlijmd worden. poliform.it
Poliform, Symphony
Afgeronde hoeken: in de architectuur zijn ze allang niet meer passé, de designwereld omarmt ze nu ook. Poliform brengt dressoir Symphony uit. Het blad is in diverse soorten marmer te verkrijgen, de frontafwerking – met die prachtige rondingen – in licht of donker eikenfi neer. poliform.it
Skygarden Small , Flos
Marcel Wanders liet zich voor Skygarden inspireren door al die prachtige gestucte sierplafonds in Amsterdamse grachtenpanden. Een destijds innovatief en commercieel succesvol idee. Het enige probleem: die enorme omvang. Flos brengt daarom van hun verkoopsucces een kleine versie uit, die ook boven een bescheiden eettafel niet misstaat. flos.com
Noonu, B&B Italia
Designer Antonio Citterio mocht aan de slag voor B&B Italia met het ontwerp van een bank. Het resulteerde in Noonu, de bank als een eiland. Je bent ook haast verplicht dit meubelstuk vrij in de ruimte te zetten, want met afgeronde ruggen en zwevende zitvlakken is het natuurlijk doodzonde om dit kunstwerk strak tegen de wand te plaatsen. bebitalia.com
Brasilia, Minotti
Een stukje gedurfd Zuid-Amerika gegoten in Italiaanse fi nesse. Minotti brengt de serie Brasilia uit, waaronder deze fauteuil. Met het gebruik van het tropische hardhout palissander, een edele en expressieve houtsoort, is vormgeving en materialisatie duidelijk geënt op het Braziliaanse modernisme. minotti.com
Thea, Arclinea
Keuken Thea van Arclinea laat zien hoe een keuken zowel functie als schoonheid kan combineren. De hoge kastenwand en het kookeiland zijn uit esthetisch oogpunt greeploos uitgevoerd. Horizontale en verticale lijnen als verdiepte greeplijsten tussen de fronten zijn toegepast om de kasten alsnog eenvoudig te kunnen openen. arclinea.com
Cassina, Sor iana
Oude, vergeten klassiekers afstoff en en weer tot leven brengen. Cassina doet de laatste jaren niet anders. Niet dat het erg is: zitelement Soriana is dan wel in 1969 ontworpen door Afra en Tobia Scarpa, de uitnodigende en comfortabele uitstraling staat anno 2021 nog steeds fi er overeind. cassina.com
Himani, Baxter
Rond, rechthoekig, of zelfs twee over elkaar. Vloerkleden zijn er in allerlei soorten en maten, evenals het gebruik ervan. Baxter bracht deze variaties niet alleen samen tot vloerkleed Himani, maar wisselde bovendien in hoog- en laagpolige structuur. Voor degene die niet kan kiezen? Daar is Himani nu net iets te uitgesproken voor. baxter.it
Francis, Rimadesio
Schreeuwerig is het ontwerp niet, maar saai allerminst. Eettafel Francis is subtiel qua lijn en zit vol fraaie details. Het onderstel uit gegoten aluminium, een tafelblad uit hout, marmer of gelakt glas. En dat blad is voorzien van een subtiele, karakteristieke middensleuf. rimadesio.it
Combine, Bof fi Andere materialen, kranen of apparatuur. Nieuwe keukenontwerpen zijn vaak alles behalve innovatief. Antonio Citterio probeerde het eens anders. Hij ontwierp een modulair systeem voor Boffi , Combine, dat in verschillende richtingen aan elkaar te schakelen is. Het resulteert in een bijzonder speelse opstelling. Voor wie de ruimte heeft. boffi.com
Flexform, Outdoor Collection
Voor wie thuis gewend is aan het ultieme, stijlvolle zitcomfort en het ook niet op het terras kan missen ontwikkelde Flexform voor het eerst een Outdoor Collection. Niet alleen wist de producent weerbestendig meubilair te maken, ze gingen ook tot het uiterste rondom duurzaamheid. Met een modulaire opbouw en specifiek materiaalgebruik zijn de meeste delen te recyclen aan het eind van de levensduur. flexform.it
In Vitro, Flos
