De Linkse Socialist - februari 2013

België - Belgique PB 131, 1080 Molenbeek Sainctlette BC 4383 P2A6269

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 321 

Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette

Februari 2013

s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

Ford, ArcelorMittal, spoorwegen, federale ambtenaren,...

! s e i l r e v b o j n a v e n i w a l e d p o St ijn! t s e o w e l ia GEEN soc

redden! e t s b o j eren om s i l a n o i t a • N aringen! p s e b n e g an te • Actiepl

H

et voorbije jaar was het zwartste uit de geschiedenis van het land inzake faillissementen, het waren er maar liefst 10.587. Elke dag legden gemiddeld een 30-tal bedrijven de boeken neer. Het record van 2011 (met 10.224 faillissementen) werd gebroken. Dit jaar zal het er niet op verbeteren. Waar het aanvankelijk vooral om kleinere bedrijfjes ging, gaan nu ook grote bedrijven voor de bijl.

Bij grote sluitingen en herstructureringen verdwijnen honderden degelijke jobs. De bekendste voorbeelden zijn Ford Genk of de honderden jobs die in de koude fase van staalbedrijf ArcelorMittal in Luik bedreigd zijn.

Maar ook bij de overheid wordt het mes in de tewerkstelling gezet. Onder het mom van een ‘slanke’ en ‘moderne’ overheid wordt de dienstverlening steeds verder afgebouwd. Bij de federale ambtenaren gingen in de eerste helft van vorig jaar 1.463 voltijdse equivalenten (VTE) verloren. Bij het spoor en bpost verdwijnen er jaarlijks een duizendtal VTE’s.

Onderaannemers van Ford in actie.

Interview.

P4

dls321 FINAL.indd 1

Het besparingsbeleid biedt geen antwoord op de economische problemen, het maakt de crisis integendeel dieper en leidt tot een lawine van besparingen en jobverlies. Kenmerkend voor een lawine is dat deze tijdens haar ontwikkeling aan snelheid en omvang wint . Hoe langer de lawine blijft razen, hoe moeilijker het wordt om de vernietigende effecten ervan te stoppen.

De vernietigende effecten van de afdankingen en besparingen zijn met elkaar verbonden. Het verdwijnen van Ford Genk wordt door ArcelorMittal als argument gebruikt om de Luikse staalproductie af te bouwen. De afbouw van ArcelorMittal heeft gevolgen voor

het goederentransport bij het spoor. Het verdwijnen van degelijke jobs en de oprukkende werkloosheid halen de gemeenschapskassen leeg, wat dan weer wordt ingeroepen om harder te besparen en te snijden in dienstverlening en tewerkstelling bij de overheid.

Dit is een vicieuze cirkel die we moeten doorbreken. Dat kunnen we niet door bedrijf per bedrijf ons te verzetten maar door samen in actie te gaan tegen jobverlies en besparingen. Een grote nationale betoging zou een eerste stap kunnen zijn om de nodige contacten te leggen tussen de getroffen arbeiders en om verdere stappen in een actieplan aan te kondigen.

Het gemeenschappelijk vakbondsfront van ArcelorMittal pleit terecht voor een nationalisatie van het bedrijf om jobs te redden. De Franstalige tegenhanger van ACOD pleit er zelfs voor om meteen alle bezittingen van ArcelorMittal op het Waalse grondge-

Mali: neen aan de imperialistische interventie P 11

bied in beslag te nemen. Waarom deze eis niet uitbreiden naar Ford Genk en de onderaannemers en naar alle bedrijven die tot collectieve afdankingen overgaan in heel het land?

Meerdere nationalisaties zouden elkaar versterken als de activiteiten van deze productie-eenheden op elkaar afgestemd worden. Het zou een uitstekende basis vormen voor een herstelbeleid waarin de belangen van de werkende bevolking centraal staan. In plaats van met de concurrentielogica een neerwaartse spiraal verder te zetten, zou het de mogelijkheid bieden om op basis van solidariteit de overgrote meerderheid van de bevolking een betere toekomst te bieden.

De sociale noden zijn alvast groot in dit land. Het besparingsbeleid heeft de tekorten op vlak van kinderopvang, onderwijs, huisvesting, openbaar vervoer, gezondheidszorg,... de pan doen uitswingen. Tegelijk beschikken we

over voldoende goed opgeleide arbeidskrachten die vandaag steeds moeilijker aan werk geraken. De gemeenschap kan veel beter dan de hebzuchtige kapitalisten inschatten wat nodig is en hoe dit het beste geproduceerd wordt.

We moeten onze toekomst uit de handen van de winsthonger van de superrijken halen!

Om daaraan te beginnen, moeten we de strijd samen organiseren met een opbouwend actieplan en bezettingen van bedrijven waarvan de directie een sociale woestijn wil aanrichten. Dat kan een eerste stap zijn om deze bedrijven in publieke handen te nemen met democratische controle en beheer door de arbeiders van die productie-eenheden en de gemeenschap in het algemeen. Het doorbreken van de concurrentie- en winstlogica die onze levensstandaard bedreigt, kaderen wij in het perspectief van een socialistische omvorming van de samenleving. Werk hieraan mee!

Dossier: 80 jaar nadat de nai’s aan de macht kwamen P 8-9

28/01/2013 13:48:09

binnenland

de

Linkse Socialist

Nooit geziene kloof tussen arm en rijk leidt tot ongenoegen

Komt er een einde aan het kapitalistische feestje?

V

door

Bart Vandersteene

oor de kapitalistische elite was 2012 een grand cru jaar. Het werd voor de allerrijksten opnieuw afgesloten met mooie winstcijfers, ondanks de crisis. Ford, BMW, Samsung, Disney, Adidas, Ryanair, allen boekten ze recordwinsten. De concentratie van rijkdom is zo ver doorgeslagen dat slechts 100 individuen, de rijksten, op een jaar genoeg inkomen genereren om alle vormen van armoede vier maal uit de wereld te helpen. Soms kunnen oplossingen heel erg voor de hand liggen. Het kapitalisme en haar woordvoerders krijgen alsmaar meer problemen om de geneugten van hun systeem verkocht te krijgen aan de meerderheid van de bevolking.

Het ongenoegen neemt aanzienlijke proporties aan

Wereldwijd is 86% van de bevolking het ermee eens is dat er een te grote hoeveelheid geld in handen is van een te kleine groep. En dat er voor die elite andere regels gelden dan voor de ‘gewone’ man in de straat. Deze gevoelens ondermijnen de sociale steun voor het systeem. Volgens hetzelfde onderzoek van The Futures Company behoort 28% van de wereldbevolking tot de ‘globally enraged’, mensen die een grote woede koesteren tegenover bedrijven en overheden. Een kleine voorspelling voor 2013: deze percentages zullen niet dalen, integendeel.

We zijn vijf jaar verder sinds het begin van de crisis. Om de zoveel tijd probeert men ons wijs te maken dat er redenen tot optimisme zijn. Maar de feiten spreken voor zich. In de eurozone ligt de economische activiteit nog steeds 2,4% onder het niveau van voor de crisis. De besparingslogica heeft de welvaart van een groot deel van de bevolking aangetast. Dit vertaalt zich in dalende verkoopcijfers, een stijgend aantal faillissementen, groeiende werkloosheid en armoede en natuurlijk ook een toenemend verzet. Volgens Bart Van Craeynest, hoofdeconoom bij Petercam zijn: “veel mensen er echt slecht aan toe. Ze beginnen er hun buik van vol te krijgen. Dat is een gevaarlijke situatie.” Acties en bewegingen tegen de besparingen krijgen meer en meer het karakter van algemene protesten tegen het systeem.

De allerrijksten lijken er momenteel alles aan te doen om die gevoelens bij de bevolking op te wekken. Van het moment dat een overheid hen een kleine belasting wil opleggen, dreigen ze naar het buitenland te verhuizen. Ze werden de afgelopen tientallen jaren op zo’n manier gediend door hun politieke vrienden dat ze geen enkele aantasting van hun privileges aanvaarden. Ook al gaat het om voorstellen die vooral de sociale onrust willen temperen.

België: het land van melk en honing?

Is er een systeemfout of is het systeem fout?

Elke Belg van jong tot oud heeft geDe afgelopen weken werden allermiddeld een financieel vermogen van hande ideeën gelanceerd om het ka67.158 euro. Dit zegt veel en weinig pitalisme recht te trekken. Om de fitegelijkertijd. Het vertelt ons dat er nanciële speculatie te bedwingen, zou een enorm financieel vermogen in dit een Tobintaks worden geïnstalleerd. land aanwezig is, maar het zegt niets De financiële sector reguleren kon over de verdeling daarvan. De rijkdom via een openbare bank. Geld om te inis vandaag meer dan ooit tevoren on- vesteren zou rollen als men de spaargelijk verdeeld. De 1% rijksten in ons gelden kon aanspreken. ACW-minisland hebben een gemiddeld vermogen ter Vanackere pleit om investeringen van 7,5 miljoen euro, de tien rijkste in aandelen fiscaal aantrekkelijker te families zijn samen goed voor 42 mil- maken. SP.a pleit voor volksleningen jard euro. die de spaargelden kunnen mobiliHet zal dan ook weiseren. nigen verbazen dat er Linkse sociaMaar liefst 75% een groeiende steun is listen verdedivan de Belgen is voor maatregelen die de gen elke maatreverrijking van een klei- voorstander van een gel die de macht ne elite wil tegengaan. vermogensbelasting, van de elite aan Maar liefst 75% van banden legt en 80% is voor een de Belgen is voorstande rijkdom eertaks op beursder van een vermogenslijker verdeelt. en financiële belasting, 80% is voor Maar we mogen een taks op beurs-en fions daar niet toe speculaties en nanciële speculaties en beperken. Het is slechts 5% is slechts 5% is voorstanoverigens niet der van het afschaffen voorstander van het uitgesloten dat van onze loonindexering. afschaffen van onze er onder dr uk loonindexering.

Nochtans is het ‘bon ton’ van de publieke om in de media alleropinie en strijdhande mensen aan het bewegingen enwoord te laten die beweren dat in dit kele symbolische maatregelen worland het probleem bij uitstek het loon den genomen. Dergelijke maatregelen van de gewone werknemers is. moeten ons ervan overtuigen dat het Eind 2011 werd er 11,6 miljard euro kapitalisme toch kan werken, het moet bespaard. Tijdens de begrotingscon- ook de rol vervullen van het suikertje trole in februari kwam er nog eens 2 waarmee men ons de bittere bespamiljard euro bij. Eind 2012 werd nog ringspil wil laten slikken. Een kleine eens voor 3,8 miljard euro nieuwe toegeving van de kant van de 1% rijkmaatregelen genomen. 95% van deze sten moet bij de overige 99% de wil bedragen worden gehaald bij de gewo- creëren om een drastische inperking ne werkmensen. op de levensstandaard te aanvaarden.

Deze inspanningen zijn slecht het Zo zit het kapitalisme nu eenmaal in eerste, en gemakkelijkste deel, van elkaar. wat men voor ons in petto heeft. Dit Maar liefst 86% van de wereldbevoljaar zal bij de begrotingscontrole blij- king denkt dat bedrijven hun winst ken dat er nog eens 2,5 miljard moet maximaliseren ten koste van de gewoworden gevonden. Eind 2013 zal men ne mensen. Dat klopt, het is een exacte voor de begroting van 2014 nog eens omschrijving van hoe het kapitalisme minstens 5 miljard in onze zakken wor- in elkaar steekt en waarom we er een den gezocht. einde aan moeten maken.

cordon sanitaire onder druk

De Denderstreek: labo van N-VA en (ex-) VB … maar ook van verzet! door

V

Bart Van der Biest, A alst

ijf antifascistische acties op amper 12 weken tijd in dezelfde regio … is dit begin jaren ’90?

Neen, welkom in de Denderstreek anno 2012-2013. Met de gemeenteraadsverkiezingen in oktober consolideerde de N-VA haar scores op nationaal vlak ook lokaal en we zullen het geweten hebben! De N-VA draagt echter een zwar(t)e bagage van “pasbekeerde” extreemrechtsen met zich mee die prompt in allerhande besturen en kabinetten terechtkomen. Geen vuiltje aan de lucht volgens de N-VA want de “bekeerlingen” hebben een ontluizingsperiode doorlopen...

Actie aan de installatie van de gemeenteraad in Aalst op 2 januari

dls321 FINAL.indd 2

Aalst krijgt de bedenkelijke eer om zetels handig gebruik van maakte om meteen met twee schepenen met een zich terug in de nationale belangstelVB-verleden opgescheept te zitten, en ling te wringen. Met steun van het VB dito politiek personeel in hun kabinet- werden schepenen van N-VA en CD&V ten. Een ervan is niemand minder dan verkozen. Tegelijkertijd stonden er buiKarim Van Overmeire, de voormalige ten een 100-tal actievoerders te protessterke man van het VB in de brede regio teren, voornamelijk uit de rangen van en één van de gewezen partij-ideologen. het ABVV. Uiteindelijk kwam het toch Insult to injury werd de man naar voor tot een akkoord voor een coalitie tussen geschoven als Schepen van Vlaamse N-VA, CD&V en Open VLD. zaken, Integratie, Internationale saHe t s t r ijd ge wo el i n A a l s t e n menwerk ing en Denderleeuw was nog Bibliotheekwezen. niet gaan liggen of Dat kan alvast tellen Herzele kwam in het als statement. vizier. Daar besliste Na de forse aan- “een antifascistisch het bestuur met N-VA kondigingen vlak na spook waart door schepenen (cultuur en de verkiezingsover- de Denderstreek.“ financiën) tabula rasa winning van N-VA te maken voor wat bekunnen we enkele treft het gehele veld maanden later envan cultuursubsidies kel vaststellen dat en premies. De beslisde toon ernstig is bijgesteld: de brute sing werd op de gemeenteraad ingetrokprovocatie heeft nu plaats gemaakt ken, maar de toon is gezet. Verder kovoor een charmeoffensief waarbij men men er mogelijk nieuwe verkiezingen woorden en zinsneden van het georga- in Ninove waarbij de VB-lijst Forza niseerd verzet systematisch overneemt: Ninove van Guy D’Haeseleer op na“voor een warm Aalst”, “verontruste tionale mediabelangstelling zal kunAalstenaars”,… De N-VA politici voe- nen rekenen. len zich op de vingers gekeken. Het De N-VA (met hun extreemrechtse volledige bestuursakkoord met de sap- “bekeerlingen”) en in veel mindere pige details zal echter nooit publiek mate het VB zelf, denken dat ze ongemaakt worden: een relatief nietszeg- gestoord hun gang kunnen gaan in gende perstekst van enkele bladzijden Vlaanderen. Echter, een antifascistisch was het maximum dat men de inwo- spook waart door de Denderstreek. ners van Aalst gunde. Geruststellend Het spook heeft vele namen, Noig is iets anders.

Verontruste Aalstenaars, Denderleeuw En kele k ilometer s verder wa s Democratisch,... maar handelt onder Denderleeuw het toneel van een his- een gemeenschappelijke leuze die haar torisch feit: het doorbreken van het effect niet mist: “Wij houden u in het cordon sanitaire. Twee concurrerende oog!” Een uniek samenwerkingsverblokken van elk 11 zetels in de gemeen- band onder de auspiciën van een vakteraad stonden met getrokken messen bondscentrale (BBTK) heeft de handtegenover elkaar en zorgden voor een schoen opgenomen! Wie volgt ons impasse, waar het VB met zijn drie voorbeeld?

28/01/2013 13:48:10

ons onze standpunt mening

www.socialisme.be Februari 2013

Edito Door Eric Byl, algemeen-secretaris van LSP

Economisch herstel. Het ergste voorbij? Dat geloof je toch zelf niet?

H

eeft u het ook al gemerkt?

Ondanks de dramatische sluitingen van Ford Genk en Mittal in Luik, ondanks de cascade aan faillissementen in de nasleep ervan, ondanks de ontwrichting van hele wijken, steden en regio’s, ondanks de duizelingwekkende opmars van armoede... blijven politici, patroons, hun ‘onafhankelijke’ studiebureaus en hun ingebedde persmeute zich hardnekkig vastklampen aan de mythe dat het ergste voorbij is.

Die mythe is gebaseerd op de illusie dat het proces van “creatieve vernietiging” weldra uitgeraasd zal zijn. Dat oude “onproductieve” sites - lees: die onvoldoende winst genereren - daarbij plaats zullen gemaakt hebben voor nieuwe productieve investeringen. Bij de economische elite vindt men die theorie van “creative destruction” van de Oostenrijks/Amerikaanse economist Schumpeter (1883-1950) geniaal.

Eindelijk een verklaring voor het verschijnsel van boom en bust, dat het kapitalisme al van bij haar ontstaan achtervolgt. Dat Schumpeter daarvoor ten rade moest bij Marx, vergeet die elite maar al te graag.

In het Communistisch Manifest (1847) wees die ‘de gedurige revolutie van technische productievoorwaarden als gevolg van de concurrentie’ aan als belangrijkste ontwikkelingswet van het kapitalisme. In tegenstelling tot Schumpeter

had Marx er bovendien al meteen de beperkingen van ingezien. Koortsachtige concurrentie, toonde hij aan, zou de kostprijs van kapitaals-investeringen (vooral in research en machines) enorm opdrijven; kleinere producenten zouden door grotere weggeconcurreerd worden; concurrentie zou gepaard gaan met monopolies, kartelvorming en andere; het kapitalisme zou haar eigen doodgraver, de arbeidersklasse, creë ren; het vereiste investeringskapitaal zou uiteindelijk te groot worden om private investeerders te verleiden.

Vorig jaar stegen de aandelen op de Europese beurzen met 15%, die op de beurs van Japan met 25%. In de eerste drie weken van dit jaar kwam daar in Europa nog eens 3% bij en in Japan 5%.

Vergelijk dat maar eens met de habbekrats op je spaarrekening of je langetermijn rekening. In de eerste negen dagen van 2013 vond maar liefst 22 miljard dollar zijn weg naar de wereldwijde aandelenbeurzen! Is daarmee het erg- plafond alweer opgetrokken worden, ste van de crisis voorbij? Neen. de Spaanse overheid moet haar bank‘Specialisten’ verklaren die opmars systeem overeind houden zonder de van aandelen met de belofte van de economie van recessie in depressie te ECB om Europese banken niet te la- duwen en de Ierse overheid moet welten vallen, met het begrotingsakkoord dra opnieuw beroep doen op de finanvan eind vorig jaar in de VS, de afna- ciële markten. me van de rentevoeten op Spaanse en Hoezeer Di Rupo en co bovendien Italiaanse obligaties en de versoepeling hun fiscale gunstregimes in Davos en van Basel III dat de kapitaalsvereisten elders ook aanprijzen, de bekomen invoor banken regelt. Maar daartegen- vesteringen hebben een hoog specuover staan de verontrustende toename latief gehalte en zijn hoe dan ook een van de werkloosheid in Europa en een kleinigheid vergeleken bij de cashberg hele reeks nieuwe deadlines. Midden van bij de 8.000 miljard dollar die befebruari moet het Amerikaans schuld- drijven wereldwijd opgestapeld hebben

maar weigeren productief te investeren.

Wat verklaart de opmars van de beurs dan wel? Volgens de linkse socialisten is het de zoveelste bubbel, na de dotcom, de grondstoffen, de obligaties e.a.

Zonder zich vragen te stellen over de economische fundamenten loopt heel de kudde kapitaalbezitters erachter aan.

