De Linkse Socialist 341, februari 2015

België - Belgique Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek BC 4383 P2A6269

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 341 

Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek

februari 2015

strijd  solidariteit  socialisme

Links aan de macht in Griekenland?

Tweede actieplan tegen Michel I?

door

Nicolas Croes

D

e paniek slaat toe onder het Griekse en Europese establishment. De verkiezingen van 25 januari kunnen de linkse partij Syriza aan de macht brengen.

Miljoenen Grieken willen met een stem voor Syriza hun verzet tegen het besparingsbeleid tonen. Het leidt meteen tot de vraag hoe dit verzet wordt omgezet in een beleid dat breekt met de dictatuur van de markten. Alleszins zal de schok van de Griekse verkiezingen internationaal gevoeld worden. Het zal ongetwijfeld leiden tot een toename van stakingen en betogingen in Griekenland, maar ook in Italië, Spanje, Portugal, Ierland, ... en ook bij ons.

De gevestigde politici en commentatoren hebben er alles aan gedaan om de Griekse kiezers op andere gedachten te brengen.

Chantage, intimidatie, leugens, ... De wanhopige maneuvers moesten het gebrek aan antwoord op de bekommernissen van de Griekse bevolking verbergen. Nu moet het establishment vaststellen dat het niet gewerkt heeft. Dat de dreigementen hun effect verloren hebben. De aftredende Griekse premier Samaras (Nieuwe Democratie) ging in zijn chantage zo ver dat het lachwekkend werd, hij stelde dat Griekenland onder Syriza op Noord-Korea zou gaan lijken. Zijn eigen politieke positie maakte hij dezelfde dag duidelijk in de verklaring dat hij niet zou toelaten dat “migranten komen profiteren van onze ziekenhuizen.”

De Franse econoom Thomas Piketty (zie pagina 6) stelde dat de opkomst van antibesparingspartijen in Griekenland en Spanje (waar Podemos volgens peilingen de grootste partij met 30% kan worden) “een goede zaak voor Europa” is en een antwoord op “het falen van de besparingsmaatregelen.” Hij voegt er echter aan toe dat het politiek alternatief van Syriza “niet zo duidelijk is als het zou moeten zijn.” Dat klopt, er blijven veel onduidelijkheden bestaan.

Maar het feit dat een linkse regering aan de macht kan komen zal een enorme impact hebben op sociale strijd. Het kan leiden tot een nieuwe dynamiek van oplopende klassenstrijd die een druk zet op de nieuwe regering om naar links op te schuiven. Dat zal nodig zijn, het establishment zal niet aarzelen om vervelende verkiezingsresultaten aan de kant te schuiven. Het establishment weet ook dat een breuk met het besparingsbeleid een sneeuwbaleffect kan teweeg brengen. De heersende klasse zal er dan ook alles aan doen om de regering onder leiding van Syriza aan banden te leggen en desnoods te verstikken.

Griekenland, België: zelfde strijd!

Hoe kunnen we de Griekse arbeiders en activisten het beste steunen? Solidariteitsacties zijn natuurlijk een eerste stap. Maar het kan nog beter door een nieuwe adem te geven aan het verzet tegen het besparingsbeleid in eigen land om de regering van rijken weg te krijgen.

Het eerste actieplan van de vakbonden dat uitmondde in de algemene staking van 15 december was fenomenaal. Elke nieuwe stap in het actieplan was succesvol en dit in alle sectoren en alle delen van het land. Laat er geen twijfel over bestaan, als de situatie in Griekenland belang heeft voor heel Europa, geldt dat ook voor onze strijd. Sinds het begin van de crisis kende geen enkel ander Europees land een algemene staking die twee maanden op voorhand werd aangekondigd en voorbereid werd met een nationale massabetoging en regionale stakingen. De besparingsregering in de hoofdstad van Europa ten val brengen, zou doorheen het continent enthousiasme teweegbrengen. We hebben een nieuw actieplan nodig dat groter en harder is.

Het zou de beste ondersteuning zijn voor de inspanningen van onze Griekse, Spaanse, Ierse, ... medestanders.

Er is een alternatief

Het establishment beweert dat er geen alternatief is op het besparingsbeleid. Dat is nonsens. Maar we zullen wel verder moeten gaan dan utopische visies zoals een “kapitalisme met een menselijk gezicht”. Groeiende ongelijkheid en crisis zijn eigen aan het kapitalisme, voor verandering moeten we het systeem aan de kant schuiven.

In 2015 kan een belangrijke stap vooruit gezet worden. De enige uitweg uit de crisis vereist dat we buiten het kader van het kapitalisme treden. Dat kan door massastrijd om de sleutelsectoren van de economie onder publiek en democratisch bezit en beheer plaatsen.

LSP en haar internationale organisatie, het Committee for a Workers International, doen er alles aan om bij te dragen aan een dergelijke ontwikkeling en om nederlagen te vermijden. De opkomst van allerhande reactionairen is een voorteken van wat er op ons afkomt indien we de enorme uitdagingen niet ernstig nemen en niet consequent strijden om te winnen!

“Ik geloof in de kracht van een elite” (Geert Bourgeois) P4

“Elitevormende” KVHV in aanval tegen links aan UGent P 14

Algemene staking doet regering wankelen P 6-7

terreur en haat

de

Linkse Socialist

Dreiging van terreur neemt toe Geert Cool

om moslims te stigmatiseren. Tevens werd de politierepressie opgedreven ihadi’s die in ons land en werden democratische rechten en opgepakt worden vrijheden beperkt. in een grootschalige Het besparingsbeleid in eigen land antiterreuroperatie. Het versterkt de reeds grote ongelijkheid leger dat ingezet wordt voor waarbij een kleine minderheid steeds veiligheidstaken. De dreiging van rijker wordt terwijl een groeiende laag terreur is niet beperkt tot Syrië, van de bevolking in steeds grotere elAfghanistan, Pakistan of Parijs. lende belandt. Onder meer als gevolg Verviers, Vilvoorde of Molenbeek van discriminatie geldt dit des te meer bevinden zich veel dichter bij huis. voor jongeren van migrantenafkomst.

Het gevaar komt niet uit de lucht Wanhopige omstandigheden kunnen gevallen. tot wanhopige standpunten leiden indien er geen hoop op verbetering is. Die Het leger wordt ingezet in Antwerpen De afgelopen maanden trokken een hoop kan enkel door de georganiseerde kleine 400 Belgische jongeren naar Ze zijn zelf erg autoritair en reactionair genover die oorlogen. Dat was zeker arbeidersbeweging worden geboden in Syrië om mee te strijden. Een deel van en willen regimes vestigen die geba- ook het geval in de moslimgemeen- de vorm van een strijd voor een andere hen kwam ontgoocheld terug, maar dat seerd zijn op kapitalistische en feodale schappen. Er was een afkeer van die samenleving. De afgelopen decennia geldt zeker niet voor iedereen. Enkelen uitbuiting, censuur en verbodsregels. imperialistische interventies en de zat de arbeidersbeweging in een defenwillen hun oorlogservaringen hier verNa de start van de door de VS geleide dood en vernieling die ermee gepaard sieve positie en werd ruimte gelaten aan derzetten. Organisaties als Al Qaeda oorlogen in Afghanistan en Irak waar- gingen. Er was ook woede tegenover allerhande wanhoopsdaden, denk maar en ISIS die terreur in het westen aan- schuwden socialisten voor het gevaar het bloedbad onder de bevolking van aan de rellen in de Franse voorsteden moedigen, hebben niet de bedoeling om van terreuraanslagen in het westen. Er Gaza. Om de imperialistische oorlogen of in Londen. strijd tegen onderdrukking te voeren. was wereldwijd een enorme woede te- te rechtvaardigen, werd niet geaarzeld Erger nog, onder dergelijke omstandoor

J

digheden kunnen mensen terechtkomen bij fundamentalisme, net zoals racisme en nationalisme een voet aan grond kunnen krijgen in de ontwikkelde kapitalistische landen. Voortdurende sociale en economische crisis kan ook sociale desintegratie teweegbrengen en leiden tot elementen van barbarisme, zoals we dit in Syrië of Afghanistan zien. De horror die het kapitalisme veroorzaakt begrijpen, betekent echter geen rechtvaardiging om dezelfde horror toe te passen op gewone mensen.

Terrorisme is geen gevaar dat door de kapitalistische heersende klassen en regeringen zal uitgeschakeld worden. Zij hebben de voorwaarden voor terrorisme gecreëerd en zijn nu niet in staat om het gevaar ervan aan te pakken. Geen enkele toename van staatsrepressie zal de dreiging wegnemen. Tegenover de dreiging van terreur is er nood aan eenheid van onderuit in een strijd tegen het besparingsbeleid en tegen imperialistische interventies.

Charlie Hebdo. Slachtoffer van opbod tussen reactionaire krachten

D

e aanslag op Charlie Hebdo getuigt van een ongekende brutaliteit en leidde tot verontwaardiging en woede die zich niet tot Frankrijk beperkten.

Er waren tientallen spontane bijeenkomsten in tal van steden in Frankrijk, België en elders.

De nooit geziene mobilisaties tonen het inlevingsvermogen van de Franse bevolking en haar gehechtheid aan vrije meningsuiting, solidariteit en

democratische vrijheden.

De vrije meningsuiting die we vandaag kennen is relatief omdat er natuurlijk geen echte vrijheid is indien rijke mediamagnaten 90% van de middelen controleren om die mening op de ‘markt’ van de media te uiten. Uiteraard maken ze daar gebruik van om hun ideologie op te leggen. Maar zelfs deze beperkte democratische rechten werden afgedwongen door strijd van de arbeidersbeweging. Het recht om ons te or-

Op 16 december voerde de Taliban in de Pakistaanse stad Peshawar een aanslag uit op een school. Er vielen 145 doden. De Socialist Movement Pakistan organiseerde protest tegen de Taliban en tegen religieus geweld.

ganiseren, het recht om collectieve acties te houden of nog het recht om onze mening naar voor te brengen.

We moeten ons mobiliseren om onze rechten te verdedigen tegen al wie ze in de kiem wil smoren. In deze strijd mogen we ons niet van vijand vergissen.

En we moeten ook oppassen voor valse vrienden. Dit verdient enige uitleg. Er worden al grote amalgamen naar voor gebracht vanuit rechtse en extreemrechtse kringen. Ze hebben het over “islamitische terroristen” en hebben het vervolgens over de “islamisering” van Frankrijk. Een volledige gemeenschap wordt gelijkgesteld met een handvol criminele fundamentalisten.

De enorme mobilisatie van onderuit benadrukte de solidariteit en de afkeer tegenover elke vorm van haat. Het gebrek aan eigen organisatie met bijhorend politiek programma van onderuit, liet ruimte aan het establishment om zich aan de kop van het protest te plaatsen. Daarbij werden ook personaliteiten op de been gebracht die niet bepaald als vrienden van vrijheden en democratie gelden. Zo denken we onder meer aan de Israëlische premier Benjamin Netanyahu en enkele andere staatshoofden die vooraan staan als het op censuur en repressie aankomt.

Ingaan tegen het terrorisme van aanhangers van ISIS of Al Qaeda is niet de taak van ‘gematigde moslims’, zoals sommige rechtse commentatoren stellen. De kleine minderheid in de samenleving die heil ziet in terreurdaden kan van gelijk welke religieuze

Massaal protest in Frankrijk achtergrond komen of ook geen religi- pressie zal de dreiging wegnemen. euze achtergrond hebben. Denk maar De aanhoudende crisis van de wereldaan de aanslagen door extreemrechts economie zorgt ervoor dat regeringen zoals in Noorwegen in 2011 toen de nog meer overgaan tot aanvallen op de terrorist Anders Breivik 77 jongeren meerderheid van de bevolking. Het leidt neerschoot. ook tot groeiende imperialistische verDe weg vooruit bestaat evenmin uit deeldheid en gewapende conflicten. “eenheid” tegen het terrorisme met fiEr is nood aan eenheid van onguren als François Hollande en Nicolas deruit, van de werkende bevolking.

Sarkozy. Terrorisme is geen gevaar dat Massabewegingen van de arbeidersdoor de kapitalistische heersende klas- klasse die op een georganiseerde wijsen en regeringen zal uitgeschakeld ze opkomen voor een verbetering van worden. Zij hebben de voorwaarden onze levensstandaard en ingaan tegen voor terrorisme gecreëerd en zijn nu niet de kapitalistische regeringen, kunnen in staat om het gevaar ervan aan te pak- het tij van de toenemende terreurdreiken. Geen enkele toename van staatsre- ging keren.

Lees ook: “Stop de rechtse conservatieven en hun verdelende haat!” op pagina 15

Pegida. Anti-migrantenprotest en verzet ertegen in Duitsland zi’s en leidt tot geweld. Zo was er onder 50 verschillende landen. De stakers bij Pegida en co spelen in op de reële temeer een brandstichting in een vluch- Amazon genoten ook steun van hun korten inzake huisvesting, slechte getelingencentrum in Vorra, in de buurt Poolse collega’s, een deel van de ver- zondheidszorg en problemen in het onvan Nürnberg. zending gebeurt via dat land. Als het derwijs. De verantwoordelijkheid voor Er is protest tegen Pegida. Buiten personeel verdeeld is, staat het zwak- deze problemen ligt echter niet bij miDresden blijven de acties tegen mi- ker en kan het niet winnen. Dit geldt granten, maar wel bij de Duitse politici granten beperkt, maar zijn er steeds voor het personeel van Amazon, maar en de kapitalistische bedrijven. grotere tegenbetogingen. Zo waren er evengoed voor de volledige arbeidersOm de antimigrantenprotesten te op 12 januari meer dan 100.000 men- beweging. stoppen, moeten de tegenacties grosen op tegenbetogingen, met bijvoorMassaal protest tegen Pegida en ra- ter worden en is er nood aan een natibeeld 30.000 betogers in Leipzig. Het cisme is nodig en moet door de vakbon- onale actiedag met een grote betoging. ontbreekt evenwel aan een nationale co- den ook op de werkvloer gemobiliseerd Dat zou ook de lokale acties versterördinatie van dit antiracistisch protest. worden met discussies op militanten- ken. Op de gevestigde partijen moeten Leden van zowel de vakbonden als Die vergaderingen, verspreiding van pam- we niet rekenen om racisme te stoppen, Linke zijn wel aanwezig, maar de vak- fletten en discussies onder collega’s. hun beleid versterkt de vooroordelen en e anti-migrantengroep hande neonazi’s meteen op de kar. bondsleiding en de partijleiding van Die In Kassel was er op een personeelsver- de sociale af braak waarop verdeeldPe g i d a ( Pa t r i o t i s c h e Het is een gevaarlijke ontwikkeling Linke nemen geen initiatieven. gadering bij Volkswagen bijvoorbeeld heid kan groeien. Er is een onafhankeE u r o p ä e r G e g e n d i e omdat het terrein geëffend wordt Nochtans moet duidelijk zijn dat al- al een discussie over de lokale vari- lijk antwoord van de linkerzijde nodig I s l a m i s i e r u n g d e s voor racistisch geweld en verdeeld- les wat de arbeidersbeweging verdeelt, ant van Pegida. De vakbonden moe- waarbij het verzet tegen racisme wordt A b e n d l a n d e s , P a t r i o t t i s c h e heid onder de werkende bevolking. ze ook verzwakt. Het distributiebedrijf ten ook vluchtelingen ondersteunen gekoppeld aan eengemaakte strijd van Europeanen tegen de islamisering De voortrekkers van Pegida halen uit Amazon kwam de voorbije maanden en samen met hen strijden. Het gaat alle werkenden en werklozen voor hovan het avondland) wist in Dresden naar de terreur van Islamitische Staat meermaals in het nieuws door sta- vaak om mensen die in hun land van gere lonen, betere werkomstandighetot 25.000 mensen te mobiliseren. Het om alle moslims over dezelfde kam te kingsacties. Bij Amazon werken men- herkomst actief waren op syndicaal of den, betaalbare huisvesting en goede wordt voorgesteld als een burgerbe- scheren. Tegelijkertijd wordt gepro- sen die afkomstig zijn van ongeveer politiek vlak. uitkeringen, … weging tegen islamisering, maar is testeerd tegen mensen die onder meer in feite een poging om de afkeer te- de terreur van IS ontvluchten en in PROTEST tegen de poging om een Vlaamse versie van Pegida op te zetten. genover alle migranten naar voor te Duitsland terecht komen. Het relatieve Maandag 26 januari om 18u30 aan het Mechelsplein in Antwerpen brengen. Uiteraard springen aller- succes van Pegida versterkt de neona-

D

ons onze standpunt mening

www.socialisme.be februari 2015

Actieplan deed regering wankelen, maar hoe doen we ze vallen?

EDITO door

E ls D escho ema ck er , LSP

n a t i o naal organisator

H

et lijdt geen twijfel, deze regering is door het enorme succes van de vakbondsacties zwaar aan het wankelen gebracht. Het relativeert meteen de uitspraken van N-VA en Open Vld die vakbonden en daarmee ook klassenstrijd graag afdoen als niet meer van deze tijd.

Dit bleek niet meer dan whishful thinking te zijn.

Foto: Jean-Marie Versyp Zo heeft de Belgische arbeidersklasse de arbeidersklasse heeft de kans om te heden van de gevestigde partijen om tot met haar algemene staking op 15 de- laten zien dat niet zij het zwakke broer- stabiele regeringen te komen, is tot nu cember haar bestaan en potentiële macht tje moet zijn of noodzakelijkerwijs het toe de meest uitgesproken politieke uitmet verve herbevestigd. Dit is niet al- onderspit moet delven. drukking van de crisis van het kapitalisleen van belang als waarschuwing voor Haar tegenstrever is zwaarder ver- me. Onze kamikazeregering is daar een Michel I en de patronale wereld, het wond dan op het eerste zicht lijkt. De voorbeeld van, maar ook de technocratiwas ook een belangrijke school voor de traditionele burgerlijke politieke par- sche regeringen in Griekenland en Italië werkende klasse zelf. Het gevoel van on- tijen zouden K.O. in de boksring liggen, toen geen enkele andere politieke kracht macht was het bewustzijn van de wer- als die machtige arbeidersklasse nieuwe in staat was het roer over te nemen. Alle kende bevolking binnengeslopen sinds strijdinstrumenten had opgebouwd. De Europese landen, enkele uitzonderingen de val van de muur en heeft toegelaten oude politieke instrumenten hebben het daargelaten, zijn in datzelfde bedje ziek dat vele van haar verworvenheden reeds terrein van de sociale strijd verlaten en en deel van hetzelfde proces. tot een minimum zijn herleid. Ook bleek zijn niet meer in staat om enig tegenWat is dan nodig om van de kamikazeze totaal onvoorbereid op het type van wicht te bieden. Integendeel. De soci- regering af te geraken? Het momentum crisis die we nu al sinds 2008 meema- aaldemocratische partijen vervelden tot aangrijpen en verder bouwen op de dyken. Van die eerste schok begint ze nu klassieke instrumenten van de kapitalis- namiek van voor nieuwjaar! Het patropas te herstellen. tische klassen om haar programma van naat is de regering ter hulp geschoten.

