លង់េសនហ៍កំេ
ខឹម ឌី
ះកូនមួយ
Page 1
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
ខញុំគឺជមនុស ែដលចូលចិត្តភពរ ីក យ ខញុំគឺមនុស ែដលមិ នសូវេកើតទុកខេបើេទះបីជមនេរឿងជ េ្រចើនបនេកើតេឡើងចំេពះខញុំក៍េ យក៍ខុំម ញ ិនែដលនឹងខ្វល់ មិនែដលយក មកគិតឬទុកកនុងចិត្តរបស់ខុំញ េឡើយ សួរថេហតុអី្វ? ខញុំក៍មិនដឹង ដឹងែតមយ៉ ងគឺ្រតូវេធ្វើចិត្តឲយសបបយៗ េនជមួយនឹងភពសបបយៗ
េនះជីវ ិតរបស់េយើងនឹងសបបយៗេទ ចរ ិតមិនេចះខ្វល់ែបបេនះ មិនដឹងថេ
យ
ស
មេនះែដរ។ អរគុណពុកែម៉ែដលបេងកើតកូនមនក់េនះមកមន
។ សព្វៃថងខុំគ ញ ឺជ្រគូបេ្រង នភ
រែតចរ ិតរបស់ខុំរញ ឺេ
យ
ែខមរេកមងៗេន
ឯកជនមួយ
រែតសមតថភពរបស់ខុំេញ នះេទែដលេធ្វើឲយខញុំ្រតូវផ្លស់បូ្តរ
ករងរជញឹកញប់ ករផ្លស់បូ្តរេនះេទៀតគឺ មិនែមនមនន័យថខញុំចង់ផ្លស់បូ្តរេ ្រតូវ្រកុមហ៊ុនបញឈប់េ
យខ្លួនឯងេនះេទ គឺខុំញ យេលើកេហតុផលថ អនក្រគូ្រតូវបនេគសុំផ្អកមួយរយៈេ្រពះែតេសដ្ឋកិចចមិនសូវ
ល្អ ប៉ុណឹ ្ណ ងក៍ខុំញយល់េទេហើយ ថខញុំ្រតូវេគបញឈប់ ប៉ុែន្តេតើខុំេញ ធ្វើអី្វខុស? ខញុំែតងែតខិតខំ្របឹងែ្របងេនកនុង
ករងររបស់ខុំញជនិចចែតេហតុអី្វក៍លទធផលេទជែបបេនះេទវ ិញ? អនកខ្លះេធ្វើករមិនបនមួយចំណិតខញុំផង
ែតេគបនេឡើងដំែណងេហើយ្របក់ែខេទៀត...................ហុឹម!! េនះ្របែហលជេគេធ្វើបុណយដល់េហើយ េមើលេទ ្រកេហើយគមនែខ ដូចជខញុំ្របែហលជពិបកេនចុះកនុងសងគមេនះ
ស់! ប៉ុែន្តសួរថអនក
ខ្វល់? អត់ករងរក៍មិនថ្វី តិចេទៀតេទេន្រសុកវ ិញេទគឺចប់េហើយ ពុកែម៉ខុំប ញ ន់ឲយែតខញុំេទផទះវ ិញនឹង េហើយ
លនឹងបនមនអនកជួយេធ្វើែ្រសពួកគត់ ប៉ុែន្ត្រគន់ែតខញុំមិនទន់ចង់េទខញុំចង់េនទី្រកុងមួយឆនំអី
េទៀតសិន កុំឲយេគថេរៀនចប់ម
វ ិទយល័យេហើយែបរជរកករងរមិនបនេធ្វើ េទេធ្វើែ្រសេន្រសុកវ ិញ
ែបបេនះ មិនសម ជពិេសសអនកភូមិរបស់ខុំ្រញ បកដជេសើចចំអកដល់ខុំញមិនខន។ អូហ៍ េភ្លច្របប់េន
មនេហតុផលមួយេទៀតែដលជមូលេហតុេធ្វើឲយខញុំ្រតូវផ្លសប្តូរករងរេនះគឺ......ខញុំគឺជ្រគូមនក់ែដលពូែក
េគេពកេនកនុង .....្របែហលជកូនសិស ្រទំនឹងខញុំមិនបនេហើយេមើលេទើបនំគនត ៉ េដើមបីដកខញុំេចញ។ េនទី្រកុងេនះខញុំរស់េនផទះជួលែតមនក់ឯងេនះេទេ្រពះមិត្តភក្តិខុំេញ គ្រតលប់េទេធ្វើករ ្របែដ្របេ
មេខត្តវ ិញអស់េហើយ ខញុំចង់េទ
នឹង
មេគែដរែតេនេខត្តពិបករកករងរ
ស់
មួយគឺខុំម ញ ិនចង់េទ
េទើបខជិលខ្វល់ យ៉ ងេម៉ចក៍យ៉ងេម៉ចេទអត់ខ្វល់េទ ខញុំ្រតូវែតេនទី្រកុងេនះបន្ត ចំដល់ដំ
កលចុងេ្រកយថរកករងរែលងបនពិតែមនចំគិតេទៀត។ កំពុងែតគិតៗ្រ របស់ខុំញេ ទន៍េឡើង ខញុំេលើក មកទទួលេ «ជំ បសួរ! នងខញុំនី
យមិនចប់
ក់
ប់ែតសំេលងទូរស័ពទ
រមមណ៍ថជេលងរបស់អនក
េនះេទ៖
កំពុងនិយយ!»
សំេលងពីែខ មខងនិយយ៖ «បទជំ បសួរនី
! ខញុំជេ
កនយករងពី
ខញុំ្របញប់េឆ្លើយតបយ៉ ងរហ័ស៖ «អូហ៍ចសេ កនយក មនករអីែដរេ
ភ
រែខម
!»
កនយក?»
«មិនមនអីេ្រចើនេទ! ខញុំ្រគន់ែតចង់ call េទសួរបញ ជ ក់ថនងរកករងរថមីបនេធ្វើេហើយឬេន?»
ខញុំេឆ្លើយតបេទវ ិញេ
«ចសេនេទេ
យមិនបច់គិតេ្រចើន៖ កនយក!»
«ល្អ! ែស្អកេនះមនេពលទំេនរេទ? មកជួបខញុំេន office េនេម៉ ង៨:៣០ ខញុំចង់ពិភក ពីេរឿង
ករងរបន្តិច!» ខឹម ឌី
Page 2
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
ខញុំេឆ្លើយតបទំងសបបយរ ីក យ៖ «អូហ៍ចសេ កនយកខញុំទំេនរ អញចឹងែស្អកជួបគនេ
កនយក!»
«ែស្អកជួបគន!»
សំេលងទូរសពទ្រតូវបនកត់ផ្តច់ ខញុំមន វ ិញេហើយេមើលេទ េយ៉ េយ៉ ខញុំពិតជសំ
រមមណ៍សបបយរ ីក យយ៉ ងខ្លំង ខញុំ្របែហលជបនករងរេធ្វើ
ងែមន។ ខញុំេដកញញឹមែតមនក់ឯងេ្រពះ ែតសបបយចិត្ត គមន
អ្វីសបបយចិត្តជងទទួលបនករងរេធ្វើេនះេទ។
្រពឹកៃថងថីខ ម ុំញេ្រកកពីេដកជមួយនឹងភព្រសស់្រ យ៉ ង្រសស់
្អ តេដើមបី្រតលប់េទកន់អតីត
យបំផុត េយ៉!! ខញុំ្រតូវែតេជគជ័យ
ច់ ខត ខញុំេរៀបចំខួ្លន
ែដលខញុំធ្លប់េធ្វើករ។ ខញុំេទរង់ចំេ កនយក ំងែត ពីេម៉ ង៧កន្លះ មនន័យថ្រតូវេទចំមុនមួយេម៉ ងឯេ ះ ែតមិនបញ ្ហ េនះេទ សំខន់ឲយែតបនករងរ
ហិហិ។ េម៉ ង៨កន្លះខញុំចូលេទជួបេ
កនយករងេនកនុងករ ិយល័យផទល់របស់គត់ ពួ កេយើងពិភក គន្របែហលជិត២េម៉ ងេទើបបញចប់។ េពលេនះខញុំមន រមមណ៍ថមិនសូវរ ីក យប៉ុនមនេនះេទេ្រពះែតអ្វី
ែដលខញុំទទួលបន មិនដូចអ្វីែដលខញុំគិត េ កនយករងមិនបនេ ខញុំ្រតលប់េទេធ្វើករេនទីេនះវ ិញ េទ ប៉ុែន្តគត់េសនើរករងរកែន្លងេផ ងឲយខញុំេធ្វើវ ិញ។ សួរថេតើខុំញគួរសំេរចចិត្តែបប ?? ែ្រកងខញុំចង់បន
ករងរ
ស់ហី? ចុះេពលេនះេម៉ចក៍េទជសមុគ
ប៉ុែន្ត ដូចជយ៉ ងេម៉ចមិនដឹងេទេនះ មន
ម ញេទវ ិញ? ករងរដូចែតគនេតើ មនអីគួរឲយខ្លច
រមមណ៍ថមិន្រសួល ្របែហលជមិន្របថុយេនះេទេមើល
េទ។ យប់
ង ត់្របែហលេម៉ ង១២យប់េទេហើយខញុំេនមិនទន់េដកេទៀត ខញុំេនគិតពីេរឿងែដលេ
េសនើរកលពីៃថងមិនទន់ ទុកឆងយ ្រ
ច់្រសលះ។ េបើបដិេសដ្ឋ គួរឲយ
កនយក
្ត យេ្រពះ្របក់ែខខពស់ជងករែដលខញុំរ ំពឹង
ស់ ្របក់ែខគឺេសមើរគុណនឹង៣ៃន្របក់ែខកែន្លងករងរចស់របស់ខុំញ មនកែន្លងេគងនិងញ ុ ំ
ប់ មន្របក់រង្វន់េលើកទឹកចិត្តេបើសិនជករងរេធ្វើបនល្អ
្ត ប់េទគឺពិតជគួរឲយចប់
មមណ៍ខ្លំង
េបើេបះបង់េចលគឺពិតជភ្លឺជទីបំផុត...............ប៉ុែន្ត..............ប៉ុែន្ត េទើស្រតង់ ថខញុំ្រតូវេទេនផទះេគ២៤
េម៉ ង មនន័យថខញុំ្រតូវេមើលករខុស្រតូវេកមងែតមនក់្រគប់វ ិនទីៃនដេង្ហើមរបស់ខុំញ ខញុំែលងមនេសរ ីភពកនុង
ករេដើរេហើរ
មផ រទំេនើបនន មិនបនេទជួបមិត្តភក្តិ េហើយ...........េហើយ្របែហលជមិនបនេទ
េលងពុកែម៉ញឹកញប់េទេមើលេទ! ពិតជមនសំពធខ្លំងែមនែទន េលើេ
កេនះ្របែហលជគមន
្រសួលៗេហើយទំេនរេ្រចើនេទេមើលេទ។ អ្វីែដលសំខន់បំផុតមួយេទៀតេនះគឺសុវតថិភព
ករងរ េទះបីជេ
កនយករងធនយ៉ ងមុតមំពីេរឿងសុវតថិភពេនះយ៉ ង
ក៍េ
យក៍ខុំេញ នែតមិនទុកចិត្ត
េ្រពះមនុស សម័យឥឡូវរកទុកចិត្តមិនបនេនះេទ សូមបីែតជមនុស ែដលេយើង មួយខ្លួនជ្រសី េដើ រេធ្វើករ
គ ល់ជិតដិតក៍េ
យ
មផទះេគែបបេនះ មិនល្អេនះេទ េបើសិនជ្រតូវេគេធ្វើបបវ ិញេនះចប់
េហើយខញុំ។ សរុបេទគឺខុំម ញ ិនេទេធ្វើ
បនេហើយ ប៉ុែន្តសុវតថិភពនឹងសតិ
ច់ខត លុយគឺ សំខន់េហើយ ្របក់ែខេ្រចើនែបបេនះគឺពិតជចង់ រមមណ៍ សំខន់ជង រកករងរថមីេទេទះបីជ្របក់ែខតិច ប៉ុែន្ត
េយើងមិនចំបច់េដក្រពួយេ្រចើន។ ្រពឹកៃថងបនទប់ ខញុំចប់េផ្តើមេរៀបចំខួ្លនេដើមបីេដើរ ក់ករងរកែន្លងេផ ងេទៀត កំពុងែតេរៀបចំខួន្រ ្ល េលងទូរស័ពទខុំេញ ទន៍ ខញុំទយដឹងេហើយថជអនក េគ៖ ខឹម ឌី
ប់ែតសំ
Page 3
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
«ជំ បសួរេ
កនយក!»
«បទ ជំ បសួរនី «ចស េ «េម៉ចចឹងនី
យ៉ ងេម៉ចេហើយករសំេរចចិត្តរបស់នង?»