Dat de regering, bij monde van financieminister Vanackere, de bevolking wil aansporen om ook haar spaarcenten op die casino te vergokken illustreert dat niemand van het establishment ook maar één les geleerd heeft uit de vorige fase van de crisis.

Gevecht rond ‘confederalisme’ om asociale beleid te maskeren door

Anja Deschoemacker

2

013 wordt het jaar waarin de lonen bevroren worden, waarin regering en patronaat zullen trachten komaf te maken met het bediendenstatuut en waarin de besparingstrein onverbiddelijk doordendert. Dit zijn sociale oorlogsdaden van regering en patronaat tegen de meerderheid van de bevolking.

Desondanks hebben de media het vooral over het aanstaande gevecht rond het ‘confederalisme’.

‘Het wordt wachten op de concrete voorstellen’ van het N-VA-congres later dit jaar. Dat is wat de N-VA wil: dat alle ogen gevestigd zijn op haar rol als uitdager van de federale regering. En dus niet op de rol die ze speelt waar ze aan de macht is, namelijk meedraaien in de besparingscarrousel, waarbij de inkomsten van de grote bedrijven en de rijken gevrijwaard blijven.

Een confederatie is een samenwerking rond een aantal centrale staatszaken aangegaan door aparte onafhankelijke staten. Wanneer er harmonisering en integratie optreedt, is een volgende stap een federatie. In België zijn die begrippen vrij zinledig. België is geëvolueerd van een unitaire staat naar iets wat een federatie werd genoemd.

Maar net zoals er nooit een echte federale dynamiek is geweest, is echt confederalisme hier niet mogelijk. Een enthousiaste stap naar samenwerking wordt immers niet gedaan terwijl men vechtend uiteenvalt.

Voor de grote meerderheid van de Vlaamse bevolking betekent het confederalisme à la N-VA allesbehalve een vooruitgang. Het sociaaleconomische programma van de N-VA laat er geen twijfel over bestaan dat zij institutionele verandering wil om op vlak van arbeidsbeleid, sociale zekerheid,

dls321 FINAL.indd 3

De N-VA-top - Ben Weyts, Bart De Wever en Jan Jambon - eist enkel confederalisme omdat er niet voldoende draagkracht is voor de eis van onafhankelijkheid openbare voorzieningen… van de ver- der groot conflict ontstaat, maar wordt worvenheden van de naoorlogse arbei- integendeel ieder mogelijk teken van dersstrijd af te raken. communautaire verdeeldheid binnen We krijgen deze zinledige discussie de beweging in de media enorm uitverover ‘confederalisme’ omdat de belan- groot. Met dank aan figuren als Herwig gen van de grote Jorissen, chef meerderheid van van de Vlaamse We krijgen deze de bevolking pometallo’s, die zinledige discussie litiek niet aan bod altijd wel te komen. Indien de over “confederalisme” vinden is voor Belgische arbeieen uitspraak omdat de belangen van de r sk la sse kon over “stakingsde grote meerderheid beslissen, zou het beluste” Walen. voortbestaan van Geen woord ervan de bevolking België of niet weibij over de nepolitiek niet aan bod nig verschil maken derlagen die de komen. in de zaken waarVlaamse merond ze wil samentaalarbeiders werken: sociale met zijn ‘strazekerheid, opentegie’ hebben bare diensten, arbeidsomstandigheden, geleden (o.a. de sluiting van Opelstrijd tegen het nationale en internatio- Antwerpen en de aangekondigde sluinale patronaat… De huidige politieke ting van Ford-Genk). discussie in de media is er veeleer een Dat de meerderheid van de bevolking die dat wil voorkomen. Daartoe wordt de laatste dertig jaar hun levensstangezwegen over de solidariteit die bij ie- daard gestaag ziet afnemen, dat de ar-

moede gestegen is, dat de kwaliteit van de openbare diensten blijft afnemen door constante onderfinanciering, dat de belangen van bankiers voorgaan op de behoeften van de bevolking, dat beslissingen in achterkamertjes genomen worden, dat het systeem onoverzichtelijk is… De lijst grieven die men tegen België kan hebben, is lang. Maar niets daarvan zou stoppen in het confederale (of onafhankelijke) Vlaanderen van Bart De Wever. De oorzaak ligt immers niet in haar ‘Belgische’ karakter, maar in het feit dat het een kapitalistische staat is.

Het zal de arbeidersklasse zijn die het boeltje zal mogen opkuisen die de burgerlijke partijen van België hebben gemaakt. De sterkte van de N-VA is niet de steun voor haar programma bij de meerderheid van de Vlamingen, maar het totale diskrediet van de traditionele partijen en het ontbreken van een politieke organisatie van de Vlaamse (en Belgische) arbeiders en hun gezinnen, die hun belangen verdedigt en de kracht van de arbeidersbeweging inzet om de plannen van zowel de traditionele partijen als van de N-VA een halt toe te roepen.

Een eerste stap is het ontwikkelen van een actieplan tegen het besparingsbeleid. Een goed georganiseerde strijd die overwinningen boekt, zal het zelfvertrouwen van de arbeidersbeweging opkrikken om de strijd verder te zetten en het patronaat de zeggenschap over de productiemiddelen uit handen te nemen.

Als de Vlaamse, Waalse, Brusselse en Duitstalige arbeidersklasse de economie ten dienste kunnen stellen van de bevrediging van de behoeften van de meerderheid van de bevolking i.p.v. ze te laten beroven door een kleine superrijke elite, zullen er voldoende middelen zijn om alle individuen en groepen sociale en democratische rechten toe te kennen en zullen pogingen om groepen arbeiders tegen elkaar op te zetten op niets uitlopen.

ZO GEZEGD D e Fr a n s e a c t e u r G é r a r d Depardieu is helemaal op drift. Hij kreeg de Russische nationaliteit en bedankte zijn goede vriend Poetin meteen door uit te halen naar de oppositie en Pussy Riot in het bijzonder. “De Russische oppositie heeft geen programma, niets.

Er zijn intelligente mensen, zoals Garry Kasparov, maar dat is goed voor het schaken en niets meer. De politiek, da’s andere koek.” Zei de acteur die blijkbaar wel aan politiek mag doen. Over Pussy Riot stelde hij: “Stel je eens voor dat die meiden naar een moskee waren getrokken. Zij zouden de plaats niet levend verlaten hebben. Zelfs in de katholieke wereld zou het gevolg verschrikkelijk zijn geweest.

Maar als ik zoiets in Frankrijk zeg, dan noemen ze mij een idioot.” Nu moeten we Gerard wel corrigeren.

Hij is een idioot met een racistisch en narcistisch sausje.

Enkele maanden geleden was er ophef rond Luc Bertrand van de holding Ackermans & van Haaren die het beleid van Di Rupo ‘marxistisch’ noemde. Nu is Bertrand enthousiast over de begroting. Zijn uitspraken waren naar eigen zeggen enkel bedoeld om het “evenwicht” in het debat te “herstellen” zodat op een “serene” manier zou gediscussieerd worden. De straffe uitspraken waren dus louter ingegeven door cynisme.

Bertrand en zijn holding kunnen overigens niet klagen. Di Rupo stelde dat hij bij de secretaris-generaal van de communistische partij van Vietnam zou ontvangen om “met hem de ondertekening bij te wonen van een akkoord tussen Renta-Port, een filiaal van Ackermans & van Haaren, en de autoriteiten van de havenstad Hai Phong in NoordVietnam. U ziet het, sommigen zeggen dat ik marxist ben: dat is voor de goede zaak en om de ondernemingen te steunen, in dit geval Ackermans & van Haaren.”

28/01/2013 13:48:11

syndicaal

de

Linkse Socialist

Ford GEnk en onderaannemers

Gesprek met Salvatore, een van de voortrekkers van de strijd bij de onderaannemers van Ford

door

N

Els Deschoemacker

a de aankondiging van de sluiting van haar vestiging in Genk wilde Ford er alsnog alles aan doen om enkele duizenden wagens geproduceerd te krijgen. Dit bleek niet evident te zijn, vooral door het consequente en aanhoudende verzet van de arbeiders bij de onderaannemers. Die vrezen volledig uit de boot te vallen bij een sociaal plan en kwamen in actie voor het behoud van hun jobs. We spraken met Salvatore, een van de voortrekkers van deze strijd.

Avond in Leuven rond strijd bij Ford en toeleveranciers door

Peter Delsing

O

p 25 januari vond in Leuven een infoavond en discussie plaats rond de strijd die het actiecomité van de toeleveranciers de afgelopen weken voerde.

Hun strijdbare positie - voor gelijke rechten met de Fordarbeiders, werkzekerheid of een loon tot 2020, en een stem aan de onderhandelingstafel - leverde niet alleen tegenstand op vanuit de patronaal gezinde media. Het deed sommige vakbondssecretarissen zelfs rechtstreeks in het kamp van onze tegenstanders belanden. “We werden behandeld als afvalligen”, stelt Patrick Trusgnach, vakbondsafgevaardigde bij de toeleverancier Syncreon en woordvoerder van het actiecomité. Dit actiecomité deed heel wat werkende mensen, binnen en buiten de vakbond, alvast opkijken door haar strijdbare aanpak. Een houding die de “buit” en machtspositie van de arbeiders niet zomaar via een betwist, manipulatief en nipt gewonnen referendum wilde prijsgeven. “769 brieven voor dat referendum zijn zelfs niet aangekomen”.

Ook in de discussie zelf was er ongeloof over hoe een vakbondsleiding het zover kan laten komen. Hoe ze zo weinig eenheid kan bekomen onder alle werknemers. Zelfs in die mate dat er “referenda” aan te pas moeten komen die zeer nipte meerderheden opleveren en de werkers meer verdelen dan te verenigen. Trusgnach legde uit hoe men met het actiecomité had gezocht naar vakbondsafgevaardigden en militanten met een reële basis onder de werknemers. Het comité wil dezelfde voorwaarden als bij Ford zelf en niet dat er boven hun hoofden wordt beslist.

Daarvoor is er syndicale democratie en controle vanuit de basis, door actieve vergaderingen en stemmingen, nodig in elke stap van de strijd.

Door de praktijk van onderaanneming was er een onderscheid gegroeid tussen de arbeiders bij de toeleveranciers en die bij Ford zelf. Eenheid en verdeeldheid was een belangrijk thema in de discussie. Eenheid kan volgens ons enkel als de vakbonden worden gewonnen, en desnoods door de basis van onderuit hervormd, tot organen die vechten voor elke job en terug - over de bedrijfs-

eis niet, het kwam gewoon niet in ons op. Onze ideeën hierover moeten nog ontwikkelen, we hebben te lang alles aan de vakbondsleiding overgelaten. Maar nu wordt de kwestie van nationalisatie in “Er is veel discussie. Velen vragen zich af wat we Frankrijk en in Wallonië naar voor gebracht. nu bereikt hebben. We hebben wel wat bereikt, we “Het zou goed zijn om een grote betoging in dwongen af dat we uitbetaald worden. Anders zou- Brussel te houden, niet alleen van ons maar ook den we niet opnieuw gaan werken. We krijgen de van ArcelorMittal en van iedereen die hun werk stakingsdagen uitbetaald als dopdagen, maar moe- dreigt te verliezen. Ook bij Volvo ben ik er niet geten twee verlofdagen opnemen. We zitten met een rust op. Als ze beginnen met dopdagen in te lassen, dubbel gevoel. Eigenlijk wilden we loon. Hiermee hou je dan vast.” doen we Ford geen pijn.

“Een ander resultaat is dat de onderhandelingen eindelijk opgestart zijn. Eigenlijk wilden ze daar Een van de argumenten voor de afdanpas binnen 6 maanden mee starten. Midden febru- kingen bij ArcelorMittal is de sluiting van ari moet er een sociaal plan op tafel liggen. Zoniet fabrieken als Ford Genk. De sluiting hier stoppen we alle bedrijven. Dit is niet alleen onze eis raakt ook de onderaannemers, winkeliers, [van het actiecomite], maar van alle mensen op de de hele regio,... Het is een domino van vloer. Daarbij weet iedereen dat we dezelfde voor- neergang. Een overheid in dienst van de waarden willen als de Ford arbeiders. Wij zijn wer- bevolking zou dit bedrijf toch kunnen natiken net zo goed voor Ford. Iedereen gelijk!” onaliseren om het voor de gemeenschap in

Jullie zijn sinds maandag [21 januar] onder dwang van de deurwaarder terug aan het werk. Wat is het gevoel op de werkvloer?

Hoe denken jullie jullie eis “behoud van jobs of loon tot 2020” te kunnen realiseren?

grenzen heen - de discussie voeren over democratische nationalisatie - onder controle van de werkende mensen - van bedrijven die dreigen met collectieve ontslagen. Vandaag kan dat, zoals rond Ford Genk, nog een minderheidsstandpunt zijn. Velen denken, wat begrijpelijk is bij gebrek aan een aangeboden alternatief, dat een sociaal plan het enige mogelijke is. Maar door de strijd te verbinden met die in andere bedrijven, zoals Arcelor Mittal en talloze andere in de industrie, kan de eis van nationalisatie een positieve weerklank beginnen krijgen.

Verschillende sprekers drukten het enorme belang van het actiecomité uit als voorbeeld van wat mogelijk is als arbeiders zelf hun strijd in handen nemen. Die strijd is nog niet voorbij.

De komende maanden kan die zeker opnieuw opflakkeren en zal er solidariteit en discussie met militanten uit andere getroffen bedrijven nodig zijn. De crisis van het kapitalisme maakt netwerken en fora voor discussie tussen strijdbare militanten, politieke activisten en jongeren nodig. De vakbonden moeten terug aanknopen bij de beste tradities uit het verleden: van strijd, democratie en betrokkenheid vanuit de basis, en het gevecht voor een maatschappij waar niet de winsten maar onze behoeften centraal staan.

te zetten. Er is een fabriek, er zijn gronden, er zijn arbeiders, er is een universiteit ...

“... onze universiteit in Hasselt is trouwens al bezig met waterstofproductie en zo...”

“In 2011 maakte Ford 9 miljard euro netto winst.

Om alle bedienden en arbeiders van Ford en toeleveranciers uit te betalen, vakantiegeld enzovoort in- ... er zijn zelfs staalfabrieken. Het smogbegrepen, volstaat 1,2 miljard euro. Tot drie weken probleem oplossen door de productie van voor de aankondiging bevestigden ze ons nog dat waterstofgedreven bussen... de fabriek zou openblijven. Het “tenzij” gedeelte in de clausule – dat deze garantie niet zou gelden “Alles kan bij ons gemaakt worden! We hebben als het economisch slecht gaat – is te vaag. Wat is de media altijd gezegd dat ze niet proper bezig zijn. er zo wereldschokkend veranderd in die drie we- Wij zijn diegenen die willen werken, die vechten ken? Ze hebben ons iets wijgemaakt om het over de voor het behoud voor onze jobs. Met alle mogeverkiezingen te tillen. Wij eisen nu dat de beloftes lijke middelen!” worden nagekomen.

Wat zijn de verdere plannen van het actiecomité?

Kunnen jullie van een nadeel, geen voordeel maken nu jullie aan het werk zijn en regelmatig algemene vergaderingen organiseren op de werkvloer. Om zo het contact met de hele werkvloer te herstellen?

“We zitten nu allemaal op onze eigen fabriek. Het grootste gevaar is dat het actiecomité verwatert.

Dat de individuele delegees en militanten de druk “Dat is het idee. We willen vanaf nu iedere week van de baas en het bedrijf individueel moeten dra- informatie over hoe de onderhandelingen verlopen. gen. We hebben niet meer dezelfde samenspraak. We vertrouwen niet meer zomaar iedereen. We verHet sociaal plan wordt bedrijf per bedrijf bespro- trouwen alleen nog het actiecomité. Er is ook geen ken. We moeten goed bekijken wat mogelijk is en enkele reden waarom het actiecomité niet aan de onze eisen samen op tafel leggen.” onderhandelingen zou mogen deelnemen. Ze zullen nog van ons horen!”

Kan het actiecomité de syndicale eis van nationalisatie bij ArcelorMittal niet aangrijpen om deze eis ook bij Ford naar voor te brengen?

“Het syndicale antwoord bij Arcelor spreekt inderdaad tot de verbeelding. Onze vakbondsleiding stond al te roepen voor een “goeie sluiting en sociaal plan” toen nog maar over de intentie tot sluiten werd gesproken. De strijd voor het behoud van jobs is nooit aan de orde geweest. Bij ons leefde deze

Wat kunnen wij doen om jullie strijd te ondersteunen? Wat denken jullie bijvoorbeeld van een petitie waarmee steun gezocht wordt voor jullie eisen (zoals de erkenning van het actiecomité) bij syndicale delegaties in andere bedrijven, op straat,... Ook financieel, want de strijd is nog niet gedaan en het steunfonds zal nog broodnodig zijn.

“Zeer goed idee, ik zal het zeker voorstellen!”

Enkele feiten en cijfers over de kloof tussen de 1% rijksten en de 99% anderen Ongelijkheid blijft toenemen

Een op de vijf Duitse werknemers verdient minder dan 10 euro per uur

De Britse afdeling van Oxfam publiceerde een rapport over de toenemende onHet Duitse bureau voor de Statistiek bracht goed nieuws van de Duitse werknemers heeft een brutoloon van minder gelijkheid. Het rapport stelt vast dat het aandeel van het nationale inkomen in van de werkgelegenheid in Duitsland. Eind 2012 waren er dan 10,2 euro per uur. In België is dat 6,4%. Onder laaggede VS dat naar de rijkste 1% gaat, sinds 1980 verdubbeld is van 10 tot 20%. De 41,9 miljoen Duitsers aan de slag, een record. Dit is mee het schoolde Duitse werknemers zit 54,6% onder de grens van rijkste 0,01% zag haar aandeel verviervoudigen. Wereldwijd gebeurde hetzelfde, resultaat van de harde aanvallen op de werklozen met een 10,2 euro per uur, het bedrag dat door Eurostat als grens voor in China bijvoorbeeld zijn de 10% rijksten goed voor 60% van het nationale in- vermindering van de uitkering en de invoering van jobs aan ‘arme werkenden’ wordt gehanteerd. Maar liefst 4,7 miljoen komen. Wereldwijd gingen de 1% rijksten er de afgelopen 20 jaar met 60% op minilonen. De minimumuitkering voor een alleenstaande Duitsers, meer dan 10% van de werkenden, komt niet aan vooruit, de 0,01% nog veel meer. Na de financiële crisis is dit proces nog versneld, bedraagt nu 382 euro per maand. Maar ook de jobs worden een inkomen van meer dan 400 euro per maand. de markt voor luxeproducten tekent fenomenale groeicijfers op. slechter betaald, althans de gewone jobs. Maar liefst 22,2%

dls321 FINAL.indd 4

28/01/2013 13:48:11

Syndicaal

www.socialisme.be Februari 2013

Naar een herhaling van het Fyra-debacle op grotere schaal?

Nieuwe NMBS-structuur om liberalisering voor te bereiden

V

ooraleer Paul Magnette (PS) naar Charleroi trok om burgemeester te worden, wilde hij op een drafje een hervorming van de structuur van de Belgische spoorwegen doorvoeren. Dat botste op verzet van de vakbondsbasis. De voorgestelde structuur is geen stap naar meer efficiëntie voor personeel en reizigers, het is een voorbereiding op een liberalisering. En tot wat dat leidt, zagen we deze winter met de heisa rond de Fyra-trein.

We spraken met een spoorman.

