Κορωνοϊός, ο αόρατος δάσκαλος - Ντελάκη Χρυσή

Κορωνοϊός, ο αόρατος δάσκαλος – Ντελάκη Χρυσή

Κορωνοϊός, ο αόρατος δάσκαλος – Ντελάκη Χρυσή

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Έχει περάσει ένας χρόνος πια που η διεθνής κοινότητα ταλαιπωρείται από τον κορωνοϊό. Ένας διάχυτος φόβος μια έντονη ανασφάλεια αλλά και μια αγανάκτηση για όλο αυτό που ζούμε είναι τα κυρίαρχα στοιχεία στη ζωή όλων μας. Ήρθε όμως ο ιός στη ζωή μας για να προκαλέσει όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα; Ήρθε για να σπείρει τον θάνατο και να φύγει νικητής και τροπαιούχος ικανοποιημένος από το καταστροφικό του έργο; Το νόμισμα έχει πάντα δυο όψεις και εδώ θα κάνουμε μια προσπάθεια να δούμε, αν μπορέσουμε, και την άλλη όψη του νομίσματος. Υιοθετώντας την άποψη που λέει πως για κάθε αποτέλεσμα υπάρχει μια αιτία θα ψάξουμε την αιτία και θα τολμήσουμε να αναζητήσουμε το μήνυμα του αποτελέσματος της. Ο άνθρωπος κάθε στιγμή της ζωή του δημιουργεί το μέλλον του. Κάθε πράξη, σκέψη, όνειρο, επιθυμία, προσδοκία, κάθε άρνηση του και κάθε κατάφαση του δεν είναι άλλο παρά ο πρόλογος του αύριο του. Το ίδιο ισχύει και για την κοινωνία στα επιμέρους κομμάτια της αλλά και στο σύνολό της. Την ώρα του θερισμού θα πάρουμε αυτά που σπείραμε. Αν το χωράφι είναι γόνιμο και ο σπόρος υγιής και η σοδειά καλή θα είναι αν έχουμε φροντίσει να το καλλιεργήσουμε

Κορωνοϊός, ο αόρατος δάσκαλος – Ντελάκη Χρυσή

σωστά και να καθαρίσουμε εγκαίρως τα ζιζάνια. Αν το χωράφι είναι άγονο ο σπόρος ακατάλληλος και εμείς τεμπελιάσαμε και δεν αφαιρέσαμε τα ζιζάνια δεν λιπάναμε και δεν ποτίσαμε σαν έρθει η ώρα του θερισμού να είμαστε έτοιμοι για την αποτυχία της σοδειά μας. Και εκείνη την ώρα να έχουμε το θάρρος να ομολογήσουμε στον εαυτό μας πως ναι δεν πράξαμε τα δέοντα και όχι να ρίχνουμε το φταίξιμο στον γείτονα, στον καιρό, στην ζωή που τόσο άδικα μας φέρεται, στο θεό που δεν μας αγαπά και δεν μας φροντίζει όσο εμείς θα θέλαμε. Τι από όλα αυτά συνέβη και σήμερα θερίζουμε, φόβο, ανασφάλεια, αγανάκτηση, φτώχια, αρρώστια και θάνατο; Σπείραμε σε λάθος χωράφι; Ήταν ο σπόρος ακατάλληλος; Ήτανε λάθος η στιγμή της σποράς; Δεν αφαιρέσαμε εγκαίρως τα ζιζάνια; Είχε ξηρασία και εμείς δεν ποτίσαμε ή το νερό ήταν λειψό και δεν έφτασε; Η μήπως ξεχαστήκαμε και καθόλου δεν σπείραμε; Η αλήθεια είναι πως κάθε μέρα σπέρνουμε, κάθε στιγμή συνειδητά ή ασυνείδητα σπέρνουμε, μα ελάχιστοι είναι αυτοί που συνειδητά ελέγχουνε τον σπόρο τους και φροντίζουνε το χωράφι τους. Και είναι τόσο λίγοι μάλλον που δεν αρκούν οι σοδειές τους να θρέψουν όλο τον πλανήτη. Για εμάς τους υπόλοιπους η ώρα της συγκομιδής έφερε δυστυχία και αρρώστια. Έφερε τον ιο στα σπίτια μας. Ήρθε η ώρα λοιπόν να αναλογιστούμε τα λάθη μας και να τα διορθώσουμε στην επόμενη σπορά. Το ότι κλειστήκαμε

