Gaston magazine | voorjaar 2019

magazine van De Grote Post

voorjaar 2019

De gezusters Hirngespinst repareren de wereld. Ze doen dit niet alleen.

Kinderen zijn hun belangrijkste bondgenoten. Na een eerste halte tijdens TAZ, keerden ze in november terug en lieten ze kinderen tijdens ‘Kunstendag voor Kinderen’ proeven van ‘De Smaak van de Wereld’.

Met ‘O’skar’ trokken ze naar enkele Oostendse scholen. Ze blijven hier twee jaar om Oostende te repareren en daar zijn we ontzettend blij mee.

DE GEZUSTERS

hanne struyf en sofie joan wouters

HIRNGESPINST

Begin november zijn wij met veel goesting ‘gestrand’ in Oostende.

‘Hirngespinst’. Onze naam klinkt misschien wel ingewikkeld maar ze omvat de hersenspinsels van alle kinderen die wij tegenkomen.

Met O’skar, onze mobiele wereldreparateur doorkruisen we Oostende. Gekleed in onze oranje werkoverall, op zoek naar lokale wereldproblemen om ze, samen met kinderen uit deze stad, aan te pakken.

Wij komen uit Antwerpen. Daar waar geen zee is. Daar waar we ontdekten dat er onnoemelijk veel wereldproblemen zijn, gewoon in de stad. Daar waar wij als gezusters Hirngespinst onze eerste stappen zetten en de eerste kinderen ons kwamen helpen. Daar waar ook de eerste oplossingen ontstonden en uitgevoerd werden. Een stad die we kennen als onze broekzak. Een stad waar we verliefd werden, die we ‘s nachts doorkruisen en waar we ’s ochtends om brood gaan. Daar waar onze vrienden wonen.

En nu zijn wij in Oostende. De koningin van de Noordzee. Zeg Oostende en wij denken; de Kombuis, TAZ, De Grote Post, het Leopoldpark, het Kursaal. En natuurlijk het strand en de zee. Onze kennis van Oostende is nog zo beperkt.

Het Oostende van de Oostendenaren nog minder bekend.

En dan wandelen we op een zondagavond met Musa doorheen zijn Oostende.

We passeren ‘Petit Paris’, krijgen een glimp te zien van zijn wereld en van de talloze culturen die hier leven. We zien een ander Oostende.

De dag nadien krijgen we een warme ontvangst in een leefschool vol kinderen met goesting om de wereld te repareren. Een andere school ontmoeten we in De Grote Post, waar wij ons ondertussen stilletjesaan thuis beginnen te voelen.

We zijn hier nog maar net en hebben al een zee aan problemen en potentiele reparatieplannen.

Samen met ‘O’skar’, ons uitklapbaar laboratorium, sporen wij kinderen aan om na te denken over wat ze in hun leefwereld anders zouden willen zien en repareren. Wij willen verbinden en daarbij zoeken naar verbindingen tussen mensen die elkaar misschien nog niet kennen. We verbinden de kinderen uit de ene school met een klasgroep uit een andere door een blik vol wensen, brieven, reparatieplannen, klascadeaus te vullen. Dit blik nemen wij mee naar de volgende school waar een andere klas, op zijn beurt, een nieuw blik vult met hun hersenspinsels.

Wij zijn hier de komende twee jaar. De wereld samen repareren is groots. Maar als er een kleine wereldreparateur komt zeggen dat hij ons duizend jaar wil knuffelen, lopen wij ontroerd op wolken. Dat er hier veel van waarde is, werd ons al heel snel duidelijk.

En voor jou, beste lezer, wandel door jouw Oostende, kijk rond en kijk nog eens rond. Misschien zie je wel iets door een andere bril, krijg je fijne hersenspinsels en zie je mogelijkheden die je eerder nog niet zag. Laat het ons weten.

Want wij willen graag jullie Oostende leren kennen en aan de slag gaan.

Voluit en gretig.

3

4

COLUMN 3 6—9 GEMIST? UNDER THE COVER 10—14 15 DE KEUZE VAN WHAT’S GOING ON? 16-17 18—21 SCHOUDERSTUK IN DE SCHOUWTE 22-24 25 DE KEUZE VAN HIGHLIGHT 26—27 28 THE PERFECT MATCH EQUIPE VOLONTAIRE 29—32 33 HIGHLIGHT NIEUWERWETS 34-39 40—47 WIE BEN IK? VOORUITBLIK 48-51 52 DE KEUZE VAN #IKZITLIEVERINDEGROTEPOST 53 54—59 TOOGKLAP BACKSTAGE 60—61 62—65 KALENDER JAN-FEB-MRT-APR-MEI-JUN PRAKTISCH 66

Werkten mee aan dit nummer: Petra Broeders, Kirby Hallemeesch, Raina Minhas, Sara Vanderieck, VIRAAL – medialabo De Grote Post (Ilse Philips, Inge Baes, Kim Schoutetens) Vormgeving, typografie en beeldbewerkingen: Kristof Kimpe — Gotcha! — gotcha-design.be Cover illustratie: Kristof Kimpe — Druk Goekint

Philippe Van Gelooven

magazine van de grote post

5

6

VRIEND OF VIJAND — PREMIÈRE 1 2 O KT 2 0 1 8 R U D I V R A N C KX , KA T A R I N A V E R M E U L E N , W I G B E R T , CHARLES NAGTZAAM & SERGE FEYS 7

© Kathie Danneels – VIRAAL

8

©

Kathie Danneels - VIRAAL

K UNST E N D A G V O O R K I NDEREN – DE SMAAK VAN DE WEREL D 18 NOV 2018 GEZUS T E R S H I R N G E S P INST CAMIL L E P A Y C H A

©

Kathie Danneels - VIRAAL

Lena Deblock VIRAAL

OOSTE N D S E A V O N D M E T EASTW O O D / V A G I N A S , WHAT ELSE?/ITHILIEN 16 NO V 2 0 1 8

9

© Kathie Danneels - VIRAAL

D O U B L E B I L L ‘ C I R Q U E I N TIME’ 03 NOV 2018 THERE THERE COMPANY

MIXED R E A L I T Y U N C O V E R ED – SECTORDAG 20 NOV 2 0 1 8 DE GROT E P O S T / V R T S A N DBOX/CULTUURCONNECT

10

tell me lies, sweet little lies

© Kristof Kimpe

Jozefien

Petra

Al s he t ve rd raa ien va n de we rk eli jkh eid da ge lijk se ko st is, ho e zit he t da n bij de co lle ga ’s va n De Gr ote Po st?

Ga sto n ste lt de vr aa g zo nd er erb ij te ve rm eld en da t de leu ge ns vo or pu bli ca tie zij n.

Ee n leu ge nt je om be stw il.

Petra stopt soms stieke m een stukje chocol a in h aar mo Als ha nd. ar doc hter v haar b an vie etrapt r en vra ‘Mama agt: wat be n j e aan eten?’ het , antw oordt haar h ze met and vo or de ‘Een s mond: tukje wortel , wil ook?’ je Het an twoord is dan me estal nee.

ige onlangs getu Jozefien was ein. tr de trijder op van een zwar haar nd vo , ucteur kwam Toen de cond terug er me et ni het e-ticket reisgenoot of gelo de Aanvankelijk op haar gsm. isje de ze het me en verdedig ussie Jozefien dit sc di de g dewe ucteur. Gaan nd co de dat j n bi ar te dage begon het ha llen vorderde, lu t uit aan he non zich er . en gg haar compag ze te ets n besloot ni was. Jozefie je is me t he mocht Uiteindelijk js en vervoersbewi ig ld ge zonder jden. e verder ri zonder boet

De mens is een geboren leugenaar. Dat is geen leugen, dat is een vaststaand feit.

De meeste theatermakers zijn meesters in het naar de hand zetten van de waarheid.

Sommigen winden er geen doekjes om en stellen de leugen centraal in hun voorstelling.

Dit voorjaar zijn er zo een paar ...

THE ATE R

15. 02. 201 9 BER LIN TRU E COP Y (HO RRO R VAC UI #5) ZAA L KLE INE POS T 20: 30 ——— € 16/ 14/ 8

alser Over meesterveserv e erin Geert Jan Jstanwernelddiin het slaagt de kunAnno nu doet ootje nemen. met een hoax die er berlin dit ov ionale pers haalde . at rn te in de zelfs

CIRCUS

THE ATE R

2019 15.03.

OOM B E ROD O CEREBR OST ROTE P ZAAL G 20:00 4/8 € 16/1

p Na deze voorstellinge tra cs tru lep de je nooit meer in s. eer van market

02. 05. 201 9 ONT ROE REN D GOE D £¥€ $ (LI ES) ZAA L GRO TE POS T 19: 00 (WA CHT LIJ ST) 22: 00 (WA CHT LIJ ST) € 16/ 14/ 8

Schuif me ea van pokaernende goktafel d groot-kapit aalbeziteters .

Soetkin Kirby

Laurence

Anke

Anke komt al een s te laat Soet kin en beweert dan dat de ketting peuz nog elt s van haar fiets gev t n h el v uisk allen is. Ze dur oor omt ft ze soms zelfs zo ver e o e p n . Aa te gaan dat ze Kind n ha er B roet van de kettin ar h ueno g aan haar handen vert uisg elt enot smeert. Tijdens ze d en dat haar schoolcarriè an fi re het er zijn er ook al een een s buurvrouwen van gezo dag nde was de trap gevallen, zond hebben automatis zoet che haar er ighe nooit garagepoorten geh toont aperd, werden hui den. winkel Kirby se d in dieren vermist … kaart s t Allemaal smoesjes i e t dt om identi gd wor om een nota in haa gevraa ne i d r s klante al of een n e r schoolagenda te a p . te s omen te bek punten antie voorkomen. of gar ze die t t r a a d a k er nce lke ke e uurt t r e e Laure e is nat in h Ze bew . Dat e t o f e t e h h il op je en af en ij zic r ze w niet b cheet laat al maa s v e g n r e t lledig haa el he aar e n - vo lijk w alsof openb rmijde t e v e n r a e l i an elf dan Wil deze m t ze z doet chter l, zeg o e e d n o i e t t irra alles oek jongs winkel ar br dat de in ha . t et. f e w e e r aa n h over h gedaa

11

12

D.I.Y. POP POP UP

DOEN!

03.2019 04 & 05.

HULE ULTIMA T N VERPOPPE ONIE F E L E T L ZAA T 16:00 09:00 TO DAGEN) 2 € 40 ( .

7 - 12 J

DOEN!

.2019 14.04 RAL A D G A S M SITIE S E C E N POST BEAR E N I E KL 16 ZAAL ——— € 13:30 .

J 8-12

THEATER 14.04.2 019 HETPALE IS/ MIET WA RLOP BIG BEA RS CRY TOO ZAAL GR OTE POS T 15:00 € 12/10 / 8 ——— 6 +

IETS WAT JE ZELF MAAKT, IS DUBBEL ZOVEEL WAARD. DIT SEIZOEN KUN JE TIJDENS TWEE VERSCHILLENDE WORKSHOPS ZELF EEN POP OF EEN KNUFFEL MAKEN.

Het gezelschap Ultima Thule, bekend van indrukwekkend figurentheater, leert je een expressieve pop in elkaar knutselen.

Kunstenares Magda Ral heeft het meer voor de pluche variant en toont je hoe je een knuffelbeer maakt uit duurzaam recyclage-materiaal.

Met deze trekpop, die je zelf handmatig samenstelt, kun je al even oefenen.

AAN DE SLAG...

- - - - - - - Kopieer de beer op karton, knip uit en maak een gaatje zoals op onderstaande tekening. Bevestig vervolgens met splitpennen en knoop een touwtje zoals op tekening.

13

DO EN !

3. 20 19 T. E. M. 08 .0 04 .0 3. 20 19 DE ME RO DE TH BE SA LI ST /E AM A DE GR OT E PO OP ER A & DR A/ WO RK SH OP 17 :0 0 T TO LA BO RA TA RI 0 :0 O ——— 10 ZA AL DA CT YL —— 12 -1 6 J. € 75 —

14

TH EA TE R

TH EA TE R 08 .0 3. 20 19 MP AG NI E DE SC HO NE CO DO N JU AN PO ST ZA AL KL EI NE 20 :3 0 € 14 /1 2/ 8

DIT VOORJAAR STAAN ER VERRASSEND VEEL VOORSTELLINGEN MET EEN LINK NAAR OPERA OP HET PROGRAMMA. TIJD OM DIT GENRE ONDER DE LOEP TE NEMEN.

