Jubileumkrant van veertig jaar De Hazelaar 1976 - 2016 by De Wever Tilburg

Dr. Eijgenraamstraat 3 5042 SE Tilburg T 013 464 41 00 E hazelaar@dewever.nl www.dewever.nl

INTERVIEWS MET DE MENSEN VAN HET EERSTE UUR Zij vertellen hun persoonlijk verhaal over hoe het was en is om 40 jaar te mogen werken in De Hazelaar.

FEESTELIJKE ACTIVITEITEN Bij een jubileum hoort een feestje! Lees meer over het op handen zijnde feestprogramma in deze jubileumkrant zodat u niets hoeft te missen.

FOTO’S UIT DE JAREN 70, 80, 90, 00, 10 Sprekende, herkenbare, grappige maar ook gewoon mooie foto’s nemen u mee naar de afgelopen 40 jaar.

In de krant 2 3 4 6 7 8 10 11 12 14 15 16

Voorwoord Interview Marc Blockx Interview Mariëtte van den Brekel Veertig jaar in beeld I Interview Felix van Vugt Activiteitenkalender Interview Betty van Aert Tijdlijn veertig jaar geschiedenis Interview Nel van Betten Aankondigingen feestweek Veertig jaar in beeld II Interview Vrijwilligers De Hazelaar vanuit de lucht Veertig jaar in beeld III Colofon

n r Leze Lekke ina's 16 pag gen rin herinne jaar aan 40 aar. el De Haz

OP 28 JULI 1976 VOND EEN OVERTOCHT PLAATS VAN HET OUDE VERPLEEGTEHUIS JOANNES XXIII NAAR EEN SPLINTERNIEUW VERPLEEGHUIS DE HAZELAAR. HET HAD 10 VERPLEEGAFDELINGEN EN LEVERDE SOMATISCHE EN PSYCHOGERIATRISCHE ZORG.

De maatschappij is veranderd, en ook de mensen die daarin wonen

e Hazelaar bestaat 40 jaar: een memorabel moment in de historie van de gezondheidszorg van Tilburg. Voortkomend uit de ‘barakken’ van Joannes XXIII, die stonden op de plek waar nu het Instituut Verbeeten staat, werd 40 jaar geleden één van de grootste verpleeghuizen van Nederland in gebruik genomen. In de afgelopen 40 jaar is door duizenden bevlogen medewerkers en vrijwilligers hard gewerkt om duizenden inwoners van Midden-Brabant goede en professionele zorg te verlenen.

de verpleegafdelingen nieuw gebouwd en is een groot deel van de ‘oudbouw’ onder handen genomen. De maatschappij is veranderd, en ook de mensen die daarin wonen. Wat niet verandert is de bevlogenheid voor patiënten, cliënten of hoe we onze bewoners ook in de afgelopen decennia hebben genoemd. Aandacht voor en betrokkenheid met de naaste is voor velen de basis om ons werk uit te voeren, soms zelfs dus 40 jaar lang op één plek. Daar prijzen we ons gelukkig mee.

Een aantal medewerkers en vrijwilligers werkt al die jaren al in De Hazelaar. Zij verdienen speciale aandacht en waardering, zowel in deze publicatie als in het Brabants Dagblad van 9 juni 2016. Aan de wand in Plaza is een prachtige tijdlijn aangebracht, waarop de historie van De Hazelaar in beeld is gebracht. Kijk er eens goed naar: je zult bekende gezichten ontdekken. Er is natuurlijk heel veel veranderd in 40 jaar. De eigen opleiding is er niet meer, de witte jurken zijn verdwenen, er gelden andere wetten en regels. Er staat ook nog maar een deel van de originele bouw: in de afgelopen 10 jaar zijn

Van harte gefeliciteerd met dit jubileum, vier het met elkaar. En met alle vertrouwen, vanuit een mooi verleden: op naar de toekomst. Willem Kieboom Raad van Bestuur De Wever (FOTO VAN WILLEM 2007)

p 28 juli 1976 vond een overtocht plaats van het oude verpleegtehuis Joannes XXIII naar een nieuw gebouwd verpleeghuis De Hazelaar. Het had 10 verpleegafdelingen en leverde somatische en psychogeriatrische zorg. “Welkom in De Hazelaar. Dat durven wij toch tegen U te zeggen. Wij weten dat U met gemengde gevoelens naar De Hazelaar komt. U moet voorlopig uw eigen huis verlaten en komt naar een voor U nog onbekend tehuis: Verpleeghuis De Hazelaar. Wij willen proberen ervoor te zorgen dat U zich ook bij ons thuis zult voelen. Dit boekje wil helpen U al een beetje vertrouwd te maken met het huis waar U welkom bent. De Hazelaar wil een thuis zijn voor U die verpleging, verzorging, therapie en begeleiding nodig hebt. Dat willen wij graag doen. Maar ons uitgangspunt is dat U zo onafhankelijk, zo

zelfstandig mogelijk blijft. Wij willen Uw eigen verantwoordelijkheid zo groot mogelijk laten. En ook de verantwoordelijkheid van Uw familie blijft zoveel mogelijk gelden. Zij zullen ook zorg blijven dragen voor de woning die U voorlopig achterlaat.” Bovenstaande tekst stond in het toenmalige informatieboekje ‘Wegwijzer’ dat clienten kregen uitgereikt bij hun opname. Nu 40 jaar later blijken deze woorden nog altijd van kracht. De Hazelaar streeft er nog steeds naar om de cliënt en zijn familie te ondersteunen in het voeren van eigen regie en hen hierbij een aangenaam en gastvrij verblijf te bieden. De Hazelaar ging zich door de jaren heen steeds meer richten op specialistische zorg voor ouderen. Door de jaren heen is er op het gebied van zorgverlening en huisvesting veel veranderd.

Momenteel is De Hazelaar uitgegroeid tot een regionaal expertisecentrum waar mensen voor kort- of langdurende 24-uurs zorg, behandeling en revalidatie terecht kunnen.

Toen werd er aanbodgericht gewerkt, nu is het uitgangspunt dat de cliënt de regie zelf behoudt. De modernisering en veranderingen aan het gebouw realiseerden onder andere voor iedere cliënt een eigen (slaap)kamer en een gedeelde badkamer waardoor privacy gewaarborgd is. In deze speciale jubileumkrant, uitgebracht in het kader van het 40-jarig jubileum, nemen wij u mee door vier decenia De Hazelaar. U vindt diverse foto’s van memorabele momenten en interviews met medewerkers/vrijwilligers die al 40 jaar werkzaam zijn bij De Hazelaar. De stuurgroep Jubileum 40 jaar De Hazelaar wenst u veel leesplezier toe. Mariëtte van den Brekel Elly Robben Peter Heijstek Joke Goudsmits

Perfecte mix van jong en oud IN GESPREK MET MARC BLOCKX VEERTIG JAAR BELZEN THERAPEUT ONDER TILBURGSE VLAG

Marc geblesseerd geraakt tijdens een Volleybaltoernooi in de vorige eeuw ...

