De Linkse Socialist nr. 330

België - Belgique PB 131, 1080 Molenbeek Sainctlette BC 4383 P2A6269

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 330 

December 2013 / Januari 2014

Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette

Pak de armoede aan, niet de armen s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

Daklozen in het Brusselse Noordstation. Foto door Collectif Krasnyi

“H

et was de beste der tijden, het was de slechtste der tijden.” Zo opende Charles Dickens zijn meesterwerk ‘Een Verhaal van Twee Steden’, een striemende aanklacht tegen de sociale onrechtvaardigheid van zijn tijd. Het is een zin die ook vandaag perfect omschrijft hoe onze maatschappij er aan toe is. Enerzijds was er nog nooit in de geschiedenis zoveel rijkdom als vandaag, anderzijds leven steeds groter wordende groepen mensen, ook in België, in armoede.

Tim (Brussel) Volgens de Europese Armoede-indicator uit 2011 leeft in België 15,3% van de bevolking (1 op 7 Belgen) onder de armoedegrens. In Brussel is dat zelfs 28,2%. Vooral ouderen (20,2%), werklozen (37,8%) en alleenstaande ouders met kinderen (38,5%) leven in armoede. Opvallend is dat deze cijfers jaar na

BIJNA DE HELFT VAN ALLE RIJKDOM ZIT BIJ 10% VAN DE BEVOLKING

van alle gewesten en gemeenschappen koude winter. in ons land! De 50 grootste bedrijven Met zulke cijfers zou je veronderstelmaakten in 2012 bijna 30 miljard euro len dat de politici met een actieplan jaar toenemen. winst. Daar betaalden ze overigens ge- tegen armoede zouden komen. Niets Tegelijkertijd ziet de rijkste minder- middeld slechts 2,65% belastingen op is minder waar. De Brusselse Open heid van de bevolking haar rijkdom als- (791 miljoen euro). De superrijken heb- Vld-politica Carla Dejonghe mag dan maar toenemen. De 10% rijkste Belgen ben, met de feesten in aantocht, rede- wel symbolisch proberen één maand bezit al bijna evenveel (44%) als de ove- nen genoeg om te vieren. Tegelijk sla- te leven van een leefloon, haar parrige 90%. De rijkste 20 families bezaten gen zo’n 275.000 Belgische gezinnen tij gaat ondertussen verder met het in 2012 samen 50 miljard euro, 13% van (6%) er niet in al hun energiefacturen lanceren van ideeën zoals de “minihet BNP, of evenveel als de begrotingen te betalen. Voor hen wordt het weer een jobs”. Tienduizenden mensen worden verplicht om levenslang te doen wat Dejonghe slechts een maand zegt te kunnen volhouden.

De federale regering, mét PS en sp.a, voerde de degressiviteit van de werkloosheidsuitkeringen door. Na drie jaar komen werklozen voortaan op het bestaansminimum terecht, vér onder de armoedegrens. De hervormingen betekenen ook dat vanaf 2015 zo’n 55.000 werklozen hun uitkeringen zullen geschrapt zien en bij het OCMW zullen moeten aankloppen. Nog extra leefloners die vervolgens verplicht tewerkgesteld kunnen worden als het van de neoliberale politici afhangt. In plaats van degelijke jobs aan degelijke lonen

Socialistisch succes in Seattle. Kshama Sawant verkozen met 95.000 stemmen (50,6%).

Analyse en interview:

P 8-9

komen we tot dwangarbeid in ruil voor een leefloon.

LSP komt op voor een beleid dat de armoede bestrijdt, en niet de armen zelf.

We willen meer jobs creëren door een collectieve arbeidsduurvermindering naar 32 uur per week met behoud van loon en verplichte bijkomende aanwervingen. We zijn voorstanders van een belasting op grote fortuinen en eisen dat bedrijven hun belastingen volledig betalen. Tegelijkertijd denken we dat zo een systeem enkel kan werken indien de financiële sector en de grootste bedrijven genationaliseerd worden en onder democratische controle van de bevolking komen te staan. Zo vermijden we kapitaalvlucht door de patroons en de superrijken. We willen armen, werklozen en werkenden samen organiseren tegen dit systeem dat armoede en miserie veroorzaakt, en opkomen voor een wereld waarin de rijdommen gebruikt worden om de behoeften van de hele bevolking te vervullen en niet de winsthonger van een kransje superrijken. Kortom, we strijden voor een socialistisch alternatief.

thema Binnenland

de

Linkse Socialist

Alles staat klaar voor lange verkiezingscampagne dossier door

E

Anja Deschoemacker

r valt voor het komende halfjaar niet meer aan te ontsnappen: alle spindoctors van de gevestigde partijen zijn aan het werk gegaan. Met een reeks van partijcongressen die de verkiezingscampagne voorbereiden, waarbij de bekendmaking van de voorstellen die aan het komende N-VA-congres ter goedkeuring worden voorgelegd de meeste krantenpagina’s heeft opgeëist, is de toon gezet.

Hoe hard besparen?

sociaaldemocraten en liberalen gaat weer zijn gangetje, met de christendemocraten met ‘rustige vastheid’ als het ‘verantwoordelijke midden’. Maar het is eveneens duidelijk dat de drie traditionele partijen en de groene partijen zich aan één kant van de barrière bevinden en de N-VA aan de andere, niet enkel wanneer het over confederalisme gaat.

De N-VA kiest voor de open aanval, de rest gaat voor het verderzetten van een beleid die wel de aanval voert, maar dan verpakt in een sociaal kleedje om sociale onrust tegen te gaan.

Op zich hadden de congressen weinig nieuws te melden, toch voor wat betreft fundamentele beleidsterreinen als de sociale zekerheid, hoe te vechten tegen de crisis, hoe de economie terug aan de praat krijgen,… Rond de grote thema’s kregen we van de traditionele partijen slechts vage uitspraken. Hun “vernieuwende voorstellen” bestonden meestal uit kleine ideetjes. Enkel de NVA creëerde duidelijkheid over hoe ver de partij bereid is te gaan in het besparingsbeleid. Hoever dat is, blijkt uit het feit dat zelfs Open Vld waarschuwde Niets nieuws onder de zon voor een sociale woestijn als bijvoor- sinds 2010? beeld het voorstel om op snel tempo de staatsschuld volledig af te betalen zou De zaken zijn dus wel anders dan in uitgevoerd worden. Ook verschillende 2007 en 2010: er is een front gesloten figuren uit de Franstalige liberale MR tegen de N-VA. Met bezorgdheid om de vonden de plannen te ver gaan. belangen van de werkende bevolking De sp.a heeft heeft dit echter van de verlaging niets te maken, De N-VA kiest voor de van de BTW op wel met angst open aanval, de rest e n e r g ie h a a r voor onbestuurgaat voor het vereerste echte baarheid op een campag newamoment dat de derzetten van een pen gema a k t, burgerij grote beleid die wel de aande CD&V zou structurele aanval voert, maar dan haar verzet in vallen wil uitverpakt in een sociaal de regering voeren en dat kleedje om sociale hierover hebben ei ndel ijk k a n opgegeven. De door de ‘electoonrust tegen te gaan.

Vlaamse socirale rust’ die na aaldemocraten 2014 zal optrewilden zich zo van hun linkse kantje den. Het is juist om de werkende bevoltonen – het voorstel voor BTW-verla- king op een meer efficiënte wijze de reging komt uit de koker van de PVDA kening te presenteren van de crisis dat – in de hoop kiezers opnieuw te kun- het anti-N-VA-front is gesloten. nen overtuigen van een stem voor ‘het Voor de arbeidersklasse is dus niets te minste kwaad.’ In tegenstelling tot de vinden in beide kampen. Van de partijPVDA legt ze echter uit dat een BTW- en die traditioneel verbonden zijn aan verlaging ook voor het patronaat (en de vakbonden valt enkel te verwachten de regering) een gunstig gevolg heeft: dat ze wat koffielepeltjes suiker bij de het pas later overstijgen van de spilin- liters azijn zullen voegen. Bij de N-VA dex, wat voor de private en de openbare serveert men enkel sterk geconcenbazen een pak geld bespaart. Kwestie treerde azijn, maar de kans dat deze van tegenover het patronaat niet als door de arbeidersbeweging onmiddel‘onverantwoordelijk links’ te worden lijk wordt uitgekotst in massaal verzet, voorgesteld… is bij dergelijke toediening vrij waarDe PS rekent dan weer op haar ban- schijnlijk. den met de vakbonden, mutualiteiten Maar in tegenstelling tot 2007 en en andere onderdelen van de arbei- 2010 zijn er schuchtere eerste stapdersbeweging om stand te houden in pen te zien in de ontwikkeling van de komende verkiezingen. De index is het klassenbewustzijn. De invloed van niet afgeschaft, de oproep van de werk looshet ABVV van er is een front gesloheidsuitkerinCharleroi is moten tegen de N-VA. Met gen zijn niet menteel nog vrij bezorgdheid om de in de tijd bebeperkt en binperkt, er zijn nen het ABVV belangen van de wergeen grote ronis de leiding nog kende bevolking heeft des van naaksteeds gewondit echter niets te te ontslagen nen voor een maken, wel met angst geweest in de ‘minste kwaad voor onbestuurbaaropenbare dienoproep’ naar de sten,... Dat is de ve r k ie z i n ge n heid op een moment boodschap die van 2014 toe. dat de burgerij grote moet worden Maar het werk structurele aanvalovergebracht: dat door Piron len wil uitvoeren zonder de PS e n de z ijne n was het zoveel wordt verzet, is slechter geweest! Dat de index verder onschatbaar, zelfs als de eerste resulis uitgehold (zo moeten we ondertussen taten nog onder de oppervlakte blijven de solden doen om onze koopkracht ge- hangen. Ze trekken de discussie onder lijk te houden), dat de maatregelen in de meest bewuste en gepolitiseerde de werkloosheid tienduizenden vooral syndicalisten open over welk soort vrouwen en jongeren tot mini-uitkerin- partij de klasse nodig heeft, op welke gen en dus afhankelijkheid van part- basis een programma zich moet vesner of ouders veroordelen en nog eens tigen,... LSP werkt dan ook volop aan tienduizenden werklozen met schorsing de oproep mee. Zelfs als deze oproep bedreigen, dat er op alle niveaus veel niet meer tijdig zou leiden tot echte ambtenaren die met pensioen gaan niet linkse eenheidslijsten, biedt de elecvervangen zullen worden met alle ge- torale vooruitgang van de PVDA aan volgen van dien voor de werkdruk voor strijdbare arbeiders en jongeren op zijn de overblijvers, terwijl schoolverlaters minst de kans een linkse proteststem daar alvast geen werk meer hoeven te uit te brengen, wat ook alweer de diszoeken,… Daarover zal de partijleiding cussie over de noodzaak aan een brede van de PS in alle talen zwijgen. linkse partij en strijd voor linkse eisen En ja, het klassieke gekrakeel tussen zal voeden.

Wie komt in 2014 aan de macht?

W

aar de peilingen lang een constante groei voor de N-VA lieten zien, toonden de meest recente peilingen dat die stijging op z’n minst gestopt is. Het front van traditionele partijen en de groenen die in de regering-Di Rupo en tijdens de onderhandelingen over de zesde staatshervorming gevormd is, heeft daar uiteraard veel mee te maken. In plaats van constant op elkaar te mikken, hebben ze nu allemaal voornamelijk de N-VA in het vizier.

tionele rechten schaden (vreemdelingentaks in Antwerpen, hoofdoekverbod in de gemeenteraad in Boom, en dergelijke), ruzie over de uitspraken van Bracke,… Tegelijk werd een andere, meer positieve houding ingenomen tegenover de federale regering en vooral Di Rupo zelf, die zich volgens peilingen nu ook in Vlaanderen ‘populair’ kan noemen.

En ook andere burgerlijke instellingen hebben zich in het anti-NVA-kamp geplaatst. Zo maakte de CD&V-gouverneur van de provincie Antwerpen het eerste voorstel van vreemdelingentaks in ’t Stad ongedaan en recent verwees het Maar er is meer. De houding van Grondwettelijk Hof het Vlaamse dede Vlaamse pers is niet meer die van creet ‘Wonen in eigen streek’ naar de 2010, toen burgerlijke journalisten vuilnisbak wegens discriminerend en massaal onder de bekoring van de in strijd met Europese richtlijnen. charismatische Bart De Wever kwa- Alles staat dus klaar om de door de men. In de ‘kwaliteitspers’ kwam in burgerij gewenste verderzetting van de laatste periode een kentering en de regering Di Rupo, eventueel aande N-VA komt sindsdien veel meer gevuld met de groenen, mogelijk te op een negatieve manier in de pers: maken. Voorwaarde voor een snelle het negeren van het referendum tegen regeringsvorming is echter wel dat privatisering in Sint-Niklaas, het uit- de N-VA niet té sterk scoort: met een eenvallen van de coalitie rond N-VA resultaat onder de 30% zal de zaak in Turnhout, voorstellen die constitu- waarschijnlijk snel beklonken zijn.

Met een resultaat tussen 35 en 40% , wat de N-VA in de laatste peilingen niet meer haalt, wordt dat een pak moeilijker.

Indien het N-VA incontournable wordt – m.a.w. samen met het Vlaams Belang de helft van de Vlaamse stemmen haalt – zal de burgerij in haar oude trukendoos moeten graven. In de Belgische geschiedenis zijn best wat voorbeelden te vinden waarbij groot geworden niet-traditionele partijen op snel tempo verbrand worden in de regering, meestal door hen de ministers te leveren op die posten waar harde asociale aanvallen geleverd moeten worden. Dergelijke regeringen zijn weinig stabiel en vallen dan ook snel, waarna opnieuw ‘betrouwbare’ partijen het voor het zeggen krijgen. Als zo’n omweg nodig is , een rechtse regering onder leiding van de N-VA en zonder sp.a en vooral PS, zal die korte regeringsperiode echter wel gebruikt worden om een aantal zware aanvallen door te voeren, aanvallen die door de erop volgende ‘verantwoordelijke’ en ‘sociale’ regering niet volledig zullen worden teruggeschroefd.

ons onze standpunt mening

www.socialisme.be December 2013 / Januari 2014

Ondanks afwijzing blijft LSP-aanbod aan PvdA

Waar komt de crisis vandaan en welk antwoord van links?

EDITO

E ric B yl , lid van he t U itvoerend B ureau van LSP door

O

p een debat van Rood te Gent (13 november) stelde de moderator een tweeledige vraag aan een panel van zeven genodigden: “Waar komt de crisis vandaan en welk antwoord van links?” Hij vertolkte daarmee een raadsel waarmee heel wat jongeren en arbeiders de voorbije jaren worstelden.

Hoe komt het dat de crisis van het neoliberalisme en van het kapitalisme links geen vleugels geeft en eerder wind in de zeilen zet van populistisch- en extreemrechts?

Veel tijd om in te gaan op de combinatie van factoren die geleid hebben tot de crisis die nu al vijf jaren aansleept, was er niet. Stephen Bouquin van Rood verwees naar de besparingen, Ivo Flachet van de PVDA naar de toegenomen ongelijkheid, Bleri Lleshi drong aan om Marx te lezen. In het algemeen was iedereen het erover eens dat dit een systeemcrisis is, het gevolg van de kapitalistische wijze van productie en distributie.

Dat de kapitalistische logica aan de basis van de crisis ligt werd nog maar eens bevestigd door de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling), de club van rijke landen waarvan Yves Leterme adjunct-secretaris-generaal is. In haar jongste rapport noemt die de VS de grootste bedreiging voor de wereldeconomie. Waarom? De groei versnelt er. De kans dat de werkloosheid terugloopt en de prijzen stijgen, is daardoor reëel. Goed nieuws, zou je kunnen denken, maar zo werkt het niet. Het kan de FED ertoe aanzetten haar monetaire versoepeling af te bouwen. De rente zal daardoor stijgen en krediet zal duurder worden. Dat zou de prille economische groei doen stilvallen. Het tweede grootste gevaar bevindt zich volgens diezelfde OESO in Europa. Het gebrek aan groei kan er leiden tot een deflatoire spiraal, een algemene daling van het prijsniveau met het stilvallen van de consumptie en het ondermijnen van de rentabiliteit van de bedrijven tot gevolg.

Kortom, dit is een klassiek geval van ‘cul de sac’. Wat men ook probeert,

het resultaat is nefast. Voor iedereen?

Vorig jaar is in Frankrijk het fortuin van de 500 meest vermogenden met 25% aangegroeid. Dat is geen Frans, geen Europees, maar een wereldwijd fenomeen. Voor sommigen is een crisis vooral een opportuniteit. Voor de patroons van Voka bijvoorbeeld, om eens fors te snoeien in ons indirect loon, de sociale bijdragen waarmee we ons indekken tegen ziekte, invaliditeit, ouderdom en werkloosheid.

Daniel Piron van ABVV CharleroiZuid-Henegouwen verklaarde in Gent dat we moeten afstappen van de ‘sociaal’ begeleide afbraak en opteren voor een offensieve houding van links.

Vandaar zijn pleidooi om al wie zich links van sp.a en Groen bevindt in één kracht te bundelen. Zijn collega Katrien Neyt van ABVV-Gent wees vooral op de dreiging van de N-VA en van de Europese regelgeving om te

Ivo Flachet bevestigde: de PVDA wenst niet samen te werken met LSP. We hopen dat die mening nog herzien zal worden. Een open, pluralistisch en verenigd front rond een offensief noodprogramma zoals dat van ABVV Charleroi-ZuidHenegouwen blijft immers dringend nodig.

pleiten voor “een front van alle progressieven”. De Gentse sp.a-schepen Tom Balthazar beweerde dat dankzij de sociaaldemocratie de index overeind was gebleven en de sociale zekerheid gered. Overtuigend was dat niet.

Ondergetekende toonde de voorpagina van de vorige editie van ‘De Linkse Socialist’ met de vijf topmanagers van publieke bedrijven die weigeren te werken voor ‘een habbekrats’ van 290.000 euro. Vier van hen zijn benoemd door PS en sp.a. Ik wees er ook op dat links sterker staat in de landen waar meerdere linkse formaties aanwezig zijn - Nederland, Duitsland, Frankrijk, Spanje, Griekenland,... – dan waar één formatie een monopolie heeft. Naar aanleiding van de op-

roep van Piron bood ik nogmaals aan om met LSP en heel de linkerzijde de PVDA in de verkiezingen van mei 2014 te versterken.

