ែលបងេមើលេឃើញេខមច
ខឹម ឌី
Page 1
ែលបងេមើលេឃើញេខមច
និពនធេ
យ: ខឹម ឌី
រចន្រកបេ
ខឹម ឌី
យ: ្រជី ច័នទ សន
Page 2
ែលបងេមើលេឃើញេខមច
េកមងៗមួយ្រកុមកំពុងែតនំគនេលងយ៉ ងសបបយរ ីក យេនែកបរគំនរភនក់េភ្លើងេនកនុងភូមិរបស់ពួក ប់របស់ពួកេគេទេហើយែដល្រតូវនំគនមកអងគុយេលងជុំវ ិញេភ្លើងែបបេនះនរដូវរងរ
េគ...។ េនះគឺជទំ
ជេរៀង ល់ឆនំ....។ និយយរួមឲយែតដល់រដូវរងរគឺជរដូវដ៍ែសនសបបយរ ីក យរបស់ពួកេគពីេ្រពះ េន េពលយប់េកមងៗ
ចជួ បជុំគនេលង រួចដុតជភនក់េភ្លើង អនកខ្លះចូលេទលួចគស់ដំឡូងរបស់អនកភូមិយក
មកដុតសុីេលង អនកខ្លះនំគនេលងេដញចប់ អនកខ្លះក៍េលងបិទពួន េបើពុំេនះេទពួកេគ វ ិញេភ្លើងេហើយនិយយគនេលងពីេនះពីេនះ្របកបេ
ចនំគនអងគុយជុំ
យក្តីសបបយរ ីក យ។ ៃថងេនះខុសពីៃថងធមម
េថមើរ
េណះេម៉ ង្របែហលដប់យប់េទេហើយេកមងៗ្របែហល៥េទ៦នក់មិនទន់ចូលេដកេនះេទ ែដលជ ទូេទបនទប់ពីពួកេគេលងចប់អស់េហើយ េម៉ ង្របែហល៩អីហឹង ន ពួកេគចូលែដកអស់េហើយ ប៉ុែន្តៃថងេនះ ពួកេគែបរជេនជែជកគនេលងពីេនះពីេនះេ ឯេណះែ្រសកេ «
យមិនចប់
រមមណ៍ពីករចូលេដក...... មីងសំេនឯេលើផទះ
កូនខ្លំងៗ៖
ស្វិត! េថមើរ
ែហ្អងចូលេដក
ស? ្របយ័តនផ្ត
យ
ស្វិតែដលេនកនុងចំេនមេកមងៗទំង៥-៦នក់េនះែ្រសកបេណើ ្ត រ
ៃថងេនះេមឃ្រតជក់ ក់ៃដ
ស់!»
ំងេភ្លើងបេណើ្ត រ៖
«អត់េទែម៉! យប់េនះខញំុចង់ជែជកេលងទល់ភឺ្ល មិនចូលេដកេទ! និយយគនេលងសបបយជងេ្រពះ
ែស្អកជៃថង
ទិតយ មិនបនប៉ះពល់ដល់ករសិក រេនះេទ!»
ើ «េអើែម៉ដឹងេហើយ! ្របយ័តនែតឈឺេទេវុយេយើ ងមិនដឹងេទ េហើយេបើឈឺេហើយកុំមករកែម៉ឲយេ
ះ
មនែត យែថមេទ!» រួចគត់ក៍បិទបង្អួចេទ!
ស្វិតសបបយចិត្តេនេពលែដលេឃើញម្តយចូលេដក
រួចេគទះៃដសំឡឹងេទគូកនរបស់ពួកេគែដលកំពុងសំឡឹងេមើលមុខរបស់េគភ្លឹះៗេ «េ
ង ត់ឈប់សីឲ ្ត យែបបេនះ យក្តីសប ង ់
ង ត់៖
ះពួកេយើងមនេរឿងអ្វី្រតូវនិយយេទយប់េនះ?!»
គងគរ គងករ គឺជបងប្អូនេភ្លះ្រសី
មនក់េទៀតគឺ
សី
យុ១២ឆនំ
យុ១៤ឆនំេសមើរនឹង
ឈុំ និ ង
ឆំគឺជបងប្អូនបេងកើត
យុ ១០ឆនំនិង៩ឆនំ េន
ស្វិតែដរ។ គងគរចប់េផ្តើមនិយយ៖
«មនអីេ្រកពីនិយយេរឿងេខមច! េ្រពះ ជរបស់ដ៏គួរឲយចប់
រមមណ៍បំផុតេហើយ!»
គងករចប់អ្រងួនៃដបងខ្លំងៗទំងភ័យ៖ «កុំនិយយពីេខមចបង! ខញុំខ្លច
ស់ តិចេខមចមកលងពួកេយើងេទ»
ឈុំចប់េផ្តើមេងើបឈរនិយយឆករៃដឆករេជើង៖ «េទខ្លចអីេខមច! ៃមង៉ៗរកែតេខមចេធ្វើថនំមិនបនផង!» ស្វិតេរ ើសអុះេបះចូលេទកនុងភនក់េភ្លើងបេណើ ្ត រសំឡក់ «អួត
ស់
ពួកេគនំគនេសើចគឹល
អួត! ្របយ័តនែតេខមចមកែមនហនឹង ពិបករត់រកែម៉ជួយមិនទន់» ស្វិតមនគំនិតមួយ៖
«េ
ះេយើងេលងែលបងមយ៉ ងហី?»
«េ
ះេ
ះ!»
«េលងែលបងអីេគ?»
ឆំនិយយេឡើងទំងេងឿងឆងល់
«េលងែលបងមយ៉ ងែដល ខឹម ឌី
ឈុំបេណើ ្ត រ៖
ចឲយពួកេយើងេមើលេឃើញេខមច» Page 3
ែលបងេមើលេឃើញេខមច
មនក់ៗេបើកែភនកធំៗេមើលមុខ
ស្វិត្រគប់គន៖
វ្រគន់េបើវុ ី!» (គងករ)
«ចុម!
«មិនេលងេទអញខ្លចេឃើញេខមចែមនែទន «េទខ្លចអី! ឲយែត ស្វិត យកបល
ស់!» (
៊ នេចញមកអញចប់
ក់កុងក្អ ន ម!» (
ឈុំ៖
«ក្អមែម៉ែហ្អង! រត់យក្រពះ
សី) ឈុំ)
យូសមិនចង់បនផងេធ្វើឯងខ្លំង!»
«មិនេជឿអញេទៀត? អញេចះមន្ត
គម
អញគត់បេ្រង ន!»
«េទអញចំេមើល!» ឆំចប់េផ្តើមមួរេម៉៖ «ឥឡូវេលងរ ឺ្របែកកគន?» គងគរ គងករនិយយ្រសុះគន៖ «មិនេលងេទ!» សីសំឡឹងេមើលមុខ្រសីទំងធុញ្រទន់៖ «្រសីៗ
ំ
ស់! េទ! នំគនេទេដកឲយអស់េទ ទុកឲយ្របុសៗអនកេលងបនេហើយ!»
«អត់េទៗ េលងក៍បន!» «េអើ េបើេលងកុំ
ំេ្រចើន ឥឡូវេយើងែណនំពីរេបៀបេលង!»
ស្វិតតំរវូ ឲយមិត្តរបស់ ឈរតំរង់ជជួរ បនទប់មក េទយកធយូងពីផទះបយរបស់ េហើយគូសសញញែខ្វង េនេលើថងស េនេលើ កៃដ និងេនេលើ កេជើងរបស់្រគប់ៗគនបូករួមទំង ែដរ...... «បនករអត់? អញដូចមិនេជឿេទ «
ស្វិត!»
សីនិយយេឡើងទំងមិនសូវទុកចិត្ត....
កសិនេទ េទះេឃើញរ ឺមិនេឃើញក៍េយើងបនេលងសបបយែដរ»
េមើលមុខគនដូចជមិនសូវ្រសណុកចិត្តេ មិនដឹងេធ្វើយ៉ងេម៉ចេនះេទ
ឆំនិយយ គងគរ គងករ
ះ េ្រពះេមើលេទដូចែមនែទនអញចឹង េបើេខមចេចញមកែមន
ស្វិតេឡើកៃដេឡើងេហើយនិយយ៖
« Ok ឥឡូវេ្រត មេហើយឬេន? ែលបងេនះងយ្រសួលេទ ្រគន់ែតពួកេយើងយកធយូងមកគូសែខ្វងរ ឺ
សញញេលខបូក េនេលើថងស កៃដ និងកេជើង បនទប់មកេយើងរត់ជុំវ ិញកែន្លង
ងេនះេយើងនឹងេឃើញេខមចជក់ជពុំខន ប៉ុែន្ត្រតូវសនយថមិន្រតូវភ័យស្លន់េ េខមចេនះេទពីេ្រពះ
មួយែដល
ង ត់ចំនួនបីដ
្ល រេនេពលែដលេឃើញ
ចេធ្វើឲយេខមចខឹងសមបរពួកេយើងេហើយលងពួកេយើងកន់ែតខ្លំង!»