Een tweedelige structuur met NMBS en Infrabel betekent toch al dat er één entiteit – de Holding – minder is. Is dat geen stap in de goede richting van meer samenwerking?

dienstverlening. De geliberaliseerde Fyra-trein heeft dat toch voldoende aangetoond?

“Bij het onderhoud van het materieel werd in 2007 beslist om een kleiner percentage van het materieel aan de kant te houden voor onderhoud zodat meer materieel kon ingezet worden. Dat betekent minder “Het klopt niet dat er een entiteit minder zal zijn. aandacht voor onderhoud en meer technische proIn de plaats van de holding ontstaat HR Rail, een blemen. In de ateliers werd elke handeling gemeveredeld uitzendkantoor. Al het huidige personeel ten om zo de productiviteit met 4% op te drijven. zou voor HR Rail werken en dan gedetacheerd Terwijl die productiviteit toeneemt, is er minder worden naar de NMBS of Infrabel. Deze mini- personeel. Vorig jaar werden in totaal 1200 persoholding zou een eigen CEO hebben en het aan- neelsleden – 100 per maand – niet vervangen. tal postjes aan de top zou niet afnemen. In feite “De laatste besparingsoperatie ging over 100 milgaat de voorgestelde structuur verder op de her- joen euro en leidde tot de afschaffing van treinen. vorming van 2005 toen een drieledige structuur Onder druk van de vakbonden en bredere lagen werd ingevoerd ook al bleef de NMBS als groep van de bevolking werd het oorspronkelijke plan bestaan. Sinds die splitsing in drie entiteiten is om 962 treinen te schrappen herleid tot 193. Maar het met de stiptheid en de dienstverlening enkel straks moet de regering opnieuw enkele miljarden bergaf gegaan. besparen en komt de NMBS weer in het vizier.”

“Het doel van de structuur is de liberalisering van het binnenlandse verkeer. Infrabel zou instaan voor het spoorwegnetwerk: de sporen en Je had het al even over de Fyra. Kampt de toegang tot deze sporen. De NMBS zou een die nieuwe hogesnelheidstrein naar van de operatoren zijn, met daarnaast ook ruimte Amsterdam niet gewoon met wat kinvoor andere operatoren. De overheid beslist ver- derziekten? volgens wat openbare dienstverlening is en wat niet, waarbij openbare dienstverlening even goed “Velen vragen zich terecht af waarom de bestaankan betekenen dat subsidies worden gegeven aan de Benelux-trein moest verdwijnen om plaats te private bedrijven. maken voor een trein die doorgaans duurder is “Volgens Magnette zou de herstructurering de rei- en waarvoor je moet reserveren. Hier speelt de zigers centraal stellen. Alsof het volstaat om alle liberalisering echter een grote rol. De Fyra wordt communicatie met de reizigers aan de NMBS op niet door de privé uitgebaat, maar door een samente dragen, ook communicatie over zaken waarover werking van NMBS Europe en de Nederlandse niet de NMBS beslist of mogelijk zelfs amper van Spoorwegen. Maar het is wel een commerciële op de hoogte is. Het is niet door aan de commu- verbinding. Om er winsten mee te kunnen manicatie te sleutelen dat er minder vertragingen en ken, werd de concurrentie door de goedkopere technische problemen zullen zijn.

Benelux-trein afgeschaft.

“Met de liberalisering dreigt de dienstverlening “De toplui en politieke verantwoordelijken waren sterker onder vuur te liggen. Bij de liberalisering bijzonder snel in het doorschuiven van de zwarte van het goederenverkeer hebben we gezien dat het piet naar elkaar en naar de constructeur. Het kan totale volume van het transport over het spoor in wel zijn dat er daar een probleem mee was, maar elkaar stort. Dat zal na een verkoop van Logistics de meest evidente oplossing in de vorm van het niet veranderen. Mogelijk wordt het verspreid ver- behoud van de Benelux-trein kwam niet ter sprakeer – treinen met een vracht van verschillende be- ke. Dat past immers niet in de liberaliseringslodrijven – volledig afgebouwd omdat het commer- gica. De bestaande stoptrein tussen Antwerpen cieel niet interessant is. Resultaat: al dit transport en Roosendaal was nu het enige alternatief, waarzal op de weg terecht komen. Dat belooft voor het bij deze trein soms een extra rit maakt tussen fileleed! Met 10.000 extra vrachtwagens op de weg, Roosendaal en Essen – normaal stond deze trein kan er dan een permanent smogalarm komen.

40 minuten stil in Roosendaal.

“Ook het internationaal reizigersverkeer werd ge- “Met die technische problemen kan je overigens liberaliseerd. Dat is een puur commerciële dienst de vraag stellen waarom de NMBS de bouw van geworden zodat er geen dotatie meer is. Het leidt treinen niet zelf in handen neemt. Het geschoolde tot prijsstijgingen – voor internationaal verkeer personeel dat pakweg door Ford op straat wordt betaal je 7 euro extra ‘dossierkosten’ als je aan het gezet, zou daar een rol in kunnen spelen.” loket een ticket koopt. En het leidt niet tot betere

Midden januari was er sprake van een actieplan van de vakbonden. Hoe ver staat het daarmee?

“Naar aanleiding van een geplande onderhande- quent verzet tegen de voorstellen van Magnette, ling met minister Magnette hield ACOD Spoor op zal het voor de vakbondsleiding niet gemakkelij10 januari een infodag. Op 9 januari werd het voor- ker maken om het vertrouwen van zowel het perstel van Magnette – waarin geen rekening werd ge- soneel als de reizigers te winnen. houden met het standpunt van de vakbonden – door “Een grote groep militanten is voorstander van het kernkabinet gejaagd. Op de infodag waren er een actieplan om de strijd voor een geïntegreerd 300 aanwezigen om het voorstel te verwerpen en spoorbedrijf aan te gaan. Die gewesten waar de de roep naar actie kracht bij te zetten.

ACOD-militanten op inderhaast bijeengeroepen “In plaats van de discussie over welk actieplan in vergaderingen voor actie stemden, kunnen het goede banen te leiden, heeft de nationale leiding uiteindelijk ieder idee van actieplan van tafel ge- voortouw nemen en voorbereidingen treffen met veegd door het door sommigen opgeworpen idee infosessies en sensibiliseringscampagnes naar pervan ‘staking tot de finish’ tegenover onderhan- soneel en reizigers toe. Dat kan de druk verhogen, delingen te plaatsen. Alsof er geen andere opties ook om een nationaal comité van ACOD Spoor te waren. Het resultaat was dat ineens wel over het houden om daar een degelijk actieplan uit te wervoorstel van Magnette onderhandeld wordt, onder ken met personeelsvergaderingen, pamflettenacmeer om onduidelijkheden over het statuut van het ties onder reizigers, solidariteit met andere sectopersoneel weg te werken. Een gebrek aan conse- ren, stakingsacties,...”

Meer info: libreparcours.net

federale ambtenaren slaan terug met betoging op 7 februari

Bogaert in de aanval tegen de federale ambtenaren

S

taatssecretaris van ambtenarenzaken Hendrik Bogaert ziet zichzelf als een supermanager die eens orde op zaken wil stellen onder de ambtenaren. In werkelijkheid gaat hij voor een aanval op het statuut en een verdere afbouw van het ambtenarenkorps. In de eerste helft van 2012 alleen werden 1.463 voltijdse equivalenten weggesaneerd. Bij heel wat diensten – denk maar aan de financiën en de strijd tegen fiscale fraude – is er een personeelsgebrek. Toch wil Bogaert verder besparen. We spraken met een federale ambtenaar.

“Bogaert wil de premie voor competentieontwikkeling afschaffen na 2013.

Nu had je na een geslaagde stage voor een gecertificeerde opleiding naargelang de situatie gedurende zes of acht jaar recht op zo’n premie en werd je vervolgens bevorderd naar een hogere weddeschaal. Het gaat niet om een klein bedrag, voor een niveau C bedroeg deze premie in 2012 netto 1.156 euro op jaarbasis.

“Maar geen nood, volgens Bogaert heeft deze maatregel geen budgettaire impact: de middelen worden integraal in de nieuwe loopbaan geïnvesteerd.

Volgens dat beleid moet iedereen sneller promotie kunnen maken, wat gepaard gaat met een hoger loon. Het verhoogt de druk op het personeel. Collega’s worden concurrenten, zeker als gesaneerd wordt op het aantal personeelsleden.

“Vandaag is het beginloon voor een ambtenaar niet hoog, netto zowat 1.300 tot 1.350 euro per maand. Maar naar-

dls321 FINAL.indd 5

mate de anciënniteit toeneemt, komt er een beter loon. Bogaert wil dat veranderen door een beter loon afhankelijk te maken van promotie. Dat zal niet voor iedereen mogelijk zijn. De grote meerderheid zal op de laagste ladder blijven hangen, zonder promotiekansen en zonder extra premies. Ouderen, zwakkeren of wie gewoon op een minder goed blaadje bij de chef staat, kunnen het vergeten.

“In plaats van goed samen te werken en mekaar te helpen waar nodig, zal de één zijn best doen om beter te zijn dan de andere, om zo in aanmerking te komen voor een goede beoordeling die recht geeft op een extra premie of op een promotie. In sommige diensten kan dit het verschil betekenen tussen leven of dood, bijvoorbeeld in een dienst 100-centrale, bij de civiele bescherming...”

“Ook de mogelijkheden van loopbaanonderbreking en tijdskrediet worden afgebouwd. Vandaag werken veel van

ons voor de overheid omdat het betere kansen biedt om werk en gezin te combineren. We gaan nu steeds meer naar een werkorganisatie zoals in een privébedrijf. Ook voor wie moeilijk mee kan, zal dit nefast zijn. Straks geldt de wet van de sterkste en worden ook bij de overheid generaties tegen elkaar opgezet.

“Het zal de stress doen toenemen.

Naast ons werk – met name het leveren van diensten – zullen we constant met evaluaties bezig zijn. In sectoren waar al veel stress is, zoals onder de cipiers, kan dat de druppel zijn die de emmer doet overlopen. Bovendien zijn veel diensten al onderbemand. Wat zal Bogaert daaraan doen? Verder snijden in de dienstverlening en nog meer taken aan de privé uitbesteden? Voor de gebruikers betekent dat meer betalen voor minder diensten. Voor het personeel betekent het slechtere arbeidsvoorwaarden.

“De voorstellen worden afgedaan als ‘modernisering’ van de overheid. De bedoeling is om het ambtenarenstatuut verder uit te kleden en een zo slank mogelijke overheid te maken. Als dat Op 9 oktober 2012 betoogden duizenden personeelsleden van het ministerie van geen besparingsoperatie is, wat is het Financiën. Op 7 februari trekken ze opnieuw de straat op, nu samen met de andan wel?” dere federale ambtnaren.

28/01/2013 13:48:12

thema sociaal

de

Linkse Socialist

Tamil Solidariteit Campagne levert resultaat

Tamil-activist krijgt politiek asiel

B

ijna twee maanden zat Muruganandam Murugathas in het gesloten centrum van Steenokkerzeel met het oog op uitwijzing naar Sri Lanka. De politieke activist van Tamil-afkomst zou daar aan vervolging door een regime met steeds meer dictatoriale kenmerken worden blootgesteld. Een campagne om tegen de uitwijzing van Thas te protesteren, leverde resultaat op. Hij mag bij zijn vrouw en twee kinderen blijven.

Thas: “De situatie in Sri Lanka is verschrikkelijk voor Tamils. Niet alleen vielen er minstens 40.000 doden in de eindfase van de oorlog in 2009, maar sindsdien houden de problemen nog aan. In het noorden wil het regime Singalese kolonies vestigen.

Er wordt ook repressief opgetreden tegen iedere vorm van protest. Aan de universiteit van Jaffna werden studenten hard aangepakt, sommigen werden opgepakt en zitten nog vast, omdat ze een herdenking van de gesneuvelde militanten hielden.

Het leger is de campus binnen getrokken, maar de studenten blijven actie voeren.

“Internationale solidariteit is belangrijk voor de studenten van Jaffna en voor al wie zich tegen het dictatoriale regime van Rajapakse verzet. Dat in-

ternationale solidariteit belangrijk is, heb ik zelf ondervonden toen ik in Steenokkerzeel zat. De vele steun vanuit België deed natuurlijk goed, maar ook de internationale steun maakte indruk. Zo was er een brief van Siritunga Jayasuriya van de United Socialist Party (Sri Lanka) die stelde dat hij in 40 jaar politieke activiteit nog nooit zo’n repressief klimaat had meegemaakt en dat een gekende Tamilactivist zeker zou vervolgd worden. De vele steunberichten maakten indruk in mijn nieuwe asieldossier en droegen bij tot een positief resultaat.

“Toen ik in Steenokkerzeel aankwam, zat er nog een Tamil. Het was iemand die amper op de hoogte was van de situatie in Sri Lanka. Ik gaf hem nog 20 euro mee zodat hij kon laten weten of hij vei-

lig was aangekomen. Hij gaf geen teken van leven.

Kumar, een Nepalees die hier een restaurant had, werd naar Nepal terug gestuurd waar hij meteen in de gevangenis terecht kwam omdat hij geen Nepalees paspoort had.

“Het leven in Steenokkerzeel zelf is geen lachertje. Er komt daar een pak wanhoop en onzekerheid bij elkaar. Voor politici gaat het om cijfers, voor wie in Steenokkerzeel zit om een toekomst of – beter gezegd – een gebrek aan toekomst. De politieke steuncampagne hield me overeind in deze donkere periode. Het personeel wil ik zeker niets verwijten, zij doen hun job maar. Het willekeurige karakter van het Belgische asielbeleid daarentegen is echt schandalig.

“In de komende periode zullen we met Tamil Solidariteit verder campagne voeren. We zullen internationale solidariteitsoproepen ondersteunen en ons ook hier verder organiseren. We plannen een delegatie op de anti-NSV betoging, komen naar Socialisme 2013 en plannen zelf een nieuwe Tamildag in Antwerpen in mei.”

Wie wil meewerken met de campagnes van Tamil Solidariteit is zeker welkom.

Contacteer ons via tamil@socialisme.be.

Antwerpen

Big Brother is watching A

H

et nieuwe bestuur in Antwerpen haalt alle repressieve opties uit de kast. De opmars van de GASboetes wordt voortgezet. Politiek protest wordt op die manier aangepakt maar ook pakweg wie een blikje bier in bepaalde delen van de stad durft te nuttigen.

In Antwerpen-Noord blijft er camerabewaking gekoppeld aan GAS-boetes en cirkelt de irritante politiehelikopter verder rond. Er wordt opnieuw naar het samenscholingsverbod gegrepen voor de buurt rond de Turnhoutsebaan. En procureur Dams roept iedereen op om ‘verdachte’ zaken meteen te melden.

De stadsslogan ‘Het stad is van iedereen’ gold in het verleden niet voor pakweg de vele werklozen (het afgelopen jaar is de jongerenwerkloosheid opgelopen tot 27,6%) en anderen die niet aan de bak kwamen. Het nieuwe bestuur bestendigt het beleid van tekorten en maakt ook komaf met alle elementen die de schijn van een strijd tegen de tekorten moesten wekken. Weg stadsslogan dus. Of ‘verdeel-en-heers’ ook officieel in de plaats komt, valt evenwel nog af te wachten.

Met een schijnbaar uit de lucht gegrepen samenscholingsverbod rond de Turnhoutsebaan op 12 januari maakte De Wever duidelijk dat het menens is: het minste gerucht volstaat voor een bijzonder gespierd optreden. De betoging waarvan sprake bleek niet te bestaan, de repressie ertegen wel. Alle media snoepten ervan, het verzamelde journaille kon eens te meer als een konijn naar de lichtbak van De Wever kijken.

Het beleid van het bestuur kreeg meteen ondersteuning door procureur Hermans Dams, ooit werkzaam op een CD&V-kabinet. De procureur pleitte

voor meer sociale controle: “Ik ben op zoek naar de burger die veel ziet. De man die ‘s avonds zijn hondje uitlaat en een bestelwagen met vreemde nummerplaat ziet. Die moet de politie bellen.

Of diegene die een seintje geeft als hij al tien minuten een verdacht iemand op straat ziet staan. Burgers, hou mee een oogje in het zeil. Als je gaat slapen en je gordijntjes dichttrekt, kijk dan eens in je straat.” Aangezien grote diamantfraudeurs in Antwerpen vrijuit gaan, is er meer ruimte voor de vervolging van wat de burgemeester en co als overlast bestempelen. En waag het niet om dit ‘klassenjustitie’ te noemen, want ook dat blijkt strafbaar te zijn. Yves Desmet van De Morgen werd hiervoor veroordeeld!

De controle met repressie voor al wie een beetje uit de band springt, wordt aangevuld met een klikmaatschappij en het vervolgen van al wie daar vragen bij stelt. Wat George Orwell voor 1984 voorzag, lijkt steeds meer op de Antwerpse realiteit anno 2013. Big Brother is watching A!

Oproep voor een pro-keuze betoging op 24 maart

W

ij zijn bezorgd. Sinds enkele jaren organiseert de zogenaamde prolifebeweging een Mars voor het Leven met als centrale eis de afschaffing van het recht op abortus. Bovenop deze jaarlijkse betoging organiseren ze in naam van de ‘Sinterklaasgroep’ acties aan de centra die abortus toepassen. Ze zijn aanwezig aan de ingang van de centra met foto’s van foetussen om de vrouwen die er komen te intimideren en een schuldgevoel aan te praten.

Toen het hen nog niet expliciet verboden werd, gooiden ze zelfs gewijd water op de patiënten. Het is onaanvaardbaar dat vrouwen op die manier aangevallen worden op zo’n kwetsbaar moment. We kunnen dit niet toelaten.

Laat de aanval op vrouwenrechten niet onbeantwoord!

De laatste jaren werd steeds een reac- schap. Haar leven had gered kunnen De opeenvolgende besparingsplannen ging speelt hypocriet in op deze sociale tie georganiseerd. In maart 2012 bracht worden door een abortus toe te passen. hebben druk gezet op de voorziene fi- malaise om hun reactionaire ideeën ineen oproep van het platform Abortus Protestacties vonden plaats in Ierland nanciering. De ontwikkeling van de gang te doen vinden. Wij eisen een echRight meer dan 2000 mensen samen om en in verschillende andere landen, ook crisis en de sociale problemen die eruit te keuze voor vrouwen en dus het behet recht op abortus te verdedigen. Dit in België, om de politiek van de Ierse voortvloeien, zullen een ruimte laten houd van het recht op abortus. Het best jaar blijkt het platform geen reactie te regering aan te klagen. Ierland is ook aan reactionaire krachten. Wij kunnen zou de periode waarin men legaal een kunnen organiseren. We denken dat het niet het enige land in Europa waar het dit niet aanvaarden. abortus kan doen nog verlengd worden. gevaarlijk is vrij spel te laten aan deze recht op abortus nog steeds niet erkend Wij zijn bezorgd omdat de crisis de We denken echter dat het belangrijk is reactionaire ideeën. Het is noodzakelijk is (Cyprus, Malta en Polen). armste lagen hard raakt, lagen waarin de verdediging van het recht op aborhen van antwoord te dienen.