Nu een keer geen opmerkelijke uitspatting van ontwerper Philippe Starck, maar terug naar de basis. Hij ontwierp voor Flos een lamp met glas als hoofdonderwerp. Als inspiratie diende de gloeilamp, waar het materiaal onmisbaar is. Nu overbodig geraakt door de ledtechnologie, maar de leidraad voor het ingetogen ontwerp In Vitro. flos.com
Fata, Kartell
Maestro Piero Lissoni ontwerpt al decennialang in tijdloze, ingetogen lijnen, baanbrekend is het nooit. Voor Kartell dook hij echter in het 3D-printen. Hij wist kunststof op zo’n manier te printen dat het materiaal – zeker met de lichtbron aan – in eerste oogopslag op glas lijkt. Fata is nu als wandlamp te koop, maar een tafel- of vloerlamp als variant is niet uitgesloten. kartell.com
Roger, Fendi Casa
Het is misschien niet de stoel die uitnodigt om een hele avond ontspannen met een kop thee of glas wijn in te zitten, maar daar is fauteuil Roger vast ook niet voor gemaakt. Geef ’m een plekje ergens in de hoek of in een inloopgarderobe en daar voelt hij zich vast op z’n plek. fendi.com
La Taverna Madonna dei Monti, het favoriete restaurant van Paolo Giordano.
Het ROME van Paolo Giordano
Na 35 jaar verruilde Paolo Giordano (38) het geometrische Turijn voor het rommeligere, maar beeldschone Rome. Twee steden die de twee kanten in hemzelf vertegenwoordigen, die van de natuurkundige en die van de schrijver. “Wonen in Rome voelt alsof ik het hele jaar door op vakantie ben.”
TEKST & FOTOGRAFIE VIVIAN DE GIER & MARC BRESTER / A QUATTRO MANI
TIPS
Zien & doen
• Rondwandeling in Monti De vele bezienswaardigheden houden je zo een paar dagen bezig. Bezoek ook het Forum Romanum, de Palatijn, het Colosseum, Circus Maximus. Monti is ook rijk aan leuke (vintage) boetiekjes en sieraden- en woonwinkeltjes. Tien jaar al droomde hij stiekem van verhuizen naar Rome. Na het overdonderende succes van zijn debuutroman ‘De eenzaamheid van de priemgetallen’, waarmee hij in 2008 als toen jongste schrijver ooit de prestigieuze Premio Strega won, de belangrijkste literaire prijs van Italië, moest hij bijna elke week wel naar Rome voor radio- en televisieoptredens. “Ik werd verliefd op de stad”, vertelt hij op het terras van zijn favoriete koffiebarretje op de Piazza della Madonna dei Monti, om de hoek van zijn nieuwe huis. “De eerste keer dat ik hier een paar dagen verbleef, voelde ik me alsof ik dronken was, zo was ik onder de indruk van alle schoonheid en de rijke geschiedenis die hier aan je voeten ligt. Dat schijnt wel meer mensen te overkomen, ik ben beslist niet de enige op wie Rome zo’n overdonderende indruk maakt.” Maar van verhuizen kon op dat moment geen sprake zijn; hij was net ingetrokken bij zijn vrouw, die net als hij in Turijn woonde. Zij had twee kinderen uit een eerdere relatie, die daar naar school gingen en bij hun vader in de buurt woonden, dus Rome moest nog even wachten. In 2018 was het dan toch zover; de kinderen waren inmiddels groot genoeg en voor het werk van zijn vrouw, die als redacteur werkt, was het eigenlijk ook best een handige move. “Er wonen hier veel meer schrijvers en op het gebied van literaire activiteiten is hier ook veel meer te doen.” Dus ging Giordano op zoek naar een huis. “Ik zocht in de wijk Prati, omdat daar mensen woonden die ik kende. Maar na een tijdje realiseerde ik me dat dat niet de ware reden was. De échte reden was dat die wijk is ontworpen door architecten uit Turijn, waardoor het stratenplan lijkt op dat van Turijn, de stad waar ik geboren en getogen ben en 35 jaar heb gewoond. Het voelde dus gewoon vertrouwd – rationeel, recht en geordend – en appelleerde onbe-
‘Hier heeft elke steen, elke straathoek, een verhaal’, vertelt Paolo Giordano.