Niet zozeer onwil, maar de crisis zet overdracht van arm naar rijk gestaag Met minimale toegevingen op de lonen het sociale overlegmodel onder druk. De door te voeren. en de welvaartsenveloppe tracht het de twee voornaamste klassen met hun twee Maar ook dat tijdperk komt stilaan ten vakbonden te strikken. Die toegevingen tegenovergestelde belangen komen elk einde. Kijk maar naar Griekenland waar zal ze later inzetten als pasmunt om de met hun eigen eisen op een scherpere de ooit zo sterke Pasok in de peilingen vakbonden van verdere acties te doen afmanier tegenover elkaar te staan. En met de kiesdrempel flirt. De moeilijk- zien. De recente terreurdreiging zal ze

Tweede ronde van verzet nodig. Strijden om te winnen!

Foto: MediActivista door

ZO GEZEGD

Vriendelijk bijdrage van rijken vragen werkt niet

Tim (Brussel)

D

De Marc Coucke van de VS, Bill Gates, denkt dat hij efficiënter is dan de regering en wil daarom niet meer belastingen betalen. Dat verklaarde de econoom Piketty. De Morgen schreef op 4 januari: “De Franse econoom pleit in zijn boek’ Kapitaal in de 21e eeuw’ voor maatregelen tegen ongelijkheid in de samenleving, bijvoorbeeld door vermogens zwaarder en arbeid lichter te belasten. Volgens Piketty vertrouwde Gates hem toe het pleidooi met plezier te hebben gelezen. “Hij zei tegen me: Ik hou van alles wat in je boek staat, maar ik wil niet meer belasting betalen”, aldus Piketty.”

e nationale betoging van 6 november en de stakingsdagen van december 2014 waren historisch.

De algemene staking van 15 december was de grootste stakingsdag sinds decennia, misschien zelfs de grootste uit de Belgische geschiedenis.

Honderdduizenden werkenden staakten mee, velen voor de eerste keer. Tienduizenden hielpen mee met het organiseren van acties en stakingspiketten. Overal was een grote actiebereidheid merkbaar.

De centrale vraag die velen zich echter stelden is: wat nu? Is een tweede actieplan nodig, en zo ja, hoe moet zo’n plan er dan uitzien?

De regering-Michel I morrelt langs alle kanten, systematisch komen nieuwe akkefietjes en conflicten tussen excellenties van de verschillende partijen in de media. Het massale karakter van de acties weerklinkt tot in de Wetstraat.

Vooral CD&V zit in een oncomfortabele positie tussen haar engagementen in de regering enerzijds en het steeds luidere protest langs haar ACW-zijde anderzijds. N-VA deed zich voor de verkiezingen liberaler voor dan Open Vld waarop die laatste de partij van De Wever er nu toe dwingt om de liberale besparingskelk tot op de bodem te ledigen. Nog nooit werd zo systematisch en zo openlijk de mogelijke val van een Belgische regering breed bediscussieerd.

De vakbondsleiders legden de bal in het kamp van de regering. De maneuvreerruimte is echter klein. Bovendien was het verzet in het najaar niet beperkt tot de vraag om de besparingen “eerlijker” te verdelen. We weten allemaal dat de grote bedrijven telkens nieuwe achterpoortjes vinden om aan hun inspanningen voor de gemeenschap te ontlopen terwijl pakweg BTW-verhogingen voor ons wel concreet zijn. De fiscale geschenken aan de grote bedrijven blijven eveneens overeind, wat de inkomsten van de overheid en de sociale zekerheid verder onder druk zet. Er

aangrijpen om verzoening en nationale eenheid te bepleiten tegen de gemeenschappelijke vijand.

We mogen ons daaraan niet laten vangen en moeten de enorme kracht van de arbeidersbeweging inzetten met als duidelijk doel de val van de besparingsregering-Michel. Hoe verdeeld ook, deze regering zal niet vanzelf verdwijnen.

Tegelijk mogen we niet wachten met het bouwen aan een nieuw politiek instrument dat onvoorwaardelijk de noden en eisen van de werkende klasse verdedigt.

werd evenmin actie gevoerd voor een onderhandelde looninlevering met een beperkte loonstijging die niet volstaat om de indexsprong te compenseren.

Rond fundamentele twistpunten als de indexsprong, de verhoging van de pensioenleeftijd, de af braak van de openbare diensten, en het ontbreken van een échte vermogensbelasting kan niet gediscussieerd worden. Het stemmen van de programmawet en de begroting vlak voor de kerstvakantie heeft dat punt nog eens verduidelijkt. “Alea iacta est”, stelde Julius Caesar toen hij de Rubicon overstak en zo elke mogelijkheid voor een compromis in zijn conflict met de Romeinse Senaat onmogelijk maakte. Dat is ook de kernstelling van de regering Michel I, toegeven op de meest fundamentele eisen van de beweging van november en december is onmogelijk. Verder dreigen er bij de begrotingscontrole in maart al nieuwe pijnlijke maatregelen te komen. Waar is de ruimte voor sociaal overleg dat iets oplevert?

Bij het sociaal overleg wil Marc Leemans (ACV) naar eigen zeggen de regering “als het moet wat opjagen.”

En als dat niet volstaat volgen nieuwe acties. Indien dit betekent dat de acties afgeblazen worden, zonder dat de actievoerders bij de beslissing hierover

betrokken werden, zal het bijzonder moeilijk worden om ze terug op gang te trekken. Dan riskeert de rechtse regering haar slag thuis te halen en zal het niet bij de huidige besparingen stoppen.

Ook als te lang gewacht wordt met de aankondiging van een tweede actieplan dreigt het momentum verloren te gaan.

Denken de vakbondsleiders dat er een aan- en uitknop of een pauzeknop op ons ongenoegen zit? Het is aan de militanten en leden die van de algemene staking zo’n succes gemaakt hebben om te beslissen of het resultaat volstaat of een nieuw actieplan nodig is.

Wij denken dat wat vandaag op tafel ligt ruim onvoldoende is en een tweede actieplan nodig is. We strijden niet voor een beperkte afzwakking van de aanval op onze levensstandaard, maar voor een breuk met het asociale beleid van deze regering. De inzet van zo’n actieplan? Het besparingsbeleid wegstaken is onlosmakelijk verbonden met het wegstaken van deze regering.

In de vorige editie van De Linkse Socialist gaven we reeds ons voorstel voor zo’n tweede actieplan dat groter en harder moet zijn. Met een nieuwe militantenconcentratie, een nationale betoging, regionale actiedagen en tenslotte een 48-urenstaking kunnen we de regering wegstaken. Het enthousiasme

dat bij velen leeft, kunnen we gebruiken om naar buiten te treden en nog breder te mobiliseren: markten bezoeken, vakbondsstands organiseren aan supermarkten, … zodat we de beweging verder opbouwen. We kunnen hiermee ook diegenen bereiken die nog niet overtuigd zijn of die nog twijfelen over zelf meedoen aan acties. Om deze mensen te overtuigen, is het belangrijk dat we het actieplan en de eisen van de beweging democratisch opstellen. Open militantenvergaderingen in alle regio’s en sectoren moeten beslissen over hoe en waar er actie wordt gevoerd, en wat de minimumeisen zijn.

Terwijl wij een besparingslawine over ons krijgen, zijn er steeds nieuwe fiscale achterpoortjes voor de superrijken.

Dat de 85 rijksten ter wereld evenveel bezitten als de armste helft van de wereldbevolking geeft aan hoe groot de ongelijkheid is. We leven in een maatschappij waar meer rijkdommen zijn dan ooit tevoren, maar waar die rijkdom ook nog nooit zo ongelijk verdeeld was.

Besparen op de meerderheid van de bevolking is een politieke keuze, geen wetmatigheid. Om dit te keren, zal in de eerste plaats een nieuw actieplan nodig zijn met de ambitie om de regering en het besparingsbeleid weg te krijgen.

Eindeloos besparen

In maart komt er al een begrotingscontrole waarbij de federale regering wellicht nieuwe maatregelen zal nemen.

Schaduwpremier Bart De Wever was op de nieuwjaarsreceptie van zijn partij alvast duidelijk dat de zogenaamde “motor van vooruitgang” waar N-VA voor staat eigenlijk een eindeloze besparingsmachine is. Hij stelde: “Ik durf niet uitsluiten dat er nog bijkomende inspanningen nodig zullen zijn om uit de tunnel te komen en ik durf niet uitsluiten dat we nog voor moeilijke jaren staan.”

Inderdaad Marc

In De Tijd van 10 januari vroegen ze aan ACV-voorzitter Marc Leemans of er geen stakingsmoeheid is. Leemans: “Neen, er is een zeer grote vastberadenheid. De mensen kunnen niet leven met een regeringsbeleid dat niet wordt bijgestuurd.”

Inderdaad, we hebben geen actie gevoerd en gestaakt om met een kluitje in het riet gestuurd te worden.

op de werkvloer

de

Linkse Socialist

Eerste beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd een feit.

Is er echt geen alternatief? door

Emily (Namen)

H

et gebrek aan werkgelegenheid is een groot en structureel probleem. Het zijn echter steeds de slachtoffers die hier verantwoordelijk voor gesteld worden en sancties krijgen.

Dit zien we momenteel met de uitsluiting van duizenden mensen met een inschakelingsuitkering, de vroegere wachtuitkering. Deze werkloosheidsuitkering is als eerste in de tijd beperkt. Welk alternatief kan de georganiseerde arbeidersbeweging hierop naar voor brengen?

Massale werkloosheid: in wiens voordeel?

Sinds 30 jaar kennen we een structurele werkloosheid. De werkgelegenheidsgraad – het percentage van iedereen op arbeidsleeftijd die effectief werk heeft – bedroeg in 2013 amper 57%. Dit maakt meteen duidelijk dat er niet genoeg jobs voor iedereen zijn. In 2013 waren er volgens de FOREM (Franstalige tegenhanger van de VDAB) 584.302 werkzoekenden in ons land. Er waren tegelijk amper 61.630 vacatures volgens de FOD Economie. Toch doet men de werklozen af als luiaards en profiteurs die zo snel mogelijk moeten gesanctioneerd worden.

Het patronaat heeft overigens belang bij het behoud van een zekere werkloosheidsgraad. Dit levert immers een reserveleger op dat automatisch een neerwaartse druk zet op alle lonen en arbeidsvoorwaarden. “Niet tevreden over je werk? Er staan 10 anderen klaar om je plaats in te nemen.” Het patronaat wordt hierin ondersteund door de regeringen die enorme inspanningen leveren om zowel werklozen op te jagen als om een grote lageloonsector tot stand te brengen. Achter de retoriek van de zogenaamde “prioriteit voor werk” verbergt zich een campagne om de werklozen verantwoordelijk te stellen voor de werkloosheid.

Werkloosheid of werklozen aanpakken?

Dit is de achtergrond van verschillende maatregelen zoals de “activering” van werklozen, beter bekend onder de

noemer van “jacht op de werklozen”.

Deze maatregel werd in 2004 ingevoerd door de toenmalige liberaal-sociaaldemocratische coalitie. Er werden permanente en strengere controles ingevoerd om werklozen tijdelijk of definitief het recht op een uitkering te ontzeggen. Het uitgangspunt was dat werklozen kiezen voor hun situatie van sociaal isolement, psychologische druk en financiële onzekerheid.

In 2011 deed de regering-Di Rupo er nog een schep bovenop met de beperking in de tijd van de zogenaamde inschakelingsuitkering. De vroegere wachtuitkering werd voor wie 30 jaar is tot drie jaar beperkt, met uitzondering voor samenwonende gezinshoofden. Deze maatregel zorgt vanaf 1 januari van dit jaar voor de eerste uitsluitingen, het zou volgens CEPAG, de studiedienst van het Waalse ABVV, om minstens 37.000 mensen gaan. Dat aantal zal overigens nog toenemen.

Voor bepaalde werkzoekenden is er tijdelijk uitstel en bovendien zullen er jaarlijks nog nieuwe werkzoekenden bijkomen die hun uitkering verliezen.

De oude industriële centra zijn de hardst getroffen regio’s. Vrouwen zijn eveneens oververtegenwoordigd in de uitsluitingen. Het netwerk ‘Stop artikel 63§2’ stelt dat het in 65% van de gevallen om vrouwen gaat. Dat is uiteraard nauw verbonden met het grote aantal vrouwen in deeltijdse jobs waar het niet mogelijk is om een recht op een volledige werkloosheidsuitkering te verwerven.

De regering-Michel gaat op hetzelfde pad verder. Het recht op een inschakelingsuitkering zal voor min 21-jarigen

Protestactie aan het kantoor van de MR in Luik op 10 september 2014. Ondertussen is artikel 63§2 in werking getreden en verliezen duizenden mensen hun inschakelingsuitkering. Foto: Loïc enkel gelden voor wie een diploma hoger secundair onderwijs heeft behaald.

Het recht zal beperkt worden tot de leeftijd van 25 jaar. Wie te lang studeert of niet genoeg heeft gestudeerd, wordt dus meteen gesanctioneerd. Deze maatregel zal zich voor 13.000 Franstalige studenten vertalen in een jaarlijks verlies van 5.104 tot 13.269 euro per persoon (volgens de vakbond CNE).

Wie uitgesloten is, kan enkel nog bij het OCMW terecht. Het betekent dat de verantwoordelijkheid van de federale regering naar de OCMW’s en dus naar de gemeenten wordt doorgeschoven. Daar dreigt de situatie uit de hand te lopen. De uitsluitingen vanaf 1 januari zijn al goed voor een verhoging van de uitgaven voor leeflonen met 20%.

In Wallonië alleen zouden ongeveer 10.000 gezinshoofden en alleenstaanden er beroep op moeten doen (cijfers van CEPAG). Voor samenwonenden is er geen leefloon. Vooraleer het OCMW een leefloon toekent, kan een onderzoek gedaan worden naar middelen van familieleden (ouders of volwassen kinderen) om steun te verlenen.

Hierdoor gaan we van een stelsel van solidariteit terug naar een situatie van familiale afhankelijkheid en alles wat daarbij komt.

Het lijkt absurd om de werklozen te viseren terwijl het tekort aan jobs net het probleem is. Maar als we weten dat deze maatregelen de heersende kapita-

listische klasse goed uitkomen, weten we vanwaar de wind komt waaien. Het doel van deze jacht op de werklozen is niet zozeer ingegeven door de wil om op de overheidsuitgaven te besparen, maar wel om onze arbeidsvoorwaarden en lonen te ondermijnen waarbij tegelijk een specifieke laag van de bevolking wordt gestigmatiseerd om de aandacht van de echte problemen af te leiden. Ter illustratie: in 2012 waren de werkloosheidsuitkeringen goed voor 3% van de federale begroting, tegenover 20% die werd besteed aan de terugbetaling van publieke schulden aan speculanten (bron: CADTM).

druk. De technologische ontwikkelingen moeten gericht worden op de belangen van de werkenden. Dit zou toelaten om de arbeidstijd te verminderen en om het werk te ontdoen van een groot aantal repetitieve handelingen.

Deze eis stelt de klasse van de werkenden, die hun arbeidskracht verkopen in ruil voor een loon, regelrecht tegenover de kapitalistische klasse, diegenen die de productiemiddelen bezitten. Om de werkenden daadwerkelijk te bevrijden van de vervreemding van hun arbeid, om toe te laten dat er voldoende tijd is voor ontspanning, sociaal leven en het beheer van de samenleving, moet de eis van een arbeidsduurvermindering met 32-urenweek om het loonbehoud en bijkomende aanwervingen verbonden worden met het perspecbeschikbare werk te tief van een antikapitalistische breuk en verdelen een verandering van de samenleving in We moeten een geloofwaardig alter- socialistische zin. natief naar voor schuiven dat vertrekt Daarmee bedoelen we dat de sleutelvan de kracht van de georganiseerde sectoren van de economie en de grote arbeidersbeweging. Op de massale bedrijven onder de democratische conwerkloosheid moeten we antwoorden trole en beheer van de werkenden en de met een verdeling van de beschikbare bevolking in het algemeen geplaatst arbeid en dit zonder loonverlies en met worden. Hierdoor zal werk niet langer een verlaging van de werkdruk. We synoniem staan voor een schakel in de werken nu gemiddeld 31 uur per week monsterlijke keten van sociaal en ecoen dit is dan nog zonder rekening te logisch vernietigende productie, maar houden met niet benutte productieca- zou het net een belangrijke bijdrage paciteit of verspilling die eigen is aan vormen aan de ontwikkeling van onsdit systeem. Onder het huidige systeem zelf en de gemeenschap. Het zou op tergaat dit evenwel gepaard met massale mijn de weg openen voor een samenlewerkloosheid en een onhoudbare werk- ving zonder loonarbeid.

KORT Hoogste rechtbank bevestigt verzet tegen eenzijdige verzoekschriften In 2012 werd bij Crown Cork strijd gevoerd tegen de sluiting van de winstgevende afdeling in Deurne. Het bedrijf werd bezet toen de directie besloot om al het personeel meteen op straat te zetten in plaats van de geplande sluiting af te wachten. Tijdens een solidariteitsactie op 19 juni 2012 kwam de directie met deurwaarders en politie om de bezetting te breken. Dit gebeurde op basis van een eenzijdig verzoekschrift, een procedure waarbij de werknemers niet gehoord worden door de rechter.

De strijd bij Crown leidde niet tot een overwinning, het bedrijf ging dicht en er kwam een sociaal plan dat wel boven de wettelijke minima lag. Juridisch is er nu een overwinning geboekt die van belang is. Eerder sprak het Antwerpse Hof van Beroep zich uit tegen het gebruik van een eenzijdig verzoekschrift. Het hof stelde ook dat een bezetting onderdeel is van het recht op collectieve actie.

Nu werd het standpunt inzake eenzijdige verzoekschriften bevestigd door het Hof van Cassatie, de hoogste rechtbank in het land. Dit kan ingeroepen worden bij alle volgende pogingen om stakingen te breken met eenzijdige verzoekschriften.

“Ik geloof in de kracht van een elite” (Geert Bourgeois)

Crown Cork 2012. De deurwaarders komen met een grote politiemacht om de bezetting te breken. Foto: Jonas

Terwijl Kris Peeters de vakbondsleiders overtuigde van de goede bedoelingen van de regering, leidde MR-kopstuk Reynders de Vlaamse minister-president in voor een publiek van Franstalige ondernemers in de Cercle Lorraine. De Vlaams-nationalist Bourgeois voelde zich daar volgens De Tijd opmerkelijk goed thuis. Op een bijeenkomst van Vlaamse vakbondsmilitanten zou dat veel minder het geval zijn.

Het geeft aan waar de prioriteiten liggen.

Bij de verkiezingen hanteerde N-VA de slogan ‘De kracht van verandering’. Dit werd nu aangevuld met de slogan ‘Motor van vooruitgang’, om de N-VA als beleidspartij te profileren. De verandering en vooruitgang hebben betrekking op de rijksten in de samenleving. Dat bevestigde Bourgeois voor het publiek van ondernemers. “Ik besef dat ik hier voor een elite spreek. Maar ik geloof in de positieve kracht van een elite. U hebt allen grote verantwoordelijkheden, ik zou u willen vragen die verantwoordelijkheid te blijven opnemen.”