A( ria )

is een Italiaanse term (ontleend aan het Latijnse aer: lucht) voor een uitgebreid zangstuk voor solostem en orkest.

b( ariton )

is een (mannelijke) zangstem tussen bas en tenor.

c( armen )

niet de actrice uit FC De Kampioenen, maar een komische opera gecomponeerd door Georges Bizet.

d( eschonecompagnie )

wil opera toegankelijk maken voor een breed publiek. Missie geslaagd volgens Knack Focus: “Don Juan toont hoe opera straf kan glanzen zonder dat er ook maar één flinter bladgoud op of naast de scène te bespeuren is.”

e( lisabeth

de merode )

leert je de knepen van het vak tijdens het vijfdaagse opera- en dramalabo voor jonge muzikale avonturiers tussen 12 en 16 jaar.

27 .0 4. 20 19 T RO LA ND GU NS FL AN DR IA PO ST ZA AL KL EI NE 20 :3 0 € 14 /1 2/ 8

j( odelen )

Smaken verschillen.

Niet iedereen houdt van opera. Je moet het leren appreciëren, net als spruitjes.

k( ippenvel )

f( landria )

een opera-performance, waarbij de Vlaams-Congolese kunstenaar Roland Gunst ‘De Leeuw van Vlaanderen’ een nieuwe identiteit geeft.

g( las )

dat breekt bij erg hoge frequentie van trillingen.

Dat is geen fabel, er bestaan zangers die dit kunnen.

h( umor )

geloof het of niet maar vaak zit er veel humor in een opera.

i( talië )

de bakermat van de opera.

komt vaak voor bij dit genre.

l( ibretto )

is een elegantere benaming voor de tekst van de opera.

M( aria

callas )

een van de beroemdste zangeressen van de 20e eeuw, overleed veertig jaar geleden en trad eind 2018 als hologram op in Bozar.

o( pera )

(Lat. opus-opera, werkwerken, voluit heette het genre oorspronkelijk: ‘opera in musica’), een theatervorm waarin verschillende media gecombineerd worden, een samengaan van musiceren, acteren en dansen, en van beeldende middelen in de theatrale ruime. lees de rest van het alfabet op degrote.blog

Kiezen is verliezen. Om je te gidsen doorheen het rijke voorjaarsaanbod, vroegen we aan enkele artiesten welke voorstelling zij zouden aanstippen.

15

Bruno Vanden Broecke

Bruno Vanden Broecke won dit jaar de prestigieuze Louis d’Or, de prijs voor de beste toneelhoofdrol door een acteur, met zijn rol in Para. Het is dus uitkijken naar zijn nieuwe voorstelling Niet doen! die hij samen met Peter De Graef maakt. Een existentiële zoektocht naar ‘wie de neuk’ wij zijn.

Het verbaast ons niet dat hij voor Drie zusters van Theater Zuidpool kiest. Een theaterbewerking van Tsjechovs over wat het is om mens te zijn.

TH EA TE R

10 .0 5. 20 19 EN BR OE CK E BR UN O VA ND GR AE F DE R & PE TE !

EN NI ET DO PO ST ZA AL GR OT E € 20 /1 8/ 8 — — — 0 :0 20

Drie Zusters Theater Zuidpool

“Een klus volledig op maat van Zuidpool gesneden.

Omdat zij gebieden vinden waar in heimwee gedrenkte zinnen het best uitgesproken kunnen worden.”

TH EA TE R

31 .0 1. 20 19 TH EA TE R ZU ID PO OL ——— DR IE ZU ST ER S BI J DE BU RE N 18 :4 5 (V ER TR EK UI T OO ST EN DE ) € 28

16

2 2 m a a rt 2 0 16 Brussel wordt opge schrikt door bloedige terrori stische aanslagen op de luc hthaven en in het metrostation Maalbeek. In de An twerpse Arenbergschouwburg beslist Saul Williams zijn geplande optreden te laten doorgaan.

Een statement. Een simpel pleidooi voor meer menseli jkheid.

is een van de krachtigste stemmen van de alternatieve hiphop. Hij is actief als dichter, schrijver, muzikant, acteur en filmmaker. Als pionier van de ‘slam poetry’ maakte hij naam met zijn unieke mengvorm van rock, hiphop en spoken word. Eerder werkte hij werkte samen met o.a. Rick Rubin, Trent Reznor (Nine Inch Nails) en Zack de la Rocha (Rage Against the Machine). Zijn werk wordt gekenmerkt door protest tegen ongelijkheid en onrecht, voor het hacken van de maatschappelijke, politieke en economische constructies die zulke situaties in stand houden.

MUZIEK

23.03.2 019 DE GROTE POST/ ARENBER GSCHOUW BURG/ MUZIEKC LUB DE ZWERVER WHAT’S GOING ON? MET O.A. SAUL WILLIAM S ZAAL KLEINE POST STAAND CONCERT 20:30 (DEUREN ) 21:00 (CONCER T) € 16/14/8

17

21 mei 1971 Ma rv in G a y e b r e n g t ‘W ha t’ s G o i n g O n ’ u i t .

Ee n ge ën g a g e e r d a l b u m al s co mm e n t a a r o p w a t er o p da t m o m e n t i n de V S en i n d e w e r e l d ge be ur t. E e n s t a t e me nt . Ee n s i m p e l pl ei do oi v o o r m e e r me ns el ij k h e i d .

22 & 23 maart 2019 What’s going on?

Exact drie jaar na de aanslagen keert Saul Williams terug naar Antwerpen. Een dag later, op 23.03, meert hij aan in Oostende, de stad die Marvin Gaye heelde.

De cirkel is rond.

Voor de muzikale avond What’s Going On? bundelen De Grote Post, Arenbergschouwburg en Muziekclub De Zwerver de krachten. Naast Saul Williams staan nog andere geëngageerde artiesten mee op het podium (hou

onze website in gaten voor de namen). Ze zullen vloeken, tieren, roepen, zalven, fluisteren … Want, waar zijn we toch mee bezig, jongens en meisjes? Met muziek als enig

wapen tegen oorlog, onrechtvaardigheid en ongelijkheid, houden ze een simpel pleidooi voor meer menselijkheid.

Of met de woorden van de grote Marvin Gaye himself: You know we’ve got to find a way, To bring some lovin’ here today, eheh

Foto’s: Ilse Philips – VIRAAL / collage: Kristof Kimpe (Gotcha!)

18

19

AURELIE DI MARINO THEATERMAAKSTER AURELIE DI MARINO HEEFT EEN GROTE GEVOELIGHEID VOOR OUTCASTS. HAAR WERK WORDT GEVOED DOOR EEN NIEUWSGIERIGHEID NAAR HOE DIE OUTCASTS WORDEN WAT ZE ZIJN. I N T E R V I E W: P E T RA B R O E D E R S

Z

owel Cerebriraptor als If there weren’t any blacks you’d have to invent them is gestart vanuit een onderzoek, niet meteen met de bedoeling om er een voorstelling van te maken. Maar het materiaal was te urgent om te laten liggen. Omdat De Grote Post de relevantie van dit werk inziet, zet ze haar schouders onder beide voorstellingen. Voldoende reden om kennis te maken met Aurelie Di Marino. We ontmoeten haar in het K.A.K.-huis. Naast het creëren van eigen werk, maakt ze ook deel uit van dit collectief (zie p. 34).

‘Rien n’est fini. Tout recommence’, staat er in koeien van letters op de muur achter haar. Het zijn ook de laatste zinnen van de State of the Youth die ze schreef voor het TheaterFestival in 2016. Hierin hield ze een pleidooi voor uitdagende samenwerkingen en het inzichtelijk maken van de geschiedenis. Iets wat ze voluit doet met de twee voorstellingen die dit jaar in De Grote Post te zien zullen zijn.

Waarover gaat ‘Cerebriraptor’?

Aurelie: “De inspiratie komt uit de tekst Cerebriraptor, de dreigende opkomst van een nieuwe ziekte van psychiater Erik Thys. Hij baseerde zich op zijn beurt op beeldend werk van de kunstenaar Ronny Delreu. Hierin wordt de vraag gesteld naar de mogelijkheid van het bestaan van een virus dat symptomen veroorzaakt die lijken op depressie en afstomping. Dat virus zou niet biologisch van aard zijn maar cognitief, informationeel en wordt overgedragen via communicatie en informatie. Als dit virus zou bestaan dan kun je het krijgen door de krant te lezen, naar een film te kijken, via reclameboodschappen, door met iemand in gesprek te treden enz. De kiem van de ziekte is een Cerebriraptor, een hersenvreter dus. Toen wij die tekst lazen, begonnen we ons af te vragen of wij misschien ook door dat virus waren aangetast. Zou het kunnen dat onze filter om belangrijke info van onbelangrijke te scheiden, zodanig verstopt is geraakt dat onze firewall bij wijze van spreken, stuk is en wij dus zo’n hersenvreter hebben binnengekregen? En als dat zo is, hoe geraken we ervan af? Deze vraag, een metaforische vraag, hield ons al een tijdje bezig. In eerste instantie niet om er een voorstelling over te maken maar afgelopen zomer zijn we tijdens een residentie in De Grote Post toch gestart met een vooronderzoek.”

20

“Zou het kunnen dat onze filter om belangrijke info van onbelangrijke te scheiden, zodanig verstopt is geraakt dat onze firewall bij wijze van spreken, stuk is en wij dus zo’n hersenvreter hebben binnengekregen?”

Aurelie Di Marino

De these over dat virus is verontrustend, in welke mate is dit gestoeld op wetenschappelijk onderzoek?

“De tekst van Erik Thys is geschreven in een wetenschappelijk discours, hij is voorzien van voetnoten en geannoteerd. Maar je vraag is waarschijnlijk, is het waar of niet, fictie of sciencefiction? Voor mij maakt het niet echt uit of het waar is of niet. Het draait om de gedachte en wat het met ons doet. De vraag naar de waarheid vind ik sowieso een moeilijke. Ten eerste ken ik de waarheid niet en als ik ze niet ken, komt dat dan omdat ze verborgen wordt gehouden of omdat ze verdrinkt in een hoop nonsens waardoor ik het verschil niet meer kan zien? De vraag bijt zichzelf voortdurend in zijn eigen staart.”

Aurelie:

Het vooronderzoek is bijna afgerond. Hoe gaan jullie nu met dit materiaal aan de slag?

Aurelie : “De manier waarop we werken is gelijkaardig aan de K.A.K.-wijze (zie artikel Dat is K.A.K. p 34). We maken de voorstelling samen. Aanvankelijk waren we met vier: Lotte Diependaele, Benjamin Op de Beeck, Tomas Pevenage en ik. Iets later zijn David Dermez en Jos Verbist er bijgekomen. We zijn allemaal spelers/makers die elkaar spelenderwijs ontmoeten in de inhoud die we samen afbakenen. Ikzelf werk als speler naast de vloer, en bewaar zo een zeker overzicht en kan hierdoor beslissingen nemen die je op de vloer moeilijker kunt maken. De materie klinkt zwaar maar we willen uitkomen bij een sience fiction comedy.”

In ‘Cerebriraptor’ heb je het over de categorieën normaal/abnormaal.

In de voorstelling ‘If there weren’t any blacks you’d have to invent them’ reken je af met het hokjesdenken. Is dat de rode draad doorheen de twee voorstellingen?

“Niet meteen maar ik ben wel altijd curieus geweest naar hoe een outcast of een zondebok tot stand komt. Welke sociale mechanismen zitten hierachter?

Dat gegeven komt terug in beide voorstellingen. Hoe werkt een liberale economie en op welk verhaal is dat gebaseerd? Wie of wat genereert die verhalen? Hoe kwetsbaar zijn mensen in hun omgang met media …?