wust ook aan mijn wetenschappelijke geest, want ik ben opgeleid als natuurkundige. Dat besefte ik pas toen een vriendin tegen me zei dat als ik in Prati zou gaan wonen, ik net zo goed in Turijn had kunnen blijven. Ze had gelijk! Zonder dat ik het in de gaten had, was ik op zoek naar wat ik al kende. Zo sterk kan je instinct dus zijn.” Toen hij vervolgens in de charmante straatjes van Monti rondliep, dicht bij de toeristische highlights maar bijzonder genoeg toch een authentieke wijk gebleven, en nog betaalbaar ook, wist hij dat dit zijn nieuwe thuis werd. Het vinden van een huis was vervolgens een fluitje van een cent. “Als het om grote beslissingen gaat, volg ik mijn intuïtie. Over kleine kwesties kan ik eindeloos wikken en wegen, maar bij grote zaken weet ik altijd heel snel wat ik wil. Niet-essentiële, tijdelijke dingen, zoals de planten op, bij, naast en aan veel van de huizen hier, raken me. Dat was waarom ik op deze buurt viel. Toen ik ons huis zag, kon ik me er mezelf direct in voorstellen.” Naast zijn appartementengebouw zit een school, waar vanochtend het geschaterlach vrolijk tegen de muren kaatst tijdens het speelkwartier. Een heerlijk vrolijk geluid, vindt hij. Hij grijnst: “Als ze maar niet gaan zingen.”
Twijfelachtig privilege
Dat was allemaal drie jaar geleden dus. Toch begint hij eigenlijk pas nu de stad echt een beetje te leren kennen, lacht Giordano een tikje besmuikt. “Toen we hier net woonden, was ik bijna een jaar op tournee in Italië en het buitenland >
TIPS
Eten & drinken
• La Taverna Madonna
dei Monti
Via della Madonna dei Monti 16 latavernamadonnadeimonti. business.site
• Trattoria Valentino Via del Boschetto 37 FB @Trattoria-Valentino-viadel-Boshetto
• La Barrique Via del Boschetto 41B labarriquevinoecucina. wordpress.com
• Ai Tre Scalini Via Panisperna 251 aitrescalini.org voor mijn boek ‘De hemel verslinden’ en was ik dus maar heel weinig thuis. Als mijn vrouw ging winkelen, werd ze door iedereen begroet en maakte ze overal praatjes, maar ik ben na drie jaar nog steeds een total stranger. Ik maakte me er zorgen over of de kinderen hier wel zouden kunnen aarden en zich gelukkig zouden voelen, maar na drie jaar is mijn gezin al veel meer geworteld in de stad dan ik. Nu ben ik heel blij met mijn keuze, maar de eerste zes maanden voelde ik het gemis van Turijn echt in mijn lijf en vroeg ik me af wat ik gedaan had: waarom wilde ik dit ook alweer?” Na die uitgebreide tournee ging hij, zoals hij al sinds jaar en dag doet, in de zomermaanden naar zijn huisje in Puglia. Niet veel later kwam Covid, waardoor Rome in lockdown ging. “Was ik eindelijk in Rome, moest ik maanden binnenblijven.” Voor het eerst was Rome helemaal voor de inwoners. Een twijfelachtig privilege, vond de schrijver. “Het voelde alsof ik op de mooiste plek op aarde woonde, helemaal voor mij, en ook alsof daar niets van klopte. Schitterend en een beetje bedreigend tegelijk.” Wandelend ging hij zijn nieuwe omgeving ontdekken, maar wel op z’n Giordano’s: “Ik loop elke dag hetzelfde rondje door de buurt, als een hamster in zijn rad”, lacht hij. Vanuit zijn straat lopen we naar Villa Aldobrandini, een park dat uittorent boven de daken en een fraai uitzicht biedt op onder meer het Altaar van het Vaderland (het Vittoriano) op de Piazza Venezia en het Palazzo del Quirinale, ongeveer op de grens van de wijk. Zo nu en dan scheert er een kleurige grasparkiet over. “Ik kwam hier in dit park terecht omdat ik op zoek ging naar het dichtstbijzijnde groen. Ik vind het een exotische plek, met al die palmbomen. Die zijn er niet waar ik vandaan kom. In een andere stad zou een park als dit dé blikvanger zijn, maar te midden van al die pracht in Rome is het een tamelijk onopvallende locatie – het is haast verspilling van schoonheid.” Van de hoek van het park kijk je omlaag de Via Panisperna in, een indrukwekkende straat met een hangende tuin, ook weer iets waar Paolo Giordano zijn hart aan verloor. “Eind vorig jaar hebben ze hier >
Details uit de dagelijkse wandeling van Giordano, onder meer langs Circus Maximus en het Capitool.
