ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ - 2 0 0 3 ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ · e-Book Α Ν Α Θ Ε Ω Ρ Η Μ Ε ΝΗ
Λ ε υ κ ά δ α - 2 0 13
Έρωτα, γιε του Άπιαστου και της Απελπισίας, είναι η ζωή αντίγραφο – φτηνό – της φαντασίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους
Αφιέρωση Σ’ αγαπώ! Δεν σ’ αγαπώ για να μου πεις το τραγούδι που την όγδοη κρύβει νότα ή την γλώσσα για να νιώσω της σιωπής νοτισμένη απ’ τα φιλιά κι από το χνώτα. Τρέμει το αίμα, λες του γλάρου το φτερό ζωντανεύει του πελάγου το νερό έτσι όπως το αγγίζει σαν να γράφει: «Να ’στε πάντα ερωτευμένοι!». Τον αφρό η ζωή παίρνει απ’ το κύμα κι υπογράφει.
5
6
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους____
Καθημερινότητα Αχ, τι ωραίο να ζεις απλά και να κινείσαι στην καθημε… στην καθημερινότητά σου και εν αγνοία σου από κάποιον να υμνείσαι, που από μακριά, γράφοντας, βρίσκεται κοντά σου. Πας στην δουλειά, γυρνάς, φροντίζεις τα παιδιά σου, χτίζεις την κόσμο σου και μέσα του αρκείσαι, χωρίς να νιώθεις πως κι η ίδια κατοικείσαι απ’ άλλους κόσμους, που κοσμεί η ομορφιά σου! Αχ, τι φριχτό, στον καναπέ σου ξαπλωμένη – σαν την ωραία κοιμωμένη – να σε βάζω μέσα στον νου μου, απ’ τα φιλιά μελανιασμένη του όποιου τύχει, ενώ σελίδες μελανιάζω! Και λέω: Κρίμα! Κρίμα η Μούσα μου να μοιάζει με ένα ποίημα που ποίηση δεν διαβάζει!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους
Στην ουρά Και περιμένω στο ταμείο να πληρώσω τα λίγα πράγματα που ψώνισα. Και λέω: «Αν βιάζεσαι, έλα πιο μπροστά» – στον τελευταίο. Και η χαρά μου μεγαλώνει άλλο τόσο. Έτσι, μπορώ να σε κοιτάζω, που τα ψώνια κρατάς, τα πλήκτρα σαν χτυπάς στην μηχανή σου. «Δέκα κι εξήντα…» λες, κι ακούω την φωνή σου. Βλέπω τα χέρια σου, που δίνουν τα κουπόνια. Παρατηρώ τους μορφασμούς, το φέρσιμό σου όταν ψιλά τα ρέστα δίνοντας γυρεύεις. Χαριτωμένα πού γελάς, πού σοβαρεύεις – διαβάζω πια κάθε γραμμή στο πρόσωπό σου! Ξέρω πώς φτιάχνεις τα μαλλιά σου σαν βαριέσαι, ξέρω τα χείλη πώς δαγκώνεις, όταν λάθος κάνεις μια πράξη, και φαντάζομαι τι πάθος θα ’χει το στόμα σου την ώρα που φιλιέσαι! Ξέρω αν χαίρεσαι κρυφά κι αν υποφέρεις. Ξέρω τι άρωμα φοράς – πότε τ’ αλλάζεις. Ξέρω ακόμα απ’ τον θυμό σου πότε βράζεις με κάποιο δύστροπο πελάτη. Μα δεν ξέρεις κι εσύ πως έρχομαι για σένα κάθε βράδυ, άγνωστος μέσα σε αγνώστους, να ψωνίσω
7
8
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους____
