#01 2021
04
08
12
18
Danst in beeld met Robbrecht Desmet
Het lichaam als universele taal
Fysieke gretigheid in het klankuniversum van Electric Life
Dansvanger
22
27
29
30
Out of the Toolbox met curator Samir Calixto
Column On the road
High five met Dominique Van Malder
#danstagram
colofon Red a ctie Si nt-Salvators traat 18a, 9000 G ent Coö rd i na t i e I lo n a Ro es li Te kst I n e Dub o i s, La ra Gro eneweg, Julie Seghers, Am in S ras ra en M a ud Ti elema n s Ei nd re d a c t i e Lu t Fi r l ef yn, El i en Lefevere en Ilona Roes li Coverbeel d Ro b b rec h t Des met De si g n Elv i re Del a note × Herm ine Coorem an Duurzam e druk Bema Gra ph i c s Pe ri o d i c i te i t 4 × per j a a r Op lage 3.500 ex. Volgend num m er juni 202 1 Ab o nne me nt 14 euro
dansbeeldig
Dat dans een onmisbaar onderdeel is van ons menselijk leven, weten dansers, choreografen en dansdocenten maar al te goed. Maar ook de media richten zich steeds meer op onze universele knaldrang met artikels als Hoe de beperkingen FOTO ISABELLE WENZEL
op dansen onze (mentale) gezondheid beïnvloeden (VICE), Danshonger: de heimee naar een volle dansvloer (De Standaard) en How dance helps people
connect despite isolation (National Geographic). Onze dansvanger van dienst doet daar uitgebreid verslag over na haar bezoek aan de tentoonstelling Universal
Tongue van Anouk Kruithof. Dans als universele taal is een denkoefening die we bij DANST graag willen stimuleren. Zo ontmoeten we Samir Calixto, de curator van ons dansworkshopfestival Out of the Toolbox 2021. Zijn visie op dans vertrekt vanuit universele vragen die voor iedereen gelden, ook al verandert de sociale context. Ook voor dansstormend talent Astrid De Haes is dans een universele taal waarin lichamen emoties uiten waar gesproken taal dat niet kan. Ten slotte gaan we in gesprek met Elisabeth Borgermans en Thomas Vantuycom over samen creëren en associëren, en de vertaling van klassieke muziek naar dans.
Ilona Roesli Coördinator DANST
DANST — 3
#01 2021
#dansttt
DANST — 4
#dansttt
#dansttt
DANST — 5
#dansttt
P 4—5
GY M N AST I C S O F T H E M I N D ( F E M K E GYS E L I N C K , 2 0 2 1 )
P 6—7
I N T E R N A L C L O C K , ( R O B B R E C H T D E S M E T, 2 0 2 1 )
#dansttt
DANST — 6
#dansttt
#dansttt
— DAN ST IN BEEL D Ro bbre cht D es m e t Robbrecht Desmet is filmmaker en fotograaf. Hoewel hij niet geschoold is in het laatste, maakt fotografie al langer deel uit van zijn leven dan film. Zijn verhouding tot dans heeft alles te maken met het medium waarmee hij werkt, de cinematografie.
Robbrecht denkt in ruimtelijke termen, in termen van standpuntelijkheid. Alles in zijn werk draait rond de vraag: wat kan een lichaam? En: wat is de plaats van een lichaam? Die twee vragen zijn essentieel voor zijn filmpraktijk, en in dat opzicht is zijn interesse in dans dan ook haast synoniem voor zijn cinefilie. Hij filmt afstandelijk, beschouwend. Voor het filmen doet hij een lange verkenningsfase, waarbij hij observeert zonder camera en hooguit een paar foto’s maakt. Hij probeert de context en de gevoeligheden van wat hij capteert te leren kennen.
#dansttt
www.robbrechtdesmet.be
DANST — 7
Film en dans hebben een haast vanzelfsprekende, innige relatie, een gedeelde liefde voor menselijke beweging. Wat Robbrecht aan het filmen van dansers fascineert, heeft te maken met het “voorgeborchte van acteren”: als hij een acteur op het scherm ziet, is hij geïnteresseerd in hoe die beweegt. Voor de Franse filmcriticus André Bazin is film de lijkwade van de beweging. De eerste beweging is een houding. In film zijn dat gebaren, handelingen, verplaatsingen die geritmeerd worden, in fotografie is de houding, de gestolde beweging, dan weer cruciaal. “Dansen is, om het met de woorden van de schrijver Dirk Lauwaert te zeggen, een houding geven aan ons bestaan.”
Het lichaam als universele taal Astrid De Haes (24) is niet alleen een dansstormend talent maar zit ook volop in het maakproces van een nieuwe voorstelling. Met Untitled 1: An Attempt to Create Meaning in a Space that could go Completely Dark gaat ze een interdisciplinaire samenwerking aan met muzikant Abel Ghekiere. Geïnspireerd door Abels album Voor het verdwijnt en daarna, onderzoekt dit duo samen met een tiental andere jonge makers de verschillende stappen in het proces van verdriet.
DANST — 8
—
T E KS T M AU D T I E L E M A N S F OTO B RI E K V E R D O O DT
ASTRID DEHAES (LINKS) EN ABEL GHEKIERE (RECHTS)
lieven annemans
Waarom heb je ervoor gekozen om rond het
weet. Aan de andere kant kan je geborgenheid
proces van verdriet te werken in een dansvoor-
geven aan iemand vanuit je verdriet. Het is tot
stelling? We zijn vertrokken vanuit het album
slot iets dat je voelt en waar je niet zo goed over
Voor het verdwijnt en daarna van Abel Ghekiere.
kan praten maar dat bijvoorbeeld wel in muziek of
Ik leerde hem kennen als het lief van een goede
beweging kan zitten. Ik vind dans op die manier
vriendin van mij. Ondertussen is het alweer twee
een hele mooie universele taal. Je lichaam is zo
jaar geleden dat ik een nummer van Abel voor de
belangrijk en dat vergeten we soms.
eerste keer hoorde. Ik was meteen verkocht. Het
De groep dansers waarmee ik werk is heel divers
nummer maakte een enorme indruk op mij en ik
qua leeftijd en achtergrond. De jongste is 20 en
voelde dat we moesten samenwerken. Zijn album,
komt meer vanuit de urbandans terwijl anderen zijn
dat we tijdens de voorstelling gebruiken, werd
opgeleid in klassieke dans of zelfs eerder vanuit
geschreven naar aanleiding van het overlijden
fysiek theater denken. Ondanks de verschillen
van zijn vader, kunstenaar Joris Ghekiere. Het
gaan ze samen op zoek om het verdriet fysiek
was niet zijn intentie om een plaat uit te brengen,
te benaderen. Maar evident is deze thematiek
maar eerder om een brok emoties te verwerken.
niet. Vorig jaar was er een moment dat we bij het
De sfeer en het gevoel dat deze plaat oproept,
eerste repetitieblok naar het volledige album van
zijn een leidraad voor de voorstelling.