Voor Cerebriraptor komt daar nog eens de vraag bij of we bij politieke en ethische vraagstukken onze vrije wil en intuïtie kunnen vervangen door een artificiële intelligentie die ons vollediger zou kunnen kennen dan een mens dat ooit zou doen.”

Aurelie:

Vanwaar de noodzaak om ‘If there weren’t any blacks you’d have to invent them‘ te maken?

“If there weren’t any blacks you’d have to invent them is net zoals Cerebriraptor begonnen als een hobbyproject. Dries Douibi en ik waren gefascineerd door de tv-film met de gelijknamige titel uit 1968. We zijn het script beginnen te lezen en af en toe nodigden we iemand uit om hetzelfde te doen. We waren benieuwd naar hun reacties, niet als theatermaker maar als mens. Het script van Johnny Speight is geschreven in ‘68 met de bedoeling, denk ik, om identiteitspolitieke vraagstukken voor te leggen aan een ruim publiek. We stelden ons de vraag hoe wij daar nú op reageren. Ervaren we wat toen geschreven is als een soort van komische en filosofische, sociologische bevraging van structurele ongelijkheid nog steeds op dezelfde manier? Indertijd is de film geschreven door een witte man en werd dit niet in vraag gesteld. We zijn gestart met het onderzoeken van wat het zou opbrengen mochten we het verhaal vandaag brengen en met welke cast we dat dan zouden doen. In de oorspronkelijke versie werden alle rollen gespeeld door witte mannen. Toen was dat nog neutraal.

Door de tekst door te trekken naar een gemengde cast, kwam er een heel ander verhaal bloot te liggen.”

Aurelie:

Op het moment dat je voorstelling in première ging, werd deze door pers en publiek omschreven als een verfrissende kijk op het identiteitsdebat.

Op hetzelfde moment werd ‘Het leven en de werken van Leopold II’ van Raven Ruëll hernomen en kreeg het bakken kritiek over zich heen. 15 jaar geleden, tijdens de première was er geen haan die ernaar kraaide. Is de tijdsgeest dan veranderd en wat maakt jouw verhaal zo relevant?

“Blijkbaar was het wel urgent. Onze manier van lezen is veranderd. Bovendien is identiteitspolitiek een belangrijke plek gaan innemen in het culturele veld.

Het was helemaal niet de bedoeling om reacties uit te lokken want aanvankelijk was het niet eens ons plan een publieke voorstelling te maken. Gaandeweg kwamen we tot het besef dat dit verhaal wel eens de moeite waard zou kunnen zijn om met een publiek te delen.

Wat we via het werkproces te weten wilden komen, was hoe mensen omgaan met het outsiderschap, wat het doet met iemand die in een categorie wordt geduwd.

Het ging me niet zozeer om de categorieën op zich waar je mensen insteekt: witte man, gekleurde vrouw, vluchteling, economische vluchteling, derde generatie migrant (my case) ...”

Aurelie:

De voorstelling maakt deel uit van het festival ‘Patri(n)ot’.

Van 25.04 tot en met 28.04 onderzoeken artiesten uit verschillende disciplines, dans, theater, muziek en performances, het gegeven culturele identiteit. Zie p.40

“Toen If there weren’t any blacks you’d have to invent them in maart 2018 in première ging, schreef Wouter Hillaert in Etcetera: “Laat deze voorstelling nog op vele plekken spelen. Omdat onze patronen des te gevaarlijker worden als ze blind blijven. En omdat deze absurde creatie ze zichtbaar maakt.”

Dat doen we dus, en dat op 26.04.”

Aurelie Di Marino

THE ATE R

23. 02. 201 9 THE ATE R ANT IGO NE/ AUR ELI E DI MAR INO ——— CER EBR IRA PTO R ZAA L KLE INE POS T ——— 20: 30 ——— € 14/ 12/ 8

THEATER

19 26.04.20 O ——— DI MARIN AURELIE T ANY ’ N E R E W IF THERE E TO OU’D HAV BLACKS Y HEM INVENT T ——— INE POST ZAAL KLE 2/8 1 / 4 1 € — 2 0 : 3 0 ——

21

22

IN DE SCHOUWTE

IS HET EEN VLOEK OF EEN ZEGEN OM EEN BEROEMDE VADER TE HEBBEN? AUGUSTIJN VERMANDERE STELT DE VRAAG IN HET NUMMER ‘IN DE SCHOUWTE’.

‘IN DE SCHADUW’ VOOR DE NIET WEST-VLAMINGEN ONDER ONS. DE SINGLE IS DE VOORBODE VAN DE NIEUWE CD DIE HIJ OP 1 MAART PRESENTEERT IN DE GROTE POST. I N T E R V I E W: P E T RA B R O E D E R S

23

C D R E L E A S E —— 0 1 M R T 2 0 1 9

V

oor het eerst zingt in het West-Vlaams. De vergelijking met die andere Vermandere, zijn vader Willem, is niet ver zoek. Het is alsof hij met de plaat, de criticasters voor wil zijn. Alsof hij wil zeggen: ‘Vergelijk mij maar met mijn vader, want ik ben best trots op hem. Maar onthou vooral; ik ben Augustijn en ik doe mijn eigen ding. Ik doe gewoon voort.’

Voortdoen, het is die typische West-Vlaamse mentaliteit die hem aanzet om zijn droom waar te maken. Hij timmert al een aantal jaren aan zijn muzikale carrière. In 2003 won hij met de band The Johnssonz, Westtalent, daarna maakte hij onder de naam Willemsson drie cd’s in het Engels. Gaston mocht op de koffie voor een babbel over het hobbelige pad dat het muzikantenbestaan soms is.

Is het een vloek of een zegen Vermandere te heten?

“Het is beide. Toen ik muziek begon te maken, opende mijn achternaam wel wat deuren. Maar er zat ook een keerzijde aan die aandacht. Veel mensen verwachtten dat ik in mijn vaders voetsporen zou treden.

Omdat ze je vader kennen, hebben ze een bepaald beeld van je. Nu ik in het West-Vlaams zing, werkt dat de vergelijking nog meer in de hand.”

Augustijn:

Zong je daarom eerst in het Engels om zo afstand te creëren tussen jou en je vader?

“Eigenlijk niet. Ik ben opgegroeid met Engelstalige pop, meer dan met Nederlandstalige muziek. Ik luisterde veel naar The Beatles en popmuziek uit de jaren 80/90. Het is door die invloeden dat ik eerst in het Engels ben beginnen zingen. Dat dat vandaag in het Nederlands is, is eigenlijk vanzelf gekomen. Daar zat geen bewuste strategie achter.”

Augustijn:

Heeft je vader je gestimuleerd om muzikant te worden?

“Mijn ouders vonden het vooral belangrijk dat we iets deden dat we graag deden. Uiteraard was de stap naar muziek klein. Ik herinner mij nog goed het moment waarop ik besefte dat ik muzikant wou worden. Dat was al heel vroeg. Tijdens mijn tweede jaar muziekschool, ik was toen zeven à acht jaar, moest ik voor het eerst met twee handen piano spelen. Die harmonie, de samenklank van tonen heeft mij toen heel diep geraakt. Ik was ervan overtuigd dat er niets was dat die ervaring kon evenaren. De microbe is blijven hangen. Het zelf muziek maken is pas gestart op latere leeftijd met wat bandjes op school en het voorzichtig opnemen van eigen nummers. Tijdens mijn studie was het hek helemaal van de dam. Muziek was het enige waar ik nog mee bezig was en de rest werd bijzaak.”

Augustijn:

24

In ‘In de schouwte’ laat je een vader zeggen ‘zou je niet beter eerst studeren’, is dat ook wat jouw vader tegen jou zei?

“Helemaal niet. Hij voelde al snel aan dat studeren niets voor mij was. Ik vind dat wel knap want eerlijk gezegd, ik zou wel willen dat mijn zoon zijn studies afmaakt. Het was eigenlijk mijn jongste zus die mij over de streep getrokken heeft om de beslissing te maken volledig voor de muziek te gaan. Ook dat moment herinner ik me nog helder. Het was op Nieuwjaar 2000. Ze vroeg me: ‘Moest je volledig vrij kunnen kiezen wat je zou doen met je leven, wat zou dat dan zijn?’ Ik antwoordde meteen: muziek. ‘Waar wacht je dan nog op?’ zei ze. ‘Je leeft maar één keer.’

Dat was het duwtje dat ik nodig had om mijn eigen muziekstudio uit te bouwen. Eerst nam ik andere bands op, daarna begon ik voor mezelf. Willemsson, mijn soloproject werd hier en daar wel wat opgepikt maar het is niet evident om in België door te breken. Er bestaat hier geen ‘middenklasse’, ofwel word je opgepikt en breek je door ofwel besta je niet.”

Augustijn:

Is je vader kritisch?

“Dat valt wel mee. Hij heeft een stokpaardje: verstaanbaarheid. Daar geeft hij wel af en toe commentaar op. Voor de rest laat hij mij gewoon doen. Voortdoen, dat is het belangrijkste.”

Augustijn:

Hoe anders is het om in het Nederlands te zingen?

“Ik voel me veel vrijer in mijn eigen taal. Ik ben pas afgelopen zomer de teksten beginnen schrijven en was zelf verrast hoe vlot dat ging. De woorden stroomden eruit. In een mum van tijd had ik veel materiaal bij elkaar geschreven. Ik had die vrijheid eigenlijk niet verwacht omdat de Engelse taal veel soepeler is. In het Nederlands en zeker in het West-Vlaams heb je bijvoorbeeld minder open lettergrepen op het einde.

Ik dacht altijd dat ik in het Engels meer mogelijkheden had. Maar het is net omgekeerd. In het West-Vlaams kun je zelfs woorden of zinsconstructies uitvinden. Iets wat in het Engels als Vlaming not done is want je wordt erop afgerekend.”

“Dat ik nu in het Nederlands zing, is eigenlijk vanzelf gekomen. Daar zat geen bewuste strategie achter.”

De vergelijking met Het Zesde Metaal, loert vaak om de hoek. Vloek of zegen?

“Luc Dufourmont (ID!OTS, De Bende van de Roste, red.) zei op mijn Facebookpagina dat Wannes altijd met mijn vader werd vergeleken en nu word ik vergeleken met hem. De cirkel is dus bijna rond. Wannes was trouwens een van de eersten die hier in mijn studio kwam opnemen. Ik geloof dat hij nog maar 18 was. Hij zong toen ook nog in het Engels. Hij is een grote fan van mijn vader en kent zijn teksten van voor naar achter.

Voor hem is de vergelijking met mijn vader een compliment. Bij mij ligt dat iets complexer.”

Augustijn:

Augustijn:

Waarover gaan je teksten?

“Mijn teksten zijn altijd persoonlijk geweest.

Ik heb er geen probleem mee mezelf bloot te geven. Het grote verschil met het Engels, is dat de Nederlandse teksten directer binnenkomen. Er zit minder barrière tussen. De onderwerpen die ik op deze cd aanboor zijn divers. Ze gaan over de liefde, maar ook over de vraag wanneer iets authentiek is, het doorprikken van vastgeroeste ideeën …”

‘In de schouwte’ verwijst ook nog naar iets anders, je oogproblemen.

“Klopt, op het einde zing ik: ‘In de schouwte is het beter.’ Hoe donkerder hoe liever. Ik zie beter wanneer het donker is. Daarom draag ik meestal een zonnebril ook binnenshuis. Ik hoef ook niet per se in de spotlights te staan, ook daar gaat het over.”

Augustijn:

Op 1 maart staan die spotlights wel volledig op hem. Ook al nam hij de cd volledig - op de drums na - zelf op, voor de release trommelde hij bevriende muzikanten Micha Vandendriessche (drums), Danny Verstraete (keys) en Wim Buysse (bas) op.

Augustijn:

MU ZI EK

01 .0 3. 20 19 AU GU ST IJ N CD -R EL EA SE ST ZA AL KL EI NE PO €8 20 :3 0 UU R ———

Kiezen is verliezen. Om je te gidsen doorheen het rijke voorjaarsaanbod, vroegen we aan enkele artiesten welke voorstelling zij zouden aanstippen.

