Als we vinden dat het moet, dan kan de Vrijheid gewoon verkeersvrij zijn. Dat blijkt verschillende keren in het kalenderjaar: de opening van het toeristisch seizoen, H. Bloeddagen, Groenten & Bloemen, wielerkampioenschappen, en zo verder. Dus het kan wel degelijk, zo lang de middenstand maar content is en blijft, en dit met de zegen van onze politici.
Alle andere dagen is het er een continue stroom van auto’s. Enkele politieke partijen willen daarom de ringweg (die ze overigens zelf niet zo lang geleden hebben geschrapt) weer op de agenda zetten. Je leest het goed: zetten. Dat wil dus niet zeggen dat deze er ook gaat komen. De betrokkenen moeten natuurlijk wel eerst in de coalitie terecht komen en in Hoogstraten weet je maar nooit hoe een balletje rollen kan, de geschiedenis liegt er niet om. Wanneer je dit leest, is de nieuwe coalitie voor zes jaar ondertussen misschien al goed en wel gesmeed. En dan kan alles weer prompt de koelkast in, om er pas uitgehaald te worden voor de volgende verkiezingsbeloften over zes jaar.
Waarschijnlijk zullen in de plaats hiervoor wel opnieuw pleisters op een hou -
Knollen en bollen
ten been worden geplakt, maar het blijft wel een houten been. En de boktorren gaan verder hun gang. Want wat zegt het gezegde: ”Wie appelen vaart, die appelen eet.” *
Ondertussen zijn de aangedragen oplossingen voor de parkeerproblematiek zoals slechte tomatensoep: warm water in een rode teljoor. Niet veel soeps, hoor ik u denken. Klopt: het stelt eigenlijk niks voor.
De bewindvoerders mogen in hun beide pollekes klappen dat de grootste hoop van de chauffeurs een intern gedoogbeleid voert ten opzichte van de andere vertrekkensklare parkeerders. We staan namelijk braaf onze voorrang even af aan een ander, want volgende keer is het misschien die ander die dit voor mij ook doet. Leven en laten leven, een nobele gedachte.
Misschien vergis ik me, maar zo lang ik mij kan herinneren blijken verkiezingsbeloften dikwijls ook maar beloften. Ik denk zelfs dat we beter af zijn met huwelijksbeloften, die hebben momenteel toch nog een slaagkans van één op twee. Een politicus die zijn verantwoordelijkheid neemt en die rechtmatig en consequent
RAF tekent
durft te beslissen in het belang van het volk, wordt doorgaans na zes jaar niet meer opnieuw verkozen. Want tegen heilige huisjes mag je niet schoppen. Wie dat doet, krijgt de rekening gepresenteerd, pek en veren zijn niet meer ver af.
Misschien moeten wij, kiezers, de hand wel in eigen boezem steken. Misschien moeten wij alles maar gewoon gedogen. Misschien begrijpen wij onze verkozenen niet. Misschien hadden we zelf onze democratische verantwoordelijkheid moeten nemen en met z’n allen moeten gaan stemmen. Misschien moeten we extra bloemen gaan leggen bij Allerheiligen op de graven van hen die hun leven gaven in ons moordend verkeer. Misschien moeten we weer knuffels leggen op de plaats van een nieuw onheil.
Misschien, misschien, misschien… Over zes jaar zullen we het weten. En de Vrijheid dan? Vermoedelijk zijn het dan geen groenten & bloemen op de parkings meer, maar alleen knollen & bollen tussen de appartementsblokken. Arm Hoogstraten. (JJ)
(*) Wie bepaalde werkzaamheden voor een ander moet verrichten, geniet daar doorgaans zelf ook van.
“De jongens van Meldert” kijken terug op hun schooltijd ver van huis
“Een ijzeren tucht, en toch veel vrijheid”
SCHOOL We hadden de lagere school nog niet afgerond. En daar stonden we... klaar voor een grote stap in ons leven, een stap in het onbekende die ons zou vormen tot wie we zijn. En dat gebeurde in het Brabantse Meldert. 120 kilometer rijden om in het begin van het schooljaar, afhankelijk van de periode, vier tot zes weken ondergedompeld te worden in het internaatsleven in het Sint-Janscollege, ver van huis, familie en vrienden. Heel wat jongens tussen tien en twaalf jaar uit de Noorderkempen waren er intern in de jaren zestig en zeventig. Wat bracht hen destijds naar een college ver van de Kempense heimat? Wat bleef hen bij van hun Meldertse jaren? En wat betekenden de jaren ver van huis voor hun band met de familie en de Kempen?
We brachten een aantal van hen samen in de Klapekster voor een levendig gesprek over hun schooltijd in Meldert: Gery Brosens (Westmalle) 1965 - 1969, Frans Van Bergen (Meersel-Dreef) 1966 - 1973, Jef Geypen (Merksplas) 1966 - 1969, Marc Van Aperen (Meer) 1967 - 1970, Frans Vermeiren (Meerle) 1967 - 1974, Jan Vlamings (Meersel-Dreef) 1969 - 1972, Jan Leemans (Meer) 1967 - 1969), Karel Breugelmans (Wuustwezel) 1966 - 1974, en
ondergetekende Drej Oomen (MeerselDreef) 1971 - 1978. Ook Johan Hereijgers (Meer) reageerde op onze oproep, maar kon er tot zijn grote spijt niet bij zijn.
Ver weg
Waarom het Meldert werd? Frans Van Bergen: “Het was toen gangbaar om de plaatselijke lagere scholen te verlaten na het vijfde leerjaar en het zesde leerjaar
Honger werd er niet geleden in de refter van het ‘jamkot’, al noopten de lage internaatsgelden toch tot ‘enige zuinigheid’.
te doen als een voorbereidend jaar in de school waar je zou verder studeren. Dat we in Meldert terechtkwamen, was merkwaardig omdat er in Hoogstraten natuurlijk het Klein Seminarie was, en bijvoorbeeld het klooster van MeerselDreef eerder fan was van hun college in Aalst. Meldert is een onooglijk klein dorpje ten zuiden van Tienen en Hoegaarden, tegen de taalgrens aan. Dat was zeker in die tijd heel ver weg.”
Frans Vermeiren: “Een belangrijke reden was volgens mij de kostprijs.” De tafelgenoten beamen dat: “Als ik me niet vergis, kostte een jaar internaat in Meldert toen 9 000 frank, dat was heel wat minder dan in het Klein Seminarie. En als je broers ook naar de school kwamen, kregen ze korting. Bovendien kon er over de prijs altijd gepraat worden. De Aalmoezeniers van de Arbeid waren trouw aan hun credo om (arbeiders)families in nood verder te helpen. Een andere reden was dat ze in Meldert konden bieden wat we thuis niet hadden: een omgeving waar zou kunnen gestudeerd worden. Met beide ouders die werkten en meestal grote families was dat voor de mensen hier niet vanzelfsprekend en dus heel aanlokkelijk.”
Deux-cheveaux
Van bij het ontstaan van het Sint-Janscollege zorgde E.H. Martin Geladé met zijn
Het kasteel roept de wereld van Harry Potter op…
deux-cheveauxke voor de rekrutering van de internen. Plots stond hij voor je deur met een folderke in zijn handen, maar vooral met een alles overweldigend enthousiasme voor zijn school. Karel Breugelmans: “Eigenlijk kozen wij niet voor de school, de school koos ons. Pater Geladé stapte op de directeur van de lagere school af en vroeg de resultaten op van de leerlingen. Hij was eigenlijk alleen geïnteresseerd in de top drie van de klassen. De jongens die hij rekruteerde moesten slim zijn èn ze moesten in de visie van Martin Geladé uit een goed nest komen.”
Gery Brosens herinnert zich dat er toch ook wel kinderen zaten waarvan de ouders hoog op de maatschappelijke ladder stonden. “Dat was zeker niet het hoofddoel van de Aalmoezeniers,” weet Frans Vermeiren, “de Aalmoezeniers van de Arbeid wilden in de eerste plaats de kinderen uit de lagere inkomensklassen verder laten studeren en een goede opvoeding geven. Het Sint-Janscollege was opgericht om priesters te vormen die van het platteland kwamen om hen later in te zetten in de technische scholen in de steden.”
Nagaan of de kinderen uit een goed nest kwamen, kon Martin Geladé natuurlijk alleen door persoonlijk contact. Hij stond dan ook op de meest onverwachte momenten voor je deur, meestal rond etenstijd. Frans Van Bergen weet het nog heel goed. “Ik lag al in bed. In mijn pyjama luisterde ik naar die vreemde, druk gesticulerende man. Hij zat aan tafel en had blijkbaar een boterham toegeschoven gekregen. Hij had een zwarte toga aan met een witte boord. Niet het uitzicht, maar vooral hetgeen hij te vertellen had maakte indruk. Hij had ook een folder van de school bij. Daarop zag je dan vooral foto’s van de vrijetijdsbesteding in het internaat.”
Indruk
Jan Leemans: “Het meest in het oog sprong natuurlijk het openluchtzwembad. Daar konden wij in de Noorderkempen alleen maar van dromen. Nu, al gauw bleek dat het zwembad onbereikbaar was. Het was een moeras geworden en helemaal overwoekerd door het oprukkende bos. Dat bos was overigens verboden terrein. Men kon niet hebben dat je aan de controle van de surveillanten ontsnapte, het schoolterrein verlaten zonder toestemming gold als een grote overtreding.”
Gery Brosens wilde per se naar het colle -
ge. “Ik werd thuis nogal streng opgevoed en dacht dat ik daar vrijer zou zijn. Dat is wel hard tegengevallen.”
Jef Geypen: “Ik werd in de folder vooral aangetrokken door de foto van de student die blijkbaar alleen op een kamer zat te studeren. Thuis sliepen wij met vier jongens in één kamer. Om te leren of om mijn huiswerk te maken zat ik in de voorste plaats kou te lijden. Dus die foto vond ik fantastisch. Maar ook het kasteel had een grote aantrekkingskracht.”
Jan Vlamings: “De hele site maakte indruk. Het grote kasteel met de hoge, boven de bomen uitstekende toren, de orangerie die tot kapel was omgebouwd, het koetshuis en de indrukwekkende sportterreinen. Als Martin - we noemden hem “Opa Gans” - jou had uitverkoren, mocht je overigens een paar dagen komen ‘proeven’ in een weekend of tijdens een vakantieperiode. Dan was je helemaal verkocht, want je werd natuurlijk extra in de watten gelegd.”
Dat weet ook Marc Van Aperen nog goed. “Van onze klas waren we met z’n drieën. Jan (Leemans), Johan (Herrijgers) en ikzelf. Op een dinsdagavond, tegen etenstijd, stond hij daar in zijn soutane met witte boord. En de zondag erna kwam hij ons en Jef Donckers (Sint-Lenaarts) ophalen om naar Meldert te rijden. We werden vertroeteld tot en met. ‘s Middags tafelbier! Dat kregen we thuis niet. Een film, en tijdens de pauze een ijskreem! En ‘s avonds bij het eten een hele reep chocola. Thuis moesten we dat delen. Hij liet er echt geen gras over groeien. De volgende dinsdag stond hij opnieuw aan de deur. Resultaat: we zijn alle vier gezwicht!”
Met een scheef oog
De scholen in de omtrek bekeken het fenomeen ‘Meldert’ eerder argwanend. Drej Oomen: “De overredingskracht van Martin Geladé kostte hen uiteraard leerlingen. Dat is ook de reden waarom de pater in onze streek vooral informatie zocht via de schoolmeesters, niet bij de pastoors. Maar eens hij ergens een link had, haalde hij er ook alles uit. Hij vroeg aan de ouders of ze niet nog kinderen kenden die eventueel in aanmerking kwamen en zo kon hij velen overhalen. Ik ben wellicht getipt geweest door de ouders van Frans Van Bergen. Hij is een neef en woonde een straat verder. Maar ook mijn broers Jos en Johan, en mijn neven Jozef en Ad Jacobs (Meerle) en Marc en Wim Vervoort (Meer) kwamen in Meldert terecht. Ik herinner me dat er op een bepaald ogenblik veertien jongens
Jef Geypen
Frans Vermeiren
Marc Van Aperen
van Meersel-Dreef en Meerle in Meldert zaten.”
Jan Vlamings: “Wat opvalt is dat eigenlijk alleen jongens uit kleine dorpjes werden aangenomen. Uit Hoogstraten, Geel of Mol ken ik niemand. Ze kwamen echt uit de plattelandsdorpen. Bij de katholieke, traditionele plattelandsgezinnen hoopte Martin Geladé de voedingsbodem te vinden die internen zou opleveren die later mogelijk Aalmoezenier zouden willen worden. Want dat was uiteindelijk wel de bedoeling.”
“Ik herinner me dat er in één keer zes of zeven novices tot priester gewijd werden. Ze kwamen allemaal uit één klas. Dat was een grote gebeurtenis die heel veel indruk heeft gemaakt.”, weet Karel Breugelmans. Frans Van Bergen: “Ze lagen op een bepaald ogenblik met het aangezicht naar onder op hun buik op het asfalt, de armen geopend als een kruis. Dat was aan de voorkant van het kasteel. De hele school en vele genodigden woonden die ceremonie bij. In onze klas zat Johan Bonny, die nu bisschop is in het bisdom Antwerpen.”
Karel Breugelmans: “Maar eigenlijk was dat in de ogen van de Aalmoezeniers geen goede, want hij wilde parochiepriester worden…”
De eerste dag
De eerste schooldag staat bij velen nog helder op het netvlies. Frans Vermeiren: “We zagen enorm veel mensen in de studiezaal. Daar stond een televisie op een pupiter. Wij hadden thuis geen tv. En die mensen stonden allemaal te kijken naar het WK Wielrennen in Heerlen en leefden enorm mee. Die sportbeleving kenden wij ook niet. Ik stond daar toch enigszins verbaasd naar te kijken. Merckx won.”
Marc Van Aperen: “Ik denk dat ik toen te veel tranen in mijn ogen had om televisie te kijken. Ik was onmiddellijk mijn geloof in de priesters verloren. Martin Geladé had me beloofd dat we na twee of drie weken naar huis zouden mogen. Op een zaterdag, ik had al twee weken lopen wenen, sprak ik Jef Geypen en Frans Van Bergen aan. ‘Allez, binnen een week mogen we naar huis.’ ‘Nee’, klonk het. Wat bleek? Na drie weken zouden de ouders op bezoek komen en dan na nog eens twee weken konden we voor de eerste keer naar huis. Ik zakte door de grond, want ik moest ook nog eens Meer-Kermis missen. Nee, ik heb afgezien in het begin.”
Jef Geypen: “Ik weet het ook nog goed. De eerste keer waren we gewoon vijf weken van huis. Iedereen probeerde zich groot te houden, maar voor sommigen was het heel hard. Er waren er die tot Pasen toe elke nacht in hun bed lagen te huilen. Verstoppen kon je het ook niet. We sliepen in de eerste jaren op een slaapzaal: bed kast, bed kast, bed kast... Pas later verhuisden we naar de chambrettes van het koetshuis.”
Jan Vlamings: “We hielden ons sterk en prentten onszelf in dat dit de beste oplossing was voor iedereen.”
Eten en leren
Er was genoeg eten, maar de geringe kostprijs van het internaat zette de paters toch aan tot enige zuinigheid. Karel Breugelmans kwam weliswaar niets te kort, “maar het was nogal eenzijdig. Boterhammen met een snede kaas en heel veel gelei en poepgelei, een plakske saucis met heel veel gelei en poepgelei, een stukske vleesworst met heel veel gelei en poepgelei... de internen noemden de school daarom ook ‘het jamkot’. De saus was altijd veelvuldig aanwezig. De groenten moest je er echt in zoeken. En je wist ook dikwijls op voorhand wat er te eten zou zijn. Ze hielden zich nogal aan een strak schema. Woensdag frieten, donderdag erwtjes en peekes, zaterdag lever met ui... en zondagmorgen koffiekoeken!”
Studeren in die tijd kwam vooral neer op het vergaren van kennis. Studiebegeleiding bestond eigenlijk niet. Jan Vlamings: “De school bood je wel de accommodatie om te kunnen studeren, dat hadden we thuis niet. Maar we zaten in een grote studiezaal met meer dan honderd internen bijeen. Eén surveillant hield er toezicht. Als je een studiepobleem had, kwam die man je al eens iets toefluisteren en dan moest je er van uitgaan dat hij er verstand van had. Maar hoe je moest studeren? Dat moest je vooral zelf uitzoeken.” Heel opmerkelijk was dat in de hogere cyclus de internen studeerden in hun klas, veelal in het kasteel. Drej Oomen: “Daar was geen toezicht, of slechts heel sporadisch. Er werd gevraagd aan de groep om een studieverantwoordelijke aan te duiden. Hij was dan verantwoordelijk voor de goede studiesfeer. Daar hadden we wel de gelegenheid om van elkaar te leren. Die verantwoordelijkheid die we kregen, vormde ons ook en ik zag het als een blijk van vertrouwen. Maar anderzijds had men natuurlijk ook niet het personeel om in elk lokaal iemand toezicht te laten houden.”
Drej Oomen
Gery Brosens
Frans Van Bergen
Uw adviseur voor kredieten & verzekeringen zowel voor particulieren als KMO’s
De leerkrachten reikten niet echt een methode aan. Ze doceerden vooral, er werd heel veel op het bord geschreven en er werd van je verwacht dat je dat overnam in je schrift. Jan Vlamings: “Je moet het ook wel een beetje in het perspectief van die tijd zien. Studiebegeleiding en leren leren zijn begrippen die pas later belangrijk zijn geworden.”
Maar er waren uitzonderingen. De leerkracht geschiedenis en aardrijkskunde, Raye Van Dycke (overleden op 1/9/2024), legde de leerlingen op om rechts te noteren en op de linkerpagina een schema te maken. Hoe ouder je werd, hoe minder hij ook op het bord noteerde. “Dat doen ze op de universiteit ook niet!”, was zijn uitleg. Leo Van der Vloedt gaf zijn leerlingen mee dat ze de leerstof moesten
begrijpen vooraleer ze de dingen van buiten gingen leren... en er waren leerkrachten die hun goesting deden. Maar die goesting deed ook goesting krijgen. De passie voor de Franse taal van dhr. Schouteden, het vuur van dhr. Daniel Drapier als hij het in de les Nederlands over Egyptische archeologie had, de discussies tussen leerlingen en wetenschapsleerkracht Hervé Tavernier over het perpetuum mobile... We kregen les van dhr. Berode, destijds taaladviseur bij de BRT, astroloog Herman De Vos gaf biologie maar week telkens weer uit naar het heelal en orakelde over het einde van de wereld. Een brede algemene kennis was ons deel.
Gedurende het schooljaar organiseerde men vanuit de school enkele oudercontacten. Jan Leemans: “Voor onze ouders was dat gene cadeau. Wij hadden bij -
voorbeeld geen auto. Zij reden mee met de vader en moeder van Johan Herrijgers. Zo zijn ze ook vrienden geworden. Het oudercontact was ook wel een beetje raar. Eerst moest je er aan wennen dat je ouders er waren. Maar al gauw zocht ik dan mijn vrienden terug op. Dat was dan weer niet naar de zin van ons moeder.”
Ook al hadden de mensen een auto, eenvoudig was de verplaatsing niet. Eigenlijk gebruikten ze die wagen om rond de kerktoren te rijden. Van verre afstanden waren ze eigenlijk bang. Frans Van Bergen weet zo nog dat zijn ouders bij hun eerste rit rond Turnhout een ongeval hadden. “Andere bezoekers wisten me dat te vertellen. Nadien reden ze mee met een bus.”
Taalgrens
De Aalmoezeniers hadden niet voor niets gekozen voor een schoolsite tegen de taalgrens. Frans Van Bergen: “In de beginjaren was de school tweetalig. Toen waren er ook een aantal Franstalige internen die les kregen in een gebouw net over de taalgrens. ‘s Middags kwamen ze in de refter in het kasteel eten en ze sliepen ook op de slaapzaal of in de chambretten. Dat betekende dat alle informatie en de activiteiten op het internaat tweetalig waren. Er werd ‘s avonds in twee talen gebeden, de mis was tweetalig en de preek kregen we twee keer te horen... door sommigen werd dat als een verrijking gezien. Het was wel even raar ten tijde van ‘Leuven Vlaams’. Op de sportterreinen werd een betoging georganiseerd tegen de aanwezigheid van de Walen in Leuven en even later zaten we gezellig samen aan tafel te eten.”
Bed - kast, bed - kast, bed - kast in de slaapzalen
Jan Leemans
Karel Breugelmans
Jan Vlamings
Bij de Franstaligen waren ook zwarte jongens, veelal uit de missiegebieden van de Aalmoezeniers. Gery Brosens: “We hadden nog nooit een zwarte mens gezien. Tijdens vakantieperiodes gingen die jongens ook al eens mee naar de familie van internen. Zo ook bij ons. De mensen uit de buurt keken toch raar op. ”
Jef Geypen: “In Zondereigen bracht Frans Verhoeven ook een zwarte mee. Daar stond het hele gehucht rond de bus. Die kerel had toen, het was putteke winter, ook nog een zonnebril op. Het waren best opvallende figuren.”
Tucht
Studeren in een zaal met 150 internen, in stilte naar de klas of naar de refter gaan, wachten tot na het gebed om te gaan zitten, in stilte naar je bed, niet meer praten tot het slapengaan. En telkens was er slechts één surveillant die alles in goede banen leidde. Dat kon alleen maar met strenge hand en duidelijke regels. Drej Oomen: “Iedereen wist dat als je die re -
gels niet respecteerde je minimaal twintig bladzijden straf kreeg. Twintig bladzijden was de strafmaat voor kleine vergrijpen, zoals praten tijdens het binnengaan van een gebouw. Voor grotere ‘misdrijven’ was men creatiever. Straf betekende dat je ‘s avonds in een klaslokaal moest plaatsnemen om je straf (in stilte!) te schrijven. Die klas, vlak naast de speelzaal, zat nogal dikwijls vol. Als je de straf niet tijdig kon afgeven, werd ze verdubbeld. Die boekhouding werd nauwlettend bijgehouden in notitieboekjes. Na mijn studies startte ik als opvoeder in het Klein Seminarie. Ik ging er van uit dat het daar ook wel op die manier zou lukken. De strafmaat van twintig bladzijden heb ik er toch maar een paar dagen volgehouden...”
“En je haar moest kort zijn!”, vertelt Marc Van Aperen. “Als het te lang of te wild was naar hun normen, stuurden ze je naar de kapper in Hoegaarden. Dat wilden we wel vermijden, want dan was je haar kort... heel kort! En het was een flink eind stappen.”
Gedurende de tijdspanne waarover de ex-internen spreken is de strengheid wel gemilderd, ook de duur van de verblijven werd naar het einde toe korter. In de jaren tachtig moesten de internen ‘nog maar’ twee tot drie weken op school blijven.
Binnen de school werd nogal openlijk over de zogenaamde ‘mouwvegers’ gepraat. Jef Geypen: “Er was er ene van mijn klas die op een bepaald moment precies wist te vertellen hoeveel procent iedereen had, het klopte als een bus. Hij was een beetje het ‘flebbeke’ van één van de priesters en had dus de rapporten kunnen inkijken.”
Grensoverschrijdend gedrag was ook Meldert niet vreemd. Iedereen blijkt zich te herinneren dat een priester op een bepaald moment ineens niet meer op school aanwezig was. Het verhaal deed de ronde dat de man overgeplaatst werd naar Oostenrijk. Frans Vermeiren: “Een leerling werd bij de directeur geroepen naar aanleiding van een conflict met de bewuste leraar. De leerling heeft daar toen het hele verhaal verteld en bijna onmiddellijk daarna verdween de bewuste priester van het toneel. Het was wellicht de spreekwoordelijke druppel want er waren verschillende internen die later vertelden wat hen was overkomen.”
Een zee van vrije tijd
Jan Leemans: “Er was een ijzeren tucht, maar anderzijds kregen we ook veel vrijheid. Hier maakte ik kennis met de KSA - een passie die ik later in Hoogstraten en als vrijgestelde zou kunnen verderzetten. KSA Torenraven organiseerde buitenspelactiviteiten in Meldert en L’ Ecluse. Daar was nooit toezicht bij. We wisten alleen dat we zeker op tijd moesten terug zijn. We maakten tijdens weekends trektochten door het Meerdaalwoud en
Ook de kapel in de voormalige orangerie lijkt recht uit een Harry Potter fantasie te komen…
Abonneren op De Hoogstraatse Maand
https://www.demaand.be/abonneren/
overnachtten in Blanden in de Ekstermolen, of in Sint-Joris Weert. Een aantal jaren werden ook kampen georganiseerd tijdens de schoolvakantie. De KSA was op vele vlakken een verademing in het gevecht tegen de verveling.”
Drej Oomen: “Via de KSA kwamen we uiteindelijk, toen we al in de laatste jaren zaten, ook in contact met de lokale jeugd. Er werden volksdanssessies georganiseerd met het Paenhuys, een jeugdhuis in Hoegaarden. Oefenen deden we dikwijls onder jongens, maar natuurlijk moest er ook met de meisjes gedanst worden. We traden zelfs een keer op tijdens een optocht in Hoegaarden. Er staken toch ook enkele romances de kop op. De Aalmoezeniers knepen een oogje dicht, maar ze wisten heel goed wat er aan de hand was. Iedereen in Meldert wist immers wat er in de kleine gemeenschap gebeurde en zeker als ‘die van het kasteel’ erbij betrokken waren. Wat het dorp wist, wisten de Aalmoezeniers ook.”
Karel Breugelmans kan erover getuigen. “Vlug iets gaan kopen in de dorpswinkel of iets gaan drinken in het café bij een wandeling, was heel riskant. Dat deed je beter niet. Ze telefoneerden dan naar het kasteel. Tenminste, nadat je betaald had.”
Jan herinnert zich ook dat de leerlingen van de retorica (laatste jaar middelbaar) of de poësis (voorlaatste jaar) wandelingen in de omgeving begeleidden. “Als je wilde, kon je daar telkens bij aansluiten. De paters vertrouwden het toezicht dan toe aan de oudere internen. Dat gebeurde overigens ook bij het busvervoer naar huis of naar school. Elke twee, drie of vier weken vond zo’n volksverhuizing plaats. In elke bus was een leerling verantwoordelijk. Meestal woonde hij aan het einde van het traject. Hij zorgde ervoor dat iedereen op tijd opstapte. Afstappen ging meestal iets vlotter.”
Passie
De omgeving van het kasteel was bijzon -
der rijk aan natuur. Drej Oomen: “We hadden een vast groepje dat er steevast op uit trok om de natuur te ontdekken. Elke woensdagnamiddag en elke zaterdag ploeterden we door de leemgrond, onze schoenen steeds zwaarder wordend van het slijk. De streek rond Hoegaarden was prachtig. Mijn passie voor de natuur heeft hier zeker een extra impuls gekregen.”
Er werd ook heel veel aan sport gedaan. Elke pauze werd benut om te sporten. Jan Vlamings ontdekte hier zijn capaciteiten als sporter en brak er alle schoolrecords. “Als je goed kon voetballen, was je populair. Dat was niet mijn ding. Maar naast de verschillende voetbalcompetities was er zeker ook aandacht voor andere sporten. Atletiek was er daar één van. De atletiekpiste met volley- en handbalvelden was het centrum van de speelplaats. In Meldert is de sportman in mij naar boven gekomen. De piste was ook het trainingsdomein van de rolschaatsclub van Heverlee. Verschillende keren werden op de piste de Belgische kampioenschappen georganiseerd. Dat was een prachtig evenement dat dikwijls samenviel met een oudercontact. Onder andere de zusjes Lambrechts (Annie Lambrechts was ooit sportvrouw van het jaar in België.) trainden er regelmatig. En ook internen draaiden er regelmatig rondjes.”
Via ‘Caritas’ waren er ook contacten met de plaatselijke oudere bewoners. Karel Breugelmans en Frans Van Bergen: “Je kon je opgeven om op woensdagnamiddag op bezoek te gaan bij oudere mensen in de omgeving van Meldert. Per twee gingen we er naar toe om klusjes op te
Onder meer de sportactiviteiten hielden de verveling op afstand - en deden bij sommigen voorgoed de sportmicrobe ontwaken.
OMSLAGVERHAAL
knappen. Elke veertien dagen gingen we naar het zelfde adres om er hout te zagen en alles klaar te leggen voor de stoof. Die mensen konden dat niet meer en ze zagen ons graag komen. Dat schiep ook een band. Ze zijn ondertussen overleden, maar het huis weet ik nog altijd staan.”
Drej Oomen: “Het aanbod van de activiteiten hing ook voor een stuk af van de interesses van de priesters of leraars. Zo was er het knapenkoor van E.H. Rooymans, de fotoclub van dhr. Tavernier, het zwemmen in Tienen, de fietsclub, het Marialegioen van E.H. Geladé. Het legioen van Maria was een initiatief dat met de nodige (?) geheimzinnigheid omgeven was. Niemand kreeg eigenlijk een beeld van wat er precies gebeurde. Een tijdlang was ik ook ‘officier’. Ik herinner me vooral de meditatiesessies, de ademhalingsoefeningen in een schaars verlicht lokaal in het kasteel. Harry Potter was niet ver weg. Je moest niets, maar er kon eigenlijk veel. Zeker als je ouder werd.”
Invasie uit het westen
‘Opa Gans’ richtte zich in zijn rekruteringswerk aanvankelijk op zijn provincie Limburg, later kwam daar Antwerpen bij, nog later ook Oost-Vlaanderen. Van Vlaams-Brabant zelf waren er eigenlijk geen internen. In schooljaar 68-69 leek plots een invasie uit West-Vlaanderen op gang te komen (ze startten dat jaar met 19), er volgden ook heel wat Oost-Vlamingen. Drej Oomen: “De clash van de dialecten zorgde sowieso voor vermakelijke gesprekken. In elke babbel tussen internen van verschillende komaf werden de grenzen van communicatie afgetast. Maar die gezonde nieuwsgierigheid voor de andere taal zorgde ook voor toenadering en respect. Althans, tot de West-Vlamingen kwamen. Tijdens mijn collegetijd
Aalmoezeniers in Meldert
Geheel in de sfeer van Rerum Novarum (de pauselijke encycliek die handelde over de situatie van de arbeidersklasse) richt de priester Theofiel Reyn in 1894 de congregatie van de Aalmoezeniers van de Arbeid op. In Seraing trekken ze zich het lot van de arbeiders aan. Ze helpen hen bij huisvesting, dienstplicht, belastingen. Ze gaan zelf in de fabrieken poolshoogte nemen, dalen af in de mijnen. Ze stampen het ene arbeiderstehuis na het andere uit de grond. De conservatieven binnen de katholieke kerk zien het met lede ogen aan. Er is zelfs kritiek op hun hypersocialisme.
Gaandeweg richten de Aalmoezeniers van de Arbeid zich meer op het onderwijs van de arbeidersklasse. Ze startten verschillende technische scholen in Vlaanderen en Wallonië. Maar ze hadden ook nood aan een apostolische school, hun eigen ‘klein seminarie’. Die school bevond zich eerst in Argenteuil (niet ver van Brussel in Waals-Brabant), maar verhuisde in 1957 naar Meldert. De Aalmoezeniers hadden er een domein met prachtig kasteel, wintertuin en koetshuis goedkoop kunnen kopen en richtten de gebouwen in. Ze bouwden een nieuw schoolgebouw en legden een sportpiste aan. In het schoolgebouw en het koetshuis werden slaapzalen ingericht voor internen uit heel Vlaanderen.
Het Sint-Janscollege in Meldert is nu een gemengd externaat. De school is bijzonder populair in de regio. Het kasteel, wagenhuis en orangerie kregen een grondige restauratiebeurt. Momenteel wordt het interieur van het kasteel onder handen genomen. En, wat lezen we in hun opvoedingsproject? “Solidariteit, elkaar helpen, principes als de zwakste eerst - Cardijn is nooit veraf hier op school - groepsgeest en groepsgevoel voeren hier nog altijd de boventoon.”
werd het West-Vlaams de voertaal. Als je na drie weken niet accentloos kon switchen tussen Algemeen Nederlands en het West-Vlaams hoorde je er gewoon niet meer bij.”
Het jarenlange verblijf in het internaat in Meldert heeft bij iedereen sporen nagelaten en is, bij de ene al meer dan bij de andere, bepalend geweest voor de manier waarop ze in het leven staan. Gery: “Ik vond dat we er vooral leerden ons plan te trekken. Als klein jongetje konden wij knopen herstellen, leerden we opkomen
voor onszelf en omgaan met eenzaamheid. We stonden daarin bijvoorbeeld veel verder dan onze leeftijdsgenoten, dat was merkbaar toen we legerdienst moesten doen.”
Jan Leemans: “Ik heb er echt wel geleerd om op te komen voor mezelf. Ik was een klein en schuchter manneke. Ik moest mezelf bewijzen om niet naast de groep terecht te komen. Maar je kwam er ook op voor de anderen die het moeilijker hadden in de groep.”
Wat de Aalmoezeniers zeker meegaven was engagement. De vele initiatieven die er genomen werden vanuit de studenten werden zoveel mogelijk ondersteund. Karel Breugelmans: “Je kon met allerlei ideeën komen, maar dat impliceerde ook wel dat je zelf aan de bak moest. En eigenlijk hadden de meeste initiatieven ook een link met waarden die voor de Aalmoezeniers belangrijk waren. Mijn sociaal engagement is zeker in Meldert begonnen.” Gery Brosens ervaarde diezelfde mentaliteit later in het Technicum in Antwerpen, een technische school van de congregatie.