15 november 1976, mijn eerste werkdag in 'Holland' als Belzen therapeut. Als jonge man kwam ik in het aardsparadijs tussen zustertjes van 16 jaar en acht maanden tot 23 jaar. Een enkele oudere verpleegster en een paar echte zusters (nonnen). Mannen waren in die tijd erg zeldzaam. Natuurlijk moest ik me in het begin als enige Belg wel weren. Iedere morgen was er wel een Belgenmop, maar ik zorgde dat ik er altijd twee Nederlandermoppen voor in de plaats had. Een mooie tijd, ik heb er veel overuren gemaakt en als er hulp nodig was in de oefenzaal moest ik maar bellen en er kwamen wat zustertjes helpen. Een jaar later kwamen er een aantal landgenoten me versterken en leek de oefenzaal wel op een Belgische enclave in Tilburg. Mooie herinneringen bij de vleet: De mooiste was een dropping georganiseerd door de personeelscommissie; daar heb ik mijn vrouw Lenny aan over gehouden. Zij was één van die zustertjes. Pikant detail de eerste kus aan mijn bureau van destijds. De AMC-lopen in Amsterdam: georganiseerd door de fysio. Vier keer hebben we meegedaan. Eerst inspanning (lopen) en daarna ontspanning (shoppen en vooral terrassen) in Amsterdam. Bourgondisch zijn we op de fysio ook. Jarenlang hebben we een viertal keer per jaar etentjes voor de verjaardagen georga-

niseerd. De jarigen kookten dan voor de rest. Italiaans, Mexicaans, Chinees ... We hebben er zelfs een eigen receptenboek aan overgehouden. Voor de overschotjes konden we beroep doen op een vaste crew. De feestjes met de loslopers (al het personeel dat niet bij de verpleegdienst of technische dienst hoorde) waren uit de kunst. De ouderen onder ons kennen nog wel de soaps: Medisch Centrum West en Spoed. In de loop van de jaren heb ik hier genoeg meegemaakt om een veel spannender scenario te schrijven vol romances en intriges. Wat mijn carrière betreft die heeft door een reorganisatie een heel andere wending gemaakt zoals voor zoveel anderen. Al bij al ben ik hier 40 jaar en geniet nog dagelijks van het werken met patiënten in een team met een perfecte mix van jongeren en ouderen. Ik geniet van het jeugdig enthousiasme en als ouderen proberen we de jeugd met onze ervaring te ondersteunen. Wel vind ik het jammer dat alles steeds zakelijker moet en we overspoeld worden door de overdreven administratie. En als ik dan nog ergens lees dat we van hard werken moeten komen tot efficiënt werken heb ik daar toch een andere mening over. Je kunt ook hard en efficiënt werken met een hart voor de patiënt.

VEERTIG

DE HAZELAAR 1976-2016

40 jaar fulltime werk IN GESPREK MET MARIËTTE VAN DEN BREKEL VEERTIG JAAR EEN LEUKE EN GOEDE BAAN IN DE HAZELAAR

vakanties en met de feestdagen de afdeling gezellig maken. Dat ik de overstap maakte naar activiteitenbegeleiding, lag in de lijn van verwachting. Ik ging werken in de Knutselhoek (later het Hofke).

n 40 jaar heb ik veel bereikt bij en betekend voor De Hazelaar (en daar buiten). Ja, ik ben trots op mezelf. In de afgelopen 40 jaar ging en ga ik nog steeds iedere dag met plezier naar mijn werk. Verpleeghuis De Hazelaar werd nieuw geopend in juni 1976. Ik werkte toen als verpleegster in het (oude) Elisabeth ziekenhuis. De stap naar het nieuwe mo-

derne verpleeghuis was snel gemaakt. Enkele jaren werkte ik op de afdeling Hulsterhof; eerst als ziekenverzorgster, later als derde leidinggevende. Daarna werd ik praktijkbegeleidster; ik heb veel studenten van allerlei opleidingen mogen begeleiden. Op Hulsterhof verbleven somatische cliënten. Ik vond het fijn en leuk om met hen activiteiten te doen zoals buiten wandelen, de gewone dagelijkse dingen, het (mede)organiseren van

Nagefloten Ondertussen (het was inmiddels 1981) was ik zwanger van onze eerste zoon Geert. Olaf mijn man (afgestudeerd HTS bouwkunde) was werkloos; destijds waren er (ook) veel werklozen, met name in de bouwwereld. Maar Olaf en ik hadden een huis gekocht en iemand moest het geld verdienen. Na zes weken zwangerschapsverlof ging ik weer fulltime weken. Olaf was huisvader. Dat was toentertijd een zeer ongewone situatie want als moeder bleef je thuis om voor je kind(eren) te zorgen. En de man? Die ging werken en zorgde zeker niet voor het huishouden. Olaf wel. Hij werd veel nagefloten als hij met de kinderwagen door de stad liep. En ik? Ik was een van de eerste vrouwen die fulltime werkte, ook na de geboorte van onze tweede zoon Huub. Veel Door de jaren heen waren er veel veranderingen bij De Hazelaar en ik ging daarin mee. Ik heb veel functies gehad en veel projecten gedaan. Altijd met veel plezier. Zo ben ik voorzitter geweest van de

ondernemingsraad, vakgroepcoördinator van de activiteitenbegeleiding van zowel De Hazelaar als De Wever centraal, coördinator van het zorgdierproject, inrichter van de werkplaats van Jan Klaassen, organisator van de ROPARUN en tot op heden voorzitter van de personeelscommissie. De afgelopen twee jaar heb ik de tuin van De Hazelaar zó ingericht dat onze cliënten er met plezier kunnen bewegen, kunnen genieten van de bloemen, kruiden en van de pluken-snoep-tuin, van de kippen, konijnen en cavia’s. Nu ben ik werkzaam als dagbestedingscoach. En ook dat bevalt mij goed: het organiseren en coördineren van de dagbesteding rondom de cliënten van afdeling Miro, Picasso en Dali. Daarnaast organiseer ik met mijn collega’s van team Welzijn de activiteiten voor alle cliënten van de hele Hazelaar. In 40 jaar tijd is de cliënt veranderd. Het blijft dus een uitdaging om met hem of haar samen, een dagbesteding op maat te zoeken waar hij of zij vrolijk en blij van wordt. Dat én de uitvoering van de groepscontacten geven mij voldoening in mijn werk. En niet te vergeten al die contacten. Met de cliënten, de mantelzorgers, de vrijwilligers en alle fijne collega’s. Ik heb een leuke en goede baan in De Hazelaar. De mooiste.

