juli - augustus 2021 - De Hoogstraatse Maand

Karen Van den Keybus

Een vrije ziel in een hippe foodtruck

Een defibrillator aan de voordeur van Brigitte

BK wielrennen voor aspiranten

Voor een prikje naar Weelde • Met Jos Stoops het dak op • Hof Ter Smisse en Bloemenboetiek maken plaats voor Dego project • Fietsen van Oost naar West Werkvloer zoekt technische diploma’s • Antilliaanse Feesten Piti • Sebastiaanshof in hartje Meer • Genieten in Stedelijk Museum en Expo 38 • Heleen Van Valckenborgh: mode in Parijs • Van de Boomkes naar de Chillmill tot de Graanbar Senna Roos of Karin Donckers naar Tokyo?

1 juni 2021 - Het is zover, vandaag schrijf ik de laatste bladzijde van mijn dierbaar dagboek vol. Ik kijk terug op een mooie jeugd in het domein van de Elsakker, een waar paradijs voor mij en mijn familie. Er werd geravot en gestoeid, maar altijd onder toeziend oog van ons ma, die bij elk onraad onze sprong snuivend verwittigde. Al bij al, onbezorgd en soms onbezonnen, dat hoort bij het jongzijn. We leefden in een kleine groep fijn en gelukkig, en jaarlijks kwamen er jonge reetjes bij, zoals dat gaat in de natuur.

Maar af en toe kwamen er tweepotige dieren langs. Zowel de kleine als de grote exemplaren glimlachten bij het zien van ons, onschuldige reetjes in het bos en in het gras. We hebben nu éénmaal een groot bambi-gehalte en zijn zeer verdraagzaam.

Tussen de tweepotigen waren er ook exemplaren met drie voorpoten, ons ma had er ons van in den beginne voor gewaarschuwd. Dreigend gevaar, vooral met vallen van het blad en het korten van de dagen. Als een bliksem met een luide knal uit één van deze poten kwam, meestal de middelste, vluchtten we alle kanten uit en het duurde een hele tijd voordat we elkaar terugvon-

Eva tekent

Dagboek van een reebok

den. Meestal ontbrak er dan wel iemand, waar naartoe, dat wist ons ma ook niet te vertellen. Tot nu toe slaagde ik er altijd in om de dans te ontspringen. We graasden verder op het ritme van opkomende en ondergaande zon, wel altijd schichtig om ons heen kijkend, de onschuld was voorbij.

Soms hadden de tweepotigen ook dieren aan een tuier, kleine en grote, in alle kleuren, waarnaar hard en dikwijls geroepen moest worden. Die waren ook nog eens snel en hadden scherpe tanden, dat ondervonden wij jammer genoeg wanneer die beesten werden losgemaakt. Wij hebben namelijk een intense geur die makkelijk door deze roofdieren wordt opgepikt. Daarom eten we soms zelfs onze uitwerpselen op om alle sporen uit te wissen. Leven en overleven, gebeten of opgegeten worden. Het leven van een ree is niet altijd rozengeur en maneschijn.

Door het bos loopt ook nog eens een groot zwart onnatuurlijk spoor, helder verlicht in duistere nachten, onze ergste nachtmerrie. Met een opkomend en onnatuurlijk gebrul passeren helse kooien, in alle kleuren en maten, met tweepotigen voorbij, zo snel als hun lichten. Niets is vei-

lig en we zijn maar wat blij dat als ze weer verdwijnen in de nacht

Vannacht droomde ik dat ik, een dartel bokje met mooie hoorntjes, mij toch heb laten vangen. De eerste kooi liet ik rustig voorbij komen, met dank aan de opgedane ervaringen samen met ons ma zaliger, opvoeding is alles. Maar door de geurige lokgroep van het malse lentegras aan de andere kant in mijn neusgaten had ik me toch laten bedwelmen. Een tweede kooi van de andere kant had ik niet voorzien en met één klap verdwenen ook al mijn vooruitzichten op een zomer zonder zorgen. Het kan nochtans zo dromerig mooi zijn in de Elsakker. (JJ)

Karen Van den Keybus van Alma Libre tot Bar Patat

Een vrije ziel in een hippe foodtruck

“Maak je geen zorgen over een gesprek met Karen” zei Ellen , een vriendin en medewerkster van Karen, me nog geruststellend. “Die babbelt toch aan één stuk door”. En inderdaad gedurende anderhalf uur onlinegesprek legde Karen van den Keybus heel haar ziel op de fileertafel. Was het nu die van de Vleeshalle of van één van haar foodtrucks? Eén zaak werd me al snel duidelijk. Deze vrije ziel is het fundament van het aandoenlijke enthousiasme waarmee ze vijf zaken runt. Van Mexicaanse taco’s tot Vlaamse patat, niets lijkt haar vreemd. Karen blaakt van ondernemingszin en durf, waarbij creativiteit en ‘het concept’ de stuwende krachten zijn. Corona trapte wel even op de rem, maar het nachtlicht bleef stand-by…

Volledig plaatje

DHM: Karen, jij moet wel een grote dosis creativiteit meegekregen hebben… Ik ben eigenlijk altijd creatief van geest geweest en kon gelukkig mijn ei meestal wel goed kwijtgeraken. In mijn jeugdjaren had ik vier goede leerscholen: de Plussers, de Cahier, het IKO en het Spijker. Vooral de Plussers hebben mij enorm gevormd. Dat was een ongelooflijke tijd en dat kan ik iedere jongere aanraden. Ik ben er op mijn twaalfde naar toe gegaan en er zo lang als het kon gebleven, ook als leiding. Ook al lachten de mannen van de Cahier met ons als de “Jezuspijpers” (lacht smakelijk)

Mijn leiders fungeerden bijna als tweede paar ouders, zeg maar. Het was meer dan enkel spel en plezier. Wij praatten veel over belangrijke zaken uit het puberleven. Je leiding is zo’n 6 jaar ouder dan u, als puber kan je daar heel veel van leren omdat de kloof minder groot is dan met je ouders. Dit heeft mij zeker geholpen om op het juiste spoor te blijven. Maar ook in het IKO en de Cahier heb ik mijn ding kunnen doen en daar hebben mijn organisatieskills zeker vorm gekregen. Iets waar ik nu nog de vruchten van pluk.

DHM: De Cahier zal toch ook wel een belangrijke fase in je jeugd geweest zijn?

Ja, heel zeker. Vanaf het eerste moment dat ik daar binnenstapte, voelde ik me thuis.. Ik was toen 16 en dat jaar ben ik ook met het IKO gestart omdat ik graag schilderde. Toen ik 17 of 18 was, werd de Cahier mijn leven. Ik heb er zelfs later een tijdje gewoond en heel veel achter de bar gestaan. Dit waren mijn eerste ervaringen met de horeca. Ik heb er den tap gedaan, feestjes georganiseerd en ontelbare keren die ranzige dansvloer gekuist. (lacht)

Ook heb ik er af ten toe wat gekookt onder leiding van de capabele Vandersmissen meiskes Liesbeth en Tinne. Elk jaar verzorgden wij in de Cahier de actie 3 voor 11, waarbij we een eetavond organiseerden en ook een grote verkoop hielden van allerlei zaken voor het goede doel. Ik maakte er schilderijen voor die per opbod verkocht werden en we kookten voor de aanwezigen. Ik vond dat heel plezant. Die twee zaken, schilderen en koken heb ik eigenlijk altijd heel

graag gedaan. Koken is één ding, maar de vormgeving moet voor mij ook oké zijn. Het moet een volledig plaatje zijn. Wat ik nu doe, gaat ook veel verder dan enkel koken.

De vormgeving moet voor mij ook oké zijn

Horecabeestje

DHM: Wat heb je eigenlijk gestudeerd? Ik heb eerst het Spijker afgewerkt in de afdeling Latijn-Moderne Talen, om daarna op mijn 18 Interieurvormgeving te gaan studeren in Gent. Ik heb er mijn eerste jaar gedaan, maar daar kwam veel computerwerk bij kijken, en dat was niet direct mijn ding. Ik moest met mijn handen kunnen werken en het bleek dat ik dat toch niet volledig kon doen in die richting.

Na dat jaar werd het Theater- en Filmwetenschappen in Antwerpen. Nog zo’n passie van

mij: op het podium staan. Ik wilde graag weten hoe zo’n theatertekst in elkaar zat om in een toneelhuis aan de slag te kunnen als productiemedewerker. Dat was mijn redenering. Tijdens die heerlijke periode als student leerde ik mijn toenmalig lief Tommy Bruynen kennen. Hij deed catering in de horeca. Ik hielp hem daar graag bij en al doende leerde ik zaken zoals snijtechnieken en de organisatie van zo’n grote catering evenementen. Het was toen dat ik echt voelde: dít is iets voor mij! In de horecasector is het hard werken en vooral met de handen, tot je ’s avonds goed moe in de zetel valt. De combinatie met het organisatorische van caterings en evenementen was perfect voor mij. Het “horecabeestje” kreeg toch de overhand.

DHM: Heb je die studies dan nog afgewerkt of ben je toen al in de horeca beland?

Ja, ik heb die studies Theater- en Filmwetenschappen volledig afgewerkt. In die periode kreeg ik veel last van mijn onderrug. Ik zakte zelfs regelmatig los door mijn benen. Ik was nog De twee foodtrucks van Alma Libre wachten op de heropening van de festivals.

maar 24 en ik was natuurlijk niet klaar voor fysieke beperkingen. Intussen had ik ook al een specialisatiejaar eventmanagement gedaan. Maar hoe zou dat dan lukken met een zere rug? Ik twijfelde heel erg aan mijn toekomst.

Dat was een slag in mijn gezicht

Op mijn 25 stelde men vast dat ik reuma had, de ziekte van Bechterev. Dat was een slag in mijn gezicht. Ik was helemaal de weg kwijt, ging lijfelijk en mentaal door een zeer moeilijke periode. Ik had dan wel een universitair diploma, maar ik had het gevoel dat ik een dikke vette nul was. Ik wist niet goed meer wat ik moest doen.

Ik ben gaan werken als planner in een bedrijf dat personeel uitstuurt naar grote evenementen (Flying Services). Ik stuurde mensen uit naar de plekken waar ik zelf wilde staan om alles in goeie banen te leiden. Dat klinkt misschien wat masochistisch, maar zo had ik toch nog een beetje voeling met de sector. Toch wist ik dat ik met die pijn geen 8 uur meer op een bureaustoel kon zitten. Daarom volgde ik drie jaar een lerarenopleiding, om in het onderwijs te kunnen werken. Ook dat heb ik met succes afgewerkt. Mijn eerste ervaring was een les Nederlands in de gevangenis van Merksplas. Ik had mij erbij neergelegd dat dit mijn toekomst zou worden, hoewel het niet mijn droomjob was.

Spuit

DHM: Maar toch heb je die passie uiteindelijk kunnen verzilveren?

Na een hoop onderzoeken was de oorzaak van mijn rugklachten gekend en in het laatste jaar van die lerarenopleiding vond men een medicijn. Na 1 spuit voelde ik direct al een enorm verschil. Echt waar, de dag nadien ben ik zelfstandige geworden. Ik was ondertussen al beginnen bijwerken in de catering, men kon mij inhuren. Zo moest ik een koffiebar uitbaten in een foodtruck op Linkeroever in Antwerpen.

Ik kreeg direct het gevoel van: dit is wat ik wil. Alles viel daar eigenlijk ineens samen: werken in een kleine omgeving met een eigen concept, waar er niet moest gesleurd worden met bakken, en waarbij ik zelf kon rijden waar ik wilde. Ik kon dus eigenlijk doen wat ik wou. Naast koken hou ik immers ook van oude auto’s. Dus dat was het voor mij!

Via een goede vriendin van mij, Ellen Van Tichelt (specialiste in communicatie-, event- en literair management), kwam ik in contact met Sophie Dumont. Zij is een chef-kok met o.a een kookprogramma op VTM en zocht iemand om haar gerechtjes te maken terwijl zij haar boeken promootte. Uiteraard heb ik dit gretig aangenomen en de laatste maanden voor ik mijn eigen zaak startte, heb ik nog veel kunnen leren van haar.

DHM: En toen was het idee van een foodtruck geboren. Maar hoe begin je daar concreet aan ?

Ik kan het heel gemakkelijk omschrijven als: je gevoel volgen! Maar daar heeft niemand wat aan natuurlijk. Je begint jezelf heel concrete vragen te stellen: Wat ga je doen? Je wil een foodtruck ? Oké, dat is goed, maar hoe ga je je onderscheiden en hoe wil je je op de kaart zetten? Er waren in die tijd al heel wat foodtrucks op de markt. En dan moest ik dat thuis gaan zeggen. Mijn ouders waren daar niet erg voor te vinden. Ik kom ook niet uit een ondernemersgezin. Dus eigenlijk moest ik van nul beginnen. Gelukkig was ik toen samen met een zelfstandige music manager. Hij leerde me een businessplan opstellen en de eerste stappen als ondernemer te zetten.

Eerst zocht ik een truck, waar kan je dan beter terecht dan bij Bram Leestmans, mister fix-it? Ik wou absoluut een oude Bedford. Dus reden Bram en ik in oktober 2015 naar het noorden van Nederland om daar zo’n oude Bedford van 1986 te kopen. Zo had ik dus al een truck maar nog geen concept. Dat moest ik nog uittekenen. Daarom nam ik contact op met Hendrik Strobbe, een jonge vormgever uit Hoogstraten, om voor mij iets uit te tekenen.

Mijn eerste idee was om uit alle landen die ik intussen al bezocht had mijn favoriet gerecht te maken en dat in een wrap te presenteren. Ik had zo al leuke ideeën meegebracht uit Azië, het Midden- Oosten en Zuid - Europa. Maar nu die wraps nog. Dus vond ik dat ik naar Mexico moest om te zien hoe zij tortilla’s maken.

Mole

DHM: Ben je dan ook effectief naar Mexico getrokken voor een recept van tortilla’s?

In januari 2016 ben ik inderdaad naar Mexico vertrokken, nadat ik eerst eens een kijkje was gaan nemen in Barcelona in een Mexicaans res-

taurant. Daar zag ik wel dat mijn oorspronkelijk idee een beetje te zot was. Hoe zou je al die recepten uit de wereld in een Mexicaanse wrap willen stoppen? Dat concept leek me ineens veel te breed.

Mijn oorspronkelijk idee was een beetje te zot

Je moet je op de kaart kunnen zetten met iets specifieks, anders lukt het niet. Waarom dus niet beter alles Mexicaans? De dag nadien vertrok ik dus voor 5 weken alleen naar Mexico op zoek naar recepten en ideeën. Het werd een heel avontuurlijke reis, ik had geen geld, sprak maar een paar woorden Spaans en logeerde bij mensen thuis.

Zo leerde ik Jorge kennen. Een rasechte Mexicaan met een ongelooflijke goesting in het leven en Mexicaans eten. Hij werd mijn mentor, mijn Mexicaanse papa. Ik mocht bij hem logeren en hij legde contacten met een aantal topchefs uit Oaxaca en Villahermosa. Jorge fungeerde als tolk. Ik legde mijn plannen uit en vertelde hen dat ik op zoek was naar typische Mexicaanse recepten voor mijn foodtruck.

Ik was vooral ook op zoek naar wat later het typisch gerecht van Alma Libre zou worden, namelijk ‘mole’. Ik had dat leren kennen in het Antwerps restaurant Las Margaritas, waar ik regelmatig kwam. Zij presenteerden daar super lekker eten maar ik wist niet van waar dat kwam en hoe ze dat maakten. Dat was dus de bewuste ‘mole’ en dat wilde ik absoluut gaan zoeken in Mexico.

DHM: En heb je het gevonden? Jawel. Het is een gerecht uit de streek van Puebla dat traditioneel gemaakt wordt uit 123 ver-

De kookploeg van de Cahier voor de actie 3 voor 11 met vlnr. Karen Van den Keybus, Tinne Van der Smissen, Lore Vanhaute, Kaat Haest, Liesbeth Van der Smissen.

schillende ingrediënten. Het gaat terug tot de koloniale tijd van Mexico waar een non alles uit de kast haalde voor een belangrijke Spaanse bezoeker. Ze kookte en maalde al die ingrediënten tot een pasta die daarna na dagenlang koken in een bouillon een donkerbruine saus werd. Er moeten zeker drie soorten zwarte pepers inzitten (poblano, mulatto en ancho), drie soorten gedroogd fruit en drie soorten noten. Ook banaan en chocolade horen erbij en dat geeft een saus met een heerlijk speciale smaak.

Geheimen

DHM: Die chefs zagen er geen graten in om hun keukengeheimen te delen?

Terwijl ik de afwas deed in die restaurants in Mexico, keek ik mijn ogen uit. Na de service gaven de koks enkele van hun geheimen prijs. Ik vertrok immers terug naar België was dus geen concurrent. Op die vijf weken heb ik een heel notaboekje vol geschreven met gerechten en ingrediënten. Heel enthousiast ben ik naar Antwerpen teruggekeerd.

Eerst heb ik Hendrik terug gecontacteerd met de boodschap dat hij alle vorige ideeën maar mocht schrappen en dat ik voortaan verder zou gaan met mijn nieuw concept: een Mexicaanse foodtruck. Bram Leestmans had intussen mijn auto uitgebouwd zoals ik het wou. Ik ben op zoek gegaan naar alle noodzakelijke ingrediënten en kon experimenteren in mijn keuken. Mijn moeder stond snel bij mij in Antwerpen aan de deur en is samen met mij beginnen koken. Zij was zelfs voor tien dagen naar Mexico gekomen en had mijn enthousiasme wel gezien. Sindsdien staat zij volledig achter mij.

DHM: Maar dan moest je het gaan bewijzen? Na een paar maanden heb ik eerst een try-out gedaan op het Spijker en dan ben ik er vol enthousiasme in gevlogen. Heel wat mensen hebben mij in die beginfase erg geholpen. Zo was

er naast Bram en Hendrik ook nog Filip Peeters van Classic Car Rally die altijd paraat stond om me technisch te ondersteunen met de food trucks. Hij weet letterlijk alles van die motors. Ook de familie Geens, van de firma Gebroeders Geens, heeft mij geweldig ondersteund tijdens mijn eerste stappen als ondernemer. Hun bedrijf is 30 jaar geleden ook zo van nul opgestart. Mijn eerste foodtruck kreeg de naam Alma Libre, vrije ziel. Tijdens mijn verblijf in Mexico deed ik op zeker moment een workshop samen met een plaatselijke dokter. Ik vertelde hem van mijn plannen en wat ik er voor over had en dat maakte blijkbaar indruk op hem. Vol bewondering zei hij mij op zeker moment: “Gij zijt wel zo’n vrije ziel !” en voilà, de naam van mijn foodtruck was gevonden.

Vergaloppeerd

DHM: Maar hoe vind je dan de plaatsen om te kunnen staan met een foodtruck? Die zomer van 2016 heb ik mij echt gesmeten op de festivals. Eerst alle contacten afgelopen van de festivalmanagers om een plaatsje te kunnen krijgen en dat lukte wonderwel. Zij vonden mijn enthousiasme plezant en mijn vormgeving tof en authentiek en zo heb ik jaarlijks een vaste stek gekregen op verschillende plekken. Vooral Jazz Middelheim, Gent Jazz en het Open Lucht Theater Rivierenhof waren de hoofdtroeven die mijn naam wel gemaakt hebben.

Ook dit jaar zal ik weer op de Jazzfestivals staan. Dat is een zalige tijd geweest. Overdag kookte ik en ‘s avonds stond ik dat eten te verkopen, waarbij ik nog geweldige hulp kreeg van o.a. Ellen Huet, Marleen Geens en Claudia Tilburgs. Claudia startte later een eigen zaak in de Kroonstraat in Antwerpen onder de naam ‘Clo’, een heerlijke vegetarische keuken.

Ik draaide toen dagen van 18 à 19 uren. Maar zo stond onze Alma Libre na één zomer op de kaart.

De promotiefoto

Sinds april 2019 is Karen de trotse manager van een Mexicaanse foodstand in de Vleeshalle in Mechelen

Het ging allemaal zo vlot dat ik dacht: “Dat ga ik nog eens overdoen”, maar dan met iets van de andere kant van de wereld. En zo trok ik in de winter van 2016 naar Indië en Nepal om daarna met die informatie een tweede foodtruck op te starten. In Nepal nam ik contact op met verschillende chef-koks, weer schreef ik heel mijn notaboekje vol met recepten en ingrediënten.

Ik wilde vooral het geheim van de momo’s kennen, een gerecht dat ik heel lekker vond. Dit zijn deegpakketjes met een vulling van groenten en kaas of vlees dat dan gestoomd wordt. Intussen waren Bram Leestmans en Filip Peeters een tweede Bedford van 1975 die ik vóór de reis gekocht had, helemaal aan het klaarstomen.

DHM: Ik voel je aarzelen…. Maar ik had mij vergaloppeerd. In februari was ik terug om er direct volop in te vliegen om die momo’s te maken en dus twee concepten tegelijkertijd uit te baten met mijn twee foodtrucks. Maar het vlotte niet en die zomer ben ik gecrasht. Ik had een grote beginnersfout gemaakt, wou te snel groeien en was verblind door het succes van Alma libre. Het product was ook helemaal anders en gaf enorm veel werk in de keuken. Ik geraakte opgebrand. Dit tweede concept kwam niet van de grond en dus ben ik er noodgedwongen terug van af gestapt. Na die zomer was ik helemaal uitgeput. Van de nieuwe foodtruck maakte ik een tweede Alma en zo werd het werk terug overzichtelijk.

Vleeshalle

DHM: Hoe ben je die ontgoocheling te boven gekomen?

Vanaf dat tweede jaar hebben wij een professionele keuken ingericht bij ons thuis in de Sint Lenaartseweg. Hier maken we nog altijd alles en vertrekt ook alles. In de week wordt alles klaargemaakt en vacuüm getrokken zodat we in het

voor Bar Patat in een aardappelveld in Hoogstraten met Karen en Elena en de kleine Enéa. Ook varkentje Broes is van de partij.

weekend kunnen verkopen. Ik moet wel zeggen: ik heb niets alleen gedaan. Het idee kwam wel van mij, maar ik ben er maar in geslaagd doordat anderen mij die kans gegeven hebben.

Daar ben ik hen heel dankbaar voor. Ik heb spontaan veel hulp gekregen en dank zij de anderen ben ik iets gaan betekenen. Ik kan niet genoeg herhalen hoe belangrijk het is om goed omringd te zijn als ondernemer. Mensen op wie je kan bouwen en vertrouwen. Mijn ouders, Marleen Geens, Lore Van der Linden, Ellen Huet, Claudia en later natuurlijk Elena zijn stuk voor stuk belangrijke factoren voor mijn succes. Net zoals mijn vriendenkring en familie waar ik terecht kon en kan als het even niet meer ging.

DHM: En zo werk je nu met twee foodtrucks? Ja, maar het verhaal eindigt hier niet. Op zeker moment kwam ik in contact met de Vleeshalle in Mechelen. Dit is een grote hal met allemaal foodstandjes, een beetje vergelijkbaar met La Boquería in Barcelona. Ik kreeg de kans op een vaste stek. Dit was nooit mijn bedoeling geweest, maar het gaf me wel de mogelijkheid om wat rust te vinden.

De winter is sowieso moeilijk overbrugbaar en de zomers waren dan weer heel zwaar. Met het ouder worden besef je dan dat zoiets niet heel je leven kan blijven duren. Dus leek me die vaste stek wel interessant en zo ben ik mee op die boot gesprongen. Sinds april 2019 sta ik dus ook in de Vleeshalle in Mechelen samen met nog 12 andere standhouders. Dertien verschillende keukens uit 13 verschillende landen. Dat marcheerde heel goed.

Lore Van der Linden - zij startte in november 2020 samen met Ans Oomen de zaak “Medaar” in de Kloosterstraat in Antwerpen - stapte mee in het verhaal en werd de verantwoordelijke in Mechelen. Ik deed dan de andere truck en kookte in Hoogstraten. De vormgeving liet ik ondertussen over aan een fantastische ontwerpster, mijn achternicht Natacha Bevers, ook getogen in Hoogstraten. De sociale media werden verzorgd door Marleen Geens. Je moet een aantal zaken delegeren, zeker datgene waar je niet zo goed in bent of te weinig tijd voor hebt. Dat was wel een hele organisatie maar dat is allemaal prima gegaan… tot corona aan de deur stond.

Donderwolk

DHM: Hoe heb je die crisis tot hiertoe overleefd?

Moeizaam. Zoals elke ondernemer die er rechtstreeks financieel onder lijdt, schat ik. Je ziet je zaak ineens stilstaan. Je weet niet wat er gaat gebeuren en of je je zaak erdoorheen kan loodsen. Maar er is een heel belangrijk aspect dat me erdoor heeft gehaald. De Vleeshalle is mijn redding geweest. Hier leerde ik immers de liefde van mijn leven kennen: Elena Gomez, een Spaanse die de tapastand “Tapas La Qia” naast mij uitbaat. Zij heeft een dochtertje van 6 jaar, zo vormen wij nu samen een gezin van 3.

De eerste maanden van de coronacrisis verhuisden we naar een huis met tuin in Schilde. Dat hadden we al beslist voor de crisis toesloeg. Tijdens die eerste lockdown hebben we daar kunnen vertoeven en ons gezin kunnen vormen. Het was dus langs de ene kant een zeer verwarrende periode omdat we beiden zaakvoerder in de Horeca zijn en ineens geen job meer hadden, maar anderzijds kregen we tijd en ruimte om meer bij elkaar te zijn. Ach, iets met een donkere wolk en een gouden randje zeker? Maar als ondernemer was het dus zeker wel een dikke dikke donderwolk.

DHM: Hoe zag je op dat moment de toekomst tegemoet?

Ik wist niet of ik nog verder kon gaan met mijn bedrijf. Ik was gewoon het land door te trekken met mijn Mexicaanse keuken. Van de ene dag op de andere was ik gedwongen om op een vaste plek te blijven staan en regionaal te denken. Maar ik was en ben geen frituur, ook al ben ik een kind van de Kempen. Ik begrijp heel goed dat niet iedereen zit te wachten op een Mexicaans restaurant. Met mijn foodtruck kon ik rondtrekken en mensen bereiken die open staan voor mijn gerechten. Moest ik mij dan gaan aanpassen? Van landelijk naar regionaal? Is dat wel doenbaar, het zou immers niet gemakkelijk worden om bij mijn concept te blijven. Het heeft dus wel even geduurd vooraleer ik een oplossing zag en terug opnieuw uit de startblokken kon schieten.

Kletsen

DHM: En die oplossing was…? Ik zou via mijn website en sociale media proberen mijn klanten te bereiken om delivery te doen. Het resultaat was heel veel verplaatsingen en aan huis leveren, maar weinig of niets verdienen. Je steekt enorm veel energie in take away en delivery concepten, maar ze vragen een grote investering en een heel andere soort beleving

Bij de tweede lockdown heb ik kletsen gehad

dan waar ik op teerde. Het werd een moeilijke omschakeling. Gelukkig was de zomer van 2020 toch weer een beetje goedgemaakt omdat we op Jazz Middelheim konden staan.

Maar dan volgde de tweede lockdown in oktober. En toen heb ik kletsen gehad. De overheid vond dat mijn foodtruck nog had kunnen werken tijdens de eerste lockdown en eiste dat ik 14.000 euro aan steun moest terugbetalen. Dat kwam heel hard aan. Ik had dus blijkbaar nog wel met mijn foodtruck mogen werken, maar er was niemand op straat en er kon nergens iets georganiseerd worden. Die redenering was voor mij heel onbegrijpelijk en heeft mijn wereld eventjes op zijn kop gezet.

Maar goed, ook dat zijn we weer te boven gekomen. We zijn in zee gegaan met Deliveroo en Uber Eats in Mechelen om op vrijdag en zaterdag take away te kunnen organiseren. Ook probeerde ik 1 keer in de maand een menu op te stellen voor mijn klanten in de Kempen. Die konden die taco- en nachoboxen dan komen afhalen in de keuken in de Sint Lenaartseweg. Op die manier hebben wij corona tot hiertoe overleefd.

Dan zie je stoom uit de schoorsteen komen

DHM: En dit is nu leefbaar?

Wel, die take away organisatie was één ding, maar daar kan je je creativiteit niet helemaal in kwijt. En als 2 ondernemers opgesloten zitten in een huis, zie je stoom uit de schoorsteen komen

Dertien verschillende keukens bieden hun gerechten aan in de Vleeshalle van Mechelen. Karen en Alma Libre zijn present.

“Ik heb enorm veel respect voor deze 2 moeders en hun manier van leven. Bescheiden en met Kempische degelijkheid, en trots: een vuil raam zal je bij hen niet tegenkomen hoor.”

(lacht smakelijk om het woordgrapje). De coronatijd heeft voor ons een nieuwe baby opgeleverd: Bar Patat. Tijdens heel deze crisis zijn we tot het besef gekomen dat het toch wel belangrijk is om grond te hebben om voor de voeding te zorgen. Wat is er meer basisvoedsel in onze streek dan de patat?

Dus dat werd ons basisproduct voor de nieuwe zaak, een product van de coronacrisis. Wij presenteren alles wat uit patatten komt, gaande van grote patatten in de oven met verschillende sausen, kroketten met gehakt in, frietjes, verschillende soorten chips, enz. En zo zijn we terug naar de Vlaamse keuken overgestapt. Wij hebben een fotosessie gehouden in een patattenveld in Hoogstraten. Wie aan patatjes denkt, denkt aan de Vlaamse keuken - maar wist je dat deze veelzijdige knol ook een essentieel onderdeel uitmaakt van de Spaanse cocina?

Zo werd Bar Patat onze culinaire liefdesbaby

Liefdesbaby

DHM: Het cliché dat elke crisis ook nieuwe kansen schept?

Jawel. Zo werd Bar Patat de culinaire liefdesbaby van mij en Elena, twee gepassioneerde ondernemers die hun handen én hun wortels in elkaar slaan. De keuken die we kennen uit onze kindertijd verzoenen we met de wereldse smaken van ons bicultureel gezin. Met Bar Patat zetten we de aardappel in de schijnwerpers. De

aardse goudklomp die al eeuwen de eenvoudige en bescheiden basis van de traditionele familiemaaltijd in de Kempen is, waar mijn wortels liggen.

Maar diezelfde aardappel is ook rebels en vurig. Een goed gevulde tafel, of mesa in het Spaans,

die Elena’s hele familie voedt, is luid en explosief. In de Spaanse keuken verrast de aardappel met bijzondere smaken. Zo balanceert Bar Patat tussen de rustige degelijkheid van de Kempen en de passionele vurigheid van Spanje. Het voedzame van de patat, gecombineerd met vurige smaken. Bar Patat is dus de keuken van ons gezin.

Momenteel hebben wij dus 5 zaken: onze twee foodtrucks van Alma Libre, één vaste zaak in de Vleeshalle, de zaak van mijn vriendin en dan de nieuwe Bar Patat van ons twee. Elena is chef kok van opleiding en het brein achter Bar Patat.

DHM: Hoe krijg je dat allemaal rond?

Voor de organisatie: alle gerechten van Alma Libre worden in de Dark Kitchen in Hoogstraten gemaakt. Wij maken ineens voor 200 man en denken vooral in functie van een cateringsituatie en niet in functie van een restaurant. We blijven wel streven naar de beste kwaliteit, ondanks de grote hoeveelheden. Dat betekent dus dat we goed personeel moeten hebben. Iedereen kan wel een stand uitbaten en de zaak presenteren, maar de kwaliteit en de smaak moeten in orde zijn. Daar zorgen wij in Hoogstraten voor. Ik geloof dat daar ons geheim zit. Maar dat vergt goed plannen en veel communiceren, zeker tegen het moment dat alles terug begint te draaien.

Tien stappen

DHM: Is het niet heel stressvol om vijf zaken te runnen?

Dat valt momenteel nog wel mee, maar het zal

De foodtrucks staan klaar, laat het nieuwe seizoen nu maar snel beginnen.

Karen (l) en haar grootste fans, mama Maria Geerts (midden) en moemoe Angèle Lauryssen, van wie ze altijd veel steun en hulp heeft gekregen. Alle drie geboren en getogen in de Sint Lenaartseweg.

wel heel stressy worden van zodra we terug volop kunnen draaien. Vorig weekend ben ik met mijn foodtruck naar de Vlaamse Ardennen gereden om daar te verkopen. Dat was leuk en op het gemakske. Ik heb er van genoten. Het personeel was intussen aan de slag in de Halle.

Mijn grootste stress is momenteel niet de zaak maar de vrees hoe de wereld er binnen een jaar zal uitzien. Wij worden gelukkig nog wel ondersteund door de overheid, maar de koopkracht van de gemiddelde Vlaming zal misschien wel zakken. Het eerste dat zal wegvallen is dan waarschijnlijk wel de horeca en al die feesten. Binnenkort zal alles wel snel terug herstellen, maar zal er dan volgend jaar niet minder geld zijn onder de mensen om uit te geven?

Ik probeer daarom altijd tien stappen vooruit te denken. Ik zou graag in de Kempen komen wonen, liefst in mijn geboortestreek. Hoogstraten zal niet lukken want dat is veel te duur. Ik heb een goed draaiende zaak maar ik kan momenteel niets kopen omdat de banken horecaondernemers nu niet graag zien komen, wat best frustrerend is. Bar Patat zal moeten opbrengen en dat zal moeten dienen om een huis te kunnen kopen. Als er dan nog eens een zaak bijkomt zal dat in Antwerpen of misschien in Hoogstraten zijn. Afhankelijk van waar we een huis zullen kunnen kopen, zullen we waarschijnlijk ook een nieuwe zaak uitbouwen.

DHM: Amaai, nog grootse plannen! Ja, als ik dat zo vertel lijkt dat allemaal wel zot,

DE WERELD VAN

en dat is het ook! Het voornaamste is dat je goede hulp hebt, op alle vlakken. Goeie opvang voor Enéa is cruciaal, goed personeel is ook cruciaal en een goeie planning… Daar draait of valt alles mee. Het is meestal zo druk geweest dat er geen tijd overschiet om nog vrienden op te zoeken, maar gelukkig komen die ons wel opzoeken in de Vleeshalle. In feite ontbreekt het mij al bij al aan weinig.

Zomer

DHM: Hoe ziet de zomer van 2021 er uit? Deze zomer sta ik zeker al op Jazz Gent van 8 tot 18 juli, standaard doe ik ook Jazz Middelheim van 13 tot 17 augustus. En ook goed om te weten voor alle Hoogstratenaren en omgeving: op 31 juli en 1 augustus strijk ik neer op de Graanbar in Meerle. Een zeer tof project van de dames Yvonne Christiaensen en Hanne Pauwels. Hopelijk zie ik jullie allen daar.

Er komen momenteel al veel opdrachten voor de foodtrucks binnen, maar ik ben met de jaren wel kieskeuriger geworden. Met een kind, partner en huishouden ga je niet zomaar ergens staan om er €50 aan over te houden, begrijp je. Het meest kostbare voor mij is mijn tijd. Dus ik wik en weeg alles.

DHM: Ik zie hier toch dus een tevreden vrouw op het scherm? Ja toch wel. Ik heb een prachtig gezin, geweldige vrienden en familie, én ik heb het voorrecht

Karen is er klaar voor, viva Mexico en de mole.

om mijn passie te kunnen volgen. Ik probeer dus positief in het leven te staan en zoveel mogelijk naar mijn lichaam te luisteren, al faal ik daar regelmatig in, hoor. We zijn ook allemaal maar mensen, hè. (jh)

VANUIT HET STADHUIS

Cultuurhuis en ondergrondse parking sturen het debat

Mobiliteit blijft Hoogstratenaren beroeren

HOOGSTRATEN - Meerderheid en oppositie vonden elkaar in enkele belangrijke thema’s voor Hoogstraten, maar botsten weer over het cultuurhuis en de ondergrondse parking. Voor de oppositie kan het niet dat er een cultuurhuis komt vooraleer er een grondige verkeerstudie is gemaakt. Hetzelfde gevoel heerst er bij de plannen voor een ondergrondse parking in de Gravin Elisabethlaan. Anderzijds waren alle raadsleden opgetogen dat er eindelijk zicht komt op de aanleg van een fietspad in de Gelmelstraat. Dit dossier draait immers al zo lang mee. Ook het langverwachte hemelwaterplan kan rekenen op ieders goedkeuring, terwijl er ook unanieme steun is voor een mondiaal klimaatplan waarbij Hoogstraten wil bijdragen in het behoud van een stuk regenwoud in Peru.

De locatie van het nieuw te bouwen cultuurhuis wordt definitief de site waar nu de Pax of het parochiecentrum van Hoogstraten gelegen is. Er werd ook al een erfpachtovereenkomst met de Dekenale Werken afgesloten. Maar de reacties staken de kop op door de bezorgdheid van vooral buurtbewoners over de grootte van het project en de daaruit volgende problemen rond mobiliteit, parkeerruimte en het mogelijk verdwijnen van het Rozenkranspark. We hebben hier al uitgebreid over bericht. In de gemeenteraad van einde april hadden de

buurtbewoners zelfs spreektijd kunnen afdwingen om hun bezwaren kenbaar te maken. Zij kregen heel wat steun van de twee oppositiepartijen CD&V en Anders. Ook deze vonden dat het bestuur het paard achter de wagen spande en alles te vlug wil afhandelen terwijl er nog zovele vragen onbeantwoord blijven.

Aanbesteding

Zowel voor de buurtbewoners als de oppositie kan het niet dat deze plannen zouden verwezen-

lijkt worden zonder dat er eerst een oplossing gevonden is voor de parkeerproblemen in deze zone en er een globaal verkeersplan is opgemaakt. Vooral de bundeling van een viertal functies in het te bouwen cultuurhuis zou volgens de critici een grote overlast kunnen teweegbrengen. Einde mei moesten de raadsleden hun goedkeuring geven aan de gunningsleidraad waaraan mogelijke kandidaat-bouwers zich moeten houden bij de aanbesteding. Vermits de stad haar voorkeur geeft aan een publiek-private samenwerking moet men dus op zoek naar een private

De ontwikkelingen in de zone rond de kerk staan meer en meer ter discussie. Zeker de bouw van een ondergrondse parking in de Gravin Elisabethlaan (links bovenaan), en de grootte van het nieuw te bouwen cultuurhuis op de Pax-site

(rechts onderaan) beroeren de gemoederen.

VANUIT HET STADHUIS

partner die zowel het ontwerp, de bouw, de financiering als het onderhoud op zich zal nemen. En dus stond de discussie meteen weer op scherp.

Te groots

Alle stemmen uit de oppositie luiden unisono: dit project is te groot. Waarom moeten de bibliotheek, de Academie voor Woord en Muziek, én de Toeristische Dient in dit cultuurhuis ondergebracht worden? Deze hebben alle nu hun eigen locatie, ook al moet er aan deze gebouwen gewerkt worden aan toegankelijkheid of gebruiksvriendelijkheid. Door ze te centraliseren op de Pax-site krijg je overlast voor de buurt qua mobiliteit en parkeergelegenheid. De ondergrondse parking aan de Gravin Elisabethlaan, die het bestuur als oplossing voorziet, creëert dan weer andere problemen die alvast niet opgelost zullen raken zolang er geen duidelijke visie is op de verkeersstromen in de toekomst.

Marc Haseldonckx van CD&V stelt vast dat alle functies die men nu bijeen wil steken, momenteel gedecentraliseerd liggen. “De toeristische dienst onttrekken uit het centrum naar een zone waar totaal geen parkeerplaatsen meer zijn voor bezoekers, is dit zinvol?” vraagt hij het bestuur. Mogelijks gaat men de bib gebruiken als opslagplaats/archief. Zijn gespecialiseerde firma’s hiervoor geen beter alternatief? Tal van vragen passeren weer de revue maar ook de bedenking dat privéaangelegenheden zoals o.a. een doopfeest, een koffietafel bij een begrafenis, enz. geen plek meer zullen vinden in het nieuwe cultuurhuis wordt niet op gejuich onthaald.

Cultuurhuis en ondergrondse parking zijn onlosmakend met elkaar verbonden

Marc Haseldonckx

Chaos

Haseldonckx vervolgt: “Wel beslissen we vandaag over enkelrichting in de Dr. Versmissenstraat en het opheffen van de bestaande parkings (124). Door de opoffering van alle parkings in de Dr. Versmissenstraat en de doorverwijzing naar een centrale parking worden beide projecten “Cultuurhuis” en de “parking Gravin Elisabethlaan” onlosmakend aan elkaar gekoppeld.” Hij waarschuwt er voor dat cursisten van de IKO en bezoekers van het Cultuurhuis in eerste instantie parkeergelegenheid zullen zoeken in de onmiddellijke buurt en daar voor heel wat parkeeroverlast zullen zorgen. “Als ook nog de Van Cuyckparking mocht verdwijnen is de chaos met betrekking tot het nieuwe parkeerbeleid compleet.”

Hij stelt zich tijdens de discussie met het college

sterk de vraag of het studiebureau Vectris die de enkelrichting in de Dr. Versmissenstraat voorstelde wel correct is voorgelicht door het bestuur. Door deze ingreep zou het kruispunt Gelmelstraat-Vrijheid wel eens heel erg onder druk kunnen komen en moet men misschien wel overwegen om hier verkeerslichten te zetten. CD&V is zeker niet tegen een cultuurhuis, maar niet voor het voorliggend project.

Dood winkelcentrum

Het CD&V raadslid vreest bovendien dat door de invoering van een betalende ondergrondse parking aan de Gravin Elisabethlaan, en daaruit volgend ook op de Vrijheid, Hoogstraten wel eens dezelfde weg kan opgaan als Turnhout. Hier sterft het winkelcentrum stilaan uit. “Hierop zit Hoogstraten echt niet te wachten. Voer eerst een mobiliteitsstudie uit en kom dan terug met een afgeslankt plan voor het cultuurhuis na grondige inspraak,” vindt de oppositie. Ten slotte kan hij er niet bij dat men deze beslissing in de gemeenteraad ter goedkeuring voorlegt en pas daarna op de agenda van de adviesraad van mobiliteit zet. “Dit had eerst door de Mobiliteitsraad moeten besproken worden. Dit is de mensen zand in de ogen strooien want de beslissing is al genomen zonder inspraak. De parking komt er. Zo heeft deze meerderheid reeds beslist.”

Zelfde lijn

Ook de raadsleden Van Pelt en Leemans van Anders zitten op dezelfde lijn in hun kritiek. Toch zullen zij niet tegenstemmen, maar zich onthouden. Dimitri Van Pelt erkent dat er hard gewerkt is in dit dossier, maar een aantal cruciale zaken is niet duidelijk of bevredigend. Dit kan er voor zorgen dat dit project misschien niet gedragen zal worden door de Hoogstraatse bevolking en dat het zelfs een financiële strop zou kunnen betekenen voor de stad.

Van Pelt vreest dat de uiteindelijke kostprijs doorgeschoven zal worden naar de volgende generaties. “Dit project zal niet als investeringskost in de boekhouding komen, maar op de werkingsbudgetten worden ingeschreven, waardoor de eigenlijke hete aardappel doorgeschoven wordt naar de volgende legislaturen.”

De hete aardappel wordt doorgeschoven naar de volgende legislaturen

Dimitri Van Pelt

Hierop zit Hoogstraten echt niet te wachten

Marc Haseldonckx

Ook hij vreest dat het instellen van enkelrichtingsverkeer een serieus effect zal hebben op de omliggende straten en dan vooral de hoek van de Gelmelstraat met de Vrijheid. Maar hij is ook bang voor een zeer nadelig effect op de nu reeds onveilige situatie voor fietsers en voetgangers op de kruising van de Buizelstraat met de Vrijheid. En als je de parkeerplaatsen rond de Pax afschaft, moet je eerst zorgen voor andere par-

Als iedereen voortaan met de fiets naar het centrum en het toekomstig cultuurhuis zou komen, is Hoogstraten alvast verlost van een stevig probleem.