Tol
Maar de letterlijke en figuurlijke afstand tussen Meldert en de familie, het geboor-
Een luchtfoto van het mooie domein.
tedorp eiste veelal wel zijn tol. “De band met mijn familie heeft daar toch onder geleden en ook de binding met het dorp was helemaal weg,” weet Jan Vlamings. Jan Leemans heeft zijn jongste broer amper gekend in zijn jeugdjaren. Frans Van Bergen voelde zich lang alleen. “We groeiden op in twee werelden en het was confronterend vast te stellen wat je in die andere wereld allemaal had moeten missen.”
Drej Oomen: “Mijn band met mijn ouders was lang niet zo intens als bij mijn broers en zus. En als ik de Chiro niet zou gehad hebben, zou ik wellicht totaal vervreemd zijn van mijn geboortedorp. Toch maakte de Chironamiddagen het terug vertrekken naar Meldert extra moeilijk. Op tijd staan wachten op de bus was, ook toen ik ouder werd, een marteling. De toen nog jonge Theo Verhoeven (Reizen Verhoeven) was dikwijls de chauffeur, maar ik zag zijn bus dan niet graag komen. De Chiro duurde tot 17 uur, de bus was er dikwijls al om 17.30 uur. Het duurde overigens twee tot drie uur voor we dan in Meldert aankwamen.”
“En aangenaam waren die busritten niet. Indertijd stonken die bussen naar diesel,
DE WERELD VAN
zweet en overgeefsel”, voegt Frans Van Bergen er aan toe. “Ik heb heel veel met mijn hoofd tegen de koele ruit gezeten.” Later waren vooral de bussen van de West-Vlamingen recordhouders in aftandsheid. Terwijl de maatschappijen die voor de andere provincies reden stilaan comfortabeler bussen hadden, bleven de West-Vlaamse blijkbaar stammen uit de periode net na de uitvinding van de auto...
Reünie
Elke dag, voordat de internen de eetzaal binnengingen werden brieven uitgedeeld. Dat was altijd een bijzonder moment. De surveillanten maakten er ook een showke van. Karel Breugelmans: “Er stond al eens een hartje op aan de buitenkant. Dan had iedereen dat wel gezien.” Toen Frans Van Bergen zijn eerste brief van thuis kreeg, ging hij die stiekem lezen op de toiletten. Zo kon hij zijn emoties verbergen voor de anderen.
De relatie met andere internen was uiteraard intens, de vriendschappen zorgden voor sterke banden. De jongens van Meldert trokken tot zeven jaar lang elke dag en nacht met elkaar op. Namen
en gezichten bleven hen helder voor de geest staan.
Frans Vermeiren: “Mijn jaargenoten zijn nog altijd mijn vrienden. We hadden onlangs terug een reünie. Dat is heel raar. We spreken mekaar tien minuten en het lijkt alsof we mekaar gisteren voor het laatst zagen. Maar we zwaaiden vijftig jaar geleden al af in Meldert!”
De drang om de school te bezoeken is er bij velen, teruggaan naar het prachtige domein weekt nog altijd emoties los. Daarom kijken ze nog altijd uit naar de reünies die georganiseerd worden. En als het te lang duurt, brengen ze gewoon een bezoek. De internen van vroeger worden, tenminste als ze iemand tegen het lijf lopen die hen nog kent, nog altijd warm onthaald in de school die nu al lang geen internaat meer is.
Drej Oomen: “Martin Geladé verraste ons op één van onze jaarbijeenkomsten door iedereen met voor- en familienaam te begroeten. Als toemaatje voegde hij er dan nog je geboortedorp aan toe. En ja, hij kende het verschil tussen Meerle en Meersel-Dreef…!” (ao)
Centrale verwarming Vloerverwarming Sanitaire installaties
+75 jaar GARAGE GEUDENS nieuwe en 2e handswagens ERKENDE CARROSSERIE alle merken Erkend hersteller I Verhuur I eigen takeldienst
BEDANKT voor uw vertrouwen!
Vanuit Lille en Retie op internaat in Hoogstraten…
SCHOOL Op de vorige pagina’s leest u het relaas van de jongeren die destijds vanuit de Noorderkempen naar een internaat in het Brabantse Meldert trokken. Maar even goed waren er jongeren die hun thuis verruilden voor vele jaren in een van de Hoogstraatse internaten. We hadden contact met twee van hen die in de jaren ’50 en ’60 naar Hoogstraten kwamen. Jan Smans belandde vanuit Lille in het jongensinternaat van het Klein Seminarie. Maria Van Gestel kwam vanuit Retie naar het meisjesinternaat in wat toen nog de Landelijke Huishoudschool heette (en nu VTI Spijker is). Andere tijden, een andere wereld, maar allicht nog herkenbare herinneringen aan het Hoogstraatse schoolleven van toen…
Jan
“Met ons gaat alles goed en ik hoop van U hetzelfde”
Jan Smans spendeerde een flink deel van zijn jeugdjaren in het ‘pastoorsfabriekske’, het Klein Seminarie. Hij werd evenwel geen priester maar dokter in de geneeskunde. Hij trouwde, kreeg vier kinderen en opende een praktijk in Vorselaar. Vandaag wonen Jan en zijn echtgenote in Herentals. Hij komt nog vaak in ‘zijn’ Hoogstraten waar de vele herinneringen nooit ondergesneeuwd raken.
“Ergens eind augustus 1958 op een herfstige dag bracht een neef mij van ons thuis in Lille naar het Klein Seminarie in Hoogstraten. Mijnheer pastoor Verstraelen schreef mij in als leerling. Ik kreeg het nummer 254, een nummer dat gedurende 8 jaar evenwaardig zou klinken als mijn naam Jan Smans. We kregen ook een intern schoolreglement, waarvan de eerste zin luidde: ‘Deze opleiding richt zich naar het Groot Seminarie in Mechelen, andere richtingen worden geduld.’
Later op de dag liepen we langs de klein, de midden en de grote koer. De klok, tegen de toen nog nieuwe vleugel, imponeerde mij. Acht jaar van mijn jonge leven tikte die klok zonder haperen mee. Zo kwamen we ook in de refters, de grote en de kleine kapel en de slaapzalen. Uiteindelijk was ik wel een beetje fier om bij de beste studenten van de Kempen terecht te komen, ook eervol. Maar mijn
Lille op internaat in het Klein Seminarie
Smans haalt herinneringen op aan zijn internaatsleven in
ouders in Lille hielden mijn voeten op de grond ‘zo tussen al die slimme mensen van de Noorderkempen’.”
Volgeladen koffer
“De familie van mijn moeder was afkomstig van Achtel, het waren landbouwers. Vandaar dat ik weleens met bus en tram in Achtel kwam. In de verte zag ik dan die majestueuze kerk van Hoogstraten staan. In mijn beleving stopte daar de wereld, een diepe afgrond en gedaan. Erg simpel voor een 7-jarige jongen.
Van mijn 8e tot en met mijn 10e jaar was ik misdienaar in Lille. Bij de nonnekes van Vorselaar moest ik het confiteor leren en ik verstond ook de wens dominus vobiscum en de zending ite missa est. Daarmee was een zaadje geplant, vermoed ik. Onze dorpspastoor Franssen meende
dat ik op het Klein Seminarie wel zou kunnen volgen. Ook de meester van het vijfde leerjaar in Lille beaamde die visie. Hij vertelde dat je de epische verhalen van de oude Belgen in het Latijn kon lezen, omdat Julius Caesar in zijn boek ‘De Bello Gallico’, de veldslagen van de dappersten van de Galliërs, zijnde de Belgen, had beschreven. Ik vond dat allemaal wel erg imponerend, leergierig als ik was.
Met een goed volgeladen koffer stapte ik het Klein Seminarie binnen, want maar eens om de vier à vijf weken mochten wij naar huis. Een beetje droevig omwille van de thuis die ik achterliet, maar ook benieuwd naar dat nieuwe internaatsleven met andere vrienden en andere leraren.
Toch zat ik ook met vele vraagtekens en wat heimwee. Heimwee naar ons moe en onze va, naar mijn zus en mijn broer, mijn vrienden waarmee ik knikkerde en kampen maakte, mijn dorp, ja zelfs naar mijn hond Bessie. De week voor mijn vertrek ben ik nog eens langs gegaan bij mijn grootouders, nonkels en tantes en niet iedereen begreep dat mijn ouders mij voor weken naar een grote school stuurden. En waarom niet naar Herentals of Turnhout, maar naar Hoogstraten? Maar de pastoor en de meester waren blij en gerustgesteld: volgens hen had ik de juiste stap gezet.”
De chambrette of de alkoof
“Houten schutsels, kast, bed en een gordijn, dat was zowat de definitie van mijn kamer. En wat een doffe ellende als die gordijn uit zijn hengels viel, want dan zat je daar open en bloot te kijken. Ik ken nog altijd mijn buren, maar er heerste een strenge tucht, een kloosterstilte. Zwijgen was wet. De snoepdoos en een foto van
Smans trok vanuit
Jan
het Klein Seminarie.
je dierbaren brachten soms enig soelaas.
De communicatie Lille-Hoogstraten bestond vooral uit brieven, telefonisch contacten waren hoogst uitzonderlijk. Ik heb nu nog spijt dat die brieven verdwenen zijn. De aanhef was gekend en bijna verplicht: ‘Met ons gaat alles goed en ik hoop van U het zelfde’. Verder de merkwaardige verhalen over wie er ziek of overleden was, wiens huis afgebrand was, een botsing op het kruispunt, ja en ons konijn had kleintjes gekregen. Nonkel Fons had toch eens gevraagd of er nieuws was over Jan uit het verre Hoogstraten? Veel epiek en weinig emo. Het waren de jaren ’50 in de Kempen.
In die jaren was het Klein Seminarie nog een bastion van bijna fundamentalistisch, conservatief katholicisme. Ook enige repressie, in de zin van bestraft worden, was ons in die context niet vreemd. Gezag werd zonder tegenspreken aanvaard. Roma loquitur, omnes tacimus - Als Rome gesproken heeft, dan zwijgen wij allen.
Gelukkig kregen wij wekelijks de kans om ons zieltje te zuiveren. Zondaars kregen tijdens de biechtstudie de kans om hun zonden te belijden. Pubers vol testosteron mochten zelfs elke morgen biechten voor de mis en voor de communie van 6u30. Tijdens de jaarlijkse retraites kregen we de simpele boodschap: ‘Alles wat met het 6e gebod te maken had was doodzonde’.
Be bop a lula
“Als ik me goed kan herinneren waren er in de jaren ’50 ongeveer 35 pastoren op het Klein Seminarie. In de jaren ’60 kwamen de eerste lekenleraren en onderwijzers ingestroomd: Jef van Gils, een correcte, minzame oeronderwijzer, Raf Peeters, Louis Aerden. De heren Lievens ‘pis police’, Cogghe, Verbraeken ‘Mouche’, Mermans ‘Lapke’, Verwimp ‘De Sus’, Van Dongen ‘Den Boel’. Verder nog mijnheer Laurijssen ‘Vitteke’ die geschiedenis gaf, en geschiedenis was voor hem de wording van het hic et nunc. Mijnheer Jan Sneyers, ‘Den Apache’ gaf wiskunde in de retorica en dit op zijn licenciaats. Wij deelden ons jonge leven met deze figuren. Zes jaren Latijn en Grieks en dit 9 uren per week.
Samen met die lichting van leerkrachten sijpelden ook the Shadows, Buddy Holly, Paul Anka, Francoise Hardy, The Beatles en the Rolling Stones binnen. Het concilie van 1962 bracht verregaande vernieuwing in de kerk. Wij voelden allemaal aan
De retorica 1966 van Jan Smans, met links Frans Verwimp (die Superior van de school was van 1967 tot ’77).
dat er nieuwe tijden aanbraken. Er kwam een filmforum met pater Burvenich, de ABN-weken en dit zowaar met de meisjes van het H. Graf en het Spijker. Ook waren er kleinkunst optredens met Louis Verbeeck en Miel Cools, het trio Cassiman, Boudewijn De Groot, Miek en Roel.
Ik herinner me nog goed het Feest van de superior Smets in november 1965. Een afgeladen feestzaal vol met giechelende jongeren. Er werd een heel programma in elkaar gestoken door en voor de leerlingen. Eerst enkele toneelstukjes, allemaal heel braaf en toen kwam Zjef van Uytsel, toen nog geen artiest maar gewoon een leerling. Met zijn gitaar begon hij wild het nummer ‘Bebopelula, she’s my baby’ te zingen. Heel de zaal ging uit zijn dak. Het grote gordijn werd dicht getrokken en de superior en zijn aanhang stapten ostentatief de zaal uit. Jef mocht meteen het podium verlaten en werd meteen verwijderd van het Seminarie.
Zo evolueerden wij stilaan naar de revolutionaire jaren ’60. Wij werden mondig en de tijd voerde ons in kleine stapjes naar mei ’68, waar het gezag in vraag werd gesteld en waar wij ons vragen stelden bij de Vlaams-Waalse identiteit van Leuven.”
Monnikenevenwicht
“Momenten herkenbaar vanuit een thuis en een dorpsleven waren ook aanwezig op het internaat: zeer gestructureerd, maar met weinig empathisch ‘gaarne zien’. Slapen, mis, eten, studie, les, speeltijd, lezen, sport, voetbal en atls -
tiek, jeugdvereniging KSA en ’s avonds de speelzaal: pingpong, biljart, de gazet en soms een voetbalwedstrijd op TV of een educatief programma. Er was wel een bepaald evenwicht: werken, sporten, lezen, bezinnen, bidden, ontspannen. Ik noem dit een monnikenevenwicht. Uiteindelijk heb ik mij mentaal toch vrij goed gevoeld in Hoogstraten. Ook waren er pastoren en leraren die zich bekommerden om hun leerlingen: wij zouden goed gevormde, evenwichtige volwassenen worden, met verantwoordelijkheden.
Het Klein Seminarie heeft mij gevormd van een stille Kempenzoon, die ik nog steeds ben, tot een persoon met de nodige software om mensen en ideeën, kritisch en analytisch te benaderen. En om dan een synthese te maken waar ik mee verder kan. Latijn en Grieks hebben mij geleerd hoe de vraagstukken van het leven zinvol op te lossen. Als classicus - humanior - universitas bleef ik gebeten om te weten en heb ik een filosofisch trekje om ver te kijken en om ver te denken. Om door vooruitschrijdend inzicht op zoek te gaan naar ‘de waarheid’. Ik ben blij dat ik dat heb meegekregen op het Seminarie.”
Het onbekende
“Als 10-jarige voor weken uit een thuisstructuur geplukt te worden, dat heeft ook mindere kanten. Ik moest flink zijn en niet teveel mijn emoties uiten. Er waren geen moeders die je leerden ‘houden van’. Geen vaders die je zelfvertrouwen versterkten. Dat heb ik wel gemist op het internaat. Omdat je uit die vertrouwde thuissituatie plots als kind terechtkomt
in het onbekende, kan er volgens mij later een bindingsprobleem, angst? ontstaan. Een beetje geremd tegen volle overgave, altijd een beetje reserve.
Mijn inziens waren wij in 1966 na 8 jaren internaat onvoldoende voorbereid
om met onze vrijheid om te gaan aan de universiteit, en om zonder blozen te verwijlen met de meisjes.
Toch wat ben ik blij met Hoogstraten en zijn klein Seminarie anno 1958-1966, dit met veel begrip en zonder enige
Maria Van Gestel vanuit Retie naar de ‘Landelijke Huishoudschool’
“Er ging een wereld voor mij open”
Maria van Gestel (82) kwam in 1954 vanuit Retie op internaat in het Spijker. Na haar studies zou ze nog enige tijd les geven op de basisschool van het Spijker. Ze trouwde later met Gust Adriaensen, die 18 jaar lang burgemeester was in Retie. Ook zij blikt terug op haar jeugdjaren in Hoogstraten.
“In september 1954 gingen mijn 1 jaar jongere broer en ik op internaat in Hoogstraten. Mijn broer Staf ging naar het Klein Seminarie en ik, naar wat men nu VTI Spijker noemt, maar toen Landelijke Huishoudschool heette.
Je moet weten dat onze oom Jef Smets heel wat jaren titularis was van de poësis en later superior op het Klein Seminarie. Jef was een oudere broer van mijn moe -
der en heel wat ooms, tantes, neven en nichten waren al op internaat geweest in beide scholen. Jef is gestorven in 2021 en was toen de oudste levende man in België. Hij werd 107 jaar.”
Snel gewoon
“Ik keek er echt naar uit om op internaat te gaan, mijn broer Staf heel wat minder. Wie had kunnen denken dat ik zelf later nog 5 jaar les zou geven in de lagere school van het Spijker? Ik trouwde, raakte zwanger en ben dan gestopt met lesgeven.
Hoogstraten was voor mij geen vreemde plaats. Ik was er voordien al heel wat keren geweest om familieleden te bezoeken die op internaat waren. Dan gingen we naar de Vlaamse kermis, die heel leuk was, of naar de H. Bloedprocessie.
Het eerste jaar gingen we maar om de maand naar huis, maar heimwee heb ik maar heel weinig gehad. Soms als eens een keer als je moest gaan slapen. Later
wrok. Zelfs met enige vorm van nostalgie: spijt om wat voorbij is, de vreugde van de herinnering. Toch enigszins fier op mijn nummer 254 als goedgevormde volbloed-classicus.”
Van Gestel: “Ik
zijn mijn jongere zussen ook op internaat gegaan en mochten we al om de 14 dagen naar huis.
Na een lange grote vakantie waren er soms wel wat traantjes, maar eenmaal als je in Hoogstraten was, werden we het weer snel gewoon. Trouwens, thuis was het ook niet altijd een pretje. Mijn ouders hadden een grote boerderij en als oudste kind was daar altijd veel werk te doen. Maar ik moet toch vaststellen dat mijn ouders me toch ook veel vrije tijd gaven.
Ook al waren we voor een lange tijd weg van huis, het afscheid nemen ging toch niet altijd gepaard met veel omhaal of tranen. In ons tweede jaar op internaat hadden we thuis al een auto en op zondag kwamen de jongere broers en zusjes dan al wat graag op bezoek, ze hadden zelfs een beurtrol.
Maar die allereerste keer dat ik met pak en zak naar het internaat vertrok werd ik gebracht door mijn nicht, die zelf ook op het Spijker was geweest. Samen met mijn moeder en een reuzenkoffer reden we naar Hoogstraten. Zij hielpen mijn bed opdekken en alles een plaats te geven. Het hele eerste jaar reed ik vervolgens mee met de Retiese jongens die op het Seminarie zaten. Later bracht vader mij want onze verlofdagen vielen niet altijd samen.”
Deze foto werd genomen in mei 1957 (3de jaar middelbaar) op het domein van het Spijker. Rechts onder: Maria Van Gestel.
Maria
zou het niet gemist willen hebben!”
Dol op brieven
“We sliepen in chambrettes op een grote slaapzaal. We hadden dus wel een beperkte vorm van privacy. Die kleine kamertjes waren van hout en voorzien van een gordijn. We konden daar beschikken over een bed, kleerkast, nachtkastje en een stoel. Ook hadden we een spiegel, een kom met lampetkan en een nachtpot. Er was ook een toilet met sleutel in een hoek van de zaal. Het was streng verboden van bij elkaar op de chambrette te komen, daar stonden strenge straffen op. Eén van die straffen was dat je de volgende keer niet naar huis mocht.
De meeste zusters en juffen, die ongehuwd waren, waren best lief en behulpzaam. Als ik me goed herinner waren er op die afdeling ook maar hoogstens 36 internen. Als er meer waren, sliepen zusjes samen, er waren ook enkele dubbele kamertjes.
We moesten minstens 1x per week een brief naar huis sturen. Ik was dol op brieven en kaartjes te versturen, met aan de voorzijde foto’s van delen van het Spijker. Ik stuurde die dan ook naar mijn grootouders, peter en meter en vriendinnetjes. Ik had een reuzedrukke correspondentie waar velen jaloers op waren. De brieven
die we aankregen, werden geopend en gelezen, maar dat vond ik niet erg. Mijn vader en moeder konden goed brieven schrijven, ik was daar best trots op en iedereen wou ze lezen. Waren we thuis iets vergeten, dan konden we schrijven of telefoneren. Het werd dan met de post verstuurd of op zondag gebracht door iemand van de familie.”
Moederhart
“Ik voelde me vlug thuis op het Spijker! Er was zoveel te beleven en het was ook een prachtige locatie. Er was een mooi park met oude bomen en een vijver vol watervogels. Ernaast een kleine speeltuin met vliegende hollander, schommels en enkele wippen. Er was een aparte tuin met veel fruitbomen, mooi geknipte haagjes en in vormen geschoren palmen waar de directeur en de nonnetjes hun brevier al wandelend lazen. Wij mochten er niet in, want je voeten zouden er in de grond plakken. Al geloofden we dat alleen maar het eerste jaar…
Het internaatsleven was iets aparts en er waren zo van die speciale vrijheden. Zo mocht ik met een zuster erbij af en toe onze Staf en onze oom Jef bezoeken. Met enkele meisjes en mère Augusta hadden we taarten gebakken voor de plechtige
communie van mijn broer en we mochten die samen naar de kamers van mijn oom brengen. Ik herinner me ook dat we vanuit Retie, waar een ambachtelijke familiale sigarenmakerij was, wel een metershoge stapel sigarenkistjes mee naar onze oom namen. Hij en zijn collega’s priester-leraars rookten allemaal als Turken. Veel van die kistjes heb ik trouwens nog, ze kunnen voor alles dienen.
Enkele zusters, maar ook juffen, hadden echt een groot moederhart en daar konden we terecht met onze kleine verdrietjes en probleempjes. Daar werd echt wel rekening mee gehouden.
Ik genoot op het Spijker nog van een traditionele opvoeding. Ik voelde me daar goed bij. Er gebeurde hier van alles, een wereld ging voor mij open. De overgang naar een open, kritische opvoeding voltrok zich in heel korte tijd. Ik merkte reeds dat er al een groot verschil was bij mijn jongere zussen en vooral met mijn oudste dochter, die 6 jaar in het Spijker op internaat was.
Alles bij elkaar heb ik aan mijn internaatsleven vooral fijne herinneringen. Ik zou het niet gemist willen hebben!” (pm)
Evelien Brosens werd intern van in het vijfde leerjaar
“Het is alsof ik elke keer op kamp vertrek!”
WONEN Om toch even te voelen hoe het is om ook in deze tijd op een internaat te zitten, legden we ons oor te luisteren bij Evelien Brosens. Evelien is een Hoogstraatse jongedame, de jongste dochter van Geert Brosens en Katrien Knaeps.
Ze is een leerlinge uit het vijfde middelbaar en is interne geworden toen ze in het vijfde leerjaar zat. Een Hoogstraatse die op internaat ging in Hoogstraten, zo frequent gebeurt dat niet meer. En nadat ze voor een andere studierichting koos, zit ze ook nu nog op internaat in Leuven.
In eigen dorp
Als we haar telefoneren, zit ze gewoon op haar kamer in het internaat van het Lemmensinstituut in Leuven. We krijgen een opgewekte jongedame aan de telefoon. “Ik besef dat het niet vanzelfsprekend is dat iemand van tien of elf jaar plots op internaat gaat, en dan nog in haar eigen dorp.”
Evelien besliste in samenspraak met haar gezinsgenoten om in het vijfde leerjaar naar het internaat van het Klein Seminarie te gaan. “Ik moest bij wijze van spreken de Vrijheid oversteken om terug thuis te zijn. Alleen, op dat moment liep het gewoon niet zo goed en kon ik thuis mijn draai niet vinden. Het internaat bood mij houvast en structuur en het was duidelijk dat ik daar op dat ogenblik behoefte aan had.”
Na een jaar in het internaat leek het Evelien toch beter om haar studieloopbaan thuis verder te zetten. “Maar al heel snel merkte ik dat ik de structuur van het internaat miste en ben ik terug intern geworden.”
“Ik had iedere keer moeite om aan een werk of studie te beginnen. In het internaat van het Klein Seminarie werd ik echter verplicht om in de studieruimte aan het werk te beginnen. Er was een opvoeder die me aanzette om te beginnen. Maar het was ook zeker niet alleen de structuur die me aantrok in het internaatsleven. Ik maakte er ook veel plezier en dat is nu nog altijd zo.”
In de stad
Na het derde middelbaar heeft Evelien de stap gezet om de richting drama in het KSO te gaan volgen in het Lemmensinstituut. “Aan de school is ook een internaat verbonden omdat het voor heel veel leerlingen hier praktisch niet haalbaar is om iedere dag de verplaatsing naar Leuven te maken. Ze komen uit heel Vlaanderen. Het internaat is hier anders dan in Hoogstraten. Terwijl in het Klein Seminarie de leerlingen afkomstig zijn uit alle Mirho-scholen, heb ik hier alleen maar vrienden rond
mij die ik eigenlijk ook heel de dag op school zie.”
“De discipline om te studeren heb ik ondertussen wel onder de knie. En als er een probleem is, kan ik altijd bij mijn mede-internen te rade gaan. Ik mis mijn familie wel, maar ik denk dat mijn ouders mij harder missen. Ik kan hulp vragen bij medeleerlingen die ook in mijn les zaten, die ook veel beter mijn leefwereld aanvoelen dan mijn ouders dat zouden kunnen.”
“Ik geloof ook dat ik toch een aantal skills meekrijg die ik anders veel moeilijker of op latere leeftijd pas zou kunnen
ontwikkelen. Zo kan ik echt mijn plan wel trekken en zorgt het internaatsleven dat ik in alles wat ik doe rekening wil houden met de anderen. Want als je dat niet doet in een internaat, maak je het jezelf en anderen heel moeilijk.”
Evelien is duidelijk een heel tevreden intern. “Elke zondagavond is het alsof ik op kamp vertrek. Het is gewoon heel leuk. Ik doe hier wat ik graag doe, samen met zielsgenoten. We studeren samen teksten in, als de zon begint te schijnen wordt er ineens spontaan gezongen … Ik voel me hier heel goed.” (ao)
Over de buurvrouw en nonkel Jos
Altijd en overal kunnen meepraten. Dat kan maar als je echt goed geïnformeerd bent. En daar kunnen wij aan meehelpen. De Hoogstraatse Maand biedt je een jaar lang al het nieuws uit Hoogstraten en omgeving. Elf nummers met het nieuws dat er echt toe doet. Over mensen van hier, verenigingen van hier, winkels van hier, bedrijven van hier, clubs van hier, politici van hier.
Rijkelijk gevuld
Iedere maand lijkt De Hoogstraatse Maand te worstelen met een vorm van zwaarlijvigheid. Want rijkelijk gevuld met grondig uitgewerkte dossiers, kritische verslaggeving, goeie interviews en de kleinere nieuwtjes. Wij verspillen geen bladruimte. De Hoogstraatse Maand is het tijdschrift waar trouwens niet één of andere BV op de cover prijkt, maar wel uw buurvrouw, uw schoonzoon of nonkel Jos.
Wil je altijd en overal kunnen meepraten? Dat kost je niet meer dan 37 euro per jaar of 3,36 euro per nummer, bezorgingskosten inbegrepen!
Het ideale cadeau
Scan de QR-code en breng je abonnement meteen in orde of schrijf 37 euro over.
Piekeren over een geschenk voor de kinderen, voor moemoe, voor een uitgeweken familielid hoeft niet meer. Een geschenkabonnement is de ideale oplossing. Ook die info vind je via het scannen van de QR-code.
Alle info op demaand.be/abonneren/
Evelien Brosens (links) geniet samen met een mede-intern van de zon.
Met een lach en een traan op kroegentocht
VERKIEZINGEN Zondag 13 oktober 2024, drie uur in de namiddag. De gemeenteraadsverkiezingen zijn gepasseerd. De computers worden afgesloten, alle documenten opgeborgen in veilige enveloppen en de voorzitters van de stembureaus haasten zich naar het stadhuis. Hier wacht men in spanning op het verdict. Wie wordt de grootste partij en wie de nieuwe burgemeester? Wij zaten mee op de eerste rij en voelden de spanning groeien.
Koffiekoeken
Het hoofdtelbureau van Hoogstraten verzamelde al om 14 uur in zaal De Welgezinde op de hoogste verdieping van het administratief centrum. De voorzitter en tal van administratieve medewerkers wachten er de voorzitters van de 15 stembureaus van Hoogstraten op. De lijsttrekkers van de vijf partijen zitten nog even ontspannen bij elkaar. Enkel Tinne Rombouts van Samen! Ontbreekt, kandidaat Wim Van Bergen vertegenwoordigt de partij. Het is nog ruim tijd want de stembureaus sluiten pas om 15 uur.
Plots veren alle hoofden recht. De eerste voorzitter komt de zaal binnen. Caroline Beyens heeft een grote doos bij, alsof ze iedereen zou willen trakteren op koffiekoeken. Maar koffiekoeken en belegde broodjes waren er al voldoende. De doos bevatte alle stemmen uit het telbureau 4, dat op het Woon-Zorgcentrum geïnstalleerd was.
Kort nadien volgen mondjesmaat ook de andere voorzitters. De gegevens worden op het hoofdtelbureau gecontroleerd en ingegeven in de nationale databank van de verkiezingen. Al vlug verschijnen de voorlopige resultaten op een groot scherm. Eerste vaststelling: 30 % van alle stemgerechtigden is niet komen opdagen.
Foert
Terwijl de uitslagen binnenkomen, zien we al vlug een constante. In bijna alle stembureaus zijn ongeveer slechts 70% van de kiezers komen opdagen. ’s Avonds op de nieuwsuitzendingen krijgen we de bevestiging. Het probleem stelt zich overal, maar Hoogstraten zit nog boven het gemiddelde met een opkomst van 68,1 %. Rijkevorsel noteert slechts 61,7
% , in Brecht zelfs maar 58,1 %. De gemeenten met een percentage van boven de 70 % opkomst zijn schaars.
Dit betekent dat er in Hoogstraten meer dan 4.000 kiezers niet zijn komen opdagen. Slechts 8.720 kiezers van de 12.805 ingeschrevenen hebben hun stem uitgebracht. Hierbij waren dan nog een 83 blanco stemmen (1 %). Zes jaar geleden, bij de gemeenteraadsverkiezingen met stemplicht, telde men in Hoogstraten 822 stemgerechtigden die niet zijn komen opdagen. Zij riskeerden in theorie een boete, maar dat werd nooit toegepast.
Spanning
Maar terug naar het telbureau. Na enke -
le stembureaus wordt alles geleidelijk al duidelijker. En dan is daar het eindverdict. Samen! wint nipt het duel met 37% van de uitgebrachte stemmen, onmiddellijk gevolgd door Hoogstraten Leeft met 36,2%. Het verschil is amper 68 stemmen. Tinne Rombouts van Samen! krijgt 2.051 voorkeurstemmen achter haar naam, Arnold Wittenberg iets meer, 2.147. De partij Anders behaalt 12,2 %, N-VA+ 9,3 % en Neutraal Groot Hoogstraten 5,4 % of goed voor 466 stemmen.
De 27 zetels voor de Hoogstraatse gemeenteraad worden hierdoor als volgt verdeeld: Samen! en Hoogstraten Leeft krijgen elk 11 zetels, de partij Anders krijgt er 3 en N-VA+ moet tevreden zijn met 2 zetels. NGH valt buiten de prijzen. Het is al snel duidelijk dat deze uitslag
Het was vaak rustig in de stembureaus in Hoogstraten. In de 15 stemlokalen kwamen in totaal 4000 kiezers niet opdagen. Het afschaffen van de kiesplicht bracht in Hoogstraten slechts 68,1 % kiezers op de been. In de omliggende gemeenten was dat soms nog lager.
De eerste resultaten komen binnen op het hoofdtelbureau in de zaal De Welgezinde van het stadhuis. Caroline Beyens brengt de stemmen van het stemlokaal 3 in de Karel Boomstraat.
niet bij iedereen op gejuich ontvangen wordt. N-VA+ krijgt een zware slag, Anders en NGH hadden wel iets meer verwacht.
Hoogstraten Leeft ziet door het klein verschil in stemmen nu het gedroomde initiatiefrecht aan zich voorbij gaan. De grootste partij krijgt immers in het nieuwe systeem gedurende 14 dagen de tijd om een coalitie te vormen en daardoor ook de burgemeester te leveren. Deze is dan automatisch de kandidaat met de meeste voorkeurstemmen binnen de gevormde coalitie. Samen! en Tinne Rombouts zullen nu snel aan bod zijn om de geschikte partner te zoeken en een meerderheid in de gemeenteraad te vormen. Alle lijsttrekkers noteren nog enkele resultaten en vertrekken al snel naar hun achterban die op verschillende locaties bijeen komt. Wij eten nog een koffiekoek, praten even met de voorzitter van het hoofdbureau en gaan op zoek naar de dichtstbij zijnde fractie.
De Rijkswacht
We vinden de partij Anders in het zaaltje van café De Rijkswacht op de Vrijheid. Veel volk, jong en oud, zoals ook de lijst zich presenteerde. De sfeer is een mengeling van gelatenheid en hoop. Voor de zoveelste keer op rij geraakt de partij niet boven de drie zetels uit en de vrees voor weer een oppositiekuur, is voelbaar. Maar toch is er ook veel hoop. Als de twee grote partijen niet met elkaar samengaan is Anders een onmisbare schakel voor één van deze partijen om
een coalitie te vormen. En dan mag ook N-VA mee in het bad. Elf zetels plus de drie van Anders geeft immers maar een nipte meerderheid van 14 op 27 en dit risico wil wellicht niemand nemen.