Κορωνοϊός, ο αόρατος δάσκαλος – Ντελάκη Χρυσή

στα σπίτια μας και δεν μας επιτρέπεται να βγαίνουμε έξω είναι μια καλή ευκαιρία να κάνουμε την ενδοσκόπηση μας και να επαναπροσδιοριστούμε. Να πάρουμε το μάθημα και να κάνουμε μια καινούργια αρχή, μια επανεκκίνηση σε νέες βάσεις δεδομένων. Ας δούμε τον κορωνοϊό σαν ένα δάσκαλο που ήρθε να μας παραδώσει μαθήματα που είτε δεν τα έχουμε διδαχτεί ποτέ είτε τα ξεχάσαμε και έχουμε ανάγκη επανάληψης για να τα ξαναθυμηθούμε και επιτέλους να τα αφομοιώσουμε! Μπορεί να είναι ένας δάσκαλος δύστροπος, απαιτητικός, αυστηρός, και ίσως ίσως εκδικητικός θα πουν πολλοί και άλλοι θα αναρωτηθούν γιατί να έρθει τώρα και αυτός, δεν μας φτάνανε τα βάσανα που είχαμε χρειαζότανε και άλλα; Αρχή πρώτη, Ο δάσκαλος έρχεται πάντα όταν ο μαθητής είναι έτοιμος. Αρχή δεύτερη, Φέρνουμε στην ζωή μας τον δάσκαλο που έχει τα στοιχεία εκείνα που χρειαζόμαστε ή καλύτερα που με αυτά είμαστε σε θέση να πάρουμε το μάθημα. Αν ο μαθητής δεν είναι έτοιμος κανείς δάσκαλος δεν πρόκειται να έρθει γιατί κανείς δεν θα τον καλέσει για να έρθει. Άρα κάποιοι με κάποιο τρόπο καλέσαμε τον δάσκαλο την δεδομένη χρονική στιγμή. Κάποιοι είμασταν έτοιμοι να πάρουμε το μάθημα. Ασυνείδητα η κοινωνία ήτανε έτοιμη να πάρει το μάθημα. Μα θα πει κάποιος υπάρχουν πολλοί τρόποι διδασκαλίας γιατί να επιλέξουμε αυτόν τον τρόπο; Είμαστε μια κοινωνία

Κορωνοϊός, ο αόρατος δάσκαλος – Ντελάκη Χρυσή

εξελιγμένη και πολιτισμένη, με νόμους που καταργούν τη βία και υποστηρίζουν τους ασθενέστερους με συνταγματικά κατοχυρωμένα τα δικαιώματα των αδυνάτων αλλά και συνταγματικά κατοχυρωμένη την ισότητα των πολιτών, την δικαιοσύνη, το δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία την παιδεία. Γιατί λοιπόν είχαμε ανάγκη ένα βίαιο δάσκαλο για να μας εκπαιδεύσει και όχι έναν ευγενικό φιλήσυχο, δίκαιο, στοργικό και γεμάτο κατανόηση; Αν με αντικειμενικότητα σταθούμε απέναντι στον εαυτό μας και απέναντι στην κοινωνία και με καθαρή ματιά μας κρίνουμε, όχι με διάθεση κρίσης και κατάκρισης, αλλά με διάθεση εποικοδομητικής κριτικής και διάκρισης ίσως να καταλήξουμε απογοητευμένοι πως ναι εμείς και μόνο εμείς διαλέξαμε τον δάσκαλο μας και κανείς κακός θεός που θέλει να τιμωρήσει τα παραστρατημένα παιδιά του δεν τον έστειλε για μας.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