Megabeiro 2008 - Edición 15 anos by Centro Xuvenil Abeiro

l cia ofi enil ista xuv eiro rev tro ab cen do

20 a s t ro v ibei r e ga me

93 1 9 08

n 贸 i c i al i e d p e c io e s ar

s r 5 e 1aniv

Revista Megabeiro - Revista Informativa da Asociación Centro Xuvenil Abeiro - Número especial 15 aniversario - CX Abeiro Rúa Don Bosco nº1, 15002 A Coruña - 981 229 943 - www.cxabeiro.org - Neste número participan: Jose Antonio Rodríguez, Isa Balsa, Chema Blanco, Felipe de Pablo, animadores e animadoras de Tardes Abertas, Sara Gallardo, Susana García Collazo, Juan Soutullo, Carlos Yáñez, Shaila, Lorena, Andrea Rojo, Pablo Sánchez, Fer de Llano, Aida Mosquera e María Díaz - A Coruña, Decembro de 2008

Índice

cx abeiro www.cxabeiro.org

Saúdo 15 años por los caminos de la fe Feliz Cumpleaños Tardes Abertas ou a Incrible Historia da Agrupación Mutante Falan os tardeabertianos Crónica Andaina A historia de Andaina en Abeiro Cousas, de ADS Cómo coñecimos o Centro Xuvenil Cando botamos unha ollada cara a Sala Aberta Catecumenado 15 anos de catecumenado en Abeiro IV Asemblea Xeral de MXS de Europa-Medio Oriente en Abeiro Os ritmos de Abeiro Abeiro 2007/2008... tamén en dixital A historia (informática) destes 15 anos de Abeiro Sobor do Equipo Garamallo Obrabeiro Campamento Urbano 15 anos de Megabeiro

3 4 6 7 8 9 10 11 13 15 16 17 23 25 27 28 30 31 33 35

megabeiro decembro’08 Saúdo Un mestre sabio, contou aos seus discípulos a seguinte historia: “Varios homes quedaran pechados por un erro nunha oscura caverna onde non podían ver case nada. Pasou algún tempo, e un deles logrou acender unha pequena tea. Pero a luz que daba era tan escasa que aínda así non se podía ver nada. Ao home, sen embargo, ocurríuselle que coa súa luz podía axudar a que cada un dos demais prendera a súa propia tea e así, compartindo a chama con todos, a caverna iluminouse.” Un dos díscipulos preguntou: “¿Que nos ensina, mestre, este relato?” O sabio contestou: “Ensínanos que a nosa luz segue sendo escuridade se non a compartimos co próximo, e tamén nos di que o compartir a nosa luz non a diminúe, senón que polo contrario faina medrar”. Abeiro cumpre 15 anos, son 15 anos cheos de momentos… momentos bos e malos, momentos inesquecibeis e outros que é mellor non lembrar, momentos propios e momentos prestados nos que fomos protagonistas dun mundo soñado...

Todos estes momentos foron conformando un Centro Xuvenil onde cada un dos animadores, dos salesianos, de todos os que ó longo destes anos foron e nalgúns casos seguen sendo, parte viva do noso Centro, doaron unha parte do seu tempo libre para adicarllo a outros e deste xeito sermos luz para moitos rapaces e mozos. Esta revista quere ser o reflexo deses momentos, experiencias compartidas que nalgún momento nos marcaron e nos fixeron reflexionar. Coma no relato, cómpre seguir facendo posible que a luz de Abeiro non diminua co paso dos anos, senón que medre e siga sendo tea capaz de ilusionar e ilusionarnos na tarefa da animación infantil e xuvenil, amosándonos o xeito de seguir facendo de Abeiro un lugar de encontro, de acollida, de lecer, onde a xente medre feliz, responsable e solidaria. Tómate o teu tempo, respira, desfruta das historias, desfruta de cada momento e se te gusta, compárteo cos demais. No nome de Abeiro ¡Moitas gracias!

Jose Antonio Rodríguez e Isa Balsa

15 Años por los Caminos de la Fe “Camino”: éste es el significado fundamental del Itinerario de Educación en la Fe que está en la base de ese sueño que comenzó a hacerse realidad hace 15 años con el inicio del Centro Xuvenil Abeiro tal y como hoy lo conocemos. Es verdad que el Itinerario ya existía antes, al menos en parte, vinculado al colegio, pero no cabe duda de que, al pasar al Centro Xuvenil, adquirió un impulso especial, a la vez que sentaba las bases de lo que Abeiro ha sido y quiere seguir siendo para todos los que han formado y forman parte de él. En realidad el camino del Itinerario no es un único camino, sino muchos caminos que confluyen en una única meta: la de formar personas maduras, comprometidas y felices, según el proyecto de Jesús y del Reino que él anunció. Y ese camino no excluye a nadie. Hay un camino explícito que comienza en Tardes Abertas y continúa con Andaina, Ads y Catecumenado, para desembocar en una comunidad cristiana adulta. Y para mí siempre ha sido una gran satisfacción ver el desarrollo de este Itinerario en Abeiro, el gran número de niños, niñas, adolescentes y jóvenes implicados en estos grupos y la calidad, profundidad y creatividad de la vida en los mismos. Algo que ha sido posible sólo gracias a la calidad humana y cristiana de tantos animadores y animadoras que han dado lo mejor de sí en la tarea educativa en estos grupos, sábado tras sábado, verano tras verano… sin contar tantas horas de reuniones, de llamadas telefónicas a las familias y encuentros con ellas, de seguimiento personal, de momentos de alegría y fiesta y otros de desánimo y de cabreo… Aunque sin duda ha merecido la pena y es impagable lo que habéis dado… O sí, basta la sonrisa de un niño que se ha sentido acogido y querido por vosotros, o el agradecimiento de un adolescente que os siente incondicionalmente cerca aunque os ponga a prueba. Pero ese camino explícito no es una autopista cerrada, sino que está permanentemente abierto a otros que quieran ir sumándose, o permite que alguien se salga con la esperanza del reencuentro más adelante, o se ofrece como referencia para quien quiera seguir otros caminos paralelos. De ahí la importancia de que el Itinerario forme parte de un proyecto más amplio de centro juvenil, que abre sus puertas a todos desde un único proyecto educativo pero que respeta la diversidad de rit-

cx abeiro www.cxabeiro.org

megabeiro decembro’08 mos y experiencias. Así, el Itinerario es punto de referencia, orientación para todos y espacio concreto de crecimiento para algunos, pocos o muchos. El Centro Juvenil le debe mucho al Itinerario y el Itinerario le debe mucho al Centro Juvenil, y ambos juntos forman una experiencia educativa formidable y fecunda, digna de celebrarse, como demuestran los 15 años de Abeiro. Hoy los tiempos no corren a favor de itinerarios tan largos como el nuestro, ni tan lineales, ni tan “identificados”. Pero pienso que, sin renunciar a renovar lo que sea necesario para irnos adaptando sin miedos a las nuevas realidades juveniles, no podemos dejar de reafirmar nuestra firme apuesta por el Itinerario de Educación en la Fe en cuanto tal, porque quien ha descubierto en Jesús el sentido más profundo de su vida y la fuerza más dinámica para comprometerse en transformar el mundo (y lo ha descubierto gracias a este proceso del Itinerario, y a los animadores y animadoras que le han acompañado a lo largo de años tan difíciles y decisivos como los de su infancia y juventud) no puede dejar que la cadena se rompa con él o ella. Por ello, puede convertirse a su vez en una nueva e ilusionante tarea el intentar transmitir a otros lo que previamente se ha recibido, en la medida de las posibilidades de cada uno. Y si no es en el centro juvenil será en la familia, en la parroquia, en el barrio, en el trabajo, etc.

Yo no sé muy bien por qué me han pedido a mí este artículo para Abeiro pues nunca formé parte de él… jurídicamente. Tal vez sea porque siempre me he sentido muy vinculado con muchos de los animadores, animadoras y salesianos que habéis pasado por allí, tal vez sea porque siempre que he podido me he acercado con gusto por sus locales (pues siempre me he sentido muy bien acogido y en familia). Tal vez sea porque he compartido con gran parte de vosotros muchos momentos inolvidables en formaciones, campoboscos inspectoriales y nacionales, pascuas, asambleas (y hasta alguna noche festiva por el Húmedo de León… los “tragos de la pastoral”, qué se va a hacer). Tal vez sea porque he tenido la gran suerte de ir acompañando como delegado inspectorial de pastoral juvenil el progresivo crecimiento de Abeiro a lo largo de muchos años… o tal vez simplemente para darme la oportunidad, que aprovecho gustoso, de agradeceros todo lo que he aprendido y compartido con vosotros y vosotras, y desearos que esta celebración os permita seguir haciendo camino, itineario, con la misma fe y con la misma entrega que lo habéis hecho hasta ahora. En cualquier caso, ¡Enhorabuena!

Chema Blanco

Feliz Cumpleaños Celebrar una efeméride, tiene que ser un motivo de reflexión, de examen y de puesta a punto. Un tiempo para hacer balance del camino andado hasta el presente y para enfocar con objetividad el futuro. Quince años en la historia de un centro Juvenil, no parecen muchos, pero dan de sí para llenar muchas páginas de bellas historias que los veteranos de la primera hora nos podrían relatar; historias llenas de humanidad, de generosidad y de servicio, de ilusiones y de sueños hechos realidad. Es momento, también, de recordar y agradecer a tantos animadores, y son muchos, que, de manera desinteresada, han entregado su tiempo y sus ilusiones jóvenes para dar vida a las múltiples actividades; lúdicas, educativas y de formación, que a lo largo del año y de los años se organizan con los niños y jóvenes, en ese espacio referencial y de valores que representa el centro juvenil. Para los más veteranos puede ser también, un tiempo de “nostalgia creativa”, de orgullo y de sentido de pertenencia porque, en este tiempo pasado, han ido haciendo un camino, han creado una historia, su propia historia, personal e irrepetible que, para muchos, ha sido, también una historia de evangelio, una historia de salvación, que ha conformado su manera de ser y de estar hoy en su status de joven-adulto, con un bagaje de valores y de sentimientos aprehendidos y enraizados de tal manera que nada ni nadie les podrá arrebatar y que serán por siempre sus señas de identidad. Por ello, ¡largos años de vida y de salud! a vuestro, a nuestro centro juvenil Abeiro, en el que tanto aprendí de la mano de los que, en aquellos tiempos, hacían milagros de generosidad y de capacidad creativa. Vuestro recuerdo permanece en mi memoria. A vosotros, todos, ellos y ellas, de entonces y de ahora, mi recuerdo agradecido, seguro de que miráis el futuro con esperanza por la infinita ilusión que atesora vuestra envidiable juventud. ¡Feliz cumpleaños! Os lo desea de todo corazón, vuestro siempre amigo.