Abel luisterden. Het kwam zo hard binnen dat
Het album is volledig instrumentaal en werkt
iedereen opeens op de grond aan het huilen was.
ook met soundscapes. Samen met het publiek
Zo is het zoeken naar een balans tussen werk en
doorlopen we dit album en tegelijkertijd
privé in het repetitieproces.
verschillende stadia, zoals beschreven door
Naast het werken met choreografie wordt de
de Zwitsers-Amerikaanse psychiater Elisabeth
voorstelling ook gemaakt door de inbreng van
Kübler-Ross. Deze zijn shock, disbelieve,
muziek, scenografie en kostumering. Waarom kies
frustration, depression, experiment, decision en
je voor zo een diverse aanpak? Ik voelde dat ik het
integration. De fases vormen de dramaturgische
heel fijn vond om grote projecten aan te gaan. Het
lijn doorheen de voorstelling.
samenwerken met andere creatieve jonge mensen voedt me. Het is een belangrijk aspect in mijn werk
Hoe geeft verdriet zich dan fysiek vorm in jullie
want ik zal niet zo snel in mijn eentje in een studio
choreografie? Dat is nog een onderzoek voor
kruipen om te maken. Het is voor mij het hele
ons. Maar het staat hoe dan ook vast dat als je
proces met anderen dat ik net interessant vind.
verdriet ervaart het een enorme invloed heeft op
De verschillende stadia waar je doorheen gaat
hoe je met je lichaam omgaat of erin zit. Het kan
met die groep en hoe je samen iets kan verwezen-
zich uiten in dat je je wil verstoppen of bij elkaar wil
lijken. Het project is heel hard gegroeid. Ik schrik er
kruipen. Het omgekeerde kan ook. Dat het gevoel
soms nog een beetje van hoe ik alles heb kunnen
eruit moet en dat je met je lijf geen blijf meer
organiseren. De scenografie werd gedaan door
DANST — 9
een proces van verdriet. Bij verdriet heb je
Dauwke Fredrix en Sinan Poffyn, kostuums door
hij net als ik geen technisch opgeleide danser is. Hij
De voorstelling kan opgevat worden als een soort requiem waarin men in de diepe duisternis start maar naar het einde toe eerder een catharsis ervaart. De kostuums zullen zo eerder donker en bedacht starten maar naar het einde toe eerder fysiek en metaforisch lichter benaderd worden. — Eli Verkeyn
werkt veel met improvisatie-opdrachten en helpt
(kostuumontwerper)
Eli Verkeyn, de muziek is van Abel Ghekiere en de dans werd gechoreografeerd door mezelf met aan mijn zijde Jenne Van daele die de dramaturgische kant van de voorstelling op zich neemt. Doordat de voorstelling en het team steeds meer groeiden en ik nog niet goed wist hoe ik alles aan wilde pakken heb ik aan Alain Platel (les ballets C
de la B, n.v.d.r.) gevraagd of hij ons wilde coachen. Hij ging meteen akkoord. Wat ik heel interessant vind aan de manier waarop Alain Platel werkt, is dat
me hierin op weg. Het belangrijkste dat ik van hem geleerd heb, is ‘durven’. Laat dansers iets opnieuw
Hoe verloopt een repetitieproces waarin je met
doen, durf door te vragen, spring erin. Zeker met de
zoveel aspecten rekening moet houden? Vorig
thematiek die we gebruiken, vind ik dat soms lastig.
jaar zijn we met de repetities gestart. We zouden
Alain toont me hoeveel dansers eigenlijk aankunnen
normaal 31 mei 2020 in première gaan. Ik voelde
en dat ik dat ook van hen mag vragen.
van binnen dat ik dit wilde doen en maken, maar
Daarnaast komt David Weber-Krebs (kunste-
kon bijna niet vertellen waarom. Laat staan dat
naar-onderzoeker, n.v.d.r.) af en toe langs als
ik weet hoe ik dans moet maken, want zo ben ik
coach. Ik voelde dat ik naast deze professionele
eigenlijk niet opgeleid. Zo wordt het wel een heel
hulp nog een klankbord nodig had dat dichter
interessante zoektocht en interessant leerproces.
bij mij stond. Jenne Van Daele doet daarom
Ik heb geleerd met de dansers en de muzikanten in
de dramaturgie. Zo vormen wij allemaal samen
dialoog te gaan. Iedereen praat open over zijn of
opeens een professioneel team van jonge mensen,
haar vragen, bezorgdheden en ideeën. De diverse
bijgestaan door twee regisseurs met ervaring.
achtergronden van de groep maakt dat we elkaar
Abel Ghekiere over de voorstelling:
spelen van een uitbarsting ineens aan als een groepsbedoeling, met zeer mooie bewegingen
Voor mij is het de eerste keer dat mijn muziek
en geluiden als gevolg.
DANST — 10
gecombineerd wordt met dans. Een plaats op het podium naast de dansers creëert een
Ik koos de muzikanten eerst en vooral vanuit hun
nieuwe manier van muziek maken met naast
kunnen en spelen. Iedereen heeft een zeer eigen
interactie tussen de muzikanten onderling ook
manier van spelen en draagt een eigen sound,
interactie met de dansers. Het voelt veilig,
wat voor mij zeer belangrijk was bij het opstellen
want wij kunnen ons verstoppen achter ons
van de band. Daarnaast vertrekt de muziek van
instrument, al laat Astrid dat niet altijd toe.
de voorstelling vanuit kwetsbaarheid en was het
Omdat er muzikaal heel veel improvisatie aan te
belangrijk om mensen rondom mij te hebben die
pas komt, ontstaat er een wisselwerking tussen
dat aanvoelen en waar ik aan kon vertellen om
de muzikanten en dansers die alles een niveau
in plaats van cello te spelen met papieren te
hoger tilt. Zo spelen we een scène waar wij de
wapperen. De muziek is nooit helemaal afgelijnd
opdracht krijgen om een uitbarsting te zijn, de
en kan heel veel kanten uit. Doordat er nu vijf
donder. Hoewel het even ongemakkelijk voelt
muzikanten op het podium staan die ik heel graag
in het begin wordt het al heel snel spannend
heb, heb ik vertrouwen in waar de muziek naartoe
als je in je ooghoek iemand ziet bewegen op
gaat. “We zullen wel zien waar we uitkomen” is
je intonaties of harmonieën. Op dat moment
vaak het laatste wat we zeggen voor we beginnen
zijn de mogelijkheden eindeloos en voelt het
en dat is een zeer gerustellende insteek.
in vraag durven te stellen en aan te vullen.
‘An Attempt’: een poging tot… Kan de
Corona ben ik ergens ook dankbaar. Ik heb
voorstelling iedere keer een andere vorm
daardoor tijd gekregen in het maakproces.
aannemen? De voorstelling staat vast in opbouw
Vorig jaar kon ik uittesten en nu kan ik zelfver-
en vorm. Ik werk wel met improvisaties in het
zekerder aan de slag. Op dit moment zijn we de
stuk, waarin ik vooral op zoek ga naar bepaalde
voorstelling aan het vormgeven. De komende
bewegingskwaliteiten. Deze kwaliteiten staan
weken repeteren we weer verder. We werken
vast, maar de bewegingen kunnen variëren.
steeds in blokken van vier dagen en sluiten het
Het publiek zal ook altijd anders zijn, en de
maakproces af met een residentie in Destelheide.
voorstelling gaat echt over het proces van
In het maakproces neem ik de leiding. Het
én met het publiek. We beleven het samen in
kan gaan van zaken aangeven die ik zag en
dezelfde ruimte. Naargelang dat het publiek
interessant vond tot het geven van feedback en
anders is, zullen de dansers er ook anders
opdrachten. In het begin had ik me voorgenomen
instappen. We hopen echt dat we het publiek
om geen choreografie te maken die moet worden
kunnen raken en dat ze in zichzelf kunnen keren
aangeleerd. Alles zou ontstaan uit improvisa-
en bijvoorbeeld persoonlijke herinneringen
tie-opdrachten. Ik had echter, geïnspireerd door
herbeleven. Dat is het mooie aan een theater.
