006_23-01-2015_typos 21/01/2015 6:33 μ.μ. Page 5
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Y
23 IANOYAΡΙΟΥ 2015
•
ΣΕΛΙΔΑ
5
Το Διαμαντένιο Νησί
πάρχει ένα νησί, κάπου στον Ατλαντικό, που κατοικούν μόνον δισεκατομμυριούχοι. Το νησί παρακολουθείται από δορυφόρο, για λόγους ασφαλείας, έχει ιδιωτικό στρατό, νοσοκομεία υπό την εποπτεία κορυφαίων γιατρών, σχολεία με την εκπαιδευτική αφρόκρεμα, σούπερ μάρκετ και μαγαζιά ανοιχτά όλο το εικοσιτετράωρο, στα οποία μπορεί να ψωνίζει κανείς δωρεάν, αφού ό,τι υπάρχει στο νησί είναι προπληρωμένο απ’ την κοινότητα των δισεκατομμυριούχων. Κάτω από το έδαφος υπάρχει μια δίδυμη πόλη, ικανή να επιβιώσει σε περίπτωση πυρηνικής καταστροφής. Οι κάτοικοι είναι ιδιοκτήτες τραπεζικών ομίλων, χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και υψηλόβαθμα στελέχη πολυεθνικών: με δυο κουβέντες, εκείνοι που ελέγχουν κυβερνήσεις, αυτοί που εξουσιάζουν τον κόσμο! Τα μωρά αφοδεύουν σε καθίκια από χρυσό, στολισμένα με διαμαντάκια! Κι όταν μεγαλώσουν, εκπαιδεύονται για να φτάσουν στις υψηλότερες βαθμίδες επιρροής. Έχουν στην διάθεσή τους μιλιούνια από νταντάδες και υπηρέτες. Μαθαίνουν ό,τι πρέπει να ξέρουν αυτοί που αύριο θα γίνουν κοσμοκράτορες, χωρίς ανόητους συναισθηματισμούς, θρησκευτικά και ηθικά διλλήματα κι αμπελοφιλοσοφίες. Σκοπός τους είναι το κέρδος και η δύναμη, όλα τ’ άλλα υπάρχουν για να υπηρετούν τον σκοπό τους. Αυτό το επονομαζόμενο με τον κωδικό όνομα «Διαμαντένιο Νησί» δεν είναι μια φαντασίωση. Υπάρχει! Κυκλοφορεί μάλιστα και ειδικό ντοκιμαντέρ γι’ αυτό, που δείχνει όλα όσα αναφέρονται παραπάνω. Φανταστείτε τώρα τις κυβερνήσεις των κρατών, τις δήθεν δημοκρατικά εκλεγμένες! Κάθε φορά που γίνονται εκλογές οπουδήποτε στον κόσμο, ένας στρατός διαφημιστών, ένα σύνταγμα «παπαγαλάκια», μια λεγεώνα από αγορασμένους δημοσιογράφους, διανοουμένους, καναλάρχες και δημοσκόπους, αναλαμβάνει την «βρώμικη» δουλειά! Σε σύντομο χρονικό διάστημα, το αποτέλεσμα διαμορφώνεται. Αν όχι, δημιουργούνται σκάνδαλα, κοινωνικές αναταραχές, τρομοκρατικές ενέργειες, ακόμα και πόλεμοι προκειμένου να «μαγειρευτούν» οι κατάλληλες συνθήκες. Αυτό εν συντομία είναι το λεγόμενο «σύστημα». Και λέγεται έτσι, επειδή διαθέτει μηχανισμούς, μεθοδικότητα και χειρουργική ακρίβεια ενεργειών. Ακριβώς το αντίθετο απ’ την μάζα δηλαδή, που άγεται και φέρεται απ’ τα πάθη της κι ενίοτε προσπαθεί ν’ αντιταχθεί στο «σύστημα» με ασύντακτες και σπασμωδικές ενέργειες. Σε μιαν αληθινή δημοκρατία ο ίδιος ο κόσμος θα πρότεινε τους εκπροσώπους του, ενώ τώρα οι «άριστοι» (οι άχρηστοι επί το πλείστον) λαμβάνουν το χρίσμα εκ των άνωθεν, οπότε πώς θα ήταν ποτέ δυνατόν να εναντιωθούν στο ίδιο το σύστημα που τους ανέδειξε; Το ιδεώδες θα ήταν η κάθε κοινωνική ομάδα να όριζε δικό της υποψήφιο στις εκλογές: το ψηφοδέλτιο να απαρτίζεται από ανεξάρτητους ανθρώπους, που ο καθένας θα διέπρεπε στον τομέα του. Οι καλύτεροι των καλύτερων απ’ όλη την επικράτεια να αποτελούσαν την Βουλή των Ελλήνων. Ο καθείς
