9 minute read
ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ, λίγη μπαλίτσα
Για όλα μας τα ρεπορτάζ υπάρχει μια αφορμή. Κάπως έτσι, βλέποντας κάποια παιχνίδια της Γιουνάιτεντ, πέρα από τα απίστευτα λάθη του Ντε Χέα, παρακολουθούσα και τον Μαγκουάιρ. Αυτά που βλέπεις στο γήπεδο (καλές και κακές στιγμές) είναι αυτά που περιμένεις από τον… Μαγκουάιρ και όχι από τον ακριβότερο αμυντικό του κόσμου. Είμαι βέβαιος πως, ένα χρόνο μετά, και η επίσημη Μάντσεστερ παραδέχεται (εσωτερικά) πως τα 80 εκατομμύρια αγοράς του δεν… Υπάρχουν αμέτρητες περιπτώσεις ομάδων που τσόνταραν τεράστια ποσά και απέτυχαν σε μεταγραφές. Οπότε, ας δούμε τις κυριότερες, ιστορικά και με βάση το δικό μας κριτήριο αλλά και το γενικότερο αίσθημα.
ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΥΚΑΡΙΔΗ
Advertisement
Ας ξεκινήσουμε από την ωραιότερη πηγή. Από παίκτες που έσπασαν το ποσό μεταγραφής. Δυστυχώς θα αρχίσω με τον κορυφαίο κατ’ εμέ παίκτη που πάτησε ποτέ σε γήπεδο. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Έκανε ασύλληπτα πράγματα σε Νάπολι και Εθνική Αργεντινής, αλλά ποιος θυμάται το πέρασμα από τη Μπαρτσελόνα; Δύο χρόνια μιζέριας και πραγματικής κατάθλιψης, για 3 εκατομμύρια (όλα τα ποσά του ρεπορτάζ σε λίρες Αγγλίας) ποσό αγοράς, ποσό πολύ μεγάλο 38 χρόνια πριν. Από τον Ντιέγκο πάμε στα 13 εκατομμύρια που έδωσε η Μίλαν στα 1992 για να πάρει τον Λεντίνι, αν τον θυμάστε τον Ιταλό χαφ. Έκανε 1-2 φοβερές χρονιές με την Τορίνο, πήγε καλά στην 1η σεζόν στη Μίλαν και μετά είχε ένα σοβαρό ατύχημα με αυτοκίνητο. Στοίχισε, ήταν άτυχος, αλλά δυστυχώς η μπάλα είναι αμείλικτη και η ιστορία γράφει ότι τα έτσι κι αλλιώς υπερβολικά 13 εκατομμύρια δεν έπιασαν διόλου τόπο. Και πάμε στο αμίμητο. Στα 1998, η Μπέτις την είδε Νάπολι των ’90s και σκάει 21,5 εκατομμύρια για μεταγραφή του Ντενίλσον. Στα 21 του, υποτίθεται με τις καλύτερες συστάσεις από τον Ροναλντίνιο. Αμάν γκάφα! Εφτά χρόνια έκατσε στη Σεβίλλη και δεν… Το 2000 η ομάδα υποβιβάστηκε, στην καλύτερή της χρονιά, το 2005, πήγε Τσάμπιονς Λιγκ και τον αποδέσμευσε, αφού ήταν πλέον μόνιμος παγκίτης. Πήγε Μπορντό, ο Ντενίλσον πάλι δεν… Πήγε ΗΠΑ, Κορέα και στα γεράματά του το 2010 συμφώνησε με την Καβάλα (ναι!!!), αλλά δεν έγραψε αγώνα.