Bourgeois kreeg een stevig applaus met zijn pleidooi om stakingen via gerechtelijke weg te breken. De sociale acties van het najaar waren volgens de N-VA’er een “catastrofe” met “verregaande gevolgen.” Hij stelde dat de stakingen onverantwoord waren, dat het besparingsbeleid de enige optie is en dat er wat hem betreft 2.000 Vlaamse ambtenaren weg moeten.

Van deze regering vallen geen toegevingen voor de meerderheid van de bevolking te verwachten. Het zal nodig zijn om het actieplan van voor de kerstvakantie verder te zetten. Als de vakbondsleiders het momentum laten voorbijgaan, staan Bourgeois en co al klaar met volgende aanvallen zoals de suggestie van een beperking van het stakingsrecht al aangeeft.

op de werkvloer

BM&S. Een veldslag gewonnen, maar sociale strijd gaat door!

www.socialisme.be februari 2015

Twee weken na het akkoord blijft BM&S personeel minachten en worden beloften niet nagekomen. door

Laure (Brussel)

Terugblik op een historische staking

king, maar was erg terughoudend om de solidariteit ook in de praktijk te organiseren. Er werd voorkeur gegeven aan een onopvallend en rustig piket dat niet in de media kwam, in plaats van acties te organiseren om de strijd uit te breiden, wat nochtans nodig was.

Het was niet gemakkelijk om het verzet tegen een dergelijke werkgever zo lang vol te houden. BM&S gebruikte dubieuze methoden die eerder aan de maffia doen denken en de grenzen van het wettelijke aftasten. Er waren dreigementen, intimidaties en leugens waarbij de directie niet aarzelde om deze ook te gebruiken om druk te zetten op het vakbondsapparaat en via die weg ook op de stakers.

Als de arbeiders tegen de wil van het vakbondsapparaat in acties hadden georganiseerd om druk te zetten op hun directie, dan had de strijd wellicht niet zo lang geduurd. De solidariteit die meermaals tot uiting kwam, ook vanuit andere sectoren, had op die manier gebruikt kunnen worden om de strijd uit te breiden en sterker te staan. Jammer genoeg kon het vakbondsapparaat, waar de arbeiders van afhingen voor hun stakersvergoedingen, haar strategie opleggen.

Het was beter geweest dat de strijd van bij het begin geleid werd door de arbeiders zelf, met een democratisch beheer van de stakerskas. Het zou gezorgd hebben voor een grotere onafhankelijkheid om de strijd te organiseren.

De schoonmakers van het atelier van BM&S in Schaarbeek poetsen treinen van de NMBS. Zoals bijna alle schoonmakers die treinen poetsen, werken ze voor een onderaannemer en dit ver onder de arbeidsvoorwaarden van spoorpersoneel.

Op 21 augustus 2014 gingen de 14 arbeiders van het atelier in Schaarbeek in staking tegen het ontslag van vijf van hen. Ze zouden de staking meer dan vier maanden volhouden. In die stakingsmaanden legde de directie een enorme minachting voor het personeel aan de dag. Er werd niet geluisterd naar de nochtans eenvoudige eisen van de stakers en er werd geprobeerd om het stakingspiket te breken. Zo werden interimmers als vervangers gestuurd, kwamen er deurwaarders langs en werd ook de politie ingezet. De vastberadenheid van de arbeiders zorgde ervoor dat de directie niets anders kon dan de treinen tijdelijk elders schoon te maken, meer bepaald in Liers.

Het werd erg moeilijk om deze directie tot toegevingen te dwingen. Maar de arbeiders hielden zich sterk en wisten een belangrijke solidariteit rond zich te organiseren. Er waren verschillende solidariteitsacties, onder meer door spoorpersoneel. Maar dit kwam er pas laat en het gebeurde te weinig.

Van bij het begin van de staking werd een solidariteitscomité opgezet door syndicalisten, waaronder leraars, spoorpersoneel, militanten van ACOD- Strijd loont!

LRB en activisten van verschillende politieke organisaties, waaronder LSP. De vastberadenheid heeft uiteindelijk Het solidariteitscomité bleef de arbei- resultaat opgeleverd. De twee afgeders steeds ondersteunen en organi- dankte delegees werd opnieuw aangeseerde verschillende acties. Maar de nomen en er werd nog meer op papier standpunten van het comité en de ac- gezet in een akkoord. De overwinning tievoorstellen werden niet altijd even beperkt zich niet tot de 14 moedige staenthousiast onthaald door het vak- kers. Het is een overwinning voor de bondsapparaat. volledige arbeidersbeweging. Ze hebDe vakbondsleiding steunde de sta- ben aangetoond dat het mogelijk is om

De arbeiders van BM&S na het sluiten van een akkoord. Strijd loont! Foto: Collectif Krasnyi vol te houden, ondanks de druk van de werkgever, en vooral dat het op deze manier mogelijk is om een verdere afbouw van onze arbeidsvoorwaarden te stoppen. Zolang we alles aanvaarden en niets zeggen, zullen de werkgevers proberen om aan onze lonen en arbeidsvoorwaarden te prutsen.

De arbeiders hebben aangetoond dat een werkgever zich wel tegen de werknemers kan keren, maar dat dit zeker niet absoluut is. Ze hebben samen een vuist gemaakt en hebben de werkgever van antwoord gediend.

Deze overwinning is belangrijk voor al het schoonmaakpersoneel. Met deze staking werd duidelijk gemaakt hoe ze uitgebuit worden om de winsten te vergroten, waarbij vaak in 19de eeuwse omstandigheden wordt gewerkt met een permanente dreiging om hun job te verliezen. Dit zwaard van Damocles moet van de arbeiders schoothondjes maken die onderworpen worden aan het heilige huisje van de concurrentie.

Het volstaat om erop te wijzen dat

BM&S aan de NMBS een contract had voorgesteld dat 40% goedkoper was dan de concurrenten. Hoe is het in de schoonmaaksector mogelijk om goedkoper te zijn zonder te besparen op het personeel?

die maandenlang staakten nu moeten vaststellen dat de arbeidsvoorwaarden in Schaarbeek sterk achteruitgaan, dat de werkdruk toeneemt en dat de nieuwkomers uit angst voor repressailles de veiligheidsvoorschriften niet nakomen.

De delegees werden naar andere ateHet akkoord wordt niet liers uitgestuurd en stellen daar vast dat er nog ergere omstandigheden zijn. Het geconcretiseerd personeel krijgt geen degelijke werkgeEens te meer heeft de directie van rief en moet in gevaarlijke omstandigBM&S op schandalige wijze gelo- heden werken (onder meer door water gen. De arbeiders worden niet geres- te gebruiken op enkele centimeters pecteerd, maar ook het eigen woord van katheders tot 3.000 volt, het overis niets waard. Het akkoord dat met steken van sporen waar treinen over de arbeiders werd gesloten beloofde passeren, ...) werk voor de ontslagen interimmers, Sinds de werkhervatting is een nieuw in gelijk welk atelier van BM&S. Ze hoofdstuk begonnen voor de rebelse hebben twee weken later nog geen arbeiders van Schaarbeek. Hun strijd dag gewerkt. Volgens het akkoord is immers nog niet afgelopen. Door de zouden ze prioritair ingezet worden ervaring van de staking weten ze tot in Schaarbeek, maar ze werden daar wat ze in staat zijn. Ze zijn georganivoorbijgestoken door acht andere ar- seerd, vastberaden en, vooral, ze staan beiders die zich wel erg volgzaam en niet alleen. De steun die ze rond zich flexibel opstellen. hebben verzameld, kan opnieuw gemoHet zorgt ervoor dat de arbeiders biliseerd worden.

Actie D19-20

Vreedzame omsingeling van Europese Top

Protest tegen het vrijhandelsverdrag TTIP op 19 december in Brussel. Foto: MediActivista door

Pietro (Brussel)

D

e Alliantie D19-20 groepeert 78 organisaties, van landbouwers over burgerinitiatieven, werklozen, kunstenaars tot de arbeidersbeweging.

Deze alliantie werd in juni 2013 opgezet toen de melkproducenten naar de vakbonden trokken met het voorstel om samen te strijden tegen het Europese besparingsverdrag en tegen een vrijhandelsverdrag tussen de VS en de EU (TTIP).

Verschillende organisaties en militanten werden samengebracht in een breed platform waarbij werd opgeroe-

pen tot een eerste symbolische blokkade van een Europese Top. Er waren op die actie op 19 december 2013 heel wat deelnemers. Een jaar later (waarbij ondertussen heel wat acties werden ondernomen) kwam er opnieuw een oproep voor een vreedzame blokkade van een Europese Top, opnieuw op 19 december. Dit was enkele dagen na de algemene staking van 15 december. Er waren ongeveer 3.000 betogers die voor het Jubelpark verzamelden om de Europese politieke elite duidelijk te maken dat de strijd tegen het vrijhandelsverdrag ook een strijd tegen het volledige besparingsbeleid is.

De vreedzame bijeenkomst had als

doel om de Europese top te omsingelen uit protest tegen de gevaarlijke akkoorden die tussen de grootmachten gesloten werden op die top. De politieke elite besloot om de vergadering aan de vooravond in de nacht te laten doorgaan omdat ze bang waren dat de actie van 19 december de top zou verstoren. De betogers haalden een gedeeltelijke overwinning. Ze slaagden er niet in om de top te stoppen, enkel om ze te verplaatsen.

Er waren tegelijk twee bezettingen van gebouwen. In het kantoor van ‘Business Europe’ kwamen militanten van jongerenorganisaties samen om te eisen dat de officiële verslagen van

de onderhandelingen tussen politici en het volledige besparingsbeleid. en lobbygroepen zouden gepubliceerd De slogan van de alliantie, ‘Allemaal worden. Bij ‘FoodDrink Europe’, een samen’, is interessant omdat het de van de grootste Europese lobbygroe- vakbonden verder duwt op het pad van pen van de voedingsmultinationals, strijd om de regering weg te krijgen. werd eveneens geprotesteerd.

De actie van 19 december was een goeHet doel van de actie was om ver- de gelegenheid om discussie te voeren schillende delen van de bevolking sa- over de verderzetting van het actieplan men te brengen om gezamenlijke ac- tegen het asociale beleid en alle bespaties op te zetten waarmee we sterker ringen, ook op Europees vlak. staan dan wat de afgelopen jaren het Tegen TTIP en andere besparingsgeval was. Daarnaast wil de alliantie maatregelen die ons laten betalen voor een groter publiek bereiken rond the- een crisis die wij niet hebben veroorma’s zoals het vrijhandelsverdrag en de zaakt: allemaal samen, voor een nieuw rampzalige gevolgen ervan. Dit wordt actieplan dat groter en harder is om de uitdrukkelijk verbonden met het pro- regering en het besparingsbeleid weg test tegen de rechtse regering-Michel I te krijgen!

thema ongelijkheid

de

Linkse Socialist

Thomas Piketty door

Hannah Sell

D

e schijnbaar niet te stoppen groei van ongelijkheid is een wereldwijd fenomeen. Eerder wees Oxfam er op dat de 85 rijksten in de wereld evenveel vermogen hebben – 1.700 miljard dollar – als de armste helft van de wereldbevolking (die met 3,5 miljard mensen zijn). De ernstige strategen van het kapitalisme erkennen op vage wijze dat de toekomst van het kapitalisme bedreigd wordt door de toenemende ongelijkheid.

Sterke aanklacht van groeiende ongelijkheid, maar geen alternatief Toenemende ongelijkheid

Het is tegen deze achtergrond dat de Franse econoom Thomas Piketty zijn ‘Capital in the Twenty-First Century’ heeft gepubliceerd. Piketty stelt terecht dat de economische groei in de naoorlogse periode uitzonderlijk was.

Nu keert het kapitalisme terug naar een ‘normale’ situatie met ook een duidelijke tendens van groter wordende ongelijkheid. “De rijkste 1% waren goed voor 60% van de toename van het Amerikaanse nationale inkomen tussen 1977 en 2007.”

Dat het kapitalisme leidt tot ongelijkheid, is geen nieuwe vaststelling. Marx stelde het meer dan een eeuw geleden al vast: “De accumulatie van rijkdom aan de ene kant is dus tevens accumulatie van ellende, kwelling van arbeid, slavernij, onwetendheid, onmenselijkheid en zedelijke ontaarding aan de andere kant.” (Het Kapitaal, http://www.marxists.org/nederlands/marx-engels/1867/ kapitaal/23.htm) Reactie

De statistische informatie van Piketty en zijn medewerkers is bijzonder nuttig.

De zakenkrant Financial Times haastte zich om de cijfers aan te vallen door in te gaan op wat een relatief kleine statistische fout lijkt te zijn en dit uit te vergroten om de algemene conclusies van Piketty te discrediteren. Maar de statistische gegevens van Piketty zijn verre van ‘revolutionair’ of ‘nieuw’, ze bevestigen een trend die al decennia duidelijk is. Piketty reageerde zelf met de stelling dat zijn boek ongelijkheid niet overdrijft. Er is integendeel onderzoek sinds de publicatie van het boek waaruit blijkt dat “de stijging van het aandeel van de rijksten in de VS in het totale vermogen de afgelopen decennia groter was dan wat ik in mijn boek aangaf.”

Aan de linkerzijde is er veel lof voor Piketty. Maar wie hoopt dat dit boek een overtuigende analyse brengt van Wie wil weten waar ongelijkheid onder het kapitalisme vandaan komt, kan beter terecht bij ‘Het Kapitaal’ van Marx. De door Otto Rühle ingekorte versie van ‘Het Kapitaal’ met een voorwoord door Leon Trotski is bij ons beschikbaar voor 15 euro, verzendingskosten inbegrepen. Bestellen kan door 15 euro over te schrijven op BE 48 0013 9075 9627 van ‘Socialist Press’ met vermelding ‘Het Kapitaal’. Contacteer ons via redactie@socialisme.be als je een goedkoper tweedehands exemplaar zoekt.

waarom het kapitalisme leidt tot toe- opmerkt heeft het kapitalisme enorme nog altijd niet afgedwongen. nemende ongelijkheid, zal ontgoocheld rijkdom voortgebracht. Maar enkel Piketty heeft niet het einde van het worden. Wie naar een oplossing zoekt, een democratisch socialistische plan- kapitalisme op het oog, hij wil het inzal die helemaal niet vinden in dit boek. ning van de productie zou toelaten om tegendeel redden. Op Newsnight werd De titel van het boek doet denken aan de productiekrachten in te zetten om hij gevraagd of hij ongelijkheid volle‘Het Kapitaal’ van Marx. Piketty ziet zowel de planeet te beschermen als in dig de wereld uit wilde. Hij stelde dat zich niet als een moderne opvolger van de basisbehoeften van de mensheid te de armste helft van de Britten vandaag Marx, hij erkent dat hij ‘Het Kapitaal’ voorzien, een taak waar het kapitalis- amper goed is voor 3% van de rijkdom. nooit las. Als hij naar Marx verwijst is me steeds minder in slaagt. Denk maar Dat is te weinig, stelde hij. Maar vijf het doorgaans om hem te bekritiseren, aan het recht op een degelijke, veilige of misschien acht procent, zou wel in vaak op basis van een verkeerde weer- en goedbetaalde job, huisvesting, gra- orde zijn. gave van Marx. tis onderwijs of het recht om op 60 of Om deze wel erg beperkte toename vroeger op pensioen te gaan. van gelijkheid te bekomen, wil Piketty de belastingtarieven voor de allerhoogOndanks de Marxisme ste niveaus van inkomen optrekken beperkingen is de tot 80% en pleit hij voor een progrespopulariteit van het Marxisme of socialistische standpun- sieve en internationale vermogenstaks. ten zijn niet aan de orde voor Piketty. Socialisten steunen dergelijke eisen die boek van Piketty een Hij onderneemt geen poging om de re- een brede steun kunnen vinden onder belangrijke indicatie denen voor de kapitalistische crisis uit de meerderheid van de bevolking. van een groeiende te leggen. Hij gaat niet in op de prozoektocht naar een ductie en distributie van goederen, hij alternatief op het beperkt zich louter en alleen tot de verdeling van rijkdom. Zijn ‘nieuwe thekapitalisme van de orie’ om de groeiende ongelijkheid te 21ste eeuw verklaren, bestaat erin dat de opbrengst op ‘kapitaal’ altijd groter is dan de opZo beweert Piketty dat “Marx net zo- brengst van ‘gewone inkomens’. Piketty als zijn voorgangers de mogelijkheid stelt dat dit de centrale tegenstelling van duurzame technologische vooruit- van het kapitalisme is. Maar hij legt gang en geleidelijk toenemende pro- niet uit waarom dit zo is. ductiviteit negeerde” en dat “Marx’ Bovendien vergist hij zich in het getheorie impliciet uitgaat van een strik- bruik van de term ‘kapitaal’. Marxisten te veronderstelling van een nulgroei stellen niet dat iedere vorm van rijkinzake productiviteit op lange ter- dom ‘kapitaal’ is, enkel de rijkdom die mijn.” Deze verklaringen zijn het te- door de kapitalisten wordt ingezet om gendeel van de echte standpunten van winsten te maken. De basis om tot die Marx. Marx legde uit dat de zoektocht winsten te komen, is de uitbuiting van naar winsten de kapitalisten dwingen de arbeidersklasse. Als Piketty het over om met rivalen te concurreren door in kapitaal heeft, doelt hij op alle vormen wetenschap en techniek te investeren van rijkdom en vermogen, los van de – ‘technologische vooruitgang’ – om de vraag of het geïnvesteerd wordt door productiviteit te verhogen. Deze blinde een kapitalist, een diamanten halssnoer zoektocht naar winst leidt tot crisis en of het huis van een gewone werkende recessie, maar het legt tegelijk ook de is. Ook wordt de (potentiële) kracht van materiële basis voor een democratisch de arbeidersbeweging en de mogelijksocialistische samenleving. heid om voor de lonen en arbeidsvoorZelfs de meest enthousiaste aanhanHet feit dat de investeringen vandaag waarden op te komen, door Piketty niet gers van Piketty doen er lacherig over. op een historisch dieptepunt staan, is als een factor gezien die kan bepalen De bekende Keynesiaanse econoom een indicatie van hoe het kapitalisme welk deel van de rijkdom naar de ka- Paul Krugman erkent: “Het is geniet meer in staat is om de samenle- pitalisten gaat en welk deel naar de makkelijk om cynisch te zijn over de ving vooruit te brengen. Zoals Piketty werkenden. mogelijkheid dat zoiets erdoor komt.”