Zes jaar geleden was dit een gelijkaardig scenario maar ook toen nam Hoogstraten Leeft niet dit risico en ging in zee met N-VA die met haar vijf zetels een ruimere meerderheid kon bieden. De gedrevenheid om er deze keer toch bij te zijn is groot, want zeker ook de uitdaging op
vlak van cultuur spreekt heel wat kandidaten op deze lijst aan. En dan is daar een telefoontje van de lijsttrekker van N-VA+ om eens even af te toetsen en zo vertrekken drie afgevaardigden voor een gesprek met Roger Van Aperen en enkele andere kandidaten van deze partij. Tijd voor ons om andere oorden op te zoeken, na eerst nog een foto van de drie verkozenen genomen te hebben.
De Pax
We stappen naar zaal Pax, achter de kerk. De vroegere parochiezaal is intussen in erfpacht van de gemeente en de plannen voor een groot cultuurcentrum op deze locatie zitten nog altijd in de lift, hoewel deze momenteel hapert in de kelderverdieping. Wanneer we de zaal naderen zien we plots een aantal zwaargewichten van Samen! naar buiten komen en richting stadhuis stappen. Tinne Rombouts komt ons tegemoet en nodigt ons uit later terug te komen. Men wil zich met een aantal leden op een rustige plek terug trekken om wat met elkaar te overleggen. Gans de achterban van de partij geniet intussen van de euforie en de lekkere hapjes en drankjes in de zaal.
Wij zeggen toe en rijden richting Meer, naar zaal Victoria, al jarenlang de thuisbasis van de liberale familie Hoogstraten Leeft en voordien van Kristelijke Volksbelangen en Open VLD. Waar de familie Van Aperen thuis is. De zaal staat klaar, het is er lekker warm maar er is nog niemand. We zijn meer dan een uur te vroeg. De
De eerste resultaten moeten nog binnenkomen. De vertegenwoordigers van de vijf partijen zitten er nog ontspannen en hoopvol bij. Naarmate de cijfers bekend geraken, zal hier evenwel de spanning stijgen. Vlnr Maarten Leemans (Anders), Wim Van Bergen (Samen!), Arnold Wittenberg (Hoogstraten Leeft), Roger Van Aperen (N-VA+), Perry van de Mosselaar (Neutraal Groot Hoogstraten).
televisie staat op en de voorlopige verkiezingscijfers van Antwerpen en Ninove rollen over het scherm. Wachten leek ons evenwel geen optie en we bollen terug naar Hoogstraten centrum.
De Jachthoorn
We vinden een beperkte groep van N-VA kandidaten en sympathisanten in het zaaltje achteraan. De lijsttrekker en enkele voortrekkers geven niet thuis. Zij zijn ergens in gesprek. Men zegt niet waar en met wie, maar wij weten intussen wel meer. Het is duidelijk dat de uitslag voor deze partij een serieuze slag is. Zij valt immers van vijf verkozenen terug naar 2. Gedurende twee legislaturen, met telkens vijf verkozenen, voerde zij zelfs mee het beleid door een ruime vertegenwoordiging in het schepencollege. Tussen 2012 en 2018 leverde zij vier schepenzetels in een meerderheidscoalitie met CD&V onder het burgemeesterschap van Tinne Rombouts. Vanaf 2018 tot einde 2024 kon zij dit nog eens overdoen met drie schepenen en een voorzitter van de gemeenteraad in een bestuursovereenkomst met Hoogstraten Leeft.
Enkel wanneer de twee grootste partijen niet samenslaan is er voor deze partij ook nog een kans om een meerderheidscoalitie te vormen en wellicht nog één schepenzetel te verkrijgen. Het blijft een kort bezoekje zonder foto van de twee verkozenen en wij trekken verder naar café De Vrijheid.
De Vrijheid
Café De Vrijheid is de thuisbasis van de lijsttrekker van Neutraal Groot Hoog-
De partij Anders weet 12,2 % van de Hoogstraatse kiezers te bekoren. Dit levert haar drie zetels in de Hoogstraatse gemeenteraad op. De ambities lagen echter hoger en nu de twee grootste partijen een bestuursovereenkomst tekenen, verzeilt Anders terug in de oppositie. De nieuwe verkozenen zijn Fons Jacobs, Maarten Leemans, Lydia Bottenburg.
straten, Perry van de Mosselaar. Hij is er de uitbater van en verscheidene van zijn medewerkers vonden wij ook terug op zijn lijst. Deze lijst geraakte evenwel niet aan het maximum van 27 kandidaten. Wij worden er vriendelijk ontvangen in het volle café en zijn verrast door de positieve ingesteldheid van Perry, Stijn Adams en Amber Blijlevens die hun politiek debuut voor ons even evalueren.
Natuurlijk hadden zij liever één of twee zetels gewonnen, en gedurende de volgende zes jaar verder kennis kunnen maken met het beleid in Hoogstraten. Maar zij komen zeker terug binnen zes
Lijsttrekker Roger Van Aperen zag al vrij snel de bui hangen. Zijn partij N-VA+ geraakte niet boven de 10% van de stemmen en verloor in een klap 3 van de vijf zetels die zij de voorbije twee legislaturen gehad hebben. Enkel hijzelf en Lieve Janssen werden verkozen.
jaar en dan met een volledige lijst. Spijtig dat de jeugd zo massaal is thuis gebleven, vinden zij. “Gisteren was het hier vollen bak met allemaal jong volk. Wij hebben bij velen nog gepolst of ze zouden gaan stemmen, maar de meesten zagen dat niet zitten en zijn ook effectief thuis in hun bed blijven liggen.”
Maar zij voelen zich ook content dat de kandidate die bij hen tweede op de lijst stond nu toch als enige Hoogstraatse kandidaat verkozen is voor de provincieraad. Yana De Vrij zal voortaan in deze raad zetelen als verkozene voor Vlaams Belang met 7.213 voorkeurstemmen. “Wij zijn heel blij voor haar, hoewel zij bij ons niet als kandidate van Vlaams Belang opkwam. Wij wilden uitsluitend voor Hoogstraatse belangen gaan.”
Geen Victorie
Rond half negen rijden we terug naar Meer. Hier hopen wij immers een mooie foto te nemen van alle verkozenen en aan te voelen hoe Hoogstraten Leeft en zeker Arnold Wittenberg terugkijkt op de kiesuitslag en vooruit naar de toekomst. Want dat de ambitie groot was bij de huidige schepen van Cultuur in Hoogstraten is wel niemand ontgaan. De droom om in de voetsporen van ‘bompa’ Arnold Van Aperen te stappen en misschien voor decennia lang de burgemeesterssjerp aan te trekken heeft hij nooit onder stoelen of banken gestoken.
Maar daar is nu plots een stokje voor
Neutraal Groot Hoogstraten kreeg niet het voldoende vertrouwen waarop zij gehoopt hadden. Als gloednieuwe partij hadden zij ook vooral op jonge kiezers gerekend, maar heel wat van hen gaven blijkbaar niet thuis bij de verkiezingen. NGH haalde slechts 5,4 % en krijgt geen vertegenwoordiger in de volgende Hoogstraatse gemeenteraad.
gestoken door het onverwachte succes van Samen! met Tinne Rombouts. Arnold Wittenberg behaalde dan wel een mooi persoonlijk succes met de meeste voorkeurstemmen en zijn partij kon het aantal zetels behouden, maar de gedoodverfde concurrentie was als een komeet omhooggeschoten en krijgt nu het initiatiefrecht. Dus wellicht alle hens aan dek om via allerlei afspraken het tij nog te doen keren, of om zich te verzoenen in een monstercoalitie en de burgemeesterszetel aan zich voorbij te laten gaan. Wat zou hij ons kunnen vertellen ?
Zelfs geen Victoria
Het is zoeken naar een parkeerplaats in de omgeving van zaal Victoria. Alle straten staan vol geparkeerd. Het moet druk zijn in de zaal. Door de licht aangedampte ramen zien we heel wat bekenden en ook wat kopstukken van de partij. Een familielid wacht ons op aan de deur en vraagt ons wie we zijn. En neen, we mogen niet binnen. Arnold is er niet en dus is het wachten buiten aan de deur. Het is fris buiten, binnen is het lekker warm. Maar zelfs na wat zachtjes aandringen is er geen respijt. Het blijft buiten wachten. En dan zagen wij plots het beeld van die doorwinterde journalisten van het journaal aan de Wetstraat, uren wachtend in de regen, de kou of zelfs de sneeuw om toch maar een kort gesprekje te kunnen voeren met ministers of onderhandelaars. We voelen ons hierdoor een beetje gesterkt, maar toch niet voor lang. Na een half uurtje houden we het voor be -
keken. Hier binnen was er dan misschien geen victoriegekraai, voor ons ook geen Victoria.
De Pax
Terug richting Hoogstraten doen we nog enkele pogingen om telefonisch meer nieuws te vergaren maar het blijft stil op alle fronten. De deur van de zaal Pax staat wagenwijd open alsof de triomfwagen net is binnengereden. De ‘kleine’ zaal zit afgeladen vol, de sfeer zit goed, maar wanneer wij binnenkomen
draaien honderden ogen zich vragend in onze richting. We wandelen, links en rechts groetend, richting toog en bekijken van op afstand het vrolijke weg en weer geloop en de talrijke kandidaten, de sympathisanten en tal van vroegere gemeenteraadsleden en schepenen.
We krijgen al snel enkele bekenden bij ons voor een gemoedelijk gesprek. Tinne en een vijftal onderhandelaars zijn nog niet terug. Het kan nog even duren. We drinken wat en polsen naar de verwachtingen. Het is duidelijk dat de ploeg zeker is dat de overwinning binnen is en Tinne Rombouts begin december terug burgemeester zal zijn. Maar wij hebben vroeger altijd geleerd dat je het vel van de beer nooit mag verkopen vooraleer hij geschoten is. We hebben immers gezien wat er in 2006 gebeurd is. Toen was CD&V de grootste partij en had lijsttrekker Tinne Rombouts de meeste voorkeurstemmen. De euforie was toen groot bij de jongste burgemeester in spe van Vlaanderen, maar het draaide anders uit. Arnold Van Aperen ging in het tegenoffensief en haalde de burgemeesterssjerp binnen.
Dit scenario zou met de nieuwe wetgeving wel niet meer mogelijk zijn, maar een coalitie moet nog altijd wel gevormd worden om als burgemeester te kunnen uitpakken. Nu heeft de grootste partij, in dit geval Samen!, veertien dagen exclusief de tijd om partners te zoeken. Maar niets belet natuurlijk de andere partijen om onderling overeen te komen en een veto te stellen tegen de grootste partij. Op die manier krijgt de tweede grootste
Grote euforie bij de winnaars van deze verkiezingen. Samen! (de nieuwe naam voor de CD&V-ploeg) werd nipt de grootste partij in Hoogstraten met 68 stemmen meer dan Hoogstraten Leeft. Met hun 11 zetels maakte zij een winst van drie zetels tegenover 2018. De verkozenen vlnr Hilde Vermeiren, Marc Haseldonckx, Marleen De Bie, Danny Adams, Mariëlle Schalck, Tom Gabriels, Tinne Rombouts, Ward Baets, Mai
Sterkens, Joël Adams, Jos Matthé.
partij na twee weken haar kans om een bestuursovereenkomst te maken.
Zegezeker
En dan wordt het geduld eindelijk beloond. De onderhandelaars van Samen! komen de zaal binnen. Het is een opgewekte Tinne Rombouts die ons even apart te woord staat. Het lijkt wel dat het al beklonken is. Wij laten even verstaan dat we al wel weten met wie er gesproken werd, maar het antwoord kwam snel. “Er zal met alle partijen gepraat worden.”
Wij wijzen er haar op dat er de voorbije legislatuur heel wat spanningen geweest zijn tussen de meerderheid en zijzelf vanuit de oppositie en dat dit er heel vaak emotioneel aan toe ging. “Ik heb echter nooit op de man gespeeld, maar altijd vanuit inhoud gediscussieerd” verdedigt ze zich.
Met deze informatie op zak nemen wij afscheid en trachten terug contact op te nemen met Arnold Wittenberg. Maar all quiet on western front. We krijgen Arnold niet meer aan de telefoon. Via via
vernemen we laat in de avond nog dat alle kandidaten van zijn partij nog opgeroepen werden om middernacht nog te verzamelen en toelating te geven voor verdere onderhandelingen. En toen viel de nacht over ons heen. Morgen zou de zon weer opgaan, ook boven het politieke landschap.
The morning after
Allerlei telefoontjes ten spijt, we krijgen geen verder zicht op de situatie. Het is duidelijk dat de gesprekken tussen Samen! en Hoogstraten Leeft in een stroomversnelling geraakt zijn. De andere partijen komen niet meer aan de bak, ondanks verschillende beloften die gemaakt werden om met elkaar te spreken. Het wordt een drukke dag voor de kopmannen van de twee partijen. Laat in de avond of in de nacht lijkt het beklonken. Dinsdagmorgen blokletteren de kranten dat er een overeenkomst is tussen Samen! en Hoogstraten Leeft. Ons rest er niets meer dan een bevestiging te krijgen of deze overeenkomst effectief getekend is, wie de schepenen worden en hoe de bevoegdheden verdeeld worden.
Op de valreep vernemen we dan toch de samenstelling van het schepencollege. De burgemeester is gekend, de schepenen worden diegenen met de meeste voorkeurstemmen binnen de twee partijen. Voor Hoogstraten Leeft worden dat Arnold Wittenberg, Ann Fockaert en Piet Van Bavel. Voor Samen! zijn dat Hilde Vermeiren, Marc Haseldonckx en Mariëlle Schalk. Hoogstraten Leeft krijgt ook de voorzitter van de gemeenteraad. Dat wordt Herman Snoeys. De verdeling van de bevoegdheden wordt pas in de loop van de daaropvolgende week toegewezen.
Gluren bij de buren
We wierpen ook eens een blik over de gemeentegrenzen en stelden vast dat de meeste burgemeesters hun posities nog verstevigd hebben. Frank Wilrycx in Merksplas zit ook nu weer op rozen met een monsterscore van 82,1 % waarmee hij in één klap 19 van de 21 zetels binnenhaalt. Van een absolute meerderheid gesproken. 67,5 % van de kiezers kwamen opdagen.
In Wuustwezel haalt CD&V met burgemeester Dieter Wouters 56,9 % van de stemmen binnen en verwerft hierdoor 18 van de 27 zetels. De tweede partij haalt 16,5 % en krijgt 4 zetels. In Rijkevorsel is burgemeester Dorien Cuylaerts nu ook weer aan zet met N-VA als grootste partij (34,6 %). Zij haalt met haar 9 zetels geen meerderheid en zal een partner moeten zoeken voor het bestuur. Indien zij er voor kiest om met Samen 2310 in zee te gaan (28,2 %) behalen ze samen 16 van de 23 zetels.
Ook in Brecht zal er op zoek moeten gegaan worden voor een coalitie. ‘Nu 2960’ haalt net geen helft van de zetels (15 op 31) en heeft weinig andere keuze dan met N-VA (10 zetels) in zee te gaan tenzij ze zou
Anders CD&V / samen! Hoogstraten Leeft N-VA / N-VA+
kiezen voor Vlaams Belang die 6 zetels veroverd heeft. De vierde lijst, Democraten Brecht, haalt immers maar 4,5 % en geen enkele zetel.
De kleinste gemeente uit de regio Baarle-Hertog maakte er een spannende aflevering van. CDK (40,4%) en N-VA (39,8 %) nemen elk 5 zetels voor zich en zetten daardoor huidig burgemeester Frans De Bont van lijst Forum met zijn ene verkozene misschien terug in de zachtste zetel. CDK is nu aan zet om een coalitie te vormen. 72,4 % van de kiezers hebben hier hun stem uitgebracht.
In Turnhout daarentegen kwam er 11% kiezers minder opdagen (61,5). Vooruit werd de grootste partij met 30,4 % en 12 zetels vóór Vlaams Belang die met 27 % 11 zetels binnenhaalt. Het kartel N-VA en CD&V heeft 8 van de 35 te verdelen zetels. Lijsttrekker Hannes Anaf van Vooruit zal het hierdoor niet moeilijk hebben om een coalitie te vormen.
Naar de provincie
Drie inwoners van Hoogstraten hadden zich kandidaat gesteld voor de provincieraadsverkiezingen van Antwerpen. Zij stonden op verschillende lijsten in het kiesarrondissement Turnhout. Zowel Marc Van Aperen (Open Vld) als Hilde Vermeiren (CD&V) hadden zich bij de vorige verkiezing in 2018 al eens kandidaat gesteld. Marc Van Aperen werd toen niet verkozen. Hilde Vermeiren mocht in de loop van deze legislatuur haar intrede doen in de provincieraad. Beiden stelden zich ook nu terug kandidaat. Marc Van Aperen kreeg de eerste plaats op de lijst van Open Vld, Hilde Vermeiren stond vierde op de CD&V lijst.
Voor het arrondissement Turnhout waren er 9 zetels beschikbaar in de Antwerpse provincieraad. Deze gingen naar N-VA (3), Vlaams Belang (3), CD&V (2) en vooruit (1). Open Vld en Groen behaalden geen enkele zetel en zo geraakte Marc Van Aperen ook deze keer niet verkozen. Hij behaalde 2.915 voorkeurstemmen. Hilde Vermeiren kreeg de vijfde meeste voorkeurstemmen (4637) bij CD&V maar ook zij werd niet verkozen. Meer geluk had de jonge Yana De Vrij uit Hoogstraten die kandidaat was op de lijst van Vlaams Belang. Met 7.247 voorkeurstemmen was zij de derde verkozene op die lijst. Zij was tevens kandidate bij de gemeenteraadsverkiezing in Hoogstraten op de lijst Neutraal Groot Hoogstraten. Zij profileerde zich hier evenwel niet als lid van Vlaams Belang. (jh)
En de winnaar is …
VERKIEZINGEN Via onze sociale media hadden we de lezer uitgenodigd om een pronostiekje te wagen op de einduitslag van de gemeenteraadsverkiezingen van 13 oktober ll. We wilden weten hoe de zetelverdeling er zou gaan uitzien, met het hoogste aantal voorkeurstemmen als schiftingsvraag. Een waardebon van 100 euro werd in het vooruitzicht gesteld van degene die het kortst bij de eindresultaten zou komen.
Hoe hebben wij geteld? Per partij die je fout had, krijg je minpunten: zit je er 1 zetel naast (te veel of te weinig), dan -1 punt; 2 zetels ernaast dan -2 punten en zo verder; per partij die je juist had, krijg je 2 punten. Dat leverde de deelnemer een eindscore op.
Het resultaat? Niemand had de einduitslag correct voorspeld, niet verwonderlijk met de toch wel onverwachte kiesresultaten. Velen hadden Anders 4 zetels gegeven; iemand had Hoogstraten Leeft zelfs 15 zetels willen geven maar de meesten hielden het toch op 9 of 10 zetels; aan NGH werden 0 tot 5 zetels toegekend maar alleen de 0 bleef staan op het einde; N-VA+ kreeg meestal 3, 4 of 5 zetels toegekend, maar uiteindelijk werden dat er slechts 2; Samen kreeg gemiddeld 8 of 9 zetels en dit werden er verrassend 11.
De winnaars van de verkiezingen zijn ondertussen gekend. En onze winnaar? Uit de ongeveer 50 pronostieken kwam Peter Van Dijck, Loenhoutseweg 51, Hoogstraten, als beste uit de bus. Zijn voorspelling: Anders 3 zetels, Hoogstraten Leeft 12 zetels, NGH 0 zetels, N-VA+ 3 zetels en Samen 9 zetels, en dit geeft als eindscore een 0. Hij was de enige met een 0-score, alle andere deelnemers gingen van -2 tot -20. Het kan verkeren bij voorspellingen, dat is ondertussen genoegzaam gekend.
Vermeldenswaard: Bente Neefs gokte met 2145 voorkeurstemmen slechts 2 eenheden onder de 2147 voorkeurstemmen van Arnold Wittenberg, maar valt met haar eindscore van -9 buiten de hoofdprijs.
Bij het ter perse gaan van dit artikel, weten we dat Samen (11 zetels) en Hoogstraten Leeft (11 zetels) een coalitie vormen, zodat zij een blok van 22 zetels hebben tegen de resterende zetels van Anders (3) en N-VA+ (2). U leest er elders meer over. Omgerekend zijn er 31,90 % stemgerechtigden niet komen opdagen, dit betekent dat deze ruime meerderheid van 22 zetels van Samen en Hoogstraten Leeft toch slechts 55,48 % van alle kiesgerechtigden vertegenwoordigt. Zonder rekening te houden met 1% ongeldige en blanco stemmen. Maar uiteindelijk heeft de kiezer altijd gelijk, ook als die niet komt opdagen. (JJ)
GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN
Alle 121 kandidaten en hun naamstemmen
binnen de
Kandidaat Naam stem Partij v e rkozen opvolger
Wittenberg Arnold 2147 Hoogstr LEEFT 1 -
Rombouts Tinne 2051 samen! 1 -
Vermeiren Hilde 891 samen! 2 -
Haseldonckx Marc 848 samen! 3 -
Schalk Mariëlle 808 samen! 4 -
Van Aperen Arnold 764 Hoogstr LEEFT 2 -
Van Bavel Piet 743 Hoogstr LEEFT 3 -
Matthé Jos 717 samen! 5 -
Fockaert Ann 645 Hoogstr LEEFT 4 -
Baets Ward 641 samen! 6 -
Gabriels Tom 586 samen! 7 -
Adams Danny 582 samen! 8 -
De Bie Marleen 568 samen! 9 -
Sterkens Mai 514 samen! 10 -
Snoeys Herman 495 Hoogstr LEEFT 5 -
Adams Joël 471 samen! 11 -
Brosens Katrien 460 Hoogstr LEEFT 6 -
Kamoen Charis 458 samen! - 1
Van Bergen Wim 454 samen! - 2
Aerts Leen 448 samen! - 3
van Dun Jonas 446 sa men! - 4
Leemans Maarten 430 anders 1 -
Van Bavel May 420 samen! - 5
Jacobs Fons 398 anders 2 -
Vermeiren Joppe 391 samen! - 6
Broers Brigitte 380 samen! - 7
Verachtert Ilse 377 samen! - 8
Govaers Hanne 368 samen! - 9
Lambregts Patrick 364 samen! - 10
Van Leuven Koen 360 Hoogstr LEEFT 7 -
Martens Caroline 357 Hoogstr LEEFT 8 -
Rombouts Vicky 351 Hoogstr LEEFT 9 -
Martens Nick 349 Hoogstr LEEFT 10 -
Bastiaansen Liesbeth 331 samen! - 11
Geerts Louis 325 samen! - 12
De Vrij Phaedra 310 samen! - 13
Van Aperen Roger 299 N-VA+ 1 -
Van Den Ouweland Kobe 298 Hoogstr LEEFT 11 -
Loots Sander 297 samen! - 14
Snels Natasja 296 Hoogstr LEEFT - 1
Goossens Cindy 288 Hoogstr LEEFT - 2
Bottenburg Lydia 286 anders 3 -
Roos Toon 284 Hoogstr LEEFT - 3
Van Haperen Tamara 282 Hoogstr LEEFT - 4
Van Gils Joke 281 anders - 1
Van Pelt Dimitri 281 anders - 2
Leemans Ann 278 anders - 3
De Vry Marleen 277 Hoogstr LEEFT - 5
Sterkens Diederik 264 Hoogstr LEEFT - 6
Beernaert Veerle 261 Hoogstr LEEFT - 7
Pans Lief 234 anders - 4
Verholen Annita 229 Hoogstr LEEFT - 8
Van der Linden Leen 217 Hoogstr LEEFT - 9
Haest Lien 215 anders - 5
Smolders Thomas 214 samen! - 15
Lenaerts Jasper 213 Hoogstr LEEFT - 10
Snels Laurens 213 Hoogstr LEEFT - 11
De Schepper Stijn 211 samen! - 16
Bogaerts Frank 207 Hoogstr LEEFT - 12
Van Opstal Elize 196 Hoogstr LEEFT - 13
Roos
Geniet binnen twee weken van jouw droombadkamer
Als maatwerk, kwaliteit en professionaliteit elkaar ontmoeten, creëer je prachtige totaalprojecten.
“Alles werd volgens planning geleverd en zeer goed afgewerkt door ervaren medewerkers. We zijn zeer tevreden ” - Arno
Dat is waar we bij installatiebedrijf van den Berg voor gaan.
Na de start van de werken geniet jij binnen twee weken al van je nieuwe badkamer. Daarnaast zorgen wij ook voor verwarming, airco en zonne-energie volledig op maat van jouw woning.
Installatiebedrijf VAN DEN BERG
Hilde Peeters en Saskia Jochems meer dan twintig jaar onthaalouder
Een warme nest voor andermans kleintjes…
VERENIGING ONTHAALOUDERS Zaterdag 14 september was het feest voor de dienst onthaalouders van Ferm in Hoogstraten-Rijkevorsel. Ferm vierde haar 45-jarig jubileum. De onthaalouders konden genieten van een goedgevulde en gezellige voormiddag in de prachtige Plantentuin van Merksplas. Enkele van hen werken al 10, 20 en zelfs 25 jaar als onthaalouder. Zij ontvingen bloemen, dankwoorden en een attentie. Voor ons was dat een prima aanleiding om Hilde Peeters in Minderhout en Saskia Jochems in Meerle op te zoeken. Zij vangen al iets meer dan 20 jaar vol overgave meer dan 80 baby’s en peuters op. Wie van ons doet het hen na?
Moeke Hilde al 21 jaar onthaalmoeder
Hilde Peeters is 52 jaar en al 21 jaar onthaalmoeder op Hal in Minderhout. Als derde uit een gezin van vier is ze afkomstig uit Wolfsdonk bij Aarschot. Dus helemaal niet uit de streek. In Malle leerde ze de negen jaar oudere Gust Mertens uit Minderhout kennen. Ze huwden, kwamen op Hal wonen en samen hebben ze drie kinderen Tine (27), Stijn (26) en Hanne (25). “Die zijn sinds de zomer allemaal het huis uit. Gust geniet sinds een half jaar van zijn pensioen. Het moment was gunstig om ons gesloten varkensbedrijf over te geven via de opkoopregeling.” Een nieuwe fase in hun privéleven maar ook als onthaalouder is aangebroken.
Eerst eentje…
Het had ook anders kunnen lopen. Hilde volgde een opleiding voor leerkracht
in het lager onderwijs. “Ik gaf anderhalf jaar les maar voelde als snel dat het niet echt mijn ding was om voor een groep te staan. Ik had te weinig gezag. Daarna werkte ik een tijdje met kinderen en jongeren met een zware handicap en een mentale leeftijd van 3 jaar. Het werken met kleine groepjes ging mij duidelijk beter af.”
Eind 96 werd ze zwanger en besloot ze thuis te blijven voor de opvoeding van de drie kinderen. Hilde had nog een kinderwens maar voor Gust was de verantwoordelijkheid voor drie genoeg ook al is hij zelf de negende in rij van 11 kinderen. Toen de jongste van de drie naar school ging hebben ze nog even overwogen om pleegouder te worden. In mei 2003 startte Hilde als onthaalmoeder na een korte startcursus van anderhalve dag. Ze bouwde dit rustig op. “Eerst eentje, en wat later een tweede. Nu beginnen onthaalouders vaak direct met een groep van 8. In het begin deed ik ook voor- en
Deze dames gingen allemaal naar huis met een boodschappentas en voor elk van de baby’s en peuters die ze opvangen een boekje.
naschoolse opvang. In die tijd konden de kinderen vanuit Hal met de bus naar school. Er was een halt vlakbij het kappelleke.”
In al die jaren heeft Hilde meer dan 80 kindjes opgevangen. “De oudste is intussen 22. Er zijn veel kindjes van de neven en nichten van Gust bij. Ge zit met hen makkelijker op 1 lijn. Ik zie hen nog regelmatig op familiefeestjes van de grote ‘Mertensclan’. Het doet deugd om te zien wat er van hen is geworden en dat je daar zelf mee aan de basis ligt.”
Nest
Een onthaalmoeder mag maximum acht kinderen opvangen. Dit aantal gaat naar zeven gebracht worden eind 2026. Hilde koos ervoor om maximum zes kinderen op te vangen van half 8 ’s ochtends tot half 6 ’s avonds en slecht vier dagen in de week. Woensdag is een rustdag. “Als ik meer doe, loop ik mezelf voorbij.” heeft ze ondervonden. “Ik neem twee keer veertien dagen verlof. De ouders weten
Hilde sluit alle kinderen in haar hart. Toch kruipt het ene kind meer onder je vel dan het andere.
dit lang vooraf. De voorbije jaren heb ik ook verschillende kinderen met speciale zorgnoden opgevangen. Als de kinderen een diagnose hebben, krijg je een inclusiepremie voor de opvang en vermindert het maximum.”
Hilde biedt de kinderen een warm nest. “We vormen één groot gezin. Ik doe het huishouden zoveel mogelijk met de kleintjes. Die vinden het trouwens heel leuk om te helpen bij het koken, wassen en plassen. We trekken ook veel naar buiten naar de geitjes, de koeien of de bloemenserre vlakbij. Er staan hier heel veel laarsjes in de kast, ook in de regen gaan we wel eens naar buiten. Onze kinderen deelden het huis en hun slaapkamer. We hebben zes kamers en op iedere kamer staat een bedje. Dat is altijd goed gelopen. Toen onze kinderen groter werden vroeg dat tijdens de examens wel wat organisatie. Enkel de living is privéterrein, of toch weer niet helemaal want voor de allerkleinsten staan daar bedjes. Daar kunnen ze veilig slapen.”
Roeping
Hilde deelt een besloten facebook groep met de ouders en haar kinderen. Zo kunnen de ouders voeling houden met wat hun kindjes doen tijdens de dag. Ook haar kinderen blijven nieuwsgierig naar hoe het met de kleine bende gaat. Ze hebben niet anders geweten dan dat er veel leven in huis was.
Ze doet dit werk met hart en ziel. Er zijn grote verschillen tussen de ouders en de kinderen. “Je hebt niet met iedereen dezelfde band. Sommige kruipen echt diep onder uw vel. Onlangs nog op een fami -
liefeest spreekt een 16-jarige me aan als moeke Hilde. Van andere hoor je niets meer. Ook voor de ouders ben je een belangrijk figuur…” zegt Hilde. “De periode van de zindelijkheidstraining is de moeilijkste. Onlangs had ik vier jongetjes die tegelijk voorbereid moesten worden op de kleuterschool. Dat was wel zwaar.”
“Ieder jaar zijn we verplicht 12 uur bijscholing te volgen. Je mag zelf een keuze maken. Elke drie jaar verplicht EHBO. Daarnaast bijvoorbeeld hoe je spelmomenten kan organiseren, hoe je de binnen- en buitenruimte kan inrichten, wat je kan doen met een slechte slaper, welke voeding, …”
Een onthaalouder, aangesloten bij een dienst, kan sinds 2015 werken als werknemer. Hilde koos ervoor om te blijven werken in het systeem sui generis of in gewone mensentaal, met een onkostenvergoeding.
Saskia gaat voor de drie R’s
Saskia Jochems heeft vier dochters. Joice, Birthe en Diewke uit haar eerste huwelijk en met haar vriend Twan heeft ze Maud. De oudste wordt eenentwintig. Saskia heeft altijd verzorging gedaan, zowel kinder- als bejaardenzorg. Ze heeft in een rusthuis gewerkt in Brecht. “Mijn exman was zelfstandige en maakte lange dagen. Ik werd zwanger van Joice. En dat was niet meer te combineren. Ik stond immers met vroeges vanaf 7 uur en lates tot 21 uur. En er was geen kinderopvang om half zeven ‘s ochtends. Zo stapte ik
Werken als onthaalouder?
In de kinderopvang werken werknemers, zelfstandigen en aangesloten onthaalouders. Onthaalouders die aangesloten zijn bij een dienst zoals Ferm werken in het sui generis statuut of in het werknemersstatuut. Je kan hierover alle informatie vinden op de website van Kind en Gezin.
De meeste aangesloten onthaalouders hebben het ’sui generis statuut’. Ze hebben recht op: - pensioen, - gezinsbijslag, - verzekering tegen ziekte, arbeidsongeschiktheid, beroepsziekten en arbeidsongevallen, - opvanguitkering wanneer er kinderen buiten de wil van de onthaalouder afwezig zijn.
De hoogte van de meeste sociale zekerheidsuitkeringen hangt af van de gezinssituatie, het aantal opgevangen kinderen en het aantal dagen dat die kinderen opgevangen zijn. De sociale zekerheidsbijdragen worden door de organisator aan de bron van de kostenvergoeding ingehouden en aan de RSZ gegeven. De organisator betaalt ook zelf een bijdrage aan de RSZ. Hij doet de ’DIMONA’ aangifte van nieuwe of gestopte aangesloten onthaalouders. (hr)
“We laten de kinderen zoveel mogelijk buiten spelen.”
Hilde draagt een duimbrace. Kindbegeleiders kampen niet zelden met overbelasting van de handen.
over naar onthaalmoeder zijn. In april doe ik dat al twintig jaar.”
Omdat ze geen zevende specialisatiejaar volgde heeft ze geen diploma verzorging. “Maar toen ik startte, had je geen diploma of ervaring nodig. Anderhalve dag opleiding volstond. Ik startte in onze woonkamer, later bouwden we de veranda aan.”
Aanvankelijk kon je vier kinderen per kwartaal opvangen. “Als je één dag maar één kindje opving, mocht je bij wijze van spreken dan andere dagen drie kindjes extra opvangen. Maar nu is het effectief acht per dag. Einde 2026 moeten we naar zeven gaan. Eigenlijk vind ik dat wel spijtig. Ik begrijp dat wel voor de groepsopvang, maar waarom niet de keuze laten aan de onthaalouder en rekening houden met de leeftijd? Ik ben nog jong, nu kan ik het aan om 8 kindjes op te vangen.”