Jan Delvaux

MUZI EK

09.0 2.20 19 EWIN G JAN DELV AUX & DJ BOBB Y BELP OP BONA NZA QUAT TRO 0 ZAAL GROT E POST ——— 20:0 8/8 20/1 €

Op 9 februari neemt Jan Delvaux je samen met compagnon de route, DJ Bobby Ewing, mee op een duizelingwekkende reis doorheen de vaderlandse muziekgeschiedenis. Uit zijn keuze kunnen we afleiden dat hij een stevige boon heeft voor Guido Belcanto.

Zo Goed Als Alleen Guido Belcanto “Als de naam van volkszanger Guido Belcanto valt, volgen meteen de mooiste vergelijkingen. ‘Johnny Cash meets Herman Brusselmans met het uiterlijk van Willy DeVille.’ Of deze uit Nederland:

De Serge Gainsbourg van het buurtcafé.

Zelf houdt Belcanto het veelal op ‘de koning van het levenslied’. Hij is zonder enige twijfel de mooiste paradijsvogel van de moderne Nederlandse muziek. De meest unieke levende Belgische artiest wellicht.

Belcanto woont in een geheel eigen wereld die wordt gevoed door een zeer nauwkeurig onderhouden mythe. En hij heeft een eigen mate van succes gevonden die hem niet alleen in leven houdt maar ook de wonderlijkste dingen laat beleven.

Ver weg van de Sportpaleizen en de televisiestudio’s. Zo bracht Belcanto een plaat uit op het label van Lil’ Kleine en De Jeugd van Tegenwoordig en stond hij in 2011 op Eurosonic, het jaarlijkse festival voor jonge talenten in de stad Groningen. Hij was toen 57. De man heeft ook een eigen wielerwedstrijd, de Belcanto Classic, en organiseert sinds een paar jaar een fandag. ‘Voor sommige mensen ben ik echt de messias’, zegt hij daarover. ‘De reden van hun bestaan is houden van Guido Belcanto.’

‘Zo goed als alleen’ is eenvoud na overdaad. De jongste jaren was hij op reis met een gigantisch Decaporgel en speelde hij in de musical van zijn eigen leven. In dit programma heeft Belcanto alleen een kleine begeleiding mee. En zichzelf.

Het zal zeker volstaan.”

MUZI EK

18.0 5.20 19 GUID O BELC ANTO ZO GOED ALS ALLE EN ZAAL GROT E POST ——— 20:0 0 € 22/2 0/8

25

Š Kurt Van der Elst

Foto:

26

HIGHLIGHT

Over loutering, hoop, troost.

INVISIBLE Danstaal die veel vertelt met weinig, die vertedert en pijn doet tegelijk.

Zeven dansers , oud, jong en profess ionals klampen zich aan elkaar vast.

KABINET K & HETPALEIS

‘Invisible’, gecreëerd met zeven dansers van verschillende generaties, stelt de vraag naar wat het doet met een mens als hij zijn zekerheden verliest.

“De kracht van dit dansgezelscha p: zijn ongepolijste kijk

op de schoonh eid én de gruwel van het leve n.”

27

DA NS

31 .0 3. 20 19 IN VI SI BL E KA BI NE T K ——— ST PO E OT GR ZA AL /1 4/ 8 15 :0 0 ——— € 16 8+

De Morgen

© Kurt Van der Elst

Foto:

28

Terreur in de teddyberenwinkel

Zoo

+B ...........

Z=T

...........

...........

...........

Feminisme voor kleuters

+G

— V

...........

...........

...........

Een rijdend theater met maffe spullen

— RI ...........

...........

— DEUR / A = E

ST = B

...........

...........

29

Inge Baes - VIRAAL

#11 Pierre Plouvier

“

Ik ben blij dat ik hier aangespoeld ben. “

Équipe volontaire is een interviewreeks met de vrijwilligers van De Grote Post. Ze koken voor artiesten, ze maken cultuurfanaten wegwijs in het gebouw, ze doen ticketcontrole, ze ontvangen en begeleiden artiesten, ze kennen het gebouw vanbinnen en vanbuiten … De Grote Post is De Grote Post dankzij hen. Ze verdienen dan ook hun plaats in de schijnwerpers.

mooi, maar saai. Dus we spoelden aan in Oostende. Ik probeer nu mijn pensioenleeftijd te beleven.

En Oostende is gewoon heel tof, het was een goede beslissing om naar hier te komen.

Pierre Plouvier

30

Wat trok je aan in cultuurcentrum De Grote Post?

Ik ben altijd een

#11 I N T E R V I E W: K I M S C H O U T E T E N S - V I RA A L

lezer geweest en een bezoeker aan concertzalen. Dat behoorde tot mijn bezigheden. Verder ben ik eigenlijk een cultuurbarbaar.

Toen ik vijf jaar geleden in deze stad aanspoelde, na vijftien jaar afwezigheid in Vlaanderen, kon ik geen vijf Vlaamse toneelspelers opnoemen. Mijn keuze om vrijwil-

liger te worden in De Grote Post was dus bewust: nieuwe horizonten ontdekken en mijn grote lacunes omtrent cultuur nog wat aanvullen.

Pierre, vroeg getrouwd, van ingesteldheid Europeaan, empathisch en een ‘De Grote Post-vrijwilliger’.

En daar tussenin nog zo veel meer.

Hij maakte de pionierstijd mee waarin drive, enthousiasme, creativiteit en gezond verstand ook bij De Grote Post de belangrijkste succesparameters waren. En, door bezig te zijn in De Grote Post krijgt hij de efemere illusie een klein beetje jong te blijven. Van cultuurbarbaar naar overtuigd cultuurliefhebber ...

Wat studeerde je?

Van 1965 tot 1969 studeerde ik Scheikundige Wetenschappen aan de RUG. Dat was een fijne tijd. Zoals de meeste studenten van toen was ik een beetje anarchist, het was immers de periode van mei 1968.

Terug naar na Antwerpen…

Na Antwerpen werd ik ‘rugzak-huurling’. Ik werkte in Brussel, Gent, Oss, Haarlem, Utrecht en Leuven in concerns gespecialiseerd in medische- en laboratoriumtechnologie. Daarna vertrok ik naar Frankrijk, naar Douai. Daar richtte ik een marketingbedrijf op, dat uitgroeide tot een organisatie met een twintigtal medewerkers. Het was fijn werken, en bovendien is Frankrijk een mooi en divers land met onder andere geweldige wijnstreken. Met mate te bezoeken, dat moet er volgens de wet nu wel bijgeschreven worden.

Ph i

li p

pe

Va

n

Ge l

oo v

en

Een boeiend leven!

Daarna ging ik met pensioen en woonden we vier jaar in onze Ardennen.

Ik werkte er als vrijwilliger bij een NGO in Brussel en Aarlen.

Dat was eerder een fulltime job, omdat ik het werken niet kon laten. Nadien vertrokken we terug naar de ‘beschaafde’ wereld.

De Ardense winters zijn prachtig

Je noemt jezelf een cultuurbarbaar?

Ja, omdat ik nooit echt interesse had in theater en dans. Daar heeft De Grote Post verandering in gebracht! Niet zo lang geleden woonde ik de voorstelling Kirina bij, gebracht door een dansgezelschap uit Burkina Faso onder leiding van choreograaf Serge Aimé Coulibaly en dramaturge Sara Vanderieck. Ik genoot echt van deze flinke prestatie. De culturele wereld is voor mij een openbaring, en verfrissend. Zo anders dan wat ik binnen de bedrijfswereld kende.

Nu pas besef ik hoe culturele activiteiten een onmisbare bijdrage leveren aan de gezondheid in onze samenleving.

Hoe ervaar je De Grote Post?

Ik vind de ontwikkeling van De Grote Post een gigantisch succesverhaal, en heel fijn om er deel van uit te maken. Het is geen gemakkelijke opdracht voor directeur Stefan Tanghe, en zijn team, om zich doorheen politieke beslissingen te worstelen en geconfronteerd te worden met een wisselend bestuursorgaan na elke gemeentelijke verkiezing. Ik begon één jaar na de opening van het cultuurcentrum als vrijwilliger. Ik heb de

pionierstijd meegemaakt waarin drive, enthousiasme, creativiteit en gezond verstand ook bij

en ov lo Ge n Va pe ip il Ph

31

“Zo krijg je nog de efemere illusie een klein beetje jong te blijven.”

De Grote Post de belangrijkste succesparameters waren, meer dan meten en rekenen. Bij het

lezen van het beleidsplan voor de volgende vijf jaar merk ik dat die pioniersfase is afgerond. Wat misschien wel spijtig is voor alle acteurs van De Grote Post, want pionieren is altijd leuk. Maar natuurlijk, om de verdere succesvolle evolutie te garanderen, kan je niet anders dan je drive, je enthousiasme en je creativiteit in een mal te gieten. Dat er in de toekomst nog meer gewerkt zal worden ‘met voorbedachten rade’ en er minder plaats zal zijn voor improvisatie, is dus waarschijnlijk. Zo belet je trouwens het inslapen van de organisatie, want succes is een goed slaapmiddel als je niet oplet.

Wie is Pierre?

71 jaar 52 jaar getrouwd met Marianne — Vroeg getrouwd dus, als student — Marianne beweert dat we maar 26 jaar getrouwd zijn, omdat ik indertijd de helft van de tijd voor mijn werk op reis was. Overdreven natuurlijk! (lacht) Tot zijn 18de Antwerpenaar — nu niet meer, van ingesteldheid nu Europeaan — Wel wat misnoegd over de evolutie van de Europese Unie ... zoon van 51 jaar — Antwerpenaar — werkzaam binnen het management van een internationaal bedrijf Kleinzoon Cédric (21 jaar) studeert voor Industrieel Ingenieur kleinzoon Davi (8 jaar) dochter — 47-jarige Gentenaar assistent-filiaalleider

Wat betekent die evolutie voor de vrijwilligers? Voor ons, vrijwilli-

gers, is deze evolutie enkel maar fijn. We zullen in de toekomst nog beter omkaderd worden. Ik ben trots dat De Grote Post, na die korte ontwikkelingsperiode, nu al tot de belangrijkste culturele centra in Vlaanderen behoort, en dit met relatief beperkte middelen.

Ik heb hier een heel trotse vrijwilliger voor mij! Ja, het unieke

kader en de zin in cultuur trokken mij echt aan. En nu blijf ik in De Grote Post omdat het er plezant is.

We worden er als vrijwilligers omkaderd door een jong en tof team.

Ze benaderen ons steeds met een welgemeende glimlach en ze laten ons met veel empathie doen wat binnen ons takenpakket behoort.

Ik ben nu een vijftal jaar vrijwilliger en ik kan er enkel positief over zijn. Of niet helemaal … de koffie is slecht. Maar ik drink heel weinig koffie, dus eigenlijk is het nutteloos om daarover te praten.

Het is een plagerij, je moet als vrijwilliger toch over iets kunnen klagen. (lacht) Ik zit dus graag (liever) in De Grote Post. Zo graag zelfs dat mijn vrouw en ik er regelmatig voorstellingen bijwonen. En een etentje in het CultuurCafé hoort daar af en toe bij, het is er lekker eten en gezellig vertoeven.

Wat zijn je taken binnen De Grote Post? Mijn taken binnen De Grote

Post zijn: zaal- en deurwacht, ticketcontrole, zaalonthaal en artiestenonthaal in de artiestenfoyer.

Ik vind het fijn dat ik er mee kan voor zorgen dat de bezoeker zich thuis voelt in ons cultuurcentrum en er een goede herinnering aan overhoudt. En een werkomgeving binnen een team jonge mensen heb ik altijd boeiend gevonden. Zo krijg je nog de efemere illusie een klein beetje jong te blijven.

Over het team vrijwilligers, wat maakt hen zo bijzonder? De sa-

32

#11 Wat is je fijnste ervaring in De Grote Post? Alles is eigenlijk

prettig, dus heb ik wat moeite om deze vraag te beantwoorden. Er zijn heel wat kinderactiviteiten, geprogrammeerd door Jozefien (verantwoordelijke publiekswerking en educatie red.), zoals VoelGewoel (dat een geweldig succes is), de TXT-uurtjes, enzovoort. Ondanks het feit dat één van de terugkerende opdrachten erin bestaat ‘te zorgen dat alles ordentelijk verloopt’, maak ik er liever een chaos van. Leuk als de kinderen zich dan onstuimig kunnen uitleven. Dat was wel een beetje het geval tijdens de eerste editie van VoelGewoel … Sorry Jozefien!