TIPS
Slapen
• Monti Palace Hotel Via Cavour 185 montipalacehotel.com
• Condominio Monti Via dei Serpenti 9 condominiomonti.it
• Hotel Grifo Via del Boschetto 144 hotelgrifo.com
In Via Panisperna scheurde Tom Cruise voorbij voor opnamen van de nieuwe Mission Impossible-film. scènes voor de nieuwe ‘Mission Impossible’ opgenomen, ineens zag ik Tom Cruise voorbijscheuren.” Vermoedelijk is ook die straat een van de (onbewuste) redenen dat hij voor deze wijk koos, bekent hij even later. Hier namelijk was in de jaren dertig van de vorige eeuw het beroemde fysische instituut van Rome gevestigd, waar briljante natuurkundigen als Enrico Fermi en Ettore Majorana – i ragazzi di Via Panisperna – grootse ontdekkingen deden. “De film die ik over hen heb gezien is een van de redenen geweest dat ik natuurkunde ben gaan studeren. Zij legden de basis voor het begrip van atomen en nucleaire energie. Majorana, een briljant fysicus, verdween in 1938 spoorloos; hij was nog maar begin dertig. Over het hoe en waarom bestaan verschillende theorieën en Leonardo Sciascia heeft er een geweldig boek over geschreven, ‘La scomparsa di Majorana’. Dat verhaal heeft me van jongs af aan beziggehouden. Dus toen ik het huis bekeek waar ik nu woon en ontdekte dat het om de hoek lag bij die legendarische plek die zoveel voor me betekende, raakte dat me. Het voelde logisch.” Langs de achterzijde van de Mercati di Traiano, de Torre del Grillo en de Tempel van Mars Ultor, lopen we in de richting van de Fori Imperiali. “Kijk,” wijst hij naar de Via Baccini, “dit vind ik een van de mooiste straten van de stad. Verderop is de overdekte markt van Monti, waar ik groente en kaas koop.” Giordano maakt even een praatje met marktkoopman Filippo, die bezig is zijn pasta te rollen.
Complex en gelaagd
Verder gaat de hamsterwandeling, langs zijn favoriete restaurant La Taverna Madonna dei Monti naar het Forum van Nerva. “Ziehier mijn openluchtkantoor”, lacht Giordano, uitkijkend over de brokstukken van wat ooit gigantische tempels en paleizen zijn geweest. “Als ik lange telefoongesprekken moet voeren, ga ik altijd hiernaartoe.” Met rechts de Keizerlijke Fora en links het indrukwekkende Forum Romanum, is het misschien wel de meest imposante plek van Rome, en een van de bekendste. “Dit is denk ik wel het meest toeristische punt van mijn ronde”, zegt Giordano bijna verontschuldigend.
De fontein op het Piazza della Madonna dei Monti.
“Mijn wandeling komt langs veel toeristische hoogtepunten, wat niet per se mijn bedoeling was. Maar deze buurt is nu eenmaal waanzinnig rijk aan archeologische vindplaatsen. Er is zoveel te zien. Het is bijna overweldigend, zoveel geschiedenis bij elkaar.” Hij lacht. “Wonen in Rome voelt alsof ik het hele jaar door op vakantie ben.” Maar schrijven over Rome, dát zit er voorlopig nog niet in. “Over Puglia, waar mijn roman ‘De hemel verslinden’ zich afspeelde, kon ik pas na twaalf jaar schrijven. Toen pas begreep ik de plek en de mensen goed genoeg om er betekenisvol over te kunnen schrijven. Ik denk dat het nog veel langer gaat duren voordat ik Rome goed genoeg ken om erover te schrijven; nu voel ik me nog te veel een toerist, alsof ik hier te gast ben. Door die eeuwenoude geschiedenis is het een heel complexe, gelaagde stad met een heel gemengde bevolking. Ik heb steeds het gevoel dat me iets ontgaat. Het kost tijd om die lagen te kunnen doorgronden.”
