Cover story

Parmigiani Fleurier A true love story

Η ιστορια τΗσ Parmigiani Fleurier ειναι πανω απ’ ολα μια ιστορια αγαπΗσ. the story oF Parmigiani Fleurier is -more than anything- a love tale

Από την Εύη Γεωργάτου / By Evi Georgatou

Michel Parmigiani

Πρόκειται για μια σύντομη ιστορία που, τυπικά, άρχισε πριν από είκοσι ακριβώς χρόνια. Οι ρίζες της, όμως, βρίσκονται όχι μόνο στο εγγύς αλλά και στο απώτερο παρελθόν. Για την ώρα, θα πάμε πίσω στο 1974, οπότε ο νεαρός Michel Parmigiani έχει μόλις αποφοιτήσει από τη σχολή ωρολογοποιίας του Fleurier, όπου έχει μυηθεί και γοητευτεί από το έργο ωρολογοποιών όπως ο συντοπίτης του Ferdinand Berthoud, αλλά και ο Βρετανός John Harrison, ο άνθρωπος που επινόησε το ναυτικό χρονόμετρο. Βρισκόμαστε στο απόγειο της κρίσης του quartz: οι ιαπωνικοί μηχανισμοί κατακλύζουν την αγορά, πιάνοντας την ελβετική βιομηχανία του ρολογιού στον ύπνο και, μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία, χάνονται πάνω από 90.000 θέσεις εργασίας. Σ’ εκείνη τη σκοτεινή εποχή, σπρωγμένος από την αγάπη του για την παραδοσιακή ωρολογοποιία, ο 24χρονος Michel Parmigiani αποφασίζει να κολυμπήσει κόντρα στο ρεύμα, κλείνοντας τ’ αυτιά στις παραινέσεις των κοντινών του ανθρώπων που τον συμβουλεύουν να στραφεί στο τραπεζιτικό σύστημα ή στις ασφάλειες. Η αρχή γίνεται το 1976, οπότε εγκαθιστά την εταιρεία του στο κοντινό Couvet, δίνοντάς της το όνομα «Parmigiani Mesure et Art du Temps». Εκεί εστιάζει στην αποκατάσταση παλαιών ρολογιών και αυτομάτων, κάτι που του επιτρέπει να ακονίσει τις δεξιότητές του και ν’ αυξήσει τις γνώσεις του. Συγχρόνως κατασκευάζει, «in-casa», ρολόγια τσέπης για μεγάλες ωρολογοποιίες – εκείνες που ακόμη στέκονται στα πόδια τους. Πρόκειται για ιδιαίτερα περίτεχνες δημιουργίες, χαρακτηριστικό των οποίων είναι ο υψηλός βαθμός συνοχής ανάμεσα στο εξωτερικό και το εσωτερικό – τη μηχανική και το design, που επεκτείνεται από την όψη του ρολογιού στην όψη του ίδιου του μηχανισμού.

Η Parmigiani Fleurier είναι η ευτυχής συνάντηση δυο ανθρώπων με αγάπη για το παραδοσιακό ρολόι

Η νέα έποχΗ Τα πράγματα αλλάζουν το 1980, οπότε ο Michel Parmigiani έρχεται σε επαφή με την οικογένεια Sandoz, την κινητήριο δύναμη πίσω από την ομώνυμη φαρμακευτική εταιρεία. Η οικογένεια είναι κάτοχος της συλλογής Maurice Sandoz, μιας από τις πιο εντυπωσιακές συλλογές ρολογιών τσέπης και αυτομάτων στην Ελβετία. Το δύσκολο έργο της αποκατάστασής τους ανήκει στον έφορο του Μουσείου Ωρολογοποιίας του Locle, Effrène Jobin, έναν άνθρωπο μεγάλης ηλικίας, ο οποίος αναζητεί πλέον τον αντικαταστάτη του. Έτσι, συστήνει τον Michel Parmigiani στους Sandoz και τους πείθει να του εμπιστευτούν την πολύτιμη συλλογή τους. Κι εκείνος ξεδιπλώνει