VANUIT HET STADHUIS

kings. Waar die dan moeten komen kan je niet zomaar beslissen zonder een degelijke mobiliteitsstudie.

Heikel punt

Zijn partijgenoot Maarten Leemans haalt aan dat hij de realisatie van het cultuurhuis steeds van dichtbij opvolgde in de cultuurraad en de vaste commissie, later in de gemeenteraad en het beheersorgaan. “Daar heb ik steeds op een constructieve manier meegewerkt om zo een project te realiseren waar wij als gemeente trots op mogen zijn en waar elke inwoner zich thuis mag voelen. Want dat is voor iedereen die zijn hart en ziel in dit project steekt toch wel het uiteindelijke doel: een bruisende plek creëren waar iedereen welkom is om op welke manier dan ook cultuur te beleven.”

Maar Anders heeft het project ook steeds kritisch tegen het licht gehouden en het is duidelijk dat zij zich niet in alle stappen van het traject kon vinden. “En dan kunnen we niet anders dan opmerken dat de verkeersafwikkeling en mobiliteitsknoop een heikel punt blijft in het dossier. Laten we daar dan ook, met alle democratische middelen, zoeken naar de beste oplossing. Wij zullen ons dan ook onthouden in dit dossier omwille van de onduidelijke financiële gevolgen voor de stad en de nog veel onduidelijkere afwikkeling van het verkeer, waarbij we echt vrezen voor het volledig vastrijden door deze beslissing(en).”

Leidraad

Schepen Arnold Wittenberg reageert op de kritiek van de oppositie. Bij de voorstelling van het cultuurhuis is steeds sprake geweest van de verschillende functies die opgenomen zouden worden in het gebouw, wat alle partijen goedkeurden. De enkelrichting in de Dr. Versmissenstraat is bewust gekozen en maakt deel uit van het mobiliteitsplan dat evenwel nog niet volledig is uitgewerkt, zo stelt hij.

Ook de mogelijke keuze voor verkeerslichten aan de hoek Vrijheid-Gelmestraat is nu niet aan de orde. Dat zal later allemaal worden afgetoetst in het kader van de mobiliteit. En wat de koffietafel bij uitvaarten betreft, hiervoor zal inderdaad het cultuurhuis niet meer gebruikt kunnen worden. Maar de stad heeft online alle publieke en private zalen opgelijst die hiervoor in aanmerking kunnen komen. Wellicht komt er later wel een mogelijkheid om de Raboenizaal hiervoor te kunnen gebruiken.

Verder is de schepen er van overtuigd dat de Academie voor Muziek en Woord optimaal zal kunnen profiteren van de infrastructuur van het nieuwe cultuurhuis. Wanneer de bibliotheek ook naar hier verhuist komt dit gebouw in de Lindendreef vrij als depot- en archiefruimte. Hoogstraten heeft immers een belangrijk archief dat veel geraadpleegd wordt.

“Dit is echt geen dode materie”, verzekert hij de raadsleden. ”En waar kan dit archief dan beter terecht dan in de huidige bibliotheek, dichtbij het stadhuis, de kerk en het cultuurhuis? Voor de invulling van de andere vrij te komen ruimten zullen er nog denkoefeningen moeten gehouden worden.” Tot slot wijst de schepen er op dat de bouwkost momenteel geraamd wordt op 9 à 12 miljoen euro. ”Wij kennen nu de concrete kostprijs nog niet. Maar we spreken nu over de inhoud van het project. Later zullen we het over de financies hebben.”

We spreken nu over de inhoud van het project, later over de financies

Arnold Wittenberg

Westhoek

Intussen roert ook de wijk aan de westzijde van Hoogstraten zich. Een facebook-pagina ‘Hoogstraten staat seffens stil’ heeft intussen al heel wat volgers gekregen. Wij lezen o.m. ”De plannen van de gemeente om een ondergrondse betaalparking in de Gravin Elisabethlaan aan te leggen met daarboven een plein, krijgen steeds meer vaste vorm. Het project zou reeds starten in 2022 en klaar moeten zijn voor de oplevering van het nieuwe cultureel centrum in 2024. De 200-tal plaatsen die voorzien worden moeten parkeergelegenheid bieden voor bezoekers van het cultureel centrum, horeca, kantoren en winkels binnen Hoogstraten. Het plan van een betalende parking impliceert dat de omliggende parkeerplaatsen (bv op de Vrijheid) ook betalend zullen worden. Hierdoor zal ook een knip gelegd worden tussen de Gravin Elisabethlaan en de Vrijheid. Daardoor zal de verkeersdruk enorm toenemen en zullen verkeerstromen aangepast en verlegd moeten worden.”

Deze werkgroep vreest voor zware gevolgen inzake mobiliteit. “Denk aan schoolbussen die allemaal omgeleid moeten worden, een wachtrij op de Vrijheid om de parking in te rijden, mensen die alternatieve gratis parkeerplaatsen gaan zoeken…” Vandaar dat ze “hebben besloten niet bij de pakken te blijven zitten. Hoogstraten moet leefbaar blijven. Deze knip mag nooit doorgevoerd worden, deze parking is een waanzinnig project dat alleen maar meer verkeer naar het centrum zal leiden.”

Als bezorgde bewoners van de Westhoek vragen ze overleg met het stadsbestuur. “Volg onze facebookpagina om geïnformeerd te blijven. Heb je vragen of suggesties stuur ons een bericht.”

Gelmelstraat

Als alles lukt zoals gepland, krijgt de Gelmelstraat eindelijk haar lang verwachte herinrichting met een veilig fietspad. De eerste plannen dateren al van 2008 van het studiebureel Schillebeeckx. Het project geraakte daarna in het sukkelstraatje door gebrek aan gelden, samenwerkingsovereenkomsten, enz. Het werd een dossier met vele hindernissen.

Alle partijen zijn blij met de nieuwe impuls waardoor hopelijk tijdens deze legislatuur de werken kunnen voltooid worden. Volgens schepen Piet Van Bavel heeft men het schoolomgevingsdossier kunnen koppelen met het vroegere dossier en waren de subsidies voor fietspaden nog niet geschrapt.

Hemelwaterplan

Ook het dossier voor het basishemelwaterplan krijgt de volledige goedkeuring van de gemeenteraad. De toenemende droogte en het gevaar voor overstromingen bij hevige regenval dwingen de overheid om drastische maatregelen te nemen in het kader van de klimaatverandering.

De fietsers zijn onmiskenbaar in de verdrukking in de Gelmelstraat.

VANUIT HET STADHUIS

De afkoppeling van het regenwater van de riolering, het inrichten van wadi’s, creëren van overstromingsgebieden en mogelijkheden om het regenwater te laten insijpelen in de bodem zijn slechts enkele elementen hieruit.

Het bestuur wijst er op dat dit plan nooit af zal zijn en steeds verder zal evolueren. Er zijn al een aantal ingrepen gebeurd maar bij elk nieuw project zal er een toepassing moeten zijn van de richtlijnen uit dit plan. Daarom is er momenteel ook geen budget op te plakken. In augustus zal heel dit plan door de raad uitgebreid bediscussieerd worden. Dan komen we er gedetailleerd op terug.

Regenwoud

De stad Hoogstraten gaat een samenwerkingsovereenkomst aan met BOS+ en de provincie om 15.000 euro te investeren in de aanplant en bescherming van bos in Peru. Samen met Brazilië telt Peru het grootste percentage regenwoud. Met de bescherming van het bos hoopt men de meest duurzame resultaten te bekomen in de actie tegen de klimaatverandering en het tegengaan van de opwarming van de aarde. Hiermee wil Hoogstraten haar mondiaal beleid koppelen aan het klimaatbeleid.

Met dit bedrag zal er 1 ha bos aangeplant en

1200 ha bos beschermd worden. Hiermee wordt een koppeling gemaakt van ecologie met economische ontwikkeling van inheemse gemeenschappen in twee van de tien gemeenschapsreservaten die dit Zuid-Amerikaans land telt. Deze inheemse gemeenschappen zijn betrokken bij het beheer.

Schepen Faye Van Impe benadrukt dat Hoogstraten zich hiermee inschakelt in de strijd voor het realiseren van de Duurzame Ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties. Belangrijke punten zijn verder het monitoren van de biodiversiteit, de samenwerking met universiteiten in Peru en Vlaanderen, de duurzaamheid van de resultaten en het stimuleren van veerkracht bij de bevolking.

Za-kpota

De raadsleden Van Pelt (Anders) en Baets (CD&V) vragen zich af hoe de samenwerking van Hoogstraten met Za-kpota hierin te plaatsen is. Za-kpota is intussen toch al een goede en betrouwbare partner geworden en staat toch dichter bij de Hoogstraatse bevolking, zonder daarbij afbreuk te willen doen van dit nieuwe project. Er is toch ook al een dossier van heroriëntatie in de samenwerking met Za-kpota richting klimaataanpassing.

‘Wij staan u met raad en daad bij voor, tijdens en na de uitvaart.’

03 669 62 66 | 24u/24u en 7/7 dagen

Het mag niet verwonderen dat Ward Baets vragen stelt over de samenwerking met Za-Kpota. Hij reisde in 2015 als toenmalig schepen van Landbouw en Milieu mee naar Benin en heeft met eigen ogen de enorme noden die er ook daar zijn ervaren. “Bestaat er ook niet het gevaar dat men met dit bedrag een CO²-uitstoot wil compenseren?” vragen beide raadsleden zich af, iets wat door de schepen resoluut ontkend wordt.

Klimaatactieplan

Naar aanleiding van voorgaande discussie verzekert schepen Jansen dat het college het klimaatactieplan in september ter goedkeuring zal voorleggen aan de raad en daarna de burgers alle informatie krijgen. Ook schepen Van Impe belooft om spoedig met beide dossiers naar de raad te komen. Zij wil sterker inzetten op draagvlak van de bevolking rond dit project. De projecten van heel wat vierde pijlerinitiatieven die steun krijgen van Hoogstraten zijn volgens haar onvoldoende gekend.

Dat de voltallige raad het dossier goedkeurt, toont aan dat de keuze voor klimaat en bescherming van het regenwoud de volle steun krijgt. Wordt dus zeker vervolgd, zowel in de gemeenteraad als in dit blad. (jh)

Begrafenissen - crematies nabestaandenzorg

• persoonlijke dienstverlening

• respect voor uw wensen

• eigen funerarium

• aula voor intieme plechtigheden

• eigen rouwdrukwerk

• uitvaartverzekeringen

• nabestaandenzorg

Hoe kunnen we ook na de uitvaart zorgen wegnemen?

Bij een overlijden, en vooral na de uitvaart, worden de nabestaanden geconfronteerd met een lawine aan praktische en administratieve verplichtingen. Wie moet er verwittigd worden? Werkgever, vakbond, ziekenfonds, bank, verzekeraars, enzovoort. Lopen er bepaalde abonnementen, wat met water en elektriciteit, met kinderbijslag, pensioenkas, nalatenschap?

Onze consulenten zijn er voor de nabestaanden met raad en daad en met correcte ondersteuning. En niet te vergeten, met een luisterend oor, om samen het leed en het verdriet te verzachten. Iedere uitvaart die we verzorgen, omvat steeds nabestaandenzorg.

Wuustwezel I Hoogstraten I Kalmthout Hoofdvestiging: Dorpsstraat 85 I 2990 Wuustwezel 06 669 62 66 I hofmans@dela.be I www.uitvaartzorg-hofmans.be

Anne-Marie Verdaasdonk Hilde Boden

Designer Heleen Van Valckenborgh

Van Stockholm naar Parijs: de modedroom achterna

Na een apart studieparcours en via een ommetje langs Stockholm, belandde de Minderhoutse Heleen Van Valckenborgh uiteindelijk in Parijs, één van de modehoofdsteden van de wereld. Ze werkt er in de sector waarvan ze al van in het begin droomde en geniet er met volle teugen van dat ze die droom heeft kunnen waarmaken. Of Parijs ook voor altijd haar woonplaats zal zijn, is echter geenszins zeker. Want het verlangen om terug in België te wonen sluimert in het achterhoofd…

DHM: Wie is Heleen Van Valckenborgh?

Ik ben geboren in 1989 in Turnhout. Mijn ouders zijn Conny Adriaensen en Dirk Van Valckenborgh. Mijn mama is afkomstig van Minderhout en mijn papa van de kanten van Brussel, meer bepaald Buizingen. Tot mijn 6 jaar woonden we in Hoogstraten, daar kreeg ik ook het gezelschap van mijn jongere broer Gert-Jan. Daarna verhuisden we echter naar een nieuw huis in de Schoolstraat in Minderhout en kregen we er nog een jongere broer bij: Pieter.

Samen met mijn twee broers groeide ik dus op in Minderhout, dichtbij mijn grootouders. De kleuter- en de lagere school doorliep ik in Minderhout, mijn middelbaar in het Spijker.

Als kind en als tiener had ik heel veel hobby’s. Degene die ik het liefste deed en ook het langst heb volgehouden, zijn: lid en later leiding bij KSJ Minderhout, tekenles in het IKO, pianoles in de muziekacademie en atletiek.

Niks voor mij

DHM: Wat voor studie deed je nadien?

Toen ik 18 jaar was, trok ik naar Gent voor mijn studies - uiteindelijk ben ik er 9 jaar blijven plakken… Al vanaf het begin wou ik mode studeren, maar op dat moment werd ik afgeschrikt door de vele verhalen over de enorm hoge werkdruk en kosten van deze studie en de harde modewereld op zich. Daarom koos ik er uiteindelijk voor om burgerlijk ingenieur-architect te gaan studeren, dat leek me een goede combinatie van wiskunde en creativiteit.

In het begin van het tweede jaar werd het me echter duidelijk dat “den bouw” niks voor mij was. Nog net op tijd kon ik me inschrijven voor logopedische en audiologische wetenschappen, ook aan de universiteit van Gent. Vier jaar later studeerde ik dus af als logopediste. Maar eigenlijk was dat voor mij vooral om een diploma van een “echte studie” op zak te hebben.

Heel intens

DHM: En je modedroom, had je die opgeborgen?

Nee, mijn droom om in de mode te werken, is

altijd blijven hangen. Gelukkig heb ik toen mijn intuïtie gevolgd en me ingeschreven voor de ingangsexamens, waarna ik werd toegelaten aan het KASK in Gent. Hoewel ik oorspronkelijk heel graag aan de Antwerpse academie wou studeren, koos ik toen toch voor de persoonlijke aanpak in Gent.

De vier jaren aan de modeacademie waren heel intens. Je wordt er gedwongen om je persoonlijkheid binnenstebuiten te keren en zo op zoek te gaan naar jezelf en een eigen ontwerpstijl te ontwikkelen. Daarnaast lag de werkdruk zo hoog, dat ik alle activiteiten in mijn vrije tijd moest opgeven.

Vanaf het begin heb ik ook vaak mijn ouders en broers moeten inschakelen om me te helpen, talloze weekenden lag heel het huis overhoop met stoffen, patronen. Ik heb nachten moeten doorwerken om deadlines te halen. Vanaf het derde jaar moest ik ook een beroep doen op enkele naaisters om mijn collecties klaar te krijgen tegen de showmomenten in juni. Hele stressvolle periodes toch wel.

DHM: Hoe hou je dat vol?

Na mijn derde jaar heb ik beslist een pauze in te lassen: eerst een jaar stage lopen en pas het jaar erop mijn afstudeercollectie maken. Zo ben ik

in het buitenland beland. In Belgïe zijn er slechts enkele modehuizen, de meesten bevinden zich in modecentra als Parijs, Londen, Milaan en

New York

Eerst kreeg ik de kans om een half jaar stage te lopen bij Acne Studios in het Zweedse Stockholm. Daarna volgde een stage bij Balenciaga in Parijs. Dit jaar kwam voor mij als geroepen. In mijn eentje vertrekken naar het buitenland waar niemand mij kende, voelde aan als een bevrijding. Eindelijk had ik het gevoel dat ik mezelf kon zijn en dat ik kon doen wat ik altijd al had willen doen. Voordien in België voelde ik me dikwijls de vreemde eend in de bijt. Terug thuis was het dan ook echt wennen, en het ontwerpen van mijn afstudeercollectie liep niet van een leien dakje.

Wat extravaganter

DHM: De wereld in zonder het papieren diploma?

Toen ik onverwacht het aanbod kreeg om als Collection merchandiser aan de slag te gaan bij Acne Studios, heb ik mijn studies stopgezet en verhuisde ik terug naar Stockholm. Hoewel ik tijdens deze job veel leerde over de commerciële kant van modecollecties, voelde ik dat het na een jaar tijd was om toch echt te gaan solliciteren als designer. Ik begon de creatieve kant te missen. Na een paar maanden kon ik toen aan de slag als accessories design assistant bij het modehuis Celine in Parijs. Naar de Franse hoofdstad dus, en nu zijn we 3 jaar verder…

DHM: De Parijse modewereld, dat klinkt als een sprookje?

Toen ik bij Celine werd aangenomen, had de LVMH groep net een nieuwe creative director aangesteld voor Celine: de modeontwerper Hedi Slimane. Het modehuis was 10 jaar één van de meest succesvolle modehuizen geweest onder leiding van Phoebe Philo. Nu sloeg het een heel nieuwe richting aan met een compleet nieuwe stijl. Het was heel leerrijk en een unieke kans om dit proces van dichtbij mee te maken.

Als accessories designer ontwerp ik er momenteel de zonne -en optische brillen voor de vrou-

Heleen Van Valckenborgh

wen -en mannencollecties, en af en toe help ik ook bij het ontwerpen van de juwelen. Wat ik het allerleukst en het meest uitdagend vind aan deze job, is het ontwerpen van deze accessoires specifiek voor de modeshows en de modecampagnes. Deze mogen namelijk altijd net iets specialer en extravaganter zijn dan de accessoires van de commerciële collecties. Het is natuurlijk ook heel fijn om nadien je eigen werk op de catwalk en in de straat te zien.

Een ander pluspunt is dat we veel mogen reizen: elke 2 maanden naar Italië om de fabrikant te bezoeken en 2x per jaar een inspiratiereis. Jammer genoeg kon dit niet meer omwille van covid-19, maar ik hoop dat we dit kunnen hernemen na deze zomer!

Sardientjes

DHM: Hoe bevalt het leven in Parijs? Ik woon er nu ongeveer 3 jaar. Wat ik er geweldig aan vind, is dat het een wereldstad is waar alles mogelijk lijkt. Ook op cultureel vlak is deze stad een topper. Ik hou ervan om nieuwe tentoonstellingen te ontdekken in de vele musea en galerijen, te wandelen langs de Seine en de vele mooie parken, koffietjes of wijntjes te drinken op de vele terrasjes…

Het is ook fijn om mensen van allerlei andere nationaliteiten te ontmoeten die dezelfde visies en interesses hebben en die ook speciaal voor de mode in Parijs zijn.

Ook ligt de stad dicht bij Belgïe waardoor ik in minder dan 2 uur thuis kan staan. Ik heb een hele hechte band met mijn familie, ook mijn Belgische vrienden zie ik graag regelmatig terug. Ik probeer dus wel elke 2 maanden af te komen. Zo’n paar dagen terug in het groen van de Kempen heb ik echt nodig om in balans te blijven ter compensatie van de Parijse stadsdrukte.

DHM: Is het leven er ook leefbaar?

Een nadeel van Parijs is dat er zoveel mensen bij elkaar wonen, dat iedereen echt leeft als sardientjes in een blik. De appartementen zijn er ongelofelijk klein en de prijzen zijn dan ook nog eens

ongelofelijk hoog. Momenteel betaal je meer dan 10 000 euro per vierkante meter als je een appartement wil kopen… Onbetaalbaar dus tenzij je miljonair bent…

Gelukkig woon ik sinds een maand samen met mijn vriendin Léa en kunnen we de huurprijs door 2 delen. Zij is een echte française, maar woonde de afgelopen jaren in Quebec in Canada. Sinds 2 jaar woont ze terug in Parijs en werkt er samen met haar broer aan de opstart van hun parfummerk Fiilit - Parfum du voyage. Ze specialiseren zich in parfums met alleen maar natuurlijke ingrediënten afkomstig vanuit verschillende werelddelen, geïnspireerd door de reizen die ze hebben gemaakt.

Dankzij haar spreek ik redelijk vloeiend Frans, enorm belangrijk in een land als Frankrijk. Het cliché is namelijk helemaal waar: de meeste Parijzenaren zijn echte patriotten en hebben een gesloten karakter. Ze vertikken het om een andere taal te spreken en gaan er vanuit dat iedereen hen verstaat. Verder heb ik voornamelijk Franse collega’s, maar de meeste van mijn vrienden in Parijs hebben andere nationaliteiten of zijn gewoon Belgen.

Halsoverkop

DHM: Hoe ingrijpend was Corona voor jou? Voor de modewereld?

Tijdens de eerste lockdown ben ik halsoverkop teruggekeerd naar Belgïe en woonde 3 maanden terug thuis bij mijn ouders. Aangezien niemand echt wist wat er ons te wachten stond en de landsgrenzen sloten, leek me dat het beste idee. In Parijs mocht men toen maar 1 uur per dag in een straal van 1 km buiten komen met een speciaal attest.

Aangezien iedereen verplicht werd om van thuis uit te werken en mijn appartement toen maar 26 vierkante meter groot was, was ik achteraf heel blij dat ik die maanden heb doorgebracht in Minderhout. Daar had ik veel meer ruimte en mochten we gelukkig nog buiten komen. Ik tekende de ontwerpen toen gewoon van thuis uit, we hielden dagelijks contact met de collega’s via Zoom.

In juni 2020 ben ik dan teruggekeerd naar Parijs, er volgde een redelijk normale zomer. In oktober was er echter de tweede lockdown. Doordat ik af en toe toch op het werk aanwezig moest zijn, kon ik niet terug tijdelijk naar België keren. Het was een moeilijke periode, eerlijk gezegd. Ik voelde me erg opgesloten en alleen.

Sinds januari hadden we een avondklok van 18 uur ’s avonds, dat werd 19 uur met het zomeruur eind maart, pas in mei werd deze verzet naar 21 uur. Op 30 juni zou deze opgeheven moeten worden, daar kijk ik erg naar uit.

Genieten

DHM: De vrijheid lonkt weer?

Sinds een paar weken zijn de winkels, musea en terrassen ook weer open. Ondertussen kreeg ik een eerste vaccinatie. Ik kon al enkele keren terug naar België met de nodige testen en quarantaine-periodes.

DHM: Paris pour toujours?

Mijn plan is om nog enkele jaren in Parijs te blijven werken en wonen. Mijn droom was om als designer voor een internationaal modehuis te werken en dat heb ik nu bereikt. Daar wil ik nog eventjes van genieten.

Maar ik sluit niet uit dat ik daarna terug naar België keer. Het lijkt me ideaal om voor een Belgisch modehuis te kunnen werken en tegelijk veel dichter bij familie en vrienden te wonen.

De levenskwaliteit is er uiteindelijk op alle vlakken ook veel beter, zeker als ik ooit aan een gezin met kinderen zou willen beginnen en als ik in het groen zou willen wonen. Maar je weet natuurlijk nooit wat er op je pad zal komen, daarom probeer ik vooral in het moment te leven. Ik zie wel waar ik terecht kom! (jaf)

Een beeld van de Celine modecampagne 2021. Het brildesign is van haar hand.

Paris pour toujours? De Eiffeltoren spreekt voor zich…

Heleen en haar hartsvriendin Léa

Karin en Paul stoppen na 42 jaar met hun Hoogstraatse winkel

Afscheid van de Bloemenboetiek

HOOGSTRATEN - Karin Gillis en Paul Donckers ontvangen me thuis op het grote terras. Het huis en de bijgebouwen zijn omringd door heel veel groen en er heerst een bijna absolute stilte. Enkel de natuur laat zich horen. Hier is het goed om thuis te komen, de ultieme rust na een drukke werkdag. Het gezin heeft twee kinderen: Annelies (°1985) en Liesbeth (°1989). Annelies is psychologe en woont in Berchem. Liesbeth houdt zich voornamelijk bezig met de decoratie in de winkel in Hoogstraten en Antwerpen. Hun “Bloemenboetiek” aan het Van Aertselaerplein sluit eind augustus de deuren. Niet zonder weemoed kijkt het koppel terug op de voorbije jaren…

Karin: Na mijn lagere school heb ik drie jaar op het ASO Spijker gezeten, ten tijde van zuster Liesbeth. Daarna ben ik naar de tuinbouwschool overgeschakeld. Ik was het eerste meisje dat daar werd ingeschreven. Ik herinner me nog heel goed het moment dat ik tegen zuster Liesbeth moest zeggen dat ik naar de tuinbouwschool zou gaan. Ze keek me heel ernstig aan en zei : “Nog een kind dat zich in het ongeluk gaat storten”… Ik moet zeggen dat ze later een heel goede klant is geworden en dat we een zeer vertrouwelijke verstandhouding hadden met haar.

Water geven

DHM: Kon je je draai vinden tussen al die mannen?

Karin: Op de tuinbouwschool kon je toen kiezen tussen landbouw, tuinbouw en sierteelt. Ik koos voor dit laatste en volgde dat drie jaar,

maar eigenlijk stelde de opleiding toen nog niet veel voor. Leo Wuyts (van de Lindendreef) was de praktijkleraar. Maar die wist ook niet goed hoe hij met de meisjes moest omgaan dus liet hij ons maar heel veel water geven aan de plantjes. Hij dacht waarschijnlijk dat die meisjes tot niet veel meer in staat waren (lacht). Mijn klasgenoten waren o.a. Chris Rigouts en Karine Lenaerts. Met die laatstejaars spreken we nog elk jaar af, dat is een hechte groep geworden

Ons vader had in de winkel een klein standje van bloemen, wat anjers, chrysantjes, veelal voorverpakt. Ik kreeg dan een ruimte vooraan in de winkel ter beschikking om de bloemen te verkopen. En dat breidde gedurig uit. Er werd vergroot en bijgebouwd, het gezin woonde toen nog achter de winkel. Maar begin jaren 80 is mijn vader gestopt met de winkel.

DHM: Paul, wanneer kwam jij in beeld in dit verhaal?

Paul: Ik ben in 1983 begonnen met een groothandel in bloemen. Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig was er zeker hier in de streek weinig werk te vinden. Na mijn legerdienst, heb ik nog even bij bouwbedrijf Horsten gewerkt, die later failliet ging, nadien op de Post. Ik heb ook nog een examen meegedaan op de Kolonie waar mijn vader cipier was. Het was een echte zoektocht naar een goede job.

Ik leerde Karin kennen en zo kwam ik in contact met bloemen. Ik kwam ook meer en meer tot het besef dat ik zelfstandige wilde worden. Tijdens dat jaar bij de Post was ik altijd op de baan en kende op die manier veel winkeliers en ook bloemisten in het Antwerpse. En zo is de groothandel in bloemen begonnen.

Karin: Paul zag daar onmiddellijk commerce in. Hij begon een groothandel en ging al die winkels in het Antwerpse af om hen van bloemen te voorzien. Na een paar maanden begon dat echt goed te draaien.

Dag en nacht

DHM: Doe je dit nu nog?

Paul: Nee, sinds vorig jaar ben ik ermee gestopt. We hebben toen, na veel praten en gepieker, ook de beslissing genomen om te stoppen met de winkel in Hoogstraten. Het lag dan ook voor de hand dat ik zou stoppen met mijn groothandel. De laatste jaren is het aantal bloemenwinkels enorm achteruit gegaan, ook in het Antwerpse. Het is hard werken van de vroege ochtend tot ’s avonds laat. Ik vermoed dat nog weinigen hiervoor kiezen.

Ook moest ik op mijn ronde veel rekening houden met de aangepaste openingstijden. De meeste winkels gaan pas om 9 uur open, ’s middags gaan ze een uur of anderhalf dicht en ’s avonds sluiten ze om 18 u. Als leverancier moet ik daar allemaal rekening mee houden, dat maakt het voor mij ook heel moeilijk. Ik had klanten in en rond Antwerpen, van Merksem tot Wilrijk.

Karin: Paul maakte toen ook nog plantenscha-

Paul en Karin in hun Bloemenboetiek

len voor een groothandel in Gent. Die ze dan weer verkocht in het Gentse maar vooral voor de Franse markt. Vrijdag, zaterdag en ’s zondags maakten we dan heel de dag plantenschalen. ’s Maandags in de vroegte werden die geleverd in Gent. Het gebeurde dat tegen dat hij terug thuis kwam van Gent die groothandel al gebeld had om nog zo’n vracht te leveren, want alles was al verkocht.

Als ik daar nu op terugkijk, durf ik toch zeggen dat we dag en nacht gewerkt hebben. Heel wat nachten werkten we verder want de bestellingen moesten geleverd worden. Je werkt met bloemen dus dat moet allemaal wat vooruit gaan.

Kiekenkot

DHM: Hoe waren jullie beginjaren?

Karin: Eigenlijk zijn we begonnen met de Bloemenboetiek in het kiekenkot achter in de tuin, dat was onze werkruimte. Kan je dat voorstellen in de zomer? Het was daar binnen soms 50 graden. Met ons eerste geld kochten we een vrachtwagen, zonder laadbrug, met zo van die ijzeren poutrels. Dan moesten we al de karren met bloemen op de vrachtwagen duwen.

Hard werk, maar het waren gouden tijden. Heel snel daarop hebben we de winkel kunnen vergroten. En opnieuw was het een bom. Paul moest ook beginnen schrappen in het werk, want leveren aan die firma in Gent kon echt niet meer. Hij concentreerde zich toen vooral op de winkels in groot Antwerpen.

Paul: Het waren echt hectische jaren. ‘s Morgens eerst naar de plantenveiling in Tilburg, waar ik ‘op de klok’ kon kopen. Toen die wegviel moesten we naar de twee andere grote veilingen - Westland in de buurt van Rotterdam, en de veiling van Aalsmeer bij Amsterdam. Dat betekent dus om 4 uur ’s morgens opstaan want de veilingklok begon om 6 uur. Dat heb ik gedaan tot vandaag de dag. En altijd met veel plezier…

Karin: Paul heeft na al die jaren daar een goede ‘feeling’ voor: hij kon op het juiste moment afdrukken. Maar tegenwoordig is het allemaal verkoop via de computer. Dan komt Paul thuis om 14 uur met een volle vrachtwagen planten en bloemen die moeten gelost worden en onmiddellijk water krijgen. Dan de planten inladen in de winkel, want je wil met een volle winkel starten ’s anderendaags. Enfin, zo zag onze vrije maandag er uit.

Bloemenweelde

DHM: Jullie begonnen ook een zaak in Antwerpen?

Paul: In 2001 namen we een winkel over in Borgerhout, maar na heel wat huurperikelen hebben we daar in de buurt een ander pand gekocht. Onze winkel “Bloemenweelde” ligt aan de Turnhoutsebaan in Borgerhout, een opkomende wijk in Antwerpen. Die buurt is in de afgelopen jaren enorm veranderd. Dat is een jonge, bruisende gemeenschap die enorm in trek is bij het jonge volkje.

Jos van de Vivo

Begin jaren vijftig van de vorige eeuw start Jos Gillis een voedingswinkel “Vivo” aan de Statie. Jos was de jongste van drie zonen. Hij zag het levenslicht bij Jan Gillis en Cornelia Aerts in Castelré. Drie dochters stierven kort na de geboorte. Op de boerderij was hij zowat de rechterhand van zijn moeder in de huishoudelijke klusjes. Na de lagere school volgde hij de land- en tuinbouwschool in Hoogstraten, maar het commerce doen zat hem toen al in het bloed. Dus kocht Jos een winkel aan de Statie.

Ondertussen vond hij een lief in Loenhout, Lisa Kenis. Acht maanden na de eerste kennismaking werd er getrouwd en het echtpaar kreeg samen vier kinderen Mie, Chris, Karin en Johan. Het werden drukke tijden

Het echtpaar Gillis-Kenis

Karin: Ik sta op dit ogenblik één dag per week in die winkel omdat het er zo druk is. Ik kom er trouwens dikwijls volk tegen van Meer, Minderhout, Meerle die daar nu wonen. Heel veel studenten blijven na hun studies in Antwerpen hangen. En deze buurt is nog betaalbaar, al zal dat niet lang meer duren.

Paul: Ik hou wel van de sfeer in het oude Antwerpen. Door het feit dat ik er al tientallen jaren geleverd heb op zovele plaatsen ken ik de binnenstad op mijn duimpje. Als we dan eens vrij zijn, dan steken we onze fietsen in de auto en parkeren aan de Singel om van daar uit rond te fietsen in het oude gedeelte van de stad. Ik ben een liefhebber van huizen kijken. Dan zit je in Antwerpen wel goed.

DHM: Jullie gingen er wel echt voor, niet?

Karin: We waren altijd bezig of onderweg. Beurzen in Parijs en Frankfurt. Parijs deden we op één dag. Dat was uitermate vermoeiend omdat Paul dan ’s morgens weer om 4 uur de baan op moest. Maar als je beste kwaliteit van bloemen wilt, moet je er iets voor over hebben.

Vader Jos komt nog dagelijks op bezoek in de winkel.

voor Jos en Lisa. Het assortiment in de winkel breidde gedurig uit: voedingswaren, conserven en later ook textiel, potten en pannen.

Al gauw kreeg Jos de bijnaam Jos van de Vivo, en zo is hij nog bij velen gekend in Hoogstraten. Die naam bleef hij behouden ook al stapte Jos en Lisa over naar een andere leverancier en werd het een Tecno-winkel. In een hoek vonden Jos en Lisa nog een plaatsje om bloemen te verkopen.

Maar na 35 jaar ononderbroken winkelhouden was het tijd om een bladzijde om te slaan. Dochter Karin stond klaar om de zaak over te nemen. Zij veranderde stilletjes aan het assortiment volledig naar bloemen en planten: de Bloemenboetiek was geboren.

Vandaar dat we er al langer aan dachten om rond de leeftijd van 60 te stoppen. Wij konden nog 5 jaar verder doen maar dan moesten we nog opnieuw gaan investeren. Op een gegeven ogenblik moet je durven stoppen.

Groentenkar

DHM: Je kwam zelf uit een winkeliersgezin waar er stevig gewerkt moest worden… Karin: Dat klopt, mijn ouders hebben ook heel hun leven keihard moeten werken in hun goeddraaiende kruidenierswinkel. Die winkel was open tot ’s avonds acht uur en ’s zondags tot twee, drie uur in de namiddag.

DHM: En dan was er ook het noodlottige ongeval van je moeder?

Karin: In 1961, ik was een half jaar oud, kreeg mijn moeder een heel zwaar ongeval. De groentenkar stond voor de deur, en ons moe stond achter deze wagen. Een vrachtwagen, die niet op tijd kon stoppen, is dan tegen de groentenkar gereden en heeft ons moeder geplet. Ze heeft een half jaar in het ziekenhuis gelegen.

MIDDENSTAND

Er was sprake van dat haar benen zouden geamputeerd worden, maar daar is ze gelukkig van gespaard gebleven. Wel heeft ze zeven heupoperaties moeten ondergaan. Ik weet ook nog dat ze eens één dag naar huis mocht komen omdat ik jarig was… Je moet je maar eens voorstellen dat je in het ziekenhuis ligt en dat je niet voor je pasgeboren kind kan zorgen. Ik ben echt groot geworden met alleen maar pap, pap en nog eens pap.

Voor mijn vader was het zeker niet eenvoudig: een drukke zaak en een heel jong gezin, met een vrouw die lang onbeschikbaar was want na het ziekenhuis volgde nog een heel zware revalidatie. Zo stond ik enkele jaren geleden eens bij Quirynen in de supermarkt en ik zag daar een vertegenwoordiger van Knapp-kousen, die vroeger ook bij ons kwam. Toen hij me zag zei hij spontaan: “Ha daar Karinneke van de Vivo, u heb ik vroeger nog veel pisdoeken aangedaan als uw vader in de winkel stond en gij aan’t bleiten waart achteraan”.

Karinneke van de Vivo

DHM: De winkel van je ouders was toen wel goed gekend in Hoogstraten, niet?

Karin: Er waren in die tijd heel wat kleine voedingswinkels in Hoogstraten, maar mijn vader opende met de Vivo toch de grootste winkel met een groot en divers aanbod. De Vivo was echt een begrip in die tijd, iedereen noemde ons Karinneke van de Vivo, of Chrisje van de Vivo… Onder onze echte achternaam waren we minder bekend.

DHM: En gaat het nu met je vader, Jos van de Vivo ?

Karin: Ons vader woont nog thuis, hij is 91 en wordt goed verzorgd door de kinderen. Hij komt nog alle dagen in de winkel. Hij woont alleen en doet nog zelf zijn huishouden. Ons Mie zorgt hierbij voor de praktische zaken. Ons Chris en Jef gaan elke ochtend ontbijten en verder is er

elke avond iemand van ons bij hem om wat gezelschap te geven. Zondagnamidag hebben we ook een beurtrol om met hem eens rond te rijden. Hij is nog altijd graag onder de mensen.

Samen met ons moeder heeft hij nog lang de bloemen bezorgd bij de klanten. Ons moeder zat dan naast hem, zij was zijn levende GPS. De laatste jaren van haar leven was toch wel een moeilijke tijd. Ons vader heeft haar de grootste zorg en liefde gegeven die mogelijk was. Dat was voor ons, de kinderen, soms moeilijk om te zien, maar ook wel heel mooi en vertederend.

Hij heeft wel erg afgezien doordat ons moeder zoveel pech heeft gehad met het zware ongeval en de gevolgen die dat had op lichamelijk vlak. Ons moeder is vier jaar geleden gestorven. Ze was 82, haar lichaam was op. De laatste 10 jaar had ze doorgebracht in een rolstoel.

Dynamiek

DHM: Zaterdag 28 augustus is jullie laatste dag hier?

Paul: Inderdaad, dan houden we ermee op. En dan gaan we ons focussen op de winkel in Borgerhout waar onze dochter Liesbeth staat.

DHM: Antwerpen heeft toch een andere dynamiek als Hoogstraten?

Karin: De stad Antwerpen investeert heel veel in de leefbaarheid van de buurten, ook in Borgerhout. Ik denk dat wij 1 keer per jaar lidgeld betalen, maar dan is alles voor de rest van het jaar gratis. Alle opendeurdagen en activiteiten, drukwerk, tentjes, affiches, promotie enz. zitten inbegrepen.

Zo was er in de maand mei een actie: “Maand Mei Plastic Vrij”. Hiervoor kregen we mooie, bedrukte linnenzakken van de stad om te gebruiken als boodschappentas. Of je er nu 1000 nodig had of 2000, dat maakt niets uit. Alles is inbegrepen in je jaarbijdrage. Of er worden paraplu’s

uitgedeeld op de ‘Dag van de Klant’.

Paul: En zo hebben we natuurlijk in de jaren ook de problemen leren kennen van de buurt. Er is een grote armoede in de achtergestelde wijken maar ik zie toch heel wat mooie initiatieven, ook van middenstanders van Marokkaanse afkomst, die de armen ondersteunen met geld en goederen. Het is een gemeenschap die heel erg goed voor elkaar zorgt.

Coronalockdown

DHM: Jullie willen het nu toch wat rustiger aan gaan doen?

Karin: En daarom is het voor ons nu tijd om in te grijpen. Nu het nog kan. We gaan de winkel in Borgerhout nog wat begeleiden, we zien daar nog mogelijkheden. Weet je, het is een heel ander publiek dan in Hoogstraten, met een enorme vraag naar planten. Ook willen we de online-verkoop meer gaan uitbouwen. Op dit ogenblik doen we alleen maar bloemen online maar dat willen we gaan uitbreiden naar potten en planten.

Door de coronalockdown is die verkoop enorm toegenomen, ook in onze winkel in Hoogstraten trouwens. Tijdens de eerste lockdown, toen alle winkels dicht waren, hadden we tijd om de winkel eens onder handen te nemen, te pimpen. We merkten dat we vele vragen kregen om aan huis te leveren.

Met de nodige publiciteit op sociale media lieten we weten dat je online kon bestellen. We dachten dat het zo’n vaart niet ging lopen, maar na week twee moesten we soms weer van ’s morgens 6 uur tot ’s avonds 23 uur werken. Dat was natuurlijk zonder personeel, we deden alles met z’n drieën. We hebben toen echt keihard moeten werken. Paul bracht dan alles aan huis. Op een gegeven ogenblik waren we met vier wagentjes aan het bollen.

Uitglijbaan

DHM: Ik begrijp dat het pijnlijk afscheid nemen is van 42 jaar Bloemenboetiek?

Karin: Het is inderdaad met pijn in het hart dat we gaan stoppen vooral als je weet dat we echt op een hoogtepunt zitten. Het is moeilijk om afscheid te nemen van al die trouwe klanten. Want zij hebben de winkel mee groot gemaakt. Alsook ons personeel, waar we al die jaren op konden rekenen. We zijn enorm blij dat zij het verhaal in Hoogstraten mee afmaken.

Paul: Ergens moet je voor jezelf uitmaken wanneer je gaat stoppen. Die tijd komt toch ooit. Hopelijk hebben we nog een mooie tijd voor ons. En stoppen doen we niet helemaal.

Karin: Het verhaal in Borgerhout is nog niet af, dat volgen we verder op, op ons tempo. Beschouw het als een uitglijbaan. Een ander publiek, een andere omgeving, dat maakt het tegelijkertijd weer spannend. (pm)

Het personeel van de Bloemenboetiek

Hof ter Smisse doet na 30 jaar de deur dicht

HOOGSTRATEN - Het wordt wennen voor de Hoogstraatse verenigingen en veel inwoners van de ruime regio. Hof ter Smisse, een bedrijf naast Vandersmissen Feestservice, sluit na dertig jaar de deuren. Deze beslissing werd al genomen voordat corona alle horeca activiteiten stillegde. Voor Marc, Hilde en hun dochters Tinne en Liesbeth was het vooral emotioneel een moeilijke stap. Hof ter Smisse heeft immers veel betekend voor de betrokkenen en droeg bij tot de groei van de uit de kluiten gewassen KMO die Vandersmissen Feestservice nu is.

Vandersmissen Feestservice begon in 1978 als traiteur. Op de meest uiteenlopende locaties in België en Nederland verzorgt het sindsdien grote en kleine feesten. In 1991 gingen ook de feestdeuren van Hof ter Smisse open. Decennia lang werd er gefeest in een smaakvol decor op een mooie locatie.

Van KSA tot KMO

Marc Vandersmissen heeft bij manier van spreken zijn leven lang gekookt. Koken wanneer de KSA op kamp ging was voor hem een feest, zo zegt hij. En voor hij het goed en wel wist, zat hij in het vak. Daarop kwam al vlug het advies om een restaurant te beginnen. Maar daarvoor toen de financiële middelen ontbraken, startten Marc en zijn vrouw Hilde Verheyen in 1978 als traiteur.

Een van de eerste aankopen toen was een huishoudvuurtje dat hij voor 600 BEF kocht van een buurvrouw. “Wij zijn echt begonnen hier onder de kerktoren, voor de Milac of het zangkoor bijvoorbeeld”, zegt Marc daarover.

Waar eten in die dagen nagenoeg alleen op het bord gericht was, stelde Marc vast dat feesten in de loop der jaren evolueerden naar een totaalbeleving. Voor de klant werd het al maar belangrijker om sfeer te ervaren. En dat heeft te maken met de omgeving, met decoratie, met bloemen en noem maar op.

Om die reden gingen Marc en Hilde in het Hoogstraatse op zoek naar een geschikte locatie voor een feestzaal. Ze kochten het grote pand in de Vrijheid van de familie Geerts. Atelier Blockx verbouwde de woning en breidde ze achteraan uit met een feestzaal, waar veel mensen dertig jaar lang genoten van heerlijk eten en drinken in een stijlvol, verzorgd decor.