de muziek van Abel, een korte frase gemaakt
Iedereen weet dat het een plek is waar gelachen
voor mezelf. Tijdens de repetitie diende zich een
en gehuild kan worden. Dat vind ik prachtig: dat je
moment aan waar ik toch besloot mijn frase
dat samen beleeft met de andere toeschouwers.
aan te leren. Het was de eerste keer dat ik iets choreografeerde en dat voelde goed. Daar ga ik
Jullie oorspronkelijke plan was een theater-
nu verder mee. Het is dus vooral een gevarieerde
voorstelling te maken. Hebben jullie een
en flexibele aanpak.
coronaproof alternatief? Onze voorstelling moet je echt beleven met de livemuziek. Het
Hoe krijg je dans en muziek in balans tijdens de
gaat om het samenzijn en er met het publiek
voorstelling? Ik denk dat het een samenspel
doorgaan. Je in het publiek bevinden en daar
is tussen alle media. Voor mij zijn de dans,
lachen en huilen. Ik zou het vreemd vinden om
de muziek, de kostuums en de scenografie
de voorstelling online uit te zenden. Dan mist
evenwaardig. Alles draagt bij tot het geheel dat
het waar wij naar op zoek zijn.
een toeschouwer ziet. Vorig jaar was het vooral zoeken. Wij laten ons ook inspireren door het Meer over Astrid De Haes
werk van beeldend kunstenaar Joris Ghekiere. Ik naar het kleurenpalet.
Astrid De Haes danst al sinds ze zes jaar is.
Sinan en Dauwke doen de scenografie. Zij
Ze danste onder andere in de Academie van
baseren zich hiervoor op de schildertechnieken
Heist-op-den-Berg en bij Let’s Go Urban. Astrid
van Ghekiere. Zij kijken naar het materiaal en
nam meerdere malen deel aan Kunstbende
technieken die gebruikt werden. Zo schraapte
wat haar interesse voor het makerschap
Ghekiere vaak een verflaag weg, en speelde
vergrootte. Ze volgde de masteropleiding
met voor- en achtergrond. Dat is een mooie
Autonome Vormgeving aan het KASK en ging op
link naar onze thematiek. Het gaat over stukjes
Erasmusuitwisseling naar De School voor Nieuwe
afpellen, binnenstebuiten keren, … Dat komt dan
Dansontwikkeling in Amsterdam. Op dit moment
weer terug in het kleurenpalet, dat soms op een
doet ze een BaNaBa Cultuurmanagement aan
fotonegatief lijkt. Zo is iedereen bezig met een
de UCLL.
puzzelstukje in het geheel. Dat maakt me iets geruster. Ik had eerst altijd het idee dat het stuk
—
volledig van mij was maar nu voel ik dat we het
Speeldata
samen aan het maken zijn.
19 en 20 juni in De Studio, Antwerpen 25 juni in CC Zwaneberg www.astriddehaes.com Abel Ghekiere
DANST — 11
ben bezig met de vertaling voor dans en Eli kijkt
DANST — 12
Fysieke gretigheid in het klankuniversum van Electric Life Opzwepende muziek, gebracht door een live filharmonisch orkest, een unieke locatie en een energieke groep dansers, geleid door twee kunstenaars pur sang. Dat is Electric Life, de nieuwe voorstelling van Elisabeth Borgermans en Thomas Vantuycom. In opdracht van fABULEUS en Concertgebouw Brugge, creëren ze, samen met negen jongeren tussen 15 en 24 jaar, een dansstuk met Igor Stravinsky’s muzikale meesterwerk Petrouchka als inspiratiebron. Een onderzoek naar de veranderende ritmische patronen, die symbool staan voor de eeuwwisseling met haar industriële revolutie, vormt het uitgangspunt van deze bijzondere dansproductie. —
TEKST INE DUBOIS FOTO CLARA HERMANS
Thomas en Elisabeth, jullie zijn beiden dansers
of ideeën bij. Op het moment dat je alleen
en choreografen. Is Electric Life jullie eerste
creëert, kun je deze meteen in de praktijk gaan
samenwerking?
uitproberen om te kijken of een idee werkt.
Elisabeth In het dagelijks leven ben ik
In dit proces moeten we eerst elkaars ideeën
choreografe, maar ik heb in het verleden
leren begrijpen, terwijl je vanuit enthousiasme
ook als freelance danseres en dansdocente
meteen iets wilt uitproberen. Soms wil je ook
gewerkt bij onder andere Kunsthumaniora
verder gaan op je ‘gedachtentrein’ zonder dat
Brussel. Dit seizoen werk ik aan de dansvoor-
je deze als helder kunt of wilt maken voor een
stelling Zäsur, een solo op de symfonische
ander.
muziek van Gustav Mahler met invloeden van
Elisabeth Soms hebben we ook een bepaald
Duitse poëzie en verschillende metal genres.
idee besproken met elkaar voor we het met
Op deze wijze maak ik een soort collage,
de groep delen. Als Thomas de opdracht dan
een lappendeken, van deze elementen in een
uitlegt aan de dansers, kom ik soms tot inzicht
choreografie. Verder lees ik veel boeken als
dat ik het helemaal anders had begrepen.
onderzoek voor mijn creaties en ontkom ik
(lacht) Soms moet je die trein dan laten
helaas niet aan administratief werk als e-mails
gaan. Je kan niet altijd de repetitie stilleggen
sturen en online meetings. (lacht) Naast dit
omdat je een opdracht of idee anders had
alles maak ik samen met Thomas, Electric Life.
geïnterpreteerd. Hoewel dat niet altijd prettig
Thomas Ik ben voornamelijk performer en werkte
is, komen uit de misverstanden vaak mooie
de voorbije jaren met choreografen als Salva
fricties en interessante vragen naar boven. Het
Sanchis, Francesco Scavetta en Anne Teresa
doet ons als makers stilstaan bij hoe we een
De Keersmaeker als lid van het dansgezelschap
bepaalde beweging zien of ervaren.
Rosas. Deze productie wordt de eerste waarin
Thomas Ik heb nooit het gevoel gehad dat uit
ik uitsluitend als choreograaf aan het werk
de compromissen die we sluiten, er een flauw
ga. De voorstelling kwam tot stand na een
afkooksel komt van het basisidee. Of dat
vraag van Concertgebouw Brugge aan het
we dan maar een combinatie van onze beide
Leuvense productiehuis fABULEUS om een
voorstellen bij elkaar gooien. We kunnen ons net
jongerenproductie te maken rond muziek van de
voldoende in elkaars denkwereld verplaatsen
vroege twintigste-eeuwse meesters. fABULEUS
waardoor we elkaar versterken en we zijn het
is op haar beurt op zoek gegaan naar makers
ook heel vaak gewoon met elkaar eens. (lacht)
geven en kwamen zo bij ons terecht. Electric
Jullie gebruiken de muziek van Igor Stravinsky
Life is onze eerste intensieve samenwerking.
als uitgangspunt. Vanwaar dit idee en hoe
We hebben in het verleden reeds samen een
vertaalt zich dat in de voorstelling?
kortere voorstellingenreeks gemaakt voor onder
Thomas Zoals gezegd wilde Concertgebouw
andere Midzomerfestival in Leuven. We zijn ook
Brugge heel graag iets doen rond de muziek van
geïnteresseerd in en betrokken bij elkaars werk
de late negentiende, begin twintigste eeuw. De
als repetitor of artistiek adviseur. We hebben
specifieke keuze voor de muziek van Stravinsky
dus in andere contexten al vaak samengewerkt,
en de concrete uitwerking van het project,
maar een echte co-creatie als deze doen we
lagen bij ons. We kozen voor Petrouchka, het
voor het eerst.
stuk waarmee hij samen met Le Sacre Du
Elisabeth Dat is best een uitdaging, in die zin
Printemps en de Vuurvogel, het bekendst is
dat we in dit proces soms in elkaars hersenpan
geworden bij het grote publiek.
proberen te kruipen om van elkaar te begrijpen
Elisabeth We zijn gestart met het maken
waar we met de voorstelling heen willen. In
van een shortlist van werken die mogelijk in
deze creatie proberen we heel concreet twee
aanmerking kwamen. Op deze lijst stonden
denkprocessen op elkaar te laten aansluiten en
stukken van Igor Stravinsky, Béla Bartók,
dat is niet altijd eenvoudig.
