Vruchtbare aarde

Inde periode op weg naar Pasen staat dit jaar het thema “Vruchtbare aarde” centraal in ons klooster. We staan erbij stil in een veertigdagenkalender, online retraites en teksten in de Goede Week.

Ook de vastenactie van het klooster is dit jaar gericht op een vruchtbare aarde. We zamelen geld in voor vrouwen in Ghana om hun land beter tot vruchtbaar land te kunnen maken.

In de veertigdagenkalender deelt elke dag iemand die verbonden is met het klooster een stukje van zijn of haar levensverhaal. We geloven dat het delen van elkaars levensverhaal bijdraagt aan een vruchtbare en levende plek die we als klooster zijn. Ik hoop dat het u inspireert.

Vruchtbare aarde. Dat is onmisbaar voor iedereen en van levensbelang. De vraag is hoe wij daaraan kunnen bijdragen en ook hoe wij vruchtbare aarde kunnen worden, als mens, als maatschappij en ook als klooster. Bij mij komen de prachtige woorden van Angelus Silesius (Johannes Scheffer, 1624 – 1677) naar boven. www.kloosterhuissen.nl u kunt ons ook volgen op de social media

De roos kent geen waarom, zij bloeit omdat zij bloeit: zij denkt niet om zichzelf; vraagt niet of men haar ziet.

Een roos die bloeit en groeit, zonder waarom en waartoe. Die is niet met zichzelf bezig en vraagt zich niet af of anderen haar zien en wat mensen van haar vinden. Mooi hè? Kunnen wij ook zo leven? Kunnen wij stoppen met steeds bezig te zijn met de vraag of het wel nuttig is wat we doen en ons niet zo druk maken met wat anderen van ons vinden? Kunnen wij leven met wat ons toekomt en er dankbaar voor zijn?

Kunnen we dankbaar zijn voor ons hele leven; voor zonneschijn én ook voor regen in ons leven? Want tegenslag hoort er ook bij. Als dat lukt, ook al vergt het veel, dan is dankbaarheid een enorme kracht. Dan leef je vanuit de overtuiging dat het leven ons ten diepste is gegeven en dan gaan we ook anders met elkaar én met de aarde om.

Leven als een roos. Voor mij een prachtig symbool voor een vruchtbaar leven vol groei en bloei van onszelf, van anderen en ook van een (liefdevolle) samenleving. Dat we meer mogen leven als een roos.