Toolkit Designers Meeting 2017 [Review]

dimitriskoliadimas\ thanasisbabalis\ michalisnoukaris\ georgemantzouranides\ georgedoutsiopoulos\ k&karchitects\ urbansoulproject\ konstantinosdovas\ vaggelispot\ dimitrisnikolaidis\ marketingclub\ thoulimisirloglou\ tinatouli\ designers dimitrisfakinos\ mariasinanidou\

review meeting

DEC 01. 02. 03.

meeting

designers

DESIGNERS ΚΑΙ ΠΆΛΙ ΚΆΤΩ ΑΠΌ ΤΗΝ ΊΔΙΑ ΣΤΈΓΗ Ελισσάβετ Τουλή

Η Δημοσιογραφική Ομάδα του TOOLKIT DESIGNERS MEETING 2017 Βλαχίδου Ερμιόνη Γεωργιάδου Μαρία Δημητρακίδου Θεοδοσία Διαμαντόπουλος Νικήτας Κουκίδου Αλεξάνδρα Κοτσάφτη Αγγελική Μερτζιανη Ιουλία Παντελάκης Αλέξανδρος Παντελίδου Ειρηνη Πάντσιου Κάτια Παπίγγη Αθανασία Τζιοβανάκη Παναγιώτα Τουλή Ελισσάβετ Χατζηβασιλείου Μύριαμ Η Ομάδα Φωτογράφων του TOOLKIT DESIGNERS MEETING 2017 Παπαδοπούλου Φούλα, Τζελέπη Ηλιάνα Χατζηγεωργίου Φωτεινή

Για ακόμη μία χρονιά το Toolkit Designers Meeting έφερε κοντά νέους και επαγγελματίες designers από διάφορους κλάδους του χώρου, με σκοπό να μοιραστούν μεταξύ τους γνώσεις, εμπειρίες αλλά και ανησυχίες.

Τι είδαμε;

Τι ακούσαμε;

Τι είπαμε;

Τι δημιουργήσαμε;

Είδαμε νέους Designers να καταφθάνουν με ασυγκράτητη όρεξη για δημιουργία και να σκορπίζονται σε όλο το Μ2 για να γνωριστούν μεταξύ τους και να ερευνήσουν την θεματική τους. Είδαμε τους εισηγητές με ανυπομονησία να προετοιμάζουν τις αίθουσες και τα υλικά τους προκειμένου να υποδεχτούν τους συμμετέχοντες. Είδαμε επίσης εθελοντές και δημοσιογράφους να μοιράζονται στις αίθουσες και να παρακολουθούν και αυτοί με περιέργεια τα διάφορα workshops. Ακούσαμε ιδέες, απόψεις αλλά και προβληματισμούς. Αξιοσημείωτο ήταν το γεγονός ότι σε όλες τις αίθουσες, συμμετέχοντες και εισηγητές ερευνούσαν και συζητούσαν με απόλυτη αρμονία και αφοσίωση που σε έκανε να αδημονείς να μάθεις τι συμβαίνει άραγε πίσω από τις πόρτες. Είπαμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους βοήθησαν με μεράκι και ενθουσιασμό να πραγματοποιηθεί η φετινή διοργάνωση και σε όλους εσάς που ασπάζεστε την κύρια ιδέα του Toolkit Designers Meeting «ότι η συνολική πρόοδος ενός δημιουργικού κλάδου εξαρτάται από την τεχνική κατάρτιση των μελών του, αλλά κυρίως από τον γόνιμο διάλογο, την αλληλεπίδραση και τη συνεργασία μεταξύ τους». Δημιουργήσαμε ένα ηλεκτρονικό τεύχος μέσα στο οποίο θα διαβάσετε διάφορες συνεντεύξεις και άρθρα, συνοδευόμενα από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, σχετικά με τα workshops και τις ομιλίες του τριημέρου, τα οποία επιμελήθηκαν οι δημοσιογράφοι και οι φωτογράφοι του Toolkit Designers Meeting 2017.

Δημοσιογράφος Νικήτας Διαμαντόπουλος

Το τέταρτο Toolkit Designers Meeting τελείωσε. Και ήταν ακριβώς όσο γεμάτο περιμέναμε, αν όχι περισσότερο.. Τατουάζ και μπαλόνια, οπτική αποτύπωση σχημάτων ως μορφή έκφρασης, κειμενογράφηση και ρήσεις του Wittgenstein – το φετινό Meeting είχε τα πάντα, ακόμα και πολύχρωμες καρέκλες που ταίριαζαν με το ντεκόρ. Αλλά δεν ήταν ούτε οι καρέκλες (όσο ύπουλα αναπαυτικές κι αν ήταν), ούτε η θέα στη θάλασσα που προσέφερε το Μ2 της Θεσσαλονίκης που μας κέρδισε. Δεν ήταν καν η επαγγελματικότητα και οργάνωση με την οποία διοργανώθηκε η εκδήλωση, αν μπορείτε να το πιστέψετε. Αυτό που πυρακτωνόταν με αναμφίβολη σφοδρότητα όταν επιστρέφαμε κάθε μέρα στο σπίτι, ήταν οι άνθρωποι πίσω από την ιδέα. Είναι δύσκολο να εμφιαλώσει

κανείς τον ενθουσιασμό, το πάθος και την όρεξη πίσω από τη σύσταση ενός event που αποβλέπει στη μεταλαμπάδευση της γνώσης και εμπειρίας από designers σε designers. Από ανθρώπους που εργάστηκαν στις Η.Π.Α., τη Γαλλία, την Αγγλία και δεκάδες άλλες ευρωπαϊκές και μη χώρες, οι οποίοι συνευρέθησαν στον ίδιο χώρο για λίγες μέρες με σκοπό να τοποθετήσει ο καθένας τους ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ «Design». Και ήταν αυτός ακριβώς ο ενθουσιασμός που λειτούργησε ως μια επίθεση αποπληξίας, επικοινωνώντας μέσω του ηλεκτρικού σπινθήρα που διοχέτευσαν οι ομιλητές στους υποδοχείς των ακροατών και συμμετεχόντων.

DESIGNERS. DESIGNERS EVERYWHERE

Οι Άνθρωποι Πίσω από την Ιδέα «Κίνητρό μας; Εξέλιξη, να έρχονται άνθρωποι που δημιουργούν, με ιδέες, κι εμείς να τις διαμορφώνουμε. Να δίνουμε τη δυνατότητα σε ανθρώπους με χρόνο, όρεξη αλλά όχι δουλειά να αναπτυχθούν». Αυτά ήταν τα λόγια του Παναγιώτη Μεταλληνού, ενός εκ των τριων founders του Design Toolkit, όταν τον ρωτήσαμε για το σκοπό του Meeting. Μαζί με τους Μαζί με τους, Παντελής Τουτουνόπουλος και Ελένη Σαμαρά αποτελούν το τρίο που εμπνεύστηκε και υλοποίησε το εγχείρημα. Με άτομα να έρχονται συνεχώς για οδηγίες και το κινητό του τηλέφωνο να δονείται ανελλιπώς, η συνέντευξη ήταν τόσο θυελλώδης όσο το λευκό πρωινό μιας σχεδόν χειμωνιάτικης Θεσσαλονίκης.

Lavart: Πως αποφασίσατε να ξεκινήσετε τα Meetings; Π. Mεταλληνός: «Μια μέρα απλώς καθόμαστε με τον Παντελή σε ένα παγκάκι πίνοντας μπύρες, τσαντισμένοι που τα περισσότερα events γίνονται στην Αθήνα και όχι τη Θεσσαλονίκη. Ξεκινήσαμε με το Toolkit Startup, λοιπόν. Βλέπεις, υπάρχουν άνθρωποι που διαθέτουν την απαραίτητη ακαδημαϊκή γνώση, διαθέτουν τον χρόνο και την όρεξη. Τους λείπει όμως η εμπειρία, κι εδώ αποσκοπούμε εμείς. Τους δίνουμε τους τίτλους, τα κεφάλαια πρέπει να τα αναζητήσουν από μόνοι τους. Έτσι θα ανοίξει η δεξαμενή σκέψης και θα επεκταθούν οι ορίζοντές τους».

L: Πως υποδέχεται η Θεσσαλονίκη τους νέους designers; ΠM: «Θεσσαλονικιώτικα – όπως μόνο αυτή γνωρίζει δηλαδή, σνομπάροντας τα παιδιά της. Μερικές φορές νομίζω είναι σνομπ με τον ίδιο τους τον εαυτό, δε γνωρίζω τώρα αν αυτό οφείλεται στο εκλεπτυσμένο τους γούστο. Εμείς ωστόσο συνεχίζουμε, διότι δε διοργανώνουμε το Meeting για τα χρήματα αλλά τη μεταλαμπάδευση γνώσης».

