Lastpak

werd afgegraven en delen van de plaggen zijn gebruikt om een kever- en spinnenbank en overgangszones voor te bereiden. De kever- en spinnenbank is samengesteld uit lagen van plaggen en leem en zal met andere kruiden worden ingezaaid dan de graslandvlinderhabitat. Een deel van de afgegraven grond is ook gebruikt om tegen de bestaande bosschages aan overgangszones te creëren: zones die beplant zullen worden met lager blijvende bloeiende en besdragende vegetatie. De overige grond is gebruikt om laagten waar nodig op te vullen.

Vervolgens zal er worden ingezaaid en dat willen we weer graag gaan doen met behulp van een groepje vrijwilligers. Dit inzaaien staat gepland in de laatste week van september/eerste week van oktober, een beetje afhankelijk van de weersvoorspellingen. We hopen medio oktober de borden bij de habitats te kunnen gaan plaatsen, waarna we ons kunnen richten op het eindverslag. Dat verslag zal niet alleen gebruikt worden om onze subsidieverstrekkers te informeren over wat er gerealiseerd is, maar zal ook breder worden gebruikt om de opgedane ervaring en kennis over het inrichten en behouden van graslandvlinderhabitats op veen te kunnen uitwisselen. d

Tekst en illustratie: M. Bersma

Het is een zonnige dag vandaag, een dag die je blij maakt door het drukke getjilp van de mussen in de boom en daar bovenuit het vrolijke gezang van de merel. De deur naar de tuin staat open, zodat ik contact heb met het buitengebeuren. Zonder dat ik het zie, is de buurkat naar binnen geglipt. Ik hoor mauwen. Waar kan ze toch zijn? De kamerdeur die openstaat geeft toegang tot de trap naar boven. Van daar kijkt ze me aan terwijl ze klaaglijk mauwt. Je zou bijna medelijden met haar krijgen, maar ik weet wat ze wil, namelijk door mijn slaapkamer naar het balkon van haar bazin om daar op haar bed een dutje te doen. Helaas voor haar is mijn slaapkamerdeur dicht. Daarom mauwt ze nu zo zielig. Ik roep haar, maar ze houdt zich doof. Mijn buurvrouw staat in haar tuin waar ze daar plantjes water geeft. Ik vraag haar de kat te halen, maar ook háár roepen is tevergeefs. Ze loopt naar huis om haar lieveling met snoepjes te verleiden, maar katten zijn persoonlijkheden, poes weigert hoogmoedig de lekkernijen. Zuchtend klimt mijn buurvrouw de trap op, maar poes laat zich niet strikken. Opeens roept ze verschrikt: “O, ze heeft hier iets neergelegd, ik pak even een papiertje uit de badkamer.” Haar ogen zijn niet zo best meer, wanneer ze zich bukt, roept ze opgelucht: “Nee, het is een oude bruine knijper.” Op dat moment neemt de kat het besluit langs haar heen te rennen naar beneden, door de open keukendeur naar haar eigen tuin. Moeizaam daalt mijn buurvrouw weer af, met de gewraakte snoepjes in haar hand. “Wat een deugniet is het toch”, zucht ze niettegenstaande vertederd. Maar ik vind het verwende beest een lastpak. D