Exit feestzaal

Daar komt straks dus een einde aan, want Hof ter Smisse krijgt in 2022 een nieuwe bestemming. Vandersmissen Feestservice besliste om hun eigendom te verkopen. “We hebben er lang over nagedacht”, zegt Hilde Verheyen, “het feit dat Marc 67 is en ik 64 ben, heeft zeker ook meegespeeld. Het aanbod om te verkopen deed zich nu voor, ook Bloemenboetiek bleek bereid

om te verkopen, ook dat speelde mee in de overweging. Dit opende allemaal meer mogelijkheden voor de projectontwikkelaar en voor het project dat hij er wil uitbouwen. We hebben de beslissing genomen in overleg met onze dochters Tinne en Liesbeth, die de zaak nu dragen. Al hun energie kan nu naar de Feestservice gaan.”

“De feestzaal betekende 10 tot 15% van onze omzet”, gaat Liesbeth verder, “maar na dertig jaar moest er ook geïnvesteerd worden en dan moet je alles afwegen. Ook het concept, de manier van feesten en dan vooral van huwelijksfeesten, is geëvolueerd. Waar het accent vroeger lag op goed eten met de familie en kennissen en wat dansen daarna, gaan koppels nu steeds meer op zoek naar alternatieve locaties. De locatie wordt belangrijker, het aantal genodigden ’s avonds neemt toe en vraagt een nog grotere ruimte dan Hof ter Smisse. Hof ter Smisse was nog een ideale locatie voor jubilarissen en verenigingen, maar dat marktaandeel is en wordt nog kleiner. We waren echt niet op zoek naar een koper, maar alles je alles op een rij zet, is het wellicht een logische stap in de uitbouw van ons bedrijf.”

Feestservice

Dit betekent dus geenszins het einde van Vandersmissen Feestservice, integendeel. Het verzorgen van kleinere en grote vip- en eventcatering, tot 5.000 couverts per avond, is en blijft hun stokpaardje en hun sterkte. Structurele partners als Live Nation, KRC Genk, Rock Werchter en zovele anderen zullen dan ook in de toekomst kunnen blijven genieten van de lekkerste, in Hoogstraten bereide gerechten.

Bovendien komt er ruimte voor nieuwe samenwerkingen en komt de klemtoon meer dan ooit te liggen op gepersonaliseerde feesten op buitengewone plekken. Met 23 voltijdse medewerkers en meer dan honderd flexi-jobs en jobstudenten, blijven de kantoren en keukens in de Gelmelstraat in Hoogstraten.

Villa Heidebloempje

De villa voor de feestzaal, zoals we die kennen, blijft in het project van DEGO behouden. De plaats waar nu Hof ter Smisse staat is overigens al lang bewoond. Rond 1620 was het de woonplaats van een pottenbakker. Dit deel van de Vrijheid heette toen ‘Poteinde’. In 1899 kwam er een charmante villa ‘Het Heidebloempje’ in

Marc, Liesbeth, Hilde en Tinne Vandersmissen

De woning Geerts dateert van 1947 en is een vertrouwd beeld bij het binnenrijden van de Vrijheid vanuit het noorden.

cottagestijl. De bouwheer was de houtkoopman Achille Sabbe.

In 1947 werd de villa verbouwd en vergroot door architect J.L. Stynen in opdracht van de toenmalige eigenaar veearts Geerts. Het huis

Totaalproject

was te klein voor het gezin met zes kinderen. Eind jaren ‘80 verkocht de familie het gebouw aan cateraar Vandersmissen zodat het Hof Ter Smisse wordt, er wordt ook een feestzaal aan gebouwd.

De woning is geen beschermd monument, wel is ze opgenomen in de inventaris van waardevol, bouwkundig erfgoed van de provincie Antwerpen. (fh)

van Dego voor site met Hof ter Smisse en Bloemenboetiek

“Erfgoed en hedendaagse architectuur doen aansluiten bij elkaar”

HOOGSTRATEN - Op de nieuwe locatie van Dego op het bedrijventerrein van De Kluis ontvangen Inge Laurijssen en Willem De Gruyter ons in hun nagelnieuwe kantoor. “Blij dat we hier zitten, want op onze vorige locatie op Poeleinde was het wel heel erg benepen. Hier hebben we ruimte en overzicht. We zitten hier echt op onze plaats.” Hun firma legt zich vooral toe op kwalitatieve bouwwerken en totaalafwerking. Zo zijn ze verantwoordelijk voor heel wat nieuwbouw en renovaties in Hoogstraten, onder meer ook de realisatie van de Zagerij in het centrum van Minderhout en wordt er volop gewerkt aan een nieuw project aan Hof ter Smisse en Bloemenboetiek.

DHM: Waar komt de naam Dego eigenlijk vandaan?

Willem: Velen weten niet dat wellicht niet, dat heeft te maken met de ontstaansgeschiedenis van het bedrijf. In 1989 richtte mijn vader, Willy De Gruyter, afkomstig uit Rijkevorsel samen met Kris Govers de firma Dego op. DE van De Gruyter en GO van Govers. Kris is een bekend figuur in Merksplas als schepen, sportman en ex-cafébaas.

DHM: Hoe groeide het bedrijf dan verder?

Willem: De maatschappelijke zetel was gevestigd bij ons thuis op Poeleinde in Wortel. Mijn vader trouwde met May Sterkens en ze kregen samen 3 kinderen Willem, Maarten en Marieke. Dego legde zich die eerste jaren voornamelijk toe op de villabouw. Na 7 jaar wilde Kris een andere richting inslaan, dus zetten mijn ouders het verhaal verder. Meer en meer investeerden ze in eigen projecten en er kwam personeel bij. Het bedrijf groeide, met de jaren werd hoe langer hoe meer de ruimte van het woonhuis ingenomen voor de firma.

Nadat ik de schoolbanken van het VITO in Hoogstraten verliet in 2001 kwam ik hier in dienst, eerst als metser en na enkele jaren als ploegbaas. Eind 2011 nam ik de zaak over, samen met mijn vrouw Inge Laurijssen, afkomstig uit Minderhout. Zij neemt onder andere de boekhouding en personeelszaken voor haar rekening.

Inge: We bouwden onze eerste ‘thuis’ in Minderhout, op de Treslong. Nadien zijn we verhuisd naar de Tinnenpotstraat in Hoogstraten. We hebben twee zonen van 11 en 10 jaar, Cas en Sep. Aangezien wij eerst in Minderhout woonden, zijn onze kinderen naar de basisschool Scharrel blijven gaan. Ze voetballen ook bij Minderhout VV, waar we hoofdsponsor van de jeugd zijn. In het weekend zal je ons dus geregeld daar treffen.

Hoofdactiviteit

Willem: Als bouwonderneming doen wij vooral totaalprojecten. Op dit ogenblik zien we dat de

villabouw iets aan het afnemen is. Dat was anders toen mijn vader begon, meer dan dertig jaar geleden, toen lag bij Dego het accent vooral op villabouw.

Onze hoofdactiviteit op dit ogenblik is voornamelijk bouwen van appartementen voor projectontwikkelaars en voor eigen projecten en, niet onbelangrijk, renovatieprojecten. Vanuit architecten is er veel vraag naar om huizen te voorzien van alle hedendaags comfort en te laten beantwoorden aan de energienormen.

Bij renovaties doen wij meestal het totale project zodat alles, van begin tot afwerking bij ons ligt. Inge: Wij bouwen en verbouwen woningen, villa’s, ook winkels, inclusief de afwerking. Onze grootste troef is de kwaliteit, de perfecte staat van afwerking. Daarin willen wij ons differentiëren van de rest en dat merken we ook bij de klanten. Wij pakken met plezier de zorgen van onze klanten over, zou je kunnen zeggen. Daar gaan wij voor.

Villa het Heidebloempje uit 1901.

Vakmensen gezocht

DHM: Hoeveel personeel stellen jullie te werk?

Willem: Wij hebben ongeveer 45 medewerkers. Sinds wij het bedrijf hebben overgenomen van mijn ouders, stonden Inge en ik voor een keuze: ofwel blijven we een KMO, ofwel gaan we fors investeren in gebouwen en personeel. Wij zijn ondertussen met 20 extra mensen en zijn verhuisd naar De Kluis. Het liefst zouden we nog willen groeien, maar we vinden moeilijk geschikt personeel. Er is een enorme krapte op de arbeidsmarkt voor ervaren vakmensen.

Inge: Zelfs het vinden van goede buitenlandse vakmensen is al heel moeilijk geworden. Enkele jaren geleden waren de Polen veel gevraagd hier in de bouwwereld maar door een groeiende binnenlandse vraag in Polen is ook die markt van beschikbare vaklieden aan het opdrogen bij ons.

Vroeger voorzag het VITO de markt elk jaar van voldoende starters. Maar het aantal afgestudeerden in de bouw daalt daar ook elk jaar. Deze leerlingen komen niet altijd meteen op de arbeidsmarkt terecht, een aantal studeert immers nog verder.

Willem: Jammer dat er minder jongeren voor kiezen, want het is een mooie stiel. Gelukkig kunnen we via deze school een aantal stagiairs krijgen en kunnen we ook wel wat jobstudenten inschakelen. Maar het blijft zo dat heel wat bedrijven door de krapte op de arbeidsmarkt niet meer kunnen doorgroeien. En laat het net deze afgestudeerden zijn die zo belangrijk zijn. Zij zijn onze toekomst!

DHM: Werken jullie ook met niet-Belgen? Inge: Op dit ogenblik werken we samen met 9 Polen en 1 Roemeen. De meesten zijn hier al lang, hebben vrouw en kinderen, dus dat verloopt allemaal vrij vlot. De meesten zijn echt wel geïntegreerd.

Grondstofprijzen

DHM: Zal bouwen in de toekomst nog duur-

der worden?

Willem: Op dit ogenblik zijn de grondstofprijzen op de internationale markt enorm aan het stijgen. Ik spreek dan over staal, hout en isolatiematerialen. Prijsstijgingen van 30 à 40% zijn geen rariteit meer. Voor offertes moeten wij de situatie dag op dag blijven volgen, want we houden niet van onaangename verrassingen.

Tijdens heel het bouwproces blijven we in contact staan met onze klant: overleg, duidelijkheid en transparantie moeten garant staan voor een vlekkeloze oplevering van de bouw. Op elk moment van de dag zijn we dan ook bereikbaar en aanspreekbaar. Er moet een groot vertrouwen zijn tussen de klant en ons.

Maar goed, de schaarste die er nu is op de bouwmarkt baart me toch zorgen. We moeten gaan hamsteren om onze toekomstige projecten niet in gevaar te brengen.

DHM: Dego is ook betrokken bij grotere projecten, niet?

Willem: We zijn als bedrijf wel opgewassen om concurrentieel te zijn tegen de grote spelers. We kunnen dus ook projecten aan zoals de Zagerij in Minderhout, voor de bouw van 60 appartementen.

Inge: Dat vind ik trouwens een erg mooi en geslaagd project. De opdrachtgever, die niet van Hoogstraten is, vond het gelukkig toch nodig om te kiezen voor een mooie gevel, ondanks een toch aanzienlijke meerprijs. Voor het straatbeeld maakt dit een enorm verschil. Zo’n projecten liggen ons goed, precies omdat er een bijzonder hoge graad van afwerking aan te pas komt.

Hof ter Smisse

DHM: Zo staat er nog een groot project op stapel in Hoogstraten?

Inge: Dat klopt, diezelfde aanpak willen we herhalen met ons project dat nu op stapel staat, nl.

Hof ter Smisse en Bloemenboetiek. Samen met de stad Hoogstraten willen we onderzoeken wat de mogelijkheden daar zijn om er een mooi, duurzaam project van te maken.

DHM: Hoe is de visie daar?

Willem: Voorlopig zijn we nog in volle bespreking met de stad. Er is nog niets concreet uitgewerkt. Het terrein omvat de villa en feestzaal van Hof ter Smisse, winkel en parking van Bloemenboetiek en een appartement links naast de parking van Bloemenboetiek.

Wellicht wordt het een mix van appartementen en woonhuizen. We houden er wel rekening mee dat het project toegankelijk is voor iedereen, dat iedereen bij manier van spreken de kans krijgt om iets te kopen. De villa blijft bestaan, omdat ze opgenomen is op de lijst van bouwkundig erfgoed. We zullen in ieder geval trachten om een mooie integratie ervan in het geheel te realiseren.

Inge: De Vrijheid in Hoogstraten heeft bijzonder mooie gevels. Ik sta daar dagelijks nog van versteld als ik ga wandelen met de hond. Met deze traditie willen wij zeker niet breken. Met Hof ter Smisse en Bloemenboetiek willen we bewijzen dat erfgoed en hedendaagse architectuur perfect kunnen aansluiten bij mekaar. (PM)

Nu nog een vertrouwd beeld nabij het Van Aertselaerplein: links de Bloemenboetiek, rechts villa Heidebloempje.

Willem De Gruyter en Inge Laurijssen breken een lans voor de totaalprojecten van Dego.

Het gezin van Willem en Inge, Cas en Sep

Sebastiaanshof

Rustig wonen in het centrum van Meer

Binnen de bedrijventerreinen van de vroegere brouwerij Sterkens kon een kleine privé verkaveling gerealiseerd worden. Ze ligt aan een half elliptische straat. In 2016 moest er een nieuwe straatnaam voor gekozen. Sebastiaanshof haalde het toen van Ster-Ale straat, Asterstraat en Brouwershofstraat. Een logische keuze met respect voor de geschiedenis van de site.

De straatnaam

Ons verhaal alleen maar tot deze straat beperken zou de geschiedenis oneer aan doen. Een stukje voorgeschiedenis is immers op zijn plaats.

Brouwerij Sterkens is, of beter was, in Meer een naam als een klok. In de historiek van de brouwerij lezen we dat er in 1651 al sprake was van brouwersactiviteit in Meer. Dat bleef ook in recentere tijden zo, ook de iets oudere Merenaren hebben nooit anders geweten dan dat de brouwerij in Meerdorp lag. De lekkere Ster-Ale, het kermisbier, de gele, groene, witte limonat.

Even Meers waren de familie Sterkens zelf en de gasten van de brouwerij die de drankentoer huis aan huis deden. Zoals Jaan Stoffels, Jaan Jacobs, Bertje Van den brouwer (Verschueren), Louis Pek (Van Bladel), Herman Van Dun, André Convents (boekhouder), Dré Lauryssen (van Louis van Menten). De meesten van hen waren bekend van de toer aan huis die ze wekelijks deden. Ze klopten aan, vroegen wat voor drank er nodig was en leverden onmiddellijk. Het zijn vervlogen tijden.

En wanneer komt de naam Sebastiaanshof in het spel? In 1860 was die de naam van het gildencafé dat verbonden was met de brouwerij. Er was ook bijhorende bier St. Sebastiaan. Dat er toen ook nog een slachterij was op dit terrein, dat is iets wat slechts onze overgrootvaders zaliger nog zouden weten.

Oplossing

Door de beperkte uitbreidingsmogelijkheden in Meerdorp werden de brouwerijactiviteiten van Sterkens naar elders overgeplaatst zodat de ganse site pal in het dorpscentrum kwam leeg te staan. De gebouwen werden afgebroken, het terrein bleef er desolaat bijliggen. Jarenlang. Wachtende op een ‘oplossing’.

Een invulling drong zich dus op. Nieuwe bedrijven zou teveel overlast bezorgen. De dorpsraad had al jaren het gebrek aan woonruimte aan voor jonge mensen aangeklaagd. Meer zou drastisch verouderen als het zo verder ging. Wonen leek

dus een logische keuze voor deze plek. Al moest hier een heel onderzoek voor gebeuren.

Er kwam het gemeentelijke ruimtelijk uitvoeringsplan onder de naam GEMRUP OOST, waarin ook de Veilingsite werd opgenomen. De gehele oostelijke kant van Meer werd daarbij dus herzien. De twee bedrijventerreinen werden woonzone. De open ruimte tegen de Beek werd beschermd en blijft bouwvrij.

En er kwam betere ontsluiting door de Driehoekstraat die eindelijk verbreed kon worden. Het oude voetpad, het Vondelpaadje met bruggetje over de Beek werd verlegd (of afgeschaft, voor zij die het graag horen). Maar het bruggetje is nu

Het gildenhuis St. Sebastiaan zoals het er in 1860 uit zag (bron historiek brouwerij Sterkens).

Het inplantingsplan van het Sebastiaanshof. Een plan vol goede bedoelingen

terug en is een zalige ontsluiting voor fietsers en wandelaars.

Er werd ook een mogelijke trage wegontsluiting richting veilingsite voorzien. Deze werd niet gerealiseerd, maar het zou alleszins een zalige optie zijn voor fietsers om zo het drukke verkeer in de drukke dorpskern te mijden. Niet voor niets dus dat deze trage wegverbinding met de veilingsite nog steeds op het verlanglijstje van de dorpsraad prijkt.

En dan was er nog een wens van een speelpleintje en een voetbalveldje. Iets wat in het verleden nogal eens ‘vergeten’ werd in nieuwe verkavelingen. Hier niet, dus, gelukkig maar. Er speelt dan ook regelmatig jong volk uit de omgeving.

De hofbewoners

Jimmy de Hoon

“Mijn huis is bijna af”

Bij een bezoekje aan het Sebastiaanshof komen we Jimmy de Hoon tegen. Hij is net thuis van zijn werk en legt de laatste hand aan werkzaamheden in zijn huis. Jimmy kennen we van de Chiro en de Mussenakker. “Ik heb, samen met mijn vader, alles zelf gezet”, zegt Jimmy. Hij is duidelijk en terecht trots op zijn werk.

Of het hier ook goed wonen is, willen we weten. “Zeker en vast, het is hier echt aangenaam wonen. Aan de ene kant is er de open ruimte, de schoon vallei van het Looi en de Beek. En toch is het dorp vlakbij. Ik heb dus alles op wandel en fietsafstand en dat op een erg rustige plek. De winkel is vlakbij, ‘t Fortuin is op wandelafstand. Ook dat vind ik tof. Ik kan zo over het bruggetje naar mijn ouders in het Looi fietsen.”

Nu het huis nog helemaal afwerken, zo horen we. “Mijn huis is bijna af,” klinkt het, “maar de groenvoorziening zal nog tot volgend plantseizoen moeten wachten. Want de planttijd is nu voorbij.”

Joren

Cis Willebrords, dus.”

Raf

Oprins

“Iedereen kent iedereen

We wandelen verder de straat in ontmoeten Raf Oprins. Ook hij is van Meerse komaf. Hij komt op ons toe. “Jullie kennen elkaar al? Iedereen kent elkaar hier al”, zegt Raf.

- “Je kent vast wel Marleen Vinckx en Jos Tilburgs?”

- “Ja die kennen we wel...”

- “ Ik woon hier op de hoek.”

Een prachtig alleenstaand huis is het overigens. Met mooi uitzicht over de wei en Beekvallei. We wandelen het voetpad langs de Beek af. Wat een rust. En dat vlak bij het dorp.

Sven Heybaert en Sofie Willebrords

“Ons huis zelf ontworpen”

Terug in Sebastiaanshof komen Sven Heybaert en Sofie Willebrords net thuis. Samen met de kinderen Ans en Truus. “Ikzelf ben van Wuustwezel,” introduceert Sven zichzelf. “Maar Sofie komt van daar…”, hij wijst naar Meerdorp, “van

Het koppel woont er ondertussen al een paar jaar. “We hebben ons huis zelf ontworpen, of beter gezegd, dat heeft Sofie gedaan. Zij is ontwerpster met Sketchup en heeft ons huis gemodelleerd. Al gaan we over 2 jaar opnieuw verhuizen. Want we gaan daar wonen.” Hij wijst dit keer naar de overkant van de Beek. “Dat is het ouderlijk huis van de familie Vinckx, we hebben dat kunnen kopen. Daar hebben we zelfs nog meer plaats. Ook nu is het de bedoeling dat Sofie zelf zorgt voor een mooi ontwerp.”

“Maar Sebastiaanshof blijft altijd wel binnen fietsafstand”, vervolgt hij. “Ook de broer van Sofie, Jeroen komt hier trouwens binnenkort wonen. Samen met Leen Robeyns van Rijkevorsel.”

Joren Thys

“Genieten van de rust hier ”

We wandelen langs het voetbalveldje en de speeltuin. Jammer dat mensen van buitenaf niet altijd alles opruimen, ook hier wordt er wel eens gesluikstort. Jaren geleden werd voor dit voetbalveldje geijverd. Het resultaat is er. Nu nog de voetballers.

Op de terugweg passeren we nog een Sebastiaanshoffer. Joren Thys, kleinzoon van Sooi en Cor Leemans. “Ik woon hier nog maar net”, vertelt Joren. “We woonden eerder in Wortel, Minderhout en samen in Antwerpen. We konden hier een huis kopen dat we verder afgewerkt hebben.”

Het ziet er prima uit, stellen we vast. “En ja, we genieten van de rust hier. Wat een verschil met Antwerpen. Maar de tijd staat niet stil, in de winkel hier zien we ook al veel zaken in het Engels. Zelfs in Meer worden de zaken een tikkeltje internationaler…”

Ons gedacht

Het werd een aangename kennismaking met het Sebastiaanshof en zijn inwoners. Heel wat bewoners zijn van Meerse komaf en omstreken. Het is een jonge wijk die alles in zich heeft om een gezellige buurt te worden. (ma)

Jimmy de Hoon met Buurman Raf Oprins aan het begin van het Bastiaanshof

Thys op het brugje over de Beek. Het vroegere Vondel-

Op het speelpleintje, vlnr Raf, Jimmy, Ans, Truus en Sven

Een blik achter de schermen van het vaccinatiecentrum in Weelde

Centrummanager Geertrui Coenegrachts is meteen in het diepe gesprongen…

In ons maartnummer 2021 informeerden we uitgebreid over de opbouw van de vaccinatiecentra Turnhout en Weelde. De gemeenten kregen binnen de kortste keren een toch wel complexe operatie voor elkaar. Ondertussen draaien de centra op volle toeren en tot eenieders tevredenheid. Voor ons reden genoeg om andermaal achter de schermen te gaan kijken. Te meer omdat de werking van het vaccinatiecentrum Weelde gecoördineerd wordt door centrummanager Geertrui Coenegrachts, afkomstig uit Minderhout.

Was de opbouw van de vaccinatiecentra in tijd en problematiek al geen sinecure, de organisatie van de werking ervan is het niet minder. Om daar het fijne van te weten te komen, vonden we centrummanager Geertrui Coenegrachts bereid om voor ons een gaatje in haar drukke agenda te prikken voor een kort gesprek. Al spraken we uiteindelijk met haar en de directeur van de eerstelijnszone (ELZ) Kempenland, dr. Kris Bayens, liefst twee volle uren over het verloop van de vaccinatieprocedure. Als er nog lieden zouden zijn die de complexiteit betwijfelen…

Hoe begint het?

In functie van de leveringen van vaccins door de farma-industrie bepaalt het Agentschap Zorg & Gezondheid (AZ&G) op basis van prioriteitsalgoritmen welke hoeveelheden en types van de vaccins op welke datum aan welk centrum geleverd worden.

Zodra Weelde en Turnhout dit weten, is er binnen de ELZ-Kempenland een overleg om te bepalen hoeveel doses er zullen worden voorbehouden om toegediend te worden buiten het vaccinatiecentrum. Bijvoorbeeld voor de artsen die tijdens hun huisbezoeken vaccinaties toedienen aan minder mobiele patiënten. Deze

doses worden niet afgetrokken van de levering door AZ&G, het comité beslist autonoom over de toediening ervan.

Voor de verdeling van de leveringen opent AZ&G wat gemeenzaam het ‘vat’ wordt genoemd. Zijnde een platform dat gevoed wordt door o.a. het Rijksregister, de globale medische dossiers, de gegevens van de mutualiteiten, die van de sociale zekerheid…, om diegenen eruit te filteren die in aanmerking komen voor vaccinatie in een bepaald centrum, op een bepaald tijdstip en volgens de opgelegde criteria. Bijvoorbeeld de 85-plussers zonder een achterliggende aandoening.

Op basis van hetgeen er uit het ‘vat’ loopt, verstuurt AZ&G de uitnodigingen aan de kandidaat-gevaccineerden met de nodige gegevens zoals het betreffende centrum, tijdstip, de vaccinatiecode… Tijdens deze handeling worden automatisch de nodige contingenten gereserveerd en het tijdstip vastgelegd voor de tweede prik.

Uitnodigingen

Via het DOCLR-registratiesysteem worden de verstuurde uitnodigingen aan de vaccinatiecen-

tra overgemaakt die zodoende weten wie er wanneer gaat komen, waarna ze aan de slag kunnen met de organisatie van het betreffende vaccinatiemoment. Zoals de inzet van het nodige personeel en vaccinatielijnen, de logistieke middelen en wat er allemaal nog meer bij komt kijken. Wanneer de vaccinatie om een of andere reden niet kan doorgaan, wordt DOCLR hiervan door het centrum in kennis gesteld.

Aanvankelijk werden de uitnodigingen verstuurd onder het zogenaamde ‘gesloten’ systeem. Datum en uur werden vastgelegd en konden eventueel worden gewijzigd via het callcenter. Na de oproepen voor de 70-jarigen ging men over naar een ‘open’ systeem waarbij men na ontvangst van de uitnodiging zelf zijn vaccinatiemoment kan bepalen. Middels de meegestuurde code kan men de kalender activeren en een geschikte datum en uur zoeken. Na invulling en bevestiging wordt in functie van de opgelegde tussentijd (bij Pfizer is die anders dan bij AstraZenica) het tijdstip voor de tweede dosis meegedeeld. De keuze van het vaccin wordt niet aan een voorkeur overgelaten. Geen vaccin-shopping dus.

Herman Jacobs uit Meerle is in het dagelijks leven zaalverantwoordelijke bij Vandersmissen Feestservice. Nu dus vaccinatiesteward die ontsmet, begeleidt en mensen geruststelt die bang zijn voor het spuitje. Was proefpersoon in het UZ Gent bij de ontwikkeling van de vaccins.

Links Geertrui Coenegrachts. Rechts dr. Chris Bayens, directeur ALZ-Kempenland.

Ria Verschueren uit Meerle, van opleiding verpleegkundige, momenteel werkzaam als bediende in een bouwbedrijf. Komt een keer per week in haar vrije tijd prikken.

200 per uur

De beschikbaarheid van een contingent vaccins is uiteraard essentieel, de inzet van het nodige personeel is dat niet minder. De coördinator kan hiervoor een beroep doen op het BEEPLE-platform, een planningstool waarin alle vrijwilligers en meewerkende professionelen zijn opgenomen.

Geertrui maakt een personeelslijst op in functie van de noden en verstuurt de vacatures per email. Wie kunnen/willen komen, bevestigen per kerende hun medewerking zodat de lijst kan worden afgesloten. Al een grote zorg minder voor de coördinator. Voor mensen die gedwongen op het laatste moment moeten afzeggen, worden anderen geworven via de goeie ouwe telefoon. Bied(en)t de oproep(en) geen soelaas, dan kan er nog altijd beroep gedaan worden op de medewerkers van het testcentrum dat door het Ravelse Rode Kruis werd geïnstalleerd in een naburige loods op de voormalige NAVOsite.

Wanneer de vier bestaande vaccinatielijnen actief zijn; worden er +/- 200 personen per uur gevaccineerd. Dit vergt de inzet van het volgende personeel:

NIET

3 parkingwachters

1 temperatuurmeter - onthaal

1 onthaalmedewerker - check-in, lijn toewijzing

Links op de foto Yolanda Van Aelst uit Hoogstraten, werkzaam bij onze huisdrukkerij Em. de Jong. Rechts Magdalena Blaszkiewicz, van Poolse afkomst en als verpleegkundige thuiszorg werkzaam in Breda. Beiden doen als Rode Kruisvrijwilliger dienst in de wachtruimte en EHBO-post.

Reservelijst

Vaccins voor genodigden die niet komen opdagen gaan niet verloren. In de periode van de gesloten uitnodigingen stelden de lokale besturen lijsten op van kandidaten die van enige prioriteit mogen genieten. Politie, brandweer en zo verder, op het moment van dit gesprek waren de kleuterleidsters aan de beurt om gebeld te worden. In een eerdere periode had het vaccinatiecentrum bovendien een eigen reservelijst.

Vanaf een bepaald moment wordt evenwel gebruik gemaakt van de zogenaamde QVAX, de nationale reservelijst waarop kan worden ingeschreven via QVAX.be. De selectie van de op te roepen kandidaten gebeurt op dezelfde wijze als diegene die gehanteerd wordt door het ‘vat’ van waaruit de uitnodigingen worden gedistilleerd. Bijvoorbeeld van oud naar jong. Op het moment van ons bezoek was er in Weelde nog geen enkel vaccin in de gootsteen beland.

Op onze vraag of men al met specifiek moeilijkheden werd geconfronteerd was het antwoord negatief. Misschien op de momenten na dat er van de ene dag op de andere beslist wordt dat bijvoorbeeld AstraZenica niet langer mag toegediend worden aan jonge vrouwen zodat er onmiddellijk dient te worden ‘geschakeld’. Om

Ria Geerts uit Hoogstraten werkt halftijds als thuisverpleegkundige en doet halftijds nachtdienst in De Mick in Brasschaat. Gaf als professioneel gevolg aan de oproep om tijdens haar vrije uren ingezet te worden voor alle medische taken. Hier is ze bezig met een anamnese voor de vaststelling van eventuele contra-indicaties.

4 administratieven onthaal - inchecken bezoekers

1 all round steward

1 call agent

1 centrummanager

1 permanente logistiek (dag & nacht)

1 chauffeur pendelbusje

12 verpleegkundigen anamnese (medische vragenlijsten)

4 vaccinatoren

2 lijnverantwoordelijken (verpleegkundigen)

2 observators (in de wachtruimte na vaccinatie)

1 dokter

1 farmaceutisch expert

3 voorbereiders (verpleegkundigen voorbereiden vaccins)

2 of 3 Rode Kruisvrijwilligers voor wachtruimte en EHBO

ook eens een woord van de dag te gebruiken. En de zomerse temperaturen? De niet geïsoleerde stalen hallen van de NAVO-site deden zweet vloeien bij de heersende hittegolf, maar daar werd niet al te zwaar aan getild.

De boekhouding

Om het overzicht te bewaren dient er natuurlijk behoorlijk wat in de boeken te worden ingeschreven. Belangrijk is om te beginnen een sluitend voorraadbeheer op het gebied van bestellingen, leveringen, waar zich wat bevindt en dies meer. Sta ons toe hier niet verder op in te gaan over het wat en hoe, begrip vereist minstens enige kennis van de hogere wiskunde. Laten we het maar houden bij de vanzelfsprekendheid die geen nadere toelichting behoeft.

Al even noodzakelijk is het oplijsten van de gevaccineerden en het type vaccin dat werd toegediend. Elk toegediend COVID-19-vaccin wordt geregistreerd in het VACCINET-platform zodat gemachtigden te allen tijde op de hoogte blijven van de stand van zaken. Uit genoemd platform worden eveneens gegevens geplukt door o.a. mijngezondheid.be, voor de uitgifte van de op komst zijnde vaccinatiepas.

Wie betaalt dat?

Koken kost geld, vaccineren nog veel meer. Daarom neemt de overheid de ganse kost voor de aankoop van de vaccins op zich en verleent subsidies aan de organiserende instanties. Met name de eerstelijnszones voor de verloning van het professioneel medisch personeel, en een bijzondere programmasubsidie voor wat heet de penvoerende gemeenten.

Dit laatste betreft de infrastructurele- en uitbatingskosten van de vaccinatiecentra. Zeg maar voor de opbouw en afbraak, de energie, onderhoud en schoonmaak, bewaking, ICT, kantoor-

materiaal, vergoedingen voor niet-medisch personeel, het vervoer van niet-mobiele personen…

Ter verduidelijking, de penvoerende gemeenten zijn die gemeenten die binnen de eerstelijnszones zijn aangeduid om zorg te dragen voor de aanwerving en loonadministratie van het personeel van de test- en vaccinatiecentra. Voor de ELZ-Kempenland is het de gemeente Merksplas die deze eer (?) te beurt is gevallen. Maar op het einde van de rit komen subsidies niet uit de lucht vallen en zullen ze gerecupereerd worden via de belastingen. De vaccinatie lijkt wel gratis maar is het dus hoegenaamd niet. Alleen, er zullen omwille van de kosten geen mensen uit de boot vallen.

Terechte lof

Behoudens enkele onverlaten is zowat iedere gevaccineerde vol lof over de organisatie van de vaccinatiecentra en de uitermate vriendelijke hulpvaardigheid van de (meestal vrijwillige) medewerkers. Die gemotiveerd hun vrije tijd inzetten om de medemens binnen de kortste keren te verlossen van dat horribele beestje.

Dit in tegenstelling tot anti-vaxxers, complotdenkers, La Boumers en andere koene vrijheidsstrijders. Wiens grote gelijk naar eigen zeggen zal garant staan voor de redding van vaderland en omstreken. Er zijn nu een keer nog altijd landgenoten die de coronamaatregelen niet anders willen zien dan een amper leefbare inperking van de individuele vrijheid. Jammer genoeg worden hun activiteiten soms dagenlang in de media uitgesmeerd, terwijl over de onbaatzuchtige inzet van die duizenden vrijwilligers we veel veel minder horen en zien.

Daarom. Geertrui en medewerkers, goe bezig joh. Laten we er dus een paar met hun portret in de gazet zetten. En laten we eerlijk zijn, ook een pluim voor wetenschap en overheden die erin

Geertrui wie?

Geertrui Coenegrachts werd op 8 januari 1979 geboren in Turnhout uit het Minderhoutse echtpaar Armand en Joee Coenegrachts-Desmedt. Lagere school in Minderhout, middelbaar op het VTI Spijker en Mariagaarde in Westmalle (sociaal-technische wetenschappen), hoger onderwijs aan de Katholieke Hogeschool Mechelen (communicatiebeheer).

Professioneel oefende ze diverse kleinere jobs uit om vervolgens 13 jaar als salesmanager te werken bij de bank Van Lanschot. Tot ze een nieuwe uitdaging zag passeren in de vorm van een vacature voor het management van het vaccinatiecentrum Weelde. CV ingestuurd, aangenomen en onmiddellijk zonder noemenswaardige opleiding het diepe ingegooid. Het moest allemaal rap gaan. Verder bekwamen kon in de praktijk en aan de hand van een aantal onlinecursussen.

Nog vermelden dat Geertrui momenteel in Hoogstraten woont, samen met manlief Haasdonkenaar Tim De Cauwer en hun twee dochters Elena en Ellis.

geslaagd zijn om binnen een termijn van quasi een jaar het vaccin in onze arm te krijgen. Zijn wij er ons eigenlijk wel voldoende van bewust in wat voor gelukzalige landje wij op de wereld gezet zijn? En toch bij tijd en wijle maar zeuren en veel te weinig pleuren... (nad)

3 min.

en

Wortel-Kolonie dicht bij een erkenning als Werelderfgoed

“Wij waren die zagemannen uit de Kempen”

WORTEL - De kans dat Wortel-kolonie erkend wordt als Unesco Werelderfgoed is nu wel heel erg groot. Het Werelderfgoedcomité beslist daar tussen 16 en 31 juli over. Maar nu weten we al dat de erfgoedspecialisten van Icomos unaniem positief zijn. Zij brengen advies uit aan Unesco, dat normaal zulk advies volgt. Tijd dus voor een terugblik naar hoe de Kolonie gevrijwaard kon worden.

Het is zomer 1995 en de restauratie van het begijnhof verloopt naar wens. Jef Martens, Frans Horsten en Luc De Backker, drie van de vijf initiatiefnemers van de vzw Het Convent, filosoferen over een volgend project. Met de nodige overmoed wordt aan een herbestemming van het kasteel van Hoogstraten gedacht, tot ze van Lode Fransen, een van de leden van Het Convent die in de kolonie werkte, vernemen dat het alaam van de boerderij verkocht wordt en dat de rest zou volgen.

Jef Martens: “Ik voelde het echt aan als onze plicht om, na het begijnhof, ook de kolonie, die groene long met zijn rijke geschiedenis, te redden.” “Al was het ons in eerste instantie vooral om de landlopers te doen”, gaat Frans Horsten verder, “maar toen duidelijk werd dat premier Jean-Luc Dehaene zowel Wortel- als Merksplaskolonie wilde verkopen omdat hij de begroting in orde moest krijgen en geld nodig had om aan de Maastrichtnorm te voldoen om in de Euro te stappen, hebben we onze strategie aangepast.”

Actie

Er werd een actiegroep “Handen af van Wortelkolonie” opgericht. Men was van mening dat de koloniën konden worden gered als Vlaanderen het beheer ervan zou overnemen van de Federale regering.

Met z’n drieën trokken ze daarom naar minister-president Van den Brande. Niet een keer, maar wekelijks. "Dat mag je letterlijk nemen”, lacht Luc. “We trokken naar elke zitdag die de minister-president destijds organiseerde in wat hij zijn Ronde van Vlaanderen noemde.”

“We waren ervan overtuigd dat er maar een manier was om ons plan door te drukken”, legt Jef

uit. “Door de ambetanterik uit te hangen. Wij waren die zagemannen uit de Kempen die elke week in de wachtzaal zaten. De minister-president had niet de kans om ons te vergeten. We hadden maar één vraag voor hem: heeft u al een mogelijkheid gevonden om de koloniën te kopen? We hebben onze bezoekjes volgehouden tot Luc Van den Brande voor de camera’s verklaarde dat Vlaanderen het hele gebied zou verwerven!”

Missie

Daarmee zat de missie van Het Convent er nog niet op. “Het gebied moest een beschermd statuut krijgen. Anders was het behoud nog niet gegarandeerd en had er nog een pretpark kunnen komen. Dat was wel het laatste dat we wilden...” zegt Jef.

“Er was op dat ogenblik geen goed decreet op landschapsbescherming”, verduidelijkt Frans Horsten. “Minister Sauwens heeft dat decreet geschreven, op maat van de koloniën en minister Kelchtermans moest de beslissing nemen om de koloniën te beschermen. Ons bezoek aan zijn kabinet was cruciaal en werd een memorabel moment.”

Jef: “We werden er als het ware voor een vier-

schaar geleid. Wij, drie boerkes uit de Kempen, tegenover de minister en zijn hele gevolg, een tafel vol. Het was bijna psychologische oorlogsvoering. Het gesprek was zo wollig, dat ik vanbinnen begon te koken. Op een gegeven ogenblik ben ik recht gesprongen, heb ik op de tafel geklopt en getierd dat deze Kempense boeren niet naar Brussel zijn gekomen om zo'n wollige praat te aanhoren. Iets later mochten we beschikken…”

“Jef heeft inderdaad gevloekt en getierd, en wij zaten naast hem te zweten”, zegt Frans lachend. “Een kabinetsmedewerker merkte op dat dit niet de manier was waarop met een minister wordt overlegd. Op de terugweg maakten we ruzie in de auto. We waren ervan overtuigd dat Jef het had verkloot.”

Poepsimpel

Maar die avond ging bij Frans Horsten de telefoon over. Het was het diensthoofd van de afdeling Monumentenzorg. “Ik heb nog nooit zo'n hilarische vergadering meegemaakt”, klonk het van Marc De Borgher, “maar ge hebt uw slag thuis gehaald. De twee koloniën worden als landschap beschermd.”

Handen af van Wortel-Kolonie, het was een niet mis te verstane boodschap.

Wortelaar Guido Belcanto gaf de mars op de kolonie een muzikaal steuntje.

“Tijdens onze gesprekken met de minister-president hebben we hem altijd voorgehouden dat het poepsimpel was om zo'n gebied te beheren,” zegt Jef. “Kijk naar wat we met het begijnhof van Hoogstraten hebben gedaan, schaal dat op naar 516 hectare en geef alles in erfpacht. Het begijnhof als model dus. Velen dachten dat dit nooit zou lukken, maar kijk, het is allemaal gerealiseerd.”

“Ik heb vaak verwezen naar het National Trust in de gesprekken met Luc Van den Brande,” zegt Luc De Backker. Het heeft Vlaanderen en de provincie misschien wel geïnspireerd, want eind 1998 - begin 1999 is de vzw Kempens Landschap opgericht om de herbestemming in goede banen te leiden.

Van dit drietal heeft Frans Horsten nog een zitje in een technische commissie van Kempens

Landschap. Jef Martens en Luc De Backker zijn niet meer betrokken bij het beheer van de koloniën. “Eigenlijk was mijn voornaamste drijfveer om in Hoogstraten een cultureel centrum te krijgen. Daar is het voor mij allemaal mee begonnen.” zegt Jef, een ander item dat hem na aan het hart lag.

Tweede keer, goeie keer

Ondertussen zijn we enkele decennia verder, de Kolonie van Wortel leeft als nooit voordien. Een erkenning als Unesco-werelderfgoed zou de kers op de taart zijn. Bij een eerste poging daartoe in 2018 was het dossier voor erkenning van de zeven koloniën nog niet klaar. Maar in Merksplas bleken er in de loop van de jaren te veel (storende) gebouwen bijgekomen, in kolonie Ommerschans in Nederland zijn er nog te weinig landschappelijke elementen die verwijzen naar het oorspronkelijk project.

Tweede keer, goeie keer nu? Het dossier dat nu ingediend is, werd in nauw overleg met het adviesorgaan Icomos opgemaakt. Merksplas-Kolonie en Ommerschans zijn er dus niet meer bij. In de drie Nederlandse koloniën zijn bepaalde storende delen uit het te erkennen grote geheel gehaald. Nu lijkt de kans dat de erkenning er komt, wel heel erg groot. Al blijft het jammer voor het aangrenzende Merksplas dat zij geen deel meer uitmaken van dit dossier. (gvn/fh)

Twee van de drie “ambetanteriken en zagemannen”: Jef Martens en Frans Horsten.

Van het meest oostelijke naar het meest westelijke punt van Hoogstraten

Fietsen van de Witte Kei naar de Maxburgdreef

HOOGSTRATEN - Een maandblad dat zich respecteert, en wie zijn wij anders, kan niet voorbijgaan aan de fiets- en wandelboost ontstaan ten gevolge van Corona. Een nadeel dat zijn voordeel heb. Al moeten we in deze met dit soort uitspraken uiteraard zeer voorzichtig zijn. Maar goed, wij dus ook de fiets op. Niet over de platgereden paden, integendeel, we maken zelf twee nog onuitgegeven routes. Een collega fietst van het uiterste noordelijke puntje van Hoogstraten naar het uiterst zuidelijke. Wij doen Oost-West. Van het uiterst oostelijke naar het uiterst westelijke punt van Hoogstraten. Langs de kortst mogelijke weg. Langs zoveel mogelijk onbekende en zeker autoluwe wegen op Belgisch grondgebied.

Driegemeentenpunt

Wij gaan dus uiterst oostelijk van start op het snijpunt van de grenzen Hoogstraten (Wortel), Merksplas en Baarle-Hertog bij de Witte Kei (decimale gps-coördinaten 51.41178,4.85076), om ons te begeven naar het meest westelijke punt van Hoogstraten waar de Maxburgdreef in Meer - een honderdvijftigtal meter voorbij de woning nr. 53 - eindigt bij de Belgisch-Nederlandse grens (41.43740,4.67450). Zo’n dikke 17 km verder.

We volgen de Witte keiweg, in de bocht niet links naar Staakheuvel, maar rechtsweg het zandpad op naar de Hoogstraatsebaan. In de volksmond algemeen bekend als de Roje Weg. Om daar dan ongelukkigerwijs tot het besef te komen dat we ons buitengaats hebben begeven. In het land van Oranje-Nassau, in de volksmond ook wel Holland genoemd.

Gekweld

Om ons daar gekweld te weten door twee vragen. Eerstens: blijft onze betrachting ethisch verantwoord door het geliefde vaderland te verlaten om de kortste weg te vinden tussen twee ‘Belgische’ punten? Tweedens: hoe zat dat weer met die coronaregels? Moeten we bij terugkeer op eigen bodem in quarantaine? Kadert onze on-

derneming in de begripsomschrijving van een essentiële verplaatsing?

Geen gepieker, we zetten gewoon door. We doen alsof we van niets weet hebben. Onwetend kan

men niet zondigen, leerden we lang geleden uit de Mechelse Catechismus. Had men nooit mogen afschaffen zo’n handig moreel kompas voor de mogelijke zondaar.