Ook voor Saskia is het systeem sui generis op dit ogenblik interessant. Door haar beperkte inkomen heeft ze een verhoogde tegemoetkoming en ontvangt schooltoelagen voor de meisjes. “Nadeel is wel als je vakantie neemt dat je dan geen inkomsten hebt.”
Pagadders
“Acht kinderen opvangen dat leer je door ervaring. En het is vaak makkelijker dan drie kindjes opvangen. Die paggaders houden elkaar bezig. Als ze met meer zijn is er altijd wel eentje bij waarmee het klikt. Zelfs de baby’s zijn rustiger door het
spel van de groten. Ook de inrichting van de ruimte speelt mee. De vensterbanken heb ik afgemaakt met isolatiebuis omdat de kindjes tegen de rand konden vallen wanneer ze snel rond rennen. Nu kunnen ze op ontdekking gaan zonder het risico te lopen om zich pijn te doen.”
Saskia vangt peuters op tot twee en een half jaar, soms maakt ze daarop een uitzondering. “Onlangs was er een peuter die naar mijn gevoel niet schoolrijp was op 1 maand voor de zomervakantie. De peuter zou dan na 1 maand kleuterschool moeten wennen aan buitenschoolse opvang en dan opnieuw naar school.”
Als onthaalmoeder moet je vooral ook over organisatietalent beschikken en rustig blijven. “Buitenhuiswerkende ouders moeten na de werktijd nog beginnen aan de was en de plas. Als onthaalouder combineer je dat en de kinderen vinden het leuk om mee te helpen.”
Ze is betrokken bij de kinderen en de job, maar ook nuchter. Op mijn vraag of het niet moeilijk is om de peuters na twee en een half jaar koesteren los te laten, antwoordt ze dat dit wel meevalt. “Voor ieder kind dat naar school gaat, komt er een baby’tje in de plaats…”
Regelmaat
“De eigen kinderen zaten overdag gewoon mee in de opvang. Ze telden niet mee voor het aantal. Dat veranderde wel, Maud telde tussen haar 0 en 6 jaar wel mee voor het maximum op te vangen
aantal kinderen. Mijn dochtertjes kenden heel goed de regels van de opvang en die van ons gezin. De opvang gebeurt in de veranda, de baby’s slapen in de living in wat afgescheiden hoekjes.”
Saskia grijpt terug naar de drie R’s in de opvang van de kinderen: rust, reinheid en regelmaat. “Regelmaat in het ritme van de dag en regelmaat in de manier waarop de dingen gedaan worden, dat zorgt voor voorspelbaarheid. Een baby houdt heel erg van regelmaat. Die voorspelbaarheid geeft een baby een gevoel van veiligheid en vertrouwen. Dat is voor alle kinderen belangrijk, ze krijgen er vertrouwen in zichzelf en in hun omgeving door. En dat vergeten ouders in deze hectische tijden wel eens. Op maandag voel ik het aan de kindjes als het weekend van de ouders overladen is geweest.”
Ze communiceert heel open met de ouders over ongevalletjes die zich voordoen. Dat is ook nodig, meer nog en uitdrukkelijker dan vroeger sinds de kwaliteit van de opvang op sommige plaatsen wel eens ter discussie staat. “Ik ervaar dat de ouders je zo vertrouwen geven. Ik heb ook een whatsappgroep met de ouders en dat helpt enorm om de ouders te betrekken.” (hr)
Reinheid en veiligheid zijn onontbeerlijk. Ze geven kinderen vertrouwen om voluit te spelen, te verkennen en ontdekken.
Saskia: “Acht kinderen opvangen gaat soms makkelijker dan drie.”
Ook dit jaar meer dan 6.000 leerlingen op de schoolbanken
SCHOOL Ze zijn er weer! Actievoerders stonden op maandag 2 september weer langs de Hoogstraatse wegen om het verkeer er op te wijzen extra voorzichtig te zijn voor de terugkeer van de schoolgaande jongeren. En ze waren dit jaar met 6.046 leerlingen, van basisscholen tot secundair onderwijs. Er is een kleine terugval in de basisscholen, maar de secundaire scholen zien het aantal leerlingen weer iets toenemen.
Totaalbeeld
De bevolking van de Hoogstraatse scholen gaat al heel wat jaren in dalende lijn. Twee jaar geleden in september 2022 zagen we zelfs een flinke val in deze cijfers en dit zowel in het kleuteronderwijs, de lagere scholen als het secundair. Het aantal leerlingen zakte toen onder de 6.000, een verschil van 160 leerlingen met het jaar voordien. Vorig jaar leek deze dalende trend te eindigen en noteerden we terug een stijging met 78 jongeren tot 6.065. Dit was vooral te danken was aan een flinke toename van kleuters (+58) en leerlingen in het lager onderwijs (+42).
De hoop dat de positieve kentering daardoor ingezet was, wordt evenwel dit jaar niet bewaarheid. De cijfers in het kleuteronderwijs en de lagere scholen lopen terug iets bergaf terwijl die van het secundair terug lichtjes stijgen. Veel heeft ook te maken met al dan niet grote klassen die de overstap maken van kleuterschool naar lagere school en van basisschool naar het secundair onderwijs. We bekijken even nauwkeuriger de toestand van de schoolbevolking op maandag 2 september 2024. Waar vinden we de 6.046 leerlingen terug?
Basisscholen
bilan voorleggen. Bij het gemeentelijk onderwijs scoren alle scholen positief met een uitschieter in Meer (+13).
Lagere scholen
Bij de lagere scholen zien we juist het tegenovergestelde. Hier scoren de vrije scholen (+9) beter dan het gemeentelijk onderwijs (-22). Het totaal aantal leerlingen in de gemeente Hoogstraten over alle scholen geeft een lichte achteruitgang met 13 leerlingen. De gemeentelijke basisscholen van Hoogstraten (-13) en Meer (-14) hebben minder leerlingen in het lager onderwijs. De eerder kleine school in Meersel-Dreef scoort zowel voor kleuters als voor lagere school positief.
Voor het gemeentelijk onderwijs kunnen we dus een status quo vaststellen qua aantal leerlingen. Het verlies van leerlingen in het lager onderwijs wordt hier gecompenseerd door een grotere instroom van kleuters. Voor het vrij onderwijs zit het lager onderwijs nog goed met een kleine toename, maar dat wordt teniet gedaan door een ruime terugval van het aantal kleuters (- 41).
Secundair onderwijs
Het secundair onderwijs zit dit schooljaar terug wat in de lift. Er zijn 12 leerlingen meer ingeschreven dan vorig jaar. De vier Hoogstraatse scholen, die sinds enkele jaren onder de vleugels van Mirho huizen, kenden de laatste jaren evenwel een felle terugval. In 2016 noteerden we nog 4000 leerlingen. Deze daling zette zich geleidelijk aan verder door, maar kende in 2022 een felle val met 79 leerlingen tot 3804 waarna het vorig jaar nog verder daalde met 22 leerlingen. Vandaag zijn er dat 3794. Het is dus een hele geruststelling dat deze daling zich dit jaar niet verder doorgezet heeft.
Drie van de vier middelbare scholen hebben dit jaar meer leerlingen ingeschreven met uitschieter van VITO die 57 nieuwe leerlingen mocht verwelkomen. Ook ASO Spijker (+11) en Seminarie (+8) scoren goed, maar VTI krijgt dit jaar een felle tegenslag met 64 minder inschrijvingen. Enkel VITO (+17) en ASO Spijker (+11) zien het aantal leerlingen in het eerste jaar stijgen. VTI telt dit schooljaar 16 leerlingen minder in het eerste jaar.
Deeltijds
Het basisonderwijs heeft in Hoogstraten een terugval van 31 leerlingen tegenover vorig schooljaar. Dit komt vooral tot uiting in het kleuteronderwijs en in mindere mate in het lager onderwijs. Toch zijn er heel wat verschillen te noteren tussen het gemeentelijk onderwijs en de vrije scholen. Wat het kleuteronderwijs betreft, zien we in de gemeentelijke basisscholen een toename met 23 kleuters in tegenstelling tot het vrij onderwijs waar we een terugval zien van 41 kleuters. Vooral het Spijker (-24) en de Klimtoren van Meerle (-16) tellen heel wat minder inschrijvingen van jonge kleuters. Enkel het Klein Seminarie (+7) kan een positief
In het Deeltijds Onderwijs, gevestigd in de Gelmelstraat volgen momenteel 50 leerlingen les in de tweede en derde graad in de afdelingen metaal, bouw en winkel. Deeltijds onderwijs richt zich vooral op leerlingen die het regulier onderwijs niet meer zien zitten. Zij volgen één lesdag Algemene vorming en één dag beroepsgerichte vorming. De overige twee of drie lesdagen werken zij op een werkplek in een al dan niet betaalde stage. Deze leerlingen starten ten vroegste op de leeftijd van 15 à 16 jaar en hebben tot maximaal hun 25 jaar om het traject af te werken. Vaak stromen er nog leerlingen binnen op 17- of 18- jarige leeftijd. Vorig jaar beëindigden 21 leerlingen hier hun opleiding. Deze stoppen niet altijd in juni maar ook doorheen het schooljaar. Ook stappen er wel wat jongeren uit zonder getuigschrift, omdat ze 18 worden en willen gaan werken, of het schoolgaan gewoon beu zijn. Dit betekent dat er gedurende het ganse schooljaar nog leerlingen kunnen inschrijven en afstuderen of uitstromen.
OKAN
Momenteel zitten er 18 leerlingen in de OKAN-klassen op VTI Spijker. Begin september waren er 14 leerlingen ingeschreven. Vijf van deze jongeren komen uit Roemenië, twee uit Oekraïne, de anderen hebben hun roots uit tal van Hoogstraten
andere landen zoals Brazilië, Costa Rica, Afghanistan, Italië, enz. OKAN staat voor Onthaalonderwijs voor anderstalige nieuwkomers voor jongeren tussen 12 en 18 jaar, die gedurende 1 à 2 jaar een intensieve cursus Nederlands volgen. Daarnaast wordt er ook gefocust op culturele uitwisseling en een goede integratie. Na deze OKAN-klas stromen deze leerlingen door naar het regulier onderwijs. Einde vorig schooljaar zijn er 13 leerlingen op die manier doorgestroomd naar het secundair onderwijs. Voorlopig blijven deze OKAN- klassen in VTI. Bij een verder uitbreiding worden er extra klassen ingericht op het Klein Seminarie.
Internaat
In het internaat, gevestigd in het Klein Seminarie verblijven dit jaar 123 leerlingen uit diverse scholen. Vorig schooljaar waren dat er 152. Sinds 1 september 2023 is er nog slechts één internaat met de naam Mirhohome@school. Voordien hadden zowel het Spijker als het Seminarie een eigen internaat, maar sinds het nieuwe decreet drong er zich een fusie op. Vóór de samenvoeging waren er 85 internen in het Klein Seminarie en 61 in het Spijker.
Terug voor de klas
Het onderwijs kampt ook dit jaar weer met een tekort aan leerkrachten. Ook binnen de Hoogstraatse scholen zijn er nog een aantal plaatsen niet ingevuld. Momenteel lopen er een aantal vacatures waarvan verscheidene in VITO waaronder een leerkracht Techniek, een leerkracht Biologie en Natuurwetenschappen en een leerkracht Engels. Ook is men nog op zoek naar een internaatmedewerker. Intussen zijn er drie gepensioneerde leerkrachten terug aan de slag om het tekort op te vullen en telt men bij Mirho 13 zij-instromers die voor het onderwijs gekozen hebben.
Feestjaar
Voor VITO wordt het dit schooljaar een feestjaar. De school bestaat immers 100 jaar en er wordt al volop gewerkt aan een aantal feestelijkheden. Toch begon dit schooljaar in mineur door het plotse overlijden van technisch directeur Hans Van Loon, begin augustus. Hans was een drijvende kracht in VITO, een school die hij als zijn broekzak kende, als leerling en leerkracht, graadcoördinator, technisch adviseur tot directielid. Een groot verlies dat de school dit jaar zal moeten trachten op te vangen. De afscheidsviering werd gehouden in de sportzaal van de school. (jh)
Aantal leerlingen in de
Hoogstraatse basisscholen
Evolutie leerlingenaantallen in de Hoogstraatse
God gaf aan mij de legkaart van mijn leven
Als stukjes speelgoed in een kinderhand.
De doos met het voorbeeld heeft hij niet gegeven.
Ik vind niet meer dan de hoekjes en de rand
Daar binnen in zie ik alleen maar kleuren
Ook stukjes zwart, en stukjes wolken wit.
VANUIT HET STADHUIS
De laatste gemeenteraad voor de verkiezingen
Laten we het nog eens over verkeersveiligheid hebben…
GEMEENTEBELEID Heel spectaculaire gemeenteraadsdossiers worden er niet meer besproken tijdens de laatste maanden van de beleidsperiode, en dat was in september niet anders. We pikten er voor u alvast de interessantste uit. In de verplichte halfjaarlijkse rapportering over het meerjarenplan werd een inkijkje gegeven in een aantal lopende dossiers en acties, het college presenteerde de thema’s waarmee ze de komende jaren aan de slag gaat binnen het traject Verkeersveilige Gemeente, en er bleek ook nieuws te zijn over de Postschool in Meer.
Stand van zaken
Tijdens de gemeenteraad gaf de stad een stand van zaken over de uitvoering van het meerjarenplan, waarin het beleid en de financiën zijn vastgelegd. Dat zal ze trouwens ook volgend jaar nog doen. Het meerjarenplan dat na de vorige verkiezingen werd opgemaakt door Hoogstraten Leeft en N-VA loopt immers van 2020 tot en met 2025. De bestuursploeg die na de verkiezingen aan zet komt, zal in 2025 dus nog het beleid van het vorige meerjarenplan afwerken en tegelijkertijd schrijven aan het nieuwe meerjarenplan 2026-2031.
Raadslid Maarten Leemans (Anders) had het rapport al doorgenomen en duidt op
een paar pijnpunten. Bijvoorbeeld op het ontbreken van een beleidsplan ruimte, dat het gewenste ruimtelijk beleid voor de komende jaren moet vastleggen. De voorbereidingen voor dat beleidsplan lopen intussen al verschillende jaren, waarmee het de timing van het meerjarenplan duidelijk overschrijdt. Het beleidsplan “wordt in de loop van het najaar en in 2025 verder uitgediept,” rapporteert de stad nu. “Intussen wachten we nog steeds met ongeduld,” zegt Leemans. “En hoe langer het beleidsplan ruimte op zich laat wachten, hoe meer het achter de feiten aanloopt. Dat zien we in verschillende acties in dit rapport, maar ook in het vergunningenbeleid van de stad.”
Er wordt gewerkt aan een veilige fietsverbinding aan de oostkant van Minderhout. In de Beemden werd al een fietsstraat ingericht.
Daarnaast kaart Leemans nog aan dat het dossier rond het cultuurhuis intussen helemaal vast zit. “Blijkbaar wil de meerderheid de plannen nu loslaten en andere opties overwegen. Hoe gaan we dat uitleggen aan partners die inschreven op dit project?” Tijdens het politiek debat van september bleek immers dat ook de meerderheidspartijen intussen vooral kijken naar andere locaties dan de Pax en daarmee het dossier met de huidige twee ontwerpen lijken te begraven. Schepen van cultuur Arnold Wittenberg (Hoogstraten Leeft) houdt zich tijdens deze gemeenteraad echter op de vlakte en herhaalt zijn eerdere standpunt. “Er moet in dat dossier nog een financiële verfijning gebeuren. Dat doen we tegen de start van de volgende legislatuur, zodat de nieuwe ploeg ermee aan de slag kan.”
Klimaat en mobiliteit
“Verder lezen we nog dat verschillende klimaatacties intussen nog altijd niet zijn opgestart,” besluit Leemans. “En dat is heel spijtig, want we hinken nu al enorm achterop met de realisaties voor het burgemeestersconvenant 2030, en we moeten binnenkort ook beginnen aan het nieuwe convenant.” Hij doelt daarmee op het engagement dat Hoogstraten ondertekende om, net als vrijwel alle Vlaamse gemeenten en duizenden andere Europese steden, te werken aan een beter klimaat. Het rapport van de stad vermeldt inderdaad dat uit het eigen klimaatplan intussen 4 acties afgerond zijn, 29 lopend en 15 nog niet opgestart. “Voor een aantal acties is nog geen ambitie uitgesproken op gebied van verwacht resultaat. Het zijn vooral deze acties die
VANUIT HET STADHUIS
nog niet zijn opgestart of waarvoor nog geen timing is opgesteld,” lezen we. De 98.000 euro die in de eerste helft van 2024 aan de klimaatacties werd besteed, ging naar werkingskosten en laadpalen voor een deelwagensysteem in Minderhout en Hoogstraten en naar de aanplant van bomen op de Bosuil.
Intussen blijkt het bestuur wel volop aan de slag te zijn met de uitvoering van het mobiliteitskader dat vorig jaar werd goedgekeurd. Het studiebureau dat eerder ook het kader opstelde, werkt momenteel bijvoorbeeld aan de afbakening van mogelijke ‘mobiliteitskamers’ (waar enkel bestemmingsverkeer komt) en zones 30, aan verkeersstromen voor zwaar verkeer en oplossingen voor mobiliteitsknelpunten. Samen met de politie is de stad intussen weer aan de slag om de vrachtwagensluizen met ANPR-camera’s in werking te krijgen. Verder wordt er ingezet op de fiets, bijvoorbeeld door een veilige fietsroute van Bredaseweg tot Hoogstraten uit te werken via de Beemden, Lage Weg en Castelréweg. De stad ontving ook subsidie van Vlaanderen om fietsinfrastructuur te verbeteren. Dat geld wordt ingezet voor autoluwe routes in Hoogstraten, Meer en Meersel-Dreef, fietsbruggen over de Mark, fietsvoorzieningen bij het Spijker, de school-straten en de uitvoering van het beleidsplan trage wegen.
Met de parkings in of aan de rand van het Hoogstraatse centrum loopt het echter nog steeds minder vlot. Het miljoen euro dat het bestuur voorzag voor investeringen is intussen verschoven naar 2025. Van de vier beoogde parking-pockets lijkt momenteel één concreet erfpachtdossier in voorbereiding. Ook de 1,5 miljoen euro voor de aankoop en bouw van infrastructuur voor hockey en tennis op de sportsite Wereldakker is intussen doorgeschoven, “omdat voor die projecten nog geen overeenkomst werd bereikt”.
Verkeersveilig
In de rapportering over het meerjarenplan was mobiliteit al een belangrijk thema, maar daarnaast legde het bestuur de gemeenteraad ook haar nieuwe aanpak binnen het traject ‘Verkeersveilige Gemeente’ voor. Daarbij krijgt de stad steun van de provincie om binnen een aantal thema’s te werken aan verkeersveiligheid. De volgende 3 jaar worden die thema’s “Jongeren fietsveilig naar school”, “Strategische samenwerking
Er is een erfpachtnemer gevonden voor de voormalige bibliotheek in Meer. De burgemeester kon nog niet zeggen wat de Haagse investeringsmaatschappij ermee van plan is.
met alle actoren voor een verkeersveilig Hoogstraten” en “Iedereen steekt vlot en veilig te voet en met de fiets over in Hoogstraten”.
Binnen elk van de thema’s wordt niet enkel gewerkt aan beleid en infrastructuur, maar ook aan monitoring, opleiding, communicatie en handhaving. In het eerste thema wil de stad bijvoorbeeld niet enkel inzetten op veilige schoolomgevingen, maar ook op de kennis en vaardigheden van jongeren om veilig te fietsen. In het tweede thema ligt de nadruk op samenwerking tussen de stad en politie en op het betrekken van inwoners om meer draagvlak te krijgen voor de maatregelen die de veiligheid verbeteren. Om veiliger en vlotter te kunnen oversteken, zoals in het derde thema wordt beoogd, zet de stad in op aangepaste infrastructuur en een betere zichtbaarheid aan kruispunten en oversteekplaatsen.
Raadslid Fons Jacobs (Anders) hoopt alvast dat er niet enkel samengewerkt zal worden met politie en inwoners, maar bijvoorbeeld ook met transportbedrijven en pakjesverdelers. “In de Vrijheid staan we nog steeds vaak stil omdat er op verschillende plaatsen gelost en geladen wordt. Hopelijk kunnen ook daarover strategische samenwerkingen afgesloten worden.” Voor de ambities in het derde thema, het veilig oversteken, is hij
eerder kritisch. “Over veilig oversteken is al veel gesproken, en dat zal ook wel altijd zo blijven. We horen heel vaak de vraag naar meer en veiliger zebrapaden, bijvoorbeeld ook tijdens de dorpsraden. Maar even vaak volgt daarop dan het antwoord van het college dat zij daar weinig aan kunnen veranderen omdat het om een gewestweg gaat, waarvoor dus het Vlaamse Agentschap Wegen en Verkeer bevoegd is. Maar natuurlijk moeten we zelf ook stappen zetten om dat toch in beweging te krijgen. Als stad moet je dan toch voldoende druk zetten op de hogere overheden.”
Schepen van mobiliteit Jef Vissers (N-VA) antwoordt dat in het verleden al met bepaalde sectoren overlegd is, en dat de stad dat in de toekomst dus zeker wil blijven doen. Over de gewestwegen volgt hij de bedenking van Jacobs. “Het Agentschap Wegen en Verkeer heeft inderdaad vervelende interne regels over zebrapaden, terwijl zij toch eigenlijk elke situatie apart zouden moeten bekijken. Wij kaarten onze bezorgdheden en wensen op elk overleg met het AWV aan, zeker als het gaat om schoolomgevingen of drukke punten. Het klopt dat we vaak afhankelijk zijn van hun goodwill, maar ik merk wel dat ze zich tegenwoordig wat soepeler opstellen. En soms is dat ook gewoon een kwestie van geven en nemen.”
VANUIT HET STADHUIS
“We blijven inderdaad druk uitoefenen als het om belangrijke punten gaat,” vult schepen Van Impe (N-VA) aan. “Denk maar aan het zebrapad aan Den Dijk in de Gelmelstraat dat onlangs verbeterd werd: het heeft meer dan vier jaar geduurd om dat voor elkaar te krijgen. En soms moeten we inderdaad in gesprek gaan en de mogelijkheden bekijken. Zo blijkt het AWV bijvoorbeeld wel bereid om het kruispunt van de Bredaseweg en de Beemden te beveiligen, als wij onze fietsstraat daar laten beginnen.”
Postschool
Raadslid Ilse Verachtert (CD&V) had op het einde van de gemeenteraad nog een vraag voor het college over de voormalige bibliotheek in Meer. “Ik zag dat de borden die aankondigen dat er via Biddit een bod uitgebracht kan worden intussen verdwenen zijn. “Betekent dat dat er erfpachtnemer gevonden is, en weten we wat die met het gebouw wil doen?” vraagt zij aan de burgemeester.
“Dat klopt, er is inderdaad een investe -
ringsmaatschappij uit Den Haag die de erfpacht zal aangaan,” bevestigt burgemeester Marc Van Aperen (Hoogstraten Leeft). “Over de precieze bestemming kan ik niets zeggen, want daarover heb ik momenteel enkel een vermoeden.” Wat de erfpachtnemer met het gebouw wil doen, was dan ook geen element in de toewijzing. De meerderheidspartijen kozen ervoor om enkel de geboden prijs te laten meespelen, wat eerder al tot onbegrip leidde bij CD&V. Die partij had liever gezien dat voor de erfpacht van de vroegere bibliotheken in Meer en Meerle telkens een project ingediend zou moeten worden met een lokale maatschappelijke meerwaarde. De burgemeester deelde wel mee dat voor het gebouw in Meerle het gewenste minimale bod niet behaald werd. Wie weet biedt dat dus nog kansen om toch nog een andere aanpak te proberen.
En zo eindigde de laatste gemeenteraad voor de verkiezingen, na amper een dik uur en met een vrij beperkte agenda. Het was echter nog niet de laatste zitting van dit bestuur, want ook in oktober en no -
Knipoog zoekt vrijwilligers uit Hoogstraten of omgeving om samen met mensen met een beperking naar een voorstelling of tentoonstelling in de Warande te komen.
Knipoog is een samenwerking tussen de Warande, DINAMO en een aantal instellingen uit de Kempen: Mekanders, Klavier, Talander, Het Gielsbos, GGZKempen Lz, Muylenberg vzw, Ter Loke vzw (De Pluk), Widar vzw en Kando.
vember wordt er nog vergaderd in deze samenstelling. Op 2 december vindt de installatievergadering plaats waarop de nieuwe raadsleden, burgemeester en schepenen de eed afleggen. Om 20 uur in de raadzaal van het stadhuis: u bent van harte welkom. (twi)
JEUGDVERENIGING Op vrijdag 27 september namen jeugdhuis ’t Slot en de Wortelse KLJ de totaal gerenoveerde langgevelhoeve, beeldbepalend voor de Boomkens en het centrum van Wortel, in gebruik. De leden van de twee jeugdverenigingen en alle genodigden waren bijzonder tevreden met het resultaat. “De aankoop en de renovatie van ’t Slot is het beste wat Wortel kon overkomen en wellicht de mooiste realisatie van de voorbije legislatuur,” klonk het.
Terug van weggeweest
Voor de KLJ is de cirkel rond. Aanvankelijk waren er in Wortel verschillende jeugdbewegingen, die hun lokaal hadden in een bijgebouw van de oude parochiezaal, waar nu De Guld staat. Toen de pastoor in 1964 alle jeugdbewegingen samen wou brengen in een Chiro, was het figuurlijke kot te klein. De KLJ stapte naar Jan, de vader van Jaak Aerts die in
de hoeve bij de Boomkens woonde, met de vraag om daar hun werking verder te zetten en gaven de hoeve de naam ’t Slot.
Vier jaar later, op 15 november 1968 besliste men om verder te werken als jeugdclub en op 25 januari 1969 werd jeugdhuis ’t Slot officieel geopend onder het goedkeurend oog van Jaak Aerts en Jeanneke en met Leo Wouters als drijven -
de kracht. In die dagen was het ’t Slot op de eerste plaats een verzameling van verschillende hobbyclub voor jongens, tot men op 6 juni 1970 begon men met een gemengde werking.
Eigendom te koop
Na het overlijden van Jeanneke De Clerck in 2018 werd de toekomst van de boerderij, waar ’t Slot zo’n 50 jaar lang gratis gebruik van mocht maken, onzeker. Alle ogen waren gericht op het stadsbestuur. Daar besefte men dat een aankoop van ’t Slot een enige kans is voor het verenigingsleven in Wortel en de twee jeugdverenigingen in het bijzonder.
In het schattingsverslag dat de stad liet opmaken werd de boerderij en de woning van de familie Aerts langs de Zandstraat op € 535.000 geschat. Een schattingsverslag van de familie gaf een waarde van € 680.000 aan. Maar omdat er meer kapers op de kust waren, moest het stadbestuur € 720.000 op tafel leggen om de twee eigendommen te verwerven. Een aankoop die op de gemeenteraad van oktober 2019 onder applaus van meerderheid en oppositie werd goedgekeurd.
Architecte Ruth Van Looveren kreeg de opdracht om het gebouw te renoveren. In haar ontwerp moest er plaats zijn voor de twee jeugdverenigingen en voor een polyvalente ruimte die ter beschikking staat van de Wortelse verenigingen.
Een geëmotioneerde Leo Wouters ziet dat het goed zit voor ’t Slot.
Joppe Brosens van Stal28, Aukje Van Bavel hoofdleidster van de KLJ en Brent Houben voorzitter van ’t Slot zien de samenwerking best zitten.
Gestript
Om de verbouwing mee in goede banen te leiden werd Stal28, een overkoepelende vzw opgericht. Deze vzw blijft bestaan om te zorgen voor een goed beheer van het geheel.
Op de buitenmuren na is heel het gebouw gestript. De funderingen werden verbeterd, er kwamen nieuwe binnenmuren en een metalen structuur, die de betonnen welfsels van de verdieping dragen. Tenslotte is ook heel het dak vernieuwd. De vloeroppervlakte van de boerderij verdubbelde doordat de ruimte onder het dak vroeger niet gebruikt werd.
De inkomdeur geeft uit op een gemeenschappelijke ruimte met toiletten, een keuken, een berging en de trap naar lokalen boven.
Aan het uitzicht van het gebouw werd niet geraakt, op uitzondering van een uitbouw in glas van 6 x 7,5 meter rechts achteraan het gebouw, om het lokaal voor de KLJ van 8 x 11 meter in het hoofdgebouw te vergroten. Onder het dak heeft de KLJ nog een even grote ruimte.
Links heeft ’t Slot haar lokaal van 12 op 11 meter, een berging voor dranken inbegrepen. Boven dit lokaal is een bergruimte en een vergaderlokaal dat ter beschikking staat van andere verenigingen van Wortel.
Casco oplevering
De renovatie, die casco wordt opgeleverd, kostte de stad € 1.135.000 inclu -
sief btw. Net zoals bij het gebouw voor de Hoogstraatse jeugdverenigingen op Den Dijk, hanteert het stadsbestuur ook hier de afspraak dat die kosten voor 70 % betaald worden door de stad en 30 % voor de twee verenigingen onder de koepel van Stal28. Dat betekent een bijdrage met eigen middelen van € 340.500, de inrichting van het gebouw niet inbegrepen. Daar tegenover staat een investeringssubsidie van € 52.660 voor ’t Slot en € 55.000 voor de KLJ. Voor de resterende kosten moet men eigen middelen aanspreken of kan Stal28 een renteloze lening aangaan bij de stad. Verder is Stal28 verplicht om jaarlijks een bijna te ver-
waarlozen huur van € 5.000 te betalen.
Voor de afwerking en een zeer geslaagde inrichting van hun lokalen investeerde ’t Slot ongeveer € 35.000. Om de nodige fondsen te verzamelen startte ’t Slot een crowdfunding. Bij de opening van hun lokaal zat er al € 40.000 aan giften in die pot.
Het is nu wachten op de aanleg van achterliggende grond, wellicht als speelveld voor de KLJ, en van de Boomkens met een meer open inrichting als ontmoetingsplaats. (fh)
Joppe Brosens onthult een bord met de namen van de sponsors.
Het grondplan met centraal gemeenschappelijke functies en links ruimte voor ’t Slot, rechts voor de KLJ.
Schepenen Piet Van Bavel en Faye Van Impe tapten de eerste pinten.
25 jaar Hoogstraten in groenten & bloemen
Voor de prachtige jubileumeditie 2024 dankt VVV Hoogstraten:
hoofdontwerper Tom De Houwer en zijn internationaal ontwerpersteam van masterclass-studenten,
het Stadsbestuur, Coöperatie Hoogstraten, Impuls Media en VITO Hoogstraten voor de logistieke en financiële ondersteuning, de medewerkers van verschillende stadsdiensten, de Lokale Politie Noorderkempen en de kerkwachters van de Sint-Katharinakerk voor de samenwerking, de ondernemers die sponsorden bij de catering voor de vrijwilligers: Vandersmissen Feestservice, Jeroen Den Haerynck, Fruitbedrijf W. Stoffels - Van Baelen, Het Fruithuis, De Ster. de bakkers Ateliers Co-pains, Van Thillo en Versmarkt De Jachthoorn, de vele vrijwilligers die enthousiast meewerkten aan de 25ste editie, de organisaties en bedrijven die één of meerdere creaties sponsorden: Special Fruit, Den Berk Délice specialty tomatoes, Janssens & Janssens Hout, Apotheek Fransen, Apotheek Horsten, Ac/s Accountants & Belastingconsulenten, Blockx, Peeters & Van Looveren architectuur/Interieurarchitectuur, Bogaerts Greenhouse Logistics, Bolckmans industriebouw, Dego bouwbedrijf, De Hoogstraatse Maand, Framandi, ING Hoogstraten - Noorderkempen Advice, Jansen Keukens, Mibo Pietra natuursteenstrips, SBB Accountants & Adviseurs, Tuinontwerp Tilburgs, Unizo - Beleef Hoogstraten, Velvet Store, W&M Installatiebedrijf, de personen/ondernemingen die zorgden voor de verlichting van creaties, de bedrijven en organisaties die gratis materiaal/logistiek ter beschikking stelden: Ansu Vanda, Adomex, Crauwels Peers - Lier, Decofresh Roses, Decorum plants & flowers, Den Berk Délice - Hoogstraten, Smithers Oasis. Indien we iemand vergeten te vermelden, gelieve ons hiervoor te verontschuldigen.
“Vakwerk
in Hoogstraten” zet lokale vakmensen in de kijker
BEDRIJVEN Van 13 tot en met 16 februari 2025 organiseren enkele ondernemers ‘Vakwerk in Hoogstraten’. Tijdens deze vierdaagse krijgen bezoekers de kans om verschillende bedrijven binnen de bouw- en interieursector te bezoeken en een exclusieve blik te werpen achter de schermen van ateliers, toonzalen en werkplaatsen. Ze willen de Hoogstratenaar en mensen uit de omliggende regio laten ontdekken dat ze hun volledige woning kunnen realiseren met vakwerkers uit eigen stad.