L: Τι είναι το «design» για εσένα; ΠM: «Είναι πολύ απλό, θα έλεγα. Υποχρεώνω τον εαυτό μου να σκέφτεται διαφορετικά απ’ όλο τον κόσμο. Αυτό είναι».

Αντί Επιλόγου: Δύσκολα συνοψίζονται τρεις μέρες γεμάτες με ομιλίες, workshops, κουβέντες και συζητήσεις εντός και εκτός αιθουσών. Οι τέσσερις αρετές του urban soul project, η σημαντικότητα του portfolio, η σκληρή αλήθεια πως μια εικόνα είναι 81,1 και όχι 1,000 λέξεις, η διαφορά στα χαρακτηριστικά και οφέλη ενός πολιτισμικού προϊόντος. Η σημασία της συνειδητοποίησης πως για τον επίδοξο designer δεν έχει σημασία η μια μοναδική επιτυχία αλλά οι συνεχείς απανωτές αποτυχίες, η βελτίωση μέσω της επανάληψης «η ομορφιά δε βρίσκεται στις λύσεις» – Μεταλληνός). Ακούσαμε για την κατοχύρωση των πνευματικών δικαιωμάτων των έργων, τη διαφορά των βραβείων και διαγωνισμών και μάθαμε

τα τρία σημαντικότερα σημεία ανάπτυξης ενός προϊόντος (φόρμα + τεχνολογία + ανάγκη). Τρεις μέρες γεμάτες από το πρωί έως το βράδυ μπορεί να φαντάζουν πολλές, είναι ωστόσο τρομακτικά λίγες. Διότι όταν η απόδοση της γνώσης γίνεται με τόσο αβίαστο τρόπο και με τόση όρεξη (με την ευχέρεια του χωρομέτρη που χειρίζεται τον αστρολάβο), που ακόμα και κάποιος που δεν ανήκει στον χώρου του design μπορεί να ενθουσιαστεί, τότε τα οφέλη προς τους ίδιους τους designers δε μπορεί να είναι κάτι λιγότερο από ανεκτίμητα. Κλείνουμε με τα λόγια του συγγραφέα Paul Arden: «Μην επιζητείς την επιβράβευση αλλά την κριτική».

ΤΟ ΦΟΥΑΓΙΈ ΤΟΥ ΜΕΓΆΡΟΥ ΜΕΤΑΜΟΡΦΏΝΕΤΑΙ Δημοσιογράφος Αγγελική Κοτσάφτη

Τρείς ημέρες γεμάτες δημιουργικότητα ολοκληρώθηκαν στο κτίριο Μ2 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης στα πλαίσια του Toolkit Designers Meeting 2017, σε ένα αρχιτεκτονικό workshop με την υπογραφή των Κ & Κ Architects.

Θέμα Architecture

Τίτλος Workshop Custom Furniture Design

Εισηγήτριες K&K Architects

…καταιγισμός ιδεών και σχεδίων οδήγησε την τρίτη μέρα σε τρεις προτάσεις με δυνατότητες πραγματικής… Οι Κατερίνα Κοτζιά και Κορίνα Φιλοξενίδου, μέσω της μη τυπικής μάθησης, κατάφεραν να διοργανώσουν από τη 1 έως τις 3 Δεκεμβρίου, μια συνάντηση που βασίστηκε στην ενεργή συμμετοχή του κοινού και διατήρησε ζωηρό το ενδιαφέρον του για ολόκληρο το τριήμερο. Μέσα από παρουσιάσεις με οπτικοακουστικό υλικό, παρέχοντας τεχνική γνώση και επαφή με νέα υλικά και δυνατότητες, οι Κ & Κ Architects βοήθησαν τους συμμετέχοντες να εμπνευσθούν και να σχεδιάσουν τις δικές τους κατασκευές με γνώμονα τις αρχές του custom furniture design ή διαφορετικά τη δημιουργία κατασκευών και επίπλων για συγκεκριμένους χώρους. Μία ευχάριστη έκπληξη περίμενε τους συμμετέχοντες την πρώτη ημέρα του workshop καθώς είχε την τύχη και την τιμή, να τους επισκεφθεί στο χώρο ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, κ. Γιώργος – Εμμανουήλ Λαζαρίδης. Έπειτα από πρόσκληση των Κ & Κ Architects, ο κ. Λαζαρίδης μίλησε στους συμμετέχοντες για τη λογική των δύο κτιρίων, με το ένα να αντικρίζει την πόλη και το άλλο τη θάλασσα, το ένα να είναι εσωστρεφές και μεστό και το άλλο εξωστρεφές και φωτεινό, και πως αυτά τα χαρακτηριστικά σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες οδήγησαν σταδιακά στην εξέλιξη του σκοπού και του στόχου αυτών των δύο κτιρίων, που παρουσιάζουν τόσο μεμονωμένα και όσο και συνδυαστικά εξαιρετικό αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Ο κ. Λαζαρίδης αναφέρθηκε στην αλλαγή της

…γόμες, μολύβια και ξυλομπογιές γέμισαν τα τραπέζια και έδωσαν πρωτότυπα σχέδια τα οποία μετατράπηκαν σε τρισδιάστατες μορφές…

λειτουργίας των κτιρίων μέσα στα χρόνια και στον τρόπο με τον οποίο χώροι όπως το λόμπι και το μπαρ μετατράπηκαν σε περιοχές που πλέον φιλοξενούν διάφορες παραστάσεις διαφορετικού τύπου, εκθέσεις, ομιλίες, θεατρικές παραστάσεις και ρεσιτάλ νέων καλλιτεχνών. Δεν παρέλειψε να προτείνει και ο ίδιος κάποιες ιδέες για το πώς θα μπορούσαν να μετατραπούν αυτοί οι χώροι ώστε να εξυπηρετούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις νέες απαιτήσεις για πολλαπλή χρήση και υποστήριξε πως «Οι χώροι του Μεγάρου με δεδομένη την αλλαγή χρήσης τους τα τελευταία χρόνια είναι μια πρόκληση» προσκαλώντας τους συμμετέχοντες του workshop να βρουν λύσεις για την τροποποίηση αυτών. Η πρώτη μέρα έδωσε το ύφος των επόμενων, με το συνομιλιακό ύφος να επικρατεί και την ατμόσφαιρα να παραμένει ιδιαίτερα ευχάριστη και φιλική. Μετά την πρόσκληση του κ. Λαζαρίδη οι συμμετέχοντες περιηγήθηκαν στο φουαγιέ, εξετάζοντάς το και ξεκινώντας να σχηματίζουν νοητά σχέδια. Χωρίστηκαν σε ομάδες και ξεκίνησε η διαδικασία του brainstorming, αφού οι συμμετέχοντες έδειξαν ενθουσιασμό για την επιλογή του χώρου στον οποίο επρόκειτο να παρέμβουν. Ο διάλογος με τον κ. Λαζαρίδη αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και σύμφωνα με την κ. Φιλοξενίδου «Δεν είχαμε κατά νου ότι το Μέγαρο στεγάζει και μικρές εκδηλώσεις στο φουαγιέ. Είχαμε σκοπό να σχεδιάσουμε για το λόμπι, οπότε προέκυψε μια ανάγκη που είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα και μας ερέθισε πολύ. Θα δούμε τώρα αν θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις υψηλές προσδοκίες που έθεσε». Η δεύτερη μέρα βρήκε τις τρείς ομάδες που σχηματίστηκαν να εργάζονται με ζήλο. Γόμες, μολύβια και ξυλομπογιές γέμισαν τα τραπέζια και έδωσαν πρωτότυπα σχέδια, τα οποία μετατράπηκαν σε τρισδιάστατες μορφές μέσα στα σχεδιαστικά προγράμματα των laptop. Η αρωγή της κ. Κοτζιά και της κ. Φιλοξενίδου πολύτιμη, καθώς ήταν εκεί για να λύσουν τυχόν απορίες, να καθοδηγήσουν και να συζητήσουν με τον καθένα ξεχωριστά για τα project που βρίσκονταν σε εξέλιξη. Λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαιτερότητα του φουαγιέ, το οποίο αποτελεί σε πρώτη ανάγνωση χώρο συνάθροισης και αναμονής του κόσμου, οι συμμετέχοντες προσπάθησαν να δημιουργήσουν κατασκευές που θα ικανοποιούν την ορατότητα και την ακουστική για τις εναλλακτικές παραστάσεις που λαμβάνουν περιστασιακά χώρα εκεί και θα αποτελούν παράλληλα όγκους που θα αυξομειώνουν το μέγεθός τους ώστε να μην επιβαρύνουν το περιβάλλον όταν δεν είναι σε χρήση. Ο καταιγισμός ιδεών και σχεδίων οδήγησε την τρίτη μέρα σε τρεις προτάσεις με δυνατότητες πραγματικής εφαρμογής. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από τον κ. Γιώργο Καπράρα, πολιτικό μηχανικό και κατασκευαστή, που οι Κ & Κ Architects προσκάλεσαν με σκοπό να εξετάσει μαζί τους τα τρία project και έδωσε απαντήσεις κλειδιά σε πολλά σημεία, ώστε οι προτάσεις να ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα. Σχολιάζοντας την έκβαση του workshop η κ. Κοτζιά ανέφερε πως «Το στοίχημα είναι να είναι κάτι το οποίο είναι υλοποιήσιμο,