Een zicht vanop de Grensdreef naar het noorden van Wortel-Kolonie.

We hoeven trouwens slechts een tweehonderdtal meter op die Roje Weg te rijden om schuinlinks de Grensdreef in te slaan en terug in het Land van Hoogstraten te toeven.

Flirten

Maar er is nog iets. De Grensdreef dient meer dan in zijn letterlijkheid te worden opgevat, ze flirt herhaaldelijk met de landenscheiding. Nu en dan zullen we dus andermaal enkele meters buiten de lijntjes kleuren. Het alternatief is om vanaf de Witte Kei een doortocht door Staakheuvel te forceren, maar de Grensdreef biedt landschappelijk (zie de foto’s) qua meerwaarde een volle slok op de borrel.

Sorry Staakheuvelaars, hoe lieflijk jullie gehuchtje ook wezen mag, bij voortschrijdend inzicht zullen ook jullie onze inschatting beamen. Al ben ik wel geneigd toe te geven dat het wegdek van de Grensdreef niet biljartvlak is. Eerder een wat geaccidenteerde zandweg van het type waar een beetje fietser gelukkig niet om gaat malen. Want, zoals al gezegd, landschappelijk loont het meer dan de moeite.

We blijven de Grensdreef volgen tot in Castelré, steken het kruispunt Beukendreef/Schootsenhoek nabij Café in Holland over, rijden door de Bosuil, slaan rechts af richting de Laermolen, belanden in de Molenstraat om dan een honderdtal meter de drukke Van Aertselaerstraat te berijden richting Hoogstraten-centrum. Mag ook niet van het reglement, maar we nemen on-

middellijk de afslag naar de Minderhoutsestraat en zoeken het verbindingspad naar de Moerstraat. Waar we verder het Pinceven rechts laten liggen om schuin links de Kleine Pintstraat in te rijden die als ware het een zijrivier haaks uitmondt in de Hinnenboomstraat.

Buren voor buren

De Kleine Pintstraat maakt op zekere plaats een soort van chicane met een zijsprong naar rechts wat even twijfel zaaide over de juiste te volgen rijrichting. Gelukkig woont daar ter plekke Trees Pemen die ons kon behoeden voor een jammerlijke dwaling. We geraakten bovendien aan de praat over koetjes en kalfjes, ondermeer over de wijze waarop ze op die locatie terecht gekomen was.

Dat bleek het toch wel bijzondere verhaal dat ze samen met haar man dat huis - oorspronkelijk een kleine hoeve - gekocht had van de bewoners,

Grenspaal 226. Rechts de Maxburgdreef zichtbaar nog een dikke halve meter op Belgisch grondgebied

Trees Pemen en kleinzoon die ons een dwaling verhoedde.

Zicht op een ven lans de Grensdreef

RECREATIE

die door allerlei omstandigheden in armoe waren verzeild geraakt. De buren hadden voor hen een woongedeelte aan het hoevetje bijgebouwd, zodat de mensen toch in fatsoenlijke omstandigheden konden wonen. Liefdadigheid is van alle tijden. Daar niet van, maar buren die voor buren bouwen, het lijkt ons toch eerder zeldzaam.

Maar terug ter zake. Vanwaar de twijfel? Het bleek dat we op die bewuste plek ons oost-westtraject fout in kaart hadden gebracht. Een gewaarschuwd fietser…

Boer en tuinder

Wat ons eigenlijk achteraf pas opviel was het duidelijk verschil in het landschap tussen Oost en West-Hoogstraten. Waar we in de oostelijk regio zijdelings langs Wortel-Kolonie en door de Markvallei door het groen hadden gereisd, kwamen we, laten we maar zeggen bij het uitrijden van de Moerstraat, terecht in een koninkrijk van boeren en tuinders. In een wijds landschap met verre horizonten overheerst door weiden, landerijen, veestallen en serres.

Als er op andere plaatsen een oost-westdoorsnede door Hoogstraten wordt gemaakt, zal onze waarneming misschien geen bevestiging vinden, maar op ons traject was het verschil zeer duidelijk. Gemeenschappelijk was wel de zeer dunne bevolkingsdichtheid van dit gebied.

Maar goed, we vervolgen de tocht door in de Hinnenboomstraat links de Blauwen Draaiboom in te draaien die op zijn beurt dan weer overgaat in de Vlamingstraat. Die we rechtsweg opgaan om via de brug, met aanliggend de ecoduct, de E19 te dwarsen.

Moemoe en vovo Hereygers-Van Aert met enkele kleinkinderen pauzerend bij het binnenhalen van het hooi.

Labyrint

We kruisen vervolgens voorzichtig de Meerseweg om ons te wagen in het labyrint van het Vaalmoer. Zeer verwarrend voor de onervaren reiziger, alle straten in het Vaalmoer heten… Vaalmoer. Ons advies, volg de aanduiding Vaalmoer 2 om de Maxburgdreef te bereiken, het meest westelijke van Hoogstraten.

En zullen we daar dan voor een herhaling staan, alle straten op Maxburg heten… je raadt het nooit, Maxburgdreef. Een beetje op het buikge-

Hoogstraten uiterst West

voel en op hopelijk correcte kaart rijden we linksweg de dreef op en komen bij de BelgischNederlandse grens. Meer bepaald bij grenspaal 226.

Om er vast te stellen dat de Maxburgdreef zich op die locatie 90° noordwaarts vervolgt en quasi nog een halve meter op Belgisch grondgebied gelegen is. Vraag: beschouwen we die bewuste grenspaal als het meest westelijk punt van Hoogstraten? Neen, om gene waarom neen. Geen morzel duur bevochten vaderlandse grond, ook symbolisch niet, gunnen we de noorderbuur. Gedenk 1830 en de volgende jaren. Liever nog een ommetje pal noordwaarts getrokken om het ondubbelzinnige einddoel op waardige wijze te bereiken.

Grensgewijs

Een geluk, we treffen de familie Hereygers-Van Aert, even in rust tijdens het ‘oprapen’ van het hooi. En bereid om ons wat nader grensgewijs te informeren, maar snel dan. Er is al tien hectaren binnengehaald maar vóór den donkere moeten er nog acht de hooiwagen op.

Maar veel langer dan hun geplande pauze zullen ze ons uitgebreid aanwijzen waar het juist nog Bels is, en waar al Hollands. Om ons vervolgens op weg te zetten naar de nederzetting Maxburgdreef nr. 53 waar een honderdtal meter verder bij de overgang van verharding naar zandweg de grens getrokken is.

Ziedaar. Het meest westelijke punt van Hoogstraten. En laten we daarbij maar eerlijk zijn, na die tocht dwars door Hoogstraten doet het de mens emotioneel toch wel iets om daar te staan. Echt en waarachtig. Doe het ons maar eens na. (nad/ancro)

De Witte Kei

De Witte Kei, een oude grenssteen tussen de gemeenten Merksplas, Baarle-Hertog en Wortel-Hoogstraten, ligt sinds 2017 weer op zijn plaats, op een monumentje van cortenstaal. Dit ligt exact op de snijlijn van de gemeentegrenzen van de drie vermelde gemeenten. Eeuwenlang stak de steen in een naburige weide net boven de grond uit. Tot men hem bij de voorbije ruilverkavelingswerken hier een waardige plaats heeft gegeven. Dankzij een kleine verlegging van de Witte-keiweg heeft men deze historische plaats ook beter bereikbaar gemaakt.

De geschiedenis van de grenssteen gaat terug naar de 13de eeuw toen vage gemeentegrenzen aanleiding gaven tot een betwisting ten zuidoosten van het Zondereigense gehucht Gel. Het conflict rees ten top toen in 1251 inwoners van Weelde zes karren hooi inpikten die Merksplasse boeren op hun grondgebied hadden gemaaid. Klacht werd neergelegd bij de plaatselijke (onbevoegde) schepenbank die ze doorzond naar hertog Hendrik III van Brabant. Het vervolg van de historie laat zich lezen in de hiernavolgende uit het Latijn vertaalde oorkonde.

Aan allen die deze oorkonde van Zimarus, schout van Antwerpen, zullen zien: gegroet in (naam van) de Heer.

Zowel de toekomstige als de huidige inwoners moeten weten dat wij, omdat er een onenigheid of kwestie was ontstaan betreffende de grenzen van het grondgebied van Merxblaes - een vrij erfgoed van de Sint-Michielskerk van de Premonstratenzerorde in Antwerpen -, om te weten hoe de grenzen toegewezen of officieel aangeduid moeten worden, in opdracht van de heer Hertog van Brabant, onze Heer, ons persoonlijk hebben begeven naar voornoemde buitenplaats Merxblaes.

En daar hebben wij de gemeenschap van Turnout, van Berse en van Merxblaes en omgeving bijeen laten roepen en wij hebben uit deze gemeenschap zes degelijke inwoners uit betrouwbare ouderen laten kiezen, namelijk Rabodo uit Merxblaes, Gilbert uit Wortele, Henricus uit Sonderheighen, Walter uit Boschoven, Arnoldus Moer en Johannes Bodonc.

En deze mannen hebben wij, onder hun persoonlijke eed die door ons van hen werd afgenomen, gevraagd om de waarheid te vertellen betreffende de grenzen van Merxblaes, zoals zij die van hun voorouders hebben gehoord en begrepen en zoals zij in het verleden deze grenzen hebben zien in acht nemen.

Deze ondervraagde en beëdigde mannen verklaarden onder hun vernoemde eed dat zij hebben gezien en begrepen van hun voorouders hoe de grensscheidingen in genoemde parochie van Merxblaes in acht genomen werden: de eerste grensscheiding van genoemd vrij erfgoed in de vermelde parochie van Merxblaes zou Cloberg zijn - boven Scerpgoer -, op welk grenspunt ooit een boom werd geplant die verdord is; de tweede

Het monumentje in cortenstaal met vermelding van de drie gemeenten wiens grenslijnen daar snijden.

grensscheiding was Papenvoert; de derde grenslijn was Coeberch; de vierde was Ovenhout; de vijfde was Drilaer; de zesde was Scurboem, waar ooit een huis heeft gestaan waarvan de kerk van Merxblaes de rechten had ontvangen zowel voor wat betreft de tienden als anderszins.

Zo hebben wij ontdekt dat ooit enige heren uit Welde zijn gekomen naar vermelde grensplaats die Drilaer wordt genoemd en die hebben zes karrevrachten hooi meegenomen dat daar had gegroeid. Toen de boeren die het genoemde hooi hadden geoogst dat zagen, gingen zij naar de heer Theodoricus van Ghestele, van wie genoemd vrijgoed van de Sint-Michielskerk afkomstig was en zij legden hun klacht over een zodanige diefstal neer bij Hertog Henricus van Brabant.

Als gevolg van deze klacht werden genoemde dieven van het hooi op vordering van het gerecht gedwongen om voornoemd hooi terug te brengen en aan de vermelde heer Hertog van Brabant een gepaste boete te betalen.

Als bewijs voor deze zaak is ons zegel aan deze oorkonde gehecht. Gedateerd in het jaar onzes Heren 1251.

De Witte Kei werd geplaatst op de ‘Coeberch’, het raakpunt van de gemeenten Merksplas, Baarle-Hertog en Hoogstraten (Wortel).

De hooiroof door Antoon van Tuijl.

De grensafbakening met de Witte Kei door Antoon van Tuijl.

De Natte Droom van Hoogstraten - aflevering 10

Hoe zuinig (her)gebruiken onze medewerkers water?

Hoogstraten kleurt rood, ook op de kaart van het verbruik van drinkbaar water. Of het nu om gezinnen met 1, 2 of meerdere personen gaat, allemaal verbruiken we opmerkelijk meer dan de gemiddeld Vlaming. Enkele leden van de redactie geven zich bloot. Ze vergelijken hun waterverbruik, vertellen wat ze al doen om water te besparen en waar er nog verbetermogelijkheden zijn. Doe jij hen na? Of heb je nog tips voor hen? Laat het ons weten!

Hoogstraten

Er zijn grote verschillen in het gemiddeld jaarlijks kraanwaterverbruik over Vlaanderen Het gemiddeld verbruik van gezinnen in de provincie Antwerpen is hoger dan het Vlaams gemiddelde. In Schilde en Baarle-Hertog worden de hoogste verbruiken geregistreerd met name 102,3 en 114,0 m³ kraanwater per gemiddeld gezin. De Hoogstratenaar verbruikt net iets minder. Heel wat van de gezinnen beschikken bovendien al over een regenwaterput en een al of niet vergunde geboorde put.

Wat verklaart dit hoge waterverbruik? Als we zien hoe groen het gras in vele tuinen blijft en hoe vlot de opstaande zwembaden in de winkels de deur uitgaan, hoeven we wellicht niet verder te zoeken naar de reden. Komt bij dat de gemeente sinds 2018 al 30 zwembaden en 4 zwem-

vijvers vergunde. Of zijn er nog andere redenen?

Meten is weten

De eenvoudigste manier om stil te staan bij je verbruik is de jaarlijkse eindfactuur. Dat doen ook enkele van onze medewerkers. Het weer heeft een grote invloed op je verbruik, maar ook veranderingen in je leven. In 2020 verbruikten we met zijn allen wellicht meer doordat we noodgedwongen meer thuis waren en het zeer warm was in het voorjaar.

Gemiddeld kan je tot 10 % besparen enkel door je gedrag te veranderen en zonder investeringen te doen. Wie wat dieper wil ingaan op zijn waterverbruik kan een nulmeting doen en wekelijks of maandelijks het verbruik opvolgen. Je kan hiervoor gebruik maken van het

Kaart jaarkraanwaterverbruik gemiddeld gezin per gemeente (m3 water/ jaar /gezin van 2.3 personen) Bron waterboeken 2020

waterspaarformulier van VMM. https://www.vmm.be/waterloket/minder-verbruiken-en-betalen/waterspaarformulier

Verbruiken jij en je gezin de helft meer dan het gemiddeld verbruik van de Vlaming, dan raadt VMM een waterscan aan. Deze is gratis in enkele gevallen:

- als je een ‘beschermde klant’ bent. Dan vraag je de waterscan zelf aan bij je watermaatschappij;

- als het OCMW, een CAW of een andere instelling voor schuldbemiddeling de waterscan voor jou aanvraagt;

- als je al een gratis energiescan liet uitvoeren in je woning.

Een meting die we zeker willen aanraden is de

Bron: VMM Waterboek 2020- Kraanwater is water gefactureerd door watermaatschappijen aan huishoudelijke abonnees en dus geen andere soorten water of eigenwaterwinners

lek-check. Een verborgen lek kan je waterfactuur heel erg de hoogte doen ingaan. Grote (soms onzichtbare) lekken kan je vaststellen door regelmatig de watermeter te controleren (bijvoorbeeld vóór en na een weekendje weg). Andere lekken kunnen misschien klein zijn, maar als je teller 24 uur op 24 doorloopt, worden vele kleintjes snel een groot. https://www.vmm.be/waterloket/te-hoge-verbruiksfactuur/doe-de-lek-check (hr)

Minder verbruiken, minder betalen

Tip 1: zorg voor een 'slimme' toiletspoeling

Een oudere WC is vaak nog op 9 tot 12 liter afgesteld. Ongeacht de grootte van de boodschap. Vervang het spoelsysteem door een systeem met een spaartoets, waarmee je twee verschillende hoeveelheden (bv. 3 en 6 liter) spoelt of verminder het spoelvolume.

Tip 2: neem eerder een (korte) douche dan een bad en installeer een goede douchekop

Voor een gemiddelde douchebeurt (met een gewone sproeikop) verbruik je zo'n 40 tot 55 liter water. Een ligbad kan meer dan 100 liter water bevatten. Ook kort douchen scheelt veel: elke minuut kan tot 10 liter of meer verschil maken. Met een waterbesparende douchekop kan je met minder water en hetzelfde comfort douchen. Een goede spaardouchekop moet 40 à 50% water besparen en laat ongeveer 6 à 7 liter per minuut door.

Tip 3: repareer lekkende kranen en stortbakken zo snel mogelijk en laat water niet onnodig lopen

Als je de kraan laat lopen bij het tandenpoetsen, ben je al snel 1 à 2 liter water kwijt. Gebruik een beker, dat is zuiniger. Laat ook tijdens het handenwassen en scheren de kraan niet nodeloos open staan.

Tip 4: bruismondstukken op kranen Door een normale kraan stroomt al vlug 10 à 12 liter per minuut. Voor een wastafel en een keukenkraan volstaat 6 à 8 liter per minuut. Een bruismondstuk (al dan niet gecombineerd met een doorstroombegrenzer) is een ideale besparingsoplossing.

Tip 5: was met een volle machine en beter één grote dan meerdere kleine afwasjes Een halfvolle wasmachine is minder efficiënt en verbruikt meer water per kg was. Wassen met een volle machine is dus de boodschap! Kies het gepaste programma: een programma met voorwas of op hoge temperatuur is niet altijd nodig. Een grote afwas is altijd efficiënter en waterzuiniger,

Dezelfde gegevens als in de tabel. De Hoogstratenaar scoort ruim boven de gemiddelde Vlaming inzake waterverbruik.

of je het nu met de hand of met de vaatwasmachine doet.

Tip 6: met emmer en spons de auto wassen

Als je je auto met de tuinslang wast, heb je ongeveer 150 liter nodig. Met een hogedrukreiniger is dit gemiddeld 5 keer lager. De beste methode blijft natuurlijk de 'goede oude' emmer en spons met regenwater.

Tip 7: restwater om de planten te gieten besproei je tuin beperkt en correct In huis heb je heel wat restwater. Bv. het spoelwater van groenten of water dat je laat lopen tot er warm water uit de kraan komt. Vang het op en geef het aan je planten. Sproei je tuin alleen als het langdurig droog is. Liever één keer per week een kwartier, dan elke dag vijf minuten: de planten zullen dieper wortelen en minder gevoelig worden voor de droogte. Doe dit best 's morgens of 's avonds; 's middags verdampt de zon immers een groot deel van het water. De bladeren kunnen zelfs verschroeien als ze nat gemaakt worden bij volle zon. Een waterdruppel werkt dan als een vergrootglas. Struiken en planten geef je best water met een gieter, zo zie je ook beter hoeveel je verbruikt.

Verkwist niet nodeloos water voor een groen gazon. Het is normaal dat een gazon al eens geel is in de zomer. Het herstelt zich nadien relatief snel. Kies voor je siertuin inheemse planten; die zijn optimaal aangepast aan ons klimaat. Naar analogie met de natuur, hou je ook best de bodem bedekt. Door 'mulchen' (de bodem bedekken met houtsnippers of grasmaaisel) hou je niet al-

leen de bodem vochtig, maar blijft ook het onkruid weg.

Tip 8: installeer waterzuinige toestellen Als je je oude huishoudelijke toestellen moet vervangen, kies dan voor zowel energie- als waterzuinige toestellen. Wasmachines en vaatwasmachines zijn vaak grote waterverbruikers.

Tip 9: optimaliseer je leidingen Bij nieuwbouw, verbouwingen of vervanging van je leidingen streef je best naar een minimale lengte van de leiding tussen warmwatertoestel en tappunten. Vooral de wachttijd aan het keukentappunt wordt best beperkt. In de keuken worden regelmatig kleine hoeveelheden warm water getapt en is een lange wachttijd vervelend. Korte wachttijden geven niet alleen meer comfort, maar voorkomen ook dat je een extra toestel (elektrische keukenboiler) dient aan te schaffen, die je energieverbruik de hoogte in kan jagen.

Tip 10: Vervuil het water minder. Gebruik geen producten of duurzame producten. Hierover later meer…

We zijn er nog niet… maar we leggen ons oor te luister ook bij andersdenkenden. Jullie tips zijn welkom!

VAN HEMELEN BVBA

Tel:

Det en Rob wonen in een nieuwbouwwoning en scoren goed

Det giet de planten al jaren met regenwater.

HOOGSTRATEN - Van drie medewerkers die hun verbruiksgegevens kenbaar maken, hebben Rob en Det het laagste waterverbruik. Zij bouwden in 1980 een woning in het centrum van Hoogstraten. Ze hebben geen regenwaterput of geboorde put. In 2020 verbruikten ze 47 m3 drinkbaar water of 125 liter per dag. We vroegen heb hoe ze dat doen.

Elk jaar een beetje minder

“Water verspillen deden we nooit. Urenlang onze gazon sproeien vonden we niet nodig. Het gras zal zo wel groeien. De nieuwsberichten over milieu, energie, droogte en andere natuur-

rampen volgen we met bijzondere interesse. Je kan er immers niet omheen, de toenemende droogte is een groot probleem. Als in sommige landen mensen amper of geen drinkbaar water hebben of er heel verre verplaatsingen voor moeten maken, dan moeten wij er zeker niet mee morsen.

Drinkbaar water nemen we letterlijk, want een glaasje fris water tappen we gewoon uit de kraan. Geen waterkraantjes zomaar laten lopen, geen lekkende kranen, niet overdrijven met waterverspilling in zwembadjes, enz. Onze badkamer werd vernieuwd en uitgerust met een zuinige douche. Het bad wordt enkel gebruikt voor de kleinkinderen.”

Denken op lange termijn

“Bij de heraanleg van onze straat moesten we ons afval- en regenwater apart afvoeren. Gek genoeg komt al het water aan het einde van de straat opnieuw bijeen, maar men moet natuurlijk ergens beginnen en men moet vooruit denken. Bij die werken kwamen we op het idee om zelf een gedeelte van het regenwater te laten afvloeien naar een eerste regenton van 1m³. Later plaatsten we ook twee kleinere regentonnen aan de afloop van onze serre. Het opgevangen regenwater gebruiken we voor de tuin, voor het gieten in de serre en het wassen van de auto.

Ook bij het vernieuwen van elektrische toestellen kozen we telkens voor een hoog energielabel en lager waterverbuik. Zuinig zijn we wel, fanatiek zeker niet. Het kan zeker nog beter. Mooi van PIDPA is dat op de eindfactuur een vergelijking wordt gemaakt met de vorige jaren. Als het

De jaarlijkse waterfactuur liegt niet. Pidpa toont je waterverbruik per persoon over de jaren heen.

verbruik hoger is dan vorig jaar, dan gaat er een lampje branden. Dat mag niet of het zou een duidelijke reden moeten hebben.

Wanneer we al de eindafrekeningen bekijken mogen we wel fier zijn, lijkt me. Slechts 1 keer was het verbruik iets hoger maar eigenlijk ging het waterverbruik gestaag naar beneden. In 2012 verbruikten we nog 205 liter per dag, in 2017 146 en in 2020 slechts 125 liter, wat een verschil!”(hr)

Hilt en Gaston zetten in op hergebruik en regenwater

WORTEL - Als schrijver van deze rubriek kan ik moeilijk achterblijven als het er om gaat onze gegevens kenbaar te maken. Wij blijken een lager waterverbruik te hebben dan de gemiddelde Vlaming, maar het kan beter. Droogte, ecoteam, bergen en het Zuiden zetten ons aan om het beter te doen…

Tol van de droogte

Gaston en ik kochten in 1986 een bestaande woning op het Kerkpad in Wortel. De woning dateert van 1975. We hebben geen regenwaterput of geboorde put en geen gescheiden stelsel voor regenwater en afvalwater.

We verbruikten in 2020 60 m3 drinkbaar water. We hebben daarmee het hoogste verbruik van de drie redactieleden die zich blootgeven. En ja, onze kleinkinderen verbleven een maand bij ons en die stop je niet zonder bad in bed. En we gebruikten drinkwater in de tuin. De droogte eiste zijn tol.

Onze vijfendertig jaar oude beukenhaag legde

er vorig jaar op verschillende plekken het bijltje bij neer. De regenwatertonnen volstonden niet om de potplanten en de druivelaar, kiwibes en lei-peren tegen de muur van de garage water te geven. Het waterpeil in ons vijvertje op het terras zakte tot op een niveau dat bijvullen met drinkbaar water noodzakelijk was, wilden we de vissen en kikkers laten overleven. Vissen, waaraan een ijsvogel zich vorig najaar en ook deze lente tegoed deed. Kikkers, die ons Corona-isolement opfleurden met hun acrobatische toeren, maar die ook muggen en andere insecten op hun menu hebben staan.

Groen in een dorpskern draagt bij tot meer biodiversiteit maar vorig jaar hadden we wel drinkwater nodig om dit te laten overleven.

Stilstaan bij de dingen

Stilstaan bij de dingen die om ons heen gebeuren is al langer een rode draad in ons leven. In 1999 maakten we deel uit van het ecoteam van KWB Wortel samen met oa Huibrecht Provoost, Guy Thys, Jan Brusselaers, en Jos Herrijgers.

De groep kwam samen rond de thema’s afval, water, mobiliteit, elektriciteit en verwarming. Op iedere bijeenkomst wisselden we over een thema meetgegevens uit en kregen we besparingstips door gedragsverandering, kleine en grotere investeringen. Wij waren niet de beste leerling van de klas. Wel zetten we stappen naar een meer duurzame aanpak.

Ook onze reizen naar de bergen lieten telkens hun sporen na. Of dit nu de Pyreneeën waren of de Alpen, in de bergen is de kracht van water zichtbaar. Watervallen, onweders, grondverschuivingen, afsmeltende gletsjers,… ze laten diepe sporen na. Maar het verblijf in een verlaten dorp in het Spaanse Revilla heeft ons het meest doen stilstaan bij wat noodzakelijk is voor een leefbare gemeenschap. Slechts één eenzame herder van een kleine gemeenschap bleef over. Voor water was men afhankelijk van de bergmeren. Na een regenbui steeg het waterniveau in de steile ravijnen zeer snel, maar het waterpeil daalde de dagen nadien in een zelfde tempo. Drinkbaar water was er niet zomaar beschikbaar.

Zich helemaal blootgeven doet ze niet. Het eerste koude water bij het douchen gebruikt Hilt om te poetsen of de planten water te geven.

We wasten ons zoals op kamp… en toch willen al onze kinderen nog een keer terug.

In het Zuiden

Daar sta je nog meer bij stil als je naar landen gaat als Guatemala, Algerije of Benin. In Guatemala was ik samen met mijn twee zussen in 1996 op bezoek bij mijn nonkel Fons Rigouts en vriend Fons Huet. In Baja Verapaz waren we getuige van de toen al snel om zich heen grijpende verwoestijning. Bij een werkbezoek aan de vluchtelingenkampen van de Sahrawi aan de grens tussen Algerije en Marokko maakten de totale afhankelijkheid van humanitaire hulp voor water en voedsel, diepe indruk. Ook de verzilting van de bodem in groententuinen in de kampen stemde tot nadenken. In Za-Kpota in Benin liet de inspanning van zwangere vrouwen en vrouwen of meisjes met een kind op de rug die kilometers ver teilen met 35 liter drinkwater

sjouwen me niet los. Bij thuiskomst ging ik dan ook anders om met water.

Investeringen

Kleine veranderingen in ons gedrag en kleine en grotere investeringen volgden. Nadat we het huis kochten in 1986, verbouwden we enkele keren. Het installeren van WC’s met dubbele spoeling, spaardouchekop, verkleinen van de afstand tussen opwekken en gebruik van warm water, aankopen van zuinige toestellen hoorden daarbij. Onze ervaring was dat leveranciers je soms afleiden van duurzame keuzes. Ze verkochten naar ons gevoel liever een regendouche dan een spaardouchekop.

Het plaatsen van een regenwaterput is er nooit van gekomen. Er lag al een oprit met kasseien, er stonden intussen grote bomen en het voorzien van een dubbel circuit leek ons te complex en duur. Dat brak dus de voorbije zomers zuur op. We gingen nog intensiever spoelwater van groenten en fruit hergebruiken in de tuin. We vingen het eerste koude water bij het douchen op. We plaatsten een bijkomende regenwaterton van 2000 liter bovenop de bestaande tonnen en volgen de regenval om over te hevelen naar reeds aanwezige tonnen. Het graven van een wadi staat op de planning. Al het regenwater van de daken hergebruiken we dan of laten we infiltreren. Kuipplanten verminderden we drastisch.

Een wiske doen

Ecover en schoonmaakazijn staan al lang in onze kast. Bewust omgaan met water houdt immers in dat je stilstaat bij de producten die je gebruikt. Bij de keuze van was- en schoonmaakproducten hebben we ook een hele weg afgelegd. Aanvankelijk gingen we voor witter dan wit, geleidelijk aan schakelden we over naar andere producten en javel banden we al jaren geleden.

Ook kunstmeststoffen, insecticiden en pesticiden vinden hun weg al lang niet meer naar onze tuin. Als je voor een gemeente werkte kan je niet

Francine en Jan halen het uit kleine dingen

MEERLE - MEERLE - Vanuit het noorden van onze gemeente, kregen we ook inzage in de gegevens van Francine en Jan. Weinig schommelingen in de waterfactuur de voorbije jaren, zo bleek.

Bewust van het belang Francine en Jan bouwden in 1983 hun woning in de Monseigneur Eestermansstraat in Meerle. Om financiële redenen (‘de spaarpot was leeg’) hebben ze tot hun spijt toen geen regenwaterput of grondwaterput gezet. Regenwater vangen ze momenteel alleen op in een oud zinken bad en een emmer onder het dak van het tuinhuis. Dat water gebruiken ze voor het gieten van planten en het af en toe even afspoelen van de tuinbank.

“Als we de eindfactuur ontvangen staan we daar telkens wel even bij stil staan, vergelijken met

de vorige jaren en proberen eventuele verschillen te duiden. De laatste jaren zien we weinig beweging, de verschillen hebben meestal te maken met weersomstandigheden. We staan stil bij waterverbruik vanuit eigen bekommernissen over de toekomst van ons water en het belang van water in de wereld. We volgen heel bewust nieuws over de droogte, vanuit algemeen milieubewustzijn.

Water is een kostbaar goed. Dat zullen we ook merken aan de kostprijs ervan. Nu al stijgt de factuur ondanks lager verbruik. Ook door andere factoren, zoals de prijs van riolering en waterzuivering. In de toekomst zal de waterschaarste de prijs van water wereldwijd nog de hoogte indrijven.”

Water geven in de tuin doen we via ingegraven flessen of op elkaar gekleefde potten. Deze ‘Ola’ wacht nog op een helpende hand.

achterblijven bij je werkgever die verplicht wordt het openbaar groen pesticidenvrij te onderhouden. Hoe het dan wel moet, daar zijn Gaston en ik nog niet uit. We zitten daarin niet altijd op hetzelfde spoor. Mechanische onkruidbestrijding en gasbranders hebben ook hun nadelen.

Gelukkig leerde ons moeder haar kinderen wieden. In de familie hebben we het al lachend over een ‘wiske doen’. Ook ‘maai mei niet’ stelde ons voor een nieuwe uitdaging. We sloten een compromis. Ik plukte in mei de zaadpluizen uit de paardenbloemen op twee stukken gazon. Eind mei maaide Gaston het eerste deel gazon volledig, op het tweede stuk maaide hij een cirkel onder de kastanjeboom zodat we de bloesem bijeen kunnen vegen en het gras niet verstikt en op het achterste deel gazon maaiden we een pad.

Ereprijs, een hemelsblauwe bloem tussen het groene gras, was samen met vele andere (on)kruiden de beloning voor het niets-doen.(hr)

De 14 tips van VMM

Nu ze de tips op de website van de VMM gezien hebben, stellen ze vast dat ze die haast allemaal al toepasten, zonder er weet van te hebben. “Gezond verstand zeker? We hebben een spaardouchekop, we douchen in plaats van een bad te nemen, we laten de kraan niet lopen tijdens het tanden poetsen, …. Francine is daarin plichtsgetrouwer,” geeft Jan toe.

“Douchen doen we bijna altijd direct na mekaar, dat bespaart een keer afspoelen van de douche. Ikzelf ga altijd eerst, Francine is beter in het afspoelen en afzemen van de douche (knipoog). Douchen beperken we in tijd en frequentie tot 2 of 3 keer per week, tenzij als we hard gezweet hebben tijdens werk of sporten. Euh, om water

Als het regenwater op is heeft Francine nog steeds het spoelwater van de groenten en het fruit om de potplanten water te geven.

te besparen beperken we die activiteiten tot het minimum..!?

Onze twee toiletten hebben helaas geen spoelbak met 2 knoppen, die bestonden nog niet toen we bouwden. Ze zijn wel van heel goede kwaliteit, dus nog niet aan vervanging toe. Duurzaamheid is ook ecologisch! We beperken het spoelwater van de toiletten door een plastic box in de bak van ca. 1,5 liter, waardoor een spoeling sowieso steeds minder volume gebruikt. En na de kleine boodschap laten we weinig water lopen door de knop niet geheel naar boven te trekken; we zijn daar ondertussen heel handig in geworden. En tenslotte: als we geen logés hebben, spoelen we ’s avonds en ’s nachts helemaal niet door na een kleine boodschap, tenzij na het eten van asperges! Dat niet spoelen is overigens een tip van Frank De Boosere.

We hebben een vrij recente en waterzuinige wasmachine en vaatwasser, al doen we er ook lang

mee. We letten daarbij ook op het energielabel. Francine wacht altijd met wassen tot ze een volle wasmachine heeft, desnoods kan er was van de kinderen bij.

Aangezien we zonnepanelen hebben, hebben we onder onze pompsteen een elektrische boiler van 20 liter geplaatst, zodat we onmiddellijk warm water hebben van 55° (eco-modus stand). Om te koken brengen we dat water vervolgens eerst aan de kook (100°) in een elektrische waterkoker op het aanrecht, tenzij het gerecht een andere kookwijze vereist natuurlijk.”

Jong gedaan

“We leren veel door te reflecteren hoe het vroeger ging, in onze jeugd, toen er veel minder faciliteiten waren. We vullen de 14 tips graag aan met enkele andere, uit eigen ervaring en die deels uit onze jeugd en opvoeding komen:

- we drinken altijd water van de kraan, enfin soms ook een wijntje of een biertje uit flessen; - we gebruiken nooit de grote hoeveelheden water voor het koken van pasta’s die op de verpakking staan aangegeven; ondervinding leert ons dat de helft meestal volstaat;

- er staat altijd een teiltje in onze afwasbak, dat het water opvangt als we iets afspoelen of groenten en fruit wassen. Idem een klein emmertje in de uitgietbak in de wasplaats. Beide gieten we uit in de tuin of in de bloempotten en kruidenpotten;

- Francine wast de ramen met water en een scheut azijn, dat ze daarna op de oprit (kasseien) uitgiet;

- door onze borden, bestek en potten even af te spoelen (en het water op te vangen in het teiltje), hebben we steeds een volle vaatwasser, ook al zijn we maar met twee;

- we wassen nooit thuis onze wagen. 3 tot 4 maal per jaar passeren we langs een carwash die zijn water recupereert. Alleen de binnenkant maar daar heeft Francine weinig water voor nodig;

- we sproeien nooit onze tuin dmv een sproeier via een tuinslang, drinkwater dient niet voor de tuin. Soms ziet de tuin er dan niet uit, maar dan is dat maar zo. Die bekomt wel weer als het regent. Planten en bloemen gieten we met een gie-

Water drinken ze hier steevast van de kraan. De drinkbussen staan voor het grijpen. Het teiltje zorgt ervoor dat er minder drinkbaar water verloren gaat.

ter en alleen ’s avonds als de zon genoeg gedaald is.

Al die dingen vergen heel weinig inspanning, het is de gewoonte die telt. Dat het helpt, zien we aan ons jaarverbuik.”

Een mea culpa

“Onze regenwaterafvoer gaat helaas nog altijd in de riolering. Het zou misschien beter kunnen door de installatie van een regenwaterput, maar gezien de investering, onze leeftijd en de tijd dat we nog in dit huis zullen wonen, vinden wij die werken economisch niet meer verantwoord. We plannen nu aanpassingen om het rechtstreeks in de tuin te laten weglopen, zodat het kan infiltreren, en het plaatsen van een regenton. Het zal ons drinkwaterverbruik niet zo veel meer beïnvloeden, maar wel het grondwater en ook onze tuin ten goede komen”.(hr)

Duizenden technische vacatures geraken niet ingevuld

Leraar Peter Bolckmans reageert op noodkreet van Voka

HOOGSTRATEN - In onze provincie geraken duizenden technische vacatures niet ingevuld. Leerlingen kiezen na de lagere school nog te weinig voor een technische richting, een keuze voor een ASO opleiding wordt haast als de logica beschouwd. VOKA mag dan al ontmoetingsdagen organiseren tussen bedrijven en studenten, volgens Peter Bolckmans moet men het probleem structureel aanpakken en leerlingen in het lager onderwijs al laten kennis maken met techniek.

VOKA organiseerde ontmoetingsdagen tussen bedrijven en eerstejaarsstudenten aan de Artesis Plantijn Hogeschool en deed hetzelfde voor leerlingen van het laatste secundair. Ze doen dit omdat er een echte concurrentie is tussen bedrijven die op zoek zijn naar technici.

Weinig zichtbaar

Volgens VOKA komt dit omdat de technische beroepen te weinig zichtbaar zijn in de media. “Op infodagen over opleidingen Vastgoed of Dieetkunde zijn er vaak een honderdtal deelnemers”, klinkt het daar, “voor elektromechanica waren dat er een tiental.”

Nochtans, wie afstudeert in elektromechanica, heeft keuze te over om meteen aan de slag te gaan. Volgens VOKA moet men de lessen in het technisch onderwijs aantrekkelijker maken, maar voor Peter Bolckmans van Wortel moet

men het probleem al in de lagere school aanpakken.

Instroom

Peter Bockmans is zelf al 31 jaar leerkracht printmedia aan de technische middelbare scholen H²TO en PT²O in Turnhout. Hij reageerde op de stelling van VOKA en haalde daarmee de nationale pers.

Volgens hem moet men het probleem bij de wortel aanpakken door kinderen in de basisschool al kennis te laten maken met techniek. “De instroom van leerlingen in onze technische school, waar we onder meer elektromechanica, houtbewerking en koeltechnieken geven, is in de 31 jaar dat ik les geef, gedaald van 1.500 naar 550 leerlingen”, zegt Peter. “Laat de leerlingen in de lagere school al op regelmatige basis kennis maken met eenvoudige en praktische technische

zaken. Een kind van 12 jaar heeft nu, na de lagere school haast geen notie van techniek.”

Techniek is aan de meeste leerkrachten van het de lagere school niet besteed, zo meent hij. Men doet één kleine technische oefening per schooljaar en dan zijn die doelstellingen in het leerplan behaald. In de lagere scholen gaat alle aandacht naar vakken die de leerlingen leiden naar het Algemeen Secundair Onderwijs.

Aparte leraar

Peter pleit daarom voor een aparte leraar techniek in de lagere scholen, net zoals er leerkrachten lichamelijke opvoeding zijn die in elke klas enkele uren les geven. “Zo krijgen leerlingen tenminste de kans om te ontdekken of ze technische aanleg hebben en wees gerust, velen onder hen zullen het bijzonder boeiend en leuk vinden”, zo voert hij aan.

Velen onder hen zullen het bijzonder boeiend en leuk vinden

Het voorstel kwam ook bij bevoegd minister Ben Weyts terecht en die hapte toe. Weyts belooft dat er extra aandacht komt voor techniek in het basisonderwijs. Nog voor de zomer zou er een nieuw actieplan voor STEM-richtingen (Wetenschap, techniek en wiskunde) komen. Zo wil men leerlingen in het kleuter en basisonderwijs prikkelen voor techniek. Bij dat alles hoort bijscholing voor leerkrachten die les geven in de laatste jaren van de basisscholen.

Daar mag het niet bij blijven. Ook de lessen in het technisch onderwijs moeten waar mogelijk dichter bij de leefwereld van de jongeren gebracht worden. In de school waar Peter les geeft, heeft men 3D-printers en laser cutters aangekocht. Op die manier kunnen leerlingen bijvoorbeeld onderdelen van een vrachtwagen printen. “En het aantal leerlingen stijgt terug. Het is echt een kwestie van aanpak, zowel in het lager als het middelbaar onderwijs!” (fh)

Peter Bolckmans zag tijdens zijn loopbaan in het technisch onderwijs steeds minder leerlingen instromen.

VITO moet elk jaar opnieuw veel bedrijven teleurstellen

Hans Van Loon, technisch directeur van VITO, ziet elke dag hoezeer bedrijven op zoek zijn naar jongeren met een technische opleiding.

“Technisch geschoolde werknemers vinden, wordt inderdaad een probleem,” bevestigt Hans Van Loon, technisch directeur van VITO. Na de lagere school kiezen leerlingen en ook veel ouders spontaan voor ASO.”

Studiekeuze

Alhoewel de eerste graad in principe een zelfde opleiding is in alle scholen, beginnen jongeren toch vaak in ASO. Na drie jaar kiezen ze dan toch voor een technische opleiding en dan spreekt men totaal onterecht over ‘afzakken’. Leerlingen die in VITO dan in een doorstroomrichting komen, zijn vaak verrast dat de leerboeken die men gebruikt dezelfde zijn als in ASO. De algemene vakken verschillen weinig of niets, maar in plaats van economie gaan de leerlingen bijvoorbeeld elektronica krijgen.

Het zou veel beter zijn om vanaf de eerste dag voor de juiste school te kiezen, al was het maar om zoveel mogelijk overstappen naar, en aanpassing aan een nieuwe omgeving te vermijden. Maar een resolute keuze voor een technisch opleiding is nog altijd niet vanzelfsprekend, laat staan zo’n keuze voor meisjes.

Doe-dagen

“Leerkrachten van de lagere school hebben vaak zelf een ASO opleiding achter de rug en kennen de technische opleiding als dusdanig

niet echt. Wij organiseren elk jaar wel doe-dagen. Dan komen een klein duizendtal leerlingen uit de lagere scholen in de regio een halve dag naar hier en mogen ze kiezen met welke opleiding ze kennis willen maken: hout, bouw, metaal, automechanica, land en tuinbouw enz. Maar daar blijft het vaak bij.”

Toch zijn er ook bij ons pogingen om hierin verandering te brengen. “Om de studiekeuze open te trekken, organiseren we samen met het Klein Seminarie en Spijker ‘Broodje ondernemen’. Dan kunnen leerlingen ‘s middags vrijblijvend hun boterhammen op eten met mensen uit het bedrijfsleven. Dat is al iets… Maar inderdaad een structurele oplossing met een leerkracht techniek in de lagere school zou beter zijn.”

Het grote tekort

“Wij krijgen enorm veel vacatures van bedrijven, maar kunnen die onmogelijk invullen. De vraag is veel groter dan ons aanbod. Een aantal van onze leerlingen gaat verder studeren en komt dus niet meteen op de arbeidsmarkt. Anderen hebben vaak al werk voor ze afstuderen. Ze worden door bedrijven aangesproken of blijven hangen op de plaats waar ze stage deden. Vandaar ook dat zoveel bedrijven stagairs vragen, in de hoop dat ze die leerlingen kunnen houden.

Het gaat zo ver dat bedrijven leerlingen oppikken die vakantiewerk doen of andere die willen stoppen omdat ze school-moe zijn. Ze hebben toch de bagage en de bedrijven kunnen er mee aan de slag. Bedrijfsleiders zitten ook wat graag in de externe jury, in de hoop zo werknemers te vinden. VITO werkt nu met een beurtrol zodat verschillende bedrijven aan bod komen.”

Hans besluit: “Zo lang men niet meer leerlingen kan motiveren voor technisch onderwijs zullen we nooit de vacatures kunnen opvullen. Een gevolg daarvan is dat er veel anderstaligen in de bouw werken. Gelukkig maar. Die mensen ‘pakken hier geen banen af’, zoals men wel eens beweert. Integendeel, we mogen van geluk spreken dat ze hier deze banen invullen. Anders was het probleem nog veel groter!” (fh)

SFEERVOL WONEN

Kom langs en samen creëren we het interieur van je dromen met de mooiste raamdecoratie!