Bovendien wordt het recht op abor- vrouwen oververtegenwoordigd zijn. tus te verbinden met sociale eisen: het In Ierland heeft de dood van Savita tus in verschillende andere landen ook Deze slechte financiële situatie zet recht op een stabiel inkomen waarvan Halappanavar er ons aan herinnerd dat sterk onder druk gezet, zoals in Spanje. vele vrouwen ertoe aan een abortus te met comfortabel kan leven, kinderbijhet verbod op abortus levens kost. Deze De Spaanse regering wil het recht op plegen, daar waar ze dit niet zouden slag die reëel de kosten van een kind jonge vrouw overleed in oktober 2012 abortus beperken door vrouwen te ver- doen indien die financiële problemen dekt, openbare diensten die vrouwen aan complicaties tijdens haar zwanger- plichten hun keuze te rechtvaardigen. er niet zouden zijn. De “prolife”-bewe- toelaten werk en kinderen te combine-

dls321 FINAL.indd 6

ren… Zo’n programma garandeert dat geen enkele vrouw een abortus moet ondergaan omwille van voornamelijk financiële redenen.

We denken dat het absoluut noodzakelijk is een tegenactie te organiseren op 24 maart 2013, wanneer de Mars plaats vindt. Wat, hoe en waar kunnen we samen overeenkomen. We roepen jullie op deze oproep te vervoegen, te tekenen en door te spelen aan zoveel mogelijk mensen en organisaties.

Meer info: vrouwen@socialisme.be

28/01/2013 13:48:12

arcelormittal thema

www.socialisme.be Februari 2013

ArcelorMittal. Voor een nationalisatie onder arbeiderscontrole!

Geen enkel vertrouwen in politici van het kapitaal – Voor een bezetting van het bedrijf als eerste stap naar een nationalisatie van de staalsector onder controle en beheer van de arbeiders en de gemeenschap!

Tweede bloedbad op 15 maanden tijd

door

O

Stéphanie (Luik)

p 24 januari kondigde een buitengewone ondernemingsraad van ArcelorMittal eens te meer een sociaal bloedbad aan. Nadat eerder de warme fase van de Luikse staalproductie verdween, werd nu de sluiting van een groot deel van de koude fase aangekondigd.

Het gaat om zeven van de twaalf lijnen van de koude fase in de regio rond Luik, met 1300 jobs die verdwijnen bovenop de 795 jobs die eerder verdwenen in de warme fase. Zullen de politici nu eens vijf minuten politieke moed aan de dag leggen om de sites te nationaliseren en een nieuwe sociale woestijn te vermijden?

In september 2011 kondigde de grootste staalproducent ter wereld aan dat de twee hoogovens van de warme fase in Luik zouden verdwijnen. Toen werd beloofd dat er in de koude fase zou geïnvesteerd worden. Er werd even gedreigd met de volledige stopzetting van de activiteiten in Luik indien het sociaal akkoord rond de sluiting van de warme fase niet werd aanvaard door de arbeiders. De Waalse regering besliste om de verbetering van de koude fase te ondersteunen.

Wat is nu het resultaat van de oproep tot kalmte door de politici tegenover de agressie van een multinational? Nog meer afdankingen! De arbeiders vreesden terecht dat ze bij het grof huisvuil zouden belanden. Het is niet verwonderlijk dat er een toenemende spanning is tussen de syndicalisten en de besparingspolitici. Wat zullen de zogenaamde ‘socialisten’ in de diverse regeringen nu doen om oplossingen te vinden?

Eind 2011 verklaarde Jean-Claude

Marcourt (PS) aan dat de eis van de nationalisatie, een populaire eis onder de vakbondsmilitanten, onmogelijk te realiseren is. Volgens Marcourt kan het Waalse Gewest die rol niet spelen omdat de Europese Unie sowieso tegen nationaliseringen is gekant. Behalve voor de banken dan... De vakbonden merkten toen terecht op dat de overheid wel in staat was om op enkele dagen tijd 4 miljard euro te vinden om Dexia te redden. Het gemeenschappelijk vakbondsfront eiste destijds van Di Rupo (die toen nog formateur was) de nationalisatie van de Luikse staalsector. Er werd aan toegevoegd dat de overheid met een investering van 1 miljard euro alle bedrijfsmiddelen terug in goede staat kon stellen. Dat was vier keer minder dan wat in Dexia werd gestoken. De prioriteiten van de gevestigde politici werden nogmaals duidelijk gemaakt...

Toen ArcelorMittal het bloedbad in de koude fase aankondigde, zat premier Di Rupo op het Wereldeconomisch

Forum in Davos, een top die Di Rupo in 2002 nog omschreef als een bijeenkomst “gericht op het beschermen van de rijkdom in handen van een kleine minderheid van de wereldbevolking.”

Het is een ironische speling van de geschiedenis dat onze ‘socialistische’ premier net in Davos was om de verdiensten van ultraliberale maatregelen als de notionele intrestaftrek in de verf te zetten toen een bedrijf dat daar veelvuldig gebruik van maakte massaal jobverlies aankondigde. In 2010 alleen maakte het financiële filiaal van ArcelorMittal in ons land een winst van 1,39 miljard euro waarop het 0 euro belastingen betaalde! Hoeveel jobs heeft die notionele intrestaftrek gecreëerd, laat staan gered? De liberale methoden om jobs te ‘redden’ leveren de werkenden niets op. Voor de werkgevers en de aandeelhouders daarentegen zijn er het hele jaar door solden als het op belastingen aankomt.

De tegenaanval organiseren!

De directie van ArcelorMittal eist dat de vakbonden een “constructieve dialoog” zouden voeren om de toekomst van de overblijvende jobs veilig te stellen. Hetzelfde dreigement dat werd gebruikt bij de sluiting van de warme fase wordt nu zonder schaamte opnieuw bovengehaald. Ondertussen hebben we gezien tot wat deze chantage leidt. Zwakheid zet aan tot agressie! Zoals een spandoek van de SETCA

(de Franstalige tegenhanger van de be- betoging kan de arbeiders en hun mediendenbond BBTK) op een solidari- destanders bijeenbrengen. Dat is nuttig, teitsbetoging stelde: “Slaven die alles maar er is meer nodig. aanvaarden, zullen door tirannen niet Het gemeenschappelijk vakbondsgespaard worden.” front eist terecht de nationalisatie. Het Er is nood aan een offensief actieplan. gaat hier niet alleen om de afbouw van De betogingen van 26 oktober 2011 in een groot bedrijf dat onderaannemers Seraing (met ongeveer 10.000 deelne- in zijn val zal meesleuren, maar ook mers) en 7 december 2011 in Luik (met andere grote productie-eenheden en 40.000 aanwezigen) waren succesvol. tal van kleinere bedrijven zijn bedreigd.

Dat is ook vandaag het geval. Een grote En dan zwijgen we nog over de gevol-

gen van zo’n sociaal bloedbad voor de nerklassen),... Om dergelijke diensten te gemeentekassen van Seraing of Luik. bouwen, is er nood aan staal. Er is ook Nadat in nabijgelegen Limburg een har- niets dat ons verhindert om de kwalide klap viel met de aankondiging van teitsvolle staal goedkoper te verkopen de sluiting van Ford in Genk, dreigt de zonder dat er een groot deel in de zakeconomische en sociale woestijn nog ken van de aandeelhouders verdwijnt. verder uit te breiden.

Er zou zelfs nog genoeg zijn om de arHet is nochtans niet zo dat staal van- beiders een degelijk loon te bezorgen, daag niet meer nuttig is. Er is nood aan de werkdruk te verlagen en jongeren meer crèches, ziekenhuizen, scholen zouden een perspectief op degelijke (en dan hebben we het niet over contai- jobs hebben.

Bezet de sites!

De arbeiders van ArcelorMittal werden net als hun collega’s bij het spoor in de steek gelaten en verraden door de gevestigde politici. Op hen kunnen we niet rekenen om iets af te dwingen, we zullen ze de arm moeten omwringen!

Naast grote solidariteitsbetogingen en stakingsacties kunnen we overgaan tot de bezetting van de sites. De gemeenschap heeft met de lastenverlagingen en andere fiscale cadeaus al genoeg betaald voor de productiemiddelen.

Laat ons die uit de handen van Mittal halen om onze regio een toekomst te garanderen!

Een bedrijfsbezetting zou de beste methode zijn om collectieve discussies en algemene vergaderingen te houden om de strijd te organiseren, een strijdcomité te verkiezen en de solidariteit met andere bedrijven en met de regio op een actieve manier te organiseren.

Het zou een goede eerste stap zijn om de arbeiders samen te houden om vervolgens over te gaan tot het overnemen van de controle over het genationali-

dls321 FINAL.indd 7

en de controle op de productiemiddelen. 2013 zal niet beter zijn. We zullen het Een dergelijke strijd zou ongetwijfeld verzet moeten eenmaken. Bedrijf per gevolgen hebben op andere bedrijven bedrijf zijn we allemaal verloren. Als waar afdankingen of sluitingen op de we het gezamenlijke verzet organiseren, agenda staan. We mogen onze toekomst staan we veel sterker en kunnen we het niet in de handen laten van multinatio- behoud van alle jobs afdwingen. nals die enkel uit zijn op winsten.

Er is een actieplan tegen de besparingen en voor werk nodig. Zo’n actieplan moet gericht zijn op de nationalisatie Het is niet aan ons om de - zonder schadeloosstelling en onder crisis te betalen! controle van de arbeiders - van alle bedrijven die tot collectieve afdankingen LSP ondersteunt iedere strijdbare stap overgaan. Het zijn de arbeiders die de van de vakbonden en de staalarbeiders.

Er is tijd verloren om een krachtsver- rijkdom creëren, niet de patroons!

In onze strijd moeten we verschillenhouding uit te bouwen, maar de metalde discussies en debatten aangaan. Zo Op 25 januari trokken boze staalarbeiders naar Brussel. Ze werden er onthaald lo’s zijn in staat om de strijd te voeren, is er de vraag naar een breed politiek een degelijk actieplan uit te werken en met een waterkanon en traangas... Foto: Collectif Krasnyi brede lagen van de bevolking achter verlengstuk waarin verschillende stromingen van de arbeidersbeweging zich seerde bedrijf. tor. Het zijn de arbeiders zelf die de zich te scharen.

Wie kent het bedrijf en de competen- productie moeten beheren. Door de De arbeiders van ArcelorMittal staan kunnen vinden. Of de vraag met welk ties van de arbeiders beter dan zijzelf? productiemiddelen onder publieke con- er niet alleen voor. Er is Ford Genk, er programma een fundamentele breuk Een genationaliseerde staalsector heeft trole te plaatsen en de bedrijven in de zijn onderaannemers en er zijn tiental- met het kapitalisme mogelijk is. Wij geen nood aan een directie van mana- regio rond Luik te bezetten, kunnen de len bedrijven die de deuren sluiten of gaan alvast voor een programma gegers die hetzelfde asociale beleid voe- arbeiders hun toekomst zelf in handen tot afdankingen overgaan. Vorig jaar richt op de socialistische omvorming ren als hun collega’s in de private sec- nemen en gaat de strijd om de economie ging een record aantal bedrijven failliet, van de samenleving.

28/01/2013 13:48:13

thema dossier

de

FASCISME

wat het is en hoe te bestrijden

Militanten van Gouden Dageraad in Griekenland.

Wat is fascisme?

door

O

Linkse Socialist

Geert Cool

p 30 januari 1933 werd Adolf Hitler aangesteld als de nieuwe kanselier van Duitsland. Het was het begin van een donkere periode waarin de ijzeren vuist van het fascisme heerste. Als vandaag naar het ‘populisme’ van de jaren 1930 wordt verwezen, is dat een onderschatting van wat het fascisme juist betekende voor een meerderheid van de bevolking. Tachtig jaar na de machtsovername door Hitler is het nuttig om na te gaan hoe dat mogelijk was en waar het fascisme juist voor stond.

Fascisme is meer dan ‘één figuur’ die het goed kan zeggen. De sociale basis is belangrijk en enkel te organiseren indien er financiële steun van minstens een deel van de burgerij is. Zonder de steun van grote industriëlen zou Hitler nooit in staat geweest zijn om zijn beweging voldoende te organiseren om begin jaren 1930 door te breken. Maar zelfs dan nog hadden de nazi’s nooit aan de macht kunnen komen indien de arbeidersbeweging de juiste tactieken had gehanteerd.

Het fascisme mobiliseert vooral lagen van de kleinburgerij - middenstanders, beoefeners van vrije beroepen,… - om die in te zetten tegen de arbeidersbeweging. De fundamentele klassen in de kapitalistische samenleving zijn de burgerij en de arbeidersklasse. De kleinburgerij, of middenklasse, kijkt op naar de burgerij waar het maar al te graag deel van zou uitmaken, maar de onderste lagen van de kleinburgerij hebben het vaak soms slechter dan veel arbeiders. Economische crisis komt bij deze laag van de bevolking hard aan en leidt

tot een radicalisering. De kleinburgerij heeft echter geen eigen project van een samenleving waarin het een centrale economische positie kan innemen. De kleinburgerij kijkt uit naar de burgerij of de arbeidersklasse om een weg vooruit te bieden.

Als de arbeidersbeweging het nalaat om vastberadenheid aan de dag te leggen en duidelijk te maken dat ze tot overwinningen kan komen, kan ze de kleinburgerij niet overtuigen en raken grote delen van de middenklasse, met in het vaarwater zelfs delen van de arbeidersklasse, in grote bewondering voor de ‘radicaliteit’ van elementen van de burgerij. Om de kleinburgerij aan haar kant te krijgen, moet de arbeidersbeweging aantonen dat het over een alternatief beschikt en dat het er zelf in gelooft. Twijfel en onduidelijkheid worden afgestraft, het fundament om onduidelijkheid te vermijden zit in het politieke programma. Daarmee bedoelen we niet alleen de maatschappijvisie en bijhorende eisen, maar ook de wijze waarop rond die eisen in actie

wordt gek Het fasc burgerij e leving die zijn kome eerder ma van de sa dracht va te maken Door de beiderskl de burger wind ople dent om beweging pas na fu die arbei benutten lijkheden Italië (191 revolutie groot de de contra Om de doet het f gaam van haalde ide tot de gro heeft alle de ogen v om uitein

Arbeidersbetoging in 1932. Een eenheidsfront van de arbeiderspartijen om samen te strijden tegen het fascisme, had het aan de macht komen van de nazi’s kunnen stoppen.

Eenheidsfront tegen het fascisme

Fascisme aan de macht

Naarmate de dreiging van het fascisme groter werd, kon niet genoeg benadrukt worden wat het belang van een eenheidsfront was. Als Trotski een dergelijk eenheidsfront voorstelde, had hij het niet over grote akkoorden tussen de leiding van sociaaldemocraten en communisten om de meningsverschillen aan de kant te schuiven. Neen, hij wees op het bestaan van een sterke maatschappelijke kracht in de vorm van de arbeiders en hun gezinnen die politiek gezien verdeeld waren tussen de sociaaldemocratie en de communistische partij. Het doel van het eenheidsfront was om de arbeiders in actie te verenigen tegen de fascistische dreiging. Als uitgangspunt daartoe stelde Trotski: ‘Gescheiden marcheren, verenigd toeslaan’. Hij verduidelijkte dat er geen gezamenlijke publicaties, vaandels of plakkaten moesten zijn, enkel overleg over hoe en wanneer toe te slaan.

De communistische partij weigerde tot dergelijke eenheid over te gaan, maar zou na de schok van de machtsovername door de nazi’s een bocht van de ene fout naar de andere maken. Waar de partij voor 1933 bleef beweren dat de sociaaldemocratie niet fundamenteel verschilde van de fascisten, werden na 1933 grote

Bij de verkiezingen van 6 november 1932 haalden sociaaldemocraten en communisten samen meer stemmen dan de nazi’s die een aantal zetels moesten inleveren. Toch zouden de nazi’s hierna aan de macht komen. Dat dit mogelijk bleek, was in de eerste plaats toe te schrijven aan de fouten van de leiding van de arbeidersorganisaties die het fascistische gevaar niet ernstig bestreden. De weigering om een eenheidsfront te vormen en andere fouten lieten ruimte aan Hitler en de zijnen om zich te versterken en uiteindelijk de macht in handen te nemen.

Een poging van president Von Hindenburg om de ‘sociale’ generaal Schleicher tot kanselier te benoemen, was geen lang leven beschoren.

Op 30 januari 1933 benoemde Von Hindenburg uiteindelijk Hitler als kanselier. De nazi’s namen drie van de 11 ministerposten voor hun rekening. De SPD weigerde nog steeds om te reageren, de aanstelling van Hitler gebeurde immers op ‘grondwettelijke wijze’.

De KDP was nog te druk bezig met de strijd tegen de SPD om het echte gevaar van de nazi’s correct te kunnen inschatten.

dls321 FINAL.indd 8

akkoorden gezocht met de leiding van zowel de sociaaldemocratie als ‘progressieve’ burgerlijke partijen.

De leiding van de sociaaldemocratie bleef ondertussen alle hoop op de burgerlijke politieke instellingen plaatsen. Er werd steun gegeven aan al wie het ‘minste kwaad’ vormde in de hoop zo de opmars van de nazi’s te stoppen.

Op een ogenblik van radicalisering van brede lagen van de bevolking was dat uiteraard een illusie. Als de burgerlijke instellingen samen met het systeem waar ze uitingsvormen van zijn in crisis komen, moeten socialisten net wijzen op de fundamentele onderliggende redenen voor die crisis.

Het toedekken ervan door steun te verlenen aan burgerlijke politici ondermijnde de geloofwaardigheid en slagkracht van de sociaaldemocratie (en na 1933 ook van de communistische partijen die deel uitmaakten van ‘Volksfronten’). Dat nam evenwel niet weg dat nog steeds miljoenen arbeiders actief waren in sociaaldemocratische organisaties en een essentieel en noodzakelijk onderdeel van het arbeidersverzet tegen Hitler konden vormen.

Eind februari en begin maart 1933 gingen de nazi’s een stap verder. Op 27 februari stichtten ze brand in het parlement en beschuldigden ze de communisten ervan. Het resultaat was dat de grondwettelijke vrijheden van meningsuiting en organisatie aan de kant werden geschoven. Duizenden verantwoordelijken van de KPD en de SPD werden opgepakt. Voor de verkiezingen van 5 maart 1933 werden alle meetings van de KDP verboden, ook de communistische media werden het zwijgen opgelegd. De nazi’s namen de controle over en begonnen hun terreurregime. Toch slaagden de nazi’s er niet in om bij de verkiezingen van 5 maart een meerderheid te bekomen. Met 44% waren de nazi’s nu wel groter dan de SPD (18%) en de KPD (12%) samen. De KPD-leiding erkende plots de ernst van de situatie en riep op tot stakingsacties, maar de oproep kwam te laat.

Waar Mussolini in Italië langere tijd nodig had om zijn macht te consolideren, ging Hitler vrij snel over tot het uitschakelen van de arbeidersbeweging.

In april 1933 hoopte de stalinistische Comintern nog op een arbeidersrevolutie, maar de partij werd volledig met de

grond gelijk gemaakt. Op 1 mei betoogden de ‘arbeidersorganisaties’ die Hitler in het leven had geroepen als onderdeel van de “nationale dag van de arbeid”. Het succes werd aangegrepen om meteen de vakbondsbeweging uit te schakelen, de arbeidersleiders op te pakken en naar concentratiekampen te sturen.

De fascisten gingen over tot het breken van de arbeidersbeweging om ieder verzet tegen een aanval op de lonen en arbeidsvoorwaarden tegen te gaan en meteen ook ieder toekomstig protest in de kiem te smoren. De fascisten dwongen de arbeiders in organisaties die volledig aan de fascisten, en dus aan de grote bedrijven, onderworpen waren. Deze ‘arbeidersorganisaties’ dienden enkel om de arbeiders te controleren. Ze hadden nooit een grote populariteit genoten, bij gedeeltelijke sociale verkiezingen in maart 1933 – toen Hitler al aan de macht was – haalde de nazi-‘vakbond’ slechts 3% van de stemmen.