De organisatie is in handen van ondernemers uit de werkgroep ‘Groot Hoogstraten’ (voortvloeiend uit Beleef Hoogstraten). Mede-initiatiefnemer Kristof van Houtambacht benadrukt de insteek: “Met Vakwerk in Hoogstraten willen we de waarde van lokaal vakmanschap laten zien. Veel mensen weten niet dat ze voor hoogwaardige bouw- en interieurprojecten niet verder hoeven te kijken dan hier, bij de ondernemers om de hoek. We leggen de nadruk op ambacht om -
dat dat kwaliteit en precisie uitstraalt, en we vinden het belangrijk om dat in het licht te zetten. Als je nog twijfelt tussen een timmerman van hier of een van het internet… geloof me, wij werken sneller én praten minder over voetbal!”
Het is geen toeval dat de vierdaagse gepland is in dezelfde periode als Batibouw. Ook hier is immers een breed aanbod aan vakmensen die stuk voor stuk met passie werken. Arne van communicatiebureau Mark & Think verduidelijkt: “Het gaat niet om een gewone kijkdag, het is een manier om te tonen wat hier allemaal mogelijk is. Het idee is om mensen bewust te maken van de kwaliteit die hier lokaal te vinden is en hen in contact te brengen met de mensen die deze kwaliteit leveren. Het is een kans om de gezichten achter de producten te leren kennen en te zien wat zij écht doen.”
Route
De organisatoren richten zich naar al -
le ondernemers in de bouw- en interieursector. Al wie zelf ontwerpt, maakt, installeert… kortom doet. “We willen niemand passeren en zoeken uiteraard in ons eigen netwerk” vult Kristof aan. “Maar met de oproep via de pers en een informatieavond in november willen we iedereen in de bouw- & interieur sector de kans geven om zich aan te melden.” Tijdens de ‘route’ kunnen bezoekers de werkplaatsen en toonzalen van de vakmensen te bezoeken die ze willen. Jan van Installatiebedrijf Van den Berg acht net dit aspect belangrijk: “Vaak werkt de vakman in de schaduw van een project, maar nu kunnen ze laten zien hoe ze te werk gaan en wat er achter die schermen allemaal gebeurt om een project succesvol te maken. Het is een mooie kans om ons vak te tonen en om de connectie met het publiek te versterken.”
Ook Els van Mertens Interieur ziet het evenement als een uitgelezen kans om het belang van maatwerk en vakmanschap te benadrukken: “Wat wij doen gaat verder dan het aanbieden van producten of diensten. Het is ons ambacht, onze creativiteit en onze kennis die het verschil maken. Door mensen uit te nodigen in onze toonzalen of ateliers, willen we laten zien wat er allemaal mogelijk is als je kiest voor lokale vakwerkers.”
Culinaire twist
Naast de focus op bouw en interieur, zal de route ook een culinaire twist hebben. Lokale producenten verzorgen hapjes en drankjes bij de verschillende bedrijven. Bob Jansen van Jansen Keukens ziet hierin een mooie kans om de lokale samenwerking te versterken: “Het doel is niet enkel onze stiel te tonen, maar ook de samenwerking tussen verschillende sectoren en ondernemers in Hoogstraten. Door lokale producten en ‘ambacht’ te combineren, maken we er een beleving van die onze bezoekers hopelijk echt zal aanspreken.” Lachend voegt hij eraan toe: “En als je met honger vertrekt bij een keukenbedrijf, hebben we ons werk niet goed gedaan!”
Gert van Haarbazaar, eveneens betrokken bij de organisatie én tevens op zijn manier stielman sluit af: “Vakwerk in
DEZE MAAND
Hoogstraten moet mensen echt laten voelen dat er hier zoveel te ontdekken valt. We willen laten zien dat we samen sterk staan en dat iedereen in Hoogstraten een steentje kan bijdragen aan het grotere geheel. En ja, als je dan toch ‘en route’ bent, kom dan even langs voor een frisse coupe - het is tenslotte geen toeval dat ik ook in ‘den stiel’ zit!” (lachend)
Informatieavond
Voor alle ondernemers in de bouw- en interieursector die interesse hebben om deel te nemen aan Vakwerk in Hoogstraten, wordt op 6 november om 20 uur een informatieavond georganiseerd in de toonzaal van Jansen Keukens (Industrieterrein “De Kluis” Hinnenboomstraat 1C
in Hoogstraten). Het concept wordt er verder toegelicht en geïnteresseerden kunnen zich aanmelden voor deelname. Aanmelden voor de infoavond kan onder meer via de QR code in bijgaande foto. Voor meer informatie over de route en het evenement kun je contact opnemen met één van de hogergenoemde organisatoren. (red)
Stedelijk Museum koopt een werk van Pieter Faes
MUSEUM TENTOONSTELLING Het Stedelijk Museum Hoogstraten verwierf op een veiling in Parijs een topwerk van de Meerse schilder Pieter Faes (1750-1814). Het museum betaalde slechts 5.000 euro. Een buitenkans, zeker als je weet dat sommige werken van de schilder voor meer dan 40.000 euro werden verkocht bij gerenommeerde internationale veilinghuizen als Christie’s en Sotheby’s.
Pieter Faes gold in zijn tijd als een van de beste schilders van stillevens van bloemen. Zijn schilderijen kregen een plaats in topcollecties in Europa en Amerika. Gekende musea zoals Metropolitan Museum of Art in New York, het Fitzwilliam Museum in Cambridge en het Groeningemuseum in Brugge bezitten werk van hem.
Het gaat in deze stillevens niet enkel om het mooi afbeelden van een bloemenboeket, de symboliek ervan verwijst naar de vergankelijkheid van het aardse leven. Vaak worden schedels, een afgepelde citroen, een zandloper… als symbool voor de dood afgebeeld. Maar ook bloemen zijn vergankelijk...
Eerder verwierf het museum ook al een bloemenstilleven van Faes, evenals van zijn tijdgenoot Joris Frederik Ziesel, met wie hij bevriend was. Het pas aangekochte werk van Pieter Faes maakt deel uit van de tentoonstelling ‘Schone kunsten’, die op dit moment in het museum loopt. Daarin wordt werk van schilders van of met een uitgesproken link met Hoogstraten getoond. (fh)
Supertalent te gast bij Brassband BorderBrass
CONCERT Brassband BorderBrass houdt de traditie in ere om jaarlijks in november een topconcert te organiseren. De brassband brengt dan een totaal nieuw programma al dan niet in samenwerking met andere artiesten. Die concerten tonen aan dat ook amateurorkesten een hoog niveau kunnen bereiken dankzij de inzet en talent van de dirigent en muzikanten. Dit jaar is er een samenwerking met een supertalent van eigen bodem. Tim De Maeseneer brengt samen met de band een handvol, speciaal gecomponeerde, werken op zaterdag 9 november om 20 uur in de Rabboenizaal.
Afgelopen jaren trad de brassband al op met bekende lokale en (inter)nationale gasten, zoals Florejan Verschueren (toetsen), Tommy Verschoore (trombone), Sam Vloemans (trompet), Nick Ost (euphonium) en Jan De Maeseneer (bas). Vorig jaar was Barbara Dex de speciale gast. Nu is het de beurt aan Tim de Maeseneer.
Tim studeerde aan de conservatoria van Brussel en Gent bij befaamde docenten zoals Frans Violet en Benny Wiame. Momenteel geeft hij les in de muziekacademie te Willebroek en aan het LUCA, conservatorium te Leuven. In 2021 bracht hij de succesvolle solo-CD “The Birth of Time Echoes” uit. Momenteel wordt hierop een vervolg gemasterd die in januari 2025 op de markt komt.
Hij geldt als een van de beste tenorhoornspelers met een hele rist optredens in heel Europa, maar ook in de US. Zaterdag 9 november brengt hij in de Rabboenizaal met Brassband BorderBrass enkele van zijn speciale nieuwe werken. Daarnaast brengt de band nog een leuk programma onder leiding van hun dirigent Erwin Pallemans.
Digitale kaarten kosten in voorverkoop € 15 (geboren nà 2006 = gratis) via de ticketpagina van de website www. brasdbandborderbrass.be. Ook je favoriete muzikant of het secretariaat tel. 03 314 15 46 helpen je graag verder. Aan de kassa betaal je € 17. (red)
Meer natuur nabij de Aschputten en Den Rooy
NATUURBEHOUID Op het najaarsprogramma van Natuurpunt Markvallei onder meer enkele wandelingen, een theater- en een filmvoorstelling. Maar er is ook nog ander nieuws te melden: de vereniging slaagde er dit najaar in om in het totaal 20 hectare natuurgebied aan te kopen. Het is het resultaat van veel geduld en onderhandelingswerk.
In de Aschputten koopt Natuurpunt Markvallei bijkomend 2,5 hectare natuur aan. De percelen sluiten naadloos aan bij het reeds bestaande natuurgebied en maken er een robuuster geheel van. De Aschputten liggen langs het fietspad langs de Mark, ter hoogte van De Mosten. Den Rooy in Meerle breidt uit met 17,5 hectare natuurgebied. De aangekochte percelen bestaan vooral uit het bos ten zuidoosten van het huidige natuurgebied (aan de andere kant van de zogenaamde ”Vijverdreef”). Het omvormingsbeheer dat ook in het huidige natuurgebied wordt toegepast zal uitgebreid worden met de nieuwe percelen.
Tussen Gras en Glas
Op zondag 3 november heeft de Tussen Gras en Glas-wandeling vooral oog de diversiteit en schoonheid van padden -
stoelen in de dreven van Wortel-Kolonie. Deze gegidste wandeling met natuurgids Steven Bogaerts is bedoeld voor natuurliefhebbers van alle leeftijden, en vooral voor kinderen die klaar zijn voor een avontuur vol verwondering en ontdekking. Je leert op een speelse manier over de verschillende soorten paddenstoelen, hun rol in het ecosysteem, en hoe je ze veilig kunt herkennen. Genieten met een drankje achteraf doen we in de Klapekster, waar de gratis wandeling ook vertrekt om 14 uur.
De Kempenkrak
Op vrijdag 8 november is de Klapekster het decor voor de theatervoorstelling ”De Kempenkrak” van Vitalski en Veston. Wat maakt de Kempen zo speciaal?
Vitalski herinnert zich nog, hoe hij op een dag in november 1979 samen met zijn moeder een nieuwe bureaustoel mocht gaan kopen bij Van de Ven in Olen. Vertrekkend bij Janssen Pharmaceutica in Vosselaar, passeren ze langs dorpsscholen, steenfabrieken, vaarten met prachtige jaagpaden. Wat is nu precies de “Kempische droom”, wat zijn de meest typisch Kempische gerechten, wat zijn “dobbele witjes”?
Kleischieter Steven van Gool brengt daarbij virtuoze interpretaties van ‘s lands allergrootste Kempenbarden; Marc Dex, Louis Neefs, the Wolfbanes. Natalia, Margriet Hermans. Zjef van Uytsel. Hij legt ook uit waarom zijn Desselse kompanen “Pezeriken” worden genoemd, en waarom het Kempenland zoveel wereldberoemde motorcrossers levert. .
Beide Kempenzonen duiken voor deze voorstelling terug tot aan hun allerdiepste wortels - nostalgisch, hilarisch, maar ook leerrijk. Terloops doorprikken zij de leugenachtige mythes rond de Kempen, en leggen de ware aard bloot van wat voortaan officieel De Kempenkrak wordt genoemd. Ze beginnen er aan om 20 uur, deuren gaan open om 19.30 uur. De inkom voor leden bedraagt 5 euro, voor niet-leden 8 euro. Vooraf inschrijven is nodig via de website van Natuurpunt.
Herfstleven
De gratis Koloniewandeling van zondag 17 november staat in het teken van de herfst. Gids Mai Matthé richt de aandacht vooral op de grond dit keer. Want de herfst is meer dan vallende bladeren en de kale kopjes van onze bomen. De wandeling start om 14 uur aan De Klapekster.
Met Joeri film kijken
Op 22 november neemt regisseur Sanne Roovers je in de film ‘Groenkijkers’ op de tochten en activiteiten van een aantal Nederlandse natuurbeschermers. Omdat deze film ook stof tot discussie biedt, is er een nabespreking met Joeri Cortens. Hij is lesgever van Natuuracademie en belicht regelmatig items uit de natuur op radio en televisie. In de film zet de regisseur haar gevoel van machteloosheid over de teloorgang van de natuur om in een visuele ode aan diverse natuurbeschermers. De kijker deelt hun kleine ontdekkingen en successen, maar ervaart ook hun gevoel van wanhoop of het allemaal nog wel zin heeft.
De films en documentaires van Sanne Rovers kenmerken zich door een filmische en tegelijk speelse aanpak. Ze won verschillende prijzen en maakt deel uit van het collectief Docmakers. De film start om 20 uur, deuren gaan open om 19.30 uur. De inkom is vijf euro voor leden, acht euro voor niet-leden. Inschrijven via de website van Natuurpunt. (ao) Een groep vrijwilligers verkent één van de aangekochte percelen in Den Rooy.
DEZE MAAND
Hotel Terminus van Plan B helemaal volgeboekt
TONEEL Hotel Terminus, het nieuwe toneelproject van Plan B, opnieuw geschreven door Jan Dufraing, Marc Koyen en René Michiels, is inmiddels volledig uitverkocht. Met hun eigen mix van toneel, film en live-muziek weten ze telkens weer een groot publiek naar Zaal Cecilia te lokken. Omdat veel mensen geen plaats konden bemachtigen, plant Plan B zes nieuwe voorstellingen in het winterseizoen 2025-2026. (red)
Bakken tegen eenzaamheid
SOLIDARITEIT Van maandag 4 tot en met vrijdag 8 november worden in de lokale dienstencentra tijdens de Koffiekrant pannenkoeken en wafels gebakken, een actie tegen eenzaamheid. Zo zet men ontmoetingsplekken in de buurt in de kijker. Samen bakken, samen eten, en vooral samen genieten om er gezamenlijk een warme buurt van te maken.
Iedereen welkom van 10.00 tot 13.00 uur, neem gerust een vriend, familielid of buur mee. Je betaalt 2 euro voor een pannenkoek of wafel. Daarbij krijg je nog een consumptiebon voor een gratis koffie of thee tijdens de Koffiekrant.
In LDC Stede Akkers zijn er pannenkoeken op 4/11; in LDC Meer op de kloostersite wafels op 5/11; in LDC in het raadhuis van Meerle pannenkoeken en wafels op 6/11; in LDC Minderhout in het Okra lokaal wafels op 6/11; in LDC Wortel, uitleenpost van de bib wafels op 7/11; in LDC Meersel-Dreef in taverne De Zevenster pannenkoeken op 8/11. (red)
De veelzijdigheid van kweepeer
WORKSHOP Op zaterdag 9 november organiseert Velt een workshop rond de kweepeer. Deze mooie goudgele vrucht levert met de juiste aandacht heerlijke producten op. In culinaire bereidingen geeft de kweepeer een bijzondere smaak en een heerlijk aroma. Bovendien is de kweepeerpitgel in de cosmetica waardevol.
Herboriste Bieke Roovers begeleidt deze workshop. Je krijgt allerlei weetjes over geneeskrachtige en culinaire toepassingen en maakt een verzorgende crème. Afspraak op 9 november van 9.30 tot 12 uur in OC ’t Centrum, Dorpsstraat 73, 2960 St Lenaarts. Deelname kost 8 euro (Velt leden 5 euro) - Inschrijven en info: info.noorderkempen@ velt.nu (fh)
Kruidige geschenken…
WORKSHOP Dompel je op zaterdag 27 december onder in de heerlijke wereld van kruiden en specerijen. In een Velt workshop staan die in de hoofdrol. De deelnemers bespreken de smaak, ontdekken wat de planten doen voor je gezondheid. Ze krijgen recepten, tips en tricks mee om thuis aan de slag te gaan en steken ter plekke al de handen uit de mouwen om kruidenmengelingen te maken. Ideaal om zo alvast zelfgemaakte geschenkjes te hebben - kruiden om gin te parfumeren, kruidenzout met je eigen
toets, een oosterse kruidenmengeling…
Herboriste Michelle van Bussel gaat ermee aan de slag tijdens deze workshop op 7 december van 9.30 tot 12 uur in de refter van school De Wijsneus, Kerkpad 1 te Wortel. Deelname: 6 euro voor Velt leden en 8 euro voor nietVelt leden. Inschrijven bij michelle.van. bussel@gmail.com. Na bevestiging van inschrijving ontvang je eind november een mail wat je moet meebrengen. (fh)
Voorlezen zorgt voor dubbel leesplezier…
BIBLIOTHEEK November wordt een boekenmaand, zeker tijdens de voorleesweek van 16 tot 24 november. Maar er is meer pret te beleven, zo is er op 12 november ook een spelletjesavond.
Spelletjesavond
De spellencollectie van de bib blijft groeien. Op dinsdag 12 november organiseert de hoofdbib (Lindendreef) om 18.30 uur een spelletjesavond voor jong en oud. Deelname is gratis. Een gedroomde opstap om een nieuw spelletje uit te proberen en andere spelliefhebbers te ontmoeten. Ter plekke krijg je de spelregels uitgelegd.
Voorlezen is dubbele pret
Er kan niet genoeg gewezen worden op het belang van lezen. Voorlezen is een prima manier om daar al vroeg werk van te maken. Voorlezen is dan ook dubbele pret voor jong en oud, voor de lezer en de luisteraar. Je fantasie wordt geprikkeld, je leeft je in in mensen en omstandigheden, je ontwikkelt je creativiteit en taalgevoel. De jaarlijkse voorleesweek heeft plaats van 16-24 november. Er zijn verschillende activiteiten. Wie tips zoekt voor een geschikt voorleesboek vindt op de catalogus (hoogstraten.bibliotheek.be) suggesties voor kinderen en jongeren van
LEZERS SCHRIJVEN
PAROCHIE Onder bovenstaande titel werd eind augustus de sluiting van de parochiekerk van Wortel aangekondigd en de uitnodiging voor een afscheidsviering bezorgd. Zelf ben ik niet geboren in Wortel, maar ik woon er al wel ruim de helft van mijn leven, als ik zo snel even reken. En omdat geloof en kerk mij altijd wel geïnteresseerd hebben, wilde ik ook bij dit afscheid zijn. Ik veronderstelde dat vele dorpsbewoners dit met mij zouden meevieren. Viel dat wel even tegen. Hooguit een 30-tal ‘niet-Roemenen’ bezochten de viering, waarvan misschien de helft omdat er een overleden familielid herdacht werd. Zijn alle banden al doorgesneden of was het uit onvrede met de sluiting? De afwezigen hebben het niet laten weten en de redenen zullen divers geweest zijn. Tot daar het afscheid…
Hopen op een nieuw begin
Een ‘doorstart’? Ik denk dat er buiten
0 tot 15 jaar. Klik op de cover en je ziet onmiddellijk of en waar het boek momenteel in de bib is.
Voor de 3 tot 7-jarigen zijn er voorleesuurtjes met vrijwilligers. Tijdens de Voorleesweek krijgen die op zaterdag een upgrade met drie thematische vertellingen. Om 10 en 11 uur wordt er voorgelezen met een Japans verteltheater de kamishibai; om 10.20 en 11.20 uur is er een leuk prentenboek; om 10.40 en 11.40 uur verdwaal je mee in een sprookjeswereld.
Waar en wanneer? Elke zaterdag van 10 tot 12 uur en elke laatste woensdag van de maand van 14 tot 16 uur in de hoofdbib, Lindendreef 1b; elke laatste woensdag van de maand van 13.30 tot 14.30 uur in de bib van Meer, Mussenakker 13. Gratis. Meer info op bibliotheek@hoogstraten.be.
Voorleesfilmpjes
De Voorleeshoek is een nieuw platform dat online gratis toegang biedt tot meer dan 2000 voorleesfilmpjes. En elke week komen er nog nieuwe bij. In jeugdafdeling kunnen de kinderen er kennis mee maken. Het verhaal en de beelden worden met klassieke muziek ondersteund. Er zijn ook filmpjes in andere talen, zoals
Engels en Spaans.
Via ‘mijn bibliotheekprofiel’ genieten je kinderen ook thuis van de filmpjes. Maak je profiel aan via de website van de bib. Wie lid van de bib wil worden, kan dat tijdens de openingsuren gratis in elke bibliotheek regelen. Je hebt enkel je identiteitskaart nodig.
Bib toe
Op volgende dagen zal de Bib gesloten zijn: vrijdag 1 november, zaterdag 2 november en maandag 11 november. Evenals op vrijdag 22 november wanneer er een teambuildingsactiviteit voor het personeel is. (red)
Afscheid en een nieuw begin
de kerk nog/al heel wat leeft op het vlak van geloof en spiritualiteit. Dat veel mensen -misschien vooral vrouwen, in tegenstelling tot de oude mannenclub in Rome- zelf op zoek zijn naar zingeving en wat geloof voor hen betekent. En dat wie zoekt liever voorbijgaat aan de grote structuren van vroeger. Hebben die afgedaan? Zo te zien wel. Ze geven geen antwoord op de vragen van de mensen en wat ze wel aanbieden kwetst en zelfs bruuskeert hen/ons.
Meer nog: soms heb ik de indruk dat de kerk zelf het geloof heeft getorpedeerd. Juist door ‘veel water bij de wijn’ te doen om de mensen niet weg te duwen, door zelf de band met het ‘bovennatuurlijke’ door te knippen en alleen over te blijven als (mannelijke) tussenpersonen tussen mens en Hemel. Door het pad van de kerk aan te bieden als ‘de enige weg’, te nemen of te laten.
Zo te zien hebben velen gedacht: dan
maar laten! Zonder de kerk zijn mensen er zélf achter gekomen dat die weg, de verbinding in hem- of haarzelf te vinden is. Dat je geen tussenpersonen nodig hebt. Een soort van ‘Ik zal het zelf wel doen’ in onze groei als mensen naar spirituele volwassenheid. En dus vrees ik dat dit mannenbastion in deze tijd niet kan overleven. Dat er een onderstroom is in het leven die de fundamenten daarvan ondergraaft.
Toch nog iets te vieren?
Wortel heeft een hele mooie kerk, eenvoudig maar stevig. Gelegen op een hoogte tegenover een bocht van de Mark. Ze gaat nog vele jaren mee. Ik lees op Wikipedia dat het volgend jaar 600 jaar geleden is dat men de bouw van de kerktoren aanvatte. We kúnnen de paus nog altijd uitnodigen voor een viering. Maar als het enthousiasme niet groter is, denk ik dat we dat beter niet doen. (fvb)
DEZE
Dag van de jeugdbeweging eindigt in mineur
JEUGDBEWEGING Op vrijdag 18 oktober was het alweer Dag van de Jeugdbeweging. Bij het ochtendkrieken verzamelden heel wat jongeren zich aan de jeugdlokalen van Den Dijk. Daar werden ze vergast op boterhammen met choco en confituur en voor diegenen die zin hadden werd er ook spek en eieren gebakken. Dit allemaal onder de lage tonen van puber-punkmuziek, chocomelk en heimelijk binnengesmokkelde pils. Ook vonden een aantal jongens het nodig om een vuurwerkbommetje af te steken.
Ter gelegenheid van de tienjarige samenwerking tussen Hoogstraten en het Afrikaanse Za-Kpota in Benin was er een infostand van de dienst Ontwikkelingssamenwerking van de stad Hoogstraten waar gratis sinaasappels werden uitgedeeld.
Beide steden werken samen rond gemeenschappelijk gekozen thema’s zoals geboorteregistratie, onderwijs, vrouwenrechten en duurzaamheid. De lokale productie van sinaasappel in Za-Kpota is erg belangrijk en wordt er via coöperaties in de markt gezet. Ook heel wat jongeren uit Hoogstraten hebben de kans gekregen om op inleefreis naar Za-Kpota te gaan.
Het was iets na achten toen de sfeer wat grimmiger werd. De verontwaardiging bij de aanwezige volwassenen was dan ook groot dat jongeren met sinaasappels begonnen gooien. En laat het nu precies de leiding zijn van de KLJ Wortel en Minderhout die zich van hun slechtste kant lieten zien. Onder een plensbui en met een zware maag verlieten we teleurgesteld een niet geslaagde editie van De Dag van de Jeugdbeweging. Een dag die in het teken zou moeten staan van verbinding, vriendschap en respect. (pm)
Verantwoordelijke uitgever: F. Brosens, Begijnhof 27 2320 Hoogstraten
Margreet van Camp schrijft haar eerste kinderboek
BOEK ’Zeg nooit zomaar Flamingo tegen Spiddo’ is het debuut van Greet Van Camp. Het boek is geschreven voor kinderen van 7 tot 10 jaar, maar kan ook voorgelezen worden aan kinderen die jonger zijn. Het verhaal gaat over een klein, ondeugend flamingo-kuiken Spiddo en zijn vriendinnetje Falien die een zalig leventje leiden in de zoutpannen van Saint-Gilles in Frankrijk. Tot op een dag dat heel de kolonie moet wijken voor de bouw van een vakantiedorp…
De Hoogstraatse (Mar)Greet Van Camp is geboren in 1958 in Brasschaat in een gezin met drie kinderen. Van jongs af aan was ze een fervent lezer met wekelijks een bibliotheekbezoek. In de plaatselijke jeugdbeweging was zij jarenlang leidster van elf en twaalf jarigen. Als lesgever gaf ze algemene vakken, waaronder Nederlands, aan vele klassen met levendige pubers. Haar pensionering bracht de tijd en haar vier kleindochters de inspiratie voor het schrijven van verhalen. In de coronatijd ontdekte ze het aquarellen. Ze illustreerde vanaf toen zelf haar verhalen.
Voor hen schrijven
“Ik ben met schrijven begonnen toen onze oudste kleinkinderen geboren werden. Het was een tweeling en zij zijn te vroeg geboren. Hun toestand was een tijdlang kritiek. In die tijd ben ik begonnen met het schrijven van een dagboek om al die emoties op te schrijven en ook om die hectische periode vast te leggen voor mijn kleinkinderen later. Ondertussen zijn het overigens twee flinke tieners geworden. Maar eigenlijk schreef ik ook met de gedachte: ‘ik kan beter voor hen schrijven dan over hen’.
Tijdens de corona kwam mijn man Patrick (Van Delm) thuis met een aquarelverfdoos en hij zei dat ik het geschreven verhaal moest ondersteunen met tekeningen en schilderwerkjes. Toen we vorig jaar veertig jaar getrouwd waren heb ik dan mijn eerste verhaal geschreven met wat tekeningen van mij. Een verhaal in de eerste plaats voor al mijn kleinkinderen. Al snel kwam het idee om het te laten uitgeven. Zo kwamen we terecht bij uitgeverij Boekscout. Zij deden de eindredactie
van de teksten om het printklaar te maken.
Samen met Patrick maakte ik een Powerpointpresentatie om scholen te bezoeken. Dit vooral om kinderen aan te zetten om meer te lezen, want dat is wel een grote bekommernis van mij. De eerste boekvoorstelling die we deden was in de school van mijn oudste kleinkinderen, in de buurt van Aalst. En dat was eigenlijk reuze meegevallen. Nu hebben we een mailing gedaan naar verschillende scholen om ons verhaal en thematiek te mogen voorstellen.”
Avontuurlijk
’Zeg nooit zomaar Flamingo tegen Spiddo’ verhaalt een avontuurlijke tocht van een flamingokuiken en zijn kolonie. Spiddo is een ondeugend kuiken dat met zijn dolle fratsen de kolonie meermaals op stelten zet. Maar als er gevaar loert, is het Spiddo die moed en vechtlust toont. Een echte held dus! Samen met zijn vriendinnetje Falien leert Spiddo wat een grote, sterke flamingo moet kennen en kunnen. Ze leiden een zalig leventje tot de hele kolonie plots moet wijken voor een vakantiedorp. Samen besluiten de flamingo’s een nieuwe thuis te zoeken. Ook voor Spiddo en Falien wordt dat een spannende en gevaarlijke tocht.
Het boek kost 17€ en is verkrijgbaar in de Standaard Boekhandel van Hoogstraten en Brasschaat. Ondertussen is er al een tweede boek in voorbereiding dat in april volgend jaar zal verschijnen. (pm)
Greet Van Camp
Het Groot Verzet rondt zilveren ‘Groenten & Bloemen’ af
CONCERT EVENEMENT Naar aanleiding van het jubileumjaar van Hoogstraten in Groenten & Bloemen, maakte Luc Meyvis het bijna onmogelijke waar. Op zondagavond verraste hij Hoogstraten met een 22-koppige band met een hele rist topmuzikanten. Hun optreden was niet opgezet als het orgelpunt achter een kwarteeuw bloemenpracht in het centrum van Hoogstraten, maar rondde deze editie erg fraai af.
Het zilveren jubileum kan het geschikte moment zijn voor evaluatie en vernieuwing. Dat wil niet zeggen dat er sleet zit op de formule, maar een plaats geven aan andere kunstvormen lijkt een meerwaarde te bieden. We denken daarbij aan de indrukwekkende 360 graden foto van Hoogstraten in de kerk, werk
van voormalige IKO cursisten op initiatief van Paul Versmissen. En aan het hogervermelde concert.
Tom De Houwer is sinds heel wat jaren de hoofdontwerper van de florale creaties. Aanvankelijk waren alle ontwerpen van zijn hand. Nadat hij enkele jaren met twee collega’s samenwerkte geeft hij sinds drie jaar kansen aan jonge kunstenaars. Naast Tom waren er dit keer negen florale vormgevers uit België, Frankrijk, Turkije, de Verenigde Staten, Mexico en Rusland. De creaties kregen vorm door de medewerking van de stedelijke technische dienst en een honderdtal vrijwilligers uit Hoogstraten en de regio. (fh)
Naast de vier vaste muzikanten van Het Verzet kon Luc Meyvis rekenen op 18 andere muzikanten waaronder Frank Deruytter, Tommy Verschoore, Sam Vloemans, Florean Verschueren, Veronique Laeveren, Karen Yperman, Lea Van Den Broeck, Rik Ooms, Philip Sprangers en Jean-Bosco Safari.
Groenten & Bloemen 2024
Deze foto werd ingestuurd door lezer D. Fransen uit Wortel.
Huishoudhelden vieren feest
VERENIGING Lekker eten, drinken en een avond gezellig samen zijn. Meer moet dat niet zijn bij de huishoudhulpen van Ferm. Met z’n allen genoten ze van een zalig wokbuffet bij Wok Wonderland.
Net geen 50 huishoudhelden van Ferm Huishoudhulp schoven een hele avond lang de beentjes onder tafel tijdens de All you can eat. Kortom, het jaarlijkse personeelsfeest was andermaal een schot in
de roos. Een momentje van puur genot en ontspanning voor deze huishoudhulpen die dagelijks het beste van zichzelf geven. (pm)
Leo Vercauteren stapt en vraagt aandacht voor mensen in armoede
SOLIDARITEIT Leo Vercauteren passeerde op 1 oktober Hoogstraten op een wandeltocht van maar liefst 4.600 kilometer door 581 gemeenten in België. De 70-jarige Leo wil zich inzetten voor de strijd tegen armoede en zamelt zoveel mogelijk sponsorgeld in. Concreet roept hij met zijn tocht mensen, bedrijven en organisaties op om het ‘Netwerk tegen Armoede’ te steunen. Je kan hem bijvoorbeeld sponsoren met 1 euro voor een kilometer. “Niemand van ons zou nog in armoede moeten leven” volgens Leo.
“Om mijn uitdaging kracht bij te zetten nam ik contact op met de organisatie ‘Netwerk tegen armoede’. Dit is een overkoepeling van 61 Vlaamse en 40 Waalse verenigingen of vzw’s die zich inzetten om het armoedeprobleem aan te pakken. Zij zorgen ervoor dat mijn tocht gesponsord raakt. Vandaag ben ik in Hoogstraten aangekomen na een tocht van 28 km.”
De wandeltocht dwars door ons land begon vier maanden geleden in Tienen. Slaapplaatsen worden aangeboden via mensen die zich hiervoor opgeven via de website van ‘Welcome to my garden’. In Hoogstraten kon Leo overnachten bij Dirk Lambrechts en Chris Aerts in de Dokter Versmissenstraat. “Maar soms gebeurt het ook dat ik in mijn tentje moet overnachten. Morgen wandel ik verder naar Rijkevorsel, Beerse en Vosselaar waar ik zal overnachten.”
Iedereen kan zijn steentje bijdragen door Leo op zijn tocht door België te steunen via de website van ‘Netwerk tegen Armoede’.
Je kan Leo ook volgen via zijn dagelijkse reisblog: vercauteren. reislogger.nl. Ondertussen is hij overigens aan een winterstop bezig, hij hervat zijn tocht in maart 2025. Eindpunt is Oostende. (pm)
Chris Aerts toont de weg op de routekaart van Leo.
Hoogstraatse 65-jarigen vieren feest
REÜNIE
Op 4 oktober genoten de Hoogstraatse 65-jarigen van een feestelijke reünie. Daar hoort uiteraard een foto bij.
Zittend op de grond: Marc Brosens - May Faes - Katrien Hofkens. Zittend op de stoelen: Karin Schrijvers - Rosita Wendrickx - Greet
- Mick Lenaerts - Marleen De Nijs - Anita Storms - Linda Matheeussen. Staand eerste rij: Lydie Versmissen - Peter Roovers - Ludo De Meester - Willy Van Sas - Frans Geens -
Dictus - Herman Joosen. Bovenste rij: Rita Bolckmans - Jef Jespers - Philippe De Wilde - Fons Michielsen -
- Jos Van Loon - Walter Coertjens - Leen Nees - Jan Willems - Patrick Van Delm.