This is a brief story that began precisely twenty years ago. Its roots, however, lie not only in the near but also in the distant past. For now, we shall travel back to 1974, at a time when a young Michel Parmigiani had just graduated from the watchmaking school of Fleurier, where he had become enchanted by the work of watchmakers such as his compatriot Ferdinand Berthoud, and John Harrison, the Briton who invented the marine chronometer. We are at the height of the quartz crisis: Japanese movements have been flooding the market, catching the Swiss watch industry in its sleep, resulting in the loss of over 90,000 jobs within less than a decade. During that dark period, 24-year old Michel Parmigiani, spurred by his love of traditional watchmaking, decided to swim against the current, closing his ears to the warnings of friends and family who advised him to turn to the safety of the banking or the insurance sector. He started in 1976, establishing his company in nearby Couvet, and naming it «Parmigiani Mesure et Art du Temps». He then proceeded to focus on the restoration of old watches and automatons, which allowed him to hone his skills and enhance his knowledge. At the same time, he also manufactured -“in-casa”- pocket watches for large manufactures -for those still standing on their feet at least. They were particularly elaborate creations, with a characteristically high degree of consistency between their interior and exterior -engineering and design- extending from the appearance of the watch to the appearance of the movement itself.

The new era Things changed in 1980, when Michel Parmigiani became acquainted with the Sandoz family, the driving force behind the pharmaceutical company of the same name. The family was the holder of the Maurice Sandoz collection, one of the most impressive collections of pocket watches and automatons in Switzerland. The difficult task of their restoration at the time rested with the curator of the Le Locle Museum of Watchmaking, Effrène Jobin, an elderly man who had already been seeking a replacement. He thus introduced Michel Parmigiani to the Sandoz family, and persuaded them to entrust their valuable collection with him. Michel’s unparalleled talent in watchmaking once again begins unfolding, leading members of the family to the decision to invest in it. The one who eventually urged Michel Parmigiani to relinquish his isolated laboratory and attempt something “grander” was Pierre Landolt, one of the most prominent members of the Sandoz family and president of the family foundation - among his other numerous business ventures. So, with Pierre Landolt’s moral and material support, Michel Parmigiani once again delves into deep waters: he returns to Fleurier and founds a brand combining his surname with his place of origin: Parmigiani Fleurier. The year is 1996, which, coincidentally, is also the year that Sandoz AG merges with Ciba-Geigy, forming Novartis, a colossal company with Landolt as one of its board members. Back in Fleurier, Michel Parmigiani’s boutique manufacture has managed great things, producing 27 in-house calibers within only a few years, including the handwound Caliber 110 with an 8-day power reserve, which was integrated into the now collectable Ionica, the first watch by Parmigiani Fleurier and the ancestor of the emblematic Kalpa with its characteristic tonneau-shaped case.

Two men and their love for watches created the manufacture

Οι εγκαταστάσεις της Parmigiani στο Fleurier. The manufacturing facilities of Parmigiani in Fleurier

γι’ άλλη μια φορά το απαράμιλλο ταλέντο του στην ωρολογοποιία, οδηγώντας τα μέλη της οικογένειας στην απόφαση να επενδύσουν σ’ αυτό. Εκείνος που προτρέπει τον Michel Parmigiani να βγει από το απομονωμένο του εργαστήριο και να τολμήσει κάτι «πιο μεγάλο» είναι ο Pierre Landolt, ένα από τα εξέχοντα μέλη της οικογένειας Sandoz και πρόεδρος του ιδρύματος της οικογένειας – ανάμεσα στις άλλες, ουκ ολίγες, επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Έτσι, με την ηθική και υλική στήριξη του Pierre Landolt, ο Michel Parmigiani βουτάει ξανά στα βαθιά: επιστρέφει στο Fleurier και ιδρύει το brand που συνδυάζει το επώνυμό του με τον τόπο καταγωγής του: την Parmigiani Fleurier. Βρισκόμαστε αισίως στο 1996 και, συμπτωματικά, είναι η χρονιά που η Sandoz AG συγχωνεύεται με τη Ciba-Geigy για να δημιουργήσουν τον κολοσσό Novartis, με τον Landolt να είναι έκτοτε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του. Πίσω στο Fleurier, η boutique ωρολογοποιία του Michel Parmigiani μεγαλουργεί, παράγοντας μέσα σε λίγα χρόνια 27 in-house μηχανισμούς, μεταξύ των οποίων ο κουρδιστός στο χέρι Caliber 110 με power reserve 8 ημερών, που εξόπλισε το συλλεκτικό πλέον Ionica, το πρώτο ρολόι της Parmigiani Fleurier και πρόγονο του εμβληματικού Kalpa της, με τη χαρακτηριστική κάσα σε σχήμα tonneau.