μήπως και βρω μιαν αφορμή να σου μιλήσω και τ’ άγγιγμά σου το τυχαίο νιώθω… χάδι! Πέρασε η ώρα… Φτάνω μπρος απ’ το ταμείο. Κανείς πιο πίσω να του δώσω την σειρά μου. Πάει, τελείωσε κι απόψε η χαρά μου: «Οκτώ και πέντε, ευχαριστώ κύριε, αντίο…»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους
«Ναι;» «Το βράδυ θα τα ξαναπούμε, αν θέλεις, ναι;» Μα τι μπορούσα ν’ απαντήσω, μήπως όχι; Με μια λεξούλα της μονάχα, μου ανέ – βαινε το δάκρυ να λυθεί σε πρωτοβρόχι. «Ωραίο το έργο, ναι; Θα πάμε για καφέ; Πάντα μετά το σινεμά μ’ αρέσει, εσένα;» Κι ήταν λες κι έπαιζε η λύρα του Ορφέ – α, όταν πρόφερε το «Ναι» αυτό για μένα. Όσα μ’ αρνήθηκε με πείσμα η ζωή, ήρθε ο καιρός να τα χαρώ, να τ’ αποκτήσω. Και βρήκα, ναι, το θάρρος, πήρα αναπνοή βαθιά, λιγάκι πιο πολύ να προχωρήσω: «Το μεσημέρι θα ’ρθω δύο και μισή απ’ την δουλειά σου, για να φύγουμε παρέα. Τα λέμε, ναι; Μιλάω πια όπως κι εσύ… Δεν ξέρω, κάτι έχω πάθει τελευταία! Κοίτα, εγώ... Θέλω να πω…», «Πες μου, εσύ τι;» «Μ’ αρέσεις… ναι; (τα λόγια τρέμουν) Σ’ αγαπάω…» Κι απάντησε ότι θέλει, δήθεν, να σκεφτεί… Τα «Ναι» μου τα ’πε κι ένα «Όχι» καρτεράω.
9
10
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους______
Αξίες Μιλάω μ’ έναν φίλο και μου λέει πως δεν αξίζεις τίποτα! Και λέω: «Το ξέρω! Μα εσύ ξέρεις ότι φταίει αυτή για ό,τι νιώθω πιο ωραίο; Φιλιόμαστε, και το αίμα μου πιο νέο αισθάνομαι στις φλέβες να με καίει, στεριώνοντας τον κόσμο μου που ρέει… Το αν αξίζει, είν’ το τελευταίο! Δεν μοιάζει με γυναίκα κι η ζωή μας, που δίνουμε γι’ αυτήν τα πάντα, κι όμως την πλάτη κάποια μέρα μάς γυρίζει; Μα μέχρι την στερνή αναπνοή μας μάς γοητεύει ο μάταιος ο δρόμος, που για την γοητεία και μόνο, αξίζει!»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους
Το χέρι σου που κράτησα Το χέρι σου που κράτησα, καθώς σε χαιρετούσα, στο αίμα μου μετάγγισε την ζέστα της αφής σου. Δεν ήταν σαν υπόσχεση κάποιας επιστροφής σου, απλά μου υπενθύμισε για μια στιγμή πως ζούσα… Το χέρι σου που κράτησα ήταν δειλό και κρύο μα πυρωμένο το ’νιωσα μέσα στην απαλάμη, όπως μια σφαίρα που ’βγαινε καυτή απ’ την θαλάμη – τόσο ποθούσα το άγγιγμα, που αγάπησα το αντίο! Το χέρι σου που κράτησα, το σκέπασα με τ’ άλλο το χέρι μου, λες κι ήθελα για να το προστατέψω ή σαν αν μην το πίστευα – και πώς να το πιστέψω πως το κρατούσα αληθινά, που ακόμη αμφιβάλλω; Το χέρι σου που κράτησα, συνέχεια το κρατάω – έγινε σάρκα η θύμηση κι η λησμονιά σκιά της… Αχ, είναι τρέλα ο έρωτας!... Νιώθω τα δάχτυλά της να μου φιλούν τα δάχτυλα!... Νομίζω περπατάω πλάι της… Και το χέρι μου φιλώντας, την φιλάω!...