Ivo Flachet bevestigde namens de PVDA het antwoord dat we eerder aan de telefoon van Jan Hasaers, de verantwoordelijke voor die verkiezingen, ook al kregen: dat de PVDA dat niet nodig heeft en niet wenst samen te werken met LSP. We hopen dat die mening nog herzien zal worden. Een open, pluralistisch en verenigd front rond een offensief noodprogramma zoals dat van ABVV Charleroi- ZuidHenegouwen blijft immers dringend nodig en dit voor, maar vooral ook na de verkiezingen, als antwoord op de sociale kaalslag die dan zal volgen.

Debat in Gent op 13 november. Foto: Jean-Marie Versijp

Besparingsgolf bereikt de gemeenten door

Tibaud (Luik)

ZO GEZEGD

D

e lijst van gemeenten waar fors wordt bespaard groeit aan: Antwerpen, Ath, Andenne, Colfontaine, Visé, Sint-Niklaas, Mechelen, Gent, Kortrijk,... Overal wordt geknipt in de uitgaven en wordt gesnoeid in het personeelsbestand. De besparingsgolf op lokaal vlak was overigens voorspelbaar. Een kroniek van een aangekondigde ramp.

Iedereen herinnert zich de problemen de wordt ook het gemeentepersoneel rond Dexia. Er werd publiek geld in gevraagd om een ‘kleine geste’ te doen. de bank gestopt terwijl in het casino- De jobzekerheid gaat verloren, vaste kapitalisme speculatieve winsten wer- statutaire banen maken in het beste den geboekt. Toen de zeepbel barstte, geval plaats voor onzekere contracten. was het duidelijk dat ze in onze zak- In veel gemeenten gaan jobs volledig ken zouden zoeken naar de midde- verloren. Er wordt vaak gezegd dat dit len om hun spel zonder “naakverder te zetten. te ontslagen” Het wordt hoog tijd Van extra belasgebeurt, maar dat er een krachtstingen, ecotakvoor iedere geverhouding wordt sen, retributies pensioneerde tot GAS-boetes, d ie n iet veropgebouwd om de wij moeten telvangen wordt aanvallen op onze kens meer beis er een job levensomstandigtalen omdat zij m i nder voor heden te stoppen. verloren bij het het groeiende Die aanvallen vingokken in hun leger werklocasino’s. zen. Het aanden in alle gemeenTegelijk wortal jobs dat verten plaats alsook den de gemeendwijnt, is groot. op andere beleidsnitelijke diensten In Antwerpen veau’s. Zij organiseverder uitgehold. ga at het om ren onze miserie, wij De afgelopen 1.400 jobs en in decennia sloeg Gent om 435. moeten ons verzet de neoliberale Het st at uut organiseren. logica al hard van de ambtetoe waardoor alnaren ligt onles wat een beetje winstgevend was der vuur als onderdeel van de aanval naar de private sector werd overgehe- op alle sociale rechten van de werkenveld. De gemeenten behielden slechts den. In Colfontaine wilde de gemeente een minimum aan diensten. Het is in 32 poetsvrouwen afdanken om ze na die vitale diensten dat de lokale bespa- enkele boekhoudkundige omwegen ringspolitici nu dus nóg gaan knippen. terug aan te werven voor hetzelfde Het verklaart onder meer waarom de werk, maar dan wel voor een privaat kinderen van de gemeentescholen van bedrijf. Het maakt duidelijk hoe ‘onze’ Fontaine-l’Evêque (naast Charleroi) politieke vertegenwoordigers ons wilniet langer zwemlessen zullen krijgen len laten opdraaien voor de crisis door nu het zwembad gesloten is. De stad onze lonen en arbeidsvoorwaarden aan Antwerpen sluit op haar beurt de voor- te pakken. Met dergelijke maatregezieningen voor bos- en zeeklassen. len worden overigens nieuwe aanvalAls onderdeel van de besparingswoe- len voorbereid. Statutairen beschik-

De Londense burgemeester Boris Johnson verklaarde dat het gedaan moet zijn met het uithalen naar de superrijken. Die vormen volgens de conservatieve (en niet onbemiddelde) politicus stilaan een “onderdrukte minderheid zoals de daklozen, zigeuners of voormalige leden van jongerenbendes”, terwijl ze eigenlijk een adellijke titel verdienen.De afgelopen vijf jaar verdubbelde het aantal daklozen in de Britse hoofdstad.

Protestactie ‘Samen in de wachtrij voor verandering’ in Antwerpen. Als onderdeel van het besparingsbeleid werd daar onder meer beslist om bos- en zeeklassen af te schaffen, districtshuizen te sluiten en fors te knippen in stadspersoneel.

Foto: Fotogordon’s Weblog ken over een specifiek pensioenstelsel.

Als het aantal statutairen drastisch afneemt, hoe zullen de pensioenen dan gefinancierd worden?

Het besparingsproces dreigt enkel aan snelheid en kracht te winnen.

Het toenemende aantal sancties voor werklozen leidt tot een toevlucht bij de OCMW’s, wat de gemeentelijke financiën verder onder druk zet. Door de beperking in de tijd van de inschakelingsuitkeringen dreigen 55.000 werklozen in januari 2015 hun uitkering te verliezen. Dit zou duizenden mensen naar de OCMW’s duwen. Kortom, de gemeenlijke financiën zullen er niet beter op worden als het huidige beleid verdergezet wordt.

Het wordt hoog tijd dat er een krachts-

verhouding wordt opgebouwd om de aanvallen op onze levensomstandigheden te stoppen. Die aanvallen vinden in alle gemeenten plaats alsook op andere beleidsniveaus. Zij organiseren onze miserie, dus moeten wij ons verzet organiseren. Er zijn kiemen van verzet in tal van gemeenten en steden, het komt er nu op aan om deze verder te ontwikkelen en te coördineren in een gezamenlijke strijd. Elk op zich zijn we allemaal verloren, samen staan we sterk. In onze strijd mogen we ons niet beperken tot het eisen van kruimels, in de samenleving zijn er voldoende middelen aanwezig. We moeten die in publieke handen nemen om degelijke openbare dienstverlening voor iedereen mogelijk te maken.

Een lokale N-VA-mandataris uit Lovendegem stapte uit de partij wegens de asociale koers.

Hij verklaarde: “Waar de partij pluralistisch begon werd de koers gaandeweg steeds harder, rechtser, liberaler. Even was er de opluchting toen Jean-Marie Dedecker wegens omstandigheden weer snel van het toneel verdween, maar niettemin heeft deze trend zich doorgezet en deze evolutie versnelde nog opmerkelijk de laatste jaren, waar we nu nagenoeg nog enkel de taal van de ondernemers spreken. Met de strategiewijziging van de voorbije maanden naar de verkiezingen toe komt dat uitgesproken liberale programma nu helemaal op de voorgrond.” Met de komst van Johan Van Overtveldt, ex-hoofdredacteur van het financieel en economisch tijdschijft ‘Trends’ Trends, zal het neoliberale karakter nog sterker in de verf gezet worden.

Syndicaal

de

Twee dodelijke slachtoffers bij ontploffing Total: een ‘accident waiting to happen’ op de Scheldelaan een correspondent

H

et onderzoek naar het incident met de stoomvalve waarbij twee werknemers van een onderaannemer op 19 november het leven lieten moet nog gevoerd worden. Maar eigenlijk kan men het zonder overdrijving een ‘accident waiting to happen’ noemen. Het ongeval vond plaats in de Totalraffinaderij maar had evengoed kunnen plaatsvinden in elk van de grote petrochemische bedrijven op de Scheldelaan in Antwerpen.

Bij andere bedrijven zoals BASF, Bayer, Evonik-Degussa, Monsanto, ExxonMobil,… wordt op net dezelfde wijze gewerkt wat betreft productie en onderhoud.

Een deel van de risico’s wordt vandaag door de werkgevers in de petrochemie omwille van het geldgewin en de lagere lonen doorgesluisd naar bedrijven van onderaannemers. In de onderhoudsdiensten en technische afdelingen van de grote petrochemische bedrijven werkten vroeger bijna evenveel werknemers als in de productie. Deze diensten werden echter geoutsourcet waarbij het takenpakket werd doorgeschoven naar onderaannemers.

Grote stilstanden en zelfs het dagelijks onderhoud worden iedere dag opnieuw afgewerkt door duizenden werknemers van onderaannemers want “time is money”. Bij de werkgevers in de petrole- chemie. Wat veiligheid betreft wordt umsector staat niet langer de vakkennis door de syndicale delegaties in de peen knowhow, de kennis van de chemi- trochemie al veel langer aangeklaagd sche producten, het opleiden van de dat bijvoorbeeld het gebrek aan prowerknemers en de veiligheid centraal, ductkennis, kennis van de installatie maar wel een zo laag mogelijk kost van maar ook van de taal onvermijdelijk de shutdowns en het onderhoud. leidt tot incidenten en ongevallen. Ook Werknemers die voor een appel en de SEVESO-inspectiediensten werden ei komen werken uit Portugal, Polen, meermaals door de vakbonden geconRoemenië, enz. en gelogeerd worden tacteerd over de problematiek. in bungalowparken of in wagens en Bij de werknemers en onderaannecampers op de parking van de chemi- mers van Total komt de dodelijk afsche bedrijven, ... Het zijn toestanden loop dubbel zo hard aan. Er was reeds die schering en inslag zijn. Vaak ‘rei- gewaarschuwd door de vakbonden dat zen’ deze werknemers van shutdown men afstevende op ongelukken als veinaar shutdown. Telkens worden ze ge- lig werken en de nodige investeringen dwongen om lange uren te kloppen in om dit werkelijk te kunnen niet prioristressvolle situaties want één dag lan- teit nummer 1 zouden worden. ger stilstaan betekent een miljoenenDaarbij is er dan nog eens de huidige verlies voor de patroons in de petro- impasse bij de cao-onderhandelingen

waar de directie eenzijdig een patronaal Frankrijk werd beslist dat een meer voorstel voorlegde dat bij vele werkne- gestructureerd overleg verplicht is mers als een belediging overkwam. Het bij onderaanneming. Dat gebeurde is duidelijk dat ze op geen enkele ma- niet toevallig na een grote ramp met nier de werknemers wil laten delen in een ontploffing in de chemische fade miljardenwinst van Total. briek AZF in Toulouse in 2001. Na Bij de explosie op 19 november vie- die ramp werd in het Franse parlement len twee dodelijke slachtoffers. We be- zelfs even overwogen om het gebruik tuigen ons medeleven met de families, van onderaannemers in risicovolle vrienden en collega’s van de slachtof- bedrijven te verbieden. Om de veifers. ligheid te garanderen zou het Comité voor Preventie en Bescherming op Controle op de Werkvloer (CPBW) een controle onderaanneming en moeten kunnen uitoefenen op de onderaannemers. Een overlegorgaan met veiligheid nodig! de vakbonden van zowel het hoofdbeMomenteel is er amper controle op drijf als de onderaannemers zou evenonderaanneming. Dat zet de deur open eens een nuttige bijdrage kunnen vorvoor wanpraktijken en verhoogt bo- men en de eenheid op de werkvloer vendien het risico op ongevallen. In versterken.

Linkse Socialist

Tessenderlo Chemie

Strijd beperkt aantal ontslagen, onzekerheid blijft Bij Tessenderlo Chemie in Ham werd gestaakt tegen de plannen van de directie om 170 van de 506 jobs te schrappen en onder meer de schoonmaak en de logistiek te outsourcen. Na een langdurige actie van voornamelijk de arbeiders werd het aantal bedreigde jobs gehalveerd. De onzekerheid blijft echter.

Tijdens een bezoek aan de stakerspost bleek er een grote onduidelijkheid over de plannen van de directie. Door eerst fors het mes te zetten in de jobs van de arbeiders, leek het erop dat de directie de werknemers in gespreide slagorde wilde aanpakken. Na de arbeiders zouden de bedienden volgen. Een chemische fabriek wordt niet gerund met enkel administratie.

Op de stakerspost waren er vooral arbeiders. De directie gaf de bedienden enkele dagen vrij en benadrukte telkens dat de bedienden het slachtoffer van de stakingsactie waren. De directie lanceerde zelfs de stelling dat de bedienden “gegijzeld” werden. Niet door het dreigende sociale bloedbad dat nadien mogelijk ook voor hen zware gevolgen kan hebben, maar door de staking van de arbeiders.

Het intrekken van de helft van de aangekondigde jobverminderingen werd bekomen op basis van strijd. Hierop werd het werk hervat, maar waakzaamheid blijft geboden. Wie zegt immers dat ook dit plan geen onderdeel is van de verdeel-en-heerspolitiek van de directie? De begrijpelijke onderlinge irritatie onder arbeiders en bedienden moet uit de weg geruimd worden om samen aan eenzelfde zeel te trekken.

De verdeeldheid die door de directie tussen arbeiders en bedienden in de hand wordt gewerkt, dient enkel om het verzet in de kiem te smoren om zo hun plannen verder door te voeren. Om samen aan een toekomst te bouwen, moet de verdeeldheid overstegen worden.

Dienstencheques niet uithollen. Maak er openbare diensten van! door Jef Maes militant ACV Voeding

T

& Diensten

ien jaar geleden werd het systeem van de dienstencheques in leven geroepen door Frank Vandenbroucke, toenmalig sp.aminister van Werk. Het doel was 25.000 werknemers uit het zwarte circuit te halen. Intussen zijn er 180.000 werknemers en is de sector goed voor 4,3 procent van de totale Belgische tewerkstelling.

Dit proces van “verwitting” van huishoudelijke diensten kan door de besparingstsunami opnieuw omgekeerd worden.

In januari 2013 werd de prijs per cheque verhoogd met 1 euro, vanaf nieuwjaar komt daar nog eens 50 cent bij, wat de prijs voor een cheque op 9 euro brengt. In juli werd het maximumbedrag voor fiscale aftrek gehalveerd.

Niets van deze extra inkomsten gaat naar de dienstenchequebedrijven en al helemaal niet naar de werknemers.

Daarnaast is de regering aan een offensief begonnen om het aantal dienstenchequebedrijven en bijgevolg ook het aantal werknemers drastisch terug te dringen. Het huidige succes brengt immers een te hoog kostenplaatje met zich mee. Dat ligt niet aan de (gedeeltelijk) gesubsidieerde werknemers die door belastingen en sociale bijdragen in feite deels hun eigen loon financieren.

Heel wat politieke partijen, opiniemakers, professoren, enzovoort bekijken

de dienstencheques vooral vanuit een budgettair oogpunt. Wij steunen de vakbonden die voluit gaan voor het verdedigen van de dienstencheques vanuit het perspectief van de werknemers.

Het is trouwens ook de werkgevers niet ontgaan dat de regering het aantal werknemers wil terugdringen naar de oorspronkelijke doelstelling. Verschillende dienstenchequebedrijven hebben zich verenigd in een nieuwe federatie: Unitis. Nathalie Garcia-Hamtiaux, voorzitster van Unitis, verklaarde: “We vertegenwoordigen alle actoren uit de sector. Nu we

elkaar gevonden hebben, kunnen we eensgezind de strijd aangaan. Als er niet dringend iets verandert, dan doet binnen de twee jaar het grootste deel van onze bedrijven de boeken dicht en hebben we er 130.000 werklozen bij.”

De vakbonden van hun kant vinden het tijd dat er na tien jaar eindelijk iets gedaan wordt aan de slechte loon- en arbeidsvoorwaarden die schering en inslag zijn in de sector. Een verhoging van de brutolonen en een systeem van sectorale anciënniteit moeten de koopkracht verhogen. Het systeem van verplaatsingen moet eenvoudiger, de kos-

tendekkende vergoedingen realistischer nood aan hebben. Het creëren van staen de verplaatsingstijd voor het indie- biele diensten die betaalbaar zijn en nen van de cheques moet gezien wor- toch degelijke werkomstandigheden den als arbeidstijd. Daarnaast dient er en lonen bieden, is echter enkel mogeonderhandeld te worden over de werk- lijk door de omvorming van de sector last van 45-plussers en betere garanties tot een openbare dienst met vaste stavoor zwangere werkneemsters. tutaire tewerkstelling en degelijke loonVanaf de invoering ervan stond LSP en arbeidsvoorwaarden. kritisch tegenover het Openbare diensten Een op zich prosysteem van dienstenin de vorm van wascheques. Een op zich gressief gegeven, en strijkateliers, uitprogressief gegeven, wordt vaak over- breiding van thuishet creëren van dienk uisdiensten met schaduwd door sten die voor werkende voldoende aanbod ouders, en dan voor- de slechtst moge- voor alle gezinnen al moeders, de huis- lijke contracten, die daar nood aan houdelijke arbeid ver- werkomstandighe- hebben, aanbod van lichten, wordt vaak verse en kwaliteitsden en lonen die overschaduwd door er op de arbeids- volle maaltijden in de slechtst mogelijke d e we r k pla at s e n , markt te vinden contracten, werkomscholen en wijken, zijn. standigheden en lonen crèches en andere die er op de arbeidsonthaalst r uct uren markt te vinden zijn. Privé-bedrijven voor kinderen van alle leeftijden, voor creëren dit soort jobs enkel als er winst zieken, zorgbehoevende bejaarden en op te maken valt, wat in die sector na- mensen met een handicap,… zijn maatgenoeg onmogelijk is zonder de com- regelen die het leven van brede lagen binatie van lage lonen, slechte werk- van vrouwen, en met uitbreiding de omstandigheden en hoge loonsubsidies. gezinnen, een flink stuk zouden verMaar deze jobs zijn wel nodig, zowel lichten. Om deze op een stabiele wijze voor de (grotendeels) vrouwen die erin te kunnen aanbieden aan allen die het tewerkgesteld zijn als voor de werken- nodig hebben, zal een strijd voor de node gezinnen die er gebruik van maken. dige middelen moeten worden gevoerd Eerder dan beperkt te zijn voor de ge- vanuit het begrip dat de privé-sector dit zinnen die dergelijke diensten kunnen enkel zal doen op de kap van de gebruibetalen, zou het bovendien een recht kers door hoge prijzen en/of op de kap moeten zijn voor alle gezinnen die er van de werknemers door lage lonen.

9 december: ACV-militantenconcentratie van personeel uit dienstenchequesector in Brussel

www.socialisme.be December 2013 / Januari 2014

openbaar vervoer

Actie ASTB

“Desnoods treinbestuurders onder gunpoint verplichten om te rijden?”

Meer middelen voor personeel en veilige werkomstandigheden nodig!

