WIRTUALNE WORKCAMPY – CZY TO SIĘ MOŻE UDAĆ?
AUTOR: CHRISTOPH MEDER – INTERNATIONALE BEGEGNUNG IN GEMEINSCHAFTSDIENSTEN E. V. (IBG, MIĘDZYNARODOWE SPOTKANIE NA RZECZ USŁUG PUBLICZNYCH) Wśród innych międzynarodowych spotkań młodzieży międzynarodowe workcampy wyróżniają się trzema elementami: międzynarodową różnorodną grupą osób uczestniczących, pracą zorientowaną na dobro wspólne oraz odniesieniem do konkretnego miejsca. Właściwie wszystko wskazuje na to, że workcampy da się zorganizować tylko stacjonarnie, a nie wirtualnie.
Pod koniec marca 2020 roku IBG znalazło się w sytuacji, w której zaplanowane na najbliższe tygodnie międzynarodowe workcampy zostały w ostatniej chwili odwołane.
Uznaliśmy za swój obowiązek zaoferowanie przynajmniej wirtualnej wersji spotkania. Potraktowaliśmy to także jako możliwość okazania międzynarodowej solidarności i gest przeciwko narodowej izolacji. Zgodnie z zasadą learning by doing pozyskaliśmy szybko międzynarodowych partnerów do współpracy i stworzyliśmy pierwsze wirtualne campy. Osoby uczestniczące spotykały się online kilka razy w tygodniu przez dwie do czterech godzin. Spotkania miały charakter warsztatowy: uczono się wspólnie języka migowego, przeprowadzano projekty home gardening oraz warsztaty kulinarne. Ofertę uzupełniały wspólne codzienne zajęcia (gotowanie, joga, czat), a ich moderacja i koordynacja oddana została w ręce wolontariuszek i wolontariuszy. Kilkaset osób z całego świata skorzystało z ofert, które na krótki czas mogły zaspokoić ich potrzeby. Nawet jeśli od początku było jasne, że założenia dydaktyczne i organizacyjne nie dadzą się tak po prostu w stu procentach przenieść z rzeczywistych międzynarodowych workcampów do przestrzeni online, szybko okazało się, z jak różnymi praktycznymi trudnościami trzeba będzie się jeszcze zmierzyć.
24
PRZYKŁADY Z PRAKTYKI
WYZWANIA PRAKTYCZNE: » Przesunięcie czasowe: obozy międzynarodowe pozwalają na spotkanie ludzi z Ameryki, Europy, Afryki i Azji. Ze względu na różne strefy czasowe faktycznie trzeba było – w zależności od godziny realizacji punktów programu – wykluczyć niektóre kraje. » Zobowiązania osób uczestniczących: okazało się, że liczba tych, którzy się zgłaszają, ale potem nie uczestniczą w projekcie (nie informując o tym), jest przy projektach wirtualnych względnie wysoka. Być może powodem był fakt, że dotychczas nie pobieraliśmy opłat za udział. Reagując na ten problem, aktualnie organizujemy online także spotkania przygotowawcze do campów. » Długość i częstotliwość sesji online: tutaj już na początku należy ustalić jasne wytyczne, jednocześnie trzeba elastycznie reagować na grupę i ewentualnie na bieżąco dopasowywać ramy czasowe. » Ramy strukturalne: nieprzejrzyste oferty, zmieniająca się procedura zgłoszeń itp. doprowadziły do tego, że wielu międzynarodowych partnerów stworzyło do tych celów wspólne platformy – za pomocą aplikacji Slack i Padlet – wykraczające poza granicę ich sieci kontaktów. » Internet: u niektórych wciąż pojawiały się techniczne trudności, jednocześnie u wielu osób uczestniczących zauważono zmęczenie formą online ze względu na wiele innych działań w sieci.
v v SPIS TREŚCI
