betrokken worden’

De aangrijpende liedcycli ‘On Wenlock Edge’ van Ralph Vaughan Williams (1872-1958) en de ‘Seven Scottish Airs’ van Gustav Holst (1874-1934) zijn hoogtepunten en prijken al jaar en dag op het repertoire van Bostridge. Toch was voor Hofman de ‘spark’ voor de samenwerking de muziek van Peter Warlock, Felix White en – vooral – Jonathan Dove: onbekend en onbemind, maar “eens je hun muziek hoort, ben je er onmiddellijk aan verknocht”.

Very English

Leg de muziekstijl van die Engelse componisten naast de soms uiterst vernieuwende muziek van hun collega’s van het vasteland, en je merkt snel een verschillende ‘mindset’. De schilderachtige harmonieën van hun Franse collega Maurice Ravel konden Vaughan Williams, Warlock, Dove en Holst wel smaken, maar van Arnold Schönbergs atonaliteit of Igor Stravinski’s expressionisme hielden ze zich liever ver weg. Hun liederen verklanken de queeste om hun muziek zo evocerend en zo ‘English’ mogelijk te maken. Enerzijds verrassen ze door de instrumentale effecten die het achterliggende verhaal van de tekst suggereren, anderzijds zijn ze qua onderwerpen steevast ‘down to earth’. Liefde en dood worden bezongen aan de hand van herkenbare situaties. En laat net dit dé thema’s zijn die Bostridge op uiterst fijnzinnige wijze aanvoelt.

“Zelfs als kind was ik al geobsedeerd door alles wat te maken had met de liefde en de dood”, vertelde de tenor eerder in The Guardian. “In die zin zit liederen zingen mij al een leven lang in het lijf. Ik herinner me dat ik tien jaar oud was en met mijn vrienden over de dood probeerde te praten, die daar uiteraard helemaal niet mee bezig waren.”

“Ik was altijd geïnteresseerd in dingen die met de uitersten te maken hebben. Zo bestudeerde ik als tiener de theoretische natuurkunde samen met de geschiedenis en de filosofie van de wetenschap, waarbij ik zocht naar de ultieme oorsprong van alles rondom ons.”

Diepgang

Over uitersten gesproken: de combinatie van liederen en instrumentale muziek die Oxalys en Bostridge presenteren, is niet toevallig. Voor de belle-époquecomponisten waren dit namelijk de krachtigste genres van allemaal, waarin ze het meeste werk, betekenis én diepgang staken. Om die gelaagdheid, emoties en achterliggende verhalen aan het publiek van vandaag over te brengen, is er volgens Bostridge maar één strategie. “Het publiek moet mee betrokken worden”, legt hij uit in een interview met radio WNIB. Als zanger ziet hij erop toe dat je je als luisteraar niet louter nestelt in je zetel. Samen met de andere uitvoerders vertelt hij het muzikale verhaal zo “dat het publiek het lied niet alleen begrijpt, maar ook echt meebeleeft”. circle

Za 29.04 | 20:00 |

Concertzaal | €26

Splendid Isolation

Ian Bostridge & Oxalys

Programma: liederen van Ralph Vaughan

Williams, Peter Warlock, Felix White, Jonathan Dove & Gustav Holst

KAMERMUZIEK