D

e onafhankelijke vakbond van treinbestuurders ASTB (Autonoom Syndicaat van Treinbestuurders) voerde begin november een stakingsactie. Aanleiding was de toenemende werkdruk voor treinbestuurders. De nieuwe dienstregeling vanaf december versterkt dit nog. Zo wordt de tijd om van bestuurspost te veranderen soms beperkt tot het absolute minimum. De vakbond klaagde ook over schorsingen van treinbestuurders op basis van een onderzoek door een externe dienst voor preventie en bescherming op het werk, Corporate Prevention Services (CPS), dat treinbestuurders zou schorsen indien die eerlijk antwoorden op vragen over slaapproblemen.

De stakingsactie leidde tot een aan- gen het onderzoek onder treinbestuur- ders “desnoods onder gun-point in hun tal publieke discussies, onder meer in ders. Er was geen duiding bij de sta- stuurpost moeten verplicht worden om de media, waarbij soms bijzonder hard kingsactie, deze werd enkel afgedaan te rijden”. Of dat de markt moet openwerd gefulmineerd tegen de stakende als onnodig. Het is dan ook niet ver- gegooid worden om Oost-Europeanen treinbestuurders. Zo ging Hautekiet wonderlijk dat de luisteraars zich volle- te laten rijden aangezien die “hun inop Radio 1 ervan uit dat het verzet van dig lieten gaan in hun afkeer tegenover zet en werkkracht al bewezen in onder ASTB egoïstisch was en zelfs tegen de de acties. Zo schreef iemand op de web- meer de binnenvaart”. veiligheid inging wegens het verzet te- pagina van Hautekiet dat treinbestuurDe andere vakbonden reageerden

www. libreparcours . net

koeltjes op de actie, wat het mediaoffensief ertegen extra ruimte gaf. JeanPierre Goossens, secretaris van ACODSpoor, noemde de actie “ frappant”.

ACV-topman Piens had het over een “onbegrijpelijke” actie. Hebben ze geen lessen geleerd uit de tijd dat LOCO, de onafhankelijke vakbond van treinbestuurders, een opmars kende? Toen trokken tal van treinbestuurders weg om een eigen vakbond op te zetten en bestond het enige antwoord uit het verketteren van die bestuurders. Het veroordelen van de staking van ASTB, terwijl die zich baseerde op terechte bekommernissen onder de treinbestuurders, dreigt een aantal militanten onder de treinbestuurders te isoleren van de erkende organisaties. Dat maakt eengemaakte acties moeilijker en biedt ruimte voor een versplintering met vakbonden van specifieke beroepsgroepen.

Luc Pauwels van OVS (Onafhankelijke Vakbond voor Spoorwegpersoneel) was voorzichtiger. Hij toonde begrip voor de frustraties van de treinbestuurders, maar stelde dat de lopende onderhandelingen voorrang moeten krijgen.

Unisono vinden de leidingen van de erkende en aangenomen vakbonden dat de onderhandelingen voorrang moeten krijgen en dat het te vroeg is om te staken. Maar wat er op de onderhandelingstafel ligt is onduidelijk. De erkende organisaties lijken zich toe te spitsen op de ‘apneukwestie’, terwijl de eisen van het ASTB over meer gaan. Het oneerlijke premiesysteem, het tekort aan rustpauzes, de zware reeksen en het loonverlies dat geleden wordt bij preventieve schorsing zijn punten die opgenomen worden door deze vakbond. Triest is ook te lezen dat vakbonden blijkbaar het begrip vragen van de treinbestuurders omdat er nu eenmaal een personeelstekort heerst in hun categorie.

Het ASTB verzet zich tegen de vragenlijsten van de externe preventiedienst en wil enkel een onderzoek indien de treinbestuurder dit wenst. Libre Parcours begrijpt dat ASTB zich hiertegen verzet op basis van de gevolgen voor de treinbestuurder. Maar slaapapneu is een niet te onderschatten medische aandoening waartegen middelen bestaan. Voor zowel treinbestuurders als reizigers zou het beter zijn om op te komen voor de uitbetaling van het vol-

ledige loon en de premies voor de tijd dat de bestuurder niet kan rijden. Bij vele treinbestuurders maakt de premie immers ongeveer 30% van hun netto verloning uit, niet te onderschatten dus wat de inlevering zou zijn als de treinbestuurder een maand niet mag rijden en zijn volledige premie verliest. Door de premies in de barema’s op te nemen, zou dit probleem overigens algemener aangepakt worden.

Ook zou het nuttig zijn om een grootschalig onderzoek naar slaapstoornissen te eisen met een analyse van de oorzaken ervan. Dat zou overigens in samenspraak kunnen met andere sectoren waar doorgedreven flexibiliteit en wisselende shiften, waarbij er vaak op onmogelijke uren wordt gewerkt, gelijkaardige problemen opleveren. Op deze basis zou een aanpassing van het werkschema kunnen geëist worden. Het zou de werkomstandigheden, gezondheid van het personeel en dus ook de veiligheid van zowel personeel als reizigers ten goede komen.

Onder het spoorpersoneel is er discussie over het feit dat het ASTB een eigen vakbondswerking heeft opgezet en nu ook voet aan grond krijgt langs Nederlandstalige kant waar in minstens één depot een groot aantal treinbestuurders is overgestapt. We begrijpen dat een aantal treinbestuurders deze stap zet, ook al benadrukken we de voordelen van een breder georiënteerde vakbond die het volledige personeel kan verenigen. Het is vooral omdat het volledige personeel niet in een eengemaakte strijd van personeel én reizigers wordt betrokken dat er ruimte ontstaat voor kleinere bonden van specifieke beroepsgroepen.

Volgens Libre Parcours staan we het sterkste indien we samen tot actie overgaan op basis van een actieplan dat van onderuit wordt opgemaakt en gericht is op eengemaakte strijd van alle personeelsleden over de vakbondsgrenzen heen en met een oriëntatie op de reizigers. Die ondervinden immers ook de gevolgen van de opgedreven werkdruk onder het personeel in de vorm van minder stiptheid, afgeschafte treinen waarbij andere treinen overvol zitten en uiteraard heeft een toename van de werkonveiligheid van een treinbestuurder ook gevolgen voor de reizigers.

De Lijn: Muyters kan niet tellen, personeel is de pineut uit dat 1,2 miljoen euro van de foute Directeur personeelsbeleid Sonia Frey berekening hier zal gezocht worden. wil een soort ‘eenheidsstatuut’ voor de De directie en de Vlaamse Regering chauffeurs. Nu zijn er verschillende schoven de zwarte piet voor de verant- arbeidsvoorwaarden en statuten van woordelijkheid naar elkaar door, maar entiteit tot entiteit en zelfs binnen de ze waren het wel eens over wie ervoor entiteiten zijn er verschillen. In 2016 zou moeten betalen: het personeel. wordt een nieuw computerprogramma, De drie vakbonden dienden in ge- SAP, ingevoerd en wil de directie een meenschappelijk vakbondsfront een eenheidsstatuut klaar hebben. Hiervoor stakingsaanzegging in. Het zal erop moeten 200 CAO’s aangepast worden! aankomen om, inWij zijn uiteraard dien nodig, de staniet tegen een gedirectie en Vlaamse kingsdreiging in eflijkschakeling, infectieve actie om te dien er een harmoregering schoven zetten als de direc- de zwarte piet voor nisatie naar boven tie niet terugkomt is. Dat is wellicht de verantwoordeop ha a r belof te. niet wat de directie lijkheid naar elkaar wil. Zullen de vakMaar het zal eveneens belangrijk zijn door, maar ze waren bonden zich beperdat de directie het het wel eens over wie ken tot de sociale duidelijke signaal toets bij de aanervoor zou moeten krijgt dat het niet vallen? Wellicht betalen: het persoafgelopen zal zijn is de directie nu neel. na één stakingsdag. reeds een aantal Wij pleiten hier niet stakingsdagen aan voor een staking tot het incalculeren. de finish, maar we moeten vermijden Wij moeten ons voorbereiden en een ijdens het Paritair Comité van De Lijn deelde de directie doodleuk mee dat ze zich niet aan de CAO dat de directie een staking uitzweet krachtsverhouding uitbouwen. De dis2013-2014 zou houden. De Vlaamse regering had voor die CAO een enveloppe van 7,2 miljoen euro om dan verder te gaan met de orde cussie rond de huidige CAO kan daarin voorzien voor 2014, maar minister Muyters bleek niet voor het eerst in zijn loopbaan een rekenfout te van de dag. een eerste stap zijn. Als we nu vastbehebben gemaakt. Het personeel zou moeten opdraaien voor het tekort van 1,2 miljoen euro.

De vakbonden mogen vandaag enkel raden en duidelijk reageren, zullen we nog mee aan tafel zitten om de bespa- nadien sterker staan. We moeten een De belangrijkste punten in de in juni met een halve biënnale na twee jaar, het voorstel van CAO neer. ringen, reorganisaties en andere maat- grens trekken, anders zullen de bespagesloten CAO waren een extra dag an- een hogere fietsvergoeding en enkele Er werd overeengekomen dat het regelen op een zo goed en ‘sociaal’ mo- ringen en sociale afbraak nooit stopciënniteitsverlof na drie en één na 30 andere kleinere punten. restbedrag van die 7,2 miljoen euro gelijke manier mee door te voeren. Bij pen. Indien nodig moeten we tot actie jaar dienst. Ook werd een niet-recurDe Vlaamse Regering stelde van bij na bekostiging van de bovenvermelde de eerste besparingsronde stelde Hilde overgaan om onze CAO te verdedigen. rente resultaatsgebonden bonus van 140 het begin dat er in 2013 geen extra maatregelen zou gebruikt worden voor Crevits dat het ging om “snoeien om te Daarbij kan het een idee zijn om in alle euro bruto op basis van een daling van middelen waren en dat er voor 2014 sociale voorzieningen ten voordele van groeien”. De maatregelen waren nog entiteiten personeelsvergaderingen te het aantal arbeidsongevallen voorzien. een provisie van 7,2 miljoen euro werd het personeel. Bij de onderhandelingen maar amper doorgevoerd of het volgen- organiseren om de discussie met alle Daarnaast kwam er een verlenging van voorzien. Met de loonstop in het ach- werd berekend dat dit ongeveer 2 mil- de besparingspakket lag al klaar. En het collega’s te voeren. Want voor onze toede geldelijke loopbaan (nu tot 29 jaar) terhoofd legden de vakbonden zich bij joen euro zou zijn. Het ziet er nu naar zal hier niet bij stoppen. komst zullen we moeten vechten!

T

sociaal thema

de

Linkse Socialist

Brussel. Armen uit leegstaand pand verjaagd door

Baptiste

O

p 4 november viel de politie binnen in het Gésu-klooster in Sint-Joost-Ten-Node. Er werden 200 agenten ingezet om de 120 bewoners, waaronder 38 minderjarigen, van het sinds 2009 leegstaande pand op straat te zetten. Dat gespierde optreden kwam er na een beslissing van burgemeester Emir Kir (PS) die stelde dat de uitzetting nodig was met het oog op de veiligheid, de rust en de openbare hygiëne.

Sinds 2009 hebben tientallen arme families van daklozen, mensen-zonder-papieren en anderen het grote leegstaande gebouw in de buurt van de Botanische Tuinen in Brussel ingepalmd. Voor de discussie over de uitzetting woonden er ongeveer 200 mensen. Ze deden dat omdat ze nergens anders in de hoofdstad onderdak vonden. Burgemeester Kir maakte er een einde aan: “Ik kan niet toelaten dat er zones zijn waar het recht niet geldt, dat is een rechtsstaat onwaardig (...) We willen geen plaatsen die leiden tot een sociale ontbinding. We willen de miserie niet in stand houden... ik kan geen anarchie toelaten.”

Waar moeten die mensen nu naartoe?

Wie het meeste ‘geluk’ heeft, kan tijdelijk terecht in de 12 appartementen die door het Brusselse Gewest beloofd werden. Dat aantal was echter niet meteen voorhanden. Begin november waren er amper vijf appartementen beschikbaar terwijl 120 mensen uit het pand gezet werden. Zij moesten noodgedwongen onderdak zoeken in de lokalen van Samu Social. Nog voor het beperkte “winterplan” van noodopvang begon, zat Samu Social hierdoor al vol. En dan zijn er ook nog de tientallen andere bewoners van Gésu die voor de uitzetting door de politie het pand hadden verlaten.

Al die mensen worden door de PS en de andere partijen gezien als “onruststokende krakers”. In werkelijkheid zijn het de zoveelste slachtoffers van een beleid

dat tot miserie leidt en het bijna onmogelijk maakt om onderdak in Brussel te vinden voor wie arm is. De massale werkloosheid in de hoofdstad (meer dan 20% zit zonder werk) duwt een steeds groter deel van de bevolking in de onzekerheid. De echte oorzaken van miserie, anarchie en sociale desintegratie liggen niet bij de armen, maar bij het kapitalistische systeem en het besparingsbeleid waar ook de PS voor verantwoordelijk is.

Volgens het ‘Brusselse armoederapport’ kregen in 2012 maar liefst 38.284 Brusselaars steun van het OCMW. Het gaat om 3,2% van de bevolking. Er was een stijging van 1.303 mensen in vergelijking met 2011. In Sint-Joost-TenNode gaat het om meer dan 10% van de bevolking. Onder jongeren tussen 18 en 24 jaar was er op een jaar tijd een stijging van 22% naar 28,2%. In totaal leeft een derde van de Brusselse bevolking (33,7%) van een inkomen dat onder het armoederisico ligt.

De sociale huisvesting wordt ondertussen amper uitgebreid en alleszins volstaat dit niet om een aangroei van de wachtlijsten te stoppen. Sinds 2010 Samu Social een toename van het aan- werk, huisvesting, onderwijs en andere liberale en asociale beleid. Er is een is het aanbod van sociale huisvesting tal hulpbehoevenden in de opvangcen- diensten op basis van publieke investe- nieuwe partij nodig om de belangen van onder de 50% van de vraag gezakt. Die tra vaststelt. ringen, gaat de aandacht naar prestige- de werkenden en hun gezinnen te vervraag wordt dan nog onderschat. Bij Het regionale beleid in Brussel en de projecten waarbij er geen plaats is voor dedigen op basis van een radicaal progebrek aan sociale huisvesting nemen gemeenten is gericht op het bestrijden armen. Brussel wil beter begoede lagen gramma van publieke investeringen om de prijzen voor andere huisvesting toe. van de armen. Ze willen de armen uit aantrekken. Het optreden van Emir Kir de tekorten aan te pakken op basis van Dat brengt heel wat Brusselse gezinnen de hoofdstad verjagen. In plaats van vormt daar een onderdeel van. een democratische controle van de sleuin de problemen. Het is geen toeval dat te antwoorden op de behoeften inzake Wij staan voor verzet tegen het neo- telsectoren van de economie.

Armoede rukt op, politiek antwoord nodig!

Alain (Namen)

probleem van armoede in ons land.

Als we de armoedecijfers bekijken, p 17 oktober hield het zou je verwachten dat de strijd tegen Waalse Netwerk tegen armoede een centraal thema voor de Armoede RWLP (Réseau verkiezingscampagnes wordt. Oxfam wallon de Lutte contre la voorspelt dat het aantal Europese arPauvreté) een actiedag waarbij in men door het besparingsbeleid met 25 Namen op straat werd gekomen. miljoen zal toenemen tegen 2025. Dan Er was een betoging gevolgd door zouden 146 miljoen Europeanen in getuigenissen en een fakkeltocht. armoede leven. Waar 0,002% van de LSP nam samen met ALS aan de Europese bevolking superrijk is, leeft actiedag deel.

25% in armoede. Met 15.000 jobs die dit jaar alleen al in ons land met colDe dag van strijd tegen armoede had lectieve afdankingen verloren gingen, verschillende doelstellingen. Enerzijds ziet het er niet goed uit voor heel wat was het de bedoeling om verschillende gezinnen. organisaties die dagelijks met mensen Toch gaan de gevestigde politici blinin armoede of onzekerheid werken sa- delings verder met hun asociale beleid. men te brengen. Anderzijds werd ook Twee maatregelen die bijzonder hard geprobeerd om breed te mobiliseren om aankomen voor wie het al moeilijk de aandacht te vestigen op het enorme heeft, zijn de versnelde daling van de door

O

werkloosheidsuitkeringen en de jacht op de werklozen waarbij duizenden mensen dreigen geschorst te worden waarna ze enkel nog bij het OCMW terechtkunnen voor een leefloon. De OCMW’s klagen nu al over een gebrek aan middelen om de maatschappelijke tekorten op te vangen.

Op de actie van 17 oktober in Namen waren we met een delegatie van LSP en de Actief Linkse Studenten aanwezig met een 30-tal jongeren. We vormden een strijdbare delegatie in de fakkeltocht. Onze slogans werden positief onthaald door omstaanders en aanwezigen op de actie. We zullen actief en met de volledige arbeidersbeweging de strijd tegen werkloosheid en armoede moeten aangaan, zoniet dreigt een steeds groter deel van de bevolking in miserie terecht te komen.

Stadspersoneel afdanken en vervangen door leefloners

Van echte jobs naar dwangarbeid Geert Cool

gesteld en hebben ze enkel nog plichten.

Zelfs het recht op loon – nochtans een teeds meer wordt ervan essentieel onderdeel van een arbeidsuitgegaan dat werklozen overeenkomst – wordt aan de kant geen leefloners vrijwillig schoven. De leefloner moet werken voor hun maatschappelijke voor een uitkering. positie kozen. Antwerps OCMWDe rechterzijde met N-VA op kop voorzitter Liesbeth Homans (Nprobeert met dergelijke voorstellen de VA) wil daarom dat leefloners verantwoordelijkheid voor werkloosverplicht tewerkgesteld worden in heid en miserie af te wentelen op wie ruil voor hun uitkering. De eerste daar het slachtoffer van is. Daarmee stappen hiertoe werden al door hopen ze de steun te krijgen van wie het vorige bestuur onder leiding vaak hard moet werken voor een bevan sp.a gezet, maar de N-VA wil perkt loon. Voorlopig slagen politici als nog een pak verder gaan. Met een Homans daarin. Het artikel van Gazet context van 1.400 jobs onder het van Antwerpen over het voorstel van gemeentepersoneel die verdwijnen, Homans ging in de online versie gemoet niet ver naar een reden paard met een poll waarin 90% Homans worden gezocht. steunde. Van die 90% zal ongetwijfeld slechts een heel miniem aantal ervoor Waar een arbeidsovereenkomst in- zijn dat zijn of haar eigen job voortaan houdt dat er een wederzijdse overeen- ingevuld wordt door een leefloner. komst wordt gesloten met rechten en In Nederland hebben veel gemeenplichten voor beide partijen, worden ten personeel afgedankt en vervangen leefloners binnenkort eenzijdig tewerk- door de Nederlandse versie van leefdoor

S

loners. Waartoe dit kan leiden, bleek uit het bericht van een straatveger die door de stad Den Haag was afgedankt en enige tijd later in ruil voor zijn uitkering verplicht werd om … de straten schoon te vegen.