11
12
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους______
Τελετή λήξης Σαν γράμμα που εστάλη και θα λάβω σε λίγο, για να μάθω την αλήθεια, έτσι η χαρά σπαράζει μες στα στήθια, την λύπη της προτού να μεταλάβω. Μα ποια χαρά, που έναν τάφο σκάβω να θάψω τα νεκρά μου παραμύθια; Με φτυάρι το στυλό σου, μια βοήθεια για δώσε μου κι εσύ, να καταλάβω… Και, να! Το φάκελο έφτασε, κλεισμένο σαν φέρετρο λευκό, με πεθαμένο τον λόγο εντός του: λέξεις, λέξεις, λέξεις… Το γράμμα σου κοιτώ μπροστά μου, τώρα, σαν άτυχης αγάπης νεκροφόρα – που ήθελες πολύ να την κηδέψεις!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους
Απόκριες Ντύθηκα μασκαράς, για να μπορέσω να κάνω ό,τι αλλιώς δεν θα μπορούσα. Ποιος το ’λεγε μια μάσκα να φορέσω γιατί αγαπούσα; Ντύθηκα μασκαράς, όπως οι άλλοι, όχι για να χαρώ, να διασκεδάσω, μα μου ’δωσε αφορμή το καρναβάλι να σχεδιάσω τον τρόπο που μπορούσε να με φέρει, χωρίς να λυπηθείς, εκεί μπροστά σου! Κανείς (ούτε κι εσύ) δεν θα το ξέρει… Λοιπόν, φαντάσου: Στο σπίτι σου θα ρθώ ντυμένος κάτι… Δεν λέω τι – εγώ μόνο γνωρίζω! Κι έτσι, με την μικρή αυτή απάτη θα σ’ αντικρίζω… Θα ’μαι αναμιγμένος με το πλήθος των άλλων μασκαράδων – και κοντά σου, θ’ ακούω την ανάσα σου στο στήθος και την καρδιά σου! Κι εσύ όλο θα γελάς! Καθόλου λύπη στ’ ανύποπτα τα μάτια σου δεν θα ’βρω. Κι εγώ θα κλαίω ό,τι είχα και μου λείπει, με δάκρυ μαύρο… Το κέφι θα φουντώσει… Θα μ’ αρπάξεις για μια στιγμή σφιχτά στην αγκαλιά σου και με κραγιόν την μάσκα μου θα βάψεις
13
14
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους______
με τα φιλιά σου… Ύστερα θα χορέψουμε για λίγο… «Ποιος είσαι;» θα μου πεις. «Σε ξέρω μήπως;». Και όπως μες στα χέρια θα σε σφίγγω… ……………………………………………. Συγγνώμη… Δεν μπορώ να συνεχίσω…. Στεγνώσανε τα χείλη σαν μελάνι… Το ποίημα αυτό αν δεν το σκίσω, θα με τρελάνει!...
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους
15
Ρομαντισμοί Κι έγειρες το κεφάλι σου στο στέρνο μου, θυμάμαι, και σου φιλούσα τα μαλλιά! Μια ώρα; Μια στιγμή; Ή μια ζωή; Ανόητα ερωτευμένος θα ’μαι ακόμα, αφού βρεθήκαμε ξανά κι είπες: «Φοβάμαι πως όλα αυτά δεν ήτανε παρά ρομαντισμοί!». Κι έσταζε η τηλεόραση απ’ τους πολέμους αίμα… Κι εμένα με συγκλόνιζαν, με πνίγανε οι λυγμοί – όχι γι’ αυτά που γίνονταν στον κόσμο, θα ’ταν ψέμα, μα μόνο γιατί ένιωθα στου κόρφου σου το ρέμα το στήθος σου, που φούσκωνε, και μ’ έπιαναν σπασμοί! Πέρασαν χρόνια… Κι έμαθα να βάζω κάποια τάξη στα αισθήματα, στις σκέψεις μου, κατάφερα να μη νομίζω αξεπέραστο αυτό που ’χει πετάξει, μ’ ακόμα δεν θ’ αντάλλασσα – ότι, όποιος κι αν μου τάξει – στιγμές, που ίσως και να ’τανε φτηνοί ρομαντισμοί!