Felipe

cx abeiro www.cxabeiro.org

megabeiro Tardes Abertas ou a Incrible Historia da Agrupación Mutante Tardes Abertas comezou a existir cara ao ano 1999, coma oferta de actividades de tempo libre, para rapaces e rapazas que non tiñan idade para acudir á Sala Aberta. As primeiras actividades eran sinxelas e variadas: proxectabamos películas, faciamos obradoiros… e dabamos cuncas de chocolate aos rapaces (os marmolubios). Este formato de Tardes Abertas durou dous ou tres anos; as actividades foron medrando en complexidade, a participación dos rapaces en número, e os animadores fomos medrando en experiencia. Como Tardes Abertas nacera, en parte, coma viveiro de animadores, nun momento dado, fixé-

decembro’08 ronse transvases a ADS e Andaina, o que explica a alta proporción de animadores de Abeiro cun pasado tardeabertiano. A primeira transfusión de animadores deixou algunha ferida na agrupación. Co tempo, a primeira Tardes Abertas medrou tanto que semellaba ensombrecer a oferta do Itinerario. Moitos rapaces preferían o horario e as actividades das tardes antes que as de Andaina e ADS. Tomouse unha decisión. Produciuse o grande cambio en Tardes Abertas: de actividade aberta nas tardes e proposta de continuidade para os rapaces que acudían ao Urbano, pasou a ser unha actividade para os cativos dos primeiros cursos de primaria.

Tardes Abertas convertiuse, dende entón, na porta de entrada en Abeiro para moitos nenos e nenas. A programación das actividades mudou de xeito que pasamos da complexidade das grandes aventuras á sinxeleza, para achegarnos ás idades coas que traballamos. Moitos cativos pasaron a súa primeira noite sos, fóra da casa, nunha actividade de Tardes Abertas. Moitos saíron por vez primeira de campamento con Tardes Abertas. Agora, algúns dos primeiros nenos da primeira Tardes Abertas están a dar os seus primeiros pasos coma animadores. Os primeiros nenos da segunda Tardes Abertas están na idade de comezar o Catecumenado. Tardes Abertas chega aos 15 anos de Abeiro coa boa saúde que proporciona un bo equipo de animadores. Xorden novos retos, como a integración no Itinerario. De aquí a pouco, Tardes Abertas sufrirá á súa terceira mutación, perderá o seu nome, que non a esencia. Esta intenta ser a pequena historia dunha agrupación na que moitos temos xogado e aprendido xuntos, e por iso somos…

Animadoras e animadores de Tardes Abertas

Falan os Tardeabertianos Ola amigos e amigas! Somos uns nenos que imos a ‘Tardes Abertas’ os sábados entre catro e media e as seis e media. Queriamos contarvos o que facemos en ‘Tardes Abertas’ e como nolo pasamos. Facemos xogos, manualidades... e este ano estamos aprendendo cousas do mar. O que máis nos gusta son as acampadas. O 16 e 17 de novembro pasámolo moi ben cando quedamos durmir no albergue ‘Beiramar’ e vimos unha película pola noite: “Buscando a Nemo”. Foi o momento máis emocionante que pasamos e algúns xa nos quedamos durmidos. Ao día seguinte tivemos que buscar unhas postais para facer un arco da vella que tiña debuxados uns peixes. Ah! e esquencimos dicir que o venres ceamos e o sábado almorzamos alí, á hora de xantar voltamos ás nosas casas, sans e salvos. Un bico a todos e todas.

Sara Gallardo

cx abeiro www.cxabeiro.org

megabeiro decembro’08 Crónica Andaina Ola! Son alumna de 6º do Colexio Salesianos, e levo en Andaina dende 4º de Primaria. O primeiro ano estivo moi ben, ao comezo non coñecía moito a algúns animadores, pero si a moitos nenos e nenas. A aventura dese ano trataba de piratas, era incrible como sábado a sábado descubriamos países, culturas... A primeira acampada do ano foi a Santiago de Compostela, pero non a lembro moi ben. O mellor do ano sen contar o campamento de verán foi a xuntanza 2007 en Lugo, na que tivemos que tentar facer novos records guinnes, e pola noite acampada no cole. Houbo noite de terror e estaba moi ben montada, incluso tiraron un petardo ou algo así. O campamento foi en Foz e trataba dos contos e de reunir os seus fináis. Coñecín a moita xente coa que agora me mando correos, fotos... os 9 días de campamento se fixeron moi curtos. O ano pasado trataba sobre Pistunina e tiñamos que reconstruila. ¡Mira tí que traballadores son estes gnomos! Os barrios, de todo tipo, aínda que a verdade é que deste ano pouco podo contar. Pero sei que a primeira acampada foi en Santa Cruz, que a Xuntanza foi en Ourense e o campamento volveu a ser en Foz. Este ano todavía acaba de comezar e aínda está un pouco crú, pero vai de reconstruir a historia Andaina ¡e iso que son poucos anos de historia, que se chegan a ser os da Gnoma Lisa facémonos vellos! Estou segura de que dentro duns anos, os nosos descendentes nos recordarán tal como agora facemos nós.

Susana García Collazo

10 A Historia de Andaina en Abeiro A historia de Andaina e Abeiro xorde na fronteira de dous milenios. Daquela, un grupiño de animadores e animadoras (do máis variopinto, con idades e vivencias diferentes) botan a andar esta iniciativa cunha tremenda ilusión. Ilusionados pola experiencia de animar, de xogar cos rapaces e rapazas, e de ilusionarse xuntos. Tratan de mergullarse no mundo dos gnomos, nas súas regras de ouro, nos valores e costumes destes seres diminutos; e mesmo coma nenos pequenos, viven dentro dos persoaxes que representan sábado tras sábado. Prodúcese un contaxio de diversión na responsabilidade de educar en valores a través do xogo. Quizais sexa o que caracteriza calquera proxecto novidoso, e máis aínda co engadido da grande participación de rapaces e rapazas (algúns deles xa son hoxe animadores).

Non é de engreídos afirmar que aqueles inicios marcaron positivamente ás persoas (mozos e salesianos) que se embarcaron no proxecto; e esa foi a clave para ir transmitindo ano tras ano aquela mesma ilusión, acompañada (como non) de momentos de reunión, formación, convivencia, acampadas, celebración de aniversarios... ata plantar unha árbore Andaina nos xardíns da Obra Salesiana de A Coruña, e por descontado tamén algún que outro abafo. Mais o camiño percorrido foi ben doado, grazas ao apoio do resto de agrupacións e animadores/as do centro xuvenil. Xa van 15 anos de Abeiro, e máis de media vida que non podemos comprender sen a familia Andaina (os voluntarios/as, os salesianos, os rapaces/zas e as súas familias). Parabéns, Abeiro... e boa Andaina para o que queda por vir!

Juan Soutullo

cx abeiro www.cxabeiro.org

megabeiro decembro’08 Cousas, de ADS Tirando da información da revista dos 25 anos de ADS, do 2005, polo visto aquí se formou ADS, pero caeu no esquecemento por obra de quen, cando ou como. Hai moitísimos anos (imaxinádevos, que Antón era rapaz ADS, e así o demostran as fotos que temos na sala), había dous grupos ADS diferentes: un na parroquia, e outro no colexio. Chegado un momento, os dous grupos xuntáronse nun mesmo, pasando a ter máis importancia o grupo parroquial. A comezos dos 90, a agrupación comezou a desligarse paulatinamente da parroquia e tomou un carácter máis independente en todos os aspectos. No ano 94, pasa a formar parte do Centro Xuvenil Abeiro. Daquela se estrean novos locais, e ADS se mete por completo na dinámica do centro xuvenil, estreitando lazos coas outras agrupacións daqueles tempos: Catecumenado, a asociación Alborán, e o grupo scout Nyeri. As actividades desa época adquiren unha nova dimensión, tendo coma referencias fundamentais o proxecto educativo ADS e a aventura. Naqueles tempos, as idades da agrupación eran os 6º, 7º e 8º da EXB, o que hoxe serían 6º de Primaria e 1º e 2º de ESO. Pero a min todo iso me queda moi lonxe. Se cadra isto tiña que escribilo algún outro animador, que en Abeiro hai, e houbo, moitos animadores e animadoras que foron rapaces ou animadores en ADS. Eu non o fun, que cheguei á agrupación cando estaba en COU, e andaba en Abeiro da man do meu grupo de catecumenado. Invitáronme a botar unha man na xuntanza ADS que se celebrou aquel ano na Torre de Hércules, e dende aquela. De animador novato, a animador, a representante en equipo coordinador, a coordinador local, a director de campamento, a coordinador inspectorial de ADS. E só botei aquí 10 anos! Lembro que por aquel entón, cando comecei, corrían os últimos anos do século pasado: Tardes Abertas non existía, e Andaina apenas botara a camiñar. Así que de actividades conxuntas, ren de ren (polo momento). Pero eramos unha chea de animadores e animadoras (dos míticos de Abeiro: Laxe, Xurxo, Arancha, María, Jota, as Anas…), e tamén de rapaces e rapazas: abondábanos con nós mesmos para levar a cabo memorables aventuras: “construíndo o noso dereito a xogar”, “a viaxe da Marola”, “AillADoS”…

