Crimezone Magazine 3 by Crimezone Magazine

CORINE HARTMA N

ARJEN LUBACH

CHARLES DEN TEX z THriLLER TOP 100 z TESS GERRITSEN de beste misdaadfilms z ALFRED HITCHCOCK z PENOZA dANIﾃ記LE HERMANS z CHEVY STEVENS z peter de zwaan

CRIMEZONE MAGAZINE NR. 03 窶｢ 2013 窶｢竄ｬ 4,95

EIGENTIJDS MET RAUWE KANTJES. INTRIGEREND, FASCINEREND, GEWAAGD EN ZEER SPANNEND.

Het eerste deel rond Jessica Haider de Nederlandse Dexter!

In vliegende vaart ervaar je wat een topthriller nodig heeft: actie, emotie, geweld, prikkelende erotiek en zinderende spanning! ISBN 978 90 452 0150 4 – Prijs: € 15,-

Unit One

Spannende Deense serie, gebaseerd op authentieke misdaaddossiers.

2kor0tin %

Deel 6 verschijnt april 2013

g op deze series

Braquo

The Spiral

Penoza

Bekroond met een international Emmy Award

Franse politieserie (Engrenages)

Hitserie van eigen bodem

Ga naar www.justwebshop.nl

en voer bij het afrekenen de kortingscode â&#x20AC;&#x2DC;crimezoneâ&#x20AC;&#x2122; in om de korting te ontvangen. Justwebshop.nl is onderdeel van Just Bridge Entertainment

Inhoud #3

54 Sander Verheijen redactie Jean-Paul Colin, Peter Kuijt en Robert van der Meiren bijdragen van Kees de Bree, Peter de Zwaan, Corine Hartman, HendrikJan Korterink, Timo van der Eng, Peter Kuijt, Lex Passchier en Sander Verheijen coverfoto Kenny Nagelkerke ontwerp en vormgeving twelph.com recensies Michel van Bergen Henegouwen, Janneke Bouwman, Kees de Bree, Tim van den Brink, Mads Bruijnesteijn, Jacqueline Coppens, Gerry Hameetman, Linda Jansma, Dirk Koppes, Rose Leighton, Anique Mulder, Niels Nijboer, Bert Peene, Cees van Rhienen, Natascha van der Stelt, Anne Terwisscha, Sander Verheijen, Ingrid Verschelling en Diana Wienholds at the movies Jonathan van de Sande druk Drukkerij Wilco issn 2213-6622 hoofdredactie

advertenties

Crimezone Magazine is een uitgave van:

sales@crimezone.nl â&#x20AC;˘ www.crimezonemagazine.nl

Abonnementen en losse exemplaren zijn o.a. verkrijgbaar via Crimezoneshop.nl Nummer 1

SEPTEMBER 2012

Nummer 2

DECEMBER 2012

Nummer 3 MAART 2013

Nummer 4 JUNI 2013

35 EN VERDER

Crimezone Thriller Top 100 van 2012 Thriller Quiz

77 18 22

Facts Thrilleronderzoek 32 Column Peter de Zwaan

At the Movies Patricia Snel

47 63

True Crime De Liquidatie Dossiers

Column Hendrik Jan Korterink

Michael Connelly Kort verhaal van Corine Hartman

87 88

Thrillertips 99 Kortingsbonnen 111 Verschijningskalender voorjaar 2013

112

interview Z arjen lubach

‘Ik heb veel meer respect gekregen voor thrillerschrijvers’ Hij schrijft romans, columns, scenario’s, is verantwoordelijk voor de rapservice van Koefnoen. Hij presenteert op radio en tv, treedt op in het theater en had zelfs een top 40-hit. Arjen Lubach is cabaretier en winnaar van het televisieprogramma De Slimste Mens en een van de bedenkers van Recensiekoning om, volgens eigen zeggen, gratis producten te ontvangen. Een rasechte duizendpoot met een indrukwekkend cv. Toch zou een Lubach-thriller er nooit komen, vertelde hij nog niet zo lang geleden in een interview. Maar, zo luidde de kop boven het artikel: ‘Ik zou best een goede thrillerauteur zijn.’ TEKST

Sander Verheijen

FOTO’S

Kenny Nagelkerke

interview Z arjen lubach Arjen Lubach staat natuurlijk niet voor niets met zijn hoofd op de cover van dit blad. De alleskunner schreef namelijk tóch een thriller, hoewel hij deze zelf liever “een spannend boek” noemt. Maar IV is een volbloed thriller in de traditie van Dan Brown, met een vleugje vaderlands complotdenken à la faction-specialist Tomas Ross. Maar voordat we het daar over gaan hebben, roep ik Arjen eerst even ter verantwoording. Je hebt wel wat uit te leggen aan de lezers van Crimezone Magazine. Arjen moet lachen. ‘Over dat ik nooit een thriller zou schrijven… Ik was al benieuwd

‘Ik permitteer mezelf de luxe om op alles terug te komen wat ik ooit heb gezegd.’

hoe snel die zou komen, maar ik verwachtte ’m niet direct als eerste vraag in mijn eerste interview over IV. Ik weet eigenlijk niet meer zo goed waarom ik dat heb gezegd, misschien is het een beetje uit zijn verband getrokken. Aan de andere kant: zo permit-

Dat dacht ik zelf ook wel eens, maar eigen-

teer ik mezelf de luxe om op alles terug te

lijk vond ik dat ook best wel arrogant. Want

kunnen komen wat ik ooit heb gezegd.’

is het wel zo makkelijk om een thriller te schrijven? Ik wist dat ik daar alleen maar

Zo makkelijk komt hij er natuurlijk niet

achter zou komen door het te proberen. Het

mee weg. ‘Het genre spreekt me niet aan,’

is een heel eigen metier, weet ik nu. Het uit-

zeg je in datzelfde interview op Recensieweb.

denken van de puzzel, het achterhouden

‘Dat is in die zin misschien ook wel zo, dat

van informatie, het werken naar een plot. Ik

ik niet vooral thrillers lees. Ik denk trou-

vond dat erg leuk om te doen, maar ook best

wens dat het ook voortkwam uit het feit

moeilijk. In een roman kan ik mezelf een

dat het interview net na Magnus kwam,

hoofdstuk verliezen in een overpeinzing of

het boek dat toch wel een beetje mijn grote

een sfeer, bij een thriller werk dat dus niet.

doorbraak is geweest (hij won hiermee de

Het verhaal moet verteld worden en moet

Dioraphte Jongerenliteratuur publieksprijs,

doorgaan. Ik heb veel meer respect gekre-

red.). Daar was ik zo trots op en toen heb ik

gen voor thrillerschrijvers. Ik denk er niet

waarschijnlijk ook wel gedacht: “dit is wat

meer zo makkelijk over als ik toen deed.’

ik doe, dit is wat ik blijf doen”.’ Toch zijn het niet deze vragen waarom de Dat kunnen we misschien nog wel begrij-

33-jarige creatief wat ongemakkelijk heen

pen. Maar waarom nu dan toch een thriller

en weer schuift op de lederen bank in de

schrijven?

lobby van Hotel V. De plek die we hebben ge-

‘Allereerst omdat ik mijn collega-schrijvers

kozen omdat het verhaal zich onder andere

wel eens hoorde zeggen: “als het misgaat

in dit deel van Amsterdam afspeelt. Waar

kan ik altijd nog een thrillertje schrijven”.

collega Tomas Ross, we noemen hem nog

maar een keer, meestal niet kan wachten

Terug naar het schrijven. Wat heb je nu als

om zijn complottheorie achter een nieuw

het grote verschil ervaren tussen het schrij-

boek breed uit te meten in de media, daar is

ven van een roman en een thriller?

Lubach extreem huiverig.

‘Voor een roman zoek je eerst meer een sfeer en ga je kijken naar de hoofdpersoon,

‘Ik wil het daar eigenlijk niet over hebben,’

wat hij heeft beleefd, naar de filosofische

zegt hij op het moment dat ik hem mijn eer-

bespiegelingen van zijn bestaan en naar

ste inhoudelijke vraag stel over IV. Die vraag

zijn omgeving. Bij IV wilde ik een verhaal

parkeren we maar even. Eerst maar even

vertellen met een wortel in de Nederland-

over het verhaal dan. IV begint met de dood

se geschiedenis dat zou leiden tot een grote

van een oude wetenschapper in Amster-

ontknoping met een impact op de huidige

dam. Hij heeft een intelligente puzzel ach-

staatsinrichting. Een gewoon figuur die be-

tergelaten voor zijn enige dochter, de geni-

trokken raakt bij iets groots. Je bedenkt je

ale wiskundige Elsa. De uitkomst van deze

personage bij het verhaal in plaats van een

speurtocht kan grote consequenties hebben

verhaal bij je personage, zoals in Magnus.’

voor de Nederlandse staat zoals we deze al jaren kennen. Elsa, geholpen door een oude

En het is de eerste keer dat je hoofdpersoon

vriend van haar vader, een populaire tv-we-

een vrouw is.

tenschapper en een jonge studente, stuit

‘Dat is eigenlijk wel grappig. Ik had het

op een spoor dat teruggaat naar de tijd van

verhaal eerst geschreven met een man in

politicus Thorbecke en koning Willem III.

de rol die Elsa nu heeft. Maar dat werkte

Een gedegen geconstrueerd what if-scenario

niet. Er ontstond een soort gekke erotische

ontvouwt zich.

spanning tussen hem en de studente die hem helpt, terwijl hij een vrouw en kind in

arjen lubach Z interview Frankrijk had zitten. Dat maakte hem in-

wel wie Thorbecke was en wat hij met de

eens erg onsympathiek en dat zat het ver-

grondwet heeft gedaan. Maar ik heb me er

haal vreselijk in de weg. Mijn agent zei toen

natuurlijk nog wel wat meer in verdiept en

“Waarom geen twee stoere vrouwen?”. Dat

bijvoorbeeld de brievenboeken van Thorbe-

deed ik en het werkte ineens allemaal wel.

cke gelezen. En Wi-

Die erotische spanning was er niet meer,

kipedia is natuurlijk

maar er kwam een soort van vrouwelijke

een dankbare bron

kameraadschap voor in de plaats.’

om dingen na te zoeken. In mijn ogen is

‘Tomas Ross is toch een beetje de godfather van dit specifieke genre.’

Verkoopt een knappe vrouwelijke hoofd-

een boek geslaagd als

persoon ook niet gewoon veel beter?

ik moet lachen, als

‘Kijk, thrillerschrijven is effectschrijven. Dat

ik een keer geëmoti-

maakte het schrijven van IV voor mij ook zo

oneerd ben en als ik

interessant, want dat deed ik hiervoor nooit.

iets leer. Als ik dat in

Mijn romans schrijf ik altijd puur voor en

één boek terugvind,

vanuit mezelf, daar probeer ik juist niet aan

dan vind ik het een

de doelgroep te denken. Bij het schrijven

tof boek. Als mensen

van IV heb ik – zeker in het begin – juist wel

hetzelfde met mijn

heel erg vanuit de lezer gedacht. Zo heb ik

boek hebben, dan vind ik dat alleen maar

gezorgd dat het mooi weer is, het speelt zich

leuk.’

af in de zomer, dat het een aantrekkelijke hoofdpersoon heeft en een onderwerp waar

Ik noemde hem al eerder, Dan Brown. Zon-

we allemaal wel iets van vinden, met een

der IV nu direct een De Da Vinci code-kloon

vleugje vakantie erin. Ik heb het naarmate

te noemen, vertoont Lubachs thrillerdebuut

het boek vorderde losgelaten, om uiteinde-

qua opzet, plot en ritme de nodige overeen-

lijk niet zo’n kleurloos modelboek te schrij-

komsten met het werk van de Amerikaanse

ven, want dat werkt natuurlijk ook niet. Ik

bestsellerauteur. Maar ook de vergelijking

kan me ook wel goed voorstellen dat dat

met Tomas Ross’ werk is snel gemaakt als je

wat ik nu doe helemaal niet vernieuwend is

het in de sfeer van complottheorieën zoekt

binnen het genre, maar dat is het wel voor

waarbij het Koninklijk Huis betrokken is. Ik

mij persoonlijk en voor mijn lezers.’

besef dat we ons langzaam maar zeker op glad ijs gaan begeven.

IV speelt zich af in een kleine 48 uur. Is dat ook een bewuste keuze?

‘Ik heb tien jaar geleden natuurlijk ook De

‘De werktitel van IV was Gisteren om deze tijd

Da Vinci code gelezen,’ vertelt Lubach. ‘Ik be-

was er nog niets aan de hand. Ik wilde het ver-

grijp de vergelijking ook wel. IV is misschien

haal eigenlijk in een tijdbestek van één dag

wel familie van De Da Vinci code-achtigen. En

laten afspelen, maar dat was echt te kort.

Ross, kijk, ik noem hem niet voor niets ook

Er moest iets meer tijd zijn om alles geloof-

in de verantwoording van mijn boek. Daar

waardig in kwijt te kunnen.’

voelde ik me wel een beetje toe verplicht. Niet dat hij er patent op heeft, maar Tomas

Heb je veel research moeten doen?

Ross is toch een beetje de godfather van dit

‘Ik weet uit persoonlijke interesse vrij veel

specifieke genre.’

van de Nederlandse geschiedenis. Ik wist

Met IV leverde Lubach een 100 procent plotgedreven thriller af in de traditie van Dan Brown.

Voor zijn laatste roman Magnus nam Arjen Lubach in 2012 de Dioraphte Jongerenliteratuur publieksprijs in ontvangst.

Arjen Lubach blijft op zijn qui-vive en

Opmerkelijk genoeg verschijnt er van To-

maakt nog eens duidelijk hoe belangrijk hij

mas Ross zelf ook een boek in april waarin

het vindt dat er inhoudelijk niets over zijn

hij zijn complotdenken los laat op de twij-

complottheorie uitlekt. Hij snapt ook dat

fels in de bloedlijn van de Oranjes.

het lastig gaat worden om dit vol te houden.

‘Ik las dat ook laatst,’ zegt Lubach. ‘Maar

‘Ik heb het niet geschreven omdat ik maat-

toen had ik mijn boek al geschreven.’

schappelijke debatten wil losmaken. Liever niet zelfs, want dan gaat het over de dingen

Wanneer vind je zelf dat je geslaagd bent?

in het verhaal die ik liever geheim wil hou-

‘Met dit boek? Nu al. Ik heb gevonden dat ik

den. Dus als het straks allemaal ontploft in

dit boek moest schrijven en ik ben er trots

talkshows, dan ben ik eigenlijk helemaal

op zoals het er nu ligt. Dat ligt met kunst

niet zo blij. Dan is het misschien wel een eer

altijd een beetje ingewikkeld. Je maakt wat

dat het over je boek gaat, maar dat is nu net

je wilt. Ik maak ook theaterstukken. Zo kan

niet de bedoeling.’

het gebeuren dat er in een zaaltje in Zeeland bejaarden zitten die er niets van begrij-

Het zal misschien niet ontploffen, maar het

pen en bij hetzelfde stuk in de Kleine Kome-

gaat gebeuren. Ik waarschuw Lubach dat

die de zaal ontploft. Daar heb je geen grip

mensen gaan praten over die dingen waar-

op. Datzelfde zal gebeuren met dit boek. Er

over hij het niet wil hebben en dat hij daar

zullen mensen zijn die het verslinden en er

niets aan kan veranderen. Je kunt het boek

zullen mensen zijn die er niks aan vinden.’

niet bespreken zonder – al is het maar dunnetjes – ook de “verboden onderwerpen”

De veelzijdigheid van Lubach komt vaak ter

aan te snijden.

sprake tijdens ons gesprek. Boeken, theater, televisie, internet. Voelt hij een drang

‘Maar dat wil ik niet!’ Hij lacht. ‘Nee, ik weet

om steeds weer met nieuwe dingen bezig

ook wel dat ik dat niet kan voorkomen,

te zijn?

maar als het aan mij ligt… Kijk, van mij

‘Het is een natuurlijk een ding. Na Magnus

hoor je het niet. Ik zal niet bij een interview

had ik drie boeken geschreven met een

op de tv of op de radio zeggen dat ik een

introspectieve hoofdpersoon. Ik was een

boek wilde schrijven over dat onderwerp.

beetje bang dat als ik weer een roman zou

Maar ik kan niemand de mond snoeren.’

schrijven het een beetje een herhaling van

arjen lubach Z interview zetten zou gaan worden. Ik moest gewoon

dat hoorde, kon ik het beter en moeilijker

een heel ander boek schrijven. Het schrij-

maken.’

ven van IV was geen herhaling (lacht).’ Is het schrijven van een thriller je bevallen? Waar ben je het meest trots op?

‘Ja, heel erg. Ik sluit nu ook zeker niet meer

‘Sowieso op mijn boeken. Dat is een indivi-

uit dat ik ooit nog een thriller ga schrijven.

duele prestatie. Ik sluit mezelf een zomer op

Mijn volgende boek zal waarschijnlijk weer

en schrijf een boek. Met angst en zweet over

een roman zijn, ook omdat ik eerst wil we-

mijn hele lijf stuur ik dan een stuk op naar

ten hoe de mensen reageren op IV. Maar ik

een vriendin die meeleest. Ik ben dan echt

heb ook al ideetjes voor een roman liggen.

opgelucht

‘Bij IV moest het allemaal echt kloppen, dat is een puzzel die moet worden opgelost.’

Daar kan ik weer aan de slag met de mooie

positieve feedback

zinnetjes die ik voor deze thriller heb laten

krijg. Dat is anders

liggen. Ik vind overigens niet dat stijl bij

met tv. Daar wordt

thrillers ondergeschikt is aan de plot, maar

over alles verga-

het taalgebruik moet de plot niet in de weg

derd, dingen wor-

staan.’

den

van

als

tevoren

getest. Dat is een

Toch is er ook in deze thriller ruimte voor

heel ander proces.’

bijzondere zinnetjes en verborgen grappen. ‘Een van mijn favoriete films is Back to the

Hoe ziet dat schrijf-

Future waarin ze een overval plegen op een

proces eruit?

trein. De machinist vraagt dan aan “Doc”

‘Bij IV begon het

Brown: “Is this a robbery?”, waarop Brown

met

zegt: “No, a science expirement!”. Mijn per-

die

mentele

experifase

sonage Van Eck gebruikt deze zin wanneer

zoek naar het idea-

hij een Mini Cooper kaapt. Zo’n zin moet ik

le boek. Toen kwam het verhaal en daarvoor

dan recyclen, vond ik. Het is dan mijn kleine

heb ik me anderhalve maand afgezonderd

eerbetoon aan de film.’

in een hotel in Rome. Ik heb in die periode niemand gezien. Na het ontbijt ging ik

Wat vind je nu het allerleukste van alle din-

weer naar boven om te schrijven en kwam

gen die je doet?

alleen het hotel uit voor lunch en diner.

‘Die vraag krijg ik natuurlijk wel vaker, maar

Mijn romans schreef ik altijd meer tussen

ik heb eigenlijk nooit een goed antwoord.

de bedrijven door. Dan kon ik ’s avonds ge-

Het klopt gewoon wat ik nu doe. Stel dat je

rust ook naar het theater. Bij IV moest het

mij tien miljoen zou geven en ik zou nooit

allemaal echt kloppen, dat is een puzzel die

meer hoeven werken. Wat zou ik dan doen?

moet worden opgelost. Er was concentratie

Dan zou ik waarschijnlijk boeken schrijven,

bij vereist. Er staan levens op het spel. Bij

met vrienden in het theater spelen, voor te-

romans is de puzzel vaak minder complex.

levisie dingetjes verzinnen en muziek ma-

Daar kun je zeggen “Dat is nu eenmaal zo-

ken. Eigenlijk precies hetzelfde wat ik nu

als mijn hoofdpersoon het voelde”. Ik heb

doe, alleen dan met veel geld op de bank.

bij IV veel gehad aan opmerkingen van de

Ik zou nooit de woorden “ik ben heel geze-

eerste lezers. Ik had mijn lezers met de eer-

gend” in de mond nemen, maar daar komt

ste versie wat onderschat, denk ik. Toen ik

het wel een beetje op neer.’

fotoreportage Z crimezone thriller awards 2012

Op donderdag 7 februari 2013 werden voor de tiende keer de Crimezone Thriller Awards uitgereikt. In een bomvol Bitterzoet was de crème de la crème van de Nederlandse misdaadliteratuur aanwezig. Naast de drie jaarlijkse publieksprijzen voor de beste thriller in drie categorieën (Buitenland, Nederlandstalig en Debuut) werden er ook twee Crimezone Awards of Honor uitgereikt. Prijzen voor de Beste Nederlandstalige Misdaadserie en Misdaadfilm van het het afgelopen decennium. Een verslag in foto’s. FOTO’S

Kenny Nagelkerke

Crimezone-hoofdredacteur Sander Verheijen. 14

Loft is de Beste Nederlandse Misdaadfilm. Regisseur Antoinette Beumer en acteur Raymond Thiry nemen de Crimezone Award of Honor in ontvangst.

Penoza werd door de thrillerlezer verkozen tot Beste Nederlandse Misdaadserie van de afgelopen tien jaar. Er wordt momenteel gewerkt aan het derde en laatste seizoen van de successerie, vertelt regisseur Diederik van Rooijen bij het in ontvangst nemen van â&#x20AC;&#x2DC;zijnâ&#x20AC;&#x2122; Award of Honor.

fotoreportage Z crimezone thriller awards 2012

Guest of honor R.J. Ellory speelde een aantal nummers met de Nederlandse soulband Afrit 5. Hij zou later de Crimezone Thriller Award uitreiken aan Charles den Tex, voor zijn thriller De vriend.

Melissa van der Wagt van uitgeverij Cargo nam de Crimezone Thriller Award voor het beste debuut van 2012 in ontvangst voor Waarheen je ook vlucht van Elizabeth Haynes. Het is het eerste boek dat verscheen in de nieuwe Slaughter House imprint. 16

The House of Books-uitgeefdirecteur Heleen Buth nam de honneurs waar voor de Amerikaanse bestsellerauteur Tess Gerritsen. Haar thriller, Het stille meisje, werd overtuigend verkozen tot de Beste Thriller van het Jaar.

CriMEzone ThrilLER AwardS Z FotOreportAge

De beste Nederlandstalige thriller van 2012 werd geschreven door Charles den Tex. De drievoudig Gouden Strop-winnaar won voor het eerst de publieksprijs voor het beste spannende boek voor De vriend. 17

DE 100

Deze top 100 is samengesteld uit meer dan 17.000 stemmen tijdens de tiende editie van de Crimezone Beste Thriller van het Jaar-verkiezing.

Beste thriller buitenland

Tess Gerritsen • Het stille meisje

Charles den Tex • De vriend

Camilla Läckberg • Engeleneiland

Lars Kepler • Getuige

Marelle Boersma • Vals alarm

Deon Meyer • 13 uur

Linda Jansma • Tweestrijd

Arnaldur Indridason • Verdwijnpunt

Nele Neuhaus • Sneeuwwitje moet sterven

(DE GEUS)

(CRIME COMPAGNIE)

(A.W. BRUNA)

Judith Visser • Time-out

12 Luc Deflo • Losers

(ANTHOS)

(CARGO)

(CRIME COMPAGNIE)

10 Karin Slaughter • Genadeloos

(THE HOUSE OF BOOKS)

(UITGEVERIJ Q)

(CARGO)

(BOEKERIJ)

(MANTEAU)

13 Alex van Galen • Ideale ouders 14 Corine Hartman • Stormvloed

(A.W. BRUNA)

(KARAKTER)

15 Nicci French • Dinsdag is voorbij 16 Jo Nesbø • De schim

(ANTHOS)

(CARGO)

17 Håkan Nesser • De man zonder hond

er Beste thrilrllandstalig nede

(UITGEVERIJ Q)

18 Loes den Hollander • Troostkind

(DE GEUS)

(KARAKTER)

19 Elizabeth Haynes • Waarheen je ook vlucht * 20 Piet Baete • Vrijdag de 14de

(CARGO)

(MANTEAU)

Michael Berg • Nacht in Parijs

22 Lieneke Dijkzeul • Wat overblijft

(THE HOUSE OF BOOKS) (ANTHOS)

23 Eriksson & Sundquist • Het kraaienmeisje * (CARGO) 24 David Baldacci • De provocatie 25 Lee Child • De affaire iller r h t Beste debuut 18

(A.W. BRUNA)

(LUITINGH-SIJTHOFF)

bestE Thrillers van 2012 26 27 28 30 31 32 33 34 35 36 38 39 41 42 44 46 47 48 49 50 51 52 54 55 56 57 58 59 61 62 63

R.J. Ellory • De helden van New York Ingrid Oonincx • Botsing Corine Hartman • Hels verlangen Jussi Adler-Olsen • Het Washingtondecreet Harlan Coben • Blijf dichtbij Linwood Barclay • Kijk niet weg Ellen Gerretzen • Schaduwspel Stephen King • 22-11-63 Gillian Flynn • Donker hart Elizabeth George • Een duister vermoeden Saskia Noort • Koorts Mo Hayder • Rot Lisa Gardner • Korte metten Lars Rambe • Sporen op het ijs * Alice LaPlante • Hersenspinsels * James Patterson • Het elfde uur John Hart • Het ijzeren huis Jens Lapidus • Val dood Suzanne Vermeer • Noorderlicht Hjorth Rosenfeldt • De discipel Karen Rose • De mond gesnoerd Jeffery Deaver • Idolaat Sebastian Fitzek • De ogenverzamelaar Jeroen Guliker • Verborgen vrucht * Michael Robotham • De afrekening David Baldacci • Onschuldig Mark Allen Smith • Manipulatie * Michael Connelly • Het recht om te zwijgen Tom Rob Smith • Agent 6 Yrsa Sigurdardottir • Smeulend vuur Thomas Enger • Schijndood * Preston & Child • Weerwraak Peter James • De perfecte moord Lucretia Grindle • Villa Triste Anthony Horowitz • Het huis van zijde Louise Millar • Kom je spelen? * Philip Kerr • Praag fataal Ian Rankin • De onmogelijke dood

Tami Hoag • Geheimen in het graf 65 John Katzenbach • De professor 66 Arnaldur Indridason • Grafteken 67 Karin Fossum • Ik kan in het donker zien 68 Håkan Nesser • Een heel ander verhaal Peter Robinson • Zwanenzang 70 Anja Feliers • Hou van mij! Val McDermid • Moment van afscheid 72 Arne Dahl • Verdwenen onschuld 73 Bart Debbaut • Ik maak je kapot 74 Svea Ersson • Zonder Lisa 75 James Patterson • Moordweekend 76 Loes den Hollander • Glansrol Suzanne Vermeer • Bon Bini Beach 78 Brian Freeman • Brandmerk 79 Steve Mosby • Zwarte bloem 80 Belinda Bauer • Opgesloten 81 Liza Marklund • Teken van leven 82 Luc Deflo • Phobia 83 Loes den Hollander • Vrije val 84 Mari Jungstedt • Gevaarlijk spel 85 James Patterson • Kill Alex Cross Denise Mina • Het einde van de wespentijd 87 Griselda Molemans • Tot op het bot 88 Lisa Jackson • Rozenkrans 89 Franck Thilliez • Het weeshuis 90 Emily St. John Mandel • Aria voor een verleden * Viveca Sten • Hogere kringen 92 Clive Cussler • De kaper 93 Håkan Ostlundh • De vrouw die wilde afrekenen 94 Pieter Aspe • Eiland 95 Wulf Dorn • Waanzin 96 Els Kerkhoven • Gifdochters * René Appel • Goede vrienden 98 Lisa Unger • Vriend van de duisternis 99 Suzanne Hazenberg • Eet! 100 John Grisham • Het proces

* thrillerdebuut 19

Aanbevolen door Karin Slaughter: ‘Een bloedstollende speurtocht, waarbij het steeds onduidelijker wordt wie eigenlijk de speurder is. Een psychologische thriller van grote klasse, die mij op alle niveaus wist te verrassen.’ – Karin Slaughter

Waar je ook komt, de dood is je voor www.uitgeverijcargo.nl 20

VIJF van Ursula Poznanski

’Zenuwslopend en verrassend.’ – esta ‘Een uitstekend en meeslepend debuut, met een geweldige ontknoping.’ – boek

makkie om mee te 1. Een beginnen. Welke bestsel-

lerauteur liet begin 2013 via social media de titel van zijn nieuwe thriller raden? Neem de eerste letter van zijn voornaam.