τους να αμείβονταν με τον βασικό μισθό, επειδή σκοπός τους δεν θα ήταν το κέρδος αλλά η προσφορά. Και το κράτος να τους παρείχε τα πάντα δωρεάν για να μπορούν απρόσκοπτα να κυβερνήσουν. Με το πέρας της θητείας τους, η οποία δεν θα μπορούσε να ξεπερνά τα οκτώ χρόνια, ν’ αποζημιώνονται απ’ το δημόσιο με αμοιβή ίση των ετησίων αποδοχών που θα έπαιρναν απ’ την εργασία που θα εγκατέλειπαν για να ασχοληθούν με την πολιτική. Και φυσικά να μην παρέχονταν συνταξιοδότηση παρά μόνον να θεωρούνταν τα οκτώ χρόνια συντάξιμος χρόνος. Σε περίπτωση χρηματισμού τους, η ποινή να είναι δήμευση της περιουσίας τους. Και σε περί-
πτωση ηθικής ζημιώσεως της δημοκρατίας, η ποινή να είναι θάνατος – όπως στην αρχαία Ελλάδα. Πριν ασχοληθούν με την πολιτική, καθώς και μετά το πέρας της θητείας τους, να καταμετράται η περιουσία τους, να καταγράφεται και να είναι μονίμως ανηρτημένη στο διαδίκτυο, για να ελέγχεται κάθε μεταβολή της. Αν όλα αυτά σας φαίνονται σενάρια επιστημονικής φαντασίας, σημαίνει πως είμαστε έτη φωτός μακριά από μιαν αληθινή δημοκρατία. Όταν δούλευα στην αμερικανική πρεσβεία, ως προσωπικό ασφαλείας, μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχω σε σχετικά σεμινάρια και να συνομιλήσω με πράκτορες της CIA. Yπάρχει κάπου στην αμερικανική επικράτεια, δεν είναι δα και μυστικό, ένας ουρανοξύστης που εκεί σχεδιάζεται το μέλλον του κόσμου για τα επόμενα 50-100 χρόνια! Αν θέλουν να κυριεύσουν μια χώρα, εξαγοράζουν την κυβέρνηση, διαβρώνουν τους θεσμούς, επιβάλλουν τα προϊόντα τους, την κουλτούρα τους, τα ναρκωτικά τους. Δημιουργούν κλίμα δήθεν απελευθέρωσης από αναχρονισμούς, κατακλύζουν την αγορά με ιλουστρασιόν σκατοφυλλάδες και προβάλλουν πρότυπα δικά τους στην νέα γενιά, μέσω του ψευδοκαλλιτεχνικού και ψευδοπνευματικού κυκλώματος, αγορασμένων εφημερίδων και καναλιών. Έτσι έγινε κι εδώ. Μετά μπήκαν στον χορό οι τράπεζες με δάνεια και πιστωτικές, ακολούθησε το χρηματιστήριο, η ψευδοευημερία κι ύστερα η ώρα της Κρίσης. Οι πρωτομάστορες είχαν μεγάλη υπομονή: Δόλωσαν το αγκίστρι και περίμεναν να τσιμπήσουμε! Τώρα τραβάνε την πετονιά! Μόνον ηλίθιοι μπορούν να πιστεύουν πως οι πολιτικοί που σιγοντάρουν όλα αυτά ενδιαφέρονται για τον λαό. Οι άνθρωποι αυτοί, όταν καταλαμβάνουν θέσεις κλειδιά, βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία προς συμφέρον αυτών που τους
τοποθέτησαν στις υψηλές θέσεις που κατέχουν. Ζούνε σ’ ένα δικό τους «Διαμαντένιο Νησί», φτιαγμένο από προνόμια επί προνομίων, πακτωλούς αποδοχών, ικανοποίηση κατωτέρων ενστίκτων και μπόλικη σκατοφήμη. Απόδειξη η εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας, η εκδίκαση των δανειακών συμβάσεων με το αγγλικό δίκαιο και η υποθήκευση της ατομικής περιουσίας των Ελλήνων. Αν τώρα ισχυριστούν πως δεν είχαν άλλη επιλογή, ας διενεργούσαν δημοψήφισμα, όπως το σύνταγμα προβλέπει, για ν’ αποφασίσει ο κόσμος. Δεν μπορούν απ’ την μια να μιλούν για λαϊκή κυριαρχία κι απ’ την άλλη να θεωρούν το λαό ανώριμο ν’ αποφανθεί.