Adoitaba acontecer que cando había moita xente en 2º de ESO, non a había en 1º, e iso levounos algún ano a ter unha relación súper-persoal cos nosos rapaces e rapazas, porque en total eran ben pouquiños, e ben ilusionados que estabamos uns cos outros! Coa aparición do 1º Tardes Abertas nos tivemos que poñer as pilas, pois había moita xente que prefería a actividade da tarde ao madrugón de ADS, pero vaia, que nunca quedamos atrás, en cantidade (ou calidade) de rapaces. Por entón estivemos traballando arreo no Proxecto Educativo de ADS, comentando e valorando as propostas do noso Equipo Pedagóxico. Todo iso por nós mesmos, que dende sempre a iniciativa a levamos os animadores, pois por unhas ou por outras, os salesianos que animaban canda nós (Xabi Blanco, Xabi Carrajo ou Jose Antonio, en datas máis recentes) non podían estar sempre. Pero eramos

cx abeiro www.cxabeiro.org

moi traballadores, e aí lle dabamos duro cando facía falta. Sendo catro agrupacións en Abeiro tamén variaron os métodos de traballo: programacións, aventuras e memorias se levaban con moita máis preparación, pois había moitos máis momentos comúns que organizar: operación quilo, entroido, pombas solidarias… Dende ADS, aínda que ás veces non o parecera, sempre apostamos polo centro xuvenil. Por se non o sabiades, a pintada da Sala Aberta a fixemos nós. E tamén decoramos moitas veces a sala para os entroidos. Fomos dos primeiros en ir a Trasanquelos, cando nolo propuxo Juanjo. O noso espírito aventureiro provocou que houbese que mercar tendas de campaña, para poder facer acampadas das de verdade, no medio do monte, e non durmir sobre cartóns, como cando fomos a Monfero... E vou ir calando xa, que se me están vendo as cores!

megabeiro decembro’08 Cómo coñecimos o Centro Xuvenil Un último apunte, nada máis. Por ser unha das máis antigas agrupacións de Abeiro, en ADS moitas cousas cambiaron. Cada dous anos, os propios rapaces, algúns dos cales chegaron a ser animadores (aí tiñades a Lucía, Mariana ou Enrique, por exemplo), e aos poucos marchaban tamén algúns animadores. Cambiaron as disposicións da nosa sala, que por moito que se empeñara sempre Xurxo, nunca estaba recollida. Incluso cambiou a cor das paredes! Pero nunca, nunca cambiou o noso ánimo, e así o transmitimos sempre no Centro Xuvenil (se cadra por levalo escrito no pano ADS): Sempre ledos!

A primeira vez que entramos no Centro fumos cun amigo ós ordenadores, e nos gustou moito. A partires daquel día vamos case todos os días porque o pasamos moi ben alí.

Miki

Shaila e Lorena (dúas mozas que se converteron en habituáis da Sala Aberta e que non coñecían o Centro Xuvenil).

A Sala Aberta deunos a oportunidade de coñecer a moita xente, e ademáis de coñecer a Isa, que nos informa de todas as actividades que se realizan no Centro, e a algunha delas nos apuntamos. Así, participamos no café-concerto do 30 de Maio e, aínda que nun principio estabamos un pouco nerviosas, despois o pasamos moi ben, tanto nos ensaios previos como no día do Café-Concerto.

14 Cando botamos unha ollada cara a Sala Aberta...

Actividades… Día do Libro

Música… Obradoiro de guitarra, Cafes-concertos...

cx abeiro www.cxabeiro.org

megabeiro decembro’08 ...isto é o que atopamos

Exposicións…

Campionatos… Ping-pong Rummy

Obradoiros...

16 Catecumenado Ás veces nos piden describir cousas das que coñecemos perfectamente o seu significado, pero que non sabemos definir. Desta volta nos piden un xeito de definir “Catecumenado·, pero englobaría moitas cousas. Nós cremos que Catecumenado é un proceso de formación coma persoas, para un mesmo, para a sociedade e tamén para a relixión. Nun primeiro momento, Catecumenado sírvete para coñecer como potenciar as túas virtudes e diminuír os teus defectos. É un grupo que te aporta confianza. Aínda que xa pasaramos polas agrupacións anteriores, Andaina e ADS, descubrimos un grande cambio ao chegar ao Catecumenado, sobre todo no primeiro cursiño de verán. Foron oito días nos que nos coñecimos máis que en todo o tempo que nos levabamos preparando durante o curso, e fixemos unha ampla variedade de dinámicas no grupo de orixe que nos aprendían a descrubrir como nos viamos, como viamos aos demais, e como eles nos vían a nós. Tamén aprendimos a convivir da mellor forma posible coas nosas diferencias e os nosos obxectivos similares, ou con algún punto en común. E este cambio que aconteceu durante o cursiño chegou a notarse cando comezamos de novo Catecumenado, de volta na Coruña. Comparado co noso primeiro ano, no que nunca eramos quen de chegar a acordos e sempre acababa por falar o animador porque non opinabamos, este ano era bastante distinto. Aínda que a algúns lles custe máis porque non puideron ir ao cursiño, agardamos que entre todos poidamos axiña crear un ambiente de confianza, e que até a xente que non foi ao cursiño entenda que é Catecumenado. Hai pouco tivemos o encontro do “donbosco. com-tigo”. Foron dous días de convivencia, no que se nos falou de apostar, de qué apostar e como apostar segundo o estilo de Xoán Bosco. Estivemos pouco tempo no grupo de orixe, pero nese tempo notouse abondo que todos foramos ao cursiño, pois falabamos cunha confianza que non é a mesma que ante un grupo de coñecidos. Pero aínda nos quedan este e tres anos máis para aprender que significa Catecumenado, para conseguir unha pequena especie de familia á que contar as nosas cousas e coas que comentar temas serios ou non tan serios, dependendo do contexto que esteamos tratando.

cx abeiro www.cxabeiro.org

megabeiro decembro’08 15 Anos de Catecumenado en Abeiro Aínda así, todos ou a meirande parte dos que estivemos en Catecumenado o ano pasado, ou que xa comezamos en ADS ou Andaina, seguimos este ano porque nos pareceu unha proposta interesante e entretida para continuar. Non sabemos se temos que tratar de animar a outra xente a apuntarse ao Itinerario, de todos xeitos coido que xa deixamos bastante claro que, resumidamente, Catecumenado é un lugar para “Atender”, “Ser” e “Coñecer”. -Atender: ás propostas lanzadas, aos nosos arredores, aos nosos compañeiros, aos nosos animadores (grandes esforzos que fan) e ás situacións. -Ser: saber que es, cómo es e por que es, en dinámicas como sacar cualidades ou defectos dos compañeiros sempre con afán de mellora.

... Febreiro de 1996, un grupo de adolescentes “granulados” comezabamos a ir ás actividades do que chamaban “Catecumenado”... eramos moitos, en torno a trinta... pasado un tempiño fixéronse tres grupos por afinidade e o paso do tempo deu cos nosos corpos en Cambados, xullo dese mesmo ano. Dende aquela son moitas as lembranzas, sentimentos, sensacións e momentos para lembrar, igual ca ti cos do teu grupo... despois o tempo pasa e non tés a mesma relación que antes... éche a vida! Pero a verdade é que se pasaches polo Catecumenado lembrarás con cariño ás persoas que estaban contigo, da túa quinta ou doutras, igual que lembrarás aos animadores e animadoras que compartiron o seu tempo contigo... tentarei sintetizar esta historia en 15 palabras con significado, imos alá!

-Coñecer: coñecer aos demais, coñecerte, coñecer a Deus, e aínda que moitos pensan que isto último é un rollo, realmente se equivocan porque non é unha situación pesada de aguantar sermóns, senón un acto participativo. Catecumenado existe se existe a participación.

Andrea Rojo e Pablo Sánchez

A primeira palabra que me xorde é ILUSIÓN1. Ilusión por ter esa ACTIVIDADE2 os venres ou os sábados, coma catecúmeno ou coma animadora, para ver que é o que sacabamos en claro da actividade... Ilusión polas esperanzas do que nos atopariamos nos cursiños de cada verán, por seguir coidando esas relacións de amizade coa xente doutros sitios. En defintiva, ilusión por facer cousas xuntos, por ir tomar un colacao, por estar na sala aberta, por programar e organizar a Operación Quilo, por axudar a colgar os carteis e pasar horas e horas polos corredores das aulas, imaxinando sombras inexplicables e escoitando ruidos tenebrosos cando había temporal. Ilusión por ir dar un paseo polo Paseo, ou por tomar un café no Copetín, ou unha tapa no Moncho, por cantar no coro improvisado e practicar tocando a guitarra, por celebrar unha eucaristía xuntos, máis ben as Eucaristías das 11:30, onde todos os que iamos rematabamos no Moncho tomando unhas tapas... por esas saídas a programar a Sobrado, a Santa Cruz, no Centro... E todo porque o Catecumenado marca, máis tarde ou máis cedo daste de conta, pero marca moito, coma mozos e mozas, coma MOCIDADE3... o Cate coincide coa mellor etapa da túa vida: estudante, sen grandes responsabilidades, con posibilidade para gozar da vida e dos recreos e das merendas e dos findes... os mellores anos? Os de adolescencia e mocidade... onde te vas coñecendo por dentro (coñecerme), daste conta de que tes tanta xentiña boa ao teu redor (coñecer-nos)... e cómo non! vas des-