De zwakheden in het boek van Piketty Commentator Paul Mason: “Het is zorgen ervoor dat het niet in de buurt gemakkelijker om een ineenstorting komt van een analyse van het kapitaal van het kapitalisme in te beelden dan in de 21ste eeuw, zelfs zijn fans moeten een elite die met deze voorstellen indit erkennen. Zo gaat hij eraan voorbij stemt.” dat nieuwe technologie ervoor zorgt Dat slaat de nagel op de kop. Piketty dat iedere individuele werkende on- vestigt zijn hoop op het ‘gezonde vergelofelijk productief wordt, maar voor stand’ van de kapitalisten. Hij vraagt iedere productieve werkende is er een hen om te erkennen dat ze om hun groeiend aantal werklozen of onderte- systeem in stand te houden beter wat werkgestelden. Dit is een recept voor meer zouden geven aan de ‘99%’. Het economische crisis en massale sociale doet wat denken aan de sociaaldemoinstabiliteit. cratische oproepen voor een ‘eerlijker Socialisme is noodzakelijk zodat de kapitalisme’. technologie die voor het kapitalisme problematisch is, kan ingezet worden Een zorgend en delend om de arbeidsweek drastisch te verla- kapitalisme? gen tot 30 uur per week of minder en dat zonder loonverlies. De strijd voor een De Franse president François Hollande achturendag is al even lang bezig als beloofde bij de verkiezingen om een bede arbeidersbeweging georganiseerd is, lasting op de superrijken in te voeren. maar voor miljoenen werkenden is het Hij botste daarbij op enorm verzet van

de Franse kapitalisten. Hollande kreeg uiteindelijk een fors afgezwakte versie van de al erg beperkte rijkentaks door het Grondwettelijk Hof. Maar hij gaf volledig toe aan de eisen van de kapitalisten en uiteindelijk is de rijkentaks op 1 januari van dit jaar volledig afgevoerd.

Er mag nog zoveel gepleit worden voor een zorgdragend en verdelend kapitalisme, met pleidooien zullen we dat niet bekomen. De enige manier waarop significante toegevingen voor de meerderheid van de bevolking kunnen afgedwongen worden, is op basis van massabewegingen door de arbeidersklasse waardoor de kapitalisten vrezen voor de toekomst van hun systeem. En zelfs indien er toegevingen afgedwongen worden, zullen de kapitalisten er alles aan doen om die later terug in te trekken.

Iedere regering die binnen het kader van het kapitalisme functioneert, zal de voorstellen van Piketty niet kunnen doorvoeren. De superrijken hebben wereldwijd meer dan 21.000 miljard dollar weg gestopt in belastingparadijzen, zowat de helft daarvan is het bezit van amper 100.000 mensen. Dat is meer dan de overheidsschulden van alle OESOlanden bij elkaar. Deze enorme rijkdom wordt niet belast.

Populariteit

Piketty erkent deels dat de kapitalisten er steeds alles aan zullen doen om belastingen te ontduiken door geld naar het buitenland te versluizen of met andere methoden. Dat is waarom hij opkomt voor een wereldwijde progressieve vermogensbelasting. Socialisten zijn daar voorstander van, maar het is niet mogelijk om een dergelijke maatregel in een wereld van kapitaalstromen waar de nationale regering-en geen controle op hebben los te zien van andere maatregelen. Wie zou een dergelijke belasting invoeren? Zonder staatsmonopolie op buitenlandse handel en de nationalisatie van de banken, eerst op nationaal en dan op internationaal vlak, is het onmogelijk om een wereldwijde rijkentaks op te leggen. Het doet wat denken aan een poging om de klauwen van een wilde tijger op vreedzame wijze uit te trekken.

Ondanks de beperkingen is de populariteit van het boek van Piketty een belangrijke indicatie van een groeiende zoektocht naar een alternatief op het kapitalisme van de 21ste eeuw, een systeem dat de meerderheid van de bevolking een weinig aantrekkelijk toekomst biedt met laag betaalde jobs, extreme flexibiliteit en onbetaalbare huisvesting. Wie na het lezen van Piketty wil weten waar de ongelijkheid onder het kapitalisme vandaag komt, kan terecht in het oorspronkelijke ‘Kapitaal’ en andere werken van Marx die een ‘modernere’ en meer ‘revelante’ analyse van het kapitalisme bieden dan Piketty.

ongelijkheid thema

www.socialisme.be februari 2015

Kaaimantaks, vermogenswinstbelasting, speculantentaks, rijkentaks, miljonairstaks

De linkse socialisten en vermogensbelasting dossier door

O

Eric Byl

veral, ook in België, staat de bereidheid om steeds minder te ontvangen voor meer inspanningen op een dieptepunt. Het levert immers geen beterschap op en het establishment blijft steeds weer buiten schot. Geen wonder dat 85% gewonnen is voor een belasting op grote vermogens. Maar hoe reëel is dat? Voor welke valstrikken moeten we opletten? Onder welke voorwaarden kunnen we een vermogensbelasting steunen?

De poging om ons verzet tegen de regeringsmaatregelen te herleiden tot een pleidooi voor vermogenstaks, hoort thuis in tekstboeken voor spindoctors. Een vermogensbelasting is welkom, maar het was niet waarvoor we de voorbije maanden staakten en betoogden. Dat was tegen de indexsprong en de loonblokkering, de ontmanteling van de openbare diensten, het uitkleden van de sociale zekerheid, het aantasten van het stakingsrecht, de verhoging van de (brug-)pensioenleeftijd, het verpauperen van werklozen, gepensioneerden, zieken en gehandicapten. Dat de grote vermogens ontsnappen, was wel een belangrijke bron van irritatie.

Het was de CD&V die kwam aandraven met een tax-shift in ruil voor sociale vrede. Sindsdien hebben de media ons er zodanig mee bestookt, dat we uit het oog zouden verliezen waar het ons om te doen was. Ze misbruiken een tekortkoming in het discours van vakbondsleiders en linkse partijen. Die vertalen het terechte ongenoegen over de toenemende ongelijkheid naar een aanklacht tegen de onevenwichtige spreiding van de besparingen en zijn dubbelzinnig of ze die mits wat meer evenwicht wel zouden aanvaarden. Voor velen is het echter nu al pompen of verzuipen en is het harde werk enkel draaglijk mits een degelijk loon.

dus hebben kapitalisten het aanpassingsvermogen van kameleons. De patroons en de regering beseffen dat het debat over vermogensbelasting door het actieplan van de vakbonden onomkombaar geworden is. Als het dan toch moet, nemen we beter het voortouw, denken ze. “Meer dan een symbool wordt het niet”, want “als het een paar miljard euro moet opbrengen, zal het niet enkel van de rijken komen”, waarschuwt Open VLD-voorzitster Rutten (DM 10.1.2015), maar “van u, van uw ouders en iedereen die in zijn leven gewerkt en gespaard heeft”. Rutten wil ons afschrikken, maar we houden haar orakel maar beter in gedachten. Di Rupo trok de roerende voorheffing op naar 25%.

Dat was ook een ‘vermogensbelasting’, maar die trof vooral kleine spaarders.

Te ingewikkeld voor de praktijk?

Tegenstanders werpen op dat er in België geen vermogensregister bestaat en dit opstellen jaren vergt. In “De dreigende catastrofe en hoe ze bestrijden” (1917) verwijst Lenin naar een vergelijkbaar argument. Het ging toen over de nationalisatie van het bankwezen, “te ingewikkeld en onuitvoerbaar” voor de toenmalige kapitalisten. Een leugen uit eigenbelang, riposteerde Lenin. Als we Luc Coene van de Nationale Bank, liberaal van signatuur, mogen geloven, is ook het opstellen van een vermogenskadaster snel geklaard als het moet. (http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/economie/1.2186919) De afwezigheid van een kadaster verhindert ons trouwens niet om een zicht te krijgen op de vermogensverdeling.

De meest recente studie (mei 2014) van Sarah Kuypers en Ive Marx, schat het totaal vermogen op 2.300 miljard euro, iets meer dan de helft vastgoed. De 5% rijkste gezinnen zouden 32% bezitten van het totaal vermogen, evenveel als de 75% armste. Het rijkste procent zou goed zijn voor 12,37% van het vermogen, meer dan de armste 50%. Na herberekening besloot Philip Vermeulen van de Europese Centrale Bank dat de 1% rijksten zelfs 17% bezitten.

“De armen steeds armer, de rijken steeds rijker. Neen!! Sociale rechtvaardigheid!”. Foto: PPICS Kamikazetaks

na de verkiezing van Hollande (2012), koos het een andere strategie: de taks ontmijnen. Enkel grote ondernemers moesten hem nog betalen en enkel op het stuk loon boven de 1 miljoen euro.

De opbrengst verschrompelde tot 420 miljoen euro waardoor het niet langer de moeite loonde. Achter de voorstellen voor een vermogenswinstbelasting - dat is geen belasting op het vermogen zelf maar enkel op het rendement ervan - of de opening van het VBO voor een speculantentaks, moeten we evenmin meer zoeken dan een poging om een eventuele vermogensbelasting bij voorbaat te ondermijnen.

Daar niet stoppen

Wat houdt onze politici dan nog teVerwerpt LSP een miljonairstaks? gen? Zelfs de Kaaiman- of doorkijkHelemaal niet, maar het is onveranttaks, bedoeld om offshore-structuren te woord om niet meteen te wijzen op Afschrikmiddel wordt doen bijdragen, werd naar de Griekse de beperkingen en de gevaren om kalender verwezen. Voor 2015 zou het onze omgeving voor te bereiden. In pasmunt niets opleveren en voor 2016 120 mil“Het Overgangsprogramma” (1938) Kapitaalbezitters, bedrijfsleiders en joen, minder dan wat de Vlaamse regeschrijft Trotski: “de hele wereld was hun politici huiveren doorgaans voor ring wil innen door de verhoging van getuige van de onmacht van president vermogensbelasting. De gemeenschap het inschrijvingsgeld voor hoger onRoosevelt [tijdens de New Deal als antmoet zo goedkoop mogelijk geschikderwijs. (http://www.dekamer.be/doc/ woord op de crisis van ’29-’33 – EB] en te arbeidskrachten en de nodige inPCRI/pdf/54/ip022x.pdf). Maar dat er van de eerste minister Leon Blum [van frastructuur aanleveren, zorgen dat iets moet komen, bevestigde een peide volksfrontregeringen in Frankrijk de orde bewaard blijft en voor de rest ling van Knack en VTM in het najaar: ’36-’38 – EB] tegenover het complot van discreet zijn: geen regelneverij, geen 85% van de Vlamingen wenst een bede ‘zestig’ of ‘tweehonderd families’.” controle op respectabele burgers, geen lasting op vermogens boven de 1 milDenkt de PVDA dat de huidige ‘famiwetten die het vrije ondernemerschap joen euro, 91% van de CD&V-kiezers, Geloofwaardigheid lies’ de miljonairstaks zomaar zullen belemmeren. Wie de creativiteit van maar ook 78% van die van Open VLD slikken? Zelfs toen de kapitalisten in ondernemerschap belast, vraagt erom en N-VA. De leugen van De Wever dat Na 26 jaar machtsdeelname kwam Rusland al van de macht verdreven wadat ze aangewend wordt om lasten te vermogens hier al zwaar belast zouden de PS begin 2015 vanuit de oppositie ren en de grondslagen van de geplande ontwijken of te ontduiken, luidt het, zijn, heeft niet gepakt. met een voorstel van vermogensbe- economie gelegd, bleef het aartsmoeidat is geen misdaad, maar een norBegin dit jaar werd de Franse rijken- lasting. Persoonlijke vermogens vanaf lijk om hun maneuvers en sabotage te male reflex. taks afgevoerd. Aanvankelijk had het 1,25 miljoen euro wil ze onderwerpen omzeilen. (zie daarvoor E.H. Carr and Geld creëert veel mogelijkheden en patronaat zich daartegen verzet, maar aan een tarief van 0,4% oplopend tot R.W. Davies ‘Foundations of a planned 1,5% voor alles boven de 5 miljoen. economy 1926-1929’).

Jaarlijks zou dat 600 De voorbije jatot 700 miljoen euro ren keerden bedrijVerwerpt LSP een opbrengen. Zelfs in ven gemiddeld 50% de veronderstelling van de winst uit aan miljonairstaks? dat ze daar vanuit de aandeelhouders. In Helemaal niet, oppositie harder voor 2013 hielden ze bomaar het is vecht dan destijds in vendien voor 240 onverantwoord om miljard aan liquide regering, blijven dit apennootjes in niet meteen te wijzen diteiten aan. Er is vergelijking met de op de beperkingen en niet eens een miljobesparingen die de de gevaren om onze nairstaks nodig om regering Di Rupo ons de boycot van het omgeving voor te deed slikken. patronaat op gang bereiden.

Dan is de ‘miljote trekken. De genai rst a k s’ va n de meenschap heeft PVDA - 1% op fortuinen boven 1 mil- nochtans dringend middelen nodig om joen euro, 2% vanaf 2 miljoen en 3% te voorzien in investeringen in schoolvanaf 3 miljoen - met een verhoopte gebouwen, spoorwegen, ziekenhuizen, opbrengst van 8,7 miljard euro/jaar al bejaardenzorg, sociale huisvesting, stukken evenwichtiger. Op basis van energieneutrale publieke gebouwen, de bestaande vermogensbelasting in bescherming van het milieu, … Een Frankrijk beweert de PVDA dat ka- miljonairstaks zou daarbij zeer welkom pitaalvlucht in haar voorstel beperkt zijn, maar vereist volledige opheffing zou blijven. Maar die Franse belasting van het bankgeheim, een sluitend verbracht nooit meer op dan 4,4 miljard mogenskadaster en de mogelijkheid om euro in het beste jaar, de helft van wat te onteigenen. Gezien hun gewicht in de de PVDA wil ophalen met haar miljo- maatschappij zou het absurd zijn daar nairstaks en dat in een economie die 5,5 niet meteen de nationalisatie van de keer zo groot is. Er zullen de komende financiële sector en de grote bedrijven jaren wel meer bedrijven vertrekken. onder democratische controle en beheer Stel dat één, wellicht meerdere ervan van de werkende bevolking aan te kopdat al dan niet terecht wijten aan de pelen. Dan pas zou een miljonairstaks miljonairstaks. Wat zou er dan gebeu- zijn reëele betekenis krijgen: niet als ren? Patroons en politici zouden er bij illusie voor een sociaal beheerd kapide bevolking de gedachte inhameren talisme, maar als overgangsmaatregel Kris Peeters (CD&V) beloofde een tax-shift in ruil voor sociale vrede. De boodschap van de militantenconcentratie op 23 dat links wel goed is voor het sociale, in het kader van de socialistische omseptember blijft van toepassing: “Zoek maar iets beters, meneer Peeters”. Foto: MediActivista. maar slecht voor de economie. vorming van de maatschappij.

thema dossier

de

Linkse Socialist

Massale algemene staking doet regering wankele Op naar een tweede actieplan om Michel I en het

D

e algemene staking van 15 december was fenomenaal. Onze acties illustreren de kracht van de arbeidersbeweging.

We deden de regering wankelen, maar ze zal nog een extra duw moeten krijgen om effectief te vallen. De staking toonde het potentieel om meteen een einde te maken aan heel het besparingsbeleid.

De solidariteit en ook de passieve steun voor onze acties neemt verder toe. Dit actief mobiliseren in een tweede actieplan dat groter en harder is, vormt nu de uitdaging.

Twee democratieën

D

e propaganda tegen de staking draaide zelden op zo’n volle toeren als in de aanloop naar 15 december. Natuurlijk trok dit een aantal mensen mee, maar het getuigde toch vooral van zwakte en wanhoop. Nadat het niet lukte om grote delen van de bevolking van het besparingsbeleid te overtuigen, werd maar gepoogd om hen van het protest ertegen weg te houden. En ook dat lukte slechts heel af en toe.

Het gebeurt niet veel, maar we moeten Bart De Wever eens gelijk geven. Op en rond 15 december waren er twee democratieën in dit land. Niet op basis van de verschilpunten die De Wever en zijn N-VA naar voor schuiven tussen Vlamingen en Franstaligen.

Neen, er was een democratie van het establishment waar de ongeduldige Thatcheriaanse elementen momenteel het hoge woord voeren. En er was ook de democratie van onderuit, van de honderdduizenden stakers en de tienduizenden die piket stonden.

De gevestigde media stapten ongegeneerd mee in de logica van het establishment. Verwonderlijk is dat niet,

wiens brood men eet diens woord men spreekt. Alleen valt dit op ogenblikken van polarisatie meer op. We werden plat gebombardeerd met pleidooien om niet ‘nog eens’ te staken, verslagen van het internetprotest van de kinderen van de liberale regeringspartners (met initiatieven van zowel Jong-Vld als het KVHV van zoon Jambon) en de over de grenzen van het wettelijke balanceerde patronale worst en champagne voor werkwilligen. De premies en extraatjes voor wie niet staakte geven aan dat er ruimte is voor loonsverhogingen en dit voor alle werknemers.

Op 15 december bleef de door minister Jambon aangekondigde repressie uit.

Aan de piketten waren de reacties van passerende agenten doorgaans heel positief. Ook van het internetprotest was er in de reële wereld weinig te merken, zoon Jambon ging in Antwerpen tevergeefs op zoek naar werkwilligen en een klein groepje N-VA’ers ging in Gent aan het station provoceren. Dergelijke provocaties bezorgen vooral de eigen partijleiding problemen. Probeer maar eens tot enige vorm van compromis te komen als niet alleen de jonge provoca-

teurs maar ook kopstukken als Siegfried Bracke meteen hun geduld verliezen.

Zelfs Karel Van Eetvelt, toch een beroepsprovocateur, gaf aan dat hij niet zelf meeging met de ‘massagebus’ van Unizo omdat zijn aanwezigheid te provocatief zou zijn.

Het wanhopig karakter van de propagandacampagne bleek uit het succes van de staking. Er was amper openbaar vervoer en veel grote bedrijven lagen plat. Er was geen luchtverkeer en ook niet over het water. Op de weg was het bijzonder rustig, enkel aan enkele grote shoppingcentra was het druk en ook dat kwam niet omdat velen besloten om daar te gaan telewerken. Honderdduizenden mensen legden het werk neer. Vele tienduizenden anderen namen een twijfelende houding in, ze gingen evenmin aan het werk maar namen een dag verlof. Niet om de ‘overlast’ en ‘hinder’ te ontlopen, maar wel om hun solidariteit te betuigen zonder daar een financiële prijs voor te betalen. De staking was niet louter het werk van het FGTB, zoals De Wever suggereerde in een wel erg doorzichtige poging om een communautair onderscheid binnen te brengen, maar

wel van leden en militanten van alle vakbonden in alle delen van het land.

Op de vele piketten kwam vaak terug dat deze beweging nog verder kan groeien. De populariteit van de regering is al sterk afgenomen, voor de staking was er al de peiling die aangaf dat slechts 20% positief staat tegenover deze regering en een ander onderzoek dat aangaf dat 85% voorstander is van een vermogensbelasting, een voorstel dat in heel Europa opgang kent en in Nederland met de ‘Dagobert Duck taks’ het woord van het jaar opleverde (niet dat de coalitie van liberale VVD en sociaaldemocratische PvdA er ook maar aan denkt om zoiets door te voeren). Een nieuwe peiling geeft aan dat amper 5% effectief tot 67 jaar wil werken. Een nieuw actieplan kan de positie van de regering stilaan onhoudbaar maken. Nadat ze langs Franstalige kant slechts op een minderheid kon rekenen, kalft ook de steun langs Vlaamse kant af. Zoals een kat die in het nauw gedreven is, maken de meest ongeduldige elementen uit voornamelijk N-VA momenteel rare sprongen om hun gelijk van de virtuele daken te schreeuwen.

Spanningen in de regering De meest vooruitziende elementen van de burgerij beseffen het gevaar van een verdere opbouw van het syndicale verzet.

Hoe groter deze beweging wordt, hoe moeilijker het nadien wordt om zelfs op een trager ritme de besparingen en aanvallen op onze levensstandaard door te zetten.

