Herinnering

Saskia: ‘Onze zoon kreeg een Hongaarse naam’ Mijn herinnering aan 40 jaar Dorcas

‘In de jaren 80 maakte ik kennis met de organisatie, die toen nog Christelijke Stichting voor Gewetensvervolgden heette. In een tijdschrift las ik over de verdwenen Raoul Wallenberg uit Zweden. De CSHG had hier een handtekeningenactie voor op gezet. We werden opgeroepen om op een behangrol handtekeningen te verzamelen. Ik ging langs de deuren en heb zo flink wat mensen gemotiveerd te tekenen voor Raoul.’

In 1988 werd er een reis georganiseerd naar Kiskunfélegyháza, een plaats in het midden van Hongarije. Met mijn man Peter, we waren net een half jaar getrouwd, ging ik mee. We waren in totaal met een groep van 8. In Hongarije werden we ontvangen door Dénes Damasdi, dominee van de plaatselijke kerk, en zijn vrouw Judit.

Het doel van onze reis was om te helpen bij het afbreken van een jeugdgebouw, zodat er een nieuw gebouw neergezet kon worden. We werkten hard in de hitte, maar hadden gelukkig ook tijd voor uitstapjes. Zo zijn we onder andere naar de poesta geweest, waar we een paardenshow te zien kregen. Ook woonden we een kerkdienst van Dénes bij en werden we thuis ontvangen door diverse gemeenteleden. Het was een tijd om nooit te vergeten.

Enkele maanden later later kregen we post uit Hongarije; het waren foto’s van het nieuwe jeugdgebouw. Een jaar na de groepsreis zijn mijn man en ik op eigen gelegenheid naar Hongarije gegaan en hebben we Judit en Dénes bezocht.

In 1990 werd onze zoon geboren. We gaven hem de Hongaarse naam László. Tot onze grote verrassing stonden datzelfde jaar ineens Dénes en Judit voor de deur. Ze waren in Nederland om verschillende mensen te bezoeken en kwamen ook even bij ons langs. Het was een bijzondere ontmoeting.

We bleven ook de jaren daarna contact houden. Helaas is Dénes ongeveer 10 jaar later overleden en bleef Judit alleen achter met 6 kinderen. Wij hebben Judit en haar gezin nog regelmatig bezocht en ook is ze een keer bij ons geweest. Het was leuk om te zien hoe onze kinderen het goed met elkaar konden vinden.

In 1998 is er in Harderwijk een werkgroep van Dorcas gestart. Daar ben ik nog steeds actief in.’

Saskia Schouten