cx abeiro www.cxabeiro.org

cubrindo tamén quén foi o SUSO DE NAZARET4 (coñece-lo) e as opcións vitais e coherentes que tivo, que o levaron ata morrer nunha cruz, porque como ben dixo un bo amigo nun programa televisivo “non morreu na cama falando de touros!”. E quedaríame, para completar o esquema do coñecido eslogan do Catecumenado! O ME-NOSLO-LO5!, o tema de coñecer o Mundo (coñece-lo) e analizar o que pasa na sociedade co chamado “ESPÍRITO CRÍTICO6”. Coido que quen pasa polo Catecumenado non queda indiferente, nin sendo catecúmeno, nin moito menos sendo animador, onde re-vives todo o que viviches sendo neno. A canta xente o Catecumenado a axudou a recuperar algo de autoestima, a darse conta do que podía aportar na casa e que non o estaba facendo, a darse de conta das cousas boas que tiña coma persoa e que podía aportar ao grupo, a ter un grupiño de xente coa que contar e para quen contar. A canta outra a axudou a desfrutar do pracer de pasar tempo xuntos, xa fora ambientando os corredores do Colexio para a Operación Quilo, visitando a Cociña Económica ou o Refuxo, tomando algo por aí... en definitiva TEMPO COMPARTIDO7, que pasamos a interpretar coma tempo comprometido, tempo para non perder e aproveitar, tempo para facer cousas para os demais, en ton de gratuidade, de festa, de xerar bo rollo, de oracións de Nadal e de estar nos Cantóns na actividade solidaria das Pombas Solidarias, tocando a guitarra, actuando, xogando, elaborando a pomba... (e porteando as mesas e o material

megabeiro decembro’08 rúas arriba cara o Centro unha vez rematado o sábado). Botando a vista a atrás é certo que a actividade do VENRES-SÁBADO8 traspasaba o propio tempo da actividade, non sabendo moitas veces cando comezaba ou remataba, posto que se sucedían paseos pola cidade, cafés, compras, partidas de pin-pon na sala aberta, visitas ás casas dun, doutra... o lugar da actividade? Podía ser na Sala do PIX, na multiusos, na de Catecumenado, na Sala Aberta, no patio, en audiovisuais do Centro ou do Cole, nunha aula pola cidade, nos Xardíns, de manifestación... Ónde quedan as actividades nos “Salóns Parroquiais” cando non existía o edificio do Centro e sí o queridísimo Patio de Bolas? Que como eran estas actividades? Diversas, entretidas, algunhas menos e incluso algo “peñazo”, por que non dicilo... longas, outras curtas, de xogos de rol, de empatía e poñernos na pel de outros... Viamos vídeos, escoitabamos algunha canción con mensaxe... deportes... Falando de deportes, incluso ás veces o torneo de lóstregos e de interclases pasaba a formar parte da actividade de grupo do sábado... e que líos para cadrar todos nunha boa hora para ter a REUNIÓN9 semanal... o cal me leva a referirme á continuidade na asistenza, tema que podería dar para moitas liñas dependendo de casos, persoas e múltiples ocupacións. Por exemplo tema familia, tema ir de compras, tema coidar do avó, tema ir xogar un partido do equipo, tema quedar a durmir na casa dos tíos, tema estar enferma, tema coidar dunha irmá-irmán, tema ter que estudar,

tema ir á aldea, tema... tantos coma imaxines!! Pero a verdade é que á hora da verdade, de ir aos CURSIÑOS10 ou ás XUNTANZAS LOCAIS (Sigüeiro, Muiños de Batán, Chelo, Santa Cruz, Herbón, Albergue da Mariña Civil en Sada, Calvo Sotelo e a comida no Monte de San Pedro, ou a doutro ano nas rochas do mesmo monte pretiño do mar...) ou ir ás XUNTANZAS GALEGAS11 (qué lembranzas de cando nos tocou preparalas a nós, unha co lema “Un xesto pola Paz” e outra baseada nunha Academia multidisciplinar onde aprender “cousas da vida”). O que digo, o que máis pesaba á hora de ir ás Xuntanzas e cursiños, era se ían os teus colegas, máis alá do que dician/mos os animadores/as... “que tiñamos que decidir persoalmente”, “que tiñamos que decidir polo noso ben, pensando en se me ía construir por dentro ir a esa Actividade”... (que a resposta era clara e doada dende o punto de vista do animador/a...jeje), pero todos e todas sabemos que se non ían os teus amigos, o cal podia ser por causas variadas, a dúbida xurdía no teu interior. Meditabas, pensabas, dilucidabas moito se ir ou o non ir... e as inquedanzas ocupaban a túa mente... sabe Deus o que te atoparías ti só/a alí. Pero se somos máis verídicos se cabe, unha vez feita a selectividade e a Confirmación, non sabendo ben o que lle pasa á xente, como que madura nuns meses despois de recibir o Sacramento, a realidade di que no verán é raro quen vai aos 2 últimos cursiños. Falando de cursiños... qué nomes os de Herbón, o de Cambados e toda esa extensión de campos

e de Magnolios tupidos, de Paciños e as comidas, ainda que para materia de comidas Cayetano en Allariz sabe moito diso... qué lugares tan “exóticos” ten o Catecumenado para lograr esa “paz interior” onde atoparte co teu verdadeiro ti e cuestionarte sobre o teu mundanal e consumista ritmo de vida e de fe. A verdade é que os sitios che falan, fálanche tanto que todos e cada un rematabamos o derradeiro día prometendo ante o noso grupo que cumpririamos todo o escrito no noso PROXECTO DE VIDA12, que curiosamente case nunca o cumpriamos, pero non pasaba nada porque tampouco o revisabamos moito despois da atmósfera contemplativa do Cursiño, o cal facía que ou ben cada cursiño fixeras un novo ou repetiras sempre o de todos os anos. E falando de repetir... a cantidade de viaxes que se fixo pola nosa culpa o bus de Carracedo! Convertiuse no amigo fiel e silencioso de todos e cada un de nós, incluso de cando “cuspiu” o seu liquido anticonxelante riba das mochilas dos que ían a Herbón aló polo 99... e tiveron que mandar toda a súa roupa á lavandería... todos algunha vez durmimos nese bus, e se as almofadas das prazas do bus falaran dirían tanto de nós, dos soños, das ilusións, das esperanzas, dos romances, das gañas por vivir a VIDA13... cánta vida hai detrás do Catecumenado e de tanta xente que pasou e pasa por Abeiro!! Todos e todas, os que fumos, os que somos e as que seremos, estamos convencidos que IMPLICARSE EN ABEIRO14 paga a pena e non é outra cousa máis sinxela ou dificil que comprometerse cun mundo mellor, máis xusto, solidario, comprometido e ecolóxico, isto é, comprometerse co tece e tece do Reino de Deus. A derradeira verba é GRAZAS15, un grazas especial a todos os e as que pasaron polo Catecumenado en Abeiro, ás que estiveron todo o proceso e ós que estiveron unhas reunións, ás que foron animadoras e animadores e aos que foron catecúmenos/as, aos que foron críticos e ás que aportaron estabilidade, aos que deron máis “guerra” e ás que eran máis tímidas, aos coordinadores salesianos e aos coordinadores seglares, aos que estiveron de Coordinadores de Actividades de Abeiro e aos Directores do mesmo. Dar grazas por crer neste proxecto que ten máis de 30 anos e facelo posible, non sen dificultades, desilusións e dores de cabeza... incluindo deixar de lado moitas veces aos nosos pais e compromisos familiares por actividades de grupo, Xuntanzas, Cursiños... algúns/as antes de Abeiro e outros en Abeiro...

cx abeiro www.cxabeiro.org

megabeiro decembro’08 sendo conscientes que o que nos une é a crenza en que o tempo libre educativo para adolescentes e mozas ten sentido e paga a pena doar con gratuidade un pouquiño do tempo que te pertence aos rapaces e rapazas e aos compañeiros animadores que, sen sabelo, van aportándote moito máis do que lles podes aportar ti a eles. Moitos azos e a seguir humanizando o mundo co estilo do Nazareno! SAÚDE E TERRA.

Fernando de Llano Paz (Fer) ILUSIÓN1: Estado sintomático de esperanza, que xenera gañas de facer cousas e proporciona a quen a ten unha sensación interna moi positiva. ACTIVIDADE2: Xogo ou dinámica programado polo animador/a para os membros do seu grupo cuns obxectivos e cunha continuidade que depende, á hora de realizarse, de múltiples variables (atmosféricas, número de participantes, coincidencia con partidos ou cumpreanos...). MOCIDADE3: Tempo vital situado entre a infancia e a idade adulta, isto é entre 1º da ESO e os 35 anos ou cando un se independiza. SUSO DE NAZARET4: Rapaz coherente onde os haxa ata as últimas consecuencias que tiña unha moi boa relación con Abbá-Deus, xa que era fillo de Abbá-Deus, moi relixioso, querido por moita xente e principal líder e promotor da Construción do Reino de Deus. Sementador de esperanza, xustiza social, compaixón e axitador de conciencias. ME-NOS-LO-LO5: Base do Catecumenado. Expresión que recolle parte do fundamental do itinerario, coñecerME, coñecerNOS, coñeceLO (a Suso de Nazaret) e coñeceLO (o mundo onde vivimos). “ESPÍRITO CRÍTICO6”: Un dos obxectivos fundamentais do Catecumenado. A idea é que cadaquén ten o seu propio pensamento, debendo sempre estar abertos á información que temos a disposición, debendo analizala cos principios e criterios persoais baseados en valores humanocristiáns, e tomando decisións ante a realidade. TEMPO COMPARTIDO7: Dise daqueles minutos, horas e/ou días pasados ao carón doutras per-

soas. Normalmente as lembranzas e sensacións unha vez desfrutado este son positivas e arriquecedoras. VENRES - SÁBADO8: Día da semana cando adoitan ter a Actividade os grupos de catemcumenado. O espazo temporal vai dende as 16h. ata as 22h. do venres, ou dende as 11h ata ás 22h. do sábado. REUNIÓN9: Tempo determinado para desenvolver a Actividade proposta polo animador/a ou polos propios integrantes do grupo. A duración está entre a hora e a hora e media. CURSIÑOS10: Campamentos de verán educativos e formativos na fe en valores humano-cristiáns. Os lugares: Cambados, Allariz, Paciños, Herbón... XUNTANZAS LOCAIS - XUNTANZAS GALEGAS11: Encontros dos grupos de Catecumenado. Se é local participan todos os grupos de Abeiro (a participación diminúe a medida que van subindo de nivel) e a Actividade faise normalmente fóra (Sigüeiro, Santa Cruz, Herbón...). Adoita realizarse

cx abeiro www.cxabeiro.org

aló pola festividade do Rosario. A Galega realízase nunha das cidades galegas e participan todos os grupos de todos os lugares do país. Adoita realizarse en torno ao terceiro sábado de xaneiro. As dúas duran todo o sábado. PROXETO DE VIDA12: Dinámica que se realiza o último día de tódolos Cursiños e apenas se avalía ao longo do curso. Estase traballando para mellorar isto. Consiste en chegar a escribir compromisos de eido familiar, social e co Colexio en relación a tentar mellorar o entorno do individuo. VIDA13: Forza ou actividade interna substancial mediante a que obra o ser que a posúe. IMPLICARSE EN ABEIRO14: Forma de “complicarse” a vida adicando o tempo persoal a compartilo e doalo gratuitamente para outra xente. Normalmente o que “move” son os principios e valores humano-cristiáns. GRAZAS15: Expresión que indica recoñecemento do traballo e adicación das persoas. Palabra moi bonita e de uso doado e contaxioso.