En nog een makkie: De meest recente winnaar van De Diamanten Kogel. Neem de eerste letter van zijn achternaam.

woonachtig in HillerĂ¸d. Zij 3. Thrillerechtpaar, was vroedvrouw, hij docent. Neem de eerste

(of de vierde) letter van hun schrijversnaam.

verknipte 4. Een cover. Neem

de eerste letter van de titel.

Rechercheur schreef enkele misdaadromans. Daarnaast schreef hij columns onder het pseudoniem Vic Martin. Neem de eerste letter van zijn echte achternaam.

schrijfster verwerkte 7. Duitse sprookjesfiguur in de titel van

een thriller. Neem de eerste letter van haar voor- of achternaam.

8. 22

De films Skyfall en The Dark Knight Rises brachten in 2012 meer dan 1 miljard dollar op. Welke actiethriller behaalde vorig jaar ook dit resultaat? Neem de eerste letter van tweede woord uit de titel.

Fragmenten van covers van thrillers van dezelfde auteur. Neem de eerste letter van zijn achternaam.

auteur komt 9. Nederlandse dit jaar met thriller over in

11.

Thrillerauteur te Singapore was ooit mooiste meisje van de klas. Neem de eerste letter van haar achternaam.

12.

10.

De schaar gezet in een nog te verschijnen thriller van Nederlands schrijversechtpaar (maart 2013). Neem de eerste letter van de titel.

14.

15.

Auteur van thrillers over Duits-Turkse privĂŠdetective overleed in januari op 48-jarige leeftijd. Neem de eerste letter van zijn achternaam (pseudoniem).

17.

opspraak geraakte specialist. Neem de eerste letter van de voornaam van deze medicus.

Zweedse misdaadschrijver, woonachtig in Devon, heeft een hond die Norton heet. Neem de eerste letter van de achternaam van de auteur.

De bestverkochte thriller van 2012 in Nederland. Neem de eerste letter van de titel.

16.

13.

Regisseur van jeugdprogramma schrijft thrillertrilogie over hedendaags Afghanistan. Neem de eerste letter van de achternaam van zijn pseudoniem.

Twee kunstenaars raakten geĂŻnspireerd door een thriller van Nederlandse makelij en versierden een flat met teksten uit het boek. Neem de eerste letter van de achternaam van de schrijver.

De hond van een bekende thrillerauteur uit Boston verdween kerstavond 2012 zonder sporen achter te laten. Hoe heet het dier?

Gezocht wordt naar een titel van een Nederlandstalige thriller: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17

Stuur het antwoord in via crimezonemagazine.nl/thrillerquiz.htm en maak kans op een thrillerpakket! OPLOSSING Nr 2: PARELS VOOR NADRA PRIJSWINNAARS Nr 2: Iris Waanders, Hetty van Bergen en Karin Levendig

dossier Z De VERHALEN VAN Alfred hitchcock

DE VERhalen van Alfred HITCHCOCK TEKST

Lex Passchier

ILLUSTRATIE

Edo Draaijer

Alfred Hitchcock is niet alleen een van de bekendste regisseurs uit de filmgeschiedenis, zijn naam is zelfs uitgegroeid tot een merk en synoniem geworden voor een heel genre. Hij wordt niet voor niets The Master of Suspense genoemd. Natuurlijk werkte Hitchcock gedurende zijn carrière samen met tientallen mensen die ieder op hun eigen vakgebied niet de minsten waren. Maar ook al kon Hitchcock dan beschikken over de crème de la crème van de filmindustrie, hij was en bleef zelf de stuwende kracht achter elk facet van zijn films. Dit geldt ook voor de scenario’s die aan zijn films ten grondslag lagen. Hitchcock werkte gedurende zijn lange loopbaan samen met een groot aantal gerenommeerde scenarioschrijvers, zoals Thornton Wilder, Dorothy Parker, Ben Hecht, Raymond Chandler, John Michael Hayes, Samuel Taylor en Ernest Lehman. Maar het was Hitchcock zelf die zijn goedkeuring gaf aan elke letter van een script. Niet als schrijver, zelf typte hij

nooit één letter van zijn scenario’s, maar wel als dramaturg en story-editor. Wanneer je de films van Hitchcock en de oorspronkelijke scenario’s bestudeert, zie je duidelijk een aantal terugkerende verhaalopvattingen die de regisseur consequent in zijn scripts aanbracht, ongeacht welke schrijver er aan het project verbonden was. Deze opvattingen vormen een duidelijke lijn in het oeuvre van de regisseur en zijn zelfs als basis te beschouwen voor het vertellen van een (spannend) verhaal. »

dossier Z De VERHALEN VAN Alfred hitchcock Beelden VERTELLEN meer dan dialogen Hitchcock hechtte nooit veel belang aan dialoog. Hij wilde zijn verhalen vooral visueel vertellen. De introductie van James Stewart als L.B. Jefferies in Rear Window (1954) is hier een goed voorbeeld van. We komen zijn naam te weten omdat die op het gips om zijn been is geschreven. De oorzaak van zijn verwondingen weten we door knipsels aan de muur, en een serie zeer avontuurlijk uitziende foto’s maken de kijker duidelijk dat Jefferies geen man is die gemakkelijk stil kan zitten in een rolstoel. We komen dit allemaal te weten, zonder dat er één zin dialoog aan wordt gespendeerd.

sPelen met informatievoorsprong bij de kijker Hitchcock liet de toeschouwer vaak meer weten dan de karakters, wat volgens hem de kern was van suspense. In Vertigo (1958) bijvoorbeeld, wordt Judy’s echte identiteit al snel nadat ze is geïntroduceerd aan de kijker onthuld. Ver voor Scottie ontdekt wie ze is. Deze ontmaskering had ook helemaal aan het einde plaats kunnen vinden, als verrassing, maar Hitchcock heeft hier gekozen voor suspense, want de kijker zit zich nu constant af te vragen wat Scottie zal doen als hij erachter komt.

spelen met informatieachterstand bij de kijker Op een situatie die is opgebouwd volgens het suspensemechanisme, liet Hitchcock vaak een verrassing volgen. Je denkt als kijker meer te weten dan de personages, maar dat blijkt dan toch niet het geval. Bijvoorbeeld in North by Northwest (1959), als Roger Thornhill door het raam van het huis van Vandamm kijkt. Zowel hij als de kijker

ziet hoe Leonard een pistool achter zijn rug houdt en op het punt staat Vandamm te vermoorden. Terwijl Vandamm nergens erg in lijkt te hebben, zitten wij als kijker op het puntje van onze stoel (want informatievoorsprong, dus suspense!), maar als Leonard vervolgens schiet en het pistool geladen blijkt te zijn met losse flodders, worden we weer verrast (surprise!), want dát wisten we niet.

LIEFDESVERHAAL ALS KATALYSATOR VAN DE PLOT Hitchcock wilde ieder personage voorzien van een duidelijk streven, dat hem of haar het hele verhaal bleef stimuleren en tot actie aanzette. Voor dit doel gebruikte hij regelmatig de liefde. Dit is onder andere duidelijk terug te zien in To Catch a Thief (1955). De manier waarop het raadsel tot een oplossing komt, is niet wat het verhaal gaande houdt. De nadruk ligt op de romantiek en op de ontluikende liefde tussen John Robie en Francie Stevens. In The 39 Steps (1935) werd in dit kader het personage van de ijskoude blondine geïntroduceerd die gedurende het verhaal langzaam ontdooit en het hoofdkarakter het hoofd op hol brengt. Dergelijke ijzige vrouwen zouden we daarna nog regelmatig terugzien bij Hitchcock.

TASTBARE INZET WAAR TOESCHOUWER WEINIG OM GEEFT De ‘MacGuffin’, algemeen beschouwd als een van de meest kenmerkende eigenschappen in het werk van Hitchcock, kan worden omschreven als het element in de plot dat de motivatie vormt voor de karakters, maar waar het publiek eigenlijk weinig belang aan hecht. In het geval van The 39 steps gaat het om een formule die onder geen beding het land mag worden uitgesmokkeld. Om dat te voorkomen zet hoofd-

1958

1935

personage Richard Hannay alles op alles. Wat die formule precies inhoudt blijft onduidelijk, maar is voor het verhaal ook niet belangrijk. Waar het om gaat is dat het voor Hannay de motivatie vormt om te doen wat hij doet.

VAN ALGEMEEN NAAR SPECIFIEK Hitchcock toonde de kijker eerst een totaalbeeld, voordat hij een arena aankleedde met details. Behalve in de manier waarop er in de scenario’s scènes werden opgebouwd, is dit het meest duidelijk terug te zien in de shots die Hitchcock maakte. Bijvoorbeeld in de feestscène in Notorious (1946), waarin vanuit een enorm totaalshot wordt ingezoomd op een sleutel in een hand. Of het openingsshot van Psycho (1960) waarin we eerst het totaalshot van een stad zien, alvorens langzaam wordt ingezoomd op één huis en we uiteindelijk in een kamer achter een van de ramen terechtkomen.

AANDACHT VOOR IEDER DETAIL Door te letten op de kleinste details, wilde hij precies de juiste sfeer en effecten in de scènes bewerkstelligen. Hitchcock was van mening dat een accurate beschrijving van details de kijker doet beseffen dat de wereld die hij ziet echt is. Dit geloof was volgens Hitchcock nodig om de duizelingwekkende scènes die later zouden gaan plaatsvinden,

1955

1960

zo spannend mogelijk te maken.

OPREKKEN ACTIE OM SPANNING TE VERHOGEN Een goed voorbeeld hiervan is de scène uit North by Northwest waarin Roger Thornhill op een verlaten weg staat te wachten op de komst van George Kaplan. We zien een auto naderen, maar die rijdt voorbij. Een tweede auto lijkt recht op Thornhill in te rijden, maar passeert ook. Dan stapt er een man uit een derde auto, maar met geen andere bedoeling dan op de bus te wachten. De actie wordt enorm opgerekt, wat een verhoging van de spanning tot gevolg heeft.

sCHURK MET MENSELIJKE TREKJES In alle gevallen heeft de schurk bij Hitchcock iets menselijks, waardoor je je met hem of haar kunt identificeren. Als Norman Bates in Psycho de vloer dweilt en de auto in het moeras afzinkt, heeft Hitchcock ons al zover: we zien hier een trouwe zoon die zijn moeder beschermt en daar kunnen we als kijker best compassie mee hebben. Vanaf dat moment hopen we zelfs dat hij ermee wegkomt! Toch zal de schurk bij Hitchcock altijd angstaanjagend blijven, met name omdat we aan het begin van een Hitchcock-scenario meestal even meekijken over de schouder van de boef.

PERSONAGES OP GESPANNEN VOET MET OMGEVING Hitchcock creëerde regelmatig personages die zich nogal hebben afgezonderd van de rest van de wereld. In de kern gaan de films van Hitchcock over individuen die gedurende het verhaal één worden met hun omgeving. Het hoofdpersonage ontdekt dat hij of zij gelukkig kan zijn binnen de sociale orde waarin hij of zij zich bevindt. In The Trouble with Harry (1956) gaat het zelfs om een hele groep mensen die stuk voor stuk nogal eenzaam in het leven staan. Pas als ze een lijk in het bos vinden, worden de bewoners van de gemeenschap op elkaar teruggeworpen en komen ze langzaam uit hun isolement.

Altijd een ‘dubbel thema’ In Hitchcock-scripts is er vaak sprake van onschuldige mensen die verzeild raken in situaties waar ze niets mee te maken hebben. Ze worden niet alleen beschuldigd van iets wat ze niet gedaan hebben, maar ook nog eens achternagezeten door de échte criminelen. Uit het scenario van To Catch a Thief blijkt duidelijk dit door Hitchcock vaak toegepaste ‘dubbele thema’: Robie’s leven wordt aan de ene kant bedreigd door een juwelendief die hem wil laten opdraaien voor

een serie misdaden die hij niet gepleegd heeft, en Robie’s vrijheid is aan de andere kant in het geding doordat de politie hem op de hielen zit. Young and Innocent (1937) en Shadow of a Doubt (1943) zijn eveneens kenmerkende voorbeelden van dit thematische gegeven.

Alles overkómt de personages Zelf lijken de karakters niets in gang te zetten, dat doet de buitenwereld. De personages reageren in eerste instantie alleen maar. Zoals in The Man Who Knew Too Much (1956) waarin het de familie McKenna allemaal overkomt, zonder dat ze zelf enige invloed kunnen uitoefenen op de gebeurtenissen. Dit heeft duidelijk zijn effect op de beleving van de toeschouwer: in Hitchcock-scenario’s worden gewone mensen geconfronteerd met bizarre omstandigheden en het angstaanjagende komt daardoor voor de kijker extra dichtbij.

Groot oog voor menselijk gedrag Dit wordt nog steeds als een grote kracht van de films van Hitchcock gezien. Menselijke observaties wist hij te koppelen aan filmische conventies, waardoor zijn films als het ware grip kregen op emoties die in de realiteit niet te vatten

De VERHALEN VAN Alfred hitchcock Z dossier zijn. Als er een bepaald idee werd geopperd zei Hitchcock ook vaak: ‘Nee, nee. Dat is de manier waarop het in films gaat. Laten wij het doen zoals in het echte leven.’ Vervolgens deed Hitchcock het dan uiteindelijk toch op de manier zoals het in films gebeurde… alleen beter.

plot belangrijker dan personages Wat karakters doen was voor Hitchcock belangrijker dan wie ze zijn. Hij ging in de eerste plaats uit van een situatie en pas daarna werden de personages aangekleed met eigenschappen die het logisch maakten dát ze dat deden. Hitchcock gaf ze alleen wel een duidelijk streven mee, want dát hield het verhaal gaande. Het is dan ook niet vreemd dat de personages binnen het Hitchcock-universum soms sterk doen denken aan stereotiepen (de ijskoude blondine, de koelbloedige schurk, de romantische held), simpelweg omdat ze puur gecreëerd zijn vanwege hun functie binnen het verhaal.

Comedy en suspense Hitchcock vond dat de spanningsboog in een scenario niet altijd gespannen kon zijn en dat je het publiek de kans moest geven op adem te komen voordat de volgende angstaanjagende gebeurtenis zich aandiende. Een personage dat fungeert als voetnoot binnen het verhaal, als een soort commentator, vond hij hier uitermate geschikt voor. Op deze manier ontstond tijdens het schrijven van Rear Window het karakter Stella en later, toen Hitchcock werkte aan To Catch a Thief, het personage Mrs. Stevens.

overtreffende trap Met uitzondering van een adempauze hier en daar mocht de toeschouwer, net als de lezer van een kort verhaal, geen moment de

kans krijgen af te haken. Hij of zij moest het verhaal in één rechte lijn en in één doorlopende spanningsboog kunnen volgen. In dit verband benadrukte Hitchcock dat een film, net als een toneelstuk, diende te bestaan uit een reeks climaxen die in de loop van het verhaal steeds krachtiger worden. Iedere scène moest de vorige overtreffen als het ging om het beroeren van de emoties van het publiek. Deze opvatting ligt ten grondslag aan een gevleugelde uitspraak van Hitchcock: ‘Drama is het leven, waar alle saaie stukken uit zijn weggelaten.’

Een originele scène was soms de basis voor een hele film Hitchcock kon scenarioschrijvers razend enthousiast maken met het schetsen van situaties, zoals die waarin een operazangeres midden in een concert ziet hoe in een van de theaterboxen een man wordt neergestoken, net op het moment dat ze een hoge noot aan het zingen is. De noot, die nu verandert in een schreeuw, is de hoogste die ze ooit gezongen heeft, waar ze van het publiek een enorm applaus voor krijgt. Hitchcock eindigde zo’n verhaal vaak met: ‘Hoe het dan verdergaat, weet ik nog niet.’ Het idee van Hitchcock om zijn hoofdpersonages te laten hangen aan de presidentshoofden van Mount Rushmore, was op deze manier het beeld dat aan de basis lag van North by Northwest. Aan de schrijvers met wie Hitchcock samenwerkte dan de taak deze momenten te voorzien van de juiste context.

script is leidraad De scripts van Hitchcock waren altijd zeer zorgvuldig geschreven, zodat op de set niets aan het toeval overgelaten hoefde te worden. Hij zag het schrijven van het scenario dan ook meer als het maken van een film, dan het draaiproces zelf. Als hij klaar was

dossier Z De VERHALEN VAN Alfred hitchcock

met het script, was hij (in zijn hoofd) klaar met de film. Hij hoefde alleen nog maar op te nemen wat hij had bedacht. Een beroemde anekdote is dan ook dat Hitchcock op de eerste draaidag van een nieuwe film op de set verscheen en het script in de prullenmand gooide. ‘Ik ben klaar,’ zei hij dan. In gedachten zag hij de film dan al volledig gemonteerd voor zich. Wanneer we kijken naar wat aan het begin van de vorige eeuw gangbaar was met betrekking tot suspense binnen de cinema, zien we veel van deze principes terugkeren in de scenario’s van Alfred Hitchcock. Niet alleen heeft hij een aantal van deze conventies tijdens het schrijfproces van zijn scripts overgenomen, maar heeft hij de meeste van deze mechanismen ook verder ontwikkeld en de werking ervan enorm verfijnd. Hitchcocks eigen toevoegingen aan de bestaande suspensetraditie zijn echter nog veel aanzienlijker. Dat Hitchcocks werkwijze zijn stempel op het genre heeft gedrukt, blijkt uit het feit

dat veel van wat vandaag de dag als conventie binnen het thrillergenre geldt, bij hem vandaan lijkt te komen. Auteurs van handboeken voor scenarioschrijvers halen Hitchcock niet alleen regelmatig aan als voorbeeld, ze recyclen ook vaak zijn ideeën. Bovendien is het zeer waarschijnlijk dat veel schrijvers zich onbewust meer naar de spanningsdramaturgie van Hitchcock voegen dan ze beseffen of willen toegeven. Voor iedere scenarioschrijver, of hij of zij nu schrijft binnen het genre van de thriller of niet, zal Hitchcock altijd een referentiepunt zijn vanwege zijn unieke manier van verhalen vertellen. Niet alleen op het witte doek, maar ook in zijn scripts.

Lex Passchier (1976) is scenarioschrijver, onder andere van de RTL 4-politieserie Moordvrouw. Daarnaast is hij toneelproducent en is tot en met eind maart 2013 de Hitchcock-voorstelling Dial M for Murder te zien in de Nederlandse theaters. Momenteel werkt hij voor uitgeverij Luitingh-Sijthoff aan zijn debuutthriller. Voor meer informatie: www.thrillertheater.nl.

Hét mannenboek voor de Boekenweek De nieuwe Jack Ryan-thriller

‘Razendspannende technothriller.’ – aktueel man

Verschijn

5 MAART

2013

www.awbruna.nl

FACTS Z THRILLERONDERZOEK

KARIN SLAUGHTER NOG STEEDS POPULAIRST ONDER THRILLERLEZERS Karin Slaughter is nog steeds de meest geliefde thrillerschrijver, aldus de laatste editie van Crimezone’s Grote Thrilleronderzoek. Iets meer dan tweeduizend deelnemers aan de enquête nomineerden hun favoriete thrillerschrijvers. Slaughter wordt op de hielen gezeten door landgenoot Tess Gerritsen. Eerste Nederlandse auteur is Simone van der Vlugt, op de 13e plaats.

1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20.

Karin Slaughter Verenigde Staten Tess Gerritsen Verenigde Staten Henning Mankell Zweden Camilla Läckberg Zweden Jo Nesbø Noorwegen Arnaldur Indridason IJsland Jussi Adler-Olsen Denemarken Stieg Larsson Zweden Harlan Coben Verenigde Staten Lars Kepler Zweden Nicci French Groot-Brittannië David Baldacci Verenigde Staten Simone van der Vlugt Nederland Elizabeth George Verenigde Staten Charles den Tex Nederland Loes den Hollander Nederland Lee Child Groot-Brittannië Michael Connelly Verenigde Staten James Patterson Verenigde Staten Deon Meyer Zuid-Afrika

FOTO

Alison Rosa

NU IN DE BOEKHAND E L

‘IJzersterke ontknoping.’ Trouw ‘Een intercity die maar doorraast. Uitstappen is niet meer mogelijk.’ Leeuwarder Courant 34

Kijk ook eens op www.uitgeverij .nl

charles den tex Z interview

charles den tex ‘Herkenbaarheid is nog geen kwaliteit’ TEKST

Peter Kuijt

FOTO’S

Derwent Christmas

Met De vriend kon hij zijn vierde Gouden Strop in de wacht slepen en zijn eerste Diamanten Kogel mee naar huis nemen. Maar uiteindelijk werd deze thriller van Charles den Tex vorige maand bekroond met een Crimezone Thriller Award. De gelauwerde thrillerauteur over prijzen, de ondraaglijke traagheid van Deense series, zijn belangrijkste boek en hypes. ‘Een Saskia Noort-thriller kan alleen maar door Saskia Noort worden geschreven.’ Ja, hij is er op z’n zachtst gezegd verguld mee. Charles den Tex vindt de Crimezone Thriller Award (categorie Nederlandstalig) die hij begin februari in de bomvolle Amsterdamse bar Bitterzoet kreeg overhandigd, “meer dan alleen maar leuk”. In de strijd om de award liet hij geduchte concurrenten als Marelle Boersma en Judith Visser, beiden gezegend met een behoorlijke fanbase, achter zich. ‘Ik ben er heel blij mee. Ik ben al twee keer eerder genomineerd geweest en het is nu de eerste keer dat ik win. Het is een publieksprijs. Er zit het aspect aan dat je zelf de boel kunt mobiliseren. En dat is nog lastiger dan je denkt. Ik heb het een paar keer eerder geprobeerd. Via Facebook en e-mail heb ik mensen benaderd en ze gewezen op de verkiezing. Daar is veel werk in gaan zit-

charles den tex Z interview ten. Ook mijn uitgever riep mensen op om te gaan stemmen. Maar vooraf konden we niet inschatten hoeveel rendement het zou opleveren.’ Hij grijnst: ‘Ik ken natuurlijk ook het rendement van niet winnen. Maar winnen is écht veel leuker.’ Niet liever een Diamanten Kogel of de Gouden Strop voor De vriend gehad? ‘Het liefst natuurlijk de Strop. Ik bedoel, dat is de prijs die het meeste telt. De Diamanten Kogel is vooral leuk. De Kogel heeft wel een naam, maar dan in België, niet in Nederland. Het draait toch voornamelijk om de eer. Er zit weinig publiciteit aan en het levert niet veel verkoop op. Voor een Vlaming is de Kogel gunstiger dan voor een Nederlander. En die heeft weer meer baat bij de Strop. Ik weet dat Bram Dehouck na de Strop aardig heeft verkocht, maar veel minder dan wanneer een Nederlander gewonnen zou hebben. Waarom dat is, weet ik niet. Bob Mendes? Die verkoopt hier niet. Pieter Aspe? Nauwelijks. Maar die verkoopt weer wel miljoenen boeken in Vlaanderen.’

SHOW, DOn’T TeLl We spreken in zijn werkkamer die Den Tex huurt in het souterrain van het gebouw van de Nederlandse Orde van Advocaten in Den Haag. Op zijn bureau ligt een stapel A4’tjes met hier en daar groene plakkertjes, stille getuigen van de laatste correctieronde van zijn manuscript van De erfgenaam, de nieuwste thriller van Den Tex. Kortgeleden is de definitieve versie naar de drukker gestuurd om op tijd – deze maand – op de planken van de boekhandel te belanden. De klus is geklaard. Tijd om even de gedachten te laten gaan over het hedendaagse thrillerlandschap en aanverwante zaken. Zoals daar zijn de Deense thrillerseries die vandaag de dag alom bejubeld worden. Essayist Bas Heijne bijvoorbeeld schreef in

januari een column in NRC Handelsblad, waarin hij de loftrompet stak over reeksen als The Bridge en The Killing. Hij vroeg zich tegelijk af waarom er in Nederland niet zulk goed drama werd gemaakt, waarbij hij gemakshalve topseries als Penoza en Overspel even over het hoofd zag. Den Tex kun je niet blij maken met een avondje kijken naar The Killing-icoon Sarah Lund in haar grof gebreide truien. ‘Nee, ik kan er echt niet tegen. De Scandinavische thrillers zijn wel in de loop der jaren iets gevarieerder geworden. Ze hebben niet meer allemaal dat slaapverwekkend trage en saaie dat ze sinds jaar en dag hadden. Maar ik vind ze nog steeds in dat omgekeerde stramien van de filmwet “show, don’t tell” vastzitten. Ik heb dat een aantal jaren geleden ontdekt, toen ik naar de serie Law & Order zat te kijken. Mateloos populair over de hele wereld. Maar ik kon me bij god niet voorstellen waarom die zo succesvol was. Het was zo’n beetje de slechtste serie die ik ooit heb gezien. Totdat het tot me doordrong dat ze precies het tegenovergestelde deden van “show, don’t tell”. In Law & Order zit nooit show, het is alleen maar tell, tell, tell en dan het liefst acht keer achter elkaar. Het is alleen maar praten, je krijgt nooit wat te zien. In wezen is CSI net zo, alleen monteren ze er van die hippe flitsen tussendoor. Dan lijkt het of er nog wat actie in zit.’