αλλά ωστόσο να είναι ενδιαφέρον και σαν σύλληψη σχεδιαστική. Αυτό νομίζω ότι το έχουν πετύχει και οι τρείς ομάδες, οπότε είμαι πολύ ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα». Αλλά και οι συμμετέχοντες δήλωσαν την ικανοποίηση τους γενικότερα για την οργάνωση του workshop και ειδικότερα για την διεκπεραίωση του στόχου που έθεσαν εξαρχής, με τη Χριστίνα Δρακοπούλου, συμμετέχουσα αρχιτέκτων και εργαζόμενη σε ξενοδοχείο να δηλώνει, «Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο workshop έχει πετύχει τον σκοπό του πάνω από το 100%. Είμαι πολύ ευχαριστημένη». Ακόμη, έντονα εκφράστηκε η ευγνωμοσύνη του κοινού απέναντι στις Κατερίνα Κοτζιά και Κορίνα Φιλοξενίδου, όπως υποστηρίζει και η Εύα Καζακλή, συμμετέχουσα αρχιτέκτων εσωτερικών χώρων και product designer, «Είμαι πολύ ευχαριστημένη από τα κορίτσια, την Κατερίνα και την Κορίνα, μας βοήθησαν πάρα πολύ στο να αναπτύξουμε τις ιδέες μας και με πολλές ειδικές γνώσεις. Ευχαριστημένη νομίζω είμαι μέχρι να ολοκληρώσουμε και την παρουσίασή μας και περιμένω να δω πώς θα γίνει το τελικό στήσιμο όλων των παρουσιάσεων». Οι προτάσεις που προέκυψαν από το τριήμερο workshop θα συμπεριληφθούν σε ένα τεύχος το οποίο θα παραδοθεί στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, ως λύσεις σε μια προσημείωση ανάθεσης μιας αρχιτεκτονικής μελέτης. Τα project των τριών ομάδων στηρίχθηκαν σε πραγματικά αρχιτεκτονικά ζητήματα και ανταποκρίνονται στο χώρο του φουαγιέ του κτιρίου Μ2 του μεγάρου.

…είμαι πολύ ευχαριστημένη από τα κορίτσια, την Κατερίνα και την Κορίνα, μας βοήθησαν πάρα πολύ στο να αναπτύξουμε τις ιδέες μας και με πολλές ειδικές γνώσεις.…

Δημοσιογράφος Παναγιώτα Τζιοβανάκη

«Όλα είναι μία διαδικασία» αυτή ήταν η φράση με την οποία ξεκίνησε ο Δημήτρης Κολιαδήμας το τριήμερο workshop του “The Foundation of Maybe” ή αλλιώς «τα θεμέλια του ίσως», που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της εκδήλωσης Toolkit Designers Meeting 2017.

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΝ

Θέμα Graphic Design

Τίτλος Workshop Τα θεμέλια του Ίσως

Εισηγητής Δημήτρης Κολιαδήμας

Μία διαδικασία που όπως προδίδει και ο τίτλος του workshop επαναδιαπραγματεύεται και αμφισβητεί υπάρχουσες συνθήκες και θέτει νέα θεμέλια, μία αναγκαία μεθοδολογία σύμφωνα με τον Δημήτρη Κολιαδήμα, καθότι οι επαγγελματίες του design μέσα από την αμφισβήτηση και την διαφορετική μέθοδο σκέψης θα εμπλουτίσουν την προσωπικότητα τους και θα τους ανοιχθούν καινούργιοι ορίζοντες.

Οι συμμετέχοντες του workshop κλήθηκαν να κατανοήσουν αυτή την εναλλακτική μεθοδολογία μέσα από μία άσκηση που είχε αντιμετωπίσει και ο Δημήτρης Κολιαδήμας ως μεταπτυχιακός φοιτητής στο εξωτερικό. Σε όλους δόθηκε ένας φάκελος που μέσα του απεικονιζόταν ένα γεωμετρικό σχήμα (τρίγωνο, τετράγωνο, κύκλος), που αποτέλεσε το βασικό όχημα της αναζήτησης τους, καθώς οι συμμετέχοντες θα έπρεπε να υλοποιήσουν μία έρευνα συνδυάζοντας το σχήμα με τα ενδιαφέροντα τους. Η έρευνα δομήθηκε από τα στάδια της διερώτησης, της οπτικής καταγραφής και των συμπερασμάτων. Οι συμμετέχοντες αρχικά έπρεπε να κάνουν μια ερώτηση στον εαυτό τους, «Τι θέλω να μάθω;». Μέσα από αυτή την άσκηση οι συμμετέχοντες επιδίωξαν να απαντήσουν σε ερωτήματα γύρω από την μουσική, τον χορό, την τυπογραφία, τις οπτικές διορθώσεις, την ψυχολογία, το δομημένο περιβάλλον ή ακόμα και την απουσία ενός υλικού στον χώρο όπως για παράδειγμα μία τρύπα. Ακολουθώντας έναν διαφορετικό τρόπο έρευνας, ο εισηγητής του workshop προέτρεπε συνεχώς τους συμμετέχοντες να αμφισβητούν δεδομένα σε υφιστάμενες δομές και να εμβαθύνουν ολοένα και περισσότερο την έρευνα τους. Μάλιστα, τους συμβούλεψε να μην χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο έρευνας μόνο τους φορητούς τους υπολογιστές αλλά να εξερευνήσουν και να περιπλανηθούν οπουδήποτε κρίνουν πως μπορούν να παρατηρήσουν αντικείμενα

και να συλλέξουν πληροφορίες. Οι δύο πρώτες ημέρες εστίασαν στο πρώτο σκέλος της έρευνας, διότι ήταν και το πιο καίριο. Για να βρουν μια καλή απάντηση οι συμμετέχοντες, έπρεπε να κάνουν πρώτα την κατάλληλη ερώτηση που θα τους οδηγούσε αυτόματα στο σωστό πεδίο της έρευνας. Ωστόσο, αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι ότι ο Δημήτρης Κολιαδήμας επέμενε να μην κατευθύνονται με μόνη σκέψη την επιτυχία, αφού όπως χαρακτηριστικά τόνισε μαθαίνουμε και εξελισσόμαστε περισσότερο μέσα από τις πολλαπλές απόπειρες και την αποτυχία. Κάτι που αρχικά μπέρδεψε τους συμμετέχοντες αλλά την τελευταία ημέρα το κατανόησαν καλύτερα. Την τελευταία ημέρα ο καθένας παρουσίασε την έρευνα του στον τομέα που επιθυμούσε, ανέλυσε το σκεπτικό του, το τι ήθελε να γνωρίσει, δηλαδή, μέσα από αυτή και εν τέλει τι έμαθε -αν έμαθε κάτι-. Όλα τα στάδια παρουσιάστηκαν με οπτικά μέσα από φωτογραφίες και βίντεο. Ο εισηγητής του workshop ένιωσε ικανοποιημένος με την ολοκλήρωση της άσκησης, γιατί είδε πως οι συμμετέχοντες κατάλαβαν τον σκοπό της άσκησης και συνάμα τοποθέτησαν νέα δεδομένα στην «σχεδιαστική τους σκέψη», η οποία συνταιριάζοντας τα παλιά και τα νέα δεδομένα θα εξελίξει τον τρόπο σκέψης τους ως επαγγελματίες.