De Belder -
Glas in de bodem aan de Laermolen wordt uitgeraapt
ERFGOED VMM (Vlaamse Milieumaatschappij) is al geruime tijd bezig met het aanleggen van een vistrap ter hoogte van de Laermolen in Hoogstraten. De werkzaamheden worden uitgevoerd in samenwerking met de stad Hoogstraten en Aquafin NV. Van de gelegenheid wordt gebruik gemaakt om de omgeving in te richten. Die werkzaamheden zouden volgend jaar klaar moeten zijn. Stoffel Moeskops (VMM):”We bouwen ook een nieuwe brug, renoveren de bestaande brug over de Mark en richten de omliggende percelen in als recreatiezone.”
De aannemers zijn ondertussen al een flink eind opgeschoten. Op de werf zagen we een grote hoop zand, ook genivelleerd terrein op de plaats waar de recreatiezone zal komen. Wel fronsten we de wenkbrauwen toen we merkten dat uit het zand op verschillende plaat-
-
- Marc
Stukken steen en glas steken overal boven de grond uit. VMM laat dit afval manueel verwijderen.
Geysen
Johan
Lief Rigouts
Karel
Johan Vermeiren
Wouters
(ep)
HOOGSTRATEN
sen stukken glas en keramiek staken. Wellicht zijn bij de graafwerken stukken van het vroegere stort mee naar boven gekomen.
Stoffel Moeskops verzekert ons echter dat dit heus wel meevalt. “Volgens ons situeerde het oude stort zich vooral aan de overkant, op dit terrein is ook altijd aan landbouw gedaan. We zijn daar bewust vandaan gebleven. Het glasafval dat we visueel konden waarnemen hebben we met de hand laten uitrapen. Het is het enige dat we konden doen. Het is immers niet evident om alles op de schop te nemen en uit te zuiveren. Maar naar ons aanvoelen valt de vervuiling echt wel mee.” (ao)
uit ”Meir”.
Iep Deszign creatief voor De Warmste Week
SOLIDARITEIT De dames van het Crea Café bij Iep Deszign zetten zich dit jaar in voor De Warmste Week met een hartverwarmend en creatief initiatief. Onder het thema ’samen tegen eenzaamheid’ maken de enthousiaste deelnemers van het wekelijkse Crea Café unieke, handgemaakte creaties. Deze zullen tijdens de kerstperiode, en vooral tijdens het kerstshoppingsweekend van 13, 14 en 15 december, te koop worden aangeboden. De volledige opbrengst gaat naar een goed doel dat zich inzet tegen eenzaamheid.
“De kracht van dit project ligt in het samen creëren, en dat doen we zoveel mogelijk met gerecycleerde materialen. Het is voor ons belangrijk om duurzaam te werken en vooral gebruik te maken van wat we al hebben,” vertelt Ibi van Iep Deszign. “Je kunt smaakvolle interieurobjecten verwachten, met een knipoog naar
de winter en kerstperiode. We streven naar kwalitatieve, unieke stukken die perfect passen in een gezellig interieurdit wordt geen doorsnee kerstmarkt met prullaria, maar een selectie van met zorg gemaakte creaties.”
Oproep
Daarom een warme oproep van Iep Deszign aan de inwoners van Groot Hoogstraten om mee te helpen. Er zijn twee manieren om een bijdrage te leveren: door creatieve materialen te doneren, zoals stofresten, wol, knopen en ander handwerkmateriaal, of door zelf mee te komen maken. Iedereen is welkom om zich aan te sluiten bij het Crea Café en mee te werken aan deze unieke kerstprojecten.
“Het Crea Café vindt plaats op woensdagnamiddag van 14 tot 17 uur en op donderdagochtend van 9 tot 12 uur. De harde kern is meestal op woensdagmiddag aanwezig, dus dat is hét moment om gezellig mee te doen. Normaal kost een plekje in het Crea Café € 15, maar speciaal voor De Warmste Week wordt dat € 7,50 tijdens oktober, november en december. Voor dat bedrag krijg je een warm plekje in ons inspirerende atelier, een uitgebreide selectie van lekkere Taeymans koffies, thee en verfrissend water (plat en bruisend), iets lekkers naar het humeur van de chef en een gezellige creatieve babbel!”
Vanaf 11 december opent de decemberwinkel, waar alle gemaakte creaties verkocht zullen worden. De opbrengst gaat naar een goed doel dat eenzaamheid bestrijdt. Een mooie kans dus om zelf mee
te doen en zo een verschil te maken! Op de website van Iep Deszign vind je alle contactgegevens. (pm)
Music From Legends
FANFARE Een eigenzinnige bewerking van Beethoven’s grootste compositie, legendarische songs van uit het hitgevoelig verleden? Op 16 november brengt de Koninklijke Fanfare Sint Catharina Hoogstraten het allemaal in het GC Rabboenizaal. De titel van het concert ‘Music from legends’ laat alvast aan duidelijkheid niets te over. De muziekliefhebber wordt dit keer getrakteerd op bekende muziekstukken uit een ver en minder ver verleden. Met bovendien ook werken voor de fijnproevers van fanfaremuziek.
Dit concert heeft plaats op 16 november om 20 uur (deuren 19.30 uur) in de Rabboenizaal. Inkom 12 euro (gratis onder 18 jaar). In voorverkoop 10 euro bij Dienst Toerisme of te bestellen via fanfarehoogstraten@hotmail.com. (jaf)
Ter plaatse vonden we verschillende oude flesjes van Brouwerij Sterkens
Theo Vanderhallen
(1932 - 2024)
Dinsdag 1 oktober is Theo Vanderhallen onverwacht overleden op 92-jarige leeftijd. Theo was erevoorzitter van de Koninklijke V.V.V Hoogstraten, waarvan hij jarenlang voorzitter en grote bezieler was.
Theo werd geboren als derde in een gezin van 10 kinderen in het Limburgse Maasmechelen. Vader was landbouwer en moeder had een kruidenierswinkel. Na zijn studies regentaat landbouw trok hij naar de toenmalige kolonie Belgisch-Congo als directeur van een cacao-koffieplantage in Yasuko. Bij de onafhankelijkheid van Congo in 1960 kwam hij terug en werd leraar aan de Land- en tuinbouwschool in Hoogstraten, waar hij honderden kandidaat land- en vooral tuinbouwers hielp vormen.
Theo integreerde zich destijds heel snel in Hoogstraten. In 1967 vroeg Jos Bruurs hem om toe te treden tot de lokale V.V.V. (Vereniging voor Vreemdelingenverkeer), de vrijwilligerswerking die instond voor de promotie van Hoogstraten. In die tijd was dat nogal wat voor een niet geboren Hoogstratenaar. Theo zag het potentieel in Hoogstraten en daarbuiten. In 1972 werd hij de trekker en voorzitter van de streek V.V.V. Noorderkempen met tien gemeenten: van Rijkevorsel over Hoogstraten en Turnhout tot in Arendonk. Overal hielp Theo nieuwe lokale toerismeverenigingen uit de grond stampen, waarbinnen vrijwilligers begonnen met het ontwikkelen van wandelpaden, fietsroutes en toeristische publicaties. Wanneer mensen vandaag volop kunnen genieten van deze toeristische infrastructuur in de Kempen dan is dat voor een flink stuk te danken aan pioniers als Theo.
In 1977 werd hij voorzitter van V.V.V. Hoogstraten en bleef dat tot 1997. In die periode hielp hij onder andere mee aan het herinstalleren van de Hoogstraatse beiaard in de toren van de Sint Katharinakerk, het opstarten van de beiaardconcerten, het heropstarten van het kinderfeest Begijntjes Laat Besluit en talloze andere initiatieven.
Een bijzondere vermelding verdient de rol van Theo in de Heilig Bloedstichting. In 1980 was hij medestichter van deze organisatie die zich naar aanleiding van 600 jaar Heilig Bloed tot doel stelde om de continuïteit van de processie te verzekeren en ze ook grondig te vernieuwen. Theo was de drijvende kracht om publiciteit te maken overal te lande en in Nederland, zodat het bezoekersaantal aan de processie spectaculair begon te stijgen en de Heilig Bloedfeesten aan een nieuwe bloei begonnen.
Tot in 2017, op zijn 85ste, bleef Theo zich inzetten voor V.V.V. Hoogstraten als nauwgezet penningmeester. Hij ging er terecht prat op om een financieel gezonde V.Z.W. over te laten. Als voorzitter was hij in 1977 immers begonnen met minder dan 100 frank in kas.
En nog langer, tot in 2020 op zijn 88ste, was Theo actief als gids voor bezoekers van de coöperatie. Vele duizenden
mensen van alle leeftijden heeft hij wegwijs gemaakt in het verhandelen van groenten en fruit. Als ex-leerkracht paste die rol hem als gegoten.
Hij was ook jarenlang lid van Lions club Hoogstraten - Markland, waarvan hij eveneens voorzitter geweest is. Binnen de club werd Theo sterk gewaardeerd voor zijn engagement. Zijn belangrijkste initiatief was het opzetten van taallessen op dinsdagavond. Gedurende meer dan 25 jaar was Theo de trekker ervan, honderden mensen hebben eraan deelgenomen. Als erkenning voor die verdiensten ontving hij de “Melvin Jones Fellowship award”, bij Lions de hoogste internationale erkenning voor dienstbaarheid aan de gemeenschap .
Theo spiegelde zich ook aan mensen die uitblonken in stiptheid, verantwoordelijkheid nemen, plichtsgetrouwheid. Eén daarvan was Andries Kinsbergen, voormalig Gouverneur van de provincie Antwerpen met wie hij direct samenwerkte in de Raad van Bestuur van Toerisme Provincie Antwerpen. Een andere was Koning Boudewijn.
In 1977 was Theo nauw betrokken bij de oprichting van de Ghesellen van de Aardbei van Hoogstraten. Tot vandaag is Theo lid gebleven van dit Hertogelijk Genootschap. Meer dan 45 keer ging hij de eerste aardbeien aanbieden aan de koning in Brussel. Dat was dus bij drie verschillende koningen: Boudewijn, Albert, Filip. En elke keer opnieuw legde Theo bij de eerste ontmoeting met de vorst geduldig en beleefd uit dat men bij aardbeien niet alleen moest denken aan Wépion, zoals dat vroeger in de schoolboeken Aardrijkskunde stond, maar eerst en vooral aan Hoogstraten. In 2007 bestond V.V.V. Hoogstraten 50 jaar. Voor Theo was het een erezaak dat V.V.V. Hoogstraten bij die gelegenheid de titel Koninklijke zou krijgen. Het Koningshuis kon dat natuurlijk niet weigeren na 45 keren gratis aardbeien gekregen te hebben uit zijn handen…
Theo was gehuwd met Lizette Coenegrachts en laat een zoon, een dochter en vier kleinkinderen na. (GR)
Drukke en oergezellige kermis!
KERMIS Ongelofelijk druk was het op de foor dit jaar. Het zonnetje zat dan ook super mee. De kermis begon op zaterdag met de kindervolksspelen. De Mortel en de Chiro gaven het jaarlijkse etentje, en fanfare de Eendracht speelde door het dorp… Het kermiscomité verdient alle lof voor de puike organisatie.
De volksspelen waren een schot in de roos. Op de drie plaatsen Valencia, Victoria en ’t Fortuin daagden er maandag meer dan 380 deelnemers op en dinsdag nog eens 70. Hiermee bewezen deze dorpsgenoten dat ze nog niet kermismoe waren, en dat maandag dus niet persé de laatste dag moet zijn. Er was ook nog een nakermisje. Place to be was café ‘t Fortuin waar er nog voor een derde dag volksspelen werden georganiseerd.
Tot slot nog iets over de prijzen op de foor. Die zijn erg hoog. Het duurste deel van de kermis is voor gezinnen die met hun kindjes meedoen aan de attracties. Bijvoorbeeld 1 rondje ballenwerpen kost 6 euro. Met 3 kindjes is dat 18 euro voor enkele minuten spelplezier. En dan op naar de volgende attractie, weer 6 euro. Dat loopt dus al snel op.
We hoorden beweren dat de kermis in Meer duurder is dan in Merksplas. Maar dat blijkt niet zo te zijn, zo vernemen we van een inwoonster van Merksplas die van Meer afkomstig is. “In Merksplas valt de kermis samen met die van Meer. Maar in Merksplas is er nog een nakermis. Ik ga dus naar beide kermissen en zowel daar als hier is de kermis duur.”
Het is nog maar de vraag of er in de toekomst iets aan de prijzen gedaan kan worden. Dat het wat kost, moet je er dus bijnemen. En het is ook niet alle dagen kermis… (ma)
Jong en oud genieten op een super heerlijk kermisterras.
Karel Jansen en Jan Meyvis genieten elk jaar van de kermis en de volksspelen.
Lu waagt zich op het nakermisje aan slipperwerpen, hij zou net naast de prijzen vallen. Volksspelen maandag bij ‘t Fortuin. Rudy Vindevoghel concentreert zich op zijn worp. René van Bladel en Jan van Dun kijken met interesse toe.
Stralende zon en stralende gezichtjes bij de kindervolksspelen
KERMIS Op zaterdag 5 oktober vonden de jaarlijkse kindervolksspelen plaats. Zowel de inzet van heel wat vrijwilligers als de steun van de sponsors droegen bij tot het succes ervan.
De vrijwilligers die een en ander in goede banen leidden, kijken er dan ook met plezier op terug. “We konden in totaal 59 kleuters en 130 kinderen uit de lagere school samen met hun ouders verwelkomen in de school. Zij genoten van een leuke namiddag met vele spelletjes en kregen hierbij bonnetjes die zij op de kermis onder een stralende zon konden gebruiken.”
De prijsuitreiking van het kampioenenspel volgde op dinsdag 8 oktober in de school. De eerste twee van elke reeks kregen een medaille:
1ste leerjaar meisjes:
1 Sam Lenaerts Sam, 2 Maité Van Doninck; jongens 1 Finn Oprins, 2 Teun Oomen.
1 Julie Sevenans, 2 Maria Loo Jae Zoé; jongens 1 Lander Dictus, 2 Ali Eren Akin.
In ieder geval een traditie die het meer dan waard is om in leven gehouden te worden! (ma)
Herinnering aan de Sint-Sebastiaansgilde
GILDE STRAATKUNST Op woensdag 9 oktober werd een muurschildering voorgesteld bij de recent aangelegde parking bij de kloostersite. Het kunstwerk stelt Sint-Sebastiaan voor en herinnert aan de handbooggilde van Meer, ooit eigenaar van de grond. De maker ervan is Matthias Michiels, alias Kymo One van de firma Wallin. Het werk kwam er in overleg met het Agentschap Onroerend Erfgoed. Doordat de baksteen van de muur gedeeltelijk zichtbaar blijft, integreert het werk zich zeer goed in de omgeving. Ook de monotone kleur en de onderwerpskeuze (geen groots tafereel) dragen daartoe bij.
Hoewel uit tellingen blijkt dat in een straal van 150 meter rond de kloostersi -
De fiere medaillewinnaars poseren samen met enkele vrijwilligers en organisator Jos Brosens voor de foto.
Xavier Delcourt doet het verhaal van de ‘slapende’ Sint-Sebastiaansgilde bij de muurschildering op de parking bij de kloostersite.
te voldoende parkeerplaatsen zijn om evenementen op de site te organiseren, ging de vzw Klooster Meer op zoek naar bijkomende parkeerplaatsen, zo dicht mogelijk bij het vernieuwde dorpsplein. Al vlug viel hun oog op een perceel braakliggende grond, ooit gebruikt als schietbaan door handboogschutters.
Handbooggilde
De handbooggilde Sint-Sebastiaan werd in 1640 opgericht. De gilde bleek populair te zijn, want in 1860 opent brouwer Sterkens naast het brouwershuis de herberg ‘Sint-Sebastiaan’ en brouwt een bier met dezelfde naam. Aanvankelijk had de gilde, zoals alle verenigingen geen rechtspersoonlijkheid, op 24 maart 1932 werd ze een vzw.
Hoe lang de handbooggilde het betrokken perceel gebruikt heeft is niet duidelijk. Wel weten we dat Corneel Mertens uit Meer en Jozef Verheyen uit Rijkevorsel de grond op 27 juli 1932 bij akte verleden door notaris Josephus Vermeulen aan de gilde schonken.
Wanneer de gilde haar activiteiten stopte, is ook niet duidelijk. Het laatste verslag in hun nog bestaande gildeboek dateert uit 1969. Dat doet ons veronderstellen dat de gilde in 1970 ophield te bestaan. Op dat moment wordt de St.-Sebastiaansgilde een zogenaamde ‘slapende gilde’. Op papier is er nog wel een bestuur, maar er zijn geen activiteiten meer. Zo’n slapende vereniging kan heropgericht worden indien er een aantal personen de activiteiten opnieuw en voor langere periode hervatten. Dan kunnen ze ook de bezittingen van de slapende gilde opeisen.
Om de eigendommen van de handbooggilde veilig te stellen werden deze, dus ook de betrokken grond, overgedragen aan de St.-Jorisgilde van Meer bij notariële akte van notaris Michoel op 18 januari 2012. De voorwaarden van heropstarten van de handbooggilde blijven ook na deze overdracht bestaan.
Hier loopt het wel los…
HONDENWEIDE Het Agentschap Onroerend erfgoed gaf de toelating om in de als landschap beschermde groenzone bij het klooster in Meer een hondenlosloopweide aan te leggen waar je een hond met of zonder leiband los mag laten lopen. Ondertussen loop je zelf ook in de mooie groene site bij het klooster, de perfecte wandeling voor elk Meers hondenbaasje.
Dit is de vijfde locatie in Hoogstraten waar hondenliefhebbers met hun viervoeters terechtkunnen. Een hondenlosloopweide in het centrum is ideaal, want het is net in de dorpskern dat baasjes op zoek zijn naar ruimte om hun huisdier te laten rennen en spelen, zeker omdat we steeds compacter gaan wonen in appartementen of woningen met een kleine tuin. Een hondenlosloopweide vergroot het sociale contact en brengt niet alleen dieren, maar ook mensen dichter bij elkaar, en laat dat nu precies de functie van de kloostersite zijn.
Erfpacht
Na overleg tussen de vzw Klooster Meer, de Sint-Jorisgilde Meer en het stadsbestuur, werd het perceel grond in 2017 in erfpacht overgedragen aan de stad Hoogstraten. In de akte zijn twee voorwaarden opgenomem. Zo moest de stad een kunstwerk aanbrengen dat naar de oorspronkelijke functie van het perceel verwijst. Daarnaast moet de stad, indien er alsnog een handbooggilde wordt heropgericht, eenzelfde groot perceel op een andere locatie in het dorp ter beschikking stellen. De kans dat zulke vraag er zou komen, is evenwel zeer klein. En, alhoewel niet als dusdanig in de akte opgenomen, zou dat een plaats bij De Mosten kunnen zijn. (fh)
Een hondenweide is overigens geen hondentoilet. Hondenpoep moet er dus even goed in een zakje en nadien in een vuil -
nisbak weggegooid worden. Het is echt niet de bedoeling dat het blijft liggen. (fh)
Gerry Dockx en Jan Rombouts tonen een vlag van de Sint-Sebastiaansgilde aan Jan Stoffels, ooit nog lid van de verdwenen gilde.
Teerfeest van De Eendracht
FANFARE Op zaterdag 5 oktober liet Fanfare ‘De Eendracht’ een vrolijke noot in het dorp weerklinken bij het inzetten van de Meerse kermis, wat heel wat bewoners erg apprecieerden. Nu staan het teerfeest en het nieuwe werkjaar voor de deur.
Naar oude traditie worden de overleden leden en ereleden herdacht in een
eucharistieviering, die heeft plaats op zaterdag 23 november om 18 uur. De muzikanten luisteren de viering op onder de kundige leiding van dirigent Marleen Proost. Aansluitend wordt verzameld in de refter van de lagere school voor het jaarlijkse teerfeest met een stevig maal. Nadien, zoals het overigens op een teerfeest hoort, is er gelegenheid tot dans en
vermaak voor jong en oud.
Vermeldenswaard is zeker dat de lessen voor de opleiding tot muzikant opnieuw zijn gestart. Geïnteresseerden - zowel jonge als minder jonge liefhebbers - kunnen zich nog steeds melden bij Luc Van Bladel op tel. 0478/58.18.70. (ma)
Meerle herdenkt Wapenstilstand
HERDENKING De NSB - Nationale Strijders Bond - met een lokale afdeling in Meerle, vindt het belangrijk om de wereldoorlogen te herdenken. Vele soldaten hebben hard gestreden hebben voor de vrijheid die we nu kennen. Helaas blijkt ook vandaag nog de oorlogsdreiging om de hoek te loeren, zelfs in Europa. Daarom roept de NSB op om op Wapenstilstand 11 november stil te staan bij wat er in het verleden is gebeurd en wat zich hopelijk niet meer herhaalt. Nooit meer oorlog!
Naar jaarlijkse traditie hielden de regionale Oudstrijdersverenigingen op 12 oktober een fakkeltocht. Dit jaar vertrokken ze in Wuustwezel en verder langs, Overbroek, Gooreind en Kalmthout om te eindigen in Essen. Daar werden ze ontvangen werden met een broodjesmaaltijd geschonken door de gemeente.
Bij ieder monument van de gesneuvelden weerklonken de Brabançonne, het
volkslied en de klaroen als dankbetuiging voor de soldaten die vochten en sneuvelden opdat wij in vrijheid zouden leven Volgend jaar vertrekt deze fakkeltocht in Meerle en zal er een vijftal monumenten eren.
De herdenking op maandag 11 november begint met een eucharistieviering om 10 uur in de kerk. Samen met de verenigingen met hun vaandel gaat het vervolgens naar beide monumenten om de gesneuvelden te eren en er bloemenkransen neer te leggen. Niet alleen de burgemeester en/of een schepen doen dat, ook zelf kan je als burger een bloem neerleggen.
De Pierebloazers spelen de volksliederen, ook hier zal de klaroen geblazen worden. Na de plechtigheid aan de monumenten is iedereen uitgenodigd voor een receptie, aangeboden door het gemeentebestuur in het KLJ-lokaal. Wie dat wenst kan voor € 25 genieten van een uitgebreide Breugheltafel met
dessert. Aan tafel vanaf 12.15 uur in de parochiezaal Ons Thuis. Daartoe moet je voor 4 november inschrijven en het bedrag storten op BE92 7310 3485 6923 op naam van NSB Meerle.
Info: Maria Van Aelst, NSB voorzitter0497 62 34 17 (jaf)
Op 21 september brachten de Muziekfeesten van de Eendracht heel wat muziekverenigingen uit de ruime regio naar Meer. Zo ook fanfare de ‘St-Nicolaüskring’ uit Weelde onder leiding van dirigent Yvonne Peeters.
60-jarigen wandelen en feesten
REÜNIE
Op de laatste zaterdag van de grote vakantie, zaterdag 31 augustus, kwamen de 60-jarigen van Meerle en Meersel-Dreef samen voor een gezellige avond. Na een gezellige wandeling genoten ze in de Posthoorn van een hapje en een
drankje. “Tof om elkaar weer te zien ! Goed gebuurt en veel gelachen! Voor herhaling vatbaar!”. De volgende afspraak is alvast binnen 5 jaar. (jaf)
Samana bezoekt Widar in Merksplas en Wortel
VERENIGING Zoals gebruikelijk ter gelegenheid van Meerle kermis, trok Samana op donderdag 12 september op kermisuitstap. Met een groep van 40 personen ging het even na de middag richting Widar in Merkspla, waar ze werden ontvangen met een koffie en zelfgemaakte koekjes. Pieter Govaerts gaf ondertussen een uitgebreide uitleg over het ontstaan, het doel, de evolutie en de huidige werking van Widar.
Deze dorpsgemeenschap omvat kleine leefgemeenschappen van een 8-tal mensen die bestaan uit personen mét en zonder beperking. Widar ontstond in 1982, heeft momenteel 6 huizen met daarbij ook nog 1 in aanbouw en 1 in renovatie. Er is een bakkerij, een weverij, een boerderij en een 1 ha grote tuin met groenten, bomen en fruit. Het maakt Widar voor 70% zelfvoorzienend. Gewonnen producten verkopen ze ook aan winkels in Turnhout en Hoogstraten.
Er verblijven 48 bewoners, 20 personen komen in dagbesteding. Er zijn 70 medewerkers, met daarnaast ook veel vrijwilligers. De organisatie steunt op 3 pijlers: werken, wonen en cultuur en vrije tijd. Er wordt veel aandacht besteed aan de jaarlijkse feestdagen als Lerstmis, Pasen en speciaal St-Michael op 29 september, iedereen gaat iets oogsten, dan maken ze samen soep en vieren ze bij een groot houtvuur. De bewoners zijn meestal personen die niet meer kunnen leven in hun thuissituatie of die, wegens hun leeftijd, niet meer in een school terechtkunnen. De leeftijd is meestal rond 20 jaar of ouder. Een bijzonder inspirerend verhaal. Daarna volgde een rondleiding door de tuinen, langs weverij, bakkerij en winkel.
Vervolgens ging het met de auto naar Wortel. In het door Widar uitgebate café Den Bayerd kregen de leden een lekkere broodmaaltijd met soep; alle ingrediënten waren bij Widar zelf gewonnen. Bewoners zorgden voor mooi gedekte tafels en uitstekende bediening. Tijdens het eten werd er gezellig nagepraat. Het was de afronding van een interessante en geslaagde uitstap, mede dank zij de kernleden die zorgden dat iedereen weer veilig thuiskwam. (jaf)
41ste Mosselfeest van KLJ Meerle
Een foto uit de oude doos: allemaal samen een berg mosselen kuisen!
JEUGDVERENIGING Mosselen eet je in een maand met een “r” in, zeiden ze vroeger. Ik las onlangs dat echte sterrenchefs daar nog altijd aan houden. “Mosselen in juli, dat is voor toeristen, niet voor de echte liefhebbers”. Hoe dan ook blijft het zeker één van de favoriete gerechten van de Belg, vooral om ze samen met familie en vrienden te eten. En KLJ Meerle houdt zich aan beide tradities; mosselfeest in november én met familie en vrienden! Zoals elk jaar rond deze tijd kan je op zondag 17 november ervoor aanschuiven in de parochiezaal van Meerle. Je kan ervan op aan dat heel de KLJ zijn beste beentje voorzet en je een gezellige en smakelijke namiddag garandeert. Ter plekke eten kan tussen 11.30 en 14.30 uur of tussen 16 en 18 uur. Er is keuze tussen mosselen en kip met appelmoes of een kindermenu (frietjes met een curryworst). Voor kinderen is er kinde -
ranimatie voorzien, zodat de ouders en grootouders rustig kunnen eten.
Eet je de mosselen liever thuis, dan kan je ze tussen 11.30 en 13.30 uur of tussen 16.30 en 18 uur ook komen afhalen. Wel potten meebrengen!
Inschrijven vooraf is noodzakelijk, dit voor 10 november, door de inschrijvingsstrook duidelijk in te vullen en te bezorgen bij Tess Van Alphen, Meerledorp 35. Als familieleden, vrienden, kennissen of verenigingen samen een tafel wensen te delen kan je het best samen één inschrijvingsstrook onder één en dezelfde naam indienen. Na telefonische bevestiging kan je overschrijven op rekeningnummer BE29 7333 2600 1064. De prijs van de mosselen bedraagt 20 euro, voor de kip 15 euro. Een kindermenu kost 7 euro. Frieten of brood zijn inbegrepen.
Meer info bij Britt Van Alphen - tel. 0468/25 38 10 of e-mail naar kljmeerle@ hotmail.com. Smakelijk eten! (jaf)
Autobanden René Van Hasselt
www.autobandenvanhasselt.be
Dorpelquiz voor jong en oud
JEUGDHUIS
Ben je ook zo iemand die bij een typische quizvraag meteen het antwoord weet, of zijn hersenen pijnigt want daar zit het ergens. En dan bij het voorlezen van de antwoorden zegt: dju, natuurlijk, waarom kwam ik daar nu niet op…! Wel, dan ben je de geschikte kandidaat om mee te doen aan de Dorpelquiz van het Mjeelse jeugdhuis Den Dorpel op zaterdag 30 november. Ga alvast op zoek naar je teamleden, max. 6 personen en schrijf in. Dat kan via Messenger (op de FB pagina van De Dorpel). Je inschrijving is pas compleet na betaling van je inschrijvingsgeld €15 / team.
Lees ondertussen de boekskes en kijk naar Blokken of De Slimste Mens, dan kom je zeker beslagen ten ijs. Of kom gewoon voor het plezier. Warm aanbevolen. (jaf)
Goed gekozen met Halte Merlet
VERENIGING
Wat je in ruil voor je stem in het stembureau achter het Raadhuis zal krijgen, valt af te wachten. We gaan het zien! Maar wat je op de zondag van de verkiezingen in het Raadhuis door Halte Merlet geserveerd kreeg voor een zacht prijsje was concreet en heel lekker. Een heel divers buffet met lekkere gebakjes, gemaakt door Meerlese mensen. Ze gingen vlot van de hand. Heel gezellig om op die manier de gedane burgerplicht af te ronden. Veel kiezers kwamen langs en de gebakjes gingen dan ook vlot van de hand. Mooi inititatief weerom van Halte Merlet! (jaf)
Brandweerkalender aan de man gebracht
BRANDWEER ‘Van de nood een deugd maken’ dachten de vrijwilligers van de brandweerpost Meerle. Omdat de kiesbureaus voor het eerst opereerden vanuit de polyvalente zaal achter de voormalige jongensschool, moest de kiezer na gedane democratische plicht voorbij de brandweerpost passeren. Daar verkochten de brandweermannen hun jaarlijkse kalender, waarmee ze anders aan huis kwamen. ‘Dat loopt hier prima en het scheelt heel wat stappen…’ lachten ze. Een win-win noemen ze dat! (jaf)
Gedreven vrijwilligers van Halte Merlet: klanten bedienen aan het buffet, koffie en thee maken, afruimen, de afwas doen.
En Frank bemant zoals steeds de kassa!
‘Bereden Wapens’ in de Paterskerk
CONCERT
Fanfare ‘Voor Eer en Deugd’ van Meersel-Dreef werd opgericht in 1904 en viert dus dit jaar haar 120ste verjaardag. De collega’s van fanfare ‘Bereden Wapens’ geven daarom als verjaardagscadeau een concert o.l.v. ritmeester Jos Zegers. Dat doen ze op vrijdag 15 november vanaf 20 uur in de kerk van de paters Kapucijnen, Dreef 38. Bij dit speciale ‘relatieconcert’ zijn er solisten op trombone, alt-sax en trompet. ‘Bereden Wapens’ is een van de fanfares van de Nederlandse krijgsmacht. Het ensemble telt 22 muzikanten en brengt het traditionele fanfarerepertoire, evenals lichte muziek. Thuisbasis is het Brabantse Vught.
Toegangskaarten reserveer je aan vijf euro per stuk via de website www.vooreerendeugd.be, onder de rubriek activiteiten. De kaarten worden vervolgens per mail toegezonden en sta je ook op de gastenlijst die je toegang verschaft tot het concert.
Na afloop van het concert biedt De Zevenster alle bezoekers een feestelijk drankje aan. (JJ)
’t
Dreefke zamelt weer kleding in
SCHOOL Basisschool ’t Dreefke houdt de jaarlijkse kledinginzameling. Naar goede gewoonte kondigen ze dat rijmend aan:
“Het is weer bijna herfst, de eekhoorn zoekt zijn nootjes bij elkaar, En ook wij verzamelen weer oude kleding in het najaar.
Na de herfstvakantie gaan we weer van
Koekjesfeest van de ouderraad
SCHOOL De ouderraad van basisschool ‘t Dreefke organiseert een koekjesfeest. Het lekkers is te bestellen voor woensdag 6 november en wordt geleverd in de week van 2 tot 6 december. De koekjes wordt enkel in groot Hoogstraten thuis geleverd na betaling. Dat kan cash via een dichtgekleefde omslag die je meegeeft met de leerling of in de schoolbrievenbus deponeert, ofwel via overschrijving
op BE40 7390 1205 3663 op naam van de Ouderraad ’t Dreefke met vermelding koekjesfeest + naam van de levering + leveringsadres.
“Geef iemand een koekje van Jules de Strooper in de hand, en ze worden direct plezant en charmant…”, zo klinkt het overtuigd. De keuze bestaat dan ook uit koekjes van deze fabrikant, zoals Jules’ Butter Crips Tin (15 euro), Jules’ Chocolate Pleasure (12 euro), Jules’ Finest (12 euro) en/of Jules’ Butter Crips Collection (12 euro). Je kan natuurlijk ook een meervoud bestellen van elke keuze. (JJ)
start met oude truien, jassen, een rok en shirt erbij,
Toon jij niet alleen jouw warme hart, je maakt ook ’t Dreefke superblij.”