Maurice Ravel en andere componisten uit
Thomas Soms zitten we in de studio samen
de gekozen tijdsperiode. Samen zijn we alle
te kijken naar pas gecreëerd materiaal. Daar
stukken gaan beluisteren. Ik herinner me dat
hebben we natuurlijk allebei associaties
we bij het horen van Petrouchka voor het
DANST — 13
die interesse hadden om dit project vorm te
eerst een choreografie konden visualiseren.
letterlijk zoals Stravinsky of ga je toch die
De muziek nodigde meteen uit tot het denken
associatieve vertaalslag maken? Dat is een
in danssequenties en theatrale beelden. In
interessante vraag waarmee we op onze eigen
tegenstelling tot de andere werken die we
manier in de choreografie mee omgaan.
onder de loep namen, klonk Petrouchka heel
Thomas Deze voorstelling kent ook een
sprankelend. Het is snelle muziek met veel
andere interessante parallel met het werk
wisselingen in maatsoorten en tempi die veel
van Stravinsky, in die zin dat hij Petrouchka
vaart en dynamiek suggereren vanuit een
creëerde in opdracht van Sergei Diaghilev,
soort ‘vooruit buitelende energie’. Het gaf ons
van de Ballet Russes en wij op onze beurt
meteen veel goesting om op deze muziek dans
in opdracht van Concertgebouw Brugge
te gaan creëren. Het is een kort en krachtig
en fABULEUS deze voorstelling maken. De
stuk dat goed past bij de jonge, energieke en
voorstelling gebruikt overigens niet enkel muziek
enthousiaste spirit van onze groep performers.
van Stravinsky. Na het 35-minuten durende
Voor de verdere uitwerking namen we muziek-
Petrouchka volgt er een epiloog, geschreven
dramaturg Alain Franco onder de arm. Samen
door Raphaël Hénard en onze muziekdramaturg
met hem zijn we de muziek tot in de puntjes
Alain Franco. Omdat Petrouchka zo’n vaart in
gaan analyseren, zowel op muziektheoretisch
zich draagt en weinig ruimte geeft, werd er een
als historisch en associatief gebied.
epiloog gecreëerd die een reflectie vormt op de
Thomas In de muziek zit er een boeiende
muziek van Petrouchka. Het is als het ware een
discrepantie tussen wat Stravinsky met zijn
herinterpretatie van het klankuniversum en de
muziek wilde uitdragen en waarom de muziek
associaties die bij het stuk.
DANST — 14
werd geschreven. Petrouchka is programmamuziek, een stuk gemaakt voor een verhalend
Hoe kwam het bewegingsmateriaal voor deze
ballet. Toch was Stravinsky van mening dat
voorstelling tot stand? Betrekken jullie de
bij muziek geen enkele vorm van associatie of
performers in het maakproces?
interpretatie hoort. Een bepaald beeld voor
Thomas De muziek van Stravinsky kan worden
ogen hebben bij het luisteren naar muziek,
gezien als een blokkendoos. Hij componeert
zoals het zien van de velden bij het horen van
modules en plaatst blokken over of naast
Beethoven, was naar Stravinsky’s opvattingen
elkaar, waarbij de overgangen soms vrij abrupt
zeker niet van toepassing. Nochtans zijn er in
zijn. Hij speelt met combinaties en met de
de muziek momenten die een hoog ‘Peter en de
frequentie waarin hij bepaalde delen terug
Wolf-gehalte’ hebben, waar je een politieman
laat komen. Wij zijn deels op dezelfde manier
hoort binnenkomen of de beer met de
te werk gegaan. We hebben een repertoire
dreigende ondertoon ten tonele komt. Er zit dus
verzameld van blokken waarmee we ook
een interessante tegenstelling tussen de wens
konden choreograferen. Elk blok had een
van Stravinsky om enkel ‘muziek’ te brengen en
andere insteek of maakte gebruik van andere
wat deze muziek toch lijkt te communiceren.
parameters, om het materiaal vorm te geven.
Elisabeth Dit is ook een werkelijk element uit de
We hebben gewerkt met ritmische parameters
muziek en niet enkel een filosofische kwestie.
waarin het bewegingsvocabularium vrij was,
Enerzijds zijn er delen die amper associaties
maar er een gedeeld ritmisch patroon was. We
oproepen. Ze zoomen in op ritmestructuren en
hebben gewerkt rond intensiteit waarin we met
benaderen muzikale elementen als objecten
de dansers probeerden niet mee te gaan in de
die achter elkaar worden gemonteerd.
vaart of de power van de muziek. We speelden
Anderzijds zijn er delen die net wel sterke
met spanning en focus en met de relaties
beelden oproepen. Het wordt soms bijna een
tussen de dansers.
letterlijke figuratie waarin je, zoals Thomas ook
Elisabeth In het bewegingsmateriaal uit dit
aangaf, bijna letterlijk de beer op de kermis
zich heel concreet in het gebruik van veel
ziet dansen. (lacht) De eerste keer geeft dit
details en gebaren. De structuur van een
een humoristisch effect. Deze tegenstelling
bewegingsfrase werd aangevuld met kleine,
stimuleerde ons eveneens om met deze muziek
minimalistische gebaren die een betekenis
aan de slag te gaan. Benader je de muziek
oproepen, zonder dat we deze er altijd bewust
in verwerkten. Deze toevoeging bracht een
te leren kennen. We hebben wel gemerkt dat
subjectieve laag op het objectief gegeven van
deze situatie ervoor zorgde dat de groep
het bewegingsmateriaal.
langzamer naar elkaar toe is gegroeid, maar
Thomas We hebben ook vaak gerefereerd
dat is intussen helemaal verdwenen.
naar film, zowel naar de montagetechnieken
Thomas We zijn met de dansers op zoek gegaan
als naar de kracht van het medium om iets te
naar een manier om hun fysieke gretigheid in te
suggereren zonder dat het er daadwerkelijk is.
zetten in een combinatie van objectiviteit en
Denk aan de bekende westerns bijvoorbeeld.
subjectiviteit. De zoektocht naar het spel en
Door de sfeer die gecreëerd wordt, weet je
naar de intensiteit, naar de theatrale zeggings-
meteen dat je in een gevecht bent beland, nog
kracht van het weinig doen. Het is een uitdaging
voor er een wapen wordt getrokken. (lacht) Uit
om voor ons om woorden te vinden en voor hen
de kracht van die suggestie haalden we ook
om ons te begrijpen. Daar groeien we allemaal
interesse voor Electric Life.
in, maar het blijft een zoektocht tot aan de première. De extra laag verf moet er nog op.