16 ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους______
Σαμπάνια Μία σαμπάνια που δεν άνοιξα, στην σκόνη πνιγμένη βρίσκεται, στο ράφι η τζαμαρία μισανοιγμένη σαν βιβλίο, ξεσηκώνει από το μυαλό την παρακάτω ιστορία: Δούλευε σ’ ένα μαγαζί. Κι είχα περάσει για να της πω – πολύς ο κόσμος, αν προφτάσω – «Θέλω απόψε να σε δω!», μα επί προφάσει έπρεπε σίγουρα και κάτι ν’ αγοράσω. Σκέφτηκα τότε την σαμπάνια αυτή να πάρω για να γιορτάσουμε την πρώτη την βραδιά μας. Θα ’χε προβάλει το φεγγάρι απ’ τον Φάρο… (Όσα δεν βάζει ο νους, χωράνε στην καρδιά μας!). Μια εγώ θα έπινα γουλιά και μια εκείνη: τα χείλη σάρκινα ποτήρια ενωμένα, θ’ άφριζε μες στον ουρανίσκο η σαγήνη, θα ’χα τα φώτα απ’ τ’ αυτοκίνητο αναμμένα… Και μες στην δέσμη του φωτός οι δυο μας μόνοι (δίπλα η θάλασσα θα βόγκαγε στους βράχους) σαν δυο σκιές που η αγάπη εξαϋλώνει, σαν του πρωτόπλαστους, που αφήσανε μονάχους όλες οι έγνοιες της ζωής, για να χαρούνε ό,τι πιο ωραίο, πιο υψηλό και πιο μεγάλο, γλυκά θα βγαίναν οι ψυχές μας για να μπούνε η μια στο ένα το κορμί κι η άλλη στ’ άλλο! Μετά θα γράφαμε ένα μήνυμα, ποιος ξέρει, ότι θα είμαστε μαζί για πάντα, ίσως. Στ’ άδειο μπουκάλι θα το κλείναμε… Μαχαίρι
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους
κόβονται οι σκέψεις μου, αστράφτουν από μίσος θολά τα μάτια μου… Η συνέχεια σκοτώνει: Πώς μου κουρέλιασε κι ετούτη την ελπίδα όταν της είπα: «Θα σε δω;». Και πήρα μόνη απάντησή της – σαν μιαν άγραφη σελίδα – το κούνημα του κεφαλιού της προς τα πάνω με γυναικείο εγωισμό και περηφάνια… Τότε δεν πέθανα! Μ’ απόψε… θα πεθάνω μ’ ένα γυαλί απ’ την σπασμένη αυτή σαμπάνια!
17
18
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους______
Στον Φάρο Και, να, πού μ’ έφερε η εσχάτη απελπισία! Τα σαλεμένα φρένα μού είπαν να σε πάρω – πάντα της πράξης προηγείται η φαντασία – μαζί μου απόψε – ερημιά, νύχτα – στον Φάρο. Σε βλέπω μπρος μου μες στο μαύρο φόρεμά σου ψυχρή σαν μέταλλο, αγέρωχη, κι απλώνω γυμνό τον πόνο να ντυθεί τ’ αγκάλιασμά σου, λες κι έχω απλώσει τα δυο χέρια μου για φόνο! Σ’ αγγίζω... τρέμεις, τρέμω, τρέμουμε απ’ τον πόθο δειλά, όπως γέρνουν τα καλάμια όταν φυσάει πάνω απ’ την λίμνη, τα ματόκλαδά σου νιώθω στο πρόσωπό μου σαν μετάξι που μεθάει… Σκίζω τα χείλη σου, η γλώσσα μου άγριο χέλι μες απ’ τα δόντια σου ρουφάει την ψυχή σου. (Πάνω απ’ το Κάστρο το φεγγάρι ανατέλλει…) Σκάβω