Αγγλία μεριά
Manchester United Επιστρέφουμε Αγγλία και ξαναπάμε Μάντσεστερ. Ο Σερ Άλεξ έκανε πολλές σπουδαίες κινήσεις, αλλά είχε και τις αποτυχίες του. Μεγαλύτερη όλων ο Βερόν. Παικταράς, αλλά για Καμπιονάτο, εκεί στο Ολντ Τράφορντ δεν μπορούσε να κάνει παιχνίδι και δεν απόσβεσε ούτε στο μισό τα 28,5 εκατ. της μεταγραφής του. Το παράδοξο είναι ότι αμέσως μετά πήγε Τσέλσι (ερχόμαστε σε λίγο), αλλά και εκεί λίγα πράγματα. Είναι και τα 17 εκατομμύρια για τον Χάργκριβς. Καλός παίκτης, αλλά συνέχεια τραυματίας και σίγουρα υπερεκτιμημένος. Από τη φυγή Φέργκιουσον και μετά, δώσε αποτυχίες. Ας αφήσουμε κατά μέρος τύπους όπως ο Φελαϊνί. Στα μεγάλα… ψάρια. Ντι Μαρία (60 εκατομμύρια), Λουκάκου άλλα 75, ενώ τέσσερα χρόνια μετά την άφιξή του ο Πογκμπά είναι με τις μέρες του και βέβαια δεν δικαιολογεί τα 90 εκατομμύρια. Συν τα 47 εκατομμύρια για τον Φρεντ. Καλός, αλλά για 50ή πιο ακριβή μεταγραφή όλων των εποχών Ζοσέ Μουρίνιο; Ας κάνουμε εδώ μια παρένθεση. Μιλώντας περί Πογκμπά και Ντι Μαρία ας πούμε, δεν λέμε ότι δεν άξιζαν τα λεφτά όταν αποκτήθηκαν. Είναι περιπτώσεις που απλά δεν απέδωσαν. Όπως και οι δύο επόμενες, αφού περνάμε στην Τσέλσι. Δύο ονόματα και μόνο αρκούν. Πρώτο αυτό του Φερνάντο Τόρες. Με το που έβγαλε τα κόκκινα (Ατλέτικο και ειδικά Λίβερπουλ) και φόρεσε τα μπλε έναντι 50 εκατ. (ρεκόρ Αγγλίας για την εποχή), ο τρομερός αυτός φορ λες και μεταμφιέστηκε. Θα σας το πούμε με νούμερα. Για δέκα χρόνια σε Μαδρίτη και Λίβερπουλ ο Τόρες είχε σχεδόν μισό γκολ ανά αγώνα πρωταθλήματος. Στην Τσέλσι, σε 3,5 χρόνια, έπεσε στο 0,15 τέρματα ανά παιχνίδι. Στην πιο ώριμή του ηλικία, απέτυχε. Το τανκ της Ουκρανίας είναι η 2η περίπτωση. Αντρέι Σεφτσένκο. Φόβος και τρόμος με τη φανέλα της Μίλαν, 127 γκολ σε 7 χρονιές πρωταθλήματος. Στην Αγγλία και στην Πρέμιερ Λιγκ έβαζε τόσα τέρματα όσο το πρώτο ψηφίο του ποσού μεταγραφής του. Δηλαδή 30 εκατομμύρια για 3 γκολ τον χρόνο (συνολικά 9 δηλαδή). Μιλώντας περί Ουκρανίας, θυμόμαστε και μια άλλη περίπτωση της Πρέμιερ Λιγκ. Μαζί με τον Σεφτσένκο, ξεπήδησε από την Ντιναμό Κιέβου και ένα άλλο σούπερ ταλέντο (κάποιοι έλεγαν και μεγαλύτερο στα αρχικά στάδια). Ο Σερχέι Ρεμπρόφ. Δεν ήταν λίγα τα 11 εκατομμύρια που έδωσε η Τότεναμ το 2000 για τα πόδια του. Δεν της βγήκε. Εξήντα ματς Πρέμιερ Λιγκ και 10 γκολ σε 4 χρόνια δεν είναι καλός απολογισμός, συνυπολογίζοντας χρήματα και προοπτική. Liverpoo FC Και πάμε Λίβερπουλ. Έχει κι αυτή τις αποτυχίες της. Όταν αποχώρησε ο Τόρες, πήγε και έδωσε 41,5 εκατομμύρια για να πάρει τον Άντι Κάρολ. Κλασική περίπτωση (όπως ο Μαγκουάιρ) ενός παίκτη καλού που έγινε σούπερ μέσα από τα ΜΜΕ και τους Άγγλους σχολιαστές (που συνήθως μετά λένε «μα εγώ δεν εννοούσα αυτό» κτλ.). Λίγα πράγματα ο Κάρολ και ήταν ο τελευταίος που έφταιγε. Οι «κόκκινοι» έκαναν φυσικά και άλλες αποτυχημένες κινήσεις. Όπως τα 42 εκατομμύρια για τον hot εκείνη την περίοδο Μπεντέκε, που έκανε ελάχιστα πράγματα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά βέβαια και τα 20 μυριάκια που έριξαν στον Καιάδα, όταν ο Ρότζερς αποφάσισε πως, ελλείψει άλλων επιλογών, μπορούσε να ποντάρει στον φευγάτο Μπαλοτέλι. Να πάμε και λίγο πιο πίσω: Ελ Χατζί Ντιούφ (15 εκατομμύρια, για όνομα της Παναγίας), Φάμπιο Μπορίνι (13 εκατομμύρια). Βάλτε και τα 20 το 2008 για τον Ακουιλάνι. Έβγαζε μάτια στη Ρόμα ο Ιταλός, αλλά είχε γυάλινα πόδια.
