Μνήμες Ρούλα Τριανταφύλλου
Μνήμες
Ρούλα Τριανταφύλλου
Διηγήματα 2019
www.lefkomelani.gr
Μνήμες
Ρούλα Τριανταφύλλου
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ Αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση από την ολοκλήρωση ενός βιβλίου που δεν αποτελεί παρά μια κατάθεση ψυχής της συγγραφέως Ρούλας Τριανταφύλλου. Ενός βιβλίου, που είχα την τύχη να μου ανατεθεί η επιμέλειά του. Το βιβλίο είναι αυτό που δηλώνει ο τίτλος τους: Μνήμες. Μνήμες, μικρές ιστορίες από το νησί της Πάρου που έγινε δεύτερη πατρίδα της, γραμμένες με τρόπο απλό και λιτό. Η συγγραφέας χωρίς επιτηδευμένες προτάσεις και άνευ περιττών καλολογικών στοιχείων, περιγράφει γεγονότα από την παιδική της ηλικία, αναμοχλεύει τα περασμένα, θυμάται, συγκινείται, μας μεταφέρει το κλίμα και το περιβάλλον περασμένων δεκαετιών και μας κάνει κοινωνούς της δικής της ιστορίας, της δικής της μνήμης. Διαβάζοντας τις ιστορίες της, τα μικρά της διηγήματα, ο καθένας από εμάς, θα αισθανθεί ότι μπορεί να είναι και δικές του ιστορίες, που έζησε στο χωριό του, στον τόπο που γεννήθηκα, στη φωλιά του. Οι εικόνες της με τον τρόπο που μας δίνονται γεννούν ολάνθιστους πίνακες, με τα περιβόλια, τα κοτέτσια, τις πεζούλες, με την καλοσυνάτη χωριατοπούλα, τον συγχωριανό που φρόντιζε τα ξωκλήσια και την εκκλησία. Το βιβλίο: Μνήμες, αγγίζει τις ψυχές των ανθρώπων, που όπου και αν πάνε, έχουν τις ρίζες τους στην πατρώα γη. Η Ρούλα Τριανταφύλλου όλα αυτά τα χρόνια που την γνωρίζω δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτή τη μοίρα. Τη μοίρα που την έφερε αντιμέτωπη με τις μνήμες. Γι αυτό και θα αναφέρω ξανά www.lefkomelani.gr
Μνήμες
Ρούλα Τριανταφύλλου
ότι η συγγραφή αυτών των μικρών διηγημάτων, δεν μπορεί να αποτυπώσει μόνο μια ψυχική κατάθεση, αλλά ολοκληρώνει τη συμφωνία της συγγραφέως με τον γενέθλιο τόπο. Οι τίτλοι των διηγημάτων της (Μνήμες, Το χωριό με τα δυο ποτάμια, Η κυρά και ο κόκορας, Το καλό και το ζαβό, Το κορίτσι και το άλογο, Ζαμπία, Οι πεζούλες) είναι ενδεικτικοί της θύμησης και της μνήμης, που δεν αλλοιώνεται με το πέρασμα του χρόνου αλλά μεγαλώνει τις ρίζες του δένδρου της ζωής, καθώς αυτές ποτίζονται με το ζωογόνο δάκρυ της νοσταλγίας, του νόστου, της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης. Το βιβλίο ολοκληρώνεται με δύο ποιήματα, σφραγίδα της συγγραφέως στην ίδια της την υπόσταση. Δημήτριος Γκόγκας Ποιητής
www.lefkomelani.gr
Μνήμες
Ρούλα Τριανταφύλλου
ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ Είναι πολύ όμορφοτο να νοσταλγεί κανείς, με μιά γλυκιά λαχτάρα, τον τόπο που γεννήθηκε, να ζωντανεύει με τη μνήμη του τις ευχάριστες αναμνήσεις από τα παιδικά του χρόνια, να πετά ευχάριστα με τα φτερά της φαντασίας του στους τόπους που ένοιωσε τα πρώτα σκιρτήματα της ζωής του. Είναι πολύ ανθρώπινο, το να είναι κανείς δεμένος σφιχτά με τις ρίζες του, να μη θέλει ποτέ του να κόψει τον ομφάλιο λώρο που τον συνδέει με το παρελθόν του, αλλά να κρατά γερά τον μίτο της Αριάδνης, γιά να μπορεί να επιστρέφει πότε πότε στην γενέθλια γη, να παίρνει δύναμη να συνεχίσει να ζει στο παρόν σαν τον Ανταίο της ιστορίας. Η ανθρώπινη μνήμη όμως, δεν