O

nder de stakers was er een opmerkelijke eensgezindheid. Van spanningen tussen Nederlandstalige, Franstalige, rode, groene en blauwe vakbondsleden was er op 15 december niets te merken. Er zijn pogingen geweest om de vakbonden tegen elkaar uit te spelen en er wordt gevreesd dat er in de aanloop naar een tweede actieplan verdeeldheid aan de top zal zijn. Maar de druk van de basis is alvast groot om dat tegen te gaan en samen verder te gaan in een tweede actieplan.

Aan de overkant, bij het patronaat en de rechtse regeringspartijen, is er wel verdeeldheid. Premier Michel wordt als een zwakke figuur omschreven en er wordt gespeculeerd over de val of toch minstens een herschikking van de regering. CD&V-kopstuk Kris Peeters gaf openlijk kritiek op Bart De Wever die hij verweet als een schoonmoeder vanop de zijlijn olie op het vuur te gooi-

en. Aan de provocaties van Siegfried Bracke maakte Kris Peeters zelfs geen woorden vuil. Voor de N-VA’ers die oprecht een poging doen om bestuursverantwoordelijkheid op te nemen, zal dat hard aankomen. Na de OESO stelt nu ook het IMF vragen bij het harde besparingsbeleid. Het argument dat dit het enige mogelijke beleid is, wordt steeds meer onderuit gehaald.

Na de algemene staking ligt de bal in het kamp van de regering. Is er bereidheid om toegevingen te doen? Of blijven Open Vld en N-VA steken in een neoliberaal besparingsopbod? Wellicht zullen de vakbondsleidingen de regering enkele weken de tijd geven alvorens ze een nieuw tweede actieplan opstellen. Te lang daarmee wachten is gevaarlijk. Maar meteen verder staken ‘tot de finish’ is evenmin een optie waarmee we het opbouwende karakter van de beweging zouden verderzetten.

Een uitputtingsslag zou de meest radicale elementen alleen laten vechten,

terwijl de kracht van het actieplan tot nu toe mee bestond uit het feit dat iedere nieuwe stap groter en breder was dan de vorige.

De meest vooruitziende elementen van de burgerij beseffen het gevaar van een verdere opbouw van het syndicale verzet. Hoe groter deze beweging wordt, hoe moeilijker het nadien wordt om zelfs op een trager ritme de besparingen en aanvallen op onze levensstan-

daard door te zetten. Het klimaat van te staken. Maar het is evenzeer duideLux-Leaks en andere rode lopers voor lijk dat een terugkeer van de tripartite superrijken maakt het er bovendien niet geen alternatief vormt. Hetzelfde beleid gemakkelijker op. Dit leidt onvermij- op een trager ritme doorvoeren zou een delijk tot spanningen en een afweging afknapper zijn voor een beweging van onder de burgerij die enerzijds voldoen- deze omvang. De geringe populariteit de tijd wil om de N-VA te verbranden, van de Franstalige en Brusselse regemaar anderzijds niet teveel tijd wil ge- ringen bevestigen dit. We moeten de ven aan het verzet om te vermijden dat besparingen op alle niveaus bestrijden de kracht ervan te groot wordt. en ons verzet niet beperken tot het feHet is mogelijk om de regering weg derale niveau.

dossier thema

www.socialisme.be Oktober 2015 februari 2014

en t besparingsbeleid weg te krijgen!

L

Tweede actieplan

SP stelde op 15 december een tweede actieplan voor dat groter en harder moet zijn dan het vorige en uitmonden in een 48-urenstaking. Ons pamflet omschreef een voorstel tot actieplan: “Een grote meeting van het gemeenschappelijk vakbondsfront begin januari met 10 tot 20.000 deelnemers, waar het tweede actieplan besproken en ter stemming voorgelegd wordt. Gevolgd door personeelsvergaderingen in alle werkplaatsen. Zowel op de meeting als tijdens personeelsvergaderingen kunnen pamfletten meegegeven worden voor een massale betoging ergens eind januari ten laatste. We kunnen die massaal verdelen, ook op marktplaatsen, en elke militant een pak affiches meegeven om ook bij verenigingen en kleine zelfstandigen aan te plakken.

Het moet de bedoeling zijn meer dan 200.000 betogers op de been te bren- één van onbeperkte duur.” gen, best met meerdere vertrekpunten, Aan de piketten was er een brede want vorige keer kon het Noordstation steun voor het idee van een tweede de toevloed niet aan. Dat kan in febru- actieplan naar het model van het eerari gevolgd worden door drie regionale ste. Er werden nu vragen gesteld bij stakingen, die deze keer ook de klei- de timing, waarbij het ritme erg hoog nere bedrijven viseren en waarbij de lag. Zeker de laatste provinciale actieeis voor syndicale vertegenwoordiging dag van 8 december kwam kort voor vanaf 20 werknemers een belangrijke de algemene staking van 15 december, plaats inneemt. Sectorale stakingen wat de slagkracht op 8 december parvinden we geen goed idee: het kan lei- ten speelde. Het idee van stakingen per den tot verdeeldheid en staat haaks op sector – dat in vakbondskringen circuhet blokkeren van industriezones. Dit leerde – kwam op 15 december niet naar alles moet uitmonden in een nationale voor. En er was ook een roep voor een 48-urenstaking die als de regering dan duidelijk en eenvoudig actieplan. Het nog niet gevallen is, kan overvloeien in potentieel voor een groter tweede actie-

I

edere zwakte langs onze kant wordt maximaal uitgespeeld. De afwezigheid van een voldoende sterke politieke vertegenwoordiging die het opneemt voor eisen als een vermogensbelasting, stopzetting van fiscale cadeaus, aanpak van fraude, werk voor jongeren, bescherming van onze levensstandaard, … is effectief een probleem. De afgelopen decennia, zeker sinds de val de stalinistische karikatuur van socialisme in het Oostblok, is de idee van politieke organisatie van de arbeidersbeweging in het defensief geraakt. Het zorgde ervoor dat massabewegingen, denk maar aan de anti-oorlogsbeweging, geen resultaat opleverden.

Met twee zetels voor PTB-GO komen onze eisen wel aan bod, maar dit weegt onvoldoende door. 85% van de bevolking is gewonnen voor een vermogensbelasting, maar PTB-GO kan dat in de peilingen slechts in beperkte mate vertalen en PVDA+ zelfs helemaal niet. Een echte brede strijdpartij zou dat beter kunnen. Velen hebben trouwens PVDA+ of PTB-GO gestemd vanuit de veronderstelling dat de partij verder die weg zou inslaan, maar het lijkt er helaas eerder op dat de PVDA de pauzeknop

socialisme.be: “Bij Lidl beginnen veel mensen nu pas echt over de regeringsplannen te spreken en begint de kritiek daarop te komen. Voor velen betekent dit nog niet meteen dat ze gaan staken, maar er is wel verandering. We hebben tijd en een campagne nodig om dit in mobilisatie om te zetten.”

Verder opbouwen is inderdaad belangrijk. Om de voorbije acties te evalueren en nieuwe voor te bereiden, zijn personeelsvergaderingen essentieel. Waar er dergelijke bijeenkomsten gehouden zijn, stond de staking een pak sterker. Het is een uitstekende methode om argumenten te beantwoorden en twijfelaars te overtuigen. Een nieuwe concentratie gevolgd door een nieuwe betoging bieden ruimte om verder op te bouwen.

In het tweede actieplan blijft ook het stakingswapen nodig. Het is daarmee dat we het establishment raken waar plan is zeker aanwezig, het succes van aan. De steun voor het protest is door- ze het voelen, in de portemonnee. Op 15 december heeft de druk op de vak- heen het actieplan breder geworden. stakingsdagen, op een ogenblik dat er bondsleiding hiervoor bevestigd.

Ook in de bedrijven zelf groeit de steun. geen lonen betaald worden voor de staMeer nog dan tijdens de regionale Militanten die bang waren of ze hun kers, wordt niet meer geklaagd over de stakingsdagen was er op 15 december collega’s wel zouden meekrijgen, waren loonkost. Dan zouden we economische sprake van solidariteit van lagen die aangenaam verrast door de stakingsbe- schade aanrichten en de ‘economie kaniet tot de traditionele vakbondsbasis reidheid. In kleinere bedrijven werden pot staken’. Inderdaad, voor de werkbehoren. De jongeren sloten zich bij de eerste stakingservaringen opgedaan. gevers zijn wij geen kostenpost maar het protest aan. Dat gebeurde al op 6 Het organiseren en versterken van de zorgen wij voor de winst. Zonder onze november, maar het werd bevestigd op brede solidariteit is een uitdaging die arbeidskracht kunnen ze niets. Als het 15 december. Ook de socio-culturele mee bepalend zal zijn voor het succes eerste actieplan geen resultaat oplevert, sector was van de partij, onder meer van het tweede actieplan. moeten we niet alleen onze beweging via het platform Hart boven Hard dat Een Antwerpse militant bij Lidl, ver- verbreden en groter maken. We moeten grote solidariteitsacties organiseerde antwoordelijk voor een piket bij de ook hardere acties voeren. Als een 24op 15 december. Zelfs een aantal kleine winkel op 100 meter van het huis van urenstaking niet volstaat, laat ons dan ondernemers sloot zich bij de beweging De Wever, stelde in een interview op opbouwen naar een 48-urenstaking!

Welk alternatief?

van de verbreding en de diversiteit heeft ingedrukt. Wij blijven de oproep van het ABVV-gewest Charleroi en ZuidHenegouwen voor een krachtenbundeling links van de sociaaldemocratie en de groenen steunen. Dat het congres van de Algemene Centrale in een goedgekeurd amendement in dezelfde richting gaat, geeft aan dat dit debat aan belang wint.

In Ierland stellen de drie verkozenen van de Socialist Party dat de massale

beweging tegen de waterbelasting een eigen politiek verlengstuk moet uitbouwen met kandidaten van de beweging in alle districten. De Ierse regering wankelt nog meer dan de Belgische en vervroegde verkiezingen zijn er mogelijk. Wellicht kan de Socialist Party bij dergelijke verkiezingen groeien tot vijf of zes zetels. Maar de uitdaging van de beweging tegen de waterbelasting is groter. Door vanuit die beweging eigen kandidaten naar voor te schuiven

de samenleving. De bijeenkomsten, acties en discussies binnen deze organisaties vormen de vruchtbare bodem waar een nieuwe politieke beweging uit kan groeien. Personeelsvergaderingen om de stakingsacties te evalueren en volgende stappen voor te bereiden, kunnen ook een ideaal forum vormen om onze eisen, ons alternatief, uit te werken en te verfijnen. Sectoriële discussies tussen militanten en intersectorale militantenbijeenkomsten kunnen zorgen voor een coherent programma dat rekening houdt met alle invalshoeken voor een maatschappelijk alternatief.

LSP wil daar een actieve rol in blijven spelen. Het gehoor voor onze voorstellen en alternatieven neemt toe. Aan de piketten op 15 december kregen honen het programma verder uit te werken derden leden en sympathisanten goede – met ook verzet tegen het gebrek aan reacties op onze voorstellen. De nood betaalbare huisvesting, werk, … – is aan een socialistisch alternatief dat het mogelijk om een grotere impact breekt met het kapitalisme vindt vante hebben. daag een bredere ingang. We willen Een nieuwe politieke vertegenwoordi- onze krachten maximaal opbouwen ging zal niet zomaar tot stand komen en om deze strijd ook de komende jaren niet uit de lucht komen vallen. Maar we versterkt te voeren. Tegenover een kamoeten evenmin werkloos toekijken en pitalisme dat leidt tot groeiende ongewachten. De vakbonden hebben geza- lijkheid, crisis en ellende, is dat geen menlijk 3,5 miljoen leden, organiseren overbodige luxe maar een noodzaak. de werkenden op de werkplaats en in Doe mee, sluit aan bij LSP!

10

internationaal

de

Linkse Socialist

Griekenland:

Naar een regering geleid door Syriza?

“We moeten elke strijd proberen te verbinden met de linkse basis van Syriza om de partij naar links te duwen.

We moeten ook proberen om democratische structuren in de samenleving en in bewegingen te ontwikkelen zodat de basis een beslissende zeg heeft.”

Interview met Andros Payiatsos van Xekinima

E

ind vorig jaar ontstond er een politieke crisis in het door besparingen getroffen Griekenland. Een poging om een nieuwe president te verkiezen mislukte. Dat gaf aanleiding tot vervroegde parlementsverkiezingen die op 25 januari plaatsvinden. Het establishment is internationaal in paniek omdat gevreesd wordt dat de linkse partij Syriza zal winnen. Dat is mogelijk omdat een stem voor Syriza wordt gezien als een stem tegen de besparingen. We spraken met Andros Payiatsos van Xekinima (onze Griekse zusterorganisatie).

Deze krant verschijnt net voor de verkiezingen, voor updates na de verkiezingen verwijzen we naar socialisme.be.

Waarom zijn er nu verkiezingen?

“De officiële reden wordt gezocht bij de presidentsverkiezingen. De Griekse president wordt verkozen met een meerderheid van 60% in het parlement. Er is een clausule in de grondwet die bepaalt dat indien een parlement geen president kan verkiezen, het parlement wordt ontbonden en de president vervolgens verkozen wordt met een gewone meerderheid in het nieuwe parlement. Omdat de regering geen dergelijke grote meerderheid vond, komen er nu vervroegde verkiezingen.

“Maar hierachter bevindt zich de essentiële reden, met name dat het regeringsbeleid op een muur botst. De samenleving verwerpt dit beleid en dit zorgde er in het parlement voor dat Pasok (de voormalige sociaaldemocratie) en Nieuwe Democratie (de rechtse conservatieven) een groot aantal parlementsleden verloren. Die zetelen nu als onafhankelijke leden en stemden niet met de regering mee. De regeringspartijen slaagden er evenmin in om de kleinere formaties zoals Democratisch Links en de Onafhankelijke Grieken te verdelen, ook al werden pogingen daartoe ondernomen. Hierdoor kwamen ze niet aan de nodige meerderheid om een nieuwe president te verkiezen en tot 2016 aan de macht te blijven met de huidige regering.”

Wat is het meest waarschijnlijke resultaat van de verkiezingen?

“Het meest waarschijnlijke is een overwinning van Syriza.

“Er is een enorme angstcampagne vanwege de kapitalisten, zowel in Griekenland als op internationaal vlak.

Ze willen vermijden dat Syriza wint.

Dit soort campagne is niet nieuw en was natuurlijk te verwachten. Er wordt gezegd dat een overwinning van Syriza ertoe zal leiden dat Griekenland de eurozone moet verlaten en dat vervolgens een absolute nachtmerrie zal uitbreken.

De premier stelde dat Griekenland bij een overwinning van Syriza de weg van Noord-Korea zal volgen. De angstcampagne bereikt lachwekkende niveaus.

“Deze campagne heeft niet hetzelfde effect als in 2012. De mensen zijn nu woedend genoeg om voor Syriza te stemmen ondanks de angstcampagne.

Er zijn al tekenen dat het establishment, en zeker Nieuwe Democratie, in paniek is omdat ze de resultaten van de verkiezingen echt vrezen.

“Maar het is niet eenduidig. De vroegere premier van Pasok, Papandreou, heeft zich van Pasok afgesplitst om een nieuwe partij te vormen. Dit wordt voorgesteld als een linkse afsplitsing waarbij de partijleiding wordt verweten dat ze de socialistische principes van de partij heeft verlaten. Dat Papandreou zelf de premier was die de trojka in Griekenland binnenhaalde, wordt al

gauw vergeten. Maar het is nog ondui- van Syriza nu naar rechts opschuift en – ‘maak je geen zorgen, er zal niets gedelijk hoeveel steun deze nieuwe partij een compromis met de krachten van de beuren en we garanderen dat het land kan krijgen. markt nastreeft, is het mogelijk dat ze in de eurozone zal blijven’. Dat is een “Het probleem is dat de voorsprong naar links zal geduwd worden onder grote fout.” van Syriza op Nieuwe Democratie in druk van een massabeweging.”

Hoe moet de strijd de peilingen slechts 3 tot 4% bedraagt. georganiseerd worden indien er De meest waarschijnlijke ontwikke- Hoe moet de angstcampagne ling is een overwinning van Syriza. rond de euro en zo volgens een Syriza-regering komt?

Maar de vraag is hoe groot die over- Xekinima beantwoord worden? winning zal zijn en of het zal volstaan “Er is een erg bewuste poging nodig voor een meerderheid in het parle“We denken dat het onmogelijk is om de strijd te coördineren aangezien ment. Als Syriza geen meerderheid om een programma voor de arbeiders- een geïsoleerde strijd in de huidige conhaalt, zal de partij af hankelijk zijn klasse te verdedigen – en dus de be- text niet tot overwinningen kan leiden. van Democratisch Links (indien die sparingsprogramma’s te stoppen, de We moeten elke strijd proberen te verterug in het parlement geraken), de economische crisis te stoppen door de binden met de linkse basis van Syriza Onafhankelijke Grieken of de nieuwe publieke sector te gebruiken voor eco- om de partij naar links te duwen. We partij van Papandreou, allemaal par- nomische groei en in het algemeen het moeten ook proberen om democratitijen die nauw verbonden zijn met het neoliberale beleid van de EU af te wij- sche structuren in de samenleving en establishment.” zen – en tegelijk in de eurozone zoals in bewegingen te ontwikkelen zodat de die is te blijven. basis een beslissende zeg heeft.

Hoe denk je dat Syriza zal “Er zijn maar twee mogelijkheden. De “Om van de trojka en de huidige rehandelen als het een regering ene is een massale internationalistische gering af te raken, moeten strijdbeweoproep van geradicaliseerde delen van gingen door de volledige linkerzijde vormt? de arbeidersklasse en de linkse rege- in handen genomen worden, door een “In zekere zin zou de leiding van ring in Griekenland aan de arbeiders verenigde linkerzijde. Jammer genoeg Syriza wellicht verkiezen om geen ab- van Europa om in heel het continent is links erg verdeeld. Een deel van de solute meerderheid te halen. Dan kan voor belangrijke veranderingen in so- verantwoordelijkheid hiervoor ligt bij het excuus dat stemmen van anderen cialistische zin op te komen. Als dit de leiding van Syriza die niet probeert nodig zijn ingeroepen worden om een niet gebeurt (omdat het beperkt wordt om een verenigd front uit te bouwen. minder radicaal beleid te voeren. door de leiding van Syriza) of als het Maar de samenleving en de arbeiders“Dat zou slechts een excuus zijn. De onvoldoende tijd krijgt om te ontwik- beweging zullen in grote aantallen voor leiding van Syriza is sinds de verkiezin- kelen, dan dreigt het land uit de euro- Syriza stemmen. gen van 2012 duidelijk naar rechts aan zone te belanden.