GORDIJNEN

BINNENZONWERING

BEHANG & KLEURADVIES

VLOERBEKLEDING

PVC-VLOEREN

BOXSPRINGS & BEDLINNEN

KAPELSTRAAT 6

BAARLE-HERTOG

T. 014 69 90 02

WWW.VANDERSLUIS.BE

84 jaar jong en nog altijd aan het werk op het dak

Zoals Jos Stoops worden ze niet meer gemaakt…

HOOGSTRATEN - Peter Koelewijn zong het nochtans al in 1960: “Kom van dat dak af, 'k waarschuw niet meer”. Maar Jos Stoops denkt daar allicht anders over. Tien jaar geleden al was hij de oudste nog actieve dakwerker van België. Vandaag op zijn 84ste (!) klimt hij nog steeds onversaagd de ladder op… Jos praat graag over vroeger, maar even goed gaat het over fietsen of HVV. Wat later is hij dan alweer weg, want hij heeft het nog altijd druk. Bij het buitengaan zegt hij nog: “Nederig schrijven, Robke, ik ben maar een gewone jongen, maar ik heb wel altijd hard gewerkt.”

Jos Stoops toont ons in de loop van het gesprek een met de hand geschreven nota ondertekend door Adriaan Stoops: “Kijk wat Jef Versmissen me heeft bezorgd,” zegt hij daarover, “mijnen bompa heeft de kerk gemaakt voor 8000 Belgische Frank voor 250 meter. Wij vragen nu 100 euro per meter. Dat zou nu dus 25000 euro kosten…”

DHM: Hoe lang bestaat de firma Stoops al, Jos?

Ik behoor tot de vierde generatie dakwerkers. Vanaf 1880 kruipt mijn familie het dak op. We zijn altijd gespecialiseerd geweest in natuurleien en voerden veel renovaties uit voor kloosters, kerken en abdijen.

Noodlot

DHM: En hoe oud was je toen je mee ging helpen?

Op mijn 14de ging ik al meehelpen, ik heb de stiel dus al vroeg geleerd. Maar het blijft natuurlijk een stiel die niet zonder gevaar is. Op 30 oktober 1954, ik was toen 17 jaar, sloeg het noodlot toe. Ik was samen met mijn vader op een hoogte van 55 meter de kerktoren van Kwaadmechelen aan het renoveren toen de stelling het plots begaf.

Ik kon me op het nippertje vastklampen aan een ladderhaak. Mijn vader had minder geluk… (geëmotioneerd) Ik hield veel van mijn vader. Ik werkte graag met hem. Zijn schreeuw bij die fatale val hoor ik nog.

Zijn schreeuw bij die fatale val hoor ik nog

DHM: Had dat te maken met het materiaal waarmee toen moest gewerkt worden? De stellingen zijn nu zo beveiligd, dat zoiets niet meer kan gebeuren. Maar in die tijd stonden wij op 1 plankske. Ik ben ook nadien nog een keer gevallen, maar ik kon me vastgrijpen en ben blijven hangen. De mannen van Stan Jansen zijn mij toen komen redden. Ik heb dus veel chance

gehad. Stan Janssen, dat was dan ook een goeie aannemer, die deed niks anders als kerken bouwen.

In die tijd stonden wij op 1 plankske

DHM: Het ongeluk van je vader moet toch een grote impact gehad hebben… Ik werd van de ene dag op de andere kostwinner in ons gezin. Ik was een klein ventje toen, en meneer Stijnen, een architect van 1m90 zei: ‘Gaat ge dat wel kunnen, ventje?’ De mensen die erbij stonden, zeiden: ‘Joske kan dat!’ Later belde Stijnen nog dikwijls: ‘Jos, ik heb nog een kerk, kunde gij die kerk nie doen?’

De met de hand geschreven nota van bompa Adriaan Stoops.

“Jos Martens had toen een nieuwe haan gemaakt, die hebben we netjes op zijn plaats gezet.”

Ik had een heel goei moeder, werd heel goed opgevangen en kreeg van alle kanten hulp en vertrouwen - zoals van Jos Van Aperen en Louis Jansen, den aannemer. Ik kreeg goeie raad en ik mocht een kerk bouwen. Louis zei: ‘Joske, als ge voor uw eigen werkt, dan moet ge de mensen goed betalen en rap betalen’. Hij gaf me 100.000 Bfr zonder briefke om schalies te kopen. Dat was ne goeie duw, he! Als ge 17 jaar bent en ge hebt wat tegenslag, dan is het gedaan, he! Ik heb dus een beetje chance gehad (emotioneel). Alleen mijn vader verliezen, dat was wel heel zwaar.

Hij gaf me 100.000 Bfr zonder briefke om schalies te kopen

Later volgden nog 5 kerken. In 1962 heb ik samen met Liliane de firma Stoops-Helsen opgericht.

Opvolging

DHM: Wie komt er na jou in de zaak? Er is geen opvolging. Ik werk nog met 2 dakdekkers, die al 40 jaar met mij werken en met loodgieters en schrijnwerkers. Ik blijf het doen zolang ik kan. Weet ge, ge vindt ze niet meer, goeie schaliedekkers. Daarom blijf ik op mijn 84ste nog werken. Ik kijk altijd naar de kerken die ze renoveren en dan moet ik toch dikwijls de wenkbrauwen fronsen.

Ik had een goeie opvolger in de familie die verschillende keren geholpen heeft, maar hij is ook een goeie student. Ge gaat toch niet op het dak werken als ge zo goed kunt leren, wordt dan gezegd. Als ik het niet meer kan, dan zal ik het

moeten doorgeven. Ik heb nog heel veel goeie klanten. Ik ga goten uitkuisen en doe ook veel kleine klusjes.

Ge vindt ze niet meer, goeie

schaliedekkers

Dat heeft veel voordelen, zo heb ik ervaren. Ik kan bijna overal direct terecht. Ik had cataract, een oogaandoening. Voor een afspraak bij oogarts Mark Accou moet ge normaal gezien drie maanden wachten. Ik belde en mocht direct komen. Bij de tandarts, net hetzelfde. Ik was ge-

vallen met de fiets en mijne maat zei: ge moet naar die specialist gaan, dat is de beste. Oh, maar ik heb die zijn dak gedaan. Ik belde en mocht direct komen. Mijnen arm is dus weer helemaal in orde.

Als ge stopt met werken dan vallen uw relaties ook weg, vrees ik.

DHM: Zijn er werken waar je op een speciale manier op terugkijkt?

Dat zijn er heel veel. Maar de restauratie van de kerk van Hoogstraten in 1982 blijft wel heel bijzonder voor mij. Vooral ook omdat ik van Hoogstraten ben, natuurlijk. Jos Martens had toen een nieuwe haan gemaakt, die hebben we weer netjes op zijn plaats gezet.

Ik sta ondertussen al lang in het vak en heb veel mooie werken mogen doen… Maar ik weet ook wel dat vroeger niet alles beter was. Er was er veel armoede. Ik herinner me een gezin met 8 kinderen en de moeder kwam bij ons 1 ei lenen. Honger en kou lijden, dat is voor een mens het ergste wat er is. (Rob)

Jos klimt met de windhaan naar boven op de Sint Katharinakerk. Hoog boven de grond met de Vrijheid op de achtergrond.

Hoogstraten, provincie Antwerpen en BOS+ slaan de handen in mekaar

Werken aan het klimaat in het Noorden en Zuiden

HOOGSTRATEN - Als het goed is, mag het ook gezegd en geschreven worden: ter versterking van haar klimaat- en mondiaal beleid kondigde Hoogstraten als één van de eerste lokale besturen de samenwerking aan met de provincie Antwerpen en BOS+. De gemeente investeert in 2021 € 15.000 in Peru voor de bescherming van 1200 ha bos en de aanplant van 1 hectare bos ter compensatie van 300 ton CO2. Het is een uitbreiding van het project ‘Behoud en herstel van Amazonewoud’. Het project gaat voluit voor samenwerking met inheemse gemeenschappen, lokale organisaties en instellingen die hen ondersteunen. Werelderfgoed

Peru en Hoogstraten staan beide op de lijst van werelderfgoed. Hoogstraten heeft het Begijnhof en binnenkort wellicht de Kolonie van Wortel. Peru prijkt er meerdere keren op met het historisch centrum van de hoofdstad Lima, de stad Cuzco, het heiligdom van Machu Picchu, de lijnen en geogliefen van Nazca en Palpa en Qhapac Ñan, het wegennetwerk van de Andes.

Het is dan ook een geliefde vakantiebestemming omwille van zijn natuur en cultuur. Voor vogelliefhebbers is het een waar paradijs. Het Nationaal Park Manu heeft de hoogste biodiversiteit ter wereld met meer dan 1.000 verschillende soorten vogels waarvan de meest opvallende de rode rotshaan is - de nationale vogel van Peru.

Verscheurd land

Het land staat al lange tijd hoog op de lijst van de verspreiding van de COVID-pandemie. Op 14 juni stond de teller op 2.002.059 bevestigde gevallen en 188.443 doden op een bevolking van 32 miljoen. Dit heeft enorme gevolgen voor de arme inheemse bevolking die onvoldoende toegang heeft tot gezondheidszorg. Zij zakken verder weg in de armoede.

De lopende verkiezingen leiden tot vertwijfeling, polarisering en onrust. We legden ons oor te luister bij Wim De Geest die wekelijks in contact staat met Peru. Hij is bestuurslid bij Chico Latino, een educatief project in Cusco en was ook jaren verantwoordelijk voor de stedenband van de gemeente Edegem met San Geronimo. Hij volgde ook de jaarlijkse overlegmomenten van onze ontwikkelingsorganisaties en hun Peruviaanse partners.

“In Peru strijden de rechtse Keiko Fujimori van de Fuerza Popular-partij en Pedro Castillo van de linkse Peru Libre-partij om het presidentschap. Terwijl de eerste een sociale markteconomie voorstelt die in wezen het huidige model handhaaft, promoot de tweede een meer staatsgestuurde economie waarin de overheid ingrijpt en bijvoorbeeld met mijnbouw- en oliemaat-

schappijen onderhandelt over winstdeling. Bij beide kandidaten ontbreekt het milieu volledig in de campagne en de verkiezingsprogramma’s.”

Geen vertrouwen

“De eerste ronde bracht geen uitsluitsel,” zo stelt Wim. “De bevolking heeft geen vertrouwen in deze kandidaten. Keiko’s vader is als voormalig president samen met vijf andere voorgangers veroordeeld voor verregaande corruptie. De bevolking vreest dat zij het land volledig in handen zal geven van buitenlandse mijnbouwbedrijven en ondernemingen. Bij een overwinning van Castillo vreest de bevolking voor scenario’s zoals in Venezuela.

De gewone man haalt zijn geld van de bank uit vrees voor een financiële crisis zoals voor enkele jaren in Argentinië. De komende weken is het bang afwachten of het prille protest niet in volle hevigheid losbarst.”

In de samenwerkingsovereenkomst van Hoogstraten met de provincie Antwerpen en BOS+ is

daarom een artikel opgenomen rond overmacht voor het realiseren van de doelstellingen in geval van o.a. nationale stakingen.

Regenwoud

Schepen Faye Van Impe licht met fierheid de nieuwe oriëntatie van het mondiale beleid toe: “De ecologische - en klimaatdoelstellingen worden gekoppeld aan een sterk mondiaal project met nadruk op duurzame resultaten en dat is de sterkte van het project want de inheemse gemeenschap en hun socio-economische vooruitgang staan centraal. De plaatselijke bevolking krijgt een belangrijke rol in het beheer.

Ook levert het project de gemeenschappen heel wat voordelen op zoals boslandbouw, een betere waterbevoorrading en niet-houtige bosproducten (oliën, vruchten, medicinale planten,…) die kunnen ingezet worden voor eigen gebruik maar ook voor verkoop, wat zorgt voor inkomen.”

Door dit project draagt de stad een steentje bij aan de bescherming van het regenwoud - iets

Schepenen Jansen en Van Impe, samen met de vertegenwoordiger van provincie en BOS+. Het project zet in op vijf Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen, waaronder de cruciale ‘1 strijd tegen armoede’ en ’13 klimaatactie’. Er is een sterke focus op de SDG’s gericht op klimaatactie en leven op het land (15) om op deze manier een directe bijdrage te kunnen leveren aan armoedebestrijding (1), geen honger (2) en schoon water (6).

De rode rotshaan is de nationale vogel van Peru De reuzenotter communiceert met negen verschillende geluiden.

wat ons echt aanbelangt en heus geen ver-vanmijn-bed-show is

Natuurreservaat

Peru is geografisch op te delen in drie gebieden: de kust, het hoogland en de jungle. De werkelijkheid is zowel rijker als complexer. De bergen, het hoogland, de jungles en de overgangsgebieden tussen deze landschapstypes vormen unieke habitats. Het land kent een buitengewone variëteit aan ecosystemen met een enorme diversiteit aan planten en dieren.

BOS+ werkt in twee van de 10 natuurreservaten in Peru. Elk gemeenschapsreservaat bestaat uit een reservaatzone bestaande uit beschermd bos en een bufferzone.

Het Yanesha reservaat ligt in het centrum van het land en heeft een oppervlakte van 34.744 ha. Dat zijn 69.488 voetbalvelden. Er leven 10 gemeenschappen van ongeveer 4300 personen. Het vormt de overgang van bergwoud naar laagvlakte amazonewoud. Het woud is door de jaren heen sterk aangetast. De belangrijkste bedreigingen voor het reservaat vormen de veeteelt, de illegale houtkap en onduurzame teelt van cacao. De toekomst ligt volgens BOS+ in duurzame cacao, de teelt van niet-houtige bosproducten zoals medicinale planten en het ecotoersime.

Isolatie

Het tweede reservaat waar BOS+ werkzaam is, is Amarakaeri in het zuidoosten van Peru. Het is één van de reservaten waar de inheemse bevolking zwaar getroffen is door de COVID-pandemie. Zij gingen daarom in maart 2020 in vrijwillige isolatie. Zij vertrouwen op de traditionele geneeswijzen. Hun reactie is wellicht ingegeven door de geschiedenis, bij de ontdekking van Amerika vielen immers massaal veel oorspronkelijke bewoners door ziektes meegebracht door de Spanjaarden en Portugezen.

Dit reservaat is bijzonder groot, met een oppervlakte van 402.335 ha. Dat is 1,4 keer de provincie Antwerpen. Het ligt op de overgang bergwoud naar laagvlakte amazonewoud. Er leven 10 gemeenschappen van Harakmbut, Yine, Matchiguengua van ongeveer 1600 personen. Het gebied is minder aangetast dan het Yanesha reservaat. De bedreiging gaat vooral uit van Il-

legale mijnbouw, illegale coca-plantages, houtkap en van de teelt van papaja. De toekomst ligt volgens BOS+ in de duurzame teelt van banaan, cacao en niet-houtige bosproducten zoals paranoten. Die noten ken je misschien van bij de wereldwinkel. Ook ecotoerisme biedt mogelijkheden.

Symbooldieren

Zonder regenwoud is er geen rode rotshaan, de nationale vogel van Peru. Wetenschappers schatten dat meer dan 50% van het totaal aantal bekende soorten plant- en diersoorten in de tropische regenwouden leven. Daarmee zijn ze de rijkste natuurgebieden op aarde. Het project van BOS+ draagt bij aan de bescherming van die rijkdom.

Daarvoor zetten natuurbeschermingorganisaties graag symbooldieren in the picture. In het Yanesha reservaat komen de rode rotshaan en de brilbeer voor. Die rode rotshaan of cock of the rock komt ook voor in de nevelwouden van Bolivia, Suriname, Colombia, Ecuador en Venezuela en is te vinden in kloven en rond beboste beekjes. De brilbeer heeft zijn naam niet gestolen. Het leefgebied beslaat westelijk Venezuela, Ecuador, Peru, westelijk Bolivia, noordwestelijk Argentinië en Panama. Ondanks zijn perfecte aanpassing aan het leven in de meest onherbergzame delen van het Amazonegebied, is dit de meest bedreigde berensoort.

Ook in het Amarakaeri reservaat pas je beter op je tellen. De jaguar sluipt er rond. Het is de grootste en sterkste kat van Amerika. Dit roofdier heeft de nabijheid van water nodig. In Peru behoort een ondersoort tot de bedreigde dieren. Van de reuzenotter hoef je dan weer niet bang te zijn, ook al kan hij als bedreigd wordt diep grommen. Dit dier communiceert met maar liefst negen verschillende geluiden. Hij komt voornamelijk voor in langzaam stromende en visrijke rivieren, beken en hoefijzermeren in het noorden en midden van Zuid-Amerika, vaak in tropische laaglandregenwouden met glooiende, beboste oevers.

CO2-compensatie

“Inzet voor een beter klimaat is een prioriteit voor de provincie Antwerpen, in eerste instantie op eigen grondgebied, maar ook wereldwijd.

De jaguar is de grootste en sterkste kat van Amerika.

Aandacht voor meer en beter bos, voor bosherstel door CO2-compensatie en bosbescherming zijn hier een essentieel onderdeel van.”, verduidelijkt Luk Lemmens, gedeputeerde voor Mondiaal Beleid.

Onze gemeenteraad stelde de vraag hoe je de CO2-uitstoot van je organisatie en de compensatie berekent. Schepen Van Impe zei dat de toelichting van de berekening te veel tijd zou vragen en beloofde de raadsleden een nota te bezorgen. Wij verwijzen jullie graag naar www.treecological. BOS+ en Ecolife verwijzen hiernaar voor de berekening van de uitstoot van vlieg- en autoverkeer. Nu we terug kunnen reizen dankzij de vaccinaties iets om misschien bij stil te staan, overigens.

Lokaal en mondiaal

Hoogstraten koppelt de lokale en de mondiale aanpak, en dat is een goede zaak. Schepen Michel Jansen, bevoegd voor Klimaat in Hoogstraten legt de link met de lokale inspanningen voor meer bos. “Dit project is ook een versterking van onze inspanningen in Hoogstraten zelf. Dit najaar planten we namelijk het ‘Muntbos’. Vlakbij ecoduct De Munt zullen we een perceel van 1,6 hectare omvormen tot een klimaatbos. Er worden in totaal 3880 inheemse bomen en struiken geplant, daarnaast wordt een voormalige laagte in het perceel hersteld. Dit zorg voor meer diversiteit in het bos. Deze bosaanplant is het resultaat van een samenwerking met Regionaal Landschap De Voorkempen, Bosgroep Kempen Noord, De Ronde Tafel en Bos+.”

Op de gemeenteraad beloofde hij dat het volledige Klimaatplan in september ter goedkeuring zal worden voorgelegd. Ook de bevolking zal dan kennis kunnen nemen van alle acties die in de komende jaren zullen worden uitgevoerd om tegen 2030 onze CO2-uitstoot drastisch te verminderen. Je kan de acties van Hoogstraten en de andere Kempense gemeenten volgen op https://www.kempen2030.be/klimaatprojecten. (hr)

De brilbeer heeft zijn naam niet gestolen…

12, 13 en 14-jarigen strijden om 11 nationale titels

HOOGSTRATEN - Goed nieuws voor de wielerfans in Hoogstraten. Op zondag 15 augustus zullen zo’n 300 renners tussen 12 en 14 jaar vanop de Vrijheid de strijd aangaan voor de nationale titel tijdens een tijd- en wegrit. Stad Hoogstraten organiseert het Belgisch kampioenschap wielrennen voor aspiranten in het centrum van Hoogstraten. Initiatiefnemers zijn de Hoogstraatse Spurters samen met de Hoogstraatse Bicycle Club. Kristof Van Gestel en Jeff Snyers kijken alvast vooruit.

DHM: Hoe ben je ertoe gekomen om dit initiatief te nemen?

Kristof Van Gestel: De Superprestigecross is verhuisd naar Merksplas, maar we wilden met de Hoogstraatse Spurters iets blijven doen in Hoogstraten en gingen op zoek naar een kampioenschapswedstrijd waarvoor nog geen enkele stad zich had kandidaat gesteld. Zulk een wedstrijd moet aan Belgian Cycling worden aangevraagd, niet door een vereniging, maar door een stad.

We hebben dan eerst de stap gezet naar de Hoogstraatse Bycicle Club met de vraag om dit samen te organiseren. Daarna zijn we met ons initiatief naar schepen van sport, Arnold Wittenberg en burgemeester Van Aperen gestapt. Zij vonden dit onmiddellijk een goed idee voor de stad en voor de plaatselijke horeca.

Jeff Snyers: Wij hebben eerder al twee keer een koers georganiseerd hier, telkens op een kleinere omloop van 2 km. Vorig jaar hebben we niks kunnen organiseren. Nu moet de omloop ongeveer 4 km zijn omdat er ook tijdritten moeten worden gereden. Deze organisatie is van een hele andere orde. Er komt heel wat bij kijken. De wegen moeten voldoende breed zijn. De 14jarigen zullen starten met 60. Dat is een serieus peloton.

Veel volk

DHM: Welke eisen werden er nog gesteld?

De kleedkamers moeten gemakkelijk bereikbaar zijn. Het Seminarie moet vrij blijven. Aankomst en vertrek moeten voor het stadhuis plaatsvin-

den. Er moet voldoende horeca aanwezig zijn. De omloop moet goedgekeurd worden door Belgian Cycling, door de stad en door de politie. Dat zijn maar enkele dingen die ons nu te binnen schieten.

DHM: Wat zijn jullie verwachtingen?

We verwachten ongeveer 300 deelnemers, jongens en meisjes tussen 12 en 14 jaar. De eerste

tijdrit begint om 10 uur maar het volledige parcours wordt al afgesloten vanaf 8u15 voor de verkenning van de omloop. De bewoners binnen de omloop worden ervan verwittigd dat ze op die bepaalde dag niet weg kunnen met de auto.

Die eerste tijdrit gaat van start om 10 uur. De renners vertrekken om de 30 seconden. De tijdritten zijn er enkel voor de 12- en 13-jarigen. De jongens van 14 jaar rijden hun tijdrit in een andere stad. In de namiddag zijn er 5 wegritten vanaf 12u15. De laatste start is om 17u15. Er zijn in totaal op die dag 11 titels te verdelen.

We hopen op veel volk. Zulke kampioenschapswedstrijd brengt meestal heel wat mensen op de been. We mogen toch 5000 mensen verwachten. We verwachten natuurlijk ook supporters uit Hoogstraten en omgeving, alle deelnemers hebben ouders, grootouders, nonkels, tantes en supporters bij. Voor de deelnemers is dit immers de voornaamste dag van hun sportjaar.

De stad organiseert het kampioenschap. De initiatiefnemers Kristof Van Gestel (De Hoogstraatse Spurters) en Jeff Snyers (Hoogstraatse Bycicle Club) geflankeerd door schepen van sport Arnold Wittenberg en burgemeester Marc Van Aperen.

Organiseren

DHM: Welke renners mogen deelnemen? De renners moeten zich kandidaat stellen bij de bond. Dit jaar is er weinig gekoerst, hopelijk gaan er nog wel enkele wedstrijden door. De selectie zal logischerwijze worden gemaakt op basis van die enkele wedstrijden, van eventuele provinciale selectiewedstrijden en de prestaties uit het verleden.

De 12-jarigen zullen met 40 zijn, de 13-jarigen met 60 en de 14-jarigen zijn met 80. De meesten rijden de tijdrit en de wegwedstrijd.

DHM: Wat komt er nog kijken bij de organisatie?

Deze organisatie is het eerste evenement van het jaar met een volkstoeloop in Hoogstraten. Groenten & Bloemen zal de tweede grote publieke gebeurtenis zijn een maand later. We hebben 130 mensen nodig om alles in goede banen te leiden. We hebben zelf al heel wat seingevers en medewerkers bereid gevonden om te helpen. We hebben ook aangeklopt bij Gelvoc om voldoende vrijwilligers te hebben.

Gemotiveerde helpers vinden voor een nieuwe organisatie is veelal een groot probleem. We hebben mensen nodig voor de organisatie in het Seminarie, voor het parkeren en voor het ontvangen van de VIP’s. Er is een bar in de Gravin Elisabethlaan; de sponsors worden ontvangen aan het stadhuis; er zijn wagens die mee rondrijden; er zijn de vele seingevers; de renners moeten worden begeleid bij de start van de tijdrit; er worden broodjes voorzien voor de helpers, enz.

DHM: Wat mag ik jullie verder nog wensen? Goei weer op zondag 15 augustus en we hopen

Veel bochten van 90° in het parcours: Vrijheid aan het stadhuis, Gravin Elisabethlaan, Kathelijnestraat, Karel Boomstraat, Brouwerijstraat, Tinnenpotstraat, Kathelijnestraat, Moerstraat, Boxtelstraat, Tinnenpotstraat, Vrijheid.

op de Vrijheid wat meer vrijheid te krijgen tegen die tijd. Dan kunnen we op het parkske ook wat organiseren, volgens de coronaregels.

Meer info

Kristof Van Gestel De Hoogstraatse Spurters: de.hoogstraatse.spurters@telenet.be Jeff Snyers Hoogstraatse Bicycle Club: bicycleclubhoogstraten@gmail.com Marc Van Aperen Burgemeester: Marc.VanAperen@hoogstraten.be

0473 77 73 66

Arnold Wittenberg Schepen van Sport: Arnold.Wittenberg@hoogstraten.be 0485 70 52 56

En dan nog dit: Op woensdag 11 augustus zal het met politiebegeleiding mogelijk zijn voor de renners om het parcours te verkennen tussen 13.30 en 16 uur. Ook dan is er dus wel wat bedrijvigheid. (rob)

Borduurwerk voor bedrijven en particulieren

2322 Minderhout Tel 03 314 40 46 info@macryan.be

OPENINGSTIJDEN ma 10.00-18.00 u di 10.00-17.00 u wo 10.00-18.00 u do 10.00-18.00 u vr 10.00-18.00 u za 10.00-12.00 u zo gesloten Minderhoutdorp 66

Onze lokale wielrenners in beeld

Zoals eerder vermeld moeten de renners zich nog kwalificeren voor het Belgisch Kampioenschap. Het is dus lang niet zeker dat onze plaatselijke renners allemaal zullen mogen aantreden. Voor ons geen beletsel om ze toch allemaal kort voor te stellen.

12-jarigen

Reinout Meeusen

De voorkeur van Reinout Meeusen (WAC team) uit Hoogstraten gaat naar het veldrijden. Net als zijn broers Ruben en Lennert kreeg hij de smaak van het fietsen te pakken. Met zijn drieën gaan fietsen vind hij geweldig. Het parcours in Beringen is zijn favoriete omloop, zijn overwinning op de Balenberg is zijn mooiste herinnering. Hij kijkt op naar Mathieu Van Der Poel en Pogacar. Hij droomt ervan om ooit even goed te zijn als Mathieu. Buiten het fietsen doet hij ook graag atletiek bij AVN.

Uitslagen:

15/08/2020 weg: Brugge Sint-Pieters: 3de 06/09/2020 weg: Kumtich: 10de 12/09/2020 MTB: Herentals 23ste 03/10/2020 veld: Baal: 4de

14-jarigen

Frauke Bruylandts

De Hoogstraatse Frauke Bruylandts (WAC Team) is eigenlijk, hoe kan het anders, opgegroeid met het wielrennen. Ze heeft altijd veel op de fiets gezeten maar ze begon pas echt met wielrennen toen ze last had van haar knie. In het begin vond ze het maar niks, maar stilaan begon ze er meer en meer van te houden. Haar broer wou graag fietsen. Ze ging mee naar de club en het bleek dat ze er ook aanleg voor had. Ze koerst nog maar 3 maanden; maar hoopt binnenkort wedstrijden te rijden.

Ze rijdt graag en goed bergop, een talent dat ze meegekregen heeft van haar papa. De top bereiken voelt goed en het afzien onderweg wordt daar beloond. Ze rijdt heel graag in het Hage-

land omdat het daar mooi is en omdat er bergjes zijn die toch niet te lastig zijn.

Frauke heeft verschillende idolen. “Remco Evenepoel begon laat met wielrennen en werd toch bijzonder goed, dat is om van te dromen. João Almeida. gaat altijd tot het uiterste, dat is een eigenschap die ik echt bewonder. Maar mijn allergrootste voorbeeld is zonder twijfel mijn papa. In het vrouwenwielrennen is Anna van der Breggen mijn voorbeeld.” Hoe het ook verder gaat met het fietsen, voorlopig wil ze enkel plezier hebben in wat ze doet...

Torben Aerts

Bij Torben Aerts (Team Kempen) werd het wielrennen met de paplepel in gegeven. Papa ging altijd fietsen, op televisie thuis werd bijna elke wielerwedstrijd en veldrijden wel bekeken. Toen de Sint hem een mountainbike bracht, reed hij zijn eerste wedstrijdjes in Nederland voor de WBVC. Voor zijn 6de verjaardag kreeg hij een koersfiets, voor zijn eerste communie werd het een cyclocrossfiets. Hij ging geregeld samen met papa en opa naar de cyclocross kijken. Niet veel later mocht hij zich aansluiten bij The BMX Devils in Ravels en begon hij te bmxen.

Zo belandde deze Minderhoutenaar bij Team Kempen. “The BMX Devils in Ravels heeft een samenwerking samen met Team Kempen. Leden van beide clubs kunnen aan trainingen deelnemen. Ik reed in de herfst en winter geregeld cyclocrossen in Nederland en België. Tijdens mijn laatste BMX jaar ben ik dan zo mee beginnen trainen bij Team Kempen en het beviel me zo dat ik het BMX’en vaarwel heb gezegd. Ik rij nu het tweede seizoen bij Team Kempen.”

Reinout Meeusen in actie op de mountainbike in Rotem februari 2019.

De renners van WAC team

Reinout Meeusen

Frauke Bruylandts

Torben kijkt terug op zijn beste prestatie: “Ik ben best wel fier op mijn prestatie op de cyclocrosswedstrijd in Balen van oktober op het parcours van Sven Nys. Twee keer gevallen, maar op het technische parcours kon ik toch nog een aantal renners inhalen. Mijn voorkeur gaat naar het cyclocross omdat er veel meer variatie is. Bochten aansnijden, springen over balkjes, ploeteren in de modder, door zand rijden vind ik leu ker dan een wedstrijd op de weg.”

Hij kijkt op naar Marcel Kittel en naar de veelzijdige Wout Van Aert. Profwielrenner worden is nog een verre droom, maar ook als dat niet lukt wil hij gewoon blijven genieten van het fietsen. Zoals op zijn favoriete parcours, dat van de cross van Niels Koyen in de Mosten omwille van het zand.

Lennert Meeusen

Hoogstratenaar Lennert Meeusen (WAC Team) is momenteel nog altijd Provinciaal kampioen in het veldrijden, een titel die hij behaalde in 2019, waardoor hij verkozen werd tot sporttiener van het jaar in Hoogstraten.

Omdat zijn grote broer was begonnen met fietsen probeerde hij dit ook uit. Hij sloot zich aan bij WAC team, de enige club in de buurt. “Het hoogtepunt in mijn jonge carrière is natuurlijk het Provinciaal Kampioenschap veldrijden in

2019. Ik moest als laatste starten en kwam als eerste over de meet in een wedstrijd tegen de sterkste concurrenten in het veldrijden. Veldrijden doe ik het liefst. Mijn grote voorbeeld is Mathieu Van Der Poel, het mooiste parcours ligt in Langdorp.” En zijn droom? “Wel, ooit wil ik profveldrijder worden…

Uitslagen: Provinciaal kampioen 2018/2019 15/08/2020 weg: Brugge Sint-Pieters: 9de 06/09/2020 weg: Kumtich: 11de 12/09/2020 MTB: Herentals 8ste 03/10/2020 veld: Baal: 6de

Hannes Aerts

Ook lid van het WAC Team, is Hannes Aerts uit Minderhout. Hij was op zoek naar een nieuwe hobby en kreeg met zijn communie een koers-

fiets om naar school te rijden. Een beetje later wilde hij al aansluiten bij een club. WAC team is de club die het dichtste bij was en die een goede jeugdwerking had. In Stekene won hij met zijn neef Toon een koppeltijdrit, een prestatie waar hij met veel fierheid op terug kijkt. Wegwielrennen vindt hij overigens het leukste. En een fantastische ervaring was het om op het circuit van Zolder te mogen trainen. Hij kijkt op naar Wout Van Aert en droomt ervan om ooit in een grote koers mee te rijden.

Uitslagen: 12/07/2020 weg: Hoepertingen: 17de 19/07/2020 weg: Wuustwezel: 40ste

Toon Aerts

Minderhoutenaar Toon Aerts (WAC Team) begon met BMX op zijn 6de. Toen hij van zijn neef Hannes hoorde dat hij bij het WAC team fietste, schakelde hij over naar het wielrennen. Als 10-jarige sloot hij ook aan bij WAC team. In 2020 werd hij 6e op het Belgisch Kampioenschap. Met deze prestatie is hij heel blij, maar ook met zijn 3de plaats in Hoogstraten. “In je eigen streek een goed resultaat fietsen is toch bijzonder.” Het liefst van al rijdt hij op de weg. Hij vindt het fantastisch om in de aanval te gaan en positie te kiezen voor de sprint.

Er zijn vele leuke parcoursen maar heeft een voorkeur voor Rumst omdat daar een mooie lange rechte lijn naar de finish is. “Vroeger was ik supporter van Peter Sagan, die altijd grappig is en goed gezind. Natuurlijk kijk ik ook op naar Mathieu Van Der Poel en naar Wout Van Aert. Ik ben me ervan bewust dat het ontzettend moeilijk zal zijn om een wedstrijd te winnen, maar je weet nooit!”, besluit hij. (rob)

Uitslagen:

04/01/2020 veld: Bonheiden 23ste 18/01/2020 veld: Meer-Hoogstraten: 17de 26/01/2020 veld: Heusden-Zolder: 21ste 12/017/2020 weg: Hoepertingen: 5de 19/07/2020 weg: Wuustwezel: 8ste

Lennert Meeusen in actie op de cyclocross in Bonheiden 2019.

Torben Aerts

Lennert Meeusen

Hannes Aerts

Toon Aerts

Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten - 0495 25 25 05 - redactie@demaand.be

Een Catwalk in het Stedelijk Museum

Clara Voortman was een voortreffelijke schilder en fotograaf. Zij had ook oog voor de kledij van de welgestelde burger.

HOOGSTRATEN - Van 31 juli tot en met 19 december loopt in het Stedelijk museum de tentoonstelling ‘Catwalk’ over kleding in de Kempen tussen 1850 en 1950. De catalogus biedt alvast een algemeen overzicht van kleding in die periode, telkens verdeeld in een periode van 15 tot 20 jaar.

Plattelandskledij

Daarna gaat de tentoonstelling verder met een overzicht van zowel de dagelijkse- als de meer formele plattelandskledij. De dagelijkse dracht voor vrouwen zoals schorten, jakken of blouses, mantels, omslagdoeken en mutsen en voor de mannen broeken, vesten, jassen, petten of hoe-

Mutsen hoorden bij de dagelijkse dracht, vaak zijn ze ook typerend voor dorp en streek.

den. De meer formele of `zondagse' kledij werd uit de kast gehaald op zondagen en feestelijke momenten of om te rouwen.

Gaat men meer in detail, dan komt de streekgebonden kledij aan bod. Die is eigen aan een bepaalde streek of zelfs dorp. Zo is er de Meerse en de Rijkevorselse muts, elk met hun eigen specifieke details. Kledij vertelde dus bij welke lokale gemeenschap je hoorde. Het dragen van deze kleding zorgde dan ook voor een gevoel van verbondenheid.

Modekleding

Naast plattelands- en streekkleding, was er natuurlijk ook nog de heersende ‘mode’, die voorbehouden was voor de welgestelde burgers. De lagere klassen hadden noch de middelen, noch

de tijd om zich met 'mode' bezig te houden. Bovendien was de mode in de 19de eeuw niet geschikt om fysieke arbeid in te doen. Denk maar aan het gebruik van beperkende korsetten, overdadige versieringen of smetteloos witte boorden en handschoenen.

In de tentoonstelling komt niet alleen de kledij, maar ook de manier waarop ze gemaakt werden aan bod. Men gaat dieper in op het maken van klompen, schoenen en mutsen, over het naaien en het klantklossen.

Praktisch: Catwalk, tentoonstelling over kledij van 31 juli tot 19december in het Stedelijk museum, Begijnhof 9. Geopend van woensdag tot en met zondag van 14 tot 17 uur en op afspraak: museum@hoogstraten.be. (fh)

HOOGSTRATEN - HOOGSTRATEN - Voor het werk van afgestudeerden van IKO is er doorgaans een publiekstentoonstelling in juni. Door corona kon dat niet dit jaar, vandaar dat werk van de 65 afgestudeerden nu tentoongesteld wordt in het museum van 26 juni tot 25 juli. Op die manier wordt het een symbolische, solidaire expo waarin alle afgestudeerden een mooi forum krijgen om een moeilijk jaar in schoonheid af te sluiten.

Ook voor IKO werd het een woelig schooljaar. Het werd voortdurend aanpassen aan wisselende maatregelen wat het werken in de academie zeer complex maakte. Zeker voor het erg praktijkgerichte atelierwerk was het niet evident om gedeeltelijk afstandsonderwijs te voorzien en te volgen. Doordat de grootte van de lesgroepen beperkt was tot maximaal 4 cursisten, kon er maar in beperkte mate in de ateliers gewerkt worden. Toch bleef men aan de slag zodat de

cursisten zich konden blijven ontwikkelen.

Eindejaarsjury

Voor de evaluatie van de volwassen cursisten van het 4de en 5de jaar was er in de loop van juni een presentatiemoment in de ateliers. Die tentoonstelling kon wegens de coronamaatregelen niet opengesteld worden voor het grote publiek. Wel konden de cursisten er mekaars werk bewonderen.

Jaarlijks krijgt IKO de gelegenheid om in de zomervakantie tentoon te stellen in het Stedelijk museum. In die tentoonstelling werden telkens werken gepresenteerd van de laureaten die geselecteerd werden door de eindejaarsjury. Deze eer kwam telkens toe aan enkelen. Dit jaar is er dus gekozen voor een andere formule waarbij iedereen zijn werk mag presenteren.

Praktisch: Tentoonstelling van afgestudeerden van de afdelingen tekenkunst, schilderkunst, grafiek, beeldhouwkunst, keramiek, fotografie en design van 26 juni tot 26 juli in het Stedelijk museum, Begijnhof 9. Geopend van woensdag tot en met zondag van 14 tot 17 uur en op afspraak tel. 03 340 19 80. (fh)

Een werk van Maria Meeusen uit Meerle, die afstudeert in de afdeling schilderkunst.

Bekende Hoogstratenaren op Wikipedia

HOOGSTRATEN - Als je op Wikipedia ‘Lijst van Hoogstratenaren’ intikt kom je meer te weten over 85 Hoogstratenaren, netjes gerangschikt in categorieën gaande van de heren, graven en hertogen van Hoogstraten, architecten, kunstenaars, over grootgrondbezitters, schrijvers, politiekers tot sportmannen en -vrouwen.

De voorbije jaren werd deze lijst sterk uitgebreid door onder meer Hoogstratenaar Paul Fockaert. De lijst geeft een overzicht van bekende personen die geboren of woonachtig zijn of waren in Hoogstraten of een band met de Hoogstraten en deelgemeenten hebben, bijvoorbeeld een straatnaam. Alleszins e moeite om de lijst eens op te vragen via het internet.

Wiki

Deze online encyclopedie streeft er naar om inhoud te bieden die vrij herbruikbaar, objectief en verifieerbaar is. De Nederlandstalige versie startte op 19 juni 2001 en is, gemeten naar het aantal trefwoorden, met meer dan 2 miljoen artikelen de op vijf na grootste taalversie.

Iedereen kan direct online inhoud publiceren, met inachtneming van de basisregels zoals die

met betrekking tot de neutraliteit van de inhoud. Dat is tegelijk de kracht en de zwakheid van het medium: of de inhoud van elk item correct, neutraal en dus volledig betrouwbaar is, blijft afhankelijk van de expertise en ingesteldheid van de schrijver.

Er is ook een snelcursus voor nieuwe gebruikers, onder meer over het creëren of het bewerken van een artikel. Dingen uitproberen kan in de testomgeving en zijn er toch nog vragen, dan kunnen die gesteld worden bij de helpdesk. Er zijn overigens veel hulppagina's beschikbaar.

Cabaret van Nele Bauwens in Cecilia

HOOGSTRATEN - Op zaterdag 10 juli om 20 uur brengt Nele Bauwens cabaret in zaal Cecilia. Deze voorstelling is haar derde monoloog, tot stand gekomen met Sam De Graeve (tekst) en Raf Walschaerts (tekst en regie). “Het wordt naakt én kwetsbaar, vrolijk én poëtisch ...beloofd!”

Dartelend ging Nele Bauwens door het leven, de dag plukkend, swingend en zingend. Tot de geschiedenis kwam aankloppen, en de buren ook… Met humor, weemoed en sprankelende spitsheid vertelt Nele over de wereld waarin we leefden en de nieuwe niet geheel virusvrije wereld met één mensdom en één dierenrijk, die elkaar bestuderen en van elkaar leren.

Zij bouwde gestaag aan een carrière in de vaderlandse showbizz, swingde met El Tattoo del Tigre, zong met Tine Embrechts en Lucas Van den Eynde de pannen van het dak in Jukebox. Bovenal waren er haar cabaretvoorstellingen ‘Ik moet beter luisteren’ en ‘Wat een geluk’. (fh)

Nele Bauwens ©Foto: Francis Vanhee

Freya en Lode Verschueren gaan voor een coronaveilig festival

Antilliaanse Feesten Piti

HOOGSTRATEN - “Mannen, we mogen hé!”, deelde een opgetogen Lode Verschueren mee aan zijn trouwe medewerkers nadat premier De Croo op 11 mei versoepelingen van de corona-maatregelen aankondigde die ook de poort naar de festivals minstens op een kier zette. Daarmee werd prompt de brainstorm in gang gezet van hoe de Antilliaanse Feesten 2021 er zouden kunnen uitzien. Want dat het niet meteen zou zijn als vroeger, daar waren Lode en co zich wel van bewust. Maar dat er nog een festival zou komen, daar gingen ze alvast vanuit. ‘Piti’ dan wel, Creools voor klein. Over wat en hoe hadden we een verhelderende babbel met Freya en Lode Verschueren.

Onverhoopt

“Dat het überhaupt deze zomer nog mogelijk zou zijn, hadden we niet meer gehoopt. We dachten dat een aantal maatregelen tot na de zomer zouden worden doorgetrokken. Onze communicatie over een tweede afgelasting was klaar om de wereld in te sturen. We waren om zo te zeggen nog in onze winterslaap en dachten aan weerom een rustige zomer. Ik viel dus echt op mijn gat hé,” lacht Lode.

“Dat het geen copy-paste van de voorgaande edities zou worden, daar waren we ons meteen wel van bewust. De premier had wel gezegd dat het kon, maar met hoeveel volk en onder welke omstandigheden, daarover hield hij nog een stevige slag om de arm. Begrijpelijk, want op dat ogenblik was er wel een duidelijke positieve trend in de cijfers, maar ze moesten nog bevestigen. Hij speelde op dat moment ook een beetje solo-slim misschien…”

“Op 12 mei zaten we al samen met onze productieploeg. Vooral onze jongere generatie medewerkers zeiden ‘Komaan mannen, daar gaan we toch iets mee doen hé!’ Ook onze bezoekers zaten op die lijn,” zegt Freya, “er waren al direct veel reacties na de uitspraken van De Croo.”

Verschillend

“Vooral de onduidelijkheden over wat kon en de korte tijdspanne om het op poten te zetten, maakten dat we meteen wisten dat we een ander concept dan vroeger moesten uitdenken. Want dat we geen overzeese bands naar hier konden halen, was meteen duidelijk. Hoe graag Daddy Yankee, headliner gepland voor 2020, ook zou willen komen.

Onze corebusiness is muziek en onze ambities zijn altijd zeer ambitieus geweest. We willen steeds de populaire trends uit de Caraïben en ook Afrika brengen, gemengd met oudere gevestigde waarden. We willen relevant zijn, de big shots uit Cuba, de Dominicaanse, Columbia, … op onze podia hebben. Dat zijn de grootste publiektrekkers, die doen tickets verkopen.