Δημοσιογράφος Ερμιόνη Βλαχίδου

Είναι το ζητούμενο σε ένα ερώτημα πάντα η απάντηση ή είναι πιο χρήσιμη η διαδρομή μέσα από την οποία φτάνουμε σε αυτή; Είναι τελικά η Ιθάκη ή να φροντίσουμε να είναι μακρύς ο δρόμος; Αυτό που κατάλαβα από το Workshop “The Foundation of Maybe” είναι ότι τελικά μια γρήγορη απάντηση όχι μόνο μπορεί να είναι λανθασμένη, αλλά στερεί και από την ευκαιρία απόκτησης νέων “αναμνηστικών” στην πορεία. Όταν οδηγούμαστε αυτόματα σε μια απάντηση σημαίνει ότι βασιζόμαστε σε ήδη κατακτημενες γνώσεις και εμπειρίες. Έτσι από την μία στερούμε από τον εαυτό μας την ανακάλυψη νεων, από την άλλη το παρελθόν δεν μπορεί παρά να είναι στατικό και περιορισμένο. Όταν αντλούμε συνεχώς απαντήσεις μόνο από αυτό θα είναι αναπόφευκτα επαναλαμβανόμενες. Εξάλλου μέσω της μελέτης ενός θέματος χτίζουμε και για μελλοντικές αναζητήσεις. Είναι δύσκολη όμως η ανάδειξη της πραγματικής αξίας της αναζήτησης όταν περιτριγυριζομαστε από συστήματα που απαιτούν μόνο γρήγορες απαντήσεις. Αν λοιπόν, όπως στο Workshop, σας δινόταν ένα σχήμα, ένας κύκλος για πάραδειγμα και θέλατε να τον μελετήσετε αναφορικά με το χρόνο, θα μελετουσατε μόνο ρολόγια ή θα ψάχνατε την παρουσία ή την απουσία κυκλικής απεικόνισης κάπου αλλού. Ποιο τελικά, θα έδινε μια διευρυμένη οπτική;

Η ΔΙΕΡΕΎΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΕΡΩΤΉΜΑΤΟΣ

Δημοσιογράφος Μαρία Γεωργιάδου

IT’S OFFICIAL! Το τατουάζ αναγνωρίζεται πλέον ως μορφή υψηλής τέχνης…

Θέμα Illustration

Τίτλος Workshop Σχεδιάζοντας ένα Tattoo

Εισηγητές Κωνσταντίνος Ντόβας & Βαγγέλης Pot

Αποβάλλοντας το στίγμα της αποκλίνουσας και παραβατικής συμπεριφοράς, τα τατουάζ -μέσα σε λίγες μόλις δεκαετίεςκυριάρχησαν στον δυτικό κόσμο, έπαψαν να αποτελούν ταμπού και συναγωνίζονται πλέον με τις άλλες μορφές τέχνης ως ισάξιες.

Δεν είναι πια χαρακτηριστικό γνώρισμα υποκουλτούρας, ούτε προσιδιάζει σε επαναστατικές ιδέες. Είναι καθημερινότητα, είναι ανάγκη για έκφραση, είναι τέχνη, διατηρώντας, ωστόσο, μια απαραίτητη δόση «αλητείας». Αυτή είναι η πραγματικότητα και στη χώρα μας, με πολλούς καταξιωμένους tattoo artists, αλλά και με ακόμα περισσότερους νέους καλλιτέχνες που επιδιώκουν να μπουν στο χώρο. Η οικονομική κρίση, όμως, έχει επηρεάσει και την –μέχρι πρότινος ακμάζουσα- τέχνη του τατουάζ. Μεγάλη απορρόφηση δεν υπάρχει τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να γίνεται όλο και πιο δύσκολο να μπει ένας νέος στο χώρο. Απαιτείται χρόνος, συνεχής εξάσκηση, αγάπη και αφοσίωση για να καταφέρει κάποιος να ξεχωρίσει. Η ατομική προσπάθεια είναι αναγκαία, εξίσου σημαντική, όμως, είναι και η σωστή καθοδήγηση.

Το Design Toolkit, με γνώμονα την ανταλλαγή γνώσεων και ιδεών με σκοπό την κατάρτιση νέων καλλιτεχνών, διοργάνωσε στο πλαίσιο τριήμερων εκδηλώσεων (1-3 Δεκεμβρίου) ένα workshop σχετικά με την τέχνη του τατουάζ. Σε αυτό το workshop εισηγητές ήταν ο Κωνσταντίνος Ντόβας και ο Βαγγέλης Ποτίλκας, δύο tattoo artists με αρκετά χρόνια εμπειρίας, οι οποίοι έχουν εργαστεί τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Οι συμμετέχοντες ήταν –κατά κύριο λόγο- νέοι που ασχολούνται με το tattooing σε ερασιτεχνικό επίπεδο και ήθελαν να επεκτείνουν τις γνώσεις τους πάνω στις βασικές σχεδιαστικές αρχές των tattoo.

Δημοσιογράφος Παπίγγη Αθανασία

Η ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΤΗΝ ΛΕΞΗ

Μια εικόνα 1000 λέξεις ή μία εικόνα 84,1 λέξεις; Σε μια προσπάθεια να γίνει αντιληπτή η δύναμη των λέξεων στο design το Toolkit Designers Meeting 2017 αφιέρωσε ένα workshop στο copywriting-κειμενογράφηση.

Ω ΛΕΞΗ! Δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Κουκίδου

Θέμα Copywriting

Τίτλος Workshop Your work in your own words

Εισηγητής Γιώργος Μαντζουρανίδης

Με εισηγητή έναν άνθρωπο που αναγνωρίζει τη σημασία των λέξεων και γεμάτο πάθος και γνώση για το αντικείμενο του, τον Γιώργο Ματζουρανίδη, προέκυψε ένα μείγμα ιδεών και ανταλλαγής απόψεων, με τους συμμετέχοντες/ουσες να γνωρίζουν μια άλλη οπτική στην ολοκλήρωση ενός προϊόντος. Αρκετά συχνό φαινόμενο είναι οι designers στην παρουσίαση της δουλειά τους να παραλείπουν ορισμένα στοιχεία τα οποία θεωρούν δεδομένα, με αποτέλεσμα το τελικό προϊόν αποκομμένο από τον δημιουργό του, να μην είναι σε θέση να εκφράσει τη δυναμική της δημιουργίας του. Εδώ το copywriting δίνει την λύση, καθώς το σωστό συνοδευτικό κείμενο μπορεί να εκτοξεύσει ή να ολοκληρώσει το δημιούργημα. Η γλώσσα είναι μία συνεχής διαπραγμάτευση, ένα μονοπάτι στην ανακάλυψη βαθύτερων νοημάτων που, ανάλογα με την χρήση της, παραπέμπει σε κάτι διαφορετικό. Αυτό το διαφορετικό στην τοποθέτηση του προϊόντος πέρασε ο κ. Γιώργος Ματζουρανίδης σε όσους παρακολούθησαν το workshop: “Your work in your own words”. Σε συνέντευξη του λίγο πριν την παρουσίαση, έγινε κατανοητό πως δεν έχει σημασία ένας εισηγητής να εκθέτει τα όσα έχει να πει αλλά να υπάρχει μια οργανική διαδικασία, ένας ενεργός διάλογος. Πέρα όμως από την ανάδραση αυτού που θέτει κάποια ερώτηση και του ερωτηθέντα, ο ρόλος των υπόλοιπων ακροατών είναι εξίσου σημαντικός στην τροφοδότηση μιας διαδικασίας (αν την αντιληφτούμε σαν μια μηχανή) καθώς ανακύπτουν νέες απορίες, ιδέες και γνώσεις. Ακριβώς σε αυτό το κλίμα οικειότητας το κάθε μέλος του workshop συμμετείχε ενεργά στην αναζήτηση της άλλης οπτικής Η μεγαλύτερη επιτυχία της συγκεκριμένης παρουσίασης είναι ότι έγινε αντιληπτό το κενό ανάμεσα στον δημιουργό και τον παραλήπτη. Η εικόνα και το design είναι κάτι δυνατό, όμως η λέξη κρύβει την δύναμη να αυτονομεί την τελική παραγωγή.