Electric Life is een voorstelling voor en door
Elisabeth Of zoals Thomas al vertelde in een
jongeren. Hoe ervaren jullie het werken met
ander interview: ‘we kijken niet alleen naar
de jongeren?
de carrosserie of naar het design van de
Thomas Als heel fijn! Het is een energieke,
wagen, maar door het open raampje ook naar
gretige groep bewegers die gezien mag worden.
de bestuurder.’ Een mooie metafoor voor de
Voor hen in de eerste plaats, is het jammer
creatie van Electric Life!
dat corona roet in het eten blijft gooien. Onze première die op 23 april plaatsvindt, zal helaas
—
intern doorgaan en zonder livemuziek van het Brussels Philharmonic. Jammer genoeg laten de coronamaatregelen het werken met zo’n grote groep muzikanten niet toe. Gelukkig zijn er wel nog wat voorstellingen gepland en behoort een eventuele post-corona première met livemuziek tot de mogelijkheden. Elisabeth We kijken er heel erg naar uit, mede omdat we deze groep de bijzondere ervaring van een première in het Concertgebouw mét publiek heel graag gunnen. We werken met negen bewegers tussen de 15 en de 24 jaar met heel uiteenlopende achtergronden. Sommigen volgen een opleiding aan de Koninklijke Balletschool Antwerpen of aan een kunsthumaniora voor hedendaagse dans of zijn er net klaar mee. Anderen studeren psychologie, filosofie, cultuurwetenschappen of volgen fotografie of performance. Een
DANST — 15
heterogene groep maar allemaal hebben ze een grote passie voor dans gemeen. Het was voor hen ook een atypische start van het project, aangezien ze elkaar leerden kennen onder de afstandsmaatregelen. Ik herinner me nog dat we een residentie hadden in Destelheide en dat alle dansers een stoel afstand moesten houden tijdens het eten. Een gesprek voeren
Meer over Elisabeth Borgermans:
met diegenen op anderhalve meter lukte nog
www.elisabethborgermans.com
net, maar er was geen kans om de hele groep
Speeldata: fabuleus.be/electric-life
# 01 2021
#SHAMISADEBROEY
FOTO MARTHE HOET
dansvanger DANST — 18
Elke editie vragen we een of twee gepassioneerde danser(s) naar dé dansvoorstelling die zijn/ haar blik vangt. Hoe kijken dansers zélf naar dansvoorstellingen? Een dansaardig verslag.
vangst : Universal Tongue (Anouk Kruithof) waar : Kunstencentrum Voo?uit, Gent
Wil je zelf eens een dans(voorstelling) vangen? Mail jouw idee naar dansdanser@danst.be
Universal Tongue — Terug naar een wereld vol energie Als voormalig danser krijg ik al snel kriebels in mijn buik bij het horen van een goede soundtrack. Dansvoorstellingen bijwonen is momenteel minder haalbaar en danslessen volgen kan enkel online. Mijn kamer is momenteel mijn grootste fan…
Universal Tongue is een project van 2018 en kwam, gezien de corona-omstandigheden, op het juiste moment. Een goede (coronaproof) escape tijdens deze barre tijden. Universal Tongue is een project van beeldend kunstenaar Anouk Kruithof. Ze focust zich met haar werk deels op online representaties van maatschappelijke thema’s. Kruithof ziet dans als een universele taal, een taal die ons kan verbinden op eender welke plaats in deze wereld. Ze vond een originele manier om dit met ons te delen… De combinatie van acht projectie schermen, tachtig uur aan samengevoegde dansvideo’s, een overheersende soundtrack en comfortabele zitzakken zorgde voor een namiddag van rust, maar tegelijkertijd ook van hernieuwde energie. De acht schermen verspreid doorheen de zaal zorgden ervoor dat ik werd meegezogen in een dansuniversum waarin ik niks anders kon doen dan bewegen. Elke video komt vanuit een andere uithoek van de wereld en toch voelde ik de verbinding doorheen het hele project. Bar mitswa’s, Afrikaanse dansen, buikdansers, dansende kinderen, gelukkig getrouwde koppels, dansoptredens, anime video’s, op straat, in de keuken, op de dansvloer,… noem maar op.
DANST — 19
danser : Julie Seghers
danser : Julie Seghers vangst : Universal Tongue (Anouk Kruithof) waar : Kunstencentrum Voo?uit, Gent
Af en toe verscheen er een close-up van iemand die alleen aan het dansen was. Een beeld waar je naar kan blijven kijken. Hij danste zoals je zou dansen op een feestje (iets wat ik in deze tijden enorm mis). Het genot was te zien in zijn bewegingen. Dat is waarom je danst; voor het plezier en als uitlaatklep voor je emoties. Er verschenen dansstijlen waar ik het bestaan niet van afwist, maar er verschenen ook dansen zoals de macarena. In het begin was ik een beetje overweldigd door alle informatie, maar al snel kon ik me nestelen in het idee. De voorstelling duurde vier uur. Ik besteedde welgeteld anderhalf uur in dit ‘parallelle universum’ en het was de moeite waard!
DANST — 20
Binnenkort is Universal Tongue in een prachtige papieren editie beschikbaar. Voor meer info over het boek: www.universaltongue.com.
technieken en methodes: ze delen ook creativiteit, vrijheid en positieve energie. Maar bovenal gaat het op dit festival over samen experimenten, ontdekken en plezier vinden in het dansen. Dus kom OUT OF uw kot en let’s dance again!
DANST — 21
Van renaissance tot hiphop, van Afrikaanse ritmes tot pilates, van vloeiende bewegingen tot krachtige moves! Dansers van alle achtergronden, niveaus, leeftijden en stijlen vinden ongetwijfeld hun ding op Out of the Toolbox. Lesgevers uit heel Europa delen in hun en ritmes passie. tot Daarbij gaatvan hetvloeiende om véél meer dan Van inspirerende renaissanceworkshops tot hiphop, vanexpertise Afrikaanse pilates, bewegingen methodes: ze delen vrijheidniveaus, en positieve energie.en Maar tot technieken krachtige en moves! Dansers van ook alle creativiteit, achtergronden, leeftijden stijlen bovenal gaat het op ditding festival overof samen experimenten, ontdekken en plezier vinden vinden ongetwijfeld hun op Out the Toolbox. Lesgevers uit heel Europa delen in in het dansen. Dus kom OUT uw kotDaarbij en let’sgaat dancehet again! inspirerende workshops hun expertise en OF passie. om véél meer dan
DANST — 22
Out of the Toolbox 2021: een gesprek met curator Samir Calixto Out of the Toolbox 2021: “een dans workshopfestival samengesteld met aandacht voor inclusie, diversiteit, het leren delen van ervaringen op een betekenisvolle manier, maar bovenal met veel liefde voor dans.” Aldus Samir Calixto, danser en choreograaf uit Brazilië, maker bij het Nederlandse dansproductiehuis Korzo, alsook curator van het festival. Wij zaten met hem samen om te praten over zijn filosofie op dans, curatorschap en kunst. —
T E KS T L A R A G R O E N E W E G F O T O D E S C H A A P J E S FA B R I E K
samir calixto
Wat zijn de verschillen tussen werken als
algehele kunstwereld, meer dan dat ik het zelf
danser in Brazilië en werken als danser in
echt ervaar. Het kwam wel eens voor dat mij
Nederland? Op werkgebied is het moeilijk voor
gevraagd werd om capoeira te doen. Maar ik
mij om de twee te vergelijken. Ik verhuisde
heb al van in het begin aangegeven dat dit mij
net aan het begin van mijn danscarrière naar
niet interesseerde.