Na de arrestatie van vakbondsleiders en het verbod op de bestaande bonden, werd op 16 mei 1933 het stakingsrecht afgeschaft en tegen 1 oktober 1934 werden ook de nazistructuren die de vakbonden hadden overgenomen ontbonden. Het doel was immers niet om in plaats van de

28/01/2013 13:48:14

oude va het leve bondsst recht op te verni Het re de arbei organis op lone Italiaans en 1932 In Duits een dali werden werken, dan hun verklaar 1938: “W om het R de, scha een dag werken! tot 10 u ‘klassens gegooid broken w het fasc concent patronal schrikk door het

urgerij an een entrale en. De urgerij g voor-

nalaat te legze tot ze de raken e, met n de ardering menten urgerij de aret over het er idelijkament en zit armee tschapar ook n actie

het breom ieder onen en gaan en rotest in wongen volledig grote beDeze ‘arnkel om hadden oten, bij ngen in e macht ’ slechts

sleiders bonden, ngsrecht 934 wervakbonden. Het s van de

2 mei 1933. Nazi’s trekken een vakbondsgebouw binnen als onderdeel van het volledig breken van de arbeidersbeweging. wordt gekomen.

Het fascisme baseert zich op de kleinburgerij en andere delen van de samenleving die van de arbeidersbeweging los zijn komen te staan, zoals werklozen en eerder marginale lagen die aan de rand van de samenleving leven, om in opdracht van de burgerij volledig komaf te maken met de arbeidersbeweging.

Door de collectieve kracht van de arbeidersklasse volledig te breken, kan de burgerij zonder enige rem haar bewind opleggen. Het is evenwel niet evident om de georganiseerde arbeidersbeweging volledig te breken. Dat kan pas na fundamentele nederlagen van die arbeidersbeweging, zoals het niet benutten van de revolutionaire mogelijkheden in Duitsland (1928-24) of in Italië (1919-1920). Als de hoop van de revolutie niet wordt gerealiseerd, vergroot de ruimte voor de wanhoop van de contrarevolutie.

Om de middenklasse te mobiliseren, doet het fascisme beroep op een amalgaam van door de geschiedenis achterhaalde ideeën. Van mystieke elementen tot de grootsheid van het eigen volk, het heeft allemaal tot doel om een rad voor de ogen van de kleinburgerij te draaien om uiteindelijk de arbeidersbeweging

tot op de grond af te breken. Zowel nationalisme, racisme als een moraliserend ethisch conservatisme vinden doorgaans gemakkelijk ingang in deze kringen. Maar als de nazi’s ondervonden dat ze met een links klinkende retoriek succes hadden, aarzelden ze niet om zelfs over socialisme te spreken.

Het doel bleef intussen het zogenaamde ‘solidarisme’, het ontkennen van de tegenstelling tussen arbeid en kapitaal waarbij arbeid aan het dwangregime van het kapitaal wordt onderworpen.

Nazi-ideoloog Gregor Strasser stelde dat het vertrekpunt van het nazisme werd gevormd door “de geest en de inhoud van de gilden en corporaties in de middeleeuwen”.

Het nationalisme en racisme moesten de kloof tussen een antikapitalistische retoriek en de verdediging van kapitalisten overbruggen. Het nationalisme werd voorgesteld als een geloofskwestie en iets quasi sacraal. Daarmee werd ingespeeld op gevoelens van ontgoocheling nadat bredere lagen van de bevolking het slechter hadden als voorheen, of gevoelens van revanchisme die sterk leefden onder bijvoorbeeld de oorlogsveteranen.

Nazi’s veroveren de macht in Duitsland Duitsland kwam verwoest uit de Eerste Wereldoorlog. Er was in 1918 een revolutionaire beweging waarbij arbeidersraden werden opgezet. Het rijk van de Keizer stortte in elkaar. De arbeidersklasse had effectief een tijdlang de macht in een aantal steden. Deze revolutionaire beweging, die onderdeel vormde van de internationale golf van revoluties in de nasleep van de Oktoberrevolutie in Rusland, kwam niet tot haar logische conclusies. De leiders van de sociaaldemocratische SPD speelden een verraderlijke rol. Maar het was nog steeds de grootste arbeiderspartij, de jonge communistische partij KPD was erg klein.

De SPD-leiders kwamen als gevolg van de revolutionaire beweging aan de macht, maar deden er alles aan om het kapitalisme te redden. De SPD zette de revolutie op een zijspoor.

Latere mogelijkheden van revolutionaire breuken met het kapitalisme werden evenmin benut. Toen de KPD in 1923 een enorme kans had om met een revolutionaire beweging een einde te maken aan het kapitalisme, werd het potentieel

niet benut. Onder impuls van partijleider Brandler werd het gevaar van het fascisme – op een ogenblik dat dit zich nog niet stelde – aangegrepen om de plannen voor een opstand af te blazen.

De kortstondige periode van relatieve economische stabiliteit vanaf midden jaren 1920 kwam spoedig ten einde door de economische crisis vanaf 1929. Deze internationale crisis had ook in Duitsland verregaande gevolgen. Het aantal werklozen explodeerde van 1,39 miljoen in 1928 tot meer dan 5,5 miljoen in 1932.

Vanuit de regering bood de SPD geen enkel antwoord op de crisis en de dalende levensstandaard. De intussen sterk uitgegroeide KDP slaagde er niet in om een onderscheid te maken tussen de SPD-leiding en de vele arbeiders die deze partij als de hunne bleven beschouwen.

De KPD weigerde elk eenheidsfront met de arbeidersbasis van de SPD, alle andere stromingen binnen de arbeidersbeweging werden onverbiddelijk als ‘sociaalfascistisch’ gebrandmerkt. Dat was onderdeel van de doctrine van de ‘Derde Periode’ (na de eerste periode van kapita-

listische crisis tussen 1918 en 1924 en de tweede periode van stabiliteit van 1924 tot 1928) waarbij werd gedacht dat het kapitalisme ten val zou komen en de arbeidersklasse de macht zou grijpen. Het gevaar van de fascisten werd nu onderschat door de KPD. Trotski stelde dat de KPD zich gedroeg als een orkest dat trouwmuziek bracht op begrafenissen en begrafenismuziek op trouwpartijen, waarbij de muziek telkens misplaatst is.

In 1930 boekten de nazi’s een spectaculaire overwinning, ze gingen van 12 naar 107 parlementszetels en waren goed voor 18,25% van de stemmen. De SPD hield min of meer stand met 24,53% en de KPD groeide tot 13,13%. De KPDleiding staarde zich blind op de eigen vooruitgang, maar het momentum was in handen van de nazi’s. Het feit dat de KPD haar rol van partij van de revolutionaire hoop niet waarmaakte, bood extra ruimte aan het fascisme “als massabeweging van contrarevolutionaire wanhoop”.

De neofascist Filip Dewinter en de rechtse populist De Wever scoren electoraal op basis van een breed wantrouwen tegenover het establishment. Steun voor figuren als De Wever is niet stabiel, het ongenoegen tegen de gevestigde orde daarentegen blijft wel stabiel en toenemen.

ad het aan

i betoogie Hitler nderdeel eid”. Het eteen de elen, de en naar

Dossier thema

www.socialisme.be Februari 2013

oude vakbonden een nieuwe vakbond in het leven te roepen. Neen, de nazi-‘vakbondsstructuur’ diende slechts om het recht op syndicale organisatie volledig te vernietigen.

Het resultaat was verschrikkelijk voor de arbeidersbeweging. Ontdaan van hun organisaties volgden zware aanvallen op lonen en arbeidsvoorwaarden. De Italiaanse lonen halveerden tussen 1927 en 1932 en bleven daarna verder dalen.

In Duitsland was er tussen 1933 en 1935 een daling met 25 tot 40%. Werklozen werden aan het werk gezet voor publieke werken, maar kregen daarvoor niet meer dan hun werkloosheidsuitkering. Göring verklaarde in een toespraak op 13 mei 1938: “We moeten dubbel zo hard werken om het Rijk te redden van verval, onkunde, schaamte en armoede. Acht uur op een dag is niet genoeg. We moeten meer werken!” De arbeidsdag werd verlengd tot 10 uur en meer. Alle retoriek van ‘klassensamenwerking’ werd overboord gegooid eens de arbeidersbeweging gebroken was. Dan bleek de ware aard van het fascisme: met ijzeren repressie en concentratiekampen achter de hand de patronale agenda van lage lonen en verschrikkelijke arbeidsomstandigheden door het strot van de arbeiders jagen.

dls321 FINAL.indd 9

Gaat de vergelijking tussen vandaag en de jaren 1930 op?

Op een aantal vlakken zijn er gelijkenissen. In een periode van diepgaande economische crisis raken alle gevestigde instellingen ondermijnd, ook de traditionele partijen. Er is een wantrouwen met daaraan gekoppeld politieke onstabiliteit. Dat wantrouwen is niet altijd even eenduidig, zo blijft de impact van de massamedia in heel wat landen relatief stand houden.

Er is net als in de jaren 1930 sprake van een radicalisering van de middenklasse waarop door allerhande formaties wordt ingespeeld. Dat is wat ook de N-VA van De Wever doet.

De opmars van allerhande populisten en de onstabiliteit dwingt de burgerij in het zuiden van Europa ook vandaag soms tot onstabiele regimes van technocraten die schijnbaar boven het dagelijkse gewoeld en boven de klassenverschillen staan. Het was pas toen dat niet meer functioneerde, dat grote delen van de burgerij het fascisme bovenhaalden. Grote delen van het establishment gingen daarin mee, ook de toenmalige Belgische koning Leopold III. Er zijn echter grote verschillen met de jaren 1930.

Er zijn vandaag geen sterk uitgebouwde fascistische krachten die over een brede mobilisatiekracht beschikken. Ook waar neofascisten zoals het Vlaams Belang bij verkiezingen op onstabiele basis electoraal kunnen scoren, is er geen massale actieve aanhang.

Het Griekse Gouden Dageraad probeert daar verandering in te brengen, maar slaagt daar slechts met wisselend succes in. De traditionele basis voor een politiek van fascistische straatterreur is vandaag overigens

veel kleiner dan in de jaren 1930.

Het belangrijkste verschil met de jaren 1930 is dat de arbeidersbeweging vandaag potentieel veel sterker staat, ook al wordt dat potentieel door de leiding amper benut. De arbeidersbeweging zit vandaag niet haar wonden te likken van zware nederlagen, maar toont het potentieel van een opgang van strijdbewegingen. Dat delen van de vakbondsleidingen en de voormalige arbeiderspartijen de logica van het huidige systeem omarmd hebben, maakt het organiseren van die strijd moeilijker. Maar het potentieel blijft overeind.

De arbeidersbeweging is tot heel veel in staat, zelfs indien ze door de leiding in een penibele situatie is gedwongen. Zo was het de impact van de Russische Revolutie in 1917 en de internationale uitstraling ervan, onder meer in Duitsland, die een einde stelde aan de barbarij van de Eerste Wereldoorlog. Om het historische potentieel te benutten, is de kwestie van een consequent revolutionair socialistisch programma ook vandaag nog van doorslaggevend belang.

L e o n T ro t s k i ove r de s trijd tege n he t fa sc is me Marxisme.be publiceert een bundeling van teksten van Leon Trotski over het fascisme, een eerste pu blicatie in het Nederlands.

Het boek telt 340 pagin a’s en is kost 15 euro (+ 3,35 euro verze ndingskosten).

28/01/2013 13:48:15

10

Internationaal

de

Linkse Socialist

Daar komen de conservatieven en fundamentalisten

LGBT-rechten onder vuur in Rusland en Frankrijk door

Stephane (Brussel)

I

n Frankrijk was er een monsterbetoging tegen het homohuwelijk.

Er waren volgens de politie 340.000 betogers. Religieuze fundamentalisten trokken samen met de politieke rechterzijde en extreemrechts op tegen de erkenning van LGBT-rechten (lesbiennes, gays, bi- en transseksuelen). Tegelijk wordt ook in Rusland een offensief ingezet met naast repressie tegen LGBT-activisten ook een wetsvoorstel dat openlijk praten over homoseksualiteit zo goed als volledig verbiedt.

den voorgesteld. Er werd onder meer ook beslist dat Russische weeskinderen niet door Amerikaanse gezinnen kunDe Russische autoriteiten willen een nen geadopteerd worden. In dezelfde rewet invoeren om ‘homoseksuele pro- pressieve context werden leden van de paganda onder jongeren’ te verbieden. punkgroep Pussy Riot tot twee jaar geDeze wet kadert in een reeks maatrege- vangenisstraf veroordeeld na een vreedlen om ‘kinderen te beschermen’. Het is zaam protest in een kathedraal. een schandalige poging om homosekHet Russische establishment speelt in sualiteit en pedofilie over eenzelfde op breed verspreide homofobe vooroorkam te scheren. delen onder de bevolking om deze wet De regering van Poetin wordt gecon- erdoor te krijgen en de extreemrechtse fronteerd met een breed ongenoegen als groepen te ondersteunen bij het geweld gevolg van het asociaal beleid. Dat leid- tegen LGBT-activisten. Op 22 januari de eerder tot massale betogingen die in- werden een 20-tal betogers voor holebigingen tegen de grote sociale tegenstel- rechten onder massale mediabelangstellingen in het land. Om alle vormen van ling tot bloedens toe in elkaar geslagen protest de kop in te drukken, wordt de en geschopt door reactionaire straatrepressie opgevoerd en de aandacht af- vechters. De politie heeft duidelijke or- Protestactie in Siberische omstandigheden, maar wel degelijk aan de Russische ambassade in Brussel op 22 januari. geleid van de echte problemen. dewoorden gekregen: de aanvallen op Dat is waarom er een reeks asociale LGBT-activisten door extreemrechts Onze Russische zusterorganisatie is autoriteiten en verwijzen naar de zo- lijkheid in de wet in te schrijven en dat en antidemocratische maatregelen wer- worden toegelaten. actief in het protest tegen de homofobe genaamde bescherming van kinderen. daarmee de kous af is. In ons land zijn wetsvoorstellen en komt naar voor met Wat de tegenstanders van het Franse er op papier gelijke rechten, maar dat is slogans als: “We hebben geen homofo- homohuwelijk het meeste stoort, is im- niet het geval in het dagelijkse leven. be wetten nodig, maar kinderopvang, mers de mogelijkheid dat homokoppels We moeten ons verenigen. Vrouwen gratis scholen en ziekenhuizen.” Onder kinderen opvoeden. en mannen, hetero’s en LGBT-mensen, druk van het verzet en de internationale Tegenover de reactionaire golf ver- werkenden en werklozen, Belgen en misolidariteit werd de parlementaire dis- dedigt onze Franse zusterorganisatie granten,... moeten samen opkomen voor cussie over het wetsvoorstel intussen Gauche Révolutionnaire, samen met tal hun rechten en gelijkheid met degelijke voor een tweede keer uitgesteld. van andere organisaties, het homohu- jobs, goede publieke huisvesting, degewelijk en een uitbreiding van de LGBT- lijke openbare diensten,... Het is in de eisen met ook de mogelijkheid van strijd voor dergelijke fundamentele soFranse rechterzijde adoptie, toegang tot kunstmatige in- ciale rechten dat we een einde kunnen betoogt seminatie onder medische begeleiding, maken aan iedere vorm van discriminagelijke rechten voor zowel Fransen als tie die leidt tot verdeeldheid. Het is ook Homofobie beperkt zich niet tot lan- migranten,... doorheen een dergelijke eenheid van den als Rusland. Op 13 januari was er onderuit dat we de verdeeldheid van in Frankrijk een monsterbetoging tebovenaf of door reactionaire krachten gen het homohuwelijk. De politie had Vrije keuze en gelijke kunnen stoppen. het over 340.000 betogers, de organi- rechten door strijd Op 24 maart zal de LGBT-werking van satoren spraken van 800.000 aanwezi- afdwingen LSP dan ook deelnemen aan de pro-keugen. Het waren er alleszins veel. Naast zebetoging die ingaat tegen de anti-abormilitanten van de rechtse partij UMP We kunnen niet op de gevestigde par- tusbetoging van katholieke fundamenen extreemrechts waren er ook tal van tijen rekenen om in te gaan tegen ho- talisten en extreemrechts op dezelfde religieuze organisaties. mofobie of voor de verdediging van de dag. Steun de pro-keuzebeweging en De Franse homofoben gebruiken derechten van minderheden. Deze partij- volg de acties via http://www.facebook.

Geweld tegen LGBT-activisten in Rusland zelfde argumenten als de Russische en denken dat het voldoende is om ge- com/groups/prochoice.belgium/.

Rusland: aandacht afleiden met repressie

Massale verontwaardiging en protest na verkrachting in India door

Elodie (Luik)

I

ndia werd opgeschrikt door een verschrikkelijke gebeurtenis: een jonge studente werd het slachtoffer van een groepsverkrachting in een privébus en overleed enkele dagen later. Het leidde tot heel wat woede en protest onder de Indische bevolking. Het protest begon ook het hele systeem in vraag te stellen. Er waren massaprotesten waarbij het centrum van New Dehli drie dagen plat lag. De betogers botsten snel op repressie.

De situatie van vrouwen in India is niet bepaald rooskleurig. Verkrachtingen en geweld zijn er dagelijkse kost.

Bovendien blijven dergelijke feiten doorgaans onbestraft in een land waar feodale waarden gecombineerd worden met de winsthonger van het kapitalisme waarbij vrouwen worden herleid tot seksuele objecten en goedkope arbeidskrachten. Het systeem baseert zich mee op deze positie van vrouwen.

Vanuit de hoek van de gevestigde partijen vallen dan ook geen oplossingen te verwachten.

Na de tragische gebeurtenissen in India stond de regering onder druk om maatregelen te nemen. Zo werd in Mumbai beslist om een brigade tegen overlast in te voeren om niet-getrouwde koppels of vrouwen die ’s nachts alleen op straat komen een boete op te leggen...

Een kleine nationalistische partij verdeelde messen onder vrouwen. “Zoals jullie groenten snijden, moeten jullie de handen van wie je aanraakt afsnijden”, verklaarde een extreemrechtse militant.

Sonja Ghandi, voorzitster van de rege-

dls321 FINAL.indd 10

rende Congress-partij, haalde uit naar de “schandalige zeden” in het land.

Alleszins werd geen enkele stap gezet om het probleem aan te pakken.

Er kan pas echte verandering komen op basis van een gezamenlijke beweging van de Indische arbeiders en armen. Ondanks de economische groei blijft India een bijzonder arm land, volgens een studie van Oxford Poverty and Human Development Initiative leeft 53,7% van de bevolking (of 650 miljoen Indiërs) in erge armoede. Vrouwen worden hard getroffen door de economische onzekerheid die hun mogelijkheden tot emancipatie beperkt.

Om de positie van vrouwen te verbeteren, is het noodzakelijk om het kapitalistische systeem te bestrijden.

Daartoe is er nood aan een gezamenlijke beweging van mannen en vrouwen.

Het probleem van seksisme is verbonden met het klassensysteem en kan niet bestreden worden door uit te halen naar mannen in het algemeen, maar door integendeel arbeiders en armen samen te organiseren tegen het kapitalisme en de

Protest in Bangalore (foto: New Socialist Alternative) feodale overblijfselen zoals het kastenstelsel. New Socialist Alternative, onze Indische zusterorganisatie, roept alvast op om tijdens de geplande 48-urenstaking op 21 en 22 februari ook eisen rond vrouwenrechten centraal te stellen.