AANKONDIGING FEESTWEEK

Ons mooie jubileum gaan we groots vieren De Hazelaar organiseert een gezellige feestweek van vrijdag 23 september tot en met zaterdag 1 oktober 2016 Voor deze feestweek wordt een gevarieerd programma samengesteld. Onder andere voor cliënten en familie, een artiestengala, een tweedaagse activiteiten-carrousel rondom de thema’s sport & bewegen en kunst & creativiteit, een heerlijke verwendag en een heuse ‘Heel Hazelaar bakt’-activiteit. Voor medewerkers en vrijwilligers vindt er een reünie plaats en een feestavond. Het programma is bijna in kannen en kruiken. Begin september 2016 maken we het totale feestprogramma, uitgewerkt op uur en tijd, aan alle genodigden kenbaar.

04 Veertig jaar De Hazelaar betekent veertig jaar zorg voor ouderen, het delen van lief en leed, gepassioneerde medewerkers, bevlogen vrijwilligers, een traan en een lach.

VEERTIG JAAR DE HAZELAAR IN BEELD I

VEERTIG

DE HAZELAAR 1976-2016

Jubileum in mijn laatste werkjaar IN GESPREK MET FELIX VAN VUGT ZWAAIT DIT JAAR AF NA VEERTIG JAAR DE HAZELAAR

IN 1976 BEGON FELIX TE WERKEN IN HET NIEUW GEBOUWD VERPLEEGHUIS DE HAZELAAR. HIJ STARTTE ALS MEDEWERKER VERVOERSDIENST. DIT JAAR IS FELIX 40 JAAR IN DIENST BIJ DE HAZELAAR. FELIX GAAT IN NOVEMBER GENIETEN VAN ZIJN PENSIOEN.

elix zegt dat er door de jaren heen veel is veranderd. Felix steekt van wal: “In 1976 solliciteerde ik op 25-jarige leeftijd, getrouwd en net vader geworden van mijn oudste dochter, op de functie van portier. Voor die functie werd ik afgewezen. Maar ik kreeg een baan aangeboden als medewerker vervoersdienst. Ik was een uitvoerder van het intern vervoer (intern logistiek), busvervoer van cliënten van huis naar de dagbehandelingen in combinatie met werken in het magazijn. Wat me vooral uit die tijd bijgebleven is, zijn de bewonersvakanties. Ik ging mee als chauffeur maar verrichtte alle voorkomende werkzaamheden die nodig waren tijdens zo’n vakantieweek. Koken, uitstapjes maken en zelfs werkte ik met de verzorgsters in de nachtdienst mee. Leuke tijd! Ben Venmans, toenmalig hoofd Civiele Dienst, bracht verandering in 1980 in mijn werkzaamheden. Ik ging me meer toeleggen op onderhouds-, rolstoeltechniek- en BHV-werkzaamheden. Dat heeft geleid tot mijn huidige functie als huismeester, met als extra toevoeging uitvoer en begeleiden van revalidatie-

rolstoeltechniek en BHV- voorman. Ik heb mijn werk altijd met veel plezier uitgevoerd en voldoende uitdaging hierin gevonden. Sinds de intrede van de computer in combinatie met ouder worden, merk ik dat ik een volle werkweek als intensief ervaar. Daarom kijk ik ook wel uit naar mijn pensionering. Mijn collega’s zal ik het meest gaan missen. Met name mijn collega huismeester, de mannen van transport en de BHV’ers maken mijn werk leuk. Door de jaren heen heb ik heel veel fijne collega’s gekend. Ben Venmans, Noud Eijsermans, hij was timmerman, en Piet Schouwenaars, magazijnman. Alle drie zijn ze met pensioen. Van veel te veel dierbare collega’s heb ik door overlijden veel te vroeg afscheid moeten nemen. Van Kees Vermeer, Martin Wilborts, Nelleke van Wees en Corry Bouwens. Heftige momenten waren dat! Wat vroeger heel gewoon was en wat je nu niet meer zou kunnen voorstellen, was dat we vertrekkende medewerkers op hun laatste werkdag met hun kleren in bad gooiden. Ik werd dan gebeld om assistentie te komen verlenen! Ik weet nu amper wie waar werkt, laat staan dat ik geroepen word om iemand in bad te ko-

men gooien wanneer die weer vertrekt! Nogmaals: ik kijk uit naar mijn pensionering. Niet zozeer om weg te zijn bij De Hazelaar, want die zal ik zeker gaan missen, maar meer om mijn eigen dagindeling te kunnen maken, om leuke dingen

te kunnen doen met mijn vrouw Annelies, mijn kinderen en kleinkinderen en te gaan vissen met m’n broer. Ik vind het leuk dat ik het 40 jaar jubileum van De Hazelaar meemaak ik mijn laatste werkjaar!”

AANKONDIGING FEESTWEEK

Feest

Welke herinneringen heb jij nog? Kom ze delen met je oud-collega’s, collega's en vrijwilligers op de Hazelaarreünie!

Voor alle medewerkers en vrijwilligers, zorg dat je klaar bent voor een verrassend event!

Hazelaar Reünie

Vrijdagavond 30 september in Plaza en omgeving vanaf 20.00 uur

Vrijdag 23 september in Plaza van 19.00 - 22.30 uur

Wij rekenen op jouw aanwezigheid om er samen een spetterende avond van te maken. Per persoon is één introduce van harte welkom! Meer informatie over het feest volgt ...

Kosten € 10,99 p.p. Hiervoor ontvang je drie consumptiebonnen, hapjes en een leuke herinnering. Tickets bestellen via Eventbrite bit.ly/1Oa5ODD of via de link op de Facebookpagina van De Hazelaar.

VEERTIG

DE HAZELAAR 1976-2016

Activiteiten jubileum 40 jaar De Hazelaar

>> programmering onder voorbehoud

ACTIVITEIT

WANNEER / WAAR

VOOR WIE

Lunch voor jubilarissen

Woensdag 8 juni 12.30-13.30 uur in Plaza

Jubilarissen

Traktatie

Donderdag 28 juli op de afdelingen

Cliënten, medewerkers

Reünie

Vrijdag 23 september 19.00-22.30 uur in Plaza. Inschrijven via de Facebookpagina van De Hazelaar of op Eventbrite bit.ly/1Oa5ODD

Oud-collega’s, collega’s en vrijwilligers

Zondagviering

Zondag 25 september 11.00-12.00 uur in Plaza

Cliënten, familie

Activiteitencarrousel thema sport en bewegen Muziekfestijn

Dinsdag 27 september 10.30-16.00 uur in Plaza, tuin, oefenzaal

Cliënten, familie

Woensdag 28 september 14.30-20.00 uur in Plaza

Cliënten, familie

Activiteitencarrousel thema creativiteit en kunst

Donderdag 29 september 10.30-16.00 uur in Plaza, creatieve ruimte en conferentiezaal

Cliënten, familie

Dagje uit

Vrijdag 30 september 10.30-13.30 of 12.30-15.30 uur, Museum Dansant

Cliënten, familie

Feestavond

Vrijdag 30 september 20.00 uur in Plaza, tuin

Medewerkers, vrijwilligers (met één introducé)

'Heel Hazelaar bakt' Zaterdag 1 oktober 10.30-16.00 uur in Plaza Cliënten, familie, medewerkers, vrijwilligers Extra activiteiten Verwenmomenten, vermaak op afdelingsniveau Cliënten, familie Meer informatie volgt Etentje, hapjes en drankjes, extra verstrekkingen

Zorg voor een menswaardig bestaan IN GESPREK MET BETTY VAN AERT (AFDELING MONET) NA VEERTIG JAAR VOELT HET NOG STEEDS ALS THUISKOMEN

Tijdens het doorlopen van deze stages groeide de passie voor de ouder wordende mens. Hierbij staan voor mij liefde, respect en gevoel voor eigen waarde voor de ouder wordende mens nog altijd voorop.

erug naar 16 augustus 1976, een meisje van bijna 17 jaar loopt het nieuwe gebouw in van De Hazelaar om aan de opleiding van ziekenverzorgster te beginnen. Joannes de XXIII werd vervangen door nieuwbouw De Hazelaar. Er werden twee groepen opgestart: Onaldo (5 juli 1976) en Gamma (zes weken later).