កនយក ខញុំ្របែហលជមិនបនេទេធ្វើករងរេនះេទ ឲយខញុំសុំេទសផង!» ករងរេនទីេនះ្រសួលេទមិនមនសំពធដូចេន
្របចំករផទះេគ២៤េម៉ ងប៉ុេ
េឡើយ ្រគន់ែតនងេន
្ណ ះ េហើយេកមងេនះេទៀតក៍ជេកមងដ៍ែសនល្អេ្រពះឪពុកេកមង្រតូវជមិត្តភក្តិ
របស់ខុំញ នងដឹងែតេពញចិត្តែតម្តង
កេធ្វើមួយែខសិនេទ េបើនងមិនេពញចិត្តនង
ចឈប់វ ិញបន!»
«ប៉ុែន្តេ
កនយកខញុំ...................!» «ដឹងែត្រពមេហើយ ! ែស្អកេនះខញុំឲយេគេទទទួល េរៀបចំឥ ៉ ន់េទ ែស្អកេម៉ ង៨្រពឹក!»
ទូតៗៗៗៗៗៗ សំេលងទូរស័ពទ្រតូវបនបិទ អីេគេចះ? េនះេ
កនយកេធ្វើែមនែទនហី? េនះខញុំ្រតូវេទេធ្វើ
ករេនទីេនះែមនឬ? អូេខ! សំេរចថេធ្វើមួយែខេលងឬយ៉ ងេម៉ចេនះ???? ហុឹម!! សំេរចថេធ្វើមួយែខ យក្របក់ែខចយេលងេទ េមើលេទ្របែហលជមិនធងន់ធងរេទ ចុះ........។ ្រពឹកេឡើង ខញុំេរៀបចំឥ ៉ ន់រច ួ ជេ្រសច ខញុំេនែតមនភព
មអ្វីែដលេ
កនយករងនិយយេទ
ទ ក់េសទើរែត ហួសេពលេហើយ េ
នយកខលមកែណនំខុំជ ញ ហូរែហរនិងអួតពីភពងយ្រសួលៃនករងរឲយខញុំ
្ត ប់រហូត។ េជឿេ
នយកម្តងចុ ះ េបើករងរមិនដូចអ្វីែដលគត់និយយែមន ខញុំសុំឈប់ភ្លម។ ខញុំ្រតូវបនអនកេបើក
ក
ក ននំមក
ដល់ភូមិ្រគឹះមួយដ៍ធំសឹម ក ៃសកៃនជយ្រកុងនទី្រកុងភនំេពញ ្រគន់ែតេឃើញផទះក៍ដឹងថមចស់េគនឹងមន ែដរ ហូ!!មួយជីវ ិតេនះ្របែហលជគមន សនេនផទះធំែបបេនះេទ ចត់ទុកថសំ
ដល់កំរ ិត
ងែដរ
ែដលបនមកេនផទះធំែបបេនះ មួយែខក៍ចត់ទុកថ្រគន់េបើ េទះមិនបនេនយូរ។ អ៊ំចស់មនក់ រត់មក ទទួលខញុំ មនក់េទៀតយក ៉ លីសពីៃដរបស់ខុំញេហើយយកេទដល់
ក៍មិនដឹងែដរេនៀក.......អ៊ំ ចស់េនះ
និយយ ក់ទក់៖
«ជំ បសួរអនក្រគូ! អេញចើញចូលេទខងកនុង អនក្របុសកំពុងរង់ចំ!» «ចស!!»
ខញុំញញឹមយ៉ ង្រសស់ ្អ ត េដើមបីបង្ហញពីភព្រសគត់្រសគុំលឥ ្អ តេខចះរបស់ខុំញ រួចេហើយេដើរ មអ៊ំចស់ េនះចូលេទកនុងផទះដ៍ែសនម លរបស់េគ។ ខញុំមន រមមណ៍ថភ័យៗយ៉ ងេម៉ចមិនដឹងេទេនះ េហតុ អ្វីក៍ផទះធំយ៉ងេនះ! េតើខុំញគួរេធ្វើករយ៉ ងេម៉ចេដើមបីឲយ ស្អប់
ថ នភពែបបេនះ
យ៉ ងេរៀបចំ
កសមនឹង្របក់ែខែដលេគផ្តល់ឲយេទ? ធុញ!!!! ខញុំ
ស់។ មកដល់កុនងផទះេហើយ ខញុំ្រកេឡកេមើលមួយឆ្វច េសទើរែតទន់ជងគង់ ្រគប់ ំ េ្រគ ងសង្ហរ ឹមសុទធែតរបស់ៃថ្លៗ្រតូវបនេគេរៀបចំយ៉ងមនរេបៀប ក់បីដូចេនកនុង ជ ង
ខញុំេដើរកត់អនកបំេរ ើពីរបីនក់ែដលកំពុងេធ្វើករេនទីេនះទំ េំ ទដល់បនទប់ទទួលេភញ វែដលមនលកខណៈធំ ទូ យជងផទះរបស់ខុំញេនឯែ្រស២ដងឯេ ះ។ បុរសនិងេកមង្រសីមនក់ យុ្របែហល៦ឆនំកំពុងែត អងគុយចំខុំញេហើយជេ្រសចេនេលើ ឡុង អ៊ំចស់ងកមកញញឹមនិងែណនំ៖ «អនក្រគូ! េនះេ ក្របុសរ ្ឋ និងអនកនងតូច!» «ចស! ជំ បសួរ េ
ក!»
ខញុំនិយយទំងមិន ៊ នេមើលមុខេគចំ េគនិយយ៖ «អេញចើញអងគុយចុះអនក្រគូ! ្វ ! ជំ បសួរអនក្រគូេទកូន!» ខឹម ឌី
Page 4
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
«អត់េទ! ខញុំមិនជំ បសួរេទ!»
េកមង្រសី
្វ ្របែកកេហើយរត់េចញេទបត់កុង្រកែសែភន ន ក
រមមណ៍ថដូចមិនសូវ្រសួលេហើយេនះ េគេមើលមុខខញំុទំងញញឹម ៉
េផ្តើម្រតជក់ចុងៃដចុងេជើងទំងមន វ! េគសង្ហ
មេមើលរបស់ឪពុកេគ អូហ៍! ស្អីេគនឹង? ខញុំចប់
ស់ បុរសមនកូនេហើយេនះេម៉ចក៍សង្ហេម្ល៉ះ ខញុំេមើលមុខេគយ៉ ងភ្លឹក េគនិយយ៖
«សុំេទសផងអនក្រគូកូនខញុំេគឌឺបន្តិចេហើយ! សងឃឹមថអនក្រគូមនសមតថភពកនុងករែថរក និង
បេ្រង នេគចុះ!»
ខញុំភញក់នឹងពកយសំដីរបស់េគ! ចំបច់និយយដល់ថនក់ នឹងផងឬ? ខញុំេងើយេមើលមុខេគចំៗេហើយញញឹម ក់េគែបបេ ះកេ្រកះ៖ «ខញុំចូលចិត្តេកមងឌឺែបបនឹង! េបើសុភពៗេពកក៍ពិបកបេ្រង នែដរ!» ខញុំេគសំឡឹងេមើលមុខខញុំយ៉ងមុត៖
«សងឃឹមថពូែកដូចសំដីេទចុះ! េបើអនក្រគូេធ្វើករេនទីេនះបនេលើសពីមួយែខខញុំនឹងដំេឡើង្របក់
ែខឲយពក់ក
្ត លៃន្របក់ែខសរុបរបស់អនក្រគូ! អ៊ំ ៉ ន់! ជួយនំអនក្រគូេទបនទប់សំ កនិងែណនំពីករងរ
ដល់គត់ផង! ខញុំេទេធ្វើករេហើយ!
េគនិយយេ
មសបបយចុះអនក្រគូ!»
យងកមកេមើលខញុំែបបអត់ជតិបន្តិចេហើយេដើរេចញេទ! េនះេមើលងយគនឲយចបស់
្រកែឡត! ជអនកមន មនលុយជួលេគមកេ្របើមនអីអ ដល់បនទប់ដ៍ធំទូ
យេហើយ្រសស់
ច រយេទណ៎! ពិតជគួរឲយខឹងែមន។ អ៊ំ ៉ ន់នំខុំេញ ទ
្អ តមួយ..........ហុឹម មិនែមន្រសស់
! អ៊ំ ៉ ន់ែណនំខុំព ញ ីករងរែដល្រតូវេធ្វើជមួយេកមងតូច
ែមនែទន
្អ តេលងៗេទគឺ្រសស់
្អ តខ្លំង
្វ ខញុំ្រតូវេធ្វើករេ្រចើនយ៉ ង ស់ ក់បីដូចជអនកេមើលេកមងចឹងមិនែមនជអនក្រគូបេ្រង នេនះេទ! េដើមបីលុយ េនះខញុំ្រតូវ្រទំដល់ថនក់នឹង
ឬ? ខញុំបេ្រង នអនកនងតូច
េរឿងឲយនង
្វ មួយៃថង្របំមួយេម៉ ង េពល្រពឹក៣េម៉ ង េពលរេសៀល៣េម៉ ង ្រតូវនិទន
្ត ប់មុនេពលនងចូលេគង! ្រតូវចត់ែចងម្ហូប
ៃថងបីេពល ្រតូវនំនងេដើរេលងកំ ជ្រគូបេ្រង នផង!
្របែហល២០នក់េហើយែដល រេទឲយអនកនង
កសមេនះេទ។ អ៊ំ ៉ ន់និយយ្របប់ថមុននឹងខញុំមកដល់ទីេនះ មន្រគូ្រសី ឈប់ពីករងរ...........សងឃឹមថខញុំមិនែមនជអនកទី២១េទចុះែដល រៃថង្រតង់េហើយ ខញុំចុះេទខងេ្រកម
មប
្ត ំ អំ៊ ៉ ន់េដើមបី
្វ អ៊ំ ៉ ន់េរៀបចំេហើយជេ្រសចេហើយកន់េទជមួយខញុំេទកន់បនទប់អនកនង
តូច។ មកដល់បនទប់ ខញុំេឃើញេកមងតូចកំពុងអងគុយចុចពយ៉ ណូខ្លំងៗទំង
មៗេទកន់នង៖
«ដល់េម៉ ងញ ុ ំ
ះផង
កនយករងពិតជពូែកេរ ើសករងរឲយខញុំែមន មិនដឹងថ្រតូវអរ
ឈប់ពីករងរេនះ។ េពលេនះដល់េម៉ ង យក
ះេគមួយ
ន្តេបើសិនជនងចង់េទ! ្រតូវ..................និយយរួមខញុំជេមេ
្ល ប់មិនខនេទ! េ
គុណគត់យ៉ងេម៉ចឲយបន
រឲយនង ្រតូវឲយនងញ ុ ំទឹកេ
រមមណ៍ម៉ួរេម៉ ខញុំនិយយសំដីថន
រេពលៃថង្រតង់េហើយអនកនងតូច!»
េកមងតូចងក់មកសំឡក់ខំុ៖ ញ
«មិនញ ុ ំេទ! េចញេទ! ខញុំមិន្រតូវករអនក្រគូេទ!» «ប៉ុែន្តអនកនងតូច្រតូវែតញ ុ ំ
!»
«្របប់ថអត់គឺអត់េហើយ! មិនេចះ
ខឹម ឌី
្ត ប់េទឬ?» Page 5
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
រួចេហើយេគក៍រត់មករុញថសែដលេននឹងៃដអ៊ំធ្លក់ែបកខចយ អ៊ំ ៉ ន់ភ័យរញីរញ័រ ខញុំេបើកែភនកធំៗទំង ហួសចិត្ត៖
«េម៉ចក៍អនកនងតូចេធ្វើែបបេនះ? េបើមិនញ ុ ំក៍មិន្រតូវមករុញថសែបបេនះែដរ»
«ខញុំមិនញ ុ ំ ខញុំចង់េធ្វើយ៉ងេម៉ចក៍ បន ជផទះរបស់ខុំ!ញ » «ជផទះរបស់អនកនងតូចែមន ែតក៍មិនបនន័យថអនកនងតូច្រតូវមកេធ្វើអី្វ
ែដរ!» អ៊ំ ៉ ន់េរ ើសបេណើ ្ត រនិយយបេណើ ្ត រ៖
មែតអំេពើចិត្តេនះ
«ចំខំុញេទយកមកម្តងេទៀតអនកនង!» «មិនបច់េទអ៊ំ! អនក
េធ្វើអនកនឹងទទួលខុស្រតូវ! អនកនងមិនចង់ញ ុ ំ េទះយកមកម្តងេទៀតក៍អត់
្របេយជន៍ែដរ! េ្រត មខ្លួនេទអនកនង បន្តិចេទៀតេយើងដល់េម៉ ងេរៀនេហើយ! េ «ែតអ៊ំថ...............!» «មិនអីេទអ៊ំខុំជ ញ អនកទទួលខុ ស្រតូវ! យកចិត្តេគ
ស់េគបនចិត្ត
ះអ៊ំេយើងេទវ ិញ!»
ស់! េកមងៗ្រតូវែតលត់ដំពីតូច
ែបបេនះ េបើ ទុកយូរខូចេកមងអស់េហើយ!»