μένει μόνο εκεί που ξεκινά κανείς να βαδίζει το δρόμο της ζωής του, αλλά εμπλουτίζεται συνέχεια με τις νέες εμπειρίες που αποκτά στην δεύτερη πατρίδα του, εκεί που τάχθηκε να συνεχίσει το διάβα του στη ζωή αυτή. Γεννιέται γιά δεύτερη φορά εκεί, προσαρμόζεται στη νέα πραγματικότητα, ριζώνει γερά στα χώματά της, για να μπορέσει να σταθεί όρθιος. Εξακολουθεί να δημιουργεί, δένεται με τους ανθρώπους της, τους αγαπά, τους θαυμάζει, τους βάζει κι αυτούς δίπλα και ισότιμα μ' αυτούς που πρωτογνώρισε στην αφετηρία της ζωής του. Η ύπαρξή του έτσι, αποκτά μια άλλη δυναμική και δημιουργείται τώρα μία νέα πολυποίκιλη προσωπικότητα, που φέρνει στην κυτταρική της μνήμη διαφορετικά στοιχεία, που εξακολουθούν όμως να συνθέτουν μία ενιαία ανθρώπινη μορφή. Είναι η θαυμαστή δύναμη της προσαρμογής που όλοι μας κρύβουμε μέσα μας. Αυτά τα στοιχεία διακρίνονται εμφανέστατα και δια γυμνού οφθαλμού στο παρόν πόνημα, που είναι μία κατάθεση ψυχής από την συγγραφέα του, που αφήνει να απλωθεί στην κοινή www.lefkomelani.gr
Μνήμες
Ρούλα Τριανταφύλλου
θέα μέσα από τις σελίδες του, ένα μέρος από τον πλούσιο συναισθηματικό της κόσμο, για να μας κάνει κοινωνούς των πλούσιων εμπειριών της, των συναισθημάτων της, καθώς και των σκιρτημάτων της ψυχής της. Τα πρόσωπα του παρελθόντος που μας ζωντανεύει με τις αφηγήσεις της, είναι εκείνα που σημάδεψαν τη ζωή της, προκάλεσαν τον θαυμασμό της και ζωγράφισαν ανεξίτηλα μέσα της θαυμάσιες εικόνες οι οποίες πλούτισαν τον εσωτερικό της κόσμο και την έκαναν ακόμη πιο ευαίσθητη μέσα σε ένα κόσμο που μπορεί να φαίνεται σκληρός, εύκολα όμως μαλακώνει όταν μπορέσει κάποιος να αγγίζει με λεπτότητα τις ευαίσθητες χορδές του. π. Γεώργιος Τριαντάφυλλος-Συγγραφέας
www.lefkomelani.gr
Μνήμες
Ρούλα Τριανταφύλλου
ΜΝΗΜΕΣ Θυμάμαι το χωριό εκείνα τα καλοκαίρια. Το σπίτι με τις πλίθες από άχυρο και χώμα. Στην αυλόπορτα, ένας κορμός γερμένος κυπαρισσένιος. Εκεί το σούρουπο, καθόμασταν αντάμα. Γευόμασταν σταφύλια και σύκα γλυκά και πετούσαμε τις φλούδες στον απέναντι τοίχο, που ήτανε πάντα ο στόχος μας. Θυμάμαι να τρέχουμε στ’ αμπέλια και στα μποστάνια. Σαν ξημέρωνε γιορτή, μέσα από τα μονοπάτια, γοργά στην εκκλησιά, του Αγίου Αντρέα, ν ’ανάψουμε το θυμίαμα και το καντήλι. Και από την αστείρευτη πηγή δροσίζαμε τα χείλη. Θυμάμαι τις τέσσερεις μουριές, δίπλα στο πηγάδι, που ο παππούς είχε φυτέψει και μοίρασε στα παιδιά του. Μια κούνια από τριχιά κρεμούσαμε. Ο καθένας στην δική του. Είχα γίνει ένα μ΄ αυτήν. Θυμάμαι το πανηγύρι της Παναγιάς, στα μέσα του Αυγούστου. Χαράματα κινούσαμε. Μακρύς ο δρόμος. Μέσα από ελιές, πεύκα και κυπαρίσσια. Τι γρήγορα διαβήκανε κείνα τα καλοκαίρια; Σαν ξενιτεύτηκα με χρόνους και καιρούς, μαζί μου τα επήρα. Και να, τα χρόνια
www.lefkomelani.gr
Μνήμες
Ρούλα Τριανταφύλλου
πίσω ήρθαν. Σαν να’ τανε προσκύνημα, τραβάω για το χωριό. Στο σπίτι, με τις πλίθες, το κυπαρίσσι. Κοιτώ γύρω μου. Εδώ δεν ήταν το σπίτι; Πού είναι το κυπαρίσσι; Ο τοίχος; Ένας σωρός λιθάρια απέναντι. Και το σπίτι μου; Χώμα. Ένα με τη γη. Κλείνω τα μάτια, φέρνοντας στον νου μου εκείνα τα καλοκαίρια. Πώς χάθηκαν; Πώς ρήμαξαν; Σπίτι μου, ότι έχει απομείνει.
