5 minute read
Borderbrass Hoogstraten
Topconcerten geven en uit de kosten geraken…
“Nu is het een volledig Belgisch orkest,” zegt Johan de Vries, één van de stichters van de Brassband Borderbrass. “Maar Borderbrass is eigenlijk in Nederland ontstaan binnen de brassband van Ulicoten. Een paar erg gemotiveerde muzikanten van die brassband, met dezelfde visie, hadden de intentie om een regionaal orkest te vormen dat muzikaal iets meer uitdaging bood dan de lokale verenigingen Ulicoten en Wortel.”
“De eerste pogingen mislukten, tot Jos Sommen, een muzikant die zowel in Ulicoten als in Wortel speelde, en Patrick Geerts in 2000 de koppen bij elkaar staken en enkele muzikanten van beide zijden van de grens samenbrachten. In mei van dat jaar begonnen ze te repeteren met negen muzikanten, in juni 2001 gaf Brassband BorderBrass haar eerste concert in de parochiezaal van Wortel, omdat die goedkoper was dan in Ulicoten.
De brassband telde toen een vijftiental eigen muzikanten, aangevuld met muzikanten die als gast eenmalig meespeelden. Je voelde meteen dat die groep muzikanten een hogere moeilijkheidsgraad aankon. De eerste jaren telde Borderbrass evenveel muzikanten uit Nederland als uit België, nu speelt er nog één muzikant van over de grens mee. Dat komt ook mede door het feit dat het opleidingsniveau in België toen veel hoger lag dan in Noord-Brabant”.
“We hanteren de vuistregel dat een muzikant die bij Brassband BorderBrass aansluit, ook in zijn eigen maatschappij moet blijven spelen. We willen geen concurrent worden van de andere muziekverenigingen maar wensen liever samen te werken.”
Passie
In 2003 werd de vzw Brassband BorderBrass officieel opgericht. “Maar we hebben in de beginfase wel risico’s gelopen,” geef Johan De Vries toe. “Wat als een muzikant een instrument van een andere vereniging meebrengt en het gaat stuk? Wij hadden geen geld, hadden geen goed juridisch statuut en dus waren de (bestuurs)leden hoofdelijk aansprakelijk. Om te kunnen overleven moest daar dus dringend aan gewerkt worden…”
Staf Brosens werd in 2013 als extern adviseur aangezocht om alles in goede banen te leiden en om de vereniging leefbaar te maken en te houden. “Borderbrass kende inderdaad een moeilijke start,” gaat manager Staf Brosens verder. “Ze moesten een beroep doen op andere verenigingen, ze hadden te weinig percussie-instrumenten en moesten de agenda in overleg met de andere muziekverenigingen opmaken. Ook het kosten-baten-plaatje was een hoofdbreker om in evenwicht te krijgen.”.
Zijn vrouw en huidig voorzitter Cindy Kranen was al langer lid. “We hebben toen samen met het bestuur alles geanalyseerd. De volledige werking, zowel intern als extern, werd herzien en door een goed beleid uit te stippelen heeft het orkest zich kunnen ontpoppen tot een volwaardig en kwalitatief hoogstaand orkest.”
Cindy Kranen heeft overigens een passie voor muziek, dat is het minst dat je kan zeggen. Ze is betrokken vier verschillende fanfares. Ze is dirigent van Sint-Rosalia en de Brassband van Wortel. Voor die verenigingen geeft ze de basisopleiding muziek. Ze is ook dirigent van het jeugdorkest van de twee brassbands en Sint-Catharina, de fanfare waarin ze ook zelf speelt. Tenslotte is ze ook nog voorzitter van en spelend lid bij de Borderbrass.
Geen wedstrijdorkest
Het feit dat een brassband zo fel afwijkt van de andere orkestvormen maakt dat er veel verschillen zijn met de fanfares en harmonies.
“Maar er is ook een wezenlijk verschil tussen Borderbrass en veel andere brassbands. De brassbands zijn in oorsprong een Engels fenomeen en in veel landen zijn ze zeer competitief ingesteld en nemen ze deel aan wedstrijden, die in binnen- en buitenland ingericht worden. Wij doen dat niet, dat is een keuze van het eerste uur. We willen concerten geven op een hoog niveau maar geen wedstrijdorkest worden.
Wij werken jaarlijks toe naar een vijftal kwalitatief hoogstaande concerten, Bloemen en Groenten en het kerkconcert inbegrepen. Om de onmisbare provinciale subsidies te kunnen krijgen, werd echter tot 2016 wel deelgenomen aan de provinciale orkestwedstrijd waar we toen grootste onderscheiding in de ere-afdeling behaalden. Redelijk uniek voor de regio.”
Uitdagingen
“Als relatief jong orkest trachten we vernieuwend te werken en gaan daarbij geen uitdagingen uit de weg,” zegt Cindy. “Dat lukt ons redelijk goed met het huidige orkest en onze dirigent en muziekpedagoog Erwin Pallemans. We gaven al concerten met Sam Vloemans, Florejan Verschueren, Barbara Dex en andere (inter)nationale solisten.”
“Maar,” vult Staf aan, “werken met zo’n gasten kost handenvol geld omdat er geen partituren voor bestaan. De muziek moet dus speciaal bewerkt worden voor brassband. De muziek arrangeren, de erelonen van de solisten, de huur van de zaal, Unisono (Sabam), en noem maar op, kost al snel meer dan 4000 à 5000 euro per concert.”
“Anderzijds trek je met dergelijke evenementen wel meer andere toehoorders aan, die via onze concerten kennis maken met brassbandmuziek en zo bouwen we een relatief vast publiek uit. Waar in de beginjaren de luisteraars voor het merendeel uit regio Hoogstraten kwamen, komt nu het grootste gedeelte van onze luisteraars van buiten Hoogstraten. Het is duidelijk dat onze muziek meer en meer muziekliefhebbers aanspreekt.”
“Ook is het financieel meer haalbaar door de samenwerking met Sinte-Catharina. We kopen bijvoorbeeld in overleg slagwerkinstrumenten aan die we dan allebei gebruiken. Laatst kochten wij nog enkele pauken, die kosten zoveel als een kleine auto, en voor de fanfare een goed drumstel. Ons leuze is nog altijd dat we geen grote winsten hoeven te maken, als we maar uit de kosten komen. Hoofddoel is echter om kwaliteitsvolle muziek te kunnen maken en ook de volgende jaren, met de geplande topconcerten, de muziekliefhebbers te blijven plezieren met onze BorderBrass muziek.” (fh)