Het is niet alleen in neokoloniale landen dat strijd nodig is voor vrouwenrechten en tegen geweld op vrouwen.

Ook in ons land is er seksisme en blijft lijkheid. Verzet tegen seksisme en gegeweld op vrouwen een vaak voorko- weld moet gekoppeld worden aan de mend gegeven. In het Westen kampen strijd voor een socialistische samenlewe niet met de feodale waarden die ving waarin niet de belangen van een in India nog zo dominant zijn, maar kleine minderheid kapitalisten centraal ook hier zijn vrouwen het slachtoffer staan, maar die van de overgrote meervan een kapitalisme dat enkel uit is derheid van de bevolking. op winstmaximalisatie. Ook hier is er nood aan een beweging voor echte geMeer info: www.socialism.in

28/01/2013 13:48:16

Afrika

www.socialisme.be Februari 2013

11

Militaire interventie in Mali

Imperialisme of ‘humanitaire’ oorlog? door

D

Nicolas Croes

e verschrikkelijk reactionaire methoden van de fundamentalisten die samen met de MNLA (Nationale Bevrijdingsbeweging van Azawad) de macht grepen in het noorden van Mali werden door Frankrijk aangegrepen om de militaire interventie, operatie Serval, voor te stellen als buitenlandse hulp “op vraag van de bevolking van Mali” om de “democratie” en de “mensenrechten” te verdedigen. De militaire operatie krijgt logistieke steun van het Belgische leger. De methoden van de reactionaire fundamentalisten zorgen voor afkeer. Maar zal de militaire interventie daar een antwoord op bieden? En hoe kunnen we tot echte vrede in de regio komen?

Rampzalige sociale situatie

Ondanks de enorme natuurlijke rijkdommen (Mali is derde belangrijkste goudproducent van Afrika), is het land een van de armste ter wereld. In 2011 stond het op de 175ste plaats van de 187 landen die in de ontwikkelingsindex van de VN waren opgenomen. De kindersterfte neemt er nog een enorme omvang aan, net zoals ondervoeding, analfabetisme,... Daarnaast is er nog een brede verspreiding van het fenomeen van vrouwenbesnijdenis.

In de regio ten noorden van het “groene Mali” (het vruchtbare gebied rond de rivier Niger) is de situatie nog dramatischer. De regio was steeds achtergesteld op het vlak van investeringen en infrastructuur. Dat was al het geval tijdens de Franse kolonisatie, maar ook na de onafhankelijkheid in 1960 bleef het zo, zeker onder de dictatuur van generaal Moussa Traoré vanaf 1968. Bovendien is er steeds meer droogte als gevolg van de klimaatveranderingen. Dat is rampzalig voor de bevolking van de hele regio die quasi volledig afhankelijk is van de lokale landbouw en veeteelt. Ten slotte is er een ineenstorting van het toerisme als gevolg van de we-

reldwijde crisis en de toename van het geweld in de regio, waardoor steden als Timboektoe zo goed als zonder inkomsten vallen. Er is enkel de beperkte humanitaire hulp uit het westen en vanuit andere landen, voorheen ook vanuit Libië toen Khadaffi daar nog aan de macht was.

Het is niet overdreven om te stellen dat de woestijngebieden in het noorden een oceaan van miserie, woede en wanhoop vormen. Dat is de rotte voedingsbodem waarop drughandelaars, gewapende milities, strijders van Al Qaeda, ontvoerders,... welig tieren.

om de verschrikkelijke levensomstandigheden te verbeteren. Ze werden echter verraden, er kwamen geen investeringen.

De dictatuur van Traoré kwam ten einde na een massale revolte waarin jongerenmobilisaties een centrale rol speelden. Er waren sinds 1977 regelmatig jongerenbewegingen, acties van vrouwen en ook de basis van de vakbondsfederatie UNTM (Union Nationale des Travailleurs du Mali) liet vaak van zich horen. Met algemene stakingen en massabetogingen werd het einde van de dictatuur geëist maar tegelijk ook meer sociale rechtvaardigheid. Bij gebrek aan een poliVerantwoordelijkheid van tiek verlengstuk dat de oorzaken van het regime van Barnako de sociale problemen aanpakte, was er een vacuüm waar een deel van de De problemen in het noorden van militaire leiding op inspeelde met een Mali zijn niet nieuw. Er waren al ver- staatsgreep om een “overgang naar schillende revoltes, onder meer in 1990. democratie” mogelijk te maken, maar Dat was overigens een van de factoren vooral om de bestaande staatsstructuur die mee leidde tot de val van de dicta- en het systeem van uitbuiting in stand tuur van Traoré in 1991. Het duurde te houden na het verdwijnen van de dictot in 1996 vooraleer verschillende tator. Het bleek echter niet gemakkelijk Toeareg-groepen (een Berbervolk van om een stabiel regime te vestigen, er nomadische veetelers in de Sahel) hun waren ook na 1991 verschillende maswapens symbolisch in brand staken in sabewegingen. ruil voor beloften van investeringen Het regime bleef ondertussen alles

• Neen aan de imperialistische interventie in het noorden van Mali! Terugtrekking van de buitenlandse troepen – haal de Franse troepen weg uit Senegal, Ivoorkust, Burkina Faso, Tsjaad,...

• Neen aan de noodtoestand, voor het herstel van alle democratische vrijheden in Mali!

• Voor het opzetten van verdedigingscomités die de etnische verdeeldheid overstijgen en die democratisch georganiseerd en gecontroleerd worden door de bevolking van Mali om de reactionaire milities te verjagen, maar ook om iedere poging tot neokoloniale militaire bezetting van het noorden te bestrijden!

• Voor het recht op zelfbeschikking van de Toearegs! Alle volkeren van de Sahel en de Sahara moeten net als alle volkeren binnen ieder land beschikken over gelijke rechten en ook het recht om over hun eigen toekomst te beslissen!

• De rijkdommen van Mali horen aan de bevolking van het land toe! Voor democratische controle en beheer door de arbeiders en armen van de grote landgoederen, het Office du Niger (dat grote delen van de vruchtbare grond rond de rivier Niger controleert), de mijnen en de strategische sectoren van de economie. Voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder democratische controle!

• Voor de financiering van een economisch ontwikkelingsplan op basis van de behoeften van de massa’s van Mali en onder controle van die massa’s!

• Weg met het regime dat nu in de hoofdstad Bamako aan de macht is! Voor een regering van arbeiders en arme boeren om een begin te maken van een socialistisch beleid om het land te ontwikkelen op basis van een gemeenschappelijke massastrijd die democratisch van onderuit wordt georganiseerd. doen om de belangen van het imperialisme te dienen. Vooral het Franse imperialisme speelt een belangrijke rol. De dictaten van het IMF en de Wereldbank werden opgevolgd en er werd een wilde neoliberale politiek gevoerd waarbij de bestaande openbare diensten werden vernietigd. Dat was in het bijzonder het geval onder Amadou Toumani Touré (ATT), de generaal die in 1991 de staatsgreep leidde en in 2002 tot president werd verkozen.

Socialisme of barbarij

Noch in Afghanistan, noch in Irak, noch elders bleek oorlog een oplossing te zijn om tot democratie te komen.

Integendeel, de “strijd voor democratie” werd gebruikt als rookgordijn waarachter de verdediging van de imperialistische belangen schuil ging. In het geval van Mali gaat het vooral om de controle over de natuurlijke rijkdommen in de regio, in Mali alsook in buurland Niger. Frankrijk haalt hier meer dan een derde van het uranium voor zijn kerncentrales en besliste om troepen naar Niger te sturen om er het Franse energiebedrijf Areva te beschermen

(het is overigens voor het eerst dat het leger openlijk dienst doet als militie voor een privébedrijf). “Frans Afrika” blijkt nog steeds te bestaan. Dat werd eerder duidelijk met de operatie in Ivoorkust en nu in Mali.

Een groot deel van de bevolking van Mali staat vandaag positief tegenover de komst van de Franse troepen als buffer tegen het reactionaire fundamentalisme. Maar de ware aard van de Franse dominantie over Mali zal niet lang verborgen blijven. Er zijn vandaag tal van verslagen van oorlogsmisdaden langs beide kanten en de problemen strekken zich tot in Algerije uit. Daar zijn de wonden van het bloedige conflict in de jaren 1990 nog niet geheeld.

Enkel een beweging georganiseerd op klassenbasis die de controle op de natuurlijke rijkdommen aan de massa’s bezorgt, kan de diverse problemen tussen de verschillende etnische groepen (Toearegs, Arabieren, Bambara, Dogon, Bozo,...) overstijgen en de dodelijke verdeeldheid die uit de overlevingsstrijd en de wanhoop voortkomt, vervangen door een gemeenschappelijk perspectief. De arbeiders en armen in Mali kennen een lange traditie van strijd waardoor zo’n ordewoord niet abstract is.

Zuid-Afrika

Oprichting van de Workers and Socialist Party door

V

Michiel D, Gent

ijf maanden na het bloedig onderdrukken van het mijnwerkersprotest in Marikana, woedt de arbeidersstrijd in Zuid-Afrika verder. Een strijd van deze omvang kwam niet meer voor sinds het einde van de apartheid in 1994. Het blijft onrustig in de mijnsector en ook landarbeiders in de West-Kaap gingen de afgelopen weken in staking tegen de erbarmelijke arbeidsomstandigheden.

dls321 FINAL.indd 11

Dit hoeft niet te verbazen. ZuidAfrika behoort zowel qua werkloosheid als ongelijkheid tot de wereldtop. Het neoliberale beleid van het ANC heeft dit nog versterkt. Ook na de bloedige gebeurtenissen in Marikana toonde het ANC dat het niet aan de kant van de werkende klasse staat. President Zuma nam de verdediging van Lonmin op en stelde aanvankelijk de mijnwerkers verantwoordelijk voor de moord van 34 van hun collega’s door de politie. Het was pas na protest dat die uitspraak werd ingetrokken. en tevens bestuurslid bij Lonmin, tot Op het vijfjaarlijkse ANC-congres vice-voorzitter. eind december werd de hechte band De afgelopen jaren kwam het ongetussen de partij en het Zuid-Afrikaanse noegen tegenover het beleid vooral grootkapitaal bevestigd. Er werd ex- tot uiting in single-issue bewegingen pliciet gesteld dat de nationalisatie van tegen de werkloosheid of de beperkde banken en de sleutelsectoren van te toegang tot water en elektriciteit. de economie niet langer tot het par- Sinds Marikana en de radicalisering tijprogramma behoort. Het ANC legt die daarop volgde, is er een reële kans zich dus neer bij de ongelijkheid en om al deze bewegingen te verenigen de uitbuiting in het land. Het congres in een breder politiek project. Het is verkoos Cyril Ramaphosa, een voor- in dat kader dat verschillende stakersmalige mijnwerkersleider die vandaag comités uit de mijnsector samen met een van de rijkste Zuid-Afrikanen is de Democratic Socialist Movement

(DSM) het initiatief hebben genomen om de Workers and Socialist Party (WASP) op te zetten.

Op 21 maart volgt de officiële lancering, dat is tevens de nationale feestdag waarop het bloedbad in Sharpeville in 1960 wordt herdacht. In de aanloop naar de stichtingsconferentie verzamelt de WASP de benodigde miljoen handtekeningen om aan de verkiezingen van 2014 deel te nemen. Mametlwe Sebei (DSM) verklaarde in de krant Mail & Guardian: “Op de conferentie van 21 maart zullen alle organisaties die zich engageren in de uitbouw van de partij het actieprogramma bediscussiëren, een leiding verkiezen en bepalen wat het exacte karakter van de partij zal zijn. Maar wat wel vast staat, is dat het een partij van de strijd zal zijn.”

LSP zal de solidariteitscampagne voor Zuid-Afrika verderzetten. Eind december maakten we al 1.000 euro over als steun voor de lancering van de WASP. Meer nieuws op socialisme.be en volgende edities van deze krant.

28/01/2013 13:48:16

12

thema recensie

de

Linkse Socialist

nieuwe film van Steven Spielberg

Lincoln en de strijd tegen slavernij

S

door

Patrick Ayers en Eljeer Hawkins (Socialist Alternative, VS)

teven Spielberg brengt een film over de Amerikaanse president Lincoln en de afschaffing van de slavernij in de VS. Op 1 januari 1863, net 150 jaar geleden, werd de Emancipatieproclamatie in de VS ingevoerd. Het was een maatregel waarmee alle slaven “vrij” werden verklaard. President Lincoln gebruikte die verklaring als oorlogsmaatregel tegen de opstandige slavenhouders in het zuiden.

Lincoln werd in 1864 herverkozen als president en maakte van de laatste dagen van het uittredende parlement gebruik om het Dertiende Amendement op de Grondwet, de formele afschaffing van slavernij, gestemd te krijgen.

Spielberg wil vooral de vaardigheden van Abraham Lincoln als politieke leider in een periode van crisis tonen.

Er wordt tevens een poging gedaan om elementen van de mens achter de president in beeld te brengen. Daniel Day-Lewis speelt Lincoln op een fascinerende manier. Met de sentimentaliteit en grandeur die eigen zijn aan Spielberg wordt Lincoln een bijna goddelijke figuur.

In de film gaat bijna alle aandacht naar de debatten in de machtscentra in Washington, de rol van de massa’s in historische processen wordt aan de kant geschoven. De historische context had gerust op een paar minuten in het begin van de film aan bod kunnen komen.

De tweede Amerikaanse revolutie

“De strijd is losgebarsten omdat de t wee systemen niet langer vreedzaam naast elkaar op het NoordAmerikaanse continent kunnen bestaan.

Het kan enkel gestopt worden door de overwinning van een systeem (slavernij) of van het andere (vrije arbeid)” – Karl Marx.

De Burgeroorlog eindigde in een revolutionaire oorlog tegen de slavenhouders die de grote plantages in het zuiden controleerden. Deze revolutie was nodig omdat de eerste Amerikaanse Revolutie – de onafhankelijkheidsoorlog tegen de Britten – eindigde met een compromis tussen de kapitalistische heersende klasse in het noorden en de slavenhouders in het zuiden.

Velen dachten toen dat slavernij een uitstervend gegeven was. Maar de uitvinding van de katoen gin, een machine die katoenvezels van zaden scheidt, en de ontwikkeling van de industriële revolutie zorgden ervoor dat de vraag naar katoen snel toenam waardoor ook de slavernij nieuwe hoogdagen kende. De slavernij was bovendien een pak brutaler dan voor de opkomst van het kapitalisme. De slavenhouders domineerden de Amerikaanse politiek tot 1860 met hun twee partijen, de Democraten en de Whigs.

Lincoln in 1858: “Ik kan zeggen dat ik nooit voorstander ben geweest van sociale en politieke gelijkheid tussen de blanke en zwarte rassen, ik ben geen voorstander van om negers stemrecht toe te kennen of het recht om in een jury te zetelen, evenmin om hen toe te laten in de ambtenarij of om met blanken te trouwen… Ik ben net als de anderen voorstander van de superieure positie die aan het blanke ras is toegekend.”

De roof bouw van de katoenplanta- racistische ideologie en een staatsapges op de bodem zorgde ervoor dat er paraat dat de belangen van de slavensteeds nieuwe grond nodig was. Het houders op brutale wijze verdedigde. bracht de slavenhouders in aanvaring Er werd opgetreden tegen gevluchte met de snel groeiende bevolking van slaven en de abolitionisten, die de kleine boeren uit het noorden die klei- slavernij wilden afschaffen, werden ne ‘vrije’ boerderijen opzetten. In 1854 het zwijgen opgelegd. Het versterkte kwam het in Kansas al tot een oorlog de vrees in het noorden dat de slaventussen kleine boeren en slavenhou- houders een bedreiging vormden voor ders. De opmars van het kapitalisme in het noorden zorgde ervoor dat de “De strijd is losgetwee systemen – het slavenstelsel en het kapitalisme – steeds meer met elbarsten omdat de kaar botsten. twee systemen niet De industriëlen uit het noorden hadlanger vreedzaam den een positie waarmee ze een historinaast elkaar op het sche beweging tegen de slavenhouders Noord-Amerikaanse konden leiden, maar daartoe moesten ze wel beroep doen op de massa’s. continent kunnen Vanuit de groeiende democratische bebestaan. Het kan weging tegen de macht van de slavenenkel gestopt worhouders werd in 1854 de Republikeinse den door de overpartij opgezet. De nieuwe partij bracht winning van een kleine boeren, industriëlen, maar ook andere tegenstanders van de slavernij systeem (slavernij) en arbeidersorganisaties bij elkaar. Het of van het andere Republikeinse programma beperkte (vrije arbeid)” zich tot een verbod op een verdere ver– Karl Marx. spreiding van slavernij.

Naast het verzet vanuit het noorden was er ook het gevaar van opstanden door de inmiddels meer dan vier mil- de democratische vrijheden. joen slaven. Om die slavenmassa onVoor de slavenhouders bestond de der controle te houden, moesten de enige hoop in een afscheiding van het slavenhouders beroep doen op een noorden op basis van een gewapende

opstand. Lincoln vervulde een historisch noodzakelijke rol in de strijd tegen de klasse van slavenhouders.

De overwinning van het leger van de Union was essentieel voor de ontwikkeling van het kapitalisme in de volgende decennia. Dat ging gepaard met een ontwikkeling van een machtige arbeidersklasse.

Marx en zijn Amerikaanse bondgenoten steunden Lincoln en het leger van de Union tijdens de oorlog. In ‘Het Kapitaal’ schreef Marx hierover: “In de Verenigde Staten van NoordAmerika bleef iedere zelfstandige arbeidersbeweging verlamd zolang de slavernij een deel van de republiek ontsierde. Daar, waar de arbeid in een zwarte huid wordt gekluisterd, kan de arbeid in een blanke huid zich niet vrijmaken. Maar uit de vernietiging van de slavernij ontsproot onmiddellijk een nieuw, verjongd leven.

De eerste vrucht van de burgeroorlog was de strijd om de 8-urige arbeidsdag, die zich met de zevenmijlslaarzen van de locomotief verspreidde van de Atlantische tot de Stille Oceaan, van Nieuw-Engeland tot Californië.”

ging en het intenser wordende conflict dat Lincoln en de Republikeinen verder gingen in het verzet tegen de slavernij.

Dat was voor de industriëlen uit het noorden vooral een oorlogsmaatregel, het bevrijden van de slaven moest de machthebbers in het zuiden een slag toebrengen.

De burgeroorlog was een politieke oorlog met naast dienstplichtigen ook duizenden vrijwilligers die in de oorlog tegen de slavenhouders een strijd voor een betere samenleving zagen. In het leger van de Union speelden vakbondsmilitanten, socialisten en andere radicalen een belangrijke rol. Ook de slaven speelden zelf een centrale rol in de oorlog, de zwarte bevolking kwam op voor sociale bevrijding.

Jammer genoeg komen deze elementen niet aan bod in de film, de zwarte personages in ‘Lincoln’ doen eerder dienst als decorstuk. Er is geen enkele verwijzing naar belangrijke AfroAmerikaanse leiders zoals Frederick Douglass of Harriet Tubman.

De film geeft de verkeerde indruk dat de afschaffing van de slavernij het werk van slechts één persoon was, president Lincoln. Nochtans waren het gewone werkenden en armen die de hoofdrol Geschiedenis van het volk speelden in het stoppen van de slaverversus Hollywood nij. Vandaag, 150 jaar later, zijn het nog steeds deze lagen die voor fundamenHet was pas onder druk van de bewe- tele verandering kunnen zorgen.

waar LSP voor staaT

D

e technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83.

Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart.

Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid.

De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan.

Stop de privatiseringen

Hoewel de arbeiders deze rijkdom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aanwending ervan. Heel de productie staat in functie van de winsthonger van een handvol kapitalisten.

Dit leidt tot schrijnende tegenstellingen.

Er is nood aan betaalbare en comfortabele sociale woningen, aan gratis openbaar vervoer, aan onderwijs toegankelijk voor iedereen, aan speelterreinen en recreatiecentra, aan een nationale gezondheidsdienst die gratis en publiek is.

De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit.

Openbare diensten worden gerentabiliseerd en opgesplitst. De winstgevende delen worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang geen sprake meer van

dls321 FINAL.indd 12

diensten. De marktlogica heeft ook in de openbare sector toegeslaan. Voortaan spreekt men van openbare bedrijven in afwachting van de volgende privatisering.

32-urenweek

In de private sector richt de “vrije” markt een ravage aan. Alle verworvenheden worden afgebroken in naam van de competitiviteit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor onderaanneming, uitzendarbeid en andere nepjobs.

Een miljoen arbeiders in België wordt regelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van een deel van de arbeiders en hun gezinnen. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeringen staan op de helling door de uitholling van de sociale zekerheid.

LSP/PSL is voor het volledig herstel van de index en een minimumloon van 1500 euro netto, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede.

De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke invoering van de 32-urenweek, zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen.

Een nieuwe arbeiderspartij

De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen.

Daartegenover stellen wij het strijdsyndicalisme: vechten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden.

De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strategie politiek kan en wil vertalen. Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak.

Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rechten.

Ze moet de strijd aanbinden tegen het imperialisme en vechten tegen de vernietiging van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van

Vlamingen, Walen en Brusselaars respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid).

Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole.

Revolutie

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij.

Arbeidersdemocratie

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de

arbeidersregering.

Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt.

Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het exOostblok bestond.

Voor socialisme en internationalisme

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land.

Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid.

LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

28/01/2013 13:48:17

Partijnieuws thema

www.socialisme.be Februari 2013

Agenda

Socialisme 2013

Het woord aan het verzet tegen besparingen en afdankingen!

M

et drie plenaire meetings, een reeks specifieke werkgroepen, debatten, internationale gasten,... ziet de agenda voor het vormings- en discussieweekend Socialisme 2013 er goed gevuld uit.

Op dit weekend komen niet de vooraanstaande professoren, technocraten of intellectuele ‘experten’ aan het woord, maar de militanten die dagelijks ingaan tegen verschillende onderdelen van het kapitalisme: besparingen, imperialisme, massale werkloosheid, racisme, seksisme, de vernietiging van het milieu,... En dat geldt zowel voor de sprekers als voor de aanwezigen.

Het is een ideale gelegenheid om meer te weten te komen over LSP, onze internationale organisatie CWI, onze methoden, onze methode van analyse en ons programma. Het is ook een uitgelezen moment om kennis te maken met militanten die actief zijn in diverse strijdbewegingen – op syndicaal vlak (zowel militanten van ABVV als ACV, zowel uit de publieke als de private sector), jongerenmobilisaties,... – en om mee de lessen te trekken van de enorme collectieve ervaring die op het terrein is opgedaan. wat fout loopt onder het kapitalisme. of miserie, een maatschappij waarin Voor ons is socialisme geen grote term Het is vooral een methode van analyse- de productie en het aanwenden van die enkel van onder het stof wordt ge- ren – het marxisme – waarmee we een de rijkdommen direct wordt gecontrohaald op meetings, het is een concreet krachtsverhouding willen uitbouwen leerd en beheerd door de arbeiders en doel waaraan onze methoden in con- die de werkende bevolking doorheen hun gezinnen. crete situaties worden aangepast. Het strijd en solidariteit tot haar logische gaat niet om abstracte uitspraken en conclusies brengt: de opbouw van een Aarzel niet om je nu al in te schrijven ook niet alleen om een aanklacht van samenleving zonder uitbuiting, oorlog voor Socialisme 2013!

13-14 april 2013 || De Kriekelaar (Gallaitstraat 86, 1030 Schaarbeek) || voorverkoop volledig weekend: 10 euro voor niet-loontrekkenden 15 euro voor loontrekkenden || voorverkoop één dag: 6 euro / 8 euro || rekeningnummer: 001-2260393-78 met mededeling ‘S2013’

Luik

Vormingsdag over strijdsyndicalisme

D

e Belgische vakbonden beschikken potentieel over een enorme macht, de syndicalisatiegraad behoort tot de hoogste ter wereld.

Dat is een belangrijke troef, maar het volstaat niet om het besparingsbeleid en het offensief tegen de arbeiders en hun gezinnen te stoppen. We moeten een stap verdergaan in de collectieve organisatie van de arbeiders en aansluiten bij de traditie van het strijdsyndicalisme tegenover de traditie van het overleg over ‘sociale’ afbraak. In Luik organiseert LSP samen met ALS een vorming over strijdsyndicalisme.

De dag zal in het Frans plaatsvinden, maar staat ook open voor Nederlandstalige syndicalisten en militanten.

Op de agenda: 10u: onthaal. Tegenover de crisis en de besparingen: verzet!

10u15-13u: het Renardisme. Vertoning van de reportage “André Renard, trois moments d’un parcours syndical”. De documentaire gaat in op de geschiedenis van de Belgische arbeidersbeweging tot de staking van de winter van 196061. Er wordt ingegaan op de oprichting van het ABVV en ook de rol van Renard als stakingsleider tijdens de nazibezetting komt aan bod. De documentaire brengt een politiek beeld van Renard en gaat in op zijn federalisme. Na de documentaire volgen commentaren door Gustave Dache, actief als syndicalist sinds de jaren 1950 en auteur van het boek ‘De opstandige en revolutionaire algemene staking van de winter van 1960-61.”

13-14u: middagpauze. Broodjes en drank aan democratische prijzen 14-16u: een blik op de strijd bij

Clabecq. Vertoning van “Leçons de Clabecq, quinze ans après”. In december 1996 werd het failliet van Forges de Clabecq uitgesproken. Er werd een strijd voor het behoud van alle jobs gevoerd, onder meer met een grote nationale mars voor werk op 2 februari 1997 waarop 70.000 aanwezigen waren.

De syndicale delegatie werd echter in de steek gelaten door de leiding. Toen Forges de Clabecq door Duferco werd overgenomen, werden de delegees afgedankt. Verschillende delegees werden zelfs uit de vakbond gezet. Welke lessen kunnen we vandaag nog uit die uitzonderlijke strijd trekken? En wat kunnen we leren van het netwerk van strijdbare syndicalisten, de Beweging voor Vakbondsvernieuwing, die doorheen deze strijd werd opgezet? Na de documentaire volgen commentaren door Jean Larock, voormalig journalist bij dagblad ‘Le Peuple’ die de strijd bij Clabecq opvolgde.

dls321 FINAL.indd 13

- do. 7 feb. Betoging van de federale ambtenaren - ma. 11 feb. 11u Vleurgatsesteenweg (Elsene).

Protestactie van de Kasjmiri gemeenschap in ons land -za. 16 feb. Luik. Vormingsdag: voor strijdsyndicalisme.

- do. 21 feb. Vakbondsactie tegen de besparingen -vr. 22 feb. Keerbergen. Publieke meeting. 19u30 café Walvis.

Sprekers: Eric Byl en Christophe De Brabanter - za. 2 maart. Rood!-conferentie -do. 7 maart. Anti-NSV betoging - meer info over plaats en tijdstip: blokbuster.be -zo. 10 maart. Huy. Betoging tegen kerncentrale van Tihange -do. 14 maart. Brussel. Vakbondsbetoging tegen EU-top -vr. 15 maart. Brussel. Betoging tegen repressie -zo. 24 maart. Brussel. Pro-keuze actie tegen anti-abortusbetoging - 13-14 april 2013: Socialisme 2013

Waarom wij lid werden Vooraleer ik als student ALS en later LSP leerde kennen, spraken Groen! en in mindere mate de sp.a mij het meeste aan. Maar nu ik meer ben te weten gekomen over Rood! en LSP, zou ik een andere keuze maken. Rood! en LSP hebben een kritische kijk op de samenleving. Het is waar ik in contact gekomen ben met alternatieve ideeën over hoe onze samenleving nu draait. Armoede, de kredietcrisis, het tekort aan sociale huisvesting,... Het zijn allemaal problemen die door de huidige parlementaire democratie niet aangepakt worden. De politici zijn vet betaalde managers die niet weten wat er onder de gewone bevolking leeft. De 1% rijksten hebben het voor het zeggen. De kapitalisten en multinationals weigeren belastingen te betalen en bij te dragen aan de samenleving.

Ik vind het voorstel van LSP van politici aan een gemiddeld arbeidersloon goed en ik steun ook het idee dat vertegenwoordigers door de bevolking afzetbaar zijn. Er is nood aan meer inspraak en democratie om tot duurzame oplossingen te komen voor de problemen door een samenleving te creëren die niet enkel voor de kleine groep van superrijken leefbaar is.

Het wordt stilaan duidelijk dat het kapitalisme geen oplossing biedt voor de crisis. Er is overproductie en een steeds ongelijkere inkomensverdeling. Het is geen toeval dat de rijkste 100 mensen ter wereld met hun jaarinkomen van 240 miljoen dollar de armoede tot vier keer toe uit de wereld kunnen helpen.

Sammy, student, Gent Ik had verwacht dat de traditionele partijen iets zouden doen om de economische problemen aan te pakken en voor verbetering te zorgen, onder meer op het vlak van onderwijs en integratie. Maar deze verwachting was tevergeefs. Het tegendeel gebeurde, de kloof tussen arm en rijk werd groter en ook de verdeeldheid tussen Belgen en migranten werd scherper.

Na de staking van 14 november had ik een gesprek met een syndicalist. Het heeft mijn ogen geopend voor wat er echt gebeurt in de politieke wereld. Terwijl de traditionele politici tijdens de verkiezingsperiode met mooie beloften kwamen, bleek dit eens te meer om lege woorden te gaan.

Ik wilde reageren en mijn ongenoegen tegenover het systeem uiten.

Aan de universiteit van Luik ontmoette ik enkele militanten van LSP en ALS die er een stand hadden opgezet. Ik was verbaasd dat ze ook na de verkiezingen campagne voeren, aan strijdbewegingen deelnemen en initiatieven nemen om tot verandering te komen. Vooral de analyse van het revolutionaire proces in het Midden-Oosten en Noord-Afrika en het onderscheid tussen moslims in het algemeen en de extremisten van de politieke islam, vond ik erg interessant. Ik ben immers van Tunesische afkomst.

Na lectuur van het programma, de krant, een reeks artikels op de website en na discussies met LSP-leden was ik overtuigd om lid te worden en samen te strijden tegen onrechtvaardigheid en voor echte verandering.

Mouna, werkloze, Luik

Steun ons strijdfonds!

16u20: Meeting: welk strijdsyndicalisme hebben we nodig? ArcelorMittal, NMBS, Ford Genk, besparingsbeleid: voor een actieplan. Met Karim Brikci (ACOD-delegee bij het Brugmann-ziekenhuis in Brussel) en Eric Byl (verantwoordelijke voor het syndicaal werk van LSP).

De dag vindt plaats op zaterdag 16 februari aan de Luikse universiteit, Place du XX Août. Zaal: Grand Physique.

Neem een abonnement op dit maandblad In maart en begin april zullen we een campagne voeren waarbij we 100 extra abonnementen op dit maandblad willen maken. Daartoe komen er abonnementskaartjes die gemakkelijk op stands en tijdens acties kunnen gebruikt worden. We zullen er ook de mogelijkheid van een kortlopend abonnement in benadrukken. Wie onze krant aan 5 of 10 euro koopt, kan dan nog twee of vijf extra kranten nagestuurd krijgen. Het versterken van

13

onze abonnementenbestand biedt een grotere stabiele basis voor dit maandblad zodat we het verder kunnen verbeteren.

Wacht niet tot maart om je te abonneren, doe het meteen door te storten op BE48 0013 9075 9627 van Socialist Press. Een abonnement kost 20 euro voor 12 exemplaren (steun: 30 of 50 euro) of waarom geen doorlopende opdracht van minstens 2 euro per maand nemen?

Elke drie maanden willen we 11.000 euro financiële steun ophalen met campagnes en activiteiten. Dat geld hebben we nodig om acties te kunnen voeren en materiaal te maken. Stort ook jouw bijdrage op 001-226039378 van LSP met als mededeling “strijdfonds”. Of neem een doorlopende opdracht, vanaf 2 euro per maand krijg je ook deze krant toegestuurd.

Hieronder de cijfers van het laatste kwartaal van 2012.

Hen.-Namen: 973 € Luik-Lux: 948 € Vl. Brab-Limb: 921 € Bxl-W.Brab.: 1.621 € O en W Vlaanderen: 2.000 € Antwerpen: .972 € Nationaal: 787 €

97% 95% 92% 74% 65% 57% 79%

TOTAAL: 8.221,34 €

75%

Contact / Abonnementen Meer info over de partij / Lid worden: PB131, 1080 Molenbeek-Sainctelette Tel: 02/345 61 81. E-mail:info@socialisme.be.

Redactie: redactie@socialisme.be. Ook lezersbrieven zijn welkom!

Abonnementen: * proefabo: 5 euro voor drie nummers, 10 euro voor zes nummers * gewoon abo: 20 euro voor twaalf nummers * steunabo: 30 of 50 euro voor twaalf nummers Of neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro Rekeningnummer voor abonnementen: 001-3907596-27

28/01/2013 13:48:18

14

thema Jongeren

de

Linkse Socialist

Jongeren zonder werk

“We voelen ons nutteloos. We leven niet, we wachten”

Dramatische jongerenwerkloosheidscijfers

door

“

Emilie (Gent)

Als 18% van de jongeren zich voelt zoals ik, dan heb je een probleem. We voelen ons nutteloos. We leven niet, we wachten...

18% jongeren die het gevoel hebben dat het allemaal niet veel meer uitmaakt, is veel om te dragen als maatschappij”. Dat is maar één fragment uit de vele getuigenissen van jongeren op zoek naar werk en een toekomst.

Vlaanderen

Brussel

Wallonië

De werkloosheid onder min-25-ja- elke beschikbare job zijn er dus een 5- tronale bijdrages noch belastingen. De Geef jongeren een Traditionele politici kiezen ervoor om de jongerenwerkloosheid, maar ook de rigen stijgt beduidend sneller dan tal kandidaten. gemeenschapskas wordt met andere toekomstperspectief ! frustraties die het met zich meebrengt, bij de rest van de beroepsbevolking.

Deze abnormale cijfers lezen als loei- woorden aangesproken om patroons De afgelopen jaren was er wereldwijd te bestrijden via sanctionering. Naast Vlaanderen kende eind 2012 210.027 ende sirenes. Toch zijn er redenen om van gratis werkkrachten te voorzien. werkzoekenden, of 9,4% meer dan te denken dat de situatie nog een pak Maar ook wanneer jongeren wel aan een toename van strijdbewegingen. de degressiviteit van uitkeringen rishet jaar ervoor. De jongerenwerkloos- erger is dan dat deze officiële cijfers een baan geraken komen ze vaak te- Jongeren speelden daar vaak een be- keer je vandaag ook een GAS-boete heid steeg met maar liefst 17,1%. De doen geloven. De KAJ (Kristelijke recht in tijdelijke contracten met lage langrijke rol in. De gevestigde media en wanneer je bijvoorbeeld overdag erBrusselse werkloosheidsgraad be- ArbeidersJongeren) organiseerde in lonen en een hoge flexibiliteit. Hoe een partijen willen ons laten geloven dat er gens teveel rondhangt. Repressieve draagt 20%, onder jongeren is dat 32%. 2012 verschillende acties waarbij jon- toekomst opbouwen als je niet weet of sprake is van een ‘generatiestrijd’. Het maatregelen lijken het enige antwoord zijn echter niet de oudere werkenden dat traditionele politici en het patronaat Wallonië kent een totale werkloosheid geren getuigden over wantoestanden je morgen nog mag gaan werken? die de toekomst van jongeren bedrei- kunnen bieden.

15,8%, terwijl 1 op 4 jongeren zonder bij interimwerk. Verschillende jongegen, maar wel degelijk de winsthonHet is niet op hen dat we zullen kunwerk zit. ren getuigden over ‘valse’ en dubbele Generatie zonder toekomst ger en de hebzucht van de kapitalisten. nen rekenen voor duurzame oplossinvacatures.

Terwijl grote bedrijven gigantische gen voor de (jongeren)werkloosheid.

Werk genoeg voor “Ik wil carrière maken, maar hoe doe winsten blijven boeken en tot 10,4 milWe moeten beroep doen op onze eigen iedereen?

Gebrek aan ervaring? je dat als je pas tegen je 30ste een ech- jard aan overheidssubsidies ontvangen, krachten en in actie komen vóór echte Betaal je eigen job! te job te pakken hebt? Dan een lening zogezegd om jobs te creëren, stijgt de jobs met vaste contacten en een degeDe traditionele media beweren dat aangaan? Dan nog 40 jaar werken? werkloosheid en worden 60% van de lijk loon. Het beschikbare werk herverer werk genoeg is voor iedereen, en Gebrek aan ervaring is het meest Frustratie wordt boosheid. Boosheid nieuwe jobs volledig door de overheid delen door een drastische arbeidsduurdat als jongeren willen werken, ze voorkomende excuus om geen jongeren wordt je m’en fous.” gefinancierd. vermindering zonder loonverlies en met ook werk vinden. Jongeren worden aan te nemen. Wanneer je met honderd Jongeren komen in een uitzichtloze Het gebrek aan toekomstperspectief bijkomende aanwervingen, kan bovenafgeschilderd als de ‘gratis-genera- mensen solliciteert voor eenzelfde job, situatie terecht. Door gebrek aan deen de wantoestanden rond interimar- dien het werkritme menselijker maken. tie’: alles kregen ze in hun schoot ge- vliegen jongeren zonder werkervaring gelijke, vaste jobs slagen ze er niet in beid zorgen ervoor dat veel jongeren We moeten ons actief verzetten tegen worpen, ze hebben er nooit iets voor er als eerste uit. Tegelijkertijd worden een stabiele toekomst op te bouwen. het vertrouwen in de arbeidsmarkt de poging om arbeiders, gepensioneermoeten doen. En vandaag zijn ze te lui de lijstjes van eisen waaraan kandidaatProfessor Dierckx van de UA stelt: “De en de toekomst verliezen. Dit vertaalt den en jongeren te laten opdraaien voor en te verwend om werk te zoeken. Ze werknemers moeten voldoen steeds langroeiende jongerenwerkloosheid is een zich in frustratie en soms ook in onver- de kapitalistische crisis. worden persoonlijk verantwoordelijk ger. Werkgevers verwachten kant-entikkende tijdbom.

Jongeren groeien op schilligheid tegenover de samenleving. gesteld voor hun situatie, gestigmati- klare werknemers, die geen opleiding zonder perspectief”.

