En over mijn ouders die hoog in de hemelen dood aan het zijn zijn
Een boek over x-geliefden, darkrooms, kilocalorieën, ziekenhuisrekeningen, cruiseschepen, Marc-Marie
en andere micro-obsessies, erfenissen, begrafenissen, twitterbots, sterfhuisconstructies, kunst, hyperinflatie
Met de energie van spoken word maar de precisie van poëzie
en een nur-code die het de roman maakt die ik altijd al heb willen schrijven
BOEK 1: EVEN GROOTS EN ECLECTISCH
ALS DE HOMO UNIVERSALIS DIE MARTIN ROMBOUTS IS
FICTIE
Sinds Martin Rombouts in 2017 is afgestudeerd in Creative Writing, heeft hij van alles uitgespookt, maar geen boek geschreven. Hij richtte een boyband op, liep stage bij een choreograaf, presenteerde programma’s, maakte theater, nam podcasts op, schreef het Zomerlezen-gedicht 2024, won De Slimste Mens. Niet dat hij geen boek wilde schrijven, er was gewoon te veel afleiding. Maar nu is het er, met de onvermijdelijke titel: Boek 1. Even groots en eclectisch als de homo universalis die Martin Rombouts is.
Martin Rombouts is dichter, schrijver en theatermaker. Hij studeerde Creative Writing aan ArtEZ en werd daarna geselecteerd voor het Slow Writing Lab van het Nederlands Letterenfonds. Ook maakt hij deel uit van boyband, de literaire boyband en won hij het 21e seizoen van De slimste mens
Yoshie’s vader pleegt zelfmoord in een mysterieus pact met een onbekende vrouw. Onder deze bizarre omstandigheden lukt het Yoshie niet te berusten in haar vaders overlijden en ze besluit na een jaar het ouderlijk huis te verlaten.
Ze betrekt een appartementje in de levendige wijk Shimokitazawa en vindt werk in een kleine bistro, maar nachtmerries over haar vader, waarin hij haar telefonisch probeert te bereiken, blijven haar achtervolgen. Wil haar vader haar vanuit het hiernamaals iets vertellen?
Op een dag staat haar rouwende moeder voor haar deur, met de onverwachte vraag of ze bij haar in mag trekken. Yoshie staat het schoorvoetend toe, en terwijl ze op zoek gaat naar de betekenis van haar nachtmerries, proberen zij en haar moeder de draad van hun leven weer op te pakken in de kronkelende steegjes van Shimokitazawa.
Moshi moshi is een verhaal vol mysterieuze wendingen, over rouw en het herpakken van het leven. Een net zo magische en warme roman als Kitchen, over de troost van familie, eten en elkaar.
Banana Yoshimoto (1964), het pseudoniem van Mahoko Yoshimoto, is een van de meest gelezen Japanse auteurs ter wereld. Ze is de schrijver van een enorm oeuvre van verhalen en romans, waarvan de bekendste de internationaal geliefde bestseller Kitchen is.
Maarten Liebregts (1984) vertaalde eerder werk van Mieko Kawakami, Toshikazu Kawaguchi en Emi Yagi. Hij is docent Japans aan de Volksuniversiteit Utrecht en de vaste vertaler van Banana Yoshimoto.
‘Yoshimoto transformeert het banale tot het essentiële.’
– The New Yorker
Over Moshi moshi:
‘De romans van Banana Yoshimoto zijn als juwelendoosjes, en Moshi moshi is geen uitzondering.’
– Vanity Fair
‘Een verbazingwekkend, meeslepend Tokio’s spookverhaal... Je zal het niet uit je hoofd kunnen zetten.’
– De Lage Landen
Over Kitchen:
Meer dan 10.000 exemplaren verkocht!
‘Dit magische, betoverende kleinood is een van mijn alltime favorites.’
Met de fakkel in handmijn ging ik op de melkbus zitten.
Het zink was warm van de knallen, de carbiddampen hingen in de lucht. Vlak boven het vochtige weilandgras draaide ik de fakkel rond, de vlammen verspreidden zich kalm over de in lampenolie gedrenkte doeken. Achter het schrikdraad op het erf joelden de jongens, hun geschreeuw vermengde zich met de hardcorebassen uit de gettoblaster. Gitte was stil, haar ogen stonden verwachtingsvol. De jongens tikten elkaar grijnzend aan: zit-ie hoor, die sneue slungel met z’n nichterige jas, te schijterig om het carbid aan te steken. Of nee, geen jas, mantel, zeiden ze. Niet helemaal onterecht voor een kledingstuk dat duurder was dan al hun kleding bij elkaar. Mijn mantel, mijn talisman, zou me beschermen, ook al had ik nu liever een cape waarmee ik weg kon vliegen. Ik had er natuurlijk een act van moeten maken, zo van: deze gespierde spijker laat wel even zien wie de stoerste is. Nu was ik het lulletje dat geen nee durfde te zeggen. Vrijwillig tegen mijn zin, dat beschreef het beste hoe ik hier zat.