Σύμφωνα με το σκεπτικό τους, θα έπρεπε να υπογράψει κι ο Λεωνίδας ένα μνημόνιο στις Θερμοπύλες. Κι ο Μιλτιάδης ένα στον Μαραθώνα. Ειδάλλως όλοι οι ήρωες τις ελληνικής ιστορίας ήταν κορόιδα και πέθαναν τζάμπα, αφού μπορούσαν να παραχωρήσουν κι εκείνοι την εθνική κυριαρχία για να… σωθεί η Ελλάδα! Καλά το είπε ο Ελευθέριος Βενιζέλος: «Οι σκλάβοι δεν μπορούν να ελευθερώσουν σκλάβους». Όσο απλοϊκά κι αν φαίνονται αυτά που γράφω, τόσο απλοϊκά φαίνονται και σε μένα αυτά που κι εκείνοι λένε. Συνοψίζω: Ο Μαρξ έγραψε πως «αν το σύστημα μπορούσε ν’ αλλάξει με τις εκλογές, το σύστημα θα τις είχε καταργήσει». Οι εκλογές χρησιμεύουν μόνον στην αλλαγή βάρδιας, για να νομίζει ο κόσμος πως συμμετέχει στο παιχνίδι, ακόμα και πως το διαμορφώνει. Μπούρδες! Όλοι είναι ένας θίασος, με ρόλους μοιρασμένους. Στο τέλος της παράστασης, μοιράζονται τις εισπράξεις. Όταν η Βουλή αποφάσισε αύξηση των αποδοχών των βουλευτών, ΟΛΑ τα κόμματα συμφώνησαν, όπως και πάλι ΟΛΑ συμφώνησαν στα ειδικά προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής (των με κομματικά κριτήρια διορισμένων δικών τους παιδιών δηλαδή). Το σύνταγμα έγινε κουρελόχαρτο, διάτρητο από αλλεπάλληλες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου κι από αντισυνταγματικές αποφάσεις, που ευνοούν μια χούφτα επιχειρηματίες. Ακόμα και η «Τυποεκδοτική» (εκτυπωτική επιχείρηση του Κ.Κ.Ε.) υπήχθη στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα κι απέλυσε τους εργαζομένους στον Ριζοσπάστη! Της εφημερίδας που, αν και «όργανο της κεντρικής επιτροπής», ανέτως δημοσίευε ολοσέλιδες διαφημίσεις για προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του μισητού κεφαλαίου δηλαδή, προκειμένου να εισπράξει τα διόλου μισητά φραγκάκια του! Ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, ο
νεότερος, απ’ όταν έχασε την πρωθυπουργία κι απ’ όταν, απ’ ό,τι φαίνεται, «του τράβηξαν τ’ αυτάκι», την έβγαλε «στην μούγκα!». Πήρε όμως γραφείο στην Βουλή, που βλέπει Εθνικό Κήπο, και το ανακαίνισε κατασπαταλώντας χιλιάδες ευρώ του δημοσίου σε περίοδο κρίσης! Πώς φαίνεται το εύρος του σπουδαίου πολιτικού ανδρός, ε; Τα τηλεοπτικά κανάλια δεν πληρώνουν ούτε ένα ευρώ φόρο στο ελληνικό δημόσιο, για να παρέχουν δωρεάν διαφημίσεις και λοιπές εκδουλεύσεις στα κόμματα! Τα κόμματα, που θα… σώσουν την οικονομία της Ελλάδος, χρωστάνε τα μαλλιοκέφαλά τους και τα ίδια στις τράπεζες, τις οποίες, επειδή «έπεσαν έξω», ανακεφαλαιοποίησαν με λεφτά του κοσμάκη, του οποίου οι τράπεζες για να… τον ευχαριστήσουν θα του πάρουν σύντομα και το σπίτι! Ε, ρε, γλέντια! Για το κονόμι γίνονται όλα, μάγκες μου! Μετά τις εκλογές θα το ξαναδείτε το έργο σε επανάληψη, μέχρι να το εμπεδώσετε! Αν βγει η Ν.