Tegelijkertijd verseerd en afgeschilderd als profiteurs. meer nodig hebben. klaarden onder andere Ernst &Young Volgens ons is gebrek aan jobs een De overheid wil ons doen geloven dat maatschappelijke verantwoordelijk- ze met ‘instapstages’ de oplossing ge- dat het ergste nog moet komen. “De heid, geen persoonlijke. Of was er in vonden hebben om jongeren werkerva- economische storm in de eurozone 2012 misschien een toename van het ring te laten opdoen. Via een stage kun- jaagt de Belgische werkloosheid welaantal luilakken met 17,1%? nen jongeren hun CV opblinken met dra naar een hoogtepunt.”

In vergelijking met andere landen in Vlaams minister van werk Muyters ervaring. Achter deze mooie woorden verklaarde de hoge werkloosheid bij schuilt een nieuwe methode om jonge- de Eurozone werd ons land voorlopig Na de ramp in Fukushima en de berichten over barstjes in centrales -25jarigen door een krimpende vacatu- ren quasi gratis aan de werkgevers aan nog niet zo hard geraakt door de econoin Tihange en Doel, is het meer dan ooit duidelijk dat kernenergie heel remarkt en de teruglopende uitzendac- te bieden. Jongeren worden onder druk mische crisis en de besparingen. Maar wat risico’s met zich mee brengt. Op 10 maart wordt in Hoei betoogd tiviteit. In december 2012 ontving de gezet om gelijk welke job te aanvaarden. toch zijn er al heel wat alarmerende tegen de kerncentrale van Tihange. Wij steunen deze betoging en koVDAB 18,2% minder vacatures dan Bovenop een uitkering van 26 euro per signalen. Jongeren blijven steeds lanmen op voor energie in publieke handen zodat in veilige, milieuvrienin dezelfde maand het jaar ervoor. Op dag, betaalt de werkgever 200 euro per ger thuis wonen, ook als ze werken, delijke en betaalbare energie kan worden geïnvesteerd. Afspraak: 10 15 januari 2013 waren er in ons land maand. Voor een voltijdse stagemaand omdat alleen wonen onbetaalbaar is. maart om 14u op de Grand Place in Hoei.

101.704 jobs beschikbaar, terwijl er ontvangt de stagiair 760 euro. Op die Steeds meer jongeren slikken antide412.638 werkzoekenden waren. Voor 200 euro betaalt de werkgever noch pa- pressiva,...

10 maart: betoging tegen kernenergie

nation

Franstalig extreemrechts probeert zich op te bouwen door

F

Clem (Brussel)

ranstalig extreemrechts kent een geschiedenis van splitsingen en onderlinge strijd tussen erg kleine groepjes.

Het Front National kwam vooral in het nieuws met schandalen en interne afrekeningen. De ineenstorting van de electorale steun voor het Front National en zijn diverse uitlopers, deed sommigen denken dat het einde van Franstalig extreemrechts nabij is. Ondertussen heeft het kleine extreemrechtse groepje Nation evenwel geduldig gebouwd op een iets stabielere basis.

dls321 FINAL.indd 14

In december hield Nation een congres eraan gedaan om de woede af te leiden met naar eigen zeggen een 100-tal aan- van de echte verantwoordelijken. wezigen. Er zijn pogingen om tal van Er wordt gewezen op de ‘globalisering’ lokale afdelingen uit te bouwen en fi- (IMF, EU, multinationals) als reden guren uit diverse extreemrechtse krin- voor de crisis, maar tegelijk wordt voorgen werden aangetrokken, onder meer al uitgehaald naar de “wilde immigratie” van het vroegere FN, Nouvelle Wallonie die tot een sociale dumping leidt. Het Alternative of Solidarité Unitaire. Bij zijn echter niet de migranten die voor de gemeenteraadsverkiezingen haalde deze dumping verantwoordelijk zijn, zij Nation enkele goede resultaten, onder zijn ook niet verantwoordelijk voor de meer met 1500 stemmen in Charleroi levensvoorwaarden in de landen die ze en 4,5% in Evere. ontvluchten. Nation weigert echter om Nation is de extreemrechtse groep die de echte verantwoordelijken aan te pakhet meest probeert in te spelen op soci- ken, namelijk de grote bedrijven. ale thema’s. De formatie haalt uit naar Dat speculanten miljoenenwinsten de media als ‘marionet van het systeem’, boeken door op vastgoed te gokken en naar het ‘neoliberale kapitalisme’ die daarmee de prijzen de hoogte injagen, van de mensen ‘consumptie-schapen’ daar rept Nation met geen woord over maakt ‘om de winsten van de multina- als het spreekt over het tekort aan betionals te spijzen’. Nation beweert op taalbare woningen. Dat rijke profiteurs te komen voor een ‘degelijk minimum- als Bernard Arnault naar ons land kopensioen’. Maar vervolgens wordt alles men om belastingen te ontduiken, is

evenmin een probleem voor Nation.

Neen, het zijn de arme migranten, de holebi’s of de vrouwen die voor het recht op abortus opkomen die door Nation verantwoordelijk worden gesteld voor de crisis.

Bij Nation heerst een sympathie voor de gewelddadige methoden van Gouden Dageraad en Jobbik, ook al zijn ze nog heel voorzichtig. Het gevaar is reëel en moet bestreden worden. Dat kan het beste door de antiracistische en antifascistische strijd te verbinden met de sociale kwestie en de strijd tegen het besparingsbeleid. Dat is waarom wij campagne voeren met slogans als ‘Jobs, geen racisme’ en ‘Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons’.

www.blokbuster.be

28/01/2013 13:48:18

repressie thema

www.socialisme.be Februari 2013

15

Tegengas.Be

Met de Actief Linkse Studenten in

D

met willekeurige boetes. In sommige wijken is er een concentratie van sociale problemen. Naarmate meer bespaard wordt op onze levensstandaard wordt pakweg een vuilniszak stilaan een luxeproduct (alleszins toch qua prijs). In wijken waar jongeren amper toekomstperspectieven hebben, worden vrouwen sneller lastig gevallen en zijn er meer vormen van kleine criminaliteit. Ligt dat aan cultuur en attitude of eerder aan de concentratie van werkloosheid en armoede?

Echte oplossingen bestaan uit goed betaalde jobs en dus een degelijk inkomen en toekomst voor iedereen, collectieve diensten, goedkope vuilnisophaling, voldoende openbare vuilnisbakken en toiletten, ontspanningsmogelijkheden voor jongeren,...

e GAS-boetes (Gemeentelijke Administratieve Sancties) hebben al heel wat stof doen opwaaien.

Boetes voor het gooien van sneeuwballen haalden zelfs de internationale media. De verschillende gemeentelijke regelgevingen vormen een woud waarin zelfs een ervaren boswachter de weg verliest.

Willekeur troef

Het systeem van GAS-boetes geeft de ambtenaar die boetes uitschrijft (en dat zijn niet alleen mensen die daar specfiek toe aangesteld werden) de ruimte om ‘creatief’ en vol willekeur met sancties om te gaan.

In de pers verschijnen er om de haverklap voorbeelden van gemeentebesturen die op willekeurige basis GAS-boetes uitschrijven voor tal van vormen van ‘overlast’, het ene al absurder dan het andere. Onder jongeren heerst het gevoel dat het je reinste pestgedrag is.

Er speelt echter ook een belangrijk element van repressie mee. En dat is niet alleen tegen jongeren gericht: een prikactie door Geneeskunde Voor Het Volk, een campagnemoment van Occupy Antwerpen, een actie van jongeren tegen het afschaffen van een skatepark, een pamflet van Rood! uitdelen aan de Antwerpse gemeenteraad, een actie van LSP aan de Kazachse ambassade,...

Sociaal protest wordt steeds meer gekortwiekt door GAS-boetes of de dreiging ermee.

In december heeft de federale regering de regelgeving nog verstrengd. De minimumleeftijd voor een GAS-boete werd verlaagd tot veertien jaar en het maximumbedrag opgetrokken tot 350 euro. Met dergelijke repressiemogelijkheden worden jongeren bijzonder hard geraakt. Jongeren die samenkomen op een plein en daar ‘rondhanggedrag’ vertonen, een koppel dat op de rugleu-

ning van een bankje zit, een sneeuwballengevecht in het park,... Het past blijkbaar allemaal niet in het beeld dat onze politici van de samenleving hebben.

Anderzijds verhinderen dezelfde politici wel dat jongeren ‘jong kunnen zijn’.

In plaats van te investeren in jeugdhuizen of andere plaatsen waar jongeren kunnen samenkomen, schaffen ze subsidies af, breken ze skateparken en andere jeugdvoorzieningen af.

Ook andere zwakke groepen in de maatschappij worden geviseerd. In Brussel worden GAS-boetes tegenwoordig ook uitgedeeld aan tippelende prostituees en aan mensen die er beroep op doen. In navolging van de reportage ‘Femmes de la rue’ worden vrouwonvriendelijke opmerkingen bestraft met een GAS-boete. Dit alles gebeurt in het teken van de strijd tegen prostitutie en voor vrouwenrechten.

Linkse socialisten strijden dagelijks voor vrouwenrechten, maar verzetten zich tegen deze repressieve manier van optreden. Vrouwenrechten zullen nooit met boetes verkregen worden en seksisme moet aan de wortel aangepakt worden. Prostitutie is een symptoom van een maatschappij waarin mensen zover gaan dat ze hun eigen lichaam te koop aanbieden. Hoe denken de politici trouwens dat die vrouwen de GAS-boetes gaan betalen? In plaats van de loonkloof tussen mannen en vrouwen, werkloosheid en armoede in het algemeen aan te pakken duwen ze deze vrouwen enkel nog meer in de miserie.

GAS: gevolg van een gefaald beleid

Alle traditionele partijen gaan akkoord met dit beleid. Sommigen vinden dat het wat te ver doorgeslagen is. Maar nooit wordt de tegenstelling opgeworpen tussen repressie en symptoombestrijding aan de ene kant en echte duurzame sociale oplossingen aan de andere kant. Als er asociaal gedrag in de samenleving is, moet de vraag gesteld worden wat de oorzaak ervan is.

In crisistijden is het gemakkelijker om het falen van het beleid te maskeren door de problemen af te schuiven op zondebokken. De verantwoordelijkheid van wat fout loopt, wordt zo doorgeschoven naar diegenen die tevens de eerste slachtoffers van de crisis zijn. In plaats van oplossingen voor sociale problemen te zoeken, worden de slachtoffers van die problemen gestraft.

De GAS-politiek leidt tot verontwaardiging. Het is een zoveelste voorbeeld van hoe met twee maten en gewichten wordt gemeten. Fiscale fraude wordt niet aangepakt, diamantfraudeurs gaan vrijuit of krijgen fiscale amnestie. Een sneeuwbal gooien leidt gemakkelijker tot een straf dan een miljoenenfraude.

De elite past de regels in haar eigen voordeel aan. Alsof een jongere op een skateboard een probleem is voor de samenleving.

Uiteraard zorgen sluikstorten en wildplassen voor overlast en moet dit aangepakt worden. Maar dat gebeurt niet

Wij geven TegenGAS, help mee!

Om onze eisen kracht bij te zetten hebben we het platform TegenGAS opgericht. Deze campagne wil de verontwaardiging tegen de GAS-willekeur bundelen en de verontwaardiging omzetten in actie. We nodigen jongeren (en ouderen) uit om campagnes en acties tegen de GAS-boetes op te starten.

Bezoek de website TegenGAS.be. Je kan er ook jouw ervaring kwijt. Je kan er informatie vinden omtrent de juridische kant van de zaak, hoe in beroep tegen een GAS-boete enz. Bovendien helpen we je op je school, met jeugdbeweging/huis of in je wijk een lokale groep van TegenGAS op te zetten.

GAS-boetes bij protest aan banket van superrijken

Eind december kregen tientallen mensen een GAS-boete in de bus omdat ze op 11 oktober deelnamen aan een protestactie tegen een luxebanket van de grote Europese industriële lobbyisten, de zogenaamde ‘Vrienden van Europa’, waar tal van toplui uit de politieke en financiële wereld present gaven (onder meer Soros, Davignon, Barroso, Van Rompuy,...).

De betogers trokken door de binnenstad maar werden opgepakt. Er vielen 145 arrestaties aan de Naamsepoort. Het repressieve optreden tegen de vreedzame betogers kreeg nog een vervolg met GAS-boetes. De 1% rijksten die onze levensstandaard over de afgrond de dieperik in willen storten, krijgen politiebescherming. Wie vragen stelt bij de huidige gang van zaken krijgt GAS-boetes.

De vrijheid om actie te voeren wordt steeds meer aan banden gelegd. Dat is niet om protestacties in ‘goede banen’ te leiden, maar wel degelijk om het protest op zich tegen te gaan. Al wie zich verzet tegen het neoliberale beleid wordt vogelvrij verklaard.

De betogers die in Brussel op GAS-boetes werden getrakteerd, hebben daar verzet tegen aangetekend en zullen hun juridisch protest koppelen aan actief protest op straat.

Ukkel

Protest tegen dictatuur in Kazachstan aan banden gelegd...

Op 17 december trok een delegatie van LSP met Europarlementslid Paul Murphy naar de ambassade van Kazachstan in Brussel om er het bloedbad te herdenken dat een jaar eerder onder stakende oliearbeiders werd aangericht. Aan de ambassade gaf niemand thuis, er werd beroep gedaan op de lokale politie om het protest te verbieden en de deelnemers met GAS-boetes van 250 euro per persoon af te dreigen.

Na het inbedden van journalistiek wil men nu ook protest inbedden. De verantwoordelijke van de politie probeerde zich te verdedigen: “Kinderen moeten het toch ook vragen vooraleer ze iets mogen doen”. Zo weten we meteen hoe onze democratische rechten in deze kringen worden ingeschat.

De beslissing om de actie te stoppen, kwam van burgemeester Armand De Decker (MR) die hoofd is van de lo-

dls321 FINAL.indd 15

kale politie. Eerder maakte het Franse blad ‘Le Canard Enchaîné’ gewag van een schandaal – Kazachgate – met De Decker in een hoofdrol.

De Kazachse dictator Nazarbajev wilde een lucratief contract sluiten met het Franse luchtvaartbedrijf EADS. Hij stelde echter voorwaarden aan de Franse president Sarkozy, onder meer de buitenvervolgingstelling van drie Kazachen, onder wie de miljardair Patakh Chodiev, die in België wegens corruptie vervolgd werden.

De raadgevers van Sarkozy namen contact op met toenmalig senaatsvoorzitter Armand De Decker om het wetsvoorstel rond de strafrechtelijke minnelijke schikking sneller door het parlement te krijgen. Dat gebeurde ook effectief waardoor het mogelijk wordt om een strafrechtelijke vervolging af te kopen. De eersten die in juni 2011 van

deze mogelijkheid gebruik maakten, waren de drie Kazachen. Enkele dagen later ondertekende Nazarbajev een contract waarbij 45 helikopters werden besteld bij EADS. Terwijl rijke fraudeurs beschermd worden door De Decker, wordt iedere vorm van protest tegen de meest dictatoriale elementen uit die fraudeursclub van superrijken de kop ingedrukt.

Tegelijk wordt aangetoond hoe GASboetes niet zozeer ingevoerd zijn om sluikstorten en andere vormen van overlast aan te pakken, maar om iedere vorm van protest te beperken tot het kader waarbinnen het van bovenaf wordt toegelaten. Rijke fraudeurs krijgen nieuwe rechten en mogelijkheden, onze democratische rechten worden aan banden gelegd.

28/01/2013 13:48:19

socialisme.be Ben

je de dagelijkse stroom van

desinformatie in de traditionele media beu?

Wil je ook een andere Neem

kant van het nieuws horen?

dan een abonnement op dit blad

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 321  Februari 2013

en volg onze dagelijkse website socialisme.be.

s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

Organiseer het verzet tegen het rechtse en asociale beleid Mathias (Antwerpen)

meerderheid van de bevolking ziet onder t ussen de levensst and a ard kelderen. p 7 maart organiseert Het was tegen deze achtergrond de extreemrechtse van sociaal verval dat de Griekse Nationalistische Studenten neonazi’s van Gouden Dageraad Vereniging (NSV) haar jaarlijkse konden doorbreken met 7% van de haatmars in Leuven. De Actief stemmen. Sindsdien is deze partij er Linkse Studenten (ALS) en enkel gewelddadiger op geworden.

Blokbuster roepen op tot een A llochtonen, holebi’s en li n k se vreedzame tegenbetoging. activisten worden op klaarlichte dag aangevallen en geïntimideerd.

Tegelijk zien we overal in Europa een Besparingsbeleid creëert groeiende criminalisering van sociaal voedingsbodem voor verzet en jongerenacties, vaak ook extreemrechts! van jongeren in het algemeen. Alle gevestigde partijen doen hieraan mee, Als ‘ant woord’ op de cr isis zit in Antwerpen staat de N-VA van De Europa al drie jaar in een neoliberale Wever mee vooraan in het offensief wurggreep. Onder het voorwendsel om van GAS-boetes, verdeeldheid en de staatsschuld onder controle te krijgen, repressie. worden de Europese jongeren en werkenden een zwaar besparingsbeleid door de strot geramd.

NSV, de lokale vrienden van De gevolgen zijn desastreus: een Gouden Dageraad jongerenwerkloosheid van meer dan 50% in Griekenland en Spanje, 68% van Het Leuvense studentenblad Veto de Grieken die onder de armoedegrens vroeg zich vorig jaar af of NSV nog leeft (volgens Eurostat),… Dat de extreemrechts en gevaarlijk is. De NSV staatsschuld er intussen blijft stijgen, schept daar zelf duidelijkheid over. toont het failliet van de neoliberale Op 27 maart 2012 nodigde NSVbespa r i ngslog ica a a n. De g rote Antwerpen Udo Voigt, voorzitter van door

O

dls321 FINAL.indd 16

de Duitse neofascistische partij NPD, name het neoliberaal beleid ten dienste uit op een meeting. Maar ook elders van de 1% rijken. worden de voorbeelden in radicalere Het is het ongenoegen als gevolg kringen gezocht. De Antwerpse NSV- va n de sociale tekor ten wa a rop voorzitter Stijn Van Boebel nam op de extreemrechts kan teren. Wie de blog Rechts Actueel de verdediging strijd wil aangaan tegen fascisme en van Gouden Dageraad en NPD op toen racisme, moet daarom ook breken met Filip Dewinter in De Zevende Dag de besparingslogica. Blokbuster en deze partijen afdeed als ‘karikaturen’. Actief Linkse Studenten roepen op om Binnen NSV zijn verschillende ‘fans’ duidelijk te maken dat de meerderheid van Gouden Dageraad actief. Met de terroristische en criminele methoden van Griekse neonazi’s hebben ze geen • probleem, de Duitse NPD-radicalen omschreven de NSV’ers als ‘brothers in arms’.

van de studenten en de bevolking niet akkoord gaat met de ideeën en methodes van de NSV. Betoog met ons mee tegen racisme en fascisme. Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons!

7 maart in Leuven: anti-NSV betoging

Stop de erkenning van de NSV!

• Neen aan de GAS-reglementering en de

Voor een grote en vreedzame anti-NSV betoging

Extreemrechts heeft geen antwoord op de huidige economische en sociale problemen. Zij leggen de schuld daarvoor de verantwoordelijkheid bij de migrant of de Waal en beweren dat deze onze jobs en sociale woningen afpakken en het geld in de sociale zekerheid opsouperen. Op die manier verbergen ze de werkelijke verantwoordelijke, met

criminalisering van jongeren!

• Organiseer het verzet tegen het rechtse

en asociale beleid!

• Jobs, geen racisme! Voor degelijke jobs,

betaalbare huisvesting en gratis onderwijs voor iedereen!

28/01/2013 13:48:22