‘Ik ken natuurlijk ook het rendement van niet winnen. Maar winnen is écht veel leuker.’

‘Ik ben er op gaan letten en heb geconstateerd dat dat bij de meeste grote publieks-

interview Z charles den tex successen, of dat nou Stieg Larsson is of Saskia Noort, het geval is: alles letterlijk vertellen. En dan is er de wet van Tomas Ross die luidt: je moet alles drie keer vertellen, anders kan de lezer het niet volgen. Dat voorkauwen, uitkauwen, nakauwen en herkauwen verhoogt de herkenbaarheid. Maar herkenbaarheid is helemaal geen kwaliteit! Hoe hoger de herkenbaarheid, hoe zekerder je weet dat de schrijver iets niet goed doet. Maar herkenbaarheid verkoopt. Kwaliteit is als je de lezer iets mee kunt geven wat hij ten dele herkent, maar waar hij bij een belangrijk deel ook denkt “Hé shit. Zo kan het ook.”. Het moet iets nieuws, iets verrassends toevoegen.’ Het is overigens niet iets van de laatste jaren, vindt de Haagse auteur. ‘Agatha Christie blonk ook al niet uit in “show, don’t tell”.’ ‘Tell, don’t show lijkt een garantie te zijn voor succes,’ vervolgt Den Tex. ‘Met de wet “show, don’t tell” die alle uitgevers en filmproducenten huldigen, weet je bijna zeker dat je niet verkoopt. Een interviewer vroeg me eens: “Waarom schrijf je dan niet zo’n boek als Saskia Noort?”. Hoe haal je dat in je hoofd? Om te beginnen te denken dat ik dat zomaar zou kunnen. Saskia Noort kan het beste een Saskia Noort-boek schrijven. Zo’n vraag laat ook zien dat je haar boeken niet op waarde schat. Wat zij kan, kan ik niet. Ik moet niet willen schrijven wat iemand anders kan. Dat is een denkfout.’

CLICHÉS Over “show” gesproken. Den Tex’ tweede bekroonde thriller, CEL, is na De macht van meneer Miller nu ook verfilmd. Na korte tijd in de bioscoop te hebben gedraaid, heeft de vpro de afgelopen weken de 300 minuten tellende serie op televisie uitgezonden. Het zal wellicht een licht gunstig effect op de verkoop betekenen, zoals dat ook was met “meneer Miller”, verwacht de schrijver.

‘Maar het zal nog lastig worden. Het is een serie van de publieke omroep en dan mag je er niet omheen adverteren. Geen posters met “bekend van de tv” en zo. Dan profiteer je namelijk van publiek geld. En dan krijg je te maken met het Commissariaat voor de Media.’ Destijds werden na de serie 7.000 exemplaren verkocht van “meneer Miller”. ‘Dat is mooi. Maar als je er ongegeneerder mee aan de slag mocht, dan zou je vast twee keer zo veel verkopen.’ Filmproducent Pupkin heeft ook een optie op de derde Bellicher-thriller, Wachtwoord, maar daar is verder nog niets over bekend. Met inbegrip van De erfgenaam, een thriller over een onvoorstelbaar rijke, alleenstaande man op een Limburgs landgoed die met zijn verleden worstelt, heeft Den Tex sinds 1995 veertien fictieboeken (inclusief het geschenkboekje Onmacht) gepubliceerd. Een respectabel aantal. In het begin was hij bezig met vooral niet te doen wat anderen deden, herinnert de schrijver zich. ‘Krampachtig proberen de clichés uit het genre te omzeilen. Daardoor maakte ik mezelf het wel eens moeilijk. Zo nam ik me wel eens voor geen achtervolgingsscène te schrijven, want die zitten overal in. Later besefte ik pas dat er wel zo’n scène in moet, maar dat ik het “anders” moest neerzetten. Een achtervolging is wel een cliché van het genre, maar die is er niet voor niets. Het gaat er om dat je een goede achtervolging op papier krijgt en dat die ook iets toevoegt. Ik hoop ook dat ik beter schrijf dan in het begin. Wel neem ik me steeds voor om niet op dezelfde manier een verhaal te benaderen. De macht van meneer Miller was echt een verandering met wat ik daarvoor had gepubliceerd. Dat heb ik drie boeken volgehouden en toen dacht ik: “Ik moet weer verder”. De vriend was weer een andere aanpak. En ook De erfgenaam heeft een andere stijl. Een stijl die

niet meer op deze moderne wereld geënt is. Het verhaal gaat wat meer over het verleden.’ De thriller Angstval uit 2004, over een privédetective die voor niemand bang is, behalve voor mensen die te dichtbij komen, is hem het dierbaarst. ‘Dat is voor mijzelf het belangrijkste boek. Ik had vijf boeken uitgebracht en die waren allemaal prima ontvangen. Ik had één keer de Strop gewonnen en toen rees bij mij de vraag: “Hoe moet ik nu verder?”. Ik wilde met Angstval een boek schrijven dat in elke zin anders was dan wat ik daarvoor had gedaan. Daardoor oogt het een beetje geforceerd, maar het heeft me wel veel opgeleverd. Ik ben ervan overtuigd dat zonder Angstval ik Miller en CEL niet had kunnen schrijven. Na Angstval kon ik opeens heel anders met de taal omgaan. Durfde ik meer. Weliswaar ben ik met Angstval te ver doorgestapt en heb ik met de volgende boeken een stapje teruggedaan, maar wist ik dat die ruimte er was. Ik denk dat De erfgenaam weer zo’n soort boek is. Met

opnieuw een draai in de stijl, maar minder opgelegd als in Angstval.’ Is het schrijven makkelijker geworden? ‘Nee, het wordt moeilijker. Want ik wil niet in herhaling vervallen. Ik denk steeds vaker bij het schrijven “nee, niet die kant op, dat heb ik al eens gedaan”. Het wordt makkelijker om te doen wat ik al gedaan heb. Maar dat is gemakzucht en dat moet je zien te vermijden. Ik merk dat ik langer doe over het begin. Met de eerste dertig pagina’s ben ik steeds langer bezig. Pas als ik die goed heb “zitten”, dan laat ik het niet meer los. Dan heb ik het vertrouwen dat ik echt door kan schrijven. Die eerste pagina’s zijn geen straf. Maar het kost meer tijd om te vinden wat ik hebben wil.’ De meeste ideeën krijgt de schrijver als hij stug blijft doorgaan. ‘Het merendeel van het werk is discipline. Als ik niets doe, dan komen mijn hersenen ook niet in beweging. En daar moet het toch allemaal vandaan komen.’

charles den tex Z interview Den Tex is, zoals hij het zelf zegt, “van het genre”. Hij heeft nooit de aanvechting gehad om de thriller voor even de rug toe te keren en een literaire roman te schrijven zoals zijn vrouw Anneloes Timmerije doet. ‘Zij is journalistiek en literair en ik ben een echte genreschrijver. Ik wil een verhaal vertellen.’ De twee hebben vaak discussies over schrijven en wat ze goed vinden. ‘Maar het gaat nooit over het genre, of het een beter is dan het ander. Dat speelt bij ons niet. Literatuur en thrillers zijn twee genres. Er zijn echt verschillen. Ik houd heel erg van plot en bepaalde ingrediënten van de thriller.’ Zijn vrouw is een betere auteur, benadrukt Den Tex. ‘Zij componeert haar tekst. En die zit dan ook zo goed in elkaar, zonder moeilijk gedoe of zo. Zij is daar heel knap in. Ik schrijf drie keer sneller dan Anneloes, ik ben iemand die tempo wil maken met dan maar iets minder mooie zinnen. Dat zal haar niet overkomen. Zij is stilistisch uitzonderlijk goed.’

‘Het wordt makkelijker om te doen wat ik al gedaan heb. Maar dat is gemakzucht en dat moet je zien te vermijden.’

euFoRIE Als de laatste punt van een nieuw boek eenmaal gezet is, dan is Den Tex de staat van totale euforie allang gepasseerd. Want die toestand van opperste vreugde doet zich bij de Haagse schrijver voor als hij op driekwart van het boek zit. ‘Dán vind ik alles het leukste. De finish lonkt in de verte. Alles loopt, alles draait. Ik ben het aan het

verzinnen, het gaat goed. Eenmaal in het laatste kwart wordt het eind steeds duidelijker, dan weet ik waar de lijntjes naartoe leiden. En dan zakt het enthousiasme al een beetje weg. En in de fase van het corrigeren is het allemaal voorbij. Dan is er alleen nog maar klein gedoe.’ Het is Den Tex bij De macht van meneer Miller overkomen dat na lezing van de eerste versie het boek helemaal omgegooid moest worden. ‘Zowel Anneloes, mijn eerste lezer, als mijn uitgever vond dat het anders moest worden aangepakt. Alles zat erin, maar het deed niets. Toen ben ik maar weer opnieuw begonnen.’ Den Tex is niet moeilijk te overtuigen, zegt hij zelf. ‘Weet je wat het is: meestal weet ik het zelf ook wel dat er iets aan schort.’ En de grondige renovatie had resultaat, want de schrijver won er zijn tweede Strop mee. Zijn derde bekroonde boek, CEL, had hij “in één ruk” geschreven. ‘Ik heb het ingeleverd en de opmerkingen waren minimaal. Het stónd gewoon.’ Het genre is volop in beweging, signaleert de schrijver. Hij noemt het een doorbraak dat het Letterenfonds voor het eerst een thrillerauteur een werkbeurs heeft toegekend, Willem Asman in dit geval. ‘Ik hoop niet dat hij de eerste en de enige blijft,’ lacht Den Tex. ‘Maar het is goed omdat het thrillergenre nu eindelijk serieus wordt genomen. De misdaadschrijvers hebben nu een voet tussen de deur bij de officiële instanties.’ Dat de Gouden Strop bij de cpnb is ondergebracht noemt hij een goede ontwikkeling. ‘Maar er moet wel een sponsor komen, want de cpnb gaat het niet tot het einde der dagen betalen. Er zouden grote bedrijven moeten inspringen, zoals de Rabobank.’ Grijnzend: ‘Die heeft nou toch niks te sponsoren. Ik heb ooit een gesprek gehad met het hoofd sponsoring van de ing. Nou, die gaat over

interview Z charles den tex bedragen waar je helemaal eng van wordt. Ik had, geloof ik, iets van 60.000 gulden nodig voor sponsoring van de Strop. Maar het enige wat die kerel zei was: “Ja, maar wij doen al voetbal”. Het gesprek was meteen afgelopen. Men was niet geïnteresseerd. Het is toch te gek voor woorden dat bedrijven als ing sport zo laten prevaleren.’ Drie jaar geleden schreef Den Tex het geschenkboekje voor de Maand van het Spannende Boek. Bij die gelegenheid signaleerde hij al dat het misdaadgenre geëxplodeerd was. Steeds meer schrijvers meldden zich op de thrillermarkt. En dat was goed volgens Den Tex, want dan kwamen de betere auteurs vanzelf bovendrijven. ‘Er zijn meer concurrenten bij gekomen,’ stelt de schrijver nu. ‘Ik moet nu beter opletten. Er zijn er bij gekomen, waar ik niet zo veel aan vind. Maar anderen vallen juist weer op. Wat Bram Dehouck bijvoorbeeld uithaalt, is totaal anders dan wat ik doe, maar ik heb er wel rekening mee te houden. Het is goed voor het genre. Natuurlijk worden er te veel boeken uitgegeven. Dat is iets waar de boekenbranche al een tijd last van heeft. En als er ergens een trend is, dan wordt die meteen gekopieerd. Kijk maar naar die Vijftig tinten-hype. Iedereen wil nu hetzelfde. Het wordt wel treurig zo.’

De Crimezone vipclub voor de allergrootste thrillerfans De Crimezone vipclub bestaat uit gepassioneerde en enthousiaste thrillerverslinders, die het leuk vinden om af en toe nieuwe dingen te ontdekken en thrillerschrijvers te ontmoeten. Crimezone vips kunnen inschrijven op Buzzz boeken, spannende thrillers die vaak al voor verschijning gelezen kunnen worden en exclusieve Meet & Greets bijwonen, zoals eerder bijvoorbeeld met Kate Mosse en Lars Kepler. Meld je vandaag nog aan!

De erfgenaam verschijnt deze maand bij uitgeverij De Geus.

Meer informatie en GRATIS aanmelden:

www.crimezone.nl/vip

advertentie

Afbeelding onder voorbehoud.

Crimezone Magazine 4 verschijnt eind mei en bevat vele hoogtepunten van 25 jaar Juni-Maand van het Spannende Boek en heel veel meer... Bestel Crimezone Magazine 4 vóór 15 april a.s. voor slechts € 3,95 ipv € 4,95

OF NEEM EEN EXTRA VOORDELIG ABONNEMENT. AL VANAF € 15,99* * Drie nummers, inclusief verzending naar Nederlandse adressen. Voor verzending naar België wordt eenmalig € 4,95 gerekend.

WWW.CRIMEZONESHOP.NL

‘700 woorden’ Het is een kwestie van beheersing. Na een verzoek om een column verlang ik naar een beetje houvast. ‘Is er een thema?’ ‘Heb je een bepaald onderwerp?’ ‘Doe je aan trends?’ Dat wil ik vragen en het kost moeite om het niet te doen, want vragen is gemakzucht. ‘Nou, als het mag gaan over …, dan graag.’ Na zo’n verzoek is de column al half klaar. Het enige dat je moet doen is een beetje fantaseren en het resultaat min of meer handig optikken met een vlotte opmerking hier en een pseudowijsheid daar. Half uurtje werk voor de basis en daarna nog een poosje bijklooien. Kinderwerk, eigenlijk. Met een verzoek om een thema geef je bovendien meteen toe dat je geen idee hebt voor wie of wat je de column maakt, want als je het bedrijf of de website kent dan weet je wat er speelt en dan dringen de thema’s zich als vanzelf op. Basiskennis heet dat. Daar heb ik geen last van, van basiskennis. Ik ben de schrijver met het kleinste netwerk van het land en ik kijk nooit op websites, blogs of informatiepagina’s.

COLUMN

Niet dat ik iets tegen blogs heb of websites. Het komt er alleen niet van. Altijd wel iets anders te doen. De columns die ik schrijf zijn allemaal te lezen op mijn eigen website (waar ik te weinig aan doe) en de stukjes die over boeken gaan kunt u ook lezen op De Spanningsblog van Peter Kuijt. Waar ik ook zelden op kijk. Vorige maand zag ik dat er een verkiezing was van de beste misdaadauteur van 2012. Ik weet hoe je dat soort wedstrijden kunt winnen, kwestie van handig manipuleren, iets met cookies. Ik had net een paar internetters in stelling gebracht toen de verkiezing was beëindigd, dat krijg je als je zelden verder kijkt dan het toetsenbord van je af ligt. Waar ik ook nooit naar omkijk zijn recensies. Niet uit angst, want meestal schijnt het mee te vallen, maar omdat een schrijver zijn tijd beter kan verdoen. Recensies worden gemaakt voor lezers, niet voor schrijvers, althans heel zelden. Er zijn nog een paar recensenten die bij het lezen van een boek letten op stijl en taalgevoel, maar ze behoren tot een uitstervend ras.

PETER DE ZWAAN Z COLUMN Tegenwoordig (ik laat recensies lezen en krijg dan een samenvatting van een paar woorden: goed, aardig, vent snapt er niks van) is recenseren voornamelijk hapsnapwerk: stukje achterplat, citaatje, losse mening, klaar, het wordt niet betaald dus het mag geen tijd kosten. Wat ik wel lees zijn losse alinea’s, maar uitsluitend na de verontwaardigde uitroep: Peter, deze onzin moet je echt zelf even lezen. Ik zal niet gauw de recensente van Trouw vergeten die opschreef dat ze meer dan genoeg had gekregen van de eindeloze achtervolging … in een boek waar geen achtervolging in zat. Nadat in Vrij Nederland, jaren geleden, een hoofdpersoon werd vergeleken met Brad Pitt heb ik dat blad met geen vinger meer aangeraakt. De column die ik ervoor heb geschreven heb ik dan ook nooit in druk gezien.

‘Hoor je een columnist wel een aantal woorden op te leggen?’

Want zo ben ik ook wel weer: als iemand vraagt of ik een stukje wil maken zeg ik bijna altijd ‘ja’, want columns schrijven is leuk. En makkelijk. Kort spul waarin je af en toe doet of je diep gaat zonder dat je er buiten adem door raakt. Al moet het dan eigenlijk wel een echte column zijn. Crimezone vroeg om een stukje van 700 woorden. Dat is in mijn ogen geen column meer, maar een kort verhaal. Of een essay. Een column is om en nabij 400 woorden, als je daarin je ei niet kunt leggen verdien je pijn in je cloaca. Bovendien: hoor je een

Het antwoord dringt zich op: nee. Het gebeurt dus wel. Omdat het gevraagde stukje moet passen in het hoekje van de website dat beschikbaar is, of in de kolom van de krant, of ‘omdat anderen ook 700 woorden krijgen’. Je mag schrijven wat je wilt als je je maar houdt aan wat wíj willen, daar komt het op neer. U mag van dit stukje vinden wat u wilt, maar geloof me: op lengte schrijven kan ik. Het aantal woorden is precies 700.

Foto Bob Bronshoff

columnist wel een aantal woorden op te leggen?

Peter de Zwaan heeft tientallen publicaties op zijn naam staan. Hij werd acht keer genomineerd voor De Gouden Strop, in 2012 voor De vuurwerkramp van Harmen Saliger. In 2000 won hij De Gouden Strop met Het Alibibureau. Dit jaar begint De Zwaan zijn eigen uitgeverij. Zie ook: www.peterdezwaan.nl.

ALLEEN HET BOEK IS BETER. 50STE EDITIE. NU EXTRA DIK!

ORIGAMIVOGELS KNUTSELEN pag 3

ODE AAN DE LIEFDE

>>>

ad ve rte nti e

HET GROTE BOEK OVER

FAMILIES

pag 23

>>>

www.middernachtpers.nl

b o e k e n k r a n t v o o r n e d e r l a n d e n v l a a n d e r e n • j a a r g a n g 7 • n u m m e r 2 • f e b r u a r i 2 0 1 2 • w w w. b o e k e n k r a n t. c o m

Vaderangst

VROUWKJE TUINMAN DE ROUWCLUB pag

KATJA SCHOONDERGANG TARANTOBLOED pag 11

AMANDA HOCKING LOKROEP

pag

Kort voor zijn tachtigste verjaardag bezoekt Christine Otten haar vader, voor het eerst in jaren. Ze probeerde hem van zich weg te houden, uit angst dat zij haar vaders gekte zou doorgeven. Het herstelde contact laat Otten terugkijken op de moeilijke band met haar vader.

foto tessa posthuma de boer

verder op pagina 5 >>>

pag

9 >>>

GEERT MAK REIZEN ZONDER JOHN pag 20

Verder in dit nummer:

MET ONDER MEER:

‘Experimenten moeten een noodzaak hebben. Anders is het snel een hol vat – een indruk die zogenaamde experimentele literatuur vaak maakt.’

GUUS BAUER Het geheim van Treurwegen >>> PAG 3 PHILIPPE CLAUDEL Geuren

>>> PAG 8

JOHN AJVIDE LINDQVIST Wolfskinderen

>>> PAG 13

MARIJE KOOPMANS Boet en de rode knop

>>> PAG 19

Strips Boekhandels Win een boek

pagina 23 pagina 26 pagina 27

ad v e rte nti e s

DE NIEUWE VANAF

OKTOBER

IN DE WINKEL

19,95€

KEWLOX BOEKENKASTEN Showroom Nieuwegein Ravenswade 98b 030 231 40 41 Showroom Amsterdam Overtoom 205 020 412 13 00

www.kewlox.nl

Iedere maand op tabloid formaat. 46 Ga voor het dagelijkse actuele boekennieuws naar www.boekenkrant.com

IN DEZE EDITIE: y Thrillerlezers kiezen de beste misdaadfilms aller tijden y LOFT is de beste Nederlandstalige misdaadfilm y Reviews y De penoza-files

Thrillerlezers kiezen: the Silence of the Lambs The Silence of the Lambs wordt door de bezoekers van Crimezone.nl beschouwd als de beste misdaadfilm ooit. Er deden meer dan 2.000 lezers mee aan het onderzoek.

THE SILENCE OF THE LAMBS van regisseur Jonathan Demme, gebaseerd op het gelijknamige boek van Thomas Harris, werd in 1991 uitgebracht. Demme ontving voor de verfilming een Oscar, maar ook hoofdrolspelers Jodie Foster, in de rol van fbi-agente Clarice Starling, en Anthony Hopkins als Hannibal Lecter, werden bekroond met de felbegeerde filmprijzen. Verder won de film Oscars voor beste script en beste film en 39 andere bekroningen.

Hannibal Lecter is een seriemoordenaar die opgesloten zit in een zwaarbeveiligde psychiatrische inrichting in Baltimore. Zijn bijnaam “Hannibal de Kannibaal” heeft hij te danken aan het feit dat hij letterlijk delen van zijn slachtoffers opat. De fbi besluit hem te benaderen in hun zoektocht naar een actieve seriemoordenaar. Het levert een boeiend, psychologisch kat-en-muisspel op tussen de fbi-agente en de hoogbegaafde seriemoordenaar. The Silence of the Lambs is een van de best beoordeelde films op IMDb (Internet Movie Database) met een gemiddelde van 8,7 uit 10 door bijna een half miljoen filmkijkers. lees verder voor de nummers 2 t/m 5 »

at the movies Z BESTE MISDAADFILMS OOIT

SE7EN is een film uit 1995 van David Fincher met Brad Pitt, Morgan Freeman, Kevin Spacey en Gwyneth Paltrow in grote rollen. In de film gaan twee rechercheurs op zoek naar een seriemoordenaar die doodt volgens de zeven hoofdzonden: vraatzucht, hebzucht, luiheid, lust, ijdelheid, afgunst en wraak. Het scenario werd geschreven door Andrew Kevin Walker. Denzel Washington weigerde de rol, die later naar Brad Pitt zou gaan, omdat hij de film te donker en kwaad vond. Kevin Spacey werd twee dagen voordat het filmen begon toegevoegd aan de cast.

MANNEN DIE VROUWEN HATEN (oorspronkelijke titel: M채n som hatar kvinnor) is een Zweedse thriller uit 2009 van Niels Arden Oplev. Het verhaal is een verfilming van het succesvolle eerste boek uit de Millennium-trilogie van Stieg Larsson. Regisseur David Fincher (Se7en) maakte in 2011 een zeer succesvolle remake van de film. The Girl With the Dragon Tattoo, met in de hoofdrollen Daniel Craig en Rooney Mara. Ook de Nederlandse acteur Yorick van Wageningen is te zien in de film.

THE USUAL SUSPECTS is een Amerikaanse misdaadfilm uit 1995, geschreven door Christopher McQuarrie en geregisseerd door Bryan Singer.

McQuarrie kreeg een Oscar voor het scenario en Kevin Spacey kreeg de Oscar voor de beste mannelijke bijrol. De film vertelt het verhaal van Roger Kint (Spacey), een oplichter, die door douanier David Kujan verhoord wordt. Zowel Robert de Niro als Christopher Walken wezen de rol van douanier Kujan af. De rol zou later worden ingevuld door de relatief onbekendere Chazz Palminteri.

THE BONE COLLECTOR is een Amerikaanse thriller uit 1999 van Phillip Noyce, gebaseerd op het gelijknamige boek van Jeffery Deaver, in Nederland verschenen als Tot op het bot. Het scenario werd geschreven door Jeremy Iacone.

Denzel Washington kroop in de huid van de aan bed gekluisterde forensisch onderzoeker Lincoln Rhyme. Angelina Jolie speelt de rol van agente Amelia Donaghy. De twee moeten samenwerken om te voorkomen dat een moordenaar weer toeslaat.

beste nederlandstalige misdaadfilm 2002-2012 De bezoekers van Crimezone.nl hebben LOFT, de thriller van Antoinette Beumer uit 2010, verkozen tot de beste Nederlandstalige misdaadfilm van de afgelopen 10 jaar. De film met in de hoofdrollen onder anderen Fedja van Huêt, Barry Atsma, Jeroen van Koningsbrugge, Anna Drijver en Kim van Kooten is een remake van de gelijknamige Vlaamse succesfilm uit 2008 van Erik Van Looy. Thrillerschrijfster Saskia Noort bewerkte het oorspronkelijke script van Bart De Pauw. Tijdens de opnamen brak Beumer, na een val van een stelling, beide armen en haar kaak. Beumers Loft was, net als de oorspronkelijke film in België was, een groot succes: hij haalde de platina status voor meer dan 400.000 bioscoopbezoekers. Regisseur Antoinette Beumer nam op 7 februari de Crimezone Award of Honor in ontvangst voor Beste Misdaadfilm 2002-2012.

