Marloes

Gewoonte

De reis naar mijn praktijk in Dordrecht duurt ongeveer 35 minuten. Ik vertrek zo rond 6:50 uur en ben dan ongeveer 7:30 uur geparkeerd en wel in de buurt van de praktijk. In de ochtend drink ik in de auto een theetje en luister ik naar de radio. Zodra ik de snelweg oprijd, pak ik een Easypick van Tepe uit mijn tas en maak tussen mijn tanden schoon. Dat is een gewoonte die ik al jaren heb en door een lang stuk rechte snelweg op de A29 ook mogelijk. Het voordeel van zo’n Easypick is ook nog eens dat ze meebuigen, dus bij “misprikken” hoef ik hem niet direct te vervangen. Op de terugweg herhaal ik deze gewoonte weer en ondertussen bel ik mijn vriend dat ik eraan kom en ik drink wat water. Ik luister naar de radio en gebruik nadat ik de Heinenoordtunnel door ben een Easypick. Ik vaar wel bij het consequent toepassen van deze gewoonte en de toestand van mijn gebit ook.

Tijdens het behandelen van patiënten is het vaak lastig om het interdentaal reinigen als een gewoonte aan te leren. Bij een intake vraag ik altijd of diegene al bekend is met het schoonmaken tussen zijn tanden en wat hiervoor gebruikt wordt. Het meest gegeven antwoord is dan: “Alleen als er iets tussen mijn tanden zit”. Ik moet mij dan bedwingen niet direct te reageren met het feit dat er altijd iets tussen de tanden zit. Ook als we het niet gelijk zien. Maar goed, ze komen niet voor niets bij ons mondhygiënisten in de stoel.

Laatst had ik een hele fanatieke man in de stoel. Zijn gebit had wat achterstallig onderhoud en hij was onder lichte druk van zijn echtgenoot toch naar mij toegegaan. Omdat zijn vrouw mij al voorbereid had op de koppigheid van haar man, was ik iets meer op mijn hoede en waren mijn woorden vriendelijk doch ietwat dwingend. Aangezien er heel wat moest gebeuren bij deze man, heb ik hem gezegd dat ik mijn uiterste best zou doen, maar dat ik van hem toch ook wel 100% inzet verwachtte. Anders zou het resultaat van de parodontale therapie niet voldoende zijn en zouden er misschien toch wel elementen uit moeten. Dit wilde deze beste man absoluut niet. De afspraken voor de parodontale therapie naderden en nadat deze man een aantal uurtjes in de stoel had gelegen, kwam ik erachter dat hij alle instructies enorm trouw opvolgde. Er was een nieuwe elektrische borstel gekocht, de ragers waren besteld en werden dagelijks gebruikt, het gaasverband werd trouw gebruikt op alle plekken waar het nodig was en de compact tuft borstel was ook niet meer weg te denken uit zijn mondhygiëne ritueel. Ik durfde hem met een gerust hart (na wat aanmoedigingen) zes weken los te laten.

Zes weken later kwam hij terug voor de mondhygiënecontrole. Weer zag alles er goed uit. We namen de maten ragers door en ik haalde aan het einde van mijn behandeling nog wat supragingivaal tandsteen bij het onderfront weg. Na het polijsten vertelde deze man over zijn nieuwe gewoonte. Zijn ontbijt bestaat uit van dat lekkere donkere brood met van die zaden en pitjes. Hij kon er niet meer tegen wanneer hij het gevoel kreeg dat er iets tussen zijn tanden zou zitten en dus nam hij een half uur na zijn ontbijt een kop thee en pakte hij zijn ragers erbij. Tijdens het lezen van de krant nam hij een slok thee en raagde interdentaal alle zaadjes en pitjes weg. Om de ragers tussendoor schoon te maken, doopte hij zijn ragers schoon in zijn thee…. En hierna dronk hij dit op. Tja, dat zat eerst tussen zijn tanden, dus vies vond hij het niet.

Ik weet het niet hoor. Ligt het nu aan mij dat ik hier dus misselijk van word, of gaat deze nieuwe gewoonte toch wat ver…