τα σπλάχνα σου και λες: «Είμαι δική σου… κράτα με… σφίξε με…». Βογκάς κι εγώ σπαράζω… Πονάς… συστρέφεσαι… Τα νύχια σου στην πλάτη μου μπήγεις... Ξέσπασε ο αφρός – αίματα στάζω – σπέρμα φωτιά, που καίει τα φύκια, σπάει τ’ αλάτι! Γέρνεις στο στήθος μου μετά λαχανιασμένη, κλαις τρυφερά και ψιθυρίζεις τ’ όνομά μου. Σαν μια θηλιά απ’ τον λαιμό μου κρεμασμένη το στόμα ανοίγεις για να πιεις το φίλημά μου. Και πίνεις… πίνεις τα φιλιά… Τα δάκρυα πίνεις… «Κράτα με… σφίξε με ξανά …» μου λες. Αχ, μίλα…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους
Μέσα σου μπαίνω… Κι όλη νύχτα ανάβεις… σβήνεις… γιομάτη γλύκα… φως… σκοτάδι… ανατριχίλα! Κι εκεί, στην τέλεια ηδονή – στον οργασμό σου – «Πεθαίνω… χάνομαι…» μου λες «κι εσύ μαζί μου…» Μαζί σου, αγάπη μου… (Βυθίζω στον λαιμό σου μια το μαχαίρι κι άλλη μια μες στο κορμί μου!) Τ’ άλλο πρωί, κάτι ψαράδες θα μας βρούνε αγκαλιασμένους να φιλιόμαστε στο στόμα… «Είναι νεκροί εδώ και ώρα…» έτσι θα πούνε, αντί να πουν πως… αγαπιόμαστε ακόμα! Πάντα της πράξης προηγείται η φαντασία! Τα σαλεμένα φρένα μού είπαν να σε πάρω μαζί μου απόψε – ερημιά, νύχτα – στον Φάρο. Να, πού με έφερε η εσχάτη απελπισία!
19
20
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους______
Στα χιόνια Στα χιόνια ένα ταξίδι ήθελες τόσο! Τόσο πολύ, που η καρδιά σου είχε παγώσει (και μου την χάρισες, προτού να σου εκπληρώσω την εκδρομή) αφού το δέρμα σου είχες στρώσει με πάγο, όταν σε άγγιξα με θέρμη πρώτη φορά, πρώτη μαζί και τελευταία… Μαύρη στιγμή – σώμα λευκό, ψυχή άδεια κι έρμη – που την θυμάμαι με το τζάκι εμπρός μου θέα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους
Ωραία Ωραία πού εξευτέλισα τα αισθήματά μου πάλι! Απ’ την λαχτάρα να βρεθούμε άλλη μια φορά, αξιοπρέπεια δεν έδειξα καμιά – κι έσκυψε η περηφάνια μου σαν δούλη το κεφάλι. Ωραία πού συμφώνησα μ’ αυτά που δεν πιστεύω! Πόσο φθηνός θα ’μουν εκείνη την στιγμή – σαν προϊόν αζήτητο που ξέπεσε η τιμή! Στο όνομα του έρωτα, τον έρωτα εκπορνεύω… Ωραία που περάσαμε – κατάντια! – πια ως φίλοι, σιγομιλώντας για οτιδήποτε, εκτός από εμάς! Συγκλόνισε τα σπλάχνα μου εμετός για μένα, μα κρατήθηκα δαγκώνοντας τα χείλη. Ωραία! Κανονίσαμε πως θα τα ξαναπούμε… «Το ευχαριστήθηκα» μου δήλωσες «πολύ!». Και δώσαμε στο μάγουλο του Ιούδα το φιλί… Σε πρόδωσα; Με πρόδωσες; Πότε θα κρεμαστούμε για μια φορά κι οι δυο μαζί να το ευχαριστηθούμε;