«ចុះពួកេយើងនំគនេទរត់េនឯ
?» (គងគរ)
«រត់េនផទះេខមចយយមុំ េ្រពះផទះេនះេនកនុងៃ្រពេហើយសងប់
ង ត់គមនអនកេនេទៀត េខមច្របកដ
ជេចញមកឲយេយើងេឃើញមិនខន!»
«មិនេកើតេទ! ផទះេនះគួរឲយខ្លច «អត់េកើតេទ!
ស្វិតនិយយ្រតូវ! ទី
េយើងេហើយ! សំេរចថយកទី
ស់! រត់េនជិតៗេនះេហើយ» (គងករ) ំងផទះយយមុំគឺជទី
ំងហនឹងចុះ េបើអនក
ំងដ៍លប ្អ ំផុតសំ ប់កររុករករបស់ពួក
មិនចង់េទ មិនបច់េទេទ» (
ឈុំ)
ស្វិតនិយយទំងេដើរនំមុខេគ៖ ខឹម ឌី
Page 4
ែលបងេមើលេឃើញេខមច
«េ
ះេយើងេចញដំេណើរ!»
ពួកេគនំគនេដើរ
ម
បងខំចិត្តេដើរ
ស្វិតទំង
ម
ស្វិតយ៉ ងអង់
ចជពិេសស្របុសៗ គងគរ គងករ ឈរេមើលមុខគនភ្លឹះៗរួចក៍្រតួវ
រមមណ៍ភ័យខ្លច មិនដឹងថេហតុអី្វបនជពួកេគនំគនមកេលងែលបងអីក៍
មិនដឹងែដលគួរឲយខ្លចែបបបបេនះ ប៉ុែន្តេទះជយ៉ ង បូករួមជមួយគន ពិតជគួរឲយចប់ េទដល់ផទះយយមុំ៕ ផទះេនះ
ក៍គួរឲយចូលចិត្ត ទំងភ័យទំងខ្លចទំងរ ំេភើប
រមមណ៍ែមន។ េកមងៗទំង៦េដើរកត់ដុបដំឡូងនិងៃ្រពមួយ្រសបក់ក៍
ងសង់ពីេឈើ មិនតូចមិនធំមនេដើមេឈើ ព័ទធជុំជិតងងឹតស្លុបគួរឲយ្រពឺសំបុរ
យ៉ ងខ្លំង.....។ សំេលងែឆកលូចប់េផ្តើមឮយ៉ ង្រគលួចមកពីខងភូមិ េកមងៗចប់េផ្តើមឈរផ្តុំគនទំងភ័យ ខ្លច មិនដឹងថេហតុអី្វបនជែឆកនំគនមកលូអីេនេពលហនឹងអញចឹង? េបើ
ចជវ ិញញណរ ឺជអ្វីមយ៉ ងែដលេយើង
េបើែឆកលូតៗគនែបបេនះមនន័យថ ហនឹងេឃើញអ្វីមយ៉ ង ែដលេនះ មិន
មចស់ៗនិយយតៗគនគឺថ
ចេមើលេឃើញនឹងែភនកទេទបន។ ចុះសំេលងែឆក្រពុះនឹងលូេនេពលេនះជអ្វី? បនន័យថពួក
កំពុងែតេឃើញេខមច? រ ឺក៍េឃើញអ្វីមយ៉ ងែដលជរបស់អរូបិយ? េខមចេនេពលេនះគឺជ្របធនបទេក្តគគុក សំ ប់ពួកេកមងៗ ពួកេគមិនបនដឹងេហើយក៍មិនបនយល់ពីអីែ្វ ដលេ ពួកេគ្រគន់ែតដឹងថ មនុស េនេពលែដល
ថេខមចឲយបនសុីជំេ េនះែដរ
្ល ប់េទនឹង្រតូវក្លយជេខមចេដើរលងេគ េហើយេខមចេនះ
េទៀតគឺ្របេភទមយ៉ ងែដលគួរឲយខ្លចេ្រពះេខមចែតងែតលងបន្លចអនកដ៍ៃទ េហើយេធ្វើឲយអនកដ៍ៃទមនបញ ្ហ ជេរឿយៗ។ ែតេទះបីជយ៉ ង
ក៍េ
យ េទះបីជេខមចគួ រឲយខ្លចយ៉ ង
ក៍េ
យ
ចង់ដឹងចង់ឮរបស់ពួកេគេនះេទ េបើពួកេគបនេឃើញេខមចែបបេនះែមន ជេរឿងអ
មិនេសមើនឹងចិត្ត
ច រយសំ ប់ពួកេគ
ស់។ ដូេចនះករ្របថុយ្របថនេដើរេលងេពលយប់ែបបេនះ ជេរឿងមួយែដលគួរឲយចប់
រមមណ៍
បំផុតសំ ប់ពួកេគេទវ ិញ។ មកដល់មុខផទះេខមចយយមុំេ្រសច េនះគឺជផទះេនកនុងចំករមួយដ៍ែសនសងប់ ង ត់និងគួរឲយខ្លច ផទះេនះកលពីមុនលបីពីេរឿងេខមចលងសំេបើម
េទ ប៉ុែន្តមួយរយៈេ្រកយមកេនះក៍មនករសងប់
ស់គមនអនក
ង ត់េ្រពះែលងមនមនុ ស េដើរកត់តេទេទៀត។
បរ ិយកសេនទីេនះខុសពីេនកនុងភូមិទំង្រសុង េនទីេនះ្រតជក់ខ្លំង ្រគប់ទីកែន្លងេធ្វើឲយ្រពឺសំបុរយ៉ ងខ្លំង។ គងគរ គងករឈរេ
ទំងមិនទុកចិត្ត
៊ នេដើរកត់េនះ
ស់េ
បគនទំងភ័យខ្លច
សីកំពុងែតសូ្រតអ្វីមយ៉ ងជីបអូចៗែតមនក់ឯង
យមនខយល់បក់មក ឆំេដើរេ
ងៃដ
ឈុំ
ស្វិតេដើរេទេនមុខផទះយយមុំរច ួ ងក់
មកេមើលគន ៖ «ដល់េហើយ! ចូលមក!» «េអើ! អញដឹងេហើយ
្របកច់ ខំនិយយលឺៗេម្ល៉ះ
និយយទំងមួរេម៉ែភនកសំឡឹងេមើលជុំទិស «េ
ះចប់េផ្តើម អញឃ្លនេលង
«ហនឹងេហើយ! ឲយេលឿនៗេទហនឹង «រត់ជុំគនរ ឺរត់មនក់ម្តង?» (
សតិចេខមចមកខំកបលែហ្អងេទ!»
សីេដើរចូលេទ
ម
ឈុំ
ស្វិត៖
ស់ ចង់េឃើញេខមចឆប់ៗ!» លបនេទវ ិញ» (គងគរ)
ស្វិត)
មនក់ៗេបើកែភនកធំៗ្រគវ ីកបល៖ «រត់ទំងអស់គនេទ អត់
៊ នរត់ែតមនក់ឯងេទ គួរឲយខ្លច
ស់ េបើលងឲយលងទំងអស់គន» (
ឆំ) ខឹម ឌី
Page 5
ែលបងេមើលេឃើញេខមច
«អូេខ! យកចឹងចុះ រត់ទំងអស់គន ប៉ុែន្តមុននឹងរត់ចំលកខ័ណអស់េហើយឬេន?» ( «អញចំេហើយ! េ
ះឲយេលឿនៗអញចង់េឃើញ!»
«ចឹងទំងអស់គនរត់
មខញុំមក ! ចំ ំ! េយើងរត់ែតបីជុំេទ េទះេឃើញអ្វីក៍េ ្ល ្របយ័តនេខមចខឹង ឥឡូវេ ះេចញដំេណើរ!»