Praktisch: deponeer je oude kleding in een gesloten plastic zak van maandag 4 tot en met maandag 11 november, tussen 8.15 uur en 16 uur, in de zijpoort links van de school, ingang Kapelweg, ter hoogte van de refter. (JJ)
Vrouwelijke bezetting in het stemlokaal
VERKIEZINGEN Ook deze keer mochten de Dreveniers weer gaan stemmen in de gemeentelijke lagere school voor de lokale en provinciale verkiezingen van 13 oktober, en ook deze keer staat onze dorpsnaam weer foutief vermeld op de uitnodiging van het college van burgemeester en schepenen. Hopelijk slaagt
de nieuwe coalitie er wel in om zijn administratie hierop te wijzen, wij schrijven uw namen ook niet verkeerd, toch?! Bijzonder was dat het stemlokaal een volledige vrouwelijke bezetting had en daar zal geen enkele man bezwaar tegen gehad hebben. Bedankt dames. (JJ)
Pater Luk 90 jaar
KLOOSTER Feest bij de Kapucijnen in Herentals! Op 23 september ll. werd Pater Luk Wouters 90 jaar, dat konden de zusters May, Ann en Christianne Vissenberg niet zomaar voorbij laten gaan, dat moest gevierd worden. Met een grote taart van May, vertrokken zij richting Herentals naar het klooster. Wat een vreugde, om de twinkeling in de ogen van Pater Luk te zien. Al vlug zat iedereen aan de koffie en genoten zij van de Franciscaanse gastvrijheid. Alle medebroeders kwamen meevieren en genoten niet alleen van een gezellige babbel maar ook van de lekkere taart. (JJ)
Publiciteitskoorts
VERKIEZINGEN Ook deze keer mochten de Dreveniers weer gaan stemmen in de gemeentelijke lagere school voor de lokale en provinciale verkiezingen van 13 oktober, en ook deze keer staat onze dorpsnaam weer foutief vermeld op de uitnodiging van het college van burgemeester en schepenen. Hopelijk slaagt de nieuwe coalitie er wel in om zijn administratie hierop te wijzen, wij schrijven uw namen ook niet verkeerd, toch?! Bijzonder was dat het stemlokaal een volledige vrouwelijke bezetting had en daar zal geen enkele man bezwaar tegen gehad hebben. Bedankt dames. (JJ)
Liam is nu al de knapste van de familie…
VIERGESLACHT Albert Van Opstal, geboren en getogen Drevenier van het geboortejaar 1938, woont tegenwoordig in Hoogstraten. Hij is niet alleen vader van Drevenier Johan Van Opstal (geboren in 1969), maar ook grootvader van kleinzoon Lars Van Opstal (geboren in 1999), die na zijn studies is blijven hangen in Wilrijk met vriendin Kira. Lars en Kira zorgden samen voor een mannelijk viergeslacht met de geboorte van hun eerste zoon Liam Van Opstal op 19 augustus. De kleine spruit wordt nu al de knapste van de familie genoemd, het zijn niet mijn woorden maar ik wil dit graag bevestigen. Een mooie foto van dit viergeslacht mocht dan ook niet ontbreken. (JJ)
JUBILEUM VIERGESLACHT Harry Pauwels en Jeva Laurijssens vierden in mei hun ‘diamanten bruiloft’. Zij stapten als twee rasechte Meelse pieren 60 jaar geleden in het huwelijksbootje. In de Gemeentestraat in Minderhout bouwden ze hun stek.
Harry en Jeva zijn altijd echte verenigingsmensen geweest. Harry was lid van het zangkoor, bestuurslid van Samana en maakte bij familie en vrienden furore
Harry en Jeva vierden dubbel feest
met zijn zelfgemaakte wijn. Experimenteren deed hij niet alleen met druiven, ook met appels en zelfs met aardbeien. Bovendien was er altijd nog een grote moestuin te onderhouden. Een hobby die hij deelde met Jeva, die naast haar vele zorgtaken ook vaak in de tuin te vinden was. Bloemschikken is een passie voor het leven geworden. Zo draait Jeva al 25 jaar mee als vrijwilliger van Groenten&Bloemen.
Het huwelijk van Harry en Jeva werd bezegeld met vier kinderen: Chris, Ingrid, Ilse en Koen. En zie: zestig jaar later maakt een viergeslacht het feest compleet. Op 19 juli werd achterkleindochter Szila geboren. Szila is de dochter van Maai van ‘ons’ Ingrid. En dat maakt het viergeslacht compleet. Jeva woont in Minderhout, oma Ingrid Pauwels in Herent, Mai Steenwegen woont met de kleine Becksie Szila in Walsbets. (pm)
Grensoverschrijdend natuurherstel in de Laars
NATUURBEHOUD Vorige maand startten natuurherstelwerken in de Vallei van het Merkske in de gemeenten Baarle-Hertog en Baarle-Nassau. Meer specifiek in de Baelbrugsche Beemden, in de volksmond bekend als De Laars.
De Laars ligt in de Vallei van het Merkske en dankt zijn naam aan de specifieke vorm van deze Belgische enclave, bijna geheel omgeven door Nederland. Tot voor kort was het gebied nog in handen van privé-eigenaars. De gronden waren helemaal omgeven door natuurgebied, beheerd door het Nederlandse Staatsbosbeheer en door ANB. Omdat de gronden in de “laars” geen eigendom waren van een terreinbeheerder, was het niet mogelijk om het gebied te vernatten. De
afgelopen jaren kon Natuurpunt diverse percelen aankopen. Zo ontstond een grensoverschrijdend aaneengesloten gebied waarin ingrijpende beheersmaatregelen mogelijk zijn.
Koolstof
De belangrijkste maatregel is het herstel van de natuurlijke grondwaterstromen door het dempen van grachten en verwijderen van drainagebuizen. Onder de oppervlakte zit een enorme zoetwaterbel die geleidelijk grondwater afgeeft aan de vallei. Door deze maatregelen kan deze zoetwaterbel weer beter opladen als het veel regent. Grondwater is zeer belangrijk voor de uitzonderlijke natuur in de Vallei van het Merkske omdat deze
mineralenrijk is en, ook tijdens droge periodes, een constante voeding aan water garandeert.
De klimaatverandering zorgt voor meer extreme weeromstandigheden zoals langdurige natte en droge perioden. Door het grondwater op te slaan in de bodem als het veel regent, kunnen droogteperiodes beter overbrugd worden en vermindert stroomafwaarts het risico op overstromingen. In de laagste delen van de vallei komt veen voor waarin van nature veel koolstof (CO 2 ) opgeslagen zit. Door vernatting van het gebied blijft het veen behouden, waardoor de koolstof mooi geconserveerd wordt in de ondergrond.
Heel de familie samen op de diamanten bruiloft van Jeva en Harry
Jeva met baby Szila, dochter Ingrid en kleindochter Maai.
De toplaag van sommige percelen wordt afgegraven. Door het voormalige landbouwgebruik zijn de bodems geploegd, bemest en genivelleerd. Snelgroeiende grassoorten domineren waardoor er een soortenarm grasland is ontstaan. In genivelleerde delen (3,5 ha) wordt de voedselrijke toplaag afgegraven waardoor een historisch ven en doorstroommoeras kan hersteld worden. Hiervan mag 2 ha spontaan verbossen waardoor een beekbegeleidend broekbos zal ontstaan.
Nieuwe natuur
Door de geplande werken zullen er 4,2 ha broekbos, 5,1 ha veengrasland, 3 ha schraal grasland en een ven van 1 ha hersteld worden. De kwaliteit van de omliggende gronden van Staatsbosbeheer zal door de vernatting van het gebied ook verbeteren en ten goede komen aan de biodiversiteit van de vallei.
Ten noorden van het Merkske ligt een voormalige recreatievijver. Deze zal deels gedempt worden waardoor daar
De maandagploeg van Natuurpunt Markvallei maakt ”de Laars” klaar voor grote inrichtingswerken.
een broekbos zal ontstaan. Het overige deel zal door dit te ontslibben en te verondiepen (minder diep maken) inge -
richt worden als voortplantingspoel voor kamsalamander en boomkikker. (ao)
Dartskampioenschap en tornooi in Markenhof
DARTS Op zaterdag 9 november is het Markenhof in Minderhout opnieuw het decor voor de zoektocht naar de Hoogstraatse dartskampioen. Om 13.30 uur gaat de wedstrijd voor koppels van start; om 19.30 uur voor individuele spelers, poules gevolgd door een A- en B-ronde. Deelnemers moeten zich ten laatste 30 minuten vooraf aanmelden.
De derde editie van het open tornooi krijgt een dag later zijn beslag. Op zondag 10 november om 10.30 uur komen de
spelers -16 aan bod; koppels (maximaal 64) om 13.30 uur; individuele spelers (maximaal 128) om 19.30 uur.
Deelname kost € 10 per wedstrijd, € 5 voor -16 en € 20 per koppel te betalen op rekening BE90 0882 8634 7732. Vooraf inschrijven bij lucherthogs@telenet.be. Vermeld dartnaam + wedstrijd(en) - open of Hoogstraats kampioen. Er zijn diverse prijzen te winnen. Je kan eventueel ook ter plaatse nog betalen. Locatie: Markenhof, Koestraat 6 in 2322 Minderhout. (red)
Tweede puzzelkampioenschap van de Gezinsbond
VERENIGING Dit najaar organiseert de Gezinsbond weer Puzzelkampioenschappen verspreid over heel Vlaanderen. Ook Gezinsbond Minderhout stapte vorig jaar mee in dit project waarbij jong en oud samenkomen om elkaar te ontmoeten en gezellig samen te puzzelen. Het initiatief sloeg aan. ‘De beste gezinsactiviteit in jaren! Ik wist niet dat puzzelen zo tof kon zijn’, klonk het bij enkele deelnemers.
Op 17 november heeft in het Markenhof de tweede editie van dit puzzelkampioenschap plaats. Iedereen kan deelnemen met een team van 3 tot 4 personen. De uitdaging bestaat erin om zo snel mogelijk een unieke puzzel van 500 stukken te leggen. Daarvoor is een exclusieve puzzel ontwikkeld in samenwerking met Standaard Uitgeverij.
De deelnemers krijgen anderhalf uur de tijd om deze puzzel te leggen. Vooraf inschrijven kon tot 27 oktober via gezinsbond -
minderhout@outlook.be. Prijs leden 10 euro / niet-leden 15 euro (de puzzel mag je mee naar huis nemen). (jaf)
Een beetje Meer in Castelré
MARKT Een ‘beetje Meer pop-up’, dat is wat de standhouders van een pop-up markt bij Snoeys in Castelré voor ogen staat. Deelnemers zijn Creakotje, Brigitte Broers en Pistache. Zij zorgen voor een lokaal aanbod aan leuke cadeautjes, vaak gepersonaliseerd, gegraveerd
of gelaserd, o.m. kransen, windlichtjes, bollen, versiering met gerecycleerde en natuurlijke materialen, maar ook handof schoudertassen, kledingaccessoires en andere hebbedingen…
Goed voor een gezellige markt dus die
Moord in ‘t Markenhof
SPEL Raak organiseert ‘Doos van Pandora’, een moordspel in de vergaderzaal van ’t Markenhof op 14 december. De politie kreeg een melding van een moord en werd naar een woonkamer geroepen. Na uren speuren en onderzoek kwamen ze geen stap verder, dus roepen ze de hulp in van het speurteam van de deelnemers.
Stel zelf je speurteam samen, en ontdek aan de hand van voorwerpen en raadsels te door wie, waar, wanneer en met welk moordwapen de misdaad werd gepleegd. Een portie logisch denken, creativiteit, oplettendheid en doorzetting komen allicht van pas.
SCHOOL Op 2 en 3 oktober was er in de kleuterschool nog veel meer bedrijvigheid dan anders te bespeuren. Heel wat grootouders kwamen die dagen op bezoek om met hun kleinkind spelletjes te spelen in het thema ‘Kabouters’. Met hun spelletjeskaart konden ze activiteiten kiezen naar hun eigen zin. Tussendoor kon iedereen nog genieten van een heerlijke ‘plopkoek’, bij een lekkere koffie of chocomelk. Helemaal goed voor een boel genietende, lachende gezichten van jong en oud! (jaf)
“Bake Off” bij Ferm Minderhout
VERENIGING Op zondag 3 november organiseert Ferm Minderhout in de Papboer (Koestraat 3) een gezellige “Bake off”. Doe mee en en deel je creatie met anderen. Iedereen mag deelnemen, je hoeft geen lid te zijn van Ferm. Je kiest zelf wat en hoeveel je maakt. bakkers ontvangen een consumptiebon.
Er zijn drie categoriën: warm gebak, zoals taart, vlaai, cake; koude dessertjes zoals chocomousse, bavarois; taarten zonder oven, zoals kaastaart, monchou. Alle creaties worden vanaf 13 uur in het kleine lokaaltje in het Markenhof verwacht, zodat alles netjes kan klaargezet en gepresenteerd worden.
Vanaf 14 uur is iedereen welkom om te komen proeven van de inzendingen. Voor 1 € proef je een portie en mag je hiervoor ook punten uitbrengen. Zo kan Ferm voor elke categorie een winnaar aanduiden. De winnaars worden rond 16 uur bekendgemaakt, tenzij al het lekkers eerder is opgegeten, want op is op! Meedoen? Meteen inschrijven dan via fermminderhout@ gmail.com. Vermeld je naam, telefoonnummer en welk lekkers je wil maken. (jaf)
plaats heeft in zaal-café in Holland bij Jos Snoeys, Schootsenhoek 23. Geopend op zaterdag 30 november en zondag 1 december, telkens van 11 tot 17 uur. (jl)
Voor €2 per persoon (5 tot 10 deelnemers per ploeg) neem je deel aan het spel. Dat kan op zaterdag 14 december in ’t Markenhof om 9.30 uur, 13 uur of 17.30 uur. Inschrijven via lucherthogs@telenet.be, tel : 0475 866 234. (red)
De dorstigen laven
HORECA Twee weken voor Wortelkermis vertrokken de uitbaters van café De Nieuwe Buiten met de noorderzon, alhoewel het best een rendabel café was of kan zijn. Willy en Marleen Gorrens lieten hun trouwe klanten echter niet in de steek en openden speciaal voor groepen fietsers en trouwe biljarters. Maar het noodslot sloeg toe. Door een ongeval in Portugal brak Marleen haar dijbeen. Maar geen nood. Hun dochter en de kleinkinderen houden nu het café op zondag en maandag open. Inmiddels is Marleen geopereerd en zodra Marleen en Willy gerepatrieerd zijn, gaat de zaak ook op zaterdag en bij biljartavonden open. Het is nu nog wachten op een solide huurder, tot dan blijft het even moeilijk. (fh)
Nieuwe vleermuizensoorten in Wortel-Kolonie
NATUUR Wortel Kolonie lijkt steeds meer een vleermuizenparadijs te worden. Recent werden er verschillende nieuwe soorten waargenomen, waaronder zelfs een Belgische primeur.
Vrijwilliger Dirk Swaenen is een expert op het gebied van vleermuizen. Hij monitort Wortel-Kolonie en is tevens actief in de forten rond Antwerpen. Met een gezonde dosis nieuwsgierigheid, een fototoestel, een krachtige lamp, geluidsapparatuur en warmtecamera’s trekt hij regelmatig de natuur in om vleermuizenpopulaties in kaart te brengen.
Zeldzaam
Zijn inspanningen, samen met die van het Agentschap Natuur en Bos, hebben hun vruchten afgeworpen. Dirk slaagde erin om geluidsopnames van de kleine dwergvleermuis te maken die uiteindelijk werden erkend. Hierdoor komt er een zoogdiersoort bij op het lijstje van het gebied. De kleine dwergvleermuis (Pipistrellus pygmaeus) is een zeer zeldzame soort die sterk lijkt op de gewone dwergvleermuis (Pipistrellus pipistrellus). Kleine dwergvleermuizen foerageren in vochtige gebieden met veel bomen en hun kolonies bevinden zich vaak in smalle ruimtes van gebouwen, zoals spouwmuren.
De ontdekking van deze zeldzame vleer-
Lekker buurten op de bank
GOEDE DOEL Wie zich de Landlopersjogging van 2023 herinnert, weet misschien nog dat de opbrengsten toen toegewezen werden aan Wortel 2030 als het goede doel. In november van dat jaar mocht Wortel 2030 maar liefst 3.000 euro in ontvangst nemen. De vereniging beloofde om met deze opbrengst een picknick of zoals u wil een buurtbank te ontwerpen en installeren in De Boomkes. Het werd een topontwerp en -realisatie in samenwerking met vaardige Wortelse ambachtslieden. Nu de Boomkes opnieuw wat opgeruimd zijn (na de renovatie van ’t Slot) en ’t Slot opnieuw een volwaardig jeugdhuis én een honk van onze Wortelse KLJ-afdeling is geworden, was het moment gekomen om deze bank officieel te onthullen. Het is nu wachten op de aanleg van de Boomkens tot de bank haar definitieve plaats krijgt. Maak er alvast zoveel mogelijk gebruik van. (fh)
muizensoort in Wortel-Kolonie is een positieve ontwikkeling, maar het houdt daar niet bij op. Op 21 juli van dit jaar maakte Dirk een opname van het geluid van een bosvleermuis (Nyctalus leisleri), wat ook een nieuwe soort voor Wortel-Kolonie is. De bosvleermuis (Nyctalus leisleri)komt voor in loofbossen met vijvers en leven in holle bomen.
Primeur
Het goede nieuws blijft binnenkomen. Dirk ontdekte ook een kolonie baardvleermuizen in een vleermuiskast. “Dit
is de eerste kolonie van deze soort in een vleermuiskast in België! Tijdens een controle van de vleermuiskasten ontdekte ik een kolonie baardvleermuizen. “Er waren 28 zichtbare dieren. Onderzoek toonde aan dat dit de eerste kolonie in een vleermuiskast in België is!”
Deze hoopgevende bevindingen zetten Wortel-Kolonie op de kaart als een belangrijk vleermuizengebied en tonen aan dat de geleverde inspanningen daadwerkelijk vruchten afwerpen. Tegelijkertijd is dit een signaal om bij beheersmaatregelen voorzichtig te werk te gaan. (ao)
Deze Wortelse ambachtslieden, die meewerkten aan de buurtbank, waren aanwezig bij de inhuldiging: v.l.n.r.: Wim Brosens (ASB, ontwerp), Ton Van der Westen (laswerk), Pieter Donckers (timmerwerk) en Paul Van Erck (hout).
Een primeur voor België: een kolonie baardvleermuizen bevolkt een vleermuizennestkast in Wortel-Kolonie. (foto Dirk Swaenen)
Eric Vanhaute met emeritaat
GESCHIEDENIS
Juist voor het nieuwe academiejaar nam Prof. dr. Eric Vanhaute op vrijdag 27 september afscheid van de vakgroep Geschiedenis aan de Universiteit Gent. Zijn collega’s zorgden voor een plechtige huldiging van de 65-jarige hoogleraar met emeritaat, met naast diverse toespraken ook een boekvoorstelling en aansluitend een feestelijke receptie in zaal Elvira in het Industriemuseum te Gent. In het boek “Energie, Ecologie en Emigratie. (On)zin van Wereldgeschiedenis” van Robrecht Declercq en Hanne Cottyn (224 pagina’s, 2024 Ertsberg) neemt hij het deel ‘Op zoek naar de (on) zin’ voor zijn rekening.
Volgens zijn collega’s en vrienden is Eric Vanhaute een ‘Kind van de Kempen en een Man van de Wereld’. “Geworteld in de rurale geschiedenis van de zanderige Kempen, bekeerde hij zich tot de wereldgeschiedenis. Maar het platteland en in het bijzonder de sociale geschiedenis van boeren lieten hem nooit los.”
Hij is één van de grondleggers van de wereldgeschiedenis in het academisch onderwijs en onderzoek. Met het nieuwe vak ‘Inleiding tot de Wereldgeschiedenis’ bekwaamden studenten van de faculteit Letteren en Wijsbegeerte zich in het wereldhistorisch perspectief. Eric stond voorts mee aan de wieg van vernieuwende onderzoekconcepten zoals ‘commodity frontiers’ (processen, vindplaatsen, ontwikkeling van grondstoffen die steeds meer arbeid en natuurlijke bronnen opslorpen in een groeiende kapitalistische wereldeconomie).
Na de receptie vertrok een flinke groep familie en vrienden terug naar Hoogstraten want er was ook nog een feestje in de Cahier die nu al 45 jaar bestaat. Ook Eric en echtgenote Kris kwamen naar de Vrijheid. In zijn slottoespraak noemde Eric zich een ‘zondagskind’ van Wortel, met een mooie jeugd in de Kempen en ook een geweldig werk aan de Universiteit Gent.
Gewogen en zwaar genoeg bevonden…
EVENEMENT De jeugd neemt de traditie over: met 29 pompoenen van 25 jonge deelnemers doen de jongeren beter dan de ouderen, die maar 11 pompoenen van 9 telers mee naar de Boomkens brachten. Ook wat het gewicht van de pompoenen betreft moesten de jongeren niet echt onderdoen.
Bij de volwassenen werd Jos Verschueren winnaar met een pompoen van 439 kg. De jonge Lara Snels komt met een exem -
Hij blijft zeker nog verder werken aan en voor het nieuwe vak Wereldgeschiedenis. De familie Vanhaute-Laurijssen blijft in Deurne wonen. Maar misschien verschijnt er ooit wel een groot verhaal over zijn heimat. (js)
plaar van 364 kg al aardig in de buurt. Meer zelfs, bij de jongeren werden drie exemplaren van meer dan 300 kg gewogen. Twee van Lara Snels (364 en 359 kg) en een van 311 kg, gekweekt door Seppe Geysen.
Bij de volwassen kon alleen Jos Verschueren zo’n zwaargewichten meebrengen. Alleen hij bleef met twee pompoenen boven de 300 kg. De zwaarste woog 439 kg, zijn tweede 350 kg. (fh)
Inkorven
Een term uit de duivensport die nu ook gebruikt wordt voor fietsen. Wortel zaterdagmorgen 28 oktober 2024.
De winnaars met vlnr Wim Snels (Team Snelskes), Jos Verschueren, Tom Snels
Pater Jos Vannuffelen
(1935-2024)
Pater Jos Vannuffelen, missionaris van Scheut op rust, is op 9 oktober 2024 in het Missiehuis van Scheut in Sint-PietersLeeuw overleden. Jos is in Wortel geboren op 10 juni 1935 als oudste van tien kinderen van Petrus “Peerke” Vannuffelen en Rosa Cools. De eerste levensjaren woont het gezin aan de Grote Plaats in Wortel, vanaf 1939 is Wortel-Kolonie, waar Peerke werkt, hun definitieve habitat.
Jos gaat naar de lagere school in de Kolonie bij de legendarische juffrouw Huet. Goed voorbereid begint hij in september 1947 in het Klein Seminarie in Hoogstraten aan zijn middelbare studies Grieks-Latijn, zoals dat in die tijd gangbaar was. Omdat hij ook geïnteresseerd is in de klassieke muziek, volgt hij ook pianolessen bij Jos Bruurs, organist van de Sint-Catharinakerk.
Van de 50 leerlingen in de retorica 1954 zijn er 23 die intreden als priester. Jos kiest ervoor om zijn leven ten dienste te stellen van de minderbedeelde medemensen in missiegebieden. Er volgt een jarenlange voorbereiding tot het priesterschap in het verre Vlaams-Brabant: in Zuun, Scheut, Kessel-lo en Leuven.
7 augustus 1960 wordt Jos in Scheut, in het bijzijn van de hele familie, tot priester gewijd. Een week later draagt hij zijn Eremis op in de kapel van Wortel-Kolonie, een zeldzame belevenis voor de kleine gemeenschap daar. Op 25 oktober 1961 stapt hij voor de eerste keer op het vliegtuig naar Congo voor een termijn van zeven jaar. Hij komt er bijna drie decennia terecht in verschillende colleges in het bisdom Lisala als leraar, directeur, prefect.
Er zijn ook een paar keer serieuze onlusten geweest in Congo, waardoor hij en zijn confraters gedwongen worden naar Kinshasha te vluchten. Tot twee keer toe wordt hij geveld door een zware hernia, waarbij repatriëring noodzakelijk is voor een effectiënte verzorging.
Het overlijden van zijn ouders in 1974 en 1975 heeft hij in Congo alléén moeten verwerken. Ook zijn zilveren priesterjubileum in 1985 kan hij niet thuis vieren in familiekring. Maar een jaar later krijgt hij de verrassing van zijn leven, als het jubileum overgedaan wordt tijdens zijn regulier
(tweejaarlijks) verlof. In de kerk van Wortel verrast het pas opgerichte “Familiekoor” hem compleet. Dit heeft een ongelofelijke indruk nagelaten.
Het onderwijs vergt om allerlei redenen heel veel van zijn krachten, fysisch en vooral mentaal. In 1989 komt hij naar huis om weer op krachten te komen. Bij zijn volgend vertrek naar Congo gaat hij in Kinshasa aan de slag in de C.R.P., een uitgeverij/drukkerij van de congregatie. Manuscripten worden er met de computer verwerkt tot volwaardige schoolboeken.
In juni 2003 mag Jos op pensioen gaan en keert definitief naar België terug in het Missiehuis van Scheut in Schilde. Hij sluit zich daar als lid en proost bij OKRA aan en richt mee de plaatselijke OKRA-fietsclub op. In 18 jaar Schilde fietst hij 85.000 km met de gewone fiets, en 35.000 km met de elektrische, bijna drie keer de wereld rond.
Voortaan kan hij nu ook aanwezig zijn op de familiefeesten. In 2020 bereiken alle zussen en broers de gezamenlijke leeftijd van 750 jaar, een mijlpaal in de familie! Maar eind augustus 2021 slaat het noodlot toe. Tijdens een fietsrit in Schilde wordt Jos door een auto gegrepen en loopt levensgevaarlijke verwondingen op. Na een lange revalidatie wordt hij overgeplaatst naar het Rust- & Verzorgingstehuis van Scheut in Zuun (Sint-Pieters-Leeuw). Bij het binnenkomen vrolijkt zijn gezicht op en zegt: “Ik ben thuis”. Hij ziet er immers de deur van de kamer waar hij tijdens zijn noviciaat 1954 heeft gewoond. Hij beleeft er een rustige en mooie tijd met regelmatig bezoek van zussen en broers uit de verre Kempen.
Begin april 2024 wordt een agressieve kanker vastgesteld, waarvoor geen enkele behandeling meer mogelijk is. Het brengt hem niet van zijn stuk. Hij verklaart dat hij zijn lot aanvaardt en vrede neemt met een definitief afscheid. De laatste maanden stortte hij zich nog volop op het lezen van boeken over geschiedenis, grote personaliteiten en wetenschap. Wanneer zijn toestand alarmerend achteruit gaat, lossen drie zussen elkaar af aan zijn ziekbed zodat hij nooit alleen is. Zo is hij stilletjes ingeslapen…
Hoewel hij bijna zijn hele leven maar zelden thuis was, bleef hij toch zeer aanwezig bij ons. Hoogstraten loopt als een rode draad door zijn leven. Niet alleen omdat Wortel en Wortel-Kolonie thans deel uitmaken van Groot-Hoogstraten, maar ook de zeven jaren Klein Seminarie bleven onuitwisbaar in zijn geheugen gegrift. In zijn vakanties tijdens zijn Congolese periode probeerde hij steeds zijn vroegere pianoleraar Jos Bruurs een bezoek te brengen. Ook bij beiaardier Staf Mertens ging hij veelvuldig langs.
Jos was een aandachtige lezer van De Hoogstraatse Maand. Geen enkel nieuwtje ging hem voorbij. Elk artikel, hoe klein ook, kreeg zijn aandacht. En na zijn terugkeer in België miste hij bijna geen enkel beiaardconcert tijdens de zomermaanden. Staf was jammer genoeg al gestopt als beiaardier, maar tot Jos in 2021 naar Zuun moest verhuizen, genoot hij heel dikwijls van de Hoogstraatse beiaard. Ik denk dat onze Jos onder vrolijk klokkenspel in het hiernamaals is binnen getreden. (Marc Vannuffelen)
Over de buurvrouw en nonkel Jos
Altijd en overal kunnen meepraten. Dat kan maar als je echt goed geïnformeerd bent. En daar kunnen wij aan meehelpen.
De Hoogstraatse Maand biedt je een jaar lang al het nieuws uit Hoogstraten en omgeving. Elf nummers met het nieuws dat er echt toe doet. Over mensen van hier, verenigingen van hier, winkels van hier, bedrijven van hier, clubs van hier, politici van hier.
Rijkelijk gevuld
Iedere maand lijkt De Hoogstraatse Maand te worstelen met een vorm van zwaarlijvigheid. Want rijkelijk gevuld met grondig uitgewerkte dossiers, kritische verslaggeving, goeie interviews en de kleinere nieuwtjes. Wij verspillen geen bladruimte.
De Hoogstraatse Maand is het tijdschrift waar trouwens niet één of andere BV op de cover prijkt, maar wel uw buurvrouw, uw schoonzoon of nonkel Jos.
Wil je altijd en overal kunnen meepraten? Dat kost je niet meer dan 37 euro per jaar of 3,36 euro per nummer, bezorgingskosten inbegrepen!
Scan de QR-code en breng je abonnement meteen in orde of schrijf 37 euro over.
Het ideale cadeau
Piekeren over een geschenk voor de kinderen, voor moemoe, voor een uitgeweken familielid hoeft niet meer. Een geschenkabonnement is de ideale oplossing.
Ook die info vind je via het scannen van de QR-code.
Alle info op demaand.be/abonneren/
Leuke manier om een en ander aan de weet te komen
1. Bij opgraafwerken aan de Laermolen gevonden flesje van dit vroeger bedrijf in ’Meir’
2. Het zorgt voor dubbel leesplezier
3. Houten hok dat in vroegere jaren doorging als slaapkamer van internen
4. Functie van Aukje bij de KLJ van Wortel
5. Liam is er 1/4 van
6. Voor de 41ste keer bij KLJ Meerle
7. MOET je doen om dit blad elke maand in je bus te krijgen
8. Hiernaar verwijst het bord zonder ’S’
9. Ludiek of baldadig? Originele manier om fietsen op te bergen
10. Hebben de Mertensmannen al op zak
11. Natuurpunt koopt er 2,5 hectare natuur bij
12. Het is eigenlijk de bedoeling maar de mannen op deze bank doen het duidelijk niet (jc)
IJ’ is één vakje.
chrysantenbollen rollen als verwaaide pompons in roze, geel en paars over het kerkhof herfstbladeren goud en brons jagen over de grijze graven
wind stuwt mij voort door caleidoscopische herinneringen bij de zerken van verloren vrienden
hun beeltenis vervaagt in mij hun namen verweren op het ruwe arduin
marleen
Mail het woord uiterlijk dinsdag 12 november door naar woord@demaand.be en maak kans op een cadeaubon van Hoogstraten voor de waarde van 20 euro. Of stuur naar: DE HOOGSTRAATSE MAAND, Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten. Vergeet niet uw naam en adres te vermelden.
Sportnieuws: Rob Brosens - Alfred Oststraat 3, 2320 Hoogstraten, 0478 59 58 18 - sport@demaand.be
HVV stunt tegen leider Hasselt
NATIONAAL VOETBAL Niet enkel de stunt tegen leidersploeg Hasselt was opmerkelijk, ook alle voorgaande duels werden met puntenwinst afgesloten. HVV staat half oktober zo opnieuw en totaal onverwacht op een gedeelde 2de plaats in de rangschikking. Na 7 wedstrijden is dit een gedroomde start.
DHM: 1 - 0 winst tegen de gedoodverfde titelkandidaat. Een stunt?
Frank Belmans : Als je “De Spor” op bezoek krijgt is dat meteen ‘de match van het jaar’ en als je de ongeslagen leider dan met een 1 - 0 nederlaag terug naar Limburg kan sturen, mag je inderdaad wel spreken van een (kleine) stunt. Het was ook wel een onvergetelijke voetbalavond waar alles in zat en waar het dubbeltje gelukkig aan onze kant viel. Door scheidsrechterlijke beslissingen in ons voor- en nadeel bleef het 90 minuten lang spannend in een kolkend stadion. Dit moet ongetwijfeld deugd hebben gedaan aan alle bestuursleden en vrijwilligers om zo’n massa enthousiaste supporters te zien waaronder heel veel jeugdspelers die ‘de grote jongens’ kwamen aanmoedigen. In naam van de spelersgroep dan ook een dankwoordje voor de steun! Van onze spelers mogen jullie dat elke thuiswedstrijd komen doen zodat elke ploeg schrik krijgt om naar Hoogstraten af te zakken. Kortom, topavond binnen en buiten de lijnen voor iedereen met een rood-wit hart.
DHM: Ook bij de 4 vorige wedstrijden konden er punten worden bijgeschreven. Winnen in Merelbeke, gelijkspelen tegen Tienen en Antwerp en dan nog eens thuis winnen van Heist. Waren dit in jouw beleving correcte uitslagen?
De winst in Merelbeke en de gelijke spelen tegen Tienen en Antwerp waren correcte weergaves van het vertoonde spel. Bij de thuiswinst tegen Heist kwam de rode kaart voor hen na een kwartier spelen niet ongelegen. Zij bleven onder hun nieuwe coach een gevaarlijke tegenstander en achteraf was iedereen blij met de overwinning, maar besefte ook iedereen dat een 2 - 2 eindstand zo maar had gekund en misschien ook niet onverdiend had geweest. Het was nog maar eens een bewijs dat tegen 10 spelen niet altijd zo
gemakkelijk is.
DHM: Na 7 wedstrijden kan je zeggen dat het voor HVV een zeer goede start was van het nieuwe seizoen. Verwacht je dat Hoogstraten opnieuw in de top 5 kan meedraaien dit seizoen?
Met een puntentotaal van 14 op 21 mogen we inderdaad spreken van een zeer geslaagde start, hier had iedereen vooraf direct voor getekend. Maar na 7 speeldagen zegt het klassement heel duidelijk dat het dit seizoen een enorm spannende competitie gaat worden. Wie gaat promoveren zal misschien niet op het veld worden uitgevochten (wie gaat voor een licentie?) maar niemand durft op dit moment prognoses maken over de degradanten. Als je weet dat je dit seizoen in principe 4 ploegen achter je moet houden (is 25 %) is het koffiedik kijken wie dat gaat worden.
Er is dan ook maar één doel: elke week keihard werken en zorgen dat je af en toe een driepunter aan je totaal kan toevoegen. Het zou dan ook een prachtige prestatie zijn als we die 4 ploegen achter ons kunnen houden. Daar gaan we alles aan doen, dit zal niet gemakkelijk zijn, maar moeilijk gaat ook hé, en zeker met de massale steun van onze 12de man. Komaan Rooikens…!