ខញុំចុះេទជមួយអ៊ំ ៉ ន់េហើយេទអងគុយញ ុ ំបយជមួយគត់នឹងអនកបំេរ ើបីនក់េផ តេទៀត ផទះធំែតមនគន តិចដល់េហើយ! អ៊ំ ៉ ន់្របប់ថម៉ ក់របស់អនកនង ្វ េន េមរ ិចនិងមិន្រតលប់មកវ ិញជ ច់ខត មិន ដឹងថមនបញ ្ហ អីជមួយ្រកុម្រគួ
រេគេនះេទេ្រពះមិន
៊ នសួរនំេ្រចើន សរុបេទផទះេនះមនមចស់ផទះ
ែតពីរនក់គត់ ប៉ុែន្តអនកបំេរ ើគឺបួននក់បូករួមទំងខញុំមនក់េទៀតគឺ្របំនក់ គិតេទអនកមនេធ្វើអីក ្វ ៍សមែដរ។
ដល់េម៉ ងេទបេ្រង នអនកនងតូច
្វ េហើយ ខញុំមន
រមមណ៍ថធុញធប់
ស់។ ខញុំចូលេទកនុងបនទប់
របស់នង េឃើញនងអងគុយចំខុំេញ ហើយជេ្រសច េទះបី ជនងឌឺែមនែតេពលេរៀននងមិន្របែកកេនះេទ
្រគន់ែតនងមិនបននិ យយរកខញុំែតប៉ុេ
្ណ ះ យូរៗម្តងខញុំេឃើញនងលួចសំឡឹងេមើលមុខខញុំ ខញំុលួចគិតែត
កនុងចិត្ត េមើលេទបេ្រង នអនកនង ្វ មិនពិបកអី ស់ េទ អ្វីែដលសំខន់គឺេសរ ីភព! ២៤េម៉ ង េនជមួយេគរហូតែបបេនះខញុំមិនេចះេនេទ េមើលេទមួយែខេនះ េស ហគុត បយ េហើយ។ អនកនង ្វ យុ៦ឆនំេហើយ ឪពុករបស់គួរ
ស់ែតយកកូនេទ
េហតុអី្វក៍េគេធ្វើែបបេនះ? េបើកូនេរៀនមិនបនជប់ េនះេនះ។ េម៉ ងសិក របញចប់េ
ជំនួសឲយករបេ្រង នេនផទះែតេនះ
ប់េធ្វើយ៉ងេម៉ ចេទ? េបើ្រគូមនក់ៗរកែតផ្លូវេគចែបប
យយ៉ ប់យឺនបំផុតកនុង្របវត្តិ
េនះេទ ខញុំក៍មិនដឹងេទកច េម៉ ង
ក់េន
្រស្ត ដល់ែតសិស មិននិយយស្តីែបប
ក់សិស យ៉ ងេម៉ចែដរ.............អផ ុ ក ស់.........កលបេ្រង នេន គឺសំបូរសិស ខូចេនះអី េរឿងអីែដលខញុំ្រតូវស្លូតេកើត? ែតេពលេនះនិយយមិនេចញេទ។ ដល់ រេពល
ង ច! អនកនង្រតូវញ ុ ំ
រេនេម៉ ង៦ជេរៀង ល់
ង ច។ អ៊ំ ៉ ន់និងខញុំេលើក
េទជមួយគនម្តងេទៀត េនកនុងបនទប់អនកនងកំពុងែតេមើលេទទូរទស ន៍ អ៊ំ ៉ ន់និយយ៖ «អនកនងដល់េម៉ ងពិ
រ
រ
រេហើយ!»
«មិនញ ុ ំេទ! យកេចញេទ!»
ខញុំេមើលមុខអ៊ំ ៉ ន់បន្តិចរួចេមើលមុខនង៖ «មិនញ ធ ឹងបងខំអនកនងេនះេទ ពួកេយើង្រតូវេធ្វើ ុ ំក៍មិនអីែដរអនកនង ពួកខញុំគមនសិទិន នង
ខឹម ឌី
មបញ ជ អនក
!»
Page 6
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
«ចសអនក្រគូ!» នងតូច
្វ ចុចបិទទូរទស ន៍រច ួ ែបរមកនិយយកំបុតកំបុយ៖
«ឈប់សិន! ញ ុ ំក៍បន! ទុកេននឹងេហើយ! េហើយនំគនេចញេទចុះ!»
អ៊ំ ៉ ន់និងខញុំញញឹម
ក់គនបន្តិចរួចនំគនេចញេទេ្រក អ៊ំ ៉ ន់្របប់ថចរ ិតរបស់អនកនង
បន្តិចេហើយ នងមិនចូលចិត្តនិយយរកអនក
្វ គឺខុសពីេគ
េ្រកពីប៉របស់នងេនះេទ ដូេចនះេហើយេទើបពិបករក្រគូ
មកបេ្រង ននង េនកនុងផទះេនះនងកំរេចញមកជួបអនក
េទើបនងេចញមកេ្រក េ្រកពីេនះគឺសំងំេនែតកនុងបនទប់អនក
ស់ ទល់ែតប៉ នង្រតលប់មកពីេធ្វើករ ក៍មិនឲយេទរេញ៉រៃញ៉ែដរ។ េម៉ ង៩យប់
ខញុំេចញមកឈរេលងេនកនុងសួនចបរែតមនក់ឯង េទើបែតេធ្វើករបនមួយៃថងេ ះមន រមមណ៍ថហត់ ដល់េហើយ! េវទនចិត្ត ស់ េពលេនះភពមិនេចះខ្វល់របស់ខំុញមិនដឹងថបត់េទ អស់េនះេទ! េហ! េម៉ចក៍ខុំញ្រតូវមកខ្វល់េទវ ិញណ៎! សំរ ឹបេជើងន
មនក់េដើរមកែកបរខញុំ ខញុំងក់េមើលេឃើញេ
ងមកខញុំទំងមុខមំ៖ «េ ក្របុស!»
េគនិយយទំងលូកៃដចូលេ
ក្របុសសំឡឹ
េប៉យ៉ងសង្ហ៖
«ភរកិចចរបស់អនកនង្រតូវេមើលែថកូន
្វ មិនែមន្រតូវមកឈរេនទីេនះេទ!»
ខញុំេងើយេមើលមុខេគទំងហួសចិត្ត េនះេគចង់ឲយខញុំេនេមើលកូនេគទំងនងកំពុងេគងឬ?៖ «អនកនងេគងេហើយ អ្វីៗក៍ខុំញបន្របណិប័តន៍ មបញ ជ េហើយអស់ែដរ ខញុំគិតថខញុំ្របែហលជមិន
ចំបច់េទឈរយមេនេពលែដលអនកនងកំពុងេគងេទេមើលេទ!» េគភញក់សំឡឹងេមើលខញុំែបបចំៗ៖
«្របែហលជអុីចឹងេទដឹង!» «េ
ក្របុសចង់និយយពីអីនិយយឲយ្រតង់មក!»
«ៃថងមិញ េហតុអីក ្វ ូន «អនកនងតូចផ្តឹងេ
្វ អត់បនញ ុ ំ
រៃថង្រតង់?»
កឬ?» េគមិននិយយែតេនែតបន្តេមើលមុខខញុំ៖
«េនះគឺជសិទិធរបស់នងេទែដល្រតូវ្របប់ថញ ធ ំទស់ឬថនង្រតូវញ ុ ំឬមិនញ ុ ំ! ពួកខញុំមនសិទិជ ុ ំ
ឬមិនញ ុ ំ! ពួកខញុំ្រគន់ែតជឈនួលបំេរ ើេ ជែលង
ចចត់ទុកជេមេរៀន េលើកេ្រកយេទនង្របែហល
៊ នេទៀតេហើយ!»
«សំដីមិនធមម េនះនង្រតូវែត «
កេទ! េនះ
្ត ប់គឺ
ែដរ! េបើេ
! ខញំុមិនដឹងថនងមនេគលករណ៍អ្វីខ្លះកនុងករែណនំេកមងេនះេទ ប៉ុែន្តេនទី
្ត ប់បញ ជ េច
្វ យនយ!»
្ត ប់េហើយ! ប៉ុែន្តេបើេរឿងខ្លះ មិនសមេហតុផលេយើងក៍មិន្រតូវេធ្វើ
ក្របុសចង់ឲយកូនល្អ សុំចិត្តេ
មទំងងងឹតងងុល
ក្របុសកុំលូកៃដកនុងេរឿងបេ្រង ននិងករេមើលែថរបស់ខុំញ!»
េគបន្រតឹមែតេធ្វើែភនកស្លឺសំឡឹងេមើលខញុំេសទើរធ្លុះ៖ «នង?»
«េហើយេនេរឿងមួយេទៀត! េ ខ្លះេទ! ខញុំមន ខឹម ឌី
រមមណ៍ថនងដូចជេ
ក្របុសគួរេឆ្ល តេពលទំេនរ កសែ្រងងខ្លំង
មួយនំអនកនងេចញេទខងេ្រក
ស់!» Page 7
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
និយយរួចខញុំក៍េដើរេចញមកទំងមិនេមើ លមុខេគ! មិនខ្វល់េទ េបើខឹងខ្លំងេដញខញំុេចញេទ េធ្វើករជមួយ
ស់េទហី មនុស អីយ៉ប់ទំងឪយ៉ ប់ទំងកូន េនផទះេនះយូរឆកួត
្រពលឹម! េម៉ ង៧េហើយ អ៊ំ ៉ ន់និយយថ
េរៀនេន
មទំ
ម នថចង់េន
្ល ប់មិនខនេទ។ ្រពឹក
ប់អនកនងេងើបេនេម៉ ង៧កន្លះ េងើបយូរចឹងបនេទ
មិនទន់េគ....។ ខញុំ្រតូវេទេរៀបចំខួនឲយអន ្ល កនង េទមុនកន្លះេម៉ ងេទើបជករ្របេសើរ េន
កនុងបនទប់ ខញុំេឃើញនងេគងមិនទន់ភញក់េទ ខញុំអងគុយចំេនេលើេកអី បន្តិចេ្រកយមកក៍េដើរេទរកបនទប់ ទឹក េ្រពះេដើមបីឲយដឹងថេនកនុងេនះមនអ្វីខ្លះសំ ប់េ្របើ្របស់ ខញុំរញ ុ ទ្វរបំរង ុ ចូលប៉ុែន្ត្រតូវភញក់េសទើរែត សន្លប់េ្រពះែតវត្តមនអនក «េ
េគមនក់េនទីេនះ៖
ក្របុស!»
ខញុំយកៃដខទប់មត់ខួនឯងកុ ្ល ំឲយែ្រសក េគេមើលខញំុពីេលើដល់ចុងេជើងេហើយនិយយតិចៗ៖ «អត់េចះេគះទ្វរេទឬយ៉ ងេម៉ច?» «ចុះេ
កចូលមកេធ្វើអីេនទី េនះ?»
«ខញុំ្រតូវ្របប់នងឬថចូលមកេធ្វើអី?» ខញុំេសើចខឹកនឹងសំនួររបស់េគ េគេពលខ្លះក៍គួរឲយចង់េសើចែដរ៖ «មិនែមនមនន័យចឹងេទ! េនះជបនទប់អនកនងតូច
!»
«អនកនងតូចរបស់នង! ែតជកូនរបស់ខុំញ ខញុំចូលមកមិនបនឬ?»
ខជិល្របែកក ខញុំក៍េដើរេចញមកទំងមុខម៉ួរេម៉ ខញុំលួចេមើលេឃើញេគញញឹមែបបឌឺមកកន់ខុំញ សរៃស ្រប
ទបំផុត។ មួយ្រសបក់េគេដើរមក «
ស់កូនរបស់េគ៖
្វ ! េងើបេឡើងកូន! េទេដើរេលងជមួយប៉
អនកនងតូចេងើបទំងញញឹម
! ៃថងេនះជៃថង
ក់ប៉របស់េគ! េមើលេទនង្រស
ទិតយ!»
ញ់ប៉របស់នងខ្លំង
ស់ ែតែសន
ឆងល់ថេហតុអីក ្វ ៍នងមិ ន ប់រកអនកេនជុំវ ិញខ្លួនផង! នងេងើបយ៉ ង្របញប់ ខញុំនំនងេទបនទប់ទឹក េទះបីជនងមិនសូវចូលចិត្តខុំក ញ ៍មិនដឹងេធ្វើេម៉ចែដរ េ្រពះ ជតួនទី តួនទីសីក ្អ ៍មិនដឹងគួរឲយធុញ
ស់។ ងូតទឹកេហើយខញុំយកកែន ងខ្លួនឲយអនកនងេហើយពរនងេចញមកេ្រក! េគ ជពិរទ ុ ធជនអុីចឹង ខញុំនិយយទំងធុញធប់៖ «្រសីៗេគ្រតូវែតងខ្លួន េ
េគញក់
មេមើលខញុំរហូតេធ្វើដូចខញុំ
ក្របុសអេញចើញេចញេទខងេ្រកសិនបនេទ?»
ម េធ្វើហី៖
«ែតងេទ! ខញុំមនបនេទេទើសែទងនងពីកល?»
«មិនេទើសេទ ែតេទើសចិត្ត!»