Διαβάστε επίσης το άρθρο: «Ο Γιώργος Μαντζουρανίδης μας μιλάει για το επάγγελμα του Copywriter» στο mycampus.gr

Δημοσιογράφοι Ερμιόνη Βλαχίδου Αλέξανδρος Παντελάκης

Στο Workshop με θέμα το Product Design, ο Αθανάσιος Μπάμπαλης και ο Μιχάλης Νούκαρης μας έδειξαν πώς να περνάμε από το χαρτί στο μέταλλο, όπως μαρτυρά εξάλλου και ο ίδιος ο τίτλος του Workshop «Από το χαρτί στο μέταλλο». Διδαχτήκαμε δηλαδή πως να φτιάχνουμε τρισδιάστατες μακέτες στο χαρτί πριν περάσουμε στην παραγωγή τους. Στην συνέντευξη που μας παραχώρησε, ο κ. Μπάμπαλης μας μίλησε περισσότερο για το σχεδιασμό και γενικά για την κατάσταση του Product Design στην Ελλάδα σήμερα.

Ο Λ Λ Α Τ Ε Μ ΨΑΛΙΔΙ ΧΑΡΤΙ

Θέμα Product Design

Τίτλος Workshop Απ’ το χαρτί στο μέταλλο

Εισηγητές Αθανάσιος Μπάμπαλης & Μιχάλης Νούκαρης

Α.Π. Σε πόσο καιρό γίνεται ένα σχέδιο πράξη; Εξαρτάται από πόση εμπειρία έχουν και πόσους ξέρουν να τους φτιάξουν αυτό που σχεδίασαν. Α.Π. Δηλαδή και που θα βρουν τον κατάλληλο άνθρωπο. Που θα βρουν τον κατάλληλο άνθρωπο, αν θα βοηθήσει αυτός, αν όχι, αν θέλουν κάτι τελικό ή αν θα βοηθήσουν και αυτοί. Παίρνει χρόνο. Εμένα συνήθως μου παίρνει 3 με 6 μήνες για να φτάσω σε κάτι τελικό. Αυτό που κάνουμε σήμερα μου παίρνει πολύ καιρό. Αλλά (αυτό συμβαίνει) επειδή εγώ το δουλεύω αρκετά για να είναι άψογο. Α.Π. Ναι, γιατί είναι και κοστοβόρο, οπότε θέλεις να είσαι σίγουρος.

E.B. Εκτός από το χαρτί στο μέταλλο, φαντάζομαι ότι γίνεται και με άλλα υλικά. Δηλαδή από το χαρτί μεταφέρεται σε οτιδήποτε ή είναι μόνο σε συγκεκριμένα; Η χάρτινη μακέτα είναι κάτι που κάνω για όλα τα υλικά. Απλά το πιο εύκολο πράγμα που κάνω μέσα στο εργαστήριο, στο χώρο μου, στο γραφείο μου είναι να φέρω μια επίπεδη επιφάνεια και να την κάνω τρισδιάστατη.

E.B. Και γιατί επιλέξετε το μέταλλο για το συγκεκριμένο workshop; Για το συγκεκριμένο workshop επέλεξα το μέταλλο, γιατί είναι πολύ εύκολη διαδικασία μεταφοράς του από επίπεδη επιφάνεια σε τρισδιάστατη. Είναι και

πολύ ενδιαφέρον ως υλικό. Προσφάτως συνεργάζομαι με κάποιον που είμαι πολύ περήφανος, τον Μιχάλη (Νούκαρη) και είπαμε να το κάνουμε έτσι. Τώρα από εκεί και πέρα ότι μπορείς να το κάνεις και σε άλλα υλικά, ναι μπορείς. Ας πούμε το ξύλο το έχουμε κάνει. Α.Π. Έχει και το μικρότερο κόστος αυτό, γενικά το μέταλλο σαν υλικό; Όχι, δεν εξαρτάται από αυτό. Απλά είναι ένα υλικό που αν το πατήσεις κάπως θα μείνει έτσι. Δεν χρειάζεται κόλλες, θέλει ένα καλό καλούπι για να το διαμορφώσεις έτσι όπως θες.

E.B. Είχατε αναφέρει στην αρχή ότι μερικές μορφές δεν μπορούν να υλοποιηθούν σε μαζική παραγωγή και πρέπει να γίνουν χειροποίητα. Ποια είναι τα πλεονεκτήματα του χειροποίητου σε σχέση με τη μαζική παραγωγή; Τα βασικά πλεονεκτήματα όσον αφορά την αγορά θα σου πω, γιατί όλα σχεδόν μπορούν να γίνουν βιομηχανικά. Το θέμα είναι τι θες να πουλήσεις και τι θες να σχεδιάσεις. Αν θες να σχεδιάσεις κάτι στο οποίο μπορεί να θες να προσθέσεις στον πελάτη σου κάποια μορφή ιδιαιτερότητας κάθε φορά, τότε το χειροποίητο είναι η καλύτερη λύση. Δηλαδή το φτιάνεις 50% βιομηχανικά και 50% χειροποίητα, γιατί σε εκείνο το χειροποίητο κομμάτι μπορείς να βάλεις ειδικά πράγματα για το συγκεκριμένο πελάτη.

Όπως κάνουν αυτοί που κατασκευάζουν κοσμήματα για παράδειγμα. Έχουν ένα κομμάτι ,σε ένα βαθμό, βιομηχανοποίησης στο σχήμα, αλλά επιτρέπουν τις οποιεσδήποτε παρεμβάσεις να γίνουν ανάλογα με το ποίος είναι ο πελάτης.

E.B. Γ ια κάποιον νέο/α που μπαίνει τώρα στο Product Design, ποίες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει; Το γεγονός ότι είναι σε μία χώρα, στην οποία γενικά η βιομηχανία είναι μικρή. Δεν έχουμε ως σχεδιαστές πολλούς πελάτες ,όπως έχουν σε άλλες χώρες. Αλλοι το έχουν κάνει επάγγελμα να φτιάχνουν πράγματα, όπως το λέω μερικώς χειροποίητα ή έχουν ξεκινήσει δικές τους επιχειρήσεις. Το κάνουν αυτό και καλά κάνουν, από γυαλιά μέχρι πλαστικά αντικείμενα και άλλοι έχουν πάρει το δρόμο ή του εξωτερικού ή των επιπλέον σπουδών για να βρουν δουλεία αλλού. Α.Π. Ά ρα δεν υπάρχει υποστήριξη γενικά; Στην Ελλάδα μια βασική υποστήριξη από το κράτος δεν υπάρχει, όπως υπάρχει σε άλλες χώρες, αλλά το πιο ουσιαστικό είναι ότι παίρνω το χαρτί του πτυχίου μου, πάω έξω να δουλέψω, ποίος θα με προσλάβει και τι θα κάνω εκεί που θα δουλέψω; Αυτό είναι το μεγάλο θέμα. Όπως είναι και σε πολλά άλλα επαγγέλματα που δεν είναι σχεδιαστικά.

Α.Π. Πως κάνω τη δουλεία μου γνωστή γενικά; Πως γίνομαι μέρος του συνόλου; Είναι δύσκολο ή εύκολο; Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις βρίσκεις τον τρόπος και ο τρόπος είναι συνήθως να διαφημίζεις τον εαυτό σου όπως μπορείς. Δηλαδή ξέρω παιδιά που έκαναν ξύλινα γυαλιά και πήγαν σε εκθέσεις, στο εξωτερικό, άρχισαν να πουλούν σε μαγαζιά, και τους έμαθε πολύς κόσμος E.B. Πιστεύετε ότι βοηθούν και τα social media και το ότι ο καθένας μπορεί να κάνει δικές τους δημοσιεύσεις; Σαφέστατα.