Nederland. Mijn ervaringen in Brazilië bestonden vooral uit opleidingen in kleine academies en
Waren er veel uitdagingen bij het werken
studio’s, en stages bij kleine gezelschappen. In
in een interculturele werkomgeving? Ik zou
mijn generatie, ongeveer twintig jaar geleden,
dit niet direct ‘uitdagingen’ noemen, eerder
waren er nog geen formele hedendaagse
oefeningen. Contacten zijn altijd erg direct en
dansopleidingen in Brazilië. Toen ik in Nederland
vaak ook redelijk kort. Je komt als danser in
kwam, was mijn eerste jaar uiteraard onzeker.
een culturele context terecht die je niet kent.
Ik nam veel lessen en probeerde zoveel mogelijk
De oefening is dan om intuïtief te zijn. Eerst en
nieuwe mensen te ontmoeten. Voordat ik mijn
vooral moet je de situatie binnenstappen met
eerste contracten als danser kreeg, gaf ik
openheid en gevoeligheid. En dan is het verder
ook veel les, bijvoorbeeld Braziliaanse dans.
aan jou om uit te zoeken hoe je de situatie
Ook in Brazilië werkte ik graag als dansleraar.
gaat ‘vertalen’ voor mensen die de wereld
Dit gaf mij een zekere flexibiliteit als danser
op een compleet andere manier zien. Ik was
toen ik naar Nederland kwam, een land met
bijvoorbeeld een tijd geleden in Rusland en ik
een uitgewerkt welvaartsysteem. Het was een
probeerde om rustig op te warmen. Er was een
andere ervaring: mensen die dansten, gewoon
vertaler aanwezig, want de meesten onder hen
omdat ze dat wilden. Niet enkel om sociale
spraken geen Engels. Met mijn stem probeerde
problemen aan te kaarten, wat vooral het geval
ik een bepaalde sfeer van rust te creëren. De
was in Brazilië. Tegenwoordig zit het sociale
vertaler maakte de oefeningen naar mijn gevoel
aspect ook in Nederland meer verweven in
echter erg bruusk. Het was toen aan mij om
dans, maar toen ik net aankwam was dit nog
het mechanisme achter hun werkwijze beter
erg nieuw. Mijn werkervaring en mijn denkwijzen
te begrijpen. Voor mij is dit een kans om verder
zijn eigenlijk erg beïnvloed door Europa. Maar
te groeien als choreograaf. Op die manier
ik zal altijd de Braziliaanse achtergrond in mij
maakte ik veel gedenkwaardige momenten
dragen. De manier waarop ik beweging zie, de
mee, zoals bijvoorbeeld ook op een festival in
manier waarop ik dans zie.
Senegal. Tijdens de opvoering was het publiek erg enthousiast. Als er een deel was dat het
Was er dan geen culturele barrière? Op cultureel
publiek goed vond, stonden ze allen recht uit
vlak was het leven in Nederland natuurlijk
hun stoel, begonnen ze te roepen en deden
erg anders dan het leven in Brazilië. Maar
ze gewoon mee. Dit was tijdens werk dat niet
eigenlijk is Brazilië nogal verwesterd. Daarbij
participatief bedoeld was, maar dit was hoe
is in het onderwijs in Brazilië de geschiedenis
mensen reageerden.
professioneel vlak werkte mijn Braziliaanse
Jouw werk is erg filosofisch. Welke filosofen
achtergrond in Nederland vooral in mijn
inspireerden je het meest en waarom? De
voordeel, mensen waren er nieuwsgierig
ideeën van Nietzsche komen vaak terug in mijn
naar. De schoonheid van dans is dat niemand
werk. Een andere grote inspiratiebron voor mij
vasthangt aan woorden. Net doordat de
is de visie van het Japanse zenboeddhisme
verbale communicatie niet altijd slaagt, kunnen
op ‘eenheid’. Volgens het zenboeddhisme
dansers elkaar vinden in beweging. Bij dans
maken alle vormen van polariteit deel uit van
moet je niet afhangen van het betreden pad,
één groot geheel. Het is een erg non-binaire
of bang zijn voor wat ongekend is. Mijn eigen
manier van kijken naar de wereld. Maar ondanks
werk als choreograaf was altijd een dialoog
mijn filosofische vooronderzoek, is het niet
tussen mijn Braziliaanse achtergrond en mijn
mijn bedoeling om mijn werk ‘intellectueel’ en
Nederlandse werkervaring. Ik heb soms wel
ontoegankelijk te maken. Ik wil niet vastlopen
een algemener eurocentrisme gevoeld in de
op een puur verstandelijk niveau. Dit geeft het
DANST — 23
van de inheemse cultuur fel onderbelicht. Op
risico om vooral conceptueel werk te creëren,
het niet mijn bedoeling is om werk te maken
dit is niet mijn bedoeling. Ook bij het cureren
dat mij persoonlijke voldoening geeft, dat ik
van dit festival hield ik het idee dat mensen de
mooi vind, dat enkel mij raakt, dat afhangt van
noodzaak hebben om terug te gaan naar wat
mijn persoonlijke ervaring. Ik wil dat mijn werk
dans voor hen waardevol maakt, ongeacht het
communiceert. Als ik mijn werk niet universeel
niveau, in mijn achterhoofd. Kennis is voor mij
kan maken, heeft het voor mij weinig waarde.
geen manier van denken, het is ervaring.
Het is gemakkelijk om toe te geven aan gevoelens en verlangens, om dingen te doen
Kun je meer vertellen over je artistieke visie?
op een manier die mij aanstaan.
DANST — 24
In mijn visie is kunst geen geïsoleerd gegeven. Kunst bestaat in relatie en in dialoog met het
Is het niet erg moeilijk om universaliteit in jouw
geheel. Dit geheel, deze grotere structuur,
werk na te streven? Het is zeker vermoeiend,
dit macroniveau, noem het de natuur of het
het is een constante oefening op alertheid.
universum, of hoe je dit ook wilt benoemen.
Maar als je diep genoeg zoekt, dan vind je dat
Wat zich hier manifesteert, manifesteert zich
waar iedereen zich in herkent. Neem nu opnieuw
ook op microniveau. Er zijn altijd parallellen.
het voorbeeld van relaties: ik kan een werk
Wanneer ik bijvoorbeeld nieuw werk maak
maken over verschillen en twistpunten tussen
over twee personen, kies ik er niet voor om
mensen. Maar specifieke voorvallen zeggen
mij te focussen op de relatie tussen deze
niets over wat universeel is aan een ervaring.
twee mensen, maar eerder op de connectie
Wanneer een dochter kwaad is op haar moeder,
tussen de relatie van deze twee mensen met
gaat dit er heel anders uitzien in China dan in
de macrosfeer. Voor mij ontstaat kunst in het
Nederland. Sterker nog, ook binnen hetzelfde
vacuüm tussen het tastbare en het ontastbare.
land, binnen dezelfde stad, hetzelfde dorp,
Het gaat zo zijn eigen leven leiden, ontwikkelt
kan deze situatie er compleet anders uitzien.
zijn eigen logica.