TOP 5 1. LOFT (2010)

Regie: Antoinette Beumer

2. DE ZAAK ALZHEIMER (2003) Regie: Erik Van Looy

3. DE EETCLUB (2010)

Regie: Robert Jan Westdijk

4. TERUG NAAR DE KUST (2009) Regie: Will Koopman

5. LOFT (2008)

Regie: Erik Van Looy

Bron: Crimezone’s Grote Thrilleronderzoek, dec. 2012 49

EYEWORKS EN BENELUX FILM DISTRIBUTORS PRESENTEREN EEN EYEWORKS FILM & TV DRAMA PRODUCTIE IN SAMENWERKING MET INSPIRE PICTURES

ANGELA SCHIJF MONIQUE VAN DE VEN FEDJA VAN HUÊT

GEBASEERD OP DE BESTSELLER VAN

MARION PAUW

DIEDERIK VAN ROOIJEN

11 APRIL IN DE BIOSCOOP 50

WWW.DAGLICHTDEFILM.NL FACEBOOK.COM/DAGLICHTDEFILM

FOTOGRAFIE CARLI HERMÈS FOTO SILHOUET DINAND VAN DER WAL LOGO SARA SIMPSON & RICHARD BURRIDGE DESIGN JAN VORK

EEN FILM VAN

ReviEws Z At The MoVIES

Real Humans (s1) zzz

DJANGO UNCHAINED zzzz

REGIE: Levan Akin en Harald Hamrell CAST: Andreas Wilson, Lisette Pagler, Pia Halvorsen In 2012 verschenen op dvd bij Lumière.

REGIE: Quentin Tarantino CAST: Jamie Foxx, Christoph Waltz, Leonardo DiCaprio Verschijnt naar verwachting in april 2013 op dvd.

WAT JE MOET WETEN

De Asimov-begrenzing waarover wordt gespro-

Als je goed kijkt, kun je zien dat de blanke man-

ken in de serie is een verwijzing naar de science-

nen die aan het pokeren zijn aan het einde van

fictionschrijver Isaac Asimov, die de Wetten van de

de film, afgehakte oren van slaven als fiches ge-

Robotica schreef in zijn verhalenbundel I, Robot.

bruiken.

HET VERHAAL

Menselijke robots, zogenaamde ‘hubots’, verove-

Dr. King Schultz is een Duitse premiejager die op

ren een steeds grotere plaats in de maatschappij.

zoek is naar de Brittle Brothers. Het enige pro-

Ze doen het huishouden, helpen de kinderen met

bleem is dat hij niet weet hoe ze eruitzien. De

huiswerk, werken in de fabriek en in de seksin-

zwarte slaaf Django weet helaas maar al te goed

dustrie. Ondertussen proberen de ‘echte mensen’

hoe ze eruitzien: de Brittle Brothers waren opzie-

zo goed mogelijk om te gaan met deze verande-

ners op de slavenplantages waar zijn vrouw en

ringen. Terwijl sommigen deze nieuwe ontwikke-

hij woonden tot ze probeerden te vluchten. Na

ling omarmen, zijn anderen angstig en willen ze

de vluchtpoging werden ze voor straf apart van

niet dat ze vervangen worden als werkkrachten,

elkaar verkocht. Schultz doet Django een voorstel

familie of zelfs minnaars. En dan zijn er ook nog

dat hij niet kan weigeren: als hij Schultz helpt

eens ‘hubots’ die hun eigen weg lijken te gaan.

de Brittle Brothers te pakken te krijgen, zal hij Django op zijn beurt helpen zijn vrouw terug te

WAAROM JE DEZE FILM MOET ZIEN, OF NIET

vinden.

De ‘hubots’ in Real Humans doen onmiddellijk denken aan The Stepford Wives van Ira Levin,

WAAROM JE DEZE FILM MOET ZIEN, OF NIET

perfectie tot op het enge af. Waar Levin echter

Tarantino is zeker niet voor iedereen. De ver-

vooral op het komische en enge effect van robots

schillende vertelstructuren, lange dialogen en

inzoomt, gaat het in Real Humans meer om de fi-

het grafische geweld – zeker in deze film – maken

losofische en maatschappelijke vragen die deze

dat lang niet iedereen zijn films kan waarderen.

nieuwe technologie oproept. Hebben ‘hubots’

Django Unchained is een meer toegankelijke Taran-

rechten? Wat definieert mens-zijn? Allemaal

tino in de zin dat de vertelstructuur redelijk line-

verpakt in een drama dat misschien niet altijd

air en chronologisch is. De film is één groot feest

even spannend, maar wel vermakelijk is. Lumière

aan mooie beelden, vlotte en grappige dialogen

schaart de serie online onder Crime Series, maar

en spannende scènes. Christoph Waltz steelt na

Real Humans is uiteindelijk niet spannend genoeg

zijn geweldige rol als Duitse officier in Inglourious

om in het thrillergenre geplaatst te worden. [jvds]

Basterds ook nu weer de show. Escapisme van de bovenste beste plank. [jvds]

AT THE MOVIES Z REVIEWS

DAGLICHT zzz

jack reacher zzz

REGIE: Diederik van Rooijen CAST: Angela Schijf, Monique van de Ven, Fedja van Huêt Vanaf 11 april 2013 in de bioscoop.

REGIE: Christopher McQuarrie CAST: Tom Cruise, Rosamund Pike, Werner Herzog Verschijnt 22 mei 2013 op dvd.

WAT JE MOET WETEN

Marion Pauw won met Daglicht in 2009 de Gouden

Lee Child, schrijver van de reeks rond Reacher,

Strop. Ze schreef scenario’s voor de televisieserie

maakt een cameo als de politieman die hem zijn

In therapie maar liet het scenario voor de verfil-

persoonlijke bezittingen overhandigt wanneer

ming graag aan Philip Delmaar over.

Reacher de cel verlaat.

HET VERHAAL

Als advocate Iris op het huis van haar moeder

Jack Reacher is de verfilming van Voltreffer, het ne-

past, stuit ze op een duister familiegeheim. Ze

gende boek in de reeks van Child over de gelijk-

blijkt een oudere halfbroer te hebben wiens be-

namige ex-militair die door de Verenigde Staten

staan altijd is verzwegen. De autistische Ray zit

zwerft om het land te leren kennen waar hij ei-

in een tbs-kliniek, veroordeeld voor een dubbele

genlijk niets mee heeft. Wanneer er vijf mensen

moord. Iris trekt zich het lot van haar halfbroer

worden doodgeschoten denkt de politie de dader

aan, maar in haar zoektocht naar de waarheid

snel opgepakt te hebben. Maar de verdachte wei-

ontdekt ze nog veel gruwelijkere geheimen…

gert echter te praten en voor zijn advocaat heeft hij slechts één boodschap: “Get Jack Reacher!”

WAAROM JE DEZE FILM MOET ZIEN, OF NIET De filmmakers hebben ervoor gekozen het ver-

WAAROM JE DEZE FILM MOET ZIEN, OF NIET

haal van Daglicht op een aantal punten te ver-

Jack Reacher is een vlotte thriller met goed gedo-

anderen, waardoor de plot van de film iets ver-

seerde actie en speurneuswerk. Robert Duvall en

rassender is dan in het boek. De vele wendingen

Werner Herzog leveren in hun bijrollen ouder-

drijven het verhaal wel meer richting een span-

wets vakwerk af waardoor het beetje saaie perso-

nende soap dan een meeslepend drama. Die keu-

nage van Rosamund Pike wordt gecompenseerd.

ze is prima verdedigbaar, zij het niet dat de enor-

Tom Cruise speelt op zijn eenenvijftigste nog

me vaart de plot soms een klein beetje in de weg

steeds een prima actieheld. Zijn vertolking van

zit. De noodzaak van een aantal spannende scè-

Reacher is echter bij lange na niet zo interessant

nes wordt te weinig onderbouwd waardoor Iris,

en onderhoudend als Childs personage en dat ligt

voortreffelijk gespeeld door Angela Schijf, wat

aan meer dan zijn kleine gestalte. Cruise brengt

sympathie verliest. Met Daglicht levert regisseur

de ingehouden woede en het sterke morele kom-

Van Rooijen, ondanks het zwakke script, een vi-

pas, maar mist Reachers stoïcijnse no-nonsense

sueel spektakel af met sterke acteurs. Maar de lat

houding uit de boeken. Cruise had zijn bijdehan-

ligt een stuk hoger voor de man achter het succes

te blikken en grijnzen misschien beter bij Mission

van Penoza. [jvds]

Impossible’s Ethan Hunt kunnen laten. Bij Reacher vallen ze een beetje uit de toon. [jvds]

Detective Fiona Griffiths is jong, toegewijd en slim. Maar er is iets dat zij angstvallig verbergt... “Fiona Griffiths evenaart Lisbeth Salander in moed en vastberadenheid. Dit is de beste thriller die je dit jaar zult lezen.’’ - USA Today “Het boek heeft iets onweerstaanbaars over zich. Fiona Griffiths is een fascinerende hoofdpersoon.” - Daily News

Vanaf 17 april beschikbaar ISBN 9789026100994 ISBN e-book 9789026133459

Wie is Fiona? Wat verklaart het mysterieuze gat in haar CV? Volg Fiona:

Facebook.com/ikbenfiona

UITGEVERIJ DE FONTEIN | WWW.UITGEVERIJDEFONTEIN.NL

Twitter: @ikbenfiona

DE PENOZA-FILES Penoza werd door de bezoekers van Crimezone overtuigend verkozen tot de beste Nederlandse misdaadserie van de afgelopen 10 jaar. ‘De kro wilde geen langlopende serie, maar een eenmalige dramareeks,’ zo vertelde bedenker/scenarioschrijver Pieter Bart Korthuis, die eigenlijk een Nederlandse Sopranos in gedachten had. Maar het ongekende en misschien zelfs onverwachte succes van Penoza zorgde voor nieuwe kansen. Het tweede seizoen is inmiddels achter de rug, een derde is in de maak en er gloort internationaal succes aan de horizon. Crimezone Magazine zet in de penoza-files leuke wetenswaardigheden over de populaire misdaadserie op een rijtje.

TEKST

Sander Verheijen

FOTO’S

Dinand van der Wall en Victor Arnolds 55

AT THE MOVIES Z the penoza-files langlopende misdaadserie

TOT DE DOOD ONS SCHEIDT

c Ondanks

dat hij alleen in de allereerste aflevering van Penoza meespeelt, is Frans van Walraven de oorzaak van de problemen die zich voor het gezin Van Walraven opstapelen. Het is voor Thomas Acda, die de rol speelt, niet voor het eerst dat hij vroegtijdig afscheid neemt van de set. In de populaire tv-serie All Stars overlijdt zijn personage, Willem, ook in de eerste aflevering (van seizoen 2). In de speelfilm In Oranje (2004) haalt hij ook het einde niet. En, hoewel minder expliciet, krijgt Acda ook in de met Gouden Kalveren overladen film Lek (2000) een niet-vrijwillig afscheid.

prijzen en nominaties

c Penoza werd

genomineerd voor de Beeld en Geluid Award 2010 in de categorie Fictie: beste programma. Monic Hendrickx won de Beeld en Geluid Award voor Beste Actrice. De serie werd tevens genomineerd voor de LIRA Scenarioprijs 2011 en de Zilveren Krulstaart 2011. Pieter Bart Korthuis’ gelijknamige boek stond in 2010 op de shortlist voor de Crimezone Award voor Beste Debuut. Penoza werd twee jaar later door de bezoekers van Crimezone verkozen tot Beste Nederlandse misdaadserie 2002-2012.

c In een

interview met Crimezone vertelt bedenker/ scenarioschrijver Pieter Bart Korthuis dat hij eigenlijk een idee had voor een langlopende Nederlandse maffiaserie. Die zou er ook zijn gekomen als Talpa niet vlak voor de productie ter ziele zou zijn gegaan. Korthuis had al voor vier afleveringen scripts liggen. De kro wilde geen langlopende serie. ‘Ik moest mijn hele beeld kantelen,’ zo vertelt Korthuis. ‘Want ineens is het niet meer een verhaal waarvan je heel veel lijntjes opzet en kijkt wanneer je welk lijntje gaat afronden. Het moest een verhaal zijn dat veel meer als één epos verteld zou worden. En de kro gaf direct aan dat ze geen interesse hadden in een tweede seizoen.’ Inmiddels werkt Korthuis aan het scenario voor Penoza III.

what’s in a name c De titel Penoza werd bedacht door producent Johan Nijenhuis. Deze zogenaamd vrouwelijke vorm van het woord penoze is een knipoog naar het feit dat een vrouw zich opwerkt in de door mannen gedomineerde onderwereld.

déjà vu c Tom Jansen (André de Rue) en Fedja van Huêt (Irwan de Rue) speelden eerder vader en zoon in Baantjer, in de aflevering De Cock en de moord om de moord (1997). Beiden zullen overigens niet meer terugkeren in Penoza III.

De cast van de Amerikaanse remake Red Widow met o.a. Radha Mitchell (Marta Walraven), Sterling Beaumon (Gabriel Walraven), Clifton Collins Jr. (fbi-agent James Ramos) en Luke Goss (Luther). De serie gaat in maart 2013 in première.

over de grens

c Ondanks de Neder-

landse setting reikt het succes van Penoza tot ver over de grens. Zo zijn er al remakes gemaakt in Polen (krewzkrwi), de Verenigde Staten (Red Widow) en zelfs in Rusland. Producent Alain de Levita: ‘Ik had nooit durven dromen ooit een serie te maken die zowel in Amerika als Rusland een remake krijgt. Het markeert het internationale succes van Penoza. Ook andere grote landen hebben hun interesse in de serie getoond.’ Het Amerikaanse scenario werd geschreven door Melissa Rosenberg, bekend van onder andere Dexter en de Twilight Saga. De serie gaat op 3 maart 2013 op televisiezender abc van start. Actrice Monic Hendrickx heeft echter een dubbel gevoel

over de Amerikaanse remake. Ze zegt in het Algemeen Dagblad: ‘Aan de ene kant ben ik trots. Het gebeurt niet elke dag dat Hollywood een Nederlandse productie zo waardeert en koopt. Ze hebben het gezien en ze vonden het goed. Anderzijds heb je ook het idee: dit is ons kind en het wordt een beetje van je afgepakt. Ik ben de enige echte Carmen! En wat ik echt minder vind: Red Widow blijkt veel gladder dan Penoza. Het mist dat rauwe dat ik nou juist zo sterk vind.’

te koop

De prachtige villa van de familie Van Walraven werd tijdens de draaiperiode van Penoza II te koop gezet. Dit zorgde voor een flinke extra druk op de ketel voor de productie omdat het huis niet langer beschikbaar zou zijn. De villa komt dan ook niet meer terug in het derde seizoen.

AT THE MOVIES Z the penoza-files

onverwachte wending

Een groot aantal personages sneuvelde al in het eerste seizoen, onder wie de echtgenoot van Carmen en haar zus. Dat bracht scenarioschrijver Pieter Bart Korthuis in de problemen, zo vertelt hij in een interview met de Avrobode. Hij had nooit gerekend op een vervolg op Penoza. ‘Had ik geweten dat er een tweede seizoen kwam, dan had ik meer mensen van de vaste cast laten leven,’ aldus Korthuis.

IN CIJFERS c Penoza heeft gemiddeld per seizoen een cast van 25 acteurs en meer dan 400 figuranten. De serie wordt opgenomen in 60 draaidagen op zo’n 30 verschillende locaties. De totale crew bestaat uit circa 60 mensen. Inclusief de herhalingen

werd Penoza II bekeken door 1 miljoen mensen. Over het productiebudget wordt door de filmmaatschappij liever gezwegen, maar op Twitter, in een discussie over succesvolle televisieseries uit onder andere Denemarken, reageert Pieter Bart Korthuis: ‘Denen maken 1 grote serie per jaar, budget 1 miljoen per aflevering. Penoza doet het met een vijfde daarvan.’

pEnOza III

c De scripts voor seizoen 3

worden geschreven door Pieter Bart Korthuis, Franky Ribbens, Karin van der Meer en Philip Delmaar. De filmopnamen beginnen in maart 2013. Penoza III wordt in het najaar door de kro uitgezonden.

Cast en crew

Penoza I telt acht afleveringen die door de kro werden uitgezonden vanaf 12 september 2010. De 10 afleveringen van Penoza II werden uitgezonden vanaf 25 november 2012. Penoza I en II Monic Hendrickx - Carmen van Walraven-de Rue (18) Raymond Thiry - Nicolaas Luther (18) Tom Jansen - AndrĂŠ de Rue (18) Niels Gomperts - Lucien van Walraven (18) Sigrid ten Napel - Natalie van Walraven (18) Stijn Taverne - Boris van Walraven (18) Peggy Jane de Schepper - Hanneke (17) Loek Peters - Berry (17) Hajo Bruins - Jim Leeflang (17) Fedja van HuĂŞt - Irwan de Rue (17) Olga Zuiderhoek - Fiep Hornoet (16) Medina Schuurman - Sandrina Breusink (15) Penoza I Thomas Acda - Frans van Walraven (8) Marcel Hensema - Steven Breusink (8) Johnny de Mol - Johan Kruimel (8) Maartje Remmers - Marleen Kruimel-de Rue (8) Chico Kenzari - Moes (8) Filip Peeters - Christian Schiller (7) Denise Rebergen - Jip (4) Rosa Reuten - Felicity (3) Reinout Bussemaker - Bob de Baas (2) 60

Penoza II Eric Corton - John de Weerdt (10) Joost Koning - Koen de Weerdt (10) Marcel Musters - Simon Zwart (10) Willem Nijholt - Henk Ooms (10) Jacqueline Blom - Justine de Heer (7) Pieter van der Sman - Stefan (7) Eva van de Wijdeven - Reina (6) Gustav Borreman - Dwayne (6) Bob Schrijber - lijfwacht (6) Mads Wittermans - Speedy (5) Eva Duijvestein - Pamela Ooms (4) Gabriel Aquilera - Rosales (3) Kuno Bakker - Nico (3) Nanette Edens - advocaat (2) Thomas Dudiekwicz - huurmoordenaar (2) Hannah van Lunteren - psychiater (2) Isis Cabolet - Joyce (2) Tussen haakjes het aantal afleveringen.

de penoza-fileS y at the movies

ANDER verhaal

Regie Diederik van Rooijen Scenario Pieter Bart Korthuis (8) Franky Ribbens (4) Karin van der Meer (3) Maarten Lebens (2) Elbe Stevens (1) Camera Willem Helwig Muziek Bart Westerlaken Montage Moek de Groot Stanley Kolk Producenten Johan Nijenhuis Alain de Levita Sabine Brian Hoofd Drama (KRO) Brigitte Baake

c Nog voordat Penoza

zich op de buis bewezen had, lag het gelijknamige boek al in de winkel. Pieter Bart Korthuis werkte er bijna een jaar aan. Aanvankelijk nam hij de scripts bij de hand om het verhaal eromheen te kunnen vertellen, maar al gauw kwam hij erachter dat dit toch niet zo fijn werkte. ‘De grootste worsteling was dat er acht scenario’s lagen met elk een eigen spanningsboog, met heel duidelijke cliffhangers. Een boek moet één grote spanningsboog hebben. Op televisie kun je het verhaal vertellen vanuit verschillende personages. Je loopt even mee met die, dan met die. Dat maakt niet uit. In het boek breekt dat direct de verhaallijn. Dus daar moest ik andere keuzes maken. Ik heb een aantal verhaallijnen uit de serie niet overgenomen, sommige stip ik een heel klein beetje aan. Ik heb twee afleveringen niet eens gebruikt in het boek. Maar daarnaast, en daarom vond ik het ook zo mooi dat ik ook het boek ging schrijven, was er heel veel materiaal dat geen plek meer kreeg in de tv-serie. Echt vette ideeën die ik nu wel kon gebruiken. Het uiteindelijke verhaal van het boek wijkt daarom behoorlijk af van de tv-versie.’

Het boek Penoza verscheen in 2010 bij uitgeverij Anthos en werd genomineerd voor de Crimezone Thriller Award voor Beste Debuut.

Yrsa Sigurdardottir behoort tot de top

van de ijslandse misdaadauteurs Als geen ander weet Yrsa Sigurdardottir een onheilspellende sfeer te scheppen die de lezer meevoert naar de ijzige eenzaamheid van

‘Met Smeulend vuur bewijst Yrsa Sigurdardottir dat ze niet voor niets tot de top van IJslandse misdaadauteurs behoort.’ Crimezone.nl **** ‘Yrsa Sigurdardottir weet een atmosfeer van dreiging en onwerkelijkheid op te roepen die onder je huid kruipt.’ The Guardian

Yrsa Sigurdardottir – Ik vergeet je niet • ISBN 9789044338874 • € 18,95

de Westfjorden.

Ruim anderhalf miljoen mensen zagen haar in Jaap Jongbloeds succesprogramma Het mooiste meisje van de klas, een even avontuurlijke als mooie vrouw die na haar modellencarrière koos voor een bestaan als schrijfster van misdaadromans. Inmiddels woont Patricia Snel in Singapore en schreef ze haar derde thriller, De expat. Het boek knalde, niet helemaal zonder Jongbloeds hulp, keihard de Bestseller 60 in.

FOTO

Ron Tetteroo

‘Het is belangrijk om in het nu te leven en niet te blijven hangen bij de vervelende dingen die je in het verleden hebt meegemaakt. Move on. Maak er vandaag een mooie dag van en morgen zie je wel weer verder. De obstakels in mijn leven hebben mij veel meer gebracht dan mijn schoonheid.’

‘IK BEN NIET BANG VOOR HET DONKER, MAAR BEN GRAAG IN HET LICHT’ TEKST

Peter Kuijt

FOTO

Suzanne Teresa

CHEVY STEVENS Z DE VIJF W’S

Met haar debuut Still Missing (Vermist) kwam in 2009 meteen haar doorbraak. De vertaalrechten werden aan tientallen landen verkocht en een van de auteurs van de Dexter-televisieserie schrijft een filmscenario op basis van Vermist. Haar derde thriller ligt binnenkort in de winkel. Kortom, de Canadese Chevy Stevens is booming. Crimezone Magazine legt haar langs de meetlat van de vijf journalistieke W’s: wie, wat, waar, waarom en wanneer. Wie denkt Chevy Stevens wel dat ze

kelaar in de stad Nanaimo. Tijdens een van

is?

de vele open-huisdagen, terwijl ze wachtte

‘Geef niet op tot er een wonder ge-

op eventuele kopers, fantaseerde ze over

beurt’, houdt ze zichzelf voor. Het

angstaanjagende gebeurtenissen die haar

is een van de spreuken ter aanspo-

zouden kunnen overkomen. Het meest ver-

ring die ze heeft geplakt op een groot bord

schrikkelijke scenario, te worden ontvoerd

in haar werkkamer. En hoewel haar droom

door een psychopaat, vormde de inspiratie

inmiddels is verwezenlijkt, doet ze het bord

voor haar eersteling Vermist. Na een half

niet de deur uit. Want er staat ook nog die

jaar verkocht ze haar woning, verliet de hui-

andere quote op: ‘Het beste boek dat je ooit

zenbusiness en rondde ze haar boek af. Met

kunt schrijven is het resultaat van kleine,

succes. Haar debuut werd uitstekend ver-

onophoudelijke pogingen, die je telkens

kocht en won bovendien de International

weer herhaalt.’

Thriller Writers Award voor Best First Novel.

Chevy Stevens heet eigenlijk Rene Unischewski, haar grootouders van vaders kant

Wat vindt Stevens de minpunten

waren van Russische komaf. De wieg van

van research?

Rene’s vader stond in Duitsland. De schrijf-

Voor haar tweede boek, Onwetend,

ster werd in 1973 geboren en bracht haar

over de alleenstaande moeder Sara

jeugd door op een ranch op Vancouver Is-

die op zoek gaat naar haar echte

land, een groot eiland in British Columbia,

ouders, deed ze onderzoek naar seriemoor-

Canada.

denaars. Tijdens haar research stuitte ze

‘Ik groeide op met een alcoholische vader,’

op het verhaal van de man die in de jaren

vertelde ze in een interview. Niettemin werd

tachtig zes mensen vermoordde in Wells

haar pseudoniem een mix van de bijnaam

Grey Provincial Park. ‘Het achtervolgde me,’

van haar vader (Chevy) en de eerste naam

herinnert Stevens zich. ‘Het idee dat je op

van haar broer Steven. Ze trouwde met

een dag, terwijl je gewoon met je werk bezig

haar schoolvriend en in december 2012 be-

bent, slachtoffer kunt worden van een ma-

viel ze van haar eerste kind, dochter Piper.

niak, joeg me echt angst aan. Overal waar

Een andere huisgenoot is de hond Oona die

ik kwam, kon het kwaad toeslaan. Ik ging

er een sport van maakt om op eekhoorns

ervan over de rooie.’ Ze stopte met de re-

te jagen in de achtertuin. De schrijfster

search en probeerde te kalmeren door met

koestert voorts een obsessie voor popcorn,

haar man grappige dierenfilmpjes te bekij-

chocolade en het hondentrainprogramma

ken op YouTube.

The Dog Whisperer. Stevens werkte als ma-

DE VIJF W’S Z CHEVY STEVENS ‘Ik ben niet bang voor het donker,’ bekent

meer aan hoe we ons zouden gedragen als

Stevens, ‘maar dat betekent niet dat ik

we in hachelijke situaties terecht zouden

graag in het duister verkeer.’

komen.’ Boeken kunnen ook niet zonder een flinke

Waar kan een recensent haar mee

dosis humor, vindt Stevens. ‘Ik wil wel eens

ergeren?

het absurde, de ironie van situaties belich-

Eigenlijk met niet zo veel. ‘In het

ten. Ik heb een droog, sarcastisch gevoel

begin las ik wel recensies, maar te-

voor humor en op die manier probeer ik

genwoordig niet zo vaak meer. Als ze

mijn eigen emoties te uiten. Als zaken pijn

negatief zijn, hou ik mezelf voor dat

doen, kan humor voor verlichting zorgen.’

een bespreking slechts de gevoelens en gedachten van die ene persoon weerspiegelt.

Wanneer verschijnt Stevens’ nieuw-

Wat me wel zorgen baart, is de kwaadaar-

ste boek?

digheid die je soms op internet tegenkomt.

Ik zie alles is de Nederlandse titel van

Mensen doen zich dapperder voor als ze

Stevens’ derde boek. Het ligt in mei

zich kunnen verschuilen achter anonimi-

in de winkel en heeft als hoofdrol-

teit.’

speler Nadine Lavoie, de psychiater die in de twee eerste thrillers van Waarom schotelde ze lezers in haar

Stevens ook al voorkwam. Sinds haar

debuut zulke expliciete scènes voor?

jeugd lijdt Nadine aan claustrofobie.