megabeiro IV Asemblea Xeral MXS de Europa-Medio Oriente en Abeiro A fin de semana do 3 ao 5 de outubro tivo lugar en A Coruña a IV Asamblea Xeral do Movemento Xuvenil Salesiano de Europa-Medio Oriente, no que participaron 40 mozos de toda Europa. Foron 3 xornadas para a reflexión sobre o desenvolvemento do Movemento en Europa, para a formación e o diálogo “mozos e Fe”, para a programación do vindeiro Confronto 2009 en Turín, para a celebración compartida da Fe e a convivencia e intercambio cultural galaico-europeo. Máis de 40 mozos de toda Europa representantes do MXS dos distintos países (Rusia, Ucraína, Francia, República Checa, Eslovaquia, Polonia, Eslovenia, Croacia, Italia, Inglaterra, Hungría, Bélxica, Portugal, Francia, España…) reunímonos na Obra Salesiana San Xoán Bosco de A Coruña a primeira fin de semana de outubro, para reflexionar sobre o futuro do Movemento en Europa e o Medio Oriente, formarnos e compartir as experiencias que supuxo a Xornada Mundial da Xuventude en Sidney, celebrar xuntos a Fe, convivir e comprometernos coa programación e o desenvolvemento do Confronto 09, e desfrutar da cultura e a gastronomía galegas.

decembro’08 A Asemblea comenzou o venres 3 de outubro, cun primeiro momento de acollida, benvida e dinámicas de presentazón cordinado por Xurxo Rodríguez (animador do centro). A continuación Jose Antonio (Director do C.X. Abeiro) e Isa (Cordinadora do C.X. Abeiro) nos presentaron as instalacións e o traballo que realizamos en Abeiro, sé da Asemblea. Despois os membros do Equipo Permanente do MXS-España explicaron á Asamblea a memoria do que foron as Experiencias MXS do Campobosco Nacional 2007 e do Camiño de Santiago 2008, xunto coa revisión das conclusións das 3 Asambleas anteriores do MXS-Europa (Roma, Bruselas e Cracovia). O día finalizou cunha breve oración e “boa noite” do Diretor da Obra, Joaquin Nieto (SDB). O sábado 4 a Biblioteca acolleu o momento formativo, que versou sobre a Xornada Mundial da Xuventude do verán pasado, cunha pregunta sobre a que todos/as reflexionamos “Mozos de hoxe, tesemuñas ou espectadores?”. Este momento formativo preparado polo Consello Permanente MXSEspaña tivo dúas aportacións de excepción, como foron a propia experiencia persoal de Sor Runita

Borja (FMA-Ambito Pastoral Xuvenil. Roma) e Dominic Sequeira (SDB-Dicasterio Pastoral Xuvenil. Roma), que aportaron a vivencia deste encontro. Continuamos cunha hora moi produtiva de traballo e reflexión en grupos misturados. A segunda parte da mañá tivo como tema principal a Programación, orzamento e previsión do Confronto 2009, que será do 11 ao 16 de agosto no Colle Don Bosco e Valdocco e onde participarán máis de 250 mozos e mozas de toda Europa.

Máis tarde Eugenio González, quen foi o noso párroco hai anos e incluso nos deu a Primeira Comuñón, guiounos polas rúas de Compostela, San Martiño Pinario, Praza do Obradoiro, Platerías, A Quintana… Rematamos na Catedral, na Capeliña da Corticela, celebrando xuntos unha Eucaristía Multilingüe con cantos de Taizé.

Pola tarde puxemos rumbo Compostela para pasar unha tarde no “Campo das estrelas”, parando de camiño na Torre de Hércules para que os mozos europeos coñeceran este monumento e desfrutaran do contorno e panorámica do vindeiro Patrimonio da Humanidade.

O día rematou cunha cea festiva, saborosa e compartida, no Centro Don Bosco, con productos típicos da terriña (empanada, churrasco, queixo con marmelo, viño do país, tarta de Santiago...) ademais da “Queimada” e o canto da Rianxeira e do Himno Galego con todos en pé. Pacheco, quen por motivos de saúde non se puido achegar, fíxose presente en forma de Carta de Boas Noites lída polo noso delegado de Pastoral, Mauri.

En Santiago agardábanos o Centro Xuvenil Don Bosco, onde Farruco, Yuyo e Sergio comentáronnos a importancia do mesmo coma Sé da nosa Federación de CC.XX. Don Bosco de Galiza. Tamén achegouse a estar connosco Jose Miguel Núñez (SDB), Rexional para Europa Oeste, quen lembrou con cariño os seus anos na Pastoral Inspectorial de Sevilla e nos animou na nosa tarefa de Movemento como “mozos a servizo dos mozos”, ademáis de lembrarnos a importancia que ten hoxe en día en Europa ser testemuñas da Fe en Xesús baixo o carisma de Don Bosco e de María Mazzarello.

O domingo 5 pechamos a programación das distintas actividades do Confronto 2009 e avaliamos a cordinamento do MXS-Europa a través do traballo da Secretaría Europea, na que estamos presentes, e o que foi esta IV Asemblea, que segundo coincidiron todos os asistentes foi moi completa, intensa e arriquecedora, chegando a dicir que seguramente marcará un antes e un despois no desenvolvemento do MXS-Europa-Medio Oriente. Xuntos con Don Bosco e con Maín, testemuñas de Xesús, facendo realidade o soño de ser “Mozos e mozas ao servizo da mocidade”, especialmente dos máis desfavorecidos e esquencidos.

cx abeiro www.cxabeiro.org

megabeiro decembro’08 A Secretaría Europea ou “Small Team” do MXSEuropa, cordinada por Andrea Baldini (Italia) aproveitou os dous días anteriores á Asemblea para reunirse nos locais de Abeiro e avanzar no que serían as propostas a traballar na Asemblea. O soño de celebrar a IV Asamblea do MXS-Europa-Medio Oriente en A Coruña e Compostela naceu a finais de outubre do 2007 en Cracovia, e pouco a pouco foise convertindo en realidade grazas á axuda desinteresada de moita xente que confiou neste proxeto. É de salientar o traballo de Coordinamento e realización do Consello Permanente MXS-España (David, Puy, Mª Angeles, Marta, Borja, Rocío, Conchi e Rosendo), o bo saber facer gastronómico de Chelo, Matías, Pepe e Germán do meu Centro de FP Caixanova de Ourense, a presenza e azos de Jose Miguel Núñez e de Pacheco, a dispoñibilidade, acompañamento e axuda en todo momento de Mauri, Jose Antonio, Isa, Xurxo, Víctor –para traducir ao inglés–, Farruco, Segundo, Paco Ferreras, Antón e Jesús María, o bo son que lle puso á súa gaita Rubén na festa do sábado, a guía por Compostela de Eugenio, a dispoñibilidade e acollida da nosa Comunidade Salesiana; os Pepiño, Joaquín, Pepe Moure, Justi-

niano, Antonio Berciano, Faustino, Carlos Celada e as súas atencións aos membros da Secretaría Europea, Félix e as fotos oficiais, Carlos Fernández, Luís, Efraín e os seus obsequios da Librería, Severino, Amador, Jesús Morán e Ángel e as súas conversas en Italiano-galego… todos e cada un deles, quen abriron as portas da Comunidade e nos acolleron con sorrisos e boas palabras aos asistentes á Asemblea. Igualmente agradecer a dispoñibilidade de Ulpiano, César, Severino e Alfredo, e da Comunidade de Calvo Sotelo. Contamos tamén co apoio de institucións coma a Xerencia do Xacobeo e a Consellería de Cultura e de Xuventude da Xunta de Galicia, do Concello de A Coruña e do Concello de Santiago. Grazas a todos e a cada un de todos e todas os que fixéstedes realidade o soño da IV Asamblea MJS Europa-Medio Oriente. Sentídevos todos nomeados. Un saúdo a tod@s!

Fernando de Llano Paz

Os ritmos de Abeiro Que somos un centro xuvenil moi “musical”, ninguén o discute, e menos nestes últimos tempos. Pero dende sempre houbo música en Abeiro. Alomenos, dende que eu son quen de lembrar. Primeiro, e orixe de todo, na Sala Aberta: peor ou mellor, máis alta ou máis baixa, a música sempre estivo aí. Malia que moitas veces chegaba a ser motivo de queixa: “báixalle aí, que non me oio pensar!”. Era inevitable que, habendo músicos repartidos polas distintas agrupacións –dedicados a tocar con máis ou menos fortuna o “Todo o mundo nesta festa” ou o “Robin Hood”– non xurdira nalgún momento esa inquietude por tocar e compartir música “de verdade”, para nós e entre nós.