Uitslagen
KFC Merelbeke - Hoogstraten VV 1 - 3 Hoogstraten begon goed maar de thuisploeg scoorde op de counter. In het begin van de 2de helft zette HVV de scheve situatie recht op amper 8 minuten. Eerst scoorde Van Dooren, Fall en Struyf maakten de klus af.
Hoogstraten VV - KVK Tienen 0 - 0 Het was een wedstrijd met weinig uitgespeelde kansen waarin het eerste puntje thuis werd behaald. Tienen was in de 1ste helft de betere ploeg, HVV in de 2de. De doelmannen werden niet veel aan het werk gezet.
Young Reds RAFC - Hoogstr. VV 2 - 2 Het zag er lange tijd goed uit voor De Rooikens, want nadat de Antwerpse beloften op voorsprong kwamen, kwam HVV nog voor de rust op voorsprong via doelpunten van Mfumu en Voca. Met een knap afstandsschot 20 minuten voor affluiten, kon Antwerp toch nog een puntje behalen.
Hoogstraten VV - KSK Heist 2 - 1
Na de rode kaart voor Goossens (Heist), kwam de thuisploeg al snel op voorsprong. Fallou Fall schoot na een vrije trap de bal in het dak van het doel en enkele minuten later verdubbelde Mfumu de score. Maar nog voor de rust kon Heist tegenscoren. Omdat HVV het naliet om een 3de doelpunt te scoren bleef het spannend tot in de allerlaatste minuut.
Hoogstraten VV - Sport. Hasselt 1 - 0 De thuisploeg liet de technisch sterke spelers van Hasselt niet in hun geliefde spel komen. Mandekking op de beste spelers en inzet en duelkracht zorgden ervoor dat HVV sterk voor de dag kwam en de beste kansen kreeg. Na een corner forceerde Tilburgs een doelpunt. Hasselt nam geleidelijk aan meer risico, maar de thuisploeg vergat dit uit te buiten. Achteraan stond de verdediging pal. De massaal opgekomen supporters zagen de thuisploeg stunten. (rob)
Kalender
Zondag 3 november 15 uur
Belisia Bilsen SV - Hoogstraten
Zondag 10 november 15 uur
Hoogstraten VV - KAA Gent B
Zondag 17 november 15 uur
Cercle Brugge B - Hoogstraten VV
Zaterdag 23 november 20 uur
Hoogstraten VV - R Knokke FC
Meer en Meerle in de top van de rangschikking
PROVINCIAAL VOETBAL KFC Meer doet het schitterend in 3de en ook K Meerle FC in 4de staat er goed voor. 2de provinciale is evenwel duidelijk een trapje hoger: Minderhout VV kon slechts 2 keer winnen, tegen Wortel onder andere. Wortel zelf won enkel zijn openingswedstrijd.
KVNA Wortel wil voor een ommekeer zorgen
Tegen Minderhout en Lille konden de mannen van Glenn Verhoeven geen aanspraak maken op een punt. In de andere wedstrijden werd met 1 doelpuntje verschil verloren. Wortel heeft nog eens een driepunter nodig.
DHM: Tegen Minderhout werd met 03 verloren. Was MVV de betere ploeg?
Glenn Verhoeven: We kwamen helaas zwak voor de dag. Hierdoor maakten we geen aanspraak op een zege of een punt. Minderhout was scherper en verdiende de overwinning. Jammer voor ons was het dus geen derby zoals we gehoopt hadden en brachten we over gans de lijn te weinig in deze wedstrijd.
DHM: Nadien werd telkens verloren met 1 doelpuntje verschil. Zat er meer in?
De wedstrijd in Zoersel wilden we iets
rechtzetten na onze zwakke vertoning tegen Minderhout. We speelden een degelijke eerste helft en een betere 2de helft. We hadden toch enkele mogelijkheden om gelijk te maken maar het mocht niet zijn. Gelukkig was ons spelniveau beter dan de weken ervoor. Tegen Pulle werd het een gelijkaardig verhaal. Tegen Weelde speelden we een goede wedstrijd, maar misten we opnieuw scherpte in de zone van de waarheid zowel in aanvallend als verdedigend opzicht, jammer genoeg met een nieuwe nederlaag als gevolg.
DHM: En ook thuis tegen Lille werd niet gewonnen, wat logisch lijkt want zij hebben tot nog toe alle punten. Lille kwam als leider met 18 op 18 naar Wortel. We liepen al snel tegen een 1 - 0 achterstand aan wat volledig in de kaart van Lille speelde. Zij teren graag op de tegenaanval en konden op die manier perfect hun eigen spel spelen. We speelden nochtans opnieuw een goede wedstrijd.
Voetballend waren we zeker de evenknie maar we misten opnieuw de scherpte in de zones van de waarheid. Het was wel een prestatie waar we op verder moeten bouwen.
DHM: Nu volgen 2 ploegen uit het midden van de rangschikking en daarna Merksplas. Waar hoop je op?
We moeten proberen elke week opnieuw ons niveau te halen. Op die manier moeten we het tij doen keren. We kijken wedstrijd per wedstrijd en zullen proberen telkens met de juiste ingesteldheid, het juiste wedstrijdplan, ... voor de dag te komen. Tegen Olmen en Arendonk zal het niet gemakkelijk zijn, maar we hopen dat we in 1 van deze wedstrijden voor een ommekeer kunnen zorgen en zo weer kunnen aanpikken met een overwinning. We moeten proberen om na deze reeks van 3 wedstrijden aansluiting te houden bij de ploegen die net boven ons staan. (rob)
Boven: Staf Van Dyck, Glenn Verhoeven, Jorn Aernouts, Senne Aernouts, Seppe Peeters, Yentel Brants, Fons Van Dyck, Fabian Verdult, Seppe Lenaerts, Mats Eyskens, Lukas Van Dyck, Robbe Mertens, Klaas Mostmans, Rudi Snels. Onder: Pieter De Bie, Thijs van de Walle, Vince Verachtert, Dries Haest, Silas Brosens, Toon De Bie, Douglas Janssen, Bram Van Dyck.
Minderhout VV moet verschillende sterkhouders missen
Vier basisspelers missen is voor Minderhout moeilijk. De resultaten vallen voorlopig tegen. Trainer Vissers hoopt binnenkort enkele spelers te recupereren en dan voorspelt hij enkele klinkende overwinningen.
DHM: Volgens de uitslag was MVV in Wortel de betere ploeg. Christian Vissers: We speelden een goeie wedstrijd waarin we dik verdiend wonnen en ons eindelijk beloonden voor het geleverde spel de eerste weken. Opvallend detail, zowel Stef Wuyts als Jolan Goossens scoorden tegen hun ex-club.
DHM: Ook in Zwaneven werd gewonnen met het kleinste verschil. Was het een terechte overwinning? Een verdiende zege was het absoluut, aangezien er kansen genoeg waren om een grotere voorsprong te bekomen. Maar we kwamen vlak voor tijd nog goed weg toen een kopbal van de thuisploeg op de paal belandde.
DHM: De thuiswedstrijden tegen Weelde, Vosselaar en Zoersel gingen allemaal verloren. Hoe kwam het? Tegen Weelde hadden we een goeie start en een snelle voorsprong. Daarna hadden we 4 goeie kansen om de score uit te breiden, maar dit gebeurde niet en vlak voor rust viel de 1 - 1. Na de rust werd opnieuw een grote kans niet benut maar de tegenstrever maakte de 1 - 2 met een mooi schot in de kruising.
Tegen Vosselaar kwamen we verdiend op achterstand, in de slotfase van de 1ste helft kregen we mogelijkheden, een bal werd van de lijn geveegd. Na de rust scoorden we uit corner maar het doelpunt werd om onbegrijpelijke reden afgekeurd. Toen het 0 - 2 werd, was de wedstrijd gespeeld.
Ook tegen Zoersel kwamen we verdiend 0 - 1 achter. We konden het evenwicht herstellen en daarna hing de 2 - 1 in de lucht, maar een individuele fout aan de overkant zorgde op slag van rust opnieuw voor een achterstand. Een grote kans op de gelijkmaker werd gemist en
een perfecte counter van Zoersel zorgde voor de 1 - 3 eindstand.
DHM: Het programma ziet er zwaar uit. Je moet op bezoek bij de 2de en de 3de in de rangschikking. Daartussen zit de wedstrijd tegen Merksplas die je absoluut tot een goed einde moet brengen. Onszelf verschuilen achter de omstandigheden doen we niet graag, maar de realiteit is wel dat we met Dries Janssens, Joeri Mattheussen, Jolan Goossens en Emiel de Bruyn 4 sterkhouders al meerdere weken missen en daarbovenop elke week nog 1 of 2 andere spelers. Dit laat zich uiteraard voelen. Desondanks spelen we vrij aardig mee en creëren we week na week voldoende scoringskansen.
Wanneer we als groep dezelfde mentaliteit blijven brengen, dan gaan de punten volgen. Zodra er enkele gekwetste spelers terugkeren, verwacht ik binnenkort enkele klinkende overwinningen. Keihard blijven werken en samen aan hetzelfde zeel trekken is en blijft de boodschap om hiertoe te komen. (rob)
KFC Meer had alle redenen om goed kermis te vieren
Een 4de plaats in de rangschikking, leider Berchem met 3 - 0 naar huis gestuurd, zij hadden nochtans 15 op 15 en zonder tegendoelpunt. Ook tegen de 2de zat er meer in dan een gelijkspel. KFC Meer mag terecht ambitie hebben om bovenaan mee te draaien.
DHM: In het duel tegen de 3de in de rangschikking tegen de 2de, werd 22 gelijkgespeeld. Een juiste weergave van de wedstrijd?
Roy Muesen: De wedstrijd begon uitstekend met direct een fantastische actie en schot in de verste hoek van Reggy Elias. Na 5 minuten hadden we onze voorsprong te pakken. Maar kort daarna kregen we een (bijzonder lichte) strafschop tegen die Tom netjes uit doel wist te houden. Die start betekende het begin van een match die aan een verschroeiend tempo werd afgewerkt waarbij beide elftallen kozen om de ander hoog vast te zetten. Het spel ging dus stevig op en neer met links en rechts wat kansen waarvan Brasschaat er in de tweede helft één van wist
te verzilveren. We reageerden heel goed op die opdoffer en klommen op 5 minuten van het einde terug op voorsprong na wederom een geweldige goal van Reggy. Net voordien en ook na de 2 - 1 creëerden we nog een 4 tal grote kansen die we helaas niet konden afronden. En dan komt het gekende cliché over gemiste kansen en het deksel om de hoek loeren. Een minuut voor het einde waait een verre voorzet richting 2de paal waar de bal wordt binnen geduwd. Achteraf zou blijken dat die bal onderweg over de achterlijn is gegaan. Als je dan alles bij elkaar optelt blijf je toch met een bijzonder wrang gevoel achter. We hadden deze wedstrijd moeten winnen.
DHM: Een week voordien versloeg KFC
Meer leider Berchem met 3 - 0. Berchem won ondertussen alle andere wedstrijden. Dit was zeker een opmerkelijke uitslag.
Berchem kwam als leider naar ons met een 15 op 15, 23 gemaakte goals en 0 tegendoelpunten als balans. Onze groep toonde vooraf al een enorme drive om erin te vliegen en dat is wat we dan ook gedaan hebben. Extra motivatie was
natuurlijk dat het onze kermismatch was. Na een kwartier spelen viel de 10 en probeerde Berchem te reageren. We stonden goed en in de tweede helft hebben we de voorsprong kunnen uitbouwen. De manier waarop was overtuigend, er werd niet op een inspanning meer of minder gekeken en ook kwalitatief speelden we een goede match. Het was een dik verdiende zege die een leuk weekend inzette.
DHM: Ook de 3 vorige wedstrijden werden alle 3 gewonnen. Knap. Waren het telkens verdiende overwinningen? Zowel tegen Heibos, Zwarte Leeuw als Oostmalle werd er in mijn ogen verdiend gewonnen. Heibos speelde enorm verdedigend waardoor we geduld moesten hebben en ook aan de bal goed moesten zijn. Op het half uur hadden we een dubbele voorsprong bij mekaar gespeeld met goals van mooie makelij. De tweede helft hebben we de bal opgeëist en zijn we nooit in de problemen gekomen.
Op Zwarte Leeuw zagen we ongeveer hetzelfde spelbeeld, een tegenstander die koos om ons in een laag blok op te
vangen. Boodschap was opnieuw om op voorsprong te komen en balbezit te spelen. Dat lukte ook, maar op slag van rust viel dan toch de 2 - 1 op een stilstaande fase. De tweede helft hadden we continu balbezit maar we slaagden er niet in om die 3de te maken, waardoor het toch altijd oppassen blijft voor een eenzame uitbraak. Maar die kwam niet en dus waren de 3 punten een feit.
Op Oostmalle kwamen we binnen de minuut op achterstand maar konden
we binnen de 5 minuten reageren. Die wedstrijd ging ook goed op en neer tegen een hoog tempo, waarbij Tom een 2-tal goede reddingen moest verrichten. In de tweede helft werd duidelijk dat we fysiek de betere waren en konden we dat ook omzetten in een prima resultaat bij een goed elftal.
DHM: KFC Meer staat mooi in de top 5. Tevreden, of mikken jullie op meer? Onze doelstelling is om bovenaan mee te draaien en mee te strijden voor een eind -
KFC Meerle op een gedeelde 2de plaats
Enkel tegen de ongeslagen leider moest Meerle de duimen leggen. In de andere wedstrijden werd 10 op 12 behaald en zo staat groen-wit mooi in de top 3.
DHM: In september zette Meerle een mooie reeks neer met thuisoverwinningen tegen Oosthoven en Oud-Turnhout. Op Antonia werd het een gelijkspel. Hoe heb je deze wedstrijden beleefd?
Dirk Godrie: De eerste helft was Antonia veel beter en feller. Hun goals vielen na stilstaande fases maar de 2 - 0 ruststand was terecht. In de 2de helft hebben we dan meer lef getoond en kwamen we terecht gelijk. We maakten zelfs de winnende goal, maar deze werd om een
Uitslagen
14 en 15 september
KVNA Wortel - K Minderhout VV 0 - 3
KFC Meer - K Heibos SV 2 - 0
K Meerle FC - KSK Oosthoven 3 - 2
21 en 22 september
KFCE Zoersel - KVNA Wortel 1 - 0
K Minderhout VV - KSK Weelde 1 - 2
Zwarte Leeuw B - KFC Meer 1 - 2
KFC Antonia- KFC Meerle 2 - 2
28 september en 29 september
KVNA Wortel - KFC Pulle 0 - 1
RFC Zwaneven - K Minderhout VV 0 - 1
KVC Oostmalle - KFC Meer 1 - 3
K Meerle FC - KSV Oud-Turnhout 2 - 1
5 en 6 oktober
KSK Weelde - KVNA Wortel 3 - 2
K Minderhout VV - K Vosselaar VV 0 - 2
KFC Meer - K Berchem Sport B 3 - 0
K Vlimmeren Sport - KFC Meerle 3 - 0
onduidelijke reden afgekeurd. Over heel de wedstrijd was een gelijkspel terecht, maar het had dus meer kunnen zijn.
DHM: Vlimmeren staat ongeslagen aan de leiding. 3 - 0 verlies is duidelijk, of zat er meer in?
Vlimmeren was de eerste wedstrijd waarin we weinig kansen konden creëren. Bij rust stonden we 1 - 0 achter na penalty. In de 2de helft werd het al snel 2 - 0. Nadien namen we risico’s en werd het op het einde nog 3 - 0. Terechte winst voor Vlimmeren en over heel de wedstrijd hebben we zelf gewoon te weinig laten zien.
DHM: 3 - 1 winst thuis tegen de 2de in de rangschikking geeft dan weer aan dat Meerle thuishoort in de top 3, of zie ik dat verkeerd?
We misten voor deze wedstrijd 5 spelers
12 en 13 oktober
KVNA Wortel - KVC Lille United B 1 - 3
K Minderhout VV - KFCE Zoersel 1 - 3
KFC Meer - KFC Brasschaat 2 - 2
K Meerle FC - KFCH Pulderbos 3 - 1
Kalender
Zaterdag 2 november 19:30
SKS Herentals - K Minderhout VV
Zondag 3 november 14.30
K Meerle FC - KSK Oelegem
K Merksplas SK - KVNA Wortel
Turk Sport - KFC Meer
Zaterdag 9 november 19.30
KFC Meer - K Wuustwezel FC
Zondag 10 november 14.30
KVNA Wortel - KVV OG Vorselaar
K Minderhout VV - KFC Ezaart Sport
FC Sint Jozef - K Meerle FC
rondeticket. Op zich ben ik heel tevreden met het geleverde spel, op uitzondering van onze wanvertoning op Merksem. Als ik terugblik op alle wedstrijden dan vind ik dat we al wat punten meer hadden kunnen en moeten hebben, maar we staan waar we staan. De groep werkt hard en toont een grote wil om er altijd vol voor te gaan. Het is aan ons om week na week te bevestigen en dus op Boechout weer voor de winst te gaan. (rob)
waarvan er 3 pas uitvielen op donderdag en 1 zelfs nog op zaterdag. Ik was extra blij met het feit dat we vooral op basis van de 2de helft terecht wonnen, maar vooral ook dat dit toont dat de groep voorlopig veel kan opvangen. Top 5 is op dit moment realistisch en alles wat we beter doen is mooi.
DHM: Er komen zeer moeilijke wedstrijden aan met Schilde, Schorvoort en Oelegem. Tijd om te bevestigen? Ik denk dat dit leuke wedstrijden kunnen worden. Gezien de uitslagen en het huidige klassement zijn dit ook ploegen die van boven mee willen doen. Als we dus lang binnen de echte top willen blijven, zullen we ook in deze wedstrijden top moeten zijn om resultaten te boeken. (rob)
Zaterdag 16 november 19.30
SKS Herentals - KVNA Wortel
KFC Arendonk Sport - K Minderhout VV
Zondag 17 november 14.30
Zandvliet Sport - KFC Meer
K Meerle FC - KVK Westmalle
Zaterdag 23 november 19.30
KFC Meer - K Achterbroek VV
Zondag 24 november 14:30
KVNA Wortel - RFC Zwaneven
K Minderhout VV - KFC Lentezon
K Meerle FC - KFC St Mart Halle
Abonneren op De Hoogstraatse Maand
https://www.demaand.be/abonneren/
Prima start voor Dames A van Gelvoc
VOLLEYBAL Werner Cornelis, de nieuwe trainer van Dames A van Gelvoc vindt de competiestart erg hoopvol. Tegen leider Olmen werd een punt behaald (3 - 2 verloren) en de andere wedstrijden werden gewonnen. Met 8 punten op 4 wedstrijden staat Gelvoc op een mooie 4de plaats.
DHM: Wat voor spelerscarrière heb je zelf gehad, Werner?
Werner Cornelis : Op 15-jarige leeftijd begon ik met volleybal in clubverband, toen in Volleybalclub Schorvoort, waar ik speelde in gewestelijke en provinciale reeksen tot mijn 18de. Dan heb ik een jaartje gevolleybald in Heidesmash Nijlen (1ste nationale), vervolgens teruggekeerd naar Schorvoort gedurende een viertal seizoenen tot in 2de provinciale. Daarna werd ik speler-trainer bij Heren 1 van De Gelmers Hoogstraten in 3de provinciale, we promoveerden toen naar 2de provinciale. Ik heb nog een viertal seizoenen bij Heren 1 van Hoogstraten gevolleybald, maar was er ondertussen ook trainer van dames 1 (2de en 1ste provinciale). In 1996 nam ik ook nog over bij Dames 1 van Westmalle (1ste divisie - huidige 2de nationale). Daar was ik anderhalf seizoen actief , om mij dan een jaar lang te wijden aan het bouwen van ons huis. Nadien volleybalde ik nog in het Nederlandse Reusel (2de en 1ste divisie) en trainde Dames 1 bij Hoogstraten (3de, 2de en 1ste provinciale) tot in 2004. Na Hoogstraten heb ik nog enkele seizoenen training gegeven aan dames in Turnhout. Dat was telkens in provinciale reeksen.
DHM: Eerder was je al 2 maal trainer van Dames A en wilde opnieuw deze job opnemen, maar enkel bij Gelvoc. Is dat zo?
Dat ik enkel bij Gelvoc training wilde geven, is misschien overdreven. Er waren ook wel wat contacten met andere clubs, maar door mijn historische band met de volleybalclub uit Hoogstraten en mijn goede ervaringen daar, viel de keuze toch op Gelvoc. Bovendien had ik nog steeds contacten met een aantal leden van de club. De dames die ik eerder training had gegeven, zijn nog steeds een hechte vriendengroep, waarbij ik nog steeds betrokken ben. Onlangs gingen we met deze groep nog op weekend. De verbondenheid met Gelvoc is dus nooit helemaal verbroken geweest.
DHM: Dames A is bijzonder goed begonnen aan de competitie. 8 punten in 4 wedstrijden en in elke wedstrijd werden punten gescoord. Gezien de rangschikking van vorig seizoen, stelden we samen met de dames voorop dat we in dit eerste jaar met een nieuwe trainer zouden proberen in de reeks te blijven. Dat we nu al drie van de vier wedstrijden gewonnen hebben, is dus meer dan een meevaller. Tot hiertoe verloren we enkel met 3 - 2 van de eerst gerangschikte (Olmen). De competitie is nog jong en het is dus te vroeg om al doelstellingen bij te stellen, maar de start van de competitie is zeker voor mij alvast erg hoopvol.
DHM: 3 keer moesten er al 5-setters gespeeld worden, spannend, en 2 keer kwam Gelvoc hier winnend uit. Zijn de meisjes mentaal sterker geworden of ligt het aan iets anders? Ik was door mijn beroepsbezigheden héél lang uit de running in het competitievolleybal. Ik ging nog wel bijna wekelijks kijken naar het volleybal van mijn (schoon)kinderen, maar de voeling met het niveau in provinciale damesreeksen ben ik een beetje verloren. Ik kan dus heel moeilijk inschatten of de dames op dit ogenblik beter spelen dan vorig seizoen of dat de tegenstanders ons beter liggen. De uitslagen tonen in elk geval aan dat het verschil in niveau erg miniem is. Hopelijk kunnen we de lijn van de afgelopen wedstrijden - waarvan ik de laatste twee moest missen omwille van een medische ingreep - doortrekken en een aantal bijkomende overwinningen op ons palmares bijschrijven.
DHM: Hoe schat je de mogelijkheden
Werner Cornelis
Geboren op 09-04-1966 te Turnhout
Gehuwd met Marina Porres Carro
Vader van Stefanie en Mathias
Woont in Turnhout
Studies: onderwijzer
Beroep: directeur bij Katholiek
Onderwijs Bisdom AntwerpenVoorkempen
van jouw team in?
Zoals eerder gezegd, is de eerste bezorgdheid van trainer en speelsters: behoud in 2de provinciale verzekeren. Daarbij zijn we met de competitiestart op de goede weg. Er is zeker nog heel wat progressie mogelijk met deze groep. Vervelend is wel dat het merendeel van de dames hogere studies doen en vaak op kot zitten tijdens de week, waardoor twee keer trainen quasi onmogelijk is en waardoor progressie maar langzaam mogelijk is. Als trainer focus ik mij voor dit seizoen enkel op de progressie van de ploeg. Als het behoud kan gerealiseerd worden, is de eindrangschikking eerder van secundair belang. Afhankelijk van de vorderingen die het team dit seizoen zal maken en van hoe de spelersgroep naar volgend seizoen toe zal evolueren, kunnen de verwachtingen dan bijgesteld worden. (rob)
Meer dan 300 sportievelingen in de scholenveldloop
ATLETIEK
Na een periode van kwakkelweer was de zon op 18 september opnieuw van de partij. Alvast een mooie opsteker voor de scholenveldloop aan de Mosten. De omloop was er ongewijzigd, de sportraad kreeg opnieuw de hulp van heel wat leerkrachten van de lagere scholen.. Elk leerjaar kreeg een korte opwarming waarna in totaal 292 kinderen hun rondjes liepen op het parcours langs de zwemvijver. Zij werden luid aangemoedigd door familie en supporters. Ook de leerkrachten en organisatoren liepen een rondje om af te sluiten. (rob)
Uitslagen
Meisjes 1ste leerjaar
1 Tessel Schön De Meerpaal Meer
2 Jana Gijsen De Wijsneus Wortel
3 Alice Adams Klein Seminarie
Jongens 1ste leerjaar
1 Louis Kerremans De Wijsneus Wortel
2 Otto Van Delm De Klimtoren Meerle
3 Louis Mattheussen Spijker
Meisjes 2de leerjaar
1 Liv Bosman De Klimtoren Meerle
2 Nell Renders De Meerpaal Meer
3 Louise Stoffels De Klimtoren Meerle
Jongens 2de leerjaar
1 Emile V Den Corput Klein Seminarie
2 Louis Cooimans De Scharrel Minderhout
3 Lex Van Hasselt De Klimtoren Meerle
Meisjes 3de leerjaar
1 Lara Van Dun De Klimtoren Meerle
2 Noor Jespers De Klimtoren Meerle
3 Fien Oomen De Meerpaal Meer
Jongens 3de leerjaar
1 Van Den Corput Klein Seminarie
2 Victor Lievens Klein Seminarie
3 Alec Coillie Spijker
Meisjes 4de leerjaar
1 Nette Verheyen Klein Seminarie
2 Robin Laurijssen De Meerpaal Meer
3 Elise den Dunnen Gemeenteschool Hoogstraten
Jongens 4de leerjaar
1 Jan Kerstens De Meerpaal Meer
2 Raf Kerstens De Meerpaal Meer
3 Warre Laurijssen De Meerpaal Meer
Meisjes 5de leerjaar
1 Louise Van De Graaf De Meerpaal Meer
2 Lisse Joosen Gemeenteschool Hoogstraten
3 Evi Frijters De Meerpaal Meer
Jongens 5de leerjaar
1 Tibe Janssens Klein Seminarie
2 Elias Lievens Klein Seminarie
3 Gijs Suykerbuyk De Wijsneus Wortel
Meisjes 6de leerjaar
1 Kirsten Aerts De Meerpaal Meer
2 Julie Sevenants De Meerpaal Meer
3 Roxy Schrauwen De Meerpaal Meer
Jongens 6de leerjaar
1 Vic Janssens Klein Seminarie
2 Lowie Eelen Gemeenteschool Hoogstraten
3 Maxim Carrillo Klein Seminarie
Middelbaar meisjes
1 Margot Bernaerts ASO Spijker
2 Ilse Van Loenhout ASO Spijker
Middelbaar jongens
1 Cédric Kerremans Klein Seminarie
2 Sem Aerts VITO
3 Perre Bluekens ASO Spijker
Kampioenschap van Hoogstraten voor wielertoeristen
WIELRENNEN Op zondag 13 oktober werd in Meer het kampioenschap gereden voor Wielertoeristen aangesloten bij een Wielertoeristenclub. Het werd ingericht door de Meerse Wieler- en Supportersclub. Met niet minder dan 94 renners aan de start werd het andermaal een succes.
De Meirse Wielervrienden wonnen de trofee voor ploegen. Ze behaalden 31 punten met 19 deelnemers. Voor Meetria waren er 22 deelnemers, WTC Papillon 15, De Vlinders 9, Pieretrappers 8, Assos Riders, Wortels Wiel en WTC Verzet hadden elk 4 deelnemers en WTC Victoria 3. Daarnaast waren er nog 6 individuelen. (rob)
De organisatoren met enkele kampioenen: André Bols, Marc van Aperen, Ann Fockaert, Brend Kenis, Wouter Sterkens, Frank Bruylandts, Dave Bruylandts, Arnold Wittenberg, Arnold van Aperen, Herman Voeten, Lindsey Koenen, Eddy Vermeiren, Vicky Van Herle, Benny Mertens, Natalie Elst, Wijnand De Bruyn.
Mertensmannen hebben ticket voor de World Games op zak
TOUWTREKKEN Na een lang touwtrekseizoen ging het in de eerste week van september om de medailles op het wereldkampioenschap in het Duitse Mannheim. Die werden met succes afgesloten: een zilveren medaille met de nationale touwtrekploeg leverde ook een ticket op voor de World Games in China volgend jaar. Raf Mertens kijkt terug op het verloop.
Eerder behaalden de Mertensmannen de Belgische kampioenstitels in de 640 kg en in de 6-tallen. Maar ook toen stond alles al in teken van het WK. “De zondagen dat er geen wedstrijd was, vonden de nationale trainingen plaats. Hier werden dan teams uit de verschillende touwtrekverenigingen samengesteld. De zwaardere mannen samen voor 680 kg, de lichtere voor 560 kg, de jeugd, vrouwen en de mix (4 man + 4 vrouw)… er waren dus nogal wat strijders nodig om al deze plaatsen op te vullen. Met deze teams werd op zondag ochtenden stevig doorgetraind. Liters zweet en sportdrank zijn we daar kwijtgeraakt.
In de week werd er dan ook nog 2 keer hard getraind, op dinsdag de Mertensmannen met Vandakker en Powerrangers en op donderdag Mertensmannen met Fam. Janssens. Ook dit waren trainingssessies waar het geregeld zwart werd voor de ogen. We moesten het maximale doen, want dit jaar ging het voor de tickets naar de Wereldspelen (de ‘olympische spelen’ voor niet olympische sporten) in Chengdu (China).”
Uitgeschakeld
Doorgedreven trainingen hadden het niveau flink opgedreven. “Nu moest dit nog bevestigd worden op het WK in het voetbalstadion van Mannheim. Op 5 september was het zover. Nadat iedereen zijn gevraagde gewicht op de weegschaal had laten aftekenen, konden de wedstrijden beginnen. Op 5 en 6 september trokken de teams zoals Mertensmannen en Powerrangers met hun eigen naam. Op 7 en 8 september was het aan de nationale teams, de samengestelde ploegen. Al van bij de eerste trekbeurten rolden de graszoden op voor de voeten van de trekker, want de ondergrond was niet de kwaliteit die we verwachtten. Binnen de kortste keren stonden we tot onze kuiten in de grond. Dit wil zeggen dat je diep en vast in de grond staat, maar de andere kant ook. Er moest even heel veel kracht worden opgebouwd om zelf uit je put te
kruipen en tegelijk ook de tegenstand er uit te sleuren. Dit werden dus lange wedstrijden, soms zelfs meer dan een half uur. Familie Janssens behaalde een zilveren medaille, andere teams strandden op een 4 e of 5 e plaats.”
“Met de Mertensmannen kwamen we pas vrijdag in actie, maar wel 2 reeksen na elkaar. ‘s Morgens de 680 kg, na de middag de 640 kg. Het werd een lange dag, van half 9 tot half 8 ’s avonds. In beide reeksen geraakten we, boven onze verwachting, in de kwartfinales. In onze reeks zaten zowat alle landelijke toppers van Europa, China en Zuid-Afrika en we eindigden 2 keer in de top 8 en werden telkens uitgeschakeld door de uiteindelijke winnaar. Volgend jaar opnieuw…”
Zilver
“Zaterdag was het de beurt voor de nationale teams. Het team 540kg werd 4de, de meisjes werden 3de en de mix werd 2de. Deze laatste ploeg heeft hierdoor ook een ticket voor China vast want dit is ook een reeks voor de WorldGames. De meeste Mertensmannen stonden op zondag opgesteld. Eerst de 680 kg, met Maarten Peeraer, Yenthe Van Den Nieuwehuyzen als trekkers en Pieter Peeraer als coach. Deze geraakten net niet uit de reeks maar speelden het wel klaar om te winnen van de Zwitsers, wat eigenlijk al een stevig nummer is. Als laatste reeks kwamen de teams in de 640 kg klasse aan de beurt. Hier werden ook 6 plaatsen voor de World Games uitgedeeld.
Het was van het begin duidelijk dat alle landen geweldig geïnteresseerd waren in deze extra beloning.”
“In het Belgische team stonden Bart Van Thillo, Raf en Luc Mertens, en Johnny Schuermans van de Mertensmannen opgesteld. Ook Wim Broeckx was erbij. Hij is lid van Fam.Janssens maar woont in Wortel. Wat we een beetje misten met onze eigen ploeg, hadden we wel met het nationale team. We kregen de concurrentie één voor één op de knieën. Enkel die vervelende Zwitsers kregen we niet mee. In de halve finale tegen Duitsland werd er na 10 minuten afgefloten op inactiviteit. Met 2 evenwaardige teams die tot 30 cm diep stonden, was er geen beweging in te krijgen. Dan is het stoppen, nieuwe baan en onmiddellijk opnieuw starten. Maar op een nieuwe baan konden we nog met onze pure Kempense power de tegenstand compleet naar de vaantjes trekken. Zilveren medaille en een ticket op zak! Daarna mochten we nog voor goud, tegen de Zwitsers. Deze hadden toch wel gezien dat de Belgen, op een nieuwe baan, niet helemaal kansloos waren. Helaas maakten we één misstap en het was gebeurd…”
Toch overheersen trots en tevredenheid. “We hadden een medaille en een ticket voor China: opdracht volbracht dus. Nu even de riem eraf, om dan, nog vroeger dan dit jaar, keihard te trainen naar de volgende doelstellingen.” (rob) De Belgische selectie aan het werk.
De volgende uitgave van de DE HOOGSTRAATSE MAAND verschijnt op donderdag 28 november
Voor volgende editie alle KOPIJ ten laatste op DINSDAG 12 NOVEMBER redactie@demaand.be
De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden teksten in te korten. Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de rechthebbende.