«េទើសរហូតណ៎! េទក៍បនែតសូមឲយ្របញប់បន្តិចេទ! បូករួមទំងនងផង! ែតងខ្លួនឲយ
«ខញុំ?» «េនមនអនក
េទៀត? នងជអនកេមើលករខុស្រតូវកូន
្វ
្អ ត!»
!»
រួចេគេដើរេចញេទបត់! សូមបីែតេដើរេលងក៍មិនេលើកែលងែដរ ចង់ែតឆកួតឲយ
្ល ប់េទេ
ក។ េម៉ ង
្របែហល៨កន្លះពួកេយើងរួច ល់ខុំញេរ ើសរប ៉ូ ពណ៌ទឹកសមុ្រទឲយអនកនងតូច ្វ ខញុំពូែកខងចិត្ត ្រស្ត ស់ េកមងែដលចូលចិត្តភពសងប់ ង ត់ែបបេនះ ្របកដជចូលចិត្តពណ៌ចឹងៗេហើយ មយ៉ ងេទៀតខញុំ ខឹម ឌី
Page 8
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
ចសំគល់បនេទេលើទឹកមុខរបស់នង ខញុំមន
រមមណ៍ថនង
ឲយេ្រចើន មិនសូវមនករជំទស់េនះេទ។ េចញមកេ្រកបនទប់ េ
ក្របុសរ ្ឋ
មសំឡឹងពួកេយើងមិន
រមមណ៍ថេគដូចជែប្លកៗចំេពះខញុំយ៉ងេម៉ចមិនដឹងេទ! េគទទួល
ក់ែភនក មន
និយយែបបចក់េ «េខ ខញុំេ
ក់េពញចិត្តេនអ្វីែដលខញុំេរ ើស
្វ េទពរ េហើយ
ត៖
វែបបនឹងឬែដល្រតូវេចញេទេដើរេលងខងេ្រកជមួយខញុំ?»
នេមើលខ្លួនឯងកនុងឈុតេខេខប៊ូយ «េហតុអី? ្វ ខញុំមិនែមនជេច
វយឺត៖
្វ យឯ
«គឺ!! េហតុអី្វក៍ឌឺយ៉ងេនះ!»
ែដល្រតូវែតងខ្លួនឲយ
្អ តែដរេនះ!»
«ខញុំមនេហតុផលរបស់ខុំ!ញ » « មចិត្ត! ែតៃថងេ្រកយសូមេម ្ត ែតងខ្លួនឲយសមរមយបន្តិចេទ!» «សំ ប់ខុំប ញ ៉ុណឹ ្ណ ងសមបំផុតេហើយ!»
េគសំឡឹងមុខខញុំបន្តិចេហើយេដើរេចញេទ! ខញុំេដើរ
េគនឹងមិនសមអេញចះអេញ ច ះ ខ្លួនឯងនឹងអ េគសំេបើម
ស់។ េនកនុង
ច រយ
មេគេទ េមើលេទេគដូចជរកេរឿងខញុំដល់េហើយ សុទធែត ស់
េទ! ្របុស យឬក ខញុំមន
រមមណ៍ថ្រជិញ
នេគលួចេមើលមុខខញុំរហូត! េបើកុំែតេគមន្របពនធេហើយកុំអីខុំគ ញ ិតថេគលួច
ញ់ខុំញេហើយ! អុញគិតអីឆួកតៗ ខញុំយកៃដមករុញកបលខ្លួនឯងេទវ ិញេទមកេដើមបីបំេភ្លចករគិតឆកួ តៗេនះេចញ េគេមើលមកខញុំទំង្រជួញចេញចើម៖ ្រស
«េកើតស្អី?»
«អត់.........អត់មនអីេទ!» «ឥឡូវេយើងនំគនេទ ?» េគសួរេយបល់ខុំ? ញ ខញុំភំងបន្តិចរួចនិយយែបបមិនបនគិតទុកមុន៖ «េទញ ុ ំ
«សួនកំ
រេពល្រពឹក! រួចក៍នំអនកនងេទេដើរេលងេនសួនកំ
ន្តេទ!»
ន្ត?»
េគេធ្វើមុខេស្លក
្ល ំង ែតខញំុទទួលដឹងថអនកនងតូច «េហតុអី្វក៍ជសួនកំ ន្ត? ដូរកែន្លងេទ!» «ចឹងចង់េទ
្វ សបបយរ ីក យយ៉ ងខ្លំង៖
ក៍េទេទ! ចំបច់អីមកសុំេយបល់ពីខុំញ?
ជសិទិរធ បស់េ
ក!»
ខញុំេឃើញេគេធ្វើមុខ្រកញូវមិននិយយស្តីតេទេទៀត! នងតូច ្វ ក៍ ងធ្លក់ទឹកមុខ នង មេមើលមុខប៉ របស់នងរហូត ក់អង្វរក។ េគនំពួកេយើងេទញ រេនេភជនីយ ្ឋ នដ៍ទំេនើ បមួយ ខញុំមិនធ្លប់នឹង ុ ំ បរ ិយកសែបបេនះេទ គួរឲយធុញ
រួចេហើយេគក៍េបើក
ស់ េទះបីជ
នែឆ្វលទី្រកុងមួយជុំ រួចក៍ជិះហួសេទសួនកំ
ហូ!! ពិតជេមើលចិត្តេគមិនធ្លុះែមន! នងតូច
ញឹមេទ កំ
ន្តេ
្វ សបបយចិត្តេសទើរែតេ
ប់ផកយដប់ក៍េ
យេឆ្ល តនិយយឌឺដង
ក់ខុំ៖ ញ
យ។ ញ ុ ំ
រ
ន្តដ៍ធំ្របចំទី្រកុង! ខញុំេបើកែភនកធំៗ
មេនះែដរ មិនដឹងេហតុអីខ ្វ ុំក ញ ៍សបបយចិត្តយ៉ងេនះ! េគទញ
«សបបយចិត្ត ខឹម ឌី
រឆងញ់លំ
តេចញពី
នេទេហើយ ខញុំក៍ញ
្វ េទពររួចេដើរចូលេទកនុងសួន
ស់េធ្វើេមើលែតកូនេកមង!» Page 9
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
េហ! េនះខញុំសបបយចិត្តរហូតេធ្វើឲយេគចប់
សួនកំ
ន្តអូន
រមមណ៍ដឹងដល់ថនក់នឹងឬ? បក់មុខអស់េហើយខញុំ។ េនកនុង
្វ ទរជិះេនះជិះេនះ ែតប៉ របស់េគ្រគវ ីកបលរហូតេ
យយកេឡះថេទេមើលេនះេមើល
េនះសិន េមើលេទេគដូចជមិនចូលចិត្តឧបករណ៍ទំងអស់េនះេទ! ឬក៍េគខ្លច? ឯខញុំវ ិញែសន ខញុំបនមកជមួមិត្តភក្តិខុំញវ ិញ ខញុំនឹងជិះឲយ្រគប់ឧបករណ៍ទំងអស់េហើយ៖ «េ
្ត យ េបើ
ក!»
េគងក់េមើលខញុំ៖
«មនករអី?»
«ខញុំចង់កំដរអនកនង ្វ ជិះឧបករណ៍កំ េគេមើលមុខខញុំែបបមិនេជឿជក់៖ «និយយែមនឬ? «េម៉ចក៍ថមិនរួច
ន្ត!»
ចេទរួចែដរេទ ងសគមៗែបបនឹងេនះ!»
ជចំ ណងចំនូលចិត្តរបស់ខុំញ
!» េគែបរេទេមើលមុខកូនរបស់េគម្តង៖
«កូនជិះជមួយអនក្រគូេទ?»
នងេមើលមុខខញុំបន្តិចប៉ េគបន្តិចរួច្រគវ ីកបលទំងេ
ក
្ត យនឹ ងមិនអស់ចិត្ត៖
«អត់េទ!»
ខញុំញញឹមរួចចប់ទញអនកនង ្វ ពីៃដរបស់េ «កុំភ័យអីអនកនង! េទជមួយអនក្រគូ
ករ ្ឋ មកពររួចនិយយជមួ យនង៖ ! ធនថអនក្រគូនឹងនំអនកនងឲយសបបយៗ»
រួចេហើយពួកេយើងក៍េទទិញសំបុ្រតេដើមបីជិះឧបករណ៍ទំងេនះ ពួកេយើងជិះែតឧបករណ៍ យៗេនះេទ ដូចជ
នបុកគន កប៉ ល់េបើកេលើទឹក ជិះយន្តេ
ែដលង
ះវ ិលជុំវ ិញ រថេភ្លើងេលើផូ្លវែដក(េ្រសៀវនិង
ខពស់្រគន់េបើ) ទូកេយល កប៉ ល់បុកគន និងចុងេ្រកយ េយើងនំគនជិះក្រន្តកវ ិលែដលខពស់បំផុត េមើលេទសភពជុំវ ិញទី ្រកុងេនះបន អូហូេកមងមនក់េនះ េ
ច
ក់បីដូចជមិនេចះខ្លចរបស់ខពស់ៗទល់ែត
ះ ចំែនកខញុំវ ិញភ័យបុកេពះមិនេសទើរេទេនះ េទះបីជខញុំចូលចិ ត្តឧបករណ៍ទំងអស់េនះ ប៉ុែន្តេលើក
ែលងក្រន្តកវ ិលេនះមួយេ្រពះ ខពស់េពកគួរឲយខ្លចបំផុត! ខញុំែបកេញើសេជគខ្លួន អនកនងតូចគិតែតពីញ ញឹមរហូត មួយរយៈេឃើញនងេមើលមុខខញំុ៖ «អនក្រគូមិនអីេទឬ?»
ខញុំភញក់្រពឺតេពលឮនងេ ្រសស់េធ្វើដូចគមនេរឿងអី៖
ខញំុែបបេនះ! េលើកទីមួយេហើយែដលនងនិយយរកខញុំ ខញុំ្របឹងញញឹមយ៉ ង
«ចស អនក្រគូអត់អីេទ! អនក្រគូជមនុស រ ឹងមុំ
្វ ចឹង!»
ក់ខុំ!ញ ៉ យ! ៃថងេនះអនកនងនិយយរកខញុំ ខញុំទញេគឲយមកអងគុយែកបរេហើយេ
េគញញឹម
រមមណ៍ថេគគួរឲយ្រស មិនអស់
! ដូចអនកនង
ល័យទល់ែតេ
«ចំ
ញ់េឡើងៗ។ េម៉ ងបួនពួកេយើង្រតូវ្រតឡប់េទវ ិញ អនកនងតូច
បេគ មន ក់បីដូចជ
ះ ប៉ េគញញឹមឈ្លីកបលកូន៖
ទិតយេ្រកយប៉ នំមកម្តងេទៀត
! េពលេនះដល់េម៉ ងេទផទះេហើយ!»
េកមងតូចញញឹម៖ «ចសប៉ ! ែត្រតូវនំអនក្រគូមកែដរ ខឹម ឌី
!» Page 10
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
«ថេម៉ច? អ៎បទៗប៉ ដឹងេហើយ!» េកមងតូចញញឹមេ ប៉ុេ
បប៉ របស់េគ! េន
្ណ ះ េគេមើលមុខខញុំ
មផ្លូវអនកនងតូចេគងលក់បត់េហើយ េនសល់ែតខញុំនឹងេគែត មកញចក់យ៉ងមុត៖
«មិន្រសួលខ្លួនឬ?» «អត់េទ!»
«េទេធ្វើសីក ្អ ូន
្វ បនជនងចូលចិត្តនងយ៉ ងេនះ!»
ខញុំសំឡក់េគទំងហួសចិត្ត៖ «ខញុំមិនែមនជេមធមប់េទ!» េគេសើចយ៉ ងរ ីក យ៖
«និយយេលងេទ! អរគុណនងសំ ប់ៃថងេនះ! កូន
្វ សបបយចិត្ត
ខញុំេមើលមុខេគរួចញញឹមែដរ៖ «មិនអីេទ! េ្រពះខញុំជអនកេមើលករខុស្រតូវអនកនង
េគ
ង ត់មត់ែតេនលួចេមើលខញុំ
ស់!»
្វ !»
មកញចក់ឥតែល្ហ មួយ្រសបក់េទើបេគនិយយ៖
«ខញុំចញ់ឧបករណ៍ទំងអស់េនះ! ខញុំធ្លប់ចូលមនទីរេពទយេ យ រែតឧបករណ៍ទំងអស់េនះ កលពីខុំេញ នតូច! ដូេចនះេហើយេទើបខញុំមិន ច..............ខញុំដឹងថ ្វ ចូលចិត្ត ែត..............»