Maar ergens is er een rode draad. Hoe geef je
Ik ben van mening dat onze visie, eenmaal
die universaliteit weer? Waar komt dit gevoel
geconsolideerd, opnieuw voort moet kunnen
vandaan? Komt dit gevoel uit verlangens,
vloeien. Ik wil geen karikatuur worden van
of uit verwachtingen? Zijn we gefrustreerd
mezelf. Wanneer je visie ‘af’ is, is het tijd om
omdat wij zelf deze verwachtingen creëren?
weer verder te gaan. Er moet openheid zijn om
En waarom creëren we deze verlangens dan?
je visie steeds opnieuw aan te passen. Dat is
Er zijn zaken waaraan een sociale context erg
acceptatie van het vergankelijke. Eén van mijn
weinig verandert. Dat is wat mij interesseert.
hoekstenen is de alertheid voor een drang naar
Deze vragen zijn relevant voor iedereen.
voldoening van de eigen noden. Dit is een hele mondvol, maar eigenlijk bedoel ik hiermee dat
samir calixto
Van filosofie over naar curatorschap. Hoe
niveaus, zodat ze samen met hen de liefde
gaat het eraan toe achter de schermen?
voor dans kan (her)ontdekken. We proberen
Voor mij was de eerste stap om beter te
de variatie er zoveel mogelijk in te houden met
begrijpen wat er zo succesvol was aan het
workshops Afrikaanse dans en Urban.
Out of the Toolbox-festival in eerdere edities,
Verder hebben we een module die gefocust
om te praten met de organisatie en beter te
is op inclusiviteit. Ook deze module zal erg
begrijpen waar ze naar zochten. Wat de sterke
boeiend worden, met lessen van Andrew
punten waren van het festival en de filosofie
Greenwood en Candoco Dance Company.
erachter. Het was mijn doel om een succesvolle
Beiden zijn vooraanstaand op gebied van
samenwerking op te starten en mijn eigen stem
inclusiviteit in de dans op wereldniveau. Het
en visie toe te voegen in plaats van deze op te
werk van Andrew Greenwood focust zich
leggen. Ik wou iets organiseren voor mensen
vooral op neurodegeneratieve ziekten, en
die willen werken rond beweging, mensen die
Candoco Dance Company maakt vooral werk
instrumenten willen verzamelen om beter les
met mensen met een beperking. De kers op de
te kunnen geven, mensen van verschillende
taart in het programma is voor mij Compagnia
achtergronden, en mensen die geïnteresseerd
Zappalà Danza uit Sicilië. Dit gezelschap
zijn in het creatieve proces. Het was belangrijk
bestaat al meer dan dertig jaar, en heeft
om een balans te creëren van workshops die
eigenhandig de dansscene in Italië compleet
meer fysiek zijn en informatieve workshops.
veranderd. Zij startten de politieke beweging MoDem (Movimento Democrático) door nauw
Waar heb je je op gebaseerd bij de selectie?
samen te werken met de verschillende gemeen-
Het festival gaat niet (enkel) over techniek
schappen in Sicilië (zoals de vluchtelingen uit
bijschaven, maar over mensen de instrumenten
Catania). Het programma is niet alleen open
aanreiken om hun grenzen te verleggen als
voor iedereen, maar dus ook erg gevarieerd.
dansers. Deze standaard heb ik gehanteerd
Het werd gecreëerd vanuit een zoektocht
bij mijn zoektocht naar begeleiders van de
naar diversiteit.
workshops. Ik heb niet gezocht naar lesgevers die puur technische lessen konden geven,
Was het moeilijk om het programma gevarieerd
maar naar lesgevers die het beste uit de
te houden voor alle niveaus? De uitdaging
dansers naar boven willen brengen. Ik ken
bestond vooral in het verzekeren dat alle
dansers die fantastisch repertoire zouden
lesgevers duidelijk begrepen wat de essentie
kunnen geven, maar daar draait het bij dit
van het festival is. Ik heb elke keer sterk
festival niet om. Ik wou dansers vinden die niet
benadrukt dat het festival open was voor alle
enkel wat te zeggen hadden, maar ook iets
niveaus en open voor iedereen met een liefde
konden overbrengen.
voor dans. Vervolgens zocht ik lesgevers die
We hebben bijvoorbeeld de module nourishing
hier enthousiast over waren. Ik heb in mijn
tools. Bij deze module ligt de focus op het
communicatie ook benadrukt dat er bij iedere
meegeven van instrumenten voor het geven
workshop mensen aanwezig kunnen zijn met een
van danslessen, maar de module wordt ook
beperking en dat de lesgevers hier bewust mee
een beetje breder genomen. Er zullen drie
moeten omgaan.
de lesgevers werkt momenteel bijvoorbeeld
Wat was voor jou het meest uitdagende
met pilates, maar zij heeft ook een carrière
aspect? Cureren kwam voor mij eigenlijk vanzelf.
als danseres achter de rug. Zij begrijpt
Ik hou van organisatie en communicatie. Ik zie
daarom deze transitie en geeft pilates niet
het als een verlengde van mijn werk. Ik denk
als een geïsoleerde techniek. Er zal ook een
dat mijn werkervaring als lesgever ook erg
danseres zijn die danste bij de compagnie van
waardevol is geweest. Wanneer ik werk met
Pina Bausch en de originele versie van Rite of
dansers, vind ik mijn werk pas geslaagd als ik
Spring heeft uitgevoerd. Ze is het gewend om
hen ervaringen heb kunnen meegeven. Zelfs in
met professionelen te werken, maar wil voor
theorie, als het werk dat ik maak op een pure
dit festival heel graag samenwerken met alle
catastrofe zou uitdraaien, zou de ervaring van
DANST — 25
experten deze workshops begeleiden. Eén van
de dansers het belangrijkste zijn voor mij. Het
spannendste is om te zien wat het resultaat zal
cureren van een festival gaf mij de kans om een
zijn van de samenwerkingen tussen de hopelijk
werkproces aan te bieden zonder eindresultaat,
erg diverse groep dansers. We hopen op een
waarbij de focus ligt op het groeien en de
festival dat staat voor inclusiviteit, diversiteit
evolutie van de dansers. Het doel staat vrij van
en simpelweg samen dansen. Ik heb dit festival
de druk die komt kijken bij een eindpresentatie.
niet gecureerd als choreograaf, maar als
Er zullen misschien korte toonmomenten zijn
iemand die gelooft in dans als instrument voor
waarop mensen hun creatieve experimenten
verandering. Daar streven we naar.
kunnen delen, maar er is geen focus op het uitwerken van een performance. Dit voelde voor
—
mij erg natuurlijk aan. En wat was het meest lonende? Het meest lonende tot nu toe vond ik om opnieuw contact op te nemen met collega’s en om hun ontwikkeling als artiest te mogen ervaren. Maar ik denk ook dat het beste nog moet komen, ik
DANST — 26
Foto: Chris Yang
kijk erg uit naar het festivalmoment zelf. Het
BLIJVEN DANSEN.
ONZE CURSUSSEN IN APRIL EN MEI VOLG JE ONLINE OF BUITEN. GEEN CORONASTRESS, WEL ZALIG VEEL DANSPLEZIER!