កុំសន ្ល ់េ
ទំងអស់គនងក់កបលយល់្រសប ....។ េនេពលេនះអ្វីៗ េមើលជុំវ ិញែ្រកងេ
មអ្វីែដល
ក់បីដូចជសងប់
យ្រតូវេធ្វើធមម
ស្វិតនិយយរួចនំគនរត់ជុំវ ិញផទះយយមុំយឺតៗចំនួនបីជុំ
ង ត់ជងមុន េកមងៗនំគនឈរទំងហត់គឃូសេហើយខំសំឡឹង
មនេឃើញអ្វីែដលែប្លក
កសធតុចប់េផ្តើមចុះ្រតជក់យ៉ងចំែលក ប៉ុែន្ត
បីដូចជពុំមនខយល់េនះេទ េកមងៗចប់េផ្តើមបុកេពះភឹបៗេ ថេតើេខមច
ស្វិត)
យក្តីបរមភ
ក់
យរនធត់ េហើយនំគនសង ័យ
ចនឹងបង្ហញខ្លួនឲយពួកេគេឃើញឬក៍អត់ េហើយេបើសិនជេខមចបង្ហញខ្លួនែមន េតើពួកេគ
ចនឹងេ្រគះថនក់ែដរឬអត់? សំនួរជេ្រចើនរត់េនកនុងខួរកបលរបស់ពួកេគ ពួកេគពិតជចង់ដឹងយ៉ ង
ខ្លំងេហើយក៍ខ្លចយ៉ ងខ្លំងែដរ៖
ក្ឌំង ក្ឌំង! សំេលងបិទទ្វរលឺេចញពីកុងផទ ន ះយយមុំ េកមងៗែ្រសកចចេហើយរត់មកេ
េ្រកមេដើម
បគនេឡើងរមូរេន
្វ យចំេហៀងផទះ៖
«កុំេឆ្វចឆ្វចទំងអស់គន េមើលសភពករសិន!»
ឈុំនិយយេឡើង
ស្វិតេធ្វើជអត់ខ្លចេហើយ
េដើរេទេអើតេមើលេនែកបរជេណើ្ត រផទះយយមុំ៖ «ដូចជគមនអីេទ! ទំងអស់គន្រតូវក្ល ឆំញ័រៃដេ
ប
៊ នេលង្រតូវ
៊ ន្របឈមមុខ!»
ឈុំយ៉ងែណន៖
«បងេអើយ កុំេទេចលខញុំ
ឈុំខឹងប្អូន៖
«អញ្របប់
គងគរេដើរេទទញៃដ
»
ំងពីដំបូង ឌឺ
ស់
ស្វិត៖
ះេទវ ិញហី? រងរ
«េ
ន
គងករងក់កបលយល់្រសប៖
ឌឺ ឥឡូវកុំមកេធ្វើឯងខ្លច»
ស់មិនមនេឃើញអ្វីែប្លកេទ ខញុំគិតថែលបងេនះគមន្របសិទិធភពេទ»
«ែមនេហើយបងស្វិតរងរ
ស់េ
ស្វិតេលើកៃដជសញញ៖
ះេទវ ិញេទ ខញុំ្រទំអត់បនេទ»
«កុំទន់! ចំបន្តិចេទៀត» «ហុីហុី ខញុំខ្លច
ស់បង» (គងករ)
«េហុើយអញេអើយ! ្រសីៗែតចឹង! ខូច
ច់ករអស់!» (
សី)
«ខញុំក៍ខ្លចែដរ!» ( ឆំ) «យី េខទើយេនះវុ ី!» ( ឈុំ) សីេធ្វើជេដើរេមើល
មេដើមេឈើ នីមួយៗ ែ្រកងេ
ដំបូងែដលពួកេគមកដល់ទីេនះ «បងឈុំ!...........ខញុំមន ខឹម ឌី
មនអ្វីែប្លកែតអ្វីៗ
ក់បីដូចជ
ង ត់ខុសែប្លកពីមុន
ឆំែ្រសកទំងភ័យេស្លកមុខ៖ រមមណ៍ថ.............» Page 6
ែលបងេមើលេឃើញេខមច
«េកើតអីែហង
ស
ឆំ?»
«បងខញុំនិយយែមន ! ខញុំមន រមមណ៍ថ្រពឺសំបុរ្រគប់ទីកែន្លងៃន ងកយរបស់ខុំញ» គងគរគងករនំគន ទ បកបលរបស់ពួកេគ៖ «ខញុំក៍្រពឺសំបុរ្រគប់ទីកែន្លងែដរ» «ខញុំក៍ដូចគន! ឬក៍......................េខមចកំពុងែតេនែកបរៗពួកេយើង?» (
«ែម៉េអើយជួយកូនផង!» ( «
សី)
ឆំ)
ង ត់ទំងអស់គន េនទីេនះ្របកដជមនវ ិញញណជក់ជពុំខន!»
សំេលងែឆកលូចប់េផ្តើមឮម្តងេទៀតយ៉ ងគួរឲយខ្លចជពន់េពក េកមងៗរត់មកផ្តុំគនម្តងេទៀតទំងែភនកេន កញចឹងក
សីនិយយ៖
«ែឆក្របកដជេឃើញេខមចមិនខនេទគនេយើង!» ស្វិតយល់្រសប៖ «្របកដ
ស់ ចស់ៗែតងែតនិយយថេបើែឆកលូ
្របកដជេឃើញេខមចេហើយ ពួកេយើងតិច
េទៀតេខមចនឹងបង្ហញខ្លួនមិនខន!» ែឆកលូកន់ែតខ្លំង មន
រមមណ៍ថធតុ្រតជក់ អី្វមយ៉ ងចូលមក្រគបដណ្តប់ពួកេគ េកមងៗ្រជួល្រចបល់
យ៉ ងចំែឡកេ្រពះពួកេគក៍ទទួលដឹងនូវភពចំែឡកទំងេនះ....... េ្របក.....េ្របក........សំរ ិបេជើងអ្វីមយ៉ ងេដើរេចញពីខងេ្រកយផទះ េនេពលេនះ្រ
ប់ែតមន្រសេមល
េខមមួយេដើ រតំរង់មករកពួកេគ េកមងៗេបើកែភនកធំៗេហើយែ្រសច្រពមៗគន៖ «េខមច!!!!!» ស្វិតេលើកៃដជសញញ៖ មរត់េចលគនវុ ី.....................»
«
គងករគងគរយកៃដខទប់ែភនកេហើយេ្រជ តចូលេទក «ឯងជេខមចមកពីទិសខង
្ត លេគ
ឈុំនិយយលឺទំងក្ល
ន៖
?»
សីបនទរ៖ «ែមនេហើយមកពីទិសខង
?»
្រសេមលេខមេនះមិនបង្អង់យូរ េដើរមកឈរជិតេកមងៗយ៉ ងេលឿនេហើយេសើចឃឹក៖ «េខមចេនកនុងភូមិេយើងហនឹង!»
«ថេម៉ច? េខមចេនកនុងភូមិ? ជេខមចអនក
េគ?»
្រសេមលេខមនិយយបន្ត៖ «េខមចបងឆ័យនឹង
ស្វិត
«ងប់េហើយ!!!! បងឆ័យេទ? ចប់អស់ហង ម !!» (
េកមងៗលងង់េអើយ!» ស្វិត)
«ចុះបងឯងមកេធ្វើអីហឹង ន ? ពួកខញុំកំពុងែតេលងែលបងេមើ លេឃើញេខមច
ករអស់
លីងហមង!!» (
ច់
ឈុំ)
«បនបងឆ័យមកក៍លេ្អ ហើយ កំពុងែតខ្លចផង!» ( ខឹម ឌី
បងឯងមកខូច
ឆំ) Page 7
ែលបងេមើលេឃើញេខមច
«ែមនេហើយ! ្រគន់មនភពកក់េក្តបន្តិច!» (គងករ) នយឆ័យែដលមន េនះ៖
យុ២០ឆនំជកូនរបស់អ៊ំឆឺតេនកនុងភូមិលូកៃដេទអែង្អលកបលគងករែដលេនែកបរ
«េបើខ្លចចឹងខំមក
មេគេធ្វើអីគងករ មិនគិតេដកគិតពួនអីេទហី?»
គងករញញឹម ែតក៍្រតូវចប់ៃដរបស់នយឆ័យយ៉ ងឆប់រហ័ស៖ «ៃដបងឆ័យ្រតជក់ដូចេខមចចឹង!» «អ៎! បងេដើរធ្លក់ទឹក្រតពំងេនែកបរចំករបងនឹង! ឥឡូវរងរ «េបើរងរចំខុំប ញ ងកត់េភ្លើង
ស្វិតនិង
ំងទំងគន!»