អញចឹងេតើបនជេគេចះែតេគច! េគមនទឹកមុខមិនសូវ្រសស់បស់ែតបងកប់នូវភព្រសស់សង្ហគមនគូផឹម ទ េពលសំឡឹងចំេគម្តងៗខញុំមន
មន្របពនធកូនេហើយ
! េឃើញេគមនទឹកមុខេ
េហតុអី្វក៍េគ្រតូវចូលេពទយេ ចប់
រមមណ៍ញប់ញ័រអស់េហើយ េម៉ចក៍្រតូវមន យ
ំងពីៃថងេទេលងេនសួនកំ
រឧបករណ៍កំ ន្តេនះមកអ្វីៗ
រមមណ៍ែបបេនះេទវ ិញ េគ
កេ
ខញុំក៍មិនសបបយចិត្តែតក៍មិនបនសួរនំេគថ ន្តេនះែដរ។ ក់មនភពធូរ្រ
លជងមុន អនកនងតូចមិនសូវ
្របែកក្របកន់ជមួយខញុំេនះេទ ករបេ្រង នក៍មនភពល្អ្របេសើរឆប់យល់េហើយឆ្លតបំផុត េហតុអី្វក៍
្រគប់យ៉ងមនភពងយ្រសួលយ៉ ងេនះណ៎ ប៉ុន្តអី្វែដលសំខន់េនះគឺខុំញេនែតគមនេសរ ីភព ខញុំមិន េដើរេចញេទ
េ្រកពីេនេមើលអនកនង
្វ មួយមុខគត់។ េ
ករ ្ឋ ក៍ដូចគន! មួយៃថងៗេគរវល់
មិនសូវបនចូលផទះេនះេទ ដូេចនះេហើយេបើគមនអនកេមើលអនកនង បនទប់ពី
នេរឿង្របេ
មេ
កឲយេកមងតូច
ច
ស់
្វ ្របកដជយ៉ ប់មិនខន។ ៃថងេនះ
្ត ប់េគងលក់េហើយ ខញំុក៍ចុះមកបនទប់ទទួលេភញ វបបួលអ៊ំ ៉ ន់
អងគុយេមើលេរឿងភគកូ េរ ៉ែដលខញុំចូលចិត្ត ឯអ៊ំ ៉ ន់ក៍មនចំណង់ចំនូលចិត្ត្រប ក់្របែហលនឹងខញុំែដរ៖ «អនក្រគូ ! េរឿងេនះអ៊ំ ធនថល្អេមើលខ្លំងែតម្តង! អ៊ំៃថងខ្លះេមើលេភ្លចញ ុ ំបយក៍មនែដរ!» ខញុំេសើចអ៊ំ ៉ ន់រច ួ ចុចដំេឡើងសំេលង៖ «ពិតែមនឬអ៊ំ? ខញុំចូលចិត្ត ស់ចឹង!»
«អូហ៍អនក្រគូ អ៊ំេភ្លចថនងសុច ចំឲយអ៊ំេទេកសខយល់ឲយ េ្រពះ មិនសូវ្រសួលខ្លួន! អនក្រគូ
េមើលមុនអ៊ំបន្តិចេទ
! បន្តិចេទៀតអ៊ំមកវ ិញ!»
«ចសអ៊ំ ខញុំេនចំ!»
ខឹម ឌី
Page 11
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
អ៊ំ ៉ ន់េចញេទបត់ ខញុំេនអងគុយេមើលែតមនក់ ឯងយ៉ ងជក់ចិត្ត ហូ!! េរឿងេនះពិតជល្អេមើលខ្លំងបំផុត ដូចែដលអ៊ំ ៉ ន់និយយពិតែមន! ខញុំេមើលេហើយញញឹមែតមនក់ឯងយ៉ ងេភ្លចខ្លួន! កំពុងែតសយុង រមមណ៍ខញុំ ែបរជមិនដឹងជេ
ក្របុសចូលមក
ំងពី កល
េនះេទ! េគេមើលមុខខញុំទំងចំែឡកចិត្ត៖
«ស្អីរបស់អនកនងហនឹង? េហតុអី្វជប់ចិត្តដល់ថនក់េនះ?»
ខញុំមិនចប់ រមមណ៍ពីេគ គិតែតពីេមើលេរឿងភគរបស់ខុំញ េគអងគុយចុះែកបរខញុំេហើយសំឡឹងេមើលមុខខញុំ បីដូចជនឹករលឹកខ្លំង ស់ ខញុំេមើលេគបន្តិចេហើយងកេទចប់ រមមណ៍នឹងេរឿងភគរបស់ខុំញវ ិញ៖
ក់
«កុំរ ំខន! ខញុំរវល់!»
េគកញឆក់េតេលបញ ជ យ៉ ងរហ័សពីខុំេញ ហើយញញឹម្រសស់៖ «ដល់េម៉ ងកី
េគដូរ
ក់ប៉ុសិ៍ក ្ត ី
េហើយ! ខញុំចង់េមើលកី
! ៃថងេនះកមពុជជមួយ្របុយេណផង!»
របស់េគ េធ្វើ្រពេងើយទំងមិនខ្វល់ថខញុំកំពុងែតជក់ចិត្ត ែ្រកងទូរទសទន៍បនទប់របស់េគក៍
មនែដរេតើហី េម៉ចចំបច់មកដេណើ ្ត មខញុំែបបេនះ ខញុំកញឆក់េតេលមកវ ិញេហើយដូរ «េរឿងភគរបស់ខុំញលេ្អ មើលជង!» «អត់េទេមើលកី
ក់ប៉ុសិ៍រ្ត បស់ខុំវញ ិញ៖
!»
«េមើលេរឿងភគវ ិញ!» «េមើលកី
!»
«េមើលេរឿងភគវ ិញ!»
ក់ប៉ុសិ៍ភ ្ត គកូេរ ៉របស់ខុំញេហើយយកេតេល
ពួកេយើងដេណើ ្ត មគនចុះេឡើងៗ រហូតដល់ខុំញដេណើ្ត មបនសំេរច មកេ
បេឡើងជប់៖
«េរឿងភគរបស់ខុំញលេ្អ មើល
ស់!»
ខញុំងកេទញញឹមឌឺ ក់េគ េហើយងកេទេមើលេរឿងរបស់ខុំញេធ្វើ្រពេងើយ េគអងគុយេ បៃដមុខ្រកញូវេមើល េរឿងភគរបស់ខុំញែដរ...........េនេពលេនះេរឿងភគរបស់ខុំញមកដល់ចំណុចរែ៉ូ មនទិចេហើយ ហូ! ចុះតួ្របុស
េនះកំពុងែតចង់េធ្វើសីន ្អ ឹង ៉ យ!! គឺតួ្របុសកំពុងែតចង់េថើបតួ្រសីេហើយេតើ.....មិនែមនេទគឺកំពុងែតចប់េផ្តើ មេថើបេហើយ! ខញុំចប់េផ្តើមែបកេញើសបុកេពះតិចៗ េថើបគនេពល
េនះេទវ ិញ ខញុំលួចេមើលេគេឃើញេគញញឹមេមើលយ៉ ងជក់ ចិត្ត ខញុំ «េ
ក្របុសចង់េមើលកី
ក់េតេលេនេលើតុេហើយេមើលមុខេគ៖
ក៍េមើលេទ!»
េគេមើលមុខខញុំេហើយញញឹមឌឺ៖
«អត់េទ! េរឿងភគេនះគួរឲយចប់
រមមណ៍ជង!»
អុញេមើលេគនិយយចុះ ខញុំចប់េផ្តើមមិន្រសួលកនុងចិត្ត៖ «េមើលកី
មិនេថើបេម៉ចបនមកេថើបគនេពល
វ ិញេទ ៃថងេនះជំេរ ើសជតិកមពុជេយើងេឡើង្របកួត
!»
«អត់េទខញុំដូរចិត្តេហើយ េមើលេរឿងភគវ ិញ!»
េគេមើលបេណើ្ត រេមើលមុ ខខញុំបេណើ ្ត រ េកើតស្អីរបស់េគនឹង? េបះដូចខញុំេពលេនះចង់គំងម្តងៗេហើយេនះ! ខញុំ
សទុះេងើបឈរេហើយនិយយេអះអុញ៖ «គឺ! ខញុំដល់េម៉ ងេទេគងេហើយ! េ ខឹម ឌី
ក្របុសអេញចើញ
មសបបយចុះ!» Page 12
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
េគេងើបឈរែតេនែតញញឹមេ គចិត្តមករកខញុំ៖ «្របញប់េទ
! េរឿងមិនទន់ចប់េនេឡើយេទ!»
ខញុំមិននិយយែតក៍េដើរេគចមកបនសំេរច! ហូយ! េបើេនជមួយេគែតពីរនក់្របកដជឆកួត ្ល ប់មិនខន េទ! េ ក្របុសមនក់េនះពិតជេ គចិត្តបំផុត។ ខញុំេឡើងេទបនទប់វ ិញទំង រមមណ៍រេវ ើរ យ ខញុំគិតអីេផ្តស ផ្តសេទេនះ! យ៉ ប់ដល់េហើយ។
ខញុំេនផទះរបស់េគេពលេនះជិតបនមួយែខេហើយ អ្វីៗមនភពល្អ្របេសើរជងមុនឆងយ ស់ អនកនងតូច ក៍ដូរចរ ិតបនខ្លះៗេ យនង ចេចញមកនិយយេលងេនខងេ្រកជមួយេគឯង េហើយមនភព ្រសស់្រ
យជងមុនជលំ
េទៀត មិនដឹងថមកពីអនកនង សបបយចិត្ត
ប់។ េពលេនះខញុំចប់េផ្តើមេលង្របកដចិត្តេហើយថគួរេនមួយែខរ ឺេនបន្ត
្វ ឬមកពីអី្វឲយ្របកដ។ ៃថងេនះខញុំ្រតូវបញ ជ ឲយេទផ រជមួ យអ៊ំ ៉ ន់ េយ!
ស់បនេដើរផ រេ្រពះខនមកយូរេហើយ! ពួកេយើងនំគនទិញម្ហូបជេ្រចើនេដើមបីេធ្វើទុក
ទទួលមិត្តភក្តិរបស់េ
ក្របុសរ ្ឋ ែដលនឹងមកេលងេនេពល
ង ចេនះ។ អស់រយៈេពល្របែហលជបួន
េម៉ ងសរុបេទមិនដឹងថទិញបនអីខ្លះេទអ៊ំ ៉ ន់ ខញុំនឹងគត់យួរេឡើងចង់ យ៉ ង
ក៍សបបយរ ីក យយ៉ ងខ្លំងេ្រពះខញុំ
ចលួចទិញរបស់របរផទល់ខួ្លនមួយចំនួនទុកេ្របើ្របស់
ផងែដរ។ េទដល់ផទះវ ិញពួកេយើងក៍ចត់ែចងេរៀបចំេធ្វើមូ្ហបេដើមបីឲយទន់
បនបេ្រង នអនកនង
្វ េនះេទ េ្រពះជៃថង
ច់ៃដអស់េទេហើយ ែតេទះជ រេពល
ង ច ៃថងេនះខញុំមិន
ទិតយេហើយៃថងេនះេគេនជមួយប៉ របស់េគេពញមួយៃថងែត
ម្តង។ េម៉ ង៧យប់ មិត្តរបស់េគនំគនមកេពញផទះែដលសរុបេទមនែតពីរនក់េនះេទគឺ្របុសមនក់្រសីមន ក់។ អ៊ំ ៉ ន់នឹងនងសុចយក េធ្វើអី្វែប្លកៗ។ េមើលេទេ
រេទ
ក់េ្រត ប្រ
េពញតុេធ្វើដូចេភញ វមកគន២០នក់ចឹង ហូយ! អនកមន
ក្របុសដូចជសបបយចិត្ត
ស់េឃើញអងគុយេសើចជមួយមិត្តភក្តិរបស់គត់
យ៉ ងក្អកក្អយ ជពិេសសជមួយមនុស ្រសីមនក់េនះ អ៊ំ ៉ ន់េដើរមកខ ឹបែកបរខញុំ៖ «អនកនងសូ
ជមិត្ត្រសីសំខន់របស់េ
«មិត្ត្រសីសំខន់យ៉ងេម៉ចេទអ៊ំ?» «គឺ! េសមើរនឹងមិត្ត្រសីនឹង ខញុំេបើកែភនកធំៗទំងេងឿងឆងល់៖ «មិត្ត្រសី? េនះេ ក្របុស
ក្របុស
!» ៊ នមនមិត្ត្រសីផងឬ?»
«េហតុអី្វមិនបន?............អូហ៍អំ៊េទខងមុខមួយែភ្លត! េ «ខញុំ?» «េនមនអនក
អនក្រគូ»
ះអនក្រគូក៍េទែដរអនក្របុសឲយេ
!»
េទៀត?»
ខញុំេដើរ មអ៊ំ ៉ ន់េទទំងខជិល្រចអូស មិនដឹងជករងរអីេទេ កេអើយ ទំេនរបន្តិចក៍មិនបន។ េទដល់ កែន្លងតុ រ េគែបរជញញឹមេហើយែណនំខុំញឲយមិត្តភក្តិេគ គ ល់៖ «សូ
!
និត េនះអនកនងនី
ជ្រគូរបស់កូន
្វ
!»
ខញុំញញឹមែតក៍េធ្វើទឹកមុខមិន្រតូវ មិនដឹងថគួរ ក់ទក់រេបៀបេម៉ច េគឲយខញុំអងគុយចុះេនែកបរអនកនង ្វ មន រមមណ៍ថមិត្តរបស់េគេនះ មេមើលមុខខញុំឥតែល្ហែតម្តង េ កនិតមនក់េនះនិយយទំងញញឹមេមើ
លមុខខញុំ៖ ខឹម ឌី
Page 13
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
! ៉ វ! អនក្រគូកូន
«សួសីអ ្ត នកនងនី
្វ
្អ តេម្ល៉ះ
ថ!»