“Xekinima is onderdeel van deze behet opschuiven. In de rest van Europa “Een terugkeer naar een nationale weging. Als deel van het ‘Initiatief van wordt Syriza voorgesteld als een erg munt zou niet noodzakelijk rampzalig de 1.000’ roepen we op om voor Syriza linkse, radicale en zelfs radicaal link- zijn. Tenminste als het gepaard gaat met te stemmen. se partij. In Griekenland is er heel wat een socialistisch beleid in Griekenland “Uiteindelijk moet de strijd gericht zijn wantrouwen en een gebrek aan enthou- door een linkse regering. Als de linkse op een socialistisch programma. Dat siasme omdat iedereen ziet dat de lei- regering de nationale munt gebruikt en houdt in dat de banken en de sleutelding van Syriza er alles aan doet om tot een socialistisch beleid voert gebaseerd sectoren van de economie genationaeen verstandhouding met de krachten op nationalisaties om de economie te liseerd worden en dat de economie gevan de markt te komen – de trojka, de plannen onder arbeiderscontrole en pland wordt. Dit moet gebeuren onder EU en het nationale establishment. beheer, dan kan die economie snel ont- democratische controle en beheer van “Het is niet uitgesloten dat Syriza wikkelen. Onder deze omstandigheden de werkenden, zoniet is er het gevaar verder naar rechts zal opschuiven om zou de internationalistische oproep na- van corruptie in de staatssector, zoals binnen de eurozone te kunnen blijven. tuurlijk verdergezet worden en zou het dit in het verleden meermaals het geval Maar de situatie zal de komende peri- doel nog steeds zijn om tot socialisti- was. Op deze basis kan strijd tot overode niet zwart wit zijn, er zullen moge- sche verandering doorheen Europa te winningen leiden en een enorme inspilijk ook massabewegingen zijn. De pro- komen. We denken dat deze benadering ratie vormen voor de werkende bevolblemen in de samenleving zijn zo groot, openlijk aan de Griekse arbeidersklasse king van de rest van Europa.” miljoenen mensen leven in absoluut moet voorgelegd worden om voorbereid wanhopige situaties. Ze zullen strijd te zijn op de komende strijd.

Meeting met sprekers van Syriza moeten voeren en dat zal ook gebeuren, “De leiding van Syriza doet dit spij- en LSP: dinsdag 3 februari in wat de Syriza-regering naar links kan tig genoeg niet. Er wordt vastgehou- Antwerpen en woensdag 4 februduwen. Ondanks het feit dat de leiding den aan een kunstmatig optimisme ari in Gent (zie agenda pagina 13).

internationaal

www.socialisme.be februari 2015

11

Ierland:

“Het is mogelijk om de regering te doen vallen” Interview met Paul Murphy, parlementslid van Anti-Austerity Alliance (AAA) en lid van Socialist Party interview door

D

Sascha Stanicic

e afgelopen jaren werd Ierland voorgesteld als de goede leerling van de besparingsklas. De levensstandaard van de gewone bevolking wordt hard getroffen.

Maar dit wordt niet zomaar aanvaard. De afgelopen weken waren er massale acties. Een gehate nieuwe waterbelasting was de druppel die de emmer deed overlopen. We spraken hierover met Paul Murphy, nieuw verkozen parlementslid van de AntiAusterity Alliance (AAA) en lid van de Socialist Party.

Je spreekt over een revolte van de werkende bevolking in Ierland.

Waarover gaat deze beweging?

“De afgelopen zes jaar heeft de Ierse bevolking een hoge prijs betaald voor de bezuinigingen die volgden op een

crisis die zij niet veroorzaakt had. Er waren in deze periode heel wat pogingen van mensen om zich te verzetten, maar dit werd telkens afgeblokt door de vakbondsleiding. Nu is daar verandering in gekomen. Niet omdat de vakbondsleiding de strijd aangaat. Maar wel omdat er van onderuit een zelf georganiseerde beweging tot uitbarsting is gekomen.

“Het gaat om verzet tegen de invoering van een waterbelasting en de installatie van watermeters. Dat is slechts de directe aanleiding. Daarachter staat de woede tegenover de aanhoudende aanval op onze levensstandaard.

“Sinds het begin van de herfst zijn overal actiecomités opgezet tegen de waterbelasting. In heel het land zijn er in alle steden, gemeenten en wijken comités opgezet. Er waren vaak straatvergaderingen met honderden aanwezigen. Dit is een nieuwe methode van discussie en organisatie. Bewoners die zich verzetten tegen de installatie van watermeters

worden opgepakt. Maar er waren ook al bezoek van vice-premier Joan Burton. drie grote betogingen, in oktober en de- De betogers blokkeerden de wagen cember waren er telkens 100.000 aanwe- van de vice-premier waardoor ze twee zigen op een nationale betoging. In no- en een half uur vast zat. Zelfs indien vember waren er lokale betogingen met ze geraakt werd door een waterballon, alles samen 150.000 aanwezigen. kan bezwaarlijk het vreedzaam karakter van het protest in vraag gesteld worEr was een mediahetze den. Het ging om mensen die hard getegen jou en tegen de andere raakt worden door het besparingsbeleid.

Ik had aan dit protest deelgenomen en verkozenen van de Socialist daar maakte het establishment gebruik Party. Zo werd je verweten van om het incident aan de AAA en de rellen goed te praten of nog dat Socialist Party toe te schrijven en een je voor een ‘sovjet systeem’ zou hetze op te zetten.”

opkomen. Van waar kwam die hetze?

Op 10 december was er ook op een gewone werkdag een “Een dergelijke beweging van onder- massabetoging. Hoe kan de af is natuurlijk een grotere bedreiging beweging nu verder gaan?

voor het kapitalistische establishment dan bewegingen onder controle van een wel erg volgzame vakbondsleiding. We hebben te maken met een uitbarsting van woede, maar ook met een bredere politisering en radicalisering. De regeringspartijen Fine Gael en Labour verliezen een groot deel van hun steun. Er wordt dan maar geprobeerd om het protest en de Socialist Party als ‘gewelddadig’ af te doen om ons te discrediteren en de oude retoriek van het ‘rode gevaar’ wordt nog eens boven gehaald.

Maar dit heeft niet gewerkt.

“De aanleiding voor deze hetze was een protestactie in Jobstown, een wijk in Dublin die tot mijn kiesdistrict behoort. In deze buurt werd ik op de dag van de eerste massabetoging tegen de waterbelasting in oktober in het nationale parlement verkozen voor de AntiAusterity Alliance (AAA). Er was in Jobstown een spontaan protest van 700 omwonenden naar aanleiding van een

“De betoging vond op 10 december plaats en nadien volgden enkele cosmetische toegevingen van de overheid.

De betoging was een indicator voor het verder verloop van de beweging, onder meer omdat ze op een werkdag plaats vond. We hadden gepleit voor werkonderbrekingen, maar die kwamen er niet. Desondanks waren er 80.000 tot 100.000 betogers voor het parlement.

Nu komt het erop aan om de beweging nog beter te organiseren zodat de eerste rekeningen die in april verwacht worden niet betaald worden. Wij pleiten voor een massale niet-betalingscampagne. Met de Socialist Party en de AAA voeren we campagne onder de naam “We won’t pay”. Wij zijn de enigen die opkomen voor een massale niet-betaling om de waterbelasting te stoppen en de regering ten val te brengen. De regering is al enorm verzwakt en het is mogelijk om ze de komende

maanden effectief te doen vallen. Een massale boycot van de waterbelasting zou daar een grote rol in spelen.”

Hoe reageert de politieke linkerzijde? Sinn Fein wordt vaak als grootste linkse partij voorgesteld, wat is het antwoord van deze partij?

“De AAA pleit ervoor dat er uit de beweging tegen de waterbelasting en van de linkse krachten bij de volgende verkiezingen kandidaten naar voor geschoven worden om in te gaan tegen de kapitalistische besparingspartijen. Dat kan het begin vormen van de opbouw van een nieuwe linkerzijde die ingaat tegen het systeem.

“Doorheen deze beweging wordt duidelijk dat Sinn Fein een erg opportunistische partij is die amper links kan genoemd worden. De partij spreekt zich sterk tegen de waterbelasting uit, maar ze organiseert er geen strijd tegen en is zelfs geen voorstander van een nietbetalingscampagne omdat dit illegaal is. Sinn Fein probeert zich bij het establishment aan te dienen als mogelijk regeringspartner. Ze zijn evenzeer tegen het besparingsbeleid als Labour dat was toen die partij nog in de oppositie zat.

Zodra Labour in de regering zat, was het gedaan met het verzet. Met Sinn Fein zal het niet anders zijn.

“Maar als er geen sterk alternatief is bij de verkiezingen, kan Sinn Fein wel van de huidige stemming profiteren. Dat is waarom het voorstel van AAA voor kandidaten vanuit de massabeweging zo belangrijk is. Het zou een politieke stem geven aan deze nieuwe beweging van onderuit.”

Waarom een linkse regering met het kapitalisme moet breken door Paul Murphy, parlementslid in Ierland

E

en echte linkse regering moet breken met de dictaten van het winstsysteem.

Zo’n regering zou een politieke keuze maken om de essentiële behoeften van de werkende bevolking centraal te stellen in plaats van de winsten van de grote bedrijven. Een linkse regering zou de samenleving reorganiseren op democratisch socialistische wijze.

aan bankiers, grote aandeelhouders en te bouwen en 70.000 jobs te creëren. instellingen als het IMF en de ECB niet Gelijkaardige initiatieven inzake waEen belangrijke maatregel is de wei- terug betaald worden terwijl gepensi- terinfrastructuur, isolatie, hernieuwbagering om de publieke schulden te be- oneerden of anderen met bewezen be- re energie en andere domeinen zouden talen. Volgend jaar zal ongeveer een hoeften uiteraard wel zouden terug be- de samenleving en de economie direct vijfde van de Ierse belastingen naar de taald worden. heel wat opleveren. afbetaling van de schulden gaan. Die De greep van de banken en financiële schulden namen sterk toe omwille van Investeren in jobs instellingen zou gebroken worden door de reddingsoperaties voor de banken ze om te vormen tot democratisch been door de kapitalistische crisis. Een Om mensen aan het werk te krijgen heerde diensten. Ze kunnen gebruikt direct moratorium op de afbetaling van en dringende sociale problemen aan worden om kleine bedrijven en boeren de schulden is nodig. Een audit van de te pakken, is er nood aan grootschalig toegang tot goedkope kredieten te geschulden door vertegenwoordigers van programma van publieke investeringen. ven en om de hypotheken af te schrijven de arbeidersbeweging en linkse econo- Zo zou een investering van 7 miljard in tot de echte waarde van huizen. men, zou ervoor zorgen dat schulden huisvesting volstaan om 40.000 huizen Verwerp de schulden

De heerschappij van de 1% doorbreken

De verdere ineenstorting van de private investeringen moet direct aangepakt worden door de sleutelsectoren van de economie samen met de natuurlijke grondstoffen onder publiek bezit en arbeiderscontrole en –beheer te plaatsen. Een dergelijke stap zou toelaten om tot een plan te komen om de economie democratisch te ontwikkelen op een duurzame economische en ecologische basis.

Dergelijke radicale maatregelen gaan regelrecht in tegen de heerschappij van de 1% rijksten. Die zouden dat uiteraard niet zomaar laten gebeuren. De kapitalistische klasse in Ierland en de rest van de wereld zou er alles aan doen om deze regering stokken in de wielen te steken om alle verworvenheden teniet te doen.

Een linkse regering zou geconfronteerd worden met boetes en andere sancties van de Europese Commissie, mogelijk zou Ierland gedwongen worden om de euro te verlaten en mogelijk zouden de buitenlandse investeringen stilvallen.

Het bestaande staatsapparaat, de politie en de ‘permanente regering’ van topambtenaren zouden alle progressieve veranderingen tegenwerken.

Massastrijd van onderuit

Een linkse regering zou zich dan ook niet kunnen beperken tot een formele meerderheid in het parlement. Er zouden grote mobilisaties van onderuit nodig zijn, met protestacties en algemene stakingen. Dergelijke massale acties van werkenden en jongeren op de werkvloer en in de wijken zou een embryo zijn van een echt democratische samenleving. De massale vergaderingen die twee jaar geleden in Griekenland plaatsvonden in de strijd tegen de trojka waren voorbeelden van hoe dit kan ontwikkelen.

Internationale solidariteit

Een linkse regering zou oproepen doen aan de werkende bevolking doorheen Europa om zich te verzetten tegen de sancties die opgelegd worden indien met het besparingsbeleid wordt gebroken. De context waarin een linkse regering aan de macht kan komen in Ierland zou er ongetwijfeld een zijn van grote strijdbewegingen doorheen Europa.

Het zou meteen de mogelijkheid stellen van een federatie van socialistische staten in Europa als onderdeel van de strijd voor een socialistisch Europa.

12

O

cultuur

de

Linkse Socialist

Interview met David Murgia, woordvoerder van ‘Tout Autre Chose’

p 11 december werd de Franstalige tegenhanger van Hart boven Hard voorgesteld. Onder de naam Tout Autre Chose werden de eerste acties gehouden tijdens de nationale algemene staking van 15 december. Er werd ook geprotesteerd tegen de uitsluiting van werklozen met een zogenaamde inschakelingsuitkering, een asociale maatregel die nog van de regering-Di Rupo komt en op 1 januari in werking trad (zie ook pagina 4). Deze actie werd samen gehouden met Acteurs des Temps Présents, Hart boven Hard en het netwerk Stop Artikel 63§2. We spraken over Tout Autre Chose met David Murgia, een van de woordvoerders van de beweging.

Tout Autre Chose

de Franstalige tegenhanger van Hart boven Hard

Van waar komt Tout Autre Chose?

“In Vlaanderen werd de beweging Hart boven Hard opgezet als reactie op onder meer de besparingen in de culturele sector. Het ging om maatregelen van de Vlaamse regering die erg hard aankwamen. Hart boven Hard oversteeg al snel het strikt culturele kader om een kritiek te brengen op het volledige besparingsbeleid, ook dat van de federale regering.

Op de nationale betoging van 6 november was Hart boven Hard erg zichtbaar aanwezig. Er werden hierna nog acties opgezet die de stakingen en het verzet tegen het besparingsbeleid versterkten en tegelijk het democratisch debat aangezwengelden.

“Tout Autre Chose volgt de oproep van Hart boven Hard, beide initiatieven werken samen. Op elke bijeenkomst van Hart boven Hard zijn er vertegenwoordigers van Tout Autre Chose en vice versa. In Brussel is er een gezamenlijke werkgroep opgezet die een eerste vergadering hield op 18 januari.

Het gaat om een nationale beweging tegen de maatregelen van de federale regering. Er wordt een grote actie voorzien op 29 maart in Brussel.”

Wat wordt met het initiatief beoogd?

“Het idee is om te investeren in een ruimte die nog open werd gelaten door de vakbonden waarbij we op een erg brede wijze progressieve burgers verenigen tegen het reactionaire beleid.

De huidige situatie politiseert, verdeelt, radicaliseert en dit blijft zeker niet beperkt tot syndicale kringen. De

regering-Di Rupo had al een reeks besparingsmaatregelen opgelegd. Maar nu wordt een versnelling hoger geschakeld. Zoals de oproep stelt, moeten we dringend handelen vooraleer de helse machine van alles voor de winst een einde maakt aan wat nog overblijft van onze vrijheden.

“Het klopt dat er langs Franstalige kant al een erg diverse dynamiek tegen het besparingsbeleid is. Zo is er de alliantie D19-20 [aanvankelijk opgezet voor het protest tegen het Europees besparingsverdrag en het Transatlantisch vrijhandelsverdrag, noot van de redactie], Acteurs des Temps Présents [gesteund door onder meer de metaalcentrale van het ABVV in Brussel en Wallonië, noot van de redactie], … Tout Autre Chose wil de standpunten en acties van die bewegingen eveneens naar voor brengen en ervoor zorgen dat diegenen die tegen de heersende ideologie ingaan meer gehoor krijgen.

“Een van de eerste doelstellingen is het bieden van een antwoord op het heersende discours dat stelt dat er geen alternatief is, dat we langer moeten werken omdat we langer leven, … We willen wijzen op de ideeën die daarachter zitten en oproepen tot discussie over alternatieven, waarbij we onder alle lagen van de bevolking het debat willen aanwakkeren.

“Er zijn een aantal belangrijke discussies nodig, onder meer over fiscaliteit.

België staat immers bekend als belastingparadijs voor het kapitaal en een fiscale hel voor werkenden. Maar het blijft daar niet bij. We willen ook de wijze waarop de democratie vandaag werkt in vraag stellen, waarbij we grotere nadruk willen leggen op collectief

uitgewerkte democratische beslissingen in plaats van unilaterale beslissingen van de machtigen. We willen het debat over een rechtvaardige verdeling van rijkdom voeren, waarbij het solidaire welzijn niet ten koste mag gaan van wie elders woont of van toekomstige generaties. We mogen niet toelaten dat een handvol mensen zich de voordelen van collectieve inspanningen toe-eigenen.”

Hoe werd dit initiatief onthaald?

“We kregen snel toegang tot de media, ook de buitenlandse, en het initiatief werd ruim verspreid via sociale media.

Het geeft aan dat onze vaststellingen breed gedragen worden. Er waren al gauw een duizendtal volgers voor de facebookgroep en duizenden mensen tekenden de online oproep. Dat is belangrijk. Ons aantal geeft ook legitimiteit aan onze standpunten.

“De eerste actie van Tout Autre Chose vond plaats tijdens de nationale algemene staking. Er werd een fietstocht langs stakersposten georganiseerd in Brussel, net zoals Hart boven Hard dit onder meer in Gent en Antwerpen deed.

Op de avond van de staking was er in Luik een informatievergadering.

“De uitdaging is nu om ervoor te zorgen dat mensen het initiatief opnemen waardoor het vorm krijgt. Zo willen we bijdragen aan de golf van verzet waarop al wie tegen het besparingsbeleid wil ingaan kan bouwen.”

De oproep van Tout Autre Chose De basistekst van Tout Autre Chose gaat terecht in tegen “de politiek van de sterken die de zwakken verpletteren. Dit beleid is onrechtvaardig, werkt niet en brengt ons tot een gewelddadige samenleving (…) Het besparingsbeleid faalt stelselmatig om de eigen zogenaamde doelstellingen te bereiken. De Europese landen waar dit recept opgelegd wordt, kennen een grotere armoede, ongelijkheid en ook geweld. We willen geen samenleving die bang is van de andere, bang voor zichzelf en bang voor de toekomst. We zeggen stop aan deze stap achteruit.” Er wordt verder gegaan: “We denken dat het niet volstaat om in verzet te gaan, verworvenheden te verdedigen, een uitgeblust maatschappijmodel te behouden. We moeten opkomen voor iets totaal anders.” LSP kan zich daar enkel maar in vinden.

We kunnen ons vinden in de stelling dat er “geen begrotingsprobleem is, maar slechts een fiscaal probleem.” We erkennen natuurlijk dat er een fiscaliteit met twee snelheden bestaat in België. Maar we gaan een stap verder: de huidige crisis zit ingebakken in het functioneren van het kapitalisme zelf. We moeten gedurfde voorstellen bespreken die ons toelaten om te breken met de dictatuur van de markten.

Het klopt dat “de ideeën van solidariteit, consensus en sociaal overleg in vraag gesteld worden.” We zijn het daarmee eens en grijpen deze kans aan om een balans op te maken van het overleg tussen de zogenaamde sociale partners (met name vakbonden en werkgevers).

