Ιχνηλάτης Ονείρων – Ευάγγελος Γ. Ηλιόπουλος
Ιχνηλάτης Ονείρων – Ευάγγελος Γ. Ηλιόπουλος
Αφύλακτες διαβάσεις. Αφύλακτες διαβάσεις της ψυχής μας υπερβάσεις. Σου άφησα λόγια εκεί που υπάρχεις Η αδικία ήταν μια διέλευση, μια πομπή όπου κουβαλούσαμε γυμνούς σταυρούς και σκλάβους. Καταλάβαμε τον εγωισμό συμβάλλαμε στην αποφυγή του πόνου. Πιστεύαμε ότι η ζωή ήταν μια σειρά σειριακών χαρακτήρων όπου αφήσαμε το σενάριο αλλά τότε αναγκαστήκαμε να μείνουμε μόνοι για να περπατήσουμε στο σχοινί χωρίς δίχτυ ασφαλείας απομαγνητίζοντας την πυξίδα και το κέντρο μας. Σε βλέπω να μεγαλώνεις ακατάστατα μέσα στα μάτια μου. Σε βλέπω να επεκτείνεσαι επαναλαμβανόμενος στην κατάβαση μου. Ξεθωριάζω, στις ρίζες της ελευθερίας σου.
Ιχνηλάτης Ονείρων – Ευάγγελος Γ. Ηλιόπουλος
Έσπασες την κοιλότητα των κρυφών γραπτών. Μου έμαθες, ότι η ζωή δεν σταματά ότι η ζωή επεκτείνεται ότι είμαστε πληρότητα. ελάχιστα αντικείμενα και ορίζοντες.
Ιχνηλάτης Ονείρων – Ευάγγελος Γ. Ηλιόπουλος
Ηχώ ενός εφήμερου Χρόνου. Ο σπόρος πάντα βλασταίνει. Πέρα από τον λήθαργο και Από τις ομίχλες. Απορρέει απελευθερωμένος και με τα ασημένια του φτερά, αισθάνεται το υγρό χώμα που είναι φυτεμένος εκεί που δονείται, η ροή του Σύμπαντος. Από εκείνο το άπειρο μέρος που με κάνει να τρέμω Πλημμυρίζοντας τις αισθήσεις μου, σαν την ηχώ μιας στιγμής ενός εφήμερου χρόνου. Η ευθραυστότητα της λογικής. Τόσοι χοροί ανάμεσα στα υγρά βλέφαρα,
Ιχνηλάτης Ονείρων – Ευάγγελος Γ. Ηλιόπουλος
που ξεχνούν τις φαντασιώσεις σπασμένες αγκαλιές, χωρίς ανθρωπιά και μια λαγνεία υπερβολική και ανεξέλεγκτη η οποία προσπαθεί πάνω σε λερωμένα και υγρά σεντόνια να αποθέσει τους πόθους της. Σπασμένα ρείθρα ψυχών ερειπωμένων ρηξικέλευθες κραυγές για ένα τίποτα… Δυσαρεστημένα ένστικτα με δονήσεις στην ψεύτικη εφήμερη αταξία. Η διαφάνεια που διαπερνά τα λόγια μου, τις ρίζες του που αναπτύσσονται στον αέρα,
Ιχνηλάτης Ονείρων – Ευάγγελος Γ. Ηλιόπουλος
κρυφή αδράνεια που περνά μέσα από τις φλέβες και φλεβοτομημένα χνάρια επικοινωνώντας με τις αισθήσεις μου κάνοντας παρουσία, την κάθε απουσία σας, μια ανακωχή στη μοίρα, μια γρήγορη ματιά στην ευθραυστότητα της λογικής.
Ιχνηλάτης Ονείρων – Ευάγγελος Γ. Ηλιόπουλος
Ομίχλη της λήθης. Η υπομονή τήκεται γρήγορα Σε επιταχυνόμενο ρυθμό Από την ρητορική τοξικής σύντηξης και τις αντίστροφα ψευδείς στρεβλώσεις Μια τεράστια σφαίρα ανισότητας Συγκρούεται σε ένα ανθρώπινο τσουνάμι Στα μαζικά κύματα Κανόνας από φόβο και εκφοβισμό Προξενώντας σκόπιμα διαίρεση Με αναρχικές οθόνες Με μίσος σφυρήλατο Η αυξανόμενη παλίρροια της καταφανής στενότητας. Είναι το περίεργο μονοπάτι που δεν έχω πάρει ποτέ πριν Η ζωή μπορεί να είναι ένα μονοπάτι του χάους. Πότε άρχισα να χάνω τη σφρίγη μου
Ιχνηλάτης Ονείρων – Ευάγγελος Γ. Ηλιόπουλος
πότε φαινόταν ότι όλα πήγαν μάταια; όταν η παρηγοριά έγινε το πράγμα του παρελθόντος; και πώς δολοφόνησα το υπόλοιπο μου; Η ηλιακή ηρεμία χάνεται στη σκόνη του μυαλού, ημέρες φέρουν το βάρος της ψυχής τυλιγμένες στην ομίχλη της λήθης στην αλήθεια των προσδοκιών εκεί από όπου αρχίζει η θλίψη των καρδιών, Το αίμα τρέχει από το σώμα στο κενό εγκλωβισμένο στο σύνολό του σε βαρύτιμη έλξη από μεγάλες ψευδείς επιθυμίες.
Ιχνηλάτης Ονείρων – Ευάγγελος Γ. Ηλιόπουλος
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