15 Ξεκίνησα την ενσωμάτωση των αρχείων στο έργο μου όταν ένιωσα την ανάγκη αναζήτησης απαντήσεων που αφορούσαν το οικογενειακό ιστορικό μου. Είμαι τυχερή που έχω πρόσβαση σε πολλές εικόνες από την πλευρά της μητέρας μου. Και ένιωσα άνετα να δουλεύω με αυτές τις εικόνες επειδή ακριβώς ήταν εκείνες των δικών μου προγόνων. Ένιωσα η επεξεργασία τους στο πλαίσιο της δουλειά μου να λειτουργεί μ’έναν τρόπο όπου να μπορέσουν οι εικόνες να μου μεταδώσουν κάτι για κάποιους ανθρώπους και μια εποχή που δεν γνώρισα προσωπικά αλλά αποτελούν ωστόσο κομμάτι της προσωπικής μου ιστορίας. Και τελικά, αντιλήφθηκα ότι αυτή η προσέγγιση ήταν επίσης και για εμένα ένας τρόπος να τους «πω» πράγματα που διαφορετικά δεν θα είχα την ευκαιρία. Η εργασία με την οικογενειακή φωτογραφία είναι σαν ένας λίγο πολύ ασυνείδητος διάλογος.
Θεωρώ ότι η χρήση του οικογενειακού αρχείου είναι ένας ισχυρός τρόπος για να λειτουργήσει η διαγενεακή σύνδεση. Η φωτογραφία έχει σαφώς αυτή τη δύναμη να μας κάνει να επικοινωνούμε με τους νεκρούς. Το δούλεψα μέσα από τη σειρές An iconic image of mother και To build a home. Με την πάροδο του χρόνου, οι εικόνες αυτές αποκτούν μια μεγαλύτερη διάσταση επειδή φέρνουν το μέλλον τους, την “μετά την εικόνα” πραγματικότητα. Η μεταφορά τους στο σήμερα, η επανεπεξεργασία τους, τις κάνει να αφηγηθούν κάτι άλλο, τους επιτρέπει να πούνε περισσότερα απ ‘ό, τι αρχικά μπορούσαν να πουν. Ενώ εργαζόμουν με αυτές τις εικόνες, ήμουν ωστόσο συνειδητοποιημένη για μια συγκεκριμένη one after another
δραματική πτυχή που περιέχεται σε αυτές : το χάσμα μεταξύ των «όμορφων οικογενειακών πορτρέτων» φωτογραφίας και της πραγματικότητας που κρύβεται πίσω τους. Είναι δυνατόν – και επιθυμητό – να συνδυαστεί η αισθητική και η αντικειμενικότητα σε μια εικαστική δουλειά που προκύπτει από την επεξεργασία ενός αρχειακής φύσεως υλικού ;
Σίγουρα νομίζω ότι ως καλλιτέχνης που χρησιμοποιεί την εικόνα του αρχείου, δεν τοποθετούμαι ποτέ σε μια αντικειμενική προσέγγιση. Εκτός αυτού, πιστεύω ότι καμία εικόνα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως αντικειμενική γιατί ακόμα και εάν ανήκει σε κάποιο αρχείο πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και την παράμετρο ότι υπάρχει κάποιος δημιουργός, άρα ενυπάρχει η υποκειμενικότητα ακόμα και εάν η απόσταση με το χρόνο και οι ελλιπείς πληροφορίες γύρω από το πλαίσιο της δημιουργίας της δεν μας αφήνουν να το σκεφτούμε σ’ ένα πρώτο στάδιο. Φυσικά, και η αισθητική έχει τη δική της θέση σε αυτές τις εικόνες. Η μεγαλύτερη γοητεία που ασκούν αυτές οι εικόνες βρίσκεται ακριβώς στο ότι δεν είναι φτιαγμένες για να εξυπηρετήσουν κάποιο καλλιτεχνικό σκοπό, μέσα στην «ατέλειά» τους λοιπόν, βρίσκεται το αισθητικό τους ενδιαφέρον. Η φωτογράφηση λειτουργεί στη δουλειά σου σαν ένα τρόπο αφήγησης μέσω των εικόνων. Αυτές οι εικόνες περιέχουν έντονη νοσταλγία για το παρελθόν, ποιητικές επεκτάσεις και αποκαλύπτουν ένα ονειρικό έργο γεμάτο μελαγχολία. Κάτι που μπορεί να εξηγήσει ART MAGAZINE. INITIATIVE OF THE ARTIST RUN SPACE52