In Vermist is sprake van verkrachting,

Hoewel ze als psychiater alles afweet van

kindermisbruik, marteling. Stevige

dwangmatigheid, heeft ze haar eigen ang-

kost, maar haar uitgever heeft Ste-

sten nooit kunnen verklaren. Dan ontmoet

vens geen enkele keer verzocht haar

ze in het ziekenhuis een patiënte die zelf-

toon wat te matigen. ‘Ik wilde een zo

moord probeerde te

realistisch mogelijk boek schrijven,’

plegen, en uit de ge-

zegt Stevens. ‘En trouw zijn aan het verhaal

sprekken die Nadine

zonder te ver over het randje te gaan.’

met haar voert, blijkt

Toch verbaasde ze zich over sommige kri-

dat ze een gedeeld

tieken. Een enkele recensent verweet haar

verleden hebben. De

“martelporno” te hebben geschreven. ‘Het

patiënte

boek gaat niet over geweld,’ benadrukt de

met haar zelfmoord-

schrijfster. ‘Het is niet bedoeld om te cho-

poging te ontkomen

queren. Het gaat over overleven. Mijn boe-

aan de greep van de

ken gaan altijd over overleven.’

charismatische leider

probeerde

van een sekte, waar Geweld is bovendien niet iets van de laatste

Nadine in haar vroe-

tijd, betoogt ze. ‘Mensen zijn altijd al gefas-

ge jeugd ook enkele

cineerd geweest door misdaad. Zowel bij

maanden heeft doorgebracht. Die sekte

Shakespeare als bij hedendaagse schrijvers

blijkt ook interesse te hebben in Nadine en

gaat het om moord en doodslag. Maar ik ge-

haar dochter.

loof dat er vandaag de dag meer bij komt kijken om mensen van hun stuk te brengen. En bij het lezen van thrillers denken wij

OPGEGROEID IN HET DUISTER, GEDREVEN DOOR WRAAK. Een hulpeloze baby wordt gevonden in het bos, meer dood dan levend. De man die haar vindt neemt het meisje mee naar huis, tot ontzetting van zijn vrouw. Het stel besluit – uit angst voor ontdekking – het kind te laten opgroeien in de kelder.

‘Een angstaanjagende roman die op poëtische manier de duistere binnenkant beschrijft.’ DE GOOI- EN EEMLANDER

‘Volstrekt geloofwaardig eng.’ NRC

WWW.UITGEVERIJSIGNATUUR.NL

DE LIQUIDatiE doSsiers Z True CrimE

Een ziekenverzorger die tegen wil en dank huurmoordenaar wordt. Een hitman die alleen liquidaties wil uitvoeren als hij een Donna Karan-mutsje draagt. De bankier van de onderwereld die huilend in de armen ligt van zijn minnares. Geen fantasie, maar de bizarre werkelijkheid â&#x20AC;&#x201C; in Nederland. Te lezen in De Liquidatie Dossiers. TEKST

Timo van der Eng

TruE crime Z de LiquidatiE dosSieRs

Onderzoeksjournalisten Wim van de Pol (foto links) en Vincent Verweij (rechts) hebben in de loop der jaren meters geheime politiedossiers verzameld. Getuigenverklaringen, telefoontaps, observaties van verdachten. Op basis van die dossiers hebben ze op een uiterst leesbare manier negen geruchtmakende liquidaties gereconstrueerd, waaronder die van Willem Endstra, Cor van Hout en Stanley Hillis. Een van de hoofdstukken gaat over de moord op consiglieri Evert Hingst, een Amsterdamse advocaat die op de avond van Halloween in 2005 thuis voor de deur wordt neergeknald en tussen de vuilniszakken belandt die klaarstaan om de volgende ochtend te worden opgehaald. Hingst, zoon van een tandarts uit Het Gooi, had razendsnel carrière gemaakt in het milieu. Hingst hield van de goede dingen in het criminele leven. Hij stapte rond in dure merkkleding, slangenleren laarzen en flashy zonnebrillen, maakte veelvuldig reizen naar exotische bestemmingen en had de beschikking over een groot wagenpark: een Mercedes E-klasse, een bmw cabriolet, een Mercedes jeep, een bmw X5 en een Ferrari. Om zijn pols slingerde een peperdure Rolex. Een feestbeest die wat slaapgebrek door drank en stimulantia niet schuwde. Zijn vrouw – in het boek discreet ‘Francine’ genoemd – had flink tabak van de levensstijl van de vader van haar kind, getuige een

telefoongesprek tussen de twee dat door de politie werd getapt en in het boek is opgenomen: ——Francine: Kan je na tien jaar het niet eens een keertje proberen om met je vrouw leuke dingen te doen in het weekend? Nee, na tien jaar is meneer van plan om leuke dingen te doen in het weekend, maar dan niet met zijn vrouw. Nee, dat doet ‘ie liever met vreemdgangers, drugsgebruikers, vieze vuile hoerensloerders, gokautomatenmannen, autogaragedieven, weet ik veel allemaal wat, vieze vuile criminelen. Jongen, veel plezier ermee als je dat belangrijker vindt dan mij. ——Evert: Dat jij die mensen allemaal zo bestempelt. Je kent die mensen niet, dus ik zou niet te snel oordelen. Dat zou ik zeker niet doen. ——Francine: Nee, hele goede vrienden van je. ——Evert: Want voor je het weet, gaan de mensen ook over jou oordelen. ——Francine: Ze doen maar, ik ken ze toch niet. Het is een passage in het boek die onlangs weer actueel werd, toen bekend werd wie de nieuwe vlam was met wie Bram Moszkowicz was gesignaleerd: dezelfde ‘Francine’ die hierboven in het tapverslag figureert, de weduwe Hingst dus.

‘Francine’ is niet het enige gangsterliefje dat in het boek naar voren komt. Willem Endstra, bankier van de onderwereld, grossierde in minnaressen, zo blijkt uit De Liquidatie Dossiers. Een ex-rechercheur herinnert zich over het afluisteren van getapte Endstra-gesprekken: ‘We werden er hoorndol van, elke dag had hij een handvol vrouwen aan de lijn. Hij vertelde voortdurend smoesjes aan iedereen.’ Zo’n twee weken voor zijn liquidatie kreeg Endstra een affaire met een dan 34-jarige Amstelveense, die hij op Koninginnedag 2004 oppikt van het strand van IJmuiden. De dame in kwestie is de persoonlijk assistente van Nina Brink en ze is al snel tot over haar oren verliefd op de vastgoedhandelaar. Ze vertelt de politie uitgebreid en openhartig over haar laatste dagen met Endstra, waarbij ze zich bewust is van het feit dat ze niet de enige vrouw in het leven van ‘Stille Willem’ is. ——‘In de auto, belt er iemand op. Ik dacht dat dit een vrouw was. We hadden eerder al gelachen over hoe Willem met vrouwen omging. Hij heeft vriendinnen en soms ook door elkaar heen, of wat dan ook. Het is geen vreemde man, maar hij is een echte vrouwenliefhebber. Hij kon tegen mij ook gerust zeggen dat ik niet de enige was. Ik hou van eerlijkheid. In ieder geval, er belde iemand op. Er volgde typisch zo’n gesprek dat hij met een vrouw voerde. Een andere vriendin die iets wilde afspreken, maar ik zat er naast. Dan ga je niet amoureus lopen doen.’ Maar de Amstelveense voelde zich – zoals alle vrouwen van Endstra – wel heel bijzonder: ——‘En daar liggende met hem zag ik dat hij, hij lag op mijn buik, begon te huilen. Op een of andere manier kon hij dat dus bij

mij. Wat ook heel heftig is, dat een man waarvan je denkt dat hij alles aan kan, zo is. Op een gegeven moment zag ik ook spijt in zijn ogen. Ik zeg als je spijt hebt, dan moet je stoppen met me dit te vertellen. Ik was blij dat hij het verteld had, want nu wist ik wat een rot leven hij feitelijk had.’ Door dit soort getuigenverklaringen geeft het boek een onthullend inkijkje in de Nederlandse onderwereld. Aan de ene kant alledaags en herkenbaar, aan de andere kant een wereld die voor de gemiddelde lezer mijlen ver weg ligt. Wat te denken van het gedrag van Jesse R. bijvoorbeeld, die inmiddels voor verschillende liquidaties levenslange gevangenisstraf heeft gekregen. Samen met zijn maatje Peter la Serpe probeerde hij de Amsterdamse kroegbaas Thomas van der Bijl (afbeelding boven) om te leggen – hetgeen ze overigens niet lukte. La Serpe heeft uitgebreid aan de politie verklaard over het voornemen om Van der Bijl te liquideren. Zo vertelt hij onder andere dat Jesse alleen in dure merkkleding

TruE crime Z de LiquidatiE dosSieRs de liquidatiepoging op Van der Bijl wilde uitvoeren. Vandaar dat ze eerst een Donna Karan-mutsje en Prada-schoenen kochten. Als de twee vervolgens staan te posten bij het huis van Van der Bijl worden ze aangesproken door een nietsvermoedende buurman, die hun vraagt wat ze daar zoal aan het doen zijn. Waarop Jesse en Peter gezamenlijk het hazenpad kiezen.

(Verdachte huilt nog steeds en zwijgt.) ——Remy, het is echt heel moeilijk, maar het is tijd om de eerste stap te zetten in de goede richting. Zo ga je er aan onderdoor, Remy. ——Ik wil dood... Ik wil niet eens leven, man... ——Je wilt niet eens leven? ——Nee... Ik kan niet leven... (niet te verstaan) ——Het is ook een hele belasting! ——Mag ik een... (Verdachte wil een zakdoek om zijn tranen te drogen). ——Ik zou ook heel graag mijn moeder eventjes willen bellen en even alles vertellen dat zij ook weet wat haar te wachten staat... dat voor haar niet de klap later ehh... weet je wel...

Thomas van der Bijl wordt – terwijl hij zijn kroeg aan het stofzuigen is – uiteindelijk omver geknald door ene Dwight S., die wordt bijgestaan door zijn maatje Remy H. De heren laten er geen gras over groeien en jagen zeven kogels in het lichaam van Van der Bijl. Maar het zijn geen professionele killers, maar kamikazes, zoals dat in het milieu heet: klungelaars. Geen wonder, want de ene werkt in een verzorgingshuis en de ander sjouwt met bloemen op de veiling in Aalsmeer. Vandaar ook dat ze de ene fout na de andere maken. De politie is ze al snel op het spoor en tijdens de verhoren blijkt dat we hier niet met doorgewinterde, keiharde criminelen te maken hebben. Tijdens het verhoor van Remy H. noteren de dienstdoende agenten het volgende:

In De Liquidatie Dossiers worden de moorden behandeld op Jan Femer, Sam Klepper, Johnny Mieremet, Evert Hingst, Cor van Hout, Thomas van der Bijl, Willem Endstra, Stanley Hillis en Kees Houtman. In het boek zijn de getuigenverklaringen, tapverslagen en geheime verhoren van de politie leesbaar gemaakt en voorzien van een toelichting. Zo biedt De Liquidatie Dossiers een onthutsend en nooit eerder vertoond beeld van de Nederlandse onderwereld.

——(Verdachte wordt emotioneel (huilen) en praat over de band met zijn familie. De verdachte geeft aan dat hij ervan uitgaat dat zijn familie hem zal laten vallen.) ——Remy... Wie heeft Antony van der Bijl vermoord? ——Weet ik niet. Hoezo denken jullie dat ik het weet? ——Wij weten dat je het weet. ——Hoe dan? ——Dat maakt niet uit. Remy schoon schip maken is heel belangrijk voor je. Het lucht heel erg op. ——Wie heeft Antony van der Bijl vermoord, Remy? (Verdachte huilt nog steeds en zwijgt.) ——Hoe is het gegaan, Remy?

Onderzoeksjournalisten Wim van de Pol en Vincent Verweij werken beiden voor Crimesite. Hart van dit platform is de website crimesite.nl. Daarnaast schrijven ze voor o.a. Nieuwe Revu, Quote en VN. Ook geeft Crimesite true crime-boeken uit. Plannen voor een tv-format zijn in een vergevorderd stadium.

thriller huiveringwekkende

psychologische

V O O R D E L I E F H E B B E R S VA N N I C C I F R E N C H

Londen wordt opgevan drie moorden. Drie alleenstaande vrouwen zijn op sadistische wijze omgebracht. De politie opent de jacht op de psychopaat die dit op zijn geweten heeft. Een gestoorde man. Een zieke man. Een man die vrouwen haat. in duitsland zijn meer dan 15 miljoen boeken van charlotte link verkocht.

Charlotte Link – De toeschouwer • ISBN 9789044338836 • € 19,95

schrikt door een serie

Misdaad loont niet. O nee? Het is in de criminaliteit niet anders dan in andere ‘beroepen’. Je hebt mensen die met hun tijd meegaan, zich aanpassen en weten waar hun grenzen liggen. Bij anderen is het ‘rupsje-nooit-genoeg’, die zoeken in alles het extreme. Geld, drugs, vrouwen, spanning. Dat gaat nogal eens fout.

TEKST

LIEF EN LEED VAN DE OUDE PENOZE

Hendrik Jan Korterink

Laat ik beginnen met de Haagse penoze. Heb ik toevallig net een boek over geschreven. Een aparte wereld, met tal van bekende namen. Hasjbaronnen, oplichters, pooiers. In de loop der jaren zijn er heel wat mensen uit dit circuit een vroegtijdige dood gestorven. Door liquidaties, een enkeling overkwam een natuurlijke dood, als gevolg van die ziekte waar ze in Den Haag patent op hebben. Zeker als het over scheldwoorden gaat. De namen van de ‘grote overlevers’ kent iedereen: het zijn de mannen die jarenlang aan de touwtjes trokken in de georganiseerde misdaad en die miljoenen binnenhaalden. Dat ging goed zolang ze nog relatief onbekend waren. Maar als je een paar keer bent opgepakt en je naam komt in de kranten, dan wordt het allemaal een stuk lastiger. Dan wordt er op je gelet en elke volgende misstap wordt extra bestraft. Als justitie dan ook nog eens met ‘Pluk-ze-wet’ achter je aanzit, wordt het helemaal lastig om je hoofd weer boven water te krijgen. Justitie claimt doorgaans miljoenenbedragen die in geen verhouding staan tot de werkelijke opbrengsten. Er worden met de natte vinger

wat getallen opgeteld op basis van straatwaarde en zelfs als je ooit zoveel binnen hebt gekregen, dan is er nog niet zoveel van over dat je justitie kunt afbetalen. Ten eerste worden de ‘onkosten’ vaak niet of nauwelijks meegerekend, ten tweede: het meeste is vaak al uitgegeven. Dus hoe moet je de staat terugbetalen? Met eerlijk werk of zakendoen is dat onmogelijk, er is maar één optie: een nieuwe slag slaan. De kans dat dat lukt is al niet heel groot, maar zelfs als je er wel in slaagt ettelijke miljoenen binnen te harken: hoe leg je justitie uit hoe je daaraan komt? Een grote jongen die een aantal jaren achter de tralies zit, overleeft het meestal wel. Je kunt je netwerk aardig intact houden als je bekend stond als iemand die zich aan zijn afspraken houdt en als je vrienden hebt. Maar eenmaal buiten komen de problemen. Die vrienden vonden het niet erg om jou en je gezin te onderhouden zolang je vastzat, maar als je vrij bent wordt het een heel ander verhaal. Dan moet je ten eerste zelf weer je broek ophouden, en: je moet opnieuw beginnen. Dat valt tegen. Er zijn intussen andere sterren aan het criminele front verschenen, met andere normen en waarden en andere contacten. En zowel de nieuwe als de oude garde is huiverig om in zee te gaan met iemand die een tijd gezeten heeft. Ze weten dat de politie extra op je let en dat maakt het gevaarlijk voor iedereen. Normen en waarden. Zijn die er, in dat milieu? Jazeker. Maar dat is net als in de rest van de maatschappij: ze veranderen. Er komen steeds meer mensen die zich niet aan de regels houden. Als er ergens een partij drugs ligt, of een zak contant geld, is dat voor niemand

hendrik-jan korterink Z true crime veilig. Bij de meeste liquidaties in de onderwereld draait het nog steeds om één ding: geld. Daarvoor moeten vriendschappen wijken. De bloedgabber van vandaag kan je huurmoordenaar van morgen zijn. “En waar je met dat geld moet blijven, dat door bedrog wordt ingebracht? Recht naar de kroegen en de wijven!” Zong Adèle Bloemendaal ooit. Zo is het maar net. Geript geld – of de tonnen voor een huurmoord – wordt niet opzij gezet als appeltje voor de dorst, nee, dat moet rollen. Zo gewonnen, zo geronnen. Alle meiden van het bordeel worden ingehuurd, het bad wordt gevuld met champagne, de coke is niet aan te snuiven. Eén nacht, vijftig ruggen. Ik spreek de laatste jaren nogal eens mensen die het allemaal hebben meegemaakt: het hoeren en snoeren, fuiven en snuiven. Tot in het absurde. Met de duurste auto’s, de duurste jachten. Iemand vertelde mij dat hij zo gek was dat hij op een dag een splinternieuwe sportwagen – net uit de garage – total loss reed, de auto liet staan, meteen terugging naar de garage en voor zeventig mille een andere auto kocht. Cash. Zonder verzekering. Geld genoeg. Diezelfde persoon heeft nu helemaal niks meer. Zijn vrouw is bij hem weg, zijn kinderen willen hem niet meer zien en om in zijn onderhoud te voorzien gaat hij bij zijn oude vrienden langs. Bedelen. Een paar tientjes hier, een honderdje daar. Ze geven hem wat omdat hij dan ophoepelt. Maar dat houdt een keer op. Wat dan? Hij heeft nog genoeg plannen en ideeën, maar niemand wil zaken met hem doen. Dat is het ene uiterste. Ik spreek de laatste jaren ook geregeld mensen die wel op tijd zijn uitgestapt, die het wel goed doen. En, dat moet gezegd: hun

Eén stap op het verkeerde pad kan fataal zijn.

criminele verleden hebben afgeschud en op een eerlijke manier hun geld verdienen. Veel geld, ook dat nog. Maar die namen staan niet meer in de krant. Misdaad loont. Soms. Natuurlijk moeten we het dan ook even over Penoza hebben, de serie waarvan deel II tamelijk abrupt eindigde en er nog heel wat losse eindjes blijven hangen. Het lief en leed van de oude penoze is ook hier treffend in beeld gebracht. Alleen jammer dat Willem Nijholt niet ging zingen, dat kan hij net zo goed als acteren en er is haast geen mooier stem dan die van hem. Ook knap en waarheidsgetrouw: de narigheid die de nabestaanden – vrouw en kinderen – over zich heen krijgen na de dood van hun criminele man en vader. Van Hout, Mieremet, Endstra: Carmen lijkt een combinatie van alle weduwen. Wat in Penoza ook goed is getroffen is de tendens dat de liquidaties steeds dichterbij komen. Letterlijk: dichter bij de persoonlijke levenssfeer en de privéwoningen. Als uit al die verhalen één ding duidelijk wordt is het: er is vaak geen weg terug. Eén stap op het verkeerde pad kan fataal zijn. De vraag is: waarom zet iemand die eerste stap? Maar dat is weer een heel ander verhaal.

Hendrik Jan Korterink werkt als freelance misdaadjournalist voor onder meer Revu en Panorama. Hij heeft een hele reeks non-fictieboeken op zijn naam staan, waaronder De dynastie Van der Valk, De wereld van de misdaad, De BV Bruinsma en Echte mannen eten wél kaas. Korterink bespreekt voor Crimezone.nl regelmatig true crime-boeken en heeft een eigen, zeer druk bezochte website: www.misdaadjournalist.nl

advertentie

Karin Slaught

Charles den T

er d n a l l o H n e d Loes

Nicci F

rench

Monaldi &

Sorti

en vele andere thrillerauteurs uit binnen- en buitenland donderdag 30 mei: De Avond van het Spannende Boek in Felix Meritis te Amsterdam o.a. de uitreiking van De Gouden Strop 2013 en de Literaire Rechtbank Kijk op www.maandvanhetspannendeboek.nl voor meer informatie en kaartverkoop.

TEKST

Kees de Bree

FOTO

Jessica Hill

DOSsIer tesS geRritsen

San Diego, halverwege de jaren zestig. Ergens in een doorsnee huis in een middenstandswijk zit een jonge Chinese moeder in een half verduisterde kamer. Haar man is naar zijn werk. De kleine zwart-wit televisie flakkert. IJzingwekkende kreten vullen de kamer. Een meisje van een jaar of twaalf kijkt nieuwsgierig om de hoek van de kamer. Haar moeder ziet haar en klopt uitnodigend op de bank. Als haar dochtertje Tess naast haar komt zitten, kijken ze samen met rode konen naar de horrorfilm op de televisie. Het is een genre waar moeder geen genoeg van kan krijgen. Ook de kleine meid smult van al het fantasiegeweld. Ze zuchten teleurgesteld als de film afgelopen is en de realiteit zich weer aandient. Het is een tafereel dat zich om de paar dagen herhaalt. De kleine meid van toen is de inmiddels wereldberoemde auteur Tess Gerritsen die al het geweld dat ze thuis op de tv zag, zou verwerken in misdaadromans als De chirurg, De leerling, De zondares, Koud hart en Verdwijn. En natuurlijk Het stille meisje waarmee Gerritsen onlangs de Crimezone Award voor de beste thriller van 2012 won.

moeten werken dan andere kinderen om iets te kunnen bereiken. En dat gebeurt ook. Chinese jongeren studeren harder, geven zich minder over aan pleziertjes en wachten met relaties tot ze afgestudeerd zijn of iets bereikt hebben. Chinese jongeren hebben statistisch gezien ook tweemaal zoveel kans om goed terecht te komen als Amerikaanse jongeren. Slagen is voor Chinese immigranten onderdeel van de familietrots. Je mag je familie niet beschamen. De druk op jongeren is enorm.’

Immigrantenleed

Kind tussen twee culturen Maar voor het zover was, zou er heel wat water door de zee stromen. De kleine Tess werd geboren op 12 juni 1953 in San Diego. Als dochter van een Chinese immigrante en een Chinees-Amerikaanse hardwerkende man, die overdag voor een vliegtuigmaatschappij werkte en die ’s avonds chef-kok was in het familierestaurant. Hij gaf zijn arbeidsethos mee aan Tess en haar broer. ‘Wie wat wil bereiken zal er hard voor moeten werken.’ Het was een les die Tess ter harte nam, ondanks het feit dat ze het als kind moeilijk had. In een interview zei ze daarover: ‘Ik heb een verwarrende jeugd gehad. Thuis groeide ik op in de Chinese cultuur en op school werd ik geacht de Amerikaanse cultuur te omarmen en uit te dragen. Dat leidt tot heel veel stress en verwarring. Chinese kinderen wordt verteld dat zij harder

Tess Gerritsen praat over ‘immigrant zijn’ terwijl zijzelf in Amerika geboren en getogen is. ‘Toch voel ik mezelf een immigrant. Ik groeide op in een buurt waar de Chinezen een kleine minderheid vormden. Op de school waar ik zat, waren maar twee kinderen uit Azië afkomstig. En ik was daar een van. Je bent je er altijd van bewust dat je anders bent.’ Omdat haar vader Tess pushte om te gaan studeren, begon en voltooide zij de studie antropologie aan de Stanford University. Zij wist echter dat die studie haar geen eeuwig geluk zou garanderen. Daarom plakte zij er een studie medicijnen aan vast. In 1979 behaalde ze haar medische graad. Zij trouwde en vertrok samen met haar (Nederlandse) man naar Hawaii om daar als internist te gaan werken. Het was voor het eerst in haar leven dat Tess zich op haar gemak begon te voelen. ‘Hawaii is een prachtige plek, maar het blijft een eiland. Ik kreeg op den duur steeds meer het gevoel dat ik gevangen zat. Daarom zijn we na twaalf jaar teruggegaan. Nu wonen we in Maine, een stadje met 3.000 inwoners waar maar drie Aziatische mensen wonen.’

Cruciale moord Al vanaf haar zevende jaar had Tess de diepgewortelde behoefte om schrijfster te worden. Een streven dat door haar vader

TeSs GerRitsEn Z DosSier werd ondermijnd omdat het een hobby zou zijn en geen enkele zekerheid in het leven te bieden had. Maar de jeugddroom van Tess kreeg alsnog gestalte toen zij zwanger werd. Plotseling had zij tijd over en die tijd gebruikte zij om te gaan schrijven. Het viel haar bitter tegen, omdat zij geen schrijfster is die in staat is om elke dag een hoge productie te realiseren. Maar ze zette door, zoals ze dat gedaan had met alles wat ze in haar leven aanpakte. Het genre dat haar het meeste aansprak was de romantische thriller. Als arts las zij, net als veel van haar vrouwelijke collega’s, veel romantische boeken. Die wilde zij ook schrijven, maar dan met veel spanning en geweld. Dat was de erfenis van haar vele jaren genieten van horrorfilms. Dat het ziekenhuis vaak als decor diende voor haar verhalen is natuurlijk niet verwonderlijk. Maar er was ook een gebeurtenis in haar tienertijd die zo’n diepe indruk op Tess maakte dat zij die later zou benoemen als een cruciale gebeurtenis voor haar schrijverschap. Het ging om een moord in haar directe omgeving. Tess: ‘Oom Michael was een goede vriend van mijn ouders. Een hele aardige man die ik adoreerde. Maar hij werd gearresteerd voor de moord op zijn schoonzuster. Ik was geschokt, want er was niets gewelddadigs aan die man, maar toch bleek dat hij zijn schoonzus in elkaar had geslagen, gemarteld en uiteindelijk had verdronken door haar hoofd in het toilet te stoppen. Hij werd ook voor de

moord veroordeeld. Tot op de dag van vandaag heb ik moeite om te geloven dat hij het werkelijk heeft gedaan. De wijze les die ik toen heb geleerd is dat je mensen niet op hun uiterlijk kunt vertrouwen. Heel veel mensen hebben een duistere kant. En die kant is meestal goed verborgen. Dat is een element dat veel in mijn boeken voorkomt. Een deel van mijn motivatie om misdaadverhalen te gaan schrijven, komt voort uit nieuwsgierigheid naar dat raadsel.’