ស់»
ឈុំនិយយេហើយចប់េផ្តើមរកែដកេកះមកអុចេភ្លើង
សីក៍ជួយរកអុះមកដុតែដរ េនែខេនះ្រពះច័នទមនពន្លឺែតពក់ក
្ត លេនះេទដូេចនះពួកេគមិន
ចេមើលគនេឃើញចបស់េនះេឡើយ ែតអ្វីែដលេធ្វើឲយេគចំនយឆ័ យចបស់េនះគឺសំេលង េ្រពះអនកភូមិ គ ល់គនចបស់ដូចៃថងចឹង។ បងកត់េភ្លើងេហើយរួច ល់ពួកេគនំគនអងគុយេលងជុំវ ិញេភ្លើង េហើយ
េនទីេនះ យកៃដ
ក់េលើេភ្លើង
ំងេ្រពះ្រតជក់ខ្លំងេពក។ នយឆ័យនិយយេឡើងេដើមបីបំបត់ភពសងប
«ពួកឯងមិនគួរនំគនមកេលងេនទីេនះេនះេទ «ពួកខញុំនំគនេលងែលបងេមើលេឃើញេខមច
រ ំខនពួកខញុំនឹង «
!» (
ង ត់និងគួរឲយខ្លច
បង! ែតគមន្របសិទិធភពេ
ង ត់៖
ស់!» ះ! េ្រពះែតបងមក
សី)
មិនែមនបងមករ ំខនពួកឯងេទ! ែតបង្រតូវមនធុរៈេនចំករបងបន្តិច តិចេទៀតបងេទ
វ ិញេហើយ!» ះអញចឹងេយើងេទវ ិញទំងអស់គនហី?» (គងគរ)
«េ
«មិនបនេទ! ែម៉ឲយបងចំចំកររហូតដល់េម៉ ង៣េទ៤េទៀបភ្លឺបន្រតលប់េទវ ិញ េ្រពះយប់មិញ មនេគមកលួចគស់ដំលូងបំផ្លញេចលអស់េ្រចើន «ចុះអនក
េគក៍
ស់!»
វេម្ល៉ះ? លួចដុតសុីមិនលួចេទលួចបំផ្លញេចលយ៉ ប់
«េបើលួច្រតឹមដុតសុីបងមនេទថអី ែតេនះ គស់េចលេដើមបីចង់ឌឺ្រគួ
ស់!»
របងហនឹង
! ពីកបល
ង ចពុកមកជមួយបង ែតឥឡូវគត់េទវ ិញមុនេ្រពះអត់សូវ្រសួលខ្លួន! បងអផ ុ កេពកេចះែតេដើរៗេទ ដល់ឮសំេលងពួកឯងេទើបបងមកេមើលេទហនឹង !» «អញចឹងេទ! អញចឹងចំពួកខញុំកំដរបងមួយែភ្លតេទចុះ!!»
ឈុំនិយយេហើយេដើរេចញេទគស់ដំឡូងបត់ មួយ្រសបក់េទើប្រតលប់មកវ ិញជមួយនឹងដំឡូងមី
មួយគុមពយកមកដុតែចកគនសុីេលង ពួកេគមន យ៉ ង
រមមណ៍ថកក់េក្តេឡើងវ ិញេហើយេពលេនះេ្រពះេទះជ
ក៍មនមនុស ចស់មនក់េនទីេនះ ពួកេគនំគនជែជកគនពីេនះពីេនះទំ ដ ំ ល់េពលពួកេគ្រតលប់
េទវ ិញ។ ែឆកេនែតបន្តលូ
កសធតុចប់េផ្តើមចុះ្រតជក់យ៉ងខ្លំង យូរៗម្តងពួកេគទទួលបននូវ
រមមណ៍ចំែឡកមយ៉ ងេនះគឺភព្រពឺសំបុរេពញ ងកយរបស់ពួកេគ.....េកមងៗេចះែតមន ក់បីដូចជមនវ ិញញណេនែកបរពួកេគ
រមមណ៍ថ
ឆំេចះែតលួចេមើលមុខនយឆ័ យរហូត៖
«បង! មកែតមនក់ឯងចឹងមិនខ្លចេទឬ?»
ខឹម ឌី
Page 8
ែលបងេមើលេឃើញេខមច
«អត់ខ្លចេទ! មិនែមនថបងមិនេជឿេទេលើេរឿងេខមចេនះេទ ប៉ុែន្តេទះបីជេខមចលងក៍បងមិន ខ្លចែដរ! បងធ្លប់្រតូវេខមចយយមុំលងម្តង
!»
េកមងៗេបើកែភនកធំៗទំងលួចសំឡឹងេមើលេទផទះយយមុំេភ្ល កៗ៖ «លងយ៉ ងេម៉ចេទបង?» (
សី)
«កលេនះបងមកចំចំករេម៉ ង្របមណ១២ៃថង្រតង់ េ
យ
រ េក្តេពកបងក៍មក្រជកេ្រកម
េដើមេឈើ ផទះរបស់គត់ គឺ.....គឺេដើមេឈើ ែដលពួកេយើងកំពុងែត្រជកហនឹង!......................» «ថេម៉ច???» (
ឆំ)
េកមងៗនំគនរត់មកផ្តុំគន នយឆ័យនិយយបន្ត៖
«កលេនះបងយកករង ៉ុ ពីរេទ៣មក្រកលេដក ែតេនេពលែដលបងេដកបនមួយ្រសបក់បង
មន
រមមណ៍ថមនភព្រតជក់អី្វមយ៉ ងមកចប់ទញេជើងបងមួយទំហឹងឲយធ្លក់េចញពីករង ៉ុ បងមន
រមមណ៍ថភ័យ េហើយសទុះេងើប េនេពលេនះបងេឃើញ្រសេមលមនុស កនុងឈុតសេនមុខទ្វរផទះ របស់យយមុំ បងខំែ្រសកសួរថអនក េគ ែត ង ត់េ្រជ បគមនសំេលង គមនមនុស សូមបីែតមនក់ េនទី បញចប់េទើបបងដឹងថបង្រតូវេខមចលង េហើយបងក៍េលងមកទីេនះម្តងេទៀត េទើបែតៃថងេនះែដលបងបន មកម្តងេទៀត េនះក៍េ្រពះែតពួកឯង» «គួរឲយខ្លច
ស់េ
«ែមនេហើយ!» (
ះពួកេយើង្រតលប់េទផទះវ ិញ» (គងគរ)
ឆំ)
«េបើពួកឯងពិតជចង់េឃើញេខមចពិត កុំមកគនេ្រចើន! មកែតមនក់ឯងេនះពួកឯងហនឹងេឃើញេខមច មិនខន!» (
«មកមនក់ឯងមនែតឆកួត! េទះបីជចង់េឃើញ ប៉ុែន្តក៍មិន
៊ នដល់ថនក់ មកែតមនក់ឯងេនះេទបង»
ស្វិត)
«ែមនេហើយបង! ខញំុេចះបលីេដញេខមចែតខញុំេនែតមិន
ស្វិតេទើបែតចប់
៊ នមកមនក់ឯងែដរ» (
ឈុំ)
រមមណ៍េមើលនយឆ័យ៖
«បង! កបងេទមុតហនឹងអីហឹង ន ? មន
ន ម្រកហមៗ»
នយឆ័យយកៃដេទ
ទ បកខ្លួនឯងេហើយញញឹម៖ «បងក៍អត់ដឹងែដរ ្របែហលជទក់ែមកេឈើ េហើយ!» «បងខញុំចង់េទផទះេហើយ! រងរ ស់! ចង់រ ឹងថគមេហើយេនះ!» (គងករ) «អូេខ! បងក៍រងរែដរតិចេទៀតេទផទះែដរេហើយ ប៉ុែន្តពួកឯងនំគនេទមុនេទ
ករបន្តិចេទៀត េហើយបនេទ
បងេទេមើលចំ
មេ្រកយ!»
«េទជមួយពួកខញុំេទបង េទែតមនក់ឯងមិនខ្លចេទឬ?» (
សី)
«បងមិនខ្លចេទ!»
«ឮេគថេខមចេនែកបរ្រសះទឹកចំករបងកច
ស់ េបើអនក
េទែកបរដឹងែតលងភ្លម!»
នយឆ័យអស់សំេណើច៖ «េចះែតថេហើយ! បងមិនែដលេឃើញេខមចហនឹងសូមបីែតម្តង!» ខឹម ឌី
Page 9
ែលបងេមើលេឃើញេខមច
«ែតពួកខញុំឮេគនិយយតៗគនែបបេនះឯង!» (
«អូេខ! នំគនេទផទះេទ! េមើលែថគនផង ធមម
! កុំរត់េចលគន េហើយេបើសិនជេឃើញអ្វីចំែឡកៗេធ្វើ
ះ! េ្រពះនំែតឲយពួកវ ិញញណទំងេនះបនចិត្ត!»