Arsena Η Άρσεναλ δεν ξόδεψε συγκριτικά πολλά (δέχτηκε φυσικά κριτική) και έτσι μεγάλες (από άποψη χρημάτων) αποτυχίες δεν είχε. Αλλά προσωπικά θεωρώ πως, όσο κι αν έκατσε, ο Οζίλ δεν δικαιολόγησε τα 40 εκατομμύρια λίρες της μεταγραφής, ούτε και ο Τσάκα τα 37. Αλλά αν θέλετε μια γκάφα, λέμε Μουστάφι (όταν πάντως τον απέκτησε, όλοι μιλούσαν για τον επόμενο μεγάλο σέντερ μπακ), γιατί είναι γκαφατζής και στοίχισε 35 εκατομμύρια. Βάζω κάπου εδώ και περιπτώσεις όπως Πέρεζ (17 εκατ.) και Ζερβινιό (11 εκατ.), που δεν απέδωσαν.
Manchester City Να κλείσουμε Αγγλία με τη Σίτι. Ο ξοδεύων τρελά κάνει και αποτυχίες. Αλλά συνήθως η Σίτι κάνει καλές κινήσεις. Θα σταθούμε σε μερικές κινήσεις. Θυμάστε τον Ζο, που για πάρτι του οι «γαλάζιοι» έδωσαν 19 εκατομμύρια; Άρχισε καλά στα 2008 και έμεινε εκεί. Αποτυχημένη επένδυση. Χάλια τα πήγε ο Ρόκε Σάντα Κρουζ, με ποσό απόκτησης 20 εκατομμύρια. Τόσα και τα παιχνίδια που έπαιξε. Δηλαδή 1 εκατ. το παιχνίδι. Τα 27 εκατ. ήταν πολλά για τον Μπονί, έτσι; Τέλος, η «γαλάζια» πατάτα. Στα 2014, οι δύο Μάντσεστερ έδωσαν μάχη για τα πόδια του Μανγκαλά και η Σίτι πλήρωσε τα μαλλιοκέφαλά της. Δηλαδή 42 εκατομμύρια για έναν αμυντικό που έκανε ελάχιστα πράγματα και πολλά λάθη.
Οι μεγάλοι της Ισπανίας
Και πάμε στους δύο γίγαντες της Ισπανίας. Πάμε πρώτα σε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, 30 χρόνια πριν. Στα 1990, ρίχνουν δίχτυα στα Βαλκάνια. Η Μπαρτσελόνα επενδύει 3 εκατομμύρια και παίρνει τον Βούλγαρο Στόιτσκοφ. Η Ρεάλ δίνει 3,5 για τον Γκεόργκε Χάτζι. Ο πιο ακριβός μέχρι τότε παίκτης στον κόσμο ήταν ο Γκούλιτ με 6, άρα μιλάμε για γερά λεφτά. Ο Ρουμάνος ήταν σαφώς πιο προικισμένος παίκτης, αλλά ο Βούλγαρος έκανε τελικά θραύση. Ο Χάτζι απέτυχε στο «Μπερναμπέου» και πήγε στην Μπρέσια. Και τότε, δύο χρόνια μετά, στα 1994, η Μπαρτσελόνα αποφασίζει να αγοράσει τον Χάτζι, αλλά και πάλι ο κατά τ’ άλλα εκπληκτικός αυτός παίκτης δεν απέδωσε. Υπάρχει και μια παρόμοια ιστορία. Το 1991, η Ρεάλ πλήρωσε 10 εκατομμύρια για τον Κροάτη Προσινέσκι. Στα δύο χρόνια στη Μαδρίτη έκανε λίγα πράγματα. Στα 1995, τον απέκτησε η Μπαρτσελόνα, αλλά ούτε κι εκεί τα κατάφερε. Ας θυμηθούμε κι άλλες, παλαιότερες μαδριλένικες ακριβές και μη επιτυχημένες κινήσεις. Λοιπόν, 22 εκατομμύρια για έναν ταλαντούχο Βόσνιο το 1999. Αν τον θυμάστε, λεγόταν Ελβίρ Μπάλιτς και δεν κλότσησε. Δεκαπέντε εκατομμύρια το 2004 για τον Άγγλο στόπερ Τζόναθαν Γούντγκεϊτ.
Real Madrid Πάμε και στη νεότερη εποχή. Από τους δύο γίγαντες, η Ρεάλ είναι αυτή που σπάει τα ρεκόρ ή δίνει περισσότερα γενικώς για μεταγραφές. Από το 2000 μέχρι το 2013, έκανε πέντε φορές την ακριβότερη μεταγραφή της ιστορίας. Ξεκάθαρα πράγματα, ο Ζιντάν, ο Φίγκο και ο Κριστιάνο Ρονάλντο έβγαλαν με το παραπάνω τα αστρονομικά ποσά που δαπανήθηκαν. Αλλά ο Κακά και ο Μπέιλ δεν έδωσαν όσα μπορούσαν. Ο Κακά είχε και προβλήματα με τραυματισμούς και ασθένειες. Λίγες οι σπουδαίες βραδιές του και μόνο η ατάκα του ότι «στη Μαδρίτη έχασα την όρεξη για μπάλα» λέει όλη την ιστορία της μεταγραφής των 56 εκατομμυρίων λιρών. Όσο κι αν ο Μπέιλ (86 εκατ.) είχε μπόλικες μέρες (στα πρώτα 2 χρόνια) που σε άφηνε με ανοικτό το στόμα, η ιστορία στη Μαδρίτη έχει πολλά αρνητικά επεισόδια, με τον Ουαλό να δείχνει εδώ και μία διετία πως μάλλον προτιμά τον μισθό παρά τη δόξα.