ខញុំភញក់នឹងពកយសំដីរបស់េគ អនកនងសូ ងក់េទក្តិចៃដេ កនិត៖ «លមមៗបនេហើយបងនិ ត! តិចអនកនងនី ភ័យរត់បត់ េទ!» រួចេហើយនងញញឹម លួចេមើលមុខេ « េ
ក់ខំុយ ញ ៉ ងជមិត្ត មិនដូចេ
កនិតេនះេទែដល
មសំឡឹងខញុំេធ្វើដូចខញុំជចំនីចឹង ខញុំ
ក្របុសបន្តិចេឃើញេគសំឡក់មិត្តរបស់េគ៖
និត! ចង់សុីបយឬ សុីសីេ្អ ផ ង
ស់?»
កនិតេមើលមុខមិត្តរបស់េគទំងញញឹមែបប្រចលឺម៖ «ហួងែហងេម្ល៉ះ
ស់? អញនិយយេលងេទ!»
អុញស្អីេទៀតេហើយ មន
រមមណ៍ថសពឹកមុខយ៉ ងេម៉ចមិនដឹងេទ ខញុំលួចេមើលមុខេគេឃើញមុខេគេឡើង
្រកហម អូយ! បរ ិយកសេម៉ចក៍េវទនេម្ល៉ះ ខញុំសប ្អ ់
ថ នភពែបបេនះខ្លំង
ស់។
រេពល
ងច
បញចប់េទយ៉ ងលំបកសំ ប់ខុំញ ែតសំ ប់ពួកេគេមើលេទគឺសបបយរ ីក យសំេបើម ស់។ មិនដឹងថ ដល់េម៉ ងប៉ុនមនេទើបពួកេគ្រតលប់េទផទះេនះេទេ្រពះខញុំនឹងនងតូច ្វ ្រតលប់េចញមកមុន េពលេនះ នងេគងេហើយខញុំក៍េចញមកឈរេលងេនកនុងសួនែតមនក់ឯងដូចសព្វដង េពលេនះមន
្រសុកេហើយ! េទះបីជ
រមមណ៍ថនឹក
្វ ែតខញុំ្របែហលមិន ចេនបន្តេទៀតបនេទ ខញុំមិនចង់ឲយ រមមណ៍របស់ខួ្លនឯងរេវ ើរ យខ្លំងជងេនះេនះេទ េបើខំុេញ នទីេនះបន្តេទៀតខញុំខ្លចថខញុំ ម រមមណ៍មួយ
េនះមិនបន
ណិតអនកនង
មមិនបនមិនឲយលួច្រស
ខួរកបលមួយភគធំផុទកេទេ
ញ់េគ ពុេទធរេអើ យតិចខញុំលួច្រស
យរូបភពរបស់េគ មិនដឹង ចូលមកេ
ឈ្លីកបលរបស់ខួនឯងេទមកេដើ ្ល មបីបេណ្តញគំនិត
យរេបៀប
្រកក់ទំងេនះេចញ អូ េខ!
ែបរេ្រកយបំរង ុ េដើរេទបនទប់វ ិញែតែបរជ្រតូវបុកនឹង ងកយដ៍រ ឹងមុំរបស់អនក
ញ់េគែមនេទ េពលេនះ េនះេទ! ខញុំយកៃដ
ច់ែខ្រតូវែតឈប់។ ខញំុ
មនក់រហូតដល់ដួលេទ
េលើេគទំង្រសុង៖ «សុំេទស! ខញុំមិនបនេឃើញ!»
ខញុំេបើកែភនកេមើលអនកែដលេនពីេ្រកមខញុំទំងភ័យបុកេពះ៖ «េ ក្របុស!» េគញញឹមរួចញក់ចេញចើម
ក់ខុំញ៖
«រេវ ើរ យដល់ថនក់េដើរមកបុកខញុំែបបេនះឬ?
េ្រចើនេពកេទ េ្រពះ ្រគន់ែតនិយយេលងែតប៉ុ េ
និត េទវ ិញេហើយ! េហើយមិនបច់េទសងឃឹមេលើ ្ណ ះ!»
ខញុំេក្តស្លឹក្រតេចៀកងឺង េគនិយយស្អីរបស់់េគនឹង? គិតថខញុំជមនុស យ៉ ងេម៉ចេទេនះ? ខញុំខំញញឹមប ញួ ជ សេគទំងខឹង៖ «ជួនកលេគ
ចនិយយករពិតក៍ថបនែដរ! េអ! េ
េហើយទំងទន់ភ្លន់ទំងរួស យ ក់ទក់ ្រសីៗ
កនិតេនះពិតជគួរឲយ្រស
ញ់ដល់
ែដលថមិនចូលចិត្តេគេនះ! មិនដូចមនុស មួយចំនួន
េនះេទ» «នង?!» េគលូកៃដមក្រកេ ខឹម ឌី
បចេងកះខញំុយ៉ងជប់ ខញុំភញក់ខំ្របឹងរុញេគេចញ ែតមិនឈនះកំ
ំងរបស់េគ៖ Page 14
លង់េសនហ៍កំេ «េ
ះកូនមួយ
ក្របុសេធ្វើសីន ្អ ឹងែលងខញុំ»
«អត់េទ!»
«ែលង! ្របយ័តនខុំែញ ្រសក
! ខញុំ...........ខញុំនឹងឈប់េធ្វើករេនទីេនះ!»
ងទឹកែភនករកយំបេណើ្ត រ មនុស ឆកួត ច់ែខខញុំនឹងមិនេនេធ្វើករជមួយេទៀតេទ។
េគក្រន្តក់បន្តិច េហើយក៍្រពម្រពែលងខញុំឲយមក ខញុំរត់បេណើ ្ត ររលីងរេ េ
កេធ្វើែបបេនះបនយ៉ ងេម៉ច? គមនសុជីវធម៌ពិតែមន!
យប់េនះខញុំមន គឺេភ្លើង
រមមណ៍ថមិនសបបយចិត្តទល់ែតេ
ះ
កសធតុក៍សុះ ្អ
្អ ប់េទៀត អុញមិនចឹងេទ
ច់េទេតើ! ខញុំេចញមកឈរេនេ្រកបនទប់មួយ្រសបក់េមឃក៍ចប់េផ្តើមេភ្ល ង េនះេភ្ល ងេ
យមិ នឲយ
ដំណឹងមុនចឹងឬ? េផ្លកបនទររត់េឆ្វចឆ្វចេពញៃផទេមឃគួរឲយខ្លច យូរៗក៍ចប់េផ្តើមលឺសំេលងរនទះបញ់ អូ ហ៍ចុះអនកនង
្វ ? នងេនែតមនក់ឯង ខញុំ្របញប់រត់ចូលេទកនុងបនទប់របស់នងយ៉ ងេលឿនលឺេកមងតូច
កំពុងែតយំែតមនក់ឯង ខញុំចូលេទេ បនងេហើយលួងេ «ឈប់យំេទអនកនង! អនក្រគូេនទីេនះេហើយ!»
ម៖
បខញុំវ ិញ ក់ភ័យខ្លចយ៉ ងខ្លំង ខញុំពយយមលួងេ មនងរហូតដល់េភ្ល ងសងប់ េហើយនងក៍ េដកលក់លម ម ប៉ុែន្តអីែ្វ ដលសំខន់េភ្លើងេនែត ច់ ខញុំមិន ចទុកអនកនង ្វ េចលេនះេទ ខញុំក៍សំេរចថ េកមងតូចេ
េគងជមួយនងេនយប់នឹងេទ។ ្រពឹក្រពលឹមខញុំេបើកែភនក្រពឹមៗសំឡឹងេមើលបរ ិយកសជុំវ ិញបនទប់ េមឃេភ្ល ងែបបេនះេគងលក់្រសួល
ស់ អនកនង
េនេឡើយ ខញុំកន់ៃដរបស់នងថនមៗ ែតេអ! ៃដរបស់
្វ ក៍េគងលក់្រសួលែដរពីយប់េ្រពះនងេនេ
បខញុំ ្វ េម៉ចក៍ធំយ៉ងេនះខញុំចប់ ទញៃដមកេមើល ភញក់
សទុះចង់បក់ក អូយ! េ ក្របុសេទ េនះេគមកេនកនុងបនទប់េនះ េគនំគនសទុះទំងេសើងមេមុើង េគេសើច ក់ខុំញែបប ក់ទក់៖
ំងពីេពល
ក៍មិនដឹង! ទំង
្វ ទំង
«សួសីអ ្ត នក្រគូ!»
«េ
ក! េម៉ចបនមកេនបនទប់អនកនង
«គឺេន វរកពិលនឹង
្វ ?»
ំងពីយប់មិញ! េនេពលែដលនងចូលមកគឺខុំញេនកនុងបនទប់នឹងេ្រសចេទេហើយ! ខញុំរវល់ែត េទើបនងមិនេឃើញខញុំ! ឲយខញុំនិយយថេម៉ចេបើនងេគងេទេហើយេនះ!»
េគេធ្វើមុខ្រសងូត្រសងត់ ខញុំសំឡក់េគទំងខឹង មនុស អីក៍េឆ្ល តឱកសេម្ល៉ះ គួរឲយស្អប់បំផុត។ ខញុំេដើរេចញ មកទំងមិននិយយស្តី េគសទុះមកឈរពំងពីមុខខញុំ៖ ! ខញុំ........ខញំុសុំេទសេរឿងពីយប់មិញ! សុំេទសពិតែមន
«នី
! ខញុំគមនបំណង
្រកក់េទ!»
ខញុំមិននិយយេហើយេដើរេគចេចញមកយ៉ ងរហ័ស មន រមមណ៍ថចុកចប់ ស់េនះខញុំមិនស្អប់េគេទឬ? ស្អប់េគេទ េហតុអី្វក៍ចិត្តេនះ មិន ្ត ប់បញ ជ ? មិនបនេទ ខញុំេនទីេនះយូរមិនបនេទ បីៃថងេទៀតបនមួយ
ែខេហើយ ខញុំ្រតូវែតចកេចញ។ ៃថងេនះ
្វ ្រតូវចុះមកខងេ្រកមយ៉ ង្របញប់េនេម៉ ងកំពុងេរៀន ខញុំចុះមក
េឡើងចំេពះនងេហតុអី្វបនជប៉ របស់នងេ អងគុយេលើ្រសីម ្ត ន ក់ែដលអងគុយេនែកបរេ េហើយខ ឹប៖
ខឹម ឌី
មេមើលថមនេរឿងអ្វីេកើត
នងមកយ៉ ងេនះ។ េនកនុងបនទប់ទទួលេភញ វខញុំេឃើញ ក្របុសរ ្ឋ េតើនងជអនក េទណ៎! អ៊ំ ៉ ន់េដើរមកែកបរខញុំ
្វ
Page 15
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
«អនក្រសីរចន្រតឡប់មកវ ិញេហើយ! ម៉ ក់អនកនង នង ខញុំមន
្វ នឹង
! គត់្រតលប់មករស់េនជមួយអនក
្វ វ ិញ!» រមមណ៍ថែផនដីេនះ្រក
ប់ចក់អស់េហើយ ខញុំញញឹមទំងេ
ះកេ្រកះ៖
«អូហ៍អញចឹឬអ៊ំ? ជួយអរចំេពះអនកនងផង េពលេនះនងែលងឯកេហើយ!» «នឹងេហើយអនក្រគូអំ៊អរ
ស់!»
អ៊ំ ៉ ន់េចញេទបត់ ខញុំឈររលីងរេ ងទឹកែភនកែតមនក់ឯង េម៉ចក៍្រតូវមកេធ្វើចរ ិតែបបនឹងេទេកើតខញុំ គត់ ជួបជុំគនគួរ ស់ែតេយើងសបបយចិត្ត មិន្រតូវេធ្វើែបបេនះេនះេទ។ ៃថងេនះ្រគប់គំរប់មួយែខៃនករេធ្វើកររបស់ខុំេញ ហើយ ៃថងែស្អកខញុំ្របែហលជ្រតូវចក់េចញេហើយ សុំេទស
្វ ែដលខញុំមិន ចេនបេ្រង នអនកនងបនយូរ ែតយ៉ ង អនកម៉ ក់អនកនងក៍ ្រតលប់មកវ ិញ េហើយដូេចនះអនកនង្របែហលជមិនអីេទ ខញុំ្រស ញ់អនកនងេហើយនឹង..............ខញុំបន្រតឹមគិត ែតក៍មិន
អនកនង
៊ នគិតឲយេលើសពីេនះ េ្រពះអ្វីៗមនែដនកំណត់របស់ មនេរឿងមនេហតុរបស់ មិន មអំេពើចិត្តបនេនះេទ។ ខញុំចុះមកជន់បនទប់ទទួលេភញ វេឃើញម៉ ក់អូន
នងជ្រសីដ៍្រសស់
្អ តបំផុត
មែដលខញុំធ្លប់េឃើញ៖
«ជំ បសួរអនកនង!»