In laatstgenoemde groep mocht ik beginnen met zes weken “prekline”. Na deze zes weken theorie mochten we stages gaan lopen op de afdelingen. Een hele leuke gemoedelijke tijd waarin de bewoners centraal stonden. Door de enorme verscheidenheid heb ik in deze periode ontzettend veel geleerd.

In al die 40 jaar is dit zo gebleven en vind ik het werken met cliënten (zo wordt het tegenwoordig genoemd) nog steeds erg leuk. Ik ga met veel plezier naar mijn werk! Vroeger kende iedereen elkaar, er hing een gemoedelijke sfeer en er was volop tijd voor de bewoners en de collega’s onderling. De directie bestond uit een geneesheer-directeur en een economisch directeur. Nu is het een grote organisatie waarin ik in ieder geval niet meer iedereen ken en de zakelijkheid is ingetreden. In het begin heb ik hier wel

moeite meegehad, maar besef dat het ook het tijdsbeeld is. Inmiddels heb ik mijn weg hierin gevonden. Op de dagbehandeling, waar ik in 1981 ben begonnen, kan ik nog steeds met dat gevoel blijven werken waar ik voor sta: werken vanuit je hart. Een lichtpuntje zijn in het dagelijks bestaan van de mensen, ondanks het leed wat vaak wordt meegebracht. Ondanks alle veranderingen voelt De Hazelaar nog steeds als een thuiskomen. De politiek heeft inmiddels veel invloed gekregen op de gang van zaken binnen de zorgsector. Ik hoop dat ‘de zorg’, de zorg blijft die iedereen nodig heeft voor een menswaardig bestaan. Laten we samen en met veel plezier onze cliënten centraal stellen, ook de komende 40 jaar.

0 De Hazelaar mikt op mensen die continu langdurige, systematische en multidisciplinaire zorg nodig hebben (CLSM-patiënten). Cees Boerhout, directeur

De geschiedenis van De Hazelaar begint officieel in 1976 met de verhuizing, een nieuwe naam en logo. Gaat u mee, terug in de tijd?

18 FEBRUARI OFFICIËLE OPENING Door J. Hendriks, staatssecretaris van Volksgezondheid in het kabinet-Den Uyl.

1976

NIEUWBOUW DAGBEHANDELING Twee afdelingen, één psychogeriatrische afdeling voor demente ouderen en één afdeling voor ouderen met een lichamelĳke handicap.

1980

DE HAZELA REGIONAL VERPLEGIN AIDSPATIË De Hazela Midden-Br aidspatiën persoon is ziekenhuis lichamelĳk omstandig op verplee

1988

1977

1984 MEI 1980 VAKANTIEREIS MET BEWONERS

1989

PAPIEREN ZORGPLAN Met invoering van het zorgplan komt de aanda ‘de mens’. Samen, medewerker en cliënt, het pl is een hele stap voorwaarts.

VERHUIZING VAN JOANNES XXIII NAAR DE HAZELAAR DE NAAM DE HAZELAAR Bedacht door J. Vinken (Bestuursbureau R.K. Gasthuis) Het verpleeghuis ligt bĳ de oude herdgang (in de wĳk) Hasselt. Hasselt komt van hassel - boomnaam van de hazelaar. Meervoud duide men toentertĳd met een ‘t’ erachter: hasselt.

De reis ging naar Nunspeet, op de Veluwe (provincie Gelderland).

LOOPGROEP JONGE MENSEN MET DEMENTIE GESTART IN 2009. DOOR TE BEWEGEN KRIJGT HET BREIN MEER PRIKKELS, DAT REMT DE COGNITIEVE ACHTERUITGANG. TILBURG ROAD RUNNERS ZORGT MEDE VOOR EEN PROFESSIONELE BEGELEIDING.

NOTITIE JONGDEMENTERENDEN Naast het leeftĳdsverschil uit dementie bĳ jonge mensen zich anders dan bĳ ouderen. Het gaat vaker om gedragsverandering en moeite met planning. Ze krĳgen ‘een eigen huiskamer’. Inmiddels is er een dagbehandeling en een afdeling, Appel, voor jonge mensen met dementie. De Hazelaar heeft zelfs een regionale functie in de behandeling van deze mensen.

START NIEUWBOUW

OPENING DE SALON “Een zacht new-age-muziekje. Roze handdoeken en kussentjes, een behandelstoel. Een ‘normale’ schoonheidssalon ‘speciaal’ voor De Hazelaar. Wĳ merken dat ouderen met dementie behoefte hebben aan meer uiterlĳke verzorging. Die gerichte aandacht vinden ze fijn, een babbeltje en je laten verwennen.” Anja van de Schoot

2001 2000

1 MAART OPRICHTING DOT Om de kennis van dem De Hazelaar te bundele binnen De Wever en da DOT, Dementie Onders Trainingscentrum. Video Interventie in de (voorheen VIB) sluit aa Het gebruik van videozorg en met name de c tussen zorgvrager en z verbeteren begon in De

2005 2003

2007 2006

> Hier pakt u de draad weer op, op weg naar 2016.

25 JAAR DE HAZELAAR WE HEBBEN ZILVER, WE GAAN VOOR GOUD De Hazelaar ondervindt in en buiten Tilburg waardering voor zĳn expertise op het gebied van ouderenzorg. Ouderen kunnen er terecht voor reactivering (= revalidatie), verzorging en verpleging. In de zorg voor mensen met dementie staat niet de ziekte maar de mens centraal en is de familie betrokken bĳ de zorg.

VEERTIG JAAR DE HAZELAAR IN WOORD EN BEELD Een 'light-versie' van de tijdlijn waarvan het origineel (schaal 1:10) te bewonderen is in Plaza / De Hazelaar.