Debuut Het eerste boek van Tess Gerritsen dat door een officiële uitgever geaccepteerd werd, was de romantische thriller Call After Midnight (Dicht op de hielen) die in 1987 verscheen. Haar tweede boek was Under the Knife (Onder het mes) uit 1990. Het was een verhaal dat typerend was voor het genre dat zij in die tijd vrijwel uitsluitend las. In totaal schreef Tess Gerritsen negen van deze romantische thrillers die in Nederland verschenen zijn bij uitgeverij Harlequin. De laatste is Prijs van de waarheid die in Nederland in 2012 verscheen en in Amerika tien jaar eerder onder de titel Whistleblower. Later zou Tess Gerritsen zeggen dat het boek dat haar aanzette tot het schrijven van romantische thrillers het boek Rebecca (1938) van Daphne du Maurier was: ‘Dat was een van de eerste gotische romans. In dit boek gaat het om een onschuldige jonge vrouw die verliefd wordt op een rijke weduwnaar. Ze trouwt hem en gaat op zijn landgoed wonen, waar ze al snel de aanwezigheid voelt van een geest, zijn overleden vrouw Rebecca. Het is een combinatie van een liefdesen een spookverhaal, maar ook een “kan ik mijn man vertrouwen” en “is mijn man een moordenaar”, met knappe twists.’

Overgang naar medische thrillers In 1996 stopte Gerritsen haar romantische avonturen met De stille getuige. In datzelfde jaar verscheen haar eerste medische thril-

ler Hartslag. Het was een overstap die Gerritsen niet eens bewust maakte: ‘Ik schreef eerst in het genre dat ik zelf ook las, maar er kwamen wel spannende elementen in voor. Maar ik merkte dat op een gegeven moment de spanning de overhand kreeg en omdat ik de medische wereld als achtergrond opvoerde, was ik plotseling medische thrillers aan het schrijven. Het was niet zo gepland, maar het vloeide gewoon voort uit mijn eerdere boeken.’ Hartslag werd haar eerste echte bestseller in de Verenigde Staten. Ze keerde de romantische verhalen definitief de rug toe en besloot zich verder te ontwikkelen als schrijfster van echte thrillers. Voor Vanish (2006) ontving Gerritsen de Nero Award voor de beste detectiveroman en werd ze genomineerd voor de belangrijkste thrillerprijzen in de Verenigde Staten (de Edgar en de Macavity Award).

Rizzoli & Isles De misdaadthriller De chirurg (2001) betekende haar definitieve doorbraak in de internationale boekenwereld. Ondanks het romantische sausje dat Gerritsen weer terugbracht in haar boek, werd het het begin van de nieuwe populaire reeks met rechercheur Jane Rizzoli en patholoog-anatoom Maura Isles in de hoofdrollen. Het boek werd in 2002 door de Romance Writers of America uitgeroepen als de Best Romantic Suspense Novel.

Vaste personages? Hoewel Tess Gerritsen in het begin allemaal op zichzelf staande verhalen schreef, is zij met de introductie van haar gouden duo Rizzoli & Isles begonnen aan een uiterst succesvolle serie. Gerritsen: ‘Ik heb er nooit bewust voor gekozen om een serie te beginnen. Maar na het eerste optreden van Jane Rizzoli in De chirurg, had ik behoefte om meer te weten te komen over haar leven. Dus volgde De leerling. Maar nog was mijn honger om haar achtergrond te leren ken-

nen niet gestild: ik wilde graag weten of ze in het huwelijk zou treden en of ze gelukkig zou worden. Zo kwam het dat de reeks zich uitbreidt, niet omdat ik het zo gepland had, maar omdat ik gaandeweg zo gehecht ben geraakt aan Jane en Maura, dat ik telkens weer wil terugkeren naar hun levens. Ik breng zoveel tijd met hen door dat ik hen inmiddels als goede vriendinnen beschouw. Een nadeel is de druk van buitenaf. Ik krijg continu brieven waarin mijn lezers vragen om een nieuw boek met Rizzoli & Isles. Dat is benauwend, want ik wil af en toe een ander boek kunnen schrijven. Maar dan heb ik het gevoel dat ik mensen teleurstel.’ De tv-personages verschillen overigens flink van haar boekpersonages. ‘Jane Rizzoli is veel knapper dan in mijn boeken. Ik heb mijn verhalen over vrouwenvriendschappen geschreven vanuit een emotioneel standpunt. Het persoonlijke drama dat mijn personage doormaakt en wat voor invloed de gebeurtenis op die persoon heeft, vind ik belangrijk. Op tv is het allemaal wat oppervlakkiger en sneller, wat meer Hollywood. Maura Isles is bijvoorbeeld een serieuze wetenschapper. Die zou

TeSs GerRitsEn Z DosSier nooit op naaldhakken en in de meest modieuze pakjes rondlopen op een plaats delict. Maar goed, de tv-werkelijkheid is gewoon een andere werkelijkheid dan de boekenwerkelijkheid. Ik laat me niet beïnvloeden door wat er op tv gebeurt.’ Een verstandige uitlating van Tess Gerritsen, want zowel haar boeken als de televisieserie zijn ongekend populair en ze bijten elkaar niet. De serie, met Angie Harmon als Rizzoli en Sasha Alexander als Isles, is nu al drie jaar een van de meest succesvolle series op de kabel.

Vrouwen alom Wat de serie overigens wel gemeen heeft met de boeken van Gerritsen is dat niet alleen haar hoofdpersonen vrouwen zijn, maar ook haar slachtoffers. Ook in haar door Crimezone bekroonde boek Het stille meisje is dat het geval. In Bostons Chinatown wordt de hand van een vrouw gevonden. Op het dak van een gebouw ligt haar lijk met een bijna afgehakt hoofd. Aan Rizzoli en Isles de taak om het mysterie op te lossen. Tess Gerritsen noemt haar gebruik van vrouwelijke personages en slachtoffers logisch: ‘Dat komt omdat ikzelf ook een vrouw ben en meer geraakt wordt door verhalen met vrouwen in de rol van het slachtoffer. Dat benadert ook de werkelijkheid, want in Amerika zijn meer vrouwen

dan mannen slachtoffer van geweld. Dat is waarschijnlijk de reden dat mijn overwegend vrouwelijk publiek zich vooral met de slachtoffers identificeert.’

Emotionele betrokkenheid De meeste boeken van Tess Gerritsen spelen in op actuele gebeurtenissen. ‘Ik begin altijd te schrijven vanuit een idee, een onderwerp waar ik me emotioneel bij betrokken voel. Meestal komt het onderwerp uit de krant of zie ik iets op de televisie. Zo las ik een artikel over een vrouw die dood in haar bad werd aangetroffen. Ze werd in een lijkenzak naar het lijkenhuis gebracht en daar in een koelcel gelegd. Een paar uur later werd ze wakker. Het is een nachtmerriescenario, maar voor mij was dat gegeven het startpunt voor een boek. De rest van het verhaal kwam bijna vanzelf toen ik achter mijn pc ging zitten. De dramamomenten, de conflicten komen pas dan in mijn hoofd op. Dan zorg ik ervoor dat mijn personages zich ongemakkelijk voelen, dat er gebeurtenissen zijn die hen uit hun evenwicht brengen, dat er dreiging komt. Maar dat zijn de dingen die voortkomen uit inspiratie nadat ik al een onderwerp gevonden heb.’

Alle ellende ter wereld De onderwerpen waar Tess Gerritsen over schrijft zijn meestal heftig: ontvoering, seriemoord, marteling, gijzeling, handel in organen, bloedbad, vrouwenhandel, verkrachting, chantage, samenzwering, lijkverbranding. Tess Gerritsen vindt dat ze het nog beschaafd houdt en dat de realiteit vele malen erger is dan haar fantasie: ‘Wat ik beschrijf, is het topje van al het kwaad in de wereld. Ik vind niet dat mijn boeken zo gewelddadig zijn. Ik probeer altijd meer de dreiging van geweld te beschrijven, maar de lezer blijkt dat in zijn/haar hoofd te vertalen naar expliciet geweld. Wat de lezer te zien krijgt, is altijd het moment dat een misdaad al gebeurd is. Zij kijken mee door de ogen van de onderzoekers en zien het

DoSsiEr Z TEsS GErRitseN bloed op de muren en de verminkte lijken op de grond. Maar ik beschrijf nooit het geweld zelf. Lezers fantaseren de rest er zelf bij. Ik beschrijf wel heel gedetailleerd wat de onderzoekers zien, dus het resultaat van het geweld en dat kan natuurlijk ook hard aankomen. Daarnaast beschrijf ik wat een medisch onderzoeker op zijn autopsietafel ziet en wat hij denkt. Hoe ziet bloed eruit? Hoe ruikt bloed? Hoe ruikt een dode? Dat soort dingen kan je alleen beschrijven vanuit een medische achtergrond. Een steeds terugkerende boodschap die ik probeer over te brengen is dat in deze wereld het kwaad overal is. Het kan elk ogenblik toeslaan. Daarom tref je in mijn boeken zelden zonovergoten locaties met blije, optimistisch gestemde mensen aan. Dat is de stemming die al mijn thrillers met elkaar gemeen hebben. Die dreiging van gevaar aan de horizon. Het is overigens geen gevoel dat ikzelf de hele dag met me meedraag. Ik ben een gelukkige vrouw, ik heb een goed leven, een lieve man en kinderen en succes. Maar zodra ik achter de pc ga zitten word ik een ander mens. Dan is de hele wereld weer slecht. Astrologisch gezien ben ik een tweeling, ik heb dus meerdere persoonlijkheden, hahaha. Voor een schrijfster van thrillers een prettige bijkomstigheid, nietwaar?’

Haat - liefde Hoewel Tess Gerritsen nu al meer dan 20 jaar schrijft en aan de lopende band hoge posities behaalt op de New York Times bestsellerlijst, staat ze ambivalent tegenover het vak. ‘Soms ben ik dol op schrijven en soms haat ik het. Schrijven is een eenzaam beroep. Ik sluit mezelf elke dag op in mijn kantoor en doe mijn best minstens vier pagina’s te schrijven. Er zijn van die momenten dat ik aan mijn bureau zit en de haren uit mijn hoofd trek omdat ik geen flauw idee heb hoe ik verder moet. Een van de oorzaken is dat je, als je met je vorige werk succes hebt gehad, het volgende boek sneller en beter

wilt schrijven. Dat je je manuscript op de afgesproken tijd klaar hebt. En niets van dat alles is het geval. Je schrijft niet sneller en het boek is ook niet op tijd af. Ik zou schrijven heel wat plezieriger vinden als ik niet de druk van de deadline had. Als ik mijn nieuwste boek op mijn gemak kon afmaken. Maar er zijn contracten en daarin staan de afleverdata akelig precies vastgesteld. En ik krijg veel geld om op tijd te leveren, dus houd ik me aan de afspraken. Af en toe voel ik me net een renpaard. Als je de race moet uitlopen kan je het maar beter goed doen.’

Bibliografie rizzoli & isles 1. De chirurg (The Surgeon, 2001) 2. De leerling (The Apprentice, 2002) 3. De zondares (The Sinner, 2003) 4. Zustermoord (Body Double, 2004) 5. Verdwijn (Vanish, 2005) 6. De Mefisto club (The Mephisto Club, 2006) 7. Het aandenken (The Keepsake, 2008) 8. Sneeuwval (Ice Cold, 2010) 9. Het stille meisje (The Silent Girl, 2011) 10. De laatste sterft (Last to Die, 2012) medische thrillers • Hartslag (Harvest, 1996) • Diagnose besmet (Life Support, 1997) • Koud bloed (Bloodstream, 1998) • Alarmfase Rood (Gravity, 1999) • Koud hart (The Bone Garden, 2007) * * Met een bijrol van dr. Maura Isles.

romantic suspense • Dicht op de hielen (Call After Midnight, 1987) • Onder het mes (Under the Knife, 1990) • Prijs van de waarheid (Whistleblower, 1992) • De dood in de ogen (Never Say Die, 1992) • Verdacht van moord (Presumed Guilty, 1993) • Niet vertaald (Peggy Sue Got Murdered/Girl Missing, 1994) • Het spoor terug (In Their Footsteps, 1994) • Houdt de dief (Thief of Hearts, 1995) • Stille getuige (Keeper of the Bride)

daniĂŤlle hermans

DaniĂŤlle Hermans is de enige vrouwelijke auteur in Nederland die zich op hoog niveau bezighoudt met het moeilijke genre faction, waarin waargebeurde historische feiten verwerkt worden in een fictief verhaal. Twee van haar voorgaande boeken, Het tulpenvirus en De watermeesters, zijn gebaseerd op gebeurtenissen uit onze vaderlandse geschiedenis. Zo ook haar nieuwste boek In vredesnaam, dat zich precies 300 jaar geleden afspeelt, ten tijde van de ondertekening van de Vrede van Utrecht in 1713. TEKST

Kees de Bree

FOTO

Jasper Wafelaar 83

In vredesnaam is in opdracht geschreven. Wie was de opdrachtgever en hoe luidde de opdracht? ‘Ik heb In vredesnaam geschreven in opdracht van Stichting Vrede van Utrecht die zich bezighoudt met de organisatie van de viering van de Vrede van Utrecht, dit jaar 300 jaar geleden. Zij doen dit door allerlei activiteiten te organiseren. Mijn boek maakt hier in feite onderdeel van uit. In overleg met de stichting is besloten een thriller te schrijven met een mix van feiten en fictie waarin in elk geval duidelijk wordt gemaakt wat de Vrede van Utrecht precies inhoudt.’ Vond je het moeilijker om een boek in opdracht te schrijven dan een boek waarvan je de inhoud volledig zelf hebt bepaald? ‘Nee, dit was geen enkel probleem omdat ik de inhoud helemaal zelf mocht bepalen. Wel is de Vrede van Utrecht het hoofdthema, maar mijn boeken hebben allemaal een hoofdthema dat zich in het verre verleden afspeelt. Tot nu toe was dit de 17e eeuw. Dit is begin 18e eeuw.’

Wat was de aanleiding voor de verhaallijn waarin het streven van vrouwen naar gelijkheid wordt vormgegeven? ‘Ik wilde een vrouwengenootschap bedenken om de lijn naar het heden door te kunnen trekken. Mannengenootschappen zijn ondertussen schering en inslag, dus zocht ik een andere insteek. Ik ging nadenken over hun doel en kwam eigenlijk meteen uit op vrouwenrechten. Dit is niet zo vreemd omdat de kranten dagelijks bol staan van artikelen waarin de rechten van vrouwen met voeten worden getreden.’ Je personages zijn bijzonder fel tegen de kortzichtige mannen die de vrouwen hun rechten onthouden. Is dat de stem van Daniëlle Hermans die van huis uit heeft meegekregen dat alle mensen gelijk zijn? ‘Dat is de stem van naar ik inschat zo’n 95 procent van het vrouwelijke deel van de wereldbevolking die, waar ze ook wonen, deze kortzichtigheid in 2013 nog steeds in verschillende hoedanigheden tegenkomen en moeten ondergaan.’

DANIËLLE HERMANS Z INTERVIEW Vrouwen die rond 1700 leefden, werden niet geacht onderwijs te volgen. In jouw boek werd er voor één vrouw een uitzondering gemaakt. Had je voor haar een historisch voorbeeld? ‘Mijn historisch voorbeeld was Anna Maria van Schurman die als klein meisje al zeer begaafd bleek. In 1636 mocht zij als eerste vrouw colleges volgen aan de Universiteit van Utrecht. Ze plaatsten haar achter een gordijn met een kijkgaatje, onzichtbaar voor de mannelijke studenten. Dat moet enorm frustrerend zijn geweest, want ze mocht niet meediscussiëren. Het was pas jaren later, in 1877, dat Aletta Jacobs als eerste vrouw aan een Nederlandse universiteit afstudeerde.’ Hebben de Nederlanders door onderlinge onenigheden werkelijk geprobeerd de Vrede van Utrecht te dwarsbomen? ‘Ik denk dat ze dat niet bewust hebben gedaan, maar de onenigheid en het onderlinge gekonkel tussen de gewesten maakte de zaak er niet beter op omdat er tussen de gewesten geen eenheid was en wij toch als één natie de onderhandelingen ingingen.’ Wat was de reden dat je je speurdersduo Rob van Helden en Nicole Hessels uit De watermeesters opnieuw hebt opgevoerd? ‘Ik had een speurdersduo nodig en wilde een combinatie man/vrouw zodat ik hen gesprekken kon laten voeren over vrouw versus man. Ik vond Rob van Helden en Nicole Hessels een prettig duo om mee te werken en ik kende ze ondertussen vrij goed. Daarom heb ik dit stel opgevoerd.’ Heb je hun karakters weer enigszins meer kunnen uitdiepen? ‘De lezer komt iets meer over ze te weten in vergelijking met De watermeesters maar je hoeft dat boek niet te hebben gelezen om ze te leren kennen. Ik denk dat ze in In vredesnaam iets meer van zichzelf laten zien, over

hoe ze in het leven staan. Hun persoonlijke opvattingen.’ Je hebt voor het boek enorm veel research moeten plegen. Betekent dat dat de lezer veel onbekende weetjes over Utrecht te lezen krijgt? ‘Ja, ik heb er veel weetjes in verweven, maar ook heel veel weggelaten. Ik was bang dat het een geschiedenisboek zou worden. Dat vind ik altijd het moeilijkste onderdeel: hoe schrijf ik de feitelijke informatie zo op dat het geen collegereeks wordt maar ik die informatie toch kwijt kan? Utrecht heeft ‘Utrecht heeft een heel interessante geschiedenis en een hele er zijn boeken over volgeschreven, dus interesante ik moest kiezen. Ik hoop dat ik de lezer geschiedenis.’ niet overvoer.’ Wat was het “weetje” waar je zelf het meest verbaasd over was? ‘Waar ik het meest verbaasd over was, waren de verboden die in Utrecht golden en tijdens de periode van het vredesoverleg werden opgeheven. Utrecht was zeer streng protestants en niets mocht. Het carillon mocht niet worden bespeeld en feesten en het geven van diners was uit den boze. Dit alles om te voorkomen dat de bevolking zich losbandig ging gedragen. Ik wist niet dat het zo streng was. Iets anders was dat er zo veel mensen hier naartoe kwamen voor de vredesonderhandelingen. Op de bevolking van 30.000 kwamen er 6.000 mensen bij. Dat is veel en moet een impact hebben gehad.’

In vredesnaam verscheen in januari 2013 bij uitgeverij A.W. Bruna.

‘Een aanrader voor wie graag een échte literaire thriller leest.’ Recensieweb

Nu in de boekhandel 86

Ook als ebook verkrijgbaar

â&#x20AC;&#x2DC;Harry Bosch lijkt in geen enkel opzicht op mij. Eerlijk gezegd, in het verleden heb ik twee boeken niet uitgegeven gekregen waarin de hoofdpersoon veel van mij weg had. Pas met Harry Bosch is het wat geworden. Nog elke dag verbaast het mij hoe levensvatbaar dat personage is.â&#x20AC;&#x2122;

FOTO

Miriam Berkley

Michael Connelly behoort al vele jaren tot de populairste thrillerschrijvers ter wereld en schreef inmiddels achttien thrillers met de detective Harry Bosch in de hoofdrol. Nummer 19 is al aangekondigd en verschijnt dit jaar met de titel The Gods of Guilt.

kOrt verhAal Z CorINE hartmAn

‘En jij bent een onverbeterlijke charmeur.’ Glimlachend trekt ze even aan zijn stropdas. ‘Morgen weer?’ 88

CORINE HARTMAN

DE HOOFDPRIJS Dat hij tevergeefs probeerde het storyboard te ontwijken en het meenam in zijn val, ja, dat weet hij nog. Verder herinnert hij zich weinig, afgezien van die afschuwelijke explosie van pijn. Hij heeft geen idee hoe lang hij buiten westen is geweest, maar terwijl de mist in zijn hoofd enigszins optrekt, beseft hij één ding: er is iets faliekant mis. Robert-Jan wil zich oprichten, maar bij de minste beweging lijkt het alsof er een leger tanks op oorlogssterkte over zijn hoofd walst. Als hij om hulp wil schreeuwen komt er alleen een zwakke rochel uit zijn keel. Hij proeft een metaalachtige smaak in zijn mond, voelt zich misselijk en een ongekende angst overvalt hem. Muisstil blijft hij liggen, tot de pijn zijn wurgende doodsgreep iets laat vieren. Het lukt hem zich te concentreren, zijn ademhaling wordt rustiger en zijn ogen wennen aan het duister. Hij ziet de vage contouren van zwarte designstoelen. Zijn eigen kantoor. Een kartonnen gevaarte steekt uit over de rand van het bureau. Het storyboard. Er was iets met een ruzie, een mislukte pitch. Collega’s. Hulp. Natuurlijk, hij moet hulp vragen. Voorzichtig tilt hij zijn arm op om in zijn broekzak naar zijn mobieltje te zoeken, maar vindt niets. Er is iets… naast hem, een vreemde, donkere kleur… hij doet zijn best de kalmte te bewaren, schuift zijn hand over de vloer. De pijn is afgrijselijk, maar het lukt hem uiteindelijk zijn hand voor zijn gezicht te krijgen. O, god. Bloed. Zijn bloed. Hij betast zijn hoofd met een traagheid waar een slak om zou lachen maar hij wil de pijn beheersbaar houden. Als hij moet hoesten slaat het leger weer toe. Hij wacht tot het zich terugtrekt, beweegt zijn hand opnieuw, langzaam, en dan voelt hij iets kouds. Gladde, kubusvormige blokjes die uit zijn… zijn hals steken, net boven de strak geperste boord van zijn overhemd. Zijn hals! De tranen springen in zijn ogen terwijl hij beseft wat het is: het

handvat in de vorm van de Effie die het bureau ooit won. De gouden briefopener was een duur relatiegeschenk geweest, maar zo’n geweldige reclameprijs moest in stijl gevierd worden; hij had zelfs een extra voorraadje voor jubilerende werknemers laten maken. Een gedachte flitst door zijn hoofd maar vervliegt als hij die dichterbij probeert te halen. In de hoop dat complete duisternis de pijn draaglijker maakt sluit hij zijn ogen, en dan verschijnt ineens Sascha op zijn netvlies. Wat is er met Sascha? Ze vond de briefopener een oubollig cadeautje. Sascha. De beste copywriter met de meest creatieve ideeën. Met een lichaam dat hij graag voorovergebogen in een hoek van negentig graden op zijn bureau zou zien, ready to take off. Iets wat hem maar één keer is gelukt, al probeert hij nog steeds wel wat. Net als Patrick. Shit, dát was het. Patrick! Heeft die achterbakse klootzak onlangs niet zo’n gouden briefopener gekregen met zijn naam erin gegraveerd omdat hij vijf jaar bij het bureau is? Hij voelt woede in zich oplaaien en daarmee veroorzaakt hij een nieuwe aanval van het leger dat oprukt en zwaardere artillerie inzet. Hij verliest het bewustzijn en als hij weer bijkomt beeft zijn lichaam. Koud, hij heeft het koud, en hij zou willen schreeuwen om hulp. Zijn vreselijke onvermogen eruit brullen. Esther… waarom is zij er niet? Die secretaresse van hem is natuurlijk stipt om vijf uur naar huis vertrokken. De trut. Hele dagen chocoladepinda’s weg kanen die zo op haar heupen blijven hangen, daar is ze goed in. Morgen… hij zal haar morgen als eerste ontslaan. Morgen? Hij hoeft zichzelf niets wijs te maken, het leger gaat deze oorlog glansrijk winnen. De kou die tot in zijn botten lijkt door te dringen, die zijn spieren doet rillen, zegt genoeg. O, fucking hell, wat een klotemanier om te gaan. Hij rochelt als een bejaarde met longemfyseem, en zijn adem hapert. Stokt. Hij wacht op het leven dat langzaam aan hem voorbij moet trekken en op een geruststellend, zacht licht waarin hij mag opstijgen, maar zijn lichaam schokt en een benauwende doodsangst overvalt hem. En dan is er alleen duisternis. Een stille, zwarte leegte. YYYY Vrijwel op hetzelfde moment dat Robert-Jan Niemeyer zijn laatste reutelende adem uitblaast, realiseert Patrick ten Berghe zich twee verdiepingen lager, in het souterrain van het grachtenpand, dat vandaag zijn geluksdag is. Hij mag er toch vanuit gaan dat hij niet langer gebukt hoeft te gaan onder het juk van die zelfingenomen baas van hem, maar nog veel zaligmakender is het feit dat zijn handen gevuld zijn met de adembenemende borsten van Sascha. En dat is nog maar het begin. Als haar hand speels in zijn broek krioelt, kreunt hij. Allemachtig, wat een hemelse sensatie! ‘Eindelijk,’ fluistert hij. ‘Je moest eens weten hoe hard ik mijn best heb

gedaan je voor me te winnen.’ Als hij had vermoed hoe gevoelig ze was voor een beetje succes… Hij schuift haar rok voorzichtig naar beneden, over haar billen, haar slanke, gebruinde benen, en laat haar string volgen. Ze leunt tegen een oud bureau, tussen een stapel afgekeurde schetsen en het kopieerapparaat, en de verleiding is bijna te groot. Hij zou elke dag naar zijn werk rénnen met de gedachte aan haar prachtig ronde billen in zijn bureaula. Maar de machine is traag, lawaaiig en ze moeten stil zijn. Hij denkt zeker te weten dat er geen levende ziel meer in het pand is, maar ze nemen geen enkel risico omdat de ontdekking van de prille relatie het einde zou betekenen van hun carrière bij dit prestigieuze reclamebureau. ‘Hard, ja, dat ben je wel,’ lacht ze. Als hij nog iets wil zeggen legt ze haar hand op zijn mond en dan knijpt ze ineens met kracht in zijn ballen. Zijn kreet wordt in haar handpalm gesmoord. ‘Laat me maar eens voelen hoe goed je bent,’ zegt ze smoezend in zijn oor, waarna ze wellustig in zijn oorlelletje bijt. Elkaar hartstochtelijk kussend laten ze zich op de grond zakken, ze gaat op hem zitten en dan is hij vergeten wat hij wilde zeggen. Is hij alles vergeten wat hij ooit heeft geleerd. Terwijl zijn trillende handen haar zachte huid strelen, stijgt de opwinding naar zijn hoofd en eerder dan hij had gewild drukt hij zijn mond in het aandoenlijke kuiltje onder in haar hals om het niet uit te schreeuwen. Met het klamme zweet op zijn voorhoofd verontschuldigt hij zich voor de snelle ontlading. ‘Je bent ook zo mooi,’ verzucht hij. Ze neemt zijn gezicht tussen haar handen en drukt een kus op zijn mond. ‘Ik vond het lekker, ik houd wel van een beetje doorploegen, zeker als ik het initiatief mag nemen.’ Ze geeft hem een vette knipoog en hij begrijpt waarom. Die middag hebben ze een pitch gehad. De presentatie van een commercial voor een nieuw model van Lancia ging perfect. ‘Een eitje,’ zei Robert-Jan, toen de klant een sanitaire stop hield, ‘dat wordt vanavond een flesje bubbels bij de oesters in het Amstel.’ Zijn chef had genoegzaam achterovergeleund toen de Lancia-directeur had ingestemd met hun voorstel. Tot Patrick zijn chef én de klant verraste en doodleuk zei dat het hele plan misschien iets te zwaar leunde ‘op het formaat van de tieten van de dame’, en dat hij met Sascha een ander idee met iets meer raffinement wilde uitwerken. Robert-Jan was rood aangelopen van woede, had Patrick uitgescholden en de spreekkamer uit gestuurd. Patrick was bang geweest op staande voet ontslagen te worden, maar dat was niet gebeurd. Sascha had hem vooraf verzekerd dat Robert-Jan tot inkeer zou komen omdat het voorstel gewoon slecht was, en ze wist zeker dat hun chef juist erg hield van een portie eigen initiatief. Ze had gelijk. Breed grijzend reikt hij haar de string aan. Hij kan zijn geluk niet op.