Wat is jouw tip voor mensen die vrijwilliger willen worden in De Grote Post maar nog twijfelen?

Hoe overhaal jij hen? Niet twijfe-

len. Je doet er alleen de dingen die je graag doet en dat vind ik uniek bij De Grote Post. Heb je groene vingers? Lees je graag voor tijdens een TXT-uurtje?

Begeleid je graag onze toeschouwers tijdens een voorstelling ‘Bij de Buren’? Wil je deel uitmaken van onze Leesclub? Verwelkom je graag artiesten en publiek in je huiskamer tijdens Chambres d’O? Of verleen je graag onderdak aan artiesten die in De Grote Post in residentie zijn? Dan kan dat! Dus eigenlijk is er voor elk wat wils, naar mate en behoefte.

menhorigheid! We gaan empathisch met elkaar om en er wordt niet geklaagd of gezaagd. Respect voor je medemens is de onuitgesproken leuze van het team. Dat maakt het ook bijzonder gezellig.

Ik voel bij mijn collega-vrijwilligers heel veel respect voor ons cultuurcentrum, en dat maakt dat onze leuze ‘Ik zit liever in De Grote Post’ geen lege doos is.

uitspraken en daden toetst aan je omgeving, rekening houdt met het resultaat ervan, en dan probeert je genetisch eigenbelang soms op de tweede plaats te stellen (en als iedereen dat zou doen!), dan zou de wereld er veel leuker uitzien. Een voorbeeld

uit het ongerijmde? We herdenken het einde van W.O. I. In de geschiedenisboeken heb ik niets gevonden over leidinggevende figuren die daadwerkelijk zouden

“Vrijwilliger worden bij De Grote Post? Niet twijfelen, er is voor elk wat wils.”

Wat betekent Oostende voor jou?

Alhoewel ik mijn jeugd, mijn werk, mijn hond en de vroegere dolle uitstappen met mijn kinderen te paard mis, heb ik alles hier in Oostende. Ik ben blij dat ik hier aangespoeld ben.

Heb je een quote die je meeneemt in je leven? Het is geen quote,

maar wel een woord dat ik belangrijk vind: empathie. Als je je

getracht hebben onmiddellijk de oorlog te stoppen na het vallen van de eerste slachtoffers. Uitspraken zoals: ‘het kan niet dat wij de soldaten van beide fronten zomaar opofferen (uit eigenbelang), wie zijn wij om dat goed te keuren’, zijn onbestaand en dus een utopie. En toch, je hoeft enkel van dit empathisch gedrag een code te maken om, zelfs zonder resultaten in je opzet, de Nobelprijs te verdienen (Ghandi).

© Inge Baes – VIRAAL

HIGHLIGHT 33

THIS KIND OF BIRD FLIES BACKWARDS

NATALIA PIECZURO

Choreografe en danseres Natalia Pieczuro vond in Colin H. van Eeckhout van postmetalband Amenra de perfecte muzikale partner in crime voor een performance die door merg en been gaat.

DA NS

22 .0 2. 20 19 NA TA LI A PI EC ZU RO TH IS KI ND OF BI RD FL IE S BA CK WA RD S ZA AL KL EI NE PO ST ——— 20 :3 0 € 14 /1 2/ 8

puur,

rauw

ht en ec

v

s er

me

lt

i

ng

li

ch

a

mo

, am me

n

w be ts

po

s

eg

th

in

at

m t-

et

en

g

ma

al

ke

a -d

ge yo

nc

e

vo

u

el

f

e -p

l ee

rf

o

al

a rm

iv

nc

e

e

© Damon De Backer

Foto:

K.A.K. (repetitiefoto)

34

theater 35

DAT IS K.A.K. ALS EEN COLLECTIEF MET DE TOT DE VERBEELDING SPREKENDE NAAM K.A.K. EEN VOORSTELLING MAAKT MET DE AL EVEN PRIKKELENDE TITEL ‘SNØW’, EEN STUK DAT DAARENBOVEN OVER DE OPWARMING VAN DE AARDE GAAT EN DAT VOOR KLEUTERS VANAF DRIE JAAR, DAN WIL ‘GASTON’ DAAR ALLES VAN WETEN. EN DUS TROKKEN ONZE REPORTER EN FOTOGRAAF OP EEN REGENACHTIGE HERFSTDAG NAAR HET K.A.K.-HUIS IN SCHAARBEEK. I N T E R V I E W: P E T RA B R O E D E R S

“We moeten de volgende generatie warm maken voor de milieuproblematiek.

Zij gaan het moeten oplossen.” (lacht)

36

Nathalie Goossens

K

.A.K. staat voor Koekelbergse Alliantie van Knutselaars; ‘een los-vast verbond van knutselaars, theatermakers, denkers en andere sjoemelaars’.

Ik ontmoet vijf van de zeventien sjoemelaars: Annelore Crollet, Frederika Del Nero, Nathalie Goossens, Nona Buhrs en Renée Goethijn voor een gesprek over K.A.K, sneeuw, de poëzie van de non-esthetiek en vriendschap.

K.A.K. ontleent zijn naam aan het Koninklijke Atheneum Koekelberg, het schoolgebouw waar twee Kakkers in 2013 als conciërge aan de slag waren. Het gebouw stond leeg en bood het perfecte decor voor toonmomenten. “We waren pas afgestudeerd aan het Ritcs”, vertelt Renée, “en we misten de vrijheid om in groep je eigen ding te doen, om in een ongedwongen sfeer ons werk te tonen en elkaar hierin te steunen. Toen het schoolgebouw tijdens de schoolvakanties leegstond, hadden we opeens een plek waar dat wel kon. Het voordeel van deze manier van werken is dat je niet alleen op je eiland zit.”

Na het atheneum. palmden ze nog verschillende andere panden in. De vaste kern van zeventien wordt af en toe, afhankelijk van het project, aangevuld met andere artiesten. Het bijzondere aan K.A.K. is dat de rollen inwisselbaar zijn. “Binnen onze werking neemt iedereen verschillende taken op zich: financiën, verzekeringen, techniek, regie … en die taken worden ook doorgeschoven zodat niemand de verantwoordelijkheid draagt voor één aspect”, legt Frederika uit. “We dragen de werking samen en daarin verschillen we van een huis waarin ie-

dereen zijn vaste functie heeft. Dat voel je ook aan in het creatieproces omdat het vanuit gelijkheid vertrekt.”

Dat klinkt allemaal erg inspirerend maar toch ook een beetje broos. Hoe neem je beslissingen met 17 mensen rond de tafel en zijn er dan nooit conflicten? De dames beginnen te gniffelen. Renée beaamt: “Die kunnen soms heel hoog oplopen maar ook in ruzie maken zijn we gegroeid. We kennen elkaar door en door want we zijn vrienden én collega’s. We kunnen heel hard ruzie maken maar na een half uur is die weer bijgelegd. We durven ook meer te zeggen tegen elkaar.” Om alles in goede banen te leiden, voeren ze vergadertechnieken in zoals werkgroepen, een digitale beslissingstool … Af en toe trekt de bende er voor een paar dagen samen op uit. Op die manier leer je iets over het samenleven met elkaar, aldus Nathalie.

Leven en werk zijn stevig met elkaar vervlochten. Toch volgt iedereen zijn eigen parcours. Het is het samenkomen van die verschillende levenspaden dat interessante kruisbestuivingen oplevert. “Het vinden van een gezamenlijke energie en daarbinnen je eigenheid kunnen bewaren, zorgt ervoor dat je zowel individueel als in groep kunt groeien”, vindt Frederika.

De Kakkers zijn geen gesloten groep. Ze zetten de deuren van hun huis open voor de buurt en regelmatig verblijven er artiesten in residentie. “Die ontmoetingen voeden ons”, zegt Nona. “Ze hoeven ook niet altijd te leiden tot een directe samenwerking. Het kan zijn dat wij optreden als tussenpersoon, een festival organiseren zodat anderen hun werk kunnen tonen of dat wij aan de slag met het researchmateriaal van anderen … Ons huis is eigenlijk een organisch levend geheel.”

Ilse Philips – VIRAAL

Poëzie van de non-esthetiek Na vooral locatieprojecten, beginnen ze nu aan een nieuw avontuur, een familievoorstelling voor kinderen vanaf drie jaar, die bovendien in een black box (klassieke theaterzaal, red.) gepresenteerd wordt. Waarom deze wending?

“Er was al een tijdje het verlangen om iets voor kinderen te maken”, legt Nathalie uit. “Een hele poos geleden, tijdens een brainstorm, moesten we onze dromen noteren.

Een voorstelling voor een jong publiek was er een van.”

“Meestal is er dan een iemand die een voorstel doet en alles op gang trekt”, voegt Annelore toe. “We hebben toen allemaal een scène van drie minuten voorbereid en aan elkaar getoond. Op het einde van de dag lag de zaal vol met sneeuw, zeep en pinguïns. We waren zelf in kleuters veranderd. (lacht) We hadden toen wel ongeveer een idee waar het naartoe zou gaan.”

Voor deze voorstelling gaan ze met tien ‘de vloer’ op ook al wordt er tijdens de opvoering in het theater maar met drie acteurs op scène gespeeld. De bedoeling is dat het stuk op die manier op vijf plekken tegelijkertijd kan staan. Op het moment van het interview zijn de repe-

tities nog niet gestart. Het wordt een spannende periode maar ze hebben er veel zin in. Een aantal Kakkers heeft ervaring in het jeugdtheater. Een voorstelling maken voor zo’n jong publiek is anders dan wat ze tot nu toe gedaan hebben maar nu ook weer niet zo anders.

Ze werken sowieso beeldend en bricolerend. Binnen het jeugdtheater is Jetse Batelaan (van Theater Artemis, red.) een groot voorbeeld. Omdat hij steeds op twee lagen weet te werken, zowel een laag die werkt voor kinderen als een bodem die aanslaat bij een volwassen publiek. Al vindt Nona dat ze zelf ruiger zijn. “We vertrekken steeds vanuit een soort knutselen, vanuit een niet-perfectionisme, het absurde.” Ze beschrijft het als de poëzie van de non-esthetiek, of brute esthetiek zoals Renée het benoemt.

Sneu Doordat ze deze keer in een theaterzaal spelen, zullen de decorstukken wat bescheidener zijn, legt Annelore uit. Wat niet wegneemt dat het decor een belangrijke rol speelt. Dat kan ook niet anders als je rond ecologie werkt, vindt Renée. Het collectief streeft naar een duur-

38

K.A.K. (repetitiefoto)

zaam en recycleerbaar decor. Ook over transport denken ze na. Als het over ecologie gaat, verwijzen ze graag naar het collectief Schwalbe. Schwalbe op eigen kracht was een volledig CO2-neutrale voorstelling waarbij de acteurs zelf energie voor de belichting opwekten door te fietsen op hometrainers.

FAMILIE

24.03.2 019 K.A.K. ——— SNØW ZAAL KLEINE POST ——— 15:00 € 12/10/8 /1 ——— 3+

De reden waarom ze voor het thema ecologie gekozen hebben, ligt voor de hand. “We moeten de volgende generatie warm maken voor deze problematiek”, zegt Nathalie. “Zij gaan het moeten oplossen. (lacht) Misschien dat ze het nu nog niet ten volle zullen snappen maar we hopen toch dat het blijft hangen. Dat het een begin kan zijn van een gesprek over de ecologische crisis.” De titel Snøw (lees: sneu) is op zich al een surrealistische woordspeling. Hij verwijst enerzijds naar de wereld die zienderogen aan het wegsmelten is en anderzijds naar beleidsvoerders die dit blijven ontkennen omwille van politieke of economische redenen en hoe sneu dit is.

“Hij [Magritte] stelt de dingen op een speelse manier in vraag en dat lijkt ons een fijne manier om iets te presenteren aan kleuters.”