GROEN LICHT NIEUWBOUW De nieuwbouw krĳgt 245 ‘bedden’ 42 plaatsen voor dagbehandeling. Vierpersoonskamers verdwĳnen. Zestig cliënten met dementie verhuizen naar Padua. ELEKTRONISCH ZORGDOSSIER De Hazelaar richt het eerste Elektronisch Zorgdossier in. Op dit moment is het zorgdossier gebaseerd op het Kwaliteitskader Verantwoorde Zorg dat een indeling maakt in vier domeinen die van belang zĳn voor de kwaliteit van leven.

NOVIACUR De Hazelaa Noviacura. ‘tandartsp

VEERTIG

DE HAZELAAR 1976-2016

0

EEN NIEUW LOGO ONDERSTREEPT DE AMBITIES VAN DE HAZELAAR.

AAR KRIJGT LE FUNCTIE IN NG EN VERZORGING ËNTEN aar neemt in rabant de opvang van nten op zich. Betrokken s uitbehandeld in het s en is, gelet op ke en sociale gheden, aangewezen eghuishulp.

Het Rode Lintje Staat voor solidariteit en medeleven met diegenen die leven met Aids en de personen die hen verzorgen.

NIEUWE NAAM Vanaf 1 januari heet De Hazelaar Centrum voor verzorging, verpleging en reactivering.. De vraag van de cliënt krĳgt meer aandacht. Er komt een nieuwe structuur met vier clusters die uitgaat van de verschillende doelgroepen. Iedere discipline levert een bĳdrage aan de zorgverlening. Zo ontstaat het, nog steeds actuele, multidisciplinaire samenwerken.

REACTIVERING MESO-projecten orthopedie, neurologie en cardiologie “Een snelle overgang van ziekenhuis naar verpleeghuis levert een enorme financiële besparing op. In het verpleeghuis kan de revalidatie eerder beginnen en beter worden afgestemd op de behoefte van de patiënt. Dat vergroot de kans op verregaande herstel en terugkeer naar huis.”

SKILLS Met Skills (voor het leren en onderhouden van de voorbehouden en risicovolle handelingen) zet De Hazelaar een stap in de professionalisering van de verpleging en verzorging.

Gespecialiseerde verpleeghuisartsen en therapeuten leveren een geweldige bĳdrage aan verregaand herstel. De MESO-projecten zĳn de opmaat voor de Geriatrische Revalidatiezorg.

Henk Marinussen

1998

1996

1993

1997

1995

acht voor lan bespreken

De geschiedenis gaat hieronder verder

DE HAZELAAR KRIJGT SNOEZELBAD Een prachtig vormgegeven badruimte waar ouderen in een vergevorderd stadium van dementie kunnen genieten van aangename zintuigprikkelingen.

OPENING NIEUWE KEUKEN Tot die tĳd betrekt De Hazelaar het eten van het Maria Ziekenhuis. FLOORTJE NACHTEGAAL Dit kinderdagverblĳf, een gezamenlĳk initiatief van De Hazelaar, Maria Ziekenhuis en Dr. Bernard Verbeeten Instituut houdt rekening met de onregelmatige werktĳden van verplegenden en verzorgenden. OPENING KAPEL/STILTECENTRUM Glas-in-lood/ muurschilderingvan Sibylle Gielen Inmiddels heeft De Hazelaar ook een islamitische gebedsruimte en aandacht voor het Suikerfeest.

12 MAART FOTOSERIE PAUL KOLEN Een fotoserie - nog steeds te bewonderen - waarin Paul emoties van cliënten met dementie vastlegt.

STICHTING DE HAZELAAR WORDT STICHTING DE WEVER

AAIEN, BORSTELEN EN SPELEN, HET GAAT HAAST VANZELF.

mentiezorg binnen en voor gebruik aarbuiten ontstaat steunings- en

e Ouderenzorg an bĳ DOT. -opnames om de communicatie zorgverlener te e Hazelaar.

35 JAAR HAZELAAR ZORGDIER Contact maken en hebben met ouderen met dementie is niet altĳd makkelĳk. Soms zĳn hulpmiddelen daarbĳ onontbeerlĳk. Een van de manieren om in contact te komen is het gebruikmaken van dieren. De Hazelaar is een van de eerste verpleeghuizen die daarmee start.

VERPLEEGHUIS > BEHANDELCENTRUM LOGEREN De Hazelaar biedt tĳdelĳk onderdak aan voormalige afdelingen van Jozefzorg, in afwachting van de bouw van Damast bĳ het St. Elisabeth ziekenhuis.

2010

2013

2008

RA ar ontwikkelt samen met TNO ambulante mondzorg . De tandarts komt met een volledig ingerichte praktĳkbus naar de woonzorgcentra’. ZIC In 2007 startte De Hazelaar met één zorginnovatiecentrum (ZIC). (ZIC) Een ZIC biedt een krachtige leeromgeving met als doel de zorg voor ouderen naar een nog hoger niveau te tillen. Samen leren en werken staat voor studenten (niveau 2 tot en met 5) en medewerkers centraal. De Hazelaar werkt samen met ROC Tilburg, het Koning Willem I College, Avans Hogeschool en Fontys Hogeschool Verpleegkunde.

CLIËNTPORTAAL Portaal waarin cliënt zelf zĳn dossier beheert, als hĳ dat niet meer kan doet zĳn familie dat. Cliënt, familie en medewerker die elkaar ontmoeten en horen is in 2016 de basis voor goede zorg.

2011

2016

EIND MEI OPENING TUIN 20 MAART OPENING JAN KLAASSEN 16 MAART OPENING NIEUWBOUW, PLAZA, HOOFDINGANG

DE OFFICIËLE OPENING VAN DE HAZELAAR VINDT PLAATS OP HOGE POTEN.

23 NOVEMBER VRIJWILLIGERSWERK, GOED GEREGELD Organisaties die het NOV-keurmerk (Nederlandse Organisaties Vrĳwilligerswerk) krĳgen, hebben vrĳwilligerswerk succesvol en aantrekkelĳk georganiseerd. Vrĳwilligers krĳgen zo voldoende mogelĳkheden om zich met succes in te zetten.

ZONDER GOED CONTACT KUN JE GEEN RESULTAAT BEHALEN 40 JAAR IS BIJNA EEN HALVE EEUW. EEN GOED MOMENT OM TERUG TE KIJKEN OP DE ONTWIKKELING DIE DE HAZELAAR IN DIE LANGE PERIODE HEEFT DOORGEMAAKT. MAAR OOK EEN MOMENT OM TERUG TE DENKEN AAN DE MENSEN DIE BOUWDEN AAN DE FUNDAMENTEN VAN WAT DE HAZELAAR NU IS. DE WERKERS VAN HET EERSTE UUR. DE PIONIERS VAN DE BEGINJAREN. ZOALS NEL VAN BETTEN. FYSIOTHERAPEUT.

