APRIL ISSUE 2020 CULTURELA

Culturela.

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ Τολμηρός και χειμαρρώδης ποιητής

FRIDA KAHLO Η Μεξικανή ζωγράφος που κατάφερε και μίλησε στις ψυχές μας

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ The Sacrifice (1986) Στην αυγή του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου

ΑΠΡΙΛΙΟΣ '20

ART • CULTURE MAGAZINE

Ντίνος Χριστιανόπουλος Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος είναι σύγχρονος Έλληνας ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ερευνητής, λαογράφος, εκδότης και κριτικός βιβλίου. Το πραγματικό όνομα του συγγραφέα είναι ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης. Τα ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη, 20 Μαρτίου 1931), γιος προσφύγων από την Ανατολική Θράκη, παρακολούθησε το Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έλαβε πτυχίο στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών. Το 1958 ιδρύει και αναλαμβάνει υπό την καθοδήγησή του το περιοδικό Διαγώνιος, το οποίο εκδόθηκε μέχρι το 1983 με σύντομες παύσεις και το εκδοτικό οίκημα "Διαγώνιος Δημοσιεύσεις". Εκείνη την εποχή αναπτύχθηκε ο αποκαλούμενος "διαγώνιος κύκλος". Κατά καιρούς ήταν πολύ κυνηγημένος από τα κοινωνικά καθεστώτα όπως για παράδειγμα, συνελήφθη από τη χούντα επειδή αρνήθηκε να λάβει ένα βραβείο για ένα έργο πεζών που ονομάζεται "The Hilliast". Το 2011 του απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του αλλά αρνήθηκε να το παραλάβει, αναφερόμενος στο κείμενό του "Ενάντια",1979, όπου δηλώνει: «Είμαι αντίθετος με οποιαδήποτε τιμητική διάκριση από όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από την επιθυμία να ξεχωρίσεις. Αυτό το απαίσιο "ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων" που μας άφησαν οι αρχαίοι." Τον Ιούνιο του 2011 του απονεμήθηκε επίτιμο διδακτορικό από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από το Τμήμα Φιλολογίας.

Ἑνὸ ς λεπτοῦ σιγή Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸ ν ἄνθρωπά σας κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά, ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴ ν πίκρα σας, ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴ ν ἔξαψή σας, κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴ ν τόση εὐτυχία σας, ἔστω καὶ μία φορά; Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸ ς λεπτοῦ σιγή γιὰ τοὺ ς ἀπεγνωσμένους;

Η θάλασσα Ἡ θάλασσα εἶναι σὰ ν τὸ ν ἔρωτα: μπαίνεις καὶ δὲ ν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς. Πόσοι δὲ ν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους – μοιραῖες βουτιές, θανατερὲ ς καταδύσεις, γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα, ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες. Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι. Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει. Ἡ θάλασσα εἶναι σὰ ν τὸ ν ἔρωτα: χίλιοι τὴ χαίρονται – ἕνας τὴ ν πληρώνει.

(ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ἀνυπεράσπιστος Καημός»)

FRIDA KAHLO 1907 - 1954

Χαίρομαι που είμαι ζωντανή όσο μπορώ να ζωγραφίσω

Μια από τους σημαντικότερες προσωπικότητες του Μεξικού, κατανόησε τη δύναμη μιας "selfie" πολύ πριν γίνει ένα διαδεδομένο κομμάτι της λαϊκής κουλτούρας. Τα έργα ζωγραφικής της Kahlo συχνά μετατόπισαν την προοπτική του θεατή πέρα από τα αυτοπροσωπογραφικά της για να προσφέρουν προσωπικά και κοινωνικά σχόλια, τόσο λεπτά όσο και εύκολα αναγνωρίσιμα. Η Kahlo εκφραζόταν επίσης και στο φόρεμα, χρησιμοποιώντας τα ρούχα της ως στολίδι και πανοπλία. Αγκάλιασε τα παραδοσιακά ρούχα Tehuana, τα οποία στις ζωγραφιές της ερμηνεύονταν συχνά ως σύμβολο γυναικείας αρχής. Η επιλογή να το φορέσει σε αυτοπροσωπογραφία ήταν ένα νεύμα για το δικό της σθένος. Οι μακριές φούστες επέτρεψαν στη καλλιτέχνιδα να κρύψει το κατεστραμμένο πόδι της. Αποτέλεσμα της πολιομυελίτιδας ως παιδί. Αν τα ρούχα της ήταν μια αγκαλιά πολιτιστικής ταυτότητας, το ενωμένο φρύδι ήταν η υπογραφή της και το εκνευρισμένο ύφος ήταν κατά κάποιον τρόπο επιλήψιμο σε συμβατικά πρότυπα ομορφιάς.