Helderder licht
Via de trap bereiken we de belangrijkste heuvel van de stad, de Campidoglio oftewel het Capitool, het centrum van de politieke macht. Nog altijd worden deze historische plekken gebruikt voor waar ze ooit voor werden gebouwd. Vandaag vindt in het Capitool een topontmoeting van de G20 plaats, een samenkomst van economische grootmachten in de wereld. Het verderop gelegen Circus Maximus aan de Via dei Cerchi, ooit het stadion waar wagenrennen werden gehouden, is de komende dagen het toneel voor een internationaal springkampioenschap. Ook worden er geregeld opera’s opgevoerd en concerten gegeven. Naast zijn dagelijkse wandeling verplaatst Giordano zich nu ook met een supersonische e-bike soepel over de heuvels van de stad. “Ik ben eigenlijk een Nederlander in Rome”, grapt hij. We ronden de Palatijn, waar de keizers hun paleis hadden, en lopen naar het Colosseum. “Dat is iets waar ik nog steeds niet >
TIPS
• Het nieuwe boek van Paolo Giordano, Wat ik niet wil vergeten, is op 28 oktober verschenen bij De Bezige Bij (€ 16,99). In dit boek blikt hij terug op de coronaperiode en vooruit naar de toekomst. Het vormt een tweeluik met zijn vorig jaar verschenen In tijden van besmetting. aan kan wennen – het idee dat ik zo dicht bij het Colosseum en de keizerlijke paleizen woon. Ik ben opgegroeid in een doodgewone middenklassebuurt zonder enige eigen identiteit. Hier heeft elke steen, elke straathoek, een verhaal. Het Colosseum is het meestbezochte monument ter wereld – ik heb het zelf pas vorig jaar zomer bezocht – en het behoorde ooit tot het centrum van het politieke leven. Iemand anders staat daar misschien niet eens bij stil, maar ik voel dat tot diep in mijn lichaam. Al die lagen van geschiedenis, politieke macht, het geloof, schitterende architectuur… je hebt wel gemerkt dat ik heel gevoelig ben voor plekken. Dat maakt wonen hier ook wel vermoeiend voor mij. In tegenstelling tot wat ik had verwacht, breng ik hier meer tijd in mijn eentje thuis door dan voorheen in Turijn, omdat ik echt moet bijkomen van al dat moois en al die indrukken.” Na 35 jaar Turijn behoorde de stad hem toe, hier is dat andersom. “Ik kan hier nog verdwalen. Dat maakt het leven hier onvoorspelbaarder en avontuurlijker.” Als hij de twee steden zou karakteriseren, zou hij zeggen dat Turijn verlegen, snobistisch, rationeel en introvert is, en Rome in alles precies het tegenovergestelde: extravert, warm, sensueel. Turijn vertegenwoordigt de wetenschappelijke kant, Rome het gevoel, dat in zijn schrijverschap zo mooi tot uitdrukking komt. “We worden allemaal veel sterker gedefinieerd door onze geboortegrond dan we denken. Het was een verrassing voor me toen ik ontdekte dat ik qua karakter eigenlijk nogal op mijn geboortestad lijk. Dus hier wonen is een goede oefening voor me om die andere, uitbundiger kant van mijn persoonlijkheid meer te ontwikkelen.” Het licht is helderder, de mensen vrolijker. De zon schijnt in Rome dan ook veel vaker dan in Turijn, glimlacht Giordano. “Als je daar net als ik gevoelig voor bent, verandert het licht je humeur. Het mijne is er beslist op vooruitgegaan.” •
Linkerpagina: kiosk om de hoek bij het Colosseum. Deze pagina: Paolo Giordano op de e-bike: ‘Ik ben eigenlijk een Nederlander in Rome.’