Dat lijkt lachwekkend of een vreemde speling van het lot, maar het gaat wel over de essentie van deze discussie. Van vastbenoemd statutair personeel met een degelijk loon en recht op een goed pensioen, gaan de steden en gemeenten steeds meer in de richting van arbeid door ‘werklozen’ en ‘leefloners’ die voor een aalmoes verplicht tewerkgesteld worden. Hoe kan je dat anders omschrijven dan dwangarbeid die een algemene neerwaartse druk op alle lonen en arbeidsomstandigheden zet?

Als mevrouw Homans toch voldoende werk heeft om leefloners in te zetten, waarom moeten dan 1.400 jobs bij de stad verdwijnen? En waarom wordt de leefloners geen degelijke job aangebo-

den? Moest er een greintje socialisme in minister van Werk De Coninck zitten – iets waar we haar niet van verdenken – dan zou ze dwangarbeid verwerpen en pleiten voor een drastische publieke

herfinanciering van alle openbare diensten waarbij de dienstverlening wordt aangeboden door mensen met een stabiele job met goede arbeidsvoorwaarden en bijhorende verloning.

prostitutie thema

www.socialisme.be December 2013 / Januari 2014

Een socialistisch standpunt over prostitutie en de seksindustrie

D

e seksindustrie is wereldwijd een van de grootste sectoren.

Prostitutie is daar een onderdeel van. Wij benaderen dit vanuit de onderdrukking op basis van gender en klasse en vanuit de ongelijkheid die eigen is aan het kapitalisme. We publiceren een ingekorte versie van een dossier door LAURA FITZGERALD van de Ierse Socialist Party.

Ingebakken ongelijkheid

Het zijn vooral vrouwen die seks verkopen en mannen die het aankopen. In de context van globale kapitalistische crisis neemt de ongelijkheid tussen arm en rijk toe, maar ook die tussen mannen en vrouwen groeit. Volgens de Wereldbank leidt een economische krimp van -1% tot een toename van de kindersterfte met 7,4 doden per 1.000 meisjes tegenover 1,5 per 1.000 jongens.

De crisis zorgde er al voor dat het aantal meisjes dat lager onderwijs afmaakt wereldwijd met 29% afnam, terwijl dat onder jongens 22% was.

De onderdrukking van vrouwen bestaat al duizenden jaren. De seksualiteit van de vrouw werd aan banden gelegd door het huwelijk om zo de private eigendom langs mannelijke lijn te kunnen doorgeven. Onder het kapitalisme werd

de ingebakken ongelijkheid versterkt door de ideologie van de patriarchale familie met de man als gezinshoofd en de vrouw als zorgverstrekker voor het gezin. Dit bood de elite heel wat voordelen. Niet in het minst omwille van de onbetaalde arbeid van de vrouwen.

Vrouwenstrijd en meer algemeen de strijd van de arbeidersbeweging zorgden ervoor dat het openlijke idee van onderwerping van vrouwen aan mannen onaanvaardbaar werd, althans in de ontwikkelde kapitalistische wereld.

Dit betekent echter niet dat de ongelijkheid is verdwenen. Vrouwen verdienen nog steeds minder dan mannen, ook in gelijkaardige jobs. Geweld binnen het gezin blijft een immens probleem, de aanhoudende sociale crisis versterkt ook dit element.

Falen van het postfeminisme

De afgelopen decennia groeide de groei van het beeld van vrouwen als voor als objecten die de mannelijke idee dat vrouwen volledige gelijkheid objecten waarbij het lichaam van vrou- seksualiteit moeten dienen. Denk maar hadden bekomen. De belangrijkste wen als handelswaar werd voorgesteld. aan de paaldanseressen of de porno-inwettelijke verschillen werden uit de Dit kwam niet uit de lucht vallen, de dustrie. Uiteraard zijn seksuele daden weg geruimd. Postfeministen gingen schoonheidsindustrie is big business. met wederzijdse instemming een priervan uit dat de strijd gestreden was Ook de groei van de seksindustrie vate zaak, maar de massale commercien dat het nu aan individuele vrouwen – zowel de legale als de illegale – heeft alisering van porno vormt een uitdrukwas om hun kansen te grijpen. Dat een verwrongen beeld van seksualiteit king van het uitbuitende karakter van ging gepaard met een exponentiële in de hand gewerkt. Het stelt vrouwen het winstsysteem en heeft gevolgen

voor onze seksualiteit. ongelijkheid.

Als wij ons verzetten tegen de seksIn de strijd tegen het besparingsbeleid industrie heeft dit niets gemeen met is eenheid onder de werkende bevolconservatieve, moralistische of religi- king van essentieel belang. De bespaeuze kwezels. Het is integendeel een ringen treffen vrouwen hard, zowel op verzet tegen de commercialisering het werk als thuis door de afbouw van van seks. Die commercie is schadelijk de openbare diensten. Om onze eenvoor vrouwen en de samenleving in heid te versterken, moeten we ingaan het algemeen, het versterkt immers de tegen seksisme en verdeeldheid.

Prostitutie: uit vrije keuze of uit gebrek aan echte keuzes?

Prostitutie is een specifiek onderdeel van de seksindustrie. Het vormt een van de ergste vormen van uitbuiting.

Er is heel wat discussie over de mogelijkheid om prostitutie wettelijk te regelen. Net zoals wettelijke gelijkheid geen einde maakt aan de onderdrukking van vrouwen, volstaat een wettelijke regeling ook niet om prostitutie van uitbuiting te ontdoen.

Vrouwen, mannen en transgenders komen door verschillende redenen in prostitutie terecht en hun ervaringen kunnen erg verschillend zijn. De redenen beperken tot armoede is te eenzijdig, ook al moet opgemerkt worden dat Griekenland als gevolg van de snelle verarming een scherpe groei van prostitutie kende. Prostitutie op straat (vaak door mensen met verslavingsproblemen), chique escortebureaus of prostituees die via het internet werken, kunnen ook niet zomaar over eenzelfde kam geschoren worden.

In het maatschappelijk debat over prostitutie wordt vaak vertrokken van de notie ‘keuze’. Dat is een relatieve term. Voor sommigen is er sowieso geen sprake van keuze. Vrouwenhandel is nog steeds een groot probleem, deze moderne slavernij kent zelfs een opmars. Maar dat is natuurlijk een extreme vorm. De meeste prostituees

bevinden zich niet in die situatie. Maar ook hun ‘keuzes’ zijn beperkt door het enge karakter van een kapitalisme in crisis. Doorgaans komen ze eerder tot prostitutie door een gebrek aan echte keuzes.

In de media duiken er in alle landen wel voorbeelden op van zogenaamde luxehoeren, prostituees van betere afkomst die in hun dagelijkse leven mijlenver afstaan van de ervaringen van de meeste prostituees. Zij worden gebruikt om het bestaan van onderdrukking van vrouwen in de samenleving te minimaliseren of zelfs te ontkennen.

Het moet de seksistische en onderdrukkende seksindustrie rechtvaardigen.

Deze prostituees vormen nochtans maar een kleine minderheid.

Sommigen verzetten er zich tegen dat prostituees als slachtoffers worden voorgesteld. Dat veronderstelt immers dat er sprake is van onderdrukking en dat er dus sociale krachten zijn in de samenleving. Het is veelzeggend dat een meerderheid van prostituees niet wil dat hun kinderen in de prostitutie terechtkomen. Een Amerikaans onderzoek uit de jaren 1990 gaf aan dat 82% van de straatprostituees in San Francisco ooit fysiek werd aangevallen, 83% werd bedreigd met een wapen en 68% werd verkracht tijdens het werk.

Prostitutie heeft vaak erge psychologische gevolgen waarbij de prosituee soms vanuit een overlevingsinstinct een onderscheid maakt tussen lichaam en geest. Het is dus niet overdreven om te stellen dat prostituees slachtoffer zijn van onderdrukking.

Ons verzet tegen de seksindustrie betekent niet dat we er niet voor opkomen dat prostituees zich organiseren en bijvoorbeeld campagne voeren voor gratis toegang tot contraceptie. We verzetten ons evenmin tegen het feit dat werknemers uit de nucleaire sector of de wapenindustrie zich organiseren en bijvoorbeeld opkomen voor betere arbeidsvoorwaarden en lonen. Maar het is gezien de aard van het werk en het karakter van de sector niet evident om prostituees te organiseren.

Legaliseren of decriminaliseren?

Uiteraard vinden wij dat geen enkele vrouw, man of transgender die in de prostitutie werkt als een crimineel mag gezien worden. Wettelijke initiatieven die de veiligheid en de positie van prostituees ten goede komen, kunnen op onze steun rekenen.

Maar we verzetten ons tegen een volledige legalisering van prostitutie. Dat zou immers de boodschap geven dat het aanvaardbaar en normaal is dat seks wordt gekocht en dat het lichaam dienst doet als handelswaar. Waar prostitutie legaal werd, leidde het niet tot het verminderen van de stigmatisering van prostituees. Het maakt geen einde aan geweld en ook mensenhandel verdween niet. In Duitsland leidde de legalisering ertoe dat een aantal werkloze vrouwen voor de keuze werden geplaatst om als prostituee aan de

slag te gaan of om hun uitkering te verliezen.

Sommigen stellen voor om diegenen die voor seks betalen aan te pakken.

Dit model werd in 1999 in Zweden ingevoerd met de idee dat het de vraag zou doen afnemen. Het is moeilijk om cijfers te vinden over de impact ervan.

Bovendien kwam de maatregel er tegen de achtergrond van een progressieve beweging tegen seksisme, waarbij het bewustzijn werd aangescherpt en er mogelijk een beperking van de vraag was. Maar wat het effect op langere termijn is, blijft onduidelijk.

Natuurlijk zijn wij er voorstander van om het bewustzijn rond de onderdrukking van vrouwen, mannen en transgenders en rond seksisme te vergroten.

De linkerzijde moet steun geven aan pogingen om de vraag voor de seksin-

dustrie en prostitutie terug te dringen.

De vakbonden kunnen een rol spelen in campagnes om de uitwassen van de seksindustrie bekender te maken en zich te richten tegen mensenhandel, geweld en verkrachtingen waar zoveel prostituees het slachtoffer van zijn. Zo’n benadering moet gepaard gaan met een beweging tegen het besparingsbeleid.

Het vervolgen van wie seks koopt, zal echter niet volstaan. Het vervolgen van wie seks koopt, maakt geen einde aan de vraag. Het kan ertoe leiden dat opnieuw dieper in de illegaliteit wordt weggezakt. Er is een fundamenteel antwoord op seksisme nodig, van degelijk seksueel onderricht op school tot het uitschakelen van de schoonheidsindustrie en de winsthonger die aan de basis van commercialisering van seks ligt.

Ons programma

Betoging in Brussel in 2011 tegen seksisme.

Wij beperken ons niet tot een afname van de vraag. We leggen ons niet neer bij de omstandigheden die mensen tot prostitutie aanzetten. Er is nood aan een massale strijd tegen het besparingsbeleid met investeringen in degelijke jobs. Een socialistisch programma is erop gericht om de bestaande rijkdom uit de handen van de kleine elite te halen om het onder democratisch pu-

bliek bezit te plaatsen en dit onder de heid. Een socialistische samenleving controle van de gewone bevolking. Dat op basis van samenwerking, respect, is noodzakelijk om de voorwaarden te democratie en keuze zou ook leiden creëren waaronder armoede en onder- tot de ontwikkeling van wederzijds drukking uitgeroeid worden. respectvolle menselijke en seksuele We aanvaarden evenmin dat sek- relaties die verschillende vormen kunsisme en verdeeldheid onvermijdelijk nen aannemen. Maar of het nu korte zijn. We komen op voor een systeem of langdurige relaties zouden zijn, ze dat een einde maakt aan de materiële zouden telkens gebaseerd zijn op vrijen economische basis van ongelijk- heid en keuze.

thema dossier Socialistisch succes in Seattle: Kshama Sawant met 95.000 (50,6%) verkozen!

Doorbraak voor socialisten in de VS

de

Linkse Socialist

Dossier door Bart Vandersteene, vier weken actief in het campagneteam van Kshama Sawant

T

ien dagen voor de gemeenteraadsverkiezingen schreef de Seattle Times: “We kunnen de grote winnaar al aanduiden. Het zijn de socialisten. (…) Het is opmerkelijk dat in de politieke campagne in Seattle dit jaar bijna de volledige agenda van [Sawant] werd overgenomen door beide kandidaten voor het burgemeesterschap.” Op dat ogenblik dachten de meeste commentatoren nog dat Sawant de zetel net niet zou winnen. Toen bij de telling van de stemmen bleek dat Sawant 95.000 stemmen haalde, was het niet enkel de lokale media die storm liep. De nationale en zelfs internationale media volgden om over deze spectaculaire stunt te berichten.

Gemeentepolitiek in de VS

In Seattle zijn er slechts negen gemeenteraadsleden. In de vorige legislatuur waren ze allen van Democratische signatuur. Dit jaar kwamen vier zetels voor herverkiezing in aanmerking. Elke inwoner van Seattle kon voor elke zetel kiezen tussen de twee kandidaten die bij de voorverkiezingen in augustus het meest stemmen haalden.

Een explosie van ongenoegen komt eraan De Amerikaanse samenleving gaat door een periode van grondige verschuivingen. Voor een groot deel van de bevolking ligt de Amerikaanse droom aan diggelen. De crisis heeft alle zwakheden van het kapitalisme blootgelegd en een nieuw hoofdstuk in de Amerikaanse geschiedenis geopend.

De steun voor het parlement ligt op amper 9%. 10 jaar geleden was dat nog 45%. Volgens een peiling wil meer dan 60% van de Amerikanen dat er een derde partij komt om de dominantie van het tweepartijensysteem te doorbreken.

Er is de enorme en steeds toenemende kloof tussen arm en rijk, maar ook het onvermogen om een degelijk gezondheidssysteem voor iedereen op te zetten, de spectaculaire toename van studentenschulden, meer dan 12% van de bevolking die aan hongerlonen werkt, honderdduizenden die hun woning verliezen, …. De opsomming van redenen waarom mensen zich afkeren van het maatschappelijk systeem is eindeloos.

Een linkse, socialistische stem opbouwen

De rechtse conservatieve Tea Partybeweging gaf een eerste uitdrukking aan dit ongenoegen. Hun hysterische campagne tegen Obama en hun verwijt dat zijn retoriek van herverdeling van rijkdom op socialisme neerkwam, leidde overigens tot een groeiende in-

Steun voor socialistische ideeën opbouwen De overwinning in Seattle is een indicatie van de richting die de Amerikaanse samenleving uitgaat. Ideeën die tot voor kort werden afgedaan als te gek om los te lopen, krijgen vandaag meer en meer gehoor.

Kshama Sawant sprak na haar overwinning op een meeting van Boeingwerknemers. Voor een zoveelste keer dreigde Boeing een deel van de productie te verhuizen. Deze chantage leidde ertoe dat de staat Washington een historisch fiscaal cadeau schonk aan de aandeelhouders, een geschenk van maar liefst 8,7 miljard dollar. Maar nog was de dorst naar maximale winsten niet gelest. De managers eisten een drastische daling van de pensioenrechten voor de werknemers. Voor de werknemers was de maat vol en ze stemden met een grote meerderheid tegen dit voorstel, ook al dreigt Boeing de productie te verhuizen.

Sawant verbaasde de werknemers met haar radicale, maar ook inspirerende taal. “Het enige antwoord dat we kunnen geven wanneer de managers van Boeing dreigen de productie te verhuizen, is dat de machines hier zijn. Dat de geschoolde en ervaren werknemers hier zijn, wij zullen de job verder doen, wij hebben geen managers nodig. Het zijn niet de managers die het werk doen, maar de werknemers. Ze kunnen vertrekken en wij nemen het bedrijf in publieke handen.”

Socialistische krachten hebben gedurende een heel lange tijd tegen de stroom moeten ingaan, in de VS nog meer dan in de rest van de wereld. De doorbraak voor socialisten in de VS is een inspiratie voor iedereen die strijdt voor een andere, socialistische wereld. www.socialistalternative.org

Uit The Guardian

“Haar verkiezing toont dat ze geen schrik had om zich als socialist te profileren, maar ook dat de kiezers geen schrik hadden om er één te verkiezen. Het is niet enkel een bewijs dat socialisme populair aan het worden is; mensen stellen vast dat ze misschien wel langere tijd al socialist waren en het nu pas beseffen (…) De grote hoop is niet enkel dat Sawant een nieuwe, progressieve wind doet waaien door Seattle, maar dat het anderen zal inspireren, dat het aantoont dat wanneer je het label socialist krijgt opgeplakt het als een compliment mag worden beschouwd.”

teresse in socialistische ideeën.

Uiteraard is de Amerikaanse president geen socialist. Zelf stelde Obama recent op een bijeenkomst van CEO’s georganiseerd door de Wall Street Journal: “Mensen noemen mij soms een socialist. Maar, neen, je zou eens echte socialisten moeten leren kennen. Dan zal je een idee krijgen van wat een socialist is. Ik spreek over het verlagen van de belastingen voor de bedrijven. Mijn hervorming van de gezondheidszorg is gebaseerd op het vrijemarktprincipe. De beurzen deden het vrij goed de laatste keer dat ik het kon checken.”

De hoop op verandering was groot bij de verkiezing en herverkiezing van Obama. Ondertussen is het de teleurstelling die de overhand haalt. Obama heeft in woorden uitdrukking gegeven aan de wens tot verandering, maar in zijn daden toonde hij zijn ware aard als verdediger van de belangen van de economische elite.

Hierdoor groeit de ruimte links van de Democraten. Socialist Alternative, onze Amerikaanse zusterorganisatie, was bij de eersten om dat te erkennen.

De verkiezingsoverwinning in Seattle stelt een voorbeeld van wat de linkerzijde de komende jaren te doen staat.

Als links deze kansen niet grijpt, is de kans reëel dat rechtse conservatieve krachten electoraal op het ongenoegen zullen kunnen inspelen.

Dossier thema

www.socialisme.be December 2013 / Januari 2014

Interview met Kshama Sawant

Voor het eerst sinds tientallen jaren won een socialistische kandidaat in de VS een verkiezing van de Democraten. Onze Britse zusterorganisatie, Socialist Party, publiceerde dit interview met Sawant.