ៗេទ កុំរត់ េហើយកុំែ្រសកឲយេ «បទបង!» (
ស្វិត)
ឈុំ)
«អញចឹងបងេទេហើយ េកមងៗនំគន្រគវ ីៃដ
!»
នយឆ័យែដលេដើរសន ឹមៗចូលេទកនុងចំករ ែតមនមនក់គឺ
ឆ័យរហូតផុតកនទុយែភនករួច ងក់មកទញៃដ «បងឈុំ! បង
ឆំ
មេមើលនយ
ឈុំ៖
កេមើលបងឆ័យេមើល!»
«េមើលេទ យ៉ ងេម៉ច? បងឆ័យ្រតលប់មកវ ិញែមន?» «អត់េទ! ខញុំ្រគន់ែតមន
រមមណ៍ថបងឆ័យអត់មនេជើងេនះេទបង!»
«េបើអត់េជើងគត់េដើរយ៉ ងេម៉ច
ស?»
«គឺ...............េខមចភគេ្រចើនគមនេជើងេនះេទបង!» ឈុំេបើកែភនកធំៗងក់េមើ លនយឆ័យ រួចងក់មក យកបលប្អូនមួយទំហឹង៖ « លងឺ! អញក៍េមើលមិនេឃើញេជើងែហ្អងែដរ ចឹងែហ្អងក៍ជេខមចែដរ! ងងឹតយ៉ ងហនឹងឲយេមើល េឃើញយ៉ ងេម៉ច
ស?»
«ែតខញំុថគត់ដូចជចំែឡកៗយ៉ ងេម៉ចៗេទបង!» «ឯងក៍ចំែឡកែដរ ឆំ! យូរៗេទចង់ខ្លចអនកភូមិឯងយ៉ ងេម៉ចេចះយី «េគថមនុស ែដលអត់េជើងគឺជេខមច ែដរ េឃើញែតមួយកំ «ឯងមិន
ត់ខួន» ្ល
! ខញុំខំពិនិតយេមើលយ៉ ង
ចំែឡកេនះ!»
ក៍មិនេឃើញេជើងរបស់គត់
គ ល់បងឆ័យេទឬយ៉ ងេម៉ច?»
«ខញុំ គ ល់!» «ចុះគត់ជេខមចែមន?» «អត់េទ................ែត........!» «បនេហើយឈប់គិតេទ «េ
សំគីស! គិតេផ្តសផ្តស! ខ្លចដល់វេង្វងអស់េហើយែហ្អងេនះ!»
ះេទផទះ! េន្របែកកដល់
«ឆងល់ផងក៍មិនបនែដរ!» (
ឆំ)
េទៀត
ពីរនក់បងប្អូនេនះវុ ី!» (
ស្វិត)
«ពូែកឆងល់ចឹងទុកេនកនុងផទះយយមុំមួយយប់្របែហលជបត់ឆងល់េហើយ!»
ឆំេដើររអ៊ូរទំងមួរេម៉៖
«ឆងល់េលងៗផងក៍មិនបន! ចំេមើលឈប់មកជមួយេហើយ បេនទសែតេគ!» ពួកេគនំគនេសើច
ឆំ េហើយនំគនេដើរ្រតលប់េទផទះបេណើ្ត រនំគនជែជកគនបេណើ ្ត រពីរេនះពីរេនះជហូរ
ែហរ េទះបី ជ គួរឲយខ្លចែតក៍សបបយរ ីក យយ៉ ងខ្លំង។ «ែស្អកេទម្តងេទៀតហី? េបើមិនេឃើញេខមចអញដូចមិនអស់ចិត្តេ
ះ!»
សីេសនើេឡើង
«ពួកខញុំ្របែហលជមិនបនចូលរួមេទេមើលេទ ខ្លចែម៉េជរ!» (គងគរ) ខឹម ឌី
Page 10
ែលបងេមើលេឃើញេខមច
«ចឹងមកែតពួក្របុសៗបនេហើយ! ្រសីៗរេញ៉រៃញ៉ «េខពើមេទ
ស់
ធុ
ស់!» (
ស្វិត)
ធុ សូមឲយជួបេខមចលងឲយ្របកច់មួយៗេទេ
«េទចឹងេទវុ ី!.............» (
ក» (គងគរ)
ឆំ)
«េនះដល់ភនក់េភ្លើងេយើងេហើយ! ប៉ុែន្ត រលត់អស់េហើយ!» ( «សំ កេទ! ដល់េម៉ ងេដកេហើយ ្របយ័តនែម៉េជរ!» (
សី)
ឈុំ)
«អឺ្រតូវេហើយ!» (គងករ) េនេពលេនះែឆកទំង
យបននំគនប្តូរែផនករពីលូេទជនំគន្រពុះេពញភូមិវ ិញមិនដឹងថមនបញ ្ហ អ្វី
េនះេទ ្រសេមលេខមមួយេដើរយ៉ ងេលឿនកត់ហ៉ូង ្វ េកមងៗ៖ «ចុម! ស្អីេគវុ ី??» (
ឈុំ)
«េខមចឬជមនុស ?» (
ស្វិត)
«អញថមិនែមនជេខមចេនះេទ េមើលេដើរដូច្របញប់េដើរេទ េទៀត េខមចឯ
ចឹង? េននឹងៃដមនកន់កំបិត
េដើរកំបិតចឹងេនះ មនែតេចរេទ»
«ែឆក្រពុះចឹងគឺជមនុស េហើយ ែឆក ដឹងជងេយើងេទេទៀត ជមនុស មួយរយភគរយ» (គងគរ) «អូហ៍េនះេគេដើរចូលផទះអ៊ំ ៉ ន់េហើយេតើ!
្របេយជន៍ែបបនឹង
មពិតជបងវ ីនេ
ះ គត់ចូលចិត្តេដើរេលងយប់ៗឥត
ស់ មិនដូចបងឆ័យេនះេទ ជួយេធ្វើករឪពុកម្តយយ៉ ងស្រ
ក់ស្រ
ឈុំ យកបលប្អូនេលង៖ «ដឹង ស់ ដឹង តិចបងវ ីនមកកប់កបលែហ្អងេទ េ្រពះគត់ជេជើងកង្របចំភូមិ្រ
ំ» (
ឆំ)
ប់ផង
«បងឯងមិនែដលកន់េជើងខញុំេទ ស្តីឲយេគរហូត!»
ឆំខឹងរត់ចូលកនុងផទះភ្លមបត់្រសេមល ្រគប់ គនេសើចេហើយនំគនរត់ចូលផទះេរៀងៗខ្លួន។ េពលេនះសងប់ ង ត់សំេលងេកមងៗេហើយប៉ុែន្តេនកនុងភូមិ
ឈប់ឈរ
ក់បីដូចជមិនទន់ សប ង ់
ង ត់េនះេទេ្រពះែឆកេនបន្តលូឥត
ក់បីដូចជបនេឃើញអ្វីមយ៉ ងែដលពុំធ្លប់មនពីមុន េតើ ជអ្វីេទ? េហតុអី្វក៍ចំែឡកែបប
េនះ? ្រសេមលេខមមួយេដើរកត់ហ៉ូង ្ហ ែឆកែដលកំពុងែតលូ មួយ្រសបក់ធំក៍្រតលប់ចូលេទកនុងៃ្រពចំករ
២ៃថងកន្លងផុតេទ ្រកុមេកមងៗ ចំឲយបនមួយ
មផ្លូវកនុងភូមិ ចុះេឡើងៗ ទំងមិនដឹងថចង់េទ ង ត់បត់្រសេមលែតម្តង។
ក់េភ្លចពីេរឿងេខមចមួយរយៈេ្រពះែតពួកេគរវល់េទេរៀន ្របែហលជ្រតូវ
ទិតយេហើយេមើលេទេទើបបនេលងែលបងេនះម្តងេទៀត។ ប៉ុែន្តេនេពលេនះគឺមនេរឿង
ក៍េក្តគគុកមួយេនកនុងភូមិគឺ ករបត់ខួនរបស់ ្ល នយឆ័យយ៉ ងចំែឡក ឪពុកម្តយរបស់េគែ្រសកយំេពញ
ភូមិេហើយេ
ឲយេគជួយេដើររក ប៉ុែន្តមិនបនដឹងដំណឹងពីេគទល់ែតេ
ះ បនទប់ពីេគេទចំចំករេពញ
មួយយប់េហើយេនះគឺេគមិនបន្រតលប់មកវ ិញេនះេទ ឪពុកម្តយរបស់នយឆ័យពិតជមនកង្វល់ យ៉ ងខ្លំងពីករបត់ខួ្លនរបស់នយឆ័យ េ្រពះកូនរបស់គត់មិនែដលេដើរេចលផទះបត់ដំណឹងយ៉ ងេនះ
េទ មិនដឹងថេគេទ
ឬមនបញ ្ហ អ្វីចំេពះេគ ពួកគត់ពិតជបរមភយ៉ងខ្លំង សូមបីែត្រកុមប៉ូលីសក៍
ជួយេសុើបរកពីបញ ្ហ េនះែដរប៉ុែន្តេនមិនទន់បនតំរយ ុ អីេនេឡើយ។ «បងឆ័យបត់ខួនេហើ ្ល យ!»