1 2 3

4

1. Tonda 1950 Squelette. 2. Tonda 1950 Special Edition Meteorite. 3. Tonda Metropolitaine Selene. 4. Tonda 1950

Πυρήνας του brand είναι το τμήμα αποκατάστασης παλιών ρολογιών

The brand’s core is the restoration section for old watches and automatons

Bugatti Revelation 6

Η καθέτοποίΗσΗ τΗσ παραγωγΗσ Αποφασισμένοι να μην κάνουν κανένα συμβιβασμό στην ποιότητα των ρολογιών τους, οι Michel Parmigiani και Pierre Landolt (αντιπρόεδρος πλέον της Parmigiani Fleurier) αποφασίζουν σύντομα ότι η καθετοποίηση της παραγωγής είναι μονόδρομος. Έτσι, το 2000 αρχίζει μια σειρά από εξαγορές μικρών προμηθευτών που, μέσα σε διάστημα τεσσάρων χρόνων, σχηματίζουν τις Manufactures Horlogères του Ιδρύματος Sandoz: πρώτη είναι η Atokalpa, στο γειτονικό καντόνι των Jura, η οποία κατασκευάζει τους τροχούς των μηχανισμών -συμπεριλαμβανομένων των τροχών του τυμπάνου και του escapement- αλλά και το ντελικάτο ελατήριο του τυμπάνου. Την ίδια χρονιά εξαγοράζεται η Bruno Affolter SA στο Chaux-de-Fonds, που μετονομάζεται σε «Les Artisans Boîtiers»: καθήκον της -στο οποίο διαπρέπει- είναι να σχεδιάζει και να κατασκευάζει κάσες, μπούκλες και άλλα μικροεξαρτήματα του ρολογιού. Ένα χρόνο αργότερα, το 2001, σειρά έχει η Elwin, στο καντόνι της Βέρνης, η οποία φέρει εις πέρας την παραγωγή μικρο-εξαρτημάτων του μηχανισμού όπως βίδες, άξονες, καρφιά κ.λπ., με το 40% της παραγωγής της να πηγαίνει στην Parmigiani Fleurier και το υπόλοιπο 60% σε μερικές από τις επιφανέστερες manufactures. Το 2003 γίνεται το πιο αποφασιστικό βήμα: ιδρύεται στο Fleurier η manufacture Vaucher η οποία, σ’ ένα χώρο 6.700τ.μ., ο οποίος εγκαινιάζεται το 2009, φέρνει κοντά τους τομείς της Έρευνας και της Ανάπτυξης, της κατασκευής πλατινών, γεφυρών και άλλων εξαρτημάτων με τη βοήθεια μηχανημάτων CNC, του φινιρίσματος, της προ-συναρμολόγησης και της συναρμολόγησης, της εφαρμογής των μηχανισμών στις κάσες, ακόμη και της εκπαίδευσης, απασχολώντας πάνω από 200 ωρολογοποιούς, ειδικευμένους σε περισσότερα από 50 επαγγέλματα. Σήμερα, η Vaucher Fleurier παράγει μηχανισμούς όχι μόνο για την Parmigiani αλλά και για την Hermès (η οποία είναι κάτοχος του 25% των μετοχών της) και άλλες εταιρείες Υψηλής Ωρολογοποιίας, έχοντας στο portfolio της πέντε οικογένειες μηχανισμών: κουρδιστούς στο χέρι, αυτόματους, ultra-thin, με μεγάλα power reserve ή με complications. Η τελευταία πράξη λαμβάνει χώρα στο Chauxde-Fonds, όπου το Ίδρυμα Sandoz θεμελιώνει το 2005 την Quadrance & Habillage, η οποία αναλαμβάνει την κατασκευή των καντράν, σκιαγραφώντας τα χαρακτηριστικά του «προσώπου» των ρολογιών Parmigiani Fleurier. Πλέον, τα μόνα στοιχεία του ρολογιού που προμηθεύεται η manufacture εκτός γκρουπ είναι οι λίθοι, τα κρύσταλλα ζαφειριού και τα λουράκια που, ως γνωστόν, προέρχονται από τον οίκο Hermès.