TROEKE VAN RIJSWIJK IN GESPREK MET NEL VAN BETTEN IK VIND DAT WE DE DINGEN GEWOON BIJ NAAM KUNNEN NOEMEN

n haar gezellige appartement in het hart van Tilburg, word ik ontvangen door mevrouw Nel van Betten. Mevrouw van Betten werd geboren op 21 januari 1928. In 1946 begon zij aan haar studie fysiotherapie met een groepje studenten dat bestond uit zeven jongens en twee meisjes. ‘Fysiotherapeut was toen nog een beroep dat voornamelijk werd uitgeoefend door mannen,’ zegt ze ‘en de groep die aanspraak kon maken op de therapie was toen ook nog lang niet zo groot. Eigenlijk kwam je alleen terecht bij een fysiotherapeut bij revalidatie na een ongeval, of herseninfarct en bij aangeboren mo-

torische beperkingen. Demente mensen zagen wij nog niet onder onze patiënten.’ Na haar afstuderen werkte ze eerst vijf jaar in de Sint Maartenskliniek in Nijmegen, een kliniek voor houding en beweging. Daarna ging ze nog een tijdje aan de slag in een ziekenhuis en van daaruit kwam ze terecht in verpleegtehuis Joannes XXIII. Dit was een van de eerste verpleeghuizen in Tilburg, in 1966 opgericht door de Stichting R.K Gasthuis. VERTROUWEN ‘Ik heb het heel erg fijn gehad in Joannes XXIII,’ vertelt mevrouw Van Betten. ‘Ik was in het begin de enige fysiothe-

rapeute, pas later kwamen er geleidelijk aan anderen bij. Het was pionieren toen. Maar onze doelstelling was simpel. Je keek naar wat er verlangd werd voor een patiënt en daar paste je de therapie op aan. Je was als fysiotherapeut heel vrij en autonoom. Er werd vertrouwd op je inschattingsvermogen en deskundigheid, je ging veel meer dan nu, je eigen gang. Je leerde heel veel dingen al doende, werd gedwongen inventief te zijn. Voor ik met de behandeling kon beginnen, was ik soms lang bezig om het vertrouwen van die patiënt te winnen. Je gaat immers beginnen aan een proces waarbij je mensen mogelijk pijn gaat doen, je gaat ze intensief aanraken, daarmee kun je toch niet starten voordat je het vertrouwen van die patiënt hebt. Zo had ik een klein patiëntje dat een ziekte had waardoor elke aanraking pijnlijk was. Ik heb er heel lang tijd voor genomen om met haar een basis te leggen van begrip en vertrouwen. Het kwam uiteindelijk het resultaat van de behandeling ten goede.’

HET FUNDAMENT ‘Ik vind het belangrijk om verpleegtehuis Joannes XXIII zo uitgebreid onder de aandacht te brengen omdat dit huis als het ware het fundament is geweest waarop de latere Hazelaar tot stand is gekomen,’ gaat mevrouw Van Betten verder. ‘Het hele idee van de noodzaak van een verpleeghuis is in die periode tussen 1966 en 1976 ontstaan. Wij werkten eigenlijk met dezelfde inzet en gedrevenheid als de therapeuten nu maar wel met de vrijheid om meer tijd te kunnen nemen. Elke fysiotherapeut weet dat je pas het resultaat kunt beoordelen na een flinke periode. Soms is dit drie maanden, soms zes, soms oneindig. Dat hangt af van de aandoening, maar ook van de patiënt. Elk geval is uniek omdat er een mens met zijn eigen verhaal achter schuil gaat. Ik ben wel eens bang dat de behandelaars en verzorgers van nu zoveel kostbare tijd kwijt zijn met het alsmaar rapporteren van alles wat ze doen, ook al is het nog te vroeg om de resultaten te zien. Ik begrijp wel dat dit ook is ter bescherming van de patiënt en om zicht te houden op de voortgang van de behandeling. Maar ik kan me ook voorstellen dat het je soms het gevoel geeft dat je gecontroleerd wordt. Weten dat je vertrouwd wordt en dat men niet twijfelt aan je deskundigheid, gaf mij altijd een sterk gevoel van bevestiging.’ VERANDERINGEN ‘De veranderingen die plaatsvonden in De Hazelaar vanaf het begin van mijn loopbaan daar, tot het moment van mijn pensionering in 1988, gingen heel geleidelijk,’ vertelt mevrouw Van Betten. ‘Als je er middenin zit, merk je dat ook niet zo. Er voltrokken zich ontwikkelingen die met het verstrijken van de tijd en met de modernisering van de maatschappij samen hingen.

NEL VAN BETTEN IN EEN TIJD WAARIN HET BEROEP VAN FYSOTHERAPEUT OP VRIJE, AUTONOME WIJZE WERD UITGEOEFEND.

Methodes werden meer verfijnd, middelen beter. Multidisciplinaire samenwerking deed zijn intrede. En het was natuurlijk fantastisch dat er steeds meer aandacht kwam voor de mensen met dementie. Ook zij kregen de mogelijkheid om ondersteund te worden door een fysiotherapeut. Dat heeft een enorme verbetering voor het functioneren van dementerenden betekend.’

VEERTIG

DE HAZELAAR 1976-2016

Mevrouw Van Betten glimlacht even en voegt er dan aan toe, ‘zoals je merkt praat ik gewoon over dementen en dementerenden en dat betekent niet dat ik geen respect voor deze groep zou hebben, maar ik vind dat we niet moeten doorslaan in het steeds wolliger en mooier maken van benamingen van mensen. Ik vind dat we de dingen gewoon bij naam kunnen noemen zonder respectloos te zijn. Als ik ooit dement word, mag je me gewoon dement noemen. En ook in het hiërarchisch systeem is wel het een en ander veranderd. Vroeger liepen de artsen nog visites op de verschillende afdelingen en kwamen dan ook terecht in de oefenzaal van de fysiotherapeuten. Zo’n arts had er dan ook helemaal geen moeite mee om opmerkingen te maken naar de patiënt en zijn behandelaar. En het was niet de gewoonte om hem daarin tegen te spreken. Eens gebeurde het dat hij een patiënte, een klein vrouwtje, dat aan het oefenen was met een zogenaamd schouderrad dat ze moest ronddraaien, aansprak en zei: “Je moet het rad veel hoger draaien" waarop de patiënte in onvervalst Tilburgs antwoordde: “Wie zèdde gij eigelijk ...” Toen de arts haar hooghartig meldde dat hij de dokter was, antwoordde ze: ‘Dan hèdde gij hier niks te vertelle ...” en ze ging rustig door met haar rad.’ PERSOONLIJK CONTACT Als ik met mevrouw Van Betten praat, valt me op dat er één aspect steeds veel nadruk krijgt in haar verhaal en dat is, ‘het belang van persoonlijk contact’. ‘Zeker nu, nog meer dan vroeger in deze steeds harder wordende maatschappij, is het persoonlijk contact van de behandelaar en verzorgende met zijn patiënt van groot belang,’ legt ze uit. ‘Ik heb altijd veel tijd en energie gestopt in het totstandbrengen van een goed persoonlijk contact met mijn patiënten. Ik heb altijd mijn best gedaan om uit te gaan van mijn patiënt. Als een patiënt zich veilig voelt bij zijn behandelaar omdat die hem kent en begrijpt, weet wat hij heeft meegemaakt en waarvoor hij bang is, dan zal dit het resultaat altijd gunstig beïnvloeden ..., altijd ...! Een patiënt moest eens onbedaarlijk huilen toen hij bij me kwam. Hij wilde niet. Maar een andere patiënt zei hem toen dat het niet nodig was om te huilen want dat hij ‘veilig’ was bij mij. Ik heb toen geluisterd naar zijn verhaal en pas toen kon hij zich aan me overgeven. En zo hoort het ook, denk ik. Ik zou het vreselijk vinden als dat niet meer zou kunnen omdat goede fysiotherapeuten die met veel liefde en vakkennis hun werk doen, niet meer voldoende tijd hebben om dát te doen wat gebeuren moet om het beste resultaat te krijgen. Namelijk zich ver-