Velen denken dat de sfeer het belangrijkste is, maar het zijn toch vooral de mensen die voor de muziek komen. Die diehard fans komen altijd.

Maar een even groot festival met 3 podia rond alleen Europese artiesten, ook al zitten daar grote namen bij, dat is niet realistisch.”

Campingconcept

Een andere editie dus, maar hoe anders? “We hebben geopteerd om het concept dat we al langer voor de camping hanteren, uit te breiden en daarrond ons festivalterrein te organiseren. Daar hadden we vorige edities een podium voor de extra acts voor de kampeerders. Dat podium breiden we nu uit en verplaatsen we een eindje. Misschien dat daar nog een kleiner iets met een DJ-act bij kan, dat staat nog open. Daarrond bouwen we een festivalterrein.

Onze camping was altijd al groot, ze is eigenlijk uniek wat dat betreft. Het gaat bovendien om gasten die sowieso al in bubbels komen: families, vriendengroepen,… Ze krijgen van ons ruim plaats, brengen dikwijls een eigen keuken mee, verlichting, tot zelfs een dansvloertje.

Onze kampeerders willen we koste wat het kost behouden, zij zijn bij wijze van spreken onze eerste gasten. Daarrond bouwen we ons kleiner festivalterrein voor de dagjesmensen, maar dus

niet meer voor 15.000 man op een avond. Maar vergis je niet, het blijft een echt festivalterrein.” Hoe groot wordt het dan uiteindelijk? “Dat zal nog afhangen van hoeveel mensen we uiteindelijk mogen toelaten. Voor de eerste dag denken we aan 5.000, dat is een aantal dat door de premier genoemd is. Wat daarna komt, zullen we bekijken als de volgende dagen en weken meer details bekend worden gemaakt over wat mag en wat we met de lokale overheden kunnen afspreken. Die gesprekken zijn overigens gaande en tegen de dag dat dit verschijnt moet alles duidelijk zijn.”

Gemoedelijk

“De ticketverkoop is ondertussen gestart en loopt prima. Heel wat liefhebbers zaten op 1 juni blijkbaar te wachten achter hun scherm. Zij die er op hoopten dat het kon, hebben onmiddellijk toegehapt.” Het getuigt alleszins van goesting én van vertrouwen in de festvalorganisatoren. “De Antilliaanse Feesten zijn gekend als een vriendelijk een gemoedelijk festival. Geen agressieve toestanden hier, ondanks opzwepende muziek en dans en het rijke aanbod aan alcoholische dranken. De basisvoorwaarden voor veiligheid, dat heeft de ervaring ons ge-

Lode legt uit hoe ze er aan begonnen zijn op 12 mei, de dag nadat premier De Croo de festivaldeur op een kier had gezet…

leerd, is dat je de mensen moet soigneren, respecteren. Ze hebben recht op waar voor hun geld. En dat is veel breder dan een knappe affiche.

We geven hen dat ook. Ruimte, gratis en begeleide parking vlakbij, voldoende en proper sanitair. Zorgen dat er nergens wachtrijen zijn: niet aan de inkom, de bonnenverkoop, de drankenverkoop. Wachtrijen veroorzaken wrevel en die kan uitlopen op agressie. Aan de toiletten is het soms niet vermijden,” lacht Lode, “als na een groot optreden van een Daddy Yankee ineens iedereen moet gaan plassen! Ons festival is een sterk merk, tot ver over de landsgrenzen. Dat hebben we gedurende vele jaren opgebouwd met een combinatie van steengoede muziek en een aangename sfeer.”

Coronaveilig

Toch moet het een uitdaging zijn om een volledig coronaveilig festival in te richten. “Hoe we dat aanpakken? Dat is niet alleen aan ons om te bepalen, dat zal ons door de overheden worden opgelegd. Wij wachten op de protocollen en zullen ons daaraan houden. Ondertussen denken wij met de lokale overheden mee hoe we daaraan kunnen bijdragen. Als alles op punt staat, melden we dat in onze nieuwsbrief en op onze website.

De mensen die naar het festival komen moeten sowieso gevaccineerd zijn of een negatieve test hebben. Het staat op de ticketsite, het staat ook op het ticket zelf. Dus best dat je dat weet voor je een ticket koopt. Sorry voor de anti-vaxers, ieder zijn gedacht. Maar dan moet je erbij nemen dat je het festival mist. En niet alleen ons festival!”

Op het ogenblik van het gesprek worden er nog bands geboekt. “Vele muzikanten zitten te wachten om opnieuw het podium op te gaan. Een whatsappje is genoeg om direct enthousiaste reacties te krijgen.” Lode boekt de oudere garde, Pelle de nieuwste. Als dit blad verschijnt staat het programma vast. Te volgen op de website en de sociale media van het festival.

Organisatie

Een nieuw concept betekent ook dat het voor de productie en de medewerkers geen routine is als de andere jaren. “Klopt, we zijn opnieuw vertrokken van scratch, alleen het plan van de camping is gebleven. Ondertussen hebben we al veel vergaderd met de ploegen. Het is weliswaar anders dan voorheen, maar ze weten wel hoe het moet. De expertise daarvoor is er wel.

Ook de vele externe aannemers staan klaar. De hele lijst met toeleveranciers van goederen en diensten is verwittigd dat het festival doorgaat. De details volgen later. Ook daar niets dan enthousiaste geluiden overigens. Ze zijn blij terug aan de slag te kunnen met wat ze het liefste doen. Heel wat van hen hebben bijna anderhalf jaar hun plan moeten trekken, alternatieven

moeten zoeken, soms een andere job aannemen. Maar het zijn doorgaans freelancers, ‘vrije mensen’, die heel creatief zijn. Heel wat van hen hebben hun knowhow ingezet op andere terreinen, o.m. in de bouw en inrichting van de vaccinatiecentra. Maar nu pikken ze snel hun oude business weer op. Zover we nu weten is niemand van onze leveranciers gestopt of er onderdoor gegaan. Ze staan te popelen. Zodra ons plan klaar is - einde juni, begin juli - gaan de bestelbonnen de deur uit en kunnen ze er aan beginnen.”

En de vele medewerkers uit het Hoogstraatse middenveld? “Ook daar klinken blije geluiden, al beseffen ze wel dat we niet zoveel volk zullen nodig hebben als op de andere edities. Sommige verenigingen vallen uit de boot omdat er voor hen geen opdracht is. Ze snappen het wel. We beseffen dat een aantal verenigingen hun kas spijzen met hun werk op ons festival en dat die ook op hun kin hebben moeten kloppen. Maar dit is toch al een mooie aanzet. En hopelijk volgend jaar weer op volle kracht.”

Vertrouwen

Never waste a good crisis, zo hoor je wel eens. “Dat is een zin die al langer in mijn achterhoofd zit”, zegt Lode. “Dit is een prima gelegenheid om enkele veranderingen uit te proberen, die je anders altijd gaat uitstellen omdat je met gekende draaiboeken werkt. Denk maar aan de eetgelegenheid. Een goed aanbod van eetstandjes met kwaliteitsvolle en heel diverse gerechten hoort van oudsher bij ons festival. We gaan dat niet echt inkrimpen nu. Vorige grote editie hadden we ca. 130 lopende meter eetstandjes, dat zullen er nu nog altijd 90 tot 100 lopende meter zijn, voor veel minder volk. Met gelegenheid om alles rustig op te eten.

Voor deze editie zijn er ook andere uren. Het festival begint al om 14 uur. Vroeger was dat al-

LINE-UP

Vrijdag 13 augustus

RONNIE FLEX & THE FAM

Ephrem J

Caché Royale

Mercadonegro

FanatiQ

Samora

Zaterdag 14 augustus

KASSAV'

Sandro Reyes

Ir-Sais

Rodry-Go

Team Latino

leen op de camping, dat trekken we nu door voor alle festivaldagen voor het hele terrein. Vanaf 15 uur is er live muziek. We stoppen ook iets vroeger. Vanaf 2 uur stopt de muziek en beginnen we stilletjes uit te bollen. Gefaseerd wordt alles gesloten, zachtjes ‘outfaden’, zodat niet iedereen naar de parkings moet hollen.”

Ook in coronatijd lijkt er nog een toekomst voor deze Antilliaanse Feesten, zoveel is duidelijk. “Zeker en vast, wij zien het festival met vertrouwen tegemoet, we geloven er in. Blij dat het weer mag. En wat we dit jaar leren, zullen we waarschijnlijk nog jaren kunnen gebruiken, want het virus zal volgend jaar niet van de aardbodem verdwenen zijn. Maar wel graag met werkbare protocollen, anders is het uit met festivals! En dat zou in ons festivallandje toch een echte verarming zijn, niet?” (jaf)

Freya en Lode. Samen met een tiental anderen vormen ze een prima team.

God gaf aan mij de legkaart van mijn leven

Als stukjes speelgoed in een kinderhand.

De doos met het voorbeeld heeft hij niet gegeven.

Ik vind niet meer dan de hoekjes en de rand

Daar binnen in zie ik alleen maar kleuren

Blokbusters caravan houdt halt in Stede Akkers

HOOGSTRATEN - “Hoe gaat het met u?” Dat is de vraag die de cultuurdienst wil stellen aan het begin van het nieuwe seizoen. Dat gebeurt

in Blokbusters, een programma van de presentatoren Joris en Domique van Radio GaGa. In hun caravan op woonzorgcentrum Stede Akkers laten zij op zondag 29 augustus van 14 tot 17 uur iedereen aan het woord die iets wil komen vertellen of presenteren.

Misschien ontdekte je in de coronaperiode een nieuwe hobby, wil je iemand in de bloemetjes zetten, maakte je iets heel bijzonders mee, wil je iets zingen of presenteren.. Schrijf je in via www.hoogstraten.be/ikschrijfmeinvoorblockbusters om live in de ether je verhaal te doen. Je kan ter plaatse iets drinken en gratis genieten van dit evenement. Dat is ook online te volgen via blokbusters.tv.

Affichewedstrijd

Tijdens het programma worden ook de “Gezanten van het GC” bekend gemaakt, net als de winnaars van de affichewedstrijd.

Hang de affiche die je in de brievenbus kreeg voor het raam, maak er een foto van en deel deze op de sociale media. Op die manier kan je een jaar lang gratis cultuur bij GC Hoogstraten of een huiskamerconcert van Riet Muylaert win-

Van bibsterren en gesloten deuren…

HOOGSTRATEN - Ook in de zomervakantie is er bibnieuws. Zo is er een zoektocht voor 8 tot 14-jarigen, vervangt de elektronische identiteitskaart voortaan de bibpas en kan je materialen langer ontlenen. Maar hou alvast rekening met enkele sluitingsdagen…

Bibster

In de hoofdbib in de Lindendreef is er een leuke zoektocht voor 8 tot 14-jarigen. In de jeugdafdeling van de hoofdbib vind je elf codes. Door zo’n code op je smartphone of tablet in te geven, stelt Sofie je een vraag. Zij is echt van alle markten thuis: sport, wetenschap, geschiedenis of bekende figuren zoals de agenten van de buurtpolitie, Dolfje Weerwolfje en Pippi Langkous. Hopelijk ken je de antwoorden - die je overigens in de bib zou kunnen vinden

Noteer je oplossingen op het wedstrijdformulier. Met de aangeduide letters maak je een woord van elf letters. In ruil voor je volledig ingevuld wedstrijdformulier krijg je aan de balie een leuke attentie (zolang de voorraad strekt). Bovendien doe je automatisch mee aan de wedstrijd en maak je dus nog kans op een extra prijs. Deze Bibster zomerwedstrijd kan je doen van 1 juli tot en met 31 augustus in de hoofdbib. Breng je tablet of smartphone mee.

Vakantielectuur

Wie op reis toch onbezorgd van z’n biblectuur

wil genieten kan zowel voor boeken, tijdschriften, strips, dvd’s, games en gezelschapsspellen een extra lange uitleentermijn tot zelfs acht weken vragen. Dat geldt niet voor sprinters.

Er zijn ook digitale leesmogelijkheden, zoals eboeken, het krantenarchief van Gopress en fundels. Een overzicht en extra uitleg daarover vind je op https://hoogstraten.bibliotheek.be/online.

Leessuggesties voor kinderen krijg je via Bieblo (https://hoogstraten.bibliotheek.be/bieblo). Vul de leeftijd in (tussen 6 en 11 jaar) en kies de genres die je leuk vindt. Vervolgens krijg je titels die op dat moment in de bib aanwezig zijn.

Bib dicht

Op volgende momenten zal de bibliotheek tijdens de vakantie gesloten zijn: HOOGSTRATEN op woensdag 21 juli

MEER op woensdag 21 juli en van woensdag 4 augustus tot en met vrijdag 13 augustus

MEERLE van dinsdag 6 juli tot en met zaterdag 17 juli

MEERSEL-DREEF gesloten op woensdag; open op zaterdag

MINDERHOUT van maandag 12 juli tot en met donderdag 22 juli

nen. Voor deze wedstrijd kan je tot 15 augustus inschrijven op www.hoogstraten.be/affichewedstrijd. (fh)

De winnaars van de affichecampagne worden op 29 augustus bekendgemaakt

WORTEL van woensdag 7 juli tot en met woensdag 21 juli.

ID kaart als Bibpas

Je kent het vast wel: je bent op zoek naar je bibpas, maar vindt tussen die veelheid aan klantenkaarten niet meteen wat je nodig hebt. Gelukkig kan je vanaf juli je identiteitskaart of kids-id ook als bibpas gebruiken.

Hoe doe je dat? Meld je in de bib aan de balie en vraag om je identiteitskaart als bibpas te registreren. De baliemedewerker brengt dit onmiddellijk in orde. Vanaf dan kan je je eID als bibpas gebruiken.

In september stapt de bib volledig over op de elektronische identiteitskaart als bibpas. Voor personen zonder elektronische identiteitskaart of groepen worden speciale chipkaarten voorzien. (fh)

Joris en Domique ontwikkelden hun radioformat als Radio GaGa.

Anita Fleerackers brengt de natuur in Expo 38

HOOGSTRATEN - “De kans om ten toon te stellen in de nieuwe galerie ‘Expo 38’ in het begijnhof te Hoogstraten heb ik met beide handen gegrepen”, zegt de Kempense kunstenaar Anita Fleerackers. “Eindelijk, want de drang om mijn werken te laten zien is hoog nu de coronabeperkingen het toelaten.”

Daarmee is zij een van de eersten die ten toon stelt in het voormalige atelier van Jef Martens op het Begijnhof 38. Dat werd enkele maanden geleden verkocht aan Jef Crooymans en Rita Sprangers van Meer. Galerijhouder Ludo Knaepkens, ook voorzitter van de Hoogstraatse Cultuurraad, heeft het bijna industriële karakter van het interieur behouden en wil tentoonstellingsruimte bieden aan zowel professionele als niet-professionele kunstenaars.

Anita Fleerackers

Anita Fleerackers werd in 1959 in KasterleeTielen geboren en woont nu in Lille-Gierle. Ze studeerde aan de Koninklijke Academie voor Schone kunsten in Antwerpen. Ze exposeerde in binnen- en buitenland en werd laureaat van meerdere wedstrijden.

Anita kent Hoogstraten al jaren. Als kind vergezelde ze haar vader wanneer die aardbeien en augurken naar de veiling bracht. Nu breng ze evenwel kunst naar hier. Onder meer haar nieuwe creaties van Sparkling, digitale kunst waarmee ze in februari gelauwerd werd in Parijs met een gouden medaille. Men noemt haar een pionier in digitale kunst.

Die digitale werken zijn reflecties op haar beelden: flamenco danseressen, paarden, stieren. Die beelden zijn met de hand opgebouwd en uniek, ze werkt dus niet met mallen om de voeling met de klei te behouden. “Tonnen klei heb ik zo bewerkt,” zegt ze daarover, “en mijn werken zijn de wereld rondgezworven en opgenomen in de leefwereld van heel wat mensen.”

“Balore”. De inspiratie voor haar beelden haalt ze uit de omringende natuur.

Beeld en schilderij

Ze bewerkt de klei, vormt een beeld en na het droog- en bakproces volgt het glazuren. “De glans die je ziet, is een dunne glaslaag. De kleuren worden verkregen door mineralen en metalen.”

In haar werk laat ze zich inspireren door wat ze in de natuur ziet - een veulen, een stier of koe, de kracht of de elegantie van de beweging bij dans. De kleuren in de natuur, in het seizoen, de horizon, de hemel. Het is die kleurenpracht die ze ook op een heel herkenbare manier vastlegt in haar olieverfschilderijen.

Praktisch: Plastisch werk van Anita Fleer-

ackers in Expo 38! in het begijnhof, geopend op de vrijdagen 2-9-16 en 23 juli van 14 tot 20 uur, op de zaterdagen 3-10-17-24 juli van 13 tot 18 uur en op de zondagen 4-11-18-25 juli van 13 tot 18 uur. Info kunstgalerie: ludoknaepkens2@gmail.com. Info Anita Fleerackers af@anitafleerackers.be. (fh)

Anita Fleerackers is een pionier in digitale kunst.

EN LEZERS SCHRIJV

Graag willen we het als cultuurraad opnemen voor de bouw van ons nieuwe cultuurhuis en het traject dat tot vandaag is afgelegd. Cultuur is meer dan essentieel en dient op alle mogelijke manieren ondersteund en gepromoot te worden. Daar is deze cultuurraad rotsvast van overtuigd. Indien men een centrumfunctie ambieert, moet men ook het nodige doen om cultuur bij de mensen te brengen en hierin een belangrijke rol spelen als promotor, moderator, organisator. Waar kan al die kennis beter worden samengebracht dan in een cultuurhuis? We zijn dan ook zeer blij met het afgelegde traject van het cultuurhuis en de richting dat dit dossier uitgaat.

Het voortraject voor het nieuwe cultuurhuis is al bezig van 2014 (start werking Gemeenschapscentrum in verschillende bestaande locaties) en van 2016 (onderzoek, studies voor een nieuw gebouw). Doorheen het traject zijn de filosofie en de functiebepalingen scherp gesteld in constant overleg met de toekomstige gebruikers, de verenigingen, de stadsdiensten en bijgestaan door experten. Er werden projecten in binnen- en buitenland bezocht van gemeentes die gelijkaardige plannen qua grootte of qua aantal inwoners of qua overeenkomende functies hadden gerealiseerd.

Heel het voortraject is zeer secuur aangepakt en verliep volgens afgesproken procedures. De cultuurraad was hier steeds nauw bij betrokken en werd als advies- en inspraakorgaan geraadpleegd bij elke nieuwe fase. Ook het beheersorgaan van het gemeenschapscentrum, waarin vertegenwoordigers van alle politieke partijen en afgevaardigden van de inspraakorganen van de burgers (ouderenraad, cultuurraad, mondiale raad, ...) zetelen, werd voortdurend betrokken.

Tijdens het voortraject is gebleken dat de locatie van de Paxsite in zijn geheel een make-over nodig heeft inzake leefbaarheid en mobiliteit. Daarom werd besloten om het project veel ruimer te zien dan enkel de Pax en om het geheel te herdenken mét ruime aandacht voor groen, gemeenschap, ontmoeting, open ruimte. Dat is trouwens de hele filosofie van dit project. Het cultuurhuis moet niet alleen gefocust zijn op cultuurbeleving, maar ook op ontmoeting voor iedereen die zich bezighoudt met cultuur, inburgering, minderheidsgroepen... Kortom het 'cultuurhuis' moet meer zijn dan enkel cultuur.

Daarnaast benadrukt de cultuurraad dat een cultuurhuis essentieel is voor de vele socioculturele verenigingen van Hoogstraten. Het is een unieke gelegenheid om al onze verenigingen en groeperingen een `thuis', een ontmoetingsplaats, een ruimte om samen te zijn en samen te werken te kunnen aanbieden.

We zijn ervan overtuigd dat Hoogstraten de titel 'Stad' niet waard is zonder een degelijke culturele infrastructuur. We kijken al jaren reikhalzend uit naar de komst van het nieuwe cultuurhuis en kunnen niet wachten om er prachtige herinneringen te maken en samen te genieten. Zeker in wat we het voorbije jaar hebben ervaren, is iedereen zonder twijfel overtuigd van de noodzaak aan sociaal contact en de beleving van kunst en cultuur. Daarom is de cultuurraad in blijde afwachting van het cultuurhuis.

Voor de stuurgroep van de cultuurraad.

Ludo Knaepkens, Annemie Van Mol, May Meeusen, Staf Brosens, Ann Leemans en Jan Gijsbregts

De laatste twee boeken voor onze lezers

HOOGSTRATEN - De auteurs van het boek “Zonder omweg naar Hoogstraten” willen de laatste twee exemplaren wegschenken. Wie nog voor een daarvan in aanmerking wil komen, stuurt een mailtje sturen naar de Hoogstraatse Maand. Een onschuldige hand trekt de winnaars. (ws/fh)

Vorig jaar in september werden 10 postkaarten over de tram op zichtbare plekken in Hoogstraten en deelgemeenten opgehangen. De bijgevoegde foto is terug te vinden op de parking van het kapucijnenklooster. Het is een zicht op de tramhalte in Meersel-Dreef.

Zachtjes sluip ik de kamer in en zie het kind: goudblonde haartjes plakken op zijn voorhoofd de mond lichtjes geopend een drupje spuug glijdt van zijn wang

30 jaar later zie ik de man; hij weet niets van klamme haartjes of drupjes spuug. Hij lacht en vraagt: wat kijk je zo? marleen

Als de wind goed zit, kunnen we dit jaar weer genieten van zuiderse muziek. Welke e i l and e ngroep l aat dan van z i ch horen?

1. Samen met Provincie en BOS+ werkt Hoogstraten mee aan het Behoud en herstel van …..

2. Dit ‘paradepaardje’ Donckers hoopt zich alsnog te kwalificeren voor een Tokyoticket

3. Een klein monument in cortenstaal op het snijpunt van drie gemeentes

4. Pater Kenny in Meerseldreef is blij dat hij terug meer mensen mag ontvangen in de …….

5. Op 10 juli mogen we in zaal Cecilia de derde monoloog beluisteren van ….. Bauwens

6. Deze kleine spruit zorgde in Meerle voor een vijfgeslacht

7. Na Moederkesdag doet deze Hoogstraatse ‘groene winkel’ definitief de deur dicht

8. De Natte droom van Hoogstraten: er is maar één devies: wees …. met water

‚IJ’ is één vakje.

Mail het woord uiterlijk dinsdag 17 augustus door naar redactie@demaand.be en maak kans op een cadeaubon van Hoogstraten voor de waarde van 20 euro. Of stuur naar: De Hoogstraatse Maand, Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten. Vergeet niet uw naam en adres te vermelden.

maak een afspraak in onze toonzaal met tal van badkameropstellingen NIEUW

Oplossing juni

De cadeaubon van € 20 gaat naar: Raf Van Bouwel, Rooimans 19 te 2323 Wortel

www.demaand.be

REDACTIE

Frans Horsten

Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten tel. 0495 25 25 05 redactie@demaand.be

DORPSNIEU WS

w Hoo gstraten :

Frans Horsten tel. 0495 25 25 05 hoogstraten@demaand.be

w Meer :

Marcel Adriaensen tel. 03 315 90 40 meer@demaand.be

w Meerle :

Jan Fret tel. 03 315 88 54 meerle@demaand.be

w Meersel-Dreef :

Jef Jacobs

tel. 03 315 73 64 meersel-dreef@demaand.be

w Minderhout : tel.0495 25 25 05 minderhout@demaand.be

w Wortel:

Frans Horsten tel. 0495 25 25 05 wortel@demaand.be

SPORTNIEUWS

Rob Brosens

tel. 03 314 43 39 sport@demaand.be

Niet alle beeldmateriaal wordt ons met auteursgegevens overgemaakt. Neem contact op met de redactie voor eventuele rechten.

ADVERTENTIES

Jan Croes

tel. 0477 66 11 60 advertenties@demaand.be

SECRETARIAAT/DRUKWERKEN

Emilia Horsten

Begijnhof 27 2320 Hoogstraten tel. 03 314 51 03 abonnementen@demaand.be administratie@demaand.be

Verantwoordelijke uitgever: F. Brosens, Begijnhof 27 2320 Hoogstraten

Erfgoedsubsidies voor het Klein Seminarie en de Sint-Katharinakerk

HOOGSTRATEN - Op vrijdag 11 juni bracht Vlaams minister van Onroerend Erfgoed Matthias Diependaele een bezoek aan de Sint-Katharinakerk en het Klein Seminarie. Aanleiding was de toekenning van een erfgoedpremie aan het Klein Seminarie en een gedeelte van de erfgoedpremie die over meerdere jaren wordt uitbetaald voor de restauratie van de Sint-Katharinakerk. In totaal gaat het om een bedrag van 4,7 miljoen euro.

Klein Seminarie

De eerste restauratiefase van het Klein Seminarie in Hoogstraten gaat om het exterieur van de voorbouw, inclusief de restauratie van het schrijnwerk met aandacht voor hedendaagse comfortnormen en energieprestaties. Deze restauratie vangt aan in 2022.

Het interieur van één vleugel van de voorbouw zal nu ook volledig aangepast worden aan de hedendaagse standaarden. In de vleugel komen onder meer nieuwe klaslokalen en een leraarslokaal. Voor deze restauratie is een premie van 2,7 miljoen voorzien.

Het Klein Seminarie geldt als één van de belangrijkste art-deco schoolgebouwen van Vlaanderen. De voorbouw en de Eeuwfeestkapel zijn beschermd als monument (evenals de midden-

vleugel van het internaatsgebouw en de gaanderij). De imposante voorbouw van de school krijgt dankzij de restauratie bijkomende klaslokalen, en er komen een refter en studiezaal op de derde verdieping.

De kapel wordt al gebruikt voor verscheidene leerlingen- en publieksactiviteiten, maar de school zoekt verder naar een duurzame herbestemming. De restauratie is uniek in Vlaanderen omdat, naast de substantiële eigen bijdragen van de school, zowel Onroerend Erfgoed als het departement Onderwijs (AGION) de restauratie subsidiëren. Een goede zaak, omdat het schoolbestuur anders genoodzaakt zou zijn om alle investeringen met onderwijsmiddelen te financieren.

De Sint-Katharinakerk

In 2018 kwam er een meerjarenovereenkomst om het schip en het interieur van de Sint-Katharinakerk te restaureren. De werken worden over 7 jaren gespreid, waarvoor een totaalbedrag van 6,3 miljoen euro is voorzien. Het is de eerste grote restauratie sinds het herstel van de oorlogsschade in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Voor deze fase is er een schijf van 2 miljoen.

In 2021 wordt gestart met de derde van in totaal

van 4,7 miljoen subsidies voor de Sint-Katharinakerk en het Klein Seminarie aan burgemeester Marc Van

Minister Matthias Diependaele, bevoegd voor monumentenzorg overhandigde de toekenning

Aperen

vijf fases. Zowel de buitenkant als de glasramen van het koor worden aangepakt. Deze zone kwam het meest ongeschonden uit de oorlog, je vindt er nog de oorspronkelijke gevels en de houten spantstructuur. De kwaliteit van de oorspronkelijke natuursteen is beduidend beter dan die van in de wederopbouwfase, waardoor de gevelwerken minder ingrijpend zijn.

In de wederopbouwperiode werden betonnen spanten gebruikt, in het koor bleef de originele houten spantstructuur bewaard. Ook de prachtige collectie 16de- en 19de-eeuwse glasramen

van het koor wordt gerestaureerd. De glasramen zijn tijdens de oorlog gedemonteerd en hebben de ravage overleefd. Voor deze restauratiefase is 2 miljoen euro voorzien.

Monumentenstad

Hoogstraten telt een behoorlijk aantal als monument beschermde gebouwen en is dan ook een vaste klant bij het Agentschap Onroerend Erfgoed als het om subsidies gaat. Eerder ontving het stadsbestuur al 238.400 euro subsidies voor het raadhuis in Meerle en 635.635 euro premie

Bruurs dames- en herenkleding onder een dak

HOOGSTRATEN - Toen An en Peter Servaes in 2006 hun nieuwe kledingzaak voor mannen openden in een nieuwbouw Vrijheid 102 waren ze nog lang niet zeker of er zich een vijfde generatie voor de familiezaak zou aandienen. Maar nu wijst alles er op dat het mogelijk niet zo is. Dat is wellicht de reden waarom Bruurs de herenzaak aan de westzijde van de Vrijheid verlaat. De dames- en herenkleding komen terug onder een dak aan de overkant.

Dat was trouwens het pand waar overgrootvader Corneel Bruurs in 1894 een bescheiden klompenmakerij begon. Later kwamen daar ook textiel, huishoudartikelen en voedingswaren bij. Zijn zoon Aloïs Bruurs vormde vanaf 1922 met zijn vrouw Anna Peeraer de tweede generatie. Er kwam meer textiel in de winkel, vooral kostuums op maat. Daarnaast hadden ze ook een groothandel in voedingswaren.

Overkant

In 1960 namen de ouders van An en Peter, Karel Servaes en Menna Bruurs, de zaak over en startten met confectiekleding. Vervolgens kwamen An en Peter in 1978 als vierde generatie in de zaak. Zij bouwden aan de overkant van de straat een nieuwe winkel voor de herenafdeling, waardoor de totale oppervlakte verdubbelde tot bijna 1.000 m².

Nu er geen zekerheid is over de opvolging, sluit de herenzaak waar er nu een totale uitverkoop is. Bij de dames zijn er aanzienlijke kortingen om plaats te maken voor de herenafdeling. Indien er geen vijfde generatie meer in de zaak instapt, komt er mogelijk binnen afzienbare tijd een einde aan het lange verhaal van deze gekende Hoogstraatse familiezaak. (fh)

voor de restauratie van de begijnhofkerk. De partners van vzw Klooster Meer konden samen eerder al rekenen op een subsidie van 1.060.000 euro voor de restauratie van de vijf gebouwen die deel uitmaken van de kloostersite.

Het gaat alles samen om gigantische bedragen, maar restaureren is arbeidsintensief en zorgt dus voor veel werkstelling. De Koning Boudewijnstichting berekende dat het zogenaamde terugverdieneffect in de monumentensector zeer kort is. (fh)

Annemie Ooms en Ann Leemans nemen afscheid van Jubilate

HOOGSTRATEN - Na 25 jaar nemen dirigenten

Annemie Ooms en Ann Leemans afscheid van kinderkoor Jubilate. Het dirigeerstokje komt in de bekwame handen van Sander Le Roy en Sofie Deneulin, die de groep splitsen in drie koren.

Een stapje opzij

Annemie en Ann hadden zich al langer voorgenomen om hun engagement voor het kinderkoor op te nemen tot 2021, dan zouden ze het 25 jaar geleid hebben. Eerst spraken ze erover met Simone Michielsen, de vrouw van Jos Bruurs, die destijds het knapen-, het meisjes- en vroeger ook al het Piuskoor stichtte. Simone heeft hen nog mee op weg gezet voor hoe de viering eruit zou zien.

Het schooljaar 2019-2020 zou hun laatste 'normale jaar' worden, in het weekend van 20 februari 2021zou er een laatste concert en viering zijn. De liedjes waren gekozen, de ideeën voor de arrangementen en voor de presentatie lagen op tafel.

Maar tegen de zomer van 2020 werd het al heel spannend omdat er door corona al zoveel tijd verloren was. Met de weinige repetities en na de verstrengde maatregelen van eind oktober, zou een slotconcert niet eens haalbaar zijn. De dames verlieten dus in stilte het schip, zochten en vonden opvolgers.

Sander en Sofie

Sander Le Roy loopt al geruime tijd rond in Hoogstraten. Door zijn vriendschap met Sara Van Opstal kwam hij in 2016 in beeld als dirigent van Vialta. Ann en Annemie hebben hem verschillende keren ontmoet, onder andere op concerten van Vialta waar Annemie inmiddels ook terug was gaan zingen.

In 2019 vroeg Sander Kinderkoor Jubilate om mee te zingen bij het project SamenHorenZingen van Kinderkoor Waelrant. Daar stonden ze al samen op het podium. Doordat er meer tijd vrij kwam in zijn agenda en omdat Vialta bereid was om de coördinatie van de kinderkoren op zich te nemen, werd de knoop doorgehakt dat hij het dirigeerstokje zou overnemen.

Met Sofie Deneulin komt er een tweede dirigente, de groep wordt opgesplitst in drie koren. Een instapkoor voor de 5 tot 7-jarigen, een kinderkoor voor de 8 tot 12-jarigen en een jeugdkoor voor de 12 tot 18-jarigen. Dat laatste is nieuw, nadat vroegere pogingen voor een jeugdkoor zijn doodgebloed. Vialta neemt deze draad dus terug op en gaat met de oudere leden van Kinderkoor Jubilate en nieuwe leden voor een nieuw repertoire.

Waelrant

Sander Le Roy kreeg zijn eerste pianostukjes aangeleerd van zijn moeder (die had zelf pianoles gekregen op het internaat van het Spijker). Hij volgde pianoles volgen aan de muziekschool en kreeg de smaak van het zingen te pakken.

Aan het Lemmensinstituut studeerde hij de hoofdvakken zang, koordirectie en behaalde het masterdiploma piano. Op zijn 17 zong hij in het jeugdkoor Waelrant. Marleen De Boo leerde hem de eerste kneepjes van het dirigeren. Hij werd repetitor en zangcoach van de verschillende koren en was 4 jaar hoofddirigent van

Totale uitverkoop in de in 2006 geopende herenzaak

Kinderkoor Waelrant. Onder zijn leiding behaalden zij mooie resultaten, zoals een Eerste Prijs Cum Laude op het Europees Muziekfestival voor de Jeugd te Neerpelt.

Karel de Grote

Zijn collega Sofie Deneulin studeerde zang, muziekschriftuur en muziekpedagogie aan verschillende Vlaamse conservatoria. Sofie en Sander zijn al jaren collega’s in Academie Borgerhout, waar ze groepsinitiatie en MCV aan de jongste kinderen geeft.

Aan de Karel de Grote hogeschool doceert ze het vak muzisch werken (muziek) in de richting PKV. Ze begeleidt studenten om op een laagdrempelige manier kinderen, jongeren en volwassenen de wereld van muziek te laten ontdekken. In 2018 volgde Sofie de gekende cursus ‘Zingen met kinderen’ bij Marleen De Boo en Tom Johnson. In september start ze bij dezelfde docenten de cursus ‘Koordirectie’. Koor en Stem vraagt Sofie geregeld als zangcoach voor hun project ‘Schoolzangdagen’, waarbij coaches in een lagere school een volledige zingen met de leerlingen en leerkrachten.

Knapen en meisjes

In 1954, ten tijde van de heropbouw van de SintKatharinakerk, hoopte deken Lauwerys op een

knapenkoor voor zijn kerk. Hij klopte aan bij de pas opgerichte muziekschool. Jos Bruurs (ook al bezieler van het Piuskoor) en Yvonne Denis gingen als tandem van start met een knapenkoor in september 1956. Het eerste publieke optreden kwam er op kerstavond 1956 tijdens de middernachtsmis op Wortel Kolonie.

Pas in de late jaren ‘60, toen meisjes ook werden toegelaten op het hoogzaal, kwam er een meisjeskoor. Zo’n 25 jaar lang bestonden knapen- en meisjeskoor naast elkaar om uiteindelijk begin jaren ’90 te versmelten tot Kinderkoor Jubilate onder leiding van Lut Martens. Dat was de periode dat de kindervieringen opkwamen, met liedjes op kindermaat.

In 1996 gaf Lut de fakkel door aan Ann Leemans, die op dat moment zelf nog in het kinderkoor zong. Al snel bleek ook Annemie Ooms multi-inzetbaar als begeleidster en dirigente. Omwille van hun studie in Leuven was een duobaan de meest werkbare manier om voor continuïteit te zorgen.

Niet alleen kerkkoor

Onder de leiding van Annemie en Ann, en met steun van Jos en Simone, werd er naast het kerkrepertoire ook al eens uitgeweken naar profane liederen. Naast de vrijdagrepetities waarop de wekelijkse vieringen werden voorbereid, kwa-

men er oefenmomenten voor een concert. Voor logistieke hulp konden ze regelmatig nog een beroep doen op de paxmoeders onder leiding van Simone en op Roger.

De pastoors Van Dijck, Cleymans en Bart Rombouts steunden het koor altijd vanaf de zijlijn. Stilaan namen de dames vooral zelf de organisatie in handen. Onder hun stimulans kwamen er eigen concertjes en namen ze deel aan kerstconcerten of andere gelegenheden vanuit de parochie.

Er volgden optredens in Pax, Auditorium van het Seminarie, zaal Cecilia, kapel van het Seminarie, bij de Laermolen, Feestzaal van het Seminarie, Rabboenizaal Spijker, de kerk van Merksplas, Sint-Salvator in Borgerhout, … In 2020 zelfs tot in de AB in Brussel op vraag van Equal Idiots. De koorleden bewaren ook prima herinneringen aan het jaarlijkse Kerstfeestje (met uitreiking van de ‘bekers’) en de zomeruitstap naar De Efteling.

Hoogtepunten waren er in die 25 jaar te veel om op te noemen. Blijven o.m. bij: 2000 Gouden jubileum van Jos Bruurs als organist, 2010 Musical Gelmel, 2011 Huldeconcert Jos Bruurs met alle kerkkoren, 2013 Dromen te koop, 2014 Musical 1814 De Vergeten Veldslag, 2017 Muziektheatervoorstelling Blauw. Er waren samenwerkingen met diverse koren en muziekverenigingen. Speciaal waren uiteraard ook de cd-opname en het optreden met de Equal Idiots. (Ann Leemans / mdl)

Dirigenten en begeleiders

KNAPENKOOR

Jos Bruurs, Yvonne Denis, Staf Mertens, Tom Bruurs, Jan Martens, Jef Martens, Jef Michielsen, Koen Van Delm en Bart Van Delm.

MEISJESKOOR

Maria Jansen, May Martens en Lut Martens

KINDERKOOR

Lut Martens, Ann Leemans en Annemie Ooms

Annemie en Ann geven de muzikale fakkel door aan Sander en Sofie.

Een bekend beeld van Kinderkoor Jubilate: deelname aan de Heilig Bloedprocessie;

Niemand kon voorzien dat de show in AB met Equal Idiots in 2020 het laatste concert zou worden…

HOOGSTRATEN

Begijntjes Light Besluit…

HOOGSTRATEN - Nadat Begijntjes Laat Besluit vorig jaar omwille van corona niet kon plaatsvinden, zal ook de editie 2021 op zondag 22 augustus er anders uitzien dan het kinderfeest in normale tijden. Een lightversie dus, die misschien wel weer aansluit vij het kinderfeest zoals het vroeger gevierd werd.

“Door corona zal ook dit jaar een normale voorbereiding moeilijk zijn, al was het maar dat wellicht niet iedereen gevaccineerd zal zijn.”, zegt Johan Vermeeren als medeverantwoordelijke voor de organisatie. “Maar twee jaar na mekaar geen ‘Begijntjes’ leek ons geen optie. Dan lopen we het risico dat een generatie helpers of begeleiders afhaakt en de nieuwe generatie er nog niet klaar voor is.”

Optocht

“Het zou zonde zijn dat corona een einde zou maken aan deze traditie.”, gaat Johan verder, “daarom hebben we in overleg met de gebuurten beslist om voor dit jaar een alternatief uit te werken waarbij de traditionele optredens voor het stadhuis vervangen worden door een kleurrijke optocht door de Vrijheid met een aantal stopplaatsen waar de verschillende gebuurten een kort optreden kunnen verzorgen. Het zal blijven bij een beperkt iets, een dansje of een liedje zonder decor of wat dan ook.”

“Als ik luister naar de oudere generaties sluiten we met dit alternatief aan bij de manier waarop

Begijntjes Laat Besluit vroeger georganiseerd

2019 zullen de trofee die ze toen wonnen mee-

De begeleiders van gebuurte Houvast, de winnaar van de wisselbegijn in 2018. Het zou zonde zijn dat een generatie helpers afhaakt en de nieuwe er niet klaar voor zijn.

werd. Er worden dus ook geen winnaars gekozen en we zullen ook minder belang hechten aan de kledij enz. Het mag allemaal wat minder zijn. De winnaars van de laatste normale editie in

Gedetineerden haken voor het goede doel

HOOGSTRATEN - Door de corona-maatregelen ligt het groepsaanbod van hulp- en dienstverlening in de gevangenissen al enige tijd stil. Gedetineerden verblijven hierdoor veel meer tijd in hun cel dan anders. De vrouwelijke gedetineerden van de gevangenis in Hoogstraten bedachten een manier om deze tijd positief in te vullen: ze haken knuffels voor het goede doel. Misschien hebben sommige van onze lezers nog wel materialen liggen die ze ter beschikking willen stellen?

Het initiatief kwam tot stand via één dame die op zoek was naar een invulling van haar tijd op cel om zo een bijdrage te leveren aan de maatschappij. Ze haakt zeer graag, er volgde een oproep aan alle dames, waarna er al snel massaal aan het haken geslagen werd. Soms wordt er van een bestaand haakpatroon vertrokken, andere keren verzinnen de dames volledig zelf een eigen knuffeltje.

Feestvarken

Als goed doel om de knuffels aan te doneren werd Feestvarken vzw gekozen. Deze organisatie zet zich in om verjaardagspakketten samen

te stellen voor kinderen in armoede. Want elk kind verjaart en moet zijn verjaardag kunnen vieren. Ook in de gevangenis verblijven er trouwens verschillende mama’s. Het is dan ook extra waardevol voor hen dat zij een bijdrage kunnen leveren aan een leuke verjaardag voor een kind. Dit is niet de eerste keer dat de gedetineerden zich inzetten voor het goede doel. Eerder namen ze al aan verschillende initiatieven deel. Vorig jaar deden ze dat voor drie acties van de Warmste Week: sjaals breien/haken voor gezinnen die een kindje moeten missen (in samenwerking met vzw Berrefonds), dekentjes breien/haken voor prematuurtjes (in samenwerking met Alice Fonds vzw) en sokken breien/haken voor de daklozen (in samenwerking met Hero-on-Socks Foundation).

Restjes

De haakwerkjes worden gemaakt van restjes garen die door mensen buiten de muren gedoneerd worden. Dankzij de goede samenwerking met het gevangenispersoneel dat ook al wol doneerde, is dit voor de haaksters een zinvolle ma

Het CAW De Kempen wil zich graag samen met

brengen en afgeven in het stadhuis om deze in bewaring te geven tot volgend jaar. In de hoop dat alles dan terug normaal kan verlopen.”, besluit Johan. (fh)

de gedetineerden blijven inzetten voor het goede doel. Omdat de dames in zo’n topversnelling aan het haken zijn geslagen, deze oproep voor restjes garen en mogelijke vulling voor de knuffels. Wie nog wol, katoen, vulling (oude kussens, donsdekens,..) heeft liggen die je niet meer gebruikt en die graag via de gedetineerden van PSC Hoogstraten een mooie tweede bestemming wil geven, kan contact opnemen met Tine Lenaerts, via tine.lenaerts@cawdekempen.be of via het nummer 03 340 48 04. (mdl)

Normale editie van Groenten & Bloemen?

HOOGSTRATEN - Na een onderbreking van een jaar hopen de initiatiefnemers dat de editie 2021 van Hoogstraten in Groenten & Bloemen een normale voorbereiding zal kennen met ook een tentoonstelling in het derde weekend van september. Dat zal van 18 tot 20 september ongetwijfeld zoals vanouds garant staan voor veel volk in de Vrijheid…

Vorig jaar was er noodgedwongen een alternatieve online versie van het evenement. De vooruitzichten voor de 23ste editie zijn alvast opgeklaard. VVV Hoogstraten, Stad Hoogstraten en hoofdontwerper Tom De Houwer met zijn ontwerpersteam zijn dan ook al enkele maanden in de weer met de voorbereidingen voor een outdoor evenement.