EEN PRIKKELEND DEBUUT OVER OPGROEIEN ALS BUITENBEENTJE EN DE TERREUR VAN EEN PUBERBREIN
‘Jochem van der Stok schrijft prachtig over complexe pubervriendschappen op het platteland.’ – Franca Treur
FICTIE
Pixelige computerspellen, soft erotische films ’s avonds laat op tv, gabbermuziek in het jeugdhonk, kerkgangers die speculeren op de beurs, carbidschieten met een giertank, de afterparty van het bloemencorso, schuurfeesten waarbij de mobiele eenheid moet komen opdraven, seks in een keet, stal, schuur, tent of de stacaravan van het animatieteam: Speelvuur schetst het beeld van een plattelandsdorp in de jaren negentig en van het leven van Tomas de Ridder, die daar en dan opgroeit.
Heldhaftig probeert Tomas weerstand te bieden aan het geweld waarmee het volwassen leven zich aan hem opdringt. Hij voelt zich aangetrokken tot zijn buurmeisje
Gitte, maar fantaseert tegelijkertijd over jongens. Waar Tomas vooral een innerlijke strijd voert, wordt Gitte ondertussen belaagd door extern onheil.
Speelvuur is een prikkelend debuut over vriendschap, liefde, mannelijkheid, eenzaamheid en vooral: de complexe puberteit, met alle schoonheid, onhandigheid en pijnlijke situaties die daarbij horen.
Jochem van der Stok was zelf puber in de jaren negentig in een plattelandsdorp. Inmiddels is hij vader van drie kinderen en docent aan de Hogeschool van Amsterdam.
MAURITS DE BRUIJN VRAAGT ZICH AF: HOE LEG IK DE MASSASLACHTING IN GAZA UIT AAN MIJN JOODSE GROOTOUDERS?
Sindszijn bezoek aan de bezette gebieden in 2018 laat Maurits de Bruijn zich in opiniestukken en op sociale media kritisch uit over het zionisme en het geweld dat eruit voortvloeit. Nu is de tijd rijp voor een verdiepend, veelkantig verhaal dat meer losmaakt dan hartjes en haatreacties, over een van de grootste morele vraagstukken van de 21e eeuw.
In Geweten richt Maurits de Bruijn het woord tot zijn grootouders, in een poging te ontrafelen hoe hun dood in vernietigingskamp Sobibór zich verhoudt tot de massaslachtingen in Gaza, de Israëlische bezetting van Palestijns gebied en de aanslagen van Hamas op 7 oktober. Zo legt hij een historie van geweld en onrecht bloot, die hij toetst aan zijn persoonlijke geschiedenis. Met een nietsontziende blik reflecteert hij op de erfenis van de Holocaust, zijn eigen activisme, de westerse onachtzaamheid jegens het Palestijnse volk, onze nalatige regering en de schrijnende videobeelden die ons overspoelen.
‘Zelden werd heteronormativiteit zo scherp en confronterend gekielhaald.’
– NRC
‘Een slimme roman over identiteitspolitiek die het voorspelbare vermijdt.’
– de Volkskrant
‘De auteur combineert zijn essayistische oog met humor die telkens schrijnende randjes heeft.’
– De Groene Amsterdammer
Maurits de Bruijn is redacteur bij kunsttijdschrift Mister Motley. Samen met Randy Vermeulen maakte hij de podcast En niemand bleef onaangeraakt. Eerder schreef hij o.a. de roman Man maakt stuk (2024), die op de longlist van de Boekenbon Literatuurprijs prijkte, en het non-fictieboek Ook mijn Holocaust (2020). Hij publiceert regelmatig opiniestukken in de Volkskrant en nrc. Afgelopen jaar nam hij een prominente rol in in het publieke debat over Israël en Palestina, sprak hij op benefietavonden en tijdens de dodenherdenking bij het Homomonument in Amsterdam.
Maarten Inghels besluit om met een olifant het voetspoor van Hannibal Barkas te volgen. Hannibal, de generaal van Carthago, trok in 218 voor Christus met zevenendertig olifanten en een enorm leger over de Alpen om de Romeinse vijand in de rug aan te vallen. Tot op de dag van vandaag zijn er meer dan achthonderd boeken geschreven waarin wetenschappers debatteren over de juiste Alpenpas die Hannibal nam.
Inghels is gefascineerd door deze mythische tocht door de Alpen. En hij niet alleen: al snel stuit hij op de geschriften van meerdere avonturiers die in de twintigste eeuw soortgelijke pogingen ondernamen. Wat dreef deze mannen om met olifanten de bergen in te trekken, in het spoor van de beroemde krijgsheer?