Δ., θα συνεχίσει το γδάρσιμο μέχρι να βρει κόκαλο! Αν βγει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., θα κόψει σύρριζα την προεκλογική γλώσσα και θα υιοθετήσει την κυβερνητική. Αν εφαρμόσει έστω και το ένα τρίτο απ’ αυτά που έταξε, θα πέσει. Θα ξανανεβεί η Ν.Δ. και θα μας αποτελειώσει, λέγοντας πως τώρα πληρώνουμε για την πολιτική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Το πιθανότερο, όμως, είναι πως στο τέλος θα «τα κάνουν πλακάκια» και θα συγκυβερνήσουν, όπως έκαναν με τον ενδοξότερο τρόπο ΠΑ.ΣΟ.Κ. – Ν.Δ., με την δεύτερη να διεκδικεί στο παρελθόν την ψήφο μας προκειμένου να κλείσει φυλακή τους πρώτους, για την «φούσκα» του χρηματιστηρίου και τα σάπια υποβρύχια με τις μίζες. Τώρα, «μούγκα»! Κι ο Σαμαράς να έχει κεντρικό σύνθημα: «Λέμε την αλήθεια». Αυτός που είπε πως θα επαναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο, που υποσχέθηκε να μην απολύσει κανέναν, που όταν ήταν στην Πολιτική Άνοιξη, δήλωνε πως δεν επιστρέφει στην Ν.Δ. ακόμα κι αν τον κάνουν αρχηγό! Δείτε και «την ελπίδα που έρχεται», τον πρώην κομμουνιστή Τσίπρα, ο οποίος έσπευσε «να δηλώσει τα σέβη του» στην Αμερική, ων άθεος συνάντησε τον… Πάπα, πήγε στο Άγιον Όρος, και απόλυσε το περιστέρι τα Φώτα, γιατί χωρίς να το παίξεις «αθώα περιστερά» και χωρίς το χρίσμα των ισχυρών και των παπάδων, εξουσία δεν βλέπεις! Των παπάδων, που «έκαναν γαργάρα» την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, εφόσον οι εργαζόμενοι μπορούν να πάνε για δουλειά στις 10, έχοντας πρώτα ακουμπήσει τον οβολό τους στην εκκλησία της γειτονιάς! «Σκυλοκοίτες και νεκρόσιτοι κι ερεβομανείς κοπροκρατούν το μέλλον», είπε ο Ελύτης. Διαφωνεί κανείς; Μα φυσικά και διαφωνείτε! Αν συμφωνούσαμε, ίσως να ζούσαμε κι εμείς κάποτε σε «Διαμαντένιο Νησί» και να αφοδεύαμε σε χρυσά καθίκια! Προς το παρόν θα αφοδεύουν τα καθίκια στο σκατομυαλό μας! Κρατήστε αυτό το άρθρο και ξαναδιαβάστε το σε λίγο καιρό! Αν ως τότε θα μπορεί κάποιος να διαβάζει ελληνικά σ’ αυτήν την χώρα.