013_13-03-2015_typos.qxp 11/3/15 10:21 μ.μ. Page 5
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2015
•
ΣΕΛΙΔΑ
5
Τύποι γυναικών Καμιά γυναίκα δεν είν’ ίδια με την άλλη, άλλο κορμί έχουν κι άλλο νου μες στο κεφάλι. Γελούν μαζί της, μα εκείνη δεν την νοιάζει – τι δυστυχής μια τέτοια όποιος αγκαλιάζει! Τέλος, υπάρχει μια χωρίς ψεγάδι να ’χει, που απ’ όλες μέσα ξεχωρίζει αυτή μονάχη. Ευγενική, με προκοπή και σπάνια χάρη, μοιάζει σαν μέλισσα, χαρά στον που την πάρει. Στολίδι του σπιτιού κι αγαπημένη, δουλευταρού και γνωστική και μετρημένη. Πιστή στον άντρα ως τα βαθιά τα γηρατειά της, άγια σπορά φέρνει στον κόσμο τα παιδιά της. Οι συμφορές θα ’ταν λιγότερο μεγάλες, μονάχα τέτοιες αν υπήρχαν κι όχι άλλες.
Η μια, ορθότριχη γουρούνα μοιάζει να ’ναι, το σπίτι στάβλος και τα ρούχα της βρωμάνε. Άλουστη, αχτένιστη, ό,τι πιάνει το ρυπαίνει, κάθεται μες στην κοπριά της και παχαίνει. Η άλλη, αλούπω είναι πονήρω, όλα τα ξέρει, καλό νομίζει μόνο αυτό που την συμφέρει.
Γιατί η κακιά γυναίκα μοιάζει περασμένος χαλκάς στα πόδια όποιου είναι παντρεμένος. Μες στην χαρά φαρμάκι βρίσκει να ξεχύσει, και ούτε είν’ εύκολο κανένας να χωρίσει. Από τους φίλους του ξεκόβει, γιατί εκείνη στο σπίτι δέχεται μονάχα αυτούς που εγκρίνει.
Κι όποια καμώνεται με άλλους πως δεν πάει, κέρατα τρίδιπλα στον άντρα της φοράει. Πίσω απ’ την πλάτη του οι γείτονες γελούνε κι ο κερατάς πιστή νομίζει ότι του ’ναι. Κάποιες φορές για θηλυκό – ποιος δεν το ξέρει; – πολλοί στον Άδη έχουν πάει από μαχαίρι. Καθένας πάντα την δικιά του την παινεύει και την γυναίκα τ’ αλλουνού την κοροϊδεύει. Ανόητοι άντρες, με το νου κανείς δεν βάνει πως όλοι βράζουμε στο ίδιο το καζάνι. Να το συμπέρασμα εν τέλει: Πιο μεγάλο κακό απ’ την άχρηστη γυναίκα δεν είν’ άλλο. Κι ούτ’ ευτυχία πιο χρυσή μπορεί να λάχει από αυτή: καλή γυναίκα ο άντρας να ’χει.
Σιμωνίδης ο Αμοργίνος (7ος αιώνας π.Χ.) Διασκευή: Δημήτρης Ε. Σολδάτος
Άλλη, ζουρλή σκύλα την έχει γεννημένη, τρέχει αλυχτώντας και δεν ξέρει πού πηγαίνει. Ούτε βρισιά την πιάνει ούτε καλός τρόπος, μα και τα δόντια να της σπάσεις, μάταιος κόπος! Αδιαντροπιές γεμάτα είναι τα μυαλά της κι ούτε στους ξένους μπρος δεν παύει τα τρελά της. Άλλη, από χώμα λες και είναι ζυμωμένη, την πλάτη του άντρα σαν φορτίο να βαραίνει. Βρίσκει χαρά να τρώει, να πίνει, να κοπρίζει… Kαι κολλητά στο τζάκι όλο τουρτουρίζει. Άλλη είναι δίβουλη σαν θάλασσα, και μοιάζει την διάθεση όπως τα πουκάμισα ν’ αλλάζει. Τέρπεται όποιος θα την δει γαληνεμένη, μ’ αν αγριέψει, δείχνει σκύλα λυσσασμένη. Άλλη είναι αναίσθητη, κουτή και πεισματάρα, στους τρόπους ίδια σαν στρυφνή παλιογαϊδάρα. Απ’ την φωτιά να τρώει φαΐ κανείς την βλέπει και με βρισίδι μόνο κάνει αυτό που πρέπει. Άχρηστη σ’ όλα, χρησιμεύει όμως σε κάτι: σ’ όποιον της πει, δεν λέει όχι για κρεβάτι. Άλλη, από πρόστυχη γενιά είναι σαν την γάτα, μ’ άγρια χάδια, άπληστα χέρια και νυχάτα. Με δίχως πίστη, προκοπή και καλοσύνη, παίρνει ό,τι βρει κι ύστερα δύστυχο σ’ αφήνει. Άλλη έχει χαίτη μακριά όπως η φοράδα. Μέρες ξεκούρασης;... Εφτά την εβδομάδα! Ωραία γυναίκα, να την βλέπουνε οι άλλοι, για όποιον την έχει συμφορά είναι μεγάλη, εκτός σε άρχοντα αν ανήκει ξιπασμένο ή σε κανένα από μυαλό παραλυμένο. Άλλη – ω θεοί! – σαν μαϊμού είν’ ασχημομούρα, στενόκωλη, άβυζη, κοντόλαιμη, καμπούρα, κακιά, μικρόψυχη, ποτέ δεν λέει να πάψει τρόπους να βρίσκει κάποιον πώς μπορεί να βλάψει.
Σιμωνίδης ο Αμοργίνος Έλληνας ιαμβικός ποιητής που έδρασε στον 7ο αιώνα π.Χ. Ελάχιστα είναι γνωστά για την ζωή του. Γεννήθηκε στην Σάμο γύρω στο 670 π.Χ., σύμφωνα με μαρτυρίες, και ήκμασε περί το δεύτερο μισό του 7ου π.Χ., αλλά μετά παρέμεινε στην Αμοργό. Λέγεται μάλιστα πως βοήθησε και στο ν’ απελευθερωθεί το νησί. Έτσι, πήρε το προσωνύμιο «Αμοργίνος», ώστε να ξεχωρίζει από τον Σιμωνίδη τον Κείο (ο οποίος έγραψε τα περίφημα επιγράμματα για τους πεσόντες της μάχης του Μαραθώνα και των Θερμοπυλών). Τ’ όνομά του απαντάται κι ως Σημωνίδης (με ήτα) και τούτη την γραφή την υποστήριξε ο βυζαντινός γραμματικός Χοιροβοσκός. Συνέγραψε ελεγείες και ιάμβους, μα απ’ όλα όσα έγραψε σώζονται μόνον 200 περίπου στίχοι. Διακωμώδησε ποιητικά σχεδόν τα πάντα και το αριστούργημά του θεωρείται ο ίαμβος «Κατά Γυναικών», που διασκευασμένο απόσπασμά του δημοσιεύεται εδώ.