www.lefkomelani.gr
Μνήμες
Ρούλα Τριανταφύλλου
ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΠΟΤΑΜΙΑ Το χωριό με τα δύο ποτάμια* ήταν ένα από τα κεφαλοχώρια της Πηνείας. Πριν από αμνημόνευτα χρόνια το ένα ποτάμι παρέσυρε το μισό χωριό και πολλά χωράφια. Κάθε Χειμώνα τα ποτάμια φούσκωναν και οι κάτοικοι ζούσαν με τον φόβο μην παρασύρουν στο διάβα τους και το άλλο μισό χωριό. Τον ίδιο φόβο έτρεφαν και οι κάτοικοι των υπολοίπων χωριών του κάμπου. Δεν μπορούσαν να τα διαβούν και να πάνε στις δουλειές τους. Τα χρόνια εκείνα δεν υπήρχε γεφύρι* και πάντα περίμεναν να χαμηλώσουν τα νερά τους για να τα περάσουν. Μα και τότε, με κίνδυνο της ζωής του, από τα περάσματα που γνώριζαν μόνο τα άλογα! Από τις πέντε αδελφές, η θεία Μαρία έμεινε εκεί, γνώρισε τον άντρας της, τον ερωτεύτηκε και τον ακολούθησε στο βουνό. Η θεία Μαρία, ποιος να το περίμενε, στο βουνό, με τους αντάρτες… αντάρτισσα! Κι όταν παντρεύτηκε, δεν πήγε πολύ μακριά από το πατρικό της. Το σπίτι του Θείου και της Θείας ήταν ένα διώροφο κτίσμα. Όσο θυμάμαι, ποτέ δεν πηγαίναμε στο πάνω πάτωμα. Είχε τακτοποιήσει όλο το νοικοκυριό στο κάτω όροφο. Ανέβαινα στο μπαλκόνι του πάνω ορόφου για να αγναντέψω το ποτάμι και τα σπίτια, που σαν λείψανα ξεπρόwww.lefkomelani.gr
Μνήμες
Ρούλα Τριανταφύλλου
βαλαν μέσα από τον υγρό τους τάφο. Στην αρχή το φοβόμουν. Φοβόμουν ακόμα και τη νύχτα μην ανέβει η στάθμη του νερού και μας πνίξει. Ο θείος Λάκης διατέλεσε για πολλά χρόνια πρόεδρος του χωριού. Πολλές φορές, όταν πήγαινε στο γραφείο της κοινότητας, τον ακολουθούσα για να δω την γραφομηχανή που βρίσκονταν τοποθετημένη στο μικρότερο γραφείο της γραμματέας του. Δεν είχα δει ξανά γραφομηχανή. Μάλιστα είχα ρωτήσει τον Θείο να μου πει, τι είναι αυτό το μηχάνημα με τα κουμπιά και πάνω τα γράμματα. Μα ποτέ δεν τόλμησα να την αγγίξω όσο κι αν το λαχταρούσα. Περισσότερα για το βιβλίο…
www.lefkomelani.gr