«អញដឹងេហើយ ខឹម ឌី
ឆំនិយយ្របប់
ឈុំ
ឆំ បងបនេទជួយរកេគែដរែតមិនេឃើញ!» Page 11
ែលបងេមើលេឃើញេខមច
«បងមិនឆងល់ខ្លះេទហី! បនទប់ពីជួបពួកេយើងេហើយគត់បត់ខួន ្ល គត់មិនបនេទផទះឬមួយក៍គត់
្រតូវ..........................»
«្រតូវអី? កុំគិតេផ្តសផ្តស បងឆ័យជមនុស ល្អ បងថគត់្របកដជមិនអីេទ!» «
ចេទេបើគត់មិនែមនជមនុស េនយប់េនះ»
ឈុំឈប់ឆងក់សំឡឹងេមើលមុខ េនះ េទ
ក៍មន មិន «
ឆំែដលជប្អូន េហើយចប់េផ្តើមេសើេរ ើពកយសំដី
ឆំនិយយេនៃថង
រមមណ៍ថបងឆ័យដូចជែប្លកៗែដរ ែតេបើគិតឲយែមនែទនេទ ពិតជមិន
ចេទរួចេទែដលបងឆ័យ្រតូវ....................
ឈុំ្រគវ ីកបលរបស់ េធ្វើទឹកមុ ខ្រទឹងគិត៖
ឆំ! កុំទន់និយយអីេផ្តសផ្តស! យប់េនះេយើងគួរែត
កុំេភ្លចេទ្របប់ពួកគត់ផង
ចេទរួចេនះ
ត់ជួបគនជមួយ បងសី និង បងស្វិត
! ្របប់ថមនេរឿងសំខន់»
«បទបង! ចំខុំញេឆ្ល តចូល្របប់ពួកគត់ឲយ! ចុះគងករនិងគងគរ?»
«មិនបច់េទ! នំែតរេញ៉រៃញ៉េទ! ្របប់ែត្របុសៗគនេយើងបនេហើយ!»
«បទ!» យប់យន់
ង ត់្រជងុំ េកមងៗទំងបួនបនជួបជុំគន
ស្វិតេដើមបីេធ្វើករពិភក
ពួកេគ
មករ
ត់ ជួបពួកេគបនដុតេភ្លើងេនែកបរចំកររបស់
ក់បីដូចជមិនសបបយចិត្តពីករបត់ខួនរបស់ ្ល នយឆ័យេនះេទ
ឈុំចប់និយយេដើមបីេបើកករសនទនរ៖ «ឯងមនចំពកយសំដី
ឆំនិយយយប់េនះអត់?
ថេឃើញបងឆ័យអត់មនេជើង! ឯងក៍ចប់
រមមណ៍ថគត់ែប្លកៗែដរ!» ស្វិតងក់កបល៖ «ឯងក៍ចប់ ពិបកេជឿ
ស់!
រមមណ៍ែដរ ែតមិន
៊ នគិតដល់ថនក់ហឹង ន មនុស ជួបគន ល់ៃថង
ពិតជេរឿងែដល
ធុ! សូមឲយបងឆ័យមនសុវតថិភពផងចុះ! សូមឲយគត់ឆប់្រតលប់មកវ ិញ!»
«មនេរឿងេ្រចើនចំណុច
ស់ែដលេយើង
ចវ ិភគេទេលើបងឆ័យថជ...............ទីមួយ
ឆំ
េមើលេឃើញថបងឆ័យអត់មនេជើងទំងែដលពួកេយើងក៍េឃើញែបបេនះ! ទីពីរពួកេយើងេលងែលបងេមើល េឃើញេខមច
សមែតេខមចែដលេយើង្រតូវេឃើញ ែតែបរជួបបងឆ័ យេទវ ិញ ចឹងមនែតគត់ជេខមច! ទី បី វ ិញចឹងពួកេយើងគមនអ្វី្រតូវសង ័យេនះេទ ែតេនះគត់បត់ខួ្លន ចឹង
េបើបងឆ័យ្រតឡប់មកផទះធមម ករសង ័យគត់ េនះេទ! គត់ របស់
ចមនេ្រគះថនក់ដល់
ម
្ល ប់ ប៉ុែន្តមិន្របកដថេពលគត់ជួបពួកេយើងគត់ជេខមច
ចមិនទន់មនេរឿង េពលេចញពីពួកេយើងេហើយេទើបមនេរឿងក៍ថបន! ទីបួន សំនួរ
ស្វិតសួរបងឆ័យពីេរឿង
ន មេនេលើ ក របស់គត់ គត់
ចមនេរឿងមុនេពលគត់មកជួបពួក
េយើង! ទី្របំ គឺពួកេយើងែតងែត្រពឺសំបុរេពលេនែកបរគត់.................ប៉ុែន្ត..... ្រគន់ែតជករវ ិភគេល ងៗេទ េយើងមនករបរមភ េយើងគិតេទចុះ សូមវតថុ
ំងពីេយើងដឹងថបងឆ័យបត់ខួនេម្ល ្ល ៉ះ េពលេនះ្រគន់ែតសុំកុំឲយដូចអ្វីែដល
កសិទិធជួយករពរគត់ផង» (
សី)
«េនមនេរឿងមួយេទៀត...................ពួកឯងមនេនចំ្រសេមលេខមែដលេដើរេចញពី ៃ្រពចំករ
េហើយៃដមនកន់កំបិតេទ! េយើងសំេ
ខឹម ឌី
ដល់បងវ ីន
!» (
ស្វិត)
Page 12
ែលបងេមើលេឃើញេខមច
«មិន្របកដថជបងវ ីនេទ! ប៉ុែន្ត៩០%ជគត់េ្រពះគត់ចូលចិត្តេដើរយប់ៗែបបហនឹងេហើយេឈ្លះ
គនជមួយេគឯង សំខន់េឃើញេដើរចូលផទះអ៊ំ ៉ ន់ ហឹម!! គឺជគត់ហឹង ន េហើយ! ចុះ ទក់ទងអីហឹង ន គត់េទ បង?» (
ឆំ)
ន «អត់មនអីេទ សង ័យេលងៗ េ្រពះគត់េចញពីចំករម្តុំហឹង
ចថគត់.............អូេខឈប់គិត
ពីេរឿងនឹង! ឥឡូវពួកេយើងគិតពីេរឿងេយើងវ ិញ! េលងែលបងនឹងម្តងេទៀតហីេនៃថង េនៃថងេ រ ៍េនះ!» ( ស្វិត)
ទិតយេនះ អូហ៍អត់េទ
ឈុំយល់្រសប់៖ «េលងម្តងេទៀត! េបើបងឆ័យេចញមកឲយេយើងេឃើញពិតែមន
បញ ជ ក់ថគត់គឺជេខមច១០០%
េ្រពះគត់បត់ខួនមិ ្ល នេទផទះែតែបរជបង្ហញខ្លួនឲយពួកេយើងេឃើញ ែតេបើគត់មិនបង្ហញខ្លួនេទ......... េរឿងេនះនឹងក្លយេទជេរឿងដ៍សុគ ម «គិតចឹងចុះ! ៃថងេ
ម ញបំផុតមិនដឹងថ មនេរឿងអីឲយ្របកដេនះេទ!»