FOTO ISABELLE WENZEL
Laat ik deze column beginnen met een enorm understatement: het voorbije jaar was - om welbekende redenen - best zwaar. Vreemd genoeg zijn er ook heel wat goede dingen gebeurd en is mijn leven op professioneel vlak onherkenbaar veranderd. Om een vergelijking te maken met vorig jaar: De week van 17/2/2020: Vorig jaar ging ik in de week van 17 februari terug aan de slag na een revalidatie van meer dan twee maanden. In december had ik een fietsongeluk. Mijn knieschijf uit de kom, met alle gevolgen van dien. Dansen zat er toch voor een lange tijd niet meer in. Net voor mijn ongeluk had ik een auditie gedaan bij een dansgezelschap in Brussel (L.E.A.D) en werd ik ook geselecteerd voor hun nieuwe productie. Het had duidelijk niet mogen zijn... In de week van 17 februari hernam ik mijn job als … leerkracht. Ik ben danser en choreograaf, maar tot juni vorig jaar was lesgeven mijn hoofdberoep. Ik gaf Frans en PAV (Project Algemene Vakken) in Groenhove, een middelbare school in Waregem, voornamelijk in de B-stroom. Een zeer uitdagende job, die me ontzettend veel voldoening gaf. Ik deed het graag, lesgeven. Het contact met de leerlingen en samenwerken met een sterk team van leerkrachten … het zal me altijd bijblijven. Enkele weken later werd aangekondigd dat België in lockdown ging. Drie maanden lang stond de wereld zo goed als stil, en gaf ik les van thuis uit. Dat ik tijdens de pandemie een carrièreswitch zou maken naar de cultuursector, had ik op dat ogenblik nooit durven dromen.
De week van 17/2/2021: Ondertussen werk ik al een half jaar als programmator bij Schouwburg Kortrijk en heb ik net een bijzonder intense acht dagen achter de rug. Met het online project Schouwburg Sessies boden mijn collega’s en ik zestien artiesten een platform aan. Wij voorzagen een lege Schouwburgzaal en zes camera’s, de artiesten zorgden zelf voor de invulling. Van jazzmuziek tot alternatieve rock, van spoken word tot tapdans … Ik zag prachtige acts de revue passeren, en dat gaf me enorm veel voldoening. Achteraf gezien was het een megagekke productie. In deze onzekere tijden zo’n liefde zien voor en toewijding aan kunst … Ik heb er altijd al van gedroomd om bruggen te bouwen. Dat ik nu bruggen bouw tussen culturele instanties en de kleine/jonge makers van vandaag is voor mij nog steeds onvoorstelbaar. Wat neem ik mee van het lesgeven in 2020? Iedereen verdient een kans en het is vooral belangrijk om in dialoog te gaan met elkaar om constant van elkaar te kunnen leren, zowel leerkracht als leerling. Ik trap de eerste On the road af met het besef dat ik niets in handen heb, het is vallen en opstaan. Salaam (peace)
DANST — 27
Amin Srasra is danser en choreograaf en werkt waar het ware leven lonkt. Hij neemt je mee op zijn escapades on the road, dansend, makend, gidsend: op het snijvlak van zijn docentschap en makerspraktijk, zoekend naar woorden.
Als u zorgt voor het verbeteren van uw persoonlijk record... ...dan zorgt arena voor de rest. Sinds jaar en dag is arena vooraanstaand verzekeringspartner van talloze sportfederaties. Zo kan u gerust zijn dat u zelfs bij het beoefenen van uw favoriete sport kan rekenen op de steun van een deskundig team op die momenten dat het minder goed gaat. Voor meer inlichtingen en advies surf naar www.arena-nv.be.
Dominique Van Malder is acteur, presentator en bezieler van Radio Gaga. Zijn televisieserie Albatros, een tragikomische fictiereeks over zwaarlijvigheid, is te zien op Canvas en VRT NU. Naast zijn vijf tips, is hij ervan overtuigd dat mee dansen en zingen met Dirty Dancing goed is voor de gezondheid.
03
#cultuurtips
01
02
I Know This Much Is True, een geweldige zesdelige HBOreeks over de liefde tussen tweelingbroers, waarvan er een zorg draagt voor de ander met een psychische kwetsbaarheid. Bedrieglijk simpel. En beiden weergaloos gespeeld door Mark Ruffalo. Een masterclass in verhalen vertellen én acteren.
In deze donkere dagen is het
04
05
De soundtrack van Albatros Zoals ik al zei, ben ik van Pieter van Dessel en doorgaans niet goed in Lennert Coorevits. Ik ben reclame maken, maar met doorgaans niet zo goed in Studio ORKA hebben we Radi’O reclame maken voor eigen Zoutloos, een luisterspel, creaties, maar wat deze gemaakt van een toneelstuk twee muzikale helden gedaan dat we zouden hernemen in hebben met de soundtrack woonzorgcentra, maar dat van Albatros, de Canvasreeks door dat mottig beestje die ik met Wannes Destoop corona niet lukte. Dus maakte, is buitenaards maakten we een hoorspel schoon! Tot tranen beroerd, over de begankenissen aldaar. al zeg ik het zelf. Aanbevolen voor iedereen tussen 6 en 106 jaar.
superfijn om te vertoeven in het universum van Fleur van Groningen en haar personages. Swingers is een heerlijke, hete, scherp geschreven zedenschets vol humor en erbarmen waar eenzaamheid ook een hoofdrol speelt. Gehuild en gelachen.
Als fan van street art én Banksy is het leuk toeven in zijn wereld. Dat kan door coronaproof te wandelen op straat in Bristol als de grenzen open zijn of door voorlopig gewoon dagelijks eens te snuisteren in zijn werk in catalogusvorm of internet. Als kunst de werkelijkheid mee kan bepalen, dan word ik gelukkig.
#FOMO? Up-to-date agenda op danspunt.be
DANST — 29
F O T O KO E N M O RT I E R
high five met Dominique Van Malder
#danstagram
#hello_im_jello_
#theinnerscenery
DANST — 30
#danst
Dans is alles en alles is dans: post je meest memorabele, hilarische, alledaagse dansplaatje op Instagram, Facebook of Twitter met de hashtag #dansdanserdanst. Springt je foto in het oog, dan krijg je een flitsend Danspunt-flipboekje én een ereplaats in de volgende editie van DANST.
DANST adverteerder oplage 5.000 nummers
NIEUW: vriend van DANST Verspreid mee het dansvuur en krijg gratis advertentieruimte
meer info? danst.be
DANST mee Dans je met woorden, beelden, ideeën, lijnen, armen en benen …? Wil je een bijzonder dansverhaal delen of meewerken aan dit magazine? Mail naar dansdanser@danst.be
en ma ken wi j d e v lo er v ri j vo o r vervo eri n g . I n Vla a n deren , Brussel en ver daarbui ten . dans p u nt.be
Da n s punt o n d erz o ek t, o ntvo uwt, verb i n d t . Vo o rb i j a lle st i j len c reëren w i j kan sen , bi eden w i j perspec t i ef
leer, b o ug eer. Als ma ker, a ls d a n s er, a ls d a n s fa n pur s an g. Dan spunt van gt op, duw t voo r t, g eeft steun .
Da n s d a n s er d a n s t . Va n mi d d el tot punt . Va n mot i e tot emot i e tot alle gren zen vervagen . O b serveer,
DANST bij jou in de bus? DANST abonnee 4 nummers/jaar 14€
DANST is een driemaandelijkse uitgave van Danspunt en verschijnt
4 maal per jaar - P209281 - Afgiftekantoor Antwerpen X
VU: Iris Raspoet, p/a Danspunt, Sint-Salvatorstraat 18a, 9000 Gent
JRG 20/N1 maart 2021
danspunt.be
SAMIR CAL I XTO, P. 24
er moet openheid zijn om je visie steeds opnieuw aan te passen