‘Het maakt het extra spannend,’ zegt hij, ‘zo stiekem, samen.’ Als ze dat beaamt, vertelt hij dat hij al ondersteboven van haar is vanaf het moment dat hij zijn entree maakte bij het bureau en dat hij blij is dat ze eindelijk op zijn avances in wilde gaan. ‘Maar ik wist dat je op enig moment zou toehappen. Ik heb gewoon magische vingers.’ Hij knijpt even speels in haar billen. ‘En jij bent een onverbeterlijke charmeur.’ Glimlachend trekt ze even aan zijn stropdas. ‘Morgen weer?’ De adrenaline stroomt nog volop door zijn aderen als ze op hun tenen de trap op lopen. In de hal geeft ze hem vluchtig een kus. ‘Ik verdwijn via de achterdeur,’ fluistert ze, ‘voor het geval er iemand heeft besloten vanavond over te werken.’ Bij die laatste woorden kijkt ze hem veelbetekenend aan, alsof ze net als hij wel weet dat er meer geheime affaires spelen bij collega’s. Hij steekt een sigaret op, trekt zijn jas stevig om zich heen en dan waagt hij zich in de koude decemberlucht. YYYY Ernst Jenszens van Jenszens, Van de Jagt & Partners ziet het pas als zijn blik zich naar de grond richt, iets wat hij in principe alleen doet om te controleren of zijn schoenen glanzen. Maar nu lijkt het alsof ze lichtjes aan de vloer kleven. Hij deinst terug wanneer hij merkt dat hij midden in een plas bloed staat en trekt een chagrijnig gezicht als hij even vreest dat zijn handgemaakte Italiaanse exemplaren linea recta bij het afval kunnen. Hij blijft stilstaan en inspecteert de schoenen. Zijn vrees blijkt ongegrond, maar als hij nu het kantoor weer uit loopt, bevuilt hij nog meer marmeren tegels. Zou bloed uit het poreuze natuursteen te verwijderen zijn? Hij pakt zijn mobieltje uit zijn colbert, belt zijn secretaresse en zegt haar dat ze naar het kantoor van Robert-Jan Niemeyer moet komen. ‘Neem een vochtig doekje mee! En daarna moet je de politie bellen,’ gromt hij. ‘Er is een ongelukje gebeurd.’ Hij overweegt of hij dit binnenskamers moet houden of juist flink wat tamtam moet maken. Een moord! Verdomd zeg, als hij dit handig speelt kan een van zijn mannen vandaag of morgen misschien wel bij een talkshow aanschuiven met kijkcijfers die elke duurbetaalde reclamezendtijd ver overschrijdt. Minimale inspanning, maximaal rendement! Degene die hem daar alles over zou kunnen vertellen, zijn hoofd marketing, ligt helaas morsdood op de grond. Dat is wel zeker. Met zoveel bloedverlies heeft het hart niets meer om rond te pompen. Voetstappen naderen, naaldhakken om precies te zijn. Hij verwacht zijn secretaresse maar het is een medewerkster van de afdeling marketing. Schrijft ze geen teksten? Ja, natuurlijk. Sascha de Ruijter. De mooiste en meest onbereikbare vrouw van hun kantoor. Werkt hier al een jaar of

tien, als hij zich niet vergist. ‘Niet schrikken,’ zegt hij, terwijl hij min of meer tussen haar en het lijk in gaat staan. ‘Ik weet niet of je maag dit aankan.’ ‘Wát aankan? Ik kwam voor Robert-Jan, eh…’ Ze stapt iets opzij om het kantoor in te kunnen kijken en hij laat het maar zo. ‘Is hij… dood?’ ‘Zo dood als een pier. Zeg, Sascha, ons succes is toch mede te danken aan het feit dat wij snel kunnen inspelen op marktontwikkelingen, nietwaar?’ Ze knikt, en hij vervolgt: ‘Het is misschien wat té, maar jij kunt daar vast wel een draai aan geven: als jij eens een berichtje laat lekken naar de media… die smullen altijd van dit soort tragedies, en zeker van een móord, nietwaar? Kan je daar iets moois van maken?’ ‘Natuurlijk meneer, geen probleem. Kan ik verder nog iets voor u doen?’ Hij ziet zijn secretaresse gehaast naderbij komen en schudt zijn hoofd. Sascha draait zich al om, maar dan schiet hem iets te binnen: ‘O, wacht, zeg, weet jij iets van een ruzie tussen Robert-Jan Niemeyer en Patrick ten Berghe? Ik heb namelijk een bericht in mijn mailbox, waarin Niemeyer voorstelt Ten Berghe te ontslaan. Vanwege een ruzie over ons grootste account Lancia. Weet jij daar iets van?’ ‘Ik was erbij. In opdracht van meneer Niemeyer had een van onze collega’s de nieuwe commercial voor Lancia gemaakt en Patrick vond het vreselijk. Hij stelde voor een nieuw ontwerp te maken en toen draaide de chef nogal door.’ ‘En dat gebeurde waar de cliënt bij was?’ Ze knikt. ‘Robert-Jan was een snel verhit type, zeker met een borrel op.’ ‘En Lancia?’ ‘Ben ik al mee bezig, meneer, ik denk dat het wel goed komt.’ Hij bedankt haar en kijkt haar goedkeurend na. Een capabele vrouw. Tenminste niet zo’n tuthola die flauwvalt bij de aanblik van bloed. Dat kan hij van zijn doodsbleke secretaresse nog niet zeggen. YYYY Patrick verwacht niet anders dan dat hij door meneer Jenszens benoemd zal worden tot hoofd marketing. De Effie zal in het vervolg op zijn bureau staan en hij zal er een bij gaan winnen. Twee! Minstens! Hij haalt opgelucht adem. Het verhoor van de recherchemensen was heftig, des te meer omdat het zíjn briefopener was, waarmee Robert-Jan is vermoord. En de ruzie was een heikel onderwerp. Maar hij had een alibi. Hij had de affaire met Sascha schoorvoetend bekend, overwegend of het schadelijk zou zijn voor haar reputatie én die van hemzelf, als de directie er lucht van zou krijgen. Maar ach, die bui zal wel overwaaien. Net als de schok van Robert-Jans dood, die overal in het gebouw luid na

echoot, en vooral de wrede manier waarop. Ze hadden hem meermaals gevraagd naar een mogelijke dader maar daar had hij geen antwoord op. ‘Robert-Jan was een arrogante klootzak en er zijn gegadigden genoeg,’ zei hij. ‘Niet alleen binnen ons bureau. Misschien was het die Lancia-man wel.’ Hij had verteld dat Robert-Jan de klant flink had geschoffeerd toen die zijn twijfels uitte over een verdere samenwerking. Patrick steekt een sigaret op en inhaleert diep. Soit. Het leven is nu eenmaal hard en de één zijn dood... Dat zal Sascha met hem eens zijn. Een deal is een deal: zij wordt zijn belangrijkste secondant. Zodra ze terug is van het politiebureau, zullen ze het samen vieren, hij verheugt zich al op haar verdere ‘initiatief’. Ze kunnen iets gaan drinken, na afloop, en zonder verplichte fluistertoon proosten op dit succes. Kan ze hem ook eens haarfijn uit de doeken doen wat het nou was, wat Robert-Jan haar ooit heeft geflikt. Robert-Jan is van zijn troon gestoten, al kreeg zijn chef een hardere klap dan Patrick ooit had kunnen bedenken. De ruzie die ze ’s middags maakten, de klant die Patrick willens en wetens op tilt joeg; het was allemaal met de bedoeling Robert-Jan een hak te zetten. Een plannetje van Sascha en hem samen: zij gaf de voorzet, hij kopte hem in. Robert-Jan zou met het verlies van hun grootste account onmiddellijk zijn geschorst zo niet ontslagen, en hij, Patrick, was de gedoodverfde opvolger. Jonger, meer van deze tijd, veel meer van de social media. Hij had gisteravond zelfs bij een populair praatprogramma aan tafel gezeten om te vertellen over het wel en wee van hun gerenommeerde bureau. Als je maar connecties hebt! YYYY Met een triomfantelijke blik in haar ogen komt ze binnen. Sascha. Inwendig juicht hij. Hij herinnert zich een vorige keer toen ze ging zitten en haar sexy benen zo over elkaar sloeg, dat hij nét even onder haar rok kon kijken. Hij voelt alleen al bij die gedachte een erectie opkomen en neemt een slok water. ‘Ze hebben jou ook aardig lang aan de praat gehouden,’ merkt hij op, om niet meteen te nieuwsgierig over te komen. ‘Ga zitten. Of zullen we…’ ‘Ik kom je alleen vertellen,’ onderbreekt ze hem, ‘dat er bezoek op je wacht, beneden. Twee heren van de recherche.’ Ergens kriebelt het nu minder prettig in zijn buik. ‘Hoe bedoel je?’ Ze lacht geluidloos. ‘Ik vind het aandoenlijk, die onschuldige ogen van je.’ ‘Je bedoelt… maar ik was bij… jou… wat heb je gezegd? Heb je ontkend dat wij samen waren?’ Hij vloekt. Ze geeft geen krimp, de lach lijkt op haar gezicht gebeiteld. ‘Jouw briefopener.’ Ze schudt betuttelend haar hoofd. ‘En jij als enige,

die die avond voor het gebouw door de bewakingscamera’s bent gespot. Iedereen weet hoe je op zijn functie aasde, die ruzie was net de druppel. Een knopje om, draadje los, ze weten bij de politie precies hoe dat kan gaan.’ Ze kijkt rond in het kantoor. ‘Deze wil ik niet,’ zegt ze, ‘toch maar die van Robert-Jan. Als ze de vloer schoon krijgen. En anders daar een ander schilderij.’ Ze wijst naar de muur achter zijn bureau. ‘Niet van die schijnheilige bloemen.’ ‘Hij heeft jóu gevraagd?’ Hij heeft haar antwoord niet eens nodig om het zeker te weten. Ze knikt. ‘Meneer Jenszens is ervan overtuigd dat hij met een vrouw aan het roer, met míj als hoofd marketing, meer rust in de tent zal krijgen. Nieuwe successen zal boeken. En voor je je iets in je hoofd haalt: hij heeft naar mijn resultaten gekeken, niet naar mijn tieten.’ ‘Mijn complimenten,’ zegt hij, na een korte stilte waarin zijn hersens overuren maken, ‘je hebt handig gebruik gemaakt van de situatie.’ Hij lacht even, al is het een zure lach omdat de mensheid altijd zal blijven denken: waar rook is... ‘Ze zullen de echte dader vinden, ik ben in no time terug.’ Hij hoort zelf hoe ongeloofwaardig dat klinkt. Hij wil haar vragen of ze ook zo slim is dat ze weet wie Robert-Jan heeft vermoord, maar dan dringt het besef met een misselijkmakende schok tot hem door. Als hij langs haar loopt, knijpt ze hem even in zijn billen. ‘Zo voelt het,’ fluistert ze, ‘om misbruikt te worden.’ .

CORINE HARTMAN debuteerde in 2007 met Schone kunsten en vanaf dat moment is ze fulltime auteur. Voor Als de dood ontving ze in 2011 de Crimezone Award voor Beste Nederlandstalige thriller. Haar nieuwste boek, Bloedlijn, is het begin van een nieuwe serie. www.corinehartman.nl

Geert Snoeijer FOTO

SIMON DE WAAL (1961) schrijft thrillers en scenarioâ&#x20AC;&#x2122;s voor film en televisie en werkt als rechercheur zware delicten bij de Amsterdamse politie. In 2000 won hij een Gouden Kalf voor zijn script voor de film Lek. Als schrijver won hij de Diamanten Kogel voor zijn thriller Pentito. Zijn eerste thriller, Cop vs Killer, werd in 2012 verfilmd voor televisie. De Waal schreef zelf het scenario en regisseerde de film. Naast de succesvolle boeken in de De Waal & Baantjer-reeks, werkt hij aan de maffiatrilogie De vijf families waarvan het eerste deel dit jaar zal verschijnen.

SIMON DE WAAL 96

SIMON DE WAAL Z IN 7 TWeEts

GEEN HOND

Ook bij Publieke Omroep regeren kijkcijfers. Niemand die zegt: laten we nu eens een serie maken waar geen hond naar kijkt.

FOUT

Ik zie ‘bazen’ allemaal met management boeken rondlopen. Fout. Een goed invoelend psychologieboek is veel belangrijker. ;-)

#PENOZA

Kunnen mensen nou eens ophouden met dat ‘on nederlands goed’. Lees het veel te vaak. We kunnen echt wel wat hier hoor!! #penoza top serie!

GOED

Bezig met nieuwe speelfilm, maar dat zal eind van 2013 of begin 2014 worden. Veel tijd nemen om goed script te schrijven.

SLOPERS

Dekker is al net zo’n ramp voor cultuur als Zijlstra. Wat een slopers. Wetenschap, onderwijs en cultuur zijn de pijlers van een beschaving.

GRUWELIJK

TEVEN

Kluts melk en ei en kaneel in een beker, oud brood er mee bestrijken / doorweken. Boter in de pan, brood bakken. Perfecte teven.

Over een van de gruwelijkste zaken waar ik aan gewerkt heb over een van de gruwelijkste seriemoordenaars is een documentaire gemaakt

Twee door het leven getekende Amerikaanse tieners worden meegesleurd in een achtbaan vol geweld, waaruit ontsnappen onmogelijk is...

“Stuk voor stuk intrigerende misdaadromans, prachtig van taal en toonzetting, rijke intriges en doorwrochte plots.” - Crimezone Magazine

Bekraste Zielen ISBN 9789026133589 ISBN e-book 9789026133596

E-bookserie Drie dagen in Chicago

98 | WWW.UITGEVERIJDEFONTEIN.NL UITGEVERIJ DE FONTEIN

thrillertips

Voor de volledige recensies en meer thrillertips: crimezonemagazine.nl/thrillertips.htm

Arjen Lubach IV YYYY

Podium 2013

Een oude wetenschapper wordt dood aangetroffen in zijn woning in Amsterdam. Zijn wiskundig geniale dochter ontdekt een intelligente puzzel en een spoor dat teruggaat naar de tijd van politicus Thorbeke en koning Willem III... Alleskunner Arjen Lubach bewijst met IV dat hij ook een spannend boek kan schrijven. Veel ingrediënten van Dan Browns bestsellerrecept, even goed geplande als gedoseerde cliffhangers en het niet altijd even nauw nemen met de geloofwaardigheid maken van deze plotgedreven thriller een uiterst boeiende pageturner. Richting einde dreigt Lubachs razende trein even te ontsporen, maar ondanks het kleine beetje haperen bereikt hij alsnog de Grande Finale waarin de lezer getrakteerd wordt op het laatste stukje venijn in de staart. /SV

Plot

zzz

Spanning Leesplezier

zzzz zzzzz

Schrijfstijl Originaliteit Psychologie

zzzzz zzzz zzz

Michael Connelly DE VAL YYYY Rechercheur Harry Bosch worstelt met een forensisch probleem: op het lijk van een verkrachte vrouw wordt DNA van een zedenmisdadiger gevonden, maar die was op het moment van de moord nog maar acht jaar oud. En in een andere zaak raakt Bosch zeer tegen zijn zin betrokken in een politiek spelletje. Michael Connelly heeft het zichzelf met De val niet gemakkelijk gemaakt. De mysteries die Harry Bosch, zijn geestelijke oogappel, moet oplossen zijn complex. Maar de schrijver stelt niet teleur. /TvdB Boekerij 2012 (The Drop, 2011)

Peter James PERFECTIE YYYY John en Naomi Klaesson verloren ooit een zoontje ingevolge een erfelijk gendefect. Ze willen graag een kind, en Naomi laat zich eerst behandelen door de omstreden geneticus, dr. Leo Dettore. Maar de zwangerschap verloopt pijnlijk, en in plaats van de verwachte “perfecte” jongen bevalt Naomi van een tweeling. Die ontwikkelt zich anders dan andere kinderen. Peter James schrijft spannende boeken die je moeilijk weglegt voor ze uit zijn. Dat effect bereikt hij in Perfectie met even simpele als doeltreffende middelen. /BP De Fontein 2012 (Perfect People)

THRILLERTIPS Z RECENSIES Josten & Smits KROONGETUIGE YYYY Denise de Wit zegt haar carrière als opsporingsambtenaar vaarwel om als advocate aan de slag te gaan. Ze ondervindt snel dat misdadigers opsporen gemakkelijker is dan ze verdedigen. Tijdens een zaak rond vrouwenhandel blijkt dat haar baas niet zuiver op de graat is. Dan verdwijnt haar broer en stort Denise zich in een gevaarlijke, criminele wereld... Onderzoeksjournalist Marc Josten en advocaat-generaal Rob Smits schreven met al hun ervaring een vermakelijke thriller met pittige tante Denise de Wit in de hoofdrol. /MB A.W. Bruna uitgevers 2012

Harlan Coben BLIJF DICHTBIJ YYYY Megan heette vroeger Cassie en was toen nachtclubdanseres. Haar stad, werk en vriend heeft ze 17 jaar geleden moeten ontvluchten. Nu is ze getrouwd met een degelijke man die van niets weet. Tijdens een bezoek aan haar oude nachtclub zet Megan ongewild een reeks gebeurtenissen in gang. Net als 17 jaar geleden verdwijnt weer een man... Blijf dichtbij is een complexe thriller met vele verhaallijnen, maar laat zich dankzij de goede opbouw toch lezen zonder de draad kwijt te raken. /NvdS Boekerij 2012 (Stay Close)

Carsten Stroud NICEVILLE: DE VERMISSING YYYY Nabij het stadje Niceville bevindt zich een kratergat waarin zich duistere machten bevinden. Het stadje kent een hoog aantal verdwijningen. Een bankoverval, exact een jaar na weer zo’n onverklaarbare verdwijning, haalt de levens van de inwoners overhoop. Het wordt de personages langzaamaan duidelijk dat er geen nuchtere verklaring bestaat voor de dingen die hun overkomen... Liefhebbers van bovennatuurlijke oorzaken kunnen genieten van een meesterwerkje met een strakke plot. De vergelijking met een Stephen King op zijn hoogtepunt gaat zeker op. /AT Boekerij 2012 (Niceville)

Els Ruiters GERAAKT YYYY Het vreemde aan de dubbele moord op de 16-jarige Merel en haar vader is dat hun lijken op tientallen kilometers van elkaar gevonden worden. Hebben beide zaken wel iets met elkaar te maken? Rechercheur Ava van Amstel moet niet alleen de moorden ophelderen, maar ook haar relaties met alle mannen in haar leven. De eerste thriller van Els Ruiters bevat geen briljant web van ingewikkelde plots en personages, maar is een geslaagd, spannend verhaal met thema’s als jaloezie en familiebanden. Smaakt naar meer! /AM De Crime Compagnie 2012

100 100

John Harvey VLEES EN BLOED YYYYY

Librion 2013 (Flesh and Blood, 2004)

Frank Elder is een politie-inspecteur die gestopt is met werken. De verdwijning van de tiener Susan Blacklock, zestien jaar geleden, blijft hem echter achtervolgen. Als opnieuw een meisje vermoord wordt neemt Frank de zaak weer op, niet wetend dat hij daarmee zijn eigen familie in gevaar brengt. Vlees en bloed is een thriller die vanaf de eerste pagina staat als een huis. De opbouw is subliem, de scènes volgen elkaar op in een prettig traag tempo dat de lezer meteen onderdompelt in het verhaal. De schrijfstijl is van grote klasse, met veel oog voor detail. Maar het mooist aan dit verhaal is Frank Elder zelf, een prachtig tragisch personage, een intrigerende man. /MvBH

Plot Spanning Leesplezier

zzzzz zzzz zzzzz

Schrijfstijl Originaliteit

zzzzz zzzz

Psychologie

zzzzz

C.J. Sansom ADVOCAAT VAN KWADE ZAKEN YYYYY 1541, in het Engelse York. De gebochelde advocaat Matthew Shardlake ontdekt het bestaan van documenten die het recht van Hendrik VIII op de Engelse troon ernstig ondermijnen. Hij raakt zo ongewild betrokken bij een gevaarlijk politiek spel. Hij wordt beschuldigd van hoogverraad en opgesloten in de Tower of London... Advocaat van kwade zaken is een geweldig spannend avontuur dat de lezer op het puntje van zijn stoel houdt. De gedetailleerde omschrijvingen en de levensechte personages maken van dit boek een ware traktatie. /LJ De Fontein 2012 (Sovereign, 2006)

Ian Rankin COLD CASE YYYY John Rebus is terug. Hij werkt nu voor de Serious Crime Review Unit, waar hij samen met andere oud-politiemensen helpt bij het oplossen van ‘cold cases’. Als Sally Hazlitts moeder Rebus ervan weet te overtuigen dat de tien jaar oude verdwijning van haar dochter geen alleenstaand geval is, krijgt hij de kans zich eindelijk weer met serieus speurwerk bezig te houden. Cold Case was het wachten waard, een feest van herkenning voor iedereen die van John Rebus is gaan houden. /BP Luitingh-Sijthoff 2012 (Standing in Another Man’s Grave)

THRILLERTIPS Z RECENSIES Nele Neuhaus DIEPE WONDEN YYYY De Joodse holocaustoverlevende David Goldberg werd met één nekschot vermoord. Op zijn arm heeft hij een tatoeage die wijst op lidmaatschap van de SS. Deze hoogst merkwaardige vaststelling plaatst commissaris Von Bodenstein en zijn assistente Kirchoff voor een raadsel. Dan worden nog twee hoogbejaarden vermoord. Wat is de link? Het spoor leidt naar een gebeurtenis op het einde van WO II... Diepe wonden is de voorloper van Sneeuwwitje moet sterven. Als eerste kennismaking met Nele Neuhaus is het een absolute aanrader. /JC Uitgeverij Q 2012 (Tiefe Wunden, 2009)

John Brosens DE MEDIATOR DODENLIJST YYYY Op een dag vindt freelanceauteur Roelof Zijldijk zijn oom Wiebo dood onder aan de trap. Een ongelukkige val, volgens het sectierapport, maar Roelof twijfelt. Wie was de vreemde man die kort voordien bij oom Wiebo op bezoek was? De auteur koos voor een onschuldige man als hoofdpersonage, iemand met wie de lezer zich kan identificeren. In een vlotte schrijfstijl en met veel dialogen vertelt Brosens een spannend, intrigerend en onderhoudend verhaal met een grandioze plot. John Brosens is een groot schrijver die het podium van een topauteur verdient. /MB Uitgeverij PMA 2012

Justin Cronin DE TWAALF YYYY Begin 21e eeuw infecteerde de Amerikaanse overheid twaalf criminelen met een virus om de bevolking onsterfelijk te maken. Maar ze ontsnapten en zaaiden dood en verderf. In dit tweede deel van de trilogie van Justin Cronin wordt jacht gemaakt op De Twaalf om hen om te brengen. De Twaalf is een verhaal vol actie en bloederig geweld, maar ook gevuld met liefde, hoop en heroïsche opoffering. Een geloofwaardig neergezette strijd tussen goed en kwaad, en een verhaal dat eindigt met een enorme cliffhanger. /LJ Cargo 2012 (The Twelve, 2012)

Melanie McGrath ONDER HET IJS YYYY De rust in het Inuitdorp van Edie Kiglatuk raakt verstoord als een toerist tijdens de eendenjacht wordt neergeschoten, en een andere verdwijnt. Als Edie’s zoon Joe plots sterft, denkt iedereen aan zelfmoord, behalve Edie. Met haar beruchte vasthoudendheid gaat ze op zoek naar de waarheid en stuit daarbij op zeer onfrisse zaken. Na alle Scandinavische thrillers, die de afgelopen jaren de boventoon hebben gevoerd in dit genre, heeft Melanie McGrath met Onder het ijs een nieuwe, interessante setting voor thrillers aangeboord. /JB The House of Books 2012 (White Heat, 2011)

102

Deon Meyer ONZICHTBAAR YYYY

A.W. Bruna 2012 (Onsigbaar, 2007)

Emma le Roux gaat in Zuid-Afrika op zoek naar haar broer die twintig jaar geleden zou zijn gestorven. Als ze ternauwernood aan een aanslag ontsnapt, huurt ze de zwijgzame Lemmer in als bodyguard. Na nog een aanslag weet Lemmer wat hem te doen staat: jagen, in plaats van gejaagd te worden. Maar de vijand is machtiger dan hij zich kan voorstellen. De zoektocht van Lemmer en Emma is buitengewoon spannend. Dat komt door Meyers indringende stijl van schrijven. Lemmer is een intrigerend personage met een gewelddadige achtergrond, maar met een sterk moreel besef. Onzichtbaar heeft een pakkende story, en is een bewijs waarom Deon Meyer bij de wereldtop van de misdaadauteurs hoort. /MvBH

Plot Spanning Leesplezier

zzzzz zzzz zzzz

Schrijfstijl Originaliteit

zzzz zzzz

Psychologie

zzzz

Dick Wolf ONDERSCHEPPING YYYY Het thrillerdebuut van de bedenker van tv-hits als Miami Vice en Law & Order. Geheim agent Jeremy Fisk van Intel, een speciale antiterreureenheid van de New Yorkse politie, jaagt op een groepering die plannen heeft om aan 9/11 een vervolg te geven. Het verhaal biedt misschien geen verrassende setting – terrorisme, New York, Osama Bin Laden, vliegtuigkaping, taliban: de ingrediënten zijn bekend – maar het leest als een trein. Onderschepping is een knap debuut van iemand die heel goed weet hoe je een spannend verhaal vertelt. /RL Boekerij 2013 (The Intercept)

Peter Delpeut KRUISVERHOOR YYY Op kerstdag krijgt rechercheur Martin Jansen van zijn alcoholverslaafde collega Esther informatie over de zaak van een babylijkje. Er werd een meisje gearresteerd, maar dat is volgens Esther niet de moeder. De verhoren van het meisje leveren niks op, de zaak lijkt vast te lopen... Kruisverhoor is geen thriller, meer een psychologische roman. Diverse verhaallijnen lopen door elkaar en zijn vaak verwarrend, of worden niet ‘afgemaakt’. Martin Jansen werd wél goed neergezet als een wanhopige man die vooral zelfmedelijden kent. /DW Atlas Contact 2012

De nieuwe thriller van de winnaar van De Diamanten Kogel 2012!