_________ Το ποίημα δεν υπήρχε στην πρώτη έκδοση.
21
22
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους______
Απόπειρες Το δάχτυλο είχα στην σκανδάλη και το πιστόλι στην καρδιά – έτσι με βρήκες! Ήταν οι πόρτες κλειδωμένες και φυλαγμένα τα κλειδιά… Από πού μπήκες; Είχα στημένη την αγχόνη κι ετοιμασμένη την θηλιά. «Αν δεν φοβάσαι…» μου πες «κρεμάσου στον λαιμό μου να σε σκοτώσω με φιλιά!» Κι είπα: Ποια να ’σαι; Έτοιμο είχα το ξυράφι! Και μια στιγμή προτού κοπώ… «Φλέβα σου αν γίνω…» μου ’πες «στα δύο θα με κόψεις;» Κι έκοψα ένα «σ’ αγαπώ» σαν μαύρο κρίνο. Ήταν τα χάπια στο συρτάρι κι είχα τα μάτια στο κενό, στερνή μου λύση. «Να πιεις» μου είπες «δεν σ’ αφήνω». Σου είπα: «Δεν αυτοκτονώ αν γίνεις βρύση». Ξερνούσε αίμα η καρδιά μου, είχε τελειώσει η αντοχή – τόση αηδία! Κι είπες: «Σου δίνω το κορμί μου, να ’χει στο δάκρυ η ψυχή σου μια σχεδία».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους
Η μοναξιά μου Κλυταιμνήστρα, παραφυλούσε στο λουτρό μ’ ένα μαχαίρι. Κι εσύ της πήρες το στιλέτο κι είπες με βλέμμα κοφτερό: «Δώσ’ μου το χέρι!» Ήταν ο τάφος ανοιγμένος, ψυχορραγούσα από καιρό και μου ’πες: «Ζήσε!» Το φέρετρο έκανες καράβι! Κι αφού ανάστησες νεκρό, η Αγάπη είσαι; (Κι εκεί, το όνειρο διεκόπη από ένα κρότο τρομερό… σαν να εκετελείσαι!)
23
24 ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους______
Κηδεία Ζω για τότε που δεν θα υπάρχω. Οδυσσέας Ελύτης
Στέκομαι πάνω απ’ τ’ ορθάνοιχτο το μνήμα, μέχρι η κηδεία που ’χω πάει να τελειώσει… Το χώμα ετούτο κάποια μέρα θα με λιώσει κι εμένα, όταν της ζωής κοπεί το νήμα. «Δημήτρης Ε. Σολδάτος» θα χαράξουν στην κρύα πλάκα. Ετών… (ποιος ξέρει πόσο θα ’μαι;) Και τότε οι πόθοι και τα πάθη μου θα πάψουν. Δεν θα πονώ, δεν θ’ αγαπώ, δεν θα λυπάμαι… Ωραία στιγμή κι ωραίος ο τόπος! Το πουρνάρι – ο ήλιος σαν μεσουρανεί – με την σκιά του θα με σκεπάζει. Κι απ’ την τόση ομορφιά του τις νύχτες δεν θα με πληγώνει το φεγγάρι! Μέσα η νεκρώσιμη αντηχεί ακολουθία… Των πεθαμένων πώς ζηλεύω την γαλήνη! Και λέω, Θεέ μου, στην δική μου την κηδεία, στον τελευταίο ασπασμό, χωρίς εκείνη, τι μοναξιά φριχτή θα νιώθω, αφού θα λείπει το στόμα αυτό, που πιο πολύ έχω ποθήσει κι απ’ την ζωή μου, άμα δε ρθεί να με φιλήσει κι αν δεν ακούσω το ζεστό της καρδιοχτύπι! Τι μοναξιά φριχτή θα νιώθω! Κι ας γνωρίζω ότι εκείνη την στιγμή δεν θα υποφέρω, δεν θα αισθάνομαι, μα μέσα μου σαπίζω
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους
γι’ αυτήν την ώρα από τώρα – αφού το ξέρω! Τι μοναξιά φριχτή θα νιώθω και τι κρύο μέσα στον τάφο όταν νεκρό με κατεβάζουν! Υγρό το χώμα… Αχ, ας ήτανε να στάζουν κι υγρά τα μάτια της στο πιο ωραίο αντίο! Θα μ’ αγκαλιάσει η μάνα γη – η αιώνια μάνα! Κόσμος τριγύρω! Μόνο εκείνη εκεί δεν θαν σαν θ’ αντηχεί βαριά η βραδύγλωσση καμπάνα: »Ντιν!.... Ντάν!... Ντιν!... Ντάν!...» Μέσα η κηδεία πια κοντεύει να τελειώσει… Ήτανε ξένη η τελετή; Ήταν δική μου; Τι σημασία μπορεί να ’χει, αφού έχω νιώσει ίδια τον θάνατο σκληρό με την ζωή μου;
25