In de jaren voor het begin van de crisis en de komst van de regeringen onder leiding van Di Rupo en Michel was er ook sprake van sociale achteruitgang. We konden allemaal vaststellen dat het niet mogelijk is om een ‘consensus’ te vinden tussen twee werelden met zulke verschillende belangen als die van de arbeid en die van het kapitaal.

Tout Autre Chose roept op om “samen te bouwen aan een totaal andere samenleving die de weg van de solidariteit terugvindt.” We willen de uitdaging aangaan en in het debat tussenkomen met een pleidooi voor een strijdbaar syndicalisme en een strijd tegen het besparingsbeleid die gekoppeld wordt aan de strijd voor een antikapitalistische alternatief op basis van democratische controle en beheer van de economie, een socialistische samenleving.

www.toutautrechose.be

waar LSP voor staaT

D

e technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83.

Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart.

Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid.

De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan.

Stop de privatiseringen

Hoewel de arbeiders deze rijkdom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aanwending ervan. Heel de productie staat in functie van de winsthonger van een handvol kapitalisten.

Dit leidt tot schrijnende tegenstellingen.

Er is nood aan betaalbare en comfortabele sociale woningen, aan gratis openbaar vervoer, aan onderwijs toegankelijk voor iedereen, aan speelterreinen en recreatiecentra, aan een nationale gezondheidsdienst die gratis en publiek is.

De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit.

Openbare diensten worden gerentabiliseerd en opgesplitst. De winstgevende delen worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang geen sprake meer van

diensten. De marktlogica heeft ook in de openbare sector toegeslaan. Voortaan spreekt men van openbare bedrijven in afwachting van de volgende privatisering.

32-urenweek

In de private sector richt de “vrije” markt een ravage aan. Alle verworvenheden worden afgebroken in naam van de competitiviteit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor onderaanneming, uitzendarbeid en andere nepjobs.

Een miljoen arbeiders in België wordt regelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van een deel van de arbeiders en hun gezinnen. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeringen staan op de helling door de uitholling van de sociale zekerheid.

LSP/PSL is voor het volledig herstel van de index en een minimumloon van 1500 euro netto, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede.

De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke invoering van de 32-urenweek, zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen.

Een nieuwe arbeiderspartij

De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen.

Daartegenover stellen wij het strijdsyndicalisme: vechten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden.

De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strategie politiek kan en wil vertalen. Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak.

Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rechten.

Ze moet de strijd aanbinden tegen het imperialisme en vechten tegen de vernietiging van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van

Vlamingen, Walen en Brusselaars respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid).

Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole.

Revolutie

arbeidersregering.

Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt.

Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het exOostblok bestond.

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij.

Voor socialisme en internationalisme

Arbeidersdemocratie

LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land.

Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid.

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

partijnieuws

www.socialisme.be februari 2015

Agenda

De wereld begrijpen en strijden om ze te veranderen

Zaterdag 28 maart: Socialisme 2015 door

S

Stéphane Delcros

ocialisme 2015 is een dag van analyse, debat en politieke discussie waarop syndicalisten, jonge militanten en activisten van diverse sociale bewegingen bijeenkomen. Dit evenement biedt elk jaar een uitgelezen kans voor discussie over de economische, sociale en politieke situatie in België en elders in de wereld. Er zullen leden van zusterorganisaties uit verschillende Europese landen aanwezig zijn om de discussies te verrijken met hun ervaringen.

De historische beweging van werkenden en jongeren tegen het rechtse besparingsbeleid in België zal centraal staan op Socialisme 2015. Maar er zal ook ingegaan worden op strijdbewegingen in de rest van de wereld en op de kansen voor het linkse verzet tegen het besparingsbeleid, zoals in Griekenland.

We zullen ook discussiëren op de dramatische gebeurtenissen die in de actualiteit staan (zoals de situatie in het Midden-Oosten, Nigeria, de aanslagen in Frankrijk, ...)

Socialisme 2015 is een uitstekende en actief binnen Die Linke. Zij zal onder kans voor alle aanwezigen om hun meer ingaan op de ontwikkeling van rebegrip van de huidige ontwikkelen te actionaire ideeën zoals verdedigd door versterken, om kennis te maken met de beweging Pegida. Tenslotte zal een het marxisme en over de marxistische spreker uit Frankrijk verslag brengen methode te discussiëren, om in te gaan van het massale protest van onderuit na op de ordewoorden en uitdagingen die de terreuraanslagen in Parijs. zich in de komende periode stellen. Hoe Na de middag volgen een reeks werkstrijden tegen werkloosheid, crisis, be- groepen die onder meer zullen ingaan sparingen en discriminatie? Hoe verder op de lessen van de massabeweging en gaan dan het louter aanklagen van wat de algemene staking in België, het pofout loopt? Welke krachtsverhouding tentieel voor links in Zuid-Europa, de uitbouwen voor welke verandering? strijd van de Koerden voor nationale bevrijding, de nood aan een nieuwe strijd Programma voor vrouwenrechten en planeconomie versus vrije markt.

Op dit ogenblik wordt het programma Op het einde van de namiddag volgen nog afgewerkt. Sommige zaken kunnen simultaan twee grote commissies. De nog veranderen, op onze site zullen we ene zal gaan over de kloof tussen arm gedetailleerdere informatie of aanpas- en rijk en onder meer de kwestie van singen brengen. een vermogensbelasting. De andere Socialisme 2015 zal ’s ochtends be- commissie zal ingaan op de strijd tegen ginnen met een internationale mee- Islamitische Staat in Irak en Syrië. ting. Daar wordt gesproken door Nikos De dag wordt afgesloten met een grote Kanellis, als gemeenteraadslid op een meeting: “Michel I en het volledige belijst van Syriza in het Griekse Volos sparingsbeleid ten val brengen.” Op die verkozen en lid van Xekinima. Hij zal meeting zullen er korte videogetuigenisingaan op de situatie in Griekenland sen van delegees en militanten getoond en de positie van Syriza. Daarnaast worden. Er zullen ook verschillende spreekt ook Lucy Redler, woordvoer- sprekers ingaan op het besparingsbester van onze Duitse zusterorganisatie leid en wat dit betekent voor vrouwen, de kracht van het eerste actieplan en hoe dit moet verdergezet worden en er zal specifiek gediscussieerd worden over de mogelijkheden om het verzet te verbreden, zoals met Hart boven Hard / Tout Autre Chose. Op deze slotmeeting zullen de centrale politieke en syndicale uitdagingen voor 2015 in onze strijd voor een breuk met het kapitalisme en de opbouw van een socialistisch alternatief besproken worden.

Praktisch

- W a a r ? C u l t u r e e l C e n t r u m Pianofabriek, Fortstraat 35, 1060 Brussel - Wanneer? Zaterdag 28 maart 2015 vanaf 10u30 - Prijs? 12 euro in voorverkoop (7 euro voor studenten, uitkeringstrekkers en lage inkomens). Ter plaatse kost het 3 euro meer.

- Drank, snacks, sandwiches en maaltijd aan democratische prijzen - Gratis babysit

“De filosofen hebben de wereld slechts verschillend geïnterpreteerd.

Het komt er op aan haar te veranderen.” (Marx)

bat over de nood aan een vermindering saties nagaan hoe we deze eis sterker van de arbeidsduur om de werkdruk op de voorgrond kunnen plaatsen. te verlagen en het beschikbare werk De vormingsdag vindt plaats in te verdelen. De eis van arbeidsduur- zaal Randstad, Hovenierstraat 45 te vermindering wordt onder meer opge- Molenbeek, tussen 11u en 17u. Er nomen door Femma dat pleit voor een wordt eten voorzien alsook drank aan 30-urenweek. We willen met vertegen- democratische prijzen. Meer info via woordigers van verschillende organi- vrouwen@socialisme.be.

‘De Verraden Revolutie’ van Trotski voor het eerst in het Nederlands beschikbaar

D

e Verraden Revolutie van Leon Trotski vormde de eerste grondige marxistische analyse van het stalinisme.

Het boek werd in 1936 geschreven, toen Trotski reeds jarenlang in ballingschap op de vlucht was voor het stalinisme.

Toch is dit boek geen persoonlijke afrekening, het is een analyse van de objectieve omstandigheden die een opmars van een reactionaire bureaucratie in de Sovjet-Unie, de eerste arbeidersstaat uit de geschiedenis, mogelijk maakten.

Reeds in 1936 voorzag Trotski het gevaar van een kapitalistisch herstel indien er onder invloed van revolutionaire gebeurtenissen in de rest van de wereld geen politieke revolutie in de Sovjet-Unie kwam die de bureaucratie aan de kant schoof om plaats te maken voor echte arbeidersdemocratie.

Tot vandaag wordt de stalinistische karikatuur van het marxisme regelmatig als argument tegen socialisten gebruikt. De Verraden Revolutie blijft een krachtig antwoord op dit argument. Dit is de allereerste uitgave van dit boek in het Nederlands.

Het kost 12 euro + 3 euro verzendingskosten. Het is midden februari beschikbaar. Bestel het nu al door 15 euro over te schrijven op BE 48 0013 9075 9627 van ‘Socialist Press’ met vermelding ‘De Verraden Revolutie’.

• Zaterdag 24 januari. Gent. Scholierenactie aan de nieuwjaarsreceptie van CD&V • Zondag 25 januari. Mol. Solidariteitsactie tegen haat en terreur. 19u Jeugdhuis Tydeeh • Maandag 26 januari. Antwerpen. Wake voor vrede en verdraagzaamheid. Tegenbetoging tegen Pegida. 18u30 Mechelsplein • Vrijdag 30 januari. Antwerpen. Nieuwjaarsdrink • Zaterdag 31 januari. Antwerpen. Benefiet voor de slachtoffers van de oorlog in Kobane en Shengal. 15u30 zaal Kielpark (Sint Bernardsesteenweg). Inkom 10 euro • Dinsdag 3 februari. Antwerpen. Meeting: Een linkse regering in Griekenland, hoe breken met de besparingen? Met sprekers van Syriza en LSP. 19u30 Multatuli (Lange Vlierstraat) • Woensdag 4 februari. Gent. Meeting: Een linkse regering in Griekenland, hoe breken met de besparingen? Met sprekers van Syriza en LSP. 19u30 Geuzenhuis, Kantienberg • Donderdag 5 februari. Luik. Meeting: Een linkse regering in Griekenland, hoe breken met de besparingen? Met sprekers van Syriza en LSP. • Zaterdag 28 februari. Gent. De grote besparingsquiz • Donderdag 5 maart. Gent. Anti-NSV betoging • Zondag 8 maart. Brussel. Vormingsdag van LSP in het kader van de internationale vrouwendag • Zaterdag 28 maart. Socialisme 2015.

• Zondag 29 maart. Brussel. Nationale betoging Hart boven Hard • 1-5 juli. zomerkamp van LSP en ALS • 19-24 juli: Europese zomerschool van het CWI • 21-22 november (datum nog onder voorbehoud): nationaal congres van LSP

In actie LSP op de nationale staking

Ruim 200 militanten van LSP kwamen op 15 december tussen in de algemene staking. We verdeelden duizenden pamfletten, gingen op bezoek bij honderden piketten en legden tientallen nieuwe contacten. De ordewoorden in ons pamflet werden goed onthaald, de discussie over een nieuw actieplan werd overal gevoerd. Ook onze stakerskrant werd fel gesmaakt.

Waar we op de piketten tijdens de regionale stakingen 331 stakersgazetten verkochten, waren het er op de nationale staking 370.

LSP vierde de overgang van oud naar nieuw in stijl

Het is ondertussen al een lange traditie geworden. Op oudjaar houdt LSP een feest om de overgang van oud naar nieuw te vieren. We doen dat in stijl, met een uitgebreide feestelijke maaltijd en in een kameraadschappelijke sfeer. Dat was dit jaar niet anders. Een honderdtal aanwezigen genoten eerst van het lekkere eten, met dank aan Gerte en François!, en nadien van een spetterend feest dat tot in de vroege uren van 2015 doorging. Het feest bracht ongeveer 1.400 euro op voor het strijdfonds.

Meer info en inschrijvingen: info@socialisme.be of 02/345 61 814

8 maart: debat over de 30-urenweek LSP organiseert op de internationale vrouwendag een vormingsdag met commissies en een debat. Er zijn werkgroepen over seksisme en geweld op vrouwen alsook over de strijd tegen de aanvallen op onze levensstandaard die bedreigd wordt door het asociale besparingsbeleid. Nadien volgt een de-

13

Strijdfonds: steun LSP In het laatste kwartaal van 2014 haalden we 10.898,21 euro steun op voor onze campagnes en onze werking. We willen elke drie maanden 11.000 euro ophalen onder sympathisanten. Dat doen we onder meer met stickers, badges, steunlijsten of sociale activiteiten. Zo werd 2015 ingezet met een geslaagd feest in Brussel waarmee 1.400 euro werd opgehaald. In het laatste kwartaal van 2014 haalden we onder meer uitstekende resultaten op de nationale betoging van 6 november. Hieronder de cijfers van het vierde kwartaal. Wil je ons ook steunen? Stort dan een bijdrage. Maak er misschien een doorlopende opdracht van minstens 2 euro van, dan sturen we ook onze krant op.

Luik-Lux: 1.466 € O en W Vlaanderen: 3.209 € Henegouwen-Namen: 1.011 € Vl Brab-Limburg: 1.003 € Bxl-W.Brab: 2.132 € Antwerpen: 1.163 € Nationaal: 911 €

147% 104% 101% 100% 97% 68% 91%

TOTAAL: 10.898,21 €

99%

Contact / Abonnementen Meer info over de partij / Lid worden: Hovenierstraat 45, 1080 Molenbeek Tel: 02/345 61 81. E-mail:info@socialisme.be.

Redactie: redactie@socialisme.be. Ook lezersbrieven zijn welkom!

Abonnementen: * proefabo: 5 euro voor drie nummers, 10 euro voor zes nummers * gewoon abo: 20 euro voor twaalf nummers * steunabo: 30 of 50 euro voor twaalf nummers Of neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro Rekeningnummer voor abonnementen: BE48 0013 9075 9627 van Socialist Press

14

jongeren

de

Linkse Socialist

Rechterzijde wil verzet tegen asociale beleid monddood maken

UGent: poging tot uitsluiting van Actief Linkse Studenten door

Jeroen (Gent)

N

et voor de examenperiode werden de Actief Linkse Studenten (ALS) uit het Politiek Filosofisch Konvent (PFK) van de UGent gezet. Dit is de koepel van alle erkende politieke studentenorganisaties aan de universiteit. De rechtse studentenorganisaties hopen op deze manier te kunnen afrekenen met de meest actieve organisatie in het verzet tegen besparingen, racisme en extreemrechts.

Bureaucratische manoeuvres...

Voor haar aanval gebruikt rechts, onder leiding van het Katholiek Vlaams Hoogstudenten Verbond (KVHV), de drogreden dat ALS onvoldoende activiteiten kon bewijzen. Ongetwijfeld zullen veel studenten de wenkbrauwen fronsen bij dat argument. ALS is dit academiejaar opnieuw immers erg actief geweest. We waren opvallend aanwezig in de beweging tegen de verhoging van de inschrijvingsgelden en een drijvende kracht om solidariteit met het actieplan van de vakbonden te organiseren.

We legden een lijst voor van niet minder dan 25 activiteiten, veel meer dan de vereiste 10 activiteiten. De rechtse studentenorganisaties gebruikten echter een resem aan bureaucratische, formalistische regeltjes om deze activiteiten niet te aanvaarden. Hoewel ALS nadien nog steeds 10 activiteiten had (9 activiteiten werden aanvaard en voor 1 activiteit was het aantal stemmen voor en tegen gelijk) werd besloten om de erkenning van de ALS in te trekken. en creatief met regels...

Het aanbod van de ALS om aanvullende bewijsstukken aan te brengen werd verschillende keren afgewezen.

Nochtans viel de deadline voor het binnenbrengen van het jaarverslag pas op 31 en niet op 11 december, de datum van de vergadering.

Bovendien is de uitsluiting van de ALS disproportioneel zwaar. Het Vlaams

Rechtsgenootschap (VRG) verloor één maand haar erkenning nadat verschillende studenten een voedselvergiftiging opliepen tijdens hun doop. ALS daarentegen zou voor een administratieve formaliteit een jaar haar erkenning verliezen? Op dezelfde vergadering waar ALS werd uitgesloten, kregen de Jonge Europese Federalisten (JEF) geen enkele sanctie ook al legden ze slechts negen geldige activiteiten voor.

Rechts springt dus wel erg creatief om met de regels om ALS te kunnen uitsluiten. Het zal overigens toeval zijn dat PFK-voorzitter Laurens Himpe (Jong N-VA) zich niet geroepen voelde om de regels in herinnering te brengen en bij de stemming aan te geven dat het over Jongeren trekken op 15 december langs de stakersposten. De steun van ALS aan het verzet tegen het asociale beleid zorgt een jaar uitsluiting ging. ALS diende voor frustratie bij de rechterzijde. Foto: SooRa een uitgebreid en sterk beroep in bij het bestuur van de UGent om de poging tot een fabriek waar toekomstige kaders genaamde ‘werkbond’ tot verdedigers ontgaan en is dat de reden voor de uitsluiting te annuleren. worden gekneed. van ‘het recht op werk’, al gaat het dan uitsluiting van de ALS. De beste KVHV verdedigde trouwens ook de niet over de meer dan 600.000 werklo- manier om deze aanval te beant...om echte bedoelingen te verhoging van het inschrijvingsgeld zen. ALS van haar kant liet geen kans woorden is om onze acties nog te omdat dit een elitevormend effect kon onbenut om mee vorm te geven aan versterken. Zo organiseren we bemaskeren! hebben. De overgrote meerderheid van het protest. In Gent lagen we mee aan gin maart de anti-NSV betoging. De Voor de rechtse studenten is politiek studenten is echter gekant tegen een de basis van een erg succesvolle be- Nationalistische Studentenvereniging actief zijn aan de unief vooral een op- verhoging van de inschrijvingsgelden weging onder scholieren die verschil- (NSV) organiseert elk jaar een haatstapje naar de ‘echte carrière’ binnen en de elitaire opvattingen van KVHV. lende acties, sit-ins en een succesvolle mars. Ongetwijfeld zal ze er geen grahet politieke establishment. Ze ver- De schrik zal dan ook wel diep zitten scholierenstaking organiseerde. Onder ten in zien om op cynische wijze de tradedigen dan ook geen dynamisch po- voor het enorme potentieel voor een studenten brachten we telkens de nood- gische gebeurtenissen in Frankrijk te litiek leven aan de universiteit, iets brede beweging tegen besparingen en zaak van een democratisch bediscussi- misbruiken voor een racistische agenwaar ALS ongetwijfeld aan bijdraagt. voor democratisch onderwijs. Vooral eerd en opbouwend actieplan naar voor. da. Net zoals ze er geen graten in zien Ze willen het integendeel beknotten nadat ook de vakbonden de strijd aan- Tijdens de regionale en nationale sta- om ALS uit te sluiten en zich tegelijk tot een spiegelbeeld van de traditione- gingen tegen het asociale besparings- kingsdagen organiseerde ALS solida- op de vrije meningsuiting te beroepen le politiek. Dit sluit ook naadloos aan beleid. riteitsacties tussen jongeren en de rest voor hun haatzaaierij. bij hun elitaire opvattingen over hoger De rechtse studenten vielen over el- van de werkende bevolking.