ចេធ្វើអីៗ ្វ េទ
្វ កំពុងអងគុយេនទីេនះេ្រសច
នងេងើបឈរញញឹមរួស យ ក់ទក់៖ «ជំ បសួអនក្រគូ! កូន
្វ និយយពីអនក្រគូេ្រចើន
ស់! អរគុណអនក្រគូែដលជួយេមើលែថកូន
្វ
យ៉ ងដិតដល់យ៉ងេនះ!» «ចស អនកនងមិនអីេទ!» ខញុំអងគុយចុះេនែកបរពួកេគ េ ក្របុសរ ្ឋ ក៍េនទីេនះែដរ េគ មេមើលខញុំរហូតទំងទឹកមុខមិនសូវ្រសស់ ខញុំក៍មន រមមណ៍មិនសូវសបបយចិត្តប៉ុនមនែដរមិនែមនមនែតេគេនះេទ។ យប់្របែហលេម៉ ង៩អ៊ំ ៉ ន់ ចូលេទកនុងបនទប់របស់ខុំញេហើយហុចេ្រ «្របក់ែខរបស់អនក្រគូ!»
មសំបុ្រតពណ៌សមួយឲយមកខញុំ៖
គត់ដកដេង្ហើមធំអងគុយចុះែកបរខញំុ៖
«កុំទន់ឈប់អីអនក្រគូ! អ៊ំសុំអង្វរែមន
! េបើអត់ពីអនក្រគូេទអ៊ំចប់េហើយ!»
«អត់េទអ៊ំ! ម៉ ក់អនកនងមកវ ិញេហើយ! េហើយកមួយក៍្រតូវេទេនចំករវ ិញេទៀត! េទើប្រតូវ្របញប់
េទវ ិញែបបេនះ! ឲយេ
អ៊ំ ៉ ន់រលីងរេ
ក្របុសរកអនក្រគូថីមចុះ!»
ងទឹកែភនកេហើយេ
បខញុំ ខញុំទទួលដឹងនូវ រមមណ៍របស់គត់ គត់្រស ញ់ខុំញ ស់៖ «េទចុះ! ឲយបនេសចក្តីសុខ ! េបើមនេពលបនេឡើងមកទី្រកុងេឆ្ល តមកេអើតអ៊ំផង!» «ចសអ៊ំ!»
«អូហ៍ អ៊ំបិ៊ះេភ្លច្របប់! េ «គត់មនករអី?»
ក្របុសឲយអនក្រគូេទជួបគត់បន្តិចេនកនុងសួន!»
«េរឿងែដលកមួយ ឈប់េទដឹង? ឬមួយក៍្របែហលជេរឿងេបះដូងអីនឹងេហើយ! េ ្របែហលជចប់ រមមណ៍កមួយេហើយ មនដឹងខ្លួនអត់?» ខឹម ឌី
ក្របុស
Page 16
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
អុញេម៉ចក៍អ៊ំ ៉ ន់និយយែបបនឹងេទេកើត! ខញុំ្រគវ ីកបល៖ ចេទរួចេទអ៊ំ!»
«មិន
មិន
«េទរួច! េម៉ចក៍កួមយមិនចប់
រមមណ៍គត់េ
ះអញចឹង? អនក្របុសជមនុស ល្អខ្លំង
! អ៊ំ
ស់
ច់ចិត្តេឃើញគត់ពិបកចិត្តេនះេទ! ជពិេសសេនះអនក្របុសមិ នែដលមនសង រេនះេទ!»
ខញុំភញក់នឹងសំដីអំ៊ ៉ ន់គត់កំពុងែតនិយយស្អីគត់នឹង........ែតក៍្រតូវេហើយ អនក្របុសគត់មិនធ្លប់មន សង រេទែតមន្របពនធេហើយ៖ «អ៊ំេទេ្រកេហើយ! កុំេភ្លចេទជួបអនក្របុស
!»
«ចស!»
អ៊ំ ៉ ន់េចញេទបត់ ខញុំក៍ចុះេទខងេ្រកមែដរ គឺេទជួបេគជេលើកចុ ងេ្រកយ។ េនកនុងសួនេគកំពុង អងគុយចំខុំញជេ្រសចេនេលើបង់ (bench) ខញុំេដើរេទអងគុយែតមិនបន ៊ នេមើលមុខេគចំៗេនះេទ៖ «េ
កមនករអីឬ?»
េគេមើលមុខខញុំយ៉ងមុតេហើយដកដេង្ហើមធំ៖ « នងគិត
ឈប់ពិតែមនឬ?»
«ចស!» «មិន
ណិតកូន
្វ េទឬ?»
ខញុំមិននិយយ ែតេគនិយយបន្ត៖ «មិនចូលចិត្តខុំ្រញ តង់ ! ខញុំមិនល្អ្រតង់ ខញុំេលបទឹកមត់ ៃដចប់េផ្តើមញ័រេ «គឺ! េ កក៍ដឹងេហើយ!»
េទេទើបនងមិនចូលចិត្តខុំ!ញ »
យករភ័យ៖
«ដឹងស្អីរបស់នង! នងមនែដលយល់ពី «អត់េទ! គមនអ្វី្រតូវយល់េទ! េ
រមមណ៍របស់ខុំខ ញ ្លះេទ?»
កក៍ដឹងែដរែមនេទ?»
«ដឹង? ខញុំមិនដឹងអី ទំងអស់ ដឹង្រតឹមែតថេពលេនះខញុំ....................!» «បនេហើយ! ឈប់រេវ ើរ យនឹងេរឿងែដលមិន
«េហតុអី្វមិន
េនេពលែដលទឹកមុខេគកំពុងែត
នតឹងេនះ្រ
េគក៍សុះេងើ ទ បេហើយចប់ៃដខញុំយ៉ងជប់៖
កផទល់!!» ប់ែតេភ្ល ងបង្អុរមក្របវៗយ៉ ងខ្លំងែតម្តង ខញុំសុះេងើ ទ ប
! ្របប់ខុំស ញ ិនមក!»
«គមនអ្វី្រតូវ្របប់េទ! ែលងៃដខញុំ!»
េគទញខញុំេទេ «ខញុំ្រស
ចេទរួចេទ!»
ចេទរួច? ឬមួយក៍នងមនអនកែដលនងេពញចិត្តេហើយ?»
«េរឿងនឹងមិនសំខន់ែតសំខន់គឺខួ្លនេ
«កុំទន់េទ
ចេទរួចេទ! ពួកេយើងមិន
បយ៉ ងែណនេហើយខ ឹបែកបរខញុំលម ម ែតខញុំ ញ់អនកនង! ្រស
ញ់ខ្លំង
ចឮបន៖
ស់!»
ខញុំរញ ុ េគេចញមួយទំហឹងេហើយទៈេគមួយៃដយ៉ ងខ្លំង៖ «ខញុំសប ្អ ់េ ក!» ខឹម ឌី
Page 17
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
ខញុំរត់េចញមកទំងមិនដឹងថមនេរឿងអ្វីេកើតេឡើងេទៀតេនះេទ......។ រ ្ឋ មសំឡឹងេមើលនី ែដលរត់េចញេទទំងមិនសងឃឹមថនងនឹង្រតឡប់មកវ ិញេនះេទ េហតុអី្វក៍ ្រស
ញ់មនុស មនក់ពិបកយ៉ ងេនះ អនកដឹង មចិត្តមិនឲយ្រស
មិនបន
«សុំេទសែដល្រស
ស់ថេសន
ញ់នងមិ នបនទល់ែតេ
មិន
ចបងខំបន ប៉ុែន្ត.....អនកខំ
ះ េគខ ឹបតិចៗែតមនក់ឯង៖
ញ់អូន! បងមិនដឹងថចិត្តមួយេនះផទុករូបអូន
្រតឹមថេពលេនះ ែណនេពញអស់េហើយ រកដកេចញមិនបនេនះេទ! ្រស ស់! េបើអូនមនអនកេផ ងេហើយបងេ បងផុតឲយេ
េទេ
ំងពីេពល
េនះេទ! ដឹង
ញ់! ្រស
ញ់អូនខ្លំង
ះែលងឲយអូនេទ! ប៉ុែន្តេបើអូនគមនវ ិញ! កុំសងឃឹមថរត់េគចពី
ះ!»
្រពឹក្រពលឹមអនក្របុសេងើប ទេទ
មចិត្ត
ំងែតពី្រពលឹមេទបនទប់របស់អនក្រគូនី
្អ ត! អនកេដើរចូ លេទកនុងបនទប់ទំង
យមិន
េ
ះ
ង េហតុអីក ្វ ៍នង
ង ត់េ្រជ ប េនកនុងបនទប់
ច់ចិតយ ្ត ៉ ងេនះ េនះនង
ល័យអ្វីៗសូមបីែតបន្តិចេទឬ? អនក្របុសអងគុយចុះយឺតៗេនេលើពូក ្រស
ែតមខងគឺ ែតែបបនឹងេហើយ េសន ែមនមនអនកខូចចិត្តេ
រមមណ៍េហង
ែតអ្វីៗគឺ
យ
ញ់េគ
មិនែមនេចះែតសមបំណងេនះេទ េបើ េចះែតបនសំេរចមិន
រេសន
េនះេទ។ សំបុ្រតពណ៌សមួយេនេលើេខនើយ េគចប់យកមកែហក
នយ៉ ង្របញប់រច ួ េហើយសូក េទកនុងេ េប៉េដើរេចញពីបនទប់យ៉ងេលឿនដូចេ ះ។ បីៃថងេហើយែដលខញុំ ឈប់ពីករងរ េហើយក៍បីៃថងេហើយែដរែដលខញុំមិនបនញញឹមសូមបីែតបន្តិច
ចប់
ំងពីខុំញចកេចញពីផទះេនះមក មនុស ែដលមិនេចះខ្វល់ េចះែតរ ីក យឥឡូវេកើតអីេហើយ? សបបយមិនេចញេទៀតេទ មិនដឹងថេពល ចកត់ចិត្តបនេនះេទ ប៉ុែន្តអីែ្វ ដលខ្លួនេធ្វើគឺជេរឿងល្អ បំផុតេហើយ េទះ មិនបនេដើរ
មតំរវូ ករេបះដូង ប៉ុែន្ត បនេដើរ
មេសចក្តី្រតឹម្រតូវ យូរៗេទគង់ែត
បំេភ្លចបនេទ.........ស៊ូស៊ូ ្រតូវែតរ ីក យេឡើងវ ិញនី េពលេនះមនែត្រសុកកំេណើតេទែដល
។ េពលេនះខញុំមកដល់្រសុកកំេណើតរបស់ខុំញេហើយ ចជួយឲយខញុំរ ំងប់ រមមណ៍បន។ ខញុំេទើបែតេបើកទូរសពទេនៃថង
េនះេនះេទ េ្រពះចង់ែឆក internet បន្តិច ខនេបើកយូរមិនដឹ ងថមនអ្វីែប្លកខ្លះេនះេទ។ ្រគន់ែតេបើក ភ្លម េលខរបស់េ «ជំ បសួេ
កនយករងេ កនយក!»
តែភ្លតេនេលើេអ្រកង់ ខញុំចុចទទួលទំងភ័យៗ៖
«េហតុអី្វក៍បិទទូរសពទ? េហតុអីក ្វ ៍ ម
ឈប់េ
ស់!»
មិនដឹងថគត់បក់មុខអី «សុំេទសេ
ស់
យមិន្របប់ខុំ? ញ អនក្រគូេធ្វើេនះបក់មុខខញុំសំេបើ
ខ្លះេទ៖
កនយក ខញុំមនេហតុផលផទល់ខួ្លនរបស់ខុំញែដលមិន
«េហតុផលស្អីរបស់អនក្រគូ ឬមួយេហតុផលែដល្រគន់ែតេគសុំ្រស «អូហ៍................េ «្រគន់ែតេគ្រស «
កនយក........ខញំុ...........!» ញ់េ ះ េគមនេទបងខំឯ
! ឥឡូវ
ច្របប់បន» ញ់?»
ស័យ ្ឋ នរបស់នងេនឯ
ស័យ ្ឋ ន? អឺ....................េនកនុង្របវត្តិរប ូ សេងខបរបស់ខុំញមនអស់េហើយ េ
?»
ក្របធន
ច
េមើលបន!»