Vrijwilligers

Zulk evenement is enkel mogelijk dankzij de inzet van vele vrijwilligers. Die hoeven niet allemaal bloemschikervaring te hebben, alle hulp en alle talenten zijn welkom. Dat gaat dus zowel over bloemschikken, technisch inzicht als over sjouwers, klussers en knutselaars. Evengoed zijn er vrijwilligers nodig met een vlotte pen, met ta-

lent om leuke foto’s of social media-posts te maken…

Het torentje blijft op zijn plaats

HOOGSTRATEN - De restauratie van de begijnhofkerk schiet aardig op. Volgens het lastenkohier krijgt de aannemer 220 werkdagen en moeten de stellingen voor 31 december 2021 verwijderd zijn. Maar alles wijst erop dat de werken in het najaar al opgeleverd kunnen worden.

Bij de aanbesteding was voorzien dat men het vieringtorentje naar beneden zou halen om het te restaureren. Maar de kraan die daarvoor nodig is, kan niet door de begijnhofpoort. Dus trok men de stelling hoger op en wordt de toren boven op de kerk gerestaureerd.

Koninklijk bezoek

“We zijn aan den haan”, riepen de stellingbouwers op donderdagmiddag 10 juni rond 14.30 uur. Dat hadden koning Albert en koningin Paola ook gehoord. Zij brachten die namiddag een onaangekondigd bezoek aan het begijnhof. Niemand was op de hoogte van hun komst. Alleen burgemeester Marc Van Aperen, schepen Wittenberg en een handvol medewerkers waren op de hoogte.

Koningin Paola bracht in 2000 al een bezoek aan het hof en wist zich nog opvallend veel details te herinneren. Even onaangekondigd als hun komst, belden ze aan bij drie woningen met de vraag om het interieur te bekijken, kennis te maken met de bewoners en een kop koffie te drinken. De heren van het protocol keken toe.

Het was iets voor 18 uur toen ze het hof verlieten. (fh)

Vandaar een warme oproep om je aan te melden als vrijwilliger om zo een bijdrage te leveren aan één van de toeristische uithangborden van onze

Wie woont er in Moerstraat 49?

HOOGSTRATEN - In het landschap van de Kempen staan heel veel kapelletjes. We bedoelen hier niet de stopplaatsen van de fietsers mee, maar de aan heiligen toegewijde bouwsels. In de Moerstraat 49 staat een wegkapel toegewijd aan Sint-Catharina. Blijkt die dus ook een huisnummer te hebben. Een kapel met een huisnummer zie je heus zoveel. Bij wie zouden de kaartjes met nieuwjaarwensen toekomen? (ws/fh)

Een ontwerp van Tom De Houwer

Opnieuw een veilige beiaardzomer

HOOGSTRATEN - Als een van de zeldzame cultuuractiviteiten konden de beiaardconcerten vorig jaar plaats vinden. Ook nu komen voor de vijf zomeravondconcerten de beste internationale en Vlaamse beiaardiers naar Hoogstraten.

- zondag 11 juli: Geert d’Hollander, beiaardier in Florida (USA). Concert n.a.v. de Feestdag van de Vlaamse Gemeenschap

- woensdag 4 augustus: Dina Verheyden, beiaardier in Mechelen

- woensdag 11 augustus: Luc Dockx, stadsbeiaardier Hoogstraten en zoon Kamiel Dockx

- woensdag 18 augustus: Jo Haazen, beiaardier in St. Petersburg (Rusland)

- woensdag 25 augustus: Frank Steyns stadsbeiaardier Maastricht (Nederland)

Praktisch

De concerten vangen aan om 19.30 uur. Er is een luisterplaats op de parking van het IKO in de Dr. Versmissenstraat. Uiteraard zijn er nog vele andere plaatsen rond de toren waar de beiaard goed beluisterd kan worden, zoals een aantal caféterrassen of het binnenpleintje van het administratief centrum. Bij regen is een beperkt aantal luisterplaatsen in een IKO lokaal.

Om de werking van de Hoogstraatse Beiaardvrienden te ondersteunen, kan je lid worden voor 10 euro. Wie de concerten sponsort met 50 euro, wordt vermeld in de concertfolder. Met 150 euro of meer is dat als hoofdsponsor. Wie liever niet vermeld wordt in de folder, kan dat laten weten langs beiaardvriendenhoogstraten@gmail.com of telefonisch (0475/854170, Ilse Verachtert). Elke bijdrage is welkom op het nieuwe rekeningnummer BE43 7370 5230 7901. (fh)

Lionsclub serveert HOOOP! gin voor het goede doel

HOOGSTRATEN - Lionsclub Hoogstraten

Markland steunt al jarenlang initiatieven in de sociale sector. Nu mede door Corona de nood voor sommige groepen binnen de samenleving steeds groter werd, ging men op zoek naar mogelijkheden om meer geld op te halen. Zo ontstond het idee om een Gin met de naam HOOOP aan te bieden.

In het verleden mochten o.m. Armen Tekort, Coda en Ispahan Palliatieve Zorg, TeJo (Therapeuten voor Jongeren), Moeders voor Moeders, Het Verzetje al rekenen op een financieel

duwtje in de rug. Door een nieuwe gin op de markt te brengen, hoopt de serviceclub een nog breder publiek aan te spreken.

De eigen werkgroep kreeg de professionele hulp van meester distillateur Thomas Cuyvers. Het leverde HOOOP op, een karaktervolle gin met frisse toets van citroen en een evenwichtige balans. De jeneverbes speelt zijn rol in het smaakvolle geheel, tegelijkertijd zorgen bonenkruid, kaneel en basilicum voor een tikje aan zout, gecounterd door florale en fruitige tonen van yuzu en rabarber.

De leden van de werkgroep hielden de nieuwe gin boven de doopvont.

Te koop

De naam HOOOP! maakt al duidelijk dat het om meer gaat dan alleen een lekkere gin. Want hoop is ook wat Lions aan zovelen wil geven. Mensen die het moeilijk hebben, tegenslag kenden of gewoonweg veel minder kansen kregen en geïsoleerd geraakten. Zeker geen overbodige luxe nu Covid-19 voor velen van hen hard toesloeg.

De prijs voor HOOOP! (700 ml.) bedraagt 44 euro. Te bestellen via de leden (https://lionshoogstraten.peepl.be). Maar ook te koop bij de Delhaize vestigingen in Hoogstraten, Beerse en Wuustwezel en bij Bierhandel Van Looveren in Loenhout. (fh)

Kunst in het kabinet

HOOGSTRATEN - Twee jaar terug vroeg Arnold Wittenberg aan Joris Martens uit Retie, zijn voormalig docent tijdens zijn kunstopleiding te Hasselt, om een wandtapijt te maken voor in zijn kabinet in het stadhuis. Joris gaf lithografie en maakte ook textielontwerpen. Door corona heeft het allemaal wat langer geduurd, maar op de zondagen 22 en 29 mei werd het tapijt ‘Katharina AW’, gemaakt in het Textielmuseum te Tilburg, voorgesteld tijdens een evenement in de Sint-Katharinakerk, georganiseerd door de vzw Ediqões uit Deurne.

“Ik ben maar opdrachtgever en toehoorder”, zegt Wittenberg, “Alle verdienste voor de organisatie van dit evenement, een interactie tussen het wandtapijt en de muziek van Miaux op het orgel en Luc Dockx op de beiaard gaan naar Joris en zijn broer Lieven, die de muziek schreef.”

Patroonheilige

“Arnold vroeg me een ontwerp te maken dat reflecteert naar Hoogstraten en haar patroonheilige,” zegt de kunstenaar. “Ik werd geïntrigeerd door de heilige Katharina, vooral omdat er zoveel verhalen over gaan en er geen eenduidigheid over is. In verschillende volksverhalen en nieuwe legenden lezen we dat de heilige Katharina beschermster was tegen de pest en bewaarster van kuisheid. Wat betekent kuisheid in onze tijd? Dit is een betekenisvolle vraag als je je mens zijn - waar ook sexualiteit bij hoort - diepgaand wil beleven.”

Het ontwerp heeft vage verwijzingen naar het rad met bebloede, ijzeren punten waarmee men probeerde de heilige Katharina te folteren. “Ook vuur, stromende melk en het idee van zuiverheid

krijgen hun plaats. Op de achtergrond is er een patroon verwerkt dat de vruchtbaarheid bezingt. De aloude vijgenbladeren gaan in herfstmodus en tonen onze energieke potentie en onze kwetsbaarheid.”

De titel van het kunstwerk Katharina AW ver-

wijst naar de initialen van de opdrachtgever maar ook naar ‘Ave’, een groet aan Katharina. Er worden maximum drie exemplaren van geweven, zoals dat ook bij brons en fotografie gebruikelijk is. Er wordt een LP gemaakt met de orgel- en beiaardmuziek. (fh)

Tent voor examens in VITO

HOOGSTRATEN - Het is niet evident om in een school voldoende grote lokalen te vinden waarin leerlingen hun examens op een coronaveilige manier kunnen afleggen. Omdat de gebruike-

lijke examenlokalen samen met de sporthal onvoldoende plaats boden, plaatste VITO een tent waarin de leerlingen van de 3de graad hun proefwerken aflegden. (fh)

Lieven Martens liet zich bij het componeren van de muziek inspireren op het wandtapijt gemaakt door zijn broer Joris (midden).

Chillmill heropent de spreekwoordelijke deuren

HOOGSTRATEN - Zomerbar Chillmill zal opnieuw de deuren openen. Vorig jaar kon dat niet om de gekende reden. Zoals de vorige keren vindt ook deze derde editie van de enige pop-up zomerbar in Hoogstraten plaats aan de Laermolen.

Vennootschap

Het stadsbestuur verleent door de Coronamaatregelen geen vergunningen aan particulieren voor het organiseren van dergelijke events, maar wel aan ondernemers. Daarom hebben initiatiefnemers Miel en Kaat Vermeiren een vennootschap opgericht als startende ondernemers.

Wat ontstond als een idee van broer en zus aan de eettafel thuis, werd een culinair kindje om te laten groeien, maar is ondertussen een volwassen onderneming Chillmill Events geworden. De band met VZW De Laermolen zal evenwel behouden blijven en een deel van de opbrengsten zal dan ook dienen voor het verdere onderhoud van de molen en de werking van de VZW. Dit jaar is de langste editie die tot nu toe georganiseerd wordt, want ze gaan de hele zomer rond. Op de laatste zondag van de zomervakantie, op 29 augustus, sluit de zomerbar de deuren. Dat zijn natuurlijk spreekwoordelijke deuren, want de zomerbar wordt uitgebaat op het grasveld aan de watermolen.

Nostalgisch

De laatste jaren rezen de zomerbars als paddenstoelen uit de grond, leek het wel. Toch staat Chillmill in contrast met de anderen. Niet alleen

door de goede doelen die ze steunen, maar het wordt ook op een hele andere manier georganiseerd. Waar andere zomerbars proberen om er zo professioneel mogelijk uit te zien, zetten Miel en Kaat in op gezelligheid en authenticiteit.

Miel: “We willen een combinatie bieden tussen een hippe zomerbar en het nostalgische verleden dat de Molen hier perfect uitstraalt. We gebruiken geen nieuwe meubels, maar proberen een huiselijke sfeer neer te zetten met onze salonnetjes en decoratie. Er zullen ook geen DJ-booths opgericht worden, in plaats daarvan geven we de kans aan muzikanten uit de buurt om op te tre-

Wandelen voor Kom op tegen Kanker

HOOGSTRATEN - Het afgelopen jaar kreeg covid alle aandacht. Nu er wat dat betreft wat betere vooruitzichten zijn, is het andermaal tijd om weer ten strijde te trekken tegen kanker. Daar bestaat immers geen vaccin voor… Gelukkig geneest meer dan de helft van de kankerpatiënten, door hún strijd en met jouw hulp.

Zoals in 2019 ondernemen Annie Michielsen (de vrouw van Marcel Verschueren), haar zus May en broer Gust een wandeltocht naar Scherpenheuvel. De tocht van 60 km is gepland op 10 juli. Vertrek om 5 uur ’s morgens ten huize Verschueren en aankomst tussen 16 en 18 uur aan de Basiliek in Scherpenheuvel.

Sponsoren

Je kan de wandeling per kilometer sponsoren ten voordele van Kom op tegen Kanker. Stuur voor 10 juli een mailtje met het bedrag dat je per kilometer wenst te sponsoren naar marcel.verschueren2@telenet.be of neem contact op via tel 03 314.45.32 of gsm 0476 90.58.52. Dat kan

den op deze toch wel unieke locatie.”

Het volledige evenement gaat uiteraard door onder de geldende coronamaatregelen, die we ondertussen allemaal al kennen. Chillmill heeft ondertussen al wat ervaring met de organisatie van evenementen en ze lieten al verstaan dat er misschien nog events zullen volgen. Dat is natuurlijk toekomstmuziek, want het belangrijkste is nu dat we kunnen genieten van een mooie zomer op een “goei wei” met een fris drankje in de hand. Schol! (cl)

ook via May Michielsen (Chaamseweg 57A, 2328 Meerle) of Gust Michielsen (Hal 26, 2322 Minderhout).

Bedragen vanaf 40 euro zijn fiscaal aftrekbaar. Na 10 juli krijg je dan het verzoek om het bedrag rechtstreeks aan Kom op tegen Kanker over te maken. De uitdaging is natuurlijk om boven de 12.000 euro van 2019 uit te komen. (fh)

Een defibrillator aan de voordeur

MEER - Het voorval met Christian Erikson op het EK voetbal toonde nog maar eens het belang van reanimatie en de nabijheid van een defibrillator. Brigitte Broers van de Gestelsestraat 20 te Meer, die sportverzorging en massage doet en vrijwilliger is bij het Rode Kruis, werkt mee aan beide zaken. Ze besliste ook om een defibrillator naast de voordeur van haar woning te hangen.

Reanimeren

Brigitte reed al vijf jaar mee met de ziekenwagen, werkt mee aan de cursussen eerste hulp van het Rode Kruis en geeft op vraag van verenigingen reanimatielessen.

Elk jaar krijgen in België liefst 11.000 burgers een hartstilstand buiten het ziekenhuis. Snel en adequaat optreden is dan levensreddend. Lang niet iedereen beschikt over die vaardigheid. Na het voorval op het EK voetbal gaan er dan ook stemmen op om reanimatie op te nemen in het lessenpakket van het middelbaar onderwijs.

Defibrillator

De nabijheid van een externe defibrillator kan bij reanimeren een zeer grote hulp zijn. Hoogstraten sloot in 2017 als eerste gemeente aan bij het EVapp oproepsysteem. Bij een hartstilstand slaat het systeem alarm en worden vrijwilligers verwittigd die in de omgeving wonen en een opleiding volgden. Indien er enkele vrijwilligers positief reageren, worden de anderen verwittigd dat ze niet meer ter plaatse moeten gaan.

Brigitte zit in de stuurgroep van EVapp en weet dat er in de week voor ons gesprek twee zulke oproepen waren in groot Hoogstraten. Hoe meer defibrillatoren er voor hulpverleners bereikbaar hangen, des te beter dus. Om die reden moedigt het stadbestuur bedrijven, sportclubs enz. aan om de defibrillator die ze eventueel hebben, buiten op te hangen. De stad financiert de kast rond het toestel en geeft in overleg met het Rode

Curiosa en heiligen in het kostershuis

MEER - Van achter de ramen van het als monument beschermde kostershuis op de hoek van de Donckstraat en de Rommensstraat (nr. 1) staart een aantal heiligen naar de voorbijgangers. Blijkbaar kan je de beelden kopen voor 20 euro, na wat googelen weet je daarna precies tegen welk onheil je dan beschermd bent.

De beelden maken deel uit van een grote collectie curiosa allerhande en staan er omwille van corona. Dat vertelt ons de uit Ulvenhout afkomstige Joost Bink. Normaal vind je Joost met zijn collectie schilderijen, kruisbeelden, heiligenbeelden en zoveel meer op de betere rommelmarkten. Maar omdat die omwille van corona nog niet mochten doorgaan, kregen ze een plaats achter de mooi gerestaureerde ramen.

Op Dreef

Joost woont al een tijdje in België, eerst in Meersel-Dreef, daarna in Brussel en

Kruis per jaar een zestal cursussen om met te toestel te kunnen werken.

Om al die redenen hing Brigitte de defibrillator, die aanvankelijk binnen hing, naast de voordeur te hangen. Met goedkeuring van haar man. Die werkt bij Van der Velden beton in Minderhout en ook daar hangt het toestel op een voor iedereen bereikbare plaats. (fh)

nu 8 jaar in Meer. Hij werkt als 36 jaar in een Nederlands bedrijf als leidinggevende in de horecasector, waar hij de merchandising verzorgt voor supermarkten en grotere cafés.

Buiten coronatijden kan je hem vinden in de Brabanthallen, de Zeelandhallen, maar ook in Brecht, in Mechelen en in Meersel-Dreef, waar hij trouwens een goed gevulde loods met curiosa allerhande opslaat. “Maar”, zegt Joost, “die geraak ik nu niet kwijt en de vaste kosten van huur van de loods enz. lopen wel door. Maar geen nood, ik overleef het wel.” Benieuwd welke heilige hijzelf al aangeroepen heeft… (fh)

Brigitte Broers en haar man Herman beslisten om hun externe defibrillator op een voor hulpverleners bereikbare plaats te hangen.

Corona is geen nekschot voor de schuttersgilden

MEER/MEERLE - Zodra de coronacijfers de goede kant opgingen en de maatregelen versoepeld werden, kwam het verenigingsleven stilaan terug op gang. Veel verenigingen vroegen zich af hoeveel schade de stilstand van meer dan een jaar met zich mee zou brengen. Zijn er leden die afhaken?

De negen gilden aangesloten bij het ‘Verbond van Sint-Jorisgilden’ stelden zich zeker ook die vraag, ook al omdat het overgrote deel van hun leden een dag ouder is en de verjonging niet in elke gilde verloopt zoals gehoopt. Bij de ene gilde is er geen probleem, terwijl een andere het met een restgroep moet doen.

Hoopgevend

Door corona werd de zomercompetitie in 2020 en 2021 afgelast, net zoals de wintercompetitie 2020-2021. Vraag is hoeveel schutters er bij de eerstvolgende wedstrijden zullen opdagen, of zet de dalende trend van het aantal schutters zich voort?

In 2009 namen nog 219 schutters deel aan de zomercompetitie op 61 meter, in 2019 nog 168. In de wintercompetitie op 6 meter daalde het aantal deelnemers van 213 in 2009 tot 154 in 2019. Hoopgevend is wel dat de leeftijd van die 154 schutters met de kleine kruisboog gevoelig lager ligt dan in de zomercompetitie. Als die jongere schutters de overstap maken naar de grote kruisboog is dat zuivere winst.

Aanpassen

Jan Geysbregts, voorzitter van het Verbond van Sint-Jorisgilden, is van mening dat een aantal oudere schutters wellicht niet meer zal opdagen en vreest dat vooral de ‘gildedansen’ het moeilijk zullen krijgen. Maar tegelijk hoopt hij dat

Harry Vanderhenst, Ed Vanhaperen, Jos Bastiaensen en John Vanhaperen, vier leden waarop men steeds kon rekenen bij de verbouwing.

jongeren gestimuleerd zullen zijn om terug meer naar ontspanning in eigen dorp op zoek te gaan. “Maar stilstaan is nefast. Je moet durven geloven dat er nog een toekomst is voor onze eeuwenoude schuttersgilden, op voorwaarde dat ze zich aanpassen aan de tijd. Zowel wat de gebruiken als de huisvesting betreft.”

Schieten en gieten

Jaren geleden waren er in elke gemeente cafés met een voldoende grote tuin van meer dan 60 meter diep, nodig om een schietstand in te richten. Maar die cafés verdwenen. Enkel de gilde van Castelré en Sprundel hebben nog een schietstand bij een café. De gilde van Meer is al jaar en dag eigenaar van hun lokaal. De andere zes moesten in de jaren ’80 op zoek naar een eigen

onderkomen. De gilde van Wortel kocht daarvoor grond aan en is eigenaar van hun lokaal. De vijf andere gilden: Hoogstraten, Minderhout, Meerle, Loenhout en Rijsbergen bouwden hun lokaal op grond van de gemeente en betalen een jaarlijks ‘recht van opstal’.

Het komt er dus op aan om te investeren, vooral in het gildelokaal zodat er ook niet leden over de vloer komen die zo kennismaken met het gildeleven. Dat deden verschillende gilden, met Sint-Joris Meerle en Meer op kop. Zij gebruikten de gedwongen corona vrije tijd voor het vergroten en het verfraaien van hun lokaal.

Uitbreiden

De gilde van Meer ging voor een uitbreiding van hun lokaal met 58 m². Daartoe kocht de gilde een perceeltje grond van 6,5 op 2 meter van de gemeente op het kerkhof achter de kapel, waar nooit iemand begraven werd. Ook binnen werd er gewerkt, zo werd o.m. het plafond van hun lokaal geïsoleerd. Het gildelokaal bestaat nu uit drie delen: centraal het horecagedeelte; daarbij aansluitend een ruimte voor de zomer- en een tweede voor de wintercompetitie. Die twee ruimtes vergroten, afhankelijk van het seizoen het horecagedeelte.

Het lokaal van Meerle, gebouwd in 1985, onderging een echte metamorfose. Het is makkelijker om te zeggen wat er niet veranderde dan andersom. Na breekwerk binnen werd haast alles vernieuwd. Er kwam een nieuwe vloer en plafond, de elektriciteit is totaal vernieuwd en er werd centrale verwarming gelegd. Een en ander heeft veel geld gekost. “De opbrengst en de winst van het gildefeest is op, en we zitten met schuld,” zegt Harry Vanderhenst daarover. “Verhuur aan andere verenigingen enz. moet dat op termijn weer goed maken.” (fh)

Mark Verschraegen, Toon en Jan Rombouts zijn misschien niet dagelijks, maar toch heel vaak op post...

Zomerse pop-up Graanbar in Meerle

MEERLE - Vanaf 28 juli tot 22 augustus kan je in de Leembeek, in het uiterste oosten van Meerle, gedurende 5 dagen per week terecht voor drankje en een hapje in een prachtig kader. Je mag er zelfs een hele avond doorbrengen om gezellig te keuvelen met familie en/of vrienden. De initiatiefnemers en dikke vrienden Yvonne Christiaensen en Hanne Pauwels hebben hard gewerkt om alles er piekfijn in orde te maken. Waarom ze net daar hun vakantie aan gaan spenderen, gingen wij hen gewoon eens vragen…

De winter verjagen

Yvonne en Hanne zijn al jarenlang vriendinnen, ze weten niet meer wanneer het begonnen is. Meer dan 20 jaar alleszins. Vrijgezellen van alle leeftijden die samen kwamen in ’t Zonneke om te kletsen en af en toe te feesten. En dat is zo gebleven. Het groepje groeide gestaag aan en in normale tijden zien ze mekaar zeker één keer per maand.

“Het idee voor de Graanbar is hier op het terras bij Yvonne ontstaan, op ‘t Oosteneind. Vorig jaar september. Het was nog heel zomers en we genoten samen van een drankje en van het weids uitzicht. Maar de coronamaatregelen waren aangekondigd, de herfst en de winter waren in aantocht.. en het saaie vooruitzicht deed ons fantaseren. We moesten iets verzinnen om dat draaglijk te maken, echt iets waar we kunnen naar uitkijken.

We fantaseerden over een zomerbar tijdens de volgende vakantie, hier in de tuin van Yvonne. We maten uit hoe groot het zou worden, spuiden ideeën bij de vleet, kwamen goed op gang. Maar ja, een openbare bar in je eigen tuin, dat was niet echt realistisch. Geen privacy meer, elke dag tot laat in de avond geloop…”

De Leembeek

“Maar toch lieten we het idee niet varen. Een beetje verder op de Leembeek is een mooie weide, ingesloten door een haagkant en door het bos. Heel idyllisch. Jan Van Alphen bewerkt het. Maar de eigenaars zagen het niet zitten. Toen kwam Jan zelf met een perceel vlakbij op de proppen. Jan die ook met zo’n zomerterras in zijn kop liep, om na een toer met de fietsmaten in alle rust een pint te kunnen drinken. Hij bood ons een veld van hemzelf aan, waar hij maïs zet. Met een mooi uitzicht.

Zo ontstond ook meteen de naam. Maïs, korn, graan! We zijn beginnen tekenen hoe het er moet uitzien. Een graancirkel, voordat de maïs geplant werd, rondom rond zonnebloemen, zacht gras in het midden. Zo gezegd, zo gedaan. Het was wel van nul beginnen, want in zo’n veld is er niets. Eerst de vergunning aanvragen. Het gemeentebestuur had net een nieuw reglement opgesteld, dat weliswaar vanaf 2022 ingaat, maar toch hadden ze graag dat we aan die voorwaarden voldeden. Dus een vennootschapje op-

gericht en een BTW nummer aangevraagd. Dat zal ons er overigens niet van weerhouden een deel van de eventuele winst aan een goed doel te besteden.”

Back to basics

“Dan de praktische zaken: energie (waarschijnlijk een geluidarm aggregaat), water via een aquapunt van Pidpa. Drie grote shelters waar 80 mensen onder kunnen zitten. Voor de rest streven we naar eenvoud, naar een natuurvriendelijke inkleding. Geen muziek dus. Een kinderspeelhoek met natuurlijke elementen zoals een zavelberg, gestapelde hooibalen. Géén springkasteel. Back to basics!

Een vierde van de zitmeubels maken we zelf, van paletten. We zijn dus al flink bezig geweest! Iemand anders maakt een aantal stoeltjes van boomstammen en verder verzamelen we zeteltjes en stoelen waar we kunnen. Rondom zachte sfeerverlichting. We hebben ook een mooie wandelroute van ca. 5 km uitgewerkt met de bar als start- en eindpunt, langs prachtige paden en mooie natuur. We hebben zelf trouwens nog mooie stukjes van onze streek ontdekt. En de bar ligt natuurlijk ook op het parcours van een fietsenknooppuntentoer. Er zal dus voldoende mogelijkheid zijn om veilig je fiets te stallen. Maar er is ook een grote parking voorzien, dat was trouwens een voorwaarde van de gemeente.”

Honger en dorst

“Geen tapinstallatie, wel een mooi aanbod van bieren op fles, vooral streekbieren met zeker een aantal lokale bieren. Frisdranken uiteraard, enkele cocktails o.a. met graanjenever - om onze naam eer aan te doen - én een mocktail, dus zonder alcohol.

te passeren…

Er zal ook iets te eten zijn. Er komen foodtrucks uit de buurt, o.a. van Den Boergondiër, van Karen Van Den Keybus. Allen met afwisselende kleine gerechtjes.

Hoe we dat vier weken gaan bemannen? Wij twee zullen er haast altijd zijn. We hebben er heel ons verlof voor ingepland en zelfs nog enkele weken meer voor opbouw en afbraak. Daarnaast werken we met studenten en flexijobbers, ingeschreven via het interimkantoor Adecco, waar een vriendin van ons werkt. Momenteel is het dus pittig werken om alles tijdig rond te krijgen. Maar we zien het helemaal groeien, samen met de maïs en de zonnebloemen die we regelmatig moeten gieten. Als het weer nu nog een beetje meewil, komt het zeker goed. We denken dat de mensen dan de weg naar onze Graanbar echt wel zullen vinden.”

Of het iets voor elke jaar zal zijn, daar durven Yvonne en Hanne geen uitspraken over doen. “Eerst zien waar we dit jaar eindigen. Of ons financieel plan klopt, of we het werk rond kunnen krijgen. Dat is dus iets wat we eind augustus rustig zullen evalueren, onder ons, met een lekker drankje!” (gelach).

Praktisch

De Graanbar van Yvonne en Hanne vind je op Leembeek (tussen Oosteneind en Ulicotenseweg).

Open vanaf 28 juli tot 22 augustus:

- wo - do: 14 - 24 uur

- vr - za: 14 - 1uur

- zo: 11 - 24 uur

Kijk ook op Facebook.com/graanbar of Instagram.com/graanbar_popup (jaf)

Gezocht: juf voor kleuterturnen

MEERLE - Al meer dan 15 jaar zijn de lessen Bewegingsopvoeding voor kleuters, of beter gekend als Kleuterturnen van de Gezinsbond Meerle & Meersel-Dreef een gevestigde waarde in ons dorp. Elke woensdagnamiddag kan een dolenthousiaste groep kleuters een uurtje komen sporten, dansen, bewegen, spelen onder toezicht van een enthousiaste juf Steffi.

Nu juf Steffi op professioneel vlak een andere weg is ingeslagen, is de Gezinsbond op zoek naar een nieuwe lesgever/lesgeefster.

Ben je graag omringd door kindjes, spreek je goed Nederlands en ben je vanaf september 2021 vrij op woensdagmiddag, dan is dit misschien iets voor jou? Ook studenten die de opleiding kleuteronderwijs of lichamelijke opvoeding volgen kunnen zich kandidaat stellen.

Neem contact op voor verdere informatie met Kalinka Gladineze - tel. 03/315 09 99 (na 18u). (jaf)

Hier komt de Graanbar van Hanne en Yvonne. Reden genoeg om eens in de Leembeek

Marlou Faes, een bijzondere boreling

Vijf op een rij. Boven (van links naar rechts): Kristel Jespers (53 jaar) en May Brosens (75 jaar). Onder (van links naar rechts): Anna Bastijns (97 jaar), Ellen Verschueren (27 jaar) en Marlou Faes (2 weken)

MEERLE - TIn mei werd Marlou Faes geboren, een wel heel bijzondere boreling. Langs moe-

Fietszoektocht van de Gezinsbond

MEERLE - Vanaf begin mei ging de gekende fietszoektocht van de Gezinsbond van start. Tot en met 7 november kan je deze mooie fietstocht met het hele gezin nog maken op een tijdstip dat je het beste uitkomt. Onderweg is er de rebus voor volwassenen en “Raadsels for Kids”.

Deze laatste zijn gratis voor alle kinderen tot en met 12 jaar, op voorwaarde dat de ouders een routekaart en antwoordkaart hebben. Meerdere kaarten per adres/gezin zijn mogelijk. Alle leden van afdeling Meerle en Meersel -Dreef ontvangen een gratis exemplaar op naam.

De routebeschrijving met antwoordkaart voor niet - leden en/of extra fietsroutes kunnen verkregen worden bij VVV Hoogstraten, de Paters in Meersel-Dreef, 't Winkeltje bij Bart en Vera in Meerle en bij Van Bavel-Gladinez, Heimeulenstraat 49a, Meerle.

We hebben het ooit al gezegd, maar herhalen het graag: dit is een fijne manier om de eigen streek te verkennen en een leuke fietstocht te maken in het weekend of tijdens de vakantie! (jaf)

Boven (van links naar rechts): Jac Faes (64 jaar), Frank Faes (34 jaar) en Marlou Faes (2 weken). Onder: Lisa Braspenning (101 jaar) - meer dan een eeuw verschil dus…

derskant is het immers het sluitstuk van een ‘vijfgeslacht’, en dat kan je niet anders dan bij-

Mooie opbrengst van sponsortocht

MEERLE - Naar tweejaarlijkse gewoonte organiseerde de Klimtoren een sponsortocht voor het goede doel. Dit schooljaar ging de opbrengst zowel naar de Damiaanactie als naar de school. De tocht heeft het mooie bedrag van € 2865 opgebracht. De helft is naar de Damiaanactie gegaan en de helft is voor de school gebruikt. Ze konden er flink wat spelmaterialen mee aanschaffen. Hartelijk dank aan al de sponsors vanwege De Klimtoren. (jaf)

zonder noemen. (jaf)

Geslaagde Solidariteitstombola

MEERLE - Wegens Corona konden er dit jaar geen lotjes bij de mensen aan huis verkocht worden. Daarom probeerde Samana het met een overschrijving. Voor sommige mensen is dit moeilijker, voor andere misschien makkelijker. Ging het lukken? Het bleef een beetje bang afwachten…

Maar Samana kan ondertussen verheugd melden dat het wel degelijk gelukt is. Veel mensen hebben de overschrijving ingevuld, waarvoor de vereniging eenieder hartelijk dankt.

De loten werden ondertussen rond gebracht. De trekking van de winnende nummers is uitgesteld

Noodlanding in de Markweg

MEERSEL-DREEF - Je ziet of hoort ze vliege, maar landen doen de piloten van de luchtballons meestal op een rustige plaats zodat na de landing alles weer netjes kan ingepakt worden voor een volgende vlucht. Zo niet op vrijdag 4 juni in de vroege ochtend. Aan de ene kant van de Markweg weg lagen er metershoge grasbalen, aan de andere kant de opkomende maïs. Veiligheid boven alles, dan maar midden op de Markweg landen. Enkele auto’s moesten wel even aan de kant, maar eind goed al goed. (JJ)

Veel winnaars na de lentezoektocht

MEERSEL-DREEF - ‘t Dreefke bedankt iedereen voor de steun, de gedrevenheid en de positieve reacties op de georganiseerde lentezoektocht doorheen Meersel-Dreef. Liefst 102 lentezoektochten zijn verkocht geweest. Met de opbrengst toveren de ouderraad en het onderwijskorps een glimlach op de gezichtjes van de leerlingen van de basisschool…

De winnares van onze lentezoektocht is Marleen Jochums uit Rijkevorsel. Zij wint een fantastische cadeaumand met allerlei lokale producten. Maar dat is niet alles... dankzij het nieuwe speelgoedmuseum in Meersel-Dreef (Dreef 96) is er nog een fijn extraatje. De kinderen die een leuke foto van de slagboom hebben ingestuurd , ontvangen een gratis inkomticket voor dit museum. (JJ)

Kermis in het verschiet!

MEERSEL-DREEF - Dit jaar wil het kermiscomité de kermisspelen zeker laten doorgaan, als het mag en als het kan. Normaal - maar wat is er nog normaal - gaan deze spelen door op maandag 12 en dinsdag 13 juli 2021. Dus stip zeker het tweede weekend van juli en deze

dagen aan in je agenda, zodat we met z’n allen nog eens kunnen feesten.

In welke vorm, op welke manier, met welke maatregelen zal het kermiscomité via alle mogelijke infokanalen laten weten, na overleg en terugkoppeling van de gemeente. (JJ)

Parking baart kunst

MEERSEL-DREEF - Ook de Fanfare Voor Eer en Deugd blaast weer, na een jaar van stilzetten zonder te kunnen oefenen in groepsverband. De parking van het Paterswiel is daar nu de uitgelezen plaats voor. Als de wind goed stond, kon je hen van ver horen spelen.

De muzikanten zeggen dat het na al die tijd weer wennen os, het zal wel even duren om het niveau van vroeger te bereiken, te evenaren en eventueel nog beter te doen. Maar ze kijken weer uit naar het eerstvolgende concert, wat en hoe dat ook moge wezen. JJ)

Coronaveilige fietsvierdaagse van KWB

zaal alle coronarichtlijnen na. Veiligheid gaat voor alles.

De Hees

MINDERHOUT - KWB Minderhout zorgt voor de ideale ontspanning met de avondfietsvierdaagse. Een ideale uitstap voor het ganse gezin, een prachtig zomers terras om buiten te keuvelen bij een frisse pint en de mogelijkheid om de horizon weer wat breder te laten worden. Zet deze activiteit alvast in je agenda, misschien is het aantal deelnemers door corona nog beperkt. Woensdag 30 juni startte de eerste fietstocht bij de vernieuwde parochiezaal ’t Markenhof. Je kiest zelf aan hoeveel tochten je wil deelnemen. Op de laatste dag, zaterdag 3 juli, is er een prijsuitreiking voor deelnemers die minstens 2 van de 4 avonden hebben mee gefietst. Onderweg krijg je een versnapering en een drankje aangeboden door de organisatie. KWB komt zowel bij de fietstocht als aan de parochie-

Toeren met een step

MINDERHOUT - Sinds april verhuren Ann Jespers en haar man Bart Oomen, onder de naam Step Tours Hoogstraten, steps waarmee men zich op een aangename manier door toeristisch Hoogstraten of de ruimere regio kan verplaatsen.

Ann en Bart leerden die vorm van ontspanning vorig jaar kennen via Steps Tours Arendonk en beschikken nu zelf over 10 zogenaamde Segway Ninebot steps. Elektrische steps die een snelheid van maximum 25 km kunnen halen. Wat dat betreft dus vergelijkbaar met een elektrische fiets, net zoals de drie standen waarmee je het volume weerstand kiest.

De steps worden verhuurd aan 25 euro voor een periode van 4 uur. Ann en Bart stippelden zelf twee mooie routes uit van ongeveer twee uur, die via een QR code informatie geven over het traject dat je aflegt. Maar de keuze van de weg die je aflegt is uiteraard vrij, als je er rekening mee houdt dat de step zo’n 40 km kan afleggen voordat je de batterij moet opladen.

Meer info: Steps Tours Hoogstraten, Beemden 46 te Minderhout, reservatie via de site www.hoogstraten.steptours.be (fh)

Uniek is wel dat op één van de toeren door het bosdomein ‘De Hees’ gereden wordt. Dit beschermde domein is voor eenmaal opengesteld voor de avondfietsvierdaagse. Je rijdt er door de prachtige fauna en flora, ziet in de verte het kasteel in het midden van dit bosdomein.

Elke tocht schommelt rond de 28 km, haalbaar voor alle leeftijden. Iedere avond wordt er naar een andere windrichting gereden, voor het eerst zal er ook gewerkt worden met QR-codes. Dit geeft de organisatie de mogelijkheid om bezienswaardigheden onderweg te benadrukken.

En het EK voetbal

Het is mogelijk om in de parochiezaal het EK voetbal te bekijken, je hoeft dus niks te missen. Er is een groot zomerterras en er zijn voldoende plaatsen binnen.

Vertrekken kan vanaf 18.30 uur, op zaterdag al om 18 uur. KWB leden betalen per avond 2 euro of 7 euro voor de vier avonden. Niet-leden respectievelijk 2,5 of 9 euro. Kinderen betalen 1,50 euro per avond en 4 euro voor 4 avonden. In deze prijs zijn dranken en een versnapering onderweg inbegrepen.

KWB leden kunnen gebruik maken van de kortingsbonnen die je kreeg wanneer je lid wordt. Ook de kortingsbon ter waarde van 5 die in ‘de raak’ van januari stond, mag je gebruiken. Meer info bij Ronny Leemans : 03.314.21.81 of op de site www.kwbminderhout.be

En vergeet niet om als een van de eersten de vernieuwde parochiezaal te bekijken! (fh)

Ann Jespers samen met haar twee dochtertjes Eline en Lisse op een elektrische step

Het ‘Moerklokje’ is 600 jaar oud

WORTEL - Met de oudste parochiegeschiedenis, de oudste kerktoren en het oudste kerkklokje van de streek mag Wortel fier zijn. Het kleinste klokje in de toren draagt in gotisch schrift: EST NOMEN MEUM PIETER ANNO DOMINI MCCCCXXI. In vertaling luidt dat: “Mijn naam is Pieter in het jaar des Heren 1421.” Daarmee wordt deze Pietersklok dit jaar 600 jaar oud.

Turfsteken

Toch noemt men in Wortel deze Pietersklok het “Moerklokje”. Om de herkomst van die naam te begrijpen, moeten we in de dorpsgeschiedenis duiken. Uit overlevering weten we Wortelaren het klokje ooit in veiligheid brachten uit schrik voor vijandelijke klokkenrovers. Volgens de ene al omstreeks 1600, volgens anderen in de Franse periode, dus rond 1800.

Hoe dan ook, in 1828 vond men het klokje terug, ofwel bij een bewust georganiseerde zoektocht, ofwel en dat klinkt logischer, tijdens het moersteken. Turf werd toen als brandstof ontgonnen in de laag gelegen gronden rechtover de kerk, beter gekend als de Velder.

In de kerkrekeningen wordt genoteerd dat men op 28 januari 1828 “aan J. Snels voor geleverde jenever als de klok gevonden is, tien stuivers” betaalt. En nog verder: “… ter voorzijde reden voor het vinden der klok betaald aan Adriaan Bolckmans volgens quitantie 2 fl. 39”. De genoemde Adriaan Bolckmans was kastelein van ‘De Lindeboom’ en schatbewaarder van de kerkfabriek.

Spraakmakend

Dat het vinden van de Moerklok spraakmakend was in het dorp wordt bewezen door de rijmelarij van een zekere Louis van Mastland – Peeraer. Hij schreef er in 1887 een gedicht over van maar liefst 320 strofen! De laatste strofe daarvan is een vredeswens:

Dat lang nog de Moerklok mag tinken en Tampen langs ’t vredige veld, Dat nimmer hier moge weerklinken ‘t gedonder van oorlogsgeweld.

Het is dan ook een opmerkelijk gegeven. Deze klok is de oudste van de streek, zelfs vier jaar ouder dan de toren die in 1425 werd opgetrokken, en zal dit jaar dus de respectabele leeftijd van 600 jaar bereiken. Dat klinkt gewoner dan het is - vergeet niet dat we toen nog in de middeleeuwen leefden, dat Europeanen Amerika nog niet kenden en dat de boekdrukkunst nog moest worden uitgevonden.

Moederparochie

Wortel was in het begin van de 15de eeuw een klein dorp met enkele tientallen huizen en boerderijen rond de oude (houten?) kerk. De huizen,

er “Mijn

velden en beemden werden omzoomd door eindeloze heivlakten. Onder impuls en met de steun van de toenmalige graaf van Hoogstraten Jan IV van Kuyk werden plannen gemaakt om in Wortel als moederparochie van Hoogstraten een nieuwe robuuste kerk te bouwen.

De massieve toren van de kerk werd afgewerkt in 1425, de kerk zelf werd pas veertig jaar later ingewijd. De Pietersklok luidde als eerste in deze toren en dat doet ze tot vandaag. Pas 100 jaar later kreeg de klok het gezelschap van de zwaardere Hertogenklok. De Tiendenklok en de Mariaklok vervolledigen het kwartet. (lv/fh)

In gotisch schrift staat er “Mijn naam is Pieter in het jaar des Heren 1421.”

In gotisch schrift staat

naam is Pieter in het jaar des Heren 1421.”

De vijftigste zoektocht van ‘t Slot

WORTEL - WORTEL – Van 27 juni tot 5 september kan je deelnemen aan de jaarlijkse fietsof wandelzoektocht van jeugdhuis ‘t Slot. Vijftig jaar geleden gestart als een zondagse autozoektocht, werd dit vanaf 2011 een meerdaagse vakantiezoektocht die zorgt voor boeiend vakantievertier. De nu 75-jarige Leo Wouters was er van het eerste uur bij en doet het verhaal.

Rock Wortel

We schrijven begin jaren 70 van vorige eeuw. Overal en dus ook in Wortel rijzen de popfestivals uit de grond. In de Zandstraat, op gronden achter ‘den Horsten’, was in de vallei van de Mark een bijna natuurlijk amfitheater waar elk jaar enkele groepen optraden. Wortel had dus Rock Werchter kunnen zijn, ware het niet dat men niet de kosten kon komen.

Om het financiële gat dicht te rijden, kwam er in 1972 een autozoektocht, een vorm van ont-

spanning die in die dagen enorm populair was. Men hoopte dat de opbrengst van een programmaboekje bij de zoektocht voldoende zou zijn om het festival overeind te houden. Maar helaas, 1973 zou de laatste editie van het festival worden.

De rally bleef evenwel overeind. Aan de eerste editie namen 73 deelnemers deel, een meerderheid uit de ons omliggende gemeenten. Dat vertaalde zich ook in de uitslag want de zoektocht werd gewonnen door een zekere Paulussen uit Turnhout, voor Neel Buycks van Wortel en Jos Engelen, ook van Turnhout.

Puzzelwerk

De eerste jaren moest men de uitslag manueel opmaken. Dat was puzzelwerk van 18 uur - wanneer de laatste deelnemers binnen moesten zijn - tot 21 uur… en dan kon de discussie over de antwoorden op de vragen en de uitslag beginnen.

zoektocht samen

Kermis zomerterras bij ‘t Slot

WORTEL - Ook dit jaar kiest Jeugdhuis ’t Slot voor een zomerterras zoals dat ook tijdens het kermisweekend in 2020 was. Omdat een echte kermisfuif zoals in de pre-corona nog niet kan, tovert men de nu autovrije Boomkes op 9,10,11 en12 juli om tot een gezellig terras voor jong en oud.