VerTical inTegraTion Determined not to make any compromises on the quality of their watches, Michel Parmigiani and Pierre Landolt (now vice president of Parmigiani Fleurier) soon decided that the vertical integration of their production was the only way to go. Thus, in the year 2000, a series of acquisitions of small suppliers began, forming within the next four years the Manufactures Horlogères of the Sandoz Foundation: the first was Atokalpa, in the neighboring Jura canton, which manufactured the gears of the movements -including the balance and escapement wheels- along with the delicate balance-spring. Bruno Affolter SA in La Chaux-de-Fonds was also acquired during the same year, and renamed to “Les Artisans Boîtiers”: its responsibility -in which it excelled- was to design and construct cases, clasps and other small parts of the watch. A year later, in 2001, it was Elwin's turn, a company in the Bern canton, which produced small parts for the movements, such as screws, arbors, studs, etc., with 40% of its production going to Parmigiani Fleurier and the remaining 60% to some of the most prestigious manufactures. The most decisive step is taken in 2003: Vaucher manufacture is founded in a 6,700sq.m. area within Fleurier; it opens in 2009, bringing together the sectors of Research and Development, the production of plates, bridges and other parts with the use of CNC machinery, finishing, pre-assembly, assembly, the fitting of movements within cases, and even training, employing over 200 watchmakers specialized in more than 50 professions. Today, Vaucher Fleurier produces movements not only for Parmigiani but also for Hermès (which holds 25% of its shares) as well as for other High Watchmaking companies, having in its portfolio five movement families: hand-wound, self-winding, ultra-thin, with large power reserves or with complications. The last act takes place in La Chaux-de-Fonds, where the Sandoz Foundation establishes Quadrance & Habillage in 2005, which undertakes the production of dials, outlining them with the characteristics distinctive of the Parmigiani Fleurier watch face. The only elements of the watch that the manufacture now obtains from sources outside the group are jewels, sapphire crystals and straps, which, as we know, come from Hermès.

Tonda Chronor Anniversaire

Toric Resonance

high-end ωρολογοποίία Εστιάζοντας στο high-end τελικό προϊόν, η Parmigiani Fleurier παράγει 5.000 ως 6.000 ρολόγια τον χρόνο, καθένα από τα οποία απαιτεί κατά μέσο όρο 400 ώρες εργασίας. Παράλληλα, η manufacture διαθέτει ένα τμήμα αποκατάστασης παλιών ρολογιών και αυτομάτων. «Αποκατάστασης» και όχι «επιδιόρθωσης», όπως θα σπεύσει να ξεκαθαρίσει ο Michel Parmigiani στον επισκέπτη. Όπως επανειλημμένως έχει πει ο ίδιος σε συνεντεύξεις του, οι τεχνίτες της Parmigiani δεν επιδιορθώνουν απλώς το αντικείμενο, αλλά το επαναφέρουν στην πρότερη δόξα του. Αποκτώντας στην πορεία γνώσεις, οι οποίες αποδεικνύονται τα πιο πολύτιμα εφόδια για ένα εργαστήριο Υψηλής Ωρολογοποιίας. Σήμερα, το portfolio της Parmigiani Fleurier περιλαμβάνει πέντε ανδρικές συλλογές (Kalpa, Tonda, Bugatti, Pershing και Transforma) τρεις γυναικείες (Kalpa, Tonda και Pershing), μία συλλογή Haute Joaillerie (Tonda) και έξι συλλογές Haute Horlogerie (Toric, Kalpa, Tonda, Buggati, Pershing και Ovale). Επίσης, τη σειρά επιτραπέζιων ρολογιών Pendulette, καθώς και τη σειρά Pieces of Exception, που περιλαμβάνει περίτεχνα επιτραπέζια ρολόγια, ορισμένα από τα οποία εφοδιασμένα με αυτόματα.