E.B. Αναφέρατε ότι ο υπολογιστής δεν είναι αρκετός για δημιουργήσετε ένα σχέδιο και να το μεταφέρετε κατευθείαν στο μέταλλο, ότι είναι απαραίτητο το χαρτί. Είναι απαραίτητο να δεις κάτι τρισδιάστατα, αλλά όχι στον υπολογιστή. Αυτό το λέω γιατί ο υπολογιστής πολλές φορές είναι η ευκολία του να δω κάτι μερικώς να στέκεται μπροστά μου σε μια οθόνη τρισδιάστατα και να καταλαβαίνω περίπου γιατί έχω μια γνώση του τι σημαίνει να σχεδιάζω στον υπολογιστή και τι σημαίνει το render, τι σημαίνουν όλα αυτά. Αλλά αν δεν το δεις αυτό μπροστά σου σε 1:1 δεν το έχεις καταλάβει αυτό που έχεις σχεδιάσει ποτέ. Δηλαδή είναι το πιο σύνηθες λάθος που κάνεις όταν ξεκινάς το σχεδιασμό. Είναι να νομίζεις ότι αυτό που σχεδίασες είναι τέλειο, γιατί φαίνεται τέλειο στον υπολογιστή και όταν χτίζεται πραγματικά λες «αυτό θα μπορούσα να το κάνω καλύτερα». Και αυτό το «θα μπορούσα να το κάνω καλύτερα» το πετυχαίνεις σε μια τρισδιάστατη κατασκευή που

…το πιο σύνηθες λάθος που κάνεις όταν ξεκινάς το σχεδιασμό… να νομίζεις ότι αυτό που σχεδίασες είναι τέλειο…

έχεις μπροστά σου χωρίς να έχει σημασία τι υλικό είναι. Εγώ θυμάμαι… τότε δούλευα σε μια εταιρεία και κάναμε έπιπλα και κάναμε ένα τέλειο σχέδιο στον υπολογιστή και πάμε να το κάνουμε τρισδιάστατο. Το δίνουμε στον μάστορα και μας το έκανε έτσι όπως το σχεδιάσαμε και τον κοιτούσαμε και φρικάραμε, αρχίσαμε να βάζουμε χαρτοταινίες επάνω να κρύψουμε το ένα, το άλλο. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι αν δεν το κάνεις αυτό δεν μαθαίνεις. Μετά δεν καταλαβαίνεις τι σχεδιάζεις. Μετά λες αντί να μετακινήσω αυτή τη γραμμή 2 mm ή 3 mm, θα την μετακινήσω 5mm, γιατί το έχω δει από το προηγούμενο πρωτότυπο που έχω κάνει. Είναι πράγματα το οποία αν δεν δεις σε όλο του τον κύκλο το σχεδιασμό, δεν τα καταλαβαίνεις και όταν τα μαθαίνεις μετά αρχίζεις από την αρχή να το σκέφτεσαι όλο αυτό. Έτσι σιγά, σιγά μαθαίνεις , αλλά επειδή κάθε φορά σχεδιάζουμε κάτι καινούργιο… Α.Π. Α υτό είναι, ότι έχει μεγάλη ποικιλία. Δεν υπάρχει εξειδίκευση γενικά; Εγώ πιστεύω ότι ένας σχεδιαστής δεν πρέπει να εξειδικεύεται. Πιστεύω ότι στην αρχή τουλάχιστον της καριέρας του πρέπει να αλλάζει αντικείμενο πολύ συχνά, γιατί δεν είναι σωστό να πάρει κάτι από την αρχή. Δηλαδή δεν έχεις ανακαλύψει πραγματικά που πας αν δεν έχει δοκιμάσει διαφορετικές κατευθύνσεις, ειδικά στο σχεδιασμό προϊόντων που είναι τόσα πολλά. Α.Π., E.B. Ευχαριστούμε.

Δημοσιογράφος Παπίγγη Αθανασία

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ SOS

Τα τελευταία χρόνια εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων της χώρας το επάγγελμα του illustrator-εικονογράφου, περιορισμένο αποκλειστικά στα εθνικά πλαίσια της Ελλάδας αντιμετωπίζει προβλήματα αποκατάστασης.

Θέμα Illustration

Τίτλος Workshop Εικονογράφηση Χωρίς Σύνορα

Εισηγητής Γιώργος Δουτσιόπουλος

Υπάρχει μείωση των editorials στα περιοδικά ενώ πέρα από το παιδικό βιβλίο η χρήση εικονογράφου από εκδοτικούς οίκους έχει ελαχιστοποιηθεί. Κύρια διέξοδος των εικονογράφων αποτελούν διεθνείς πελάτες, από τις διάφορες χώρες ανά τον κόσμο, των οποίων η ανεύρεση γίνεται κυρίως μέσα από την κοινότητα του διαδικτύου που έχει επιτρέψει μια αγορά χωρίς σύνορα.

Με εισηγητή τον Γ. Δουτσιόπουλο το workshop «Εικονογράφηση χωρίς σύνορα» που συντελέστηκε στο πλαίσιο του Toolkit Designers Meeting 2017 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης προσπάθησε να προετοιμάσει και να προϊδεάσει τους συμμετέχοντες για τις πιθανές προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν στην επικοινωνία με πελάτες του εξωτερικού κυρίως, αλλά και του εσωτερικού. Με αναφορά στο ατομικό portofolio που οφείλει να έχει ο κάθε επαγγελματίας του χώρου καθώς και στα σημεία κλειδιά που άπτονται μεγαλύτερης προσοχής, το workshop κατόρθωσε να ενθουσιάσει όσους το παρακολούθησαν. Η άποψη του κ. Γ. Δουτσιόπουλου σχετικά με την πρωτοβουλία του Toolkit Designers Meeting 2017 στην δημιουργία τέτοιων δράσεων είναι η ακόλουθη: «Είναι πάρα πολύ ωραίο αυτό που κάνει το Toolkit. Μακάρι τέτοιες πρωτοβουλίες να ήταν πιο συχνές, γιατί υπάρχει κόσμος με πολύ πάθος και κόσμος που μπορεί να συμβάλλει όχι μόνο καλλιτεχνικά αλλά και επαγγελματικά». Το θετικό κλίμα κατά της διάρκειας της παρουσίασης ευνοήθηκε και από την άνεση του κ. Γ. Δουτσιόπουλου να απαντήσει και σε περαιτέρω ερωτήσεις γύρω από τον χώρο της εικονογράφησης που δεν άπτονταν αμιγώς στο θέμα του workshop. Για παράδειγμα έγινε αναφορά στη διακύμανση των τιμών όπως και στα διάφορα εργαλεία που χρησιμοποιούνται στην εικονογράφηση (adobe photoshop, adobe illustrator κ.α). Αυτά οδήγησαν να αποχωρήσουν οι συμμετέχοντες με μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα των απαιτήσεων του χώρου σε ένα workshop γεμάτο ενδιαφέρον.

«Είναι πάρα πολύ ωραίο αυτό που κάνει το Toolkit. Μακάρι τέτοιες πρωτοβουλίες να ήταν πιο συχνές, γιατί υπάρχει κόσμος με πολύ πάθος και κόσμος που μπορεί να συμβάλλει όχι μόνο καλλιτεχνικά αλλά και επαγγελματικά»

Δημοσιογράφος Θεοδοσία Δημητρακίδου

MARKETING + DESIGN = LOVE

Στα πλαίσια του Toolkit Designers Meeting 2017, το οποίο πραγματοποιήθηκε το τριήμερο 1, 2 & 3 Δεκέμβρη στην αίθουσα Μ2 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, έλαβαν χώρα ποικίλου ενδιαφέροντος workshop με διακεκριμένους εισηγητές και μεγάλη απήχηση. Τα workshop αφορούσαν τους τομείς της αρχιτεκτονικής, graphic & interior design, tattoo, copyrighting, εικονογράφησης, σχεδίασης προϊόντος και marketing.

Θέμα Marketing

Τίτλος Workshop Πώς να σχεδιάσετε ένα προϊόν που θέλουν οι πελάτες

Συγκεκριμένα, στον τομέα του marketing, εισηγήθηκε ο κ. Δημήτρης Νικολαΐδης, διακεκριμένος καθηγητής markering & economics του City College και Γενικός Διευθυντής της “Ebryolab” (Μονάδα Υποβοηθούμενης Γονιμοποίησης). Στο εν λόγω workshop αναλύθηκε το πως από τη σύλληψη μίας ιδέας οδηγούμαστε τελικά στην μετατροπή της σε προϊόν, και μάλιστα επιτυχημένο. Επιπλέον, αναφέρθηκαν και εξετάστηκαν βασικές αρχές και θεωρίες για την ελαχιστοποίηση της αποτυχίας ενός νέου προϊόντος, καθώς επίσης έγινε διεξοδική αναφορά στα συστατικά του επιτυχημένου προϊόντος και τι πρέπει να προσέξουμε σε αυτά. Ο εισηγητής κατέστησε σαφές ότι το marketing μπορεί να παραμένει ίδιο, ως όρος, ωστόσο οι στρατηγικές και οι τρόποι προώθησης έχουν αλλάξει, με τα νέα μέσα να δεσπόζουν στο χώρο. Ο ίδιος αναφέρει ότι πλέον το κάθε προϊόν πρέπει να «κόβεται και να ράβεται» στα μέτρα του πελάτη και για αυτόν το λόγο υποστήριξε ότι τα προϊόντα αφενός δεν μπορούν να είναι τέλεια και αφετέρου διαχρονικά, καθώς οι συνθήκες και οι ανάγκες μεταβάλλονται ραγδαία όσο αναπτύσσεται η τεχνολογία. Συνοπτικά, μέσα από τη γόνιμη συνεργασία των συμμετεχόντων με τον εισηγητή, γεννήθηκαν ιδέες για πιθανά προϊόντα, οι οποίες πέρασαν από τα πολλαπλά φίλτρα σκέψης που διδάχθηκαν να χρησιμοποιούν οι συμμετέχοντες. Οι συμμετέχοντες «έστυψαν» το μυαλό τους,