‘Een goed, spannend boek van eigen bodem.’ Crimezone.nl over De afstammeling ‘Almar Otten maakt zijn reputatie als rasverteller meer dan waar.’ Vrij Nederland Detective & Thrillergids over Blauw Goud

104

www.lsamsterdam.nl www.facebook.com/lsamsterdam

RECENSIES Z THRILLERTIPS Marelle Boersma MOEDERZIEL YYYY Myrna Klaver is een alleenstaande vrouw. Ze heeft MS, zit in een rolstoel, maar voelt zich desondanks niet eenzaam. Op een dag vindt ze haar bemoeizuchtige buurvrouw Ina dood onder de struiken. Josje, Myrna’s jongste dochter, heeft ruzie gehad met Ina. Heeft zij met die dood te maken?

De Crime Compagnie 2012

Ook in Moederziel, haar zevende thriller, schrijft Marelle Boersma over misstanden in de samenleving. Moederziel is een zeer aangrijpende en beklemmende psychologische thriller, waarin de moeilijke band tussen moeder en dochter goed belicht wordt, met een zeer verrassende plot. /IV

Plot Spanning Leesplezier

zzzz zzzz zzzz

Schrijfstijl Originaliteit

zzzz zzzz

Psychologie

zzzz

Marc Elsberg BLACK-OUT YYYY Wat gebeurt er als in het grootste deel van Europa het licht uit gaat? Piero Manzano, een ex-hacker, komt erachter dat de ‘black-out’ met opzet werd veroorzaakt. Samen met een journaliste gaat hij op jacht naar de daders. Black-out is een enorm spannende thriller, een debuut waarmee auteur Marc Elsberg diepe indruk maakt. Het meest bijzondere is de onwaarschijnlijke maar realistische beschrijving van een donker Europa. Elsberg mag snel met een nieuwe thriller komen. /NN Van Holkema & Warendorf 2013 (Blackout)

Mark Billingham TEN DODE OPGESCHREVEN YYYY Politie-inspecteur Helen Weeks wordt op een dag gegijzeld door Akhtar, de uitbater van het winkeltje waar ze dagelijks wat snoep koopt. Akhtars zoon werd zonder deugdelijk bewijs veroordeeld tot jaren opsluiting, en heeft in de gevangenis zelfmoord gepleegd. Althans, dat is de officiële lezing. Akhtar eist dat Tom Thorne de zaak uitzoekt, maar hij is ongeduldig... In deze tiende thriller met Thorne in de hoofdrol spelen alle gebeurtenissen zich af binnen het tijdsbestek van drie etmalen: a rollercoaster read! /BP Anthos 2013 (Good as Dead, 2011)

THRILLERTIPS Z RECENSIES Steve Alten DE MAYA PROFETIE YYYY Archeoloog Julius Gabriel gelooft de Maya-voorspelling dat de aarde op 21 december 2012 zal vergaan, maar hij overlijdt voor het zover is. Zijn zoon Michael zit in een gesticht. Verpleegster Dominique vraagt zich af of er geen waarheid zit in wat Michael allemaal beweert. En kan de wereld dan nog gered worden? Steve Alten brengt de nodige achtergrondinformatie op een samenhangende manier op de lezer over. Met weinig diepgang geschreven, maar dat gebrek wordt gecompenseerd door een grote dosis avontuur. /AT Luitingh-Sijthoff 2012 (The Mayan Prophesy, 2011)

Corine Hartman BLOEDLIJN YYYYY Zes maanden na de gruwelijke moord op haar zoon gaat rechercheur Jessy Haider weer aan het werk. Ze krijgt meteen de dood van de zestienjarige Kim te onderzoeken. Pijnlijk voor Jessy, die haar gevoelens onder controle moet houden. Bovendien ontsnapt de moordenaar van haar zoon, en die heeft het nu op haar gemunt... Krachtige personages, bloedstollende actie, een opwindende plot en onverwachte wendingen maken van deze psychologische thriller een onweerstaanbaar spannend verhaal. Hoofdrolspeelster Jessy Haider is uniek in haar soort en bijzonder onconventioneel. /MB

Uitgeverij Karakter 2013

Antti Tuomainen DE GENEZER YYY

A.W. Bruna 2013 (Parantaja, 2012)

Helsinki, ergens in de toekomst. Er heerst hongersnood, anarchie, chaos. Op een avond komt journaliste Johanna niet thuis van haar werk. Haar man Tapani weet dat ze aan een artikel werkte over ‘de genezer’, een milieuactivist verantwoordelijk voor moorden op politici en zakenlui. Tijdens zijn zoektocht ontdekt Tapani Johanna’s verborgen verleden. Tuomainens schrijfstijl is functioneel, de dialogen zijn overtuigend. Door de ik-vorm leest het boek vlot weg, maar de gebeurtenissen zijn nogal voorspelbaar en het gegeven ‘vrouw-verbergt-verleden-voor-man’ is weinig verrassend. /MvBH

Ken Follett NACHT VAN HET KWAAD YYYY

Van Holkema & Warendorf 2012 (Winter of the World, 2012)

In Nacht van het kwaad, deel twee van de Century-trilogie, volgt Follet vijf families die zich staande proberen te houden tijdens de grote historische omwentelingen die de wereld tussen 1933 en 1949 voorgoed veranderden. Een meeslepend epos, vol actie, romantiek, geweld, dreiging, sterke vrouwen, ingenieuze intriges, personages die de oorlog en alle verschrikkingen invoelbaar maken, wereldschokkende gebeurtenissen gekoppeld aan het verdriet of geluk van kleine mensen en een degelijke historische basis. De intelligente, spannende verhaallijnen en verrassende plotwendingen hebben een overweldigend effect. /KdB

106 106

Pontus Ljunghill EEN ONZICHTBARE YYYY

Luitingh-Sijthoff 2012 (En osynlig)

In 1928 werd de negenjarige Ingrid Bengtsson vermoord. De dader werd nooit gevonden. Nu, in 1953, enkele dagen voor de onherroepelijke verjaring, wordt inspecteur Stierna opnieuw geconfronteerd met de zaak die destijds zijn leven ruïneerde. Hoe vaak ook thrillers discutabel met het stempel ‘literair’ prijken, Een onzichtbare mag ermee gezien worden. Intelligent, sfeervol, doordacht en betrokken vertelt Ljunghill over misdaad en onrecht in het verleden van zijn land. Ondanks de verlammende troosteloosheid van alle omstandigheden − Stierna’s falen in de werksfeer en op persoonlijk vlak − wordt er haast onmerkbaar toegewerkt naar een (anti)climax. Want die komt er, en met de nadruk op ‘anti’. Een thriller die thuishoort in het rijtje der groten uit het hoge Noorden. /GH

Plot Spanning Leesplezier

zzzz zzz zzzzz

Schrijfstijl Originaliteit

zzzz zzzzz

Psychologie

zzzzz

Bram Dehouck HELLEKIND YYY Als dokter Chris Walschap ‘het kwaad’ in zijn bloedeigen zoon herkent, ziet hij uiteindelijk geen andere uitweg meer dan hem te vermoorden... Hellekind is een sinister boek, een duistere psychologische roman die het proces beschrijft waarin Chris tot zijn conclusie komt. Doordat de vorm misschien wel belangrijker is geworden dan de plot, mist het boek evenwel net dat beetje meer thrillergevoel. Maar de knappe verhaalstructuur en de afgepaste zinnen bewijzen wederom Dehoucks uitzonderlijke schrijftalent en onovertroffen kunst van het weglaten. /SV De Geus 2012

James Thompson ENGELEN VAN SNEEUW YYYY Inspecteur Kari Vaara moet de Finse winterkoude in nadat een Somalische filmster gruwelijk vermoord in de sneeuw wordt aangetroffen. De vrouw moet vlak voor haar dood door een hel gegaan zijn. Een racistische tekst die op haar buik is gekrast, moet het vermoedelijke motief weergeven... De auteur heeft een heldere, doorpakkende schrijfstijl. De politieman heeft meer aan zijn hoofd dan deze gruwelijke moordzaak, maar de zinderende finale van deze thriller doet het uitgebreid stilstaan bij Vaara’s privésores snel vergeten. /TvdB Uitgeverij Karakter 2012 (Snow Angels, 2010)

THRILLERTIPS Z RECENSIES Kate Mosse CITADEL YYYYY

Van Holkema & Warendorf 2012 (Citadel)

In het jaar 342 verbergt monnik Arinius een ketterse codex op een geheime plaats, ergens aan de voet van de Pyreneeën. Zestienhonderd jaar later, in het oorlogsjaar 1942, tracht de jonge Sandrine met haar verzetsgroep ‘Citadel’ zo veel mogelijk Duitse transporten te ontregelen, en maken de partizaan Baillard en de collaborateur Authié allebei jacht op de codex. Citadel is het laatste en tevens het beste deel uit de Carcassonne-trilogie van Kate Mosse. Stilistisch prachtig en inhoudelijk ijzersterk. Mosse overtreft zichzelf in dit epische verhaal over moed, idealisme en overtuiging. Het is beeldend, gevoelig en menselijk, en heeft een ontstellende zeggingskracht. Een boek waarin permanente angst op een onvoorstelbaar knappe en tastbare manier werd verwerkt. /KdB

Plot Spanning Leesplezier

zzzzz zzzzz zzzzz

Schrijfstijl Originaliteit

zzzzz zzzz

Psychologie

zzzzz

Alberto Garlini DE WET VAN DE HAAT YYYY Italië, jaren zeventig: de Loden Jaren. De rechtenstudent Stefano Guerra verzeilt in het neofascistische milieu, en zinkt steeds verder weg in een maalstroom van geweld en verraad. Per ongeluk doodt hij Mauro, een medestudent. Later wordt hij verliefd op Mauro’s zuster. Garlini’s kracht ligt in de karakterschets van een verwarde jongen, die ongewild maar onvermijdelijk in de afgrond dendert. Alle makkelijke clichés blijven achterwege, je gaat van Stefano houden en hem haten. Pas op voor de finale. Die komt hard aan. /DK De Bezige Bij 2012 (La legge dell’odio)

Leighton Gage BLINDE HAAT YYYY Leighton Gage woont het grootste deel van het jaar in Brazilië. In dit gigantische land met zijn enorme problemen laat Gage inspecteur Silva en zijn team opboksen tegen corruptie, macht en criminaliteit. In Blinde haat krijgt Silva te maken met aanslagen op de Israëlische en Amerikaanse consulaten, de moord op een kandidaat-gouverneur, en een oude vijand. De boeken van Gage zijn meer dan thrillers, het zijn ook ontdekkingstochten naar een andere cultuur. Gage is een ontdekking en een fantastische aanrader. /NN Uitgeverij Karakter 2012 (Perfect Hatred)

108

J.M. Weiss DE CULTUS VAN DE DOOD YYYY Samen met haar assistent Pino Loriano onderzoekt kapitein bij de Napolitaanse carabinieri Natalia Monte de moord op de Duitse studente Teresa Steiner. Het onderzoek wijst uit dat Teresa een band had met de top van de camorra in Napels. Het onderzoek wordt bemoeilijkt door de maffiaoorlog rond de lucratieve vuilverwerkingscontracten. De lezer ziet, voelt, ruikt en proeft Napels, waar vechten voor gerechtigheid een hopeloze zaak lijkt. Maar het verfrissende en originele underdogduo Natalia en Pino schrikt daar niet voor terug. /KdB De Fontein 2012 (These Dark Things, 2011)

Wouter van Mastricht HET SCHERP VAN AMBON YYYY In 1640 wordt Evan Sharpe, nu secretaris van de Rotterdamse Admiraliteit, door admiraal Jaap Brasser naar de Ambonese eilanden gestuurd om uit te zoeken wat er waar is van de geruchten over het mensonterende gedrag waaraan kooplui van de VOC zich schuldig zouden maken. Sharpe zal er tevens zijn verdwenen broer Peter zoeken. Deze derde historische thriller rond Evan Sharpe neemt de lezer mee in een spannend verhaal dat precies op maat gesneden is van de tijd waarin het speelt. /CvR Uitgeverij Karakter 2012

Tobias Jones BLOED OP HET ALTAAR YYYY Bloed op het altaar is een non-fictieboek over de verdwijning van de zestienjarige Elisa Claps, op 12 september 1993 in Potenza, Italië. Tobias Jones vertelt met passie, kleur en oog voor detail over de zoektocht van Elisa’s moeder en broer naar hun dochter en zus, en naar gerechtigheid. Het boek van Tobias Jones is geen thriller, maar een ijzingwekkend verslag over de vasthoudendheid van de familie Claps. Oftewel: een handleiding voor alle dingen die nooit mogen gebeuren als iemand wordt vermist. /LJ Nieuw Amsterdam 2012 (Blood on the Altar)

David Hewson DANS VAN DE DODEN YYY Politiepathologe Teresa Lupo ontvangt van tante Sofia een uitnodiging om dringend naar Venetië te komen, met daarbij de sleutels van haar appartement. Daar is het een puinhoop, en tante Sofia is spoorloos. Tussen de rommel vindt Teresa een brief waarin zijzelf genoemd wordt. Langzaam wordt duidelijk dat de oplossing van het raadsel te vinden is in het verleden van Teresa, Sofia én Venetië... Hewsons personages zijn levensecht, maar het verhaal is soms net zo’n wirwar als de straten van Venetië. /MB De Fontein 2012 (Carnival for the Dead)

‘Met Nele Neuhaus heeft Uitgeverij Q er een topauteur bij!’ Het Parool ‘Met Sneeuwwitje moet sterven mag Neuhaus zich meten met alle grote misdaadschrijvers uit de geschiedenis en ze verdient hiermee, met recht, een hele sterrenhemel.’  Crimezone.nl

€ 12,50

In januari verschijnt dan eindelijk Diepe wonden van Nele Neuhaus en komt zij naar Nederland om dat te vieren! Interesse om deze Duitse topauteur te ontmoeten? Ga dan snel naar www.uitgeverij .nl. 110

nieuw!

KORTING OP THRILLERS Z VOORDEEL

KORTINGSBON

ter waarde van

Ursula Poznanski

Vijf

Juultje van den Nieuwenhof

ISBN 9789023473879 Uitgeverij Cargo

ISBN 9789049926021 Uitgeverij Moon

€ 2,00

€ 2,45 Delete

Actienummer

Prijs € 19,90 Korting € 2,00 Actieprijs € 17,90

Prijs € 14,95 Korting € 2,45 Actieprijs € 12,50

Begindatum 01/03/2013 Einddatum 31/05/2013

902-01103

902-01349

Knip de bon uit of download de bon via www.crimezonemagazine.nl/kortingsbon.html. De kortingsbonnen zijn geldig in alle Nederlandse boekhandels. Bonnen met een barcode kunnen ook in België worden verzilverd.

KORTING OP eBOOKS

Let op: deze acties zijn alleen geldig via www.ebook.nl/crimezone John Ajvide Lindqvist

Peter Delpeut

ISBN 9789044966251 Uitgeverij Signatuur

ISBN 9789045705897 Uitgeverij Atlas Contact

Actiecode

Prijs € 15,99 Korting € 4,00 Actieprijs € 11,99

Wolfskinderen

Kruisverhoor

13wkcrime16

korting

€ 4,00

Begindatum 01/04/2013 Einddatum 01/06/2013

13kvcrime14

korting

€ 4,00

Begindatum 01/03/2013 Einddatum 01/04/2013

De kortingscodes kunnen ingevuld worden tijdens het afrekenproces op www.ebook.nl/crimezone 111

verwacht voorjaar 2013 Baantjer, A.C.

DE COCK EN DE MOORD IN HET CIRCUS

Baldacci, David

DE AANSLAG

• De Cock en de moord in het circus (#72), 2013

• De Fontein

• The Hit (Will Robie #2), 2013

• A.W. Bruna

Barclay, Linwood

HET ONGELUK

• The Accident, 2011

• Boekerij

Bauer, Belinda

VERDIENDE LOON

• Finders Keepers, 2012

• A.W. Bruna

Brookmyre, Christopher

ALS DE DUIVEL LEIDT

Brown, Dan

INFERNO

• When the Devil Drives (Jasmine Sharp #2), 2012

• Van Holkema & Warendorf

• Inferno (Robert Langdon #4), 2013

• Luitingh-Sijthoff

Carré, John le

EEN BROZE WAARHEID

Clancy, Tom

DUBBELE DREIGING

Coben, Harlan

ZES JAAR

• A Delicate Truth, 2013 • Threat Vector (Jack Ryan Jr. #4), 2012

• Luitingh-Sijthoff

• A.W. Bruna

• Six Years, 2013

• Boekerij

Connelly, Michael

DE ZWARTE DOOS

• The Black Box (Harry Bosch #18), 2012

• Boekerij

Cross, Neil

LUTHER: DE ROEPING

• Luther: The Calling (Luther #1), 2011

• Boekerij

Cussler, Clive

DE PIJL VAN POSEIDON

• maart 2013

• 23 april 2013 • mei 2013 • april 2013 • mei 2013 • 14 mei 2013 • april 2013 • maart 2013 • mei 2013 • april 2013 • mei 2013

• Poseidon’s Arrow (Dirk Pitt #22), 2012

• The House of Books

De Waal & Baantjer

EEN WOLF IN SCHAAPSKLEREN

Dorn, Wulf

WOEDEND HART

Eriksson, Kjell

OPEN GRAF

Escober

OVERKILL

Faye, Lyndsay

ZEVEN IS ZWIJGEN

Fitzek, Sebastian

WIJD OPEN

• Een wolf in schaapskleren (Van Opperdoes #8), 2013 • Lebowski • Mein Böses Herz, 2012 young adult • Öppen grav (Ann Lindell #10), 2009 • Overkill, 2013

• Van Goor

• De Geus

• Anthos

• Seven for a Secret (Timothy Wilde #2), 2013 • Der Augenjäger (Alina Gregoriev #2), 2011 112

• Van Holkema & Warendorf • De Fontein

• april 2013 • april 2013 • Mei 2013 • maart 2013 • mei 2013 • april 2013 • mei 2013

FANS VAN

DIRK PITT

GAAN VOOR HET LAATSTE NIEUWS EN DE BESTE ACTIES NAAR DE

VERSCHIJNINGSKALENDER Z VERWACHT French, Nicci

WACHTEN OP WOENSDAG

• Waiting for Wednesday (Frieda Klein #3), 2013

• Anthos

Gardiner, Meg

DE SPELBREKER

• The Nightmare Thief (Jo Beckett #4), 2011

Gerretzen, Ellen (Ellen G.)

• Luitingh-Sijthoff

VERDORVEN

• Verdorven (Javier Wolfgang #3), 2013

• Manteau

Grindle, Lucretia

DE VERLOREN DOCHTER

Hermans, Daniëlle

STILLE GETUIGEN

Heuvel, Aad van den

DE PRESIDENT

• The Lost Daughter, 2011 • Stille getuigen (FIN #1), 2013

• A.W. Bruna

• De president, 2013

• De Geus

Hewson, David

DE KILLING 2

Hill, Casey

INFERNO

• The Killing 2, 2013

• Boekerij

• Torn (Reilly Steel #2), 2012

• The House of Books

Hoag, Tami

DE DONKERSTE WEG

Indridason, Arnaldur

SCHEMERSPEL

Kallentoft, Mons

ENGELWATER

Kepler, Lars

SLAAP

• Down the Darkest Road (Oak Knoll #3), 2011 • Einvígid (Erlendur #12), 2011 • Vattenängler (Malin Fors #6), 2012

• The House of Books

• Uitgeverij Q

• Xander Uitgevers

• Sandmannen (Joona Linna #4), 2012

• Cargo

Koontz, Dean

DE LIFTER

Koppel, Hans

JE BENT NU VAN MIJ

Larsson, Åsa

DE TWEEDE ZONDE

• Deeply Odd (Odd Thomas #6), 2013 • Kom ska vi tycka om varandra, 2012

• Luitingh-Sijthoff • A.W. Bruna

• mei 2013 • maart 2013 • mei 2013 • maart 2013 • mei 2013 • mei 2013 • maart 2013 • mei 2013 • mei 2013 • mei 2013 • mei 2013 • april 2013 • mei 2013 • april 2013

• Till offer åt Molok (Rebecka Martinsson #6), 2011

• Anthos

Link, Charlotte

DE TOESCHOUWER

Lippman, Laura

DE KUNST VAN HET VERDWIJNEN

MacBride, Stuart

WITHEET

• Der Beobachter, 2011

• And When She Was Good, 2012

• The House of Books

• Van Holkema & Warendorf

• april 2013 • maart 2013 • maart 2013

• Close to the Bone (Logan McRae #8), 2013

• Van Holkema & Warendorf

McNab, Andy en Kym Jordan

HET TALIBANOFFENSIEF

Meyer, Deon

7 DAGEN

Nesser, Håkan

HET TWEEDE LEVEN VAN MENEER ROOS

• Battle Lines (Men At War #2), 2012 • 7 Dae (Bennie Griessel #3), 2011 • Berättelse om herr Roos (Barbarotti #3), 2008

• A.W. Bruna

• De Geus

• mei 2013 • april 2013 • mei 2013 • maart 2013

VERWACHT Z VERSCHIJNINGSKALENDER JEUGDZONDE

Otten, Almar • Jeugdzonde

• Luitingh-Sijthoff

Patterson, James

REN, ALEX CROSS

• Alex Cross, Run (Alex Cross #20), 2013

• Cargo

Rambe, Lars

SCHADUWSPEL

Rankin, Ian

COLD CASE

Reichs, Kathy

BONES VOOR ALTIJD

Rijn, Linda van

VIVA ESPAÑA

Roberts, Nora

HET STRANDHUIS

Robinson, Peter

DWAALSPOOR

Rollins, James

BLOEDLIJN

Rose, Karen

VAN MIJ ALLEEN

• Skuggans spel (The Strängnäs Murders #2), 2010

• De Fontein

• Standing in Another Man’s Grave (Rebus #18), 2013 • Luitingh-Sijthoff • Bones are Forever (Temperance Brennan #15), 2012 • Boekerij • Viva España, 2013 • Whiskey Beach, 2013 • Watching the Dark (DCI Banks #20), 2012 • Bloodline (SIGMA Force #8), 2012

• Marmer

• Boekerij

• A.W. Bruna

• Luitingh-Sijthoff

• You Belong to Me, 2011

• De Fontein

Rosenfeldt, Hjorth

HET FAMILIEGRAF

• Fjällgraven (Sebastian Bergman #3), 2013

• Cargo

Ross, Tomas

DE NACHTWAKER

• De nachtwaker, 2013

• Cargo

Sigurdardottir, Yrsa

IK VERGEET JE NIET

• Ég man big, 2010

• The House of Books

Stevens, Chevy

IK ZIE ALLES

Terlouw, Jan en Sanne

DE VERDWENEN MENORA

• Always Watching, 2013

• Cargo

• De verdwenen Menora, 2013

• De Kring

Tex, Charles den

DE ERFGENAAM

• De erfgenaam, 2013

• De Geus

Thilliez, Franck

DE SCHAKEL

Visser, Judith

HASTA LA VISTA!

• Gataca (Franck Sharko #4), 2011

• Luitingh-Sijthoff

• Hasta La Vista!, 2013 young adult

• Boekerij

Vuuren, Jet van

ZOMERZIN

• Zomerzin, 2013

• Karakter

Waite, Urban

NIETS TE VERLIEZEN

• The Carrion Birds, 2013

• A.W. Bruna

Bezoek www.crimezone.nl/verwacht voor de meest uptodate verschijningslijst.

114

• maart 2013 • maart 2013 • april 2013 • maart 2013 • mei 2013 • april 2013 • april 2013 • mei 2013 • maart 2013 • mei 2013 • mei 2013 • april 2013 • maart 2013 • mei 2013 • april 2013 • maart 2013 • april 2013 • mei 2013 • maart 2013 • maart 2013

Nu in de boekhandel

KATE MOSSE Het langverwachte vervolg op Het verloren labyrint en De vergeten tombe

â&#x20AC;&#x153;Met Citadel heeft Kate Mosse ongetwijfeld het beste deel uit haar trilogie afgeleverd. Een beter en waardiger slot was niet denkbaar.â&#x20AC;? Crimezone www.unieboekspectrum.nl

Een meedogenloze misdaad en een gedoemde liefde

‘Prachtig geschreven.’ – Nouveau Verschijnt: 19 maart 2013

www.awbruna.nl 116

Van de auteur van Villa Triste