Así naceron os cafés-concerto, que era un nome que sonaba así como ben, e daba a idea dun concerto aberto a todos, de tranquis, con posibilidade de tomarse un café e todo. O primeiro desta xeira “oficial” de Abeiro deuse aló polo ano 2000, coincidindo coa primeira asemblea de animadores en Perbes. Foi a época do “Toca Ferrol”, e moita guitarra española… Máis gañas que outra cousa. Pero desde ese ano, e nos catro seguintes, máis ou menos, o café concerto da asemblea de setembro foi un clásico. Despois do primeiro grande éxito daquel Perbes, se organizaban concertos cada vez que se podía: nas ceas de Nadal, nos San Xoán, por Don Bosco... Máis tarde, tratamos de facer partícipe á xente da sala aberta deses momentos musicais. Os primeiros cafés concerto para todos e todas apareceron con grande éxito de público. Do mesmo xeito, tamén as ideas de ampliar a oferta de lecer do Centro Xuvenil: apareceu o obradoiro de guitarra, e as súas respectivas épocas, marcadas polos mestres que se ofrecían a ensinar a quen quería aprender: Erika, Fer, María, Carmelo son algúns dos seus nomes. Algúns dos froitos daqueles obradoiros son de todos coñecidos: velaí o Juanma e o Gonzalo, que agora lle dan duro á eléctrica. Con Carlos Voces e Xabi Carrajo por Coruña, aí despois do 2002, era inevitable que o aspecto musical de Abeiro acadase un enorme pulo. Por un lado, participouse con dúas actuacións no Bosco-Rock de 2003, co gallo dos 10 anos da Federación, sacando das paredes de Abeiro o noso saber facer. Máis tarde xurdiron as ideas de adicar a sala cega do piso baixo do centro xuvenil (como se lle chamaba antes) a sala de música, tal e como a coñecemos hoxe, da que incluso os de Rumbo Tupá que estiveron por alí dixeron que así a quixeran moitos grupos da Coruña (grazas Xabi e André!). De aí ao que se fai hoxe, só houbo un paso: a sala de música preparada que temos chama polos músicos, e os músicos chaman polos concertos, e os concertos chaman pola xente… Así que de aí, os cafés-concerto dos últimos anos. E xa van catro… O espectáculo debe continuar, que dicía a canción… E arte temos abondo para iso, así que… dálle lume a esas cordas!!

O guitarrista baixo o paraguas

cx abeiro www.cxabeiro.org

Centro Xuvenil Abeiro - Abeiro - Campobosco - Novas

01/12/2008

Página 1 de 5

Centro Xuvenil Abeiro - Abeiro - Campobosco - Novas

  Domingo, 28 Luns, de Decembro de 2008 10:00:00 01 de Nadal de 2008 | 15:39:53



Rexistrarse • Conectarse



 Login

 Eventos vindeiros

Usuario: 

Abeiro 2007/2008… tamén en dixital



C ontrasinal: 



Entrar

 

¿Non tés contrasinal?



 Rexístrate   Menú principal

 Suspendeuse o C ampobosco por mor da neve. Magoa...

 De moitas desas cousas foi testemuña a nosa

páxina web, www. Na Sala Aberta, dentro do programa de actividades do cxabeiro.org. Dendetemos o primeiro artigo curso, aló por mediaC oncello; "Noitenova", un "concerto" moido especial. Se queres saber de          trata, pásate ásanunciando 21 horas pola Sala... dosquédese setembro, que volviamos á carga despois            das “vacacións” de verán; até o último, anunciando a publica ción dunha Megabeiro que non chegou a ser, a nosa web estivo Abeiro : Sala Aberta  aí para informarnos dos eventos por chegar, da última hora en por a bei ro o 27/11/2008 18:45:14 (8 lecturas ) Abeiro : Sala Abeiro, e da Aberta marcha das Publicado actividades dos distintos grupos. Todo   canto podedes ver aínda nadisfrutar web, só saír un Mañásea fixo Sala oAberta abre ás 20:45 para dun hai que concerto participativo co grupo..... pouco a navegar por ela, por iso non digo máis.

Páxina principal Novas Historial  C alendario Foros  Ligazóns  Galería de fotos  Descargas  Enquisas  C ontacta con nós





Dec 2008 Lu Ma Me Xo Ve Sa Do  1

 8 9 10 11 12

13 14

 1516 17 18  19  20 21   22 23 24 25 26 27 28



31  Xan San  Xoán Bosco 8 Mar  Día da Muller



21 Mar Día da Árbore



21 Mar  Día da árbore Andaina 





  Calendario  

(1) » Foi o 2curso pasado un ano de moito movemento en Abeiro,  con novos e vellos proxectos, variacións na coordinación, granAbeiro : Campobosco Abeiro : Campobosco des números nos grupos do itinerario, ideas frescas, cambio de Publicado por a bei ro o 28/11/2008 15:52:33 (26 lecturas ) compañeiros italianos, sudadeiras para todos, música, obrado-  iros, deportes, Novas de última encontros... hora...



13  Dec  Reunión Animadores Catecumenado 

2930  31   

           actividades   novas descargas   fotos    

Foto ao chou     





Programación Anual



 

 As  nosas festas



        



Sirvan estas liñas, pois, para lembrarvos a todos e todas que cxabeiro.org tamén é parte de Abeiro, e como tal, nela podedes participar: enviando un resumo da última actividade da vosa agrupación, anunciando a seguinte actividade que ides facer, escribindo nos foros... Cómpre dicir que os que a facemos estamos aínda aprendendo a empregala, e como con outras cousas, temos que ir paseniño para facelo ben. Por iso non publicamos tantas fotos do que no centro se fai como nos gustaría, ou se cadra chegamos tarde a colgar dela as autorizacións de acampadas e saídas para que volas descarguedes dende casa, pero, ei! Niso andamos! Animádevos tamén vós!



Mellor Dito



Por que andar "á túa bola" ou "ás túas anchas" cando temos de noso "á vontade", "a  pracer", "á solta", "ao teu  (meu, seu...)", "nas súas (miñas, túas...)"...?

    As  nosas cancións 

¿Por que non en galego?





Como nota final, dicir que dende o ano pasado, para fomentar o uso da páxina, entre os animadores fixemos un pequeno concurso, que demos en chamar Bossa? Reggae?, Rumba?, Funky?.. “O rato de ouro”. O premio é precisamente un rato (de ordenador) dourado, recoñecendo con el á persoa, persoas ou agrupación que máis participaron na  web, Andaina : Acampada en Compostela aportando fotografías, artigos, datas, ou comentarios nos  por a nda i na o 27/11/2008que 16:40:00 20 lecturas ) foros. No café concertoPublicado de maio anunciamos os (gañadores  daquela edición foron os animadores e animadoras Andaina, Cun pouco de retraso da nosa viaxe as terras máxicas onde gracias aos cales puidemos seguir as aventuras dos cousas rapaces Andaina : Acampada en de Compostela hai centos gnomos xa podemos contarvos algunhas da nosa aventura. Andaina con Tsukuri Rei polo mundo de Pistunina. Noraboa!  Grazas tamén aos demais que fixestes posible que a nosa web A aventura empezou como toda viaxe interesante,cheos de  se mantivesefresquiña tódalas Seguide así!pero que ganas e cargados de semanas! mochilas vultos e chuches

Alalá das Mariñas Outras Cancións

Somos Federación   







viñeron ben para a nosa viaxe en tren, que foi do máis   moi       Descargar anexo



estupendo e máis tendo en conta que tivemos a sorte de pasar a cabina do Que? Estades preparados para a actual edición do “Rato de tren co maquinista...  Ouro”? Pois xa sabedes: www.cxabeiro.org. Vémonos por alí!

       

Contacto C entro Xuvenil Abeiro Rúa Don Bosco, 1 15003 A C oruña Tlf: 981 22 99 43 cxabeiro@cxabeiro.org

Anel solidario

         Ler máis... | 1 5 7 6 bytes máis

Carlos

            

Webmaster de cxabeiro.org  Abeiro : Concurso Novo Logotipo Abeiro Publicado por miki o 24/11/2008 23:00:00

Peto solidario



(28 lecturas )

Tras unha primeira fase de presentación de propostas para o novo deseño do logotipo de Abeiro para os vindeiros anos, na que tivemos 40 deseños presentados, en total, vimos agora coa segunda fase. Despois da presentación deses deseños e o seu filtrado polo Equipo C oordinador e máis o equipo encargado da C elebración dos 15 anos, vos presentamos estas 6

http://www.cxabeiro.org/modules/news/

30/11/2008

28 A historia (informática) destes 15 anos de Abeiro

(e que me perdoe quen teña mellor memoria!) Hai máis de quince anos non existía a informática. Ben, existir, existía, pero ao noso Centro Xuvenil aínda non chegara. Tampouco é que fixera falta, a verdade. Abondaba con bolígrafos e rotuladores, e onde iso non abondaba, había unha máquina de escribir, que aínda hoxe andará polo soto, entre outras moitas antigüidades. Non había máis uso que darlle, pois a contabilidade a levaban as propias agrupacións (ADS e Catecumenado), e abondaba cos libros de contas escritos a man. E así con outras moitas cousas que hoxe son inevitablemente dixitais.