Εισηγητής Δημήτρης Νικολαΐδης

γέλασαν, συνεργάστηκαν και άκουσαν νέες συμβουλές και διαφορετικές ιδέες για να αναδείξουν με τη σειρά τους τις δικές τους επιχειρήσεις. Τέλος, με αφορμή τις φοιτητικές σπουδές που ακολουθώ, ο κ. Νικολαΐδης συμβούλεψε όλους τους νέους φοιτητές να ασχοληθούν με το marketing, διότι πρόκειται για ένα πολυδιάστατο αντικείμενο με μέλλον για όποιον κυνηγάει την επιτυχία και την εξέλιξη στον τομέα αυτό. Φυσικά, όπως αναφέρει, ο χώρος προϋποθέτει βαθιά γνώση, φαντασία και διάθεση, καθώς δεν υπάρχουν ωράρια ούτε πρόκειται για κάτι απλό και εύκολο. Χαρακτηριστικά τόνισε, ότι ένας απόφοιτος της κατεύθυνσης των ΜΜΕ μπορεί αδιαμφισβήτητα να ασχοληθεί με το marketing, δεδομένου ότι παρακολουθεί ένα εξειδικευμένο μεταπτυχιακό πάνω σε αυτό, διαβάζει και εξελίσσεται. Κανείς δεν μπορεί να σταθεί στον χώρο αν δεν υπάρχει βαθιά γνώση και υπόβαθρο. Δεν πρέπει να θεωρούμε ότι ένα απλό marketing plan σημαίνει ότι κατέχουμε τη συγκεκριμένη επιστήμη. Αυτό το workshop πρόσφερε πραγματικά μια πρωτότυπη και πλούσια βιωματικά εμπειρία, ειδικά σε όποιον νόμιζε ότι κατείχε αυτή τη γνώση, διότι όπως υποστήριξε ο κ. Νικολαΐδης, τείνουμε να ξεχνάμε τις βασικές αρχές ψάχνοντας το περίπλοκο. Όλοι επιδεχόμαστε βελτίωση και είναι σπουδαίο να συνεργάζονται και να μαθαίνουν ο ένας από τον άλλον, επαγγελματίες από διαφορετικές σκοπιές πάνω στο αντικείμενο, καθώς και να αλληλεπιδρούν μέσα σε ένα φιλικό και ταυτόχρονα μαθησιακό κλίμα. Το παραπάνω άρθρο πρώτα δημοσιεύτηκε στο διαδικτυακό περιοδικό eΜΜΕις

…όλοι επιδεχόμαστε βελτίωση και είναι σπουδαίο να συνεργάζονται και να μαθαίνουν ο ένας από τον άλλον…

Δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Κουκίδου

Η «ΦΩΝΉ» ΤΩΝ DESIGNERS Ο Δημήτρης Φακίνος, Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο πρέσβης της προώθησης του ελληνικού design. Είναι ο άνθρωπος, που αποτέλεσε τον κινητήριο μοχλό και άνοιξε τον δρόμο, ώστε σήμερα να μην υπάρχει θεσμός βραβείων στα οποία να μην διακρίνονται ελληνικά ονόματα. Σημείο εκκίνησης της επαγγελματικής του πορείας είναι το περιοδικό +design. Το 2002 διοργανώνει τα Ελληνικά Βραβεία Γραφιστικής & Εικονογράφησης (ΕΒΓΕ) και από το 2007 διευθύνει τα European Design Awards. Στο ενεργητικό του περιλαμβάνεται το DesignAthens, το Digitized, τα ΕΣΩ και πολλά ακόμα.

Θέμα Design Awards

Τίτλος Ομιλίας Βραβεία και Διαγωνισμοί: επένδυση με προοπτικές ή χαμένος χρόνος

Ομιλητής Δημήτρης Φακίνος

Στο πλαίσιο του Toolkit Designers Meeting 2017, ο Δημήτρης Φακίνος πραγματοποίησε την ομιλία με τίτλο «Βραβεία και Διαγωνισμοί: επένδυση με προοπτικές ή χαμένος χρόνος». Στο διάλειμμα, μεταξύ των ομιλιών, δέχθηκε με διάθεση να απαντήσει σε ορισμένες καίριες ερωτήσεις. Δεδομένης της εμπειρίας του στον χώρο, όσα αναφέρονται παρακάτω, θα μπορούσαν να ληφθούν ως πληροφορίες, προτάσεις ή και συμβουλές για αυτούς που επιθυμούν να ασχοληθούν με το design ή και για εκείνους που βρίσκονται εκ των έσω.

1. Το 1998, όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το περιοδικό +design, έθεσε ως κυρίαρχο σκοπό του την προβολή των Ελλήνων σχεδιαστών. Αποτέλεσε το βήμα, το οποίο έδινε τη δυνατότητα στους σχεδιαστές να γνωριστούν μεταξύ τους και κατά επέκταση να προβληθούν. Το δεύτερο σπουδαίο βήμα έγινε με τη διοργάνωση των Ελληνικών Βραβείων Γραφιστικής & Εικονογράφησης (ΕΒΓΕ), από το 2002, έχοντας ως σκοπό την προβολή και προώθηση του έργου της εγχώριας design σκηνής στο εξωτερικό.

2. Σήμερα, πολλά ονόματα του εγχώριου design αποτελούν παράλληλα και μεγάλα ονόματα του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου design. Αυτό δεν περιορίζεται μόνο στην κατάκτηση βραβείων, αλλά και στο γεγονός ότι πολλοί πελάτες του εξωτερικού προτιμούν τη δουλειά Ελλήνων designers.

3. Αν και στον χώρο του design δεν παρατηρούνται, και ιδίως σήμερα στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, πολλές εισαγωγές από το εξωτερικό, υπάρχουν πολύ θετικά στοιχεία όσον αφορά την εξαγωγή ιδεών και design.

4. Οι χώρες που σταθερά υποβάλλουν συμμετοχή στα European Design Awards είναι οι Αγγλοσαξονικές χώρες, οι οποίες έχουν έντονο το στοιχείο του ανταγωνισμού. Επομένως, οι πιο ενεργές χώρες είναι η Μεγάλη Βρετανία, η Γερμανία και η Ολλανδία.

5. Λόγω των οικονομικών δυσχερειών, πολλοί σχεδιαστές αναγκάζονται να κάνουν υποχωρήσεις, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζουν το έργο τους. Υπάρχουν, όμως και εκείνοι που δεν δέχονται να υποχωρήσουν, κάτι που

όμως βρίσκεται πάντα σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις των πελατών τους.

6. Στις διοργανώσεις βραβείων, που ουσιαστικά αποτελούν διαδικασίες κρίσεις, πάντα υπάρχουν οι παραπονούμενοι και οι αδικημένοι. Όμως, προκειμένου να αποφευχθούν οι έντονες δυσαρέσκειες, οι διοργανωτές οφείλουν να διασφαλίσουν τη διαφάνεια του θεσμού, να καταστήσουν σαφείς τους κανονισμούς και να επιλέγουν μία κριτική επιτροπή που θα είναι ευρέως αποδεκτή στον χώρο.

7. Ο ψηφιακός σχεδιασμός βρίσκεται σε άνθιση, ενώ ο βιομηχανικός σχεδιασμός ήταν ανέκαθεν ένας ιδιάζων κλάδος με μικρή κοινότητα εξαιτίας της περιορισμένης βιομηχανίας της χώρας.

8. Η συνεργασία μεταξύ designers συναντάται τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο, καθώς πολλοί είναι αυτοί που συνειδητοποιούν τα οφέλη που προκύπτουν από τη συνεργασία. Σε αυτό το κλίμα, θα μπορέσουν να αναπτυχθούν τόσο οι ίδιοι όσο και ο κλάδος. Μέσα σε 8 λεπτά και 8 ερωτήσεις, ο Δημήτρης Φακίνος δεν έδωσε μόνο απαντήσεις, αλλά και ελπίδες στους εγχώριους designers, αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα της δουλειά τους και της ικανότητάς τους να διαπρέπουν σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Ιδιαίτερα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, είναι πολύ σημαντικό να στηρίζονται και να βραβεύονται οι προσπάθειες ανθρώπων, που στοχεύουν όχι μόνο στην αυτοβελτίωσή τους αλλά και στη βελτίωση του design συνολικά.