Interview door Sarah Wrack

Meetings over de VS LSP-woordvoerder Bart Vandersteene nam vier weken deel aan de campagne van Kshama Sawant in Seattle. Hij brengt een ooggetuigenverslag. * GENT. donderdag 28 november om 19u30 in café Celtic Tower, St Michielshelling * ANTWERPEN. donderdag 12 december om 19u30 aan de Stadscampus van de UA (Rodestraat) * LEUVEN. zaterdag 14 december vanaf 15u30 in Kiosk park De Bruul,Brouwersstraat

Waarom nam Socialist Alternative deel aan deze verkiezingen?

“In 2012 was ik voor het eerst kandidaat voor een zetel in het deelstaatparlement en behaalde 29% van de stemmen. Ik kwam toen op tegen parlementsvoorzitter Frank Chopp, wellicht de machtigste politcus in de deelstaat Washington.

“De reden waarom we deze verkiezingscampagne voerden, was onze politieke analyse van de situatie na de Occupybeweging. Deze beweging was erg actief en gaf uitdrukking aan een groeiend ongenoegen en zelfs een enorme woede tegen het economische en politieke establishment. Begin 2012 vertaalde dit zich in concrete campagnes zoals Occupy Homes in Minnesota, maar voor de rest was het grotendeels gedaan met Occupy. Het centrale discussiepunt in 2012 was de herverkiezing van Barack Obama. Velen stelden dat het er voor progressieven op aankwam Obama te herverkiezen en zo te vermijden dat Mitt Romney in het Witte Huis zou terechtkomen.

“Socialist Alternative was het er uiteraard mee eens dat de rechterzijde de kans niet mocht krijgen om verkozen te raken, maar we benadrukten tevens dat de Democraten geen alternatief vormen op de Republikeinen. Het zijn twee partijen van de grote bedrijven of beter gezegd twee vleugels van dezelfde partij van de big business. Dit systeem heeft de werkende bevolking in de VS niets opgeleverd.

“De regering van Obama is een goed voorbeeld van hoe progressieve Amerikanen eerst hun vertrouwen in de Democraten stellen om vervolgens telkens opnieuw verraden te worden. Alle beloften rond de gezondheidszorg, rond het vasthouden van mensen op Guantanamo Bay, rond het stoppen van de bezetting van Afghanistan en de aanvallen met drones, telkens opnieuw werden de beloften niet gehouden. Het aantal aanvallen met drones is zelfs toegenomen. Onder Obama was er het grootste aantal deportaties van mensen-zonder-papieren.

Als leraar kan ik ook getuigen dat de aanvallen op het openbaar onderwijs en de lerarenvakbond werden opgedreven onder Obama.

“Voor Socialist Alternative was de verkiezingsdeelname onderdeel van de vraag hoe we de nood aan een breuk met de twee gevestigde partijen en met het kapitalisme naar voor brengen. Het leek ons een goede strategie om eigen campagnes te voeren en duidelijk te maken hoe een echte onafhankelijke campagne van onderuit eruit ziet. We gingen ervan uit dat de mood die zich in Occupy manifesteerde ook kans maakte om tijdens verkiezingen een uitdrukking te vinden.

“We hebben onze campagnes gevoerd zonder geld van de grote bedrijven. We hengelden niet naar steun van het establishment van de Democratische Partij. Vorig jaar haalden we 29% in de verkiezingen en vestigden daarmee onze campagne. We haalden toen meer dan 20.000 stemmen.

We dwongen ook het recht af om als Socialist Alternative op de stembrief te staan.”

Hoe reageerden de meeste mensen op het feit dat je als openlijke socialist opkwam?

120.000 dollar per jaar, wat erg veel is. Enkel in Los Angeles krijgen raadsleden nog meer. De meeste mensen wisten dat niet en toen we stelden “De eerste mensen die actief waren in deze cam- dat ik als verkozene aan een gemiddeld arbeiderspagne, waren de leden van Socialist Alternative. loon zou leven en de rest zou besteden aan de uitMaar van bij het begin hebben we een breder bouw van bewegingen voor sociale rechtvaardigcampagneplatform uitgebouwd. Dat werd gron- heid, werd dit enthousiast onthaald. dig bediscussieerd in de afdelingen van Socialist “Onze tegenkandidaat was een bijzonder machAlternative. We besloten om nadruk te leggen op tig politicus, hij zat al 16 jaar in de raad en had drie punten, waaronder de eis van een verhoging diepe wortels in de Democratische partij. We wavan het minimumloon tot 15 dollar per uur. De ren steevast erg scherp in onze benadering waarbij tweede eis was voor betaalbare huisvesting en we niet alleen wezen op de standpunten van onze controle op de huurprijzen. De derde eis was voor een vermogenstaks op miljonairs om de nodige middelen voor degelijk openbaar vervoer en onIn de Amerikaanse elecderwijs te voorzien. torale politiek staat het “We benadrukten dat Seattle een erg rijke stad individu doorgaans cenis, maar tegelijk erg ongelijk en onbetaalbaar traal en niet de organivoor steeds meer mensen. Zeker voor de groeiende groep van laagbetaalde arbeiders is dat het satie en de collectieve geval. inspanning. Wij verwierpen “Het was van bij het begin duidelijk dat deze pundat volledig. ten een brede steun genoten onder de werkende bevolking van de stad en dat hielp ons om een basis van vrijwilligers uit te bouwen. Die waren erg enthousiast over een verkiezingscampagne die totaal tegenkandidaat, maar ook van de gemeenteraad in anders is dan die van de gevestigde politici. het algemeen. De raadsleden staan mijlenver van “De gemeenteraadsleden in Seattle verdienen de gewone bevolking en de noden van de gewone bevolking. Het was op deze basis dat we een groep van 350 vrijwilligers wisten te inspireren.

“We organiseerden het weekend voor de verkiezingen 100 lokale ‘rallies’. We hadden mensen met grote borden van de campagne op alle drukke kruispunten van de stad. We plaatsen tal van spandoeken rond de grote invalswegen. De slogans lieten niets aan onduidelijkheid over: ’15 dollar minimumloon, stem Sawant’ stond erop.

We bouwden een enorme dynamiek die zichtbaar werd doorheen de hele stad.

“Dat hielp ons om de mensen effectief te doen stemmen. Omdat de meeste politici zo ver van de dagelijkse realiteit staan, is het normaal dat veel mensen weinig aandacht besteden of politiek saai vinden. Ze zien een gemeenteraad vol voornamelijk blanke mensen van goede afkomst die niet weten wat er leeft onder de bevolking en zich daar overigens ook weinig van aantrekken.

Wij wilden dus niet alleen mensen bereiken die altijd gaan stemmen, maar ook diegenen die doorgaans niet stemmen.

“Onze overwinning kan niet als een geïsoleerd feit gezien worden. Ze is verbonden met de strijd van het personeel van de fastfoodsector. Zeker in Seattle toonde dat personeel een groot zelfvertrouwen en wij waren steeds betrokken bij hun acties.

Er was ook het initiatief voor een referendum rond het minimumloon van 15 dollar per uur in Seatac, een stadje in de buurt van Seattle, rond de internationale luchthaven. Die campagne was vooral gericht op een minimumloon van 15 dollar per uur voor het luchtvaartpersoneel. Het zorgde er mee voor dat er een momentum voor onze campagne mogelijk was. “ Hoe was de campagne georganiseerd?

“Wat veel mensen aantrok, was het feit dat we stoutmoedig waren terwijl ons vaak wordt gezegd dat we dat niet moeten zijn. Veel mensen met sympathie voor onze campagne maar met ervaring met burgerlijke politiek stelden: ‘je moet de toon wat afzwakken en niet zoveel kritiek op de autoriteiten geven’. Ze vroegen me dan waarom ik iedere toespraak begon met me voor te stellen als lid van Socialist Alternative.

“Ze wilden mij loskoppelen van Socialist Alternative. In de Amerikaanse electorale politiek staat het individu doorgaans centraal en niet de organisatie en de collectieve inspanning. Wij verwierpen dat volledig. We namen gedurfde initiatieven en waren duidelijk in onze standpunten.

We maakten duidelijk dat wie deze campagne goed vond en het ok vond dat wij strijdbaar zijn, eigenlijk akkoord gaat met de socialistische ideologie dat aan de basis van de campagne lag.

“Veel mensen waren niet zozeer bezig met het label dat erop geplakt wordt, ze waren meer bekommerd om de thema’s en de campagne. Maar er is een laag voor wie socialisme een essentieel onderdeel van de campagne was. Er waren mensen die stelden: ‘als dat een socialistische campagne is en ik ben het daarmee eens, dan ben ik zelf misschien ook een socialist en moet ik eens met Socialist Alternative gaan spreken’. Er waren mensen die lid werden of daarover nadenken omdat ze het eens zijn met wat we zeggen en omdat hun vertrouwen werd versterkt door de campagne die we voerden.”

Wat zijn de verdere plannen?

“Het belang van deze verkiezingsuitslag en het feit dat een revolutionair socialist verkozen raakt in de gemeenteraad van een grote stad in de VS is groot. Het heeft gevolgen voor de gehele linkerzijde in de VS, maar ook internationaal. Het moet de linkerzijde tot nadenken aanzetten, als dit mogelijk is, wat is er dan nog allemaal mogelijk?

“We krijgen nu nationale en internationale mediabelangstelling. Dat is niet zozeer omdat we een zetel veroverden – normaal zou niemand bezig zijn met één zetel in een gemeenteraad. Maar het opvallende is dat een openlijke socialist de zetel won en dat met een campagne die geen steun van grote bedrijven kreeg en geen steun van het apparaat van de Democratische Partij genoot, integendeel.

We moeten daar lessen uit trekken en beseffen dat er een openheid is om bewegingen op te bouwen en dat het mogelijk is om een stevige antikapitalistisch alternatief van de werkende bevolking op de gevestigde partijen uit te bouwen.

“In de gemeenteraad zal onze eerste prioriteit de eis van een minimumloon van 15 dollar zijn. We zullen daartoe een voorstel indienen, maar we hebben geen illusie dat het gemakkelijk zal zijn.

De bedrijfswereld zal er zich met hand en tand tegen verzetten. Seattle is immers een grote stad en als er hier een minimumloon van 15 dollar per uur komt, kan het een domino-effect hebben op andere steden. Om de eis te ondersteunen, zullen we er massale steun voor blijven opbouwen en organiseren.

“We werken naar een grote protestbijeenkomst, met een doel om begin volgend jaar 10.000 mensen bijeen te brengen.

“Veel commentaren zeggen dat er iets uniek is aan Seattle. Er zijn natuurlijk altijd specifieke elementen die maken dat de ene situatie verschilt van de andere, maar ik denk dat het voor de linkerzijde belangrijk is om te beseffen dat er overal kansen zijn. De crisis van het kapitalisme en de gevolgen van het besparingsbeleid, zeker in Europa, leiden ertoe dat er kansen voor links zijn. Als het in het hol van de kapitalistische leeuw mogelijk is, dan kan het overal. Maar de opbouw van een alternatief gebeurt niet automatisch, we moeten bewust onze krachten uitbouwen.”

10

thema europa

de

Linkse Socialist

Economische, sociale en politieke crisis in Europa

Naar acties om de Europese Top in Brussel te blokkeren door

Boris Malarme

E

uropa is bijzonder hard getroffen door de wereldwijde crisis van het kapitalisme. Er is het perspectief van een langdurige algemene crisis. De kapitalisten en hun politici hebben er geen enkele oplossing voor. Het barbaarse besparingsbeleid vergroot de problemen en maakt iedere groei onmogelijk. De bedrijfssluitingen en herstructureringsplannen stapelen zich op. Van de actieve bevolking in de eurozone zit inmiddels 12,2% zonder werk, op een jaar tijd kwamen er een miljoen werklozen bij! De hardst geraakte landen blijven Spanje en Griekenland met een kwart van de bevolking en meer dan de helft van de jongeren dat werkloos is.

Een Japans scenario voor de eurozone?

Een bocht naar rechts in Europa?

In oktober bedroeg de gemiddelde inflatie in de 17 landen van de eurozone nog slechts 0,7% tegenover 1,1% een maand eerder. De inflatie op jaarbasis viel terug tot 0% in Spanje en Portugal, in Griekenland was er een negatieve groei van -1,9%. De dominante positie van het Duitse kapitalisme heeft in Europa geleid tot een groter onevenwicht. Dat gaat gepaard met een sterkere positie van de euro tegenover andere munten, waardoor de export van Frankrijk, Italië en Spanje onder druk staat.

Het is in die context dat de Europese Centrale Bank besliste om tot een monetaire versoepeling over te gaan door de belangrijkste rentevoet te verlagen tot 0,25% en door de onbeperkte toekenning van liquiditeiten voor de banken te verlengen. Het doel is om de prijzen de hoogte in te duwen naar een inf latie die de doelstelling van 2% benadert. Anderzijds kondigde de Commissie aan dat het een onderzoek zal doen naar het grote Duitse handelsoverschot van 7%. Daarmee komt het op de positie van het IMF en de VS. (niet helemaal duidelijk wat hiermee bedoeld wordt. In welke zin?) Het is een illustratie van de groeiende spanningen tussen de verschillende kapitalistische landen waarbij in een periode van crisis de onderlinge rivaliteiten toenemen.

Is de eurozone op weg naar een Japans scenario? Dat gevaar is reëel voor de eurozone. Het komt neer op een lange periode van crisis met een deflatoire spiraal die economische heropleving tegenhoudt met een verlaging van de prijzen, lonen, investeringen en consumptie. Het betekent ook dat de staten steeds meer middelen in de economie moeten pompen, net zoals Japan dit de afgelopen twintig jaar heeft gedaan.

Het establishment is alvast bang van het idee van een Japans scenario met een lange periode van in het beste geval een minieme groei en tegelijk een massale werkloosheid.

Velen denken wellicht dat we op politiek vlak een bocht naar rechts zien. De sfeer van de algemene stakingen in het zuiden van Europa lijkt tijdelijk on hold te staan en een pallet aan populistische en extreemrechtse partijen maakt zich op voor goede scores bij de Europese verkiezingen van mei 2014.

Het gebrek aan alternatief vanuit de arbeidersbeweging kan de diverse rechtse eurosceptische, populistische of neofascistische partijen tijdelijk extra ruimte bieden indien ze inspelen op het groeiende ongenoegen tegenover de besparingen en de Europese Unie.

Een recente peiling plaatste Marine Le Pen van het Front National helemaal vooraan voor de Europese verkiezingen in Frankrijk. In Nederland ligt Geert Wilders van de PVV voorop.

Hierdoor gesteund kondigden ze midden november aan dat ze een alliantie willen vormen om in het Europees Parlement een “eurokritische” groep te vormen.

In Groot-Brittannië kan UKIP scoren, deze partij wil echter niet bij de nieuwe alliantie aansluiten. Marine Le Pen en Geert Wilders kijken wel naar het FPÖ dat bij de recente verkiezingen in Oostenrijk meer dan 20% haalde, de Italiaanse Lega Nord, de Zweedse Democraten, het Vlaams Belang bij ons of nog de Deense Volkspartij.

Het gevaar van een versterking van extreemrechts is reëel. Maar daaruit af leiden dat de arbeidersbeweging verslagen is, zou een gevaarlijke inschattingsfout zijn.

fenomenaal verzet met op drie jaar tijd 31 algemene stakingen waaronder vier van 48 uur.

De arbeiders werden geconfronteerd met de beperkingen en het falen van hun vakbondsleidingen die de beweging niet tot overwinningen brengen.

Maar strijd ontwikkelt zich nooit in een rechte lijn, er zijn hoogte- en dieptepunten. Maar algemeen blijft de enorme potentiële kracht van de arbeidersbeweging en de actiecapaciteit ervan intact voor de sociale explosies die ons te wachten staan. Algemene strijd kan de extreme rechterzijde in het defensief terugdringen. De recente stakingen van de afvalophalers in Madrid of van de buschauffeurs in Genua uit protest tegen de dreigende privatiseringen, zijn indicaties van de strijdbaarheid aan de basis van brede lagen van arbeiders.

Het diskrediet van de gevestigde partijen is bijzonder groot. Sinds 2010 werd zowat iedere zittende regering uit het zadel gelicht bij verkiezingen. De overwinning van Merkel in Duitsland leek de uitzondering hierop. Het ziet ernaar uit dat Merkel tot een akkoord kan komen met de sociaaldemocratische SPD op basis van de invoering van een minimumloon, een voorwaarde die zich opdrong na het rampzalige resultaat van de SPD en door de druk van de arbeidersbeweging. Het ene na het andere land wordt geconfronteerd met onstabiliteit en politieke crisis.

De regering van Letta is niet in staat om tot een echt offensief tegen de Italiaanse arbeiders over te gaan. De Franse regering van François Hollande, de president die het record inzake onpopulariteit verbrak, is bang van de reactie van de Franse arbeiders zodra

hardere aanvallen worden ingezet. In Portugal staat de rechtse coalitie al langer op de rand van de afgrond. Het ontbrak na de algemene staking van 27 juni enkel nog aan een laatste duwtje om de regering ten val te brengen. Dat was wellicht mogelijk geweest indien de vakbondsfederatie CGPT meteen tot een nieuwe algemene 48-urenstaking voor de val van de regering had besloten.

Maar een regering ten val brengen, is verbonden met de kwestie van een regering van de werkende bevolking. De zwakte van de nieuwe linkse formaties laat zich daarbij voelen. Er is overal in Europa nood aan massale arbeiderspartijen die gewapend zijn met een socialistisch programma dat weigert om de schulden te betalen en dat opkomt voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie.

De arbeidersbeweging op de terugtocht?

Op 14 november 2012 nam het verzet tegen het besparingsbeleid een nieuwe stap met een eerste gecoördineerde actiedag met betogingen en stakingen doorheen Europa, waaronder algemene stakingen in Spanje en Portugal.

Vooral in Griekenland zagen we een

Op 14 november 2012 was er een Europese actiedag met algemene staking in Spanje en Portugal

D19-20, nooit eerder vertoonde alliantie van melkboeren en syndicalisten om de Europese Top te blokkeren Velen herinneren zich de spectaculaire beelden van de melkproducenten die protesteerden tegen de lage prijzen die ze van de multinationals in de distributiesector kregen. De boeren trokken in november 2012 naar Brussel en goten 15.000 liter melk uit voor het Europees Parlement. Ze beloofden terug te keren indien er niets veranderde.