Pero todo ten un comezo, e estas trangalladas da informática non habían ser unha excepción. Coincidindo aproximadamente coa institución do Centro Xuvenil coma hoxe o coñecemos, chegou un computador ao Despacho. Non era moito, pero non facía falta máis, e para os tempos que corrían era toda unha máquina. Naqueles tempos, o computador en cuestión servía para levar a xestión da asociación. Nada de impresora ou internet, qué vos pensades. A Internet non chegou a Abeiro até un par de anos despois, e a través da liña telefónica, olliño! Pouco a pouco, naceron as ideas para engadir a informática aos recursos educativos dos Centros Xuvenís, da man da Federación de CCXX Don Bosco de Galiza. Creouse por primeira vez un equipo de traballo de Informática no Centro Xuvenil, ao tempo que na Federación xurdía unha comisión de informática. Integrantes: 2 ou 3. Características: informáticos de vocación e profesión. Coa proliferación (e abaratamento, sobre todo) dos ordenadores persoais, alá pola época dos Pentium, chegaron os primeiros equipos para uso das agrupacións fóra do computador do Despacho. En concreto, estamos falando do ano 2000 e de ADS, que tiña á súa disposición un modesto 386 para memorias e circulares (aínda hai algún disquete daquela época pola miña casa). En base a aportacións persoais de equipos sen uso, foise xuntando material abondo para ir creando unha sala de ordenadores. Sucedeu no 2001, máis ou menos, e non se lle deu demasiado xeito á sala, que quedou parada algún ano máis: o windows 98 co office 2000 pedía papas cada vez que se lle esixía algo por riba das súas humildes posibilidades, e non tiñamos aínda saída á rede de redes.

cx abeiro www.cxabeiro.org

megabeiro decembro’08

Contra os anos seguintes puxéronse os equipos en rede (grazas a doazóns da Federación), e con acceso a internet, todo banda ancha. O equipo de informática medrou até a cifra récord de 4 integrantes, e aquel ano se sentaron as bases dunha proposta educativa que non chegou a ser máis que teoría: falta de tempos! A sala comezou a funcionar coma cíber-café, pero sen café. E o windows 98 seguía pedindo papas. Deuse a oportunidade de que houbera a disposición de animadores un par de equipos de mellor nivel que os da sala de computadores, para poder facer memorias, circulares, e outras tarefas de apoio á animación, de xeito que se liberase desa demanda ao ordenador do Despacho (que por suposto se foi renovando co paso dos anos). Chegamos ao 2006. En xuño, co gallo dunhas subvencións de aloxamento web que apareceron, viu a luz o primeiro deseño da cxabeiro.org que hoxe coñecemos. Uso, o que se di uso, tiña máis ben pouco. Pero xa estabamos en internet! Ese mesmo ano, novas aportacións, dunha oficina que renovou o parque informático, permitiron realizar unha importante mellora na sala de computadores: chegaba Windows Xp, e os entornos que todos coñecían de telos xa na casa.

E de aí, a hoxe. Esa é toda a nosa historia informática polo momento. O equipo de informática anda detrás do mantemento físico da sala de ordenadores e o resto do parque informático de Abeiro. Tamén se encarga de que a web sexa accesible e se lle poida dar uso, e dende o ano pasado propón un concurso para os animadores do centro, o “Rato de Ouro”, para fomentar a participación na web. Dese xeito pretende que a páxina web sirva de plataforma de promoción das nosas actividades, así como de apoio e contacto cos nosos destinatarios. Os nosos retos de futuro serían consolidar o equipo (son moitos anos sendo eu só, aquí comigo mesmo!), e apoiar e fomentar todas estas novas iniciativas que favorezan que a informática sexa unha ferramenta máis na nosa laboura de animación; velaí tedes o blog de Andaina, as listas de correo das agrupacións do Itinerario, as carpetas en rede da “Abeironet”... Traballando coma nos quince anos anteriores, vaia!, pero sen perder nunca o ritmo dos tempos!

Ola mundo! (…que virían sendo informáticos saúdos!). Xa nos veremos! Carnacki

Sobor do Equipo Garamallo En quince anos, non se pode dicir que as cousas cambiaran moito por Garamallo. Seguimos igual que sempre. Ben é certo que non levamos quince anos por aquí… Garamallo, que é como lle din polo norte das provincias de Coruña e Lugo a unha póla de loureiro, xurdiu en Abeiro despois de que dende a Federación Don Bosco de Galiza a comisión “Galiza” propiciase tal nacemento, tanto aquí coma no resto dos centros xuvenís do país. Con este novo equipo de traballo queriamos facer unha aposta pola normalización lingüística e cultural tamén no noso centro xuvenil. Mesmo a pesares de sermos ao longo da nosa historia un equipo “reducido” en canto a integrantes, non faltou a ilusión para facermos moitas máis cousas: o noso autocolante “Abeiro é de todos, o galego tamén”, os encrucillados de “Galiza en Letras”, as exposicións de Xaquín Marín e Manuel María -a quen puidemos coñecer persoalmente-, as ofrendas florais a Castelao, o escatérgoris en galego, os roteiros por distintos lugares de Galiza, os xogos conxuntos polo día das Letras Galegas, a redescuberta do Samaín, as seccións na web de Abeiro (as nosas festas, as nosas cancións)… e tamén todas as aportacións que dende A Coruña se fixeron á comisión Galiza para crearmos Xoga en Galego, Hipercurtos, concursos de fotografía, cadernos Galiza… Os que integramos Garamallo coidamos que co uso normal da nosa lingua en Abeiro somos todo, sen ela non somos nada. Por iso é tan importante transmitírllela aos nosos rapaces e rapazas. E iso depende de todos, non só deste equipo. Apostemos por esa identidade, que é a nosa propia!

Animadoras e animadores do Equipo Garamallo O noso idioma é a luz Que ilumina o noso ser. ¡Renunciar á nosa lingua É semellante a morrer! (Manuel María)

cx abeiro www.cxabeiro.org

megabeiro decembro’08

Obrabeiro Nesta revista se fala moito de tempo libre e de xogos, pero a mellor forma de transmitir o que facemos en Abeiro é propoñéndovos algunha actividade. Para estes días de nadal, con frío e mal tempo, a mellor opción é sempre un obradoiro, e co gallo do 15 aniversario do Centro Xuvenil, in-

vitámosvos a facer un moi especial, un paxaro de papel co paraugas de Abeiro. ¿Comezamos? Obrabeiro: Papiroflexia en versión Abeiro Dificultade:

7 12

cx abeiro www.cxabeiro.org

megabeiro decembro’08 Campamento Urbano Dicía o retrouso do himno do Campamento Urbano do 2004 algo así como “Vente connosco ao urbano, xuntos para descubrir, Añuroca e amigos e a ti…”. Se ben daquela ese “Añuroca” tiña sentido, pois era a cidade imaxinaria á que queriamos coñecer e axudar a construir, todos os anos que se levou a cabo o Urbano a idea foi a mesma: xuntármonos para pasalo ben en verán, sen saírmos da na nosa cidade, indo máis aló dun “facer actividades”. Os nosos campamentos urbanos sempre tiveron unha historia propia, un respirar propio. A proposta do Campamento Urbano en Abeiro a fixemos nosa no ano 2002, recollendo a testemuña da Asociación Xuvenil Alborán, que entre 1989 e 1999 veu desenvolvendo o Urbano na nosa cidade. Pola nosa banda, realizamos campamentos entre o 2002 e o 2007. A edición do 2008, estaba en preparación dende o Nadal do 2007, pero imprevistos no número de animadores leváronnos a suspendelo, para non deixar de chegar a onde sempre queremos chegar con este tipo de actividades.

Os nosos campamentos urbanos sempre foron abertos: para calquera, dende o primeiro ao último día, nunca remata o prazo de inscrición (salvo que nos viramos desbordados!). Sempre foron campamentos libres: non se forzan as actividades, nin a presenza dos rapaces en días ou horarios concretos (para o cal era imprescindible informar de todo o “plan”). Sempre foron campamentos gratuítos, sen cota de inscrición ningunha. E por suposto, sempre foron urbanos, pretendendo facer da cidade un elemento educador máis, a través do xogo dentro da mesma, e coa mesma. En canto a números e outras referencias… Neses 6 anos variamos entre os 80 e os 120 rapaces e rapazas, de 8 a 14 anos, e contamos con entre 35 e 40 animadores e animadoras, que en moitos casos non procedían só do centro xuvenil. Participamos en xuntanzas en Cabanas, Compostela, Cangas, Ourense, Silleda… Visitamos a Casa dos Peixes, a Domus, a Casa das Ciencias, o Concello, e grande parte dos barrios da Coruña… Cantamos 6 himnos diferentes, 5 dos cales compuxemos nós mesmos!...

Nestes quince anos, os anos que faltou urbano, notouse esa falta, tanto na cidade coma nos nosos propios ánimos coma centro xuvenil… Así que é case seguro que volveremos dar guerra… e a que Bisbal nos copie a canción!

Carlos Yáñez

cx abeiro www.cxabeiro.org

Campamento Urbano, Un grupo de amigos con quen compartir Campamento Urbano, Montón de experiencias que podes vivir Campamento Urbano, Aquí en Abeiro o vas descubrir Campamento Urbano, Xogos, xuntanza o prota es ti

megabeiro decembro’08 15 anos de Megabeiro Xa que estamos a facer na Megabeiro un repaso da historia do Centro Xuvenil nestes 15 anos, haberá que contar tamén o que aconteceu na revista neste tempo. As primeiras Megabeiro foron iniciativa de Xabi Blanco, que buscaba unha canle para promocionar as actividades que se viñan realizando no centro, e ó mesmo tempo, atopar un novo proxecto no que participasen todos os seus membros. Tratábase dunha única folla, feita en papel de fotocopias, que se repartía de forma mensual e na que se falaba das actividades que se fixeran ó longo dese mes, e se anunciaban as que terían lugar no seguinte: entroido, operación quilo, pombas solidarias, encontros inspectoriais, xuntanzas...

¡Ola a todos e todas! Durante todo o ano puxemos en marcha desde Abeiro moitas actividades, posiblemente esquenceriamos algunha se as tiveramos que enumerar. Para pór a guinda a toda nosa laboura, rematamos co Campamento Urbano. Un ano máis Megabeiro quere ser testemuña dese grande acontecemento. O noso acampamento mudou as súas tendas de campaña por edificios de ladrillo, e o verde dos campos polo asfalto da cidade. Todos xuntos, preanimadores/as, animadores/as, nenos/as e xoves, convertimos ese espacio, a simple vista inhóspito, nun lugar onde atoparnos e compartir o noso tempo. Abeiro durante este ano viviu de perto os acontecementos en torno ao desastre ecolóxico que sofre a nosa terra, e non é por tanto estraño que o tema deste ano reflexara a realidade que todos viamos. Os ecosistemas foron un xeito de achegar aos nenos/as e xoves os distintos lugares nos que nos movemos a miúdo, para que todos os respectemos e coidemos.