diepen in hun patiënten, in hun lichaam en in hun psyche. De totale mens. VROEGER EN NU ‘Toen ik zo rond 1950 begon met mijn werk als fysiotherapeute,’ vertelt mevrouw Van Betten, ‘toen was de toestand waarin gehandicapte mensen zich bevonden vaak schrijnend. Zoals ik al zei waren er veel minder hulpmiddelen en er was minder medische expertise dan nu, dus ik heb heel veel ellende gezien. Echt mensen die vreselijk zwaar getroffen waren en bijna niks meer konden. Ook kinderen, dat vond ik verschrikkelijk moeilijk. Al jong heb ik met mezelf de afspraak gemaakt om al die afschuwelijke beelden en mijn onmacht daarover niet mee naar huis te nemen. Zodra ik de deur uitstapte liet ik de pijn en het verdriet achter me. Ik heb mezelf aangeleerd alle betrokkenheid die ik voelde tijdens mijn werk daar te laten. Op die manier kon ik ook na mijn, door ziekte gedwongen pensionering op mijn zestigste, mijn heimwee naar mijn werk, mijn collega’s en de patiënten makkelijker loslaten. Ik ben nooit meer teruggeweest naar De Hazelaar. Die periode was voorgoed voorbij. Dat was mijn manier om het verleden een plek te geven. Wat ook anders is geworden is de inzet van vrijwilligers. Tijdens mijn periode bij De Hazelaar, waren die er nog niet. Nu zijn er natuurlijk altijd mensen geweest die iets voor een ander willen doen. Zo herinner ik me een vrouw die rondging met een karretje met daarop snoepjes en tandpasta en andere kleinigheden voor de patiënten. Een vrijwilliger, maar wel een met een goed ontwikkelde handelsgeest want later begon ze een eigen winkeltje in het verpleeghuis. Een soort ZZP’er, haar tijd ver vooruit ... Maar nu bestaat er een hele organisatie van vrijwilligers binnen De Hazelaar. Mensen die een invulling geven aan de leegte die kan ontstaan door tijdgebrek van de professionals. Fantastisch dat ze dat doen natuurlijk, maar jammer dat, dat kleine beetje extra niet meer gewoon in de taakomschrijving van de vakmensen past ...' Mevrouw Van Betten is misschien niet zo jong meer maar zij heeft de geest van een zeer moderne, nuchtere en vooral kritische vrouw en een visie op de wereld waarvan we zeker nog iets kunnen opsteken. Laten we luisteren naar jonge, creatieve mensen met vernieuwende ideeën, maar laten we zeker ook blijven putten uit de ervaringen van mensen die aan de wieg stonden van de 40 jaar oude Hazelaar ...

AANKONDIGING FEESTWEEK

We dagen de bakteams uit om de lekkerste en mooiste baksels te maken!

Heel Hazelaar bakt Zaterdag 1 oktober 2016 | twee tijdvakken | Plaza Een zoektocht naar de meest getalenteerde bakkers van De Hazelaar! Een team per afdeling (twee cliënten, minimaal één familielid, medewerkers en vrijwilliger - maximaal zeven personen) strijden om in opdracht, de beste, mooiste, origineelste en lekkerste taart/cupcake te presenteren. Een vakjury zal de prestaties beoordelen op samenwerking, smaak en originaliteit. Meer details en inschrijfmogelijkheden per augustus 2016. AANKONDIGING FEESTWEEK

Standbeeld van Rembrandt van Rijn op het Rembrandtplein in Amsterdam. Beide genoemd naar de bekende schilder die in de buurt een huis had (van 1639 tot 1656).

Rembrandt onder de arm Workshop van museum Het Rembrandthuis

Donderdag 29 september 2016 | Tijd en locatie volgen Museum Het Rembrandthuis organiseert en begeleidt een workshop op De Hazelaar. U als cliënt, maakt (hernieuwd) kennis met Rembrandt, zijn voormalig woonhuis en zijn werk door middel van een filmvertoning met een virtuele tour door het Rembrandthuis. AANKONDIGING FEESTWEEK

Genieten, kijken, luisteren, dansen en beleven

Muziekfestijn Woensdag 28 september 2016 Op deze dag is het van 14.30 uur tot 21.00 uur goed toeven in Plaza. In een speciale ambiance kan genoten, gekeken, geluisterd en gedanst worden tijdens het live entertainment dat geprogrammeerd staat. Wie zeker gaan komen zijn Marc van Alphen en John McGray. Een heus feestje deze dag voor veertig jaar Hazelaar!

12 Veertig jaar De Hazelaar betekent veertig jaar sportiviteit, gezelligheid en verbindingen tussen culturen en bijzondere mensen. 'Mooie' mensen die zich inzetten voor het geluk van anderen.

VEERTIG JAAR DE HAZELAAR IN BEELD II

VEERTIG

DE HAZELAAR 1976-2016

Toos, Riky en Cis

Veertig jaar vrijwilligers bij De Hazelaar ELLY ROBBEN IN GESPREK MET CIS, RIKY EN TOOS, DRIE VRIJWILLIGERS VAN HET ALLEREERSTE UUR DE HAZELAAR IS AL VEERTIG JAAR ONDERDEEL VAN MIJN LEVEN

is de Kok, Riky Labee en Toos de Kok zijn er al bij vanaf het begin. Vanaf 1976 zijn ze met vrijwilligerswerk bij De Hazelaar begonnen. Cis daarvoor zelfs. Ze zette zich als vrijwilliger al in bij Joannes XXIII. Op de vraag waarom ze al zo lang vrijwilligerswerk doen, antwoordden ze alle drie dat ze graag iets voor een ander doen; contact met mensen en het gevoel ergens bij te horen, vinden ze belangrijk. Ze doen het werk nog steeds met veel plezier en voldoening.