Dat is waarom ze op 24 juni aanwezig waren op de stakingsdag en de nationale betoging van de publieke sector. Toen werd samen met een Brusselse betoging tegen het Europees Besparingsverdrag betoogd door zowat 5.000 werkenden. De melkboeren hielden er een pleidooi voor gemeenschappelijke acties van boeren en syndicalisFoto: de melkproducenten betoogden eind november 2012 ook al in Brussel. ten tegen de besparingen en tegen het Tegen het waterkanon van de politie zetten ze toen een melkkanon in. Foto door neoliberale beleid in Europa.

Collectif Krasnyi Er waren drie bijeenkomsten om de

alliantie D19-20 te concretiseren. Naast de melkboeren wordt de alliantie mee getrokken door ACOD-LRB Brussel, de CNE (Franstalige tegenhanger van LBC) en de Europese Actiecomités.

LSP ondersteunt de alliantie en neemt eraan deel. Er zijn ook andere organisaties bij betrokken, zoals de MOC (tegenhanger van ACW) uit Brussel en Charleroi, de JOC (tegenhanger van KAJ), de studenten van het ABVV, de CADTM en Oxfam.

Op de eerste bijeenkomst legden de melkboeren uit dat zij slachtoffer van de crisis en de besparingen zijn, net zoals de werkenden. Jaarlijks moeten meer dan duizend boeren de boeken neerleggen als gevolg van de liberalisering van de landbouwsector. Ze stelden dat de werkenden in de bedrijven hetzelfde meemaken en dat we best niet

elk alleen strijden.

Ze werden vervoegd door vakbondssecretarissen van ACOD-LRB, CNE en ACV-Brussel. Er waren ook militanten en delegees uit diverse sectoren. Het Europees besparingsverdrag, de besparingen op diverse niveaus, de privatiseringen, afdankingen in de publieke sector, het rotte compromis rond het eenheidsstatuut, … Er zijn redenen genoeg om op 19 december op straat te komen. Het idee is dat een betoging als ‘wandeling’ zonder vervolg niet volstaat en dat het tijd is voor meer strijdbare acties.

Op 19 december beginnen de acties vanaf 7u ’s ochtends. Er worden blokkades van toegangswegen naar het rondpunt Schuman voorzien. Neem met ons deel aan deze acties, contacteer ons!

internationaal thema

www.socialisme.be December 2013 / Januari 2014

11

Michelle bachelet wint

Chileense verkiezingen tonen verzet tegen rechterzijde door

Pablo N (Brussel)

M

et 51,4% waren de kiezers die niet kwamen opdagen de grote winnaar van de eerste ronde van de presidentsverkiezingen in Chili op 17 november. Het is een uitdrukking van de desinteresse van de kiezers in het huidige politieke systeem. Het overschaduwt de overwinning van Michelle Bachelet, de kandidaat van de officiële linkerzijde die het haalde.

onder meer vanwege de scholieren.

De repressie tegen werkenden die in Bachelet slaagde er niet in om zoals actie kwamen of tegen de inheemse gehoopt meteen in de eerste ronde ver- Mapuchebevolking leidde tot verschilkozen te raken. Bovendien zijn haar lende doden. Deze ‘linkse’ regering 3.070.012 stemmen (46,67%) slechts aarzelde niet om de erg repressieve goed voor 22,7% van de kiesgerechtig- zogenaamde ‘antiterrorismewetten’ den. De kandidaat van de rechterzijde van onder de dictatuur van Pinochet en van extreemrechts, Evelyn Matthei, opnieuw boven te halen. haalde 1.645.271 stemmen (25,01%) De afstraffing van de Concertación of slechts 12,1% van de kiesgerechtig- in 2010 leek te leiden tot een ontbinden. Dat is de traditionele basis voor ding van de alliantie. Maar dit werd de rechterzijde. gekeerd door een imagocampagne van Michelle Bachelet (centraal) op een van haar verkiezingsmeetings Het maakt meteen duidelijk dat Bachelet en de steun van de Chileense rechts de vorige verkiezingen in 2010 Communistische Partij. jongerenbewegingen van de afgelopen Mogelijkheden niet volledig enkel kon winnen op basis van de jaren en de discussies onder het tradi- benut diepe afkeer van de bevolking tegen- Potentieel voor tioneel linkse kiespubliek werd geen over de Concertación, de centrum- radicaallinks schokkend resultaat neergezet. Claude Het resultaat van Marcel Claude stemt linkse alliantie die aan de macht was haalde 184.906 stemmen (2,81%). niet overeen met het potentieel. Dat is sinds begin jaren 1990 en nu is omgeLinks van de gevestigde partijen De beweging ‘Todos a la Moneda’ ook deels toe te schrijven aan de verdoopt tot ‘Nieuwe Meerderheid’. De vormde de kandidatuur van Marcel (Allen naar het presidentieel paleis) deeldheid onder de antikapitalistische regering van de Concertación onder Claude de beste uitdrukking van de toonde met honderden vrijwilligers krachten in het land. Bovendien werd Bachelet botste op grote mobilisaties, hoop op een alternatief. Ondanks de nochtans een enorm potentieel. Deze de campagne heel sterk gericht op de beweging genoot de steun van de presidentsverkiezingen en niet zozeer Chileense Humanistische Partij en ver- op de campagnes voor de parlementsschillende andere linkse groeperingen verkiezingen of de regionale raden. waaronder Socialismo Revolucionario, De electorale moeilijkheden van radionze Chileense zusterorganisatie. caallinks zijn niet alleen hieraan toe te Deze campagne kwam naar voor met schrijven. Er is ook een vertraging in het meest radicale linkse programma het bewustzijn die mee versterkt wordt sinds de val van de dictatuur. Zo werd door het monopolie van de grote pargepleit voor het samenroepen van een tijen in de gevestigde media.

Grondwetgevende vergadering, de naMaar de comités die voor de campagtionalisatie van de kopersector en de ne ‘Todos a la Moneda’ werden opgezet, grondstoffen in het algemeen, het einde vormden een kans om met militanten van het private pensioenstelsel, toegang van diverse achtergronden samen te tot onderwijs en gratis gezondheidszorg komen en een stap te zetten om de verof nog voor de opbouw van een staat deeldheid te overkomen. Er was een waarin rekening wordt gehouden met voorstel om een Arbeidersfront op te de verschillende nationaliteiten (zoals zetten om ook na de verkiezingscamde inheemse bevolkingsgroepen). Dat pagne door te gaan. Dat is slechts een is de basis waarop de campagne een eerste stap in de eenmaking en de opsteun vond onder jongeren die door- bouw van een sterker klassenbewustgaans niet stemmen. Er kwam ook zijn onder de werkenden en de jongeren, steun van tientallen organisaties en er maar het is wel een belangrijke verweMassale opkomst voor een verkiezingsmeeting van Marcel Claude, de linkse kan- waren grote bijeenkomsten doorheen zenlijking van de campagne dat deze didaat wiens campagne wij steunden. het hele land. stap is gezet.

De terugkeer van Bachelet

Ten slotte kan nog vermeld worden dat een deel van de studentenbeweging rond de Izquierda Autónoma Universitaria (Autonome Linkerzijde aan de Universiteiten) erin slaagde om een kandidaat in het parlement verkozen te krijgen.

De afwezigheid van de meest dynamische jongeren, de afkeer tegenover het establishment, de enorme sociale ongelijkheid, de toenemende particuliere schulden en het stilvallen van de economische groei zullen de marge voor de nieuwe centrumlinkse regering beperken. De regering zal over weinig vertrouwen beschikken en kan snel op sterke sociale mobilisaties botsen. Dat biedt de komende jaren ongetwijfeld een enorme ruimte voor democratisch socialistische ideeën.

Onze kandidaten Celso Calfullan van Socialismo Revolucionario was kandidaat voor de regionale raad van Santiago. Hij haalde 16.500 stemmen in het tweede kiesdistrict, een van de beste resultaten van de beweging ‘Todos a la Moneda’. Patricio Guzmán, eveneens lid van Socialismo Revolucionario, haalde 13.000 stemmen in de senaatsverkiezingen in Santiago Oriente.

Griekenland

Zwakheid zet aan tot agressie

O

p 6 november was Griekenland toe aan de vierde algemene staking van dit jaar. De staking was slecht voorbereid en er was geen enkel actieplan voor na de staking. De actiedag was dan ook niet bepaald een succes. “Door het slechte weer”, verklaarden nationale vakbondsverantwoordelijken. Een dag later kwamen de ‘ordediensten’ tussen om de lokalen van de openbare zender ERT te ontruimen. De openbare zender werd in de zomer gesloten, maar sindsdien werd het gebouw bezet door het personeel dat verderging met uitzendingen maken.

De politie zet de aanval in om de gebouwen van de ERT te ontruimen

Het was geen toeval dat de aanval op de ERT een dag na de zwakke nationale mobilisatie kwam. Op 6 november was het protest gericht tegen de aanvallen in de publieke sector. De overheid wilde 25.000 mensen overplaatsen en overgaan tot 4.000 afdankingen voor het einde van 2013. In de komende maanden zouden in totaal 15.000 ambtenaren hun werk verliezen. Begin november waren de experts van de Europese Centrale Bank, de Europese Commissie en het IMF (de zogenaamde trojka) in Athene aanwezig om na te gaan of de besparingsmaatregelen voldoende worden doorgevoerd. De experts wilden dit weten in het kader van onderhandelingen rond een nieuwe schijf van leningen. De Griekse autoriteiten wilden de vertegenwoordigers van de trojka geruststellen door aan te tonen dat ze in staat waren om het protest hard aan te pakken.

Toen de regering in juni de openbare omroep ERT afschafte, botste dit op een vorm van verzet die ze niet verwacht had. De werknemers weigerden de gebouwen te verlaten en zagen de volgende dag maar liefst 80.000 betogers opdagen om tegen de maatregel - die overigens op dictatoriale wijze werd ingevoerd, zonder het parlement, laat staan de bevolking, te consulteren - te protesteren. Sindsdien werd de be-

richtgeving op ERT een pak democratischer, er werd nieuws gemaakt vanuit het standpunt van de werkende bevolking. Een openbare omroep die nieuws brengt van en voor de arbeidersklasse is uniek in Europa en kon enkel door de ervaring van strijd en een groeiend bewustzijn ontwikkelen. Het werd een symbool van het verzet tegen het besparingsbeleid. Dat is waarom het Griekse en Europese establishment er een einde aan wilde maken.

Daartoe is timing erg belangrijk. Karl Marx legde destijds al uit dat de revolutie in bepaalde omstandigheden “de zweep van de contrarevolutie” nodig heeft om vooruit te gaan. Dat zagen we onder meer in de enorme reactie op de politieke moord op de linkse leiders Chokri Belaïd in Tunesië in februari 2013. Die moord leidde tot de grootste algemene staking in Tunesië sinds 1976 en een diepgaande crisis voor de regering onder leiding van de islamisten van Ennahda. Het Griekse establishment wilde een gelijkaardige ontwikkeling uiteraard vermijden. Het relatieve falen van de staking van 6 november leverde echter marge op om tot een harde aanval over te gaan. Jammer genoeg bleek dat een correcte inschatting.

Het potentieel van verzet blijft nochtans aanwezig. Midden september

staakten de leerkrachten vijf dagen lang. Van de eerste dag werd deze staking door 90% van het personeel opgevolgd. De betogingen werden vervoegd door studenten en scholieren. In Athene en Thessaloniki waren deze betogingen in omvang vergelijkbaar met die van 6 november. Het was mee onder druk van de onderwijsstaking dat de vakbondsfederatie van de openbare diensten ADEDY opriep tot een algemene 48-urenstaking.

Sinds het begin van de massamobilisaties in Griekenland zien we steeds opnieuw een groot potentieel, onder meer met verschillende algemene stakingen die spijtig genoeg enkel tot doel hebben om wat stoom af te laten. Het is onwaarschijnlijk maar er is nog steeds geen oplopend actieplan om de enorme energie te kanaliseren in een beslissende strijd tegen diegenen die de werkende bevolking laten betalen voor hun crisis.

Er is in Griekenland, maar ook daarbuiten, nood aan een leiding die de strijd durft te organiseren en vertrouwen heeft in de mogelijkheden van de arbeidersbeweging om te winnen en te bouwen aan een andere samenleving zonder de logica van concurrentie en winsten. Het revolutionaire potentieel blijft aanwezig, maar het contrarevolutionaire gevaar verdwijnt niet vanzelf.

12

thema cultuur

de

Linkse Socialist

inspirerende klassieker

Aan de grond in Londen en Parijs door

T

Geert Cool

achtig jaar geleden verscheen het boek ‘Aan de grond in Londen en Parijs’ van George Orwell. Het biedt een scherp inzicht in het leven van de onderlaag in een samenleving in crisis. Van de laag betaalde flexwerkers in Parijs tot de daklozen in Londen, de elementen in dit boek klinken bijzonder actueel.

Tachtig jaar na deze kritiek op het gebrek aan vooruitgang voor de meerderheid van de bevolking, staan we dus nog geen haar verder. In naam van moderniseringen en vooruitgang, zetten we razendsnel stappen achteruit in de richting van de werk- en leefomstandigheden die ook 80 jaar geleden al schokkend waren.

Zelf was George Orwell van betere afkomst, hij groeide op als kind van kolonisten in Birma dat toen nog deel van het door de Britten gecontroleerde India vormde. Zijn vaststellingen van de koloniale horror en nadien ook van de verschrikkelijke gevolgen van de wereldwijde crisis voor de armste lagen van de werkende bevolking duwden hem in de richting van een socialistisch bewustzijn.

‘Aan de grond in Londen en Parijs’ is daar onderdeel van. In Parijs maken we kennis met de armoede van een

Engelse leraar die zonder werk en geld aan die dag een van de ergste dingen valt. Uitgeteld raakt hij uiteindelijk in in Londen niet opgevallen, namelijk het horecajobs terecht. “Sommige men- feit dat gaan zitten zelfs geld kost. Als je sen moeten in restaurants eten en dus in Parijs geen geld had en geen openbamoeten andere mensen tachtig uur per re bank kon vinden, ging je op straat zitweek borden wassen. Zo functioneert ten. God weet wat er met je zou gebeude beschaving en daarmee af.” De on- ren als je in Londen op straat ging zitten. derlinge strijd tussen het veel te slecht Je zou waarschijnlijk in de gevangenis betaalde personeel dat lange uren moet terecht komen.” Vandaag krijgen bedekloppen en steeds in onzekerheid leeft, laars in ons land GAS-boetes. wordt ook beschreven. Net als de arm- ‘Aan de grond in Londen en Parijs’ kan zalige leefomstandigheden, er pas- evengoed gaan over Brussel, Antwerpen seren wel wat wandluizen doorheen of Gent vandaag. Slecht betaalde jobs, het boek. onderkomen opvangplaatsen voor dakDe illusie dat lozen of honger.

Slecht betaalde jobs, het in Engeland Het onderwerp onderkomen opvangbeter is, wordt van dit boek is al snel doorprikt tachtig jaar na plaatsen voor dakals het hoofdperpublicatie ervan lozen of honger; het sonage daar aanspijtig genoeg onderwerp van dit gekomen te honiet minder acboek is 80 jaar na ren krijgt dat het tueel. De sterkte publicatie ervan spijbeloofde werk van Orwell is dat met een maand hij het beschrijft tig genoeg niet minder is uitgesteld. Het zonder neer te actueel. wordt een maand kijken, met resvan rondzwerven, bedelen, weggejaagd pect en humor. Dat kan omdat hij vanuit worden,… De bedelaars en daklozen een klassenstandpunt vertrekt. Iedereen aarzelen niet om elkaar te bestrijden of die het al eens moeilijk heeft om rond om buitenlanders ervan te beschuldigen te komen, en dat is een steeds groeiendat ze hun werk afnemen. Bedelaars de groep, zal zaken herkennen. Van de worden evenmin positief onthaald door schaamte om iets niet te kunnen permitde autoriteiten, alle mogelijke vormen teren over het leugentje om geldgebrek van repressie tegen hun ‘overlast’ wor- te verstoppen tot schandalige arbeidsden ingezet. “Ontelbare malen was ik omstandigheden. Kortom, ideale lecin Londen geweest en toch was mij tot tuur voor de koude wintermaanden.

George Orwell

Luik

Bezetting van het Pleintheater Nicolas Croes

heid centraal stelt.

Het gebouw van het vroegere n augustus werden de Pleintheater werd 40 jaar geleden lokalen van het Pleintheater gebouwd met als doel om een twintigin Luik leeggemaakt om tal jaar mee te gaan. Er werd evenwel plaats te maken voor het nieuwe nooit prioriteit gegeven aan een renoprestigieuze (en elitaire) Theater vatie. Hierop werd uiteindelijk beslist van Luik. Het Pleintheater om een nieuw prestigieus gebouw te zal binnen enkele maanden plaatsen. Het kostenplaatje hiervoor afgebroken worden. Ondertussen liep op tot 23 miljoen euro, zoals het wordt het bezet door een aantal een prestigeproject betaamt. De onmilitanten uit de culturele sector derdelen van de culturele wereld die die geen enkele reden zien om een buiten de officiële instellingen valdergelijk gebouw maanden leeg te len, kunnen er echter geen gebruik laten staan. van maken.

Het contrast tussen het nieuwe De culturele sector in Luik kent net prestigieuze Théâtre de Liège en het als elders een enorm plaatsgebrek. TALP is frappant. Enerzijds is er een Daarom werd het gebouw bezet om in groot splinternieuw gebouw dat redeze volkswijk het ‘Théâtre à la Place’ cent nog onder meer gebruikt werd (TALP) op te zetten. Het gaat dan wel om de voorzitter van de Europese maar om een voorlopig antwoord op Commissie en medearchitect van het gebrek aan middelen en mogelijk- het besparingsbeleid José Manuel heden in het culturele veld, maar het Barroso te ontvangen. Anderzijds is initiatief heeft de enorme verdienste er een afgeleefd gebouw waar dagedat het de kracht van collectieve actie lijks artiesten, wijkbewoners, studenin de verdediging van artistieke vrij- ten, nieuwsgierigen, ... samenkomen door

I

om een gratis en open culturele plaats te vormen waarbij het beheer in handen is van algemene vergaderingen.

Diverse projecten gaan er hand in hand. Er zijn tentoonstellingen, dansateliers, jamsessies, projecties van films en kortfilms. Er zijn ook voorstellingen, zo loopt momenteel ‘Fausse Commune’, een collectief initiatief rond de Commune van Parijs van 1871. En er is ook een theatervoorstelling over de grote algemene staking van ‘60-‘61. Er is een bistrot waar de toeschouwers kunnen napraten over de voorstellingen of tentoonstellingen. Dat kan met een drankje en regelmatig is er een volkskeuken met een maaltijd voor een vrije bijdrage.

