Op bezoek bij

‘Je begint een winkel en die moet aansluiten bij je levensstijl’

De winkel van Betsie Wassenaar en Ton Bals in de Zakkendragerssteeg zit er sinds 1994. Bureaubewust begon als milieuvriendelijke kantoorvakhandel, maar heeft inmiddels een breder assortiment duurzame artikelen. Denk aan milieubewuste cadeaus, accessoires, maar ook nog steeds duurzame kantoorartikelen en groene relatiegeschenken. Hun uitgangspunten zijn al die jaren gelijk gebleven, onder meer duurzaam, ambachtelijk en eerlijke handel. DUIC bracht een bezoekje en kreeg te horen waar de naam van de zaak vandaan komt. Niet milieubewust, maar… Bureaubewust.

Tekst: Bo Steehouwer / Fotogra e: Bas van Setten

Voordat Betsie en Ton hun winkel begonnen, was het duidelijk dat ze iets met milieubewuste spullen wilden doen. Beiden waren ze in hun privéleven al veel met duurzaamheid bezig. “Je begint een winkel en die moet aansluiten bij je levensstijl”, zegt Ton. “En dat is duurzaamheid.” Betsie vult aan: “We kozen heel bewust iets waar we achter konden staan. En leuk om met zijn tweeën iets te doen.” Voordat ze de winkel openden, hebben ze ‘van alles en nog wat’ gedaan. Zo studeerde Ton Architectuurgeschiedenis en was hij onder meer peuterleider. Betsie heeft de Sociale Academie gedaan, werkte voor Vrouwen bouwen en zat op de lts

Begin jaren 90 waren er geen kantoorvakhandels die zich specifek richtten op milieubewuste kantoorartikelen. “We waren wat dat betreft wel een pionier”, zegt Betsie. “Dat was echt wel bijzonder. Ik denk dat we een beetje de weg geplaveid hebben voor anderen die na ons begonnen zijn.” Ze hebben veel Duitse leveranciers, maar ook Franse. Bij de gangbare groothandels halen ze de krenten uit de pap. “Dan moet je echt op zoek welke groothandel bijzonder papier heeft.” Ze blijven altijd zoeken naar spullen om hun assortiment mee uit te breiden. Tassen bijvoorbeeld. “We willen geen leer verkopen. Dan valt er een heleboel af. We hebben tassen van kurk en gerecyclede binnenbanden. Nu zijn we aan het kijken naar nieuwe materialen.”

Soms zijn dingen niet te krijgen, maar dan laten ze die gewoon zelf maken. “Dat is het voordeel als je je specialiseert”, zegt Ton. “Veel kaartjes laten we zelf snijden en rillen.” Ook laten ze speciale enveloppen maken. Hij pakt er een paar bij. Zo verkopen ze enveloppen die gemaakt zijn van oude posters van TivoliVredenburg en de Stadsschouwburg. “De man die ze verspreidt in de stad laat een stapeltje achter. Als hij over heeft of ze teruggehaald heeft bijvoorbeeld. En er wordt natuurlijk altijd te veel gedrukt. We gebruiken het als inpakpapier en laten er dus envelopjes van maken.”

Van Betsie moet hij ook hun ‘topo-enveloppen’ van Duitse landkaarten pakken. “Dit zijn de kaarten die weggegooid worden als er een nieuwe druk uitkomt. Om de tien jaar moet zo’n kaart vervangen worden. De topografsche dienst heeft dan soms hele stapels liggen.”

Het monsterkoffertje

Het begon allemaal thuis aan de keukentafel in 1993 met een papieren catalogus en een monsterkoffertje. Ongeveer een jaar later openden Betsie en Ton hun winkel in de Utrechtse steeg. Ze begonnen als leverancier aan kantoren. “Om op te starten”, zegt Betsie. “In die tijd was het niet zo makkelijk om een winkel te beginnen. Nu begin je eerst je webwinkel en bouw je een voorraad op, of je begint een pop-up. Toen moest je gewoon je Vestigingsdiploma halen; je papieren halen. We hebben allebei ons middenstandsdiploma moeten halen. Het was een hele andere tijd.” Als het aan hen had gelegen, hadden ze het liefst meteen een winkel geopend.

“We wilden wel iets met milieuvriendelijk, zoals dat toen heette”, legt Betsie uit. “Nu noem je het duurzaamheid. In al die jaren zie je die benaming veranderen. Het eerste plan was heel breed. We zijn naar verf wezen kijken, naar kleding. Maar dat was niet te doen. Uiteindelijk kozen we voor kantoorartikelen, omdat dat we allebei wel iets hadden met papier. We zagen zulke mooie dingen die hier niet verkrijgbaar waren, veel in Duitsland. Vandaar dat het monsterkoffertje waar we mee begonnen vol zat met kantoorartikelen.”

Switch

Het is nog steeds een groot deel van hun assortiment. “Het is hetgeen waar we sterk in zijn”, zegt Betsie. “Maar om dat alleen te doen werd te weinig.” Ton knikt instemmend. “Stapje voor stapje komt er van alles bij”, zegt hij. “Fotoboeken, en dan komen mensen voor kraamcadeautjes. Je hebt al houten bureau-accessoires, dus je gaat wat houten speelgoed doen en voordat je het weet verkoop je ook knuffels. En dan komen de slabbetjes, babykleertjes en uiteindelijk ook kleding voor volwassenen.” Betsie: “Toen we vijftien jaar bestonden, hebben we een switch gemaakt. Er kwamen meer andere duurzame dingen bij en we hebben de boel verbouwd. We moesten het roer een beetje omgooien. Door de digitalisering werden er steeds minder kantoordingen verkocht. Je zag veel kantoorvakhandels verdwijnen.”

Dezelfde buren

Ton en Betsie begonnen ooit met de helft van het pand. Na vijf jaar konden ze het naastgelegen pand erbij huren en braken ze de muur door. “Wat een geluk hè”, zegt Betsie. Hun magazijn zit boven de winkel. En ook hun hondje brengt daar zijn dagen door als ze aan het werk zijn. Een ‘winkelhondje’. “We hebben een paar honden gehad”, vertelt Betsie. “De eerste zat altijd gewoon beneden in de winkel. De ander kon pas naar beneden toen ze wat ouder werd.” Sinds de verdubbeling van de winkelruimte in 1999 verkopen ze onder meer ook meubels, lampen, keramiek, maar ook lunchtrommels en thermosfessen.

Nu op naar de volgende 27 jaar? “Dat is best lastig”, zegt Betsie. “We hebben geen kinderen. Dus in die zin zit er geen opvolger in. We weten het nog niet.” Volgens Ton gaan ze voorlopig nog een paar jaar door. “We zijn niet actief aan het zoeken, maar het zou ook leuk zijn als je het over kan doen aan iemand.”

Ze hebben al heel wat ondernemers zien komen en gaan in de steeg, maar hebben nog steeds dezelfde buren. “De meeste zaken, vrijwel alleen maar zelfstandig ondernemers, zitten er toch al heel wat jaren”, zegt Betsie. “Het is een heel leuk hecht steegje.” a