Op zoek naar antwoorden besluit de verteller zelf de reis te maken. Hij huurt Gideon, een olifant van een safaripark bij Lyon, en begint aan de zware klim. Eerst heeft hij veel bekijks, daarna steeds minder, tot hij achter de hoogste Alpentop botst op een tweede ongewone reisgezel en zijn pad een grote wending kent.
Maarten Inghels debuteerde in 2008 met Tumult in de Sandwich-reeks onder redactie van Gerrit Komrij en ontwikkelde zich sindsdien tot een originele dichter, schrijver en beeldend kunstenaar. In 2021 verscheen zijn zenuwslopende roman Het mirakel van België, over zijn ervaringen met de grootste meesteroplichter ter wereld. Maarten Inghels is meervoudig winnaar van de Vincent Van Meenenprijs. Van 2016 tot 2018 was hij de Stadsdichter van Antwerpen.
VAN DE VERLEIDELIJKSTE DOCTOR IN HET SURREALISME IN DE LAGE LANDEN
In een gelimiteerde luxe uitvoering: een aaibare hardcover met zilveren details.
wilde liever bij anderen gaan spelen dan dat ze bij ons kwamen kon niet uitleggen hoe of waarom daar bestonden geen kleuren voor nog steeds zijn het meer sferen witte weerkaatsingen van lichten in verre havens op rimpelend water de beelden troebel alsof ze gemaakt zijn om te vergeten
ook nu nodig ik zelden mensen uit ben ik bang dat ze jou hier aantreffen duik jij op uit het water in de gootsteen delen van jou in mij en ook jij mag niet weten waar ik woon hoe vaak je bent doodgewenst ik durf het niet zeggen
alle fonteinen is:
∙ een dichtbundel over crèmekleurige badpakken, lege flessen, slagbomen, schuilplekken, bankpapier en moederliefde;
∙ een doodsverwensing;
∙ een zoektocht naar vergiffenis, of op zijn minst verzoening;
∙ een poging om erfelijkheid het zwijgen op te leggen, nacht na nacht; een broeierige ademtocht;
∙ een stomp in je maag. het destillaat van Vincent Van Meenens pogingen om woorden te zoeken voor het onbenoembare.
∙ en bovenal een overwinning – ja, dat iets mededeelbaar wordt, hoe particulier en eenzaam ook.
Zet alle fonteinen open, laat ze sproeien!
Vincent Van Meenen is schrijver en doctor in het surrealisme. Hij woont en werkt in Oostende. Zijn laatste roman, 0xBlixa, werd genomineerd voor de BNG Bank Literatuurprijs. Sinds 2018 is hij meervoudig laureaat van de Maarten Inghelsprijs. Zijn gedichten werden bekroond en verschenen onder meer in Het Liegend Konijn, De Revisor, Deus Ex Machina en DW B alle fonteinen is zijn poëziedebuut.
EEN INGETOGEN DEBUUT MET GROOTSE AMBITIES
EERDER AANGEBODEN
Dit is een belijdenis die ik af te leggen heb. Omdat jij het moet weten en ik het moet begrijpen. Alleen zo kunnen wij, allebei, misschien, verder leven zonder vergiftigd te worden door mijn vormeloos verdriet. In al zijn exhibitionisme en onzuiverheid, is dit een liefdesdaad. Maar dit is ook een apologie, een exorcisme, een loutering. Het is de waarheid – of dat hoop ik. Bovenal hoop ik, wellicht tegen beter weten in, dat dit de wording is van wie ik allang geweest had moeten zijn: jouw moeder.
Als de dieren is de debuutroman van de Vlaamse Lieselot Mariën. Die naam hadden we niet eerder gehoord, ineens lag haar manuscript daar. Vers afgestudeerd aan de SchrijversAcademie in Antwerpen, getipt door Lize Spit – ‘Dit mogen jullie niet mislopen’ – die haar via via kende en die meteen onder de indruk was. En inderdaad, haar unieke stijl is onontkoombaar.
Als de dieren is een poëtische zoektocht naar taal voor en betekenis van een ervaring die zich tegen beide verzet.
Lieselot Mariën studeerde af in de filosofie en rechten. Ze werkte achtereenvolgens in het theater, in de keuken en als advocaat. Tegenwoordig maakt ze audiodrama en -documentaires.
JANUARI JANUARI
DEZE TITELS VERSCHIJNEN BINNENKORT
BIJ DAS MAG!
FEBRUARI
Op de hoogte blijven van de laatste nieuwtjes voor de boekhandel? Volg onze Instagrampagina voor boekhandelaren: @dasmag_boekhandel