No curso 2001-2002, co gallo da publicación do décimo número da revista, fíxose a proposta de de facer da Megabeiro algo máis grande, que resumise as actividades de todo o curso e estivese impresa cunha maior calidade. Esta primeira “nova megabeiro” tiña como título “Abeiro en dez acontecementos 10”. Logo chegaron novos números, o do campamento urbano do 2003, ou o do resumo de actividades do 2004.

Pero todo isto non sería posible se vosoutros, preanimadores/as e

BEIRO

animadores/as, non estades aí, adicando as vosas horas de verán a programar, C en tro realizar as actividades e avaliar. Tampouco sería posible sen a axuda de moitos Xuveni patrocinadores que de distintos modos nos apoian. E por suposto, nada disto tería l Campam sentido sen vós, nenos/as e xoves, que decidistes pasar uns días de verán con outra Ab ei ro xente coa que compartir xogos, actividades, risos e amizade. Porque de seguro que Descub ento Urban se algo queda cando o Campamento remata son novos amigos/as que non o 20 04 rindo Añcoñeciades de nada, e que a partir de agora formarán parte das vosas vidas. uroca O retro A todos vós, moitas gracias por facer de Abeiro un lugar fresco onde nos uso

UNH

MEGA

do him Urbano temos sentido moi a gusto durante este caluroso verán. Non esquezades que vos no dicía algo2004 do Cen do Campam agardamos o vindeiro verán. ento tro Xuv así com urbano, José Antonio Rodríguez, enil Abe o “Vente Afganis xuntos tán…); connosc iro Director do Centro Xuvenil Abeiro e ami para des Jôao, un coñ gos o ao cubrir, neno ang ecimos a real fora. Xun e a ti”. E que lle idad olano e así tent Añuroca támono bot cento unha insti e de colabora a unha man dez nen s para esta amos que , Lar de tuci as e nen catorce activida Noite, coa ón descub n e solidaríza os ano de nse moi rimo de s que e cinc animado entre oito tos nosa; perc s pegada uen s doutras seseñuroc, e ledos e res o dous de ta animado de Añu orrimos barrios, cult ras un chis ago uras na e roca… sto. co nerv cun cara íamos E todo lugares e recu iosos. Aga Estabamos coñ nchos isto ao traslado melo na entr sallámon de luga ecendo a tempo ada unos a xente res tan que unha cida que, de soc os si, aco nov Arxentin lled ato a, Urug distantes com a, algunhas é de fóra ora de todo de fachendosa , uai, Sáh de luga aqu , festeira de res e esc ara, Ven a Ecuador, á diversida e cuns el e aquela que soaban olas da ezu cidadán de, ao pouco, nosa cida ela…, ou solidarie á praia coas que de que dade… medio ambient s sensíbeis de Cab compar nos e, á paz enc ana timo ontr s, ,á s viaxes cam os con A cida outras nen iñatas pola en Sille de da ou costa, as e nen alcaldes chamábase coa free os s que s-gol, as fóro Añu particip de Galiza as súa nnos amo roca e as ou exp balón-poste, s súas sando erimenta lacrost, abamos ao deporte rúas, xentes, día a ao mái pano ceg mos a s… dun día cos s puro través xeito lúdi tumes, gos Ernest, estilo expnosa creativid o… de ade, resionista coa prob grandes xog co e divertidotos, artística realizando os sens . A de Max , unha cidade, lemática med ibiliz carteira un chaveiro, compos ioambien ámosnos que por , un á nosa certo, corporal un brinquedo… portafotos, ición ; tom ben se tal da súa mente unh ou exp dos con amos con ase mov mel a resándo a través laba eme flitos milit ciencia da guerra realidad cantab nto. En fin, com da maquillaxe nos ares simu que pas e amos tod o ou lando dicí naquela ara non o a o him de ilusió as as tard unha había cidade no que n e no moi seguro, es, tiña urbano e soña mos gañ coa de (non se alon to tempo r graz puidemo Iraq, Sud xab e agardá as a todos s compar as vós. án, Che a, de mosvos tir, chenia, en Abe Unha forte ape rir iro. rta José A. Rodrígu ez (dire ctor do C.X. Abe iro)

Arietiaga OtEtno Otla la Etn m om Sollamso Arietiaga Añivle Uoñ Uoñabal Uoñ abaAñ Añivle aba Soll lam Otla Etno l ivle Arie so m Azo Solenom SolenomAzo Azo Sirie tiagaOtla Etn bal Na om Arietiag ArieUoña tiag a Arietiaga Sole Sollamso Uo a ba zro Uo Nazña nom Nazr Arietiaga Sirie SollamsoAñivle Sirie Uoña ña ro ba lo Añivle l Otla Añivle Otla Etno Nazr bal Ariet Añivle Sol Uoñabal Uoñ Sirie o Etnom Arietiaga Añivle m abaAñ Añivleenom iaga Ari Solen l ivle Azo Sirie Sollam AzoArie omeñidr Arieñe Siri Sollamso Arie idrasa ñidrasa Sollamso Ari Arietiag so Solenom Otla Etnoasa SolenomAzo Sole etiag Otla Etn Sirie tiagaOtla Etn nom a idras Arieñ om Arietiag m Arietiag aUoñabal Arieñ idrasa NazroAzo Sol a ña Solen Uo a Solenom lamso Sollamso Uo a ba Uoñabal om bal Arieñidr Sirie Uo SollamsoAñivle Sirie Uoña ña Sol Sirie om Otla Etno Añiv Añivle l Otla Arie ñabal Arieñ Añivle enom Nazr asa bal Arietiaga Solenom m le Sirie Na Sirie o Etnom Arietiaga Nazro ñidrasa idrasa zro Solenom Azo Sirie Sollam AzoArie Arieñe Sollamso Siri Otla Etno Arieti Uoñaba idrasa aga ñidrasa Arietiag Nazro so Otla EtnoAzo m AriSole l Arieñ Nazro Sollam etiag Arieñ Azo nom a idras Arieñ m so idrasa Arietiaga Arieñidras a Nazr idras a SolenNazro Ari Uoñaba Sollamso o a a Uoñabal om Azo Nazro Sol Sirie etiaga Arieñidr Sirie Nazr AñivlelSirie Nazro lam Azo Sirie Uoñaba Añivle enom asa Añivle oSol so Sirie Uoña l bal Nazro Sollamso Solenom Otla Etno Arieti Azo Azo aga m Sirie SoleOtla Etnom ArieñidrasSolenAri om eñ Nazro a idrasa nom Arietiag Añivle Azo a SolmAñiv Otla Etno enleom Uoñaba

rasa

Otla Etnom

Uoñaba

Añivle

rasa o

rasa

Arieñid

Sollams

Arieñid

Solenom

Otla Etnom

Sirie

Arietiag

Solenom

Sirie rasa

Arieñid

Otla Etnom

Azo

Añivle

Azo

Uoñaba

Solenom

Arietiag

Nazro

Solenom

Azo

Añivle

Arietiag

Sollams

Arieñid

rasa

Sirie

Sollams

Añivle

Nazro

Sirie

Azo

Nazro

Sirie

Añivle Otla Etnom

Sirie

Nazro

Arieñid

rasa

Sirie

Arietiag

Otla Etnom

Solenom

Añivle

Nazro Arietiag a

Solenom

Otla Etnom

Añivle

Arieñid

rasa

Sirie

Azo

Solenom

Arieñid

rasa

Sirie

Uoñaba

Otla Etnom

Uoñaba

l Azo

Arietiag

Sirie

Sollams

Uoñaba

Nazro

Sollams

Arietiag

Otla Etnom

Solenom

Añivle

Azo

Arietiag

Nazro

Sirie

Sollams

EIRO

Arietiag

Arieñid

Sollams

Uoñaba

Arieñid

rasa

Dende ese momento o equipo non cambiou moito: Lucía Pita, Aida, María Díaz, Carmelo e Carlos Yáñez, quen xa se encargara de facer todas aquelas primeiras Megabeiro. Encargámonos de promocionar a participación dos membros do centro xuvenil na revista, coa aportación de artigos que logo revisamos, e ós que damos forma, ata chegar ó formato que agora tendes nas vosas mans.

CEN TRO XUVENIL

www.cxabeiro.

rtas Tardes Abe circo de aina A festa do Pirata And S Aventura po en AD ra do Cor nado A aventu Catecume rta a Sala Abe r, lece o de eración Un recurs de a Fed den as no Nov enil Salesia ento Xuv oxías O Movem as Tecnol e as Nov , Abeiro en Abeiro Formación Informática abila Equipo de Equipo de grama Esp Pro do Proxectos idariedade ipo de Sol s do Equ malización Actividade , cara a Nor tigo Garamallo cendo con 7 anos cre Andaina,

MEGAB

O equipo de traballo Megabeiro non se formou ata ese ano, comezando a súa laboura co número adicado ó Campamento Urbano, e o seguinte non chegaría ata o 2007 como crónica das actividades do curso.

O Campamento Urbano tiña como lema “Unha cidade para xogar, unha cidade para acampar”. Nós cremos que a cidade é un lugar onde podemos empregar o noso tempo libre de moitas maneiras, e optamos porque sexa un tempo onde ademais de pasalo ben, os nenos atopen un ambiente acolledor e educativo.

org

Dende o equipo de Megabeiro queremos aproveitar este momento para invitarvos a participar na revista. Precisamos da vosa colaboración para que Megabeiro sexa unha realidade. Todos podemos escribir nela, así que, animadores e rapaces, collede lápis e papel e a exercitar as vosas habilidades xornalísticas!!

Equipo de redacción Megabeiro megabeiro@cxabeiro.org

a t o s r n i i 贸 e l i v c a b i eci d e a r eg eesp m 5 s 1a n o 93

-2

8 0 0