39

Nathalie Goossens

Ceci n’est pas une pipe

Na het interview mogen de reporter en de fotograaf nog even het huis verkennen. Hier en daar botsen ze op relikwiëen uit vorige voorstellingen of op sporen van een uit de hand gelopen brainstorm. De meest tot de verbeelding sprekende ruimte is de dressing, volgestouwd met kledij, schoenen en andere accessoires. Het moet fijn zijn om in de schoenen van een Kakker te staan.

K.A.K. (repetitiefoto)

In de programmatekst vermelden jullie Magritte. Wat is zijn rol in het stuk? “Het absurde en surrealistische van Magritte past zo bij Brussel. Magritte zet je aan om iets met zijn werk te doen. Je kunt er niet passief naar kijken, het doet iets met je verbeelding”, legt Nathalie uit.

“Hij stelt de dingen op een speelse manier in vraag en dat lijkt ons een fijne manier om iets te presenteren aan kleuters. Ze hebben nog een soort van openheid en onbevangenheid. Ik ben erg benieuwd naar hun reacties.”

“Bovendien zit er een grote maatschappijkritiek in zijn werk”, voegt Nona toe. “Niet rechtstreeks, in your face maar door te spelen met de realiteit. Hij zet de dingen op zijn kop en laat die dan nog eens drie maal rondtollen. Dat is wat hij met de realiteit doet. Hij toont de absurditeit van de werkelijkheid. En ook omdat wij het over milieuontkenners willen hebben en Magritte de beeldende ontkenner bij uitstek is, ‘Ceci n’est pas une pipe’, ‘Ceci n’est pas une pomme’.”

collage: Kristof Kimpe (Gotcha!)

40

41

42

43

Pieter Verhaeghe

44

45

46

TH EA TE R

26 .0 4. 20 19 MA RI NO AU RE LI E DI BL AC KS RE N’ T AN Y WE E IF TH ER NT TH EM VE IN TO YO U’ D HA VE PO ST ZA AL KL EI NE /1 2/ 8 14 € — — — 0 20 :3

47

48

Mirabel White

DES GESTES BLANCS S A R A VA N D E R I E C K

AVIGNON IN DE WINTER, DAT IS AVIGNON IN DE WINTER –VERLATEN STRATEN, DE MISTRAL DIE STEVIG DOOR DE STAD WAAIT, IJSPEGELS AAN HET WATERRAD IN DE RUE DES TEINTURIERS …

HET IS WEL HEEL ANDERS DAN HET OVER DE KOPPEN LOPEN VAN THEATERZAAL NAAR TERRASJE NAAR THEATERZAAL TIJDENS HET POPULAIRE FESTIVAL D’AVIGNON IN DE ZOMER.

M

aar Avignon is de stad van de podiumkunsten, ook in de winter. Het winterfestival Les Hivernales viert dit jaar zijn dertigste verjaardag. Die verjaardagseditie kan natuurlijk niet zonder de presentatie van nieuw werk van hun huisartiesten NaïF Production en dat brengt mij naar Avignon in de winter. Sinds 2016 werk ik als dramaturg samen met dit Zuid-Frans gezelschap.

Na anderhalf jaar voorbereiding, presenteren Sylvain en Charlie Bouillet deze namiddag de première van Des Gestes Blancs aan het publiek. Spannend!

Sylvain en Charlie: vader en zoon, een man van bijna 40 en een jongen van 7, een denker en een speelvogel, het grote gespierde lijf van de volwassen acrobaat en het kleine lijf van de jonge skater.

De afgelopen maanden ontwikkelden ze in workshops samen met andere vaders en kinderen, bewegingsmateriaal en spelregels. ‘Le porté’, het ‘dragen’ van je partner is niet alleen een gekende vorm in de acrobatie maar ook één van de meest natuurlijke fysieke handelingen van ouders en kinderen. Zo zijn er wel meer concrete uitdrukkingen die Sylvain en Charlie inspireerden bij hun onderzoek: ‘een kind dragen’, ‘het begeleiden’, ‘het leiden’, ‘de juiste afstand zoeken’, ‘het op zijn plaats zetten, ‘het loslaten’, ‘het laten gaan’ … al die uitspraken introduceren fysieke handelingen en stimuleren een zoeken naar de betekenis van gewicht, ruimte en tijd.

Inmiddels is het onderzoek achter de rug. Sylvain en Charlie hebben samen gekozen wat ze graag willen doen op het podium. Na een laatste week repetities in deze koude 14e-eeuwse kapel met licht en geluid, is het eindelijk zover: de mensen komen!

Charlie en Sylvain nemen plaats op de bank op het podium, de deuren gaan open en zo’n honderd nieuwsgierigen nemen plaats op de stoelen rondom het speelvlak.

Nu het echt zover is, vindt Charlie het toch wel indrukwekkend, al die ogen op hen gericht en zo dichtbij! Even gebeurt er niets en dan: de enthousiaste blik van de speler in zijn ogen. Hij heeft er zin in!

Samen spelen vader en zoon een complex spel van twee erg verschillende lichamen, groot en klein, zwaar en licht, ervaren en intuïtief. Aan het begin is de verhouding nog eerder voor de hand liggend en spelen ze met iconische beelden zoals de vader die het volledig ontspannen lichaam van het kind draagt. Gaat het hier om het huiselijk tafereel waarbij een kind naar bed gebracht wordt of brengt onze verbeelding ons eerder naar een oorlog en de beelden die ons van daaruit bereiken?

Naarmate Sylvain en Charlie in de voorstelling groeien, worden ook de fysieke handelingen minder voorspelbaar. Zo blijkt dat kleine lichaam sterk genoeg om het grote te manipuleren en ja zelfs te dragen. Zo heeft Charlie de balans tussen beide lichamen even sterk in handen als Sylvain, het is een spel met gelijke krachten

49

50

Sylvain en Charlie: vader en zoon, een man van bijna 40 en een jongen van 7, een denker en een speelvogel, het grote gespierde lijf van de volwassen acrobaat en het kleine lijf van de jonge skater.

Sara Vanderieck

ondanks alle uiterlijke verschillen. Het publiek kijkt in spanning toe hoe die twee lichamen de zwaartekracht uitdagen en de kapel vullen met het zoeken naar de balans van gewicht tegen gewicht, naar het evenwicht tussen controle en loslaten, met spel en schijnbewegingen, met intimiteit en afstand, met euforie en mislukkingen ... Twee lichamen zo totaal verschillend, maar toch zo ongelooflijk verbonden. Af en toe klinkt een collectieve zucht van opluchting als een onderneming tot een goed einde komt en vader en zoon weer met beide voeten op de grond staan.

Wat we hier meemaken is iets anders dan een lieflijk spelletje tussen een vader en een zoon. Het is een dialoog waarin elk van hen volledig en evenwaardig zijn plek inneemt. Des Gestes Blancs geeft ons in de eerste plaats een inkijk in een complexe relatie waarin beide persoonlijkheden elkaar zoeken, vinden en weer loslaten.

Aan het eind van die zoektocht neemt Charlie het publiek onder de warme blik van Sylvain nog een laatste keer mee in zijn verbeelding. Alleen, midden in de ruimte, bovenop een kruk die ze eerder samen alle hoeken van de kapel lieten zien, sluit hij de ogen en toont hij ons wat die zevenjarige jongen zichzelf op een podium ziet doen, later.

Als het applaus even later enthousiast losbarst, is dat voor Charlie even een vreemde ervaring. Zoveel reactie op dat spel dat hij de afgelopen maanden in alle intimiteit had voorbereid met zijn papa en waar hij zo veel plezier aan beleeft … dat had hij niet verwacht.

Het samen buigen aan het eind, daar zullen ze de komende maanden nog in groeien … Charlie en Sylvain Bouillet.

‘Des Gestes Blancs’ werd geselecteerd voor Aerowaves, een prestigieus europees dansplatform.

Samen met ‘La Mécanique des Ombres’ maakt het deel uit van de ‘double bill NaïF Production’ op 03.03. Je kan voor elk van deze voorstellingen apart een ticket kopen of een combiticket aan het voordeeltarief van € 16.

CIRC US

03.0 3.20 19 NAÏF PROD UCTI ON DES GEST ES BLAN CS ZAAL DACT YLO ——— 15:0 0 €8 (€16 IN COMB I MET LA MÉCA NIQU E DES OMBR ES) 8+ 03 .0 3. 20 19 TI ON NA ÏF PR OD UC ES E DE S OM BR QU NI CA LA MÉ ——— 20 :0 0 ST PO NE EI CI RC US ZA AL KL I ME T 16 IN CO MB €1 2/ 10 /8 (€ 10 + — — — ) CS AN BL DE S GE ST ES

Mirabel White

Twee lichamen zo totaal verschillend, maar toch zo ongelooflijk verbonden.

Sara Vanderieck

Kiezen is verliezen. Om je te gidsen doorheen het rijke voorjaarsaanbod, vroegen we aan enkele artiesten welke voorstelling zij zouden aanstippen.

52

Lisaboa Houbrechts Lisaboa Houbrechts maakt deel uit van Kuiperskaai. Op 2 maart brengt dit collectief Hamlet, kort samengevat ‘Shakespeare met ballen en dat verteld vanuit het standpunt van een vrouw.’ Lisaboa kiest in deze traditie voor ‘If there weren’t any blacks you’d have to invent them’ van Aurelie Di Marino.

THEA TER

02.0 3.20 19 LISA BOA HOUB RECH TS & KUIP ERSK AAI/ TONE ELHU IS HAML ET ZAAL GROT E POST ——— 20:0 0 € 14/1 2/8

If There Weren’t Any Blacks You’d Have To Invent Them Aurelie Di Marino

R THEATE

2019 26.04.

ARINO CKS E DI M N’T ANY BLA I L E AUR E M R E E H RE W NT T IF THE AVE TO INVE 0:30 2 — H — YOU’D POST — LEINE ZAAL K /8 2 € 14/1

“Ik ga zeker kijken naar If there weren’t any blacks you’d have to invent them van Aurelie Di Marino. Ik was ontroerd door haar State of the Youth (2016) waarin zij een pleidooi hield voor niet-gangbare mythes die aanzetten tot vreugde en verstoring in het dagelijkse leven. Wonende te Brussel volg ik met Kuiperskaai het werk van K.A.K. (Koekelbergse Alliantie van Knutselaars), het collectief waarvan zij deel uitmaakt, dat inzet op vertraging en intensivering van het onderzoek in een open atelier.

In haar nieuwste werk lijkt Amelie Di Marino op een zeer gewaagde wijze via spel de constructie van identiteit bloot te willen leggen in een zowel poëtisch als politiek universum.

De voorstelling heeft de titel van de gelijknamige film uit 1968. Deze beide realiteiten spelen op elkaar in totdat we reflecteren over een tussen-universum als een noodzakelijk ritueel om tot inzicht en beleving te komen in het hier en nu. Het lijkt me inspirerend en intelligent.”

IKZIT LIEVER INDE GROTE POST

Post je meest flitsende of hilarische foto’s met de hashtag #ikzitlieverindegrotepost via Facebook, Twitter, of Instagram en wie weet maak jij kans op een duo-ticket voor een voorstelling naar keuze en eeuwige roem in het volgende nummer waar je foto in opgenomen wordt. #ikzitlieverindegrotepost … And the winner is …

itsmaesluca

davey_vp

liesbetampoorter

xtsparkx

testosteronbeer

53

54

MET EEN KUNSTENAAR O P CA F É

RUBEN MARDULIER RESIDENT

INTERVIEW EN FOTO’S: ILSE PHILIPS — VIRAAL

foto: Ilse Philips – VIRAAL

WAT GEBEURT ER MET JE LICHAAM EN JE BREIN ALS JE EEN TIJDJE NIET SLAAPT? GEEN GOEDE DINGEN, DAT WEET IEDEREEN. TE WEINIG SLAAP IS NEFAST VOOR JE WELZIJN. RUBEN MARDULIER EN MICHIEL DEPREZ LEGGEN ZICH HIER NIET BIJ NEER. ALLES VOOR DE KUNST. ALLES VOOR DE GROTE POST.

