GOD IS IN BEWEGING, JIJ OOK?

Enkele collega’s hebben het plan opgepakt om in de middagpauze een bidstond te houden in de tuin achter de locatie. Een bidstond met aanbidding vanuit een verlangen om de Heer te zien bewegen. Als we aanbidden beweegt God. Nou ja, God beweegt altijd. Als we Hem aanbidden merken we iets beter dat God aan het bewegen is. Soms zijn we zo druk om alles wat er op ons afkomt af te handelen, dat we niet opmerken dat God óók op ons afkomt.

In mijn ooghoek zag ik een vrouw zitten. De liederen die we zongen heeft ze waarschijnlijk gehoord. Het trok haar aandacht. Of kan ik beter zeggen: God trok haar aandacht? De vrouw kwam in beweging en liep richting het groepje zingende medewerkers. Op grote afstand bleef ze even stilstaan om vervolgens te gaan zitten. Gewoon, op de grond, half verscholen tussen het groen. Het verlangen op haar gezicht sprak boekdelen… Het ontroerde me. Het raakte me. En toch kwam ik niet in beweging. Ik zwaaide niet naar haar, ik wenkte haar niet om erbij te komen. God is in beweging, zij kwam in beweging en ik stond erbij en deed niets.

In mijn hoofd begint de aanklager al snel zijn werk te doen en beschuldigingen te uiten: ‘Waarom durf je deze vrouw er niet bij te halen?’ ‘Zij weet niet veel van het geloof en dit is een mooie kans om haar erbij te betrekken.’ ‘Hiervoor ben je toch geroepen?’

Ja, die gedachten zijn op zichzelf wel waar en goed om over na te denken. En toch was dit juist het thema dat God wilde laten zien in deze bidstond met aanbidding, realiseer ik me tijdens dit schrijven. (Ik wilde dus eigenlijk iets anders schrijven...)

God wil laten zien dat Hij in beweging is. En als Hij in beweging is, dan gaan mensen (cliënten) bewegen. Als wij op Hem gericht zijn, gaan we zien hoe Hij en zij bewegen. En dan kunnen we Hem volgen.

Meer hoeft niet.

Met minder neemt Hij geen genoegen. Ik wil Hem volgen. En jij?