រ ៍េនះជួបគនេម៉ ង១១យប់ កុំ្របប់អនក
សង ័យ សូមបីែតឪពុកម្តយរបស់ពួកេយើង!» (
េគឲយេ
ះពីេរឿងែដលពួកេយើង
សី)
និយយេហើយេកមងៗក៍បំែបកផ្លូវគន រង់ចំដល់ៃថងទំេនរេទើប
ចេលងែលបងរបស់ពួកេគម្តងេទៀត។ េន
កនុងភូមិេនេពលេនះ ក់បីដូចជមនេរឿងទុកខេ ក េ្រពះករបត់ខួនរបស់ ្ល នយឆ័យេនមិនទន់បន ដំណឹងេនេឡើយេទ ប៉ូលីសែតងែតេទែស្វងរកេនម្តុំចំករប៉ុែន្តគមនបនដំណឹងអីេ ះ......ឥឡូវេនះគឺរ
យៈេពល៧ៃថងេហើយែដលនយឆ័យបនបត់ខួនេ ្ល េម៉ ង១១យប់ៃថងេ
រ ៍ េកមងៗបនមកជួបគន
យគមន
នក
ន មែបបេនះ។
មករសនយ មនក់ៗបនេ្រត មចិត្តេតៀមកយរួចជ
េ្រសចកនុងករេលងែលបងរបស់ពួកេគ េទះបីជលទធផលែបប ក៍ពួកេគទទួលយកបនែដរ។ មកដល់ ផទះយយមុំេកមងចប់េផ្តើម បធយូងេហើយរត់ជុំវ ិញផទះយយមុំចំនួនបីជុំដូចៃថងមុន េនេពលែដលរត់រច ួ េហើយពួកេគនំគនេទឈរេនេ្រកមេដើម «អញ្រពឺសំបុរ
ស់!» (
្វ យទំងែភនក្រកឡឺត្រក
សី)
«អឺ ្រតជក់េហើយ្រពឺសំបុរ ដូចៃថងមុនេបះបិត «បង! ខញុំមន
ប់៖
!» (
រមមណ៍ថស្អុយអ្វីមយ៉ ង! ស្អុយខ្លំង
«ែមនេហើយខញុំក៍សុយែដរ» ្អ (
សីអងគុយចុះរកថនឹងបងកត់េភ្លើង ្រ
ស្វិត) ស់!» (
ឆំ)
ឈុំ)
ប់ែតឮសំរ ឹបេជើងន
មនក់េនពីេ្រកយខនង៖
«េកមងៗ!»
ទំងបួនអនកឈប់ឆឹង ក !! េសទើរអត់ដកដេង្ហើម េលងែដលេ
ឆំចប់ៃដ
ឈុំយ៉ងែណន
ស្វិតចប់ៃដ
សីដូចគន សំ
អំបញ់មិញ គឺជសំេលងរបស់នយឆ័យយ៉ ងពិត្របកដ៖
«បង.......បងឆ័ យ........ែមនេទ?» (
ស្វិត)
សំេលងេនពីេ្រកយខនងេឆ្លើយ៖ «បទ!» «បង! អនកផទះបរមភ! េម៉ចក៍បងមិនេទផទះ?» (
ឆំ)
«បងក៍ចង់េទែដរែតេទមិនេកើត! បងចំពួកឯងេនទីេនះ៧ៃថងេហើយ» ខឹម ឌី
Page 13
ែលបងេមើលេឃើញេខមច
េកមងៗេបើកែភនកធំៗ៖ «េម៉ចចំបច់ចំពួកខញុំ?» (
ឈុំ)
សំេលងេនពីេ្រកយខនងយំខ ឹកខ ួ ល៖ «បងេទើបែតដឹងខ្លួនេទ! ៧ៃថងេហើយបងេទើបែតដឹងខ្លួនេទ បងអត់ដឹងខ្លួនទល់ែតេ «បងចង់និយយពីសី? ្អ » (
សី)
«សនយនឹងបងេរឿងមួយ
!»
ះ!»
«សនយពីអីេទបង?» «កុំខ្លចបងអី! បងដឹងថពួកឯង្របកដជដឹងេហើយ ដឹងថបង...............មិនែមនជ........បង ្ល ប់េហើយ បងេទើបែតដឹងខ្លួនេទ!»
េកមងៗភញក់នឹងចំេលើយ្រតង់ៗរបស់នយឆ័យ ពួកេគេសទើរគំងេបះដូងេនមួយកែន្លង នយេដើរេចញពីពួក េគបន្តិចម្តងៗ៖ «បងមិនចង់ឲយពួកឯងខ្លចបងេទ! បងេទឲយឆងយក៍បន!» «អត់េទបងកុំទន់! ពួកខញុំអត់ខ្លចេទ!»
ឆំនិយយ េ្រពះ មន
រមមណ៍ថ
ណិតជងខ្លច
នយឆ័យឈប់បន្តិចែតក៍េនរក ចំងយមិនឲយេនជិតេកមងៗ ពួកេកមងៗនំគនងក់េទេមើលនយឆ័យ្រព មៗគន េឃើញទឹកមុខរបស់េគេស្លក
្ល ំងេហើយមនដំណក់ទឹកែភនកេនេលើមុខេទៀត
េហើយេដើរេទែកបរេទះបីជ េនខ្លចរ
តិចៗក៍េ
ស្វិតចប់េផ្តើមយំ
យ៖
«មនេរឿងអីេកើតេឡើងចំ េពះបង? េហតុអី្វបនបង.......?» នយឆ័យអងគុយចុះទំងទឹកមុខ្រសងូត្រសងត់៖
«េនៃថងែដលបងបនជួបពួកឯងេលើកដំបូងេនះ.......បងពិតជមិនចំថមនេរឿងអ្វីេកើតេឡើងេនះ
េទ បង្រគន់ែតចំថបងេនកនុងចំករមនក់ឯងេហើយសុខៗបងក៍មកេនែកបរផទះយយមុំេទវ ិញក៍បនជួប ពួកឯងេនទីេនះេទ............បនទប់ពីពួកឯងេទផទះបងក៍្រតឡប់េទផទះែដរែតបងចូលផទះមិនបន ជំនងផទះចូលមក
មបងមិនឲយចូលផទះ បងចំែឡកកនុងចិត្តយ៉ងខ្លំងថមនេរឿងអ្វី...........២ៃថងេ្រកយ
មកេនេពលយប់ បងេឃើញពុកែម៉នឹងអនកភូមិមួយចំនួនបូករួមទំងពួកឯងែដរបងខំេ េឆ្លើយតបនឹងបងេទរហូតដល់បងអងគុយយំែតមនក់ឯងេ
េហើយមិនដឹងថ្រតូវេធ្វើយ៉ង
ែតគមនអនក
យក្តីេ្រសកឃ្លននឹងឯេក បងពិតជវ ិលវល់អស់
េនះេទ! រហូតមកដល់ៃថងទី៧េទើបបងដឹងេរឿងពិតនឹងចងចំេហតុ
ករណ៍ទំងអស់េនះខ្លះៗបនទប់ពីបងេដើរចូលេទកនុងផទះយយមុំេលងេ្រពះអផ ុ កេពក!» «យ៉ ងេម៉ចេទបង?» ( ឈុំ) «បងេឃើញ
កសព្វេហើមរលួយ..........េមើលមិនយល់ថជអនក
េទ ដំបូងបងខ្លចេសទើរសន្លប់
....ប៉ុែន្តេនេពលែដលបងរត់ចុះមក បងក៍នឹកេឃើញអ្វីមយ៉ ង គឺសំេលៀកបំពក់ ក់បង! បងស្លុតចិត្តយ៉ងខ្លំង េហើយក៍ចំេរឿងេនយប់េនះ ែដលមនន ឲយសន្លប់ េហើយយកបងមកផទះយយមុំ េគ
រកបងឲយ
កសព្វគឺជសំេលៀកបំព
េគមនក់ចូលមក យបង
្ល ប់េនទីេនះែតម្តង!»
នយឆ័យឈប់និយយ េកមងៗនំគនយំេហើយអងគុយចុះេនែកបរៗេនះែដរ៖ «ចុះបងមនដឹងថជ
ខឹម ឌី
ន ៃដអនក
េទ?» (
សី)
Page 14
ែលបងេមើលេឃើញេខមច
«បងអត់ដឹងេទ! បងសន្លប់! បនទប់មកក៍ «ឲយពួកខញុំេធ្វើយ៉ងេម៉ចេទបង?» (
្ល ប់ បងេទើបែតដឹងខ្លួនេនៃថងេនះេទ!»
ឆំ)
ះជមួយបងវ ីនែដរេទ?»