55

MET EEN KUNSTENAAR O P CA F É

56

RUBEN MARDULIER RESIDENT

Muren slopen

foto: Ilse Philips – VIRAAL

O

p 30 maart is dit duo een van de gasten tijdens De Kortste Nacht van Acht tot Acht. Ze nodigen je uit in hun slaapatelier. Alleen toegankelijk voor wakkere mensen zonder bibberende ledematen. Waarom dat zo is, lees je in dit interview. Ruben en Michiel zijn niet de enige artiesten die dan met de voeten van Klaas Vaak rammelen. Van acht tot acht kun je in De Grote Post de nacht induiken met performances, dans, dj’s, installaties, muziek, verhalenvertellers, midnightsnacks en –drinks en veel meer. Slapen doe je later wel.

Ik heb afgesproken met Ruben Mardulier, de ene helft van het duo Mardulier en Deprez. De rubriek van dit artikel heet eigenlijk Toogklap en is op het lijf geschreven van deze nachtvlinder. Ware het niet dat het zaterdagochtend 10.30 u. is. Ruben, net een nachtelijke rit vanuit Straatsburg achter de rug, zit voor me met een niet te negeren korst op zijn neus. Lachend vraag ik hem of alles wel goed met hem gaat. Tijdens Red Haired Men (dans-acrobatie-voorstelling van performer Alexander Vantournhout, red.) zijn Ruben en zijn danspartner tegen elkaar gebotst met een bloedende neus als gevolg.

Een hevige dichte dansscène waarbij één seconde fout tellen dit als gevolg had en ik vermoed dat het dan eigenlijk nog best erger had gekund ... Ik luister gefascineerd naar het verhaal van deze 25-jarige man …

Ruben was nog maar zeventien toen hij audities deed voor ACaPA, een van de meest belangrijke circushogescholen van de Lage Landen. Circus was altijd al een hobby geweest. Het eerste jaar koos hij voor de discipline ‘partneracrobatiek’ zoals bijvoorbeeld te zien is in het werk van THERE THERE company. Gaandeweg voelde hij dat hij iets meer vrijheid wou in het bewegen.

Bij Alexander Vantournhout vond hij de combinatie van acrobatie en dans. Daarnaast trad Ruben op als poppenspeler, danste hij in China en Indonesië, speelde een levensgrote pop voor een sopraan in de Munt … Kortom, het woord veelzijdigheid is hier een understatement.

Nu voelt Ruben opnieuw een kentering in wat hij wil brengen. Samen met studiegenoot Michiel Deprez deelt hij de zin en ambitie om diverse waardevolle ideeën vorm te geven. Concepten waarbij ze muren tussen het publiek en de scène, muren tussen de mens en zijn beleving, muren tussen de mensen onderling willen laten verdwijnen. Het is een zoektocht naar hoe dit te realiseren: een gedeeld probleem helpt om verbinding te creëren tussen mensen. Ze schrikken er ook niet voor terug om technologie in te schakelen of zelfs te vermenselijken.

Patronen doorbreken Een groot deel van hun werk vertrekt vanuit observaties die ze met elkaar uitwisselen. Vanuit deze uitwisseling ontstaan dan miniconcepten die ze linken aan diverse thema’s die regelmatig terugkeren. Zoals het doorbreken van sociale patronen of toch ten minste mensen ertoe aanzetten deze zelf te doorbreken Als voorbeeld vertelt Ruben over hun experiment in Amsterdam, een stad waar alles kan. Als je er in je onderbroek met een unicorn op je hoofd wil rondlopen, is er geen haan die daarnaar kraait. Of toch? Ze deden het experiment door in een drukke straat vijftien minuten lang te blijven stilstaan om een foto te nemen van elkaar. Eén van hen had ook een verborgen camera zodat ze de reacties van de omstaanders konden observeren.

MET EEN KUNSTENAAR O P CA F É

RUBEN MARDULIER RESIDENT

Tijdens ‘De Kortste Nacht van Acht tot Acht’ heeft het publiek letterlijk en figuurlijk de touwtjes in handen.

Vele mensen bleven uit respect eventjes wachten tot de foto genomen was. Maar wat als je dat moment extreem verlengt? Dan duiken er als vanzelf grappige situaties op, zoals onwennigheid, mensen die elkaar vanop een afstand iets toeroepen, opstoppingen … Mardulier en Deprez hadden hier veel plezier mee en ontdekten en bewonderden tegelijk bepaalde reacties van mensen: het is supermenselijk om afstand te houden, dominant te zijn, iets niet willen doen …

Nooit meer slapen Op het moment dat dit interview plaatsvindt, werken Ruben en Michiel als resident in De Grote Post aan hun slaapstudie. Een aanloop naar het slaapexperiment tijdens De Kortste Nacht van Acht tot Acht op 30 maart.

Beiden delen een grote interesse in slaap en de invloed ervan op je functioneren als mens. Als je lang niet slaapt, werkt je spijsvertering minder, ga je anders denken, verandert je hartslag, vermindert je reactievermogen …

Slapen is heerlijk en net daarom boeiend om het even zonder te doen om daarna weer te ervaren hoe zalig slapen is. Het opzoeken van niet-comfort zoals niet-slapen, bevordert ook de creativiteit. Voor het slaapexperiment beslissen de twee vrienden, na kop of munt, wie er na 40 uur zonder slaap, in slaap mag vallen. De ‘slaper’ wordt met touwtjes aan het plafond vastgebonden. Tijdens De Kortste Nacht heeft het publiek letterlijk en figuurlijk de touwtjes in handen. Als toeschouwer mag je de slaper als levende marionet manipuleren door aan de touwtjes te trekken. De enige regel is dat je hem niet mag wakker maken. Hoe ver kun je hierin gaan, dat is de vraag. Het

is een beetje zoals het spelletje Dokter Bibber, legt hij uit. Je moet heel voorzichtig te werk gaan om het alarm te vermijden. Wat de andere - degene die dus niet in slaap mag vallen - gaat doen, maakt ook deel uit van het experiment. Dat onvoorspelbare is ook wat hen typeert. Ze leggen op voorhand zo min mogelijk vast. Het doel op zich is niet belangrijk.

Ook tijdens hun residentie blijven ze gedurende een lange periode wakker. Zo willen ze letterlijk het proces van in slaap ‘vallen’ registreren. Al zittend op een yogabal zal een van hen zich over geven aan Klaas Vaak.

Vleermuis Van nature is Ruben een nachtvlinder of beter gezegd, een vleermuis. Als natuurliefhebber is hij gefascineerd door de omgekeerde cyclus van deze nachtdieren. Ze leven ’s nachts en overdag slapen ze. Hij vindt het inspirerend om uit het patroon van het kijken van overdag te stappen.

Omdat je ‘s nachts een aspect van het leven leert kennen.

Je ontmoet fauna en flora die overdag verborgen blijft. Of je ziet feestende mensen terugkeren en je ontdekt zo het theater van de realiteit.

Het zich ontzeggen van slaap is niet zonder gevolg voor je lichaam. Ook dat aspect, het inzetten van je lichaam als middel voor een experiment, is kenmerkend voor het werk van Mardulier en Deprez. Dat wat als vanzelfsprekend wordt ervaren in het dagelijks leven, willen ze doorbreken. Ze gebruiken het lichaam en circus en maken zo inter-

actie tussen de spelers, het publiek, objecten en de ruimte.

Ze hebben een grote nieuwsgierigheid naar wat er kan gebeuren. Het resultaat op zich is voor hen niet belangrijk.

57

58

RUBEN MARDULIER I N E E N N OTE N D O P

Geboren in het landelijke Boutersem.

Woont samen met vriendin en artieste Camille Paycha in Oostende.

Maakte samen met Camille Paycha ‘10 9 8 7 6 5 4 3 2 1’, een voorstelling die fotografie, circus en elektronische muziek combineert. Hij maakte de choreografie en zijn Camille speelde. Was ook te zien in De Grote Post.

Speelt mee in ‘Red Haired Men’ van Alexander Vantournhout op 8 februari in De Grote Post.

Als bedanking en afsluiter voor een jaar lang subsidie vanuit het circusdecreet brengen Mardulier en Deprez hun concepten van het afgelopen jaar samen in een retrospectieve in het kunstencentrum Nona te Mechelen (28 & 29.05). mardulierendeprez.com

59

Herbronnen Ruben heeft de afgelopen vijf jaar hard gewerkt als speler bij diverse gezelschappen en is van het ene project in het andere gedoken.

Hij wil nu heel graag even de tijd nemen om back to basic te gaan. Om opnieuw in contact te komen met de natuur, werkt hij in een vogelopvangcentrum. Hij heeft deze bezinning nodig om zich te oriënteren op wat hij verder nog wil doen. Hij beseft dat het werk dat hij samen met Michiel maakt, mensen raakt en hen doet stilstaan bij een aantal elementaire dingen. Maar ook hijzelf wil nu tijd nemen om te voelen waarin hij is veranderd, om ervaringen te integreren, op een rijtje te zetten en even stil te staan om zo weer tot één duidelijk plan te komen. En terwijl Ruben in zijn vogelboeken snuistert komt hij omschrijvingen van vogelgeluiden tegen, je reinste poëzie, zegt hij. En zo zit kunst overal verborgen om

ontdekt te worden.

FE ST IV AL

20 19 30 & 31 .0 3.

NA CH T DE KO RT ST E T AC HT TO HT AC N VA DE PR EZ / & R IE UL MA RD VE RE N & SE N VA BO RI S LE N/ EU JO NA S VE RM EC AS TE EL E/ ND VA T OS JO E. A. OO ST ER WI JK JO RI S VA N UW BO GE IG VO LL ED UU R TO T 08 :0 0 20 :0 0 UU R € 25

foto: Ilse Philips – VIRAAL

60

Raina Minhas is de digitale wizard van De Grote Post. Zij houdt onze sociale mediakanalen levendig en zorgt ervoor dat www.degrotepost.be hoog in de ranking staat bij de zoekmotoren van Google.

Ze heeft een voorliefde voor ‘slang’ en introduceert

07:00

die graag bij haar oudere collega’s.

Vast ochtendritueel: ik verlaat mijn huis nooit zonder te ontbijten.

07:40

Goeiemorgen grumpy cat ). (a.k.a. Bruce, de straatkat

09:00 Een goede start is een clean desk start.

61

11:00 Starterskit van een medewerker digitale media: checklist, telefoontjes, koptelefoon. Waar is die clean desk?

13:00 Even de VR-brillen van de 360°-theater installatie checken.

15:00

Vergadering met toekomstige stagiaire Vera.

16:30 Great minds dress alike.

Collega Duc en ik zijn vandaag assorti.

JAN—FEB—MRT— APR—MEI— JUN—JUL—

62

theater 19.01.2019

Koninklijke Villa

Gewoel rond tumor²

te gast

24.01.2019

Theater Malpertuis

Beginners

première

wachtlijst

31.01.2019

Theater Zuidpool

Drie zusters

bij de buren

wachtlijst

01 t.e.m 03.02

Toneelgezelschap Spiegel

Iseland Iseland

te gast

15.02.2019

BERLIN

TRUE COPY (Horror Vacui #5)

16.02.2019

4Hoog/ Anemone Valcke & Britt Bakker

Ik wist niet dat dit dat was

23.02.2019

Theater Antigone/ Aurelie Di Marino

Cerebriraptor

02.03.2019

Lisaboa Houbrechts & Kuiperskaai/ Toneelhuis

Hamlet

06.03.2019

compagnie barbarie

GRATIS CHIPS!

08.03.2019

DESCHONECOMPAGNIE

Don Juan

09.03.2019

Laura Vroom/Koen De Preter

Double Bill: Met vallen en opstaan

24.03.2019

K.A.K.

Snøw

30.03.2019

Boris Van Severen & Jonas Vermeulen/CAMPO

The only way is UP

06 & 07 04.2019

hetpaleis & Tuning People

De bus met benen

13.04.2019

Ulrike Quade Company

Coco Chanel

14.04.2019

hetpaleis/Miet Warlop

Big Bears Cry Too

26.04.2019

Aurelie Di Marino

If there weren’t any blacks you’d have to invent them

27.04.2019

Roland Gunst

Flandria

02.05.2019

Ontroerend Goed

£¥€$ (Lies)

wachtlijst

09 t.e.m.