Opvallend is dat ze alle drie vanuit zorg en betrokkenheid voor hun naasten, die toentertijd in De Hazelaar verbleven, vrijwilligerswerk zijn gaan doen. Nou ja, opvallend ... schijnbaar was het bijna vanzelfsprekend dat je naast de zorg voor je familie, je ook actief inzette voor de andere bewoners van De Hazelaar. En door je hulp aan anderen werd je vrijwilliger. Riky: ‘Mijn man en ik waren er toch. We gingen iedere zondag op bezoek bij mijn schoonmoeder. Met haar gingen we naar de kerkviering in het Trefcentrum.

Ik werd gevraagd of ik vrijwilliger wilde worden om de kerkviering mee te organiseren en de bewoners te begeleiden. En ... zô is het gekome.’ Cis: ‘Mijn zusje Ton verbleef als patiënt bij Joannes XXIII. Ze was verlamd en had veel zorg nodig. Ik ging er iedere dag naar toe. Daar hadden we een klein koortje van ongeveer 12-13 personen. Het waren familieleden, patiënten, medewerkers en vrijwilligers. We zongen iedere zondag in de kerkviering van Joannes XXIII. Ondanks dat mijn zus

VEERTIG

DE HAZELAAR 1976-2016

Ton net voor de opening van De Hazelaar overleed, ben ik toch als vrijwilliger mee naar De Hazelaar verhuisd. Het zingen bij de kerkviering werd met dit koor daar voortgezet. Het koortje groeide in De Hazelaar uit tot een koor van wel 30 tot 35 personen. Later toen mijn huisgenoot werd opgenomen in De Hazelaar, werd mijn betrokkenheid en motivatie alleen maar groter om vrijwilligerswerk te blijven doen. En tot op heden is de zin om naar De Hazelaar te komen zeker niet afgenomen!’ Toos: ‘Mijn man Toon was vanuit zorg voor zijn zus Ton (Toos is een schoonzusje van Cis) betrokken bij De Hazelaar. En omdat hij er was, was ik er dus daarom ook. Met velen van de familie De Kok hebben we vrijwilligerswerk gedaan. Toon is jarenlang koster geweest bij de zondagviering. Naast het vrijwilligerswerk voor de pastorale dienst zijn Toon en ik ook gaan helpen bij de ontspanningsavonden. Toon is helaas overleden. Ik ben altijd met veel plezier vrijwilligerswerk blijven doen.’ Tijdens het gesprek passeren vele gebeurtenissen en namen door de jaren heen. Bij iedere naam of activiteit weten ze iets te vertellen, waaruit kan worden opgemaakt dat hun vrijwilligerswerk veelzijdig, en inderdaad, alle jaren uitdagend en leuk is gebleven. Carnaval, bonte geklede polonaises door het Trefcentrum. Bootreisje van 6 dagen, samen met zorgpersoneel een onvergetelijke vakantie verzorgen voor de bewoners. Pastoor De Vries, hij was van Joannes XXIII mee naar De Hazelaar gegaan. Broeder Arts zette de hobbyhoek op. Collega vrijwilliger Jo Gevers, hij

was de grondlegger van het koor. Zijn vrouw Riet Gevers werd later de coördinator van de kerkvrijwilligers. Nog vele namen en gebeurtenissen meer komen ter tafel. Het zijn mooie, waardevolle en interessante verhalen over 40 jaar De Hazelaar.

De Hazelaar geschoten vanuit de lucht

Alle drie zijn tot op heden betrokken bij de activiteiten van de Dienst Geestelijke Verzorging. Cis zingt in het koor en doet de coördinatie daarvan. Ook komt ze regelmatig voor de woensdagochtendviering om cliënten naar de kapel te brengen. Daarnaast speelt ze om de vrijdag een potje kaarten op de spelochtend en zet ze zich op verzoek in voor andere activiteiten. ‘Ik ben lekker bezig en dat vind ik leuk!’ Riky is iedere woensdag en zondag paraat. Ze assisteert de geestelijk verzorgers bij de kerkviering en haalt cliënten op. Op woensdagavond komt ze ook helpen tijdens de muziekavonden. ‘Ondanks dat ik op leeftijd ben en mijn kinderen weleens zeggen dat het mooi genoeg is geweest, denk ik er nog niet aan om te gaan stoppen!’ Toos is nog steeds om de zondag actief bij de kerkviering. Op woensdagmiddag of -avond schenkt ze koffie of haalt ze cliënten van Corneille op voor het muziekprogramma. ‘De Hazelaar is al 40 jaar onderdeel van mijn leven. Naar De Hazelaar gaan zit gewoon opgenomen in mijn weekprogramma!’ Wat een waardevolle mensen zijn deze drie. Mooi, om al zoveel jaren je voor een ander te willen inzetten!

AANKONDIGING FEESTWEEK

Wie gaat er mee voor een gezellig dagje uit?

Museum Dansant Aan de rand van Hilvarenbeek staat Museum Dansant, gebouwd in art nouveau Tuschinski stijl. In dit unieke gebouw zijn twee musea gevestigd. Museum Dansant en Museum Soet & Vermaeck. De sfeer wordt bepaald door prachtige orgels, mahonie, kristal en spiegels. U beleeft een dag die u nimmer meer zult vergeten. Terwijl u iets lekkers nuttigt, kunt u genieten van een rondreis door de tijd in de gezellige sfeer van weleer.

Vrijdag 30 september 2016 Verschillende vertrektijden (ochtend en middag). Vervoer per bus. Voor deze activiteiten betaalt u een kleine vergoeding. Uitgebreidere informatie en wijze van aanmelding volgen medio augustus aanstaande.

16 VEERTIG JAAR DE HAZELAAR IN BEELD III

Colofon De jubileumkrant 40 jaar De Hazelaar is gemaakt in opdracht van behandelcentrum De Hazelaar.

Redactie Stuurgroep jubileum De Hazelaar

We kunnen er geen genoeg van krijgen, daarom deze laatste, de pagina's zijn immers op, foto's over veertig jaar De Hazelaar.

Correspondentieadres redactie Dr. Eijgenraamstraat 3 5042 SE Tilburg T: 013 464 42 42 E: hazelaar@dewever.nl W: www.dewever.nl Fotografie PrivĂŠ archief medewerkers, archief De Wever en De Hazelaar Vormgeving Johan Zelissen (Communicatie De Wever) Drukwerk Drukwerkdeal Oplage 5.000 exemplaren Met dank aan allen die hebben bijgedragen aan de totstandkoming van de jubileumkrant.

ADVERTENTIE

Deze zomer lig je er op je mooist bij. Gratis. Veertig jaar De Hazelaar is ook voor Diny en Franka reden genoeg om te trakteren. In de maanden juli en augustus lakken ze GRATIS de teennagels van collega's in de pedicuresalon van De Hazelaar. Mannelijke collega's trakteren ze op een verkwikkende voetmassage. Let op! Maak wel even een afspraak! Dat kan op maandag, dinsdag of donderdag.

Disclaimer Bij de samenstelling van de inhoud van deze jubileumkrant is de grootst mogelijke zorgvuldigheid betracht. De redactie aanvaardt geen enkele aansprakelijkheid voor schade en/of kosten die uit de publicatie voortvloeien.