Culturela.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ Η αισιόδοξη ποιήτρια γοήτεψε και ομόρφυγε τη μυστήρια ζωή μας.
JACK VETTRIANO Ο αγαπημένος ζωγράφος της Σκωτίας στέκεται στις σκιές της αγάπης και της απογοήτευσης.
Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ The Immigrant (2013) Μια προκλητική και όμορφα καταστροφική ιστορία
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ '20
ART • CULTURE MAGAZINE
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ "Είμαι μια πολύ ικανοποιημένη πελάτισσα της ζωής. Ήμουνα πολύ τυχερή, γι’αυτό λέω πάντα ότι πλήρωσα ένα πολύ ακριβό εισιτήριο για να πω στη ζωή,που είναι η αναπηρία μου. Μετά από αυτό όμως το πολύ ακριβό εισιτήριο όλα μου ήρθανε καλά".
Υπενθυμίσεις του έρωτα Αν σ’ έχει ξεχάσει ο έρωτας εσύ θα τον ξαναθυμηθείς μόλις η ματιά σου αγγίξει τη φύση τις πλαγιές, τα κύματα τα φυλλοβόλα δέντρα που δεν αμφισβητούν ποτέ τις εποχές τα ζώα που βγαίνοντας απ’ την κοιλιά της μάνας τους ξέρουν κιόλας πώς να ζήσουν πώς ν’ αντισταθούν στους εχθρούς που τους έχει ορίσει η φύση. Πρόσεξε μόνο μην η ζωντανεμένη ανάμνηση πέσει πάνω στο σωρό απ’ τις προδομένες προσδοκίες σου τ’ αναπάντητα όνειρά σου.
Το 1962 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο Ποίησης της πόλης της Γενεύης (Prix Hensch). Το 1985 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Έχει δώσει διαλέξεις και διάβασε ποιήματά της σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ και Καναδά (Harvard, Cornell, Darmouth, N.Y.State, Princeton, Columbia κ.α.) Το 2000 τιμήθηκε με το βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη (Ακαδημία Αθηνών). Το 2014 βραβεύτηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου της. 1939-2020
JACK
VETTRIANO Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται ένα Vettriano, πιθανόν να σκεφτούν μια από αυτές τις σκηνές, η οποία θα τεθεί σε μια παραλία, που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους σε κομψά 40s ή 50s ρούχα, ενδεχομένως με μια υπηρέτρια ή μπάτλερ σε ρυμούλκηση. Είναι ένα πολύ θηλυκό όραμα της «υψηλής ζωής». Ωστόσο, τέτοιοι πίνακες είναι μόνο ένα μικρό μέρος του εαυτού του και, επιπλέον, ένα μέρος που δεν παράγει πλέον. Η τελευταία του σκηνή ήταν ζωγραφισμένη σε 1996. Αυτό που ζωγραφίζει κυρίως είναι μικρές σκηνές νύχτας, οι οποίες φέρουν μια βαριά κατηγορία βιτσιόζων ερωτισμού. Δεν είναι ακριβώς πορνογραφικές-οι γυναίκες σπάνια γδύνονται πέρα από τα εσώρουχά τους και οι άνδρες είναι πλήρως ντυμένοι-αλλά είναι σκοτεινές, κλειστοφοβικές, αισχρές. Eίναι "ο πιο δημοφιλής καλλιτέχνης στη Βρετανία" (πιο δημοφιλής από τον Μονέ, από το Ρενουάρ, από τον Βαν Γκογκ). Η αδύναμη βάση γι ' αυτό το επιχείρημα είναι ότι μερικοί από τους πίνακές του - προφανώς The Singing Butler- έχουν αναπαραχθεί ευρέως σε εκτυπώσεις, αφίσες, ευχετήριες κάρτες, σε κούπες καφέ κλπ.
"Για κάποιο λόγο πάντα με τραβούσε ο κόσμος, ιδιαίτερα οι γυναίκες, των οποίων οι καρδιές έχουν ραγίσει – περιστασιακά από μένα. Νομίζω ότι αυτό τρέφεται με τις μελαγχολικές μου τάσεις και σίγουρα επηρεάζει τη δική μου επιλογή μουσικής.
Yesterday’s Dreams (1994)
Μου αρέσει να δημιουργώ ατμόσφαιρα και εδώ ήθελα να αιχμαλωτίσω τη λύπη της γυναίκας που ο εραστής της την άφησε και δεν θα επιστρέψει"
"Υπάρχει μια περίοδος πένθους μετά την απώλεια της αγάπης και έτσι ο χαρακτήρας μου ντύθηκε με μαύρο και την έβαλα σε ένα γκρίζο φόντο για να δώσει στον πίνακα μια σχεδόν αίσθηση κηδείας"
Dressed to Kill (1951)
ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ The Immigrant (2013) Η Ewa Cybulski (Marion Cotillard) και η αδελφή της πλέουν στη Νέα Υόρκη από τη πατρίδα τους, τη Πολωνία, σε αναζήτηση ενός νέου ξεκινήματος. Όταν φθάσουν στο νησί Ellis, οι γιατροί ανακαλύπτουν ότι η Μάγδα (Angela Sarafyan) είναι άρρωστη, και οι δύο γυναίκες χωρίζονται. Η Ewa απελευθερώνεται στους δρόμους του Μανχάταν, ενώ η αδελφή της είναι σε καραντίνα. Μόνη και απελπισμένη να επανενωθεί με τη Μάγδα, η Ewa πέφτει γρήγορα θήραμα του Bruno (Joaquin Phoenix), ένας γοητευτικός αλλά κακός άνθρωπος που τη παίρνει και την αναγκάζει στην πορνεία. Η άφιξη του Ορλάντο (Jeremy Renner) ένας τολμηρός μάγος που είναι επίσης ξάδελφος του Bruno επαναφέρει την αυτοπεποίθησή της και τις ελπίδες για ένα φωτεινότερο μέλλον, που γίνεται η μόνη ευκαιρία της να δραπετεύσει απο τον εφιάλτη στον οποίο βρίσκει τον εαυτό της.
Η δημιουργία του James Gray μας μεταφέρει στη περίοδο του μεταναστευτικού κύματος στις Ηνωμένες Πολιτείες και συγκεκριμένα στη Νέα Υόρκη του 1921. Παρά την όμορφη φωτογραφία και την καλή αναπαράσταση της ατμόσφαιρας εκείνης της εποχής, το σενάριο κινείται σε χαμηλά επίπεδα χωρίς πρωτοτυπία και με επαναλήψεις που ίσως κουράσουν τον θεατή. Ωστόσο η καταλυτική παρουσία της Marion Cotillard και του Joaquin Phoenix κερδίζουν τις εντυπώσεις και εν τέλει θα σας αφήσει κατ ' εξοχήν με ένα ελεγειακό πλάνο μιας αριστοτεχνικής ποιητικής αντίθεσης.
Δραματική| Διάρκεια: 118'
Βρείτε μας στο facebook/culturelagreece
Είμαστε σαν νησιά στη θάλασσα, χωριστά στην επιφάνεια αλλά ενωμένοι στο βάθος. William James, 1842-1910
Αυτό που είσαι θα φανεί σ’ αυτό που κάνεις. Thomas Edison, 1847-1934
Να κουβεντιάζεις με ανόητους είναι σαν ν’ ανάβεις δάδα για τους τυφλούς. Pierre Claude Boiste, 1765-1824