«អូេខ! ចឹងប៉ុណឹ ្ណ ងបនេហើយ!» ខឹម ឌី
Page 18
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
ទូត ទូត ទូត េនះស្អីេគរបស់គត់នឹង? ខលមកស្តីឲយេហើយសួរពី
ស័យ ្ឋ នេហើយក៍បិទេទយ៉ ង
្របញប់ ពិតជមិនយលែមនេនះ គត់ដូចជែប្លកៗដល់េហើយ។ ប៉ុែន្តគិតៗេទខញុំពិតជមន
រមមណ៍ថ
នឹកមនក់េនះដល់េហើយ! ជតិេនះគមន សនចំជតិេ្រកយក៍បន............ខញុំអងគុយែផ្អកនឹងេដើមេឈើ
េហើយញញឹមតិចៗែតមនក់ឯង ្រស េទ ្រស
ញ់មនុស មនក់មិន្របកដថេយើងនឹងបនេគមកេនែកបរេយើងេនះ
ញ់មនុស មនក់មិន្របកដថេយើង្រតូវែតទមទរឲយេគមក្រស
ញ់េយើងែដរេនះ ្រ
ញ់
មនុស មនក់មិន្របកដថជតិេនះនឹងបនជួបគនេនះេទ អ្វីៗសុទធែតមិន្របកដ ដូេចនះេហើយេទើបអ្វីែដល សំខន់បំផុតេនះបេ
្ត យចិត្តសិនេទ ចំេពល េនឿយ
យេពល
ចំសំ ក ប៉ុែន្តេពលេនះសំ ក
មិនបនេនះេទ ដឹងថ ហត់បន្តិចប៉ុែន្ត មិនមនបញ ្ហ េនះែដរ។ ្រពឹកៃថងថីេម ពល
ង ចេម៉ ង៤
មទំ
ប់ខុំេញ ដើរេទអងគុយេនមត់សឹង ទ ែកបរផទះរបស់ខុំញេដើមបី្រសូប
យកខយល់បរ ិសុទធ េថមើរេនះមិនសូវមនមនុស េនះេទខញំុអងគុយែតមនក់ឯងេហើយេបះដុំថមចូលេទកនុងទឹក ម្តងមួយៗេហើយរអ៊ូតិចៗែតមនក់ឯងទំងគិតពិចរ ៖ «្រស
ញ់ មិន្រស
ញ់ ្រស
េមើលេទដុំថមដូចជមិនមន្របសិទិធភពេ
ញ់ មិន្រស
ញ់ ្រស
ញ់ មិន្រស
ះ េធ្វើអីម ្វ ្តងេទណ៎? អរនឹកេឃើញេហើយ! េទយកផកមកេបះ
កេមើល! េហុើយ! េនែតមិនេកើតដែដលនឹង មិនបច់េធ្វើអីេ្វ ទ អងគុយេលងធមម
េលងមួយែ្រសចេ «នី
!»
ញ់......................!» ៗេទបនេហើយ សំ
ខញុំេនពីេ្រកយខនង៖
ខញុំយកៃដខទប់្រតេចៀក េហើយ្រគវ ីកបលេទមកទំងបិទែភនក៖ «្រសេមើ្រសៃមេទៀតេហើយ!!» «នី
!»
«អីយ៉! េនមិនឈប់េទៀត!» ខញុំេងើបឈរេហើយទត់ដុំដីេនពីមុខខញុំរហូតដល់អងគុយខទប់េជើងែដលរេបើក្រកចកេសទើរេចញឈម ហូយ! ឡប់េទដឹងខញុំ៖ «អនក្រគូ្រសី
្អ ត! ខញុំនឹកនង!»
ខញុំ្រជួញចិេញចើម មន រមមណ៍ថសំេលងេនះគឺែមនែទន ខញុំងកេ្រកយ ្រ ធ្លក់ចូលេទកនុងទឹកសទឹង៖ «េ
ក.........េ
ក........េ
េគញញឹមយ៉ ង្រសស់្រគវ ីកបល៖ «
កមកបនយ៉ ងេម៉ច? ខញុំយល់សប្តិេទដឹង?»
មរកនងគមនអ្វីពិបកេទ ឲយែតចិត្ត ចង់!»
«ប៉ុែន្ត.....................េ «
ក
មរកខញុំេធ្វើអី?» មរកេបះដូងខ្លួនឯងយកមកវ ិញ របស់ែដលនងលួចមក!»
េគចប់េផ្តើមេធ្វើឲយខញុំញប់ញ័រេទៀតេហើយ េនះេគគិតរ ំខនខញុំដល់េពល «ស្អីរបស់េ
េគលូកៃដែ្រជងេ ខឹម ឌី
ប់ែត្រតូវភញក់ក្រន្តក់េសទើរែត
េទៀត?៖
ក? កុំនិយយេផ្តសផ្តស!»
េប៉េហើយេដើរចូលមកជិតខញុំ៖ Page 19
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
«ខញុំនឹកនង! នឹកខ្លំង ស់!» «មនដឹងថខ្លួនេ កកំពុងែតនិយយអ្វីេទ?»
«េរឿងអីមិនដឹង? មនុស អស់ធំប៉ុេណ្ណ ះេហើយ មិនេចះនិយយេលងេសើចេនះេទ»
«េ
កជមនុស ែដលគមនទំនួលខុស្រតូវ! ខញុំសប ្អ ់េ
ែតមនុស ែដលេ
កេទើបែត
«ខញុំមិនបនេបះបង់ន «េ ក?»
ក! េ
គ ល់េនះេទ!»
េនះេទ! ខញុំ្រគន់ែតបែនថមមនុស មនក់េទៀត!»
ខញុំពយយមេដើរេគចេចញពី េគ េគចប់ខុំេញ បពីេ្រកយយ៉ ងែណន៖ «េ កយ៉ ងេម៉ច? និយយមួយម៉ ត់េទថនងមិនបន្រស «ខញុំមិន្រស ញ់េ កេទ! ែលងខញុំ!» «នងកុហក! នង្រស ញ់ខុំ!ញ » «េ
កគឺ...............េ
មនក់េ្រពះ
កមិនគួរេបះបង់ន
ញ់ខុំ!ញ »
កចង់បនអ្វីឲយ្របកដ?»
«ចង់បនេសចក្តីេសន
ពីនង ខញុំនិយយែមន នងគឺជមនុស ដំបូងសំ ប់ខុំញ!»
ខញុំមិនធ្លប់្រស
ញ់ន
មនក់ពីមុនមកេទ
អុញនិយយេធ្វើដូចេគគមន្របពនធកូនចឹង េគចប់ែបរមុខខញុំឲយចំមុខេគរួចសំឡឹងមុខខញុំរេបៀបមុឺងម៉ ត់៖ «សំបុ្រតរបស់នងខញុំ
ចង់សួរនងថ នងដឹងេ
នរួចេហើយ! នងនិយយថមិនចង់រ ំខនខញុំនឹងភរ ិយរបស់ខុំញ................ខញុំ
យរេបៀប
បរ ិបូរណ៍!»
ថខញុំមនភរ ិយ? កនុងខណៈេពលែដលខញុំជ្របុសកំេ
ះេពញ
«គឺ............................................!» «កូន
្វ ជកមួយបេងកើតរបស់ខុំ!ញ រចន្រតូវជប្អូន្រសីបេងកើតរបស់ខុំញ! េ យ រែតនងខូចចិត្តនឹង ្វ មីរបស់នងខ្លំងេពកេទើបទុក ្វ េននឹងខញុំ េហើយរត់េទរស់េនជមួយអ៊ំរបស់ខុំញេន េមរ ិចអស់រយៈ
េពលយ៉ ងយូរអញចឹងេទ! ខញុំមិនទន់មនភរ ិយេទ! នងេធ្វើឲយខូចេឈមះខញុំសំេបើម ស្អីេគ???? េនះ
ស់!»
្វ មិនែមន.................អូហ៍្រពះេនះខញុំយល់្រចឡំែតមនក់ឯងេទឬ? អញចឹងេតើបនជអ៊ំ ៉ ន់
និយយអីែប្លកៗ េនះខញុំលង ង ់ ដល់ថនក់េនះឬ? ខញុំសំឡក់មុខេគបន្តិចេហើយខំេគចេចញពី្រកែសែភនកេគ៖ «្របប់ខុំញបនករអី គមន្របេយជន៍េទ!»
េគេធ្វើមុខ្រកញូវេហើយេ
នេថើបថងសខញុំយ៉ងរហ័ស៖
«កុំឌឺេពក! នងក៍្រស «េ
ញ់ខុំញែដរ ខញុំេមើលដឹង!»
ក! េធ្វើសីន ្អ ឹង! កុំេមទនភពេលើខួ្លនឯងេពក ខញំុមិន្រស
េគេមើលមុខខញុំយ៉ងមុតេហើយទញខ្លួនខញុំយកេទេ
ខឹម ឌី
មរកនងពីរៃថងេហើយទំ ម ំ កជួបនងេនទីេនះ
កេទេចញេទ!»
បយ៉ ងែណនរហូតដល់ខុំទ ញ ទួលបននូវភពកក់េក្តពី
ខ្លួនេគ៖ «្របកដចិត្តេហើយឬថមិនមនចិត្តេលើខុំញសូមបីែតបន្តិច? ខញុំ្រស ខញុំខំ
ញ់េ
ម
ញ់នង! ្រស
ស័យ ្ឋ នែដលេ
ញ់ពិតែមន
!
កនយករងនងឲយមកខញុំ
Page 20
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
មិនែមនជេរឿងងយេទែដលមនុស ពីរនក់បនជួបគនេហើយ្រស
ញ់គនែបបេនះេនះ សុំអង្វរនង
គិតឲយចបស់បន្តិចេទ!» «ខញុំ...............................!» េគចប់បីខុំញយ៉ងរហ័ស ខញំុេ ងកេគជប់ទំងែ្រសក៖ «េធ្វើសីរ្អ បស់េ
ក! មិនេចះខមសេគេទឬ?»
«គមនមនុស េទកុំបរមភ! ឥឡូវេឆ្លើយមកថ្រស
ញ់ឬមិន្រស
នងចូលេទកនុងទឹកភ្លម!» «េ
ក
«ចង់
ក់
៊ នឬ?»
កេមើលេទ?»
េគេធ្វើដូចចង់ទំ «េ
ញ់ េបើមិនអញចឹងេទ ខញុំនឹងទំ
ក់ខុំញែមន ខញុំេ
កមិន
បេគយ៉ ងជប់េហើយនិយយ៖
៊ នេទ!»
«េម៉ចក៍ដឹងចបស់េម្ល៉ះ?» ខញុំញញឹម៖ «េ្រពះេ
ក្រស
ញ់ខុំ!ញ »
េគ្រទឹងគិតបន្តិច េហើយសួរខញុំរេបៀបចបស់ករ៖ «សួរជេលើកចុងេ្រកយ! នី
«ខញុំសប ្អ ់េ ក េគធ្លក់ទឹកមុខេហើយ
គិតយ៉ ងេម៉ចចំេពះខញុំ?»
ស់................!»
ក់ខុំច ញ ុះទំងងក់កបលតិចៗ៖
«ពីដំបូងខញុំសប ្អ ់េ
កែមន! ែតេពលេនះមិនដូចេពលមុនេនះេទ! ខញុំចូលចិត្តេ
េគេសើច្រសស់ភ្លម៖
ក!»
«្រគន់ែតចូលចិត្តេទឬ?» «្រគប់យ៉ង! មនទំងស្អប់ ្រស
ញ់ និងចូលចិត្ត
រមមណ៍របស់ខុំម ញ ន្រគប់យ៉ងេទេលើេ
«្រគ ត់ េចលឲយអស់េទ! ទុកែតមួយបនេហើយ េនះគឺករ្រស
ញ់ អូេខ
ក!»
!»
ខញុំងក់កបលេហើយ្រស ៉ េ បេគយ៉ ងែណន ខញំុេ បមនុស ែដលេធ្វើឲយ រមមណ៍របស់ខុំញរ ំេភើប្រគប់េពល េវ មនុស ែដលេធ្វើឲយខញុំមនភពកក់េក្តេនេពលបនេនែកបរេគ េទះជយល់សប្តិក៍មិននឹក ម នដល់ ែដរ េហ! ខញុំពិតជ្រស
ញ់ខ្លំង
ស់ មិនដឹងជ
េហើយខ ឹបតិចៗែកបរ្រតេចៀកខញុំ៖
ខញុំ
រមមណ៍របស់េគដូចខញុំែដរឬេទណ៎? េគេ
«្រស
ញ់បងេទ??»
«្រស
ញ់ ្រស
«្រស
ញ់អូនដូចគន! ៃថងែស្អកបងចូលដណឹ្ត ងអូន! ្រពមេទ?»
ញ់បង
បខញុំវ ិញ
ស់!»
្វ ងេហើយេងើយេមើលមុខេគ៖ «្របញប់េម្ល៉ះ?» «្របញប់នឹង
ខឹម ឌី
្អ លបនករនឹ ងេគ!» Page 21
លង់េសនហ៍កំេ
ះកូនមួយ
«ភជប់ពកយសិន! ែតអត់ទន់េរៀបករេទ ដឹងេន?» «
មចិត្ត្រពះនង! បងអូេខ្រគប់យ៉ង!»
ពួកេយើងញញឹម
ក់គនេ
យក្តី្រស
អរគុណអ្វីៗ្រគប់យ៉ងែដលេធ្វើឲយពិភពេ សូមឲយជតិ
ខឹម ឌី
ញ់េពញេបះដូង អរគុណេទវ កេនះមនភព្រសស់
ៗក៍ពួកេយើងជួបគនែដរ ្រស
ែដលជួយឲយពួកេយើងសមបំណង
្អ ត ្រស
ញ់បង
ស់បងសំ
ញ់
ញ់បងខ្លំងៗ............។។
Page 22