Enkele lokale live bands zorgen voor een streepje muziek en op zondag 11 juli zal er een groot scherm staan tijdens de EK-finale. Voor de hongerigen onder ons staat er een frietkraam. Het aantal personen aan een tafel mag plaats nemen en de openingsuren zijn afhankelijk van de dan geldende coronamaatregelen. Best de sociale media en de website www.het-slot.be in de gaten houden dus. Van de dienst evenementen

vernam men dat men voor 99% zeker is dat er dit jaar terug een echte foor zal staan. Een weekend om naar uit te kijken. (fh)

Tot de computer zijn intrede deed, dat zou alles makkelijker maken. In die dagen liep er een computercursus van Jos Peeters in ‘t Slot. Men zou de Commodore 64 met een MS-DOS sturing gebruiken om de uitslag op te maken. Die computer kon maar bestanden aan tot 64 kb en moest dus 2 tot 2,5 uur draaien voor hij met de rangschikking klaar was.

In 1984 kozen steeds meer mensen voor de fiets. Ook ‘t Slot schakelde over van een auto- naar een fietszoektocht, nog steeds op één dag af te werken. Dat was buiten de weermakers gerekend, want de regen viel die zondag met bakken uit de hemel en er daagden maar zes dappere deelnemers op. Een jaar later speelde men op veilig en werd er een fiets- én een autozoektocht georganiseerd. Daarna koos men resoluut voor een fiets- en een wandelzoektocht.

Vakantiezoektocht

In 2011 werd er voor het eerst een vakantiezoektocht ingericht, die men kon afwerken tussen de laatste zondag van juni tot de eerste zondag van september. Dit bleek een succesformule met elk jaar 100 tot 160 deelnemers. Vorig jaar zorgde corona voor een uitschieter van maar liefst 470 wandelaars en fietsers.

De deelnemers zijn lang niet allemaal leden van ‘t Slot of inwoners van Wortel. Ongeveer 15 % zijn lid van de jeugdclub, twee-derde daarvan is ouder dan 30 jaar. Het is een tendens die zich ook bij andere hobbyclubs voordoet: in de foto, de wijn-, de mountainbike-, de volleybal en de biljartclub.

De wandel- en fietszoektocht kan je doen van 27 juni tot 5 september. Een deelnameformulier kost 5 euro en is te verkrijgen in café De Nieuwen Buiten. Ze kunnen daar ingeleverd worden, maar ook in De Guld, café In Holland en de toeristische dienst. (fh)

Fietszoektocht van Widar

WORTEL - Vanaf 14 juni tot 14 september organiseert Widar een fiets/fotozoektocht, Kolonie 32. De afstand bedraagt 16 km en je kan vertrekken bij Widar tijdens de openingsuren van Den bayerd – het Casino op woensdag en vrijdag van 14.30 tot 17.30 uur en op zondag en maandag van 10.30 tot 17.30 uur.

Deelnemen kost 5 euro, maar als je na het fietsplezier alles hebt gevonden, krijg je koffie en taart bij aankomst. (fh)

Leon Lenaerts, Leo Wouters en Romain Krols stelden de vijftigste

De Boomkes als ontmoetingsplaats

WORTEL - Een van de voorstellen die de werkgroep Wortel 2030 formuleerde was de opwaardering van zowel de Boomkes als het Vagebondplein. En men laat er geen figuurlijk gras over groeien. In overleg met de onlangs opgerichte stuurgroep, die de ‘Ambassadeurs van Wortel 2030’ vertegenwoordigen, wordt de straat voor het Slot voor een proefperiode in juli en augustus afgesloten voor het verkeer.

De Boomkes worden op die manier een ontmoetingsplaats waar iedereen welkom is om er te komen spelen, sporten, picknicken of gewoon elkaar eens te zien voor een babbeltje en vul zelf maar in. Verenigingen kunnen er terecht om te petanquen, kubben, paapgooien enz. Om te zien wat er te doen is en of de Boomkes vrij zijn, kan je je aanmelden langs Wortel2030@gmail.com. De ‘opening’ van de sluiting van de weg gebeurt op vrijdag 2 juli om 20 uur met een pop-up zomerbar. Wellicht zal het Slot ook al zijn terras uitzetten en zal de KLJ er een activiteit organiseren. Iedereen is er welkom om een boom op te zetten over de toekomst van het plein en Wortel in het algemeen. (fh)

Win tien prentkaarten van de kolonie

Zouterover start met de handrem op

WORTEL - Volgend jaar zal het 200 jaar geleden zijn dat Wortel-Kolonie als 5de en vrije kolonie werd opgericht. Op de website www.kolonie57.be en in het bezoekerscentrum Kolonie 5-7 in Merksplas is veel meer informatie hierover terug te vinden. Misschien brengt het jubileumjaar de stad Hoogstraten, organisaties of individuen op het idee om activiteiten te organiseren?

Wortel- en Merksplas-Kolonie waren onderdeel van een groot en ambitieus plan met als doel komaf te maken met armoede. Dit grootschalige maatschappelijke experiment vond plaats in het begin van de negentiende eeuw in de Verenigde Nederlanden. Daar worden in zeven jaar tijd zeven Koloniën van Weldadigheid opgericht: vijf in het noorden van Nederland en twee in het zuiden.

Wij mogen alvast 3 keer 10 postkaarten verloten onder onze lezers. Stuur een bericht met de vermelding 'Prentkaart' naar onze redactie (Begijnhof 26 in 2320 Hoogstraten) of een mailtje naar redactie@demaand.be. Een onschuldige hand trekt daaruit drie winnaars. (ws/fh)

WORTEL - Net zoals andere horecazaken mocht Zouterover op 9 juni de deuren openen. Kevin Kegeleers en Nick Van Hoof hadden de coronamaanden gebruikt om een gedeelte van de linkervleugel van de boerderij in Wortel-Kolonie in te richten om er groepen te ontvangen voor hun koken op open vuur of voor workshops.

De eerste dagen gebruikten ze om een en ander uit te testen en waar nodig bij te sturen. Verder blijft het nog behelpen zo lang de coronabeperkingen blijven wat ze zijn. In groepjes van vier per tafel, ook al werken ze in hun concept met groepen van een 20-tal personen aan een grote tafel.

Kevin en Nick van Zouterover, die ooit de wedstrijd Grillmasters op tv zender 4 wonnen, werken in de kolonie aan een concept dat langzaam zal groeien. Op dit moment wordt er druk overlegd over de aanleg van de omgeving links naast de boerderij, waar een ‘pluktuin’ gepland is. Langzaam maar zeker krijgt hun concept de vorm die men voorop stelde. (fh)

In juli en augustus wordt de weg voor het Slot in een proefopstelling autovrij gemaakt en wordt de Boomkes dus een echte ontmoetingsplaats

Kevin Kegeleers en Nick Van Hoof bij hun open vuur van Zouterover in de kolonie

03 314 43 39 - sport@demaand.be

HVV maakt zich klaar voor seizoen 2021-2022

17 eigen jeugdspelers in de A-kern

HOOGSTRATEN - HVV heeft niet stilgezeten, het vernieuwde bestuur ging er vol tegenaan. Er moest een goede basiskern worden samengesteld, aangevuld met jonge, zelf opgeleide talenten. Op de oefenvelden achter het Seminarie verrees ondertussen de gymhal en startten de werken aan het kunstgrasveld. De sponsors werden beloond met een fles 'Onze Rooikens' gin in de hoop dat zij de club blijven steunen in deze moeilijke tijden. Op sportief vlak is het uitkijken naar een nieuw seizoen nu de reeksindeling en de voorbereidingswedstrijden bekend zijn.

Spelerskern

Elke voetbalclub, niet enkel HVV, hoopt altijd dat de eigen opgeleide jeugd kansen krijgt om zich te bewijzen in het eerste elftal. De jeugdopleiding in Hoogstraten is prima, niet minder dan 17 jonge spelers zullen volgend seizoen samen trainen en spelen met de meer ervaren spelers van de A-kern.

De kern van vorig seizoen is zoveel als mogelijk behouden. Dat was het hoofddoel bij de besprekingen met de spelerskern. HVV had bij deze groep immers een goed gevoel. De vorige competitie werd na enkele wedstrijden stopgezet, jammer na een mooie start waarbij de supporters eindelijk terug goed voetbal te zien kregen. In een goede basiskern kunnen de eigen jongeren

zich bovendien beter integreren dan in een zwalpende ploeg waarin ze mee verzuipen.

Transfers

Een ander objectief was om inkomende transfers te zoeken in een beperkte straal rondom Hoogstraten. Dit resulteerde in drie nieuwkomers. Endrit Voca woont in Wuustwezel en komt over van Zwarte Leeuw Rijkevorsel. Yannick Defossez woont in Malle en komt over van Vosselaar. Akpa Chukure Ashcroff heeft reeds bij HVV in de jeugd gespeeld en komt na enkele seizoenen opleiding bij Beerschot terug. Hij woont in Loenhout.

Door het ongepland vertrek van Jordi Nolle moest vrij laat een nieuwe doelman worden gezocht om de concurrentie met Senne De Fré aan te gaan. Deze doelman komt van buiten de regio. Chris Espeso Nunez woont in Vilvoorde en komt over van Lokeren-Temse.

Kunstgrasveld

De voorbije weken is de gymhal uit de grond gerezen. De ruwbouw is bijna klaar en de afwerkingsfase kan binnenkort beginnen.

Inmiddels zijn ook de voorbereidingen gestart voor de aanleg van het gloednieuw kunstgrasveld op het C-terrein. Eerst is er een verplicht

De club moest afscheid nemen van Jos Brosens die op 86-jarige leeftijd overleed op 10 mei. Jos was oud-lid van de beheerraad en mede bezieler van het huidig HVV stadion. Hij had grote verdiensten voor HVV.

grondig archeologisch onderzoek van de bodem (dit is trouwens ook op de plaats van de gymhal gebeurd). Dit dient om na te gaan of er zich op de locatie geen historische resten in de bodem bevinden. Volgens de planning klaar zou het kunstgrasveld klaar zijn tegen 15 augustus.

Eigen gin

Deze gin met een lichte touch van Hoogstraatse aardbeien is ontwikkeld in samenwerking met Coöperatie Hoogstraten en lokaal geproduceerd door Sterkstokers. 'The perfect match', ondanks een quasi voetballoos seizoen. Alle sponsors van HVV ontvingen een fles 'Onze Rooikens' gin om hen te bedanken voor hun blijvende trouw en steun aan HVV.

Wie benieuwd is hoe de gin smaakt, op zoek is naar een leuk relatiegeschenk of de club een steuntje wil geven, kan de gin voor 40 euro verkrijgen via hoogstratenvv.be en bij AD Delhaize.

De A-kern 2021-2022

Doelmannen

Senne De Fré, Chris Espeso Nunez, Nicolas Pauwels

Verdedigers

Jeroen Meeuwis, Vincent Van Dyck, Senne Van Dooren, Ruben Verheyen, Yannick Defossez, Jouk Vermeeren, Witse Meeusen, Maxime McClymont, Robbe Aerts, Joren Lenaerts

Middenvelders

Ruben Tilburgs, Nick Havermans, Mario Budts, Victor Vlayen, Dieter Bruyndonckx, Ferre Denhaene

Sportnieuws: Rob Brosens - Alfred Oststraat 3, 2320 Hoogstraten,

De spelers werken een vrijblijvende training af begin juni

Aanvallers

Nick Kuijlaars, Falou Fall, Medhi Naqqadi, Endrit Voca, Sieben Meeusen, Tim Achterberg, Wout Vandersmissen, Sem Druyts, Ian Simons, Nick Bastiaansen, Akpa Chukure Ashcroff

Reeksindeling

2de afdeling Voetbal Vlaanderen reeks B K. Berchem Sport 2004, R. Cappellen F.C., Lyra-Lierse Berlaar, KSK Tongeren, KSC E. Aalst, S.C. City Pirates Antwerpen, K. Bocholter V.V., K. Olympia SC. Wijgmaal, Hoogstraten V.V., Sp. Hasselt, K. Londerzeel S.K., K. Diegem Sport, KVC. Houtvenne, Spouwen-Mopertingen, SK. Pepingen-Halle en RC Hades Hasselt

Regionale reserve 2de afdeling Voetbal Vlaanderen reeks D KSK Tongeren, KFC Turnhout, K.V.K. Beringen, K. Bocholter V.V., K.F.C. Zwarte Leeuw, K. Witgoor Sport Dessel, Hoogstraten V.V., K.V.V. Weerstand Koersel, F.C. Esperanza Pelt, KVC Lille United, K.V.K. Wellen, Sp. Hasselt, KFC De Kempen Tielen-Lichtaart, Spouwen-Mopertingen, Eendracht Termien en RC Hades Kiewit Hasselt

Kalender

Voorbereidingswedstrijden A-kern

Woensdag 21 juli 18 uur

Hoogstraten VV – Beloften R Antwerp FC

Woensdag 28 juli 20 uur

Loenhout SK– Hoogstraten VV

Zaterdag 31 juli 16 uur

Lierse Kempenzonen – Hoogstraten VV

Dinsdag 3 augustus 19.30 Hoogstraten VV – Rupel Boom FC

Zaterdag 7 augustus

Croky Cup 2

Zaterdag 10 augustus 19.30

KFC Zwarte leeuw – Hoogstraten VV

Zaterdag 14 augustus

Croky Cup 3

Dinsdag 17 augustus 19.30

KFC Sint Lenaarts – Hoogstraten VV

Zaterdag 21 augustus

Croky Cup 4

Dinsdag 24 augustus 19.30

Hoogstraten VV – KFC De Kempen

Zaterdag 28 augustus

Croky Cup 5

Zaterdag 4 september

Aanvang competitie

Fakkel doorgeven

Ludo Koyen en Jeanneke hebben maar liefst 31 seizoenen met liefde en plezier de supporters van HVV van de nodige dranken voorzien. Twee seizoenen deden ze dat vanuit de jeugdkantine van de Ster en van het Seminarie, 29 seizoenen in de A-kantine, zowel op de Thijsakker als op het Seminarie. Tijd om de fakkel door te geven, al zal Ludo nog wel actief zijn achter de schermen.

Wie geregeld in de kantine van HVV kwam, weet dat bij Ludo en Jeanneke alles piekfijn in orde was. Hun helpers werden met duidelijke taken aangestuurd. De tafels moesten snel worden afgeruimd en proper worden gemaakt. Achter de toog had alles zijn juiste plaats en de glazen moesten volgens bepaalde normen worden gereinigd en weggezet. De club is hen enorm dankbaar. (Rob)

HVV Damesvoetbal vanaf 5 jaar

HOOGSTRATEN - Met de projecten #girlfooture en #hvvfutbalista zet de jeugdwerking van HVV het damesvoetbal nog meer in de schijnwerpers.

Meer aandacht dus voor meisjesvoetbal en nog meer meisjes aan het voetballen krijgen en dit liefst op jonge leeftijd – dat is de ambitie. Tot nu toe sloten meisjes vooral rond hun 12de jaar aan, maar dat wil men graag brengen naar 5 jaar.

Enkele initiatieven moeten helpen om dit waar te maken. Zo is er een futbalistafestival op 26 augustus, het project #girlfooture en het UEFA Disney Playmakers project waarbij de allerkleinsten via Disneyfiguren in de wondere wereld van voetbal terecht komen.

Hoogstraten VV #girlfooture

Met het #girlfooture project wil HVV iedereen die interesse heeft een kans geven op een toekomst in het voetbal. Voor veel meisjes is de weg naar voetbal immers nog altijd geen evidentie. Vaak moeten ze meevoetballen tussen de jongens, wat soms toch een belemmering blijkt. Vandaar het opzet om voetbal op maat van de speelsters aan te bieden door ze op leeftijd en niveau te laten trainen.

Trainster worden

Maar daarnaast is er ook aandacht voor dames die interesse hebben om trainer te worden. Zij krijgen een opleiding aangeboden die ze elke week aan de praktijk kunnen toetsen. Dit gebeurt uiteraard onder het toezicht van ervaren trainers.

Futbalista-Festival

Futbalista Festivals zijn ludieke voetbalspelletjes en technische circuits, maar ook penaltyshoots en kleine wedstrijden. Het zijn supercoole voetbaldagen in een toffe, speelse sfeer samen met andere meisjes! Lees meer op hvvmeisjes.be (Rob)

Gezond plezier maken op het voetbalveld!

Paul Kox is de nieuwe voorzitter van KFC Meerle

MEERLE - De gevolgen van een ongeval hebben Jan Verheyen gedwongen ontslag te nemen als voorzitter. Hij blijft als erevoorzitter – supporter de club volgen. Paul Kox was bereid de fakkel over te nemen en ziet zich meteen voor een flinke uitdaging geplaatst.

In de eerste plaats moet de nieuwe voorzitter er over waken dat het bestuur de doelstellingen die het voor de nabije toekomst heeft gesteld blijft nastreven. Meerle wil een club zijn waar spelers uit Meerle en de nauwe omgeving terecht kunnen voor hun sport en kansen krijgen om door te groeien naar de eerste ploeg.

Van buiten de club worden enkele ervaren talentvolle spelers behouden of aangetrokken om daarbij te helpen. Er wordt dan gehoopt op een langdurige samenwerking, waarbij ze zich verbonden voelen met club.

Clubvrienden

Een tweede grote uitdaging is het vinden van voldoende clubvrienden om de vele taken te kunnen verdelen. Mensen die veel tijd aan de club willen besteden zijn schaars en worden als-

maar schaarser, dat ondervinden trouwens ook andere verenigingen.

In de laatste vier jaren zijn twee bestuursleden overleden. De vroegere voorzitter moest zijn taken doorgeven wegens een ongeval, nog vier anderen willen na heel wat jaren dienst meer tijd voor zichzelf. Het waren stuk voor stuk vrijwilligers die gedurende tientallen jaren gratis taken uitvoerden voor de club.

Spelers

Hoe zit het op sportief vlak? Een overzicht van de nieuwkomers en vertrekkers bij de kern van KFC Meerle:

Nieuwe T1: Christian Vissers

Nieuwe keeperstrainer: Kim Van Vugt

Nieuwe spelers: Jan Dirven (St Jozef Rijkevorsel), Mathias Michiels (K.Brecht SK), Brent Snoeys (HIH Turnhout), Rens Van Gog (Gesta)

Speler die vertrekken: Robin Clymans (VNA Wortel), Senja Deschrijver (KFC Oostmalle),

Christian Vissers, de nieuwe trainer van KFC Meerle

Kuider Hamaida (K Hove Sport), Dennis Janssens (KFC Broechem), Jonas Michiels (St Martinus Halle), Niels Vermeiren is gestopt. (rob)

Volley Heren A van Gelvoc

Trainer Werner De Bie heeft er veel zin in…

JOBgstraten

JOB

Senior Mechanical Engineer

Mechanical Engineer

Management Assistant

HOOGSTRATEN - Werner De Bie kijkt hoopvol vooruit naar het nieuwe volleybalseizoen. “Heren A heeft de draad terug opgepikt middels beachvolley,” zo zegt hij over zijn ploeg. “De echte voorbereiding van het seizoen zal evenwel eind juli starten.”

Spelers

En de spelers? “Thijs Mertens sluit terug aan, hij kan de ploeg met zijn ervaring veel bijbrengen in een reeks die identiek is aan diegene die we omwille van corona noodgedwongen moest worden stopgezet. Innias Van De Walle is een jonge beloftevolle speler van Amigos Zoersel die onze rangen komt versterken. Hij genoot de juiste opleiding en werkt aan zijn conditie.

gp

Stageplaatsen

Aan Lennert Verboven om zijn opmars verder te zetten, en nomaliter groeien Jef Versmissen, Kobe Peeters en Jonas Scheynen dit seizoen naar hun beste niveau. Ook Jeroen Vinck deed het opvallend goed. Hopelijk zal zijn blessuregevoeligheid geen rol meer spelen het komende seizoen. Dan zijn er nog Robin Voeten en Bjarne Van Opstal, van hen verwacht ik dat ze opnieuw progressie kunnen maken. Ruud Bols, ten slotte, kan met zijn dynamiek de ploeg naar een hoger niveau stuwen.”

Vooruitzichten

Goede vooruitzichten dus? “We weten dat promo-3 een mix is van ploegen uit tweede provinciale en de betere ploegen van derde provinciale. We zullen ons dus intensief voorbereiden en vervolgens bekijken wat haalbaar is. Maar voor alles ben ik enorm tevreden dat we eindelijk terug kunnen starten!” (rob)

Prijzenpakketjes uitgedeeld voor de Stratenloop

HOOGSTRATEN - Op zaterdagochtend 5 juni verzamelden de leden van de sportraad, sportfunctionaris Katrien en schepen Arnold aan de Mosten voor het openen van de alternatieve stratenloop van Hoogstraten. Het startschot werd gegeven voor de looptocht of wandeling van 10 km.

Voor deze stratenloop werden vier bestaande omlopen aangeduid in Hoogstraten. Wie alle vier de omlopen liep of wandelde, verdiende een uitstelbrood voor ’t Verzetje. 46 personen liepen of wandelden de 36 km en verdienden dus samen 46 uitstelbroden. De Hoogstraatse Maand engageerde zich om het aantal broden te verdubbelen en schonk dus ook 46 broden.

Er was ook een jeugdloop van 1 km op de Finse piste achter sportoase. Hiervoor waren 10 geldige inzendingen. Ook zij liepen daarmee 10 km voor het goede doel en dat leverde voor elk van hen een prijs op.

Cheque

Hoogst waarschijnlijk liepen of wandelden er veel meer mensen, maar er werden uiteindelijk 124 formulieren ingevuld voor de ‘36 van Hoogstraten’. In totaal werd zo 2.231 km gelopen en dat was dus goed voor een cheque van € 2.231 geschonken aan welzijnsschakel ’t Ver-Zet-je. Zij kopen hiermee melk aan voor de lokale voedselbedeling.

De Nieuwe Feftig krijgt de cheque van 2231 euro beslist een goede bestemming.

Uit alle deelnemers werden 36 personen geloot die een pakket van de trouwe sponsors van de stratenloop Hoogstraten winnen. Daarin zit een herbruikbare winkeltas, een mok, een drinkbus, een cadeaubon van Hoogstraten 10 €, een waardebon van Sportcity ter waarde van 25 €, een buff, een mondmasker, een vouwmeter, een sleutelhanger, een blocnote en een balpen.

De sportraad dankt zijn sponsors: Desta, Coöperatie Hoogstraten, Toyo Tires, SprancoMatic, Sportcity, Kantoor Versmissen en Janssens & partners. (rob)

Fusieclub tennis mikt op 400 à 500 leden

HOOGSTRATEN - De Hoogstraatse Tennisclub in de Katelijnestraat opende op 1 juni zijn drie nieuw aangelegde padelvelden. Ook het allweatherterrein is bijna klaar, zodat het ganse jaar door kan worden getennist. Samen met de gemeente werd bovendien een subsidiedossier ingediend voor uitbreiding van de sportzone. Dat zou goed kunnen zijn voor 30% van de investering, maar een goedkeuring is er nog niet. Indien de uitbreiding er effectief komt, komt er mogelijk een tennishal zodat indoortennis in Hoogstraten mogelijk blijft.

Drie padelboxen

Eén tennisveld werd opgeofferd voor drie padelboxen. Men koos ervoor om het achterste veld hiervoor te gebruiken. Waar vroeger twee tennissers tegenover elkaar stonden, zullen nu geregeld 12 mensen kunnen sporten, deze alsmaar populairder wordende sport wordt immers meestal met 4 personen gespeeld.

Een voordeel is alvast de ligging op voldoende Mathias, Lucass, Mats en Sven testen de nieuwe padelvelden uit.

In

Schepen Arnold Wittenberg en DHM medewerker Rob Brosens konden 92 uitstelbroden bezorgen aan ’t Verzetje.

afstand van de buurtbewoners. Waar in vele gemeentes het padellen voor enige overlast zorgt, zal dit in de Kathelijnestraat niet gebeuren. Tennis is enkel voor de leden. Voor padel werd een online reserveringssysteem opgestart, ook voor niet-leden. In de daluren kost een veld 16 €, in de populaire uren 24 €. Voor 4 € of 6 € per deelnemer kan je dus een uurtje sporten. Voorlopig is er nog geen padelclub, maar die komt er zeker zodat ook de padellers interclub zullen kunnen spelen.

All-weatherterrein

Op een all-weatherterrein kan het ganse jaar door worden getennist. Voor dit terrein werd ge-

kozen voor Matchclay, wat voor een zeer goede demping zorgt. Het voelt zachter aan en heeft een zeer goede waterdoorlatendheid zodat het snel bespeelbaar is na een regenbui.

Nog naamloos

De Hoogstraatse Tennisclub (www.hoogstraatsetc.be) en TC De Vrijheid (tcdevrijheid.be) hebben voor de fusieclub nog geen naam. De club is weliswaar actief sinds 1 juni maar gaat officieel van start op 1 januari 2022. Met een eventuele uitbreiding van de sportzone in de Katelijnestraat en een tennishal mikt de nieuwe club op 400 à 500 leden.

Nationaal testevent fitness in Sportoase

Voorlopig kunnen leden tennissen op beide locaties. Er zou indoor kunnen worden getennist tot de nieuwe sportaccommodatie is gerealiseerd. Immo Noord, eigenaar van de gronden van TC De Vrijheid, beloofde om de velden in de Achtelsestraat zo lang als mogelijk open te houden.

Na de gymnasten van ’t Spagaatje, de atleten van AVN (Atletiekvereniging Noorderkempen) en de voetballers van Hoogstraten VV wordt nu ook aan de wensen van de tennissers tegemoet gekomen. Ook voor TC De Langenberg is de stad naar verluidt aan het werk. Goed bezig. (rob)

DHM sportte mee om de luchtkwaliteit te meten

HOOGSTRATEN - Ruim een week voor de fitnesscentra op 9 juni opnieuw de deuren mochten openen, hield Sportoase een nationaal testevent in samenwerking met de kabinetten van minister van Sport Ben Weyts (N-VA) en zijn Franstalige tegenhanger Valérie Glatigny. Dat gebeurde in Hoogstraten in Sportoase Stedeakkers.

De sportredactie van De Hoogstraatse Maand was hierbij uitgenodigd, maar men zocht ook extra mensen die bereid waren om deel te nemen aan deze test. Na enkele telefoontjes mocht ik mijn echtgenote vergezellen naar de test. Dat werden dus twee vliegen in een klap, sporten en een reportage over het gebeuren.

Luchtkwaliteit

De bedoeling van dit testevent was om de evolutie van de luchtkwaliteit in de fitnesszaal gedurende een training nauwgezet op te volgen met de bedoeling om alle sportcentra van Sportoase een week later veilig te kunnen openen. Die meting gebeurde enerzijds door het vernieuwde AIR-systeem van Sportoase. Daarnaast waren er experten aanwezig die extra controles uitvoerden met gesofisticeerde meetapparatuur. Na het event werd een verslag opgemaakt van de opgemeten waarden inzake luchtkwaliteit gedurende 1,5 uur waarin er indoor werd gesport.

Op dinsdag 1 juni meldden we ons om 9u45 aan in de tent aan de hoofdingang. Na een woordje uitleg en een sneltest was het 15 minuten op het resultaat wachten in de horeca. We dienden schriftelijk ons akkoord te geven voor deelname. 7 dagen nadien moesten we ons opnieuw laten testen. Daartoe zouden we een activatiecode ontvangen voor een gratis afspraak bij de huisarts of een testcentrum.

Prettig weerzien

Uiteraard moesten de coronaregels heel de tijd gerespecteerd blijven. Het dragen van een

mondmasker was verplicht, maar niet tijdens het sporten. Alle deelnemers van onze testgroep waren negatief zodat we naar de fitnessruimte konden. De kleedkamers waren niet toeganke-

de toestellen was er voldoende afstand of een scherm in plexiglas.

Buiten werd een sneltest afgenomen.

Tussen

lijk. Voor iedereen was er een persoonlijk spuitbusje met ontsmettingsmateriaal en een eigen programma. Tussen de verschillende toestellen was er voldoende afstand of was er een plexischerm geplaatst.

Voor de deelnemers was het een prettig weerzien met de toestellen en de verschillende fitnessmonitoren. Ruim 250 dagen waren de deuren van het sportcentrum gesloten geweest.

Luchtverversing

Michaël Schouwaerts, de algemeen directeur van Sportoase, vertelde dat het luchtverversingssysteem een upgrade had gekregen. Elke zeven minuten wordt alle lucht volledig vervangen door buitenlucht. Het filtersysteem werd verbeterd om nog kleinere deeltjes tegen te houden. Op meettoestellen konden we de kwaliteit van de lucht aflezen, een scherm toonde hoe de luchtkwaliteit op dat moment was. In kantoren

wordt meestal gewerkt aan 950 parts per million CO²; in buitenlucht wordt ongeveer 450 ppm gemeten. Bij minder dan 750 ppm kleurde het scherm groen; tussen 750 en 850 ppm zou het oranje worden; boven 850 ppm zou het rood worden. Dan kon er niet meer gesport worden.

Geslaagde test

De nationale media waren alom vertegenwoordigd. Zelfs de radiozender RTBF polste ondergetekende om enkele vragen in het Frans te beantwoorden. Vele deelnemers werden gefilmd en geïnterviewd alsof het heuse VIPs betrof.

In totaal waren er 48 sporters actief. Samen met de begeleiders en de aanwezige pers, was het aantal personen ver boven het toegelaten maximum. Op het einde van de test kleurde het scherm oranje, wat dus nog altijd een zeer goede luchtkwaliteit betekende.

HCNK is op zoek naar talenten vanaf 5 jaar

HOOGSTRATEN - Hockeyclub Noorderkempen wil blijven groeien als familieclub voor jongens en meisjes, jong en oud en is op zoek naar nieuw, jong hockeytalent. Daarom worden er eind augustus Start2Hockey initiatielessen georganiseerd. HCNK stelt materiaal ter beschikking indien gewenst. Gebitsbescherming is verplicht, het is mogelijk om deze bij de club tegen een

kleine vergoeding aan te kopen.

Potentiële leden die willen kennismaken met de sport, zijn welkom bij deze initiatielessen vanaf 5 jaar (geboortejaar 2016). Inschrijven via www.HCNK.be; klik op de site op de rode knop ‘inschrijven’ en maak een account aan op naam van het kind dat wil deelnemen. Vervolgens dien

Het scherm werd pas helemaal op het einde oranje

De organisatoren en begeleiders bleken tevreden. Test geslaagd voor iedereen. En tegen dat u dit te lezen krijgt, zijn we het misschien alweer gewoon om als vanouds te kunnen fitnessen. Sportoase liet ondertussen al weten dat de herstart van de fitnesszalen prima was verlopen met onverhoopt veel sportievelingen die onmiddellijk de weg terug gevonden hadden. (rob)

je de keuze "Inschrijving Start2 Hockey" te selecteren voor de periode 23 - 24 - 25 augustus 2021.

De initiatielessen hebben plaats op het kunstgrasveld van VTI Spijker op 23 - 24 - 25 augustus, telkens van 16 tot 17 uur. Meer informatie: sportief@hcnk.be (rob)

Hoogstraatse atleten strijden nog voor een Tokyoticket

Duimen voor Karin Donckers en Senna Roos

HOOGSTRATEN - Hoe mooi zou het zijn mochten we opnieuw kunnen supporteren voor enkele Hoogstraatse atleten tijdens de Olympische Spelen in Tokyo. Deelnemen aan het grootste sportgebeuren ter wereld is voor weinigen weg gelegd. Nochtans was Karin Donckers er al zes keer bij, een ongelooflijke prestatie. Haar zevende deelname zou wereldwijd een record zijn. Ze was er gerust in … tot haar toppaard Fletcha van ’t Verahof zich blesseerde. Opgeven kent Karin echter niet. Met Leipheimer van ’t Verahof probeert ze zich alsnog te kwalificeren. Ook Senna Roos, onze jonge getalenteerde handboogschutter, heeft kans om naar de Spelen te gaan. Er resten hem nog enkele wedstrijden om zich naar Tokyo te schieten.

Karin Donckers vecht terug na tegenslag

Enkele weken geleden meldde Karin Donckers het droevige nieuws over de blessure van Fletcha van ’t Verahof. In het belang van Fletcha's herstel en in samenspraak met de eigenaars, besloot ze om haar toppaard terug te trekken voor de Olympische Spelen in Tokio en hem voor te bereiden voor het Europees Kampioenschap, eind september 2021 in Zwitserland.

Deelnemen met een ander paard? Hoewel ze al 30 jaar actief is in Eventing en al verschillende Olympische Spelen achter de rug heeft, zal ze zich opnieuw moeten bewijzen met een van haar reservepaarden. Zelf, ze is net 50 geworden, heeft ze na een zware knieblessure haar topconditie teruggevonden.

Nog één kans

Karin is professioneel bezig met paardensport. Ze behaalde als enige trainer in Vlaanderen het trainersdiploma voor de drie disciplines van de paardensport (dressuur, jumping en eventing). Begin juni nam ze in Renswoude deel aan wedstrijden met wel vijf verschillende paarden. Deze wedstrijden hadden niets te doen met een mogelijke kwalificatie. Het is enkel bij vieren vijfsterrenwedstrijden dat ze haar toppaarden van stal haalt. Na Fletcha is ook Leipheimer van ’ t Verahof, de volle broer van Fletcha, een topper. Het is een relatief jonge hengst van 10 jaar.

Karin zelf is gekwalificeerd, maar ook de combinatie van amazone en paard moet zich kwalificeren voor de Olympische Spelen in Tokyo. Karin: “Ik heb eigenlijk nog één kans. Er is nog één wedstrijd. Ik ga mijn kans wagen met Leipheimer van ’t Verahof op de Longines Luhmühlen Horse Trials in Duitsland in het weekend van 19 en 20 juni.

Nog wat later worden de nominatieven doorgegeven en dan zal worden bepaald wie er in quarantaine zal gaan voor de Spelen. Ik heb al veel persmensen moeten teleurstellen omdat we op dit ogenblik niet weten hoe het allemaal in mekaar zit. Het is een bijzonder ingewikkeld verhaal. Veel hangt nog af van de wedstrijd die ik nu nog moet rijden.”

Wereldtop

We mogen best stellen dat Hoogstraten met Karin Donckers de meest veelzijdige amazone van de wereld in huis heeft. Ze stond altijd hoog gerang-

schikt op de wereldranglijst van de eventing, de allround-afdeling binnen de paardensport.

In deze discipline komen de verschillende aspecten van de training aan bod. Het werd voorheen 'military' genoemd. De combinaties moeten een dressuurproef, een terreinproef en een springparcours rijden. De combinatie die de minste strafpunten behaalt over de drie onderdelen is de winnaar. Het meest spectaculair is de terreinproef (ook bekend als cross country).

Op al haar deelnames bij de Olympische Spelen nam ze deel aan de eventing. Hiermee begon ze trouwens al op zeer jonge leeftijd. Bij haar eerste deelname in Barcelona was ze amper 21.

Palmares

Ze kan dan ook al fraaie Olympische adelbrieven voorleggen:

- Barcelona 1992: 8ste individueel en 4de met het Belgische team

- Sydney 2000: 9de met het team

- Athene 2004: 16de individueel en 7de met het team

- Peking 2008: 9de individueel met Gazelle de La Brasserie

- London 2012: 15de individueel met Gazelle de La Brasserie en 10de met het team

- Rio 2016: deelname individueel

Daarnaast behaalde Karin verschillende Belgische titels, nam ze deel aan vele Europese en Wereldkampioenschappen, en won meerdere wereldbekerwedstrijden. Hopelijk rijdt ze in Luhmühlen een dijk van een wedstrijd zodat we opnieuw voor haar kunnen supporteren in Tokyo…

Maat

w

maa

Doet Senna Roos zijn naam alle eer aan?

Hoe zijn de kansen voor boogschutter Senna Roos? Covid-19 zorgde ervoor dat er geen stages en geen wedstrijden voor de schutters konden doorgaan. De eerste grote activiteit was een stage in Antalya in Turkije met een Grand Prix als afsluiter. Dit is een Europese wedstrijd. Onmiddellijk erna kwam de eerste World cup eraan. Hoogstratenaar Senna Roos schoot zich in Guatemala naar een 19de plaats. Met de ploeg eindigde hij op een 9de plaats.

Shoot off

Een volgende uitdaging zou de World cup in Shanghai zijn, maar wegens de strenge eisen van de Chinese overheid met onder andere een verplichte quarantaine werd gekozen voor Lausanne in Zwitserland. Ook daar werd Senna 19de en behaalde hij de 9de plaats met de ploeg. In het eerste weekend van juni ging het opnieuw naar Antalya. De coach van de handboogliga, Francis Notenboom, had toen goed nieuws voor ons: met het mixed team won Senna samen met Reginald Kools en de Brusselse Sara Prieels een gouden medaille in een spannende finale met een shoot off, waarin de Belgen een 10 schoten. Dit gebeurde met een compoundboog, weliswaar geen olympische boog.

Huzarenstuk

Francis Notenboom: “Na Antalya zijn er nog kwalificatiewedstrijden in Parijs. Daar zijn nog 4, 5 of in het beste geval nog 6 plaatsen te behalen. Er zijn 12 landen die een team van 3 mogen afvaardigen en dan resten er nog individuele plaatsen. Het voordeel in Parijs is dat de reeds gekwalificeerde landen niet mogen deelnemen.

Hoop doet lopen

WORTEL - De organisatoren van de landlopersjogging hopen dat hun 19de editie dit jaar wel kan doorgaan. Ze kijken er alvast naar uit en willen hun uiterste best doen om de loopwedstrijden van start te laten gaan, ook al gelden er op dat moment mogelijk nog beperkingen.

Dat ze dit jaar voor ‘t Slot kozen als goed doel, zal niemand verbazen. Op die manier wil men ook een steentje bijdragen aan de verbouwing en onderhoudswerken van het jeugdhuis.

Afspraak dus in de parochiezaal Trefpunt, Poeleinde 2 te Wortel op vrijdag 27 augustus waar je kan inschrijven vanaf 17 uur. De kleinere afstanden voor de kinderen starten vanaf 18.40 uur en de grotere afstanden vanaf 19 uur.

Meer info op de site www.landlopersjogging.be. Je vindt er ook de uitslagen en foto's van de vorige edities. (fh)

Senna is echt een groot talent. Je moet weten dat hij nog erg jong is. Hij is nog maar 17 jaar en zich kwalificeren tegen concurrenten met heel veel ervaring is dus wel heel moeilijk. Boogschieten is populair in 220 landen. Op grote tornooien wordt er dus geschoten op zeer grote velden waar de wind een zeer belangrijke factor is. Als 17-jarige kan je die ervaring nog niet hebben opgedaan. Mocht hij zich kunnen plaatsen voor Tokyo, dan zou dat een huzarenstukje zijn.”

Duimen

Maar Senna werkt hard en is zelf tevreden met zijn prestaties. “Sinds kort is hij ook overgescha-

keld van boog. Hij schoot eerder met een Hoyt maar een echt contract bleef uit. Hij schiet nu met een MK boog, eigenlijk wel de Rolls Roys van het boogschieten. Hij heeft van de Koreaanse makelaar een contract gekregen en 2 bogen ter beschikking gekregen. Zulk een boog mag je overigens rekenen op 2000 tot 3000 euro per stuk.”

Op het moment waarop we dit stuk schreven, had hij nog een belangrijke wedstrijd in Parijs voor de boeg. We weten niet of hij er al in slaagt om een ticket voor Tokyo te bemachtigen. Maar we hebben voor hem geduimd! (rob)

Hopelijk kan de Worteljogging dit jaar wel gelopen worden, net zoals in 2019.

THUISVERPLEGING

WIT-GELE KRUIS, 24 op 24 uur.

Voor Hoogstraten en deelgemeenten: tel. 014 61 48 02.

DE VOORZORG, 24/24 uur: tel. 014 40 92 44.

WACHTDIENST

Zelfstandige Thuisverpleegkundige

Noorderkempen, 24/24 uur: tel 014 40 50 13

Bogers Erika 0479 45 90 78

Zelfstandige verpleegkundigen

Adams Lieve 0479 43 53 89

Aernouts Anke 0479 34 68 03

Bartholomeeusen Liesbeth 0474 38 25 23

Bastijns Tine 0472 73 16 05

Bevers Lena 0493 15 16 65

Christianen Anke 0472 57 07 81

De Busser Edith 0477 17 58 06

de Jong Pascalle 0473 31 15 79

Dirks Els 0474 36 08 84

Geerts Inge 0478 64 81 61

Geerts Lia 0498 64 53 80

Jansen Laura 0474 60 89 06

Koyen Els 0476 43 07 55

Krols Anja 0495 23 02 43

Lambregts Linda 0476 94 31 15

Leys Nele 0499 29 77 86

Machielsen Kim 0477 81 27 61

Roefs Bianca 0493 02 04 19

Rombouts Kristel 0474 26 14 41

Rombouts Kristien 0477 04 41 40

Segers Nele 0494 92 32 27

Spannenburg Anke 0478 38 96 94

Tomby Hella 0478 42 08 13

van Bavel Bowy 0497 15 92 09

Van Der Eycken Inne 0478 23 52 89

Van Gastel Katrien 0468 12 64 26

Van Leuven Leen 0479 50 98 05

Van Otten Heidi 0486 37 45 27

Verheyen Kathleen 0474 29 33 09

Zelfstandige vroedvrouwen

Christiaensen Nathalie 0494 86 93 84

N OOD N UMMER 112

Ongeval / Brand / Ziekenwagen Administratie Brandweer 03 314 32 11

POLITIE 101

Noorderkempen 03 340 88 00 Wijkpost MEER 03 315 71 66

HUISARTSEN

vanaf 18 uur tot 8 uur 's morgens én tijdens het weekend 014 410 410

TANDARTSEN

zaterdagen, zondagen en feestdagen 090 33 99 69

WACHTDIENST APOTHEKERS

090 39 90 00 (1.50 euro per minuut) www.apotheek.be

SAM VAN DIJCK

Aan & Verkoop van antiek en vintage-design Opkoop van volledige inboedels Leegmaken van huizen, zolders, kelders,... +(32) 485 67 01 49 Ook via WHATSAPP bereikbaar samvdijck@gmail.com www.samvandijck.be

Antiek - Brocante - Verzamelobjecten - Snuisterijen

“Kris Voeten”

Koekhoven 5

Gsm. 0495 57 48 52 2310 Rijkevorsel Tel. 03 314 09 04 www.krisvoeten.be info@krisvoeten.be

ook inkoop antiek - meubelen - kleingoed - lusters - zilver, enz... Open: donderdag, vrijdag, zaterdag: 10 - 12u en 14 - 17u zondag: 10 - 12u / ma, di, wo en feestdagen gesloten

REDACTIE redactie@demaand.be

DORPSNIEUWS hoogstraten@demaand.be meer@demaand.be meerle@demaand.be meersel-dreef@demaand.be minderhout@demaand.be wortel@demaand.be

SPORTNIEUWS sport@demaand.be

ABONNEMENTEN abonnementen@demaand.be ADVERTENTIES advertenties@demaand.be

INHOUD JULI-AUGUSTUS

Karen Van den Keybus in De Maand 3 Vanuit het stadhuis

10

Heleen Van Valckenborgh in Parijs 14

Afscheid Bloemenboetiek en Hof ter Smisse 16

Wonen in Sebastiaanshof

22

Werken in het vaccinatiecentrum 25

De zagemannen voor de kolonie 28 Fietsen van oost naar west

De Natte droom van Hoogstraten (10) 34 Duizenden technische vacatures

aan klimaat in noord en zuid

lokale wielerhelden

– Meersel-Dreef

– Minderhout

De volgende uitgave van de Hoogstraatse Maand verschijnt op de donderdag 2 september

Voor volgende editie alle KOPIJ ten laatste op DINSDAG 17 AUGUSTUS redac tie@demaand.be

De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden teksten in te korten