Δημοσιογράφος Μαρία Γεωργιάδου

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΚΛΌΠΥ RIGHTS Η φράση «στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση» είναι ευρέως γνωστή και γενικώς αποδεκτή από την καλλιτεχνική κοινότητα. Και αν στο παρελθόν μπορούσε να οριστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια και απολυτότητα το τι συνιστά τέχνη και τι όχι, στη σύγχρονη πραγματικότητα η κατάσταση σίγουρα περιπλέκεται.

Θέμα Copy Rights

Τίτλος Ομιλίας Πνευματική Ιδιοκτησία: Ένα χρήσιμο και απαραίτητο tool (εργαλείο) για τον designer

Με την καθιέρωση κινημάτων όπως η ποπ-αρτ και η αβάντ γκαρντ, πρωτοποριακά καλλιτεχνικά ρεύματα που αξιοποιούν έργα του παρελθόντος, δοσμένα με μοντέρνα χαρακτηριστικά, άρχισαν να αναδυκνείονται όλο και περισσότερο ζητήματα υποκλοπής και αντιγραφής στην τέχνη. Στις μέρες μας, το ζήτημα της πνευματικής ιδιοκτησίας και της εξουσίας που έχει ένας καλλιτέχνης επάνω στο έργο του είναι πλέον επιτακτικής σημασίας, κυρίως λόγω του διαδικτύου. Αρχικά, θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο το ότι ο καλλιτέχνης διατηρεί δύο δικαιώματα, το περιουσιακό –που είναι μεταβιβαστό- και το ηθικό –που είναι αμεταβίβαστο. Καθότι πυρήνας του δικαίου περί πνευματικών δικαιωμάτων είναι ότι «δεν προστατεύεται η ιδέα αλλά το έργο», γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι μία ιδέα μπορεί να υποκλαπεί, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα επιβολής κυρώσεων. Το ίδιο εύκολα, όμως, μπορεί να αντιγραφεί ή να υποκλαπεί και ένα έργο που έχει ήδη υλοποιηθεί.

Ομιλήτρια Μαρία Σινανίδου

Η Μαρία Σινανίδου, δικηγόρος και επιστημονική συνεργάτιδα στον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας (ΟΠΙ), σε συνέντευξή που παραχώρησε στο πλαίσιο της σχετικής ομιλίας της στο Toolkit Designers Meeting 2017, πρότεινε τρόπους, με τους οποίους οι καλλιτέχνες μπορούν να προστατεύσουν αποτελεσματικά το έργο τους. Καταρχήν, επεσήμανε ότι θα πρέπει οι ενδιαφερόμενοι να διαβάσουν και να ενημερωθούν σχετικά με το αν αυτό που δημιουργούν πληροί τις προϋποθέσεις προκειμένου να προστατευθεί από το νόμο. Έπειτα, έχουν δύο επιλογές: η μία είναι να καταθέσουν σε συμβολαιογράφο ένα αντίγραφο του έργου τους ή να στείλουν το αντίγραφο αυτό συστημμένο στον εαυτό τους, διατηρώντας τον φάκελο κλειστό. Έτσι, θα έχουν ένα μαχητό τεκμήριο αναφορικά με την πατρότητα του έργου τους, καθώς τυπική διαδικασία κατοχύρωσης δεν προβλέπεται από το νόμο.

…στις μέρες μας, το ζήτημα της πνευματικής ιδιοκτησίας και της εξουσίας που έχει ένας καλλιτέχνης επάνω στο έργο του είναι πλέον επιτακτικής σημασίας, κυρίως λόγω του διαδικτύου…

Δημοσιογράφος Αλέξανδρος Παντελάκης

ΓΙΑΤΊ ΤΟ GRAPHIC DESIGN ΓΊΝΕΤΑΙ ΌΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΠΑΡΑΊΤΗΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΏΘΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ

Θέμα Design Courses

Τίτλος Ομιλίας Design για τον Πολιτισμό: evening courses

Ομιλήτρια Θούλη Μισιρλόγλου

Η Θούλη Μισιρλόγλου, ομιλήτρια στο Toolkit Designers Meeting 2017, που πραγματοποιήθηκε 1 με 3 Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, μέσα από την εμπειρία της ως Διευθύντρια του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης μίλησε για την επικοινωνία των πολιτιστικών γεγονώτων μέσω των σύγχρονων εφαρμογών του graphic design και τη συνεργασία των φορέων με τον γραφιστικό χώρο. Τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο έντονη η παρουσία γραφιστικών εφαρμογών στην προώθηση των πολιτιστικών έργων και γεγονότων. Η συνεργασία των δυο μερών για την ολοκλήρωση ενός πρότζεκτ δεν είναι πάντα μια εύκολη διαδικασία. «Οι αποφάσεις των διοικήσεων των πολιτιστικών οργανισμών δεν παίρνονται ατομικά, αλλά είναι πολύ συχνά μια διευρυμένη απόφαση. Εκεί υπάρχει ένα έλλειμα γνώσεων κατά κάποιον τρόπο, το οποίο μπορεί πολύ εύκολα να γεφυρωθεί μέσα από την επικοινωνία των ανθρώπων του σχεδιαστικού κλάδου και αντιστοίχως των πολιτιστικών οργανισμών» μας είπε μετά το τέλος της ομιλίας της η Θ. Μισιρλόγλου. Η προσέγγιση νέων σχεδιαστικών εφαρμογών κινείται στη βάση της προσέγγισης και νέων κοινών. «Στην Ελλάδα δεν είναι τόσο καλλιεργημένη η κουλτούρα του κοινού. Γίνεται ένας μεγάλος αγώνας από όλους τους φορείς και ειδικά σε σχέση με νέες ηλικίες που πολύ γρήγορα θα γίνουν το επόμενο κοινό και με τους σχεδιαστές αντίστοιχα» συμπλήλωσε η Θ. Μισιρλόγλου. Οι τρόποι με τους οποίους οι νέοι σχεδιαστές μπορούν να έρθουν σε επαφή με τα πολιτιστικά δρώμενα ποικίλουν. Όπως μας τόνισε η ίδια «οι διαγωνισμοί δεν είναι το μόνο όχημα για αυτή τη συνεργασία. Η σχέση με το νέο κοινό είναι ένα διαρκές ζητούμενο των πολιτιστικών οργανισμών και των μουσείων». Η αυξανόμενη τάση των τελευταίων ετών της ψηφιοποί-

ησης των μουσείων, αλλά και της χρήσης διαδραστικού περιοχομένου στους χώρους πολιτισμού κάνουν μεγαλύτερη την ανάγκη για σχεδιαστές και γραφίστες. «Τα ζητούμενα είναι πολύ κοινά. Το ψηφιακό μουσείο καλύπτει πολλές ανάγκες ανθρώπων που δεν θα έρθουν ποτέ στον χώρο. Είναι ένα πεδίο το οποίο σκεφτόμαστε και εκεί οι σχεδιαστές και οι designers είναι εξίσου κομβικοί». Ο σεβασμός απέναντι στην πολιτιστική κληρονομιά της χώρας μπορεί να επιβεβαιωθεί μέσα από την αμοιβαία προσπάθεια των πολιτιστικών φορέων και των εκπροσώπων του design ώστε το τελικό αποτέλεσμα να εκφράζει και τους δυο. «Η επικοινωνία που έχει να κάνει και με την επαγγελματική πλαισίωση του πράγματος αλλά και την ανθρώπινη πλαισίωση του κοινού στόχου είναι πάρα πολύ βασική. Δεν είναι μόνο θέμα θεσμών, διαδικασιών, τυπικών πραγμάτων που πάντα έχουν τον πρωταρχικό λόγο έτσι και αλλιώς. Είναι και ένα κομμάτι επικοινωνίας που είναι πολύ ανθρώπινο, πολύ πραγματικό, πολύ καθημερινό και εκεί μπορεί να γίνει πολύ περισσότερη δουλειά».

H γραφιστική στον χώρο της επικοινωνίας των πολιτιστικών δρωμένων είναι πλέον μια πραγματικότητα και η ανάγκη για νέες ιδέες που θα προσεγγίσουν, κυρίως, το νεανικό κοινό είναι ένα ζητούμενο που θα πρέπει να σκεφτούν πολύ καλά, ιδιαίτερα, οι νέοι σχεδιαστές.

COMING SOON

http://designtoolkit.org/