Er is een steuncomité opgezet met onder meer de acteur David Murgia (die we eerder in deze krant interviewden), Marc Emmanuel Mélon (professor filmgeschiedenis aan de Luikse universiteit), Jean-Pierre Collignon (ex-RTBF) of nog Hafid Hantout (een bekende Luikse artiest).

waar LSP voor staaT

D

e technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83.

Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart.

Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid.

De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking Stop de privatiseringen

Hoewel de arbeiders deze rijkdom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aanwending ervan. Heel de productie staat in functie van de winsthonger van een handvol kapitalisten.

Dit leidt tot schrijnende tegenstellingen.

Er is nood aan betaalbare en comfortabele sociale woningen, aan gratis openbaar vervoer, aan onderwijs toegankelijk voor iedereen, aan speelterreinen en recreatiecentra, aan een nationale gezondheidsdienst die gratis en publiek is.

De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit.

Openbare diensten worden gerentabiliseerd en opgesplitst. De winstgevende delen worden ver-

kocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang geen sprake meer van diensten. De marktlogica heeft ook in de openbare sector toegeslaan. Voortaan spreekt men van openbare bedrijven in afwachting van de volgende privatisering.

32-urenweek

In de private sector richt de “vrije” markt een ravage aan. Alle verworvenheden worden afgebroken in naam van de competitiviteit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor onderaanneming, uitzendarbeid en andere nepjobs.

Een miljoen arbeiders in België wordt regelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid

tot de verpaupering van een deel van de arbeiders en hun gezinnen. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeringen staan op de helling door de uitholling van de sociale zekerheid.

LSP/PSL is voor het volledig herstel van de index en een minimumloon van 1500 euro netto, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede.

De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke invoering van de 32-urenweek, zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen.

Een nieuwe arbeiderspartij

De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen.

Daartegenover stellen wij het strijdsyndicalisme: vechten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden.

De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strategie politiek kan en wil vertalen. Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak.

Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rechten.

Ze moet de strijd aanbinden tegen het imperialisme en vechten tegen de vernietiging van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van Vlamingen, Walen en Brusselaars respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid).

Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole.

Revolutie

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revo-

lutionaire marxistische partij.

Arbeidersdemocratie

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de arbeidersregering.

Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt.

Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het exOostblok bestond.

Voor socialisme en internationalisme

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

Partijnieuws thema

www.socialisme.be December 2013 / Januari 2014

Agenda

financiële oproep

Ontwikkelen van het klassenbewustzijn, strijden voor het socialisme door Stéphane, nationale penningmeester

revolutionaire militanten in de wereld.

Een andere belangrijke ontwikkeling in de subjectieve situatie is het werk van et alle mogelijke Socialist Alternative in ‘het hol van de middelen proberen leeuw’, in de VS. Met de campagnes in het klassenbewustzijn Seattle, Minneapolis en Boston werd van de arbeiders en jongeren aangetoond dat het verdedigen van een te ontwikkelen en tegelijk een openlijk socialistisch programma geen revolutionaire partij opbouwen als belemmering voor succes is. De mogeonvermijdelijk middel om komaf lijkheden om onze afdeling op te boute maken met het kapitalistisch wen zijn zeer groot en onze kameraden systeem en een socialistische slagen erin om veel sympathisanten te maatschappij te installeren. Dat betrekken. Hun werk wordt ook breed is de dubbele taak die duizenden gewaardeerd. leden van het Committee In België doen de traditionele partijen for a Workers’ International er alles aan om een sociale beweging wereldwijd op zich nemen. De voor de verkiezingen van mei 2014 te afgelopen maanden hebben enkele voorkomen. Terwijl deze zomer snel afdelingen van het CWI enorme een reeks dringende besparingsmaatstappen vooruit gezet. regelen werd doorgevoerd, trachtten de volledige politieke klasse en haar bondMeer dan een jaar na het vreselijke genoten iedereen te doen geloven in de bloedbad onder de Zuid-Afrikaanse economische gezondheid van het land. mijnwerkers van Marikana zette de Dat gebeurt ook met elementen die er Workers and Socialist Party (WASP) niets mee te maken hebben: het succes zijn eerste stappen om de sociale strijd van de Rode Duivels, de Nobelprijs te verenigen en is er de uitdaging om voor de Natuurkunde, Filip als opvolger deze nieuwe partij te consolideren. van Albert II,... De kapitalisten hebben Deelname aan de komende verkiezin- hun besparingsambities in België echgen in april zal een cruciale stap in ter niet opgeborgen. Ze hopen dat een deze richting zijn, maar er liggen vele uitstel tot na de verkiezingen van mei valkuilen op deze weg. Ook en voor- 2014 hen toelaat om de invloed van onal van financiële aard. De kameraden populaire maatregelen op de resultaten van de Democratic Socialist Movement te beperken. Of dat nu gaat om de ver(DSM) liggen mee aan de basis van de sterking van de rechts-nationalistische WASP. Jarenlang moesten ze met een elementen gebaseerd op de Vlaamse kleine groep tegen de stroom in gaan. kleinburgerij of van radicaal-links, Deze inspanningen en het geduld van waarbij de PVDA goed gepositioneerd de DSM hebben geloond. De rol die is om zijn eerste grote electorale succes DSM vandaag kan spelen, is een bron te oogsten en radicaal-links na een afvan inspiratie voor alle socialistische wezigheid sinds 1985 terug in het par-

M

lement te loodsen.

In deze eerder ‘stille’ en niet noodzakelijk gunstige objectieve situatie in België, hebben we door enorme inspanningen de werking van LSP verzekerd en onze invloed versterkt in een aantal wijken, in syndicale middens en onder jongeren. Het succes van de TegenGASbetoging van 26 oktober, een betoging waarin wij een belangrijke rol speelden, beloont het harde werk van de afgelopen maanden en positioneert ons uitstekend in de laag van de meest geradicaliseerde jeugd. Dat is een positie die erg belangrijk is, de crisis van het kapitalistische systeem zal ongetwijfeld leiden tot nieuwe massale bewegingen onder jongeren.

Door de verspreiding van ons politiek materiaal en onze deelname aan activiteiten proberen we het bewustzijn van werkenden en jongeren te versterken.

Tegelijk bouwen we aan een revolutionaire partij. De Zuid-Afrikaanse ervaring leert ons dat we geduldig moeten bouwen, onze posities behouden en daar waar mogelijk uitbreiden en ons klaar houden voor beslissende momenten. De Amerikaanse ervaring leert ons ook dat we hard moeten vechten voor elke kans die de situatie ons biedt en ons programma met vertrouwen moeten verdedigen.

We willen onze structuren en verworvenheden van de afgelopen periode consolideren en een stevige basis leggen voor de uitdagingen waar we voor staan. Daartoe vragen we aan leden en sympathisanten om ons de middelen te geven om deze dubbele taak wereldwijd te vervullen.

13

• za. 30 nov. 11u Damiaanplein Leuven. Antifascistisch protest • za. 8 dec. Regionale congressen LSP in Luik en Henegouwen/Namen • di. 10 dec. Antwerpen. Marxistische discussie: ‘Marx en de crisis’. 19u30 Agora • do. 12 dec. Antwerpen. Ooggetuigenverslag van socialistische succes in Seattle, met Bart Vandersteene. 19u30 stadscampus UA • za. 14 dec. Leuven. Ooggetuigenverslag van socialistische succes in Seattle, met Bart Vandersteene. 15u30 zaal Park Den Bruul (park naast Brouwersstraat). Gevolgd door eindejaarsbuffet • vr. 20 dec. Antwerpen. Feestje ter afsluiting van het jaar • za. 21 dec. Luik. Antifascistisch concert, café ‘Les fous d’en face’ • di. 31 dec. Brussel. Spetterend oudjaarfeest in kameraadschappelijke sfeer • za. 15 feb. Gent. ‘So you think you can quiz’, quiz van ALS-Gent

Een strijdbaar 2014!

De redactie van ‘De Linkse Socialist’ wenst alle lezers een voorspoedig en strijdbaar 2014 toe. We sluiten het jaar in schoonheid af met een van onze sterkste edities van 2013. Volgend jaar willen we uiteraard beter doen.

Deze krant is zoals elk jaar een december/januari-editie. Onze volgende krant verschijnt eind januari of begin februari. We hopen u daarbij bij onze groeiende groep vaste lezers te mogen rekenen. Neem vandaag nog een abonnement: 20 euro voor 12 nummers (steun: 30, 50,... euro) of beter nog, neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro per maand.

Bij de bezorging van onze vorige krant waren er wat problemen. Sommige abonnees kregen hun krant pas laat, anderen zelfs helemaal niet. Indien uw krant niet aankomt of pas laat, aarzel dan niet om ons te contacteren via redactie@socialisme.be of telefonisch: 02/345 61 81.

LSP in actie Van 15 tot en met 18 november trok een kleine delegatie van LSP mee met de Klimaattrein die betogers naar Warschau bracht (zie pagina 15).

Onderweg verkochten onze militanten een 30-tal exemplaren van ons maandblad alsook enkele exemplaren van het magazine ‘Socialism Today’.

In Warschau zelf trokken we mee op met enkele leden van Alternatywa Socjalistyczna, de Poolse groep van het CWI.

Maandelijkse bijdragen zijn de ruggengraat van de financiering van LSP, ze laten toe de maandelijkse kosten te betalen, met inbegrip van onze bijdrage aan het CWI. Ter gelegenheid van de regionale congressen van LSP doen wij een oproep aan al onze leden en sympathisanten: * Aan niet-leden die geïnteresseerd zijn in de uitbouw van de LSP vragen we om zich bij onze strijd voor een socialistische samenleving aan te sluiten. Word lid en betaal een maandelijkse bijdrage! * Aan leden die moeite hebben hun maandelijkse bijdrage te betalen vragen we om hun bijdragen van de afgelopen maanden te regelen en desnoods de bijdrage te beperken maar wel elke maand te betalen. * Aan leden die een maandelijkse bijdrage betalen vragen we om te overwegen of ze hun bijdrage kunnen verhogen, rekening houdend met hun mogelijkheden en zonder zichzelf in de problemen te brengen. * Aan de sympathisanten van LSP vragen we om ons te steunen met een maandelijkse bijdrage van minstens 2 euro. We sturen je dan ook onze krant op.

We willen met de giften in het kader van onze regionale congressen 10.000 euro verzamelen. Meer dan de helft van dit bedrag gaat rechtstreeks naar onze internationale, vooral ter ondersteuning van het werk in Zuid-Afrika en voor de organisatie van de bijeenkomst van ons Internationaal Uitvoerend Comité begin december. Iedere bijdrage is welkom. Er zijn geen ‘kleine’ bijdragen of giften, elk bedrag is nodig en is waardevol.

Stort op rekeningnummer BE69 0012 2603 9378 van LSP/PSL met vermelding “gift”

Steun ons strijdfonds!

Met nog een goede maand te gaan, moeten we nog iets meer dan de helft van ons strijdfonds voor het laatste kwartaal van 2013 ophalen. In de drie vorige kwartalen behaalden we telkens onze doelstelling om 11.000 euro op te halen. Uiteraard willen we die uitstekende traditie verderzetten. Er zijn nog tal van activiteiten voor het strijdfonds gepland, onder meer met feestjes na de lokale congressen of eindejaarsactiviteiten. Wil jij ons ook steunen? Aarzel dan niet om ons bijvoorbeeld een eindejaarscadeau te geven: een abonnement op onze krant aan steunprijs of een gift op basis van je eindejaarspremie. Stort op BE69 0012 2603 9378 van LSP/PSL met vermelding “steun”.

Hieronder de tussenstand van ons strijdfonds voor de periode oktoberdecember.

Foto: Zuid-Afrikaanse scholieren in actie

Vier de overgang van oud naar nieuw met LSP

Z

oals vorige jaren organiseren de Brusselse afdelingen van LSP op 31 december opnieuw een strijdbaar, gezellig, feestelijk en betaalbaar oudejaarsfeest.

tieven op het kapitalisme voor ons. Om en 20 euro voor niet-loontrekkenden. die periode gezwind in te gaan, willen Wie onmiddellijk betaalt, krijgt 5 euro we op oudjaar nog eens alle revolutio- korting. Kinderen jonger dan 12 jaar naire feestenergie loslaten. betalen 5 euro. Er wordt ter plaatse in Vorig jaar waren er een honderdtal kinderopvang voorzien. mensen die tot in de vroege uurtjes het Het is mogelijk om in te schrijven via nieuwe jaar feestelijk inzetten. Ook dit pablo@gauche.be of 0475/43 40 68. Dit Het afgelopen jaar was druk met tal jaar is er een groot feest. kan ook door het bedrag over te schrijvan acties en betogingen. Geleidelijk Op het menu: Soep, Voorgerecht, ven op 001-4505656-82 met als medeaan beginnen de tegenstellingen tus- Hoofdgerecht, Kaastafel, Chocolade- deling “31/12”. Het feest vindt plaats sen arbeid en kapitaal zich ook op het mousse, Koffie & Truffel in zaal Randstad, Hovenierstraat 45 te politieke toneel te uiten.

Inschrijven is verplicht en moet voor Molenbeek.

Ongetwijfeld ligt een boeiende peri- 15 december. De prijs voor de maaltijd ode vol strijd en discussie over alterna- bedraagt 25 euro voor loontrekkenden

O en W Vlaanderen: 1.427 € Antwerpen: 730 € Bxl-W.Brab: 820 € Luik-Lux: 422 € Henegouwen-Namen: 326 € Vl Brab-Limburg: 318 € Nationaal: 432 €

46% 43% 42% 42% 33% 32% 43%

TOTAAL: 4.575,49 €

42%

Contact / Abonnementen Meer info over de partij / Lid worden: PB131, 1080 Molenbeek-Sainctelette Tel: 02/345 61 81. E-mail:info@socialisme.be.

Redactie: redactie@socialisme.be. Ook lezersbrieven zijn welkom!

Abonnementen: * proefabo: 5 euro voor drie nummers, 10 euro voor zes nummers * gewoon abo: 20 euro voor twaalf nummers * steunabo: 30 of 50 euro voor twaalf nummers Of neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro Rekeningnummer voor abonnementen: BE48 0013 9075 9627 van Socialist Press

14

thema jongeren

de

Linkse Socialist

Na geslaagde betoging

Verzet tegen GAS-boetes verderzetten!

D

e nationale betoging tegen de GAS-boetes van 26 oktober toonde een enorm potentieel voor de strijd tegen de gehate willekeurige pestboetes. Een 2.000-tal betogers trok door Brussel in wat de media een “luidruchtige betoging” noemden. Het was inderdaad een levendige betoging en mogelijk het beginpunt van een lange strijd tegen repressie en willekeur.

Foto door Liesbeth (Antwerpen)

Repressie is onderdeel van falend systeem

Op dit ogenblik groeit een op tien kinderen in ons land in armoede op. Steeds meer mensen kunnen onverwachte kosten niet meer betalen, hoe langer hoe meer mensen stellen een bezoek aan dokter of tandarts uit. De gevestigde partijen slagen er niet in om de crisis te bezweren. Ze nemen enkel maatregelen die de koopkracht verder ondermijnen, zo werden de lonen bevroren.

Hierdoor vallen steeds meer mensen uit de boot, wat leidt tot spanningen en sociale problemen.

Een systeem in crisis voorziet uiteraard niet de nodige extra middelen voor voorzieningen als betaalbare sport- en uitgaansplaatsen voor jongeren, culturele centra,… Waar moeten jongeren heen als er geen ontspanningsmogelijkheden zijn? Hoe zouden mensen zonder toekomstperspectieven een band hebben met de samenleving? Dat moet wel leiden tot overlast, wat meteen aangegrepen wordt om zowat alles tot overlast uit te roepen.

De GAS-boetes worden niet alleen gebruikt om de verantwoordelijkheid voor de gevolgen van het falende systeem op individuen af te schuiven, het is meteen ook een instrument om verzet het zwijgen op te leggen. Er wordt steeds gemakkelijker overgegaan tot GAS-boetes tegen syndicalisten of politieke activisten. Tegelijk worden de voorwaarden om protest te organiseren strenger. Het establishment weet dat de

autoriteit van al haar instellingen stelselmatig afbrokkelt.

De behoefte aan een arsenaal aan repressieve maatregelen wordt hierdoor groter. Als de zachte methoden niet meer volstaan om iedereen in de pas te laten lopen, dan worden andere methoden bovengehaald. De GAS-boetes vormen daar een onderdeel van. Maar als die niet volstaan, wordt niet geaarzeld om nog verder te gaan. Afghaanse vluchtelingen die betoogden, werden zonder aarzelen gewelddadig opgepakt. En nu pleit procureur-generaal Yves Liégeois zelfs voor het aanleggen van een DNAdatabank met de gegevens van alle inwoners en meer camera’s. Big Brother kijkt mee.

Gemeenten bepalen hoe ver ze gaan

van verschillende regels in iedere gemeente, zullen er nu dus ook verschillende straffen zijn naargelang de persoon van zowel de jongere, zijn ouders en de ingesteldheid van de lokale GASambtenaren.

De wirwar aan regels en GAS-boetes zorgt voor verwarring. Vrederechter op rust Jan Nolf merkte daar terecht over op: “Het GAS-concept is er eentje van de middeleeuwen: elke kleine stadstaat doet koppig zijn eigen ding. Volgens het humeur van de tijdelijke kasteelheer.

Overschrijd de slotgracht, en je zit in een andere wereld met andere, wondere regels over sneeuwballen tot averechts bankjezitten.” Over het doel van de GAS-willekeur is Jan Nolf eveneens duidelijk: “Een harde kern van sheriffs wil de straat schoon spuiten: niet van vuilnis en hondendrollen maar van iets té vrolijke jongeren en wat té spontane betogers met andere ideeën dan de meerderheid.”

Afgelopen zomer werd een uitbreiding van de GAS-regels goedgekeurd door de federale regeringspartijen die hiervoor de steun van oppositiepartij N-VA Verzet versterken! kregen. Hierdoor kunnen de maximale straffen vanaf 1 januari opgetrokken Onder druk van de publieke opinie beworden tot 350 euro en wordt de mini- slisten enkele gemeenten om de meest male leeftijd van 16 tot 14 jaar verlaagd. absurde onderdelen uit hun GAS-reDe gemeenten moeten zelf bepalen in glement te halen. Sommige gemeenwelke mate ze van de extra repressieve ten kondigden aan geen gebruik te zulmogelijkheden gebruik maken. len maken van de extra mogelijkheden.