Κατά το θάνατό της, πριν από 62 χρόνια, ήταν γνωστή ως καλλιτέχνης, αλλά παρ 'όλα αυτά παρέμεινε επισκιασμένη από τον Diego Rivera. Ο τίτλος για τη νεκροψία της στους The New York Times έγραφε: "Frida Kahlo, Καλλιτέχνης, η σύζυγος του Diego Rivera." Η δουλειά της ως ζωγράφος αναφέρθηκε σχεδόν ως δευτερεύον.

Μετά το θάνατό της, καθώς το φεμινιστικό κίνημα κέρδιζε κοινό, η δουλειά της κατακλύστηκε απο ενδιαφέρον για τις ατέλειωτες απεικονίσεις της νοητικής κατάστασης μιας γυναίκας μέσω του φακού της δικής της ζωής. (Η ζωή της εμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη το 2002 με τίτλο "Frida" και τη Salma Hayek στο ρόλο της πρωταγωνίστριας.)

D o r o t h e a L a n g e

PHOTO GRAPHY

Η Ντοροθέα Λανγκείναι γνωστή φωτογράφος για το φωτογραφικό έργο των θυμάτων στη Μεγάλη Οικονομική Ύφεση των ΗΠΑ, 1929 Μπορεί πραγματικά να θεωρηθεί ένας από τους καλύτερους φωτογράφους πορτρέτου όλων των εποχών, καθώς η δουλειά της εκείνη την εποχή έδειξε τα πρόσωπα και τα συναισθήματα τόσων πολλών ανθρώπων που επλήγησαν.

Φτωχοί συλλέκτες μπιζελιών στην Καλιφόρνια. Η μητέρα των επτά παιδιών, 32 ετών. Νίπομο, Καλιφόρνια 19369

Πρόσφυγας από το Polk του Μιζούρι. Αναμένοντας την παραγωγή πορτοκαλιών στο Porterville της Καλιφόρνια, 1936

Η

Τ Α Ι Ν Ι Α

Τ Ο Υ

Μ Η Ν Α

THE SACRIFICE 2H 29MIN | DRAMA | 9 MAY 1986 (SWEDEN) Η Θυσία, η τελική ταινία του μεγάλου Ρώσου σκηνοθέτη Αντρέι Ταρκόφσκι, έχει πολλές συνδέσεις με το έργο του Ingmar Bergman, αλλά ίσως είναι μια ανησυχητική εικόνα για το θάνατο. Σκηνοθετημένο και γυρισμένο κοντά στο σπίτι του νησιού του Bergman στη Σουηδία, η ταινία λαμβάνει χώρα σε μια επίπεδη έκταση που λιώνει στο νερό σαν να ήμασταν στο τέλος του κόσμου. Η ανυποχώρητη στάση εναντίον της επιπεδότητας είναι ένα πολύπλοκο σπίτι που ανήκει στον Αλέξανδρο (βετεράνος της Bergman Erland Josephson), πρώην ηθοποιός και καθηγητής που έχει συγκεντρωθεί με λίγα μέλη της οικογένειας και φίλους για τα γενέθλιά του. Αυτός ο μικρός δείκτης της προσέγγισης του θανάτου διακόπτεται σύντομα από ένα μεγαλύτερο, όταν ακτινοβολούμενα αεροπλάνα ακούγονται πάνω από το σήμα της έλευσης του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου.

Βρείτε μας στο facebook/culturelagreece

Να χάνεις την υπομονή σου σημαίνει να χάνεις τη μάχη.

Mahatma Gandhi, 1869-1948

Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι.

Niccolò Machiavelli, 1469-1527

Στον έρωτα μήπως όλες οι φορές που αγαπούμε δεν είναι πρώτες; Μενέλαος Λουντέμης, 1912-1977