Na de examens gaat ALS van start onderwijs. Voor organisaties als KVHV, kaars voeten om hun loyaliteit aan het met een campagne voor het recht op dat zichzelf omschrijft als “een avant- regeerakkoord in de verf te zetten en In verzet met ALS protest, voor de erkenning van ALS en gardistische, elitevormende levensge- het verzet ertegen te criminaliseren. tegen racisme en extreemrechts. meenschap”, is de universiteit enkel Jong Open Vld ontpopte zich via de zoOngetwijfeld is dit ook rechts niet

Bourgeois, Crevits, van ons krijg je nog steeds niets!

Actief Linkse Studenten en Scholieren aan het piket bij het St Pietersstation in Gent.

Foto: SooRa

Waarom ALS wordt geviseerd

W Foto: SooRa Het protest tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld gaat verder. Na de scholierenacties in de herfst waarbij werd aangesloten bij het actieplan van de vakbonden, worden nu nieuwe acties voorbereid. Op de nieuwjaarsreceptie van CD&V in Gent op 24 januari is er een actie gepland. Daarna willen we in verschillende steden lokale acties houden om te bouwen aan een nationale beweging van scholieren.

Volg het scholierenprotest op www.scholierenactie.be

aar ALS voorheen al door besparingen ingaan. De nationale sturechts werd geviseerd we- dentenbetoging begin oktober toonde gens een consequent verzet een enorm potentieel, maar door lang tegen racisme en verdeeld- te wachten op nieuwe initiatieven ging heid, werd de afkeer dit academiejaar dit momentum verloren. verder vergroot door de acties tegen de Tientallen Gentse scholieren en stubesparingen in het onderwijs. denten stapten op ons initiatief mee op Van bij de bekendmaking van de ver- in de nationale vakbondsbetoging van hoging van het inschrijvingsgeld nam 6 november, waar de jongeren voorALS het initiatief om scholieren en aan liepen. Dit ondermijnde meteen studenten in actie te brengen. Het be- het argument dat de besparingen nogon met een kleine actie aan het recto- dig zouden zijn voor de jongeren en de raat van de Gentse universiteit, maar toekomstige generaties. Moest dat het groeide via regelmatige acties tot een geval zijn, waarom wordt dan net bebeweging die in staat was om op een spaard op alles wat jongeren belangscholierenstaking 800 Gentse jonge- rijk vinden en op hun toekomst? Bij de ren te mobiliseren. Onder studenten regionale en nationale stakingsdagen pleitten we voor een actief verzet op trokken scholieren naar de piketten en basis van betrokkenheid van onderuit werd aan de Blandijn een studentenpien rond duidelijke eisen die tegen alle ket georganiseerd.

De Actief Linkse Studenten staan voor een consequente strijd tegen het besparingsbeleid dat de gevolgen van de crisis afschuift op de meerderheid van de bevolking terwijl een kleine toplaag zichzelf steeds verder verrijkt.

Dit wordt gekoppeld aan een antikapitalistisch programma omdat groeiende ongelijkheid in het huidige systeem ingebakken zit en het kapitalisme nefast is voor onze toekomst. Het biedt ons sociale ellende, geweld, ecologische problemen, ... Wij vechten voor iets beter en weten dat we in die strijd nood hebben aan eenheid van onderuit. Daarom gaan we ook actief in tegen al wat ons verdeelt zoals racisme, homofobie of seksisme. We beantwoorden de verdelende haat van rechts met actieve solidariteit van onderuit.

jongeren

www.socialisme.be februari 2015

15

Anti-NSV betoging

Stop de rechtse conservatieven en hun verdelende haat!

D

e vreselijke terreur bij Charlie Hebdo in Frankrijk wordt door verschillende rechtse conservatieven gebruikt om verdeeldheid en haat te zaaien. Voor hen zijn niet de bankiers die met hun speculatie de crisis vorm gaven een probleem. Ook de oorlogszuchtige politici die wereldwijd vernieling en ellende aanrichten zien ze niet als een probleem. Neen, het zijn de migranten of nog de vakbondsleden die voor hun levensstandaard opkomen, vrouwen die baas over eigen buik willen zijn, holebi’s die zichzelf willen zijn, mensen met een andere huidskleur of een andere religie. De verdeeldheid die rechtse conservatieven stimuleren is een obstakel voor eengemaakte strijd van onderuit voor een betere toekomst.

Voor de rechtse conservatieven kan het niet dat twee mensen van hetzelfEr zijn tal van conservatief-rechtse de geslacht elkaar graag zien, maar dat groeperingen met een divers karakter.

De afgelopen maanden werd het aso- een groeiende groep tot armoede wordt Van KVHV over Jong N-VA tot NSV. ciale karakter van de rechtse conser- veroordeeld vinden ze geen probleem.

Deze groepen kunnen niet over dezelf- vatieven helemaal duidelijk. Zo was er Meer nog, het protest daartegen vinden de kam geschoren worden. KVHV en de steun van onder meer KVHV aan ze problematisch.

N-VA doen zich aanvaardbaarder voor de verhoging van het inschrijvingsgeld dan NSV, maar zodra hun maskers val- aan de universiteiten. Maar er waren Tegenover hun haat: onze len, kan NSV terrein terugwinnen. Op ook de acties tegen de stakersposten solidariteit basis van het protest tegen migranten in en de vakbondsmilitanten die opkoDuitsland zijn NSV, Vlaams Belang en men tegen de regelrechte aanval op de De barbaarse aanslag op Charlie co dat nu al aan het voorbereiden. levensstandaard van de meerderheid Hebdo leidde tot een massale beweDe defensieve positie waarin NSV zit, van de bevolking. ging van onderuit in Frankrijk. Het is geeft bovendien ruimte voor de ontwikOpkomen tegen asociale maatregelen een uiting van woede tegenover haat keling van radicalere standpunten en die de gewone werkenden willen laten en verdeeldheid. Collectieve acties praktijken zonder dat daar direct veel opdraaien voor een crisis die zij niet werken verenigend, dit zagen we eeraandacht voor is. Binnen NSV lopen veroorzaakt hebben, is not done voor der in ons land ook toen de stakingsde standpunten uiteen van steun aan hen. Aan het Gentse St Pietersstation beweging onder meer de culturele secN-VA tot sympathie voor de geweld- werd een stakerspost door KVHV-mili- tor en de jongeren met zich meetrok. dadige Griekse neonazi’s van Gouden tanten aangevallen die onder meer met Onder druk van de omvang van deze Dageraad. Het ziet er naar uit dat de waterballonnen een stakersvuur pro- beweging probeerde het establishment radicale stroming de bovenhand haalt. beerden te doven. Later volgde een ac- het protest rond de aanslag op Charlie Dit kan ook hier tot gewelddadige uit- tie van Jong N-VA in aanwezigheid van Hebdo te recupereren door zelf voorspattingen leiden. Voorlopig houden ze Siegfried Bracke tegen hetzelfde piket. aan op te stappen en door verzoenende het nog bij meetings en standpunten, Vlaams Belang trok naar het ABVV taal te spreken. maar het is niet uitgesloten dat ze ver- hoofdkwartier in Brussel om tegen de De niet af latende zoektocht naar der zullen gaan en naar het voorbeeld stakingsacties te protesteren. Er wa- steeds meer winsten, invloed en presvan Gouden Dageraad ook fysiek ge- ren ook internetinitiatieven van KVHV tige voor een kleine minderheid in de weld zullen gebruiken. NSV stelt voor- en de liberale jongeren om tegen de samenleving zorgt ervoor dat de verstander te zijn van een ‘conservatieve stakingsacties te protesteren. Aan de zoenende taal niet gepaard kan gaan revolutie’ waarbij melancholisch wordt Gentse universiteit werd een offensief met een verzoenend beleid. Dat zou gedroomd over hoe de geschiedenis er ingezet om de Actief Linkse Studenten immers bestaan uit het voorzien van had uitgezien indien de ideologie van uit te sluiten, terwijl ALS het voortouw degelijke jobs, betaalbare huisvesting de conservatieve revolutie “niet onder nam om onder scholieren en studenten en goede openbare diensten zodat iehet mom van denazificatie de kop was het verzet tegen zowel de verhoging van dereen toekomstperspectieven zou ingedrukt.” het inschrijvingsgeld als de rest van het hebben. Het besparingsbeleid zorgt besparingsbeleid te organiseren. ervoor dat een groeiende laag van de bevolking uit de boot valt en geen toekomst ziet. Extremistische reactionaire stromingen, van IS tot neonazi’s en conservatieve katholieken, woekeren op de frustraties daarover, zeker wanneer de arbeidersbeweging onvoldoende een offensief en collectief alternaet zijn niet enkel migranten of moslims die onder vuur worden tief aanbiedt. genomen. Inzake homofobie of afkeer van vrouwenrechten Hetzelfde zien we op internationaal vinden rechtse conservatieven van allerhande slag elkaar vlak met imperialistische oorlogen probleemloos. om grondstoffen, prestige en invloed.

Deze oorlogen hebben niet geleid tot Zo kwam er een veroordeling van de Antwerpse bisschop die had gepleit meer welvaart of meer veiligheid. De voor het aanvaarden van holebi’s in de katholieke kerk. Het Antwerpse KVHV ‘oorlog tegen de terreur’ die werd opvan Jambon junior kwam met een pleidooi tegen seksuele relaties buiten het gestart door de rechtse Amerikaanse huwelijk. “Seksualiteitsbeleving is door God gewenst binnen het huwelijk. president Bush heeft geleid tot meer terOp deze wijze is het einddoel van seksualiteit, de voortplanting van de mens, reur. Reactionaire groepen als ISIS of het stichten van een gezin. Voor de Kerk kan dit niet buiten het huwelijk.” De Al Qaeda hebben er zich door kunnen groep Pro Familia omschreef de bisschop als een “ketter” omdat homoseksuversterken en ze gebruiken die positie aliteit een “ontaarding” is die “in strijd is met de natuurwet”. om zich te keren tegen de werkenden en Ook eisen deze katholieke conservatieven dat adoptie door homokoppels wordt verboden, abortus in het strafrecht wordt opgenomen, anticonceptiva geen subsidies meer krijgen, de Gay Pride wordt verboden (wegens “openbare zedenschennis”), een verbod op IVF, … Rond al die eisen plannen ze op 16 mei een betoging in Antwerpen, net op dezelfde dag als de Gay Pride in Brussel.

Zullen er op beide betogingen delegaties van N-VA zijn?

Niet in ons belang!

Rechts in actie tegen onze levensstandaard

Homofobe ‘Mars voor het gezin’ gepland

H

Op 4 januari voerden de organisatoren van de ‘Mars voor het gezin’ een actie aan de Antwerpse kathedraal om tegen bisschop Bonny te protesteren. Onder de aanwezigen ook leden van KVHV (herkenbaar aan hun pet en das) maar evengoed de neonazi Kris Roman die onder meer actief is bij Nation.

Wat is NSV en waarom ertegen betogen?

Sedert midden jaren 1990 organiseert de NSV (Nationalistische Studentenvereniging) als officieuze studentenclub van toen nog het Vlaams Blok (nu Vlaams Belang) elk jaar een betoging in een studentenstad, afwisselend in Gent, Leuven en Antwerpen. Deze betogingen zijn een verzamelplaats voor extreemrechts, van VB-kopstukken als Dewinter tot de veroordeelde neonazi’s van Blood&Honour nemen eraan deel.

Blokbuster heeft sinds de jaren 1990 een traditie opgebouwd van een vreedzame maar strijdbare antifascistische tegenbetoging die telkens meer mensen op de been brengt dan de NSV. We willen extreemrechts geen ruimte laten om de straten in te nemen en zich te organiseren. We willen met een actieve campagne de mogelijkheid van een extreemrechts offensief stoppen en het verzet tegen racisme en fascisme mobiliseren.

jongeren die de eerste slachtoffers van hun aanslagen en geweld zijn.

Tegenover hun haat plaatsen wij onze solidariteit en strijd voor een betere toekomst.

Verzet van onderuit opbouwen!

groeiende ongelijkheid. Pogingen om tegen racisme in te gaan zonder de oorzaken van die ongelijkheid te bestrijden, zijn tot mislukken gedoemd. Wij staan voor een strijdbaar antiracisme dat ook ingaat tegen het kapitalisme.

Begin maart zullen we de jaarlijkse haatmars van NSV beantwoorden met een betoging tegen alle rechtse reactionairen en hun verdelende haat.

We verzetten ons tegen iedere vorm van verdeeldheid, zowel racisme, homofobie als seksisme. De terugkeer van conservatieve extremisten die de klok honderden jaren willen terugdraaien, • Actief en eengemaakt verzet van mogen we niet lijdzaam laten passeren. onderuit tegen alle rechtse conEr is actief verzet nodig. servatieve stromingen!

50 jaar na de moord op Malcolm X is • Neen aan racisme, seksisme, homeer dan ooit duidelijk dat racisme en mofobie, … Alles wat ons verdeelt, verdeeldheid in het kapitalisme ingeverzwakt ons! bakken zitten. Zijn slogan ‘You can’t • Crisis: het probleem is de bankier, have capitalism without racism’ is nog niet de migrant. Stop het bespasteeds actueel. De crisis werd niet verringsbeleid. Jobs, geen racisme! oorzaakt door migranten of werklozen, Voor degelijke jobs, betaalbare maar door de wijze waarop dit systeem huisvesting en gratis onderwijs is georganiseerd met de inherente voor iedereen!

Anti-NSV betoging in Antwerpen in maart 2014. Foto: Navid

socialisme.be

maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP)  nummer 341  Februari 2015 strijd  solidariteit  socialisme

D

e dreiging van terrorisme kent nu ook bij ons een terugkeer na de tragische gebeurtenissen in Parijs en de anti-jihadistische operatie in België midden januari. De angst en het onbegrip werden gevolgd door afschuw. Maar we moeten opletten voor diegenen die op basis van vooroordelen alle migranten over eenzelfde kam scheren of diegenen die de gebeurtenissen proberen te recupereren voor een politiek beleid dat geen antwoord biedt op terrorisme.

Wij veroordelen het terrorisme en verzetten ons tegen de methode van terrorisme in het algemeen. Nu gaat het om rechtse conservatieven die beweren de moslims te verdedigen. Het enige resultaat is evenwel een versterking van vooroordelen en spanningen tegenover alle migranten, waaronder moslims. De meeste dodelijke slachtoffers van terreur door groepen als Al Qaeda en ISIS zijn moslims. Dit heeft niets te maken met het verdedigen van de moslims, maar alles met een rechtse conservatieve agenda van uitbuiting en onderdrukking.

De regering grijpt de situatie meteen aan om een aantal democratische rechten te beknotten. In het edito van Le Soir op 17 januari onder de titel “Niet toegeven aan de psychose? Het is al te laat” stelt Marc Metdepenningen dat “de twaalf door de regering-Michel aan-

gekondigde veiligheidsmaatregelen in normale tijden ongetwijfeld zouden gezorgd hebben voor een parlementair debat over kostbare vrijheden waarbij ook rekening moet gehouden worden met de juridische en morele kant van de zaak.”

De emoties van de publieke opinie werden nu misbruikt om zonder debat democratische vrijheden te beperken.

De aanslagen van 11 september 2001 in de VS leidden tot de beruchte ‘Patriot Act’. In naam van de veiligheid en de bescherming van de democratie werd een enorm apparaat van spionage op de eigen bevolking uitgebouwd en dit zonder enige democratische controle.

Klokkenluiders als Edward Snowden die dit aan de kaak stellen, worden genadeloos vervolgd. Alle repressieve wetten kunnen uiteindelijk ook tegen de arbeidersbeweging en tegen iedere vorm van verzet ingezet worden. En

wat de efficiëntie van de maatregelen betreft, volstaat het om te kijken naar het Midden-Oosten waar er onwaarschijnlijk veel soldaten op de straten van Bagdad zijn, zonder dat dit een einde maakt aan terreuraanslagen.

Het establishment grijpt de woede tegenover de terreur en de haat aan om te pleiten voor ‘nationale eenheid’. Het verbergt het gebrek aan antwoord op de voedingsbodem van terrorisme. En de hypocrisie ervan zagen we wel heel duidelijk op de betoging in Parijs waar de Franse president Hollande collega’s als de Israëlische premier Netanyahu, de Russische minister van Buitenlandse Zaken of nog de Hongaarse premier Orban had uitgenodigd. Die hadden hun steun aan de vrije meningsuiting en/of de strijd tegen terrorisme voorheen opmerkelijk goed verborgen gehouden.

Er moet iets gedaan worden tegen de dreiging van terreur. Deze dreiging wordt versterkt door wanhopige omstandigheden en de afwezigheid van een zichtbaar positief alternatief, waardoor de ruimte voor wanhopige en reactionaire ‘oplossingen’ groter wordt. Net zoals criminaliteit en geweld sterker kunnen ontwikkelen op een voedings-

steun dit maandblad

bodem van armoede en ellende, vinden reactionaire opvattingen (of het nu fundamentalisme van gelijk welke religie, racisme of zelfs fascisme is) meer ingang als er geen positieve perspectieven zijn in een door crisis gekenmerkt systeem. Het kapitalisme is niet meer in staat om veel jongeren perspectieven en een toekomst aan te bieden. Het is op de problemen van dit systeem in verval dat ideeën zoals die van de “botsing der beschavingen” of “het verlies van waarden” ingang vinden.

Volgens cijfers van de Onderzoeksgroep Armoede, Sociale Uitsluiting en de Stad (Universiteit Antwerpen) en het Centrum voor de Studie van Etniciteit en Migratie (Universiteit Luik) bevinden ongeveer 59% van de mensen van Turkse afkomst en 56% van de mensen van Marokkaanse afkomst zich onder de Europese armoedegrens (die op 777 euro per maand wordt geschat). Dit kan deels verklaard worden door een gebrek aan talenkennis, maar vooral door de vele vormen van discriminatie op vlak van werkgelenheid, onderwijs en zelfs huisvesting. De activiteiten van de jihadisten maken het er niet beter op, de volledige migrantengemeenschap

: BE48 0013 9075 9627 op naam van

Socialist Press

wordt immers geviseerd als gevolg van de aanslagen. Deze terroristen beweren voor een godsdienst op te komen, maar zijn geen haar beter dan de reactionaire islamofoben die er snel bij waren om hun voordeel te halen uit de aanslagen.

We zagen al een toename van geweld tegen moslims.

Deze vicieuze cirkel kan maar op een enkele doorbroken worden: door solidariteit in een gezamenlijke strijd tegen de voedingsbodem waarop reactionaire ideeën kunnen groeien. Werkenden en jongeren, zowel Belgen als migranten, moeten samen opkomen tegen sociale afbraak, voor de verdediging van onze rechten en voor een uitbreiding ervan.

Het is mogelijk om tot een tolerante en democratische samenleving te komen waarin iedereen kan leven zoals hij of zij dat wil met respect voor ieders cultuur, filosofie of eventuele religieuze overtuiging. Een dergelijke samenleving is mogelijk, maar dan moeten we wel een einde maken aan de wortels van onderdrukking en verdeeldheid: het kapitalisme met een winsthonger en uitbuiting van werkenden en natuurlijke rijkdommen om een handvol superrijken te dienen.