In een aantal gemeenten werd al vast- Ze doen dit niet vanuit het besef dat de gelegd dat er bij minderjarigen overleg GAS-boetes een repressief en asociaal mogelijk is waarbij de ouders een ‘ade- instrument vormen, maar omdat er brequate’ straf kunnen opleggen. De GAS- de tegenkanting tegen is. ambtenaar moet toezien op het adequate Dezelfde brede afkeer tegen de GASkarakter van de straf. Na de willekeur boetes leidde ook tot een juridische proce-

antifascisme

dure van de Liga voor de Mensenrechten GAS-vrije gemeenten, waarvoor op 25 en de Kinderrechtencoalitie. Die stap- november nog werd geprotesteerd aan ten naar het Grondwettelijk Hof om de de gemeenteraden van Gent en Leuven, nieuwe GAS-wet te vernietigen. Het is kunnen mee de basis leggen om het niet uitgesloten dat elementen van de breed gedragen ongenoegen om te zetGAS-regelgeving effectief worden ver- ten in actief verzet. Door deze strijd te worpen door het Grondwettelijk Hof. koppelen aan antwoorden op de sociale Maar van eventueel uitstel zal geen af- problemen en tekorten die eigen zijn aan stel komen. Daarvoor is de nood aan dit systeem, kunnen we meteen ook alrepressieve instrumenten vandaag te ternatieven aanbieden die wel een oplosgroot geworden. sing zijn voor vormen van overlast.

We moeten de druk blijven opvoeren en ons organiseren. Campagnes voor www.tegengas.be

Foto door MediActivista

VB-studenten houden internationale meeting van racisten en fascisten

D

e studenten van het Vlaams Belang zijn georganiseerd in de Nationalistische Studentenvereniging (NSV). Die groepering houdt officieel wat afstand tot de moederpartij waardoor ze wat radicaler uit de hoek kan komen. Dat werd eens te meer duidelijk in het initiatief van de NSV om een internationale bijeenkomst van zelfverklaarde fascisten en racisten te organiseren.

KULeuven ter beschikking te stellen.

Voor Markus Willinger, de Oostenrijkse spreker op de meeting, moeten we verschillen op basis van ras, taal en afkomst erkennen. Tolerantie is voor hem onaanvaardbaar en democratische methoden volstaan niet. De Italiaanse groep die het woord zal nemen, is het daar volmondig mee eens. Blocco Studentesco is de studentengroep van Casa Pound, een groepering die zich openlijk fascistisch noemt.

Eind 2010 was Gianluci Iannone van Casa Pound al eens te gast bij NSV in Op de meeting van 30 november ons land. Toen verklaarde hij over zijn zijn drie internationale sprekers uit- groep: “Wij zijn fascisten van de 21ste genodigd: een identitaire schrijver uit eeuw. We gebruiken vele methoden die Oostenrijk, een vertegenwoordiger van overeenkomen met het originele fasBlocco Studentesco uit Italië en Laszlo cisme van voor de tweede wereldoorTrocozkal uit Hongarije. Om het geheel log.” In een interview werd Iannone een waan van ernst te geven, werd de gevraagd of het fascisme toch geen meeting een ‘colloquium’ waarvoor dictatuur vormde. Zijn reactie: “Dat is meteen een zaal van de Leuvense uni- één mening. Volgens ons was er toen versiteit werd geboekt. Bij het ter per- meer vrije meningsuiting dan nu. In se gaan van deze krant had rector Rik elk geval eisen wij de vrijheid op om te Torfs nog niet geantwoord op de vele zeggen dat het fascisme vele positieve mails met de vraag om geen zaal van de zaken gerealiseerd heeft, en wij willen

er de erfgenamen van zijn.”

De Honga a r se spreke r La szlo Toroczkal is raadslid voor Jobbik en onder meer actief bij de Hongaarse Garde, de militie van Jobbik die als paramilitaire groepering werd verboden maar op 17 november nog geüniformeerd door Boedapest optrok om de vestiging van een reactionair regime in 1919 te herdenken. Jobbik en de Hongaarse Garde aarzelen niet om gewelddadig op te treden tegen zigeuners, in een aantal dorpen voerden ze een terreurcampagne. Antisemitische uitspraken zijn eveneens vaste traditie bij Jobbik. Niet alleen Roma, Sinti en Joden liggen onder vuur, er waren ook gewelddadige aanvallen tegen de Gay Pride in Boedapest.

De jongeren van het Vlaams Belang Foto: Betoging van de Hongaarse Garde. Een van de voortrekkers van die verhalen bij dergelijke figuren inspira- boden paramilitaire organisatie komt voor de NSV spreken. tie. Ze zullen niet aarzelen om zodra het mogelijk is de gewelddadige prak- extreemrechts op straat beperken. Dat campagne starten om in maart 2014 in tijken van hun voorbeelden te kopië- is waarom we met onze antifascisti- Antwerpen een anti-NSV betoging te ren. Verzet is dan ook meer dan nodig. sche campagne Blokbuster deelnemen houden. Werk hieraan mee!

Enkel door antifascisten actief te mo- aan een protestactie in Leuven op 30 biliseren, kunnen we de ruimte voor november en tevens een mobilisatieMeer info via blokbuster.be

ecologie/jongeren thema

www.socialisme.be December 2013 / Januari 2014

15

Klimaattop in Warschau.

“Het is al tien over twaalf” door

Nicolas Croes

O

p 15 november vertrok een trein met 700 Belgische activisten naar Warschau. Het initiatief ging uit van ‘Klimaat en Sociale Rechtvaardigheid’. In Warschau werd deelgenomen aan een betoging in het kader van de VN-top over het klimaat, COP 19 (de 19e conferentie). Verschillende betogers hadden op hun gezicht een uurwerk getekend. Dat uurwerk gaf aan dat het tien over twaalf was. Er moeten dringend maatregelen komen, het is zelfs al wat te laat.

Franse krant Libération. “De Poolse regering heeft elf bedrijven het statuut van partner gegeven. Onder die beDe Afrikaanse delegatie in Warschau drijven ook enkelen die eerder getuigbenadrukte dat de klimaatveranderin- den van weinig betrokkenheid met het gen zich al laten voelen. Het is geen pro- klimaat, zoals ArcelorMittal, het bebleem dat zich morgen pas zal stellen, drijf dat het meeste voordeel haalt uit er zijn nu al gevolgen. De recente ramp de steenkoolmarkt in Europa, of BMW met de tyfoon Haiyan op de Filipijnen dat pogingen van de EU om de uitstoot herinnert op brutale wijze aan de drin- van auto’s te verminderen al decenniagendheid van maatregelen. lang blokkeert.”

Maar sinds de eerste Klimaatconferentie van de VN, in Rio in 1992, is Gevestigde politici zullen er niets of toch bijzonder weinig ver- geen verandering brengen anderd. De top in Warschau moest de basis vormen voor een akkoord over “De definitie van waanzin is hetzelfde de beperking van uitstootgassen. Dat blijven doen en een ander effect verakkoord zou in 2015 op de volgende wachten”, aldus Albert Einstein. Dat Klimaattop in Parijs moeten onderte- gaat eigenlijk ook op voor de tegentopkend worden. Het ontbrak evenwel niet pen. Tal van activisten en vele NGO’s aan argumenten om vooral niet tot een denken dat het mogelijk is om de polibindend akkoord te komen. tici onder druk van de mobilisaties tot “COP19 zal het meest extreme voor- betere inzichten te brengen. De politiebeeld zijn van hoe de private sec- ke leiders hebben nochtans nooit enige tor op nooit eerder geziene wijze de bereidheid getoond om tot de kern van onderhandelingen domineert”, ver- het probleem te komen – de enorme verklaarde een lid van Corporate Europe spilling van middelen en energie door Observatory aan een journalist van de een productiesysteem dat gebaseerd is Filipijnse tyfoon bevestigt dringendheid

op winstmaximalisatie ten koste van het milieu en van de meerderheid van de bevolking. Waarom zouden ze dat nu wel doen?

We stellen iedere dag opnieuw vast hoe de regeringsleiders volgzame lakeien van de dictatuur van de banken en de multinationals zijn. Zelfs de ergste rampen leiden niet tot verandering. Het voorbeeld van het smeltende poolijs is veelzeggend: verschillende grootmachten maken zich op om een graantje mee te pikken van het feit dat de olievoorraden onder het smeltende ijs toegankelijk worden.

System change, not climate change

De Belgische delegatie in Warschau was goed voor ongeveer de helft van de betogers. Er waren minder dan 2.000 betogers. Dat geeft aan dat er weinig enthousiasme voor de betoging was.

Het was bovendien niet evident om in Polen zelf te mobiliseren.

In Polen berichten de media nooit over milieuthema’s. Maar liefst 86% van de

Foto: betoging in Warschau op 16 november. Foto door MediActivista elektriciteit in het land komt van fos- economisch vlak als voor mens en misiele energiebronnen. Er zijn ongeveer lieu. In onze mobilisaties moeten we 3 miljoen jobs met die sector verbon- een antikapitalistisch en socialistisch den, waaronder ongeveer 90.000 mijn- programma naar voor schuiven gekopwerkers. De Poolse vakbonden staat erg peld aan de actiemethoden waarover de sceptisch tegenover ecologische eisen arbeidersbeweging beschikt: het blokdie gezien worden als een bedreiging keren van de economie door algemene voor de tewerkstelling. stakingen en massastrijd.

Met een retoriek die zich beperkt Er is nood aan een planmatige aantot ‘verantwoordelijke consumptie’ en pak van de economie waarbij de reaczonne-energie zal de kunstmatige te- tionaire greep van de wereld van de big genstelling tussen werkgelegenheid en business aan de kant wordt geschoven milieu niet doorbroken worden. Dat kan om plaats te maken voor het publiek enkel door tot de kern van het probleem bezit van de sleutelsectoren van de door te dringen. We moeten wijzen op economie onder democratisch beheer het falen van het kapitalisme, zowel op en controle.

Naar Polen met de klimaattrein

Enkele LSP-leden gingen mee met de trein van ‘Klimaat en Sociale Rechtvaardiging’. De Belgische betogers vielen op in Warschau. Ze deden dat niet alleen door hun relatieve gewicht, maar ook door de dynamiek van de delegaties van JNM (Jeugdbond voor Natuur en Milieu) en Comac, de jongeren van de PVDA. Onze militanten voerden samen campagne met leden van Alternatywa Socjalistyczna, onze Poolse zusterorganisatie.

onderwijs

Ongenoegen onder studenten neemt toe door

V

Emily (Namen)

olgens een recente studie van Itinera is de afname van kwaliteit aan de universiteiten en hogescholen in ons land de schuld van de studenten. Die zijn met te veel om hogere studies aan te vatten en het ontbreekt hen soms aan motivatie of talent om te slagen.

Dergelijke opmerkingen stellen het recht op degelijk, gratis en toegankelijk hoger onderwijs in vraag. Er zijn heel wat rechten afgedwongen op basis van strijd door de arbeidersbeweging.

Nu worden die in vraag gesteld. En dat terwijl er nog heel wat verbetering noodzakelijk is, het Belgische schoolsysteem blinkt uit in het reproduceren van sociale ongelijkheid. Als er te veel studenten in de auditoria zitten, is dat niet het probleem maar een symptoom van een onderliggend probleem. Niet het aantal jongeren dat wil studeren, is het probleem, maar wel het jarenlange chronische gebrek aan publieke investeringen.

Langs Franstalige kant is er een nieuw decreet-Marcourt. Dat zal geen verbetering brengen. Het hoger onderwijs wordt gefinancierd met een gesloten enveloppe: het bedrag blijft gelijk terwijl het aantal studenten de afgelopen jaren toenam. Tussen 1991 en 2010 is de subsidie per student hierdoor met 10% afgenomen. In plaats van te stellen dat er te veel studenten zijn, moeten we opkomen voor het recht op degelijk onderwijs en dus voor meer publieke middelen.

Er zijn tal van voorbeelden die aangeven tot wat de tekorten leiden. De Hogeschool Albert Jacquard (HEAJ) in Namen werd onder voogdij van minister Marcourt geplaatst na wanbeheer. Het kwam al snel tot drastische

maatregelen: afdankingen onder het personeel waardoor sommige groepen plots met dubbel zoveel in de les zaten, de cafetaria werd omgevormd tot een auditorium, studenten moesten zelf opdraaien voor kosten voor materieel en uitstappen waar ze het nut niet van inzagen. Aan de Luikse universiteit kwam de raad van bestuur met een “stabiliteitsplan” waarmee het personeel wordt afgebouwd. Het gebrek aan investeringen zorgt er bovendien voor dat bestaande problemen met de infrastructuur enkel erger worden (te kleine auditoria, gebouwen die te weinig of te veel verwarmd worden, ...).

De studenten organiseren zich om het recht op degelijk en toegankelijk hoger onderwijs af te dwingen. Er zijn hier en daar de eerste kiemen van verzet, deze zullen ongetwijfeld verder ontwikkelen. Sinds het begin van het jaar waren er bijvoorbeeld verschillende algemene vergaderingen aan de HEAJ in Namen.

Op 29 oktober was er een studentenstaking waarbij meer dan 400 studenten, doorgaans voor het eerst in hun leven, betoogden. Een derde van alle studenten nam aan de actie deel en de studentenstaking ging gepaard met een werkonderbreking door het personeel gedurende een uur.

De actievoerders protesteerden tegen de slechte omstandigheden op de hogeschool en ze gaven aan dat ze een voorbeeld van strijd willen stellen voor an-

dere hogescholen en universiteiten. Er zijn in zowat alle steden gelijkaardige voorbeelden. In Brussel voeren de studenten van de ULB actie tegen de hervorming van het bestuur aan de universiteit. In Luik was er een betoging van hogeschoolstudenten en is er ongenoegen aan de universiteit. In Antwerpen waren er acties aan de AP Hogeschool.

Door deze eerste acties worden de beste tradities van strijd opnieuw opgebouwd.

Dat vraagt enige tijd om te zien hoe we ons best organiseren, welke eisen we stellen, ...

Onder meer aan de ULB brachten we met de Actief Linkse Studenten onze expertise naar voor inzake het opmaken van een actieplan en de eisen die we stellen. Dat werd positief onthaald door een steeds grotere groep studenten die radicaliseert en actief wil deelnemen aan studentenstrijd. Het gebeurt vaak nog onder de oppervlakte en er wordt weinig aandacht aan geschonken, maar het verzet bouwt zich op. We horen van ver reeds de eerste signalen dat de vulkaan van ongenoegen zal uitbarsten. De gevolgen van het jarenlange gebrek aan investeringen en de eerste directe besparingen voeden de woede. Met LSP en ALS willen we het potentieel van die energie kanaliseren in een voorbeeldige strijd waarmee we de besparingen effectief kunnen stoppen. Als wij er niet voor zorgen, komt er geen einde aan hun besparingstunnel.

socialisme.be Ben

je de dagelijkse stroom van

desinformatie in de traditionele media beu?

Wil je ook een andere Neem

kant van het nieuws horen?

dan een abonnement op dit blad

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 329  November 2013

en volg onze dagelijkse website socialisme.be.

stop het Europa s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

van de besparingen

Boris Malarme

armen de afgelopen jaren sterk toegenomen, er zijn inmiddels ongeveer 5,5 uropa kent de ergste humanitaire crisis sinds 60 jaar”, stelde miljoen Duitsers die in deze categorie Bekele Geleta, de algemeen-secretaris van het Rode Kruis, vallen. Bij ons willen sommige polionlangs op een voorstelling van een rapport van zijn organisatie tici het ‘Duitse model’ van lage lonen over Europa. Het besparingsbeleid houdt al lelijk huis: 43 miljoen versneld doorvoeren, de voorbije jaren Europeanen hebben regelmatig honger en 120 miljoen mensen leven op werden al flinke stappen in die richof onder de armoedegrens. Het aantal mensen dat op voedselhulp van ting gezet. het Rode Kruis beroep doet nam de afgelopen drie jaar met 75% toe tot Het Rode Kruis moet de volgende inmiddels 3,5 miljoen mensen! conclusie trekken: “Europa glijdt af naar een lange periode van toenemenIn Spanje moet het Rode Kruis 2,4 langs Franstalige kant. De enige ban- de armoede, massale werkloosheid, somiljoen mensen helpen, dat zijn er ken die een gouden toekomst tegemoet ciale uitsluiting, extreme ongelijkheid twee keer zoveel als drie jaar geleden. gaan, zijn de voedselbanken. en collectieve wanhoop. Dit alles is De landen in het zuiden van Europa Armoede blijft niet beperkt tot wie het resultaat van de gestrenge bespaworden hard geraakt, maar geen enkel volledig uit de boot is gevallen. Er zijn ringspolitiek.” land op het continent blijft van het fe- ook de ‘nieuwe armen’, gewone werDe vaststelling is correct, de vraag is nomeen gespaard. In België worden er kenden die op het einde van hun loon jaarlijks meer dan 50.000 voedselpak- nog een fors stuk maand over hebben. ketten verdeeld en dat enkel nog maar In Duitsland is het aantal werkende door

“E

wat we ermee aanvangen. Wij denken dat het nodig is om het Europese besparingsbeleid te verwerpen door in verzet te gaan. Gecoördineerde acties van alle slachtoffers van de EU-dictatuur van besparingen en miserie zijn noodzakelijk om een krachtsverhouding op te bouwen waarmee we een einde kunnen stellen aan dit beleid.

Een nuttige stap daartoe is het voorziene protest tegen de Europese top van december in Brussel. D19-20, een nooit eerder vertoonde alliantie tegen het besparingsbeleid met zowel melkboeren als syndicalisten zal een blokkade organiseren. Het doel is om de Europese Top op 19 december te stop-

> Lees meer op pagina 10

Steun

dit maandblad: BE48 0013 9075 9627

op naam van

Socialist Press

pen. Wij ondersteunen dit initiatief en nemen eraan deel. De actie is een uitdrukking van een radicalisering en actiebereidheid onder heel wat syndicale basismilitanten.

De ideeën van strijdbare acties en een offensieve opstelling komen hierbij naar voor. Er wordt nog gezocht naar een uitdrukking ervan. Om het besparingsbeleid te blokkeren, moeten de werkenden collectief bouwen aan een oplopend actieplan waarbij het wapen van algemene staking(en) op Belgisch en Europees niveau wordt gehanteerd.

Tegelijk moet ook gebouwd worden aan een eigen brede politieke vertaling van deze strijd.