FC Barcelona Έχει και η Μπαρτσελόνα σοβαρές αποτυχίες. Δεν έπιασαν τόπο τα 45 εκατομμύρια (συν τον Ετό) που πλήρωσε για τον Ιμπραχίμοβιτς, αφού δεν του βγήκε του μεγάλου Σουηδού. Δεν πέτυχαν οι δύο κινήσεις για τον επόμενο (πριν ξεπεταχτεί ο Μέσι) Μαραντόνα. Έδωσε 10 εκατομμύρια για τον Ρικέλμε το 2002 και 28 ένα χρόνο πριν για τον Σαβιόλα. Το μυαλό αδυνατεί να συλλάβει την καταβολή 21 εκατομμυρίων για τον Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι, ενώ ας είμαστε ειλικρινείς: δεν υπάρχουν ήδη αμφιβολίες αν τα 107 και 97 εκατομμύρια που δαπανήθηκαν για Γκριεζμάν και Ντεμπελέ την τελευταία διετία θα πιάσουν τόπο;
Λο ιπών μεγάλων αποτυχίες
Δεν υπάρχει φυσικά μεγάλος σύλλογος που να μην έχει κάνει κακές ή και πολύ κακές μεταγραφές, πληρώνοντας δηλαδή αδρά με βάση το «προϊόν». Η Μπάγερν, ας πούμε, έκανε παλαιότερα κάποιες επενδύσεις σε νεαρούς. Έδωσε πάνω-κάτω από 10 εκατομμύρια σε τρεις περιπτώσεις. Για να πάρει το 2001 το σούπερ ταλέντο Ντάισλερ (όλο τραυματισμούς), το 2007 τον Γιάνσεν (σε ένα χρόνο τον έδωσε δανεικό) και τον Μπρένο. Φοβερή περίπτωση ο Βραζιλιάνος. Πήγε μικρός στο Μόναχο, έπαιξε ελάχιστα και το 2011 πήγε φυλακή, αφού έβαλε φωτιά στη βίλα που του διέθετε ο σύλλογος. Η Ατλέτικο γράφει ιστορία με την ευχέρειά της να κλείνει σε καλές τιμές εξαιρετικούς φορ, αλλά είχε την αποτυχία πριν από 5-6 χρόνια με τον Τζάκσον Μαρτίνες. Η Γιουβέντους τα έσκασε γερά στην Παλέρμο (22,6 εκατομμύρια) για τον Αμάουρι το 2008, αλλά πήρε ελάχιστα, όπως και από τον Φελίπε Μέλο, που στοίχισε 25 εκατομμύρια. Για τη Μί
λαν είπαμε ότι ο Λεντίνι αρκεί και περισσεύει,
ενώ η Ίντερ κλαίει ακόμη τα 35 εκατομμύρια που έδωσε για τον Κουαρέσμα. Πολύ καλός, αλλά με άλλα χρώματα ο Πορτογάλος. Δυστυχώς θα κλείσω (όπως άρχισα) με έναν αγαπημένο μου παίκτη. Καρλ-Χάινς Ρουμενίγκε, αφού μιλάμε για Ίντερ. Το 1984, ήταν στους top 5 παίκτες του κόσμου. Άφησε την Μπάγερν για το Μιλάνο. Μεταγραφή 4,7 εκατομμύρια, η 2η πιο ακριβή μέχρι τότε στην ιστορία. Αλλά οι τραυματισμοί και ολίγον τι η αλλαγή κλίματος απέτρεψαν τον σπουδαίο αυτό παίκτη από το να δείξει την κλάση του. Τέλος πάντων, πάνω-κάτω αυτές είναι οι πιο γνωστές αποτυχημένες μεταγραφικές επενδύσεις. Υποκειμενική άποψη σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί (τι μπορεί, είναι βέβαιο ότι αφήσαμε και κάποιες πίσω). Θα υπάρχουν πάντα και θα συζητιούνται, πολλές μάλιστα περισσότερο κι από τις επιτυχίες και τα λαβράκια. Και συγχωρέστε μας επίσης για την επανάληψη για 100ή φορά της λέξης εκατομμύρια. Ας βρεθεί ένα συνώνυμο καλέ.