«បងមនែដលមនជំេ
នយឆ័យ្រទឹងគិតបន្តិចេទើបនិយយ៖ «អត់េទ! ឲយែតេឃើញេគបងេដើរេគចរហូត! ែតមនៃថងមួេនះេគមកនិយយែផ្លផក េរៀនេ
នលំេទនខ្លះេទ្របយ័តន
ក់បងថ ឲយបង
្ល ប់អត់ដីកប់ បងមិនយល់ថេគចង់និយយពីអីេនះេទ»
«ពួកខញុំសង ័យេទេលើបងវ ីន! េ្រពះយប់េនះគត់ក៍េដើរេចញពីចំករែដរេហើយមនកន់កំបិត
េទៀត គត់ពិតជ្រចែណននឹងបង្របកដ
ស់!» (
ស្វិត)
«ពួកខញុំនឹង យករណ៍េទប៉ូ លីសពីអី្វែដលពួកខញំុបនេឃើញ េហើយនឹង្របប់ពុកែម៉បងថ
បងេនឯ
! ពួកខញុំពិតជេ
«បងអរគុណខ្លំង បងមិន
ចទក់ទងអនក
ក
្ត យ
ស់ែដលមនេរឿងែបបេនះ» (
ស់ មិនថជតិ
កសព្វ
ឈុំ)
ៗេនះេទបងនឹងមិនបំេភ្លចគុណេនះ
ច់ខត បងដឹងថ
បនេ្រកពីពួកឯងេនះេទ! េនមនេរឿងមួយេទៀតែដលបងចង់ពឹង!»
នយឆ័យយំ េគយកៃដជូតទឹកែភនកេហើយនិយយបន្ត៖ «ជួយ្របប់ពុកែម៉បងផង ថបង្រស
ញ់គត់ កុំឲយគត់ពិបកចិត្តអី
ជួយពនយល់ឲយបនល្អ
បងពឹងេលើពួកឯងេហើយ េហើយមួយេទៀត្របប់គត់ថឲយបងសុំេទសែដលេនជមួយពុកែម៉មិន បនយូរបងពិតជេ
ក
«បទបង!» (
្ត យ
ស់!»
ឆំ)
«្របប់ែម៉បងឲយរក្រគូរមកអនទង្រពលឹងបងេចញពីទីេនះផង! បងចង់េទផទះ បងស្អប់ទីេនះ
ស់»
«បទខញំុដឹងេហើយបង ពួ កខញុំនឹងេធ្វើ មសំដីបង!» េកមងៗនំគនយំេ បគនេ យក្តី ណិតយ៉ ងខ្លំង...........មួយ្រសបក់្រសេមលរបស់នយឆ័យក៍ រ បត់ ្របែហលជេគមិនចង់ឲយេកមងៗខ្លចេគេហើយ! ពួកេកមងេឡើងេទេលើផទះយយមុំក៍េឃើញ ពិតែមន ពួកេគនំគន យករណ៍េទកន់្រគួ ្របៃពណី។ ឪពុកម្តយរបស់នយឆ័យយំេ ឪពុកម្តយ មិនគួរ
មក
រភព
កសព្វ
ររបស់នយឆ័យេដើមបីមកយក
កសព្វេទេធ្វើបុណយ
ម
កយ៉ ងខ្លំង េ្រពះេគជកូន្របកបេ
យកន្លងធម៌្រស
ញ់
យុខី្លែបបេនះេទ។ េកមងៗ យករណ៍្រគប់ែបបយ៉ ងពីេរឿងេហតុែដលេគបន
ដឹងទក់ទងនឹងនយវ ីនេទដល់ប៉ូលីស រហូតឈនេទដល់ករឃត់ខួនេដើ ្ល មបី េគក៍
យ
ម្រតង់េ្រពះមនភស្តុ
ងចបស់
កសួរ។េនចុងេ្រកយ
ស់អំពីឃតកមមរបស់េគេទេលើនយឆ័យ មូលេហតុ
គឺេគ្រចែណនែដលឪពុកម្តយរបស់េគែតងែតេ្រប បេធៀបេគជមួយនឹងនយឆ័យថេគអន់ជងនយឆ័ យរហូត ដូ េចនះេគក៍ខឹងេហើយគុំសំ
ប់ែតម្តង។ ឪពុកម្តយនយឆ័យេទនិមន្ត្រគូរពូែកមនក់េដើមបីេទ
អនទង្រពលឹងកូនរបស់ពួកគត់មកេនកនុងផទះវ ិញេហើយ ពិធីបុណយក៍ចប់សព្វ្រគប់អីៗ ្វ ក៍ចប់ េរឿងទំងអស់
្រតូវបន
ត្រត
ងអស់េហើយ ែតអ្វីែដលេធ្វើឲយអនកភូមិមិនអស់ចិត្តេនះគឺថេតើពួកេកមងៗពិតជេមើល
េឃើញេខមចនយឆ័យែមនឬយ៉ ង
? េទះបីជេកមងៗអះ
ងថជករពិតែតអនកខ្លះក៍េជឿេហើយអនកខ្លះ
ក៍េនែតមិនេជឿ។ េកមងៗមិនបនខ្វល់េនះេទសំខន់ករពិតគឺជករពិត។
ខឹម ឌី
Page 15
ែលបងេមើលេឃើញេខមច
េនះគឺជយប់ៃថងេ
រ ៍គឺជៃថងែដលេកមងៗទំេនរ េបើគិតមកដល់េពលេនះនយឆ័យ
្ល ប់បនមួយ
ែខេហើយ យប់េនះពួកេគទំង៦នក់មកជួបជុំគនអងគុយជុំវ ិញេភ្លើង៖ «េ
ះេទជួបបងឆ័យេទៀតហី? េយើងនឹកគត់
នឹងបនជួបគនមិនខន!» (
ស់! េបើគត់មិនទន់េទចប់ជតិថីមេទពួកេយើង
ឆំ)
គងគរគងករេបើកែភនកធំៗ៖ «មិនេលងចូលេទ!» (គងគរ) «ែមនេហើយ!» (គងករ) «េលងែតបួនអនក្របុសៗក៍ បន» ( «េទេដកេទ្រសីៗ» ( «កំ
ក
ស្វិត)
ឈុំ)
ស់្រសីៗ» (
សី)
«អត់េទ! េលងែដរ!» (គងគរ) «េលងក៍បន!» (គងករ) «ចឹងេ
ះចប់េផ្តើម!» (
ស្វិត)
េកមងៗចប់េផ្តើម្របតិបត្តិករណ៍េ
យរត់ជុំវ ិញេចតិយរបស់នយឆ័យវ ិញម្តង េគឈរចំមួយ្រសបក់មិន
េឃើញនយឆ័យេចញមកក៍នំគនេដើរេចញ ប៉ុែន្តេនេពលេនះពួកេគបនឮសំេលងមួយ៖ «នំគន្របញប់េទ
?»
ពួកេកមងៗសបបយចិត្តេនេពលបនឮសំេលងេលើកែលងែតគងគរនិងគងករែដលភ័យេសទើរបត់្រពលឹង៖ «អីយ៉! បងមិនទន់េទ
េទ?» (
ស្វិត)
«តិចេទៀតេទេហើយ! ែតមិនទន់ចង់េទេទើបេនទីេនះសិន! អរគុណែដលមកេលងបងនឹក ស់!» «បងអផ ុ កែដរេទ?» គងគរសួរទំងញ័រមត់ នយឆ័យអស់សំេណើច៖ «េនខ្លចបងេទៀតឬ ជួបេលើកទីមួយមិនដឹងថេខមច េពលេនះដឹងមន
រមមណ៍ថខ្លចែមនេទ?»
«តិចៗេទបង!» (គងករ) «កំ
ក!» (នយឆំ)
ឈុំ យកបលប្អូន៖ «េលើកមុនឯងដូចែតេគេទ
ឆំ! កុំមកេធ្វើឯង្រគន់េបើ!»
ឆំសំឡក់បង ៖ «ស្អីគត់េទ មិនែដលកន់េជើងប្អូនេទ!»
សំេលងែឆកលូឲយ្រទហឹង ែតពួកេគេលងខ្លចេទៀតេហើយ មនក់ៗនំគនេសើចក្អកក្អយ រួចសួរនំនយឆ័យ ពីេនះពីេនះជហូរែហររហូតដល់េទៀបភ្លឺេទើបនំគន្រតលប់េទផទះ។ េនះគឺជែលបងេមើលេឃើញេខមចមយ៉ ង ែដលចស់ៗេនកនុងភូមិែតងដំ
ល់្របប់េបើសិនជចង់ដឹងថេមើលេឃើញរ ឺមិនេឃើញសូម
កលបង
ទំងអស់គនេនយប់េនះកុំបីខន..............។
ខឹម ឌី
Page 16