Tonda Hemispheres Left: Kalpa XL Hebdomadaire

το καίνοτομο Senfine

Στην Parmigiani Fleurier η προσήλωση στην παραδοσιακή ωρολογοποιία είναι η μία μόνο όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι η επιδίωξη της καινοτομίας. Κάτι που η manufacture απέδειξε τον περασμένο Γενάρη στο Σαλόνι της Γενεύης με την παρουσίαση του Senfine, ενός concept watch με power reserve 70 ημερών. Το μυστικό πίσω από αυτή την πρωτοφανή αυτάρκεια είναι ένα εξωτικής γεωμετρίας μηχανικό σύστημα, το οποίο αντικαθιστά τον ρυθμιστικό μηχανισμό του ρολογιού – δηλαδή το τύμπανο και το escapement. Επινόηση του Pierre Genequand, συνταξιούχου μηχανικού του Ελβετικού Κέντρου Ηλεκτρονικής και Μικροτεχνολογίας (CSEM), το εν λόγω regulator έχει ελάχιστες ενεργειακές απαιτήσεις. Αυτό οφείλεται τόσο στην εκμηδένιση της τριβής όσο και στην ελάττωση του εύρους ταλάντωσης στις μόλις 16° (έναντι των συνηθισμένων 280-300°), με τη συνεπακόλουθη αύξηση της συχνότητας στα εξωπραγματικά 16Hz (115.200 ταλαντώσεις/ώρα) να αυξάνει γεωμετρικά και την ακρίβεια του ρολογιού. Κλειδί στην εφεύρεση του Genequand είναι τα μικρο-εξαρτήματα από πυρίτιο, σε συνδυασμό με την τεχνολογία των «εύκαμπτων αρθρώσεων» (Flextech). Αυτή επέτρεψε, για παράδειγμα, τη δημιουργία των μακριών, εύκαμπτων λεπίδων που υποκαθιστούν τον μοχλό του escapement, προωθώντας τον τροχό του με τρόπο που θυμίζει το «grasshopper escapement» που επινόησε ο John Harrison τον 18ο αιώνα. Μετά την αρχική του σύλληψη και το ξύλινο μοντέλο σε κλίμακα 1:20 που δημιούργησε ο Genequand στην κουζίνα του σπιτιού του, το concept του Senfine (που στη γλώσσα Esperanto σημαίνει «αιώνιος») πέρασε στα χέρια των ειδικών του CSEM οι οποίοι, αφού επιβεβαίωσαν ότι είναι εφικτό, το παρέδωσαν στους ωρολογοποιούς της Vaucher. Αυτοί δημιούργησαν τον μηχανισμό για το concept watch της Parmigiani, το οποίο έγινε αντικείμενο συζήτησης και θαυμασμού στο SIHH. Πλέον, η Parmigiani, η Vaucher και το CSEM συνεχίζουν να βελτιώνουν τον μηχανισμό του Senfine, με στόχο την εμπορευματοποίηση ενός ρολογιού που θα χρειάζεται κούρδισμα το πολύ μια φορά τον μήνα.

Pershing 005

high-end manufacTure Focusing on a high-end finished product, Parmigiani Fleurier now produces 5,000 to 6,000 watches a year, each of which requires an average of 400 work-hours. At the same time, the manufacture has a section for the restoration of old watches as well as automatons. “Restoration” and not “repair”, as Michel Parmigiani would be quick to point out to visitors. As he has repeatedly said in interviews, the craftsmen of Parmigiani do not simply repair an item, but restore it to its former glory, obtaining knowledge along the way which proves to be the most valuable asset for a workshop of High Watchmaking. Today, the Parmigiani Fleurier portfolio includes five men's collections (Kalpa, Tonda, Bugatti, Pershing and Transforma), three ladies' (Kalpa, Tonda and Pershing), one Haute Joaillerie collection (Tonda), and six Haute Horlogerie collections (Toric, Kalpa, Tonda, Buggati, Pershing and Ovale). It also has the Pendulette series of clocks, as well as the Pieces of Exception series, which includes ornate table clocks, some of which have self-winding movements.

The innoVaTiVe Senfine

Parmigiani Fleurier's commitment to traditional manufacture is only one side of the coin, the other being the pursuit of innovation. It is something the manufacture amply demonstrated last January at the Geneva Salon when it presented the Senfine, a concept watch with a 70-day power reserve. The secret behind this unprecedented autonomy is an exotic geometry mechanical system which replaces the watches' regulating organ - i.e. the balance and the traditional lever escapement. The invention of Pierre Genequand, a retired engineer of the Swiss Center for Electronics and Microtechnology (CSEM), the aforesaid regulator has minimal power requirements, allowing for an enormous power reserve. This is due to the elimination of friction along with the reduction of the oscillation range to only 16° (versus the usual 280-300°), with the consequent rise in frequency to an extraordinary 16Hz (115,200 oscillations/ hour) exponentially increasing the accuracy of the watch. The key to Genequand's invention is, of course, the small parts made of silicon, combined with the "flexible joints” technology (Flextech), which the engineer had been working on before his retirement. This allowed, for example, the creation of the long, flexible blades that replaced the escapement lever, driving its wheel in a manner reminiscent of the grasshopper escapement, invented by John Harrison in the 18th century. Following its initial conception and the wooden 1:20 scale model crafted by Pierre Genequand in his home kitchen, Senfine's concept (which in Esperanto means "eternal") was passed on to CSEM experts, who, after confirming its feasibility, handed it over to the Vaucher watchmakers. They were the ones to create a movement for the Parmigiani concept watch, which became the topic of discussion and admiration during the latest SIHH. From now on, Parmigiani, Vaucher and CSEM will continue to improve the Senfine movement, with the goal of the eventual commercialization of a watch that will require winding at most once a month.