12.05

Teater Studio James Ensor

De Palma

te gast

10.05.2019

Bruno Vanden Broecke & Peter De Graef

Niet doen!

zoektickets

12.05.2019

Eva Binon, Tina Heylen en Patrick Vervueren i.s.m. frieda

TATTARRATTAT!

17.05.2019

Jan Martens/GRIP & fABULEUS

PASSING THE BECHDEL TEST

Op locatie

op locatie

dans 22.02.2019

Natalia Pieczuro

This Kind of Bird Flies Backwards

09.03.2019

Laura Vroom/Koen De Preter

Double Bill: Met vallen en opstaan

31.03.2019

kabinet k

Invisible

20.04.2019

Salva Sanchis & Anne Teresa De Keersmaeker/ROSAS

A love supreme

27.04.2019

De Grote Post/Lisi Estaras & Darryl Woods e.a.

Ze zullen ons niet temmen!

27.04.2019

Sung-Im Her

You are Okay!

Op locatie

JAN—FEB—MRT— APR—MEI— JUN—JUL—

63

muziek 12.01.2019

Jasper Steverlinck

Night Prayer

bij de buren

02.02.2019

Two Faced

As One

te gast

03.02.2019

Bruno Deneckere & Nils De Caster

I Remember the day

09.02.2019

Jan Delvaux & DJ Bobby Ewing

Belpop Bonanza Quattro

15.02.2019

Johan Verminnen

Plankenkoorts

16.02.2019

Wannes Cappelle, broeder Dieleman & Frans Grapperhaus

Dit is de bedoeling

17.02.2019

Emma en Mathilde Wauters

17.02.2019

Sarah D’hondt

Collage

24.02.2019

Ludo Mariën, Sabien Tiels & Peter van Laet

ACCORDEONISSIMA

27.02.2019

Jools Holland, Marc Almond, Ruby Turner e.a.

Jools Holland and guests

01.03.2019

Augustijn

Cd-release

08.03.2019

Anima Eterna Brugge & Thomas Bauer

Wolf, Mahler & Brahms

10.03.2019

MissT

16.03.2019

Frank Boeijen

Theatertournee 2019

23.03.2019

De Grote Post/ Arenbergschouwburg/ Muziekcentrum De Zwerver

What’s Going On? (Saul Williams e.a.)

24.03.2019

JOWest!

JOWest! nodigt uit!

31.03.2019

Trio Khaldei

Roots

05.04.2019

Flying Horseman

Rooms/Ruins

07.04.2019

De Vélo

C’est pas parce que tu t’arrêtes de pédaler que ton vélo va s’arrêter

26.04.2019

Wim Opbrouck & Ron Heuman

TV-Tunes K.N.T. revisited

28.04.2019

Myrddin Solo

05.05.2019

Sofie Vanden Eynde & Benjamin Glorieux

douBlebACH

11.05.2019

Bob de Moor, Myrddin, Saïdjah Galo, Bart Maris e.a.

Impressies van Spanje: Federico Garcia Lorca

18.05.2019

Guido Belcanto

Zo goed als alleen

15.06.2019

Dizzy Mandjeku & Alé Kuma ft. Nidia Gongora

De Palenque à Matongé

16.06.2019

Event-Team vzw

Roodkapje, de musical

22.06.2019

De Grote Post

Sing Along 2

03 t.e.m.

07.07

vzw Watermusic/De Grote Post

Strijkersdagen aan Zee

wachtlijst

bij de buren

talent telt te gast

bij de buren

bij de buren

wachtlijst

te gast

JAN—FEB—MRT— APR—MEI— JUN—JUL—

64

doen!

08.01.2019

Elevation DanceCademy

Hedendaagse Dans voor 50-plussers met Dunya Narli

14.02.2019

Tine Van Aerschot

De Klas van Tine met Femke Snelting

24.02.2019

De Grote Post & De Zendelingen

Ontbijtgesprek Cerebriraptor/Cerebro

04 & 05 03.2019

Ultima Thule

verPOPpen

04.03. t.e.m.

08.03.2019

De Grote Post/Elisabeth de Merode

LaboratARIA/workshop opera & drama

14.03.2019

Tine Van Aerschot

De Klas van Tine met Kristien Van den Brande

06 t/m 20 04.2019

De Grote Post

VoelGewoel

07.04.2019

De Grote Post & De Zendelingen

Ontbijtgesprek Patri(n)ot

11.04.2019

Tine Van Aerschot

De Klas van Tine met Bambi Ceuppens

14.04.2019

Magda Ral

Bear Necessities

05.05.2019

De Grote Post & De Zendelingen

Ontbijtgesprek £¥€$ (Lies)

09.05.2019

Tine Van Aerschot

De Klas van Tine met Stevie Wishart

te gast

literatuur 06.01.2019

TXT-uurtje

03.02.2019

TXT-uurtje

03.03.2019 30.03.2019

TXT-uurtje Joost Vandecasteele

Bella

07.04.2019

TXT-uurtje

05.05.2019 22.05.2019

TXT-uurtje Behoud de Begeerte/Tom Lanoye

Jubilee

festival 26 & 27 01.2019

Chambres d’O

30 & 31 03.2019

Boris Van Severen, Jonas Vermeulen, Joost Vandecasteele, Mardulez & Deprez, Joris van Oosterwijk e.a.

De Kortste Nacht van Acht tot Acht

25 t/m 28 04.2019

Wannes Cappelle, Lisi Estaras, Darryl E. Woods, Aureli Di Marino, Roland Gunst, Sung-Im Her, Myrddin

Patri(n)ot

Op locatie

JAN—FEB—MRT— APR—MEI— JUN—JUL—

65

familie 06.01.2019

TXT-uurtje

literatuur 4-8 j.

03.02.2019

TXT-uurtje

literatuur 4-8 j.

Ik wist niet dat dit dat was

theater 5+

16.02.2019

4Hoog/ Anemone Valcke & Britt Bakker

03.03.2019

TXT-uurtje

literatuur 4-8 j.

03.03.2019

Double Bill: NaïF Production

Des Gestes Blancs

circus 8+

03.03.2019

Double Bill: NaïF Production

La Mécanique des Ombres

circus 10+

04 t.e.m.

05.03.2019

Ultima Thule

verPOPpen

doen! 7-12 j.

04 t.e.m.

08.03

De Grote Post/Elisabeth de Merode

LaboratARIA/ workshop opera & drama

doen! 12-16 j.

06.03.2019

compagnie barbarie

GRATIS CHIPS!

theater 5+

24.03.2019

K.A.K.

Snøw

theater 3+

31.03.2019

kabinet k

Invisible

dans 8+

VoelGewoel

doen! 9 mnd - 3 j.

06.04.2019 t.e.m.

20.04.2019 07.04.2019

TXT-uurtje

literatuur 4-8 j.

06 & 07.04.2019

hetpaleis & Tuning People

De bus met benen

theater 4+

14.04.2019

Magda Ral

Bear Necessities

doen! 8-12 J.

14.04.2019

hetpaleis/Miet Warlop

Big Bears Cry Too

theater 6+

TXT-uurtje

literatuur 4-8 j.

TATTARRATTAT!

theater 3+

05.05.2019 12.05.2019

Eva Binon, Tina Heylen en Patrick Vervueren i.s.m. frieda

op locatie

op locatie

circus 04.02.2019

Groupe Acrobatique de Tanger

Halka

08.02.2019

Alexander Vantournhout

Red Haired Men

bij de buren

03.03.2019

NaïF Production

Des Gestes Blancs (Double bill)

03.03.2019

NaïF Production

La Mécanique des Ombres (Double bill)

15.03.2019

Rode Boom

Cerebro

comedy 07.02.2019

Bert Gabriëls

Gelukzoeker

06.04.2019

Henk Rijckaert

Maker

25.04.2019

Erhan Demirci

Wa make?

09.05.2019

Han Coucke & Griet Dobbelaere

Han en Grietje

Cadeaubon Met een cadeaubon van De Grote Post kun je geliefden op een originele manier verrassen. De cadeaubon is te verkrijgen aan het UiTloket in De Grote Post.

Solidaire tickets Cultuur voor iedereen! Koop een solidair

ticket en open zo de deuren van De Grote Post voor een gezin met een bescheiden inkomen. In samenwerking met De Wegwijzer en bmlik (Beweging van Mensen met een Laag Inkomen en Kinderen).

66

Hoe? • Een solidair ticket (€ 10) kopen aan het UiTloket.

• Met uitpas. Tien punten bijeen gespaard?

Ruil ze aan het UiTloket in voor een solidair ticket.

Hoe tickets bestellen?

Je kan op verschillende manieren tickets bestellen: 1 2 3 4 5

Online via www.degrotepost.be Telefonisch via 059 33 90 00 Aan het UiTloket in De Grote Post Aan de balie van Toerisme Oostende Aan de balie van De Grote Post

vanaf 1 uur vóór aanvang van de voorstelling

UiTloket

Hendrik Serruyslaan 18A Ma t/m vr van 10.00 uur tot 18.00 uur.

Za van 14.00 uur tot 18.00 uur.

Gesloten op zon- en feestdagen Open 1 uur vóór aanvang van iedere voorstelling.

Dienst Toerisme

Monacoplein 2 Dagelijks van 10.00 uur tot 17.30 uur.

Ook open op zon- en feestdagen.

UiTPAS/ENTREEpas Bij aankoop van een UiTPAS

ontvang je als welkomstgeschenk een vriendencoupon die je éénmalig 50% korting geeft op de aankoop van een ticket. Bovendien geniet je met uitpas van het reductietarief in De Grote Post.

Oostendenaren met een uitpas aan kansentarief krijgen 80% korting bij aankoop van hun tickets voor De Grote Post. Deze korting is enkel te verkrijgen aan de balie van het UiTloket of Toerisme Oostende. uitpas is eveneens een spaarkaart. Punten ruil je in voor extra voordelen of exclusieve geschenken.

Ben je een Oostendse jongere tussen 16 en 26 jaar?

Dan kun je gebruik maken van de ENTREEpas.

Je geniet van € 2 korting op tickets boven € 10.

Daarbovenop wordt iedere maand een voorstelling geselecteerd waarop een korting van -50% geldt.

Meer info over het verkrijgen van uitpas/entreepas en de voordelen: www.uitinoostende.be/uitpas www.entree.be - Facebook.be/entreeoostende

Wachtlijst Bij een uitverkochte voorstelling kun je je

online, telefonisch, of aan het UiTloket op de wachtlijst laten zetten. Van zodra er een plaats vrijkomt voor de voorstelling, word je gecontacteerd.

NIEUW: Zoektickets. Bij een uitverkochte voorstelling kunnen een aantal zoektickets in verkoop geplaatst worden. Meer info: www.degrotepost.be Postpakketten Stel zelf je programma voor het seizoen 2017/2018 in De Grote Post samen en geniet van een extra voordeel!

1 2 3

6 t.e.m. 13 tickets – 5% korting Klein Postpakket Medium Postpakket 14 t.e.m. 19 tickets – 10% korting 20 tickets of meer – 15% korting Groot Postpakket

Je kan je postpakket online samenstellen.

Voorstellingen met het label ‘te gast’ kunnen niet in het postpakket worden opgenomen.

Kinderen en jongeren Voor kinderen en jongeren onder

de 18 jaar geldt een eenheidstarief van € 8.

Peuters en kleuters onder de 6 jaar betalen € 1.

Avondcircuit Scholen, deeltijdse onderwijsinstellingen,

sport- en jeugdverenigingen kunnen ook buiten de schooluren de reguliere voorstellingen in groepsverband bijwonen. Dankzij het Avondcircuit genieten zij, onder toezicht van een begeleider, van een extra voordelig tarief van €6 per persoon.

Meer info via scholen@degrotepost.be.

Oplossing ‘The Perfect Match’ (pag. 28):

1. Big Bears Cry Too 2. Gratis Chips 3. De Bus Met Benen

BLIJF OP DE HOOGTE

www.degrotepost.be

NIEUW: degrote.blog

nieuwsbrief

facebook

twitter

instagram

spotify

youtube

Laat ook zelf van je horen via onze website of #ikzitlieverindegrotepost

v.u.: Bart Plasschaert - Hendrik Serruyslaan 18a - 8400 Oostende